Immortality Chapter 1369 In Southern China boundary Red Luan boundary
Chapter 1369 In Southern China boundary Red
Luan boundary
南华境中红鸾境
เขตแดนหนานฮัวและเขตแดนหงหลวน.
การได้ยินหายไป,ทุกอย่างที่เงียบงัน,กลายเป็นโลกที่ถูกตัดขาด!
จากนั้น,การมองเห็นที่หายไป,ฟ้าดินที่มืดมิด,ไม่มีแสงสว่าง,จงซานที่เข้าใจเหตุผลทันที,นี่ไม่ใช่ถูกตัดขาดในโลกอันโดดเดี่ยว,ทว่ามันถูกปิด,เคล็ดวิชาสวรรค์หนานฮัวปิดการได้ยิน,ปิดการมองเห็น.
พื้นที่รอบๆที่กลายเป็นมืดมิด! ทุกอย่างมืดมิด!
"วูซซซ!"
จงซานที่ลิ้นชา,รสหายไป,ถูกตัดอีกสัมผัส,ไม่สามารถรับรสได้แล้ว.
ปิดสัมผัสรับรส?
"วูซซซ!"
จงซานที่ประหลาดใจ,จมูกของเขาที่หยุดรับกลิ่น,การรับกลิ่นถูกปิดไปแล้ว.
สัมผัสการได้ยิน,การมองเห็น,การรับรส,และกลิ่น?
จงซานที่บอกได้ในทันที,สุดท้ายสัมผัส,เหลืออย่างสุดท้าย,สัมผัสที่ยังพอรับรู้.
สัมผัสทั้งห้า? กำลังจะปิดสัมผัสทั้งห้าของเขาอย่างงั้นรึ?
เคล็ดวิชาสวรรค์หนานฮัวน่าเกรงขามนัก,ปิดสัมผัสทั้งห้า,ทำให้สูญเสียการรับรู้,จิตใจตกอยู่ในความวุ่นวาย,ต่อไปคงไม่ต่างจากมนุษย์ผัก,ที่ไม่สามารถรับรู้ข้อมูลใดๆได้อีกเป็นเคล็ดวิชาที่น่าเกรงขาม,สามารถที่จะปิดสัมผัสทั้งห้าได้หมดเลยรึ?
ทุกอย่างที่ตกอยู่ในความวุ่นวาย,แม้นจะเป็นคนที่มีเชาว์ปัญญาก็ต้องสับสน,อาจสูญสิ้นกำลังใจ,แม้แต่ถูกสังหารได้โดยง่าย,คนทั่วไปไม่มีทางต้านได้เลย.
ทว่าบนอากาศที่สูงขึ้นไป.
เฉิงโห่ว,จงเทียน,สิบเซียนบรรพชนที่กำลังจ้องมองลงมาด้านล่าง.
จวงจื่อ,จงซาน,"จวงจื่อ" สามคนที่ลอยอยู่บนอากาศ,ทั้งหมดที่หลับตาอย่างแปลกประหลาด,ไม่เคลื่อนไว,ทั้งหมดที่นิ่งงันราวกับกลายเป็นรูปปั้น.
"นี่,ไท่จื่อ,เซิ่งหวัง,จวงจื่อทั้งสองกำลังทำอะไร?"จินเผิงที่เผยท่าทางประหลาดใจ.
จงเทียนที่ขมวดคิ้วแน่น,ส่ายหน้าไม่เข้าใจสถานการณ์เช่นกัน.
"เอ๊ะ?"เฉิงโห่วที่เผยท่าทางประหลาดใจในทันที.
เฉิงโห่วที่จ้องมองด้วยแววตาไม่อยากเชื่อ,นี่มันอะไร?
ต่อสู้ในโลกจิตสำนึกงั้นรึ?
ภายในสภาพแวดล้อมที่มืดมิด.
จงซานที่ราวกับว่าได้ร่วงหล่นลงไปในนรกไร้สิ้นสุด,ไม่สามารถรับรู้พื้นที่รอบๆได้,ไม่ได้ยินเสียงอะไร,ไม่รู้แม้แต่เสียงของหัวใจ.
ไม่ไกลออกไปในสภาพแวดล้อมที่มืดมิด,ที่จริงปรากฏอีกคนที่ยืนอยู่,จวงจื่อ.
จวงจื่อที่ยื่นมือออกไปปรากฏกล้วยไม้ที่บนฝ่ามือ!
ใบหน้าที่เผยความเย็นชาจ้องมองไปยังฝ่ายตรงข้าม,ทั้งสองร่างที่เวลานี้จมอยู่ในความมืดด้วยเขตแดนหนานฮัวของจวงจื่อแล้ว,ซึ่งเฉิงโห่วคาดเดาได้ถูกต้องว่าพวกเขากำลังต่อสู้กันในจิตสำนึก.
สถานที่แห่งนี้,จวงจื่อคือเทพ,เขาที่เวลานี้ตัดทุกอย่าง,กำลังปิดสัมผัสทั้งหมดของจงซาน,เวลานี้เหลือเพียงการรับรู้สัมผัสภายนอกสุดท้ายแล้ว.
"ตัดสัมผัสภายนอก,ทำลาย~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
จวงจื่อที่ตะโกนเสียงดัง,ก่อนที่จะชี้นิ้วออกมาชี้ไปยังจงซาน.
