Miracle Throne Chapter 82 Departure

Miracle Throne Chapter 82 Departure

นิยาย บัลลังก์แห่งปาฏิหาริย์ ตอนที่  82 - ลาจาก

บทที่ 82 - ลาจาก

หยุนเทียนเหอ,รองประธานสถาบันเจิ้งโจว,เป็นชื่อที่เหล่าคนมีชื่อเสียงให้ความเคารพ,นักเรียนมากมายที่เป็นศิษย์ของเขา.

แม้ว่าตระกูลหยุนจะไม่มีหน้าทีในราชสำนัก,เจ้าหน้าที่จำนวนมากของอาณาจักรหนานเซี่ยแห่งนี้ก็ล้วนแล้วแต่เป็นลูกศิษย์พวกเขา,แม้ว่าจะไม่ได้ทำธุรกิจ,เหล่าพ่อค้าที่มีชื่อเสียงต่างก็มาจากเป็นศิษย์ของสำนักเมฆา,เหล่าตระกูลมากมายที่มีชื่อเสียงด้วยเช่นกัน,ทั้งเหล่านักรบและตระกูลที่มีชื่อเสียง,ทุกคนต่างก็เป็นศิษย์ของสำนักเมฆากันทั้งนั้น.

ถึงแม้ว่าจะดูแตกต่าง,กับตระกูลฉู่,ตระกูลลวอ,ตระกูลเย่,ตระกูลหยุนเองก็ได้รับการสนับสนุนจากสถาบันการศึกษาจากรัฐกลาง,ด้วยการสั่งสอนจริยะธรรมและศิลธรรม,กลายเป็นว่าพวกเขาต่างก็มีเส้นสายที่มากมายและน่าเกรงขามกับเหล่าคนมีชื่อเสียงจำนวนมากทีเดียว.

และนี่เองถึงได้ทำให้ตระกูลหยุนนั้นยิ่งใหญ่และอยู่รอดจนมาถึงตอนนี้ได้!

อย่างไรก็ตาม,การเรียนรู้ของแตะล่ะตระกูลนั้นนับว่าเป็นความสำคัญและมีผลต่อนิสัยใจคอเป็นอย่างมาก,ยิ่งมาจากตระกูลใหญ่ด้วยแล้ว,ยิ่งหลีกเลี่ยงไม่ได้เลยที่จะมีแต่ยึดถือในความเคารพผู้แข็งแกร่งกว่า,ดังนั้นเหล่าผู้เยาว์ที่มาจากตระกูลชั้นสูงเองมักจะยโสโอหังเป็นเรื่องธรรมดา,ด้วยมีหลายๆสิ่งที่ล้อมรอบ,จึงหลีกเลี่ยงไม่ได้เลยที่จะมีความอหังการมาตั้งแต่เด็ก.

ความดื้อดึง,นิสัยที่ผิดปรกติและไร้เหตุผลของหยุนเหยาเองก็อาจจะมาจากการที่นางเป็นหลานสาวของผู้ที่ได้รับความเคารพนับถือ.

เหมือนว่านางเองก็สร้างปัญหาให้กับหยุนเทียนเหอไม่ใช่น้อย.

ถึงอย่างไรฉู่เทียนก็หาได้รู้ว่าหยุนเทียนเหอนั้นมีชื่อเสียงมากมายถึงเพียงใด?เขาเองหาได้ใช่คนของรัฐกลางซะหน่อย!

ฉู่เทียนเองก็ไม่ได้ใส่ใจอะไรเลย,เป็นรองอาจารย์ใหญ่ของสถาบันเจิ้งโจวแล้วอย่างไร?ในยุคนี้,สถานที่ดังกล่าวนั้น,จะมีบุคคลที่น่าสะพรึงกลัวเพียงใดในยุคนี้? อย่างไรก็ตาม อาการบาดเจ็บของหยุนเหยาก็ดีขึ้นแล้ว,ฉู่เทียนได้หาเสื้อคลุมในการปกปิดเหล่าทหารศพทมิฬทั้งสิบแปดตนเอาไว้.

ศพทมิฬนับว่าเป็นหนึ่งในการเก็บเกี่ยวที่เสี่ยงที่สุดในครั้งนี้!

