Miracle Throne Chapter 97 Day wolf young master’s anger

Miracle Throne Chapter 97 Day wolf young master’s anger

นิยาย บัลลังก์แห่งปาฏิหาริย์ ตอนที่ 97 -   ความโกรธเกรี้ยวของนายหมาป่าสวรรค์

บทที่ 97 -   ความโกรธเกรี้ยวของนายหมาป่าสวรรค์

ท้องฟ้ามืดครึ้มเต็มไปด้วยหมู่มวลเมฆา.

ห่านป่าที่โดดเดี่ยวกำลังโผบินเรียบๆ,ผืนหญ้าที่ส่งกลิ่นหอมตลบอบอวลอยู่เต็มบรรยากาศ,เป็นบรรยากาศที่ดูหดหู่อ้างว้างเป็นอย่างมาก.

ใบหน้าของจิงเซียนและจิงเห่าที่บวมปูด,เหล่าผู้คุ้มกันเองก็อยู่ในภาวะที่ยากลำบากเช่นกัน,แม้แต่จะย่างก้าวออกมาสักก้าวก็ลำบากแสนเข็น,พวกเขาต่างก็พยุงกันและกันมาด้วยท่าทางทุลักทุเล,ดูคล้ายกับว่าพวกเขาคือกองทัพที่เหลือรอดกลับมาได้จากการพ่ายแพ้สงครามที่รุนแรง.

จิงเซียนที่หยุดเดินชั่วขณะ,อดทนอดกลั้นจ้องมองไปรอบๆด้วยใบหน้าที่บวมเป่งเป็นหัวหมู,"ทุกคนฟังข้านะ,การที่พวกเราขายทรัพย์สินของตระกูลด้วยราคาถูกสุดๆนั้น,หากท่านประธานรู้เข้าล่ะก็,จะต้องถามหาความรับผิดชอบแน่,ซึ่งตระกูลของเราอาจจะถูกลงโทษปรับอย่างหนัก,แม้แต่ชีวิตยังไม่รับประกันเลยว่าจะรอดไปได้,ตอนนี้พวกเจ้าก็รู้สถานการณ์ดีแล้ว."

จิงเห่าที่ถอนหายใจครั้งแล้วครั้งเล่า.

เหล่าผู้คุ้มกันกว่าร้อยคนเองใบหน้าของพวกเขาตอนนี้ราวกับตายไปแล้ว,จิงเซียนและจิงเห่าที่เป็นน้องชายและหลาน,ทั้งคู่จะต้องโดนลงโทษหนักที่สุด,เป็นไปไม่ได้เลยที่จะรอดพ้นความตายไปได้,กลุ่มพวกเขาทั้งหมดตอนนี้ช่างโชคร้ายซะเหลือเกิน.

เหล่าผู้คุ้มกันเองก็ไม่ต่างกันนัก,พวกเขาถูกทำร้ายจนบาดเจ็บอย่างหนัก,สถานการณ์ตอนนี้หากต้องถูกลงโทษอีกล่ะก็คงไม่พ้นต้องตายไปอย่างแน่นอน!

จิงเซียนที่เต็มไปด้วยอารมณ์หดหู่กล่าวออกมาว่า"เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นสำหรับพวกเราครานี้,นับว่าเป็นบทเรียนที่หนักหนาทีเดียว,ทว่าข้าเชื่อว่าหากทุกคนร่วมแรงร่วมใจกันล่ะก็,จะต้องสามารถหาทางออกไปได้อย่างแน่นอน."

จิงเห่ากล่าวออกมาด้วยท่าทางละเหี่ยใจเป็นอย่างมาก"เรื่องที่เกิดขึ้นมันแก้ไขไม่ได้แล้ว,ยังสามารถทำอะไรได้อีกรึ?หาทางสังหารฉู่เทียนเพื่อคิดบัญชีรึ?มันยากเกินที่จะเป็นไปได้!"

ทุกคนต่างก็สบตาจ้องมองกันและกันอย่างกระอักกระอ่วน.

ไม่ใช่ว่ากำลังกล่าวอะไรไร้สาระออกมาหรอกรึ?

ใครกันเล่าที่อยากจะเผชิญหน้ากับเจ้าปิศาจนั่นอีกกัน!

มีแต่ที่จะหาที่ซ่อนให้ไกลจากปิศาจตนนี้ยังจะดีซะกว่า!

