Immortality Chapter 1383 The Zhong Shan birthday feast, adds to the fun by the slaughter Saint!
Chapter 1383 The Zhong Shan birthday feast,
adds to the fun by the slaughter Saint!
钟山寿宴,以屠圣来助兴!
งานวันเกิดจงซาน,งานแสดงคือการล่าปราชญ์เทพ!
เสียงแซ่ซ้องสรรเสริญที่ดังกึกก้อง,จงซานที่มีสายตาดุดันน่าเกรงขาม,จดจ้องมองไปยังแขกทั้งสิบหกคนที่เข้าประจำที่! งานเลี้ยงวันเกิน,ได้เริ่มต้นอย่างเป็นทางการแล้ว!
จงซานที่ก้าวเดิน,เข้ามานั่งที่บัลลังก์อันทรงเกียรติ.
จงซานที่ก้าวมาที่บัลลังก์มังกร,สะบัดชุดราชวงศ์,นั่งลงช้าๆ.
ในเวลานี้,จงซานกลายเป็นที่จับจ้องของผู้คนทั้งทวีปเหนือ,สายตาของทุกคนที่จับจ้องมองเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นด้านหน้าตำหนักซ่างเฉิน,ประชาชนทุกคนทุกเมืองใหญ่,ที่วันนี้เป็นเสมือนวันหยุด,พวกเขาที่จับจ้องมองจงซานที่เป็นเหมือนกับเทพอารักษ์ของพวกเขา!
แววตาของจงซานที่ลึกล้ำ,เป็นประกายแสงออกมา,จ้องมองเหล่าแขกผู้ทรงเกียรติ,ก่อนที่จะกล่าวออกมาว่า,"ยินดีต้อนรับทุกท่าน,ที่เดินทางมายังสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียวต้าเจิ้ง.
ระหว่างที่กล่าวนั้น,จงซานที่ยกสุราขึ้น,แสดงความเคารพต่อทุกคน.
เหล่าแขกที่มาในเวลานี้,ต่างก็มีความคิดหลากหลาย,แน่นอนว่าไม่ทุกคนที่มายินดีต่อจงซาน,แม้แต่ส่วนมากต้องการให้จงซานตายด้วยซ้ำ,ทว่าในเวลานี้,พวกเขาก็ยกสุราขึ้นรับตอบกลับจงซาน.
กับท่าทีที่หลากหลายที่มี,ทว่าพวกเขาย่อมเก็บเอาไว้!
ต่อหน้าผู้คนมากมายหลากหลายพวกเขาย่อมต้องแบกเกียรติเอาไว้,แม้นว่าจะโกรธมากมายขนาดใหน,ก็ย่อมต้องแสดงออกมาด้วยความสง่างาม.
เทียนเต๋าจื่อที่ยกสุราขึ้นจิบ,เผยรอยยิ้มที่ชั่วร้ายออกมา.
หยิง,ไท่อี้,จี่กงหนี่,ที่เผยยิ้มบางออกมา,ตี้เสวียนชา,จี้ยนอ้าวและเสวียนหยวนที่เวลานี้เผยท่าทางจริงจังออกมา.
ขอบคุณเหล่ายอดฝีมือแขกคนสำคัญเสร็จ,จากนั้นก็รินสุราและยกมันขึ้นอีกครั้ง.
จงซานที่เผยยิ้มที่ซับซ้อน,ก่อนออกมาด้วยเสียงดังฟังชัด,"วันนี้,งานวันเกิด
2000 ปีของข้า,ขอดื่มให้กับทุกคนทั่วแผ่นดิน,ขอบคุณทุกคุณด้วยความเคารพ!"
"โฮกกกก
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
มังกรทองวาสนา 19 เล็บที่ดังกึกก้อง.
ทันใดนั้น,คำพูดของจงซานก็ถูกส่งต่อไปจากสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว,กระจายไปทั่วทวีปเหนือทั่วแผ่นดิน,มังกรวาสนาขนาดเล็กที่อยู่รอบๆที่ส่งเสียงคำราม,จากนั้นเสียงของจงซานก็ถูกส่งออกไป.
สถานะที่ต่างๆบนสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว,งานเลี้ยงที่จัดขึ้นหลากหลายแห่งแยกเป็นส่วนๆ,ซึ่งมีแขกมากมายจากทั่วหล้าที่มาร่วมงาน.
ทันทีที่จงซานยกถ้วยสุราขึ้น,ผู้ฝึกตนทั้งหมดต่างก็ยกขึ้น,ทุกคนที่ยกถ้วยสุรา,ยื่นตรงไปยังทิศทางตำหนักซ่างเฉิน.
"เซิ่งหวังจง,ขอให้เป็นเซียนมีชีวิตนิรันดร์,เป็นอมตะเหมือนดั่งสวรรค์!"
"เซิ่งหวังจง,ขอให้เป็นอมตะเหมือนกับฟ้าดิน!"
"เซิ่งหวังจง,ขอให้เป็นนิรันดร์!"
..........................................
..............................
............
แม้นไม่ได้ยินเสียงแสดงความยินดีที่อยู่ไกลออกไป,ทว่าเสียงที่ดังขึ้นต่างก็ดังก้องไปทั่วแผ่นดิน.
"หลังจากดื่มสุราแก้วนี้,ขอเปิดงานเลี้ยงอย่างเป็นทางการ~~~~~~~~~!”จงซานที่กล่าวออกมาเสียงดัง.
สิ้นเสียงของจงซานที่ยกสุราขึ้นดื่ม,ทุกคนทั่วแผ่นดินต่างก็ยกสุราขึ้นดื่มเช่นเดียวกัน.
งานเลี้ยงได้เริ่มต้นอย่างเป็นทางการแล้ว.
หลังจากดื่มสุราหมด,จงซานก็หันหน้ากับมามองเหล่ายอดฝีมือทั้งหมด,หลังจากแสดงความเคารพต่อแขกทุกคน,จงซานที่เริ่มที่จะหันมาจัดการกับเหล่ายอดฝีมือที่มีอยู่ทุกคน.
