Immortality Chapter 1399 Xiong Shen helps
Chapter 1399 Xiong Shen helps
凶神来援
การช่วยเหลือจากเทพแห่งความดุร้าย.
ภพหยาง,สวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว! บนท้องฟ้า,มุมหนึ่งของอวกาศ!
หลุมดำที่ใหญ่ยักษ์,ดวงดารามามายที่ถูกดูด,เกือบทั้งจักรวาลที่ดำมืดด้วยหลุมดำ.
หลุมดำที่ใหญ่ยักษ์,พลังที่น่าสะพรึงกลัวสองสายที่กำลังปะทะกัน.
หนึ่งคือราชันย์ของทวีปตะวันออก,หยิง! หนึ่งคือราชันย์ทวีปเทียน,เทียนเต๋าจื่อ!
"ตูมมมมม ~~~~~~~~~~~~~~~~!”
เสียงปะทะกันที่ส่งผลไปทั่วจักรวาลราวกับกำลังจะถูกแยกออกจากกัน.
ใต้เท้าหยิงนั้น,มีโลงศพสัมฤทธิ์หนึ่งหมื่นจั้ง,ของวิเศษของหยิง,โลงศพกำราบโลกา!
ส่วนในมือของเทียนเต๋าจื่อนั้น,ที่จริงมีกระบองทองแดงยักษ์!
"เทียนเต๋าจื่อ!เซียนบรรพชนขั้นที่ 12 ? ดี!"หยิงตะโกนออกมาเสียงดัง,แววตาที่ส่องประกายแสงเทวะ!
"ราชันย์ทวีปตะวันออก,ไม่ธรรมดาจริงๆ,ข้าประเมินเจ้าต๋ำไป!"เทียนเต๋าจื่อที่เอ่ยออกมาด้วยเสียงเคร่งขรึม.
"งั้นรึ?!"หยิงที่กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม.
แววตาของเทียนเต๋าจื่อที่ส่องประกายแสง,ที่มุมปากที่เผยรอยยิ้มบาง,"แปดวัน,ทำลายนิกายหงหรู,ยึดครองบรรพชนมังกร,รวมทวีปตะวันออกเป็นหนึ่ง,เพียงแต่
90,000ปีที่แล้ว,ในทวีปตะวันออก,ทำไมหงจวินถึงได้เมินเจ้า,หยิง,เจ้าซ่อนตัวได้ลึกล้ำจริงๆ!"
หยิงที่จดจ้องมองไปยังเทียนจื่อและกล่าวออกมาอย่างนุ่มนวล,"เทียนเต๋าจื่อ?
ขอบคุณที่ชม!"
"ในเมื่อเจ้าเองก็เป็นคนจากโบราณ,การต่อสู้วันนี้,ก็หยุดตรงนี้!"เทียนเจื่อที่เก็บกระบองของตัวเอง.
หยิงที่จ้องมองเทียนเต๋าจื่อ,พร้อมกับพยักหน้ารับ,"ตกลง!"
"ครืนนนน!"
หยิงที่สะบัดมือโลงศพกำราบโลกาที่ใต้เท้าหยิงที่สลายหายไป,อย่างไร้ร่องรอย.
กระบองในมือเทียนเต๋าจื่อที่หายไปด้วยเช่นกัน.
หลุมดำที่ปกคลุมเกือบทั่วจักรวาลที่ค่อยๆฟื้นคืน,เผยให้เห็นยอดฝีมือสองคนต่อหน้าทุกคนช้าๆ.
ยอดฝีมือทั้งสองที่ไม่สู้กันต่อไป,ทว่ายังคงยืนอยู่บนอวกาศ,จ้องมองลงมายังสนามรบของสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว.
ขณะจ้องมองมายังสองสนามรบด้านล่าง,ทั้งสองที่โบกมือ.
"ฟิ้ว!” "ฟิ้ว!”
ด้วยการสะบัดมือ,อีกหนึ่งสนามรบ,กุยกู่ซือและเทียนเต๋าจื่อ.
สองปราชญ์เทพ,ขณะที่ได้รับสัญญาณจากหยิงและเทียนเต๋าจื่อ,ทั้งสองก็หยุดสู้กันทันทีเช่นกัน.
ทั้งสองที่เงยหน้าจ้องมองไปยังอวกาศ,เห็นหยิงและเทียนจื่อที่ยืนอยู่บนดวงดารายักษ์,พวกเขาที่ตระหนักได้,ก่อนที่จะเคลื่อนไหวพุ่งบินเข้าไปหา.
"ฟิ้ว!"ความเร็วของปราชญ์เทพที่น่าเกรงขาม,พริบตาเดียวก็ไปถึงแล้ว.
"เทียนตี้?"กุยกู่จื่อที่เผยท่าทางสงสัย.
"หยุดการต่อสู้ก่อน!"หยิงกล่าวเสียงเย็น.
"รับทราบ!"กุยกู่ซือพยักหน้ารับ,ก่อนที่จะไปอยู่ด้านหลังของหยิง.
เทียนโจวจื่อที่จริงก็จ้องมองเทียนเต๋าจื่อด้วยความสงสัยเช่นกัน.