จิงเซียนที่ราวกับจะคิดอะไรได้บางอย่าง"พวกเรามีเงิน 5 ล้าน-6ล้านเหรียญทอง,ที่ได้จากการขาดลุ่มน้ำหญ้าสะเก็ดดาวและเหมืองศิลาชังอวิ๋น,จะด้วยวิธีการอย่างไรก็เป็นเรื่องที่ไม่สามารถให้อภัยได้,แผนการตอนนี้คงทำได้แค่ต้องปกปิดเรื่องดังกล่าวเอาไว้!"

ปิดเอาไว้เหรอ?

แล้วจะปิดอย่างไรล่ะ!

เรื่องใหญ่ขนาดนั้น,จะมีวิธีในการปิดได้จริงๆรึ?

"เหมืองศิลาชังอวิ๋นนั้นถึงจะมีขนาดใหญ่ก็ตามที,ทว่ากลับไม่สามารถสร้างกำไรได้เท่าไหร่,ทำให้พวกเราไม่จำเป็นต้องรายงานผลประกอบการณ์,ท่านประธานย่อมไม่รู้ว่าพวกเราได้ขายเหมืองไปแล้ว"สมองของจิงเซียนนั้นกำลังเค้นความคิดไม่หยุดหย่อน,เพื่อที่จะหาวิธีในการเลี่ยงการถูกลงโทษในครานี้ "ส่วนลุ่มหน้าหญ้าสะเก็ดดาวนั้น,มันมีราคาอยู่ที่ 20-30 ล้านเหรียญทอง,การที่ขายไปเพียง 5-6 ล้านเหรียญนั้นนับว่าขาดทุนแน่นอน,และนั่นจะทำให้หอการค้าขาดทุนมหาศาล,พวกเราคงทำได้แค่เพียงนำเงินมาปกปิดปรับแต่งส่วนที่ขาดหายไป."

ทุกคนต่างก็สบตากันไปมาด้วยท่าทางกระอักกระอ่วนใจ.

ความหมายของจิงเซียนนั้นชัดเจนแล้ว.

ในเมือราคาขายไม่เพียงพอ,ดังนั้นพวกเขาก็ต้องหามาเพิ่ม!

จิงเซียนที่เป็นหัวเรี่ยวหัวแรง,ได้กล่าวทำใจแข็ง,กัดฟันแน่นและกล่าวออกมาว่า"ข้าตอนนี้ได้เตรียมนำเงินฝากในบัญชีออกมาใช้ได้,มีอยู่ราวๆ 10 ล้านเหรียญทอง,นี่คือจำนวนสูงสุดที่ข้ามีแล้ว,ส่วนที่เหลือนั้นก็คงต้องลำบากทุกๆคนแล้ว."

จิงเห่าที่หวาดกลัวที่จะถูกลงโทษ,เพราะการถูกลงโทษนั้นไม่ใช่เรื่องเล็กเลย,อาจจะสูญเสียอนาคตที่มีอยู่ทั้งหมดไปด้วย,ในเวลานี้คงทำได้แค่ใช้เงินเพื่อชดเชยหายนะที่เกิดขึ้นตอนนี้ไปก่อน"ข้าจะให้เงินของข้าทั้งหมด,น่าจะมีราวๆ 5 ล้านเหรียญทอง!"

จิงหู่เองก็กล่าวออกมาว่า"ข้ามีอยู่ 1 ล้าน!"

"ข้ามี 200,000!"

"ข้ามี 100,000!"

„......”

ด้วยคนทั้งหมดกว่า 100 คนที่ร่วมแรงร่วมใจ,ท้ายที่สุดก็สามารถรวบเงินมาได้ทั้งหมด 18 ล้าน,รวมกับของฉู่เทียน 5-6 ล้าน,เงินทั้งหมดตอนนี้ก็เป็น 24 ล้านเหรียญ.

เป็นความรู้สึกที่ต้องประสบคราวเคราะห์ร่วมกันโดยแท้!

สร้างความซาบซึ้งถึงกับน้ำตาคลอเบ้ากันเลยทีเดียว.

"ขอบคุณพี่น้องทุกคน!หากว่าวันข้างหน้าประสบผลสำเร็จ,พวกเราจะไม่ลืมทุกท่านอย่างแน่นอน!"

"ท่านรอง,อย่าได้กล่าวอะไรเช่นนั้นเลย!"

