Immortality Chapter 1349 called a king if successful, called a bandit if defeated, you defeated!
Chapter 1349 called a king if successful,
called a bandit if defeated, you defeated!
成王败寇,你败了!
ชนะเรียกเจ้า,พ่ายแพ้เรียกโจร,แต่เจ้าแพ้!
เทียนโจวจื่อที่เข้าโจมตีสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียวในทันทีทันใด!
จงเทียนที่บินออกไป,รับมืออย่างรวดเร็ว!
จงซานที่นำเหล่าข้าราชบริพารออกมาด้านนอกตำหนักซ่างเฉิง,ขณะจ้องมองขึ้นไปบนอากาศ.
อีกฝั่ง,ผู้บัญชาการจินอี้เหว่ยหลิวอู๋ซ่างที่นำเหล่าจินอี้เหว่ย.
หลิวอู๋ซ่างที่เงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้า,ดวงตาที่ส่ายไปมา,ราวกับว่ากำลังขัดขืนอยู่.
บนอากาศ,เทียนโจวจื่อและจงเทียนทั้งคู่ที่เป็นปราชญ์เทพ,พวกเขาที่ขึ้นไปต่อสู้กันบนอวกาศ,ด้วยการเคลื่อนย้ายพลังฟ้าดิน,ทำให้ห้วงอากาศมืดลง,พลังมากมายมหาศาล,ที่เข้าปะทะกันเสียงดังกึกก้องเป็นระยะๆ.
"ตูมมมมมม ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
ห้วงอากาศที่กว้างใหญ่แตกเป็นเสียงๆ,แม้แต่อยู่ไกลออกไปมากมาย,ยังมองเห็นหลุมดำที่ใหญ่ยักษ์บนท้องฟ้าจากการปะทะกันของปราชญ์เทพ.
เก้าเซียนบรรพชนที่เทียนโจวจื่อนำมา,เวลานี้กำลังโจมตีมายังม่านป้องกันของสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว,ทว่าม่านพลังนั้นไม่ได้อ่อนแออย่างแน่นอน,ก่อนจะปรากฏเทียนเต๋าเก้าเส้นปรากฏขึ้นบนอากาศและเหล่าเสนาธิการของต้าเจิ้งก็ถูกส่งออกไปต้าน.
"ตูมม!” "ตูมม!”
"ตูมม!”....................................
การต่อสู้ที่รุนแรง,ทำให้สวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียวสั่นไหวไปมา,ราวกับวันพิพากษาของสวรรค์,ทว่าในเวลานี้เหล่าประชาชนต้าเจิ้งกลับไม่รู้สึกหวาดกลัวแม้แต่น้อย.
เพราะว่าพวกเขาเชื่อในเซิ่งหวัง,เชื่อในตัวจงซาน!
ในอดีตสามปราชญ์เทพเข้าล้อมสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว,ทุกคนต่างก็มีประสบการแล้ว,ในเวลานี้ยังต้องหวาดกลัวอีกรึ?
จงเสวียนที่ได้รับบาดเจ็บจ้องมองออกมาจากด้านนอกตำหนักซ่างเฉิน,จงเสวียน(บรรพชนรุ่นหนึ่งสิงร่าง)
เขาไม่ได้มองไปยังจงซาน,เพราะว่าเวลานี้เขารู้ดี,เขาที่เคยเป็นราชา,ราชานั้นอ่อนไหวกับจิตสังหาร,จิตสังหารแม้นเพียงแค่เล็กน้อย,จะต้องถูกจงซานพบอย่างแน่นอน,เขาที่เก็บจิตสังหารเอาไว้อย่างอดทน,เวลานี้มันเกินที่จะเก็บเอาไว้ได้แล้ว.
ในเวลาเดียวกันนี้,ใต้เทือกเขาเทียนเซี่ย.
ร่างเทียนเสิ่นจื่อที่พองด้วยพลัง,ภาพเงาของเขาที่ฉายอยู่ที่ด้านหน้าตำหนักซ่างเฉิน,เหล่าศพชีวิตข้างๆเข้าเอ่ยออกมาว่า,"ได้เวลาแล้ว,ถึงเวลาตรึงปากทางเข้าด้วยพลังกาลอากาศแล้ว,ขอเพียงสามลมหายใจ,ตราบเท่าที่บรรพชนรุ่นหนึ่งเปลี่ยนร่างกับจงซานได้,บรรพชนรุ่นหนึ่งหสังหารจงเสวียนได้,ทุกอย่างในภพหยางก็จะอยู่ในมือพวกเรา!"
"อืม!"เทียนเสิ่นจื่อพยักหน้ารับ.
เทียนเสิ่นจื่อทำมุทรา,ที่หน้าผากอัญมณีของเขาที่ส่องประกายแสง,ร่างกายของเทียนเสิ่นจื่อที่อาบไล้ไปด้วยแสงสีทอง,เหงื่อที่หนาผากหลั่งออกมาไม่น้อย.
เหมือนกับวันนั้นที่คฤหาสน์หลิวอู๋ซ่าง,เทียนเสิ่นจื่อที่ผนึกกลุ่มเซียนโบราณ,ทว่าตอนนี้ผู้ฝึกตนที่ด้านหน้าตำหนักซ่างเฉินไม่ใช่เซียนโบราณแล้ว,แต่เป็นเซียนบรรพชนเป็นจำนวนมาก,นอกจากนี้ยังมีวาสนาของต้าเจิ้งปกคลุมอีกด้วย.
ด้วยการถ่ายโอนพลังจากศพชีวิตทั้งหมด,ไปรวมที่เทียนเสิ่นจื่อคนเดียว,เพื่อที่จะใช้เวลาผนึกทุกคนเป็นเวลาสี่ลมหายใจ.