"ประมุข,เรื่องนี้......?”เทียนโจวจื่อเห็นชัดเจนว่าไม่เข้าใจสถานการณ์? เกิดอะไรขึ้นอย่างงั้นรึ?
"ต้าฉินและตระกูลเทียนของเรา,มาจากพื้นเพเดียวกัน,การต่อสู้ครั้งนี้หยุดไว้ก่อน!"เทียนเต๋าจื่อเอ่ย.
"ครับ!"เทียนโจวจื่อพยักหน้ารับ.
สี่สุดยอดฝีมือที่หยุดต่อสู้กัน.
อย่างไรก็ตาม,เซียนบรรพชนตระกูลเทียนที่ยังคงโจมตีต้าเจิ้ง.
ทว่าหยิง,ในเวลานี้ก็ไม่ได้เคลื่อนไหวอะไรอีก,สำหรับหยิง,เขาที่ขวางเทียนเต๋าจื่อและเทียนโจวจื่อ,แค่นี้ก็เพียงพอที่จะตอบแทนบุญคุณของจงซานแล้ว,เวลานี้เขาคงทำได้เพียงแค่เฝ้ามองผลที่จะออกมาเท่านั้น.
หยิงไม่ต้องการให้เทียนเต๋าจื่อห้ามเหล่าเซียนบรรพชนตระกูลเทียนหยุดโจมตี,เพราะว่ากรรมที่หยิงและจงซานมีนั้นก็หมดไปแล้ว,หากทำเช่นนั้นก็กลายเป็นว่าเขาไปมีกรรมเกี่ยวข้องกับเทียนเต๋าจื่อต่อ.
สุดยอดฝีมือทั้งสี่ที่ลอยอยู่บนอากาศ,รอคอยผลลัทธ์ที่จะเกิดขึ้นด้านล่าง.
---------------------------------------------------------
สวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว,ทิศตะวันตกเฉียงใต้.
ในสนามรบที่เต็มไปด้วยความมืดมิด,ศพมากมาย,ที่ผุดขึ้นมาจากใต้ผืนปฐพี
ปราณทมิฬที่ฟุ้งกระจายไปทั่ว,ที่ด้านในนั้นมีเซียนบรรพชนเกือบร้อย,เซียนบรรพชนตระกูลเทียนห้าสิบ,ต้าเจิ้งยี่สิบห้า,เก้าเจียงซือร่างเฉิน,และเซียนเซิงซือพร้อมกับศพปราชญ์เทพ.
ทว่า,ถึงการต่อสู้จะรุนแรง,ทว่าบนสนามรบที่อบอวนด้วยปราณทมิฬนั้น,ห้วงมิติไม่ได้ฉีกขาดเลยแม้แต่น้อย.
บางที่อาจเพราะว่าเป็นพื้นที่ราบที่กว้างเกินไป,ความแข็งแกร่งที่หายไป,ทำให้ไม่มีสัญญาณรอยฉีกขาดของห้วงมิติ.
จากภายด้านใน,หากใครอยู่ใกล้ๆก็จะได้ยินเสียงดังกึกก้องอยู่ด้านใน.
อย่างไรก็ตาม,สายตาของทุกคนที่จับจ้องมองนั้น,กับเป็นบนสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว,จงซานร่างมังกรแท้,ต่อสู้กับเฉิงโห่ว.
แน่นอนว่า,ไม่ว่าจะเป็นการต่อสู้ใดล้วนแต่รุนแรงเป็นอย่างมาก.
โดยเฉพาะอย่างจริง,เซียนบรรพชนต้าเจิ้ง,ในเวลานี้สถานการณ์ที่เสียงเปรียบอย่างแน่นอน.
"เซียนเซิงซือ,ไม่ต้องช่วยข้า,ช่วยเต้าเหรินถูก่อน,เขากำลังจะตาย,เร็วเข้า~~~~~~~~!”จินเผิงที่ตะโกนออกไปเสียงดัง.
ชุดเกาะของจินเผิง,ที่แตกหักเป็นรอยมากมาย,ขณะถือฟางเทียนฮวาจี,เขารับมือเซียนบรรพชนสามคน,ซึ่งแต่ละคนนับว่าแข็งแกร่งมาก.
จินเผิงนั้นแข็งแกร่ง,แต่มันไม่พอที่จะรับมือหนึ่งต่อสาม!
"ตูมมมม ~~~~~~~~~~~~~~~~!”
จินเผิงที่ตะหนักได้ถึงต้าเต๋า,แสงสีทองที่ส่องสว่างเจ้า,ทว่าเซียนบรรพชนสามคนเองนั้นไม่ใช่ว่าจะจัดการง่าย! เกิดระเบิดดั่งสนั่น,หนึ่งเซียนบรรพชนที่ใช้กระบองฟาดออกมา,กระแทกไปยังด้านหลังของจินเผิง.
"พุ ~~~~~~~~~~~~~~~~!”
จินเผิงที่พ่นโลหิต,ร่างกายที่ไถลไปด้านหน้า.
"ฮ่าฮ่าฮ่า,เทพสงครามต้าเจิ้ง?
เจ้านะรึ?เทพสงครามต้าเจิ้ง,น่าหัวเราะก็แค่นก,ผมกระเซอกระเซิงไปแล้ว!"เซียนบรรพชนหนึ่งค่อนที่หัวเราะขณะโจมตีไปที่หัวจินเผิง.
