Immortality Chapter 1311 Zang Family inheritance
Chapter 1311 Zang Family inheritance
葬家传承
มรดกตระกูลจาง.
สวรรค์ทอดทิ้ง,โชควาสนา,คำอวยพรของสวรรค์,ทุกอย่างจะถูกเมิน,การมีอยู่องตระกูลจากนั้นได้ถูกสวรรค์ลืมแล้ว,ทว่าจงซานที่รู้เรื่องนี้จึงกล่าวปฏิญาณที่จะอวยพรเซียนเซิงซือแทน.
ตี้เสวียนชาที่จ้องมองไปยังจงซาน,ท้ายที่สุดก็พยักหน้ารับ,เผยยิ้มเป็นนัยน์,"ดี,เจ้าช่างมีจิตใจที่หาญกล้า,ไม่รู้ว่าจะสามารถต้านได้ถึงเมื่อไหร่!"
"ไม่จำเป็นต้องต้าน,เรื่องของต้าเจิ้งก็เหมือนกับแม่น้ำมากมายหลายสายที่ไหลลงสู่ทะเล,ข้า,จงซานรับปาก,แม้นว่าสวรรค์จะล่มสลาย,ข้าก็จะก้าวออกไปต้าน!"จงซานที่ส่ายหน้าไปมา.
"เฉินเอง,ก็จะภัคดี,จนกว่าหัวใจจะหยุดเต้น!"เซียนเซิงซือที่กล่าวออกมาด้วยอารมณ์ความรู้สึก.
"อืม!"จงซานพยักหน้ารับ.
ตี้เสวียนชาที่จ้องมองเซียนเซิงซือ,ท้ายที่สุดก็ถอนหายใจเบาๆ,"ในเมื่อนี้คือเส้นทางที่เจ้าเลือก,หลังจากนี้ก็จำต้องรับแบกรับความรับผิดชอบด้วย,เซียนเซิงซือ?
ในเวลานี้เจ้ายังไม่สมบูรณ์,ขอเพียงได้รับมรดกตระกูลจางอย่างสมบูรณ์,ใต้หล้าแห่งนี้,เจ้าจะเหนือกว่าข้ามาก!"
"หืม?"จงซานที่ขมวดคิ้วไปมา.
ใต้หล้าแห่งนี้,เหนือกว่าตี้เสวียนชาอย่างงั้นรึ?
ตี้เสวียนชาเป็นใคร,เขาคือตี้ซือเทียนที่สั่นสะเทือนโลกเมื่อ
90
ล้านปีที่แล้ว,เป็นเผ่าหมาป่าในยุคโบราณ,เขาที่มีความรู้ความเข้าใจในโลกใบใหญ่เป็นอย่างมาก,หากแต่ตี้เสวียนชากับบอกว่ายังด้อยกว่าเซียนเซิงซืออีกรึ?
อะไรคือมรดกของตระกูลจาง?
"ทว่า,ถึงเขาจะถูกสวรรค์ทอดทิ้งก็ตาม,แม้นว่าเทียนชูจะเมินเฉย,ทว่าก็ยังคงถูกจับตาอยู่,ความลับของสวรรค์มากมาย,ที่เขาไม่ได้เอ่ยเปิดเผยออกมา,แต่ยิ่งเผยออกมามากเท่าใด,ก็จะยิ่งนำภัยมาให้!"ตี้เสวียนชาที่ส่ายหน้าไปมา.
"ถูกเทียนชูจับตามอง? ยิ่งเผยความลับมากเท่าไหร่,ก็จะยิ่งกลายเป็นภัย?"จงซานที่เผยท่าทางประหลาดใจออกมา.
เรื่องนี้,ตระกูลจางได้สร้างสิ่งใดเอาไว้อย่างงั้นรึ?
คาดไม่ถึงเลยว่าจะถูกเทียนชูจับตามองรึ?เทียนชูนั้นหาได้สนใจสิ่งมีชีวิตโดยทั่วไป,สถานะของตระกูลจางในใจของจงซานเพิ่มขึ้นเป็นอย่างมาก,ตระกูลจางคืออะไร?
ต้องรู้ด้วยว่าทุกสรรพสิ่งสิ่งมีชีวิตใต้หล้ามากมายไม่คู่ควรที่จะให้เทียนชูสนใจด้วยซ้ำ,ทว่าเซียนเซิงซือกับถูกเทียนชูจับตาดูอย่างงั้นรึ?
