Immortality Chapter 1400 The thing of mortal, saying ‚spade’!
Chapter 1400 The thing of mortal, saying
‚spade’!
凡人之物,谓之‘锹’!
สิ่งของปุถุชน,ที่ถูกเรียกว่า พลั่ว!
"กงเชวียน,เจ้าต้องการทำอะไร?"เซียนบรรพชนอีกคนที่ตะโกนออกมาเสียงดัง.
"จินเผิง,เป็นน้องชายของข้า,เจ้า? เมื่อกี้เจ้าจะสังหารน้องชายของข้าอย่างงั้นรึ?"
กงเชียนที่กล่าวออกมาด้วยเสียงที่เย็นยะเยือ,เสียงที่ตรงข้ามกับยูไลโปรดสัตว์ในนรก,เสียงที่แช่แข็งไปถึงขั้ววิญญาณ,จิตสังหารที่แผดกลิ่นอายเหมือนกับใบมีด,เจาะทะลวงลงไปในกระดูก!
กล่าวจิบ,พายุที่หมุนวนระเบิดออกมา,ปราณทมิฬที่ฟุ้งกระจายถูกพัดออกไป.
"แฮกๆ!"สามเซียนบรรพชนที่สูดหายใจลึก,แววตาที่ส่ายไปมาอย่างบ้าคลั่ง.
"หนี ~~~~~~~~~~~~~~~~!”
เซียนบรรพชนคนหนึ่งที่ร้องตะโกน,พร้อมกับหนีในทันที.
ในอดีต,ปราชญ์เทพเจ็ดคนที่ต่อต้านสวรรค์,กงเชวียนที่ถูกได้สมญาว่าเป็นเทพแห่งความดุร้าย,สามารถที่จะขับไล่ยอดฝีมือทุกคนกลับไปได้.
ผ่านมากี่ปีแล้วที่เขากลับมาหลังจากที่เขาต่อต้านเทียนชู?
กงเชวียนเวลานี้มีความแข็งแกร่งเพิ่มมากขึ้นเท่าไหร่?
ทั้งสามไม่รู้ว่ากงเชวียนแข็งแกร่งเท่าใดแล้ว,ทว่ารู้เพียง,กงเชวียนที่ยึดครองตำแหน่งประมุขคืนจากปราชญ์เทพกงจื่อ.
หนี!เซียนบรรพชนทั้งสามที่ไม่ลังเลแม้แต่น้อยพุ่งออกไปคนละทิศทาง.
เซียนบรรพชนที่ถอยหนี,ทว่ากลับมีเซียนบรรพชนฝั่งละสองคนปรากฏออกมา.
"ปัง!” "ปัง!”
"ปัง!”
เกิดเสียงดังสนั่น,สามเซียนบรรพชนที่หยุดอยู่กับที่ทันที.
เพราะว่าแต่ละคนนั้น,ปรากฏยอดฝีมือสองคนขวางทางพวกเขาเอาไว้,หกเซียนบรรพชนที่ขว้างกั้นพวกเขา.
"กงเชวียน,เจ้าต้องการทำอะไร?
พวกเราเป็นคนตระกูลเทียน,เวลานี้รับคำสั่งท่านประมุข,เจ้ากล้า
............!”
กงเชวียนที่ไม่สนใจเหล่าเซียนบรรพชนเหล่านั้น,ทว่าเขาหันหน้ากลับมามองจินเผิง.
จินเผิงที่จ้องมองไปยังกงเชวียน,เผยยิ้มที่ซับซ้อนออกมา.
"เจ้าดีกับข้าข้า!"จินเผิงที่เผยรอยยิ้มขมๆ.
จากนั้นจินเผิงที่เริ่มนั่งสมาธิ,บำเพ็ญลมหายใจ,ในเวลานี้เขาที่รู้สึกปลอดภัยเมื่อมีกงเชวียน.
ในเวลาเดียวกัน,กงเชวียนที่เผยยิ้มที่ยากจะหาได้เช่นกัน.
ที่ไกลออกไป,เต้าเหรินถูที่จ้องมอง,ไม่ได้ก้าวเข้ามา,ขณะที่จ้องมอไปยังเซียนบรรพชนสองคนที่สู้กับเซียนเซิงซือ,ก่อนที่เขาจะกำชักดาบโลหิต,พุ่งตรงไปยังสองเซียนบรรพชน.
"กงเชวียน!"
เสียงจากบนอากาศที่เกิดขึ้นในทันที.
กงเชวียนที่เงยหน้าขึ้นมอง,เป็นเซิ่งกงเป้า! ที่ด้านหลังเซิ่งกงเป้ามีคนอีกสี่คน.
"ราชครู!"กงเชวียนที่เอ่ยปากออกมา.
เห็นชัดเจนว่า,เขายังคงเรียกเหมือนเมื่อครั้งราชวงศ์ซ่างยังอยู่.
"ดูเหมือนว่า,จะมาเร็วกว่าพวกเรา,ที่นี่มอบให้เจ้า,ข้าจะไปยังที่อื่น!"เซิ่งกงเป้าที่เอ่ยออกมาเบาๆ.
"อืม!"กงเชวียนพยักหน้ารับ.
เซิ่งกงเป้าที่หันหน้ากลับไปพูดกับสี่ร่างข้างหลัง,"ทุกท่าน,มายังต้าเจิ้ง,ต้องขอรบกวนแล้ว.