เทียนเสิ่นจื่อที่ดวงตาเบิกกว้าง,ยื่นมือออกไป,ก่อนที่จะปลดปล่อยพลังออกมา,ภาพเงาที่ปรากฏขึ้น,ที่ด้านนอกตำหนักซ่างเฉิน,พลังอำนาจที่เชื่อมต่อกับพลังกาลอวกาศ,ปกคลุมพื้นที่รอบๆในทันที.
ใบหน้าของจงเสวียนที่เผยท่าทางมีความสุข!
ทว่าเหล่าเสนาธิการต้าเจิ้งยังไม่มีใครพบความผิดปรกติ,จงซานที่ราวกับว่ากำลังจ้องมองสนามรบบนอวกาศอยู่เช่นกัน.
ในเวลาเดียวกัน,มีหนึ่งคนที่พิเศษ,นั่นก็คือหลิวอู๋ซ่าง.
เวลานี้หลิวอู๋ซ่างไม่ได้ถูกควบคุม,ร่างกายของเขาที่ถูกปล่อย,เทียนเสิ่นจื่อไม่ได้ควบคุมเขาเอาไว้แล้ว.
เขาไม่ได้ถูกควบคุมแล้ว?
เพราะว่าเทียนเสิ่นจื่อไม่มีความสนใจที่จะควบคุมหลิวอู๋ซ่างอีกต่อไปนั่นเอง.
"เซิ่งหวัง!"หลิวอู๋ซ่างที่ตะโกนออกไปเสียงดัง.
แม้นว่าจงซานจะจ้องมองขึ้นไปบนอวกาศ,ที่จริงแล้วยังคงสนใจพื้นที่รอบๆ,โดยเฉพาะหลิวอู๋ซ่าง,ทันทีที่หลิวอู๋ซ่างตะโกน,เขาก็รับรู้แล้ว.
"โฮกกก ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
ภายในร่างกายของจงซาน,ที่มีเสียงมังกรคำรามขึ้นมาในทันที.
และพริบตาเดียว,เหล่าเสนาธิการทั้งหมดของต้าเจิ้งที่หยุดเคลื่อนไหว,รวมทั้งหลิวอู๋ซ่างที่ตื่นตระหนกตกใจ,ทุกคนที่ถูกผนึกให้หยุดนิ่งไปในทันที.
"เปลี่ยน ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
จากในตำหนักซ่างเฉิน,จงเสวียนที่ตะโกนออกมาเสียงดังในทันที!
"โฮกกก ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
"ตูมมม!”
เสียงมังกรที่คำรามขึ้นในร่างของจงซาน,ร่างกายของจงซานที่สั่นไหว,ก่อนที่จะผ่อนคลายลง,ด้วยอำนาจราชันย์แห่งกฏ,ทำให้เขาสลัดหลุดการควบคุม.
"วูซซซ!”
แทบจะในทันที,ผังจักรพรรดิที่ปรากฏขึ้นด้านหลังจงซาน,พร้อมกับส่งชายแขนขาดออกมาจากด้านใน.
”~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
จงเสวียนตัวปลอมที่ตื่นตกใจ,ช่างน่าเสียดายไม่มีเวลาแล้ว,เขากำลังเปลี่ยนร่าง,ร่างกายของเขาที่เปล่งแสงสีเหลือง,พุ่งตรงไปยังชายแขนขาดในทันที.
ลำแสงสีเหลืองที่เชื่อมต่อจงเสวียนและชายแขนขาด! ทั้งสองร่างไม่สามารถขยับได้!
"ซูม!"
แสงสีเหลืองที่เป็นประกาย,ทว่าเหล่าขุนนางทั้งหมดที่หยุดนิ่งไม่สามารถขยับได้.
หลังจากนั้นสามลมหายใจ "ครืนนนน!"
แสงสีเหลือที่อาบไล้ชายแขนขาดค่อยๆหายไปอย่างสมบูรณ์.
"ไม่~~~~~~~~~~~~~~~~~!”ที่ด้านในห้องโถงปรากฏเสียงดังที่ตกใจและโกรธเกรี้ยวปรากฏขึ้น.
อีกหนึ่งลมหายใจ.
"ครืนนนน!”
ทุกๆคนที่อยู่รอบๆกลับมาเคลื่อนไหวได้.
ทว่าในเวลาเดียวกันนั้น,ใต้เทือกเขาเทียนเซี่ย.
"ปัง!"
เกิดเสียงดังกระหึ่ม,เทียนเสิ่นจื่อที่ถูกกระแทกเหล่าศพชีวิตทั้ง
12 ลอยออกไปกระแทกกำแพง,ทุกคนที่เหนื่อยล้า,แทบทรุดด้วยความเหนื่อยอ่อน.
"ต้าเจิ้ง,โชคดีจริงๆ!"เทียนเสิ่นจื่อที่กล่าวออกมาด้วยเสียงเหนื่อยล้า.
และในเวลาเดียวกันที่ตำหนักซ่างเฉิน,อีกเหตุการณ์.
"ตูมมมม!"
ภายในตำหนักซ่างเฉินที่เกิดเสียงดังสนั่น,ชายแขนขาดที่ออกมาจากผังจักรพรรดิ,ถูกจงซานเตะลอยออกไปดังกึกก้อง.
"หืม?"เหล่าเสนาธิการทั้งหมดที่งงงวยจ้องมองเข้าไปในตำหนักด้านใน.
ในเวลานี้ทุกคนที่มองเห็นชายแขนขาดปรากฏขึ้นอย่างคาดไม่ถึง,เซิ่งหวังต้าเจิ้งที่กำลังจ้องมองด้วยความเย็นชา.
