Miracle Throne Chapter 382 Forest protector
นิยาย บัลลังก์แห่งปาฏิหาริย์ ตอนที่ 382 ผู้พิทักษ์แห่งพงไพร
บทที่ 382 ผู้พิทักษ์แห่งพงไพร
เมื่อเทคโนโลยีของฉู่เทียนกระจายไปทั่วทั้งทวีป,ฉู่เทียนเองต้องกลายเป็นต้าเซียนจื่อคนสำคัญอย่างแน่นอน,เช่นนั้นแล้วเรื่องที่ฉู่เทียนกล่าวออกมานั้นดูเหมือนจะเข้าเคล้าอยู่ไม่น้อย.
ตอนนี้การสังหารฉู่เทียนนั้น,เผ่าเอลฟ์อาจจะไม่สามารถที่จะแบกความรบผิดชอบได้ทั้งเผ่า,และหากว่าเรื่องนี้กระจายไปทั่วทั้งเผ่ามนุษย์เอง,พวกเขาอาจจะใช้เรื่องนี้เป็นเหตุผลในการบุกเผ่าเอลฟ์ก็เป็นได้.
เรื่องเช่นนี้อีกร้อยปีอาจจะเกิดขึ้นจริงก็ได้.
ร้อยปีนั้นน้อยนิดเหลือเกิน,สำหรับเผ่าเอลฟ์แล้วเป็นเวลาแค่เพียงอึดใจ.
ออลีติซือที่จำได้ดีถึงคำพูดที่ฉู่เทียนกล่าวออกมาเมื่อสองวันที่แล้ว,คิดว่ามนุษย์ผู้นี้ช่างกล่าวเรื่องไร้สาระหน้าตาเฉย,ตอนนี้ดูเหมือนว่าคำพูดของเขาอาจจะเป็นจริงก็ได้.
เผ่าเอลฟ์กำลังแบกความเสี่ยงหากว่าสังหารฉู่เทียนจริงๆรึ?
อาวุโสสามอาวเป่ยเซินวงศ์วานต้นไม้แห่งชีวิตเมื่อครั้งเขาที่ได้ไปเยือนอาณาจักรหนานเซี่ย,เขาได้เห็นสินค้ามากมายที่แปลกประหลาดลึกล้ำ,เมื่อได้ยินคำพูดของฉู่เทียนในเวลานี้,ภายในใจของเขาอดไม่ได้เลยที่จะเย็นยะเยือบในทันที.
"ต้าเหริ่นรองสภา,ข้าแนะนำว่าให้หยุดเท่านี้ก่อน,เรื่องนี้ยังมีเรื่องราวที่ลึกล้ำ,ตอนนี้พวกเราควรที่จะปรึกษาและหาข้อมูลเพิ่มอีกหน่อย,ค่อยมาใต่สวนอีกทีก็แล้วกัน."
"ตกลง!"โหยวลีไซซือกำลังงงงวยอักอ่วนอยู่เช่นกัน"วันนี้หยุดเพียงเท่านี้!"
ฉู่เทียนนั้นไม่ถูกเผ่าเอลฟ์จับตัวไว้อีกแล้ว,แต่เป็นเผ่าซูเหริ่นและพิกซี่ที่นำตัวเขาไป.
เหว่ยเหว่ยเห็นฉู่เทียนนั่งอยู่บนซูเหริน,ที่มีกลุ่มของพิกซี่บินวนไปรอบๆ,ภายในใจของนางที่รู้สึกขุ่นมัวจนยากที่ใครจะรับรู้ได้,นางที่เพิ่งเข้าร่วมหอการค้าปาฏิหาริย์ไม่นาน,ที่จริงภายในใจของนางกับพบว่านางมีความรู้สึกผูกพันฝังแน่นลึก,หากว่ามันต้องสูญเสียทุกอย่างไปด้วยเผ่าเอลฟ์ล่ะก็,นางคงจะรู้สึกผิดอย่างไม่เคยเป็นมาก่อนอย่างแน่นอน.
