Immortality Chapter 1298 Two a Saint ancestor
Chapter 1298 Two a Saint ancestor
两圣一祖
สองปราชญ์เทพหนึ่งเซียนบรรพชน.
หลังจากเดินทางมาถึงดินแดนเหล่ยหยิงผ่านมาหลายวันแล้ว.
ภายในห้องโถงหุบเขาแห่งหนึ่ง,เหล่าเสนาธิการของต้าเจิ้งที่มารวมตัวกัน.
จงซานที่หลับตาทั้งสองข้าง,ขมวดคิ้วแน่น,นิ้วของเขาที่เคาะไปมาบนพนักพิงมังกร.
ในเวลานี้เซิ่งกงเป้าที่ทำการรายงานเกี่ยวกับกลุ่มอิทธิพลต่างๆที่เดินทางมาถึงดินแดนเหล่ยหยิงแล้ว,และเหตุการณ์ที่สำคัญที่เกิดขึ้นเร็วๆนี้,ทว่าจงซานเวลานี้ได้รับฟังทั้งหมดแล้ว,เขาที่กำลังหลับตาครุ่นคิด,วิเคราะห์เรื่องราวต่างๆอย่างจริงจัง.
เซิ่งกงเป้าที่จ้องมองไปยังจงซาน,เขาไม่ได้ส่งเสียงอะไรออกไป,ภายในห้องโถงที่กลายเป็นเงียบงันในทันที.
จงซานที่เผยท่าทางจริงจัง,เพราะว่าบัวหลงหลวนเทียนที่หน้าผากของเขาเปลี่ยนไป,เวลานี้เหมือนกับครั้งที่พบกับเฉิงโห่ว,บัวหงหลวนเทียนที่กลายเป็นสีน้ำเงินทั้งหมดแล้ว.
นิมิตร้าย?
"เหล่าเยว่,มีอะไรอย่างงั้นรึ?"เป่าเอ๋อที่กล่าวออกมาด้วยความสงสัย.
จงซานที่สูดหายใจลึก,ก่อนที่จะลืมตาขึ้นมา.
"ตำแหน่งของพวกเราถูกเปิดเผยแล้ว!"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างจริงจัง.
"เปิดเผยแล้ว?"เซิ่งกงเป้าใบหน้าเปลี่ยนเป็นซับซ้อนเคร่งขรึม,ภายในหุบเขาแห่งนี้มีค่ายกลปกปิด,และจื่อหยางจิงหงก็ใช้สวรรค์ลี้ลับปกคลุมอีกรอบ.
"เป็นเช่นนี้ได้อย่างไร? ไม่มีใครสามารถพยากรณ์พวกเราได้,เซิ่งกงเป้าออกไปเอง,เฉินก็ใช้สวรรค์ลี้ลับปกคลุมอย่างเต็มที่เช่นกัน!"จื่อหยางจิงหงที่กล่าวอธิบาย.
"ไม่มีใครสามารถพยากรณ์ได้จริงๆรึ?"จงซานที่จ้องมองไปยังจื่อหยางจิงหงอย่างจริงจัง.
จื่อหยางจิงหงที่กลายเป็นเคร่งขรึม,ส่ายหน้าไปมาก่อนที่จะกลายออกมาว่า,"เว้นแต่,สามปราชญ์เทพที่ร่วมมือกัน,หากเป็นเช่นนั้นก็ไม่มีพื้นที่ใดสามารถซ่อนพวกเขาได้!"
"สามปราชญ์เทพ?"จินเผิงและคนอื่นๆถึงกับใบหน้าเปลี่ยนสี.
สามปราชญ์เทพร่วมมือกันอย่างงั้นรึ?
"พวกเขามากันแล้ว,ออกไปพร้อมกับข้า!"จงซานที่ลุกขึ้นกล่าวอย่างจริงจัง.
"รับทราบ!"เสนาธิการทุกคนที่เผยท่าทางจริงจัง.
"ครืนนนนน!"ประตูตำหนักที่เปิดออกมาช้าๆ.
ทุกคนที่ก้าวตามจงซานออกมา,ก่อนที่จะมาหยุดที่ลานด้านนอก.
ลานด้านนอก,บนท้องฟ้าที่มีหมอกปกคลุมหนาแน่น,เซิ่งกงเป้าที่ยื่นมือออกไป,ก่อนที่จะสลายหมอกเหล่านั้นในทันที,ลำแสงที่แผ่ออกมารอบๆ,เมฆหมอกที่หนาแน่นบางลงทันตา.
สายตาของทุกคนที่จ้องมองตามจงซาน,จดจ้องมองไปยังยอดเขาที่อยู่ห่างออกไป.
ที่บนยอดเขานั้น,มีคนกลุ่มหนึ่งที่หยุดอยู่.
สามคนที่มีร่างกายสูงใหญ่,หนึ่งสวมจีวรสีทอง,เผยพลังที่เจิดจรัสออกมา,เป็นยูไลนั่นเอง!
ส่วนอีกสองคน,หนึ่งสวมชุดผ้าฝ้ายสีดำ,และอีกหนึ่งสวมชุดสีขาว,แน่นอนว่าจงซานรู้จักทั้งคู่,ม่อจื่อและเทียนโจวจื่อ.
สองปราชญ์เทพหนึ่งเซียนบรรพชน!
"แล้วอีกหนึ่งปราชญ์เทพล่ะ?"ตี้เซียนเซียนที่ขมวดคิ้วไปมา.
"อีกคน,น่าจะเป็นหัวหน้าโจร,จากไปก่อนแล้ว!"เซิ่งกงเป้าที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"ม่อจื่อ,เทียนโจวจื่อ,ยูไล!"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม,แววตาที่เผยท่าทางโกรธเกรี้ยวอยู่เล็กน้อย.
"เซิ่งหวังจง,พบกันอีกแล้ว!"ม่อจื่อกล่าวออกมาอย่างนุ่มนวล.