"เซิ่งหวัง,เฉิน!"หลิวอู๋ซ่างที่อยู่ใกล้ๆเอ่ยออกมา.
"ไป!"จงซานพยักหน้ารับ.
ทว่าขณะที่เขาเตะชายแขนขาดลอยออกไปแล้ว,หลิวอู๋ซ่างที่จ้องมองตาม,เผยสีหน้าท่าทางตื่นตระหนก,เรื่องนี้,เป็นไปได้ด้วยรึ?
หลิวอู๋ซ่างที่บินออกไปในทันที,เพิ่งตรงไปยังทิศตะวันออกเพื่อสั่งการ.
"ใช้หยกสัญญาณชีพหนู,สั่งการให้จินอี้เหว่ยที่รอคำสั่ง,เข้าล้อมรอบเทือกเขาเทียนเซี่ยให้ข้า!"ที่ไกลออกไป,ได้ยินเสียงของหลิวอู๋ซ่างที่กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงดุร้ายอมหิต.
"รับทราบ!"
จากพื้นที่ไกลออกไปเหล่าจินอี้เหว่ยที่รอคอยอยู่แล้ว,เพียงแค่หลิวอู๋ซ่างออกคำสั่ง,พวกเขาก็ลงมือในทันที,ขณะที่เข้าล้อมกรอบเทือกเขาเทียนเซี่ย.
"มือธนู,ขึ้นสายศรเทวะ!"หลิวอู๋ซ่างที่ตะโกนออกไปเสียงดัง.
"หากใครหนีออกมา,ให้ลงมือโจมตีเทือกเขาเทียนเซี่ยทันที!"หลิวอู๋ซ่างที่ตะโกนออกไปเสียงดัง.
........................
............
......
จากที่ไกลออกไป,หลิวอู๋ซ่างที่สั่งการเหล่าจินอี้เหว่ยหน่วยต่างๆอย่างพร้อมเพรียง.
อีกฝั่งหนึ่งที่ตำหนักซ่างเฉิน,จงซานที่นำเหล่าเสนาธิการก้าวเข้าไปด้านในไม่สนใจการต่อสู้ด้านนอกที่ดังกึกก้อง,ทว่าจ้องมองไปยังชายแขนขาดที่อยู่กลางห้องโถง.
ด้วยร่างของจงซานใช้มังกรแท้คลุมกายป้องกันแสงสีเหลืองเข้าสะกดนั่นเอง.
จงซานที่โบกมือเบาๆ,ก่อนที่มังกรแท้จะพุ่งทะยานลอยออกไป,กลับคืนสู่ทะเลวาสนาในทันที,ทะเลวาสนามากมายที่พลุ้งพล่านเอ่อล้นไปด้วยวาสนา.
"โฮกก ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
เสียงมังกรคำราม,ขณะเปลี่ยนเป็นมังกรทอง 19
เล็บ,ขณะที่มันกำลังจดจ้องมองขึ้นไปบนท้องฟ้าทิศทางของเทียนโจวจื่อ.
"ฟู่หวง!"จงเสวียนเวลานี้ที่เผยความประหลาดใจดีใจออกมา.
เหล่าเสนาธิการที่ไม่รู้และเข้าใจว่าจงเสวียนนั้นประหลาดใจดีใจอะไร,ทว่าสามารถมองเห็นได้ว่าจงเสวียนเวลานี้,ดูเหมือนความทรงจำจะกลับคืนกลับมาร้อยเปอร์เซ็นแล้ว,ซึ่งเป็นธรรมดาพวกเขาไม่รู้อะไรเกี่ยวกับอสูรเปลี่ยนร่าง.
เรื่องนี้,มีเรื่องราวมากมายเกิดขึ้นและพลิกกลับไปมา,จวบจนเวลานี้กลายเป็นวุ่นวายสับสนไปซะแล้ว.
"ประมาท,ประมาทจริงๆ,ศาลเทวะต้าเจิ้ง,มีมังกรทองวาสนาสองตน,เทียนโจวจื่อลงมือ,กลับออกมาเพียงตนเดียว,ข้าพเจ้าควรจะคิดได้ก่อนหน้านี้แล้ว!"ชายแขนขาดที่กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงขมขื่น.
"บังอาจ!"เหล่าข้าราชบริพารต้าเจิ้งที่ตะโกนออกมาเสียงดัง.
ข้าพเจ้า(เจิ้น)?
ในต้าเจิ้งยกเว้นเซิ่งหวัง,ยังมีใครมีคุณสมบัติพูดกับข้าพเจ้า(เจิ้น)กัน?
ชายแขนขาดช่างโอหังยิ่งนัก.
“เจิ้น” (朕) แปลว่าเรา ซึ่งเป็นคำต้องห้ามสงวนไว้สำหรับจักรพรรดิเท่านั้น
จงซานที่ยกมือขึ้น,เหล่าข้าราชบริพารที่ไม่เอ่ยต่อไป,ทว่ายังคงจ้องเขม็งไปยังชายแขนขาด.
"จะจัดการเจ้า,ข้าจำเป็นต้องใช้เวลาให้พอเหมาะพอดี!"จงซานที่ส่ายหน้ากล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"คาดไม่ถึงเลยว่าเจ้าจะพบภูติหลิวอู๋ซ่าง,และยังนำมาผสานเข้ากับศพจงเสวียน,รอให้ข้าเปลี่ยนร่าง?
เป็นแผนการที่ล้ำลึกนัก,เจ้าไม่กลัวว่าข้าจะไม่เปลี่ยนร่างจงเสวียนอย่างงั้นรึ?"ชายแขนขาดที่กำลังพยายามยืนขึ้นอย่างยากลำบาก.
