Immortality Chapter 1414 Antiquity Azure Mountain
Chapter 1414 Antiquity Azure Mountain
上古青山
เทือกเขากู่ชิงในอดีต.
ภพหยาง,สวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว,ที่ด้านนอกตำหนักเทียนหยวน!
"ไท่จื่อ,เทียนตี้ให้ท่านรอ!"องค์รักษ์กล่าวต่อจงเทียน.
"หืม?"จงเทียนที่เผยท่าทางประหลาดใจเล็กน้อย.
"เป็นใครที่อยู่ด้านใน?"จงเทียนสอบถาม.
"เซียนเซิงซือ!"องค์รักษ์กล่าวออกมาด้วยความเคารพ.
"อืม!"จงเทียนที่พยักหน้ารับ.
จงเทียนที่ยังคงรออยู่ด้านนอก,ไม่ได้เข้าไป,ทว่าขณะที่รอนั้น,ใบหน้าต้องเปลี่ยนสีในทันที.
"เปรี้ยง
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
จากบนท้องฟ้า,สายฟ้าที่ฟาดลงมายังทิศทางของตำหนักเทียนหยวน.
"วูซซซซ!"ค่ายกลที่ป้องกันสายฟ้าดังกล่าวเอาไว้,ทว่าประชาชนมากมายต่างก็เงยหน้าขึ้นมองด้วยความประหลาดใจ,เหล่ากองทัพของต้าเจิ้ง,ยอดฝีมือมากมายที่บินตรงมายังสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว,ตรวจสอบหาความจริง.
อี้เหยี่ยน,สุ่ยจิง,หลินเซียวและอีกหลายคนที่มาจากหลายทิศทาง.
"สวรรค์เตือน?"จงเทียนที่ใบหน้าเป็นเคร่งขรึม.
สวรรค์เตือนอย่างงั้นรึ?
ท่านพ่อในห้องอักษร,เกิดอะไรขึ้นกันแน่?
"คารวะไท่จื่อ!"เหล่าขุนนางที่เอ่ยออกมาพร้อมกัน.
"อืม!"จงเทียนพยักหน้ารับ.
"พวกเราต้องการเข้าเฝ้าเทียนตี้,เจ้าไปรายงานด้วย!"อี้เหยี่ยนกล่าว.
"เทียนตึ้มีคำสั่ง,ในเวลานี้ห้ามใครรบกวน,ใต้เท้าทุกท่านขออภัย!"องค์รักษ์กล่าวออกมาด้วยความเคารพ.
ในเวลาเดียวกัน,ทุกคนก็พบว่าเดิมที่ไท่จื่อจงเทียนเองก็ถูกขวางเอาไว้ด้านนอก.
ทันใดนั้น,ทุกคนก็ไม่เอ่ยอะไรต่อไป,ทำได้เพียงแค่รอคอยอย่างอดทน.
ภายในตำหนักเทียนหยวน.
เซียนเซิงซือที่แต่พร่ำบ่นโกรธเกรี้ยวต่อสวรรค์.
หากแต่สวรรค์ก้ไม่ได้ส่งสายฟ้าสวรรค์ลงมาอีกครั้ง.
"เทียนตี้โปรดอภัย,เฉินนับตั้งแต่เกิดมา,ก็แบกสถานะตระกูลจางไว้บนบ่าแล้ว,ดังนั้น............!”
"ไม่ใช่ความผิดของเจ้า,ตระกูลจางถูกเทียนชูจับตาอยู่,หากมีอะไรจำเป็นเจ้าค่อยเอ่ย!"จงซานกล่าว.
"ครับ,ขอบพระทัยเทียนตี้!"เซียนเซิงซือเอ่ย.
"เกี่ยวกับเผ่าจิ้งจอก,เจ้ารู้สึกอย่างไรตอนนี้?"จงซานที่ขมวดคิ้วพลางสอบถามออกมา.
เซียนเซิงที่ส่ายหน้าไปมา,พร้อมกับกล่าวออกมาว่า,"ความแค้นของตระกูลจากนั้นเป็นเหล่าคนเก่าก่อนของเผ่าจิ้งจอก,บรรพชนจิ้งจอกได้ตกตายไปแล้ว,ความแค้นต่อเผ่าจิ้งจอกนี้ก็ย่อมเบาบางลง,แม้ว่าจะไม่พอพอจะให้อภัย,ทว่าเฉินก็ไม่คิดที่จะหาเรื่องอีกแล้ว,หากเทียนตี้มีความสามารถกำราบพวกเขา,เฉินก็ยินยอม,ยอมรับเพื่อที่จะเห็นต้าเจิ้งทรงแข็งแกร่งยิ่งขึ้น!"
จงซานที่เงียบลง,จดจ้องมองไปยังเซียนเซิงซือ,ก่อนที่จะเอ่ยปากออกมา,"เซียนเซิงซือช่างมีความเที่ยงธรรมแยกผิดชอบ,ข้ารู้สึกซาบซึ้งนัก,ต้าเจิ้งที่เติบโตมาได้ถึงขั้นนี้,มีเจ้าเป็นส่วนช่วยเป็นอย่างมาก!"
"เทียนตี้ชื่นชม............!”
จงซานที่ยกมือห้ามไม่ให้เซียนเซิงซือกล่าวต่อ.
"ข้าไม่ได้กล่าวเกินไป,หลายปีที่เจ้าทำเพื่อต้าเจิ้ง,ข้าไม่เคยลืม,ในอดีตที่ทวีปกลาง,ข้ากล่าวแล้วในวันนั้น,ถึงตระกูลจากจะถูกสวรรค์ทอดทิ้ง,แต่เข้าจะไม่ทอดทิ้งเจ้า!"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยเสียงที่เคร่งขรึมจริงจัง.