"ม่อจื่อ,เจ้ามาทำไมรึ?"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"ก็เหมือนกับครั้งที่แล้ว,เทียนไมปิง,เซิ่งหวังจงโปรดมอบเทียนไมปิงเลียนแบบมาให้กับข้า,ข้าจะจากไปทันที! และจะไม่คิดว่าเป็นบุญคุณด้วย."ม่อจื่อกล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"หืม?
ปล้นชิงของของข้า,แต่กับคิดว่าเป็นบุญคุณ? เป็นธุรกิจที่มีเพียงเจ้าที่ทำแล้วจริงๆ!"จงซานกล่าวหยัน.
จงซานที่กล่าวตำหนิม่อจื่อ,ปราชญ์เทพที่น่านับถือกับกระทำการเยี่ยงโจร.
ม่อจื่อไม่ได้แสดงท่าทางโกรธแต่อย่างใด,ส่ายหน้าไปมาและกล่าวออกมาว่า,"ข้าม่อจื่อจะไม่ทำให้เซิ่งหวังจงขาดทุนแน่นอน,ม่อจื่อจะช่วยเซิ่งหวังต้านทานศัตรูครั้งหนึ่ง!"
"โฮว? ต่อต้านศัตรูเพื่อแลกกับเทียนไมปิงของข้า?
รวมถึงในครั้งนี้ด้วยอย่างงั้นรึ?"จงซานที่เผยยิ้มออกมา.
"รวมครั้งนี้ด้วย!"ม่อจื่อพยักหน้ารับ.
"หืม?"ยูไลที่อยู่ข้างๆที่ขมวดคิ้วไปมา,เทียนโจวจื่อที่เผยแววตาเย็นชาออกมา.
จงซานที่ส่ายหน้าไปมา,เผยยิ้มอย่างเย็นชา,"เทียนไมของเจิ้น(ข้าพเจ้า),ใหนถึงได้ราคาถูกขนาดนั้น!"
จงซานที่จงใจเปลี่ยนคำว่า,หว่อ(ข้า),เป็นเจิ้น(ข้าพเจ้า)
กับม่อจื่อ,เป็นการไร้ซึ่งค่าควรเคารพ,กล่าวถึงคนที่เจ้าเล่ห์เพทุบาย,ไม่สามารถที่จะเชื่อใจได้,เป็นไปไม่ได้ที่จะรับเป็นสหาย,ไม่มีค่าอะไรที่จะให้ความเคารพ.
"เช่นนั้นม่อจื่อคงต้องล่วงเกินแล้ว!"ม่อจื่อที่ส่ายหน้าไปมา.
"เทียนโจวจื่อ,เจ้ามาทำไม?"จงซานที่ไม่สนใจม่อจื่ออีก,ก่อนที่จะมองไปยังเทียนโจวจื่อ.
เหล่าปราชญ์เทพย่อมมีความอดทนสูง,แน่นอนว่าคงไม่พุ่งเข้ามากัดเหมือนหมาบ้า,การจะเข้าปะทะกับอี้ฝ่าย,แน่นอนว่าจำเป็นต้องเอ่ยประสงค์เป้าหมายก่อน.
"จงซาน,ทำไมเจ้ายังถามข้า?
เจ้าสร้างเรื่องอะไรไว้กับข้าบ้างกัน,ข้ามาแน่นอนว่าต้องมากำจัดเจ้า!"เทียนโจวจื่อกล่าวออกมาด้วยเสียงเย็นชา.
ในอดีตเมื่อครั้งเดินทางไปนำเทียนหลิงเอ๋อกลับมานั้น,เทียนโจวจื่อที่ไล่ล่าเขาตลอดทาง,อีกทั้งปรารถนาที่จะสังหารเขาตั้งแต่ต้นแล้ว,นอกจากนี้การต่อสู้อีกครั้งที่ดินแดนลับมังกรบรรพชน,พวกเขาที่เสียหน้าเป็นอย่างมาอ,อสูรระเบิดที่มากับพวกเขาถูกสังหารไป,ดังนั้นการที่มีคนเชิญชวนเขามาเพื่อจัดการเขา,เทียนโจวจื่อย่อมไม่ลังเลที่จะยอมรับในทันที.
"แล้ว,ปราชญ์เทพอีกคนไปแล้วรึ?
หรือว่าคนวางแผนก็คือลู่หย๋า?"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"เจ้ารู้ด้วยอย่างงั้นรึ? ชิ!"เทียนโจวจื่อแค่นเสียงเย็นชา.
จงซานที่ส่ายหน้าไปมา,กล่าวออกมาเบาๆ,"เจ้าช่างสมองเบาจริงๆ!"
„What did you say?” The Tian Zhuozi eye
stares.
"เจ้าพูดอะไร?"เทียนโจวจื่อที่ดวงตาเบิกกว้าง.
จงซนที่ไม่ได้สนใจเทียนโจวจื่อ,ทว่าจ้องมองไปยังยูไล,คนสุดท้าย.
"วิหารใต้เหล่ยหยิน,อรหันต์ยูไล,ในอดีตเมื่อครั้งต่อสู้ที่เมืองเซียนหยางต้าฉิน,พวกเราเป็นพวกเดียวกัน,จงซานยังคงนับถืออรหันต์ยูไลด้วยใจจริง,คาดไม่ถึงในวันนี้,ท่านกับต้องการเป็นศัตรูของข้าอย่างงั้นรึ?
ทำไม?"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"เซิ่งหวังจง,ไม่ใช่ว่าเจ้าได้รับสมบัติสืบทอดจากเจี่ยหยินมาอย่างงั้นรึ?"ยูไลที่เอ่ยถามออกมา.
"ไม่ใช่ว่าสิ่งนั่นมันธรรมดาไปหรอกรึ?"จงซานที่หรี่เล็กลง.
"ซิ่งหวัง,ยูไล,น่าจะเป็นคนของตระกูลหวงกู่!"เซียนเซิงซือที่เอ่ยปากออกมาในทันที.
"หืม?"จงซานที่จ้องมองเซียนเซิงซือด้วยความประหลาดใจ.