ภายในสภาพแวดล้อมที่มืดมิด,ปรากฏแสงสว่างจ้ากลิ่นอายที่วุ่นวายสับสนของปราณกระบี่,ปราณกระบี่ปิศาจที่แหลมคมกำลังพุ่งออกไป,เหมือนกับเสี้ยววงจันทร์,แสงหลากสีที่เปล่งประกาย,สิบสามสี,ที่มาจากทุกทิศทาง,พุ่งตรงไปยังร่างจงซาน.
ตัดสัมผัสภายนอก!
ดูเหมือนว่าจะเป็นการตัดทุกอย่าง,จงซานในเวลานี้คงจบสิ้นแล้ว.
ใบหน้าของจวงจื่อที่เคร่งขรึม,เขาไม่เชื่อว่าจงซานจะมีพลังต้านทาน,จงซานที่ตกอยู่ในโลกที่มืดมิดสัมผัสทั้งสี่ที่หายไปแล้ว,จะเอาพลังใหนมาต่อต้านกัน?
สัมผัสสุดท้ายที่ถูกตัดออก,ความรู้สึกทุกอย่างที่หายไป,นี่เป็นโลกจิตสำนึก,แต่กระนั้นก็ส่งผลต่อภายนอกเช่นกัน,ด้วยทั้งสองเชื่อมกันอยู่,สัมผัสทั้งห้าที่หายไป,ที่ด้านนอกก็หายไปเช่นกัน,ไม่มีทางใดที่จะต้านได้.
ด้วยอำนาจของเคล็ดวิชาหนานฮัว,นี่เป็นครั้งแรกที่จงซานได้ประสบ.
ทว่าในเวลาเดียวกัน,จงซานที่กำลังเคลื่อนไหว,สร้างความประหลาดใจให้กับจวงจื่อเช่นกัน.
จงซานที่ยกมือขวาขึ้นยื่นออกไป,ก่อนที่จะปรากฏเป็นดอกบัวขึ้นที่ฝ่ามือ.
ฝ่ายมือดอกบัว? ใช้ได้อย่างงั้นรึ?
อำนาจของพุทธะไม่มีทางใช้ได้.
ปราณกระบี่ปิศาจมากมายที่กำลังพุ่งเข้ามาตัดร่างของจงซาน.
ทันใดนั้น,ดวงบัวในมือขวาของจงซานที่กำลังสั่นไหว,ส่ายไปมา,ส่องประกายแสงรัศมีสีชมพูออกมา,ดอกบัวในมือจงซาน,ที่เวลานี้เป็นบัวตูมสีชมพู.
"วูซซซซซซ ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
ปราณกระบี่ปิศาจที่เข้าใกล้จงซานสิบจั้ง หยุดลง.
ดวงตาของจวงจื่อที่หดเกร็ง,บัวตูมในมือของจงซานที่เปล่งประกาย,และดวงตาของจงซานที่ลืมขึ้นช้าๆ.
ในเวลานี้,ดวงตาของจงซานส่องประกาย,นอกจากนี้ความมืดมิดไร้ก้นบึ้ง,หากแต่จงซานกลับสามารถมองตรงไปยังจวงจื่อได้.
"เขตแดนหนานฮัวยอดเยี่ยม,เคล็ดวิชาหงหลวนเทียนไม่ธรรมดา!"จงซานที่สูดหายใจลึกจ้องมองจวงจื่อ.
"เจ้าไม่เป็นไรอย่างงั้นรึ?"จวงจื่อที่ขมวดคิ้วจ้องมองจงซาน.
สัมผัสทั้งสี่ถูกตัด,จงซานไม่เป็นไรอย่างงั้นรึ?คาดไม่ถึงจะไม่เป็นไร,ดอกบัวนั่น,หมายความว่าอย่างไร?
"ดัชนีหลานฮัว(กล้วยไม้)? หนานฮัว?
หลานฮัว? เคล็ดวิชาสวรรค์หนานฮัวเดิมที่เป็นรูปลักษณ์ชีวิตกล้วยไม้นั่นเอง!"จงซานที่ขมวดคิ้วไปมา.
"รูปลักษณ์ชีวิต? คาดไม่ถึงว่าเจ้าจะรู้รูปลักษณ์ชีวิต?
นี่เจ้า....!"จวงจื่อที่ขมวดคิ้วแน่น.
"ชิ?"จงซานที่แค่นเสียง.
"เขตแดนหนานฮัว,ไม่มีวิชาเทวะใดทะลวงผ่าน,ไม่มีวิชาใดที่จะจัดการ,เจ้าสามารถแก้เขตแดนหนานฮัวของข้าได้,เจ้ากำลังบอกว่าตัวเองก็มีเคล็ดวิชาสวรรค์อย่างงั้นรึ?"จวงจื่อที่เผยท่าทางประหลาดใจ.
"เจ้าต้องการพูดอะไร?"จงซานที่กล่าวอย่างเคร่งขรึม.
"ไม่แปลกใจ,ไม่แปลกใจไม่ถึง 2000
ปี,เจ้ากลับเติบโตเร็วขนาดนี้,เคล็ดวิชาสวรรค์,เจ้าเองก็มีเคล็ดวิชาสวรรค์,นอกจากนี้ยังมีรูปลักษณ์ดอกบัว!"จวงจื่อที่ใบหน้าเปลี่ยนเป็นอัปลักษณ์.