"เซียนเซิงเซิ่งโปรดวางใจ,ข้าแลพวก,ในเมื่อตัดสินใจเข้าร่วมต้าเจิ้ง,แน่นอนว่าเป็นเรื่องที่ควรกระทำ,หาได้เป็นปัญหา,อีกอย่างยังเป็นช่วงเวลาที่จะสะสมคุณงามความดี,โปรดวางใจ,พวกเราจะกระทำสุดความสามารถ."หนึ่งในนั้นเอ่ย.
เห็นชัดเจนว่า,เซิ่งกงเป้านั้นได้เดินทางไปยังทวีปตะวันออก,เชิญกงชวียนมาช่วยจงซาน,เซิ่งกงเป้าที่ไม่ได้เพียงทำงานสำเร็จ,ยังสามารถนำอีกสี่เซียนบรรพชนกลับมาอีกด้วย!
"ดี!"เซิ่งกงเป้าที่พยักหน้ารับ.
"ปัง!"เซิ่งกงเป้าที่นำสี่เซียนบรรพชนเข้าสู่สนามรบ.
ในเวลาเดียวกันนั้น,กงเชวียนที่หันหน้าไปมองเซียนบรรพชนสามคนที่ถูกล้อมเอาไว้,แววตาที่ปะทุจิตสังหารที่รุนแรงออกมา.
"กงเชวียน,จินเผิงเขาไม่ได้เป็นไร,ข้าและคนอื่นก็ไม่ได้สังการเขา,ไว้วันหน้าพวกเราพี่น้องจะไปขอขมาเจ้าอีกครั้ง!"เซียนบรรพชนอื่นที่เอ่ยออกมา.
"ไม่จำเป็น!"กงเชวียนที่กล่าวออกมาด้วยเสียงเย็นชา.
"หืม?"
"เจ้าตาย,ถึงจะเป็นการขอขมาต่อน้องของข้า!"กงเชวียนที่กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงเย็นชา.
ระหว่างที่กล่าวนั้น,กงเชวียนที่ดวงตาเบิกกว้าง.
"วูซซซซซ!"
ในเวลาเดียวกันนั้นพื้นที่รอบๆที่ถูกปกคลุมด้วยแสงสีฟ้า,ภาพเงาของนกยูงที่ใหญ่ยักษ์ปกคลุมท้องฟ้า,กงเชวียนที่เริ่มลงมือ!
--------------------------------------------------------
ทันทีที่กงเชวียนเข้าร่วมการต่อสู้,เทียนเต๋าจื่อที่อยู่บนอวกาศต้องขมวดคิ้วไปมา.
"สายลมกำลังเปลี่ยนทิศ!"หยิงที่กล่าวออกมาเสียงเย็น.
ใบหน้าของเทียนเต๋าจื่อที่เปลี่ยนเป็นซับซ้อน,เพราะว่าค่ายกลปราณศพนั้น,แม้นว่าจะไม่มีใครมองเป็นพื้นที่ด้านใน,ทว่าสุดยอดฝีมือทั้งสองย่อมเห็นอย่างแน่นอน,ทันทีที่กงเชวียนมาถึง,ทำให้สนามรบกลายเป็นสมดุล,แม้แต่ต้าเจิ้งกลายเป็นทรงพลังมากกว่าเดิมอีก.
ปราณทมิฬที่ปกคลุมสนามรบทางตะวันตกเฉียงใต้ของสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว,ส่วนทางใต้นั้นสนามรบที่เป็นหมอกสีขาว.
สนามรบที่ปกคลุมด้วยหมอกสีขาวเพราะว่าเป็นพลังฮวงจุ้ยที่แตกต่างกันปะทะกันนั่นเอง.
หนี่ปู่ซาที่อัญเชิญตำหนักสังสารวัฏคฤหาสน์อเวจี,และเหรินชุนที่ใช้เพลิงจินอู๋ซาน.
ด้านนอกที่ขาวโพลน,ส่วนด้านในก็เกิดการปะทะที่รุนแรงเช่นกัน.
กลุ่มคนที่สนับสนุนตำหนักสังสารวัฏเพื่อใช้แดนห้ามลทิน,ส่วนอีกฝั่งเป็นดวงตะวันขนาดใหญ่,เพลิงของจินอู๋ซานที่มีดวงตะวันขนาดเล็กถึงห้าสิบสามดวง.
ดวงตะวันห้าสิบสามดวงที่,หมุนวนโคจรไปเรื่อย,เข้าปะทะตำหนักสังสารวัฏ,ล้อมรอบตำหนัก,ขณะที่ผลักดันให้มันเล็กลงเรื่อยๆ.
"ปัง!” "ปัง!”
"ปัง!”..............................
กลุ่มของจินอู๋วานที่โจมตีตำหนักสังสารวัฏกระหน่ำไม่หยุด.
ภายในโลกเขตแดนตำหนักสังสารวัฏ,ที่ใจกลางของตำหนักหลัก.
หนี่ปู่ซาที่สวมชุดสีดำ,ขณะกำลังกระตุ้นเคลื่อนย้ายตราผนึกขนาดใหญ่,ควบคุมตราขนาดใหญ่ในสระขนาดเล็กใจกลางห้องโถงใหญ่.
สระขนาดเล็กที่กำลังส่ายไปมา,ตราผนึกขนาดใหญ่ที่เวลานี้เริ่มไม่มั่นคง.
ในเวลาเดียวกัน,เงาๆหนึ่งที่ก้าวเดินเข้ามา.
"อาจารย์ไม่ได้การแล้ว,พวกเราจะขวางไม่ไหวแล้ว!"ร่างดังกล่าวที่เอ่ยออกมาด้วยความกระวนกระวายใจ.