เซียนเซิงซือไม่รู้ว่ารู้ได้อย่างไร?
ทว่าคำถามก่อนหน้านี้,ไม่จำเป็นต้องตอบก็ได้ไม่ใช่รึ?
ไม่ใช่แค่จงซานที่ประหลาดใจ,ปราชญ์เทพอีกสองคนก็ประหลาดใจเช่นกัน,พวกเขาที่จ้องมองไปยังยูไล,จากนั้นก็จ้องมองมายังเซียนเซิงซือ.
"ข้าเข้าใจแล้ว!"จงซานที่แสดงท่าทางเข้าใจความต้องการของทุกคนในทันที.
ทุกอย่างได้เผยออกมาหมดแล้ว,จงซานจ้องมองไปยังคนทั้งสามอีกครั้ง,สายตาที่เผยความเย็นชา,ทำให้อากาศรอบๆเย็นลงในทันที.
"ช่างน่าเสียดาย!"จงซานที่ส่ายหน้าไปมา.
"เสียดายอะไร?"เทียนโจวจื่อที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"สองปราชญ์เทพหนึ่งเซียนบรรพชน?
ช่างน่าเสียดาย,พวกเจ้ามีกันน้อยเกินไป!"จงซานที่ส่ายหน้าไปมา.
"ฮ่าฮ่าฮ่า,จงซานเจ้ามันช่างโอหังจริงๆ,ในอดีตเจ้าอาจโอหังได้เมื่อยู่ในสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว,ตอนนี้ยังจองหองอีกรึ?พวกเราสามคนจะสังหารเจ้า,นอกจากนี้ข้ายังมีเก้าเซียนบรรพชนที่กำลังตามมา,วันนี้,เจ้าไม่มีทางหนีไปใหนได้!"เทียนโจวจื่อกล่าวหยัน.
เก้าเซียนบรรพชน? จงซานที่เผยท่าทางจริงจัง.
"เซียนเซิงซือ,หวนจี,หวังคู!"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"เฉินอยู่นี่แล้ว!"เซียนเซิงซือและหวังคูที่ก้าวออกมาทันที,หวนจีเช่นกัน.
"พวกเจ้าจัดการม่อจื่อ!"จงซานเอ่ย.
"รับทราบ!"ทั้งสามรับคำในทันที.
ทว่าบนยอดเขาห่างออกมา,ยอดฝีมือทั้งสามเผยท่าทางประหลาดใจเล็กน้อย,สามคนนี้สามารถเป็นคู่มือให้กับม่อจื่อได้อย่างงั้นรึ?
"จินเผิง,เต้าเหรินถู,โหยวหลาน,จื่อหยางจิงหง,รั้งยูไลเอาไว้,ตี้เซียนเซียน,เซิ่งกงเป้าคุ้มครองฮวงโหว!"จงซานสั่งการอีกครั้ง.
"รับทราบ!"ทุคนที่รับคำในทันที.
"ข้าจะย้ำเตือนความทรงจำเจ้าเอง!"จงซานกล่าวออกมาด้วยเสียงเย็นชา.
พริบตาเดียว,จงซานที่สั่งการในทันที.
ยอดฝีมือทั้งสามว่ายตรงข้ามที่จ้องมองจงซานด้วยท่าทางไม่อยากเชื่อ.
จินเผิง,เต้าเหรินถูและเซียนบรรพชนคนอื่นๆเผชิญหน้ากับยูไล,ก็นับว่าเป็นไปได้,ทว่าเซียนเซิงซือ,หวังคู,หวนจี,ต่อสู้กับม่อจื่อ,มันค่อนข้างแปลก.
จงซานเป็นคนที่แปลกมาก,เขาเลือกเทียนโจวจื่ออย่างงั้นรึ?เป็นไปได้รึ?
ต้องรู้ด้วยว่า,หยิงที่จัดการกงจื่อ,ในครานั้นก็มีคนอื่นช่วย,ไท่อี้,ราชันย์จุนที่ล่าเจียงยวี,พวกเขาที่ได้ใช้พลังจากสิ่งมีชีวิตทั้งหมดจากการสังเวยสิ่งมีชีวิตทั่วดินแดนหนานจ้านปู่.
ไม่ใช่ว่าจงซานไม่ได้อยู่ในศาลเทวะต้าเจิ้งรึ?
ในเวลานี้คาดไม่ถึงเลยว่าเขาจะกล้าเลือกต่อสู้กับเทียนโจวจื่อเพียงคนเดียวอย่างงั้นรึ?
นอกจากนี้เทียนโจวจื่อก็กล่าวชัดเจนแล้ว,ไม่ได้มีเพียงเทียน่โจวจื่อ,ยังมีเซียนบรรพชนอีกเก้าคนที่ตามมา,พกวเขาย่อมต้องเข้าช่วยเทียนโจวจื่ทันทีแน่นอน,จงซานหนึ่งต่อสิบอย่างงั้นรึ?
และยังมีปราชญ์เทพอีกหนึ่ง?
เรื่องนี้,ตลกเกินไปแล้ว?
ยอดฝีมือทั้งสามที่เผยท่าทางไม่อยากเชื่อเช่นกัน.
"เทียนโจวจื่อ,ได้ยินแล้ว,เชิญ!"จงซานที่ลอยออกไป.
เห็นท่าทางของจงซานที่มั่นใจ,เทียนโจวจื่อที่เพ่งพิศเล็กน้อย,จงซานนี่แส่หาความตาย?
นี่เขาต้องการตายจริงๆรึ?
ทว่าเรื่องของคนอื่น,เทียนโจวจื่อหาได้สนใจ,แม้แต่ชื่อเทียนโจวจื่อยังจำไม่หมด,เขาที่กวาดตามองไปยังคนของจงซาน.
จากนั้น,เทียนโจวจื่อก็บินตามจงซานไป.
ม่อจื่อที่ใบหน้าเปลี่ยนไป,ม่อจื่อและยูไลที่ไม่ได้สนใจคำพูดของจงซานแม้แต่น้อย,ขณะที่กำลังจะไล่ตามไป.