"ขอบพระทัยเทียนตี้!"เซียนเซิงซือที่กล่าวออกมาด้วยอารมณ์ความรู้สึกดีซาบซึ้งเช่นกัน.
"เผ่าจริงจอก,ความจริงก่อนหน้านี้ก็คิดเช่นกัน,ไม่มีความจำเป็นต้องปกปิดจากเจ้า,เจ้าควรที่จะเห็นแล้ว,เจ้าสามารถวางความแค้นในอดีตได้,เผ่าจิ้งจอกเองก็เช่นกัน,หากเผ่าจิ้งจอกไม่สามารถลืมความแค้นนี้ได้,ข้าย่อมยืนอยู่ฝั่งเจ้าอย่างแน่นอน!"จงซานที่กล่าวออกมาอีกครั้ง.
"ขอบพระทัยเทียนตี้!"เซียนเซิงซือที่พยักหน้ารับอย่างจริงจัง.
"เทือกเขากู่ชิง,ข้าได้ยินมาหลายครั้งแล้ว,มันแตกต่างจากคนอื่นๆเกล่าอย่างไร,มันรุ่งโรจน์ในอดีตมากมายขนาดนั้นเลยรึ?"จงซานที่สอบถามออกไป.
"เทียนตี้ยังจำธวัชเจาเหยาของท่านหญิงนวีหว๋าได้หรือไม่?"เซียนเซิงซือกล่าว.
"อืม!"จงซานพยักหน้ารับ.
ในโลกนวีหว๋าในอดีต,เหล่าผู้ฝึกตนมากมายที่แก่งแย่งชิงธวัชเจาเหยา,หลังจากนั้นเป๋าซือมอบให้กับเขา,เพื่อส่งต่อไปยังซูเหม่ยหนิงและซูโหรวหนิง.
"เทือกเขากู่ชิงและธวัชเจาเหยา,หากใช้ร่วมกัน,สามารถสั่งการเหล่ากลุ่มอสูรทั่วหล้า!"เซียนเซิงซือกล่าว.
"กลุ่มอสูรทั่วหล้าอย่างงั้นรึ?"จงซานที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ใช่อีกอย่าง,มันเป็นสัญลักษณ์,ของบรรพชนจิ้งจอก,เป็นราชันย์อสูรของโลกหล้า,เหล่าอสูรทุกเผ่าจะต้องฟังคำสั่ง,ถึงจะเป็นมารดาแห่งหงส์,แม้แต่ท่านหญิงนวีหว๋าเอง,รวมทั้งราชันย์ตะวันออกไท่อี้ก็ตาม."เซียนเซิงซือกล่าว.
"หืม?"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยความประหลาดใจ.
ธวัชเจาเหย๋านับเป็นสัญลักษณ์ที่ยิ่งใหญ่ขนาดนั้นเลยรึ?
"ในยุคของไท่อี้,ที่มาหลังยุคชิงชิว,ไท่อี้ที่ต้องการเป็นราชันย์อสูรโดยเต็มตัว,ทว่าบรรพชนเผ่าจิ้งจอกเองก็เป็นราชันย์ก่อนหน้านี้,ทว่าบรรพชนจิ้งจอกนั้นได้รับการสนับสนุนจากเทียนชู!"เซียนเซิงซือที่กล่าวอธิบาย.
"เทียนชู,ได้ประทานตำแหน่งราชันย์อสูรให้กับบรรพชนจิ้งจอกอย่างงั้นรึ?"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
ถึงจะเป็นจงซานรู้สึกว่าเทือกเขากู่ชิงนั้นไม่ธรรมดา.
"ใช่,ตอนแรกนั้นใต้สวรรค์นั้นมีศาลสวรรค์ห้าแห่ง,ห้าราชันย์,ราชันย์เหลือง,ราชันย์เขียว,ราชันย์ขาว,ราชันย์แดง,ราชันย์ดำ,ห้าราชันย์,ห้าเทียนตี้!"เซียนเซิงซือเอ่ย.
"ราชันย์เหลือง? ราชันย์เขียว? ราชันย์ขาว?
ราชันย์แดง?
ราชันย์ดำ?"จงซานที่ขมวดคิ้วไปมาเล็กน้อย,เห็นชัดเจนว่า,เหล่าห้าเทียนตี้นั้น,นับเป็นเหล่าตัวตนที่น่าเกรงในอดีตเป็นอย่างมาก.
ในยุคโบราณ,ห้าเซียนบรรพชนที่ครอบครองภพหยางที่ปกครองโลกหล้าในเวลานั้น! และเป็นยุคที่รุ่งโรจน์อีกด้วย!
"ที่จริง,ห้าราชันย์นั้น,อยู่ใต้คำสั่งของบรรพชนจิ้งจอกมาก่อน!"เซียนเซิงซือกล่าว.
"อะไร? ห้าเทียนตี้,อยู่ใต้คำสั่งของบรรพชนจิ้งจอกอย่างงั้นรึ?"จงซานที่สูดหายใจลึก.
"ครับ!"เซียนเซิงซือที่กล่าวตอบรับอย่างจริงจัง.
จงซานทีเผยท่าทางประหลาดใจเป็นอย่างมาก,เรื่องราวในอดีตที่เผยออกมาเรื่อยๆ,ในเวลานี้เขาที่พอจะรับรู้อะไรบ้างแล้ว,ไม่สงสัย,ไม่สงสัยเลยว่าในตอนแรง,ซูเหม่ยหนึ่ง,เพียงแค่เอ่ยถึงเทือกเขากู่ชิง,ก็สามารถข่มขู่อรหันต์โบราณหลั่นเติ้งได้แล้ว.