"องค์หญิงเหว่ยเหว่ยอัน."ออลีติซือที่เข้ามาหาเหว่ยเหว่ยอัน"ท่านรองประธานสภาต้องการที่จะพบท่าน,ให้อธิบายเรื่องราวที่เกิดขึ้นทั้งหมด."
เหว่ยเหว่ยอันที่กล่าวออกไปเสียงดัง"มีสิ่งใดที่จะต้องอธิบายอีกเหรอ!"
เหล่าเอลฟ์ต่างจ้องมองหน้ากันแหละกันด้วยความอักอ่วน.
............
เผ่าซูเหรินนั้นมีทั้งอายุและพลัง,โดยปรกติทั่วไปแล้ว,ร่างกายของพวกเขาจะใหญ่โต,มีชีวิตยาวนาน,แน่นอนว่าความแข็งแกร่งก็ทรงพลังร้ายกาจเป็นอย่างมาก.
เผ่าซูเหรินและเผ่าเอลฟ์พวกเขาต่างก็เป็นพันธมิตรกัน.
เมื่อฉู่เทียนถูกนำไปยังเผ่าซูเหริน,ทันใดนั้นเขาก็พบเหล่าซูเหรินที่มีความสูงนับร้อยเมตรยืนตระหง่านอยู่ด้านหน้า,ราวกับขุนเขาที่สูงใหญ่สุดลูกหูลูกตา,ร่างกายของซูเหรินตนนี้ถูกปกคลุมไปด้วยใบไม้,สีสันของมันเป็นสีเขียวสดใสไม่ต่างจากสีมรกต,ส่งความมันวาวออกมาและพลังที่แข็งแกร่งมากมายหาใดเปรียบออกมาได้.
ซูเหรินตนนนี้ที่ค่อยๆหยั่งรากลงไปในดิน,จากความสูงหลายร้อยเมตรตอนนี้ลดลงไปเหลือไม่ถึงครึ่งเมตรแล้ว,ใบหน้าที่มีขนาดใหญ่,รอยย่นที่บ่งบอกได้ว่ามีอายุมามากมายขนาดใหนแล้ว.
ผู้พิทักษ์แห่งพงไพร,ประมุขเผ่าซูเหริ่น,ไซนาหลิวซือ!
นี่คืออาวุโสเผ่าซูเหริ่นที่มีอายุยาวนับหมื่นปีแล้ว,เพียงแค่ฝ่ามือเดียว,คงสามารถที่จะบดขยี้ผู้เชี่ยวชาญเขตแดนภูติแท้ให้กลายเป็นเศษเนื้อได้ง่ายๆ,ซึ่งพวกเขาเป็นเผ่าที่ไม่ชื่นชอบในการต่อสู้กับเผ่าอื่นๆนัก,ทำให้ความแข็งแกร่งที่มีนับหมื่นปีที่ซูเหริ่นกับเก็บไว้นั้น,มากมายมหาศาลเกินกว่าจะจินตนาการถึงได้.
ไซนาหลิวซือไม่เพียงแต่เป็นเผ่าโบราณ,ภูมิปัญญาที่เขามีนั้นก็ยากจะจินตนาการถึง,แม้แต่ราชันย์เอลฟ์ยังต้องให้ความเคารพเขาเป็นอย่างมาก.
"เจ้าช่างกล้าหาญจริงๆ!"ลูลูที่นำเหล่าพี่น้องพิกซี่บินหมุนวนไปรอบๆร่างของฉู่เทียน"เหตุการณ์ในวันนี้เจ้ากล้าพูดจาข่มขู่พวกเอลฟ์,นับเป็นเรื่องที่ข้าได้เปิดหูเปิดตาจริงๆ,อย่างไรก็ตามหลายปีมานี้สถานการณ์ของเอลฟ์ไม่ดีนัก,หวังว่าพวกเขาจะรู้สึกตัวซักที."