"เปรี้ยง!!!"
บนลานปรากฏโลงศพเก้าโลกผุดขึ้นมาจากบนพื้นในทันที.
"วูซซซซซซ!"
เก้าเทียนเต๋าที่ดำมืดตั้งตระหง่านขึ้นมาในทันที.
เก้าโลงศพ,เก้าเซียนบรรพชน? เก้าเจียงซือเฉิน!
เก้าองค์รักษ์เจียงซือเฉิน,ม่อจื่อที่หยุดกึก.
ส่วนหวังคูที่นำเคียวยักออกมา,เคียวยักษ์ที่ฟาดออกไปเปิดผืนแผ่นดิน,ก่อนที่จะปรากฏโครงกระดูกมากมายจากใต้ดินโผล่คลานยั้วเยี้ยออกมา.
หวนจีที่ยื่นมือฟาดออกไปด้านหน้า,พายุของปิศาจสวรรค์มากมายไร้ที่สิ้นสุด,พัดโบกปกคลุมไปทั่วพุ่งไปยังทิศทางของปราชญ์เทพม่อจื่อ.
"เจียงซือเฉิน? ราชาโครงกระดูก?
ปิศาจสวรรค์?"ใบหน้าของม่อจื่อกลายเป็นเคร่งขรึมจริงจัง.
เซียนเซิงซือ,หวังคู,หวนจี,คนทั้งสามที่เป็นคู่มือของม่อจื่อ,คาดไม่ถึงเลยว่าจะทรงพลังไม่น้อย,ม่อจื่อที่กลายเป็นจริงจัง.
เขาที่คิดว่าหวังคูเป็นเซียนบรรพชนโครงกระดูก,คาดไม่ถึงเขาจะเป็นราชาโครงกระดูกด้วยอย่างงั้นรึ?
ส่วนเจียงซือร่างเฉินนั้นทรงพลังแข็งแกร่งมาก,อย่างน้อยม่อจื่อก็รู้,หยิงเป็นหนึ่งคนที่หลอมสร้างร่างเฉินขึ้นมา,ทว่าที่ด้านหน้านี้กับมีเจียงซือร่างเฉินถึงเก้าร่าง.
ส่วนอีกคนหวนจีนั้นแปลกประหลาดมาก,ม่อจื่อไม่สามารถระบุการคงอยู่ได้เลย,อย่างไรก็ตามม่อจื่อที่คิดถึงการต่อสู้ของจงซานและปราชญ์เทพหยิงเห่าในครั้งนั้น,ชั่วระยะเวลาหนึ่ง,มีใครบางคนเปิดโลกปิศาจสวรรค์ออกมาทันที,ทำให้หยิงเห่าแทบล่วงหล่นลงไปในนั้น,เป็นไปได้ว่าสตรีผู้นี้คือคนเปิดโลกปิศาจสวรรค์อย่างงั้นรึ?
นี่นางสามารถเปิดโลกปิศาจสวรรค์ที่ใหนก็ได้เลยอย่างงั้นรึ?
ถึงจะเป็นปราชญ์เทพ,ม่อจื่อก็จำเป็นตอ้งระมัดระวัง.
ท้ายที่สุดเป็นเต้าเหรินถู,จินเผิง,จื่อหยางจิงหง,โหยวหลาน,สี่เซียนบรรพชนที่รับหน้าที่ถ่วงเวลายูไล,พวกเขาไม่จำเป็นต้องต่อสู้แลกเป็นแลกตายแต่อย่างใด,เพียงแค่กำจัดการเคลื่อนไหวก็พอแล้ว.
เหล่าเสนาธิการของต้าเจิ้งไม่ว่าจะเป็นใครก็ไม่ได้แสดงท่าทางกังวลออกมา,มีเพียงแค่เป่าเอ๋อที่ตี้เซียนเซียนและเซิ่งกงเป้าปกป้อง,เผยท่าทางกังวลเป็นอย่างมาก.
"เซียนเซียน,เจ้าบอกว่าเหล่าเยว่สามารถรับมือได้อย่างงั้นรึ?"เป่าเอ๋อที่กล่าวออกมาด้วยความกังวล.
"เจี่ยเจี่ยเป่าเอ๋อโปรดวางใจจงซานไม่เป็นอะไรแน่,ก่อนหน้านี้ข้าได้ยินมากว่าในดินแดนขั้วโลกเหนือ,เฉิงโห่วยังอยู่ในสภาพอนาถเมื่อครั้งต่อสู้กับจงซาน!"ตี้เซียนเซียนเอ่ย.
เซิ่งกงเป้าที่อยู่ใกล้ๆถึงกับพูดไม่ออก,ความเป็นจริงเฉิงโห่วถูกเทียนชูลงโทษต่างหาก.
"อืม,หวังเป็นเช่นนั้น!"เป่าเอ๋อที่เผยท่าทางซับซ้อนไม่ท่าทางไม่ค่อยดีนัก,ทั้งรู้สึกโกรธและเกลียด,คาดไม่ถึงเลยว่าตัวเองจะกลายเป็นภาระจริงๆ.
"เจี่ยเจี่ยเป่าเอ๋อโปรดวางใจ,สี่เซียนบรรพชนกับยูไล,หากว่าเอาชนะยูไลได้,ก็จะสามารถไปช่วยจงซานได้,"ตี้เซียนเซียนที่เอ่ยออกมาในทันที.
"จินเผิงและพวกเอาชนะยูไลอย่างงั้นรึ?
ข้าคิดว่ายาก!
ไม่เช่นนั้นเซิ่งกวังคงไม่เอ่ยว่าถ่วงเวลาเอาไว้,ด้วยความแข็งแกร่งของยูไลนั้นไม่สามารถดูแคลนได้! อย่างน้อยเขาน่าจะมีระดับเซียนบรรพชนขั้นที่ 9!"เซิ่งกงเป้าที่ส่ายหน้าไปมา.