"ไม่สามารถขวางได้,ก็ไม่มีใครช่วยพวกเรา,ให้พวกเขาใช้เทียนเต๋าต่อไป,ข้าก็จะกระตุ้นน้ำพุเหลืองเต็มกำลัง!"หนี่ปู่ซาที่เอ่ยออกมาด้วยความโกรธเกรี้ยว.
"รับทราบ!"ร่างในชุดดำที่รับคำ,ก่อนที่จะถอยกลับไป.
ร่างเงาดังกล่าวที่ถอนกลับไปแล้ว,ใบหน้าของหนี่ปู่ซาที่เผยท่าทางกระวนกระวายใจเช่นกัน.
ตำหนักสังสารวัฏคฤหาสน์อเวจีนั้น,ในภพหยาง,ทำให้เขาอ่อนด้อยกว่าเหรินชุด,และเซียนบรรพชนเองก็น้อยกว่า,พวกเขามีเพียง
35 ทั้งที่ฝั่งตรงข้ามีถึงห้าสิบห้า,ต่างกันถึง 20 คน.
ความแตกต่างนี้,มากเกินไป,เกินกว่าจะใช้อำนาจวิชาของฮวงจุ้ยทดแทนกันได้.
หนี่ปู่ซาที่เผยท่าทางร้อนใจ.
ห้าสิบห้าดวงตะวันขนาดเล็กนั้นทรงพลังเป็นอย่างมาก.
และที่ใจกลางพวกเขานั้น,มีแท่นบูชาขนาดมหึมา.
"ตูมมมมม!"เสียงที่ดังกระหึ่มก้องกังวานไปทั่ว.
บนแท่นบูชาที่ใหญ่ยักษ์นั้น,มีร่างสองร่างยืนอยู่.
เหรินชุดและกุยเช่อ,ที่ด้านหน้าพวกเขานั้นมีระฆังฮุ่นตุ้นที่ปล่อยเปลวเพลิงพุ่งออกไปทั่วทุกสารทิศ.
"ฮ่าฮ่าฮ่า,หนี่ปู่ซา,เจ้าอย่าได้ขัดขืน,ไม่มีทางขัดขืนได้,ยอมแพ้ซะ,ศาลสวรรค์เหยาจูไร้เทียมทาน!"เหรินชุนที่ตะโกนออกมาด้วยความตื่นเต้น.
เสียงของระฆังที่ยังคงดังก้องออกไปรอบๆ.
"ไร้ประโยชน์,จงซานจะต้องตายวันนี้,ยอมแพ้ซะ."กุยเซ่อที่กล่าวเพิ่มอีกคน.
ทั้งคู่ที่เวลานี้เต็มไปด้วยความตื่นเต้นกับชัยชนะที่ได้รับ,พวกเขาที่ยังคงกระตุ้นระฆังฮุ่นตุ้นอยู่ตลอดเวลา.
หนี่ปู่ซาที่ได้ยินเสียงของคนทั้งสองที่เผยใบหน้าอับลักษณ์,กัดฟันแน่นทว่ายังคงอดทนอยู่.
ทว่าในสภาพแวดล้อมที่เต็มไปด้วยหมอกขาวนั่น.
"ปัง!"เสียงที่ดังก้องกังวาน.
"ร้อนๆ!"เสียงๆหนึ่งที่ดังขึ้นในทันที.
"วูซซซซ!"ลูกบอลสีน้ำเงินที่ปิดกั้นเสียงเอาไว้.
ภายในบอลน้ำเงินนั้น,มีร่างสองร่างยืนอยู่,ทั้งสองที่กุมหยกอันหนึ่งเอาไว้,หนึ่งอ้วนหนึ่งผอม,เป็นเฟยเกอและจูกานที่หนีมาจากเมืองอู๋ซวังนั่นเอง.
"ไป๋จื่อหลอกพวกเรา,อะไร,หยกชี้นำ,สัมผัสได้ถึงลิขิตของเทียนชู,และจะนำพวกเราไปพบกับคนที่คุ้นเคยอย่างงั้นรึ?
นี่เต็มไปด้วยทะเลเพลิง,มีแต่ทำให้เราต้องตาย!"เฟยเกอที่กล่าวออกมาด้วยความร้อนใจ.
"โชคดีที่พวกเรามีพลั่วยักษ์,ไม่เช่นนั้นได้ตายไปแล้ว! เฟยเกอ,ไป๋จื่อต้องเป็นไม่ดีแน่เลย!"จูกานเอ่ย.
"ใช่,เป็นคนไม่ดี!"
"ให้พวกเรามาฆ่าตัวตาชัดๆ! เจ้าเฒ่าเจ้าเล่,ฝากไว้......"จูกานที่กำลังกล่าวสาปแช่ง.
"ไม่ใช่!"เฟยเกอที่เอ่ยปากออกมาในทันที.
"มีอะไรอย่างงั้นรึ?"
"หยกชี้นำนี้เขาไม่ได้มอบให้พวกเรา,เขาไม่ได้บอกว่าให้พวกเรา,พวกเราชิงมาเอง!"เฟยเกอที่ขมวดคิ้วไปมา.
จูกาน"..................!”
"ไม่ว่าเขาจะให้หรือชิงมา,เขาก็เป็นคนหลอมขึ้นมา,เขาไม่ควรทำของไร้ประโยชน์ออกมา!"เฟยเกอที่กล่าวเว้นความผิดตัวเองไป.
"ใช่!