"วูซซซซ!"
จินเผิงที่เงยหน้า,ใบหน้าที่เต็มไปด้วยโลหิต,ทว่าแววตานั้นเต็มไปด้วยจิตวิญญาณแห่งการต่อสู้,ไร้ซึ่งความหวาดกลัว.
"โฮกก ~~~~~~~~~~~~~~~!”
ฟางเทียนฮวาจีที่สะบัดออกไป,ทว่าเซียนบรรพชนคนดังกล่าวที่หายไปแล้ว.
"แส่หาความตาย
~~~~~~~~~~~~~~~~!”
เซียนบรรพชนอีกคนที่ใช้กระบองที่โจมตีไปยังจินเผิงอีก,ทว่าจินเผิงหาได้สนใจยังคงกระตุ้นพลังโจมตีไปยังเซียนบรรพชนที่ดูถูกตัวเอง.
"ตาย ~~~~~~~~~~~~~~~~!”
จินเผิงที่คำรามด้วยความบ้าคลั่ง.
ใบหน้าของเซียนบรรพชนที่ใบหน้าเปลี่ยนเป็นซับซ้อน,ขณะที่เขายกกระบองขึ้นรับฟางเทียนฮวงจีของจินเผิง.
"ตูมมมม ~~~~~~~~~~~~~~~~!”
ฟางเทียนฮวาจีที่ตัดกระบองของเขาก่อนที่จะฟันฉับลงมา.
”!”
แขนขวาของเซียนบรรพชนคนที่ดูถูกเขานั้นถูกฟันขาดไปหนึ่งข้าง.
"ปัง,ปัง!”
กระบองอีกสองอันที่โจมตีกระแทกไปยังร่างของจินเผิงในท้ายที่สุด.
"ตูมมมม!”
ร่างของจินเผิงที่ถูกกระแทกจมลงไปใต้พื้นดิน.
"พุ!”
ร่างจินเผิงที่อยู่ในสภาพอ่อนแอ,ชัดเจนว่าการต่อสู้ก่อนหน้านี้ทรงพลังมาก.
"สังหารมัน,สังหารมันให้กับข้า!"เซียนบรรพชนที่แขนขาด,กำลังกุมแขนของตัวเองเอาไว้,ร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด.
สองคนที่เห็นสหายของตัวเองแขนขาด,แววตาที่เผยจิตสังหารรุนแรงออกมา,ก่อนที่จะกระชับกระบองพุ่งตรงไปยังทิศทางของจินเผิง.
จินเผิงที่เวลานี้ได้รับบาดเจ็บหนัก,ขณะใช้ฟางเทียนฮวาจีพยุงร่างของตัวเองขึ้น,มือและขาของเขาที่สั่นไปมา,ทว่าใบหน้ายังคงเต็มไปด้วยความอหังการ.
ใบหน้าที่ไม่ได้รู้สึกหวาดกลัวหรือเสียวใจ,เขาที่เผยยิ้มออกมา,ก่อนที่จะกล่าวออกมาเสียงดัง,"ต้าเจิ้ง!"
"ตาย!"เซียนบรรพชนทั้งสองที่คว้างกระบองสองด้ามพุ่งตรงโจมตีเพื่อสังหารจินเผิง.
"ทรงพระเจริญ~~~~~~~~~~~~!”จินเผิงที่ตะโกนออกไปเสียงดัง,เขาที่ไร้ซึ่งเรี่ยวแรง,ทว่าภายในใจก็ยังเต็มไปด้วยศรัทธาที่สนับสนุนตะโกนออกมาเสียงดังก้อง.
แม้นว่าจะอยู่ในสภาพอ่อนแอ,หากแต่เซียนบรรพชนทั้งสองก็ไม่รู้สึกเห็นใจแม้แต่น้อย,พวกเขายังคงโจมตีมายังจินเผิงด้วยพลังทั้งหมด.
ในช่วงระยะวิกฤติ,จินเผิงที่ตะโกนลั่น,ไร้ซึ่งความหวาดกลัว,ยืนรับการโจมตีอยู่นั้น!
"จินเผิง!"เต้าเหรินถูที่อยู่ไกลออกไปตะโกนออกมาเสียงดัง.
ขณะที่เซียนเซิงซือมาช่วยเต้าเหรินถู,เขาที่สามารถมองเห็นสถานการณ์ของจินเผิง,ที่กำลังตกตาย,ดวงตาของเต้าเหรินถูที่แดงกล่ำ,เผยท่าทางอั้นอั้นช่วยไม่ได้ออกมา.
แม้แต่ยืนต่อหน้าความตาย,จินเผิงก็ยังคงตะโกน,"ต้าเจิ้ง,ทรงพระเจริญ!"
"ตูมมมม ~~~~~~~~~~~~~~~~!”
เกิดระเบิดเสียงดังสนั่น,เต้าเหรินถูที่ส่ายหน้าก้มหน้าลงอย่างทอดถอนใจ.
แม้นว่าจะอยู่ในเขตแดนปราณทมิฬ,ทว่าพลังโจมตีที่แต่ละคนโจมตีออกมานั้นก็ยังทรงพลังเป็นอย่างมาก.
