Immortality Chapter 1310 The graciousness of Heaven and Earth
Chapter 1310 The graciousness of Heaven and
Earth
天地之恩
การตอบแทนของฟ้าดิน.
กลิ่นอายที่หนักหน่วงรุนแรงเต็มไปด้วยจิตสังหารที่ถูกยิงออกมาจากเนตรเทียนชู!
"ครืนนนน~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
ดินแดนเหล่ยหยินที่กำลังสั่นไปมาอีกครั้ง,แผ่นดินไหวอย่างรุนแรง,เนตรเทียนชูที่กำลังโกรธเกรี้ยว.
เหล่าอรหันต์ที่ต้องใช้ต้าเต๋าออกมา,แม้นว่าจะยืนอยู่บนแท่นบูชาฟ้าดิน,ใบหน้าของพวกเขาที่เผยท่าทางตื่นตระหนกตกใจ.
ดวงตะวันและจันทรากำลังเข้าปะทะกันแล้ว,อันเกิดจากยอดฝีมือไร้คู่เปรียบสองคนของโลกใบใหญ่ที่สร้างความวุ่นวาย,จะเกิดเรื่องที่ใหญ่โตขึ้นบนสวรรค์และปฐพี,ทำให้เนตรเทียนชูต้องปรากฏ,เรื่องนี้จะไม่ให้สวรรค์สูงสุดโกรธเกรี้ยวได้อย่างไร?
ความโกรธเกรี้ยวในครั้งนี้,แม้แต่ผู้ฝึกตนบางคนที่ยืนอยู่บนแท่นบูชาฟ้าดิน,ยังสัมผัสได้ถึงแรงสั่นสะเทือนของหัวใจของพวกเขา.
"วูซซซซซ!"
แท่นบูชาฟ้าดินของลู่หย๋าที่สั่นไหวอย่างรุนแรงแม้แต่ส่องแสงสว่างขึ้นในทันที,ซึ่งอยู่ไม่ห่างจากตี้เสวียนชาและไท่อี้,ลู่หย๋าที่ดวงตาเบิกกว้าง,เพราะว่าเขาเป็นปราชญ์เทพ,นอกจากนี้ปราชญ์เทพที่อยู่ใกล้,ปราชญ์เทพที่เป็นผู้นำของคนทั่วหล้า,กลับยอมปล่อยให้เรื่องใหญ่นี้เกิดขึ้น,แน่นอนย่อมทำให้สวรรค์โกรธเกรี้ยวเป็นธรรมดา.
ลู่หย๋าที่ใบหน้าเปลี่ยนสีแข็งค้าง,เต็มไปด้วยความตื่นตะหนักตกใจ,หวาดหวั่นขึ้นในทันที,ก่อนที่จะเริ่งรีบเอ่ยออกมาด้วยความเคารพ,"เกินกว่าที่ลู่หย๋าจะควบคุมได้,ลู่หย๋าไม่สามารถหยุดได้."
ลู่หย๋าไม่สามารถหยุดได้,เขาที่แก้ตัวทันทีว่าไม่สามารถห้ามได้,ใช่แล้ว,การที่สามารถเคลื่อนดวงอาทิตย์,และเคลื่อนย้ายดวงจันทร์ได้เช่นนี้,ปราชญ์เทพทั่วไปไม่มีทางหยุดได้.
ตี้เสวียนชาและไท่อี้ทรงพลังเกินไป,การต่อสู้นี้เกินกว่าที่จะมีใครห้ามได้.
เนตรเทียนชูที่จ้องเขม็งไปยังลู่หย๋า,ลู่หย๋าที่ได้แต่กล่าวแก้ตัวอย่างสงบ.
"พรึดดด!"
ลำแสงขาวดำที่พุ่งออกมา,จากบนท้องฟ้า,พุ่งตรงไปยังทางใต้,กลายเป็นเส้นตรงไปยังทิศของลู่หย๋า.
"ตูมมม ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
ลำแสงที่รุนแรงน่าเกรงขามกระแทกร่างลู่หย๋า,ลู่หย๋าที่ไม่ขัดขึ้น,หลังจากเกิดระเบิดขึ้น,ลำแสงขาวดำก็สลายหายไป,ร่างกายของลู่หย๋าที่สั่นไปมาอย่างรุนแรง,ดวงตาที่ปรากฏเส้นโลหิตฝอยขึ้นเต็มไปหมด,เขาที่อยู่ในสภาพอนาถไปในทันที.
ลงโทษ,นี่คือการลงโทษของเทียนชู!
ไม่มีใครรู้ว่าการลงโทษนี้คงอะไร,ทว่ารู้เพียงว่าลู่หย๋าที่ได้รับบาดเจ็บแน่นอน.
"ขอบคุณเทียนชู!"ชใบหน้าของลู่หย๋าที่กระตุก,ก่อนที่จะเอ่ยออกมาด้วยความเคารพ.
ทว่าในเวลาเดียวกันนั้น,ก็เกิดเสียงดังกึกก้องที่อีกฝั่ง,ในหุบเขาอีกแห่งเช่นกัน.
มีมุมปากของเทียนโจวจื่อมีโลหิตไหลออกมา,ร่างกายที่สั่นเทิมใบหน้าบิดเบี้ยว,เขาที่ต้องได้รับการลงโทษเพราะเขาอยู่ในดินแดนเหล่ยหยินด้วยอย่างงั้นรึ?
"ขอบคุณเทียนชู!"เทียนโจวจื่อที่อยู่ในสภาพอนาจกล่าวออกมาด้วยความเคารพ.
หลังจากที่ลงโทษปราชญ์เทพแล้ว,จากนั้นก็เทียนชูก็หันหน้าไปยังตี้เสวียนชาและไท่อี้,สองตัวการของเรื่องในครั้งนี้.