มันเป็นของเจ้าแก่นั่น!"จูกานเอ่ย.
"อืม!"เฟยเกอที่แค่นเสียงออกมาเช่นกัน.
"เฟยเกอ,พวกเราจะทำอย่างไรดี?"จูกานที่กล่าวออกมาด้วยความกังวล.
"พวกเรามีพลั่วยักษ์ปกป้อง,พวกเราก็คงต้องก้าวต่อไป!"เฟยเกอกล่าว.
"ดี!"
คนทั้งสองที่กุมพลั่วยักษ์,ขณะบินต่อไปอีก.
"สารเลว!"จูกานที่คำรามออกมาเสียงดัง.
"เจ้าด่าข้าทำไมกัน!"เฟยเกอที่คำรามเสียงดัง.
"ข้าไม่ได้ว่าท่าน,ท่านดูนั่น,เจ้าสารเลวทั้งสองนั่น,เห็นใหม?
พวกมัน,คือคนที่ขโมยครอบครัวของพวกเรา,ขโมยน้องสาวของท่านและพี่สาวของข้า!"จูกานที่เอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงคลั่งแค้น.
"เป็นพวกมันจริงๆ?
สารเลว,ไป,ต้องสั่งสอนพวกมัน!"เฟยเกอแค่นเสียง.
"อืม!"จูกานที่บินออกไปด้วยความชั่วร้าย.
ทั้งสองที่บินไปหยุดที่ด้านบนแท่นบูชา.
"หนี่ปู่ซา,อย่าได้ขัดขืน!"เหรินชุนที่กระตุ้นระฆังฮุ่นตุ้น,พร้อมกับร้องออกไป.
"การต่อสู้ครั้งนี้พวกเจ้าแพ้แล้ว,สิบลมหายใจ,ต่อให้ปราชญ์เทพก็ช่วยเจ้าไม่ได้!"กุยเช่อที่กล่าวออกมาด้วยความตื่นเต้น.
"ปราชญ์เทพ? ฮ่าฮ่าฮ่า!"เหรินชุนที่หัวเราะเสียงดัง.
ในเวลาเดียวกัน,เหรินชุนที่รู้สึกขนทั่วร่างที่ลุกตั้งชัน,สัมผัสได้ถึงกลิ่นอายอันตรายทำให้หยุดหัวเราะทันที.
อะไร?
"ปัง!"
พลั่วยักษ์สองพี่น้องที่ฟาดมายังกบาลด้านหลังเหรินชุนทันที.
"เคร้ง!"
ระฆังฮุ่นตุ้นที่สั่นไปมาเล็กน้อย,ก่อนที่เหรินชุดจะหมดสติไป,"เพลิงจินอู๋ซานรอบๆนี้,ไม่มีทางที่จะตรวจจับข้าได้?
เป็นไปไม่ได้,แม้แต่ปราชญ์เทพก็ไม่สามารถเข้ามาได้!"
เพราะเหรินชุดหมดสติ,ทันใดนั้นเพลิงจินอู๋ซานที่พุ่งมารายล้อมกุยเช่อ.
กุยเช่อที่เคลื่อนพลังป้องกัน.อย่างรวดเร็ว.
"เหรินชุน,เจ้าทำอะไร?"กุยเช่อที่หันหน้ากลับไป.
พริบตาที่กุยเช่อหันหลังกลับ,ก็ปรากฏพลั่วยักษ์ที่พุ่งมา.
"ปัง ~~~~~~~~~~~~~~~~!”
ใบหน้าของกุยเช่อที่ถูกฟาดด้วยพลั่วยักษ์,กระแทกไปยังใบหน้าจมูกหักปากเบี้ยว,หมดสติทันที.
"ตูมมมม ~~~~~~~~~~~~~~~~!”
ดวงตะวันที่ใหญ่ยักษ์,ทันใดนั้นก็ระเบิดสลายหายไปในทันที.
หนี่ปู่ซาที่อยู่ตรงข้ามที่สัมผัสได้ถึงกลิ่นอายที่หนักหน่วงหายไป.
"อาจารย์,เพลิงของเหรินชุดสลายหายไปแล้วอย่างงั้นรึ?
หมายความว่าอย่างไร?
เป็นแผนการอย่างงั้นรึ?"ศิษย์ของหนี่ปู่ซาที่เอ่ยออกมาในทันที.
"แผนการอย่างงั้นรึ?
อย่าได้สนใจ,กระตุ้นพลังตอบโต้ต่อไป!"หนี่ปู่ซาที่ตะโกนออกไปเสียงดัง.
"รับทราบ!"
บนอวกาศ.
หยิงและเทียนเต๋าจื่อจ้องมองสนามรบ,พวกเขาที่จดจ้องมองไปยังค่ายกลปราณศพ,และจ้องมองการต่อสู้ในค่ายกลฮวงุจ้น.
ขณะที่พวกเขากำลังจดจ้องมองอยู่นั้น,หยิง,เทียนเจื่อ,กุยกู่ซือ,เทียนโจวจื่อ,ทั้งสี่คนที่ใบหน้ากระตุก.
"เหรินชุน,ถูกมดปลวกสองคน,ทำให้สลบเลยรึ?"เทียนโจวจื่อที่เผยท่าทางประหลาดใจแทบไม่อยากเชื่อ.
"สิ่งนี้ในโลกปุถุชน,เรียกว่า,พลั่ว!"กุยกู่ซือที่กล่าวออกมาด้วยความประหลาดใจเช่นกัน.
Chapter 1400 The thing of mortal, saying
‚spade’!
