Immortality Chapter 1297 The stratagem of Lu Ya
Chapter 1297 The stratagem of Lu Ya
陆压之谋
แผนการของลู่หย๋า.
"ศาลเทวะต้าเจิ้ง?
เจ้านะรึจงซาน?"แววตาของลู่หย๋าเป็นประกายขณะกล่าว.
ถึงแม้นว่าคนอื่นๆจะไม่สามารถมองเห็นใบหน้าของลู่หย๋าได้,ทว่าก็สัมผัสได้ว่าอยู่ในสภาพไม่ดีนัก.
ก่อนที่จะกลายเป็นปราชญ์เทพนั้น,ลู่หย๋าเป็นคนโหดร้ายมาก,ไม่รู้ว่าสังหารผู้คนไปมากเท่าไหร่,มีดบินพิฆาตเซียนที่เป็นหนึ่งของวิเศษที่มีคนทำเลียนแบบมากที่สุดในโลกหล้า,ทว่าช่างน่าเสียดายที่มีน้อยคนนักที่จะทำสำเร็จ,หากแต่เมื่อสามารถหลอมสร้างขึ้นมาได้สำเร็จ,มันจะกลายเป็นของวิเศษที่ทรงพลังเป็นอย่างมาก.
ในโลกใบเล็กมีเต๋าจวินเซิ่งหย๋าที่เป็นหนึ่งในนั้น,ที่จงซานได้พบ,ซึ่งเป็นหนึ่งในคนที่ร้ายกาจที่สุดในโลกใบเล็กเช่นกัน,ทว่ามีบินพิฆาตเซียนของเขานั้นไม่สามารถเทียบกับลู่หย๋าได้แม้แต่น้อย.
มีดบินพิฆาตเซียนของลู่หย๋าก็คือต้นแบบที่ทรงพลังที่สุดของมีดบินนั่นเอง.
จงซานที่เผยยิ้มออกมาเล็กน้อยและกล่าวออกมาว่า,"ใช่,ปราชญ์เทพลู่หย๋า,เจ้าต้องการที่จะกุดหัวข้าอย่างงั้นรึ?"
ไม่มีความจำเป็นที่ต้องประนีประนอมแต่อย่างใด,ท่าทางของจงซานที่เผยท่าทางพร้อมสู้ทุกเมื่อ,ไม่แสดงท่าทางหวาดหวั่นแม้แต่น้อย.
ต่อหน้าปราชญ์เทพลำดับหนึ่งเฉิงโห่ว,จงซานยังไม่รู้สึกกลัวแม้แต่น้อย,แล้วมีอะไรที่ต้องหวั่นเกรงลู่หย๋ากัน?หากไม่ใช่จงซานที่ยังคงมีนิสัยสุขุม,เปลี่ยนเป็นเจียนอ้าวที่ปรารถนาการต่อสู้,ในเวลานี้เขาคงเข้าต่อสู้กับลู่หย๋าทันที,ไม่รอคอยอย่างแน่นอน.
จะอย่างไรก็ตาม,กับคนที่มีนิสัยท่าทางเจ้ายศเจ้าอย่าง,ยิ่งเผยท่าทางอ่อนข้อ,เผยความอ่อนแอ,ลู่หย๋าก็ยิ่งดูแคลนตีค่าต่ำยิ่งกว่าเดิม.
ดวงตาของลู่หย๋าที่หรี่เล็กจดจ้องมองจงซาน,เห็นชัดเจนว่าไม่พอใจจงซานอยู่ไม่น้อย.
„The Lu Ya Daoist, you walks, I am the
feudal official of
"พรตเต๋าลู่หย๋า,เจ้าควรไปซะ,ข้าเป็นข้าราชบริพารของต้าจิ้ง,นอกจากนี้ราชันย์โจวเองยังเป็นคนแนะนำให้ข้าเข้าร่วมต้าเจิ้งในเวลานี้,ตราบเท่าที่เซิ่งหวังไม่ขับไล่เซิ่งกงเป้า,เซิ่งกงเป้าก็จะเป็นคนของต้าเจิ้งตลอดกาล!"เซิ่งกงเป้าที่ส่ายหน้าไปมา.
ลู่หย๋าที่หันหน้ามาจับจ้องเซิ่งกงเป้า,ก่อนที่จะกล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม,"เจ้าควรจะรู้ด้วยว่าโจวซินนั้น,เป็นลูกหลายของเทียนตี้,ต้าว่างนั้นเป็นส่วนหนึ่งของศาลสวรรค์เหยาจู่!"
"ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า,ลูกหลานของราชันย์จุนรึ?
ราชันย์จุน,ไท่อี้,พวกเขายังจำต้าซ่างได้อยู่งั้นรึ?
เมื่อครั้งที่ต้าซ่างถูกล้อมจากทั่วทุกสารทิศ,ไท่อี้ไปใหนกัน?
เจ้าลู่หย๋าแม้แต่ช่วยกลุ่มปราชญ์เทพจัดการกับต้าซ่าง,แต่วันนี้กลับกล้ามาบอกข้าว่าราชันย์โจวเป็นลูกหลานของราชันย์จุนอีกรึ?
ถุยย,ราชันย์โจวนั้นได้ตัดสายสัมพันธ์ทางสายโลหิตไปเรียบร้อยแล้ว,เจ้าทำให้พวกเราผิดหวังนัก,ศาลสวรรค์เหยาจู่อย่างงั้นรึ?
ข้าเซิ่งกงเป้าไม่มีทางเข้าร่วม!"เซิ่งกงเป้าที่กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียเย็นชา.
ลู่หย๋าที่จ้องมองเซิ่งกงเป้าด้วยความลึกล้ำ,ใบหน้าที่มืดคลึ้มเย็นชา.
จากนั้น,ลู่หย๋าจ้องมองไปยังจงซานอีกครั้ง,แววตาที่เต็มไปด้วยความเย็นชา.