Chapter 1298 Two a Saint ancestor
两圣一祖
สองปราชญ์เทพหนึ่งเซียนบรรพชน.
หลังจากเดินทางมาถึงดินแดนเหล่ยหยิงผ่านมาหลายวันแล้ว.
ภายในห้องโถงหุบเขาแห่งหนึ่ง,เหล่าเสนาธิการของต้าเจิ้งที่มารวมตัวกัน.
จงซานที่หลับตาทั้งสองข้าง,ขมวดคิ้วแน่น,นิ้วของเขาที่เคาะไปมาบนพนักพิงมังกร.
ในเวลานี้เซิ่งกงเป้าที่ทำการรายงานเกี่ยวกับกลุ่มอิทธิพลต่างๆที่เดินทางมาถึงดินแดนเหล่ยหยิงแล้ว,และเหตุการณ์ที่สำคัญที่เกิดขึ้นเร็วๆนี้,ทว่าจงซานเวลานี้ได้รับฟังทั้งหมดแล้ว,เขาที่กำลังหลับตาครุ่นคิด,วิเคราะห์เรื่องราวต่างๆอย่างจริงจัง.
เซิ่งกงเป้าที่จ้องมองไปยังจงซาน,เขาไม่ได้ส่งเสียงอะไรออกไป,ภายในห้องโถงที่กลายเป็นเงียบงันในทันที.
จงซานที่เผยท่าทางจริงจัง,เพราะว่าบัวหลงหลวนเทียนที่หน้าผากของเขาเปลี่ยนไป,เวลานี้เหมือนกับครั้งที่พบกับเฉิงโห่ว,บัวหงหลวนเทียนที่กลายเป็นสีน้ำเงินทั้งหมดแล้ว.
นิมิตร้าย?
"เหล่าเยว่,มีอะไรอย่างงั้นรึ?"เป่าเอ๋อที่กล่าวออกมาด้วยความสงสัย.
จงซานที่สูดหายใจลึก,ก่อนที่จะลืมตาขึ้นมา.
"ตำแหน่งของพวกเราถูกเปิดเผยแล้ว!"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างจริงจัง.
"เปิดเผยแล้ว?"เซิ่งกงเป้าใบหน้าเปลี่ยนเป็นซับซ้อนเคร่งขรึม,ภายในหุบเขาแห่งนี้มีค่ายกลปกปิด,และจื่อหยางจิงหงก็ใช้สวรรค์ลี้ลับปกคลุมอีกรอบ.
"เป็นเช่นนี้ได้อย่างไร? ไม่มีใครสามารถพยากรณ์พวกเราได้,เซิ่งกงเป้าออกไปเอง,เฉินก็ใช้สวรรค์ลี้ลับปกคลุมอย่างเต็มที่เช่นกัน!"จื่อหยางจิงหงที่กล่าวอธิบาย.
"ไม่มีใครสามารถพยากรณ์ได้จริงๆรึ?"จงซานที่จ้องมองไปยังจื่อหยางจิงหงอย่างจริงจัง.
จื่อหยางจิงหงที่กลายเป็นเคร่งขรึม,ส่ายหน้าไปมาก่อนที่จะกลายออกมาว่า,"เว้นแต่,สามปราชญ์เทพที่ร่วมมือกัน,หากเป็นเช่นนั้นก็ไม่มีพื้นที่ใดสามารถซ่อนพวกเขาได้!"
"สามปราชญ์เทพ?"จินเผิงและคนอื่นๆถึงกับใบหน้าเปลี่ยนสี.
สามปราชญ์เทพร่วมมือกันอย่างงั้นรึ?
"พวกเขามากันแล้ว,ออกไปพร้อมกับข้า!"จงซานที่ลุกขึ้นกล่าวอย่างจริงจัง.
"รับทราบ!"เสนาธิการทุกคนที่เผยท่าทางจริงจัง.
"ครืนนนนน!"ประตูตำหนักที่เปิดออกมาช้าๆ.
ทุกคนที่ก้าวตามจงซานออกมา,ก่อนที่จะมาหยุดที่ลานด้านนอก.
ลานด้านนอก,บนท้องฟ้าที่มีหมอกปกคลุมหนาแน่น,เซิ่งกงเป้าที่ยื่นมือออกไป,ก่อนที่จะสลายหมอกเหล่านั้นในทันที,ลำแสงที่แผ่ออกมารอบๆ,เมฆหมอกที่หนาแน่นบางลงทันตา.
สายตาของทุกคนที่จ้องมองตามจงซาน,จดจ้องมองไปยังยอดเขาที่อยู่ห่างออกไป.
ที่บนยอดเขานั้น,มีคนกลุ่มหนึ่งที่หยุดอยู่.
สามคนที่มีร่างกายสูงใหญ่,หนึ่งสวมจีวรสีทอง,เผยพลังที่เจิดจรัสออกมา,เป็นยูไลนั่นเอง!
ส่วนอีกสองคน,หนึ่งสวมชุดผ้าฝ้ายสีดำ,และอีกหนึ่งสวมชุดสีขาว,แน่นอนว่าจงซานรู้จักทั้งคู่,ม่อจื่อและเทียนโจวจื่อ.
สองปราชญ์เทพหนึ่งเซียนบรรพชน!
"แล้วอีกหนึ่งปราชญ์เทพล่ะ?"ตี้เซียนเซียนที่ขมวดคิ้วไปมา.
"อีกคน,น่าจะเป็นหัวหน้าโจร,จากไปก่อนแล้ว!"เซิ่งกงเป้าที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"ม่อจื่อ,เทียนโจวจื่อ,ยูไล!"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม,แววตาที่เผยท่าทางโกรธเกรี้ยวอยู่เล็กน้อย.
"เซิ่งหวังจง,พบกันอีกแล้ว!"ม่อจื่อกล่าวออกมาอย่างนุ่มนวล.
"ม่อจื่อ,เจ้ามาทำไมรึ?"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"ก็เหมือนกับครั้งที่แล้ว,เทียนไมปิง,เซิ่งหวังจงโปรดมอบเทียนไมปิงเลียนแบบมาให้กับข้า,ข้าจะจากไปทันที! และจะไม่คิดว่าเป็นบุญคุณด้วย."ม่อจื่อกล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"หืม?