凡人之物,谓之‘锹’!
สิ่งของปุถุชน,ที่ถูกเรียกว่า พลั่ว!
"กงเชวียน,เจ้าต้องการทำอะไร?"เซียนบรรพชนอีกคนที่ตะโกนออกมาเสียงดัง.
"จินเผิง,เป็นน้องชายของข้า,เจ้า? เมื่อกี้เจ้าจะสังหารน้องชายของข้าอย่างงั้นรึ?"
กงเชียนที่กล่าวออกมาด้วยเสียงที่เย็นยะเยือ,เสียงที่ตรงข้ามกับยูไลโปรดสัตว์ในนรก,เสียงที่แช่แข็งไปถึงขั้ววิญญาณ,จิตสังหารที่แผดกลิ่นอายเหมือนกับใบมีด,เจาะทะลวงลงไปในกระดูก!
กล่าวจิบ,พายุที่หมุนวนระเบิดออกมา,ปราณทมิฬที่ฟุ้งกระจายถูกพัดออกไป.
"แฮกๆ!"สามเซียนบรรพชนที่สูดหายใจลึก,แววตาที่ส่ายไปมาอย่างบ้าคลั่ง.
"หนี ~~~~~~~~~~~~~~~~!”
เซียนบรรพชนคนหนึ่งที่ร้องตะโกน,พร้อมกับหนีในทันที.
ในอดีต,ปราชญ์เทพเจ็ดคนที่ต่อต้านสวรรค์,กงเชวียนที่ถูกได้สมญาว่าเป็นเทพแห่งความดุร้าย,สามารถที่จะขับไล่ยอดฝีมือทุกคนกลับไปได้.
ผ่านมากี่ปีแล้วที่เขากลับมาหลังจากที่เขาต่อต้านเทียนชู?
กงเชวียนเวลานี้มีความแข็งแกร่งเพิ่มมากขึ้นเท่าไหร่?
ทั้งสามไม่รู้ว่ากงเชวียนแข็งแกร่งเท่าใดแล้ว,ทว่ารู้เพียง,กงเชวียนที่ยึดครองตำแหน่งประมุขคืนจากปราชญ์เทพกงจื่อ.
หนี!เซียนบรรพชนทั้งสามที่ไม่ลังเลแม้แต่น้อยพุ่งออกไปคนละทิศทาง.
เซียนบรรพชนที่ถอยหนี,ทว่ากลับมีเซียนบรรพชนฝั่งละสองคนปรากฏออกมา.
"ปัง!” "ปัง!”
"ปัง!”
เกิดเสียงดังสนั่น,สามเซียนบรรพชนที่หยุดอยู่กับที่ทันที.
เพราะว่าแต่ละคนนั้น,ปรากฏยอดฝีมือสองคนขวางทางพวกเขาเอาไว้,หกเซียนบรรพชนที่ขว้างกั้นพวกเขา.
"กงเชวียน,เจ้าต้องการทำอะไร?
พวกเราเป็นคนตระกูลเทียน,เวลานี้รับคำสั่งท่านประมุข,เจ้ากล้า
............!”
กงเชวียนที่ไม่สนใจเหล่าเซียนบรรพชนเหล่านั้น,ทว่าเขาหันหน้ากลับมามองจินเผิง.
จินเผิงที่จ้องมองไปยังกงเชวียน,เผยยิ้มที่ซับซ้อนออกมา.
"เจ้าดีกับข้าข้า!"จินเผิงที่เผยรอยยิ้มขมๆ.
จากนั้นจินเผิงที่เริ่มนั่งสมาธิ,บำเพ็ญลมหายใจ,ในเวลานี้เขาที่รู้สึกปลอดภัยเมื่อมีกงเชวียน.
ในเวลาเดียวกัน,กงเชวียนที่เผยยิ้มที่ยากจะหาได้เช่นกัน.
ที่ไกลออกไป,เต้าเหรินถูที่จ้องมอง,ไม่ได้ก้าวเข้ามา,ขณะที่จ้องมอไปยังเซียนบรรพชนสองคนที่สู้กับเซียนเซิงซือ,ก่อนที่เขาจะกำชักดาบโลหิต,พุ่งตรงไปยังสองเซียนบรรพชน.
"กงเชวียน!"
เสียงจากบนอากาศที่เกิดขึ้นในทันที.
กงเชวียนที่เงยหน้าขึ้นมอง,เป็นเซิ่งกงเป้า! ที่ด้านหลังเซิ่งกงเป้ามีคนอีกสี่คน.
"ราชครู!"กงเชวียนที่เอ่ยปากออกมา.
เห็นชัดเจนว่า,เขายังคงเรียกเหมือนเมื่อครั้งราชวงศ์ซ่างยังอยู่.
"ดูเหมือนว่า,จะมาเร็วกว่าพวกเรา,ที่นี่มอบให้เจ้า,ข้าจะไปยังที่อื่น!"เซิ่งกงเป้าที่เอ่ยออกมาเบาๆ.
"อืม!"กงเชวียนพยักหน้ารับ.
เซิ่งกงเป้าที่หันหน้ากลับไปพูดกับสี่ร่างข้างหลัง,"ทุกท่าน,มายังต้าเจิ้ง,ต้องขอรบกวนแล้ว.
"เซียนเซิงเซิ่งโปรดวางใจ,ข้าแลพวก,ในเมื่อตัดสินใจเข้าร่วมต้าเจิ้ง,แน่นอนว่าเป็นเรื่องที่ควรกระทำ,หาได้เป็นปัญหา,อีกอย่างยังเป็นช่วงเวลาที่จะสะสมคุณงามความดี,โปรดวางใจ,พวกเราจะกระทำสุดความสามารถ."หนึ่งในนั้นเอ่ย.