"ชิ!"ลู่หย๋าที่สะบัดแขนเสื้อ,ไม่สนใจทุกคนอีกต่อไป,ก่อนที่จะก้าวออกไปเกิดเสียงดังกึกก้องราวกับสายฟ้าคำรามพุ่งออกไปยังพื้นที่ลึกเข้าไปด้านใน.
"ฟู่!
ลู่หย๋านับว่าน่าเกรงขามมาก!"จินเผิงพ่นลมหายใจยาว.
จงซานที่จ้องมองไปยังทิศทางที่ลู่หย๋าจากไป,ขมวดคิ้วเล็กน้อย.
"ลู่หย๋าหนีไปเพราะกลัวเจ้าแน่นอน,ปราชญ์เทพก็ไม่เห็นจะยอดเยี่ยมเท่าใด."ตี้เซียนเซียนเบะปาก.
"หนีไปเพราะกลัวอย่างงั้นรึ?
เป็นไปไม่ได้ที่จะหนีไปเพราะกลัว,เขาจะต้องกลับมาปะมือกับข้าอย่างแน่นอน!"จงซานที่ส่ายหน้าไปมา.
"ปะมือ?"ตี้เซียนเซียนที่ไม่เข้าใจนัก.
"ลู่หย๋าเป็นไปไม่ได้ที่จะยอมแพ้,เมื่อถึงการชุมนุมใต้หว่านฝูผาน,บางทีเขาอาจจะมาสร้างปัญหาก็ได้!"เซิ่งกงเป้าที่เอ่ยออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"เจ้ารู้ได้อย่างไร?"ตี้เซียนเซียนที่เอ่ยออกมาด้วยท่าทางไม่เข้าใจ.
"นิสัยท่าทางของเขา,ข้ารู้ดี!"เซิ่งกงเป้าตอบ.
คนอื่นๆที่ได้แต่เงียบ,งานชุมนุมใต้หว่านฝูผาน,ดูเหมือนว่าจะเป็นงานที่ใหญ่มาก,และเต็มไปด้วยยอดฝีมือที่เข็งแกร่งมารวมตัวกัน.
ปราชญ์เทพเองก็คงมีหลายคนเช่นกัน.
"ไปเถอะ,พวกเราจะต้องไปหาสถานที่หยุดรอก่อน!"เป่าเอ๋อกล่าว.
"อืม!"จงซานพยักหน้ารับ.
ทุกคนที่บินตรงเข้าไปด้านใน.
-------------------------------------------------
วิหารกลาง.
แท่นบูชากลาง,ใจกลางตำหนัก.
ภายในตำหนักกลางนั้นประตูตำหนักที่ปิดแน่น,ที่ด้านใน,เจ้าตำหนักลางที่นั่งบนบัลลังก์อันทรงเกียรติ,ทั้งสองฝั่งนั้นมีสตรีที่เหมือนกับนางสองร่าง,แน่ชัดว่าเป็นร่างแยกของเจ้าตำหนักกลางนั่นเอง.
"เชวียนเป่าเอ๋อที่ปล่อยไป,นางเดินทางไปยังนิกายใต้เสวียนหวงจริงๆรึ?"ร่างแยกร่างหนึ่งที่เอ่ยออกมา.
เจ้าตำหนักกลางที่พยักหน้ารับ,"ดี,นางและพวกเจ้าต่างกัน,ข้าไม่สามารถรับรู้ควบคุมความรู้สึกนางได้,แม้นว่านางจะไม่สามารถควบคุมได้,ทว่าก็เป็นประโยชน์กับข้ามาก,แม้นว่าจะไม่เข้าใจสิ่งที่นางคิด,ทว่าขอเพียงแค่รับรู้ตำแหน่งของนางได้ก็พอ,ในเวลานี้นางต้องเดินทางไปยังนิกายใต้เสวียนหวงอย่างแน่นอน!"
"ในเมื่อไปที่นั่น,ก็ดีแล้ว!"ร่างแยกอีกร่างพยักหน้ารับ.
เจ้าตำหนักกลางที่จ้องมองร่างแยกทั้งสอง,"ท้ายที่สุดก็เหลือเชวียนเป่าเอ๋อ,คงจะต้องลำบากพวกเจ้าก่อนแล้ว!"
"นี่เป็นร่างของเจ้า,มีอะไรที่ต้องเศร้าใจกัน?"
"ใช่,ในอดีตพวกเราแยกกันออกมาเพื่อเติบโต,ไม่ใช่เพื่อวันนี้หรอกรึ?"
"อืม,เช่นนั้นก็เริ่มเลย!"เจ้าตำหนักกลางพยักหน้ารับ.
"อืม!"
------------------------------------------------
ในดินแดนเหล่ยหยิน.
บนเนินเขาแห่งหนึ่งมีค่ายกลปกคลุม,หมอกหนาปกคลุม,ค่ายกลที่ปกคลุมพื้นที่ถึงสามเนินเขา,นับเป็นค่ายกลที่ทรงพลังมาก,ที่ด้านในนั้นต้องไม่ใช่นิกายเล็กๆอย่างแน่นอน,ทว่าสิ่งที่ทุกคนคงคาดไม่ถึง,ภายในค่ายกล,มีคนเพียงคนเดียว,ทว่ากลับเตรียมค่ายกลที่ใหญ่โตทรงพลังเอาไว้.
ภายในหุบเขาแห่งนี้,มีทะเลสาบ,น้ำที่สงบนิ่ง,บนผืนน้ำมีชายในชุดสีทองนั่งอยู่,ชายผู้นี้มีร่างกายที่สูงถึงสิบเมตร,เขาที่กำลังนั่งบำเพ็ญกลางผืนน้ำราวกับว่าจะกลมกลืนไปกับสภาพพื้นที่รอบๆ.
หากเหรินชุน,กุยเชออยู่ที่นี่,คงต้องโค้งคำนับอย่างเคารพอย่างมากแน่นอน.
บนผืนน้ำทะเลสาบ,เขาก็คือผู้ยิ่งใหญ่ของศาลสวรรค์เหยาจู่,ราชันย์ตะวันออกไท่อี้!