ศพทมิฬระดับปลุกดวงจิตขึ้นที่ 2 สิบสี่ตน,และมีอีกสี่ตนอยู่ในดินแดนปลุกดวงจิตขึ้นที่ 3!

เหล่าทหารศพทมิฬนั้นมีร่างกายที่แข็งแกร่ง,ไร้เทียมทาน,สามารถกระตุ้นพิษให้ทำงานได้,และมันยังไม่มีความเจ็บปวด,ไม่หวั่นเกรงความตาย,แน่นอนว่ามันมีความซื่อสัตย์ที่สุด,จะสามารถหาสุดยอดองค์รักษ์ที่ยอดเยี่ยมขนาดนี้ได้จากที่ใหนกัน?

ประชากรหลายล้านคนในเมืองเทียนหนาน,มีผู้ฝึกตนระดับปลุกดวงจิตเพียงแค่ 20-30 คนเท่านั้น!

ส่วนมากเป็นเพียงผู้ฝึกตนระดับปลุกด้วยจิตระดับ 1เป็นส่วนมาก,ฉู่เทียนที่สามารถนำผู้ฝึกตนระดับปลุกดวงจิตมากมายทุกตนอยู่ในระดับสองและยังมีระดับ 3 อีก,แล้วเขาจะมีพลังที่น่าสะพรึงกลัวขนาดใหนกัน.

ศพทมิฬที่เขามีอยู่หลายตนตอนนี้นับว่าเป็นกองกำลังที่มีพลังขนาดย่อมๆทีเดียว,นี่น่าจะเพียงพอสำหรับกำลังรบของหอการค้าปาฏิหาริย์,พลังต่อสู้ของพวกมันน่าเกรงขามอย่างไม่ต้องสงสัย!

โดยปรกติแล้ว,ศพทมิฬเหล่านี้ก็แทบไม่ต่างไปจากเครื่องยนต์ที่เคลื่อนไหวได้อยู่แล้ว,ยิ่งหากอยู่ภายในหุบเขาหยินซีล่ะก็ จะยิ่งมีพลังต่อสู้ทีทรงพลัง,ทว่าหลังจากที่ออกจากหุบเขาหยินซีไปแล้ว,พลังความแข็งแกร่งของพวกมันจะลดลงเป็นอย่างมาก,ยิ่งเมืองใหญ่เท่าไหร่ก็จะยิ่งมีพลังวิญญาณหยางที่หนักหน่วง,คงจะเป็นไปไม่ได้ที่จะรักษาความแข็งแกร่งของพวกมันเอาไว้ได้.

แต่ถึงกระนั้นฉู่เทียนคงจำเป็นต้องใช้จ่ายมากหน่อยเพื่อซื้อเหล่าวัสดุที่มีพลังงานหยิน,เพื่อรักษาความแข็งแกร่งให้กับเหล่าศพทมิฬเหล่านั้นให้มีพลังเพียงพอในการต่อสู้,แต่ปัญหาหนึ่ง,ด้วยจำนวนพวกมันถึง 18 ตน,ไม่รู้ว่าจะคุ้มค่าหรือไม่,กับกำไรที่หอการค้าปาฏิหาริย์ได้รับ,เหมือนว่าทรัพยากรที่มีอยู่จะเพียงพอรักษาเหล่าศพทมิฬจำนวนมากได้เพียงพอหรือไม่.

ช่างน่าเศร้านัก!

หากว่าฉู่เทียนมีเวลามากกว่านี้ล่ะก็,หากว่าเขามีทรัพยากรที่มากมายกว่านี้,หากเขาสามารถที่จะครอบครองเหล่าศพทมิฬมากกว่า 100 ตน,เมื่อเขาเข้าไปยังรัฐกลางก็จะมีความแข็งแกร่งที่มากมายมหาศาล,แล้วยังจะมีใครกล้ายุแหยเขาอีกเหรอ.

อย่างไรก็ตามเรื่องต่างๆในโลกนี้ย่อมไม่มีอะไรสมบูรณ์แบบ.