เหมือนเมื่อครั้งที่เคยเกิดขึ้นที่ทวีปภาคเหนือ,ในครั้งนั้น,ยังไม่ได้เกิดภัยพิบัติใดๆนัก,เฉิงโห่วที่ยังสามารถควบคุมสถานการณ์เอาไว้ได้,เฉิงโห่วที่เป็นผู้นำของทุกสิ่งมีชีวิตของโลกหล้า,เขาถูกเทียนชูลงโทษ,ส่วนจงซานนั้นไม่ได้รับการลงโทษแต่อย่างใด.
ทว่าในครั้งนี้แตกต่างออกไป,ครั้งนี้ปราชญ์เทพไม่สามารถขัดขวางภัยเอาไว้ได้,เทียนชูนอกจากจะลงโทษปราชญ์เทพแล้ว,ยังจะลงโทษตัวการด้วย.
ดวงตาสีขาวดำที่,จ้องมองด้วยแววตาเย็นชาไม่แยแส.
อำนาจสวรรค์ที่โถมทับไปยังตี้เสวียนชาและไท่อี้.
"ครืนนนน ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
ร่างของทั้งสองที่ถูกกดจมลงบนพื้นร้อยจั้ง,เพียงแค่การมอง.
ที่ไกลออกไป,จงซานที่ต้องขมวดคิ้วแน่น,ในอดีตเจี่ยหยิน,ไท่ซ่าง,จุนถี,เพราะว่าต่อต้านเทียนชู,หลังจากที่พวกเขาจุติ,เมื่อถูกเทียนชูพบเข้า,ก็ถูกทำลายลบหายสลายอย่างสมบูรณ์.
ราชันย์ตะวันออกไท่อี้,เหมือนได้ยินข่าวว่าเพราะว่าต่อต้านเทียนชูทำให้ศาลสวรรค์เหยาจู่ในครั้งนั้นล่มสลายหรือไม่?
เนตรเทียนชูพบเข้าแล้ว,จะกำจัดเขาให้สิ้นหรือไม่?
ในเวลาเดียวกัน,จงซานทีเผยท่าทางกังวลตี้เสวียนชาเช่นกัน.
ทั้งสองที่ถูกกดลงบนผืนโลก,พร้อมกับเงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้าด้วยเช่นกัน,เนตรเทียนชูที่จ้องมองไปยังพวกเขา.
"ครืนนนน ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!
„
เกิดระเบิดดังสนั่น,ดูเหมือนว่าเนตรเทียนชูจะดูดซับพลังฟ้าดินเข้ามา,ก่อนที่จะควบรวมจ้องมองลงไป.
"วูซซซซซ!"
แสงสีน้ำเงินที่ถูกรวมเข้าด้วยกัน.
”!”
แสงสีน้ำเงินที่ล่วงหล่นลงมาจากท้องฟ้า,ก่อนที่จะพุ่งผ่าน,อาบไล้ไปยังพื้นที่แห่งหนึ่ง.
แสงสีน้ำเงินที่พุ่งตรงลงมา,ราชันย์ตะวันออกไท่อี้ที่ใบหน้าเปลี่ยนเป็นซับซ้อน.
"ทำไม!"ราชันย์ตะวันออกไท่อี้ที่ใบหน้าเปลียนสี
คำรามขึ้นไปบนฟ้า.
"ตูมมมม ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
แสงสีเงินที่ถูกยิงไปยังร่างของไท่อี้,เร็วมาก,ความเร็วที่ไม่มีทางที่จะหลบพ้น,ปกคลุมร่างของไท่อี้,ก่อนที่จะเกิดระเบิดเสียงดังสนั่น,แรงระเบิดทำให้สถานที่ไท่อี้ยืนอยู่เกิดระเบิดอย่างรุนแรง.
เหล่าผู้ฝึกตนรอบๆที่แม้ไม่ได้เงยหน้า,หากแต่แสงสีน้ำเงินสว่างเจ้า,ก็ทำให้พวกเขาหน้ามืดไปเช่นกัน.
ส่วนจงซานนั้นต้องขมวดคิ้วไปมา,เพราะว่าแสงสีน้ำเงินนั้น,คาดไม่ถึงเลยว่า,มันคือแสงแห่งความโชคร้าย,มันคล้ายกับแสงจากเนตรนิมิตร้ายของจงซาน,มันคือพลังอย่างเดียวกันหรือไม่?
"ท่านพ่อ!"ใบหน้าของลู่หย๋าที่เผยท่าทางเป็นกังวล,ทว่าต่อหน้าเทียนชู,เขาย่อมไม่กล้าเข้าไปใกล้.
"ตูมมมม ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
ฝุ่นผงที่คละคลุ้งรอบๆที่ค่อยๆสลายหายไป,ราชันย์ตะวันออกไท่อี้ที่เวลานี้มีรอยแผลมากมายเต็มไปหมด,คุกเข่าลงข้างหนึ่ง,ไม่ใช่คุกเข่าให้สวรรค์,ทว่าเขาได้รับบาดเจ็บหนัก,จนไม่สามารถยืนอยู่ได้.
"ไม่ตายอีกรึ?"จงซานท่อยู่ไกลออกไปต้องหรี่ตาจ้องมอง.
คาดไม่ถึงเลยว่าราชันย์ตะวันออกไท่อี้,จะไม่ถึงเทียนชูลบออกไป?
ทำไมเป็นเช่นนี้? ทำไมก่อนหน้านี้ลบเจี่ยหยิน,ไท่ซ่าง,จุนถีล่ะ? ครั้งนี้เทียนชูไม่ลบไท่อี้ให้สลายหายไป?
ไท่อี้ในเวลานี้ใบหน้ามืดคลึ้มเต็มไปด้วยความดุร้าย.
ไท่อี้ที่จ้องมองไปยังตี้เสวียนชาที่อยู่ตรงข้าม,ตี้เสวียนชาที่ไม่เป็นอะไรเลย,เทียนชูไม่ได้ลงโทษตี้เสวียนชา.
"ทำไม? ทำไมเขาไม่เป็นไร?"ไท่อี้ที่ได้รับบาดเจ็บหนัก,ใบหน้าที่เงยขึ้นมองเทียนชูด้วย
ไท่อี้ที่ชี้ไปยังตี้เสวียชา,ไม่อยากเชื่อว่าว่าตัวเองไม่ถึงเทียนชูลบออกไป,แต่ที่เหลือเชื่อยิ่งกว่านั้น,คือทำไมตี้เสวียนชาถึงไม่เป็นไร?