"จื่อจุ้นตี้,ท่านช่างรู้มากจริงๆ!"เซียนเซิงซือที่ฝืนยิ้มออกมา.
ตี้เสวียนชาที่ส่ายหน้าไปมา,กล่าวออกมาเบาๆ,"ไม่ใช่ว่าข้ารู้,ทว่าข้าเคยเห็นมันด้วยตาในอดีต,ตระกูลของเจ้าก็เหมือนกับเจ้าในเวลานี้,ถูกหมางเมินจนทำให้ตระกูลจางถูกลบออกไปไม่มีเหลือ,การที่เจ้ายังมีชีวิตอยู่นั้น,ต้องบอกว่าปาฏิหาริย์!"
"คงจะเป็นเช่นนั้น!"เซียนเซิงซือพยักหน้ารับ.
จงซานที่เข้าใจนิสัยของเซียนเซิงซือดี,ดูเหมือนว่าจะเป็นเรื่องที่ค่อนข้างระเอียดอ่อน,เซียนเซิงซือจะหยุดในทันที,และจะไม่เอ่ยสิ่งใด,ไม่ใช่ว่าเขาไม่ต้องการเอ่ย,หากแต่ยิ่งเอ่ยก็จะยิ่งได้รับความเจ็บช้ำจากภัยพิบัติที่ตามมา.
"ในเมื่อเป็นเช่นนี้,ข้าจะไม่เอ่ยอะไรมากมายนัก,สิ่งต่างๆในโลกหล้านั้นระเอียดอ่อน,การที่เซียนเซิงซือตัดสินใจเช่นนี้แล้ว,จงทำมันให้ดีที่สุด!"ตี้เสวียนชาพยักหน้า.
"อืม!"จงซานพยักหน้ารับด้วยเช่นกัน.
"ฟิ้ว!"
ตี้เสวียนชาที่บินขึ้นไปบนอากาศ.
ก่อนที่จะกลายเป็นแสงสีขาวหายไปอย่างรวดเร็ว.
ตี้เสวียนชาจากไปแล้ว,เหล่าผู้ฝึกตนที่มาสังเกตุการณ์,หลายคนก็จากไป,หลายคนเองก็ยังคงเฝ้ามองอยู่ห่างๆ.
ในหุบเขาแห่งหนึ่ง,ชายในชุดสีเหลือง,ดวงตาหรี่เล็ก,เขาก็คือเหล่าหวงของนิกายใต้เสวียนหวงนั่นเอง.
"เฉิน?เป็นร่างเฉินจริงๆ."เหล่าหวงที่เอ่ยออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"ดูเหมือน,เขาดูเหมือนเจ้าเฒ่าเจ้าเล่ห์จริงๆ,ควบคุมเจียงซือร่างเฉิน,ผู้สืบทอดเทียนตี้เสวียนหวง,สี่สาย,เจ้าเฒ่าเจ้าเล่ห์,นายน้อย......,คนผู้นี้สามารถใช้ได้อย่างไร,เซียนเซิงซือรึ?
เขาเป็นใคร? เขาเป็นเจ้าเด็กนั้นรึ?
ในอดีตเหล่าเสวียนไม่ได้สังหารเขาไปอย่างงั้นรึ?"เหล่าหวงที่เผยท่าทางสงสัย.
"ตูมมมม!"
โลงศพทั้งเก้าปรากฏ,เจียงซือร่างเฉินที่บินเข้าไปในโลงศพในทันที,ก่อนที่เซียนเซิงซือจะเก็บกับไปทั้งหมด.
จงซานที่กวาดตามองรอบๆก่อนที่จะเอ่ยออกมาว่า,"ไปเถอะ!"
"ครับ!"ทุกคนที่ตอบรับในทันที.
จงซานที่ก้าวออกมานำทุกคนออกจากสนามรบ.
จงซานจากไปแล้ว,เหล่าผู้ฝึกตนรอบๆที่ค่อยใจเย็นลง,บางคนที่พ่นลมหายใจยาวออกมา.
"ศิษย์พี่,ข้าติดสินใจแล้ที่จะเข้าร่วมต้าเจิ้ง!"ชายคนหนึ่งเอ่ยปาก.
"อาจารย์,ศิษย์ต้องการเข้าร่วมต้าเจิ้ง,มันเข้ากับนิสัยของศิษย์!"