ปล้นชิงของของข้า,แต่กับคิดว่าเป็นบุญคุณ? เป็นธุรกิจที่มีเพียงเจ้าที่ทำแล้วจริงๆ!"จงซานกล่าวหยัน.
จงซานที่กล่าวตำหนิม่อจื่อ,ปราชญ์เทพที่น่านับถือกับกระทำการเยี่ยงโจร.
ม่อจื่อไม่ได้แสดงท่าทางโกรธแต่อย่างใด,ส่ายหน้าไปมาและกล่าวออกมาว่า,"ข้าม่อจื่อจะไม่ทำให้เซิ่งหวังจงขาดทุนแน่นอน,ม่อจื่อจะช่วยเซิ่งหวังต้านทานศัตรูครั้งหนึ่ง!"
"โฮว? ต่อต้านศัตรูเพื่อแลกกับเทียนไมปิงของข้า?
รวมถึงในครั้งนี้ด้วยอย่างงั้นรึ?"จงซานที่เผยยิ้มออกมา.
"รวมครั้งนี้ด้วย!"ม่อจื่อพยักหน้ารับ.
"หืม?"ยูไลที่อยู่ข้างๆที่ขมวดคิ้วไปมา,เทียนโจวจื่อที่เผยแววตาเย็นชาออกมา.
จงซานที่ส่ายหน้าไปมา,เผยยิ้มอย่างเย็นชา,"เทียนไมของเจิ้น(ข้าพเจ้า),ใหนถึงได้ราคาถูกขนาดนั้น!"
จงซานที่จงใจเปลี่ยนคำว่า,หว่อ(ข้า),เป็นเจิ้น(ข้าพเจ้า)
กับม่อจื่อ,เป็นการไร้ซึ่งค่าควรเคารพ,กล่าวถึงคนที่เจ้าเล่ห์เพทุบาย,ไม่สามารถที่จะเชื่อใจได้,เป็นไปไม่ได้ที่จะรับเป็นสหาย,ไม่มีค่าอะไรที่จะให้ความเคารพ.
"เช่นนั้นม่อจื่อคงต้องล่วงเกินแล้ว!"ม่อจื่อที่ส่ายหน้าไปมา.
"เทียนโจวจื่อ,เจ้ามาทำไม?"จงซานที่ไม่สนใจม่อจื่ออีก,ก่อนที่จะมองไปยังเทียนโจวจื่อ.
เหล่าปราชญ์เทพย่อมมีความอดทนสูง,แน่นอนว่าคงไม่พุ่งเข้ามากัดเหมือนหมาบ้า,การจะเข้าปะทะกับอี้ฝ่าย,แน่นอนว่าจำเป็นต้องเอ่ยประสงค์เป้าหมายก่อน.
"จงซาน,ทำไมเจ้ายังถามข้า?
เจ้าสร้างเรื่องอะไรไว้กับข้าบ้างกัน,ข้ามาแน่นอนว่าต้องมากำจัดเจ้า!"เทียนโจวจื่อกล่าวออกมาด้วยเสียงเย็นชา.
ในอดีตเมื่อครั้งเดินทางไปนำเทียนหลิงเอ๋อกลับมานั้น,เทียนโจวจื่อที่ไล่ล่าเขาตลอดทาง,อีกทั้งปรารถนาที่จะสังหารเขาตั้งแต่ต้นแล้ว,นอกจากนี้การต่อสู้อีกครั้งที่ดินแดนลับมังกรบรรพชน,พวกเขาที่เสียหน้าเป็นอย่างมาอ,อสูรระเบิดที่มากับพวกเขาถูกสังหารไป,ดังนั้นการที่มีคนเชิญชวนเขามาเพื่อจัดการเขา,เทียนโจวจื่อย่อมไม่ลังเลที่จะยอมรับในทันที.
"แล้ว,ปราชญ์เทพอีกคนไปแล้วรึ?
หรือว่าคนวางแผนก็คือลู่หย๋า?"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"เจ้ารู้ด้วยอย่างงั้นรึ? ชิ!"เทียนโจวจื่อแค่นเสียงเย็นชา.
จงซานที่ส่ายหน้าไปมา,กล่าวออกมาเบาๆ,"เจ้าช่างสมองเบาจริงๆ!"
„What did you say?” The Tian Zhuozi eye
stares.
"เจ้าพูดอะไร?"เทียนโจวจื่อที่ดวงตาเบิกกว้าง.
จงซนที่ไม่ได้สนใจเทียนโจวจื่อ,ทว่าจ้องมองไปยังยูไล,คนสุดท้าย.
"วิหารใต้เหล่ยหยิน,อรหันต์ยูไล,ในอดีตเมื่อครั้งต่อสู้ที่เมืองเซียนหยางต้าฉิน,พวกเราเป็นพวกเดียวกัน,จงซานยังคงนับถืออรหันต์ยูไลด้วยใจจริง,คาดไม่ถึงในวันนี้,ท่านกับต้องการเป็นศัตรูของข้าอย่างงั้นรึ?
ทำไม?"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"เซิ่งหวังจง,ไม่ใช่ว่าเจ้าได้รับสมบัติสืบทอดจากเจี่ยหยินมาอย่างงั้นรึ?"ยูไลที่เอ่ยถามออกมา.
"ไม่ใช่ว่าสิ่งนั่นมันธรรมดาไปหรอกรึ?"จงซานที่หรี่เล็กลง.
"ซิ่งหวัง,ยูไล,น่าจะเป็นคนของตระกูลหวงกู่!"เซียนเซิงซือที่เอ่ยปากออกมาในทันที.
"หืม?"จงซานที่จ้องมองเซียนเซิงซือด้วยความประหลาดใจ.
เซียนเซิงซือไม่รู้ว่ารู้ได้อย่างไร?