เพียงแค่สองคำ,ก็สามารถข่มขู่อรหันต์โบราณหลั่นเติ้ง,เพียงแค่คำว่า,กู่ชิง,ก็ไม่มีใครกล้าจะเอ่ยอะไรแล้ว,เพียงแค่คำพูดกู่ชิงก็ข่มขู่ทุกคนได้แล้ว.
เดิมทีความรุ่งเรื่องของเทือกเขากู่ชิงนั้น,ต้องบอกเลยว่าทรงพลังน่าเกรงขามเป็นอย่างมาก.
ห้าเทียนตี้ที่ปกครองภพหยางในเวลานั้น,ทว่าที่ด้านหน้าพวกเขา,คาดไม่ถึงเลยว่าจะเป็นบรรพชนจิ้งจอก?
บรรพชนจิ้งจอกต้องเป็นบุคคลที่น่าเกรงขามขนาดใหนกัน?
ทันใดนั้น,จงซานที่คิดถึงภาพเหตุการณ์ในการเปิดโลกจิ้งจอกก่อนหน้านี้.
หนึ่งหยวน,หนึ่งหยวนลิขิต,ที่ราวกับดวงดารามากมายลอยอยู่บนท้องฟ้าโลกจิ้งจอก,แม้จะเป็นปิศาจสวรรค์หรือปราชญ์เทพก็ไม่กล้าที่จะเข้าไป,คาดไม่ถึงเลยว่าด้วยพลังอำนาจของบรรพชนจิ้งจอกที่แม้แต่ช่วงชิงบัลลังก์ทองแดงของต้าจื่อใจ้มาได้,เพื่อใช้มันปกป้องทางเข้าโลกจิ้งจอกอย่างงั้นรึ?
บัลลังก์ทองแดงดังกล่าวนั่นตอนนี้ได้มาอยู่ในมือของหวนจีนั่นเอง,ต้องน่าเกรงขามขนาดใหน,ถึงได้ทรงพลังหาญกล้าขนาดนั้น.
เทือกเขากู่ชิง?
นับเป็นหนึ่งในประวัติศาสตร์ที่น่าเกรงขาม.
ในเวลานี้,ภายในใจของจงซานที่ลอบสั่งไหว,โลกจิ้งจอกนั้นอยู่ในทวีปเหนือ,กล่าวได้ว่าก่อนหน้านี้,จงซานมีส่วนเกี่ยวข้องกับโลกจิ้งจอก,เทือกเขากู่ชิงที่มีประวัติความเป็นมาที่ยาวนาน,คาดไม่ถึงเลยว่าจะเป็นอะไรที่ทรงพลังน่าเกรงขามถึงเพียงนี้.
บรรพชนจิ้งจอก?
บรรพชนจิ้งจอกทรงพลังน่ากลัวยิ่งนัก.
ในเวลานั้น,จงซานทีจ้องมองไปยังเซียนเซิงซือ,ความแข็งแกร่งของบรรพชนจิ้งจอก,ที่ทำให้แม้แต่ประมุขตระกูลจากในอดีตใช้ชีวิตตัวเองสังเวยเพื่อจัดการกบเขา.
แต่ดูเหมือนว่าการพินาถไปพร้อมกันนั้น,จะไม่ประสบผลเท่าใดนัก,ต้องไม่ลืมว่า,ในเวลานั้นเมื่อประมุขตระกูลจางตกตายไป,เผ่าจิ้งจอกที่เพียงแค่ถอยลง,และยังสามารถมีชีวิตรอดพ้นจากคำสาบเหล่านั้นได้.
จะให้กล่าวล่ะก็,ตระกูลจางเองก็มีประวัติศาสตร์ความเป็นมาไม่ได้ด้อยกว่าเทือกเขากู่ชิง.
ความเสื่อมถอย,ที่ทำให้ประวัติความเป็นมาเสื่อมลง.
จงซานที่สูดหายใจลึก,พร้อมกับถอนหายใจ,การที่เขาได้พบกับเซียนเซิงซือและเผ่าจิ้งจอกเอง,นับว่าโชคดีไม่น้อยเช่นกัน!
-----------------------------------------------------------------------
สวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียวทางใต้.
บนเทือกเขาสูง.
บนเทือกเขาสูง,ในเวลานี้มีร่างห้าร่างยืนอยู่.
หนึ่งในนั้น,สวมชุดสีเหลือง,เป็นราชันย์หยกทีตายและฟื้น,ตอนนี้เขาเรียกตัวเองว่าราชันย์เหลือง!
ส่วนอีกสี่คน,หนึ่งคนสวมชุดสีดำ,สีแดง,สีขาวและสี่ดำ,เป็นราชันย์เขียว,ราชันย์แดง,ราชันย์ขาวและราชันย์ดำ!
ห้าราชันย์!
ห้าอดีตเทียนตี้,ที่นำมาโดยราชันย์เหลือง,ขณะจ้องมองไปยังทิศทางของสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว.
"นั่นคือสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว?"ราชันย์แดงที่กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม.
"ใช่,สิบปีที่แล้ว,เป็นที่นี่,สวรรค์และปฐพีที่เกิดการเปลี่ยนแปลงใหญ่!"ราชันย์เขียวที่พยักหน้ารับ.
งานวันเกิดจงซาน,เขาที่ได้ล่าปราชญ์เทพก่อตั้งศาลสวรรค์,เขาได้รวมยอดฝีมือทั่วหล้า,สร้างความสั่นสะเทือนไปทั่วหล้า,ผู้คนมากมายที่ตื่นตะลึงกับการต่อสู้ในครั้งนั้น,ดูเหมือนว่าห้าเทียนตี้ของพวกเขา,กลายเป็นธรรมดาไปเลย.