"เป็นสิ่งที่พวกเราควรทำอยู่แล้ว!"

เหล่าคนทั้งร้อยคนที่เห็นพ้องตกลงยอมรับความสูญเสียที่เกิดขึ้นร่วมกัน,พวกเราได้รวบรวมเงินที่มี ช่วยกันและกัน,เพื่อชดเชยความเสียหายที่เกิดขึ้น,จึงทำให้พวกเขาตอนนี้กล้าที่จะกลับไปยังรัฐกลางได้แล้ว.

จิงเซียนและจิงหู่ไม่อยากเชื่อคำพูดของฉู่เทียนเลย.

ผลประโยชน์ที่พวกเขาจะได้นั้น มันเหมือนกับเป็นเพียงภาพลวงตาเท่านั้น.

......

ประธานหอการค้าเทียนเฉิน,จิงเทียนหมิงที่รู้ว่าพวกเขาทั้งหมดกลับมาแล้ว ก็เริ่งรีบออกมาพบเป็นการส่วนตัวในทันที.

จิงเทียนหมิงที่เป็นประธานหอการค้าเทียนเฉิน,เป็นคนที่มีอำนาจสูงสุดในตระกูลจิง,พร้อมกับดูแลกลุ่มการเงินผางจิง,เป็นรองเพียงแค่ สี่ตระกูลใหญ่แห่งรัฐกลางเท่านั้น.

จิงเห่าและจิงเซียนพวกเขาทั้งคู่ที่จากรัฐกลางออกไปเจรจา ต่อรองการค้า.

จิงเทียนหมิงที่ได้ข่าวที่แพร่สะพัดมาจากเมืองเทียนหนาน,เกี่ยวกับพลังอำนาจของฉู่เทียนที่สังหารอาวุโสของเย่ ,พร้อมกับทำลายพลังฝึกตนของเหล่าผู้อาวุโสระดับสูงของตระกูลเย่และตระกูลฉู่,กลายเป็นที่กล่าวขวัญไปทั่วทั้งรัฐกลางเลยในตอนนี้.

หอการค้าปาฏิหาริย์นั้นไม่ใช่ของหวานที่เคี้ยวได้ง่ายๆแล้ว!

พวกเขาเป็นเหมือนดินปืนที่ห้ามไปจุด!

จิงเซียนและจิงเห่า,หากไปจุดดินปืนดังกล่าวล่ะก็,แม้แต่ชีวิตก็คงไม่สามารถรักษาเอาไว้ได้แน่!

จิงเทียนหมิงที่กินไม่ได้นอนไม่หลับกว่าสองวันแล้ว,เป็นกังวลเป็นอย่างมากว่าทั้งสองจะไปทำการล่วงเกินฉู่เทียนเข้า,ท้ายที่สุดก็จะถูกฉู่เทียนสังหารที่เมืองชังอวิ๋นอย่างแน่นอน,ฉู่เทียนที่กล้าสังหารอาวุโสของตระกูลใหญ่ทั้งสาม,มีรึที่เขาจะสนใจชีวิตของคนทั้งสอง!

คาดไม่ถึงจริงๆ ว่าจิงเซียนและจิงเห่า,จะสามารถกับมาได้อย่างปลอดภัย.

จิงเทียนหมิงที่เห็นทั้งสองกลับมา,หากแต่เมื่อมองไปที่ใบหน้าของทั้งสองที่ได้รับบาดเจ็บ,ก็สอบถามออกไปด้วยท่าทางแปลกใจ"พวกเจ้าได้รับบาดเจ็บมาได้อย่างไรกัน?"

"เอิ่ม,นี่...เพราะว่าระหว่างทางนั้นพวกเราได้พบเข้ากับโจรป่าที่ดักปล้น,จึงได้เกิดการต่อสู้และได้รับบาดแผลมา,ไม่มีอะไรน่าเป็นห่วงแต่อย่างใด"จิงเซียนที่ไม่รอให้จิงเทียนหมิงได้สอบถามเรื่องราวกับที่เกิดขึ้นที่เมืองชังอวิ๋น,เขาได้ล้วงการ์ดเก็บเงินระดับทองและศิลาก่อเกิดออกมาออกมา"พวกเราได้เจรจากับหอการค้าปาฏิหาริย์ลุล่วงแต่โดยดี,พวกเราพบว่าความแข็งแกร่งของหอการค้าปาฏิหาริย์นั้นแข็งแกร่งเกินกว่าที่พวกเราคาดเอาไว้มาก,ดังนั้นพวกเราจึงได้เปลี่ยนแผนการที่วางไว้,และทำการขายแอ่งหญ้าสะเก็ดดาวไป."