ไม่มีเรื่องอะไรจริงๆที่จะไม่ทำให้เขาไม่พึงพอใจ,การเดินทางมายังตลาดมืดในครานี้นั้น,เขาคาดว่าเมื่อเขาออกไป,ผลประโยชน์ที่เขาได้รับนั้นเหนือกว่าที่เขาคาดการณ์เป็นสิบเท่าทีเดียว.

สถานการณ์ในเมืองเทียนหนานตอนนี้ไม่รู้ว่าเป็นอย่างไร,ท่านหญิงและหยิงหยิงสบายดีอยู่ใหม?ด้วยความแข็งแกร่งที่มีอยู่ในมือตอนนี้ฉู่เทียนมีพลังเพียงพอที่จะปกป้องพวกนางแล้ว,จะไม่มีใครกล้ามารังแกหอการค้าปาฏิหาริย์ได้อีกแล้ว!

............

วันถัดมา.

หยุนเหยาที่ฝึกฝนอยู่ที่ลานที่พัก,อาการบาดเจ็บของนางเริ่มฟื้นตัวแล้ว.

ในเวลาเดียวกัน,ฉู่เทียนที่เดินผ่านสนามที่พักมา,พร้อมกับสัมภาระขนาดใหญ่ที่ด้านหลัง,พร้อมกับมี 18 คนที่สวมชุดดำที่แข็งแกร่งและใหญ่โตตามมาด้านหลัง,ราวกับว่ากำลังจะเดินทางไกล.

หยุนเหยาที่จ้องมองออกไปด้วยท่าทางประหลาดใจเล็กน้อย,"เฮ้,เจ้าไม่ต้องการไปเมืองหลวงกับข้าเหรอ,เจ้าจะไปตระกูลหยุนหรือไม่?มีปัญหาอะไร,เจ้าไม่ต้องการให้ข้าชดใช้ให้เหรอ!"

พลังของฉู่เทียนนั้นเหนือล้ำเป็นอย่างมาก!

ตอนนี้ยังมีสมบัติที่มหัศจรรย์หลายอย่าง,และมีศพทมิฬอีก 18 ตน,หากว่าสามารถนำเขากลับตระกูลได้ล่ะก็,แน่นอนว่าปู่ของนางจะต้องดีใจแน่!

"ข้าต้องไปเมืองหลวงแน่นอน."ฉู่เทียนส่ายหน้าไปมา,"ทว่าตอนนี้มันยังไม่ถึงเวลา."

หยุนเหยาเร่งรีบถามออกไปอย่างรวดเร็ว"เจ้าเป็นใครมาจากใหนเหรอ?เจ้าอาศัยอยู่ที่ใหน?ข้าจะสามารถหาเจ้าได้ที่ใหน?"

"ทำไมเจ้าถามเยอะขนาดนี้?ไม่ใช่ว่าข้าช่วยเจ้าถึงสองครั้ง,แล้วเจ้าเตรียมที่จะมอบร่างกายของเจ้าให้ข้าหรอกนะ?ข้าบอกเจ้าก่อนเลย,ว่าเจ้าต้องเข้าแถวรอ."ฉุ่เทียนแค่นเสียงและกล่าวออกมาอย่างจองหอง"ทว่าข้าก็ขอเตือนเจ้าไว้ก่อน,เจ้าอย่าได้หวังอะไรมาก,ข้าพูดตามตรงเลย,ว่าเจ้าไม่ใช่แบบที่ข้าชอบ."

"พอได้แล้ว!"

เจ้าบ้านี่จะหลงตัวเองเกินไปแล้ว!

หยุนเหยาที่โกรธเกรี้ยว,จนทำให้นางเจ็บแผลไปหมด,แทบจะพ่นโลหิตออกมา.

หากไม่เพราะนางมีแผลบนร่างหลายแห่งล่ะก็,นางจะขอซัดเขาสักฝ่ามือให้หายแค้นเลย!

"อย่าโกรธเลยน่า,ข้าเองก็เป็นคนที่จริงใจ."ฉู่เทียนเผยยิ้ม,ทำราวกับว่าเป็นเรื่องตลก,ก่อนที่จะเปลี่ยนเรื่องคุย"ตอนนี้ข้ามีเวลานิดหน่อย,เจ้าจะแสดงวิชาบำเพ็ญของเจ้าให้ข้าดูสักหน่อยใหม,ข้ารู้สึกสนใจ,ลองแสดงให้ข้าได้ชมหน่อย."