ฉู่เทียนที่ยักไหล่,รู้สึกตัวรึ!
หากพวกเขารู้สึกตัวได้ง่ายๆจะเป็นเอลฟ์รึ?
ธรรมชาติของเอลฟ์เป็นเช่นนั้น,ยากที่จะเปลี่ยนแปลงตัวเองได้!
ฉู่เทียนที่เดินมาอยู่ด้านหน้าของไซนาหลิวซือ,เขาโค้งคำนับให้ด้วยความสุภาพ,กล่าวออกไปไม่ยโสและไม่สุภาพพร้อมๆกัน"คารวะผู้พิทักษ์แห่งพงไพรไซนาหลิวซือ,ที่เรียกตัวข้ามานั้นต้องการจะกล่าวสิ่งใดอย่างงั้นรึ?"
ไซนาหลิวซือคือหนึ่งบุคคลในตำนานของป่าแห่งนี้.
传说
ใครก็ตามที่ได้เห็นไซนาหลิวซือต่างก็ต้องรู้สึกระวนกระวายใจ,หากแต่ฉู่เทียนกับไม่รู้สึกอะไรเลย,ซ้ำยังกล่าวออกมาอย่างสุขุมได้อีกด้วย,ราวกับว่าได้พูดคุยกล่าวกับสหายเก่าก็ไม่ปาน,ซึ่งเรื่องดังกล่าวนี้ทำให้ลูลูรู้สึกชื่นชมเป็นอย่างมาก!
"เป็นมนุษย์ที่ยังเยาว์นัก."เสียงที่แหบลึกเต็มไปด้วยภูมิปัญญาที่เก่าแก่,"ดูเหมือนว่าโลกจะเปลี่ยนไปมาก
ข้อคิดเห็นที่รุนแรงที่มีต่อเผ่าเอลฟ์นั้น,เผ่าเอลฟ์เองคงจะไม่ยอมง่ายๆ,บางทีพวกเขาอาจจะไม่ยอมรับมุมมองของเจ้าก็เป็นได้."
ไซน่าหลิวซือนั้นเป็นตัวตนที่น่าพรั่นพรึงของเผ่าซูเหริน,ตราบเท่าที่เขาต้องการล่ะก็,พื้นที่รอบๆหลายพันลี้,ล้วนแล้วแต่ต้องการเป็นของเขาแน่แท้,เรื่องดังกล่าวนี้สภาเอลฟ์เอง,พวกเขาต่างก็เข้าใจแจ่มแจ้ง.
ฉู่เทียนที่กล่าวออกไปอย่างไม่สะทกสะท้าน"ทวีปแห่งนี้วุ่นวายมานับตั้งแต่ยุคโบราณแล้ว,แล้วเหตุผลมันคืออะไรล่ะ?ข้อโต้แย้งในทรัพยากร,ต้องการครอบครองแผ่นดินอย่างงั้นรึ?ดูเหมือนจะไม่ใช่!บนโลกใบนี้ล้วนแล้วแต่มีสิ่งมีชีวิตอยู่มากมาย,ทรัพยากร,อายุไข,ความมั่งคั่งทุกอย่างล้วนแล้วแต่เกิดการแข่งขัน,การใช้ชีวิตที่เห็นแก่ตัวก็เหมือนกับเหล่าโจรร้าย,ที่ใช้ชีวิตเพื่อความต้องการของตัวเองเพื่อให้ตัวเองสบาย,ความเห็นแก่ตัวและความโหดร้าย,ทุกสิ่งล้วนแล้วแต่ก่อเกิดให้เกิดการฆ่าฟันแย่งชิงกันอย่างหนักหน่วง,มันได้ย้อมสิ่งแวดล้อมดังกล่าวไปทั่ว,เผ่าเอลฟ์เป็นเพียงเผ่าเดียวที่ใสบริสุทธิ์เหมือนสายน้ำรึ?