เหล่ายอดฝีมือ,ที่ส่วนมากแล้วมีความแค้นกับจงซาน.
งานวันเกิด? ที่จริงจงซานไม่ได้สนใจเกี่ยวกับเรื่องนี้เลย,ไม่เช่นนั้นหลายพันปีก่อน,ก็ย่อมต้องจัดการใหญ่ขึ้นแน่นอน,งานวันเกิดสองพันปี,เป็นเพียงแผนการ,ให้เหล่ายอดฝีมือมารวมตัวกันที่สวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว,เพื่อจัดการความแค้นที่มีทั้งหมดในครั้งเดียวต่างหาก.
ในเวลาเดียวกันนั้น,หลายร้อยปีที่รวมทวีปเหนือเป็นหนึ่งทำให้ทวีปเหนือค่อนข้างอยู่ในความสงบ.
จงซานที่จ้องมองไปยังทุกคน,เผยยิ้มออกมาบางๆ,"การจะรวมทุกคนมาอยู่ด้วยกัน,นับเป็นเรื่องที่หายากมากๆ,หลังจากผ่านวันนี้ไปแล้ว,การพบกันของพวกเราอาจจะกลายเป็นความแค้นอย่างลึกล้ำก็ได้!"
"รวมผู้ครองทวีป,พร้อมกับเก้าปราชญ์เทพ,เป็นความจริงที่น่าสรรเสริญ,ไม่ว่าจะเป็นเพราะความแค้นหรือความสามารถ,เจ้าก็นับว่าเป็นผู้นำเจ้าทวีปและเก้าปราชญ์เทพมาอยู่ที่นี่,นี่นับว่าจะกลายเป็นตำนานสืบต่อไป!"หยิงที่กล่าวเสียงเย็น.
"ในยุคโบราณ,ผ่านกู่เคยรวมเก้าปราชญ์เทพภพหยาง,และหกปราชญ์เทพภพหยิน,เขาที่เป็นตำนานที่ยากจะมีใครเทียบ! ส่วนเจ้า........!"หมี่เทียนที่เผยคำพูดเหยียดหยัน.
คนอื่นๆที่ยกสุราขึ้นดื่ม,ไม่ได้สนใจคำพูดของหมี่เทียนแต่อย่างใด,ทว่ากับกับว่ากล่าวระหว่างจงซานและหมี่หมี่เทียนก็เป็นเหมือนกับอาหารรองท้องเท่านั้น,ต้องๆไม่ลืมว่าจุดยอดอาหารจากหลักของงานนั้นยังไม่เริ่ม!
จงซานที่จ้องมองหมี่เทียน,เผยยิ้มออกมาเล็กน้อย,ไม่ได้โต้แย้งกับการดูแคลนของหมี่เทียน,กับงานในวันนี้,การรวมยอดฝีมือที่ยากจะเกิดขึ้นในวันนี้ได้,คำพูดของหมี่เทียนนั้นหาได้มีผลใดๆ.
"ไม่รู้ว่าปราชญ์เทพหมี่เทียน,ก้าวไปถึงระดับใดของผ่านกู่?"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้มบางๆ.
ก้าวไปถึงระดับใดของผ่านกู่?
ในอดีตหงจวินก็สามารถก้าวไปในระดับขั้นที่ไม่ได้ต่างจากผ่านกู่นัก,แล้วหมี่เทียนล่ะก้าวไปถึงขั้นใหน?
"ฮึ!"หมี่เทียนแค่นเสียงเย็นชา.
จงซานที่ปิดยิ้ม,ก่อนที่จะหันมากมองแขกหลักทั้งเจ็ด,พวกเขาที่เป็นแขกหลัก,ที่จะเป็นตัวแสดงหลักในวันนี้.
สายตาของเขาที่จ้องมองเสวียนหยวน,เจี้ยนอ้าวและหยิงที่ยกสุราขึ้นดื่ม,เวลานี้ทุกคนยังคงสุขุม,จ้องมองตี้เสวียนตา,แววตาที่ยังคงดูจริงจัง.
เห็นสายตาที่จริงจังของตี้เสวียนชา,ดวงตาของจงซานที่หดเกร็งโดยไม่ตั้งใจ,ราวกับตระหนักอะไรได้,ทว่ากับการต่อสู้ที่จะมีในวันนี้,คงจะไม่มีอะไรที่ไม่จริงจัง,ขณะที่เขาจ้องมองไปยังเทียนเต้าจื่อ.
เทียนเต๋าจื่อที่เวลานี้ดูเกลียดคร้านนั่งอยู่บนบัลลังก์,มือของเขาที่ลูบไปมาบนหมวกขนนกบนศีรษะ,ส่วนจี่กงหนี่ที่หน้าผากมีเส้นโลหิตปูดจิตสังหารออกมา,จงซานที่พยักหน้าให้.
ท้ายที่สุดจงซานก็จ้องมองไปยังไท่อี้,จ้องมองไปยังเซียนเซิงโหยวหมิงที่อยู่ด้านหลังของเขา.
เห็นเซียนเซิงโหยวหมิง,จงซานที่ดวงตาหรี่เล็กลง!
"ทุกท่าน,ต้องการชมการแสดงเพื่อความเพลิดเพลินหรือไม่?"จงซานที่กล่าวสอบถาม.
การแสดง?
จิตสังหารที่อาบไล้แผ่กระจายไปทั่วลานตำหนักซางเฉิน,ใครที่คิดจะดูการแสดงล่ะ?
"การแสดงไม่จำเป็น,เพียงแค่ก่อนหน้านี้ได้ยินจงเทียนกล่าวว่าเจ้ากำลังหลอมของวิเศษขึ้นอย่างงั้นรึ?
ไม่รู้ว่ากำลังหลอมอะไรขึ้นมา?"เฉิงโห่วที่กล่าวออกมาอย่างนุ่มนวล.