"อาจารย์อา,ช่วยแจ้งกับอาจารย์ของข้าด้วย,บอกเขาว่าข้าเข้าร่วมต้าเจิ้ง!"
....................................
..................
......
หลังจากการต่อสู้จบลง,ดูเหมือนว่าจงซานจะเก็บเกี่ยวไปไม่ได้,การรับสมัครคนของต้าเจิ้ง,ทำให้สามารถรับเหล่ายอดฝีมือได้เป็นจำนวนมาก.
หลังจากที่ทุกคนจากไปหมดแล้ว,เหล่าหวงที่ปรากฏขึ้นมาช้าๆ,ก่อนที่จะเดินทางไปยังตำแหน่งที่เจียงซือเฉินปรากฏ,พร้อมกับกำดินขึ้นมา,ดมกลิ่น.
"เซียนเซิงซือรึ?
มีภูมิหลังที่แปลกประหลาด,ต้องรีบรายงานประมุขแล้ว!"เหล่าหวงเอ่ยออกมาอย่างเคร่งขรึม.
จากนั้น,เหล่าหวงที่บินจากไป,มุ่งตรงไปยังนิกายใต้เสวียนหวง.
ไม่กี่วันหลังจากนั้น.
ภายในหุบเขาของจงซาน.
สถานที่รับคนของต้าเจิ้งไม่ได้อยู่ที่นี่,ดังนั้นที่แห่งนี้จึงค่อนข้างเงียบสงบทีเดียว.
ภายในใจกลางห้องโถงนั้น,จงซานและเป่าเอ๋อที่จอ้งมองไปยังเตาปรุงยา,จดจ้องแสงสีแดงที่ปกคลุมร่างเซียนเซียน,ขณะที่ฟังรายงานของจินเผิง.
"รายงานเซิ่งหวัง,หากไม่นับกลุ่มของไท่จื่อสามคน,เซียนเซิงเซิ่งได้รับเซียนบรรพชนสองคน,เซียนโบราณ
25 คน,200 ต้าเซียนเข้าร่วมศาลเทวะต้าเจิ้ง!"จินเผิงที่เอ่ยออกมาด้วยความตื่นเต้น.
"อืม!"จงซานพยักหน้ารับ,ก่อนที่จะยกมือขึ้นให้จินเผิงหยุดพูด.
"ครับ!"จินเผิงที่พยักหน้ารับในทันที.
จงซานและเป่าเอ๋อที่จ้องมองไปยังเตาปรุงยา,เพราะว่าเวลานี้ดวงตาของเซียนเซียนเริ่มขยับ.
"พริบ,พริบ!"
ดวงตาของนางที่ขยับ,ท้ายที่สุดเซียนเซียนก็ลืมตาขึ้น.
"จงซาน,เจี่ยเจี่ยเป่าเอ๋อ!"เซียนเซียนเอ่ย.
"มีตรงใหนที่ไม่สบายหรือไม่?"เป่าเอ๋อที่เอ่ยออกมาในทันที.
"ไม่,แม้แต่รู้สึกว่าข้าเพิ่งตัดผ่านระดับได้ด้วย!"เซียนเซียนที่ส่ายหน้าไปมา.
"เช่นนั้นก็ดีแล้ว!"เป่าเอ๋อที่พ่นลมหายใจ.
"เจี่ยเจี่ยเป่าเอ๋อ,ขอบคุณ,รบกวนท่านหลายวันมานี้!"เซียนเซียนที่เอ่ยออกมาเบาๆ.
"ไม่เลย,ไม่เป็นไรก็ดีแล้ว!"เป่าเอ๋อที่เผยยิ้มออกมา.
"จงซาน,ข้าไม่ฟังคำพูดของเจ้าในเวลานั้น,ดังนั้น....!"เซียนเซียนที่เอ่ยออกมาด้วยท่าทางละอายใจ.
"ฮ่าฮ่า,ข้ารู้อยู่แล้วว่าเจ้าจะขัดคำสั่ง,หากไม่ขัดคำสั่งจะเป็นเซียนเซียนได้อย่างไร!"จงซานที่เอ่ยออกมาด้วยรอยยิ้ม.
เซียนเซียนที่ใบหน้าแดงเล็กน้อย,ก่อนที่จะเปลี่ยนเป็นจริงจัง,และกล่าวออกมาเสียงสั่น,"ขอบคุณ,จงซาน!"
"หืม? ขอบคุณข้า?