ห้วงมิติที่สั่นไหวไปมา,สถานการณ์ด้านในที่เลือนลาง,ที่ไกลออกไปมีคนตาย,เต้าเหรินถูในเวลานี้ที่แทบทรุดคัดจมูก,น้ำตาคลอเบ้า.
ก่อนหน้านี้,จินเผิงต้องรับมือกับเซียนบรรพชนสามคน,เพราะว่าเขาได้ให้เซียนเซิงซือมาช่วยเขา,จินเผิงเลยต้องจบลงเช่นนี้?
ตายแล้วรึ?
-------------------
"เต้าเหรินถู,เจ้าพลาดแล้ว!"
"เต้าเหรินถู,นับจากวันนี้เจ้าคือน้องชายของจินเผิง!"
"เต้าเหรินถู,เจ้าต้องการเป็นพี่ใหญ่อย่างงั้นรึ?
ฮ่าฮ่า,เป็นไปไม่ได้,อายุไม่สามารถนำมานับได้,ไว้เมื่อใดที่เจ้าแข็งแกร่งกว่าข้าค่อนมาพูด!"
........................
............
......
"เซียนเซิงซือ,ไม่ต้องช่วยข้า,ท่านไปช่วยเต้าเหรินถู,เขาใกล้จะตายแล้ว,เร็วเข้า~~~~~~~~~!”จินเผิงที่ร้องตะโกนเสียงดัง.
---------------------
ในจิตใจของเขา,เวลานี้มีภาพและเสียงของจินเผิงมากมายปรากฏขึ้น.
"ไม่ๆ ~~~~~~~~~~~~~~~~!”
เต้าเหรินถูที่ร้องออกมาด้วยความโศกเศร้า,กระบี่สีแดงโลหิตในมือของเขาที่กระชับแน่น,แววตาที่สั่นไหวไปมา.
หากแต่ในเวลานี้,บนอากาศที่ไกลออกไปทุกอย่างที่กลายเป็นเงียบงัน,ร่างของเต้าเหรินถูที่สั่นไหวคุกเข่า,เล็บที่จิกลงมือ,น้ำตาที่ไหลออกมา,เผยใบหน้าแห่งความยินดีออกมา.
เพราะว่า,ที่ไกลออกไปนั้นจินเผิงยังไม่ตาย.
ในทางตรงกันข้าม,สองคนที่กำลังจะสังหารจินเผิงนั้นลอยโด่งออกไปไกล.
เซียนบรรพชนทั้งสองที่ลอยออกไปไกล,กระบองของพวกเขาที่บิดเบี้ยวไปโดยสมบูรณ์.
ที่ด้านหน้าจินเผิงนั้น,ปรากฏบุรุษในชุดสีฟ้าขึ้นในทันที.
รอบๆบุรุษดังกล่าวมีภาพเงาของนกยกสีเขียวที่ใหญ่ยักษ์ลอยอยู่,แสงสีฟ้าที่ปกคลุมทั่วร่าง,ใบหน้าที่ประณีตหล่อเหลา,แววตาทั้งสองข้างที่เป็นประกายดูงดงาม,ไม่,ควรจะบออกว่ามันเป็นดวงตาปิศาจที่ล่อลวง,ดูน่าหวาดหวั่นเป็นอย่างมาก.
บุรุษร่างสีฟ้าที่จดจ้องมองไปยังเซียนบรรพชนทั้งสามที่ถือไม้เท่า,แววตาที่ดุร้ายเย็นชา,จิตสังหารมากมายที่ไหลผ่านออกมา,ตรึงร่างของเซียนบรรพชนทั้งสามเอาไว้.
จิตสังหารที่รุนแรง,ทำให้สามเซียนบรรพชนทั้งสามร่างกายสั่นเทิ้ม.
"กง,กงเชวียน?"เซียนบรรพชนคนหนึ่งที่เผยใบหน้าตื่นตระหนกออกมา.
ใครคือกงเชวียน,นี่คือตัวตนที่ร้ายกาจที่เข้าร่วมกับปราชญ์เทพทั้งเจ็ดในอดีตที่ต่อต้านเทียนชู,กงเชวียนยอดฝีมือที่เป็นผู้สนับสนุนปราชญ์เทพ,มีพลังไม่ได้ด้อยกว่าปราชญ์เทพ! เป็นเทพแห่งความดุร้าย,ก่อนที่จะหายตัวไป.
"กงเชียน,เจ้าต้องการทำอะไร?"เซียนบรรพชนคนหนึ่งที่ตะโกนออกมา.
"จินเผิง,คือน้องชายของข้า,เจ้า?
เจ้าต้องการสังหารน้องชายาของข้าก่อนหน้านี้อย่างงั้นรึ?"
กงเชียนที่กล่าวออกมาด้วยเสียงที่เย็นยะเยือ,เสียงที่ตรงข้ามกับยูไลโปรดสัตว์ในนรก,เสียงที่แช่แข็งไปถึงขั้ววิญญาณ,จิตสังหารที่แผดกลิ่นอายเหมือนกับใบมีด,เจาะทะลวงลงไปในกระดูก!
Chapter 1399 Xiong Shen helps
凶神来援
การช่วยเหลือจากเทพแห่งความดุร้าย.