ราชันย์ตะวันออกไท่อี้ที่สงบนิ่งเหมือนกับผืนน้ำ,พื้นผิวของทะเลสาบเองก็นิ่งเงียบเป็นอย่างมากเช่นกัน.
"ซี่!"
เกิดเป็นหยดน้ำที่หยดลงไปบนผิวน้ำ,ผืนทะเลสาบที่สั่นไหวเป็นระลอกคลื่นในทันที.
ผิวน้ำทะเลสาบที่กระเพื่อมเป็นการแจ้งเตือน,เพราะว่าก่อนหน้านี้,ร่างๆหนึ่งในชุดสีเหลืองได้เข้ามาภายในค่ายกล.
"วูซซซซซ!"
ร่างในชุดสีเหลืองที่มาโผล่ข้างๆทะเลสาบในทันที,ร่างในชุดสีเหลืองที่ด้านหลังมีน้ำเต้าขนาดใหญ่,ใบหน้าที่เบลอมองไม่เห็น,แน่นอนว่าเขาก็คือปราชญ์เทพลู่หย๋าที่พบกับกลุ่มจงซานมาก่อนหน้านี้นั่นเอง.
ลู่หย๋าที่ร่อนลงที่ด้านข้างของทะเลสาบ,เพราะว่าร่างของไท่อี้นั่นใหญ่โตเป็นอย่างมาก,ลู่หย๋าจึงได้เว้นระยะห่างเล็กน้อย.
"ฟู่!"ไท่อี้ลืมตาขึ้น,แววตาที่ปล่อยกลิ่นอายที่น่าเกรงขามออกมา.
ไท่อี้,ลู่หย๋าที่มีกลิ่นอายเหมือนกัน,หากจงซานอยู่ที่นี่ย่อมพบว่าคนทั้งสองนั้นมีรูปลักษณ์ที่ดูคล้ายคลึงกัน.
"ท่านพ่อ!"ลู่หย๋าที่กล่าวออกมาด้วยความเคารพ.
คาดไม่ถึงเลยว่าไท่อี้จะเป็นบิดาของลู่หย๋า!
"มีอะไร?"ไท่อี้ที่กล่าวออกมาเล็กน้อย.
"เมื่อสักครู่นี้บุตรพบกับใครบางคน!"ลู่หย๋าที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"หืม?"
ไท่อี้ที่เข้าใจนิสัยของลู่หย๋าดี,ลู่หย๋าที่เหมือนกับตัวเอง,ไม่ใช่คนที่จะสนใจผู้ใดนัก,การกล่าวเช่นนี้ต้องไม่ใช่เรื่องธรรมดาแน่นอน.
"เซิ่งกงเป้า,ต้าเจิ้งจงซาน!"ลู่หย๋าที่กล่าวออกมาอย่างจริงจัง.
"ทวีปภาคเหนือจงซาน?
เซิ่งกงเป้าอย่างงั้นรึ?"ไท่อี้ที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ใช่!"ลู่หย๋าที่พยักหน้ารับ.
จากนั้น,เขาก็เริ่มเล่าเรื่องราวที่เกิดขึ้นบนทะเลตั้งแต่ต้นจนจบ,ไม่ได้ปิดบังราชันย์ตะวันออกไท่อี้.
"ท่านพ่อ,จะจัดการอย่างไร?
ได้ยินจากม่อจื่อกล่าว,เป็นเขาที่กำจัดเซียนเทียนจงเผ่าเต่าทมิฬในทวีปภาคเหนือ,จงซานที่มาที่นี่,จะต้องเพิ่มความเสี่ยงให้กับพวกเราแน่."ลู่หย๋าที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
ความแข็งแกร่งของจงซาน,ลู่หย๋าแน่นอนได้ยินมาเช่นกัน,ทว่าลู่หย๋านั้นมั่นใจในความแข็งแกร่งของตัวเองมาก,และยังมั่นใจในความแข็งแกร่งของบิดาด้วย,พ่อและลูกร่วมมือกัน,ไม่มีทางที่จงซานจะรับมือได้.
ไท่อี้ที่ครุ่นคิดและท้ายที่สุดก็ส่ายหน้าไปมา.
"จงซานผู้นี้,ไม่จำเป็นต้องไปเกี่ยวข้องด้วย!"ไท่อี้ที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"หืม?"ลู่หย๋าที่เผยท่าทางสงสัย.
"อย่าได้ประมาทจงซาน,แม้นว่าเขาจะยังหนุ่ม,มีอายุน้อยกว่าสองพันปี,ทว่าก็เกี่ยวข้องกับกลุ่มอิทธิพลหลากหลายกลุ่ม,หยิงทวีปตะวันออก,จี่กงหนี่ทวีปภาคตะวันตก,เทียนโจวจื่อทวีปเทียน,ตี้เสวียนชาทวีปปฐพี,เจ้าตำหนักลางทวีปภาคกลาง,เผ่าเต่าทมิฬทวีปภาคเหนือ,แม้แต่เผ่าหวงกู่,ทุกคนล้วนแต่ผูกติดกับจงซานอย่างแปลกประหลาด,การเคลื่อนไหวหนึ่งก้าวอาจลากคนเหล่านั้นเข้ามายุ่งเกี่ยวด้วยได้."ไท่อี้กล่าวออกมาอย่างจริงจัง.
ได้ยินคำพูดของไท่อี้ทำให้ลู่หย๋าขมวดคิ้วแน่,เป็นความจริง,การจัดการจงซาน,ดูเหมือนว่าจะลากเหล่ายอดฝีมือมากมายเข้ามาเกี่ยวข้องกับพวกเขาได้จริงๆ.
การที่คนๆเดียวจะสามารถลากคนทั่วหล้าเข้ามาเกี่ยวข้อง,จงซานเป็นคนที่มีความสามารถเช่นนั้นจริงๆอย่างงั้นรึ?
"เจี่ยหยินและอีกหลายคนที่ตกตายไป,แม้แต่ทวีปตะวันออกในเวลานั้น,ยังมีหงจวินที่เกี่ยวพันธ์บางอย่างกับเขา,ดังนั้นไม่ใช่สถานการณ์ที่ดีนักหากพวกเราจะลงมือกับเขาเวลานี้!"ไท่อี้ส่ายหน้าไปมา.