จิงเทียนหมิงถึงกับหายใจโล่งทีเดียว"โชคดีแล้วที่พวกเจ้ารู้สึกตัวก่อน,ไม่เช่นนั้นแล้วเรื่องมันคงยากที่จะจบลงไปได้,แอ่งหญ้าสะเกิดดาวเองก็ไม่ได้สร้างกำไรอะไรมากมายสำหรับหอการค้าเทียนเฉินของพวกเรานัก,แล้วที่ขายไป,พวกเจ้าได้เงินมาเท่าไหร่กันรึ?"

จิงเห่าตอบกลับไปในทันที"ราวๆ 24 ล้านเหรียญทอง!"

"โอ้ว,ได้รับเงินมาจำนวนมาก มาจากคนอันตรายขนาดนั้น,นี่ไม่ใช่เรื่องเล็กเลย,ต้องลำบากพวกเจ้าแล้ว!"จิงเทียนหมิงที่รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย"เจ้าควรจะจำเอาไว้ให้ดี,นับจากนี้ไป,อย่าได้ไปติดต่อหรือยุแหย่เหล่าคนจากหอการค้าปาฏิหาริย์โดยเด็ดขาด,พวกเขาเป็นดั่งไฟพวกเราอาจถูกไฟไหม้เอาได้!"

จิงเซียนกล่าวสอบถามทันที"ทำไมเป็นเช่นนั้นล่ะ?"

"เจ้ายังไม่รู้กันเหรอ!"จิงเทียนหมิงได้บอกกล่าวเรื่องที่แพร่ไปทั่วรัฐกลาง"ฉู่เทียนนั้นเป็นคนที่ดุร้ายเป็นอย่างมาก,เขากล้าสังหารแม้แต่ผู้อาวุโสจากสามตระกูลของตระกูลใหญ่ทั้งสี่,ตอนนี้ สามตระกูลใหญ่ต่างก็โกรธแค้นเขาเป็นอย่างมาก,มันคงจะเป็นการดีที่พวกเราอยู่ให้ห่างเหล่าคนพวกนี้."

ดุร้าย?

เป็นคนบ้าคลั่งดุร้ายอย่างงั้นรึ?

เป็นบุคคลอันตรายที่ห้ามเข้าใกล้?

บัดซบ! ทำไมพวกเขาถึงได้ยินเรื่องนี้ช้าถึงขนาดนี้กัน!

อารมณ์ของจิงเซียนและจิงเห่าถึงกับต้องร้องไห้ออกมาในใจ,หากว่าเขารู้ว่าฉู่เทียนบ้าคลั่งถึงกับสังหารเหล่าอาวุโสของตระกูลใหญ่ทั้งสามล่ะก็,พวกเขาจะกล้ารึที่จะไปข่มขู่ฉู่เทียนเช่นนั้น?

ความรู้สึกมากล้นของเขารู้สึกอัดอั้นกับความไม่ยุติธรรมที่พวกเขาได้รับ!

"พวกเจ้ากลับมาปลอดภัยก็ดีแล้ว ไปพักผ่อนก่อนเถอะ!"

"ขอรับ!"

จิงเซียนและจิงเห่าที่เตรียมตัวจะลากลับไปพักผ่อนนั้น.

ในเวลาเดียวกัน,เสียงคำรามดังลั่นก้องกังวานผ่านไปทั่วทั้งท้องฟ้า,เป็นกลิ่นอายที่บ้าคลั่งและน่าสะพรึงกลัวเป็นอย่างมาก,ปกคลุมไปทั่วทั้งท้องฟ้าที่ว่างเปล่าในทันที.

เหล่าแจกันถ้วยชามภายในห้องต่างสั่นสะเทือนไม่หยุดหย่อน.

เหล่าต้นไม้ใบหญ้าที่อยู่รอบๆเองก็สั่นไหวไม่หยุดเช่นกัน.

เปรียบราวกับผืนปฐพีที่กำลังสั่นไหวอย่างรุนแรงก็ไม่ปาน.