ถึงแม้นว่าจะได้รับบาดเจ็บ,ทว่าชายแขนขาดก็ไม่ยินดีที่จะเผยความอ่อนแอออกมา.
"ข้าได้ให้จงเทียนจับตาทุกคน,เพื่อรอเจ้าเปลี่ยนร่าง,ช่างน่าเสียดาย,ที่ทุกคนในท้องพระโรงคนของข้า,ภัคดีแม้แต่มอบทั้งชีวิตให้,หากเปลี่ยนเป็นคนอื่น,ก็คงยากที่จะควบคุม,เจ้าว่าข้าพูดถูกใหม?"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างนุ่มนวล.
กับคำพูดของจงซาน,เหล่าเสนาธิการถึงกับขนลุกทั่วร่าง,แม้นว่าไม่รู้เซิ่งหวังหมายความว่าอย่างไร,ทว่ากับคำว่าซือสัตย์ยินยอมถวายทั้งชีวิตให้,ใครกันที่จะไม่ดีใจ?
ทว่าชายแขนขาดที่เวลานี้ฝืนยิ้มออกมา,เป็นความจริง,แผนการนี้ค่อนข้างซับซ้อนลึกล้ำ,การจะควบคุมให้เป็นไปตามแผนนั้น,เป็นไปได้ยากนัก.
ชายแขนขาดที่สูดหายใจลึกและกล่าวออกมาว่า,"เจ้าช่างเป็นคนที่มีความกล้าเหนือกว่าข้า,อย่างน้อยก็กล้าเอาร่างมาเสี่ยงกับพลังของข้า,พริบตาเดียวเท่านั้น,หากเจ้าล้มเหลว,ทุกอย่างก็จบลง,ถึงแม้นว่าหลิวอู๋ซ่างเพียงแค่ลังเลนิดเดียว,ตำแหน่งของข้าก็ผิดแปลกไปแล้ว!"
"แต่ว่า,ข้าก็ทำสำเร็จ!"จงซานที่กล่าวพร้อมกับเผยยิ้มออกมา.
กับความซับซ้อนที่เกิดขึ้น,จงซานได้กลายเป็นผู้ชนะ,อย่างน้อยการเผชิญหน้าในภพหยาง,เป็นจงซานที่ได้ชัย! ภายในใจของจงซานย่อมรู้สึกดีมีความสุข.
"สำเร็จรึ?
สำเร็จเพราะเจ้าโชคดี,หากพริบตานั้น,เจ้าตอบสนองช้าไปล่ะก็......!”ชายแขนขาดที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
ชายแขนขาดขณะที่จะกล่าวอะไรบางอย่างแต่ก็หยุดเอาไว้,ทุกคนที่เห็นจงซานเวลานี้กำลังถอยชุดราชาออก.
ถอยชุดราชาอย่างงั้นรึ?
เหล่าเสนาธิการที่ตื่นตะลึง,ทว่าก็ไม่กล้าที่จะกล่าวขัด.
ขันทีชราที่ก้าวเข้าไป,รับชุดราชาของจงซานเอาไว้.
ใต้ชุดมังกรแน่นอนว่ายังมีอีกชุดหนึ่งอยู่,ทว่านั่นไม่ใช่สิ่งสำคัญ,สิ่งสำคัญชุดด้านในนั้น,มีชุดหลายอย่างที่ซ้อนกันอยู่,เป็นชุดซ้อนกันรวมกันถึงแปดชั้น.
ในแต่ละชั้นนั้น,ก็มีบางสิ่งอยู่,นั่นก็คือหนู,หนึ่งชั้นหนึ่งตัว,รวมทั้งหมดแปดชั้นและหนูแปดตัว.
ร่างของเขามีหนูแปดตัวซ่อนเอาไว้ระหว่างชุดที่ซ้อนทับ!
จงซานที่ถอดชุดทั้งหมดออกไป,พร้อมกับหนูแปดตัว,ก่อนที่จะนำชุดมังกรจากขันทีชรากลับมาสวมคืนอีกครั้ง.
ทว่าในเวลานั้นชายแขนขาดที่ใบหน้าซับซ้อนและอัปลักษณ์เป็นอย่างมาก.
"หนู?"ชายแขนขาดที่ใบหน้ากระตุก.
เซียนเซิงซือ,จงเสวียน,อี้เหยี่ยน,สุ่ยจิงและอีกหลายคนที่พ่นลมหายใจยาว,เป็นความจริง,ในความเห็นของทุกคน,คิดว่าจงซานนั้นเอาตัวเขาเสี่ยงอันตรายเป็นอย่างมาก,ทว่าหลังจากที่ถอดชุดมังกรออกมาและเห็นหนูอีกหลายตัว,หลายๆคนลอบที่จะเผยยิ้มเฝื่อนๆออกมาเช่นกัน.
เซิ่งหวังนับว่ามีแผนการที่คาดไม่ถึงจริงๆ,ถึงแม้นว่าจะเป็นแผนทั่วไป,เพื่อป้องกันความล้มเหลว,จากอสูรเปลี่ยนร่าง,หนูเหล่านั้นจะกลายเป็นตัวแทนของเซิ่งหวัง,หากอสูรเปลี่ยนร่างปล่อยลำแสงออกมา,ก็จะถูกเปลี่ยนร่างกับหนูไป,เป็นอะไรที่น่าเกรงขามมาก.
"เทียนตี้โบราณ,เจ้าคงจะเคยได้ยิน! ชนะเรียกเจ้า,พ่ายแพ้เรียกโจร! ส่วนเจ้าแพ้แล้ว!"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงเย็นชา.
Chapter 1349 called a king if successful,
called a bandit if defeated, you defeated!