"ไม่ใช่สถานการณ์ที่จะลงมือรึ?
ไม่ใช่ว่าควรจัดการหรอกรึ?บุตรคิดตลอดและคิดว่าจงซานนั้นจะกลายเป็นอุปสรรคใหญ่ที่จะเป็นตัวขัดขวางศาลสวรรค์เหยาจู่ของพวกเราในอนาคต,นอกจากนี้หากยิ่งปล่อยเขาไปก็ยิ่งยากที่จะจัดการ,ทวีปภาคเหนือ,ทวีปภาคใต้,แม้นว่าจะอยู่ห่างกันมา,ทว่าบุตรเชื่อว่าไม่ช้าก็เร็วก็จะต้องปะทะกัน,ตอนนี้ไม่ดีรึที่จะจัดการเขาไป,พวกเราจะปล่อยให้เขาเติบโตต่ออีกรึ?
แล้วต่อไปจะจัดการได้จริงๆรึ?"ลู่หย๋าที่ขมวดคิ้วไปมา.
"พวกเราไม่ลงมือ,ไม่ได้แปลว่าคนอื่นจะไม่ลงมือ!"ไท่อี้ที่เผยยิ้มออกมเล็กน้อย.
ลู่หย๋าไม่ใช่คนโง่,เขาคิดได้ในทันทีเช่นกัน,"ท่านพ่อ,ท่านจะบอกว่ายูไลและม่อจื่อจะลงมืออย่างงั้นรึ?"
"พวกเขาต้องลงมือแน่!"ไท่อี้ที่เผยยิ้มออกมา.
"ม่อจื่ออาจไม่สามารถบอกได้,ทว่ายูไล,เขาควรจะลงมือ,เขาที่ถูกกดดันจากตระกูลหวงกู่,จงซานได้ทำลายแผนของตระกูลหวงกู่ในทวีปภาคเหนือ,ยูไลเวลานี้ต้องการแก้หน้าให้กับตระกูลหวงกู่,ในเวลานี้คือโอกาสที่ดีที่สุดของเขา,ไม่ใช่ว่าเจี่ยหยินนั้นเป็นสหายรักของจงซานรึ?
บางที่เจี่ยหยินคงจะทิ้งอะไรบางอย่างที่สุดเอาไว้ให้เขาก็ได้,ตราบเท่าที่มีสิ่งล่อใจยูไล,ยูไลจะต้องชักชวนม่อจื่อ,เข้าร่วมเพื่อแย่งชิงอย่างเต็มกำลัง."ลู่หย๋าที่เผยยิ้มออกมาเช่นกัน.
"อืม,ทว่าเจ้าอย่าได้ลืมยังมีอีกคน!"ไท่อี้ที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"ท่านพ่อ,ท่านจะบอกว่าเทียนโจวจื่ออย่างงั้นรึ?"ลู่หย๋าที่ดวงตาหดเกร็ง.
ใช่,ไม่ใช่ว่าเทียนโจวจื่อเองก็อยู่ในดินแดนเหล่ยหยิงหรอกรึ?
ทำไมจะไม่มีใครปั่นหัวเขา? เทียนโจวจื่อและต้าเจิ้งนั้นไม่ญาติดีต่อกันแน่นอน!"ไท่อี้ที่เผยยิ้มบางๆ.
"ท่านพ่อหลักแหลมนัก,สองปราชญ์เทพบวกยูไลอีกคน,กลุ่มของจงซานจะยังรอดอีกรึ?"ลู่หย๋าที่กล่าวออกมาด้วยความมั่นใจ.
"ใช่,จงซานจะต้องตาย,ทว่าไม่ควรตายในมือของพวกเรา,พวกเราจะทำให้มือเปื้อนไปทำไม,การต่อสู้ของปราชญ์เทพเกิดขึ้นเสมอ,ในยุคแห่งความวุ่นวายนี้,ย่อมเกิดความขัดแย้งไม่หยุด,พวกเขาควรจะออมกำลังเอาไว้!"สายตาของไท่อี้ที่เผยท่าทางราวกับว่ามีชัย.
"เป็นความจริง!"ลู่หย๋าพยักหน้ารับ.
"งานชุมนุมใต้หว่านฝูผานยังไม่เริ่ม,เวลานี้พวกเราควรจะเตรียมตัว,ในเวลานี้ไม่เหมาะที่จะเผยตัวออกมาให้ใครเห็น,เจ้าควรจะเดินทางไปยังวิหารใต้เหล่ยหยิน."ไท่อี้กล่าว.
"ท่านพ่อโปรดวางใจ,บุตรจะจัดการเรื่องนี้ให้เรียบร้อยอย่างแน่นอน!"ลู่หย๋าที่พยักหน้ารับ.
------------------------------------------
ดินแดนเหล่ยหยิง,วิหารใต้เหล่ยหยิน.
ภายในวิหารใต้เหล่ยหยินนั้นมีเหล่าอรหันต์(ฝูโถว)เป็นจำนวนมาก,เหล่าปู่ซ่าเองก็มีนับไม่ถ้วน,ภายในห้องโถงหลักนั้นมีคนสองคน,อรหันต์ยูไลที่เงียบงัน,และมีอีกหนึ่งที่สวมชุดคลุมยาวผ้าฝ้าย,ม่อจื่อ.
"ม่อจื่อ,งานชุมนุมใต้หว่านฝูผาน,ต้องขอบคุณและรบกวนเจ้าแล้ว!"ยูไลที่เอ่ยออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"ข้าต้องสนับสนุนเจ้าอยู่แล้ว!"ม่อจื่อพยักหน้ารับ.
ทันใดนั้น,มื่อจื่อที่กำหมัดแน่นจ้องมองไปยังพื้นที่ไกลออกไป,ยูไลเองก็เช่นกัน.
"ลู่หย๋า?"ม่อจื่อกล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
Chapter 1297 The stratagem of Lu Ya
陆压之谋
แผนการของลู่หย๋า.