อย่างน้อย,ประสบการณ์เทียนตี้,ก่อตั้งศาลสวรรค์ก็ไม่ได้ด้อยกว่าการล่าปราชญ์เทพของจงซานเลยเช่นกัน.
"ราชันย์เหลือง?"ราชันย์ขาวที่จ้องมองไปยังราชันย์เหลือง.
ราชันย์เหลืองที่สูดหายาใจลึกก่อนที่จะกล่าวออกมาเล็กน้อย,"โปรดวงใจ,ถึงวันแล้ว,ข้าที่รอคอยมาแสนนาน,ร่างโคตรหยินหมื่นปิศาจ,ข้าได้เตรียมมาหลายปี,แม้แต่ยินยอมเป็นราชันย์หยก,ซ่อนความจริงจากหงจวิน,ยอมที่จะนำมันไปไว้ในโลกใบเล็ก,ทุกอย่างสมบูรณ์แบบ."
"ร่างโคตรหยินหมื่นปิศาจ,ซ่อนความจริงจากหงจวิน,ก่อนที่ข้าจะตาย,ข้าได้ส่งมันไปฝากไว้ในมือจงซาน,เพื่อให้จงซานปกป้องร่างโคตรหยินหมื่นปิศาจให้กับข้า!"ราชันย์เหลืองที่กล่าวอธิบาย.
"เจ้าวางแผนไว้ก่อนแล้วสินะ!"ราชันย์ขาวที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
ราชันย์แดงและราชันย์เขียวที่ขมวดคิ้วไปมาเล็กน้อย.
"ครั้งนี้ถึงเวลา! นำเห่าเม่ยลี่กลับ,พวกเราก็จะเข้าไปในโลกจิ้งจอก!"ราชันย์เหลือที่กล่าวด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม.
"อืม!"ทุกคนที่พยักหน้ารับ.
ห้าราชันย์,ที่ก้าวบินพุ่งตรงไปยังทิศทางของสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียวทันที.
---------------------------------------------------------------------
บนสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว,ที่ด้านนอกตำหนักเทียนหยวน!
จงเทียนและเหล่าขุนนางสำคัญรอคอยจงซานออกมา.
"แย่แล้ว,แย่แล้ว........................!”
ที่ไกลออกไปได้ยินเสียงดังโหวกเหวก,เป็นเสียงที่เต็มไปด้วยความหวาดกลัว.
เหล่าขุนนางที่หันหน้ากลับไปมองพร้อมๆกัน.
"ซู่ลี่,เกิดอะไรขึ้น?"จงเทียนที่เอ่ยกล่าวออกมาในทันที.
"ไท่จื่อ,มีคนห้าคนปรากฏขึ้น,มาจับตัวเห่าเม่ยลี่ไป,รีบไปช่วยเห่าเม่ยลี่เร็วเข้า!"ซู่ลี่ที่เอ่ยออกมาด้วยท่าทางร้อนใจ.
"จับตัวเห่าเม่ยลี่? ใคร?
ทำไมข้าไม่สามารถสัมผัสได้?"จงเทียนที่ขมวดคิ้วไปมา.
"เป็นความจริง,มันเร็วมาก,พวกเขาที่มาเร็วมาก,พริบตาเดียวก็หายไปแล้ว,ไท่จื่อ,ท่านเป็นปราชญ์เทพ,ช่วยเห่าเม่ยลี่เร็วเข้า,คำสาปของเผ่าจิ้งจอกทั้งหมด,ขึ้นอยู่กับนาง!"ซู่ลี่ที่เต็มไปด้วยความกระวนกระวายใจ.
"วูซซซซ!"
แสงสีทองที่ปรากฏขึ้น,จงเทียนที่ทำให้ฟ้าดินอาบไปด้วยแสงสีทอง,เพื่อที่จะหาร่องรอยของเห่าเม่ยลี่.
"เร็วเข้า,ข้าต้องการพบเทียนตี้!"ซูลี่ที่เอ่ยต่อองค์รักษ์ด้านหน้า.
"เทียนตี้มีคำสั่ง,ห้ามผู้ใดรบกวน!"องค์รักษ์ที่ส่ายหน้าไปมา.
"ข้ามีเรื่องด่วนพร้อมช้ชีวิตเป็นประกัน,รายงานเทียนตี้เร็วเข้า,เร็ว!"ซูลี่ที่พร้อมที่จะสละชีพของตัวเอง.
เขาที่ยอมใช้ชีวิตเป็นประกัน,เพราะว่าชีวิตของเห่าเม่ยลี่นั้นเกี่ยวพันธ์กับเผ่าจิ้งจอก,เพื่อเผ่าจิ้งจอกแล้ว,ซู่ลี่พร้อมทำทุกอย่าง.
"เซียนเซิงซูรอก่อน!"องค์รักษ์กล่าว.
"บอกว่าเห่าเม่ยลี่ถูกจับตัวไป!"ซู่ลี่ที่เผยท่าทางกระวนกระวายร้อนใจ.
"อืม!"
ภายในตำหนักเทียนหยวน,จงซานและเซียนเซิงซือกำลังพูดคุยอะไรบางอย่าง.
"รายงานเทียนตี้!"ที่ด้านนอกเสียงขององค์รักษ์ดังขึ้นในทันที.
"ข้าไม่ได้บอกกล่าวว่าห้ามผู้ใดรบกวนข้าหรอกรึ?!"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม.
"ใต้เท้าซูลี่เอาชีวิตเป็นประกัน,ให้ผู้น้อยมารายงาน,เห่าเม่ยลี่ถูกจับตัวไป"
องค์รักษ์ที่กล่าวออกมาด้วยความเคารพ.
"หืม?"จงซานที่ดวงตาเบิกกว้าง.
Chapter 1414 Antiquity Azure Mountain
上古青山
เทือกเขากู่ชิงในอดีต.