จิงเซียนที่กล่าวออกมาด้วยท่าทางประหลาดใจ"แข็งแกร่ง,ทรงพลังมาก,นี่มันเกิดสิ่งใดขึ้นกัน?"

"พลังกดดันนี้มัน...."จิงเทียนหมิงที่ราวกับคิดอะไรบางอย่างได้"นี่คือพลังวิญญาณของนานน้อยหมาป่าสวรรค์ เทียนหลาง!"

[天狼  Tiān láng  เทียนหลาง,หมาป่าสวรรค์]

จิงเห่าเร่งรีบสอบถามออกไป"นี่ไม่ใช่ว่านานน้อยเทียนหลางกับเหล่ากองกำลังตระกูลเย่,ได้ออกไปสำรวจซากโบราณหรอกรึ? แล้วเขามาอยู่ที่นี่ได้อย่างไร!"

ท้องฟ้าทั่วรัฐกลางนั้น,ราวกับว่ามีปีกของจูเผิงสีทองขนาดมหึมาโฉบไปรอบๆ,ราวกับแนวเขาสีทองที่กำลังเคลื่อนทีเข้ามา,เปล่งรัศมีแสงสว่างจ้าแผ่ออกมารอบๆ,ราวกับขนแต่ละเส้นของมันนั้นมีพลังที่น่าสะพรึงกลัวบรรจุเอาไว้อยู่.

(巨鹏Jù péng  จูเผิง,ปักษายักษ์)

ไม่ผิดอย่างแน่นอน!

ที่คือเสียงสัตว์ขี่ของนายน้อยเทียนหลาง!

นายน้อยเทียนหลางได้กลับมาแล้วจริงๆ!

จิงเทียนหมิงราวกับจะบอกได้ในทันที"ข้ารู้แล้ว,เรื่องที่เกิดขึ้นที่เมืองเทียนหนานนั้นสร้างความโกรธเกรี้ยวต่อตระกูลเย่เป็นอย่างมาก,ดังนั้นจึงได้ไปกระต้นความโกรธของนายน้อยเทียนหลาง,นายน้อยเทียนหลางจึงได้กลับมาก่อนเวลาเพื่อที่จะจัดการฉู่เทียนพร้อมกับเตรียมตัวเดินทางไปยังเมืองเทียนหนาน!

จบแล้ว!

จบสิ้นแล้วคราวนี้!

ใบหน้าของจิงเซียนและจิงเห่าราวกับคนตายไปแล้ว,แข้งเข่าอ่อนแทบทรุดล้มไปกองกับพื้น.

นายน้อยเทียนหลงหากว่าเดินทางไปยังเมืองเทียนหนานด้วยตัวเองล่ะก็,มีรึที่ฉู่เทียนจะมีชีวิตอยู่ได้?

เขาที่เป็นหนึ่งในสี่ต้าซือแห่งรัฐกลาง,แน่นอนว่าทรงพลังโดดเด่นหาใครเทียบได้,เหล่าอาวุโสมากมาย,ยังไม่กล้าที่จะล่วงเกินเขาเลย!

หากว่าฉู่เทียนถูกสังหารล่ะก็.

แล้วพวกเขายังจะมีชีวิตรอดอยู่อีกรึ?

พวกเขาเองก็ต้องตายด้วยเช่นกัน!

............

กองบัญชาการใหญ่ ทหารรับจ้างตระกูลเย่,มีเหล่าทหารระดับสูงสวมชุดเกราะเต็มยศหลายพันคนพร้อมอาวุธครบมือกำลังคุกเข่าอยู่,ใบหน้าของพวกเขาทั้งหมดนั้นเต็มไปด้วยความหวาดหวั่น,ราวกับว่ารอคอยการมาของราชันย์ก็ไม่ปาน,มีเพียงชายวัยกลางคนที่ยืนเด่นเป็นสง่าอยู่ที่แห่งนั้น,ทว่าเขาเองก็โน้มศีรษะและยกมือคารวะออกไป,แสดงท่าทางเคารพเป็นอย่างมาก.

ขณะที่เหยี่ยวทองคำร่อนลงมาจากท้องฟ้า.

ร่างๆหนึ่งที่พุ่งลงมาเป็นริ้วแสง,ราวกับไร้ซึ่งน้ำหนัก,เหินเหยียบอากาศที่ว่างเปล่าลงมาก่อนที่จะร่อนมาอยู่ตรงกลางวงอย่างช้าๆ.