เฉิงโห่วที่นั่งอยู่,ภายในใจที่เต็มไปด้วยความขุ่นเคืองใจ,ทว่าหลังจากทีจงซานก้าวออกมา,ก็ไม่แยแสเขาแม้แต่น้อย,แล้วยังคิดว่าเขาต้องการชมการแสดงอีกรึ?
หากมาเพระว่าเขาไม่ต้องการเป็นคนแรกที่เริ่มลงมือ,ก่อนหน้านี้เขาคงโจมตีไปก่อนแล้ว!
เห็นท่าทางของเฉิงโห่วแล้ว,จงซานที่เผยยิ้มออกมาเล็กน้อย,จานั้นก็เปลี่ยนเป็นจริงจัง,"เช่นนั้น,ก็จงดู!"
"!"จงซานที่ปรบมือเบาๆ.
สิบองค์รักษ์ที่เข้าไปในตำหนักซ่างเฉินทันที,จากนั้นก็ยกวัตถุขนาดสิบห้าจั้งออกมา,มองเห็นลางๆภายในห้องโถงที่ค่อนข้างมืดมิด,บนวัตถุดังกล่าวมีผ้าสีแดงปกปิดเอาไว้.
องค์รักษ์ที่ยกวัตถุดังกล่าวออกมาจากด้านในช้าๆ,ก้าวออกมาต่อด้านหน้าทุกคน.
"ครืนนนนน!"
วัตถุดังกล่าวที่ถูกวางลงลนพื้น,เสียงดังกึกก้อง,รูปทรงที่ดูเหมือนกับกล่องขนาดใหญ่.
ใบหน้าของจงซานที่เผยท่าทางพึงพอใจ,สายตาของทุกคนที่จ้องมองไปยังวัตถุที่มีผ้าแดงปิดเอาไว้.
จงซานที่โบกมือ,องค์รักษ์ที่ยกผ้าแดงออกอย่างรวดเร็ว.
"วูซซซซซ!"
พริบตาที่ผ้าแดงถูกยกออก,เหล่าประชาชนจากทุกเมืองใหญ่ทั่วทวีปเหนือต่างสงเสียงอื้ออึง,เหล่าผู้ฝึกตนที่ดวงตาเบิกกว้างกลมโตจ้องมองนิ่งงัน.
"อาจารย์,หมายความว่าอย่างไร?"
"งานวันเกิดจงซาน,มีสิ่งนี้ได้อย่างไร?"
"พวกเขาต้องการทำอะไร?"
....................................
........................
............
ทวีปเหนือที่ส่งเสียงดังอื้ออึ้ง,ผู้ฝึกตนที่กำลังเฉลิมฉลอง,ต่างก็ต้องหยุดปากจากอาหารและสุราที่อร่อย,เพราะว่า
.............
ที่ลานตำหนักซ่างเฉิน,กลุ่มของปราชญ์เทพที่จ้องมองไปยังสิ่งของใต้ผ้าแดง,ดวงตาที่สั่นไหวไปมา.
โลงศพสีขาวบริสุทธิ์ขนาดความสูง 15 จั้ง!
โลงศพ?
งานวันเกิด,เป็นวันแห่งฤกษ์งามยามดี,จงซานกับนำโลงศพออกมา?
หลายๆคนที่ไม่เข้าใจ,หลายๆคนที่เวลานี้เปลี่ยนเป็นความเงียบงัน.
โลงศพ,ที่แผ่กลิ่นอายที่หนักหน่วงทรงพลังออกมา! พลังอำนาจที่ลึกล้ำ,ที่ทำให้ทุกคนเปลี่ยนเป็นนิ่งงัน.
"จงซาน,งานวันเกิดของเจ้า,เจ้าหมกตัวอยู่ในตำหนัก,หลอมโลงศพขึ้นอย่างงั้นรึ?
เจ้าหลอมให้กับตัวเองอย่างงั้นรึ?"หมี่เทียนกล่าวหยัน.
"ก็บางที!"จงซานที่เอ่ยออกมาอย่างนุ่มนวล.
"หืม?"หมี่เทียนที่ตกใจเล็กน้อย.
"โลงศพนี้,บางที่อาจจะเป้นของข้า,บางที่ก็อาจจะเป็นใครบางคนในที่นี่,กับการเดินทางมาชุมนุมในวันเกิดของข้าในต้าเจิ้ง,แม้นว่าจะเป็นมารยาท,แต่แน่นอนว่าข้าก็ไม่ได้ประมาททุกคน,อย่างน้อย,ก็ต้องเตรียมโลงศพเอาไว้!"จงซานที่เผยยิ้มบาง.
จงซานเอ่ย,ทุกคนที่เผยใบหน้าซับซ้อนจริงจัง,รับรู้ว่าจงซานกำลังเตรียมตัวพุ่งสู่สนามรบแล้ว!
"หืม?
วันนี้,ปราชญ์เทพเก้าคนมารวมตัว,เจ้าต้องการเลียนแบบหยิงและไท่อี้อย่างงั้นรึ?
ล่าปราชญ์เทพก่อตั้งศาลสวรรค์?"หมี่เทียนที่กล่าวออกมาด้วยเสียงเย็นชา.
ล่าปราชญ์เทพก่อตั้งศาลสวรรค์รึ?
เหล่าปราชญ์เทพที่จะจ้องมองจงซานตาเขม็ง!
แววตาที่เป็นจิตสังหารออกมา.
จงซานที่จ้องมองหมี่เทียน,ก่อนที่จะเอ่ยออกมาอย่างนุ่มนวล,"ใช่!"
ใช่? จงซานที่กล่าวตอบรับอย่างเปิดเผย,ความทะเยอทะยายของจงซาน,ทั้งยังกล่าวออกมาด้วยความมั่นใจอีกด้วย.
หลายคนก่อนหน้าได้เตรียมการเอาไว้แล้ว,เกี่ยวกับการจัดที่นั่งแยกลำดับ,จึงไม่กล่าวอะไร,ทว่าพวกเขายังคงอดทน,จ้องมองอย่างใจเย็น.