ทว่าคำถามก่อนหน้านี้,ไม่จำเป็นต้องตอบก็ได้ไม่ใช่รึ?
ไม่ใช่แค่จงซานที่ประหลาดใจ,ปราชญ์เทพอีกสองคนก็ประหลาดใจเช่นกัน,พวกเขาที่จ้องมองไปยังยูไล,จากนั้นก็จ้องมองมายังเซียนเซิงซือ.
"ข้าเข้าใจแล้ว!"จงซานที่แสดงท่าทางเข้าใจความต้องการของทุกคนในทันที.
ทุกอย่างได้เผยออกมาหมดแล้ว,จงซานจ้องมองไปยังคนทั้งสามอีกครั้ง,สายตาที่เผยความเย็นชา,ทำให้อากาศรอบๆเย็นลงในทันที.
"ช่างน่าเสียดาย!"จงซานที่ส่ายหน้าไปมา.
"เสียดายอะไร?"เทียนโจวจื่อที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"สองปราชญ์เทพหนึ่งเซียนบรรพชน?
ช่างน่าเสียดาย,พวกเจ้ามีกันน้อยเกินไป!"จงซานที่ส่ายหน้าไปมา.
"ฮ่าฮ่าฮ่า,จงซานเจ้ามันช่างโอหังจริงๆ,ในอดีตเจ้าอาจโอหังได้เมื่อยู่ในสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว,ตอนนี้ยังจองหองอีกรึ?พวกเราสามคนจะสังหารเจ้า,นอกจากนี้ข้ายังมีเก้าเซียนบรรพชนที่กำลังตามมา,วันนี้,เจ้าไม่มีทางหนีไปใหนได้!"เทียนโจวจื่อกล่าวหยัน.
เก้าเซียนบรรพชน? จงซานที่เผยท่าทางจริงจัง.
"เซียนเซิงซือ,หวนจี,หวังคู!"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"เฉินอยู่นี่แล้ว!"เซียนเซิงซือและหวังคูที่ก้าวออกมาทันที,หวนจีเช่นกัน.
"พวกเจ้าจัดการม่อจื่อ!"จงซานเอ่ย.
"รับทราบ!"ทั้งสามรับคำในทันที.
ทว่าบนยอดเขาห่างออกมา,ยอดฝีมือทั้งสามเผยท่าทางประหลาดใจเล็กน้อย,สามคนนี้สามารถเป็นคู่มือให้กับม่อจื่อได้อย่างงั้นรึ?
"จินเผิง,เต้าเหรินถู,โหยวหลาน,จื่อหยางจิงหง,รั้งยูไลเอาไว้,ตี้เซียนเซียน,เซิ่งกงเป้าคุ้มครองฮวงโหว!"จงซานสั่งการอีกครั้ง.
"รับทราบ!"ทุคนที่รับคำในทันที.
"ข้าจะย้ำเตือนความทรงจำเจ้าเอง!"จงซานกล่าวออกมาด้วยเสียงเย็นชา.
พริบตาเดียว,จงซานที่สั่งการในทันที.
ยอดฝีมือทั้งสามว่ายตรงข้ามที่จ้องมองจงซานด้วยท่าทางไม่อยากเชื่อ.
จินเผิง,เต้าเหรินถูและเซียนบรรพชนคนอื่นๆเผชิญหน้ากับยูไล,ก็นับว่าเป็นไปได้,ทว่าเซียนเซิงซือ,หวังคู,หวนจี,ต่อสู้กับม่อจื่อ,มันค่อนข้างแปลก.
จงซานเป็นคนที่แปลกมาก,เขาเลือกเทียนโจวจื่ออย่างงั้นรึ?เป็นไปได้รึ?
ต้องรู้ด้วยว่า,หยิงที่จัดการกงจื่อ,ในครานั้นก็มีคนอื่นช่วย,ไท่อี้,ราชันย์จุนที่ล่าเจียงยวี,พวกเขาที่ได้ใช้พลังจากสิ่งมีชีวิตทั้งหมดจากการสังเวยสิ่งมีชีวิตทั่วดินแดนหนานจ้านปู่.
ไม่ใช่ว่าจงซานไม่ได้อยู่ในศาลเทวะต้าเจิ้งรึ?
ในเวลานี้คาดไม่ถึงเลยว่าเขาจะกล้าเลือกต่อสู้กับเทียนโจวจื่อเพียงคนเดียวอย่างงั้นรึ?
นอกจากนี้เทียนโจวจื่อก็กล่าวชัดเจนแล้ว,ไม่ได้มีเพียงเทียน่โจวจื่อ,ยังมีเซียนบรรพชนอีกเก้าคนที่ตามมา,พกวเขาย่อมต้องเข้าช่วยเทียนโจวจื่ทันทีแน่นอน,จงซานหนึ่งต่อสิบอย่างงั้นรึ?
และยังมีปราชญ์เทพอีกหนึ่ง?
เรื่องนี้,ตลกเกินไปแล้ว?
ยอดฝีมือทั้งสามที่เผยท่าทางไม่อยากเชื่อเช่นกัน.
"เทียนโจวจื่อ,ได้ยินแล้ว,เชิญ!"จงซานที่ลอยออกไป.
เห็นท่าทางของจงซานที่มั่นใจ,เทียนโจวจื่อที่เพ่งพิศเล็กน้อย,จงซานนี่แส่หาความตาย?
นี่เขาต้องการตายจริงๆรึ?
ทว่าเรื่องของคนอื่น,เทียนโจวจื่อหาได้สนใจ,แม้แต่ชื่อเทียนโจวจื่อยังจำไม่หมด,เขาที่กวาดตามองไปยังคนของจงซาน.
จากนั้น,เทียนโจวจื่อก็บินตามจงซานไป.
ม่อจื่อที่ใบหน้าเปลี่ยนไป,ม่อจื่อและยูไลที่ไม่ได้สนใจคำพูดของจงซานแม้แต่น้อย,ขณะที่กำลังจะไล่ตามไป.
"เปรี้ยง!!!"