ภพหยาง,สวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว! บนท้องฟ้า,มุมหนึ่งของอวกาศ!
หลุมดำที่ใหญ่ยักษ์,ดวงดารามามายที่ถูกดูด,เกือบทั้งจักรวาลที่ดำมืดด้วยหลุมดำ.
หลุมดำที่ใหญ่ยักษ์,พลังที่น่าสะพรึงกลัวสองสายที่กำลังปะทะกัน.
หนึ่งคือราชันย์ของทวีปตะวันออก,หยิง! หนึ่งคือราชันย์ทวีปเทียน,เทียนเต๋าจื่อ!
"ตูมมมมม ~~~~~~~~~~~~~~~~!”
เสียงปะทะกันที่ส่งผลไปทั่วจักรวาลราวกับกำลังจะถูกแยกออกจากกัน.
ใต้เท้าหยิงนั้น,มีโลงศพสัมฤทธิ์หนึ่งหมื่นจั้ง,ของวิเศษของหยิง,โลงศพกำราบโลกา!
ส่วนในมือของเทียนเต๋าจื่อนั้น,ที่จริงมีกระบองทองแดงยักษ์!
"เทียนเต๋าจื่อ!เซียนบรรพชนขั้นที่ 12 ? ดี!"หยิงตะโกนออกมาเสียงดัง,แววตาที่ส่องประกายแสงเทวะ!
"ราชันย์ทวีปตะวันออก,ไม่ธรรมดาจริงๆ,ข้าประเมินเจ้าต๋ำไป!"เทียนเต๋าจื่อที่เอ่ยออกมาด้วยเสียงเคร่งขรึม.
"งั้นรึ?!"หยิงที่กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม.
แววตาของเทียนเต๋าจื่อที่ส่องประกายแสง,ที่มุมปากที่เผยรอยยิ้มบาง,"แปดวัน,ทำลายนิกายหงหรู,ยึดครองบรรพชนมังกร,รวมทวีปตะวันออกเป็นหนึ่ง,เพียงแต่
90,000ปีที่แล้ว,ในทวีปตะวันออก,ทำไมหงจวินถึงได้เมินเจ้า,หยิง,เจ้าซ่อนตัวได้ลึกล้ำจริงๆ!"
หยิงที่จดจ้องมองไปยังเทียนจื่อและกล่าวออกมาอย่างนุ่มนวล,"เทียนเต๋าจื่อ?
ขอบคุณที่ชม!"
"ในเมื่อเจ้าเองก็เป็นคนจากโบราณ,การต่อสู้วันนี้,ก็หยุดตรงนี้!"เทียนเจื่อที่เก็บกระบองของตัวเอง.
หยิงที่จ้องมองเทียนเต๋าจื่อ,พร้อมกับพยักหน้ารับ,"ตกลง!"
"ครืนนนน!"
หยิงที่สะบัดมือโลงศพกำราบโลกาที่ใต้เท้าหยิงที่สลายหายไป,อย่างไร้ร่องรอย.
กระบองในมือเทียนเต๋าจื่อที่หายไปด้วยเช่นกัน.
หลุมดำที่ปกคลุมเกือบทั่วจักรวาลที่ค่อยๆฟื้นคืน,เผยให้เห็นยอดฝีมือสองคนต่อหน้าทุกคนช้าๆ.
ยอดฝีมือทั้งสองที่ไม่สู้กันต่อไป,ทว่ายังคงยืนอยู่บนอวกาศ,จ้องมองลงมายังสนามรบของสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว.
ขณะจ้องมองมายังสองสนามรบด้านล่าง,ทั้งสองที่โบกมือ.
"ฟิ้ว!” "ฟิ้ว!”
ด้วยการสะบัดมือ,อีกหนึ่งสนามรบ,กุยกู่ซือและเทียนเต๋าจื่อ.
สองปราชญ์เทพ,ขณะที่ได้รับสัญญาณจากหยิงและเทียนเต๋าจื่อ,ทั้งสองก็หยุดสู้กันทันทีเช่นกัน.
ทั้งสองที่เงยหน้าจ้องมองไปยังอวกาศ,เห็นหยิงและเทียนจื่อที่ยืนอยู่บนดวงดารายักษ์,พวกเขาที่ตระหนักได้,ก่อนที่จะเคลื่อนไหวพุ่งบินเข้าไปหา.
"ฟิ้ว!"ความเร็วของปราชญ์เทพที่น่าเกรงขาม,พริบตาเดียวก็ไปถึงแล้ว.
"เทียนตี้?"กุยกู่จื่อที่เผยท่าทางสงสัย.
"หยุดการต่อสู้ก่อน!"หยิงกล่าวเสียงเย็น.
"รับทราบ!"กุยกู่ซือพยักหน้ารับ,ก่อนที่จะไปอยู่ด้านหลังของหยิง.
เทียนโจวจื่อที่จริงก็จ้องมองเทียนเต๋าจื่อด้วยความสงสัยเช่นกัน.
"ประมุข,เรื่องนี้......?”เทียนโจวจื่อเห็นชัดเจนว่าไม่เข้าใจสถานการณ์? เกิดอะไรขึ้นอย่างงั้นรึ?