จวงจื่อที่รู้ว่าจงซานนั้นมีความลับมากมาย,มากมายเกินกว่าที่เขาจะคาดเดา,เขาที่ถูกจงซานกดดันครั้งก่อน,จงซานสร้างความประหลาดใจต่อเข้าตลอดเวลา,ครั้งนี้สร้างความหวาดผวาให้กับเขาเป็นอย่างมาก,ถึงกับมีเคล็ดวิชาสวรรค์อย่างงั้นรึ?
เคล็ดวิชาสวรรค์!
ต้องรู้ด้วยว่าแม้แต่ปราชญ์เทพก็ยังไม่มี,เคล็ดวิชาสวรรค์ที่แม้แต่ปราชญ์เทพยังอิจฉา,จงซานมีมันได้อย่างไร?
เซียนบรรพชนเพียงแค่มีตำราปฐพีก็ยากจะหาพบแล้ว,หากเคล็ดวิชาสวรรค์ปรากฏ,แม้แต่ปราชญ์เทพยังต้องเข้าร่วมแย่งชิง,เพราะว่าเคล็ดวิชาสวรรค์นั้นดึงดูดล่อล่วงคนทั่วหล้า.
ในอดีตหงจวินที่มีเคล็ดวิชาสวรรค์เจาหัว,ทำให้เขากลายเป็นบุคคลอันดับหนึ่ง,ยากที่จะมีใครเทียบเคียง! ดังนั้น,เคล็ดวิชาสวรรค์ยากยิ่งกว่ายากจะพบเจอได้,เมื่อมันมีข่าวเพียงนิดเดียวปรากฏ,ยอดฝีมือทั่วหล้าต้องพลิกแผ่นดินหาทันที.
ดังเช่นเคล็ดวิชาสวรรค์หนานฮัว,ก็นับว่าน่าสะพรึงเป็นอย่างมาก,นอกจากนี้ยังไม่มีวิชาใดต้านมันได้,ร้ายกาจอย่างแท้จริง,ใครที่สำเร็จวิชาดังกล่าว,ก็จะกลายเป็นหงจวินคนที่สอง,หรืออาจจะเหนือกว่าหงจวินได้,บางทีผ่านกู่ในอดีตเองก็คงจะมีเคล็ดวิชาสวรรค์เช่นกัน.
จงซานกลับมีมัน? นับเป็นความโชคดีเป็นอย่างมากๆ.
แววตาของจวงจื่อที่ร้อนขึ้นมาทันที,ในโลกใบเล็กนั้นนับว่าเขาเสียหายขาดทุนอย่างหนัก,ทว่าก็ยังน้อยกว่าเคล็ดวิชาสวรรค์,หากเขาครุ่นคิดให้ดีแล้วล่ะก็,หากเขาได้เคล็ดวิชาสวรรค์ของจงซานมา,ถึงจะแลกกับเขตแดนเสี่ยวเมิ่งก็นับว่าคุ้มค่า.
ในโลกใบนี้ไม่ได้มีอะไรให้เขาสนใจนัก,ไม่มีอะไรที่สั่นคลอนใจเขาได้,ด้วยเคล็ดวิชาสวรรค์ที่เขามี,ทำให้จวงจื่อไม่สนใจในวิชาอื่นๆนั่นเอง,ทว่าเวลานี้ปรากฏเคล็ดวิชาสวรรค์ขึ้นมาอย่างคาดไม่ถึง,เขาจะไม่สนใจได้อย่างไร.
"วูซซซซ!"
ดอกกล้วยไม้ในมือของจวงจื่อเวลานี้ส่องประกายแสงสีน้ำเงินขึ้นมาในทันที.
”วูซซ, วูซซ, วูซซ, วูซซ, วูซซ
..............................!”
ด้วยดอกกล้วยไม้ในฝ่ามือของจวงจื่อ,ซึ่งควบคุมเขตแดนหนานฮัว,พร้อมกับปรากฏปราณกระบี่ปิศาจ,พุ่งจากทุกทิศทุกทาง,พื้นที่รอบๆที่มืดมิดเวลานี้เต็มไปด้วยปราณกระบี่ปิศาจ.
อย่างไรก็ตาม,บัวชมพูในมือของจงซานที่เปล่งรัศมีสีชมพูออกมา,ทำให้ปราณกระบี่ปิศาจไม่สามารถเข้าใกล้เขาได้.
"เจ้าต้องการเคล็ดวิชาสวรรค์ของข้ารึ?"จงซานที่เผยรอยยิ้มออกมา.
"เจ้าไม่ต้องการของข้าอย่างงั้นรึ?"จวงจื่อที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"เจ้ากำลังคิดอะไร?
เคล็ดวิชาสวรรค์,ใครกันที่จะไม่สนใจ?"จงซานที่ส่ายหน้าไปมาด้วยรอยยิ้ม.
จวงจื่อที่ไม่ลงมือในทันที,ทว่าจ้องมองไปยังจงซาน,เขาที่ใช้เคล็ดวิชาสวรรค์หนานฮัวเพื่อจัดการจงซานโจมตีไปหลายครั้ง,ทว่าเคล็ดวิชาสวรรค์ของจงซานเขากลับยังไม่เห็นอะไรที่เผยออกมาเลย.
เคล็ดวิชาสวรรค์ที่แปลกประหลาดและลึกล้ำ,จวงจื่อเข้าใจดี,อย่างน้อยเคล็ดวิชาสวรรค์หนานฮัวของเขาก็แปลกประหลาดเช่นกัน,ไม่ต้องบอกเลยว่าเคล็ดวิชาสวรรค์ของจงซานเองก็คงไม่ต่างกัน,ทำให้เวลานี้เขายังไม่ต้องการทุ่มออกไปสุดกำลัง.