หยุนเหยากล่าวออกมาอย่างระมัดระวัง"ชิ,เจ้าต้องการที่จะขโมยวิชาลับตระกูลหยินหรอกเหรอ?

เพ่ย!

คิดว่าข้าต้องการเรียนวิชาดังกล่าวเหรอ!

วิชาบำเพ็ญของตระกูลเจ้าแทบจะไม่ต่างขยะในสายตาของข้า.

ฉู่เทียนแค่นเสียง"วันนี้ข้ามีความสุขดังนั้นข้าจึงต้องการจะชี้แนะให้เจ้าสักหน่อย,ทว่าในเมื่อเจ้าไม่ต้องการ,เช่นนั้นก็ลืมมันเถอะเอาไว้ค่อยพบกันใหม่ก็แล้วกัน!"

ฉู่เทียนที่หันหน้าเตรียมจากไป.

"ช้าก่อน!"

"ได้,ข้าจะแสดงให้เจ้าดู,เพียงแค่ฝีกปรือให้เจ้าดู."

หยุนเหยาไม่รู้เหตุผลเช่นกันที่นางต้องทำตามคำพูดของฉุ่เทียน,ทว่าด้วยสัมผัสของนางแล้วนางกับรู้สึกว่าเขานั้นไม่ได้เป็นเพียงผู้เยาว์แต่ภายนอกเท่านั้นแต่มีอะไรบางอย่างทีลึกล้ำอยู่ภายในตัวของคนๆนี้.

ในท้ายที่สุดเองนางก็ไม่ต้องการที่จะเสียโอกาสดังกล่าวไป.

วิชาบำเพ็ญของนางนั้นไม่ใช่ว่าใครจะสามารถเรียนได้,คุณสมบัติภูติวิญญาณของฉู่เทียนและวิชาบำเพ็ญพลังของตระกูลหยุนเองก็แตกต่างกัน,ถึงแม้ว่าเขาจะสามารถรับรู้รายระเอียดของมันไปก็ตาม,มันก็ไม่มีประโยชน์ต่อเขาเลย,หรือบอกได้ว่าวิชาบำเพ็ญตระกูลหยุนนั้นไม่ได้มีค่ากับเขาเลย.

"วิชาบำเพ็ญของตระกูลหยุนนั้นมีมากมายแพร่หลายเป็นอย่างมากในรัฐกลาง,สำนักหยุนเองก็กระจายตัวไปทั่วประเทศครอบครองสาขากว่าร้อยตระกูลและมีสำนักกว่าพันแห่ง,วิชาพื้นฐานก็คือ <<วิชาลับประกายสายฟ้า>>ที่พัฒนามาจาก<<วิชาลับสายฟ้าคำราม>>จากฉบับดั้งเดิม  เป็นวิชารูปแบบเดียวกันที่สอนในสถาบันเจิ้งโจวและเป็นหนึ่งในหกวิชาบำเพ็ญที่มีชื่อเสียงในรัฐกลาง,ด้วยการพัฒนามาอย่างไม่หยุดยั้งของตระกูลหยุน,ทำให้ตอนนี้กลายเป็นวิชาที่ทรงพลังเป็นอย่างมาก."

"ความแข็งแกร่งพลังสายฟ้านั้น,เป็นพลังที่แข็งแกร่งและโดดเด่นเป็นอย่างมาก.<<วิชาลับประกายสายฟ้า>>ไม่ได้อ่อนด้อยไปว่าพลังบำเพ็ญที่แข็งแกร่งและมีพลังโจมตีมากที่สุดในรัฐกลางอย่าง<<ปราณลับกระบี่วิญญาณ>>เลยด้วย,เปิดตาเจ้าดูให้ดีล่ะ!"

หยุนเหยาเริ่มสาธิตวิชาบำเพ็ญ.