ไท่อี้ที่เต็มไปด้วยความงงงวย,ไม่พอใจ,รู้สึกไม่พอใจเป็นอย่างมาก,ทำไมเป็นเช่นนี้,นี่มันเกิดอะไรขึ้น,ตี้เสวียนชา,เองก็ควรจะได้รับโทษบ้างไม่มาก็น้อย,ทว่าทำไมเขาไม่เป็นไร?
ทว่า,เนตรเทียนชูหาได้สนใจไท่อี้,เวลานี้ดวงตาที่ใหญ่ยักษ์ค่อยๆหลับลง,เตรียมที่จะถอยหายไป.
"ทำไม,ทำไมมันไม่ถูกลงโทษ?"ราชันย์ตะวันออกที่ตะโกนออกมาเสียงดัง.
"ท่านพ่อ!"ลู่หย๋าที่เร่งรีบบินออกไปในทันที.
เนตรเทียนชูได้ถอยกลับคืนไปแล้ว,ลู่หย๋าจึงสามารถเคลื่อนไหวได้,แม้ว่าลู่หย๋าจะถูกลงโทษ,ทว่าก็ไม่ได้หนักขนาดนั้น.
ลู่หย๋าที่เริ่งรีบเข้าไปช่วยเหลือไท่อี้,ที่เวลานี้กำลังจ้องมองตะโกนขึ้นไปบนท้องฟ้าด้วยน้ำเสียงที่รู้สึกไม่ยุติธรรม,หากแต่เทียนจูหาได้ใส่ใจ,เนตรเทียนชูหายไปแล้ว,เมฆสีเหลืองเองก็สลายหายไป.
ไท่อี้จ้องมองอย่างไม่อยากเชื่อจดจ้องมองไปยังตี้เสวียนชา.
"ทำไมเจ้าไม่เป็นไร?"ไท่อี้ที่กล่าวออกมาด้วยความไม่เข้าใจ.
ตี้เสวียนชาที่เผยยิ้มอย่างเย็นชาออกมา,"ในโลกใบใหญ่นั้น,ข้ามีความดีความชอบมากมาย,เทียนชูจะลงโทษข้าได้อย่างไร?"
"เจ้า!"ไท่อี้ที่ชี้ไปยังตี้เสวียนชา.
"รากฐานของสวรรค์และปฐพีมีมากมายนับไม่ถ้วน,ฟ้ารู้ดินรู้,เจ้าเอาอะไรมาเทียบกับข้า?
เจ้าไม่เคยสร้างความดีความชอบต่อฟ้าดิน,ที่คิดแต่จะต่อต้านสวรรค์,สวรรค์จะช่วยเจ้าได้อย่างไร?
สวรรค์ไม่ลบเจ้าทิ้งไป,เพียงแค่นี้ก็ปรานีเจ้ามากแล้ว,ไร้ซึ่งความเคารพต่อฟ้าดิน,เจ้าก็ไม่เหลืออะไรแล้ว!"ตี้เสวียนชาที่เอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงเย็นชา.
"ตี้เสวียนชา!"ไท่อี้ที่ชี้ไปยังตี้เสวียนชาเห็นชัดเจนว่าเขาแทบบ้าไปแล้ว.
"สั่งสอนพอหอมปากหอมคอ,ครั้งหน้าหากเจ้ากล้าทำคิดร้ายต่อหลานสาวของข้า,ข้าจะสังหารพวกเจ้าทั้งศาลสวรรค์!"ตี้เสวียนชาที่กล่าวตะคอกเสียงดัง.
เหล่าผู้ฝึกตนรอบๆ,ที่คุกเข่าจากการมาของเทียนชู,ขณะที่พวกเขาลุกขึ้น,ก็ได้ยินคำพูดของตี้เสวียนชาในทันที.
หลานสาว? คิดร้ายต่อหลานสาว? ตี้เซียนเซียน?
เหมือนดั่งยูไล,เพราะว่าตี้เสวียนช้ามาแก้แค้นให้ตี้เซียนเซียน,จึงมาหาเรื่องไท่อี้อย่างงั้นรึ?ดูเหมือนว่าก่อนหน้านี้ไท่อี้และลู่หย๋ามีส่วนร่วมด้วยอย่างงั้นรึ?
ตี้เสวียนชาที่มาชำระแค้นอย่างงั้นรึ?
แทบจะในทันที,เหล่าผู้ฝึกตนมากมายที่อยู่รอบๆหัวใจสั่นไหว,พวกเขารับรู้และสลักเอาไว้ในใจว่าจะไม่ไปยุ่งเกี่ยวกับตี้เซียนเซียนแน่นอน,กับเทพแห่งความดุร้ายอยู่ที่นี่,ใครจะกล้าคิดอะไรกับตี้เซียนเซียน?
นี่ไม่เท่ากับแส่หาความตายเท่านั้นรึ?
ดูเหมือนว่า,เป้าหมายที่แท้จริงของตี้เสวียนชาก็สำเร็จแล้วเช่นกัน.
ในเวลานี้ตี้เสวียนชาเข้าใจว่าถึงต่อสู้ไปอีกก็ไม่มีความหมาย,อีกอย่างในเวลานี้เขาไม่สามารถสังหารอีกฝ่ายได้,ถึงแม้นว่าอีกฝ่ายจะบาดเจ็บ,เพราะว่าตี้เสวียนชานั้นรู้ว่า,ไท่อี้ยังมีอีกร่างหนึ่ง,ราชันย์จุน.
"ไป!"ไท่อี้ที่กล่าวออกมาด้วยท่าทางเศร้าใจ.
"อืม!"ลู่หย๋าที่พยักหน้ารับ.
ทั้งคู่ที่บินออกไป,พุ่งตรงไปยังทิศใต้.