"ศาลเทวะต้าเจิ้ง?
เจ้านะรึจงซาน?"แววตาของลู่หย๋าเป็นประกายขณะกล่าว.
ถึงแม้นว่าคนอื่นๆจะไม่สามารถมองเห็นใบหน้าของลู่หย๋าได้,ทว่าก็สัมผัสได้ว่าอยู่ในสภาพไม่ดีนัก.
ก่อนที่จะกลายเป็นปราชญ์เทพนั้น,ลู่หย๋าเป็นคนโหดร้ายมาก,ไม่รู้ว่าสังหารผู้คนไปมากเท่าไหร่,มีดบินพิฆาตเซียนที่เป็นหนึ่งของวิเศษที่มีคนทำเลียนแบบมากที่สุดในโลกหล้า,ทว่าช่างน่าเสียดายที่มีน้อยคนนักที่จะทำสำเร็จ,หากแต่เมื่อสามารถหลอมสร้างขึ้นมาได้สำเร็จ,มันจะกลายเป็นของวิเศษที่ทรงพลังเป็นอย่างมาก.
ในโลกใบเล็กมีเต๋าจวินเซิ่งหย๋าที่เป็นหนึ่งในนั้น,ที่จงซานได้พบ,ซึ่งเป็นหนึ่งในคนที่ร้ายกาจที่สุดในโลกใบเล็กเช่นกัน,ทว่ามีบินพิฆาตเซียนของเขานั้นไม่สามารถเทียบกับลู่หย๋าได้แม้แต่น้อย.
มีดบินพิฆาตเซียนของลู่หย๋าก็คือต้นแบบที่ทรงพลังที่สุดของมีดบินนั่นเอง.
จงซานที่เผยยิ้มออกมาเล็กน้อยและกล่าวออกมาว่า,"ใช่,ปราชญ์เทพลู่หย๋า,เจ้าต้องการที่จะกุดหัวข้าอย่างงั้นรึ?"
ไม่มีความจำเป็นที่ต้องประนีประนอมแต่อย่างใด,ท่าทางของจงซานที่เผยท่าทางพร้อมสู้ทุกเมื่อ,ไม่แสดงท่าทางหวาดหวั่นแม้แต่น้อย.
ต่อหน้าปราชญ์เทพลำดับหนึ่งเฉิงโห่ว,จงซานยังไม่รู้สึกกลัวแม้แต่น้อย,แล้วมีอะไรที่ต้องหวั่นเกรงลู่หย๋ากัน?หากไม่ใช่จงซานที่ยังคงมีนิสัยสุขุม,เปลี่ยนเป็นเจียนอ้าวที่ปรารถนาการต่อสู้,ในเวลานี้เขาคงเข้าต่อสู้กับลู่หย๋าทันที,ไม่รอคอยอย่างแน่นอน.
จะอย่างไรก็ตาม,กับคนที่มีนิสัยท่าทางเจ้ายศเจ้าอย่าง,ยิ่งเผยท่าทางอ่อนข้อ,เผยความอ่อนแอ,ลู่หย๋าก็ยิ่งดูแคลนตีค่าต่ำยิ่งกว่าเดิม.
ดวงตาของลู่หย๋าที่หรี่เล็กจดจ้องมองจงซาน,เห็นชัดเจนว่าไม่พอใจจงซานอยู่ไม่น้อย.
„The Lu Ya Daoist, you walks, I am the
feudal official of
"พรตเต๋าลู่หย๋า,เจ้าควรไปซะ,ข้าเป็นข้าราชบริพารของต้าจิ้ง,นอกจากนี้ราชันย์โจวเองยังเป็นคนแนะนำให้ข้าเข้าร่วมต้าเจิ้งในเวลานี้,ตราบเท่าที่เซิ่งหวังไม่ขับไล่เซิ่งกงเป้า,เซิ่งกงเป้าก็จะเป็นคนของต้าเจิ้งตลอดกาล!"เซิ่งกงเป้าที่ส่ายหน้าไปมา.
ลู่หย๋าที่หันหน้ามาจับจ้องเซิ่งกงเป้า,ก่อนที่จะกล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม,"เจ้าควรจะรู้ด้วยว่าโจวซินนั้น,เป็นลูกหลายของเทียนตี้,ต้าว่างนั้นเป็นส่วนหนึ่งของศาลสวรรค์เหยาจู่!"
"ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า,ลูกหลานของราชันย์จุนรึ?
ราชันย์จุน,ไท่อี้,พวกเขายังจำต้าซ่างได้อยู่งั้นรึ?
เมื่อครั้งที่ต้าซ่างถูกล้อมจากทั่วทุกสารทิศ,ไท่อี้ไปใหนกัน?
เจ้าลู่หย๋าแม้แต่ช่วยกลุ่มปราชญ์เทพจัดการกับต้าซ่าง,แต่วันนี้กลับกล้ามาบอกข้าว่าราชันย์โจวเป็นลูกหลานของราชันย์จุนอีกรึ?
ถุยย,ราชันย์โจวนั้นได้ตัดสายสัมพันธ์ทางสายโลหิตไปเรียบร้อยแล้ว,เจ้าทำให้พวกเราผิดหวังนัก,ศาลสวรรค์เหยาจู่อย่างงั้นรึ?
ข้าเซิ่งกงเป้าไม่มีทางเข้าร่วม!"เซิ่งกงเป้าที่กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียเย็นชา.
ลู่หย๋าที่จ้องมองเซิ่งกงเป้าด้วยความลึกล้ำ,ใบหน้าที่มืดคลึ้มเย็นชา.
จากนั้น,ลู่หย๋าจ้องมองไปยังจงซานอีกครั้ง,แววตาที่เต็มไปด้วยความเย็นชา.
"ชิ!"ลู่หย๋าที่สะบัดแขนเสื้อ,ไม่สนใจทุกคนอีกต่อไป,ก่อนที่จะก้าวออกไปเกิดเสียงดังกึกก้องราวกับสายฟ้าคำรามพุ่งออกไปยังพื้นที่ลึกเข้าไปด้านใน.