ภพหยาง,สวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว,ที่ด้านนอกตำหนักเทียนหยวน!
"ไท่จื่อ,เทียนตี้ให้ท่านรอ!"องค์รักษ์กล่าวต่อจงเทียน.
"หืม?"จงเทียนที่เผยท่าทางประหลาดใจเล็กน้อย.
"เป็นใครที่อยู่ด้านใน?"จงเทียนสอบถาม.
"เซียนเซิงซือ!"องค์รักษ์กล่าวออกมาด้วยความเคารพ.
"อืม!"จงเทียนที่พยักหน้ารับ.
จงเทียนที่ยังคงรออยู่ด้านนอก,ไม่ได้เข้าไป,ทว่าขณะที่รอนั้น,ใบหน้าต้องเปลี่ยนสีในทันที.
"เปรี้ยง
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
จากบนท้องฟ้า,สายฟ้าที่ฟาดลงมายังทิศทางของตำหนักเทียนหยวน.
"วูซซซซ!"ค่ายกลที่ป้องกันสายฟ้าดังกล่าวเอาไว้,ทว่าประชาชนมากมายต่างก็เงยหน้าขึ้นมองด้วยความประหลาดใจ,เหล่ากองทัพของต้าเจิ้ง,ยอดฝีมือมากมายที่บินตรงมายังสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว,ตรวจสอบหาความจริง.
อี้เหยี่ยน,สุ่ยจิง,หลินเซียวและอีกหลายคนที่มาจากหลายทิศทาง.
"สวรรค์เตือน?"จงเทียนที่ใบหน้าเป็นเคร่งขรึม.
สวรรค์เตือนอย่างงั้นรึ?
ท่านพ่อในห้องอักษร,เกิดอะไรขึ้นกันแน่?
"คารวะไท่จื่อ!"เหล่าขุนนางที่เอ่ยออกมาพร้อมกัน.
"อืม!"จงเทียนพยักหน้ารับ.
"พวกเราต้องการเข้าเฝ้าเทียนตี้,เจ้าไปรายงานด้วย!"อี้เหยี่ยนกล่าว.
"เทียนตึ้มีคำสั่ง,ในเวลานี้ห้ามใครรบกวน,ใต้เท้าทุกท่านขออภัย!"องค์รักษ์กล่าวออกมาด้วยความเคารพ.
ในเวลาเดียวกัน,ทุกคนก็พบว่าเดิมที่ไท่จื่อจงเทียนเองก็ถูกขวางเอาไว้ด้านนอก.
ทันใดนั้น,ทุกคนก็ไม่เอ่ยอะไรต่อไป,ทำได้เพียงแค่รอคอยอย่างอดทน.
ภายในตำหนักเทียนหยวน.
เซียนเซิงซือที่แต่พร่ำบ่นโกรธเกรี้ยวต่อสวรรค์.
หากแต่สวรรค์ก้ไม่ได้ส่งสายฟ้าสวรรค์ลงมาอีกครั้ง.
"เทียนตี้โปรดอภัย,เฉินนับตั้งแต่เกิดมา,ก็แบกสถานะตระกูลจางไว้บนบ่าแล้ว,ดังนั้น............!”
"ไม่ใช่ความผิดของเจ้า,ตระกูลจางถูกเทียนชูจับตาอยู่,หากมีอะไรจำเป็นเจ้าค่อยเอ่ย!"จงซานกล่าว.
"ครับ,ขอบพระทัยเทียนตี้!"เซียนเซิงซือเอ่ย.
"เกี่ยวกับเผ่าจิ้งจอก,เจ้ารู้สึกอย่างไรตอนนี้?"จงซานที่ขมวดคิ้วพลางสอบถามออกมา.
เซียนเซิงที่ส่ายหน้าไปมา,พร้อมกับกล่าวออกมาว่า,"ความแค้นของตระกูลจากนั้นเป็นเหล่าคนเก่าก่อนของเผ่าจิ้งจอก,บรรพชนจิ้งจอกได้ตกตายไปแล้ว,ความแค้นต่อเผ่าจิ้งจอกนี้ก็ย่อมเบาบางลง,แม้ว่าจะไม่พอพอจะให้อภัย,ทว่าเฉินก็ไม่คิดที่จะหาเรื่องอีกแล้ว,หากเทียนตี้มีความสามารถกำราบพวกเขา,เฉินก็ยินยอม,ยอมรับเพื่อที่จะเห็นต้าเจิ้งทรงแข็งแกร่งยิ่งขึ้น!"
จงซานที่เงียบลง,จดจ้องมองไปยังเซียนเซิงซือ,ก่อนที่จะเอ่ยปากออกมา,"เซียนเซิงซือช่างมีความเที่ยงธรรมแยกผิดชอบ,ข้ารู้สึกซาบซึ้งนัก,ต้าเจิ้งที่เติบโตมาได้ถึงขั้นนี้,มีเจ้าเป็นส่วนช่วยเป็นอย่างมาก!"
"เทียนตี้ชื่นชม............!”
จงซานที่ยกมือห้ามไม่ให้เซียนเซิงซือกล่าวต่อ.
"ข้าไม่ได้กล่าวเกินไป,หลายปีที่เจ้าทำเพื่อต้าเจิ้ง,ข้าไม่เคยลืม,ในอดีตที่ทวีปกลาง,ข้ากล่าวแล้วในวันนั้น,ถึงตระกูลจากจะถูกสวรรค์ทอดทิ้ง,แต่เข้าจะไม่ทอดทิ้งเจ้า!"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยเสียงที่เคร่งขรึมจริงจัง.
"ขอบพระทัยเทียนตี้!"เซียนเซิงซือที่กล่าวออกมาด้วยอารมณ์ความรู้สึกดีซาบซึ้งเช่นกัน.