สักวันหนึ่งเผ่าเอลฟ์ก็จะรู้สึกด้วยตัวเอง,บางทีเมื่อถึงวันนั้นอาจจะสายเกินไป,การที่พวกเขาต้องกลืนคำพูดของตัวเองลงไปนั้น,จะทำให้พวกเขาต้องได้รับความเจ็บปวดจากตัวของพวกเขาเอง."
ไซนาหลิวซือไม่ได้ยอมรับและไม่ได้โต้แย้งกับคำพูดของฉู่เทียน"เจ้ามีประสบการณ์และเชาว์ปัญญามากมายยิ่งกว่าอายุที่เจ้ามี,ดูเหมือนว่าร่างกายของเจ้านั้นจะซ่อนความลับที่ไม่ใครรู้เอาไว้."
ผู้เฒ่าตนนี้มองเห็นอย่างงั้นรึ?
นี่คือสิ่งมีชีวิตที่มีอายุนับหมื่นปีแล้ว,แม้ว่าฉู่เทียนจะมีความรู้สมัยใหม่ที่สูงล้ำ,ทว่าต่อหน้าภูมิปัญญาที่ล้ำเลิศจากโบราณกาล,เขาย่อมไม่กล้าที่จะยกตนข่มท่าน.
"เผ่าซูเหริ่นนั้นไม่ได้ต้องการที่จะพูดคุยถึงเรื่องภายในของเผ่าเอลฟ์."ไซน่าหลิวซือดูเหมือนว่าจะไม่ได้ใส่ใจเรื่องดังกล่าว"วันนี้เผ่าซูเหรินเราเชิญเจ้ามาเป็นแขก,ไม่ต้องการพูดคุยเรื่องเอลฟ์,พวกเราไม่ต้องการรับรู้,ทว่าเรื่องที่ข้าต้องการรู้นั้นเกี่ยวกับเมล็ดของต้นไม้แห่งชีวิต,ข้าได้ยินจากพิกซี่ว่าเจ้าสามารถที่จะปลุกเมล็ดต้นไม้แห่งชีวิตได้,ไม่รู้ว่าเจ้ารู้เรื่องนี้มากเท่าไหร่รึ?"
ฉู่เทียนที่คิดชั่วขณะก่อนที่จะกล่าวออกมาว่า"เมล็ดต้นไม้แห่งชีวิตนั้นเป็นวัตถุที่เหนือธรรมชาติมาตั้งแต่กำเนิด,ไม่มีทางตายง่ายๆ,ทว่าหากต้องการที่จะปลุกขึ้นมานั้น,ก็ไม่ใช่เรื่องง่ายเช่นกัน,แม้ว่าข้าจะมั่นใจ,ทว่าก็ไม่กล้าที่จะยืนยันร้อยเปอรเซ็น,เรื่องนี้ถ้าไม่ลองก็ไม่อาจรู้ได้."
ต้นไม้แห่งชีวิตนั้นมีความเกี่ยวพันกับความรุ่งโรจน์ของพิกซี่,ซูเหรินและเผ่าเอลฟ์.
หากว่าสามารถชุบชีวิตขึ้นมาได้ล่ะก็,จะทำให้ทั้งสามเผ่าพันมีความสามารถในการเอาชีวิตรอดและมีความรุ่งโร่จน์เพิ่มมากขึ้น.
ฉู่เทียนที่เป็นเผ่ามนุษย์,จะสามารถเชื่อเขาได้อย่างงั้นรึ?
ไซน่าหลิวซือที่กล่าวออกไปตรงๆ,"ต้นไม้แห่งชีวิตนั้นแม้แต่คนอื่นๆในเผ่าพันธ์พวกเรายังไม่รู้เลย,เจ้ารู้เรื่องราวเกี่ยวกับต้นไม้แห่งชีวิตได้อย่างไร?"