"ต้าฉินและตระกูลเทียนของเรา,มาจากพื้นเพเดียวกัน,การต่อสู้ครั้งนี้หยุดไว้ก่อน!"เทียนเต๋าจื่อเอ่ย.
"ครับ!"เทียนโจวจื่อพยักหน้ารับ.
สี่สุดยอดฝีมือที่หยุดต่อสู้กัน.
อย่างไรก็ตาม,เซียนบรรพชนตระกูลเทียนที่ยังคงโจมตีต้าเจิ้ง.
ทว่าหยิง,ในเวลานี้ก็ไม่ได้เคลื่อนไหวอะไรอีก,สำหรับหยิง,เขาที่ขวางเทียนเต๋าจื่อและเทียนโจวจื่อ,แค่นี้ก็เพียงพอที่จะตอบแทนบุญคุณของจงซานแล้ว,เวลานี้เขาคงทำได้เพียงแค่เฝ้ามองผลที่จะออกมาเท่านั้น.
หยิงไม่ต้องการให้เทียนเต๋าจื่อห้ามเหล่าเซียนบรรพชนตระกูลเทียนหยุดโจมตี,เพราะว่ากรรมที่หยิงและจงซานมีนั้นก็หมดไปแล้ว,หากทำเช่นนั้นก็กลายเป็นว่าเขาไปมีกรรมเกี่ยวข้องกับเทียนเต๋าจื่อต่อ.
สุดยอดฝีมือทั้งสี่ที่ลอยอยู่บนอากาศ,รอคอยผลลัทธ์ที่จะเกิดขึ้นด้านล่าง.
---------------------------------------------------------
สวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว,ทิศตะวันตกเฉียงใต้.
ในสนามรบที่เต็มไปด้วยความมืดมิด,ศพมากมาย,ที่ผุดขึ้นมาจากใต้ผืนปฐพี
ปราณทมิฬที่ฟุ้งกระจายไปทั่ว,ที่ด้านในนั้นมีเซียนบรรพชนเกือบร้อย,เซียนบรรพชนตระกูลเทียนห้าสิบ,ต้าเจิ้งยี่สิบห้า,เก้าเจียงซือร่างเฉิน,และเซียนเซิงซือพร้อมกับศพปราชญ์เทพ.
ทว่า,ถึงการต่อสู้จะรุนแรง,ทว่าบนสนามรบที่อบอวนด้วยปราณทมิฬนั้น,ห้วงมิติไม่ได้ฉีกขาดเลยแม้แต่น้อย.
บางที่อาจเพราะว่าเป็นพื้นที่ราบที่กว้างเกินไป,ความแข็งแกร่งที่หายไป,ทำให้ไม่มีสัญญาณรอยฉีกขาดของห้วงมิติ.
จากภายด้านใน,หากใครอยู่ใกล้ๆก็จะได้ยินเสียงดังกึกก้องอยู่ด้านใน.
อย่างไรก็ตาม,สายตาของทุกคนที่จับจ้องมองนั้น,กับเป็นบนสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว,จงซานร่างมังกรแท้,ต่อสู้กับเฉิงโห่ว.
แน่นอนว่า,ไม่ว่าจะเป็นการต่อสู้ใดล้วนแต่รุนแรงเป็นอย่างมาก.
โดยเฉพาะอย่างจริง,เซียนบรรพชนต้าเจิ้ง,ในเวลานี้สถานการณ์ที่เสียงเปรียบอย่างแน่นอน.
"เซียนเซิงซือ,ไม่ต้องช่วยข้า,ช่วยเต้าเหรินถูก่อน,เขากำลังจะตาย,เร็วเข้า~~~~~~~~!”จินเผิงที่ตะโกนออกไปเสียงดัง.
ชุดเกาะของจินเผิง,ที่แตกหักเป็นรอยมากมาย,ขณะถือฟางเทียนฮวาจี,เขารับมือเซียนบรรพชนสามคน,ซึ่งแต่ละคนนับว่าแข็งแกร่งมาก.
จินเผิงนั้นแข็งแกร่ง,แต่มันไม่พอที่จะรับมือหนึ่งต่อสาม!
"ตูมมมม ~~~~~~~~~~~~~~~~!”
จินเผิงที่ตะหนักได้ถึงต้าเต๋า,แสงสีทองที่ส่องสว่างเจ้า,ทว่าเซียนบรรพชนสามคนเองนั้นไม่ใช่ว่าจะจัดการง่าย! เกิดระเบิดดั่งสนั่น,หนึ่งเซียนบรรพชนที่ใช้กระบองฟาดออกมา,กระแทกไปยังด้านหลังของจินเผิง.
"พุ ~~~~~~~~~~~~~~~~!”
จินเผิงที่พ่นโลหิต,ร่างกายที่ไถลไปด้านหน้า.
"ฮ่าฮ่าฮ่า,เทพสงครามต้าเจิ้ง?
เจ้านะรึ?เทพสงครามต้าเจิ้ง,น่าหัวเราะก็แค่นก,ผมกระเซอกระเซิงไปแล้ว!"เซียนบรรพชนหนึ่งค่อนที่หัวเราะขณะโจมตีไปที่หัวจินเผิง.
"วูซซซซ!"