"เผ่าจริงจอก,ความจริงก่อนหน้านี้ก็คิดเช่นกัน,ไม่มีความจำเป็นต้องปกปิดจากเจ้า,เจ้าควรที่จะเห็นแล้ว,เจ้าสามารถวางความแค้นในอดีตได้,เผ่าจิ้งจอกเองก็เช่นกัน,หากเผ่าจิ้งจอกไม่สามารถลืมความแค้นนี้ได้,ข้าย่อมยืนอยู่ฝั่งเจ้าอย่างแน่นอน!"จงซานที่กล่าวออกมาอีกครั้ง.
"ขอบพระทัยเทียนตี้!"เซียนเซิงซือที่พยักหน้ารับอย่างจริงจัง.
"เทือกเขากู่ชิง,ข้าได้ยินมาหลายครั้งแล้ว,มันแตกต่างจากคนอื่นๆเกล่าอย่างไร,มันรุ่งโรจน์ในอดีตมากมายขนาดนั้นเลยรึ?"จงซานที่สอบถามออกไป.
"เทียนตี้ยังจำธวัชเจาเหยาของท่านหญิงนวีหว๋าได้หรือไม่?"เซียนเซิงซือกล่าว.
"อืม!"จงซานพยักหน้ารับ.
ในโลกนวีหว๋าในอดีต,เหล่าผู้ฝึกตนมากมายที่แก่งแย่งชิงธวัชเจาเหยา,หลังจากนั้นเป๋าซือมอบให้กับเขา,เพื่อส่งต่อไปยังซูเหม่ยหนิงและซูโหรวหนิง.
"เทือกเขากู่ชิงและธวัชเจาเหยา,หากใช้ร่วมกัน,สามารถสั่งการเหล่ากลุ่มอสูรทั่วหล้า!"เซียนเซิงซือกล่าว.
"กลุ่มอสูรทั่วหล้าอย่างงั้นรึ?"จงซานที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ใช่อีกอย่าง,มันเป็นสัญลักษณ์,ของบรรพชนจิ้งจอก,เป็นราชันย์อสูรของโลกหล้า,เหล่าอสูรทุกเผ่าจะต้องฟังคำสั่ง,ถึงจะเป็นมารดาแห่งหงส์,แม้แต่ท่านหญิงนวีหว๋าเอง,รวมทั้งราชันย์ตะวันออกไท่อี้ก็ตาม."เซียนเซิงซือกล่าว.
"หืม?"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยความประหลาดใจ.
ธวัชเจาเหย๋านับเป็นสัญลักษณ์ที่ยิ่งใหญ่ขนาดนั้นเลยรึ?
"ในยุคของไท่อี้,ที่มาหลังยุคชิงชิว,ไท่อี้ที่ต้องการเป็นราชันย์อสูรโดยเต็มตัว,ทว่าบรรพชนเผ่าจิ้งจอกเองก็เป็นราชันย์ก่อนหน้านี้,ทว่าบรรพชนจิ้งจอกนั้นได้รับการสนับสนุนจากเทียนชู!"เซียนเซิงซือที่กล่าวอธิบาย.
"เทียนชู,ได้ประทานตำแหน่งราชันย์อสูรให้กับบรรพชนจิ้งจอกอย่างงั้นรึ?"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
ถึงจะเป็นจงซานรู้สึกว่าเทือกเขากู่ชิงนั้นไม่ธรรมดา.
"ใช่,ตอนแรกนั้นใต้สวรรค์นั้นมีศาลสวรรค์ห้าแห่ง,ห้าราชันย์,ราชันย์เหลือง,ราชันย์เขียว,ราชันย์ขาว,ราชันย์แดง,ราชันย์ดำ,ห้าราชันย์,ห้าเทียนตี้!"เซียนเซิงซือเอ่ย.
"ราชันย์เหลือง? ราชันย์เขียว? ราชันย์ขาว?
ราชันย์แดง?
ราชันย์ดำ?"จงซานที่ขมวดคิ้วไปมาเล็กน้อย,เห็นชัดเจนว่า,เหล่าห้าเทียนตี้นั้น,นับเป็นเหล่าตัวตนที่น่าเกรงในอดีตเป็นอย่างมาก.
ในยุคโบราณ,ห้าเซียนบรรพชนที่ครอบครองภพหยางที่ปกครองโลกหล้าในเวลานั้น! และเป็นยุคที่รุ่งโรจน์อีกด้วย!
"ที่จริง,ห้าราชันย์นั้น,อยู่ใต้คำสั่งของบรรพชนจิ้งจอกมาก่อน!"เซียนเซิงซือกล่าว.
"อะไร? ห้าเทียนตี้,อยู่ใต้คำสั่งของบรรพชนจิ้งจอกอย่างงั้นรึ?"จงซานที่สูดหายใจลึก.
"ครับ!"เซียนเซิงซือที่กล่าวตอบรับอย่างจริงจัง.
จงซานทีเผยท่าทางประหลาดใจเป็นอย่างมาก,เรื่องราวในอดีตที่เผยออกมาเรื่อยๆ,ในเวลานี้เขาที่พอจะรับรู้อะไรบ้างแล้ว,ไม่สงสัย,ไม่สงสัยเลยว่าในตอนแรง,ซูเหม่ยหนึ่ง,เพียงแค่เอ่ยถึงเทือกเขากู่ชิง,ก็สามารถข่มขู่อรหันต์โบราณหลั่นเติ้งได้แล้ว.
เพียงแค่สองคำ,ก็สามารถข่มขู่อรหันต์โบราณหลั่นเติ้ง,เพียงแค่คำว่า,กู่ชิง,ก็ไม่มีใครกล้าจะเอ่ยอะไรแล้ว,เพียงแค่คำพูดกู่ชิงก็ข่มขู่ทุกคนได้แล้ว.