"ฟู่!
ลู่หย๋านับว่าน่าเกรงขามมาก!"จินเผิงพ่นลมหายใจยาว.
จงซานที่จ้องมองไปยังทิศทางที่ลู่หย๋าจากไป,ขมวดคิ้วเล็กน้อย.
"ลู่หย๋าหนีไปเพราะกลัวเจ้าแน่นอน,ปราชญ์เทพก็ไม่เห็นจะยอดเยี่ยมเท่าใด."ตี้เซียนเซียนเบะปาก.
"หนีไปเพราะกลัวอย่างงั้นรึ?
เป็นไปไม่ได้ที่จะหนีไปเพราะกลัว,เขาจะต้องกลับมาปะมือกับข้าอย่างแน่นอน!"จงซานที่ส่ายหน้าไปมา.
"ปะมือ?"ตี้เซียนเซียนที่ไม่เข้าใจนัก.
"ลู่หย๋าเป็นไปไม่ได้ที่จะยอมแพ้,เมื่อถึงการชุมนุมใต้หว่านฝูผาน,บางทีเขาอาจจะมาสร้างปัญหาก็ได้!"เซิ่งกงเป้าที่เอ่ยออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"เจ้ารู้ได้อย่างไร?"ตี้เซียนเซียนที่เอ่ยออกมาด้วยท่าทางไม่เข้าใจ.
"นิสัยท่าทางของเขา,ข้ารู้ดี!"เซิ่งกงเป้าตอบ.
คนอื่นๆที่ได้แต่เงียบ,งานชุมนุมใต้หว่านฝูผาน,ดูเหมือนว่าจะเป็นงานที่ใหญ่มาก,และเต็มไปด้วยยอดฝีมือที่เข็งแกร่งมารวมตัวกัน.
ปราชญ์เทพเองก็คงมีหลายคนเช่นกัน.
"ไปเถอะ,พวกเราจะต้องไปหาสถานที่หยุดรอก่อน!"เป่าเอ๋อกล่าว.
"อืม!"จงซานพยักหน้ารับ.
ทุกคนที่บินตรงเข้าไปด้านใน.
-------------------------------------------------
วิหารกลาง.
แท่นบูชากลาง,ใจกลางตำหนัก.
ภายในตำหนักกลางนั้นประตูตำหนักที่ปิดแน่น,ที่ด้านใน,เจ้าตำหนักลางที่นั่งบนบัลลังก์อันทรงเกียรติ,ทั้งสองฝั่งนั้นมีสตรีที่เหมือนกับนางสองร่าง,แน่ชัดว่าเป็นร่างแยกของเจ้าตำหนักกลางนั่นเอง.
"เชวียนเป่าเอ๋อที่ปล่อยไป,นางเดินทางไปยังนิกายใต้เสวียนหวงจริงๆรึ?"ร่างแยกร่างหนึ่งที่เอ่ยออกมา.
เจ้าตำหนักกลางที่พยักหน้ารับ,"ดี,นางและพวกเจ้าต่างกัน,ข้าไม่สามารถรับรู้ควบคุมความรู้สึกนางได้,แม้นว่านางจะไม่สามารถควบคุมได้,ทว่าก็เป็นประโยชน์กับข้ามาก,แม้นว่าจะไม่เข้าใจสิ่งที่นางคิด,ทว่าขอเพียงแค่รับรู้ตำแหน่งของนางได้ก็พอ,ในเวลานี้นางต้องเดินทางไปยังนิกายใต้เสวียนหวงอย่างแน่นอน!"
"ในเมื่อไปที่นั่น,ก็ดีแล้ว!"ร่างแยกอีกร่างพยักหน้ารับ.
เจ้าตำหนักกลางที่จ้องมองร่างแยกทั้งสอง,"ท้ายที่สุดก็เหลือเชวียนเป่าเอ๋อ,คงจะต้องลำบากพวกเจ้าก่อนแล้ว!"
"นี่เป็นร่างของเจ้า,มีอะไรที่ต้องเศร้าใจกัน?"
"ใช่,ในอดีตพวกเราแยกกันออกมาเพื่อเติบโต,ไม่ใช่เพื่อวันนี้หรอกรึ?"
"อืม,เช่นนั้นก็เริ่มเลย!"เจ้าตำหนักกลางพยักหน้ารับ.
"อืม!"
------------------------------------------------
ในดินแดนเหล่ยหยิน.
บนเนินเขาแห่งหนึ่งมีค่ายกลปกคลุม,หมอกหนาปกคลุม,ค่ายกลที่ปกคลุมพื้นที่ถึงสามเนินเขา,นับเป็นค่ายกลที่ทรงพลังมาก,ที่ด้านในนั้นต้องไม่ใช่นิกายเล็กๆอย่างแน่นอน,ทว่าสิ่งที่ทุกคนคงคาดไม่ถึง,ภายในค่ายกล,มีคนเพียงคนเดียว,ทว่ากลับเตรียมค่ายกลที่ใหญ่โตทรงพลังเอาไว้.
ภายในหุบเขาแห่งนี้,มีทะเลสาบ,น้ำที่สงบนิ่ง,บนผืนน้ำมีชายในชุดสีทองนั่งอยู่,ชายผู้นี้มีร่างกายที่สูงถึงสิบเมตร,เขาที่กำลังนั่งบำเพ็ญกลางผืนน้ำราวกับว่าจะกลมกลืนไปกับสภาพพื้นที่รอบๆ.
หากเหรินชุน,กุยเชออยู่ที่นี่,คงต้องโค้งคำนับอย่างเคารพอย่างมากแน่นอน.
บนผืนน้ำทะเลสาบ,เขาก็คือผู้ยิ่งใหญ่ของศาลสวรรค์เหยาจู่,ราชันย์ตะวันออกไท่อี้!
ราชันย์ตะวันออกไท่อี้ที่สงบนิ่งเหมือนกับผืนน้ำ,พื้นผิวของทะเลสาบเองก็นิ่งเงียบเป็นอย่างมากเช่นกัน.
"ซี่!"