"ลำพังเจ้านะรึ? คิดจะล่าปราชญ์เทพ?
ก็มา,ลองดู,ดูว่าใครจะได้นอนในโลงศพนั่น!"หมี่เทียนที่กล่าวออกมาด้วยความเย็นชา.
ท่าทางของหมี่เทียนนั้นชัดเจนตั้งแต่ต้น,ว่ามาเพื่อสังหารจงซาน,ดังนั้นจึงไม่จำเป็นต้องสุภาพแต่อย่างใด.
ล่าปราชญ์? คิดว่าง่ายอย่างงั้นรึ?
ถึงแม้นว่าจะสู้ไม่ได้,ก็หนีได้สบาย! นอกจากนี้หมี่เทียนยังไม่ได้มาคนเดียว,มีม่อจื่อมาช่วยเขาโดยเฉพาะ.
หมี่เทียนที่จ้องมองจงซานด้วยความโกรธเกรี้ยว,เพราะว่าหมี่เทียนเข้าใจดี,ขอเพียงจงซานเริ่ม,การต่อสู้ใหญ่ก็จะเริ่มขึ้นทันที,อย่างน้อย,ตัวเขา,ม่อจื่อ,เฉิงโห่ว,หยิงเห่า,ลู่หย๋า,ไท่อี้,แม้แต่เทียนโจวจื่อ,เทียนเต๋าจื่อ,ต่างก็ต้องการสังหารจงซาน.
จงซานเริ่มเมื่อไหร่,พันธะมิตรหลากหลายคนก็พร้อมโจมตี! ดังนั้นหมี่เทียนที่พยายามยั่วจงซานครั้งแล้วครั้งเล่า,เพื่อให้จงซานเข้าโจมตีตัวเขาให้เร็วที่สุด.
จงซานที่จ้องมองไปยังหมี่เทียน,เผยยิ้มออกมาเล็กน้อย,"เจ้านะรึ?"
"ข้าแล้วอย่างไร?"หมี่เทียนที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"โลงศพของข้านั้น,เจ้าไม่คู่ควรไปนอนแม้แต่น้อย!"จงซานเอ่ยออกมาอย่างนุ่มนวล.
"พรึบ!"หมี่เทียนที่ยืนขึ้นในทันที."เจ้าต้องการพูดอะไร?"
ไม่คู่ควรที่จะนอนอย่างงั้นรึ?
นี่คือคำพูดที่ดูแคลนเป็นอย่างมาก,หมี่เทียนแม้แต่ตายก็ไม่คู่ควรอย่างงั้นรึ?
"ข้าหมายความว่า,เจ้า,หมี่เทียน,ไม่คู่ควรและมีคุณสมบัติที่จะนอนในโลงศพที่ข้าหลอมขึ้นมา!"จงซานที่เอ่ยออกมาอีกครั้ง.
"สารเลวบัดซบ!"หมี่เทียนที่คำรามออกมาด้วยความโกรธเกรี้ยว.
ทว่าคนอื่นๆที่จริงเวลานี้ขมวดคิ้วแน่นจับจ้องมองคาดเดาเรื่องที่จะเกิดขึ้น.
"เพราะว่ามีอีกหนึ่งโลงศพ,ที่ได้เตรียมไว้ให้กับเจ้าแล้ว!"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"หืม?"ดวงตาของหมี่เทียนที่หรี่เล็กลง,แววตาที่ส่ายไปมาด้วยความดุร้าย.
อีกหนึ่งโลงศพ?
ทุกคนที่ใบหน้าเปลี่ยนเป็นซับซ้อนจริงจัง!
"จี่กงหนี่,ความแค้น,ความโศกเศร้าของเจ้า,อยู่ใกล้แค่เอื้อมมือเจ้าแล้ว,ถึงเวลาสะสางความแค้น,ต้าเจิ้งของข้าจะเป็นสถานที่ล่าปราชญ์เทพให้เจ้า,กำจัดศัตรูของเจ้าต่อหน้าผู้คนทั่วหล้า!เชิญ!"จงซานที่หันหน้าจ้องมองไปยังจี่กงหนี่!
จี่กงหนี่?
ทุกคนที่จ้องมองไปยังจี่กงหนี่,จี่กงหนี่ต้องการล่าหมี่เทียนรึ? ทำไม?
"อ่า,ฮ่าฮ่า,ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า!"
จี่กงหนี่ที่หัวเราะออกมาเสียงดัง,จากนั้นก็จ้องมองไปยังจงซาน,"งานวันเกิด?
งานเลี้ยงอื่น,ต่างก็มีการแสดงเพื่อความสนุกทั้งนั้น,หากแต่งานวันเกิดเจ้าจงซาน,ที่จริงงานแสดงบันเทิงต่อแขกคือการล่าปราชญ์เทพอย่างงั้นรึ?"
"ฟ้าดินกำสรวล,เพื่อเฉลิมฉลองต่อข้า,ปราชญ์เทพร่วงหล่นจากสวรรค์,เพื่อความรุ่งโรจให้กับข้า,จี่กงหนี่,เจ้าคิดว่าอย่างไร?
"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"ดี,ฟ้าดินกำสรวลเพื่อเฉลิมฉลองให้ข้า,ปราชญ์เทพล่วงหล่นจากสวรรค์เพื่อความรุ่งโรจน์ของข้า,หมี่เทียนจงตาย,เพื่อชดใช้ความแค้นให้กับข้าซะ!"จี่กงหนี่ที่หันหน้า,จับจ้องมองไปยังปราชญ์เทพหมี่เทียน.
ความสุขุมที่ซ่อนความแค้นได้หายไป,เปลี่ยนเป็นความดุร้ายโศกเศร้าที่ระเบิดออกมา!
"จี่กงหนี่,เจ้าต้องการทำอะไร?"ใบหน้าของหมี่เทียนที่กระตุกไปมา.
Chapter 1383 The Zhong Shan birthday feast,
adds to the fun by the slaughter Saint!