จินเผิงที่เงยหน้า,ใบหน้าที่เต็มไปด้วยโลหิต,ทว่าแววตานั้นเต็มไปด้วยจิตวิญญาณแห่งการต่อสู้,ไร้ซึ่งความหวาดกลัว.
"โฮกก ~~~~~~~~~~~~~~~!”
ฟางเทียนฮวาจีที่สะบัดออกไป,ทว่าเซียนบรรพชนคนดังกล่าวที่หายไปแล้ว.
"แส่หาความตาย
~~~~~~~~~~~~~~~~!”
เซียนบรรพชนอีกคนที่ใช้กระบองที่โจมตีไปยังจินเผิงอีก,ทว่าจินเผิงหาได้สนใจยังคงกระตุ้นพลังโจมตีไปยังเซียนบรรพชนที่ดูถูกตัวเอง.
"ตาย ~~~~~~~~~~~~~~~~!”
จินเผิงที่คำรามด้วยความบ้าคลั่ง.
ใบหน้าของเซียนบรรพชนที่ใบหน้าเปลี่ยนเป็นซับซ้อน,ขณะที่เขายกกระบองขึ้นรับฟางเทียนฮวงจีของจินเผิง.
"ตูมมมม ~~~~~~~~~~~~~~~~!”
ฟางเทียนฮวาจีที่ตัดกระบองของเขาก่อนที่จะฟันฉับลงมา.
”!”
แขนขวาของเซียนบรรพชนคนที่ดูถูกเขานั้นถูกฟันขาดไปหนึ่งข้าง.
"ปัง,ปัง!”
กระบองอีกสองอันที่โจมตีกระแทกไปยังร่างของจินเผิงในท้ายที่สุด.
"ตูมมมม!”
ร่างของจินเผิงที่ถูกกระแทกจมลงไปใต้พื้นดิน.
"พุ!”
ร่างจินเผิงที่อยู่ในสภาพอ่อนแอ,ชัดเจนว่าการต่อสู้ก่อนหน้านี้ทรงพลังมาก.
"สังหารมัน,สังหารมันให้กับข้า!"เซียนบรรพชนที่แขนขาด,กำลังกุมแขนของตัวเองเอาไว้,ร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด.
สองคนที่เห็นสหายของตัวเองแขนขาด,แววตาที่เผยจิตสังหารรุนแรงออกมา,ก่อนที่จะกระชับกระบองพุ่งตรงไปยังทิศทางของจินเผิง.
จินเผิงที่เวลานี้ได้รับบาดเจ็บหนัก,ขณะใช้ฟางเทียนฮวาจีพยุงร่างของตัวเองขึ้น,มือและขาของเขาที่สั่นไปมา,ทว่าใบหน้ายังคงเต็มไปด้วยความอหังการ.
ใบหน้าที่ไม่ได้รู้สึกหวาดกลัวหรือเสียวใจ,เขาที่เผยยิ้มออกมา,ก่อนที่จะกล่าวออกมาเสียงดัง,"ต้าเจิ้ง!"
"ตาย!"เซียนบรรพชนทั้งสองที่คว้างกระบองสองด้ามพุ่งตรงโจมตีเพื่อสังหารจินเผิง.
"ทรงพระเจริญ~~~~~~~~~~~~!”จินเผิงที่ตะโกนออกไปเสียงดัง,เขาที่ไร้ซึ่งเรี่ยวแรง,ทว่าภายในใจก็ยังเต็มไปด้วยศรัทธาที่สนับสนุนตะโกนออกมาเสียงดังก้อง.
แม้นว่าจะอยู่ในสภาพอ่อนแอ,หากแต่เซียนบรรพชนทั้งสองก็ไม่รู้สึกเห็นใจแม้แต่น้อย,พวกเขายังคงโจมตีมายังจินเผิงด้วยพลังทั้งหมด.
ในช่วงระยะวิกฤติ,จินเผิงที่ตะโกนลั่น,ไร้ซึ่งความหวาดกลัว,ยืนรับการโจมตีอยู่นั้น!
"จินเผิง!"เต้าเหรินถูที่อยู่ไกลออกไปตะโกนออกมาเสียงดัง.
ขณะที่เซียนเซิงซือมาช่วยเต้าเหรินถู,เขาที่สามารถมองเห็นสถานการณ์ของจินเผิง,ที่กำลังตกตาย,ดวงตาของเต้าเหรินถูที่แดงกล่ำ,เผยท่าทางอั้นอั้นช่วยไม่ได้ออกมา.
แม้แต่ยืนต่อหน้าความตาย,จินเผิงก็ยังคงตะโกน,"ต้าเจิ้ง,ทรงพระเจริญ!"
"ตูมมมม ~~~~~~~~~~~~~~~~!”
เกิดระเบิดเสียงดังสนั่น,เต้าเหรินถูที่ส่ายหน้าก้มหน้าลงอย่างทอดถอนใจ.
แม้นว่าจะอยู่ในเขตแดนปราณทมิฬ,ทว่าพลังโจมตีที่แต่ละคนโจมตีออกมานั้นก็ยังทรงพลังเป็นอย่างมาก.