นี่คือชายหนุ่มคนหนึ่งที่แทบไม่ต่างจากอสูร,ทั่วทั้งร่างของเขานั้นปกคลุมไปด้วยรัศมีความกดดันอันหนักหน่วง.ดวงตาที่คมกริบราวกับดวงไฟจากอเวจี,เพียงแค่สายตาของเขาจ้องมองออกไปที่ใครเท่านั้น,ก็ราวกับจะทำให้คนๆนั้นหมดสติลงไปได้

เป็นกลิ่นอายที่น่าสะพรึงกลัวเป็นอย่างมาก.

เขาคือนายน้อยหมาป่าสวรรค์!

ผู้ฝึกตนปลุกดวงจิตระดับ 4 !

ด้วยสุดยอดพรสวรรค์ที่น่าเกรงขาม,ทักษะต่อสู้ที่น่าสะพรึงกลัว,เป็นหนึ่งในต้าซือแห่งรัฐกลางที่ยืนอยู่บนระดับต้นๆของผู้เยาว์ทั้งหมดของรัฐกลาง.

เหล่าทหารรับจ้าหลายพันคนของตระกูลเย่แทบจะไม่กล้าเงยหน้าขึ้นมาแม้แต่น้อย,ความกดดันที่รุนแรงประกายแสงที่โชติช่วง,ราวกับว่ากำลังจะเผาไหม้จิตใจของพวกเขาให้มอดไหม้ไป.

ชายวัยกลางคนที่โน้มศีรษะยกมือคารวะไปด้านหน้า."ยินดีต้อนรับประมุขน้อยที่ท่านกลับมา!"

สายตาของนายน้อยเทียนหลาง เต็มไปด้วยความเย็นชา"พวกเศษสวะอยู่ใหน?"

เหล่าสมาชิกของตระกูลเย่ทั้งเจ็ดที่ตัวสั่นงันงกเต็มไปด้วยความหวาดกลัวก็ได้ออกมา,พวกเขาทั้งเจ็ดคือเหล่าคนที่เดินทางไปยังเมืองเทียนหนานก่อนที่จะถูกฉู่เทียนทำลายพลังฝึกตน,พวกเขาทุกคนเดิมทีต่างก็เป็นเหล่าอาวุโสที่น่าเคารพของตระกูลเย่.ฉู่เทียนที่ปล่อยให้พวกเขารอดชีวิตกลับมา,ทว่าพวกเขาก็ถูกสั่งสอนอย่างสาสม,ถูกทำลายพลังฝึกตนจนหมด,และไม่สามารถรักษาและฟื้นฟูความแข็งแกร่งกลับมาได้แล้ว.

"นายน้อย!"

"แก้แค้นให้พวกเราด้วย!"

"เจ้าเด็กฉู่เทียนนั้นข่มเหงพวกเราเกินจะทนได้แล้ว!"

เหล่าคนทั้งหมดที่เต็มไปด้วยความหวาดกลัว,แต่ถึงกระนั้นก็ขอร้องอ้อนวอนด้วยความเจ็บช้ำ.

"สำหรับมัน,ข้าจะเป็นคนลงมือมอบความตายให้มันเอง!"นายน้อยเทียนหลางที่ราวกับไม่ต่างจากอสูรร้าย,สายตาที่โหดเหี้ยมกวาดไปยังคนทั้ง 7 คน,พร้อมกับปลดปล่อยรังสีฆ่าฟันกระหายโลหิตเต็มไปทั่วอากาศ"ส่วนพวกเจ้า,พวกเศษสวะ..."

"นานน้อย!"

"ไม่!"

เหล่าคนทั้งเจ็ดที่ราวกับจะรู้ถึงชะตากรรมตัวเอง,ต่างเร่งรีบวิ่งหนีกันจ้าระหวั่น.

รวดเร็วเป็นอย่างมาก!

เพียงพริบตาเดียวของนายน้อยเทียนหลางขยับตัว,กลายเป็นริ้วแสงที่ลากยาวออกไป,ผ่านร่างของคนทั้งเจ็ดในทันที.

ทันใดนั้นร่างของคนทั้งเจ็ดก็แตกสะบั้นออกเป็นส่วนๆ,โลหิตสาดกระเซ็นพุ่งกระฉูดไปทุกทิศทุกทาง.

"พวกที่สร้างความอับอายให้กับตระกูล!"

"สมควรตาย!"