ไท่อี้,ลู่หย๋า,ถูกเทียนชูลงโทษ,พลังของพวกเขาในเวลานี้ตกลงเป็นอย่างมาก,อีกอย่างชื่อเสียงของพวกเขาในทวีปกลางนั้นเสียหายเป็นอย่างมาก,ไม่มีประโยชน์ที่จะอยู่ต่อ.
"ประมาทจงซานเกินไปหน่อย!"ใบหน้าของไท่อี้ที่บินไปกล่าวออกมาด้วยความห่อเหี่ยวใจ.
"จงซาน!"ลู่หย๋าที่เผยท่าทางเจ็บใจขึ้นมาทันทีเช่นกัน.
มีดบินพิฆาตเซียนของเขา,คาดไม่ถึงว่าจะถูกจงซานทำลาย! ทำให้เขาโกรธเกลียดเป็นอย่างมาก!
การต่อสู้ของเทพแห่งความดุร้ายได้จบสิ้นแล้ว.
จงซาน,ตี้เสวียนชา,ฝ่ายพวกเขาได้รับชัย,ผู้ฝึกตนรอบๆที่จ้องมองจงซาน,สายตาของพวกเขาที่เปลี่ยนไป,ต้าเจิ้ง,ช่างบ้าคลั่งนัก,ก่อนหน้านี้พวกเขาได้ประกาศรับคน,ต้าเจิ้งที่รับคนอย่างงั้นรึ?
ในอนาคตพวกเขาจะมียอดฝีมือมากมายขนาดใหน,ทันใดนั้นก็มีผู้ฝึกตนอีกหลายคนที่เอนเอียงตัดสินใจที่จะเข้าร่วมต้าเจิ้ง.
ในเวลาเดียวกัน,การต่อสู้ในวันนี้,จะต้องกระจายไปทั่วหล้าอย่างแน่นอน,อย่างน้อยในทวีปกลางนี้ทุกคนต้องรู้อย่างรวดเร็ว,ผู้ฝึกตนทุกคนที่จะเข้าร่วมพิธีใต้หว่านฝูผานต้องรู้กันหมดแน่.
ชื่อเสียงของต้าเจิ้ง,ถูกยกระดับอีกครั้งแล้ว.
ขณะที่ไท่อี้,และลู่หย๋าจากไป,ตี้เสวียนชาก็มาปรากฏขึ้นที่ด้านหน้าจงซาน.
"ข้าต้องไปแล้ว!"ตี้เสวียนชาทีเอ่ยออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"ไปรึ? เจ้าไม่อยู่พบกับเซียนเซียนก่อนรึ?
อาการของเซียนเซียน,น่าจะดีขึ้นเร็วๆนี้!"จงซานที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ข้าไม่ต้องการให้นางเศร้าเพราะเห็นปู่ของนาง."ตี้เสวียนชาที่ถอนหายใจออกมาเบาๆ.
"เจ้าไม่พบนาง,นางยิ่งเศร้า!"จงซานที่ส่ายหน้าไปมา.
"หากข้าไปพบนาง,มีแต่จะทำให้นางเศร้ากว่าเดิม!"ตี้เสวียนชาที่กล่าวปฏิเสธ.
"อืม,ได้,จำไว้ว่าในวันนั้น,ข้าพูดอะไรกับเจ้าไว้,ดูแลตัวเองด้วย!"จงซานพยักหน้ารับ.
นิสัยของตี้เสวียนชา,จงซานเข้ราใจดี,ในเมื่อเขากล่าวออกมาเช่นนี้ก็ไม่สามารถที่จะรั้งต่อไปได้,จงซานจึงไม่เอ่ยเกลี้ยกล่อมอะไรอีก.
ตี้เสวียนชาพยักหน้ารับ,จากนั้นก็มองไปยังเซียนเซิงซือ.
"ลูกหลานตระกูลจาง?
สวรรค์ทอดทิ้ง,เจ้ารู้หรือไม่?"ตี้เสวียนชาที่เอ่ยออกมาเบาๆ.
เซียนเซิงซือที่อยู่ใกล้ๆขมวดคิ้วไปมา,ทว่าก็ไม่ได้ปฏิเสธแต่อย่างใด.
"สวรรค์ทอดทิ้ง?"จงซานที่ขมวดคิ้วไปมา.
"เทียนชู,แม้นว่าจะไม่จัดการกับตระกูลจาง,ทว่าตระกูลจางก็จะไม่อยู่ในสายตาของเทียนชู,ถึงแม้นว่าตระกูลจากจะสร้างความดีความชอบเท่าใด,เป็นไปไม่ได้เลยที่เทียนชูจะมอบรางวัลใดๆให้,เช่นในเรื่องเดียวกัน,คนอื่นได้รับการตอบแทนจากเทียนชู,ทว่าคนตระกูลจางจะไม่มีทางได้รับ,ความเป็นอยู่ของตระกูลจาง,ไม่มีเจตจำนงสวรรค์อีกต่อไปแล้ว!"ตี้เสวียนชาเอ่ย.
จงซานที่ขมวดคิ้ว,พยักหน้าในท้ายที่สุด,"เซียนเซิงซือเป็นแม่ทัพของต้าเจิ้ง,ต้าเจิ้งมีวันนี้,เพราะมีเซียนเซิงซืออยู่ด้วยเช่นกัน,ไม่ว่าเขาจะถูกสวรรค์ทอดทิ้งหรืออย่างไร,เซียนเซิงซือเป็นคนของต้าเจิ้ง,จงซานจะเป็นคนอวยพรเขาอย่างแน่นอน!"
"ขอบคุณเซิ่งหวัง!"เซียนเซิงซือที่กล่าวด้วยความซาบซึ้ง.
สวรรค์ทอดทิ้ง,โชควาสนา,คำอวยพรของสวรรค์,ทุกอย่างจะถูกเมิน,การมีอยู่องตระกูลจากนั้นได้ถูกสวรรค์ลืมแล้ว,ทว่าจงซานที่รู้เรื่องนี้จึงกล่าวปฏิญาณที่จะอวยพรเซียนเซิงซือแทน.