ทำไม?"จงซานที่เผยท่าทางสงสัย.
"แม้นว่าข้าจะหมดสติ,ทว่าคำพูดที่เจ้าเอ่ยออกมานั้น,ข้าเองก็ได้ยิน!"เซียนเซียนที่กล่าวพลางถอนหายใจ.
"หืม? เจ้ารู้ว่าตี้เสวียนชามาด้วยอย่างงั้นรึ?"จงซานเองก็ไม่รู้จะอธิบายเซียนเซียนอย่างไรเช่นกัน,แท้จริงแล้วนางก็รู้อยู่แล้วนั่นเอง.
"ข้าคิดว่าท่านปู่ อีกไม่นาน,จะต้องเอาชนะตี้ซือเทียนได้อย่างแน่นอน!"เซียนเซียนที่กล่าวออกมาด้วยเสียงหนักแน่น,พร้อมกับกำหมัดเล็กๆของนางแน่น.
"ข้าเองก็เชื่อในตัวตี้เสวียนชา,ทว่าก่อนหน้านี้ข้าทำให้เจ้าลำบาก!"จงซานที่ส่ายหน้าไปมา.
"ไม่เลย,กล่าวตามตรงไม่มีอะไรเลย,ขอเพียงท่านปู่กลับมาได้ก็ดีแล้ว!"เซียนเซียนที่เอ่ยออกมาเสียงสั่น,หัวใจที่บางเบา.
จงซานและเป่าเอ๋อต่างก็จ้องมองหน้ากันและกัน,ทั้งสองคนเข้าใจดี,แม้นว่าเซียนเซียนภายนอกจะร่าเริง,ทว่าการที่นางไม่เห็นตี้เสวียนชา,ย่อมทำให้นางอดเศร้าไม่ได้.
"ออกมาเถอะ,ข้าจะเล่าเรื่องน่าสนุกสนานในทวีปกลางให้เจ้าฟัง!"
เป่าเอ๋อที่นำนางออกมาจากเตาปรุงยา,ก่อนที่จะหาเรื่องเพื่อพูดคุยกับนางหวังว่าจะบรรเทาจิตใจที่เศร้าโศกของนางได้.
Chapter 1311 Zang Family inheritance
葬家传承
มรดกตระกูลจาง.
สวรรค์ทอดทิ้ง,โชควาสนา,คำอวยพรของสวรรค์,ทุกอย่างจะถูกเมิน,การมีอยู่องตระกูลจากนั้นได้ถูกสวรรค์ลืมแล้ว,ทว่าจงซานที่รู้เรื่องนี้จึงกล่าวปฏิญาณที่จะอวยพรเซียนเซิงซือแทน.
ตี้เสวียนชาที่จ้องมองไปยังจงซาน,ท้ายที่สุดก็พยักหน้ารับ,เผยยิ้มเป็นนัยน์,"ดี,เจ้าช่างมีจิตใจที่หาญกล้า,ไม่รู้ว่าจะสามารถต้านได้ถึงเมื่อไหร่!"
"ไม่จำเป็นต้องต้าน,เรื่องของต้าเจิ้งก็เหมือนกับแม่น้ำมากมายหลายสายที่ไหลลงสู่ทะเล,ข้า,จงซานรับปาก,แม้นว่าสวรรค์จะล่มสลาย,ข้าก็จะก้าวออกไปต้าน!"จงซานที่ส่ายหน้าไปมา.
"เฉินเอง,ก็จะภัคดี,จนกว่าหัวใจจะหยุดเต้น!"เซียนเซิงซือที่กล่าวออกมาด้วยอารมณ์ความรู้สึก.
"อืม!"จงซานพยักหน้ารับ.
ตี้เสวียนชาที่จ้องมองเซียนเซิงซือ,ท้ายที่สุดก็ถอนหายใจเบาๆ,"ในเมื่อนี้คือเส้นทางที่เจ้าเลือก,หลังจากนี้ก็จำต้องรับแบกรับความรับผิดชอบด้วย,เซียนเซิงซือ?
ในเวลานี้เจ้ายังไม่สมบูรณ์,ขอเพียงได้รับมรดกตระกูลจางอย่างสมบูรณ์,ใต้หล้าแห่งนี้,เจ้าจะเหนือกว่าข้ามาก!"
"หืม?"จงซานที่ขมวดคิ้วไปมา.
ใต้หล้าแห่งนี้,เหนือกว่าตี้เสวียนชาอย่างงั้นรึ?