"เขตแดนหนานฮัว,ตัดสัมผัสทั้งห้า,หนานฮัวบนชั้นฟ้า,เลียนแบบสามพันเทียนเต๋า,ก่อตั้งตำแหน่งปราชญ์เทพ,สร้างตำแหน่งปราชญ์เทพเองรึ?
ความลับของเจ้านี้มันไม่ธรรมดาเลยจริงๆ,ถึงกับปิดบังความลับนี้จากเทียนชูได้สนิท!"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"อยากพูดอะไร?"จวงจื่อเอ่ย.
"ข้ามีเคล็ดวิชาสวรรค์ของข้า,เจ้าเองก็มีของเจ้า,หากเจ้าล้มเลิก,ข้าจะจากดินแดนเสี่ยวเมิ่งนี้ไปก็ได้,ทว่าเจ้าต้องนำศิษย์ของเจ้าทุกคนไปจากภาคเหนือซะ!"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"จากทวีปภาคเหนือไปรึ?
ชิ,เจ้าคิดว่าตัวเองมีคุณสมบัติพออย่างงั้นรึ?"จวงจื่อแค่นเสียงเย็นชา.
"ดูเหมือนว่า,เจ้าไม่ยอม,เพราะมีเขตแดนหนานฮัวอย่างงั้นรึ?
งันก็ดูเขตแดนหงหลวนของข้า!"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"บานออกมา,บ่อบัวปรากฏ!"จงซานที่กล่าวออกมาเคร่งขรึม.
"วูซซซ ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
บัวสีชมพูของจงซานในมือที่กำลังบานช้าๆ,พริบตาที่มันบาดออก,แสงสว่างเจิดจ้าก็พวยพุ่งออกมา,ความมืดมิด,ทันใดนั้นก็มีสีสันขึ้น.
"ครืนนนน!"
ราวกับหยดน้ำที่กำลังล่วงหล่นลงบนผิวของทะเลสาบ,ปรากฏคืนที่ซัดสาดออกไป,ก่อนที่จะสลายหายไป.
คลื่นที่แผ่ออกไปเป็นระลอก,ทำให้ปราณกระบี่ปิศาจหายไป,พื้นที่รอบๆถูกแทนที่ด้วยดอกบัวสีชมพู,ที่ปรากฏขึ้นในสระบัวขนาดใหญ่ตัว,กำลังแผ่นผลักดันความมืดออกไป.
เขตแดนหงหลวน? เขตแดนหนานฮัว?
สองเขตแดนของเคล็ดวิชาสวรรค์ที่กำลังผลักดันปะทะกันอย่างงั้นรึ?
"หืม? ได้อย่างไร? เคล็ดวิชาสวรรค์ของเจ้าแข็งแกร่งกว่าข้าอย่างงั้นรึ?"จวงจื่อที่เผยท่าทางประหลาดใจ.
"อยากพูดอะไร?"
ระหว่างนั้น,บ่อบัวที่แผ่พลังงานสชมพูมากมายออกมา,กำลังผลักดันเขตแดนหนานฮัวอย่างรุนแรง.
"ครืนนนน!”
เขตแดนหนานฮัวเองก็ปลดพลังงานสีดำออกมา,เข้าปะทะกับพลังงานสีชมพูดังกึกก้อง.
"ตูมมมมม ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
พลังที่แปลกประหลาดทั้งสองที่กำลังพัวพันกัน,พลังอำนาจที่ทำให้โลกจิตสำนึกสั่นไหวในทันที.
ภายในโลกจิตสำนึกที่เข้าปะทะกัน,ทว่าที่ด้านนอก,จงซาน,จวงจื่อ,"จวงจื่อ"
แม้นว่าจะยืนนิ่งไม่เคลื่อนไหว,ทว่าทั้งสภาพแวดล้อมทั้งสามเวลานี้กำลังเปลี่ยนแปลง,ห้วงมิติที่กำลังแตกสบั้นออก,กรรมวาสนามากมาย,และวาสนาที่พวยพุ่งอาบไล้เข้าปะทะกันเสียงดังกึกก้อง.
"วูซซซซ ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
รอบๆวิหารจวงจื่อทันใดนั้นปรากฏเทียนเต๋าตั้งตระหง่านขึ้นมา.
"สามพันเทียนเต๋า? 3000? ปรากฏ 3000
เทียนเต๋าได้อย่างไร? เฉิงโห่วที่ตื่นตกใจ.
สามพันเทียนเต๋า?
ใครกันที่สามารถเคลื่อนย้ายสามพันเทียนเต๋า?
ใบหน้าของเฉิงโห่วที่เปลี่ยนไป,รับรู้ว่าจวงจื่อและจงซานมีความลับมากมาย,มากเกินกว่าที่เขาจะคาดการได้?
นี่พวกเขาสามารถสัมผัสได้ถึงสามพันเทียนเต๋าเลยรึ?
พริบตานั้น,เฉิงโห่วไม่สามารถทนได้อีกต่อไป,ร่างกายของเขาที่เคลื่อนไหวพุ่งไปด้านล่าง.
"จะไปใหน!"จงเทียนที่ตะโกนออกไปเสียงดัง,เคลื่อนย้าอำนาจฟ้าดินขวางกันเฉิงโห่วทันที.