เห็นชัดเจนว่า,เซิ่งกงเป้านั้นได้เดินทางไปยังทวีปตะวันออก,เชิญกงชวียนมาช่วยจงซาน,เซิ่งกงเป้าที่ไม่ได้เพียงทำงานสำเร็จ,ยังสามารถนำอีกสี่เซียนบรรพชนกลับมาอีกด้วย!
"ดี!"เซิ่งกงเป้าที่พยักหน้ารับ.
"ปัง!"เซิ่งกงเป้าที่นำสี่เซียนบรรพชนเข้าสู่สนามรบ.
ในเวลาเดียวกันนั้น,กงเชวียนที่หันหน้าไปมองเซียนบรรพชนสามคนที่ถูกล้อมเอาไว้,แววตาที่ปะทุจิตสังหารที่รุนแรงออกมา.
"กงเชวียน,จินเผิงเขาไม่ได้เป็นไร,ข้าและคนอื่นก็ไม่ได้สังการเขา,ไว้วันหน้าพวกเราพี่น้องจะไปขอขมาเจ้าอีกครั้ง!"เซียนบรรพชนอื่นที่เอ่ยออกมา.
"ไม่จำเป็น!"กงเชวียนที่กล่าวออกมาด้วยเสียงเย็นชา.
"หืม?"
"เจ้าตาย,ถึงจะเป็นการขอขมาต่อน้องของข้า!"กงเชวียนที่กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงเย็นชา.
ระหว่างที่กล่าวนั้น,กงเชวียนที่ดวงตาเบิกกว้าง.
"วูซซซซซ!"
ในเวลาเดียวกันนั้นพื้นที่รอบๆที่ถูกปกคลุมด้วยแสงสีฟ้า,ภาพเงาของนกยูงที่ใหญ่ยักษ์ปกคลุมท้องฟ้า,กงเชวียนที่เริ่มลงมือ!
--------------------------------------------------------
ทันทีที่กงเชวียนเข้าร่วมการต่อสู้,เทียนเต๋าจื่อที่อยู่บนอวกาศต้องขมวดคิ้วไปมา.
"สายลมกำลังเปลี่ยนทิศ!"หยิงที่กล่าวออกมาเสียงเย็น.
ใบหน้าของเทียนเต๋าจื่อที่เปลี่ยนเป็นซับซ้อน,เพราะว่าค่ายกลปราณศพนั้น,แม้นว่าจะไม่มีใครมองเป็นพื้นที่ด้านใน,ทว่าสุดยอดฝีมือทั้งสองย่อมเห็นอย่างแน่นอน,ทันทีที่กงเชวียนมาถึง,ทำให้สนามรบกลายเป็นสมดุล,แม้แต่ต้าเจิ้งกลายเป็นทรงพลังมากกว่าเดิมอีก.
ปราณทมิฬที่ปกคลุมสนามรบทางตะวันตกเฉียงใต้ของสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว,ส่วนทางใต้นั้นสนามรบที่เป็นหมอกสีขาว.
สนามรบที่ปกคลุมด้วยหมอกสีขาวเพราะว่าเป็นพลังฮวงจุ้ยที่แตกต่างกันปะทะกันนั่นเอง.
หนี่ปู่ซาที่อัญเชิญตำหนักสังสารวัฏคฤหาสน์อเวจี,และเหรินชุนที่ใช้เพลิงจินอู๋ซาน.
ด้านนอกที่ขาวโพลน,ส่วนด้านในก็เกิดการปะทะที่รุนแรงเช่นกัน.
กลุ่มคนที่สนับสนุนตำหนักสังสารวัฏเพื่อใช้แดนห้ามลทิน,ส่วนอีกฝั่งเป็นดวงตะวันขนาดใหญ่,เพลิงของจินอู๋ซานที่มีดวงตะวันขนาดเล็กถึงห้าสิบสามดวง.
ดวงตะวันห้าสิบสามดวงที่,หมุนวนโคจรไปเรื่อย,เข้าปะทะตำหนักสังสารวัฏ,ล้อมรอบตำหนัก,ขณะที่ผลักดันให้มันเล็กลงเรื่อยๆ.
"ปัง!” "ปัง!”
"ปัง!”..............................
กลุ่มของจินอู๋วานที่โจมตีตำหนักสังสารวัฏกระหน่ำไม่หยุด.
ภายในโลกเขตแดนตำหนักสังสารวัฏ,ที่ใจกลางของตำหนักหลัก.
หนี่ปู่ซาที่สวมชุดสีดำ,ขณะกำลังกระตุ้นเคลื่อนย้ายตราผนึกขนาดใหญ่,ควบคุมตราขนาดใหญ่ในสระขนาดเล็กใจกลางห้องโถงใหญ่.
สระขนาดเล็กที่กำลังส่ายไปมา,ตราผนึกขนาดใหญ่ที่เวลานี้เริ่มไม่มั่นคง.
ในเวลาเดียวกัน,เงาๆหนึ่งที่ก้าวเดินเข้ามา.
"อาจารย์ไม่ได้การแล้ว,พวกเราจะขวางไม่ไหวแล้ว!"ร่างดังกล่าวที่เอ่ยออกมาด้วยความกระวนกระวายใจ.