ตี้เสวียนชาเป็นใคร,เขาคือตี้ซือเทียนที่สั่นสะเทือนโลกเมื่อ
90
ล้านปีที่แล้ว,เป็นเผ่าหมาป่าในยุคโบราณ,เขาที่มีความรู้ความเข้าใจในโลกใบใหญ่เป็นอย่างมาก,หากแต่ตี้เสวียนชากับบอกว่ายังด้อยกว่าเซียนเซิงซืออีกรึ?
อะไรคือมรดกของตระกูลจาง?
"ทว่า,ถึงเขาจะถูกสวรรค์ทอดทิ้งก็ตาม,แม้นว่าเทียนชูจะเมินเฉย,ทว่าก็ยังคงถูกจับตาอยู่,ความลับของสวรรค์มากมาย,ที่เขาไม่ได้เอ่ยเปิดเผยออกมา,แต่ยิ่งเผยออกมามากเท่าใด,ก็จะยิ่งนำภัยมาให้!"ตี้เสวียนชาที่ส่ายหน้าไปมา.
"ถูกเทียนชูจับตามอง? ยิ่งเผยความลับมากเท่าไหร่,ก็จะยิ่งกลายเป็นภัย?"จงซานที่เผยท่าทางประหลาดใจออกมา.
เรื่องนี้,ตระกูลจางได้สร้างสิ่งใดเอาไว้อย่างงั้นรึ?
คาดไม่ถึงเลยว่าจะถูกเทียนชูจับตามองรึ?เทียนชูนั้นหาได้สนใจสิ่งมีชีวิตโดยทั่วไป,สถานะของตระกูลจางในใจของจงซานเพิ่มขึ้นเป็นอย่างมาก,ตระกูลจางคืออะไร?
ต้องรู้ด้วยว่าทุกสรรพสิ่งสิ่งมีชีวิตใต้หล้ามากมายไม่คู่ควรที่จะให้เทียนชูสนใจด้วยซ้ำ,ทว่าเซียนเซิงซือกับถูกเทียนชูจับตาดูอย่างงั้นรึ?
"จื่อจุ้นตี้,ท่านช่างรู้มากจริงๆ!"เซียนเซิงซือที่ฝืนยิ้มออกมา.
ตี้เสวียนชาที่ส่ายหน้าไปมา,กล่าวออกมาเบาๆ,"ไม่ใช่ว่าข้ารู้,ทว่าข้าเคยเห็นมันด้วยตาในอดีต,ตระกูลของเจ้าก็เหมือนกับเจ้าในเวลานี้,ถูกหมางเมินจนทำให้ตระกูลจางถูกลบออกไปไม่มีเหลือ,การที่เจ้ายังมีชีวิตอยู่นั้น,ต้องบอกว่าปาฏิหาริย์!"
"คงจะเป็นเช่นนั้น!"เซียนเซิงซือพยักหน้ารับ.
จงซานที่เข้าใจนิสัยของเซียนเซิงซือดี,ดูเหมือนว่าจะเป็นเรื่องที่ค่อนข้างระเอียดอ่อน,เซียนเซิงซือจะหยุดในทันที,และจะไม่เอ่ยสิ่งใด,ไม่ใช่ว่าเขาไม่ต้องการเอ่ย,หากแต่ยิ่งเอ่ยก็จะยิ่งได้รับความเจ็บช้ำจากภัยพิบัติที่ตามมา.
"ในเมื่อเป็นเช่นนี้,ข้าจะไม่เอ่ยอะไรมากมายนัก,สิ่งต่างๆในโลกหล้านั้นระเอียดอ่อน,การที่เซียนเซิงซือตัดสินใจเช่นนี้แล้ว,จงทำมันให้ดีที่สุด!"ตี้เสวียนชาพยักหน้า.
"อืม!"จงซานพยักหน้ารับด้วยเช่นกัน.
"ฟิ้ว!"
ตี้เสวียนชาที่บินขึ้นไปบนอากาศ.
ก่อนที่จะกลายเป็นแสงสีขาวหายไปอย่างรวดเร็ว.
ตี้เสวียนชาจากไปแล้ว,เหล่าผู้ฝึกตนที่มาสังเกตุการณ์,หลายคนก็จากไป,หลายคนเองก็ยังคงเฝ้ามองอยู่ห่างๆ.