Chapter 1369 In Southern China boundary Red
Luan boundary
南华境中红鸾境
เขตแดนหนานฮัวและเขตแดนหงหลวน.
การได้ยินหายไป,ทุกอย่างที่เงียบงัน,กลายเป็นโลกที่ถูกตัดขาด!
จากนั้น,การมองเห็นที่หายไป,ฟ้าดินที่มืดมิด,ไม่มีแสงสว่าง,จงซานที่เข้าใจเหตุผลทันที,นี่ไม่ใช่ถูกตัดขาดในโลกอันโดดเดี่ยว,ทว่ามันถูกปิด,เคล็ดวิชาสวรรค์หนานฮัวปิดการได้ยิน,ปิดการมองเห็น.
พื้นที่รอบๆที่กลายเป็นมืดมิด! ทุกอย่างมืดมิด!
"วูซซซ!"
จงซานที่ลิ้นชา,รสหายไป,ถูกตัดอีกสัมผัส,ไม่สามารถรับรสได้แล้ว.
ปิดสัมผัสรับรส?
"วูซซซ!"
จงซานที่ประหลาดใจ,จมูกของเขาที่หยุดรับกลิ่น,การรับกลิ่นถูกปิดไปแล้ว.
สัมผัสการได้ยิน,การมองเห็น,การรับรส,และกลิ่น?
จงซานที่บอกได้ในทันที,สุดท้ายสัมผัส,เหลืออย่างสุดท้าย,สัมผัสที่ยังพอรับรู้.
สัมผัสทั้งห้า? กำลังจะปิดสัมผัสทั้งห้าของเขาอย่างงั้นรึ?
เคล็ดวิชาสวรรค์หนานฮัวน่าเกรงขามนัก,ปิดสัมผัสทั้งห้า,ทำให้สูญเสียการรับรู้,จิตใจตกอยู่ในความวุ่นวาย,ต่อไปคงไม่ต่างจากมนุษย์ผัก,ที่ไม่สามารถรับรู้ข้อมูลใดๆได้อีกเป็นเคล็ดวิชาที่น่าเกรงขาม,สามารถที่จะปิดสัมผัสทั้งห้าได้หมดเลยรึ?
ทุกอย่างที่ตกอยู่ในความวุ่นวาย,แม้นจะเป็นคนที่มีเชาว์ปัญญาก็ต้องสับสน,อาจสูญสิ้นกำลังใจ,แม้แต่ถูกสังหารได้โดยง่าย,คนทั่วไปไม่มีทางต้านได้เลย.
ทว่าบนอากาศที่สูงขึ้นไป.
เฉิงโห่ว,จงเทียน,สิบเซียนบรรพชนที่กำลังจ้องมองลงมาด้านล่าง.
จวงจื่อ,จงซาน,"จวงจื่อ" สามคนที่ลอยอยู่บนอากาศ,ทั้งหมดที่หลับตาอย่างแปลกประหลาด,ไม่เคลื่อนไว,ทั้งหมดที่นิ่งงันราวกับกลายเป็นรูปปั้น.
"นี่,ไท่จื่อ,เซิ่งหวัง,จวงจื่อทั้งสองกำลังทำอะไร?"จินเผิงที่เผยท่าทางประหลาดใจ.
จงเทียนที่ขมวดคิ้วแน่น,ส่ายหน้าไม่เข้าใจสถานการณ์เช่นกัน.
"เอ๊ะ?"เฉิงโห่วที่เผยท่าทางประหลาดใจในทันที.
เฉิงโห่วที่จ้องมองด้วยแววตาไม่อยากเชื่อ,นี่มันอะไร?
ต่อสู้ในโลกจิตสำนึกงั้นรึ?
ภายในสภาพแวดล้อมที่มืดมิด.
จงซานที่ราวกับว่าได้ร่วงหล่นลงไปในนรกไร้สิ้นสุด,ไม่สามารถรับรู้พื้นที่รอบๆได้,ไม่ได้ยินเสียงอะไร,ไม่รู้แม้แต่เสียงของหัวใจ.
ไม่ไกลออกไปในสภาพแวดล้อมที่มืดมิด,ที่จริงปรากฏอีกคนที่ยืนอยู่,จวงจื่อ.
จวงจื่อที่ยื่นมือออกไปปรากฏกล้วยไม้ที่บนฝ่ามือ!
ใบหน้าที่เผยความเย็นชาจ้องมองไปยังฝ่ายตรงข้าม,ทั้งสองร่างที่เวลานี้จมอยู่ในความมืดด้วยเขตแดนหนานฮัวของจวงจื่อแล้ว,ซึ่งเฉิงโห่วคาดเดาได้ถูกต้องว่าพวกเขากำลังต่อสู้กันในจิตสำนึก.
สถานที่แห่งนี้,จวงจื่อคือเทพ,เขาที่เวลานี้ตัดทุกอย่าง,กำลังปิดสัมผัสทั้งหมดของจงซาน,เวลานี้เหลือเพียงการรับรู้สัมผัสภายนอกสุดท้ายแล้ว.
"ตัดสัมผัสภายนอก,ทำลาย~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
จวงจื่อที่ตะโกนเสียงดัง,ก่อนที่จะชี้นิ้วออกมาชี้ไปยังจงซาน.
ภายในสภาพแวดล้อมที่มืดมิด,ปรากฏแสงสว่างจ้ากลิ่นอายที่วุ่นวายสับสนของปราณกระบี่,ปราณกระบี่ปิศาจที่แหลมคมกำลังพุ่งออกไป,เหมือนกับเสี้ยววงจันทร์,แสงหลากสีที่เปล่งประกาย,สิบสามสี,ที่มาจากทุกทิศทาง,พุ่งตรงไปยังร่างจงซาน.