เกิดเป็นหยดน้ำที่หยดลงไปบนผิวน้ำ,ผืนทะเลสาบที่สั่นไหวเป็นระลอกคลื่นในทันที.
ผิวน้ำทะเลสาบที่กระเพื่อมเป็นการแจ้งเตือน,เพราะว่าก่อนหน้านี้,ร่างๆหนึ่งในชุดสีเหลืองได้เข้ามาภายในค่ายกล.
"วูซซซซซ!"
ร่างในชุดสีเหลืองที่มาโผล่ข้างๆทะเลสาบในทันที,ร่างในชุดสีเหลืองที่ด้านหลังมีน้ำเต้าขนาดใหญ่,ใบหน้าที่เบลอมองไม่เห็น,แน่นอนว่าเขาก็คือปราชญ์เทพลู่หย๋าที่พบกับกลุ่มจงซานมาก่อนหน้านี้นั่นเอง.
ลู่หย๋าที่ร่อนลงที่ด้านข้างของทะเลสาบ,เพราะว่าร่างของไท่อี้นั่นใหญ่โตเป็นอย่างมาก,ลู่หย๋าจึงได้เว้นระยะห่างเล็กน้อย.
"ฟู่!"ไท่อี้ลืมตาขึ้น,แววตาที่ปล่อยกลิ่นอายที่น่าเกรงขามออกมา.
ไท่อี้,ลู่หย๋าที่มีกลิ่นอายเหมือนกัน,หากจงซานอยู่ที่นี่ย่อมพบว่าคนทั้งสองนั้นมีรูปลักษณ์ที่ดูคล้ายคลึงกัน.
"ท่านพ่อ!"ลู่หย๋าที่กล่าวออกมาด้วยความเคารพ.
คาดไม่ถึงเลยว่าไท่อี้จะเป็นบิดาของลู่หย๋า!
"มีอะไร?"ไท่อี้ที่กล่าวออกมาเล็กน้อย.
"เมื่อสักครู่นี้บุตรพบกับใครบางคน!"ลู่หย๋าที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"หืม?"
ไท่อี้ที่เข้าใจนิสัยของลู่หย๋าดี,ลู่หย๋าที่เหมือนกับตัวเอง,ไม่ใช่คนที่จะสนใจผู้ใดนัก,การกล่าวเช่นนี้ต้องไม่ใช่เรื่องธรรมดาแน่นอน.
"เซิ่งกงเป้า,ต้าเจิ้งจงซาน!"ลู่หย๋าที่กล่าวออกมาอย่างจริงจัง.
"ทวีปภาคเหนือจงซาน?
เซิ่งกงเป้าอย่างงั้นรึ?"ไท่อี้ที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ใช่!"ลู่หย๋าที่พยักหน้ารับ.
จากนั้น,เขาก็เริ่มเล่าเรื่องราวที่เกิดขึ้นบนทะเลตั้งแต่ต้นจนจบ,ไม่ได้ปิดบังราชันย์ตะวันออกไท่อี้.
"ท่านพ่อ,จะจัดการอย่างไร?
ได้ยินจากม่อจื่อกล่าว,เป็นเขาที่กำจัดเซียนเทียนจงเผ่าเต่าทมิฬในทวีปภาคเหนือ,จงซานที่มาที่นี่,จะต้องเพิ่มความเสี่ยงให้กับพวกเราแน่."ลู่หย๋าที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
ความแข็งแกร่งของจงซาน,ลู่หย๋าแน่นอนได้ยินมาเช่นกัน,ทว่าลู่หย๋านั้นมั่นใจในความแข็งแกร่งของตัวเองมาก,และยังมั่นใจในความแข็งแกร่งของบิดาด้วย,พ่อและลูกร่วมมือกัน,ไม่มีทางที่จงซานจะรับมือได้.
ไท่อี้ที่ครุ่นคิดและท้ายที่สุดก็ส่ายหน้าไปมา.
"จงซานผู้นี้,ไม่จำเป็นต้องไปเกี่ยวข้องด้วย!"ไท่อี้ที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"หืม?"ลู่หย๋าที่เผยท่าทางสงสัย.
"อย่าได้ประมาทจงซาน,แม้นว่าเขาจะยังหนุ่ม,มีอายุน้อยกว่าสองพันปี,ทว่าก็เกี่ยวข้องกับกลุ่มอิทธิพลหลากหลายกลุ่ม,หยิงทวีปตะวันออก,จี่กงหนี่ทวีปภาคตะวันตก,เทียนโจวจื่อทวีปเทียน,ตี้เสวียนชาทวีปปฐพี,เจ้าตำหนักลางทวีปภาคกลาง,เผ่าเต่าทมิฬทวีปภาคเหนือ,แม้แต่เผ่าหวงกู่,ทุกคนล้วนแต่ผูกติดกับจงซานอย่างแปลกประหลาด,การเคลื่อนไหวหนึ่งก้าวอาจลากคนเหล่านั้นเข้ามายุ่งเกี่ยวด้วยได้."ไท่อี้กล่าวออกมาอย่างจริงจัง.
ได้ยินคำพูดของไท่อี้ทำให้ลู่หย๋าขมวดคิ้วแน่,เป็นความจริง,การจัดการจงซาน,ดูเหมือนว่าจะลากเหล่ายอดฝีมือมากมายเข้ามาเกี่ยวข้องกับพวกเขาได้จริงๆ.
การที่คนๆเดียวจะสามารถลากคนทั่วหล้าเข้ามาเกี่ยวข้อง,จงซานเป็นคนที่มีความสามารถเช่นนั้นจริงๆอย่างงั้นรึ?
"เจี่ยหยินและอีกหลายคนที่ตกตายไป,แม้แต่ทวีปตะวันออกในเวลานั้น,ยังมีหงจวินที่เกี่ยวพันธ์บางอย่างกับเขา,ดังนั้นไม่ใช่สถานการณ์ที่ดีนักหากพวกเราจะลงมือกับเขาเวลานี้!"ไท่อี้ส่ายหน้าไปมา.