成王败寇,你败了!
ชนะเรียกเจ้า,พ่ายแพ้เรียกโจร,แต่เจ้าแพ้!
เทียนโจวจื่อที่เข้าโจมตีสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียวในทันทีทันใด!
จงเทียนที่บินออกไป,รับมืออย่างรวดเร็ว!
จงซานที่นำเหล่าข้าราชบริพารออกมาด้านนอกตำหนักซ่างเฉิง,ขณะจ้องมองขึ้นไปบนอากาศ.
อีกฝั่ง,ผู้บัญชาการจินอี้เหว่ยหลิวอู๋ซ่างที่นำเหล่าจินอี้เหว่ย.
หลิวอู๋ซ่างที่เงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้า,ดวงตาที่ส่ายไปมา,ราวกับว่ากำลังขัดขืนอยู่.
บนอากาศ,เทียนโจวจื่อและจงเทียนทั้งคู่ที่เป็นปราชญ์เทพ,พวกเขาที่ขึ้นไปต่อสู้กันบนอวกาศ,ด้วยการเคลื่อนย้ายพลังฟ้าดิน,ทำให้ห้วงอากาศมืดลง,พลังมากมายมหาศาล,ที่เข้าปะทะกันเสียงดังกึกก้องเป็นระยะๆ.
"ตูมมมมมม ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
ห้วงอากาศที่กว้างใหญ่แตกเป็นเสียงๆ,แม้แต่อยู่ไกลออกไปมากมาย,ยังมองเห็นหลุมดำที่ใหญ่ยักษ์บนท้องฟ้าจากการปะทะกันของปราชญ์เทพ.
เก้าเซียนบรรพชนที่เทียนโจวจื่อนำมา,เวลานี้กำลังโจมตีมายังม่านป้องกันของสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว,ทว่าม่านพลังนั้นไม่ได้อ่อนแออย่างแน่นอน,ก่อนจะปรากฏเทียนเต๋าเก้าเส้นปรากฏขึ้นบนอากาศและเหล่าเสนาธิการของต้าเจิ้งก็ถูกส่งออกไปต้าน.
"ตูมม!” "ตูมม!”
"ตูมม!”....................................
การต่อสู้ที่รุนแรง,ทำให้สวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียวสั่นไหวไปมา,ราวกับวันพิพากษาของสวรรค์,ทว่าในเวลานี้เหล่าประชาชนต้าเจิ้งกลับไม่รู้สึกหวาดกลัวแม้แต่น้อย.
เพราะว่าพวกเขาเชื่อในเซิ่งหวัง,เชื่อในตัวจงซาน!
ในอดีตสามปราชญ์เทพเข้าล้อมสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว,ทุกคนต่างก็มีประสบการแล้ว,ในเวลานี้ยังต้องหวาดกลัวอีกรึ?
จงเสวียนที่ได้รับบาดเจ็บจ้องมองออกมาจากด้านนอกตำหนักซ่างเฉิน,จงเสวียน(บรรพชนรุ่นหนึ่งสิงร่าง)
เขาไม่ได้มองไปยังจงซาน,เพราะว่าเวลานี้เขารู้ดี,เขาที่เคยเป็นราชา,ราชานั้นอ่อนไหวกับจิตสังหาร,จิตสังหารแม้นเพียงแค่เล็กน้อย,จะต้องถูกจงซานพบอย่างแน่นอน,เขาที่เก็บจิตสังหารเอาไว้อย่างอดทน,เวลานี้มันเกินที่จะเก็บเอาไว้ได้แล้ว.
ในเวลาเดียวกันนี้,ใต้เทือกเขาเทียนเซี่ย.
ร่างเทียนเสิ่นจื่อที่พองด้วยพลัง,ภาพเงาของเขาที่ฉายอยู่ที่ด้านหน้าตำหนักซ่างเฉิน,เหล่าศพชีวิตข้างๆเข้าเอ่ยออกมาว่า,"ได้เวลาแล้ว,ถึงเวลาตรึงปากทางเข้าด้วยพลังกาลอากาศแล้ว,ขอเพียงสามลมหายใจ,ตราบเท่าที่บรรพชนรุ่นหนึ่งเปลี่ยนร่างกับจงซานได้,บรรพชนรุ่นหนึ่งหสังหารจงเสวียนได้,ทุกอย่างในภพหยางก็จะอยู่ในมือพวกเรา!"
"อืม!"เทียนเสิ่นจื่อพยักหน้ารับ.
เทียนเสิ่นจื่อทำมุทรา,ที่หน้าผากอัญมณีของเขาที่ส่องประกายแสง,ร่างกายของเทียนเสิ่นจื่อที่อาบไล้ไปด้วยแสงสีทอง,เหงื่อที่หนาผากหลั่งออกมาไม่น้อย.
เหมือนกับวันนั้นที่คฤหาสน์หลิวอู๋ซ่าง,เทียนเสิ่นจื่อที่ผนึกกลุ่มเซียนโบราณ,ทว่าตอนนี้ผู้ฝึกตนที่ด้านหน้าตำหนักซ่างเฉินไม่ใช่เซียนโบราณแล้ว,แต่เป็นเซียนบรรพชนเป็นจำนวนมาก,นอกจากนี้ยังมีวาสนาของต้าเจิ้งปกคลุมอีกด้วย.
ด้วยการถ่ายโอนพลังจากศพชีวิตทั้งหมด,ไปรวมที่เทียนเสิ่นจื่อคนเดียว,เพื่อที่จะใช้เวลาผนึกทุกคนเป็นเวลาสี่ลมหายใจ.