ตัดสัมผัสภายนอก!
ดูเหมือนว่าจะเป็นการตัดทุกอย่าง,จงซานในเวลานี้คงจบสิ้นแล้ว.
ใบหน้าของจวงจื่อที่เคร่งขรึม,เขาไม่เชื่อว่าจงซานจะมีพลังต้านทาน,จงซานที่ตกอยู่ในโลกที่มืดมิดสัมผัสทั้งสี่ที่หายไปแล้ว,จะเอาพลังใหนมาต่อต้านกัน?
สัมผัสสุดท้ายที่ถูกตัดออก,ความรู้สึกทุกอย่างที่หายไป,นี่เป็นโลกจิตสำนึก,แต่กระนั้นก็ส่งผลต่อภายนอกเช่นกัน,ด้วยทั้งสองเชื่อมกันอยู่,สัมผัสทั้งห้าที่หายไป,ที่ด้านนอกก็หายไปเช่นกัน,ไม่มีทางใดที่จะต้านได้.
ด้วยอำนาจของเคล็ดวิชาหนานฮัว,นี่เป็นครั้งแรกที่จงซานได้ประสบ.
ทว่าในเวลาเดียวกัน,จงซานที่กำลังเคลื่อนไหว,สร้างความประหลาดใจให้กับจวงจื่อเช่นกัน.
จงซานที่ยกมือขวาขึ้นยื่นออกไป,ก่อนที่จะปรากฏเป็นดอกบัวขึ้นที่ฝ่ามือ.
ฝ่ายมือดอกบัว? ใช้ได้อย่างงั้นรึ?
อำนาจของพุทธะไม่มีทางใช้ได้.
ปราณกระบี่ปิศาจมากมายที่กำลังพุ่งเข้ามาตัดร่างของจงซาน.
ทันใดนั้น,ดวงบัวในมือขวาของจงซานที่กำลังสั่นไหว,ส่ายไปมา,ส่องประกายแสงรัศมีสีชมพูออกมา,ดอกบัวในมือจงซาน,ที่เวลานี้เป็นบัวตูมสีชมพู.
"วูซซซซซซ ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
ปราณกระบี่ปิศาจที่เข้าใกล้จงซานสิบจั้ง หยุดลง.
ดวงตาของจวงจื่อที่หดเกร็ง,บัวตูมในมือของจงซานที่เปล่งประกาย,และดวงตาของจงซานที่ลืมขึ้นช้าๆ.
ในเวลานี้,ดวงตาของจงซานส่องประกาย,นอกจากนี้ความมืดมิดไร้ก้นบึ้ง,หากแต่จงซานกลับสามารถมองตรงไปยังจวงจื่อได้.
"เขตแดนหนานฮัวยอดเยี่ยม,เคล็ดวิชาหงหลวนเทียนไม่ธรรมดา!"จงซานที่สูดหายใจลึกจ้องมองจวงจื่อ.
"เจ้าไม่เป็นไรอย่างงั้นรึ?"จวงจื่อที่ขมวดคิ้วจ้องมองจงซาน.
สัมผัสทั้งสี่ถูกตัด,จงซานไม่เป็นไรอย่างงั้นรึ?คาดไม่ถึงจะไม่เป็นไร,ดอกบัวนั่น,หมายความว่าอย่างไร?
"ดัชนีหลานฮัว(กล้วยไม้)? หนานฮัว?
หลานฮัว? เคล็ดวิชาสวรรค์หนานฮัวเดิมที่เป็นรูปลักษณ์ชีวิตกล้วยไม้นั่นเอง!"จงซานที่ขมวดคิ้วไปมา.
"รูปลักษณ์ชีวิต? คาดไม่ถึงว่าเจ้าจะรู้รูปลักษณ์ชีวิต?
นี่เจ้า....!"จวงจื่อที่ขมวดคิ้วแน่น.
"ชิ?"จงซานที่แค่นเสียง.
"เขตแดนหนานฮัว,ไม่มีวิชาเทวะใดทะลวงผ่าน,ไม่มีวิชาใดที่จะจัดการ,เจ้าสามารถแก้เขตแดนหนานฮัวของข้าได้,เจ้ากำลังบอกว่าตัวเองก็มีเคล็ดวิชาสวรรค์อย่างงั้นรึ?"จวงจื่อที่เผยท่าทางประหลาดใจ.
"เจ้าต้องการพูดอะไร?"จงซานที่กล่าวอย่างเคร่งขรึม.
"ไม่แปลกใจ,ไม่แปลกใจไม่ถึง 2000
ปี,เจ้ากลับเติบโตเร็วขนาดนี้,เคล็ดวิชาสวรรค์,เจ้าเองก็มีเคล็ดวิชาสวรรค์,นอกจากนี้ยังมีรูปลักษณ์ดอกบัว!"จวงจื่อที่ใบหน้าเปลี่ยนเป็นอัปลักษณ์.
จวงจื่อที่รู้ว่าจงซานนั้นมีความลับมากมาย,มากมายเกินกว่าที่เขาจะคาดเดา,เขาที่ถูกจงซานกดดันครั้งก่อน,จงซานสร้างความประหลาดใจต่อเข้าตลอดเวลา,ครั้งนี้สร้างความหวาดผวาให้กับเขาเป็นอย่างมาก,ถึงกับมีเคล็ดวิชาสวรรค์อย่างงั้นรึ?