ในหุบเขาแห่งหนึ่ง,ชายในชุดสีเหลือง,ดวงตาหรี่เล็ก,เขาก็คือเหล่าหวงของนิกายใต้เสวียนหวงนั่นเอง.
"เฉิน?เป็นร่างเฉินจริงๆ."เหล่าหวงที่เอ่ยออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"ดูเหมือน,เขาดูเหมือนเจ้าเฒ่าเจ้าเล่ห์จริงๆ,ควบคุมเจียงซือร่างเฉิน,ผู้สืบทอดเทียนตี้เสวียนหวง,สี่สาย,เจ้าเฒ่าเจ้าเล่ห์,นายน้อย......,คนผู้นี้สามารถใช้ได้อย่างไร,เซียนเซิงซือรึ?
เขาเป็นใคร? เขาเป็นเจ้าเด็กนั้นรึ?
ในอดีตเหล่าเสวียนไม่ได้สังหารเขาไปอย่างงั้นรึ?"เหล่าหวงที่เผยท่าทางสงสัย.
"ตูมมมม!"
โลงศพทั้งเก้าปรากฏ,เจียงซือร่างเฉินที่บินเข้าไปในโลงศพในทันที,ก่อนที่เซียนเซิงซือจะเก็บกับไปทั้งหมด.
จงซานที่กวาดตามองรอบๆก่อนที่จะเอ่ยออกมาว่า,"ไปเถอะ!"
"ครับ!"ทุกคนที่ตอบรับในทันที.
จงซานที่ก้าวออกมานำทุกคนออกจากสนามรบ.
จงซานจากไปแล้ว,เหล่าผู้ฝึกตนรอบๆที่ค่อยใจเย็นลง,บางคนที่พ่นลมหายใจยาวออกมา.
"ศิษย์พี่,ข้าติดสินใจแล้ที่จะเข้าร่วมต้าเจิ้ง!"ชายคนหนึ่งเอ่ยปาก.
"อาจารย์,ศิษย์ต้องการเข้าร่วมต้าเจิ้ง,มันเข้ากับนิสัยของศิษย์!"
"อาจารย์อา,ช่วยแจ้งกับอาจารย์ของข้าด้วย,บอกเขาว่าข้าเข้าร่วมต้าเจิ้ง!"
....................................
..................
......
หลังจากการต่อสู้จบลง,ดูเหมือนว่าจงซานจะเก็บเกี่ยวไปไม่ได้,การรับสมัครคนของต้าเจิ้ง,ทำให้สามารถรับเหล่ายอดฝีมือได้เป็นจำนวนมาก.
หลังจากที่ทุกคนจากไปหมดแล้ว,เหล่าหวงที่ปรากฏขึ้นมาช้าๆ,ก่อนที่จะเดินทางไปยังตำแหน่งที่เจียงซือเฉินปรากฏ,พร้อมกับกำดินขึ้นมา,ดมกลิ่น.
"เซียนเซิงซือรึ?
มีภูมิหลังที่แปลกประหลาด,ต้องรีบรายงานประมุขแล้ว!"เหล่าหวงเอ่ยออกมาอย่างเคร่งขรึม.
จากนั้น,เหล่าหวงที่บินจากไป,มุ่งตรงไปยังนิกายใต้เสวียนหวง.
ไม่กี่วันหลังจากนั้น.
ภายในหุบเขาของจงซาน.
สถานที่รับคนของต้าเจิ้งไม่ได้อยู่ที่นี่,ดังนั้นที่แห่งนี้จึงค่อนข้างเงียบสงบทีเดียว.
ภายในใจกลางห้องโถงนั้น,จงซานและเป่าเอ๋อที่จอ้งมองไปยังเตาปรุงยา,จดจ้องแสงสีแดงที่ปกคลุมร่างเซียนเซียน,ขณะที่ฟังรายงานของจินเผิง.
"รายงานเซิ่งหวัง,หากไม่นับกลุ่มของไท่จื่อสามคน,เซียนเซิงเซิ่งได้รับเซียนบรรพชนสองคน,เซียนโบราณ
25 คน,200 ต้าเซียนเข้าร่วมศาลเทวะต้าเจิ้ง!"จินเผิงที่เอ่ยออกมาด้วยความตื่นเต้น.
"อืม!"จงซานพยักหน้ารับ,ก่อนที่จะยกมือขึ้นให้จินเผิงหยุดพูด.
"ครับ!"จินเผิงที่พยักหน้ารับในทันที.