"ข้ามีโชคอยู่เหมือนกัน,ครั้งหนึ่งข้าได้รับความทรงจำที่เหลืออยู่ของเทพบรรพกาล,มันได้บันทึกเรื่องราวเกี่ยวกับยุคบรรพกาลที่ยิ่งใหญ่,รวมถึงความลับต้นไม้แห่งชีวิตก็มีบันทึกเอาไว้ในนั้น,ข้าได้รับภูมิปัญญาจากคลิสตัลความรู้ดังกล่าว,แน่นอนว่าข้ารู้ความสามารถของต้นไม้แห่งชีวิต,บวกกับงานวิจัยที่กำลังศึกษามิติต่างๆอยู่,ดังนั้นจึงคิดว่าเรื่องที่ข้าบอกไปนั้นมีความเป็นไปได้สูง."
ผลึกความทรงจำของเทพบรรพกาลอย่างงั้นรึ?
เผ่าซูเหรินที่รู้สึกประหลาดใจเป็นอย่างมาก.
เหล่าเทพวิญญาณมากมายที่สูญสลายตายไปนานแล้ว,เผ่ามนุษย์ผู้นี้กับสามารถได้รับความทรงจำจากผลึกเทพวิญญาณ,นับว่าเป็นโชควาสนาที่ยิ่งใหญ่จริงๆ!
ฉู่เทียนที่สนใจในตัวของเผ่าซูเหริน,นี่คือพันธมิตรที่ร้ายกาจมาก,หากว่าสามารถได้รับการสนับสนุนจากซูเหรินสักเล็กน้อยล่ะก็,หอการค้าปาฏิหาริย์ก็จะมีความมั่นคงในป่าแห่งนี้,ดังนั้นคำพูดแต่ละคำที่เขาบรรจงเตรียมเอาไว้มาก่อนแล้ว,เพื่อที่จะไม่ให้เผ่าซูเหรินผิดสังเกตกับความปรารถนาที่แอบแฝง,แม้ว่ามันจะไม่ใช่เรื่องง่ายก็ตามที,ต้องไม่ลืมว่าซูเหรินตนนี้นั้นมีความรู้และเชาว์ปัญญานับหมื่นปีทีเดียว.
"หอการค้าปาฏิหาริย์,พิกซี่และเผ่าซูเหริน,หากว่าพวกเราร่วมมือกันล่ะก็,แน่นอนว่าจะสามารถปลูกพืชบรรพกาลต้นไม้แห่งชีวิตได้อย่างแน่นอน!"
ลูลูและพิกซี่คนอื่นๆต่างก็พยักหน้าในทันที.
พวกนางนั้นไม่คิดอะไรมากนัก,เพียงคำพูดว่าฉู่เทียนจะช่วย,ก็นับว่าเพียงพอแล้ว!
ต้นไม้แห่งชีวิตบรรพกาลนั้นจะสามารถเพิ่มพลังความแข็งแกร่งของพวกเขาอย่างคาดไม่ถึงทีเดียว,หากสามารถที่จะปลูกต้นไม้แห่งชีวิตได้ล่ะก็,แน่นอนว่าจะทำให้พวกเขามีความแข็งแกร่งและอิทธิพลเพิ่มขึ้นมามาย,ไม่ว่าจะเป็นซูเหริน,พิกซี่และเอลฟ์,นับเป็นเหมือนกับความฝันของทั้งสามเผ่าพันธ์มานับหมื่นปีแล้ว!
ฉู่เทียนเชื่อว่าการร่วมมือนี้ยากที่พวกเขาจะปฏิเสธได้.
ขอแค่เพียงเผ่าซูเหรินยอมรับ,หอการค้าปาฏิหาริย์ก็จะกลายเป็นมั่นคงในทันที.
ส่วนเผ่าเอลฟ์นะรึ?