ห้วงมิติที่สั่นไหวไปมา,สถานการณ์ด้านในที่เลือนลาง,ที่ไกลออกไปมีคนตาย,เต้าเหรินถูในเวลานี้ที่แทบทรุดคัดจมูก,น้ำตาคลอเบ้า.
ก่อนหน้านี้,จินเผิงต้องรับมือกับเซียนบรรพชนสามคน,เพราะว่าเขาได้ให้เซียนเซิงซือมาช่วยเขา,จินเผิงเลยต้องจบลงเช่นนี้?
ตายแล้วรึ?
-------------------
"เต้าเหรินถู,เจ้าพลาดแล้ว!"
"เต้าเหรินถู,นับจากวันนี้เจ้าคือน้องชายของจินเผิง!"
"เต้าเหรินถู,เจ้าต้องการเป็นพี่ใหญ่อย่างงั้นรึ?
ฮ่าฮ่า,เป็นไปไม่ได้,อายุไม่สามารถนำมานับได้,ไว้เมื่อใดที่เจ้าแข็งแกร่งกว่าข้าค่อนมาพูด!"
........................
............
......
"เซียนเซิงซือ,ไม่ต้องช่วยข้า,ท่านไปช่วยเต้าเหรินถู,เขาใกล้จะตายแล้ว,เร็วเข้า~~~~~~~~~!”จินเผิงที่ร้องตะโกนเสียงดัง.
---------------------
ในจิตใจของเขา,เวลานี้มีภาพและเสียงของจินเผิงมากมายปรากฏขึ้น.
"ไม่ๆ ~~~~~~~~~~~~~~~~!”
เต้าเหรินถูที่ร้องออกมาด้วยความโศกเศร้า,กระบี่สีแดงโลหิตในมือของเขาที่กระชับแน่น,แววตาที่สั่นไหวไปมา.
หากแต่ในเวลานี้,บนอากาศที่ไกลออกไปทุกอย่างที่กลายเป็นเงียบงัน,ร่างของเต้าเหรินถูที่สั่นไหวคุกเข่า,เล็บที่จิกลงมือ,น้ำตาที่ไหลออกมา,เผยใบหน้าแห่งความยินดีออกมา.
เพราะว่า,ที่ไกลออกไปนั้นจินเผิงยังไม่ตาย.
ในทางตรงกันข้าม,สองคนที่กำลังจะสังหารจินเผิงนั้นลอยโด่งออกไปไกล.
เซียนบรรพชนทั้งสองที่ลอยออกไปไกล,กระบองของพวกเขาที่บิดเบี้ยวไปโดยสมบูรณ์.
ที่ด้านหน้าจินเผิงนั้น,ปรากฏบุรุษในชุดสีฟ้าขึ้นในทันที.
รอบๆบุรุษดังกล่าวมีภาพเงาของนกยกสีเขียวที่ใหญ่ยักษ์ลอยอยู่,แสงสีฟ้าที่ปกคลุมทั่วร่าง,ใบหน้าที่ประณีตหล่อเหลา,แววตาทั้งสองข้างที่เป็นประกายดูงดงาม,ไม่,ควรจะบออกว่ามันเป็นดวงตาปิศาจที่ล่อลวง,ดูน่าหวาดหวั่นเป็นอย่างมาก.
บุรุษร่างสีฟ้าที่จดจ้องมองไปยังเซียนบรรพชนทั้งสามที่ถือไม้เท่า,แววตาที่ดุร้ายเย็นชา,จิตสังหารมากมายที่ไหลผ่านออกมา,ตรึงร่างของเซียนบรรพชนทั้งสามเอาไว้.
จิตสังหารที่รุนแรง,ทำให้สามเซียนบรรพชนทั้งสามร่างกายสั่นเทิ้ม.
"กง,กงเชวียน?"เซียนบรรพชนคนหนึ่งที่เผยใบหน้าตื่นตระหนกออกมา.
ใครคือกงเชวียน,นี่คือตัวตนที่ร้ายกาจที่เข้าร่วมกับปราชญ์เทพทั้งเจ็ดในอดีตที่ต่อต้านเทียนชู,กงเชวียนยอดฝีมือที่เป็นผู้สนับสนุนปราชญ์เทพ,มีพลังไม่ได้ด้อยกว่าปราชญ์เทพ! เป็นเทพแห่งความดุร้าย,ก่อนที่จะหายตัวไป.
"กงเชียน,เจ้าต้องการทำอะไร?"เซียนบรรพชนคนหนึ่งที่ตะโกนออกมา.
"จินเผิง,คือน้องชายของข้า,เจ้า?
เจ้าต้องการสังหารน้องชายาของข้าก่อนหน้านี้อย่างงั้นรึ?"
กงเชียนที่กล่าวออกมาด้วยเสียงที่เย็นยะเยือ,เสียงที่ตรงข้ามกับยูไลโปรดสัตว์ในนรก,เสียงที่แช่แข็งไปถึงขั้ววิญญาณ,จิตสังหารที่แผดกลิ่นอายเหมือนกับใบมีด,เจาะทะลวงลงไปในกระดูก!
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
อ่านต่อที่ MyNovel | ชุมชนสำหรับนักอ่าน นักเขียน นิยายออนไลน์ บนโลกแห่งจินตนากา
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ แปลจบแล้ว.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น