ฉู่เทียนที่ยืนอย่างสุขุมจ้องมองตั้งแต่ต้นจนจบ,ด้วยการเปิดทักษะ เนตรจิต เฝ้ามองกระบวนท่าต่างๆอย่างใกล้ชิด, <<วิชาลับประกายสายฟ้า>> นั้นมุ่งเน้นไปที่พลังทำลายล้างเป็นอย่างมาก,หยุนเหยาเองก็คงเพิ่งสามารถทะลวงผ่านไปถึงขั้นที่ 2 เข้าใจลึกซึ้งประสบผลเชี่ยวชาญเมื่อไม่นานมานี้แน่นอน.

หยุนเหยาที่ค่อยๆหยุดและกล่าวออกมาอย่างภาคภูมิ,"เป็นอย่างไร?"

ฉู่เทียนที่ได้ประเมินและกล่าวออกมาย่อๆ,"อืม,จากที่ข้าเห็นวิชาของเจ้าแล้ว,วิชาของตระกูลหยุนอาจจะพอเทียบได้กับวิชาขั้นกลาง,ช่องโหว่มากมาย,มีกระบวนท่ามากเกินความจำเป็น,นับว่าทรงพลัง,ทว่าเจ้าไม่ได้เข้าใจแก่นของมันเลย,เจ้าฝึกฝนเพื่อเริ่งพลังความแข็งแกร่งตั้งแต่เริ่มตน,ทว่าผลที่ได้นั้นมันไม่ดีพอ,มีแต่จะกลายเป็นอ่อนแอและอ่อนแอลงเรื่อยๆ,หลังจากที่เจ้าไปถึงดินแดนปลุกดวงจิตระดับ 6 แล้ว,มันคงยากที่เจ้าจะสามารถก้าวไปยังขั้นต่อไปได้อีก.

นี่คือวิชาบำเพ็ญของตระกูลหยุนที่ก่อตั้งและยังคงเหลืออยู่จนถึงปัจจุบัน.

ฉู่เทียนที่ประเมินวิชา <<วิชาลับประกายสายฟ้า>>ของตระกูลหยุนว่าทั่วไปนี่ก็ถือว่าตบหน้าตระกูลหยุนพอแล้ว!

ฉู่เทียนที่ไม่รอให้หยุนเหยาระเบิดความโกรธออกมา,ทันใดนั้นเขาก็กล่าวออกไปว่า"ข้าสามารถช่วยเจ้าพัฒนาขึ้นได้!"

เจ้า?

พัฒนาขึ้นได้รึ?

สมบัติตกทอดของตระกูลหยุนที่ผ่านมาหลายร้อยปี, <<วิชาลับประกายสายฟ้า>>,ไม่รู้ว่ามีเหล่าผู้มากพรสวรรค์ของตระกูลหยุนมากเท่าไหร่ที่กลายเป็นผู้เชี่ยวชาญที่พยายามพัฒนา,ตอนนี้นับว่ากลายเป็นวิชาที่แทบจะสมบูรณ์แบบแล้ว,แทบจะไม่สามารถที่จะพัฒนาต่อไปได้แล้ว,คำพูดของชายคนนี้ช่างกล่าวโวขี้โม้ยิ่งนัก,คาดไม่ถึงเลยถึงกับบอกว่าจะช่วยพัฒนาวิชาของตระกูลหยุน.

"ข้าจะบอกเจ้าเพียงครั้งเดียวให้เจ้าจดจำมันเอาไว้ให้ดี,นี่คือโชคลาภของเจ้าแล้ว."

ฉู่เทียนที่เริ่มกล่าวปรับปรุง <<วิชาลับประกายสายฟ้า>>.

หยุนเหยาที่ดูไม่ใส่ใจในคราแรก,ทว่าหลังจากที่ได้ฟังไปแล้วสองประโยชค,ทั่วทั้งร่างของนางเต็มไปด้วยความตื่นตะลึง,เพราะว่าสิ่งที่ฉู่เทียนได้ได้กล่าวออกมานั้น,คาดไม่ถึงเลยว่ามันจะเป็นจุดสำคัญของ <<วิชาลับประกายสายฟ้า>>จริงๆ.