钟山寿宴,以屠圣来助兴!
งานวันเกิดจงซาน,งานแสดงคือการล่าปราชญ์เทพ!
เสียงแซ่ซ้องสรรเสริญที่ดังกึกก้อง,จงซานที่มีสายตาดุดันน่าเกรงขาม,จดจ้องมองไปยังแขกทั้งสิบหกคนที่เข้าประจำที่! งานเลี้ยงวันเกิน,ได้เริ่มต้นอย่างเป็นทางการแล้ว!
จงซานที่ก้าวเดิน,เข้ามานั่งที่บัลลังก์อันทรงเกียรติ.
จงซานที่ก้าวมาที่บัลลังก์มังกร,สะบัดชุดราชวงศ์,นั่งลงช้าๆ.
ในเวลานี้,จงซานกลายเป็นที่จับจ้องของผู้คนทั้งทวีปเหนือ,สายตาของทุกคนที่จับจ้องมองเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นด้านหน้าตำหนักซ่างเฉิน,ประชาชนทุกคนทุกเมืองใหญ่,ที่วันนี้เป็นเสมือนวันหยุด,พวกเขาที่จับจ้องมองจงซานที่เป็นเหมือนกับเทพอารักษ์ของพวกเขา!
แววตาของจงซานที่ลึกล้ำ,เป็นประกายแสงออกมา,จ้องมองเหล่าแขกผู้ทรงเกียรติ,ก่อนที่จะกล่าวออกมาว่า,"ยินดีต้อนรับทุกท่าน,ที่เดินทางมายังสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียวต้าเจิ้ง.
ระหว่างที่กล่าวนั้น,จงซานที่ยกสุราขึ้น,แสดงความเคารพต่อทุกคน.
เหล่าแขกที่มาในเวลานี้,ต่างก็มีความคิดหลากหลาย,แน่นอนว่าไม่ทุกคนที่มายินดีต่อจงซาน,แม้แต่ส่วนมากต้องการให้จงซานตายด้วยซ้ำ,ทว่าในเวลานี้,พวกเขาก็ยกสุราขึ้นรับตอบกลับจงซาน.
กับท่าทีที่หลากหลายที่มี,ทว่าพวกเขาย่อมเก็บเอาไว้!
ต่อหน้าผู้คนมากมายหลากหลายพวกเขาย่อมต้องแบกเกียรติเอาไว้,แม้นว่าจะโกรธมากมายขนาดใหน,ก็ย่อมต้องแสดงออกมาด้วยความสง่างาม.
เทียนเต๋าจื่อที่ยกสุราขึ้นจิบ,เผยรอยยิ้มที่ชั่วร้ายออกมา.
หยิง,ไท่อี้,จี่กงหนี่,ที่เผยยิ้มบางออกมา,ตี้เสวียนชา,จี้ยนอ้าวและเสวียนหยวนที่เวลานี้เผยท่าทางจริงจังออกมา.
ขอบคุณเหล่ายอดฝีมือแขกคนสำคัญเสร็จ,จากนั้นก็รินสุราและยกมันขึ้นอีกครั้ง.
จงซานที่เผยยิ้มที่ซับซ้อน,ก่อนออกมาด้วยเสียงดังฟังชัด,"วันนี้,งานวันเกิด
2000 ปีของข้า,ขอดื่มให้กับทุกคนทั่วแผ่นดิน,ขอบคุณทุกคุณด้วยความเคารพ!"
"โฮกกกก
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
มังกรทองวาสนา 19 เล็บที่ดังกึกก้อง.
ทันใดนั้น,คำพูดของจงซานก็ถูกส่งต่อไปจากสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว,กระจายไปทั่วทวีปเหนือทั่วแผ่นดิน,มังกรวาสนาขนาดเล็กที่อยู่รอบๆที่ส่งเสียงคำราม,จากนั้นเสียงของจงซานก็ถูกส่งออกไป.
สถานะที่ต่างๆบนสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว,งานเลี้ยงที่จัดขึ้นหลากหลายแห่งแยกเป็นส่วนๆ,ซึ่งมีแขกมากมายจากทั่วหล้าที่มาร่วมงาน.
ทันทีที่จงซานยกถ้วยสุราขึ้น,ผู้ฝึกตนทั้งหมดต่างก็ยกขึ้น,ทุกคนที่ยกถ้วยสุรา,ยื่นตรงไปยังทิศทางตำหนักซ่างเฉิน.
"เซิ่งหวังจง,ขอให้เป็นเซียนมีชีวิตนิรันดร์,เป็นอมตะเหมือนดั่งสวรรค์!"
"เซิ่งหวังจง,ขอให้เป็นอมตะเหมือนกับฟ้าดิน!"
"เซิ่งหวังจง,ขอให้เป็นนิรันดร์!"
..........................................
..............................
............
แม้นไม่ได้ยินเสียงแสดงความยินดีที่อยู่ไกลออกไป,ทว่าเสียงที่ดังขึ้นต่างก็ดังก้องไปทั่วแผ่นดิน.
"หลังจากดื่มสุราแก้วนี้,ขอเปิดงานเลี้ยงอย่างเป็นทางการ~~~~~~~~~!”จงซานที่กล่าวออกมาเสียงดัง.
สิ้นเสียงของจงซานที่ยกสุราขึ้นดื่ม,ทุกคนทั่วแผ่นดินต่างก็ยกสุราขึ้นดื่มเช่นเดียวกัน.
งานเลี้ยงได้เริ่มต้นอย่างเป็นทางการแล้ว.
หลังจากดื่มสุราหมด,จงซานก็หันหน้ากับมามองเหล่ายอดฝีมือทั้งหมด,หลังจากแสดงความเคารพต่อแขกทุกคน,จงซานที่เริ่มที่จะหันมาจัดการกับเหล่ายอดฝีมือที่มีอยู่ทุกคน.
เหล่ายอดฝีมือ,ที่ส่วนมากแล้วมีความแค้นกับจงซาน.