เจ้าไม่ทำร้ายข้า,ข้าก็ไม่ทำลายเจ้า!
"เรื่องนี้,ข้าต้องการคิดให้ถี่ถ้วน"ใครจะรู้ล่ะว่าไซน่าหลิวซือจะไม่ตอบตกลงในทันทีก่อนที่จะกล่าวออกไปว่า"ลูลู,เจ้านำแขกไปเดินชมรอบๆนี้ก่อน."
ฉู่เทียนที่ขมวดคิ้วเล็กน้อย.
ซูเหรินเฒ่านี้ยังไม่ยอมรับง่ายๆ,ซึ่งแน่นอนว่าฉู่เทียนเองก็ไม่สามารถที่จะบังคับได้!
ไซนาหลิวซือที่ไม่ต้องการที่จะกล่าวอะไรต่อฉู่เทียนอีก,และเขาเองก็ไม่ต้องการที่จะเร่งรัดแต่อย่างได้,พร้อมกับกล่าวออกไปว่า"เช่นนั้นข้าขอลา."
ลูลูที่ดูมีชีวิตชีวาเป็นอย่างมากบินไปมาล้อมรอบฉู่เทียน"ฉู่เทียน,ป่าซูเหรินไม่มีอะไรน่าสนใจ,ข้าจะพาเจ้าไปยังสวนของพิกซี่,ข้ารับรองว่าเจ้าต้องชอบมันอย่างแน่นอน,เผ่าพิกซี่เองก็ไม่มีแขกมานานแล้ว,ทุกคนจะต้องยินดีต้อนรับเจ้าอย่างแน่นอน."
ภายในใจของฉู่เทียนที่สั่นไหวเล็กน้อย.
เผ่าพิกซี่นั้นเป็นผู้สร้างสรรเหล่าพืชพรรณที่มีชื่อเสียงโดดเด่นที่สุด!
สวนของเผ่าพิกซี่แน่นอนว่าจะต้องเป็นสถานที่เต็มไปด้วยสมบัติล้ำค่ามากมาย,คนทั่วไปนั้นยากที่จะมีโอกาสได้เข้าไป,เมื่อโอกาสพุ่งมาหาฉู่เทียนเช่นนี้,เขาจะปฏิเสธได้อย่างไร?
พวกเขาที่ไม่สนเหล่าซูเหรินและจากไปในทันที.
"ยอดเยี่ยม!"ฉู่เทียนที่พยักหน้า,"ข้าเองก็ต้องการจะเห็นสถานที่ของเผ่าพิกซี่อยู่เช่นกัน!"
ลูลูที่ใบหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้ม,พร้อมกับบินหมุนโคจรไปมา,ตวัดปีกฉวัดเฉวียนนำหน้าเขาไปในทันที.
เผ่าเอลฟ์,ป่าซูเหริน,สวนพิกซี่,ทั้งสามสถานที่ต่างก็อยู่ห่างกันเป็นสามเหลี่ยม,ซึ่งสถานที่ตรงกลางนั้นเป็นดินแดนว่างค่อนข้างใหญ่.
ฉู่เทียนที่สงสัยสอบถามออกไปด้วยความอยากรู้,ทำไมพื้นที่ตรงกลางของเผ่าทั้งสามจึงไม่มีใครเข้าไปอาศัยอยู่ล่ะ?"
ลูลูที่บินช้าลงมาอยู่ด้านข้างของฉู่เทียน"เจ้าคงจะได้ยินคำว่าคำว่าป่าที่สาบสูญอย่างแน่นอน,สถานที่แห่งนั้นไม่อนุญาตให้ใครเข้าไป,เพราะว่าเป็นป่าที่สาบสูญ,แม้ว่าจะมีขนาดไม่ใหญ่นัก,ทว่าก็เต็มไปด้วยภาพมายา,ไม่ว่าจะเป็นสัตว์อะไรก็ตามหากตกอยู่ในภาพมายา,พวกมันจะพลัดหลงและไม่สามารถกลับออกมาได้เลย."