มีบางส่วนที่ปู่ของนางหยุนเทียนเหอได้เอ่ยถึงมาก่อน,เป็น กระบวนท่าของ<<วิชาลับประกายสายฟ้า>>ที่จำเป็นต้องได้รับการปรับปรุง,ทว่าแม้ว่าปู่ของนางจะพบปัญหาดังกล่าวเข้าก็ตามที,ปู่ของนางก็ไม่สามารถที่จะแก้ไขมันได้เลย.

หยุนเทียนเหอที่ศึกษามามายมายหลายปีกับไม่สามารถทำได้สำเร็จ.

ฉู่เทียนได้แก้ไขทุกอย่างให้หายไปจนหมด!

นี่มันเป็นไปได้ด้วยรึ?

เป็นไปได้ด้วยเหรอที่เขาจะสามารถเห็น <<วิชาลับประกายสายฟ้า>>มาก่อน?

ฉู่เทียนที่สามารถเข้าใจวิชาดังกล่าวได้อย่างแจ่มแจ้งและเขายังช่วยชุบ <<วิชาลับประกายสายฟ้า>>ขึ้นมาใหม่.ยิ่งหยุนเหยาได้ยิน,ก็ยิ่งประหลาดใจ,นางรู้สึกสะดุ้งตกใจ,ยิ่งฟังมากขึ้นเท่าไหร่ก็ยิ่งรู้สึกตื่นตะลึงมากขึ้นเท่านั้น.

เขาพัฒนามันขึ้นมาได้อย่างไร?

<<วิชาลับประกายสายฟ้า>>ในตอนนี้แทบจะกลายเป็นวิชาใหม่ไปแล้ว!

ผู้เชี่ยวชาญคนหนึ่งที่ศึกษาวิชาบำเพ็ญมากมายเกือบชั่วชีวิตยังไม่สามารถที่จะเข้าใจได้ลึกซึ้งถึงเพียงนี้,ฉู่เทียนที่ได้ยินและเห็นเพียงครั้งเดียว,ไม่เพียงจะสามารถเข้าใจ <<วิชาลับประกายสายฟ้า>>ได้อย่างลึกซึ้ง,นอกจากนี้เขายังช่วยปรับปรุงมันใหม่จนแทบจะกลายเป็น <<วิชาลับประกายสายฟ้า>>แบบใหม่ไปแล้ว.

"ข้ากล่าวจบแล้ว,เจ้าจะเข้าใจได้มากเท่าไหร่ก็ขึ้นอยู่กับเจ้าแล้ว."ฉู่เทียนกลับหลังหัน"ลาก่อน,ดูแลตัวเองด้วย."

ฉู่เทียนที่เดินออกมา.

ที่จริงแล้วเหมือนว่านางจะไม่ได้ยิน.

นางยังคงยืนนิ่งเป็นรูปปั้น,ราวกับว่าได้ดื่มด่ำกับโลกใบใหม่,ทุกๆคำพูดทุกๆประโยคที่ฉู่เทียนกล่าวออกมานั้นราวกับว่าเป็นระเบิดสายฟ้าที่กำลังดังก้องกังวานอยู่ในหูของนาง,ทำให้นางถูกเติมเต็มไปด้วยเชาว์ปัญญาที่ล้ำลึก.

นางสามารถเข้าใจได้อย่างแจ่มแจ้ง.

ทำให้นางจวนจะสามารถทะลวงคอขวดได้แล้ว.

ลึกซึ้งเกินไป,มันลึกซึ้งเกินไปแล้ว,ส่วนใหญ่แล้วนางแทบไม่เคยได้ยินมาก่อน,ทว่าด้วยสัณชาติญาณของหยุนเหยา,ฉู่เทียนปรับปรุงมันให้ดีขึ้น,หลังจากที่ฉู่เทียนได้ชุบชีวิตวิชาบำเพ็ญดังกล่าวแล้ว,สิ่งที่นางไม่เคยเข้าใจ,ตอนนี้สามารถเข้าใจมันได้อย่างสมบูรณ์แล้ว!

ราวกับว่าชั่วขณะหนึ่งทันใดนั้นนางก็ได้พบเข้ากับแสงสว่าง.

จากสิ่งที่ไม่เคยมี!