งานวันเกิด? ที่จริงจงซานไม่ได้สนใจเกี่ยวกับเรื่องนี้เลย,ไม่เช่นนั้นหลายพันปีก่อน,ก็ย่อมต้องจัดการใหญ่ขึ้นแน่นอน,งานวันเกิดสองพันปี,เป็นเพียงแผนการ,ให้เหล่ายอดฝีมือมารวมตัวกันที่สวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว,เพื่อจัดการความแค้นที่มีทั้งหมดในครั้งเดียวต่างหาก.
ในเวลาเดียวกันนั้น,หลายร้อยปีที่รวมทวีปเหนือเป็นหนึ่งทำให้ทวีปเหนือค่อนข้างอยู่ในความสงบ.
จงซานที่จ้องมองไปยังทุกคน,เผยยิ้มออกมาบางๆ,"การจะรวมทุกคนมาอยู่ด้วยกัน,นับเป็นเรื่องที่หายากมากๆ,หลังจากผ่านวันนี้ไปแล้ว,การพบกันของพวกเราอาจจะกลายเป็นความแค้นอย่างลึกล้ำก็ได้!"
"รวมผู้ครองทวีป,พร้อมกับเก้าปราชญ์เทพ,เป็นความจริงที่น่าสรรเสริญ,ไม่ว่าจะเป็นเพราะความแค้นหรือความสามารถ,เจ้าก็นับว่าเป็นผู้นำเจ้าทวีปและเก้าปราชญ์เทพมาอยู่ที่นี่,นี่นับว่าจะกลายเป็นตำนานสืบต่อไป!"หยิงที่กล่าวเสียงเย็น.
"ในยุคโบราณ,ผ่านกู่เคยรวมเก้าปราชญ์เทพภพหยาง,และหกปราชญ์เทพภพหยิน,เขาที่เป็นตำนานที่ยากจะมีใครเทียบ! ส่วนเจ้า........!"หมี่เทียนที่เผยคำพูดเหยียดหยัน.
คนอื่นๆที่ยกสุราขึ้นดื่ม,ไม่ได้สนใจคำพูดของหมี่เทียนแต่อย่างใด,ทว่ากับกับว่ากล่าวระหว่างจงซานและหมี่หมี่เทียนก็เป็นเหมือนกับอาหารรองท้องเท่านั้น,ต้องๆไม่ลืมว่าจุดยอดอาหารจากหลักของงานนั้นยังไม่เริ่ม!
จงซานที่จ้องมองหมี่เทียน,เผยยิ้มออกมาเล็กน้อย,ไม่ได้โต้แย้งกับการดูแคลนของหมี่เทียน,กับงานในวันนี้,การรวมยอดฝีมือที่ยากจะเกิดขึ้นในวันนี้ได้,คำพูดของหมี่เทียนนั้นหาได้มีผลใดๆ.
"ไม่รู้ว่าปราชญ์เทพหมี่เทียน,ก้าวไปถึงระดับใดของผ่านกู่?"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้มบางๆ.
ก้าวไปถึงระดับใดของผ่านกู่?
ในอดีตหงจวินก็สามารถก้าวไปในระดับขั้นที่ไม่ได้ต่างจากผ่านกู่นัก,แล้วหมี่เทียนล่ะก้าวไปถึงขั้นใหน?
"ฮึ!"หมี่เทียนแค่นเสียงเย็นชา.
จงซานที่ปิดยิ้ม,ก่อนที่จะหันมากมองแขกหลักทั้งเจ็ด,พวกเขาที่เป็นแขกหลัก,ที่จะเป็นตัวแสดงหลักในวันนี้.
สายตาของเขาที่จ้องมองเสวียนหยวน,เจี้ยนอ้าวและหยิงที่ยกสุราขึ้นดื่ม,เวลานี้ทุกคนยังคงสุขุม,จ้องมองตี้เสวียนตา,แววตาที่ยังคงดูจริงจัง.
เห็นสายตาที่จริงจังของตี้เสวียนชา,ดวงตาของจงซานที่หดเกร็งโดยไม่ตั้งใจ,ราวกับตระหนักอะไรได้,ทว่ากับการต่อสู้ที่จะมีในวันนี้,คงจะไม่มีอะไรที่ไม่จริงจัง,ขณะที่เขาจ้องมองไปยังเทียนเต้าจื่อ.
เทียนเต๋าจื่อที่เวลานี้ดูเกลียดคร้านนั่งอยู่บนบัลลังก์,มือของเขาที่ลูบไปมาบนหมวกขนนกบนศีรษะ,ส่วนจี่กงหนี่ที่หน้าผากมีเส้นโลหิตปูดจิตสังหารออกมา,จงซานที่พยักหน้าให้.
ท้ายที่สุดจงซานก็จ้องมองไปยังไท่อี้,จ้องมองไปยังเซียนเซิงโหยวหมิงที่อยู่ด้านหลังของเขา.
เห็นเซียนเซิงโหยวหมิง,จงซานที่ดวงตาหรี่เล็กลง!
"ทุกท่าน,ต้องการชมการแสดงเพื่อความเพลิดเพลินหรือไม่?"จงซานที่กล่าวสอบถาม.
การแสดง?
จิตสังหารที่อาบไล้แผ่กระจายไปทั่วลานตำหนักซางเฉิน,ใครที่คิดจะดูการแสดงล่ะ?
"การแสดงไม่จำเป็น,เพียงแค่ก่อนหน้านี้ได้ยินจงเทียนกล่าวว่าเจ้ากำลังหลอมของวิเศษขึ้นอย่างงั้นรึ?
ไม่รู้ว่ากำลังหลอมอะไรขึ้นมา?"เฉิงโห่วที่กล่าวออกมาอย่างนุ่มนวล.
เฉิงโห่วที่นั่งอยู่,ภายในใจที่เต็มไปด้วยความขุ่นเคืองใจ,ทว่าหลังจากทีจงซานก้าวออกมา,ก็ไม่แยแสเขาแม้แต่น้อย,แล้วยังคิดว่าเขาต้องการชมการแสดงอีกรึ?