"ไม่สามารถขวางได้,ก็ไม่มีใครช่วยพวกเรา,ให้พวกเขาใช้เทียนเต๋าต่อไป,ข้าก็จะกระตุ้นน้ำพุเหลืองเต็มกำลัง!"หนี่ปู่ซาที่เอ่ยออกมาด้วยความโกรธเกรี้ยว.
"รับทราบ!"ร่างในชุดดำที่รับคำ,ก่อนที่จะถอยกลับไป.
ร่างเงาดังกล่าวที่ถอนกลับไปแล้ว,ใบหน้าของหนี่ปู่ซาที่เผยท่าทางกระวนกระวายใจเช่นกัน.
ตำหนักสังสารวัฏคฤหาสน์อเวจีนั้น,ในภพหยาง,ทำให้เขาอ่อนด้อยกว่าเหรินชุด,และเซียนบรรพชนเองก็น้อยกว่า,พวกเขามีเพียง
35 ทั้งที่ฝั่งตรงข้ามีถึงห้าสิบห้า,ต่างกันถึง 20 คน.
ความแตกต่างนี้,มากเกินไป,เกินกว่าจะใช้อำนาจวิชาของฮวงจุ้ยทดแทนกันได้.
หนี่ปู่ซาที่เผยท่าทางร้อนใจ.
ห้าสิบห้าดวงตะวันขนาดเล็กนั้นทรงพลังเป็นอย่างมาก.
และที่ใจกลางพวกเขานั้น,มีแท่นบูชาขนาดมหึมา.
"ตูมมมมม!"เสียงที่ดังกระหึ่มก้องกังวานไปทั่ว.
บนแท่นบูชาที่ใหญ่ยักษ์นั้น,มีร่างสองร่างยืนอยู่.
เหรินชุดและกุยเช่อ,ที่ด้านหน้าพวกเขานั้นมีระฆังฮุ่นตุ้นที่ปล่อยเปลวเพลิงพุ่งออกไปทั่วทุกสารทิศ.
"ฮ่าฮ่าฮ่า,หนี่ปู่ซา,เจ้าอย่าได้ขัดขืน,ไม่มีทางขัดขืนได้,ยอมแพ้ซะ,ศาลสวรรค์เหยาจูไร้เทียมทาน!"เหรินชุนที่ตะโกนออกมาด้วยความตื่นเต้น.
เสียงของระฆังที่ยังคงดังก้องออกไปรอบๆ.
"ไร้ประโยชน์,จงซานจะต้องตายวันนี้,ยอมแพ้ซะ."กุยเซ่อที่กล่าวเพิ่มอีกคน.
ทั้งคู่ที่เวลานี้เต็มไปด้วยความตื่นเต้นกับชัยชนะที่ได้รับ,พวกเขาที่ยังคงกระตุ้นระฆังฮุ่นตุ้นอยู่ตลอดเวลา.
หนี่ปู่ซาที่ได้ยินเสียงของคนทั้งสองที่เผยใบหน้าอับลักษณ์,กัดฟันแน่นทว่ายังคงอดทนอยู่.
ทว่าในสภาพแวดล้อมที่เต็มไปด้วยหมอกขาวนั่น.
"ปัง!"เสียงที่ดังก้องกังวาน.
"ร้อนๆ!"เสียงๆหนึ่งที่ดังขึ้นในทันที.
"วูซซซซ!"ลูกบอลสีน้ำเงินที่ปิดกั้นเสียงเอาไว้.
ภายในบอลน้ำเงินนั้น,มีร่างสองร่างยืนอยู่,ทั้งสองที่กุมหยกอันหนึ่งเอาไว้,หนึ่งอ้วนหนึ่งผอม,เป็นเฟยเกอและจูกานที่หนีมาจากเมืองอู๋ซวังนั่นเอง.
"ไป๋จื่อหลอกพวกเรา,อะไร,หยกชี้นำ,สัมผัสได้ถึงลิขิตของเทียนชู,และจะนำพวกเราไปพบกับคนที่คุ้นเคยอย่างงั้นรึ?
นี่เต็มไปด้วยทะเลเพลิง,มีแต่ทำให้เราต้องตาย!"เฟยเกอที่กล่าวออกมาด้วยความร้อนใจ.
"โชคดีที่พวกเรามีพลั่วยักษ์,ไม่เช่นนั้นได้ตายไปแล้ว! เฟยเกอ,ไป๋จื่อต้องเป็นไม่ดีแน่เลย!"จูกานเอ่ย.
"ใช่,เป็นคนไม่ดี!"
"ให้พวกเรามาฆ่าตัวตาชัดๆ! เจ้าเฒ่าเจ้าเล่,ฝากไว้......"จูกานที่กำลังกล่าวสาปแช่ง.
"ไม่ใช่!"เฟยเกอที่เอ่ยปากออกมาในทันที.
"มีอะไรอย่างงั้นรึ?"
"หยกชี้นำนี้เขาไม่ได้มอบให้พวกเรา,เขาไม่ได้บอกว่าให้พวกเรา,พวกเราชิงมาเอง!"เฟยเกอที่ขมวดคิ้วไปมา.
จูกาน"..................!”
"ไม่ว่าเขาจะให้หรือชิงมา,เขาก็เป็นคนหลอมขึ้นมา,เขาไม่ควรทำของไร้ประโยชน์ออกมา!"เฟยเกอที่กล่าวเว้นความผิดตัวเองไป.
"ใช่!
มันเป็นของเจ้าแก่นั่น!"จูกานเอ่ย.
"อืม!"เฟยเกอที่แค่นเสียงออกมาเช่นกัน.