กลับกลายเป็นวิชาที่ลึกลับเป็นอย่างมาก!

หยุนเหยาที่ครุ่นคิดพิจารณาไปมากว่าสิบนาที,ทันใดนั้นหมัดทั้งสองข้างของนางก็กำแน่น,หน้าผากของนางปรากฏสัญลักษณ์สายฟ้าคำราม,เริ่มมีตราประทับใหม่ปรากฏขึ้นมาอย่างช้าๆ.

ทุกๆกระบวนท่าที่นางขยับ.

นางก็สามารถรับรู้ได้ถึงความลึกซึ้งล้ำลึก.

หลังจากผ่านไปแล้วสิบกระบวนท่า,ราวกับว่าประตูบานใหญ่ได้ถูกเปิดขึ้น,หยุนเหยาก็รู้สึกว่าสามารถก้าวผ่านไปยังโลกใบใหม่ได้.

แทบจะทันที,พลังที่มากมายนับไม่ถ้วนก่อตัวขึ้นภายในร่างของนาง.

นางที่มองขึ้นไปบนฟ้าก่อนที่จะร้องออกมาเสียงดังเป็นเวลานาน.

ประกายสายฟ้าที่ทอแสงโชติช่วงราวกับจะพุ่งไปถึงสวรรค์!

พลังที่มากมายไร้ที่สิ้นสุดถูกปกคลุมไปทั่วตลาดมืด.

เหล่าผู้ฝึกตนภายในตลาดมืดนั้นต่างรู้สึกตื่นตะลึง.

"ทะลวงผ่านดินแดนฝึกตน!"

"มีผู้เชี่ยวชาญระดับสูงกำลังทะลวงพลังฝึกตน!"

"เป็นกลิ่นอายที่ทรงพลังเป็นอย่างมา,อย่างน้อยที่สุดจะต้องทะลวงผ่านเป็นผู้ปลุกดวงจิตระดับ 4 แน่นอน!"

คนมากมายเริ่มพูดคุยกันไปมา,ภายในตลาดมืดแห่งนี้ยังมีเหล่าพรสวรรค์ซ่อนตัวอยู่อย่างงั้นรึ?,แม้ว่าเหล่าผู้เชี่ยวชาญจะสามารถทะลวงผ่านระดับกันบ่อยครั้ง,ทว่าผู้เชี่ยวชาญระดับปลุกดวงจิตขั้นที่ 4นั้น,ทั่วทั้งรัฐกลางเองยังหายากเลย,ดังนั้นจึงได้สร้างความสนใจให้กับคนอื่นๆเป็นอย่างมาก.

ในเวลาเดียวกัน.

ที่ประตูค่ายตลาดมืด.

ลมหนาวเย็นที่เฉื่อยชาพัดผ่านเข้ามา,ฉู่เทียนที่นั่งอยู่บนม้าขนาดใหญ่ตัวหนึ่ง,ก่อนที่จะหันหลังกลับไปมองยังใจกลางของค่ายซึ่งมีประกายแสงสายฟ้าที่โชติช่วงราวกับจะทะลวงไปถึงสวรรค์,ที่มุมปากของเขาก็เผยรอยยิ้มออกมา"มีญาณรับรู้ที่ดี,เป็นคนที่พอให้คาดหวังได้!"

จิ้งจอกน้อยที่เบ้ปากอย่างเหยียดหยัน.

เจ้านายของนางนี้พ่นอะไรออกมา!

มันไม่ใช่เป็นเพราะว่าได้ถูกปรับปรุงวิชาบำเพ็ญหรอกเรอะ,เผ่าจิ้งจอกก็ทำได้เช่นกันล่ะ!

"น้องลู่,เจ้าจะไปแล้วอย่างงั้นรึ?"

"ดูมันเร็วเกินไปหน่อย!"

ไฉ่เตี๋ยที่เดินมาด้านหน้าของฉู่เทียน,เซี่ยงหู่ที่ยืนอยู่บนไม้เท้า,พวกเขามายังหน้าประตูเพื่อส่งฉู่เทียนโดยเฉพาะ.