Chapter 1310 The graciousness of Heaven and
Earth
天地之恩
การตอบแทนของฟ้าดิน.
กลิ่นอายที่หนักหน่วงรุนแรงเต็มไปด้วยจิตสังหารที่ถูกยิงออกมาจากเนตรเทียนชู!
"ครืนนนน~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
ดินแดนเหล่ยหยินที่กำลังสั่นไปมาอีกครั้ง,แผ่นดินไหวอย่างรุนแรง,เนตรเทียนชูที่กำลังโกรธเกรี้ยว.
เหล่าอรหันต์ที่ต้องใช้ต้าเต๋าออกมา,แม้นว่าจะยืนอยู่บนแท่นบูชาฟ้าดิน,ใบหน้าของพวกเขาที่เผยท่าทางตื่นตระหนกตกใจ.
ดวงตะวันและจันทรากำลังเข้าปะทะกันแล้ว,อันเกิดจากยอดฝีมือไร้คู่เปรียบสองคนของโลกใบใหญ่ที่สร้างความวุ่นวาย,จะเกิดเรื่องที่ใหญ่โตขึ้นบนสวรรค์และปฐพี,ทำให้เนตรเทียนชูต้องปรากฏ,เรื่องนี้จะไม่ให้สวรรค์สูงสุดโกรธเกรี้ยวได้อย่างไร?
ความโกรธเกรี้ยวในครั้งนี้,แม้แต่ผู้ฝึกตนบางคนที่ยืนอยู่บนแท่นบูชาฟ้าดิน,ยังสัมผัสได้ถึงแรงสั่นสะเทือนของหัวใจของพวกเขา.
"วูซซซซซ!"
แท่นบูชาฟ้าดินของลู่หย๋าที่สั่นไหวอย่างรุนแรงแม้แต่ส่องแสงสว่างขึ้นในทันที,ซึ่งอยู่ไม่ห่างจากตี้เสวียนชาและไท่อี้,ลู่หย๋าที่ดวงตาเบิกกว้าง,เพราะว่าเขาเป็นปราชญ์เทพ,นอกจากนี้ปราชญ์เทพที่อยู่ใกล้,ปราชญ์เทพที่เป็นผู้นำของคนทั่วหล้า,กลับยอมปล่อยให้เรื่องใหญ่นี้เกิดขึ้น,แน่นอนย่อมทำให้สวรรค์โกรธเกรี้ยวเป็นธรรมดา.
ลู่หย๋าที่ใบหน้าเปลี่ยนสีแข็งค้าง,เต็มไปด้วยความตื่นตะหนักตกใจ,หวาดหวั่นขึ้นในทันที,ก่อนที่จะเริ่งรีบเอ่ยออกมาด้วยความเคารพ,"เกินกว่าที่ลู่หย๋าจะควบคุมได้,ลู่หย๋าไม่สามารถหยุดได้."
ลู่หย๋าไม่สามารถหยุดได้,เขาที่แก้ตัวทันทีว่าไม่สามารถห้ามได้,ใช่แล้ว,การที่สามารถเคลื่อนดวงอาทิตย์,และเคลื่อนย้ายดวงจันทร์ได้เช่นนี้,ปราชญ์เทพทั่วไปไม่มีทางหยุดได้.
ตี้เสวียนชาและไท่อี้ทรงพลังเกินไป,การต่อสู้นี้เกินกว่าที่จะมีใครห้ามได้.
เนตรเทียนชูที่จ้องเขม็งไปยังลู่หย๋า,ลู่หย๋าที่ได้แต่กล่าวแก้ตัวอย่างสงบ.
"พรึดดด!"
ลำแสงขาวดำที่พุ่งออกมา,จากบนท้องฟ้า,พุ่งตรงไปยังทางใต้,กลายเป็นเส้นตรงไปยังทิศของลู่หย๋า.
"ตูมมม ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
ลำแสงที่รุนแรงน่าเกรงขามกระแทกร่างลู่หย๋า,ลู่หย๋าที่ไม่ขัดขึ้น,หลังจากเกิดระเบิดขึ้น,ลำแสงขาวดำก็สลายหายไป,ร่างกายของลู่หย๋าที่สั่นไปมาอย่างรุนแรง,ดวงตาที่ปรากฏเส้นโลหิตฝอยขึ้นเต็มไปหมด,เขาที่อยู่ในสภาพอนาถไปในทันที.
ลงโทษ,นี่คือการลงโทษของเทียนชู!
ไม่มีใครรู้ว่าการลงโทษนี้คงอะไร,ทว่ารู้เพียงว่าลู่หย๋าที่ได้รับบาดเจ็บแน่นอน.
"ขอบคุณเทียนชู!"ชใบหน้าของลู่หย๋าที่กระตุก,ก่อนที่จะเอ่ยออกมาด้วยความเคารพ.
ทว่าในเวลาเดียวกันนั้น,ก็เกิดเสียงดังกึกก้องที่อีกฝั่ง,ในหุบเขาอีกแห่งเช่นกัน.
มีมุมปากของเทียนโจวจื่อมีโลหิตไหลออกมา,ร่างกายที่สั่นเทิมใบหน้าบิดเบี้ยว,เขาที่ต้องได้รับการลงโทษเพราะเขาอยู่ในดินแดนเหล่ยหยินด้วยอย่างงั้นรึ?
"ขอบคุณเทียนชู!"เทียนโจวจื่อที่อยู่ในสภาพอนาจกล่าวออกมาด้วยความเคารพ.
หลังจากที่ลงโทษปราชญ์เทพแล้ว,จากนั้นก็เทียนชูก็หันหน้าไปยังตี้เสวียนชาและไท่อี้,สองตัวการของเรื่องในครั้งนี้.
เหมือนเมื่อครั้งที่เคยเกิดขึ้นที่ทวีปภาคเหนือ,ในครั้งนั้น,ยังไม่ได้เกิดภัยพิบัติใดๆนัก,เฉิงโห่วที่ยังสามารถควบคุมสถานการณ์เอาไว้ได้,เฉิงโห่วที่เป็นผู้นำของทุกสิ่งมีชีวิตของโลกหล้า,เขาถูกเทียนชูลงโทษ,ส่วนจงซานนั้นไม่ได้รับการลงโทษแต่อย่างใด.