"เฟยเกอ,พวกเราจะทำอย่างไรดี?"จูกานที่กล่าวออกมาด้วยความกังวล.
"พวกเรามีพลั่วยักษ์ปกป้อง,พวกเราก็คงต้องก้าวต่อไป!"เฟยเกอกล่าว.
"ดี!"
คนทั้งสองที่กุมพลั่วยักษ์,ขณะบินต่อไปอีก.
"สารเลว!"จูกานที่คำรามออกมาเสียงดัง.
"เจ้าด่าข้าทำไมกัน!"เฟยเกอที่คำรามเสียงดัง.
"ข้าไม่ได้ว่าท่าน,ท่านดูนั่น,เจ้าสารเลวทั้งสองนั่น,เห็นใหม?
พวกมัน,คือคนที่ขโมยครอบครัวของพวกเรา,ขโมยน้องสาวของท่านและพี่สาวของข้า!"จูกานที่เอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงคลั่งแค้น.
"เป็นพวกมันจริงๆ?
สารเลว,ไป,ต้องสั่งสอนพวกมัน!"เฟยเกอแค่นเสียง.
"อืม!"จูกานที่บินออกไปด้วยความชั่วร้าย.
ทั้งสองที่บินไปหยุดที่ด้านบนแท่นบูชา.
"หนี่ปู่ซา,อย่าได้ขัดขืน!"เหรินชุนที่กระตุ้นระฆังฮุ่นตุ้น,พร้อมกับร้องออกไป.
"การต่อสู้ครั้งนี้พวกเจ้าแพ้แล้ว,สิบลมหายใจ,ต่อให้ปราชญ์เทพก็ช่วยเจ้าไม่ได้!"กุยเช่อที่กล่าวออกมาด้วยความตื่นเต้น.
"ปราชญ์เทพ? ฮ่าฮ่าฮ่า!"เหรินชุนที่หัวเราะเสียงดัง.
ในเวลาเดียวกัน,เหรินชุนที่รู้สึกขนทั่วร่างที่ลุกตั้งชัน,สัมผัสได้ถึงกลิ่นอายอันตรายทำให้หยุดหัวเราะทันที.
อะไร?
"ปัง!"
พลั่วยักษ์สองพี่น้องที่ฟาดมายังกบาลด้านหลังเหรินชุนทันที.
"เคร้ง!"
ระฆังฮุ่นตุ้นที่สั่นไปมาเล็กน้อย,ก่อนที่เหรินชุดจะหมดสติไป,"เพลิงจินอู๋ซานรอบๆนี้,ไม่มีทางที่จะตรวจจับข้าได้?
เป็นไปไม่ได้,แม้แต่ปราชญ์เทพก็ไม่สามารถเข้ามาได้!"
เพราะเหรินชุดหมดสติ,ทันใดนั้นเพลิงจินอู๋ซานที่พุ่งมารายล้อมกุยเช่อ.
กุยเช่อที่เคลื่อนพลังป้องกัน.อย่างรวดเร็ว.
"เหรินชุน,เจ้าทำอะไร?"กุยเช่อที่หันหน้ากลับไป.
พริบตาที่กุยเช่อหันหลังกลับ,ก็ปรากฏพลั่วยักษ์ที่พุ่งมา.
"ปัง ~~~~~~~~~~~~~~~~!”
ใบหน้าของกุยเช่อที่ถูกฟาดด้วยพลั่วยักษ์,กระแทกไปยังใบหน้าจมูกหักปากเบี้ยว,หมดสติทันที.
"ตูมมมม ~~~~~~~~~~~~~~~~!”
ดวงตะวันที่ใหญ่ยักษ์,ทันใดนั้นก็ระเบิดสลายหายไปในทันที.
หนี่ปู่ซาที่อยู่ตรงข้ามที่สัมผัสได้ถึงกลิ่นอายที่หนักหน่วงหายไป.
"อาจารย์,เพลิงของเหรินชุดสลายหายไปแล้วอย่างงั้นรึ?
หมายความว่าอย่างไร?
เป็นแผนการอย่างงั้นรึ?"ศิษย์ของหนี่ปู่ซาที่เอ่ยออกมาในทันที.
"แผนการอย่างงั้นรึ?
อย่าได้สนใจ,กระตุ้นพลังตอบโต้ต่อไป!"หนี่ปู่ซาที่ตะโกนออกไปเสียงดัง.
"รับทราบ!"
บนอวกาศ.
หยิงและเทียนเต๋าจื่อจ้องมองสนามรบ,พวกเขาที่จดจ้องมองไปยังค่ายกลปราณศพ,และจ้องมองการต่อสู้ในค่ายกลฮวงุจ้น.
ขณะที่พวกเขากำลังจดจ้องมองอยู่นั้น,หยิง,เทียนเจื่อ,กุยกู่ซือ,เทียนโจวจื่อ,ทั้งสี่คนที่ใบหน้ากระตุก.
"เหรินชุน,ถูกมดปลวกสองคน,ทำให้สลบเลยรึ?"เทียนโจวจื่อที่เผยท่าทางประหลาดใจแทบไม่อยากเชื่อ.
"สิ่งนี้ในโลกปุถุชน,เรียกว่า,พลั่ว!"กุยกู่ซือที่กล่าวออกมาด้วยความประหลาดใจเช่นกัน.
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
อ่านต่อที่ MyNovel | ชุมชนสำหรับนักอ่าน นักเขียน นิยายออนไลน์ บนโลกแห่งจินตนากา
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ แปลจบแล้ว.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น