"เรื่องนี้เป็นเรื่องจริงอย่างงั้นรึ?"ฉู่เทียนที่ดูตื่นเต้น"นี่คือป่ายุคบรรพกาล,มีโบราณสถานซากปรักหักพังที่คงอยู่อย่างงั้นรึ?"
"ความเป็นจริงแล้ว!"ลูลูที่ส่ายหน้าไปมาขณะพูด"เพราะว่าป่าที่สาบสูญนั้นได้ซ่อนแร่ที่พิเศษเอาไว้,แร่ดังกล่าวนั้นจะสามารถรบกวนจิตวิญญาณ,ดังนั้นจึงทำให้คนตกอยู่ภายในภาพลวงตาจนไม่สามารถควบคุมตัวเองได้."
เป็นเหตุผลทางภูมิศาสตร์อย่างงั้นรึ?
ดูเหมือนจะเป็นเรื่องน่ายินดีมากกว่า.
อย่างไรก็ตามแร่ชนิดนี้สามารถที่จะรบกวนจิตวิญญาณได้โดยตรง,เช่นนั้นด้วยคุณสมบัติทางพลังงานดังกล่าวนี้,แม้แต่เอลฟ์ที่เป็นสิ่งมีชีวิตที่น่าสะพรึงกลัว,ยังถูกแร่ชนิดนี้รบกวน,นั่นก็อธิบายได้ว่าพลังงานที่แผ่ออกมาจากแร่ชนิดนี้นั้นจะต้องมีพลังที่น่าหวาดกลัวเป็นพิเศษ!
ลูลูที่เห็นฉู่เทียนขบคิด,อดไม่ได้ที่จะถามออกไปด้วยความอยากรู้,"เจ้ากำลังคิดสิ่งใดอยู่อย่างงั้นรึ?"
"ไม่มีอะไรมากมาย,เจ้าก็รู้ว่าข้านั้นเป็นนักวิชาการ,ด้วยตัวของนักวิชาการนั้น,ย่อมมีความปรารถนาอยากรู้ในสิ่งที่น่าสงสัยเป็นอย่างมาก"ฉู่เทียนที่สีคางไปมาขบคิดก่อนที่จะกล่าวออกมาว่า"เมื่อได้ยินเจ้ากล่าวถึงสถานที่พิเศษ
ป่าที่สาบสูญ,ข้าก็อดไม่ได้ที่จะอยากรู้เล็กน้อย,อยากรู้ว่าวัตถุดิบดังกล่าวนั้นจะสร้างปัญหาได้อย่างไร!"
"เป็นเช่นนี้นั่นเอง!"ลูลูที่คิดอยู่ชั่วขณะก่อนที่จะกล่าวออกมาว่า"ข้าสามารถนำเจ้าไปดูได้."
"ไม่ใช่ว่าเป็นเขตหวงห้ามหรอกรึ?"
"ไม่ใช่อย่างนั้น,ร่างของพิกซี่นั้นแตกต่างจากเผ่าอื่นๆ,สามารถที่จะต้านทานภาพมายาได้,ข้าเองก็ได้เข้าไปเก็บน้ำทิพย์ด้านในอยู่เป็นประจำ,ดังนั้นข้าย่อมพาเจ้าไปได้อย่างปลอดภัยไม่มีปัญหา!"
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/miracle-throne
#นิยาย บัลลังก์แห่งปาฏิหาริย์ #Miracle throne#นิยายแปลไทย
สนใจสนับสนุนพวกเรา เข้าร่วมกลุ่ม VIP (สถานปัจจุบัน แปลจบ 658 แล้ว)==> Click
-เว็ปฟรี วันละหนึ่งตอน
-กรุ๊ป vip ลงครบทุกลุ่มแล้ว
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น