ทว่าในครั้งนี้แตกต่างออกไป,ครั้งนี้ปราชญ์เทพไม่สามารถขัดขวางภัยเอาไว้ได้,เทียนชูนอกจากจะลงโทษปราชญ์เทพแล้ว,ยังจะลงโทษตัวการด้วย.
ดวงตาสีขาวดำที่,จ้องมองด้วยแววตาเย็นชาไม่แยแส.
อำนาจสวรรค์ที่โถมทับไปยังตี้เสวียนชาและไท่อี้.
"ครืนนนน ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
ร่างของทั้งสองที่ถูกกดจมลงบนพื้นร้อยจั้ง,เพียงแค่การมอง.
ที่ไกลออกไป,จงซานที่ต้องขมวดคิ้วแน่น,ในอดีตเจี่ยหยิน,ไท่ซ่าง,จุนถี,เพราะว่าต่อต้านเทียนชู,หลังจากที่พวกเขาจุติ,เมื่อถูกเทียนชูพบเข้า,ก็ถูกทำลายลบหายสลายอย่างสมบูรณ์.
ราชันย์ตะวันออกไท่อี้,เหมือนได้ยินข่าวว่าเพราะว่าต่อต้านเทียนชูทำให้ศาลสวรรค์เหยาจู่ในครั้งนั้นล่มสลายหรือไม่?
เนตรเทียนชูพบเข้าแล้ว,จะกำจัดเขาให้สิ้นหรือไม่?
ในเวลาเดียวกัน,จงซานทีเผยท่าทางกังวลตี้เสวียนชาเช่นกัน.
ทั้งสองที่ถูกกดลงบนผืนโลก,พร้อมกับเงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้าด้วยเช่นกัน,เนตรเทียนชูที่จ้องมองไปยังพวกเขา.
"ครืนนนน ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!
„
เกิดระเบิดดังสนั่น,ดูเหมือนว่าเนตรเทียนชูจะดูดซับพลังฟ้าดินเข้ามา,ก่อนที่จะควบรวมจ้องมองลงไป.
"วูซซซซซ!"
แสงสีน้ำเงินที่ถูกรวมเข้าด้วยกัน.
”!”
แสงสีน้ำเงินที่ล่วงหล่นลงมาจากท้องฟ้า,ก่อนที่จะพุ่งผ่าน,อาบไล้ไปยังพื้นที่แห่งหนึ่ง.
แสงสีน้ำเงินที่พุ่งตรงลงมา,ราชันย์ตะวันออกไท่อี้ที่ใบหน้าเปลี่ยนเป็นซับซ้อน.
"ทำไม!"ราชันย์ตะวันออกไท่อี้ที่ใบหน้าเปลียนสี
คำรามขึ้นไปบนฟ้า.
"ตูมมมม ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
แสงสีเงินที่ถูกยิงไปยังร่างของไท่อี้,เร็วมาก,ความเร็วที่ไม่มีทางที่จะหลบพ้น,ปกคลุมร่างของไท่อี้,ก่อนที่จะเกิดระเบิดเสียงดังสนั่น,แรงระเบิดทำให้สถานที่ไท่อี้ยืนอยู่เกิดระเบิดอย่างรุนแรง.
เหล่าผู้ฝึกตนรอบๆที่แม้ไม่ได้เงยหน้า,หากแต่แสงสีน้ำเงินสว่างเจ้า,ก็ทำให้พวกเขาหน้ามืดไปเช่นกัน.
ส่วนจงซานนั้นต้องขมวดคิ้วไปมา,เพราะว่าแสงสีน้ำเงินนั้น,คาดไม่ถึงเลยว่า,มันคือแสงแห่งความโชคร้าย,มันคล้ายกับแสงจากเนตรนิมิตร้ายของจงซาน,มันคือพลังอย่างเดียวกันหรือไม่?
"ท่านพ่อ!"ใบหน้าของลู่หย๋าที่เผยท่าทางเป็นกังวล,ทว่าต่อหน้าเทียนชู,เขาย่อมไม่กล้าเข้าไปใกล้.
"ตูมมมม ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
ฝุ่นผงที่คละคลุ้งรอบๆที่ค่อยๆสลายหายไป,ราชันย์ตะวันออกไท่อี้ที่เวลานี้มีรอยแผลมากมายเต็มไปหมด,คุกเข่าลงข้างหนึ่ง,ไม่ใช่คุกเข่าให้สวรรค์,ทว่าเขาได้รับบาดเจ็บหนัก,จนไม่สามารถยืนอยู่ได้.
"ไม่ตายอีกรึ?"จงซานท่อยู่ไกลออกไปต้องหรี่ตาจ้องมอง.
คาดไม่ถึงเลยว่าราชันย์ตะวันออกไท่อี้,จะไม่ถึงเทียนชูลบออกไป?
ทำไมเป็นเช่นนี้? ทำไมก่อนหน้านี้ลบเจี่ยหยิน,ไท่ซ่าง,จุนถีล่ะ? ครั้งนี้เทียนชูไม่ลบไท่อี้ให้สลายหายไป?
ไท่อี้ในเวลานี้ใบหน้ามืดคลึ้มเต็มไปด้วยความดุร้าย.
ไท่อี้ที่จ้องมองไปยังตี้เสวียนชาที่อยู่ตรงข้าม,ตี้เสวียนชาที่ไม่เป็นอะไรเลย,เทียนชูไม่ได้ลงโทษตี้เสวียนชา.
"ทำไม? ทำไมเขาไม่เป็นไร?"ไท่อี้ที่ได้รับบาดเจ็บหนัก,ใบหน้าที่เงยขึ้นมองเทียนชูด้วย
ไท่อี้ที่ชี้ไปยังตี้เสวียชา,ไม่อยากเชื่อว่าว่าตัวเองไม่ถึงเทียนชูลบออกไป,แต่ที่เหลือเชื่อยิ่งกว่านั้น,คือทำไมตี้เสวียนชาถึงไม่เป็นไร?