เทียนเสิ่นจื่อที่ดวงตาเบิกกว้าง,ยื่นมือออกไป,ก่อนที่จะปลดปล่อยพลังออกมา,ภาพเงาที่ปรากฏขึ้น,ที่ด้านนอกตำหนักซ่างเฉิน,พลังอำนาจที่เชื่อมต่อกับพลังกาลอวกาศ,ปกคลุมพื้นที่รอบๆในทันที.
ใบหน้าของจงเสวียนที่เผยท่าทางมีความสุข!
ทว่าเหล่าเสนาธิการต้าเจิ้งยังไม่มีใครพบความผิดปรกติ,จงซานที่ราวกับว่ากำลังจ้องมองสนามรบบนอวกาศอยู่เช่นกัน.
ในเวลาเดียวกัน,มีหนึ่งคนที่พิเศษ,นั่นก็คือหลิวอู๋ซ่าง.
เวลานี้หลิวอู๋ซ่างไม่ได้ถูกควบคุม,ร่างกายของเขาที่ถูกปล่อย,เทียนเสิ่นจื่อไม่ได้ควบคุมเขาเอาไว้แล้ว.
เขาไม่ได้ถูกควบคุมแล้ว?
เพราะว่าเทียนเสิ่นจื่อไม่มีความสนใจที่จะควบคุมหลิวอู๋ซ่างอีกต่อไปนั่นเอง.
"เซิ่งหวัง!"หลิวอู๋ซ่างที่ตะโกนออกไปเสียงดัง.
แม้นว่าจงซานจะจ้องมองขึ้นไปบนอวกาศ,ที่จริงแล้วยังคงสนใจพื้นที่รอบๆ,โดยเฉพาะหลิวอู๋ซ่าง,ทันทีที่หลิวอู๋ซ่างตะโกน,เขาก็รับรู้แล้ว.
"โฮกกก ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
ภายในร่างกายของจงซาน,ที่มีเสียงมังกรคำรามขึ้นมาในทันที.
และพริบตาเดียว,เหล่าเสนาธิการทั้งหมดของต้าเจิ้งที่หยุดเคลื่อนไหว,รวมทั้งหลิวอู๋ซ่างที่ตื่นตระหนกตกใจ,ทุกคนที่ถูกผนึกให้หยุดนิ่งไปในทันที.
"เปลี่ยน ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
จากในตำหนักซ่างเฉิน,จงเสวียนที่ตะโกนออกมาเสียงดังในทันที!
"โฮกกก ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
"ตูมมม!”
เสียงมังกรที่คำรามขึ้นในร่างของจงซาน,ร่างกายของจงซานที่สั่นไหว,ก่อนที่จะผ่อนคลายลง,ด้วยอำนาจราชันย์แห่งกฏ,ทำให้เขาสลัดหลุดการควบคุม.
"วูซซซ!”
แทบจะในทันที,ผังจักรพรรดิที่ปรากฏขึ้นด้านหลังจงซาน,พร้อมกับส่งชายแขนขาดออกมาจากด้านใน.
”~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
จงเสวียนตัวปลอมที่ตื่นตกใจ,ช่างน่าเสียดายไม่มีเวลาแล้ว,เขากำลังเปลี่ยนร่าง,ร่างกายของเขาที่เปล่งแสงสีเหลือง,พุ่งตรงไปยังชายแขนขาดในทันที.
ลำแสงสีเหลืองที่เชื่อมต่อจงเสวียนและชายแขนขาด! ทั้งสองร่างไม่สามารถขยับได้!
"ซูม!"
แสงสีเหลืองที่เป็นประกาย,ทว่าเหล่าขุนนางทั้งหมดที่หยุดนิ่งไม่สามารถขยับได้.
หลังจากนั้นสามลมหายใจ "ครืนนนน!"
แสงสีเหลือที่อาบไล้ชายแขนขาดค่อยๆหายไปอย่างสมบูรณ์.
"ไม่~~~~~~~~~~~~~~~~~!”ที่ด้านในห้องโถงปรากฏเสียงดังที่ตกใจและโกรธเกรี้ยวปรากฏขึ้น.
อีกหนึ่งลมหายใจ.
"ครืนนนน!”
ทุกๆคนที่อยู่รอบๆกลับมาเคลื่อนไหวได้.
ทว่าในเวลาเดียวกันนั้น,ใต้เทือกเขาเทียนเซี่ย.
"ปัง!"
เกิดเสียงดังกระหึ่ม,เทียนเสิ่นจื่อที่ถูกกระแทกเหล่าศพชีวิตทั้ง
12 ลอยออกไปกระแทกกำแพง,ทุกคนที่เหนื่อยล้า,แทบทรุดด้วยความเหนื่อยอ่อน.
"ต้าเจิ้ง,โชคดีจริงๆ!"เทียนเสิ่นจื่อที่กล่าวออกมาด้วยเสียงเหนื่อยล้า.
และในเวลาเดียวกันที่ตำหนักซ่างเฉิน,อีกเหตุการณ์.
"ตูมมมม!"
ภายในตำหนักซ่างเฉินที่เกิดเสียงดังสนั่น,ชายแขนขาดที่ออกมาจากผังจักรพรรดิ,ถูกจงซานเตะลอยออกไปดังกึกก้อง.
"หืม?"เหล่าเสนาธิการทั้งหมดที่งงงวยจ้องมองเข้าไปในตำหนักด้านใน.
ในเวลานี้ทุกคนที่มองเห็นชายแขนขาดปรากฏขึ้นอย่างคาดไม่ถึง,เซิ่งหวังต้าเจิ้งที่กำลังจ้องมองด้วยความเย็นชา.
"เซิ่งหวัง,เฉิน!"หลิวอู๋ซ่างที่อยู่ใกล้ๆเอ่ยออกมา.