"เรื่องข่าวเกี่ยวกับสุสานโบราณศพทมิฬหมื่นปีไม่ช้าก็เร็วข่าวดังกล่าวต้องแพร่ออกไป,ข้าเป็นคนที่ได้ของบางสิ่งมาจากภายในสุสาน,หากว่ายังอยู่ภายในตลาดมืดแล้วล่ะก็,แน่นอนว่าจะต้องทำให้ทุกคนสนใจเป็นแน่,ดังนั้นแล้วการจากไปคงจะดีกว่า."

ฉู่เทียนที่นำหม้อหยกสองชิ้นออกมาจากสัมภาระ.

"เหล่าคนมากมายที่ข้าได้พบ พวกเจ้านับได้ว่าเป็นสหายของข้า,นั่นอาจจะเป็นเพราะว่าโชคชะตานำพวกเรา ลิขิตให้ได้พบกันจึงทำให้ได้มาเป็นสหายกันเช่นนี้,ดังนั้นก่อนที่จะจากไป,ข้าต้องการที่จะมอบของขวัญเล็กน้อยเป็นที่ระลึก!"

"สำหรับสหายของข้า,ข้าขอมอบ,ยาทิพย์ระดับ 2."

เซี่ยงหู่ไม่อยากจะเชื่อเลย"2...ยาทิพย์ระดับสอง?นี่มันเป็นสมบัติล้ำค่านี่!"

เซี่ยงหู่นั้นเป็นผู้ฝึกตนเร่ร่อนมีพลังปรุงร่างขึ้นที่ 9,ไม่ต้องเอ่ยถึงยาทิพย์ระดับ 2,ลำพังแค่ระดับ 1 สำหรับเขานั้นก็ล้ำค่ามากมายแล้ว.

"ไฉ่เตี๋ย,ข้าได้เตรียบของขวัญพิเศษให้กับเจ้าแล้ว."

"ข้าไม่ได้ขาดยาทิพย์."นางคิดว่ามันอาจจะเป็นเห็ดหลินจือสีแดงสดใสที่อยู่ในหม้อหยกนั่น,ถึงอย่างงั้นใบหน้าที่แดงซ่านของนางก็เต็มไปด้วยความตื่นเต้นและกล่าวออกมาว่า"นอกจากนี้,ยาทิพย์สำหรับข้านั้นบอกได้ว่ามันไร้ซึ่งประโยชน์."

"สิ่งนี้มันแตกต่างออกไป,นี่คือเห็ดล้างไขโลหิต,เป็นยาศักดิ์สิทธ์หายากระดับสอง!"ฉู่เทียนกล่าวออกมาอย่างช้าๆ"มันไม่มีประโยชน์อะไรเลยสำหรับคนทั่วไป,หากแต่ต่างออกไปสำหรับคนที่ไม่ธรรมดาเช่นเจ้า,หากข้ากล่าวไม่ผิดล่ะก็,เจ้านั้นมีปัญหาเกี่ยวกับเส้นปราณมาตั้งแต่เกิดแล้ว!"

สายตาของไฉ่เตี๋ยถึงกับสะดุ้งขึ้นมาในทันที.

เขารู้เกี่ยวกับร่างกายของข้าด้วยรึ?

บางทีเขาอาจจะรู้เกี่ยวกับสภาพร่างกายของนางมาตั้งแต่แรกแล้วอย่างงั้นรึ?

 เซี่ยงหู่รู้สึกประหลาดใจ....มีปัญหาเส้นปราณตั้งแต่เกิดอย่างงั้นรึ?มาจากรัฐกลาง,บางทีนางคงจะเป็นคนๆนั้น,นางที่มีชื่อเสียงเป็นอย่างมากในรัฐกลาง...หากว่าไฉ่เตี๋ยคือนางจริงๆล่ะก็,มันคงจะเหลือเชื่อเกินไปแล้ว.

ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/miracle-throne

#นิยาย บัลลังก์แห่งปาฏิหาริย์ #Miracle throne#นิยายแปลไทย

Half-Drunk Wanderer
????

สนใจสนับสนุนพวกเรา เข้าร่วมกลุ่ม VIP  Click

-เว็ปฟรี 2 วันนอัพหนึ่งตอน

-กรุ๊ป vip วันล่ะ 2 ตอน