เดิมทีความรุ่งเรื่องของเทือกเขากู่ชิงนั้น,ต้องบอกเลยว่าทรงพลังน่าเกรงขามเป็นอย่างมาก.
ห้าเทียนตี้ที่ปกครองภพหยางในเวลานั้น,ทว่าที่ด้านหน้าพวกเขา,คาดไม่ถึงเลยว่าจะเป็นบรรพชนจิ้งจอก?
บรรพชนจิ้งจอกต้องเป็นบุคคลที่น่าเกรงขามขนาดใหนกัน?
ทันใดนั้น,จงซานที่คิดถึงภาพเหตุการณ์ในการเปิดโลกจิ้งจอกก่อนหน้านี้.
หนึ่งหยวน,หนึ่งหยวนลิขิต,ที่ราวกับดวงดารามากมายลอยอยู่บนท้องฟ้าโลกจิ้งจอก,แม้จะเป็นปิศาจสวรรค์หรือปราชญ์เทพก็ไม่กล้าที่จะเข้าไป,คาดไม่ถึงเลยว่าด้วยพลังอำนาจของบรรพชนจิ้งจอกที่แม้แต่ช่วงชิงบัลลังก์ทองแดงของต้าจื่อใจ้มาได้,เพื่อใช้มันปกป้องทางเข้าโลกจิ้งจอกอย่างงั้นรึ?
บัลลังก์ทองแดงดังกล่าวนั่นตอนนี้ได้มาอยู่ในมือของหวนจีนั่นเอง,ต้องน่าเกรงขามขนาดใหน,ถึงได้ทรงพลังหาญกล้าขนาดนั้น.
เทือกเขากู่ชิง?
นับเป็นหนึ่งในประวัติศาสตร์ที่น่าเกรงขาม.
ในเวลานี้,ภายในใจของจงซานที่ลอบสั่งไหว,โลกจิ้งจอกนั้นอยู่ในทวีปเหนือ,กล่าวได้ว่าก่อนหน้านี้,จงซานมีส่วนเกี่ยวข้องกับโลกจิ้งจอก,เทือกเขากู่ชิงที่มีประวัติความเป็นมาที่ยาวนาน,คาดไม่ถึงเลยว่าจะเป็นอะไรที่ทรงพลังน่าเกรงขามถึงเพียงนี้.
บรรพชนจิ้งจอก?
บรรพชนจิ้งจอกทรงพลังน่ากลัวยิ่งนัก.
ในเวลานั้น,จงซานทีจ้องมองไปยังเซียนเซิงซือ,ความแข็งแกร่งของบรรพชนจิ้งจอก,ที่ทำให้แม้แต่ประมุขตระกูลจากในอดีตใช้ชีวิตตัวเองสังเวยเพื่อจัดการกบเขา.
แต่ดูเหมือนว่าการพินาถไปพร้อมกันนั้น,จะไม่ประสบผลเท่าใดนัก,ต้องไม่ลืมว่า,ในเวลานั้นเมื่อประมุขตระกูลจางตกตายไป,เผ่าจิ้งจอกที่เพียงแค่ถอยลง,และยังสามารถมีชีวิตรอดพ้นจากคำสาบเหล่านั้นได้.
จะให้กล่าวล่ะก็,ตระกูลจางเองก็มีประวัติศาสตร์ความเป็นมาไม่ได้ด้อยกว่าเทือกเขากู่ชิง.
ความเสื่อมถอย,ที่ทำให้ประวัติความเป็นมาเสื่อมลง.
จงซานที่สูดหายใจลึก,พร้อมกับถอนหายใจ,การที่เขาได้พบกับเซียนเซิงซือและเผ่าจิ้งจอกเอง,นับว่าโชคดีไม่น้อยเช่นกัน!
-----------------------------------------------------------------------
สวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียวทางใต้.
บนเทือกเขาสูง.
บนเทือกเขาสูง,ในเวลานี้มีร่างห้าร่างยืนอยู่.
หนึ่งในนั้น,สวมชุดสีเหลือง,เป็นราชันย์หยกทีตายและฟื้น,ตอนนี้เขาเรียกตัวเองว่าราชันย์เหลือง!
ส่วนอีกสี่คน,หนึ่งคนสวมชุดสีดำ,สีแดง,สีขาวและสี่ดำ,เป็นราชันย์เขียว,ราชันย์แดง,ราชันย์ขาวและราชันย์ดำ!
ห้าราชันย์!
ห้าอดีตเทียนตี้,ที่นำมาโดยราชันย์เหลือง,ขณะจ้องมองไปยังทิศทางของสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว.
"นั่นคือสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว?"ราชันย์แดงที่กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม.
"ใช่,สิบปีที่แล้ว,เป็นที่นี่,สวรรค์และปฐพีที่เกิดการเปลี่ยนแปลงใหญ่!"ราชันย์เขียวที่พยักหน้ารับ.
งานวันเกิดจงซาน,เขาที่ได้ล่าปราชญ์เทพก่อตั้งศาลสวรรค์,เขาได้รวมยอดฝีมือทั่วหล้า,สร้างความสั่นสะเทือนไปทั่วหล้า,ผู้คนมากมายที่ตื่นตะลึงกับการต่อสู้ในครั้งนั้น,ดูเหมือนว่าห้าเทียนตี้ของพวกเขา,กลายเป็นธรรมดาไปเลย.
อย่างน้อย,ประสบการณ์เทียนตี้,ก่อตั้งศาลสวรรค์ก็ไม่ได้ด้อยกว่าการล่าปราชญ์เทพของจงซานเลยเช่นกัน.