เคล็ดวิชาสวรรค์!
ต้องรู้ด้วยว่าแม้แต่ปราชญ์เทพก็ยังไม่มี,เคล็ดวิชาสวรรค์ที่แม้แต่ปราชญ์เทพยังอิจฉา,จงซานมีมันได้อย่างไร?
เซียนบรรพชนเพียงแค่มีตำราปฐพีก็ยากจะหาพบแล้ว,หากเคล็ดวิชาสวรรค์ปรากฏ,แม้แต่ปราชญ์เทพยังต้องเข้าร่วมแย่งชิง,เพราะว่าเคล็ดวิชาสวรรค์นั้นดึงดูดล่อล่วงคนทั่วหล้า.
ในอดีตหงจวินที่มีเคล็ดวิชาสวรรค์เจาหัว,ทำให้เขากลายเป็นบุคคลอันดับหนึ่ง,ยากที่จะมีใครเทียบเคียง! ดังนั้น,เคล็ดวิชาสวรรค์ยากยิ่งกว่ายากจะพบเจอได้,เมื่อมันมีข่าวเพียงนิดเดียวปรากฏ,ยอดฝีมือทั่วหล้าต้องพลิกแผ่นดินหาทันที.
ดังเช่นเคล็ดวิชาสวรรค์หนานฮัว,ก็นับว่าน่าสะพรึงเป็นอย่างมาก,นอกจากนี้ยังไม่มีวิชาใดต้านมันได้,ร้ายกาจอย่างแท้จริง,ใครที่สำเร็จวิชาดังกล่าว,ก็จะกลายเป็นหงจวินคนที่สอง,หรืออาจจะเหนือกว่าหงจวินได้,บางทีผ่านกู่ในอดีตเองก็คงจะมีเคล็ดวิชาสวรรค์เช่นกัน.
จงซานกลับมีมัน? นับเป็นความโชคดีเป็นอย่างมากๆ.
แววตาของจวงจื่อที่ร้อนขึ้นมาทันที,ในโลกใบเล็กนั้นนับว่าเขาเสียหายขาดทุนอย่างหนัก,ทว่าก็ยังน้อยกว่าเคล็ดวิชาสวรรค์,หากเขาครุ่นคิดให้ดีแล้วล่ะก็,หากเขาได้เคล็ดวิชาสวรรค์ของจงซานมา,ถึงจะแลกกับเขตแดนเสี่ยวเมิ่งก็นับว่าคุ้มค่า.
ในโลกใบนี้ไม่ได้มีอะไรให้เขาสนใจนัก,ไม่มีอะไรที่สั่นคลอนใจเขาได้,ด้วยเคล็ดวิชาสวรรค์ที่เขามี,ทำให้จวงจื่อไม่สนใจในวิชาอื่นๆนั่นเอง,ทว่าเวลานี้ปรากฏเคล็ดวิชาสวรรค์ขึ้นมาอย่างคาดไม่ถึง,เขาจะไม่สนใจได้อย่างไร.
"วูซซซซ!"
ดอกกล้วยไม้ในมือของจวงจื่อเวลานี้ส่องประกายแสงสีน้ำเงินขึ้นมาในทันที.
”วูซซ, วูซซ, วูซซ, วูซซ, วูซซ
..............................!”
ด้วยดอกกล้วยไม้ในฝ่ามือของจวงจื่อ,ซึ่งควบคุมเขตแดนหนานฮัว,พร้อมกับปรากฏปราณกระบี่ปิศาจ,พุ่งจากทุกทิศทุกทาง,พื้นที่รอบๆที่มืดมิดเวลานี้เต็มไปด้วยปราณกระบี่ปิศาจ.
อย่างไรก็ตาม,บัวชมพูในมือของจงซานที่เปล่งรัศมีสีชมพูออกมา,ทำให้ปราณกระบี่ปิศาจไม่สามารถเข้าใกล้เขาได้.
"เจ้าต้องการเคล็ดวิชาสวรรค์ของข้ารึ?"จงซานที่เผยรอยยิ้มออกมา.
"เจ้าไม่ต้องการของข้าอย่างงั้นรึ?"จวงจื่อที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"เจ้ากำลังคิดอะไร?
เคล็ดวิชาสวรรค์,ใครกันที่จะไม่สนใจ?"จงซานที่ส่ายหน้าไปมาด้วยรอยยิ้ม.
จวงจื่อที่ไม่ลงมือในทันที,ทว่าจ้องมองไปยังจงซาน,เขาที่ใช้เคล็ดวิชาสวรรค์หนานฮัวเพื่อจัดการจงซานโจมตีไปหลายครั้ง,ทว่าเคล็ดวิชาสวรรค์ของจงซานเขากลับยังไม่เห็นอะไรที่เผยออกมาเลย.
เคล็ดวิชาสวรรค์ที่แปลกประหลาดและลึกล้ำ,จวงจื่อเข้าใจดี,อย่างน้อยเคล็ดวิชาสวรรค์หนานฮัวของเขาก็แปลกประหลาดเช่นกัน,ไม่ต้องบอกเลยว่าเคล็ดวิชาสวรรค์ของจงซานเองก็คงไม่ต่างกัน,ทำให้เวลานี้เขายังไม่ต้องการทุ่มออกไปสุดกำลัง.