ไท่อี้ที่เต็มไปด้วยความงงงวย,ไม่พอใจ,รู้สึกไม่พอใจเป็นอย่างมาก,ทำไมเป็นเช่นนี้,นี่มันเกิดอะไรขึ้น,ตี้เสวียนชา,เองก็ควรจะได้รับโทษบ้างไม่มาก็น้อย,ทว่าทำไมเขาไม่เป็นไร?
ทว่า,เนตรเทียนชูหาได้สนใจไท่อี้,เวลานี้ดวงตาที่ใหญ่ยักษ์ค่อยๆหลับลง,เตรียมที่จะถอยหายไป.
"ทำไม,ทำไมมันไม่ถูกลงโทษ?"ราชันย์ตะวันออกที่ตะโกนออกมาเสียงดัง.
"ท่านพ่อ!"ลู่หย๋าที่เร่งรีบบินออกไปในทันที.
เนตรเทียนชูได้ถอยกลับคืนไปแล้ว,ลู่หย๋าจึงสามารถเคลื่อนไหวได้,แม้ว่าลู่หย๋าจะถูกลงโทษ,ทว่าก็ไม่ได้หนักขนาดนั้น.
ลู่หย๋าที่เริ่งรีบเข้าไปช่วยเหลือไท่อี้,ที่เวลานี้กำลังจ้องมองตะโกนขึ้นไปบนท้องฟ้าด้วยน้ำเสียงที่รู้สึกไม่ยุติธรรม,หากแต่เทียนจูหาได้ใส่ใจ,เนตรเทียนชูหายไปแล้ว,เมฆสีเหลืองเองก็สลายหายไป.
ไท่อี้จ้องมองอย่างไม่อยากเชื่อจดจ้องมองไปยังตี้เสวียนชา.
"ทำไมเจ้าไม่เป็นไร?"ไท่อี้ที่กล่าวออกมาด้วยความไม่เข้าใจ.
ตี้เสวียนชาที่เผยยิ้มอย่างเย็นชาออกมา,"ในโลกใบใหญ่นั้น,ข้ามีความดีความชอบมากมาย,เทียนชูจะลงโทษข้าได้อย่างไร?"
"เจ้า!"ไท่อี้ที่ชี้ไปยังตี้เสวียนชา.
"รากฐานของสวรรค์และปฐพีมีมากมายนับไม่ถ้วน,ฟ้ารู้ดินรู้,เจ้าเอาอะไรมาเทียบกับข้า?
เจ้าไม่เคยสร้างความดีความชอบต่อฟ้าดิน,ที่คิดแต่จะต่อต้านสวรรค์,สวรรค์จะช่วยเจ้าได้อย่างไร?
สวรรค์ไม่ลบเจ้าทิ้งไป,เพียงแค่นี้ก็ปรานีเจ้ามากแล้ว,ไร้ซึ่งความเคารพต่อฟ้าดิน,เจ้าก็ไม่เหลืออะไรแล้ว!"ตี้เสวียนชาที่เอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงเย็นชา.
"ตี้เสวียนชา!"ไท่อี้ที่ชี้ไปยังตี้เสวียนชาเห็นชัดเจนว่าเขาแทบบ้าไปแล้ว.
"สั่งสอนพอหอมปากหอมคอ,ครั้งหน้าหากเจ้ากล้าทำคิดร้ายต่อหลานสาวของข้า,ข้าจะสังหารพวกเจ้าทั้งศาลสวรรค์!"ตี้เสวียนชาที่กล่าวตะคอกเสียงดัง.
เหล่าผู้ฝึกตนรอบๆ,ที่คุกเข่าจากการมาของเทียนชู,ขณะที่พวกเขาลุกขึ้น,ก็ได้ยินคำพูดของตี้เสวียนชาในทันที.
หลานสาว? คิดร้ายต่อหลานสาว? ตี้เซียนเซียน?
เหมือนดั่งยูไล,เพราะว่าตี้เสวียนช้ามาแก้แค้นให้ตี้เซียนเซียน,จึงมาหาเรื่องไท่อี้อย่างงั้นรึ?ดูเหมือนว่าก่อนหน้านี้ไท่อี้และลู่หย๋ามีส่วนร่วมด้วยอย่างงั้นรึ?
ตี้เสวียนชาที่มาชำระแค้นอย่างงั้นรึ?
แทบจะในทันที,เหล่าผู้ฝึกตนมากมายที่อยู่รอบๆหัวใจสั่นไหว,พวกเขารับรู้และสลักเอาไว้ในใจว่าจะไม่ไปยุ่งเกี่ยวกับตี้เซียนเซียนแน่นอน,กับเทพแห่งความดุร้ายอยู่ที่นี่,ใครจะกล้าคิดอะไรกับตี้เซียนเซียน?
นี่ไม่เท่ากับแส่หาความตายเท่านั้นรึ?
ดูเหมือนว่า,เป้าหมายที่แท้จริงของตี้เสวียนชาก็สำเร็จแล้วเช่นกัน.
ในเวลานี้ตี้เสวียนชาเข้าใจว่าถึงต่อสู้ไปอีกก็ไม่มีความหมาย,อีกอย่างในเวลานี้เขาไม่สามารถสังหารอีกฝ่ายได้,ถึงแม้นว่าอีกฝ่ายจะบาดเจ็บ,เพราะว่าตี้เสวียนชานั้นรู้ว่า,ไท่อี้ยังมีอีกร่างหนึ่ง,ราชันย์จุน.
"ไป!"ไท่อี้ที่กล่าวออกมาด้วยท่าทางเศร้าใจ.
"อืม!"ลู่หย๋าที่พยักหน้ารับ.
ทั้งคู่ที่บินออกไป,พุ่งตรงไปยังทิศใต้.
ไท่อี้,ลู่หย๋า,ถูกเทียนชูลงโทษ,พลังของพวกเขาในเวลานี้ตกลงเป็นอย่างมาก,อีกอย่างชื่อเสียงของพวกเขาในทวีปกลางนั้นเสียหายเป็นอย่างมาก,ไม่มีประโยชน์ที่จะอยู่ต่อ.