จงซานและเป่าเอ๋อที่จ้องมองไปยังเตาปรุงยา,เพราะว่าเวลานี้ดวงตาของเซียนเซียนเริ่มขยับ.
"พริบ,พริบ!"
ดวงตาของนางที่ขยับ,ท้ายที่สุดเซียนเซียนก็ลืมตาขึ้น.
"จงซาน,เจี่ยเจี่ยเป่าเอ๋อ!"เซียนเซียนเอ่ย.
"มีตรงใหนที่ไม่สบายหรือไม่?"เป่าเอ๋อที่เอ่ยออกมาในทันที.
"ไม่,แม้แต่รู้สึกว่าข้าเพิ่งตัดผ่านระดับได้ด้วย!"เซียนเซียนที่ส่ายหน้าไปมา.
"เช่นนั้นก็ดีแล้ว!"เป่าเอ๋อที่พ่นลมหายใจ.
"เจี่ยเจี่ยเป่าเอ๋อ,ขอบคุณ,รบกวนท่านหลายวันมานี้!"เซียนเซียนที่เอ่ยออกมาเบาๆ.
"ไม่เลย,ไม่เป็นไรก็ดีแล้ว!"เป่าเอ๋อที่เผยยิ้มออกมา.
"จงซาน,ข้าไม่ฟังคำพูดของเจ้าในเวลานั้น,ดังนั้น....!"เซียนเซียนที่เอ่ยออกมาด้วยท่าทางละอายใจ.
"ฮ่าฮ่า,ข้ารู้อยู่แล้วว่าเจ้าจะขัดคำสั่ง,หากไม่ขัดคำสั่งจะเป็นเซียนเซียนได้อย่างไร!"จงซานที่เอ่ยออกมาด้วยรอยยิ้ม.
เซียนเซียนที่ใบหน้าแดงเล็กน้อย,ก่อนที่จะเปลี่ยนเป็นจริงจัง,และกล่าวออกมาเสียงสั่น,"ขอบคุณ,จงซาน!"
"หืม? ขอบคุณข้า?
ทำไม?"จงซานที่เผยท่าทางสงสัย.
"แม้นว่าข้าจะหมดสติ,ทว่าคำพูดที่เจ้าเอ่ยออกมานั้น,ข้าเองก็ได้ยิน!"เซียนเซียนที่กล่าวพลางถอนหายใจ.
"หืม? เจ้ารู้ว่าตี้เสวียนชามาด้วยอย่างงั้นรึ?"จงซานเองก็ไม่รู้จะอธิบายเซียนเซียนอย่างไรเช่นกัน,แท้จริงแล้วนางก็รู้อยู่แล้วนั่นเอง.
"ข้าคิดว่าท่านปู่ อีกไม่นาน,จะต้องเอาชนะตี้ซือเทียนได้อย่างแน่นอน!"เซียนเซียนที่กล่าวออกมาด้วยเสียงหนักแน่น,พร้อมกับกำหมัดเล็กๆของนางแน่น.
"ข้าเองก็เชื่อในตัวตี้เสวียนชา,ทว่าก่อนหน้านี้ข้าทำให้เจ้าลำบาก!"จงซานที่ส่ายหน้าไปมา.
"ไม่เลย,กล่าวตามตรงไม่มีอะไรเลย,ขอเพียงท่านปู่กลับมาได้ก็ดีแล้ว!"เซียนเซียนที่เอ่ยออกมาเสียงสั่น,หัวใจที่บางเบา.
จงซานและเป่าเอ๋อต่างก็จ้องมองหน้ากันและกัน,ทั้งสองคนเข้าใจดี,แม้นว่าเซียนเซียนภายนอกจะร่าเริง,ทว่าการที่นางไม่เห็นตี้เสวียนชา,ย่อมทำให้นางอดเศร้าไม่ได้.
"ออกมาเถอะ,ข้าจะเล่าเรื่องน่าสนุกสนานในทวีปกลางให้เจ้าฟัง!"
เป่าเอ๋อที่นำนางออกมาจากเตาปรุงยา,ก่อนที่จะหาเรื่องเพื่อพูดคุยกับนางหวังว่าจะบรรเทาจิตใจที่เศร้าโศกของนางได้.
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
ปัจจุบันแปลจบแล้ว 1672 ตอน สนใจติดต่อเข้ากลุ่มลับได้ครับ
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ แปลจบแล้ว.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น