"ไม่ใช่สถานการณ์ที่จะลงมือรึ?
ไม่ใช่ว่าควรจัดการหรอกรึ?บุตรคิดตลอดและคิดว่าจงซานนั้นจะกลายเป็นอุปสรรคใหญ่ที่จะเป็นตัวขัดขวางศาลสวรรค์เหยาจู่ของพวกเราในอนาคต,นอกจากนี้หากยิ่งปล่อยเขาไปก็ยิ่งยากที่จะจัดการ,ทวีปภาคเหนือ,ทวีปภาคใต้,แม้นว่าจะอยู่ห่างกันมา,ทว่าบุตรเชื่อว่าไม่ช้าก็เร็วก็จะต้องปะทะกัน,ตอนนี้ไม่ดีรึที่จะจัดการเขาไป,พวกเราจะปล่อยให้เขาเติบโตต่ออีกรึ?
แล้วต่อไปจะจัดการได้จริงๆรึ?"ลู่หย๋าที่ขมวดคิ้วไปมา.
"พวกเราไม่ลงมือ,ไม่ได้แปลว่าคนอื่นจะไม่ลงมือ!"ไท่อี้ที่เผยยิ้มออกมเล็กน้อย.
ลู่หย๋าไม่ใช่คนโง่,เขาคิดได้ในทันทีเช่นกัน,"ท่านพ่อ,ท่านจะบอกว่ายูไลและม่อจื่อจะลงมืออย่างงั้นรึ?"
"พวกเขาต้องลงมือแน่!"ไท่อี้ที่เผยยิ้มออกมา.
"ม่อจื่ออาจไม่สามารถบอกได้,ทว่ายูไล,เขาควรจะลงมือ,เขาที่ถูกกดดันจากตระกูลหวงกู่,จงซานได้ทำลายแผนของตระกูลหวงกู่ในทวีปภาคเหนือ,ยูไลเวลานี้ต้องการแก้หน้าให้กับตระกูลหวงกู่,ในเวลานี้คือโอกาสที่ดีที่สุดของเขา,ไม่ใช่ว่าเจี่ยหยินนั้นเป็นสหายรักของจงซานรึ?
บางที่เจี่ยหยินคงจะทิ้งอะไรบางอย่างที่สุดเอาไว้ให้เขาก็ได้,ตราบเท่าที่มีสิ่งล่อใจยูไล,ยูไลจะต้องชักชวนม่อจื่อ,เข้าร่วมเพื่อแย่งชิงอย่างเต็มกำลัง."ลู่หย๋าที่เผยยิ้มออกมาเช่นกัน.
"อืม,ทว่าเจ้าอย่าได้ลืมยังมีอีกคน!"ไท่อี้ที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"ท่านพ่อ,ท่านจะบอกว่าเทียนโจวจื่ออย่างงั้นรึ?"ลู่หย๋าที่ดวงตาหดเกร็ง.
ใช่,ไม่ใช่ว่าเทียนโจวจื่อเองก็อยู่ในดินแดนเหล่ยหยิงหรอกรึ?
ทำไมจะไม่มีใครปั่นหัวเขา? เทียนโจวจื่อและต้าเจิ้งนั้นไม่ญาติดีต่อกันแน่นอน!"ไท่อี้ที่เผยยิ้มบางๆ.
"ท่านพ่อหลักแหลมนัก,สองปราชญ์เทพบวกยูไลอีกคน,กลุ่มของจงซานจะยังรอดอีกรึ?"ลู่หย๋าที่กล่าวออกมาด้วยความมั่นใจ.
"ใช่,จงซานจะต้องตาย,ทว่าไม่ควรตายในมือของพวกเรา,พวกเราจะทำให้มือเปื้อนไปทำไม,การต่อสู้ของปราชญ์เทพเกิดขึ้นเสมอ,ในยุคแห่งความวุ่นวายนี้,ย่อมเกิดความขัดแย้งไม่หยุด,พวกเขาควรจะออมกำลังเอาไว้!"สายตาของไท่อี้ที่เผยท่าทางราวกับว่ามีชัย.
"เป็นความจริง!"ลู่หย๋าพยักหน้ารับ.
"งานชุมนุมใต้หว่านฝูผานยังไม่เริ่ม,เวลานี้พวกเราควรจะเตรียมตัว,ในเวลานี้ไม่เหมาะที่จะเผยตัวออกมาให้ใครเห็น,เจ้าควรจะเดินทางไปยังวิหารใต้เหล่ยหยิน."ไท่อี้กล่าว.
"ท่านพ่อโปรดวางใจ,บุตรจะจัดการเรื่องนี้ให้เรียบร้อยอย่างแน่นอน!"ลู่หย๋าที่พยักหน้ารับ.
------------------------------------------
ดินแดนเหล่ยหยิง,วิหารใต้เหล่ยหยิน.
ภายในวิหารใต้เหล่ยหยินนั้นมีเหล่าอรหันต์(ฝูโถว)เป็นจำนวนมาก,เหล่าปู่ซ่าเองก็มีนับไม่ถ้วน,ภายในห้องโถงหลักนั้นมีคนสองคน,อรหันต์ยูไลที่เงียบงัน,และมีอีกหนึ่งที่สวมชุดคลุมยาวผ้าฝ้าย,ม่อจื่อ.
"ม่อจื่อ,งานชุมนุมใต้หว่านฝูผาน,ต้องขอบคุณและรบกวนเจ้าแล้ว!"ยูไลที่เอ่ยออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"ข้าต้องสนับสนุนเจ้าอยู่แล้ว!"ม่อจื่อพยักหน้ารับ.
ทันใดนั้น,มื่อจื่อที่กำหมัดแน่นจ้องมองไปยังพื้นที่ไกลออกไป,ยูไลเองก็เช่นกัน.
"ลู่หย๋า?"ม่อจื่อกล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
ปัจจุบันแปลจบแล้ว 1672 ตอน สนใจติดต่อเข้ากลุ่มลับได้ครับ
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ แปลจบแล้ว.
ยูไลคือพระพุทธเจ้าเหรอครับ
ตอบลบ