"ไป!"จงซานพยักหน้ารับ.
ทว่าขณะที่เขาเตะชายแขนขาดลอยออกไปแล้ว,หลิวอู๋ซ่างที่จ้องมองตาม,เผยสีหน้าท่าทางตื่นตระหนก,เรื่องนี้,เป็นไปได้ด้วยรึ?
หลิวอู๋ซ่างที่บินออกไปในทันที,เพิ่งตรงไปยังทิศตะวันออกเพื่อสั่งการ.
"ใช้หยกสัญญาณชีพหนู,สั่งการให้จินอี้เหว่ยที่รอคำสั่ง,เข้าล้อมรอบเทือกเขาเทียนเซี่ยให้ข้า!"ที่ไกลออกไป,ได้ยินเสียงของหลิวอู๋ซ่างที่กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงดุร้ายอมหิต.
"รับทราบ!"
จากพื้นที่ไกลออกไปเหล่าจินอี้เหว่ยที่รอคอยอยู่แล้ว,เพียงแค่หลิวอู๋ซ่างออกคำสั่ง,พวกเขาก็ลงมือในทันที,ขณะที่เข้าล้อมกรอบเทือกเขาเทียนเซี่ย.
"มือธนู,ขึ้นสายศรเทวะ!"หลิวอู๋ซ่างที่ตะโกนออกไปเสียงดัง.
"หากใครหนีออกมา,ให้ลงมือโจมตีเทือกเขาเทียนเซี่ยทันที!"หลิวอู๋ซ่างที่ตะโกนออกไปเสียงดัง.
........................
............
......
จากที่ไกลออกไป,หลิวอู๋ซ่างที่สั่งการเหล่าจินอี้เหว่ยหน่วยต่างๆอย่างพร้อมเพรียง.
อีกฝั่งหนึ่งที่ตำหนักซ่างเฉิน,จงซานที่นำเหล่าเสนาธิการก้าวเข้าไปด้านในไม่สนใจการต่อสู้ด้านนอกที่ดังกึกก้อง,ทว่าจ้องมองไปยังชายแขนขาดที่อยู่กลางห้องโถง.
ด้วยร่างของจงซานใช้มังกรแท้คลุมกายป้องกันแสงสีเหลืองเข้าสะกดนั่นเอง.
จงซานที่โบกมือเบาๆ,ก่อนที่มังกรแท้จะพุ่งทะยานลอยออกไป,กลับคืนสู่ทะเลวาสนาในทันที,ทะเลวาสนามากมายที่พลุ้งพล่านเอ่อล้นไปด้วยวาสนา.
"โฮกก ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
เสียงมังกรคำราม,ขณะเปลี่ยนเป็นมังกรทอง 19
เล็บ,ขณะที่มันกำลังจดจ้องมองขึ้นไปบนท้องฟ้าทิศทางของเทียนโจวจื่อ.
"ฟู่หวง!"จงเสวียนเวลานี้ที่เผยความประหลาดใจดีใจออกมา.
เหล่าเสนาธิการที่ไม่รู้และเข้าใจว่าจงเสวียนนั้นประหลาดใจดีใจอะไร,ทว่าสามารถมองเห็นได้ว่าจงเสวียนเวลานี้,ดูเหมือนความทรงจำจะกลับคืนกลับมาร้อยเปอร์เซ็นแล้ว,ซึ่งเป็นธรรมดาพวกเขาไม่รู้อะไรเกี่ยวกับอสูรเปลี่ยนร่าง.
เรื่องนี้,มีเรื่องราวมากมายเกิดขึ้นและพลิกกลับไปมา,จวบจนเวลานี้กลายเป็นวุ่นวายสับสนไปซะแล้ว.
"ประมาท,ประมาทจริงๆ,ศาลเทวะต้าเจิ้ง,มีมังกรทองวาสนาสองตน,เทียนโจวจื่อลงมือ,กลับออกมาเพียงตนเดียว,ข้าพเจ้าควรจะคิดได้ก่อนหน้านี้แล้ว!"ชายแขนขาดที่กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงขมขื่น.
"บังอาจ!"เหล่าข้าราชบริพารต้าเจิ้งที่ตะโกนออกมาเสียงดัง.
ข้าพเจ้า(เจิ้น)?
ในต้าเจิ้งยกเว้นเซิ่งหวัง,ยังมีใครมีคุณสมบัติพูดกับข้าพเจ้า(เจิ้น)กัน?
ชายแขนขาดช่างโอหังยิ่งนัก.
“เจิ้น” (朕) แปลว่าเรา ซึ่งเป็นคำต้องห้ามสงวนไว้สำหรับจักรพรรดิเท่านั้น
จงซานที่ยกมือขึ้น,เหล่าข้าราชบริพารที่ไม่เอ่ยต่อไป,ทว่ายังคงจ้องเขม็งไปยังชายแขนขาด.
"จะจัดการเจ้า,ข้าจำเป็นต้องใช้เวลาให้พอเหมาะพอดี!"จงซานที่ส่ายหน้ากล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"คาดไม่ถึงเลยว่าเจ้าจะพบภูติหลิวอู๋ซ่าง,และยังนำมาผสานเข้ากับศพจงเสวียน,รอให้ข้าเปลี่ยนร่าง?
เป็นแผนการที่ล้ำลึกนัก,เจ้าไม่กลัวว่าข้าจะไม่เปลี่ยนร่างจงเสวียนอย่างงั้นรึ?"ชายแขนขาดที่กำลังพยายามยืนขึ้นอย่างยากลำบาก.
ถึงแม้นว่าจะได้รับบาดเจ็บ,ทว่าชายแขนขาดก็ไม่ยินดีที่จะเผยความอ่อนแอออกมา.