บนลานปรากฏโลงศพเก้าโลกผุดขึ้นมาจากบนพื้นในทันที.
"วูซซซซซซ!"
เก้าเทียนเต๋าที่ดำมืดตั้งตระหง่านขึ้นมาในทันที.
เก้าโลงศพ,เก้าเซียนบรรพชน? เก้าเจียงซือเฉิน!
เก้าองค์รักษ์เจียงซือเฉิน,ม่อจื่อที่หยุดกึก.
ส่วนหวังคูที่นำเคียวยักออกมา,เคียวยักษ์ที่ฟาดออกไปเปิดผืนแผ่นดิน,ก่อนที่จะปรากฏโครงกระดูกมากมายจากใต้ดินโผล่คลานยั้วเยี้ยออกมา.
หวนจีที่ยื่นมือฟาดออกไปด้านหน้า,พายุของปิศาจสวรรค์มากมายไร้ที่สิ้นสุด,พัดโบกปกคลุมไปทั่วพุ่งไปยังทิศทางของปราชญ์เทพม่อจื่อ.
"เจียงซือเฉิน? ราชาโครงกระดูก?
ปิศาจสวรรค์?"ใบหน้าของม่อจื่อกลายเป็นเคร่งขรึมจริงจัง.
เซียนเซิงซือ,หวังคู,หวนจี,คนทั้งสามที่เป็นคู่มือของม่อจื่อ,คาดไม่ถึงเลยว่าจะทรงพลังไม่น้อย,ม่อจื่อที่กลายเป็นจริงจัง.
เขาที่คิดว่าหวังคูเป็นเซียนบรรพชนโครงกระดูก,คาดไม่ถึงเขาจะเป็นราชาโครงกระดูกด้วยอย่างงั้นรึ?
ส่วนเจียงซือร่างเฉินนั้นทรงพลังแข็งแกร่งมาก,อย่างน้อยม่อจื่อก็รู้,หยิงเป็นหนึ่งคนที่หลอมสร้างร่างเฉินขึ้นมา,ทว่าที่ด้านหน้านี้กับมีเจียงซือร่างเฉินถึงเก้าร่าง.
ส่วนอีกคนหวนจีนั้นแปลกประหลาดมาก,ม่อจื่อไม่สามารถระบุการคงอยู่ได้เลย,อย่างไรก็ตามม่อจื่อที่คิดถึงการต่อสู้ของจงซานและปราชญ์เทพหยิงเห่าในครั้งนั้น,ชั่วระยะเวลาหนึ่ง,มีใครบางคนเปิดโลกปิศาจสวรรค์ออกมาทันที,ทำให้หยิงเห่าแทบล่วงหล่นลงไปในนั้น,เป็นไปได้ว่าสตรีผู้นี้คือคนเปิดโลกปิศาจสวรรค์อย่างงั้นรึ?
นี่นางสามารถเปิดโลกปิศาจสวรรค์ที่ใหนก็ได้เลยอย่างงั้นรึ?
ถึงจะเป็นปราชญ์เทพ,ม่อจื่อก็จำเป็นตอ้งระมัดระวัง.
ท้ายที่สุดเป็นเต้าเหรินถู,จินเผิง,จื่อหยางจิงหง,โหยวหลาน,สี่เซียนบรรพชนที่รับหน้าที่ถ่วงเวลายูไล,พวกเขาไม่จำเป็นต้องต่อสู้แลกเป็นแลกตายแต่อย่างใด,เพียงแค่กำจัดการเคลื่อนไหวก็พอแล้ว.
เหล่าเสนาธิการของต้าเจิ้งไม่ว่าจะเป็นใครก็ไม่ได้แสดงท่าทางกังวลออกมา,มีเพียงแค่เป่าเอ๋อที่ตี้เซียนเซียนและเซิ่งกงเป้าปกป้อง,เผยท่าทางกังวลเป็นอย่างมาก.
"เซียนเซียน,เจ้าบอกว่าเหล่าเยว่สามารถรับมือได้อย่างงั้นรึ?"เป่าเอ๋อที่กล่าวออกมาด้วยความกังวล.
"เจี่ยเจี่ยเป่าเอ๋อโปรดวางใจจงซานไม่เป็นอะไรแน่,ก่อนหน้านี้ข้าได้ยินมากว่าในดินแดนขั้วโลกเหนือ,เฉิงโห่วยังอยู่ในสภาพอนาถเมื่อครั้งต่อสู้กับจงซาน!"ตี้เซียนเซียนเอ่ย.
เซิ่งกงเป้าที่อยู่ใกล้ๆถึงกับพูดไม่ออก,ความเป็นจริงเฉิงโห่วถูกเทียนชูลงโทษต่างหาก.
"อืม,หวังเป็นเช่นนั้น!"เป่าเอ๋อที่เผยท่าทางซับซ้อนไม่ท่าทางไม่ค่อยดีนัก,ทั้งรู้สึกโกรธและเกลียด,คาดไม่ถึงเลยว่าตัวเองจะกลายเป็นภาระจริงๆ.
"เจี่ยเจี่ยเป่าเอ๋อโปรดวางใจ,สี่เซียนบรรพชนกับยูไล,หากว่าเอาชนะยูไลได้,ก็จะสามารถไปช่วยจงซานได้,"ตี้เซียนเซียนที่เอ่ยออกมาในทันที.
"จินเผิงและพวกเอาชนะยูไลอย่างงั้นรึ?
ข้าคิดว่ายาก!
ไม่เช่นนั้นเซิ่งกวังคงไม่เอ่ยว่าถ่วงเวลาเอาไว้,ด้วยความแข็งแกร่งของยูไลนั้นไม่สามารถดูแคลนได้! อย่างน้อยเขาน่าจะมีระดับเซียนบรรพชนขั้นที่ 9!"เซิ่งกงเป้าที่ส่ายหน้าไปมา.
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
ปัจจุบันแปลจบแล้ว 1672 ตอน สนใจติดต่อเข้ากลุ่มลับได้ครับ
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ แปลจบแล้ว.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น