"ประมาทจงซานเกินไปหน่อย!"ใบหน้าของไท่อี้ที่บินไปกล่าวออกมาด้วยความห่อเหี่ยวใจ.
"จงซาน!"ลู่หย๋าที่เผยท่าทางเจ็บใจขึ้นมาทันทีเช่นกัน.
มีดบินพิฆาตเซียนของเขา,คาดไม่ถึงว่าจะถูกจงซานทำลาย! ทำให้เขาโกรธเกลียดเป็นอย่างมาก!
การต่อสู้ของเทพแห่งความดุร้ายได้จบสิ้นแล้ว.
จงซาน,ตี้เสวียนชา,ฝ่ายพวกเขาได้รับชัย,ผู้ฝึกตนรอบๆที่จ้องมองจงซาน,สายตาของพวกเขาที่เปลี่ยนไป,ต้าเจิ้ง,ช่างบ้าคลั่งนัก,ก่อนหน้านี้พวกเขาได้ประกาศรับคน,ต้าเจิ้งที่รับคนอย่างงั้นรึ?
ในอนาคตพวกเขาจะมียอดฝีมือมากมายขนาดใหน,ทันใดนั้นก็มีผู้ฝึกตนอีกหลายคนที่เอนเอียงตัดสินใจที่จะเข้าร่วมต้าเจิ้ง.
ในเวลาเดียวกัน,การต่อสู้ในวันนี้,จะต้องกระจายไปทั่วหล้าอย่างแน่นอน,อย่างน้อยในทวีปกลางนี้ทุกคนต้องรู้อย่างรวดเร็ว,ผู้ฝึกตนทุกคนที่จะเข้าร่วมพิธีใต้หว่านฝูผานต้องรู้กันหมดแน่.
ชื่อเสียงของต้าเจิ้ง,ถูกยกระดับอีกครั้งแล้ว.
ขณะที่ไท่อี้,และลู่หย๋าจากไป,ตี้เสวียนชาก็มาปรากฏขึ้นที่ด้านหน้าจงซาน.
"ข้าต้องไปแล้ว!"ตี้เสวียนชาทีเอ่ยออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"ไปรึ? เจ้าไม่อยู่พบกับเซียนเซียนก่อนรึ?
อาการของเซียนเซียน,น่าจะดีขึ้นเร็วๆนี้!"จงซานที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ข้าไม่ต้องการให้นางเศร้าเพราะเห็นปู่ของนาง."ตี้เสวียนชาที่ถอนหายใจออกมาเบาๆ.
"เจ้าไม่พบนาง,นางยิ่งเศร้า!"จงซานที่ส่ายหน้าไปมา.
"หากข้าไปพบนาง,มีแต่จะทำให้นางเศร้ากว่าเดิม!"ตี้เสวียนชาที่กล่าวปฏิเสธ.
"อืม,ได้,จำไว้ว่าในวันนั้น,ข้าพูดอะไรกับเจ้าไว้,ดูแลตัวเองด้วย!"จงซานพยักหน้ารับ.
นิสัยของตี้เสวียนชา,จงซานเข้ราใจดี,ในเมื่อเขากล่าวออกมาเช่นนี้ก็ไม่สามารถที่จะรั้งต่อไปได้,จงซานจึงไม่เอ่ยเกลี้ยกล่อมอะไรอีก.
ตี้เสวียนชาพยักหน้ารับ,จากนั้นก็มองไปยังเซียนเซิงซือ.
"ลูกหลานตระกูลจาง?
สวรรค์ทอดทิ้ง,เจ้ารู้หรือไม่?"ตี้เสวียนชาที่เอ่ยออกมาเบาๆ.
เซียนเซิงซือที่อยู่ใกล้ๆขมวดคิ้วไปมา,ทว่าก็ไม่ได้ปฏิเสธแต่อย่างใด.
"สวรรค์ทอดทิ้ง?"จงซานที่ขมวดคิ้วไปมา.
"เทียนชู,แม้นว่าจะไม่จัดการกับตระกูลจาง,ทว่าตระกูลจางก็จะไม่อยู่ในสายตาของเทียนชู,ถึงแม้นว่าตระกูลจากจะสร้างความดีความชอบเท่าใด,เป็นไปไม่ได้เลยที่เทียนชูจะมอบรางวัลใดๆให้,เช่นในเรื่องเดียวกัน,คนอื่นได้รับการตอบแทนจากเทียนชู,ทว่าคนตระกูลจางจะไม่มีทางได้รับ,ความเป็นอยู่ของตระกูลจาง,ไม่มีเจตจำนงสวรรค์อีกต่อไปแล้ว!"ตี้เสวียนชาเอ่ย.
จงซานที่ขมวดคิ้ว,พยักหน้าในท้ายที่สุด,"เซียนเซิงซือเป็นแม่ทัพของต้าเจิ้ง,ต้าเจิ้งมีวันนี้,เพราะมีเซียนเซิงซืออยู่ด้วยเช่นกัน,ไม่ว่าเขาจะถูกสวรรค์ทอดทิ้งหรืออย่างไร,เซียนเซิงซือเป็นคนของต้าเจิ้ง,จงซานจะเป็นคนอวยพรเขาอย่างแน่นอน!"
"ขอบคุณเซิ่งหวัง!"เซียนเซิงซือที่กล่าวด้วยความซาบซึ้ง.
สวรรค์ทอดทิ้ง,โชควาสนา,คำอวยพรของสวรรค์,ทุกอย่างจะถูกเมิน,การมีอยู่องตระกูลจากนั้นได้ถูกสวรรค์ลืมแล้ว,ทว่าจงซานที่รู้เรื่องนี้จึงกล่าวปฏิญาณที่จะอวยพรเซียนเซิงซือแทน.
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
ปัจจุบันแปลจบแล้ว 1672 ตอน สนใจติดต่อเข้ากลุ่มลับได้ครับ
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ แปลจบแล้ว.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น