โหดเหี้ยม,ไร้หัวใจ,เหล่าคนทั้งเจ็ดนั้นต่างก็เป็นคนในตระกูลของนายน้อยเทียนหลางกันทั้งนั้น,เป็นลุง,และอาของเขา สายเลือดเดียวกันทั้งนั้น,ทว่าเขากับไม่ลังเลที่จะสังหารเลยแม้แต่น้อย.

นายน้อยหมาป่าสวรรค์ที่กระหายโลหิตยกมือที่เปื้อนโลหิตขึ้นมาเลียเบาๆด้วยสายตาที่โหดเหี้ยมอมหิตเป็นอย่างมาก.

ชายวัยกลางคนที่ยืนอยู่ข้างๆจ้องมองแทบไม่กล้าจ้องมองไปยังเหล่าคนทั้งเจ็ด,ราวกับว่าเขารู้ว่าผลจะออกมาเช่นนี้อยู่แล้ว,เขาที่เดินเข้าไปใกล้ๆนายน้อยเทียนหลางอย่างเคารพ,ก่อนที่จะกล่าวออกมาเสียงต่ำ"นายน้อย,พวกเราได้ข้อมูลมาว่า,เจ้าเมืองหนานกงอี้ของเมืองเทียนหนานนั้นได้ขอกำลังเสริมจากตระกูลหนานกงมา,ตอนนี้ตระกูลหนานกงได้ส่งผู้อาวุโสของตระกูลออกมาแล้ว."

"อาวุโสของตระกูลหนานกงอย่างงั้นรึ?เมื่อไหร่!"

"ตอนนี้เขาเพิ่งมาถึงรัฐกลางขอรับ."

"ไอ้เด็กสารเลวที่ถูกทิ้งของตระกูลฉู่อันกระจ่อยร่อย!ฉู่เซิงเหอที่กดข่มข้ามาหลายปี,ตอนนี้ยังปล่อยเจ้าเด็กสารเลวของตระกูลมายุแหย่ตระกูลเย่อีกรึ?ถึงแม้ว่าจะมีตระกูลหนานกงแล้วคิดว่าจะปลอดภัยอย่างงั้นรึ?ไร้ประโยชน์!"

นายน้อยเทียนหลางที่แปรเปลี่ยนเป็นริ้วแสงทะยานขึ้นไปบนอากาศ.

ราวกับธนูไปที่ถูกยิงขึ้นไปบนท้องฟ้า,ก่อนที่จะร่อนลงไปบนร่างของจูเผิงสีทอง.

จูเผิงสีทองราวกับรับรู้ได้ถึงความโกรธเกรี้ยวของเจ้านายมัน,ด้วยการกระพือปีกอย่างรุนแรงพร้อมพุ่งทะยานออกไปยังทิศทางของเมืองเทียนหนานในทันที.

"ฉู่เทียน!"

"เวลาตายของเจ้ามาถึงแล้ว!"

จูเผิงที่สะบัดปีกอย่างรุนแรงพุ่งทะยานออกจากรัฐกลาง,บนหลังของมันมีนายน้อยเทียนหลางที่คำรามลั่นออกมาด้วยความโกรธเกรี้ยว,ส่งผลให้ท้องฟ้าทั่วรัฐกลางสั่นสะท้านไม่หยุดหย่อน,ทำให้ทุกคนที่อยู่รอบๆถึงกับรู้สึกหวาดกลัวหายใจไม่สะดวกเลยทีเดียว.

ชายหนุ่มคนนี้...น่าสะพรึงกลัวเกินไปแล้ว!

หอการค้าปาฏิหาริย์ที่มีขนาดเล็กของเมืองเทียนหนาน,จะสามารถทนกับความดุร้ายป่าเถื่อนดังกล่าวนี้ได้อย่างงั้นรึ?ราวๆสองวันหลังจากนี้,คงจะไม่มีคนที่ชื่อฉู่เทียนอยู่ในโลกนี้อีกแล้ว!

ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/miracle-throne

#นิยาย บัลลังก์แห่งปาฏิหาริย์ #Miracle throne#นิยายแปลไทย

Half-Drunk Wanderer
????

สนใจสนับสนุนพวกเรา เข้าร่วมกลุ่ม VIP  Click

-เว็ปฟรี 2 วันนอัพหนึ่งตอน

-กรุ๊ป vip วันล่ะ 2 ตอน