"เขตแดนหนานฮัว,ตัดสัมผัสทั้งห้า,หนานฮัวบนชั้นฟ้า,เลียนแบบสามพันเทียนเต๋า,ก่อตั้งตำแหน่งปราชญ์เทพ,สร้างตำแหน่งปราชญ์เทพเองรึ?
ความลับของเจ้านี้มันไม่ธรรมดาเลยจริงๆ,ถึงกับปิดบังความลับนี้จากเทียนชูได้สนิท!"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"อยากพูดอะไร?"จวงจื่อเอ่ย.
"ข้ามีเคล็ดวิชาสวรรค์ของข้า,เจ้าเองก็มีของเจ้า,หากเจ้าล้มเลิก,ข้าจะจากดินแดนเสี่ยวเมิ่งนี้ไปก็ได้,ทว่าเจ้าต้องนำศิษย์ของเจ้าทุกคนไปจากภาคเหนือซะ!"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"จากทวีปภาคเหนือไปรึ?
ชิ,เจ้าคิดว่าตัวเองมีคุณสมบัติพออย่างงั้นรึ?"จวงจื่อแค่นเสียงเย็นชา.
"ดูเหมือนว่า,เจ้าไม่ยอม,เพราะมีเขตแดนหนานฮัวอย่างงั้นรึ?
งันก็ดูเขตแดนหงหลวนของข้า!"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"บานออกมา,บ่อบัวปรากฏ!"จงซานที่กล่าวออกมาเคร่งขรึม.
"วูซซซ ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
บัวสีชมพูของจงซานในมือที่กำลังบานช้าๆ,พริบตาที่มันบาดออก,แสงสว่างเจิดจ้าก็พวยพุ่งออกมา,ความมืดมิด,ทันใดนั้นก็มีสีสันขึ้น.
"ครืนนนน!"
ราวกับหยดน้ำที่กำลังล่วงหล่นลงบนผิวของทะเลสาบ,ปรากฏคืนที่ซัดสาดออกไป,ก่อนที่จะสลายหายไป.
คลื่นที่แผ่ออกไปเป็นระลอก,ทำให้ปราณกระบี่ปิศาจหายไป,พื้นที่รอบๆถูกแทนที่ด้วยดอกบัวสีชมพู,ที่ปรากฏขึ้นในสระบัวขนาดใหญ่ตัว,กำลังแผ่นผลักดันความมืดออกไป.
เขตแดนหงหลวน? เขตแดนหนานฮัว?
สองเขตแดนของเคล็ดวิชาสวรรค์ที่กำลังผลักดันปะทะกันอย่างงั้นรึ?
"หืม? ได้อย่างไร? เคล็ดวิชาสวรรค์ของเจ้าแข็งแกร่งกว่าข้าอย่างงั้นรึ?"จวงจื่อที่เผยท่าทางประหลาดใจ.
"อยากพูดอะไร?"
ระหว่างนั้น,บ่อบัวที่แผ่พลังงานสชมพูมากมายออกมา,กำลังผลักดันเขตแดนหนานฮัวอย่างรุนแรง.
"ครืนนนน!”
เขตแดนหนานฮัวเองก็ปลดพลังงานสีดำออกมา,เข้าปะทะกับพลังงานสีชมพูดังกึกก้อง.
"ตูมมมมม ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
พลังที่แปลกประหลาดทั้งสองที่กำลังพัวพันกัน,พลังอำนาจที่ทำให้โลกจิตสำนึกสั่นไหวในทันที.
ภายในโลกจิตสำนึกที่เข้าปะทะกัน,ทว่าที่ด้านนอก,จงซาน,จวงจื่อ,"จวงจื่อ"
แม้นว่าจะยืนนิ่งไม่เคลื่อนไหว,ทว่าทั้งสภาพแวดล้อมทั้งสามเวลานี้กำลังเปลี่ยนแปลง,ห้วงมิติที่กำลังแตกสบั้นออก,กรรมวาสนามากมาย,และวาสนาที่พวยพุ่งอาบไล้เข้าปะทะกันเสียงดังกึกก้อง.
"วูซซซซ ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
รอบๆวิหารจวงจื่อทันใดนั้นปรากฏเทียนเต๋าตั้งตระหง่านขึ้นมา.
"สามพันเทียนเต๋า? 3000? ปรากฏ 3000
เทียนเต๋าได้อย่างไร? เฉิงโห่วที่ตื่นตกใจ.
สามพันเทียนเต๋า?
ใครกันที่สามารถเคลื่อนย้ายสามพันเทียนเต๋า?
ใบหน้าของเฉิงโห่วที่เปลี่ยนไป,รับรู้ว่าจวงจื่อและจงซานมีความลับมากมาย,มากเกินกว่าที่เขาจะคาดการได้?
นี่พวกเขาสามารถสัมผัสได้ถึงสามพันเทียนเต๋าเลยรึ?
พริบตานั้น,เฉิงโห่วไม่สามารถทนได้อีกต่อไป,ร่างกายของเขาที่เคลื่อนไหวพุ่งไปด้านล่าง.
"จะไปใหน!"จงเทียนที่ตะโกนออกไปเสียงดัง,เคลื่อนย้าอำนาจฟ้าดินขวางกันเฉิงโห่วทันที.
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
อ่านต่อที่ MyNovel | ชุมชนสำหรับนักอ่าน นักเขียน นิยายออนไลน์ บนโลกแห่งจินตนากา
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ แปลจบแล้ว.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น