หากมาเพระว่าเขาไม่ต้องการเป็นคนแรกที่เริ่มลงมือ,ก่อนหน้านี้เขาคงโจมตีไปก่อนแล้ว!
เห็นท่าทางของเฉิงโห่วแล้ว,จงซานที่เผยยิ้มออกมาเล็กน้อย,จานั้นก็เปลี่ยนเป็นจริงจัง,"เช่นนั้น,ก็จงดู!"
"!"จงซานที่ปรบมือเบาๆ.
สิบองค์รักษ์ที่เข้าไปในตำหนักซ่างเฉินทันที,จากนั้นก็ยกวัตถุขนาดสิบห้าจั้งออกมา,มองเห็นลางๆภายในห้องโถงที่ค่อนข้างมืดมิด,บนวัตถุดังกล่าวมีผ้าสีแดงปกปิดเอาไว้.
องค์รักษ์ที่ยกวัตถุดังกล่าวออกมาจากด้านในช้าๆ,ก้าวออกมาต่อด้านหน้าทุกคน.
"ครืนนนนน!"
วัตถุดังกล่าวที่ถูกวางลงลนพื้น,เสียงดังกึกก้อง,รูปทรงที่ดูเหมือนกับกล่องขนาดใหญ่.
ใบหน้าของจงซานที่เผยท่าทางพึงพอใจ,สายตาของทุกคนที่จ้องมองไปยังวัตถุที่มีผ้าแดงปิดเอาไว้.
จงซานที่โบกมือ,องค์รักษ์ที่ยกผ้าแดงออกอย่างรวดเร็ว.
"วูซซซซซ!"
พริบตาที่ผ้าแดงถูกยกออก,เหล่าประชาชนจากทุกเมืองใหญ่ทั่วทวีปเหนือต่างสงเสียงอื้ออึง,เหล่าผู้ฝึกตนที่ดวงตาเบิกกว้างกลมโตจ้องมองนิ่งงัน.
"อาจารย์,หมายความว่าอย่างไร?"
"งานวันเกิดจงซาน,มีสิ่งนี้ได้อย่างไร?"
"พวกเขาต้องการทำอะไร?"
....................................
........................
............
ทวีปเหนือที่ส่งเสียงดังอื้ออึ้ง,ผู้ฝึกตนที่กำลังเฉลิมฉลอง,ต่างก็ต้องหยุดปากจากอาหารและสุราที่อร่อย,เพราะว่า
.............
ที่ลานตำหนักซ่างเฉิน,กลุ่มของปราชญ์เทพที่จ้องมองไปยังสิ่งของใต้ผ้าแดง,ดวงตาที่สั่นไหวไปมา.
โลงศพสีขาวบริสุทธิ์ขนาดความสูง 15 จั้ง!
โลงศพ?
งานวันเกิด,เป็นวันแห่งฤกษ์งามยามดี,จงซานกับนำโลงศพออกมา?
หลายๆคนที่ไม่เข้าใจ,หลายๆคนที่เวลานี้เปลี่ยนเป็นความเงียบงัน.
โลงศพ,ที่แผ่กลิ่นอายที่หนักหน่วงทรงพลังออกมา! พลังอำนาจที่ลึกล้ำ,ที่ทำให้ทุกคนเปลี่ยนเป็นนิ่งงัน.
"จงซาน,งานวันเกิดของเจ้า,เจ้าหมกตัวอยู่ในตำหนัก,หลอมโลงศพขึ้นอย่างงั้นรึ?
เจ้าหลอมให้กับตัวเองอย่างงั้นรึ?"หมี่เทียนกล่าวหยัน.
"ก็บางที!"จงซานที่เอ่ยออกมาอย่างนุ่มนวล.
"หืม?"หมี่เทียนที่ตกใจเล็กน้อย.
"โลงศพนี้,บางที่อาจจะเป้นของข้า,บางที่ก็อาจจะเป็นใครบางคนในที่นี่,กับการเดินทางมาชุมนุมในวันเกิดของข้าในต้าเจิ้ง,แม้นว่าจะเป็นมารยาท,แต่แน่นอนว่าข้าก็ไม่ได้ประมาททุกคน,อย่างน้อย,ก็ต้องเตรียมโลงศพเอาไว้!"จงซานที่เผยยิ้มบาง.
จงซานเอ่ย,ทุกคนที่เผยใบหน้าซับซ้อนจริงจัง,รับรู้ว่าจงซานกำลังเตรียมตัวพุ่งสู่สนามรบแล้ว!
"หืม?
วันนี้,ปราชญ์เทพเก้าคนมารวมตัว,เจ้าต้องการเลียนแบบหยิงและไท่อี้อย่างงั้นรึ?
ล่าปราชญ์เทพก่อตั้งศาลสวรรค์?"หมี่เทียนที่กล่าวออกมาด้วยเสียงเย็นชา.
ล่าปราชญ์เทพก่อตั้งศาลสวรรค์รึ?
เหล่าปราชญ์เทพที่จะจ้องมองจงซานตาเขม็ง!
แววตาที่เป็นจิตสังหารออกมา.
จงซานที่จ้องมองหมี่เทียน,ก่อนที่จะเอ่ยออกมาอย่างนุ่มนวล,"ใช่!"
ใช่? จงซานที่กล่าวตอบรับอย่างเปิดเผย,ความทะเยอทะยายของจงซาน,ทั้งยังกล่าวออกมาด้วยความมั่นใจอีกด้วย.
หลายคนก่อนหน้าได้เตรียมการเอาไว้แล้ว,เกี่ยวกับการจัดที่นั่งแยกลำดับ,จึงไม่กล่าวอะไร,ทว่าพวกเขายังคงอดทน,จ้องมองอย่างใจเย็น.
"ลำพังเจ้านะรึ? คิดจะล่าปราชญ์เทพ?