"ข้าได้ให้จงเทียนจับตาทุกคน,เพื่อรอเจ้าเปลี่ยนร่าง,ช่างน่าเสียดาย,ที่ทุกคนในท้องพระโรงคนของข้า,ภัคดีแม้แต่มอบทั้งชีวิตให้,หากเปลี่ยนเป็นคนอื่น,ก็คงยากที่จะควบคุม,เจ้าว่าข้าพูดถูกใหม?"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างนุ่มนวล.
กับคำพูดของจงซาน,เหล่าเสนาธิการถึงกับขนลุกทั่วร่าง,แม้นว่าไม่รู้เซิ่งหวังหมายความว่าอย่างไร,ทว่ากับคำว่าซือสัตย์ยินยอมถวายทั้งชีวิตให้,ใครกันที่จะไม่ดีใจ?
ทว่าชายแขนขาดที่เวลานี้ฝืนยิ้มออกมา,เป็นความจริง,แผนการนี้ค่อนข้างซับซ้อนลึกล้ำ,การจะควบคุมให้เป็นไปตามแผนนั้น,เป็นไปได้ยากนัก.
ชายแขนขาดที่สูดหายใจลึกและกล่าวออกมาว่า,"เจ้าช่างเป็นคนที่มีความกล้าเหนือกว่าข้า,อย่างน้อยก็กล้าเอาร่างมาเสี่ยงกับพลังของข้า,พริบตาเดียวเท่านั้น,หากเจ้าล้มเหลว,ทุกอย่างก็จบลง,ถึงแม้นว่าหลิวอู๋ซ่างเพียงแค่ลังเลนิดเดียว,ตำแหน่งของข้าก็ผิดแปลกไปแล้ว!"
"แต่ว่า,ข้าก็ทำสำเร็จ!"จงซานที่กล่าวพร้อมกับเผยยิ้มออกมา.
กับความซับซ้อนที่เกิดขึ้น,จงซานได้กลายเป็นผู้ชนะ,อย่างน้อยการเผชิญหน้าในภพหยาง,เป็นจงซานที่ได้ชัย! ภายในใจของจงซานย่อมรู้สึกดีมีความสุข.
"สำเร็จรึ?
สำเร็จเพราะเจ้าโชคดี,หากพริบตานั้น,เจ้าตอบสนองช้าไปล่ะก็......!”ชายแขนขาดที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
ชายแขนขาดขณะที่จะกล่าวอะไรบางอย่างแต่ก็หยุดเอาไว้,ทุกคนที่เห็นจงซานเวลานี้กำลังถอยชุดราชาออก.
ถอยชุดราชาอย่างงั้นรึ?
เหล่าเสนาธิการที่ตื่นตะลึง,ทว่าก็ไม่กล้าที่จะกล่าวขัด.
ขันทีชราที่ก้าวเข้าไป,รับชุดราชาของจงซานเอาไว้.
ใต้ชุดมังกรแน่นอนว่ายังมีอีกชุดหนึ่งอยู่,ทว่านั่นไม่ใช่สิ่งสำคัญ,สิ่งสำคัญชุดด้านในนั้น,มีชุดหลายอย่างที่ซ้อนกันอยู่,เป็นชุดซ้อนกันรวมกันถึงแปดชั้น.
ในแต่ละชั้นนั้น,ก็มีบางสิ่งอยู่,นั่นก็คือหนู,หนึ่งชั้นหนึ่งตัว,รวมทั้งหมดแปดชั้นและหนูแปดตัว.
ร่างของเขามีหนูแปดตัวซ่อนเอาไว้ระหว่างชุดที่ซ้อนทับ!
จงซานที่ถอดชุดทั้งหมดออกไป,พร้อมกับหนูแปดตัว,ก่อนที่จะนำชุดมังกรจากขันทีชรากลับมาสวมคืนอีกครั้ง.
ทว่าในเวลานั้นชายแขนขาดที่ใบหน้าซับซ้อนและอัปลักษณ์เป็นอย่างมาก.
"หนู?"ชายแขนขาดที่ใบหน้ากระตุก.
เซียนเซิงซือ,จงเสวียน,อี้เหยี่ยน,สุ่ยจิงและอีกหลายคนที่พ่นลมหายใจยาว,เป็นความจริง,ในความเห็นของทุกคน,คิดว่าจงซานนั้นเอาตัวเขาเสี่ยงอันตรายเป็นอย่างมาก,ทว่าหลังจากที่ถอดชุดมังกรออกมาและเห็นหนูอีกหลายตัว,หลายๆคนลอบที่จะเผยยิ้มเฝื่อนๆออกมาเช่นกัน.
เซิ่งหวังนับว่ามีแผนการที่คาดไม่ถึงจริงๆ,ถึงแม้นว่าจะเป็นแผนทั่วไป,เพื่อป้องกันความล้มเหลว,จากอสูรเปลี่ยนร่าง,หนูเหล่านั้นจะกลายเป็นตัวแทนของเซิ่งหวัง,หากอสูรเปลี่ยนร่างปล่อยลำแสงออกมา,ก็จะถูกเปลี่ยนร่างกับหนูไป,เป็นอะไรที่น่าเกรงขามมาก.
"เทียนตี้โบราณ,เจ้าคงจะเคยได้ยิน! ชนะเรียกเจ้า,พ่ายแพ้เรียกโจร! ส่วนเจ้าแพ้แล้ว!"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงเย็นชา.
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
ปัจจุบันแปลจบแล้ว 1672 ตอน สนใจติดต่อเข้ากลุ่มลับได้ครับ
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ แปลจบแล้ว.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น