"ราชันย์เหลือง?"ราชันย์ขาวที่จ้องมองไปยังราชันย์เหลือง.
ราชันย์เหลืองที่สูดหายาใจลึกก่อนที่จะกล่าวออกมาเล็กน้อย,"โปรดวงใจ,ถึงวันแล้ว,ข้าที่รอคอยมาแสนนาน,ร่างโคตรหยินหมื่นปิศาจ,ข้าได้เตรียมมาหลายปี,แม้แต่ยินยอมเป็นราชันย์หยก,ซ่อนความจริงจากหงจวิน,ยอมที่จะนำมันไปไว้ในโลกใบเล็ก,ทุกอย่างสมบูรณ์แบบ."
"ร่างโคตรหยินหมื่นปิศาจ,ซ่อนความจริงจากหงจวิน,ก่อนที่ข้าจะตาย,ข้าได้ส่งมันไปฝากไว้ในมือจงซาน,เพื่อให้จงซานปกป้องร่างโคตรหยินหมื่นปิศาจให้กับข้า!"ราชันย์เหลืองที่กล่าวอธิบาย.
"เจ้าวางแผนไว้ก่อนแล้วสินะ!"ราชันย์ขาวที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
ราชันย์แดงและราชันย์เขียวที่ขมวดคิ้วไปมาเล็กน้อย.
"ครั้งนี้ถึงเวลา! นำเห่าเม่ยลี่กลับ,พวกเราก็จะเข้าไปในโลกจิ้งจอก!"ราชันย์เหลือที่กล่าวด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม.
"อืม!"ทุกคนที่พยักหน้ารับ.
ห้าราชันย์,ที่ก้าวบินพุ่งตรงไปยังทิศทางของสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียวทันที.
---------------------------------------------------------------------
บนสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว,ที่ด้านนอกตำหนักเทียนหยวน!
จงเทียนและเหล่าขุนนางสำคัญรอคอยจงซานออกมา.
"แย่แล้ว,แย่แล้ว........................!”
ที่ไกลออกไปได้ยินเสียงดังโหวกเหวก,เป็นเสียงที่เต็มไปด้วยความหวาดกลัว.
เหล่าขุนนางที่หันหน้ากลับไปมองพร้อมๆกัน.
"ซู่ลี่,เกิดอะไรขึ้น?"จงเทียนที่เอ่ยกล่าวออกมาในทันที.
"ไท่จื่อ,มีคนห้าคนปรากฏขึ้น,มาจับตัวเห่าเม่ยลี่ไป,รีบไปช่วยเห่าเม่ยลี่เร็วเข้า!"ซู่ลี่ที่เอ่ยออกมาด้วยท่าทางร้อนใจ.
"จับตัวเห่าเม่ยลี่? ใคร?
ทำไมข้าไม่สามารถสัมผัสได้?"จงเทียนที่ขมวดคิ้วไปมา.
"เป็นความจริง,มันเร็วมาก,พวกเขาที่มาเร็วมาก,พริบตาเดียวก็หายไปแล้ว,ไท่จื่อ,ท่านเป็นปราชญ์เทพ,ช่วยเห่าเม่ยลี่เร็วเข้า,คำสาปของเผ่าจิ้งจอกทั้งหมด,ขึ้นอยู่กับนาง!"ซู่ลี่ที่เต็มไปด้วยความกระวนกระวายใจ.
"วูซซซซ!"
แสงสีทองที่ปรากฏขึ้น,จงเทียนที่ทำให้ฟ้าดินอาบไปด้วยแสงสีทอง,เพื่อที่จะหาร่องรอยของเห่าเม่ยลี่.
"เร็วเข้า,ข้าต้องการพบเทียนตี้!"ซูลี่ที่เอ่ยต่อองค์รักษ์ด้านหน้า.
"เทียนตี้มีคำสั่ง,ห้ามผู้ใดรบกวน!"องค์รักษ์ที่ส่ายหน้าไปมา.
"ข้ามีเรื่องด่วนพร้อมช้ชีวิตเป็นประกัน,รายงานเทียนตี้เร็วเข้า,เร็ว!"ซูลี่ที่พร้อมที่จะสละชีพของตัวเอง.
เขาที่ยอมใช้ชีวิตเป็นประกัน,เพราะว่าชีวิตของเห่าเม่ยลี่นั้นเกี่ยวพันธ์กับเผ่าจิ้งจอก,เพื่อเผ่าจิ้งจอกแล้ว,ซู่ลี่พร้อมทำทุกอย่าง.
"เซียนเซิงซูรอก่อน!"องค์รักษ์กล่าว.
"บอกว่าเห่าเม่ยลี่ถูกจับตัวไป!"ซู่ลี่ที่เผยท่าทางกระวนกระวายร้อนใจ.
"อืม!"
ภายในตำหนักเทียนหยวน,จงซานและเซียนเซิงซือกำลังพูดคุยอะไรบางอย่าง.
"รายงานเทียนตี้!"ที่ด้านนอกเสียงขององค์รักษ์ดังขึ้นในทันที.
"ข้าไม่ได้บอกกล่าวว่าห้ามผู้ใดรบกวนข้าหรอกรึ?!"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม.
"ใต้เท้าซูลี่เอาชีวิตเป็นประกัน,ให้ผู้น้อยมารายงาน,เห่าเม่ยลี่ถูกจับตัวไป"
องค์รักษ์ที่กล่าวออกมาด้วยความเคารพ.
"หืม?"จงซานที่ดวงตาเบิกกว้าง.
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
อ่านต่อที่ MyNovel | ชุมชนสำหรับนักอ่าน นักเขียน นิยายออนไลน์ บนโลกแห่งจินตนากา
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ แปลจบแล้ว.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น