ก็มา,ลองดู,ดูว่าใครจะได้นอนในโลงศพนั่น!"หมี่เทียนที่กล่าวออกมาด้วยความเย็นชา.
ท่าทางของหมี่เทียนนั้นชัดเจนตั้งแต่ต้น,ว่ามาเพื่อสังหารจงซาน,ดังนั้นจึงไม่จำเป็นต้องสุภาพแต่อย่างใด.
ล่าปราชญ์? คิดว่าง่ายอย่างงั้นรึ?
ถึงแม้นว่าจะสู้ไม่ได้,ก็หนีได้สบาย! นอกจากนี้หมี่เทียนยังไม่ได้มาคนเดียว,มีม่อจื่อมาช่วยเขาโดยเฉพาะ.
หมี่เทียนที่จ้องมองจงซานด้วยความโกรธเกรี้ยว,เพราะว่าหมี่เทียนเข้าใจดี,ขอเพียงจงซานเริ่ม,การต่อสู้ใหญ่ก็จะเริ่มขึ้นทันที,อย่างน้อย,ตัวเขา,ม่อจื่อ,เฉิงโห่ว,หยิงเห่า,ลู่หย๋า,ไท่อี้,แม้แต่เทียนโจวจื่อ,เทียนเต๋าจื่อ,ต่างก็ต้องการสังหารจงซาน.
จงซานเริ่มเมื่อไหร่,พันธะมิตรหลากหลายคนก็พร้อมโจมตี! ดังนั้นหมี่เทียนที่พยายามยั่วจงซานครั้งแล้วครั้งเล่า,เพื่อให้จงซานเข้าโจมตีตัวเขาให้เร็วที่สุด.
จงซานที่จ้องมองไปยังหมี่เทียน,เผยยิ้มออกมาเล็กน้อย,"เจ้านะรึ?"
"ข้าแล้วอย่างไร?"หมี่เทียนที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"โลงศพของข้านั้น,เจ้าไม่คู่ควรไปนอนแม้แต่น้อย!"จงซานเอ่ยออกมาอย่างนุ่มนวล.
"พรึบ!"หมี่เทียนที่ยืนขึ้นในทันที."เจ้าต้องการพูดอะไร?"
ไม่คู่ควรที่จะนอนอย่างงั้นรึ?
นี่คือคำพูดที่ดูแคลนเป็นอย่างมาก,หมี่เทียนแม้แต่ตายก็ไม่คู่ควรอย่างงั้นรึ?
"ข้าหมายความว่า,เจ้า,หมี่เทียน,ไม่คู่ควรและมีคุณสมบัติที่จะนอนในโลงศพที่ข้าหลอมขึ้นมา!"จงซานที่เอ่ยออกมาอีกครั้ง.
"สารเลวบัดซบ!"หมี่เทียนที่คำรามออกมาด้วยความโกรธเกรี้ยว.
ทว่าคนอื่นๆที่จริงเวลานี้ขมวดคิ้วแน่นจับจ้องมองคาดเดาเรื่องที่จะเกิดขึ้น.
"เพราะว่ามีอีกหนึ่งโลงศพ,ที่ได้เตรียมไว้ให้กับเจ้าแล้ว!"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"หืม?"ดวงตาของหมี่เทียนที่หรี่เล็กลง,แววตาที่ส่ายไปมาด้วยความดุร้าย.
อีกหนึ่งโลงศพ?
ทุกคนที่ใบหน้าเปลี่ยนเป็นซับซ้อนจริงจัง!
"จี่กงหนี่,ความแค้น,ความโศกเศร้าของเจ้า,อยู่ใกล้แค่เอื้อมมือเจ้าแล้ว,ถึงเวลาสะสางความแค้น,ต้าเจิ้งของข้าจะเป็นสถานที่ล่าปราชญ์เทพให้เจ้า,กำจัดศัตรูของเจ้าต่อหน้าผู้คนทั่วหล้า!เชิญ!"จงซานที่หันหน้าจ้องมองไปยังจี่กงหนี่!
จี่กงหนี่?
ทุกคนที่จ้องมองไปยังจี่กงหนี่,จี่กงหนี่ต้องการล่าหมี่เทียนรึ? ทำไม?
"อ่า,ฮ่าฮ่า,ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า!"
จี่กงหนี่ที่หัวเราะออกมาเสียงดัง,จากนั้นก็จ้องมองไปยังจงซาน,"งานวันเกิด?
งานเลี้ยงอื่น,ต่างก็มีการแสดงเพื่อความสนุกทั้งนั้น,หากแต่งานวันเกิดเจ้าจงซาน,ที่จริงงานแสดงบันเทิงต่อแขกคือการล่าปราชญ์เทพอย่างงั้นรึ?"
"ฟ้าดินกำสรวล,เพื่อเฉลิมฉลองต่อข้า,ปราชญ์เทพร่วงหล่นจากสวรรค์,เพื่อความรุ่งโรจให้กับข้า,จี่กงหนี่,เจ้าคิดว่าอย่างไร?
"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"ดี,ฟ้าดินกำสรวลเพื่อเฉลิมฉลองให้ข้า,ปราชญ์เทพล่วงหล่นจากสวรรค์เพื่อความรุ่งโรจน์ของข้า,หมี่เทียนจงตาย,เพื่อชดใช้ความแค้นให้กับข้าซะ!"จี่กงหนี่ที่หันหน้า,จับจ้องมองไปยังปราชญ์เทพหมี่เทียน.
ความสุขุมที่ซ่อนความแค้นได้หายไป,เปลี่ยนเป็นความดุร้ายโศกเศร้าที่ระเบิดออกมา!
"จี่กงหนี่,เจ้าต้องการทำอะไร?"ใบหน้าของหมี่เทียนที่กระตุกไปมา.
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
อ่านต่อที่ MyNovel | ชุมชนสำหรับนักอ่าน นักเขียน นิยายออนไลน์ บนโลกแห่งจินตนากา
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ แปลจบแล้ว.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น