Immortality Chapter 1291 Zhong Shan is a good person
Chapter 1291 Zhong Shan is a good person
钟山是好人
พ่อคนดีจงซาน.
"วิหารต้าเสวียนหวง,พิธีใต้หวานฝูผ่าน,เจ้ารู้หรือไม่พิธีดังกล่าวมีความสำคัญอย่างไร?"จงซานที่สอบถามออกมา.
"ในชาติอดีตนั้นบุตรเคยเข้าร่วม,ทว่าตอนนี้บุตรไม่สามารถบอกได้แล้ว!"จงเทียนที่ส่านหน้าไปมา.
"เจ้าเข้าร่วมแล้ว,จะไม่รู้ได้อย่างไร?"ตี้เซียนเซียนที่อยู่ข้างๆสอบถามออกไป.
จงเทียนที่ส่ายหน้าไปมาพร้อมกับฝืนยิ้ม.
"เพราะว่าความทรงจำชาติที่แล้วของไท่จื่อค่อยๆหายไป,ดังนั้นเป็นไปไม่ได้ที่จะรู้!"เซียนเซิงซือตอบแทน.
"อืม!"ตี้เซียนเซียนพยักหน้ารับ.
"ในอดีตชาตินั้น,ครั้งนั้นอรหันต์อดีตและอรหันต์อนาคต,ไม่มีคุณสมบัติเข้าร่วม,จึงพอรู้บ้างแต่จำกัด,พวกเขาจำได้เพียงแค่ว่างานชุมนุม,ใต้หวานฝูนั้นนับเป็นโอกาสครั้งใหญ่ที่จะได้เป็นปราชญ์เทพ!"จงเทียนที่ส่ายหน้าไปมา.
"กลายเป็นปราชญ์เทพ,นั้นก็ต้องเป็นงานใหญ่!"เต้าเหรินถูที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"ไม่ใช่แค่ทวีปภาคกลาง,งานใต้หวานฝูผานนี้เป็นงานใหญ่สำหรับนิกายทุกนิกาย."จินเผิงที่กล่าวตอบ.
"เจ้าต้องการเข้าร่วมอย่างงั้นรึ?"จงซานที่จ้องมองสอบถามจงเทียน.
"ครับ,ข้าต้องการจะลอง."จงเทียนที่กล่าวยืนยัน.
"ทว่าพวกเจ้ามีบัตรเชิญเพียงใบเดียว!"จงซานกล่าว.
"ดังนั้นแล้วพวกเราสามอรหันต์จึงได้ตกลงที่จะประลองกัน,ใช่แล้ว,ท่านพ่อ,ข้าเกือบลืมเรื่องนี้!"จงเทียนที่กล่าวสอบถามเอ่ยกล่าวออกมาในทันที.
"หืม?"
"เจ้าตำหนักกลาง,บางทีนางคงจะเข้าร่วมเช่นกัน."จงซานกล่าว.
"ใช่แล้ว?"ดวงตาของจงซานที่หดเกร็ง.
เจ้าตำหนักกลาง,แน่นอนว่านางก็คือคนที่มีใบหน้าที่เหมือนกันถอดแบบกับเป่าเอ๋อ,นางเองต้องการเข้าร่วมหรือไม่?
"ข้าเองก็เพิ่งได้รับข่าวมาเมื่อไม่นานนี้เอง!"
"โปรดวางใจ,ในเวลานี้ข้ามาพบเจ้า,ยังจะเดินทางไปยังวิหารกลางด้วยเช่นกัน!"จงซานพยักหน้ารับ.
"อืม!"
"เจ้าบอกว่าอรหันต์อดีตและอรหันต์อนาคตไม่มีทางที่จะคิดร้ายต่อเจ้าอย่างงั้นรึ?"จงซานที่สอบถามออกไปอีกครั้ง.
"ใช่,ท่านพ่อโปรดวางใจ,ในอดีตชาติข้าเป็นคนสร้างวิหารเทียนหยินร่วมกับพวกเขา,พวกเรานั้นเป็นผู้ฝึกตนเร่ร่อน,ในอดีตชีวิตของบุตรก็ได้พวกเขาเป็นคนดูแล,วิหารเทียนหยินนั้นก็ยังคงเป็นบุตรที่เป็นคนตัดสินทุกอย่าง,ทว่ากับโอกาสที่ปรากฏนี้,พวกเขาเองก็ต้องการเข้าร่วมด้วยเช่นกัน."จงซานที่ส่ายหน้าไปมา.
"ดี,ในเมื่อเป็นเช่นนั้น,บิดาก็เบาใจ,ในเมื่อเจ้าต้องการเข้าร่วมงานชุมนุม,ใต้หว่านฝู,เมื่อถึงเวลานั้นบิดาก็จะเดินทางไปยังวิหารใต้เสวียนหวง,ดูเจ้าด้วย!"จงซานกล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"หืม?
ท่านพ่อก็จะไปอย่างงั้นรึ?"จงเทียนที่เผยท่าทางประหลาดใจ.
"แน่นอน!"จงซานพยักหน้ารับ.
"อืม,บุตรจะพยายามชิงบัตรเชิญมาให้ได้!"จงเทียนพยักหน้ารับ.
"บางที,บัตรเชิญนั้นเจ้าอาจไม่จำเป็น!"จงซานครุ่นคิดและกล่าวออกมา.
"หืม?"
"บัตรเชิญนั้นมอบให้กับอรหันต์ทั้งสองได้,ในเวลานั้น,หากเจ้าสามารถทะลวงผ่านเซียนบรรพชนขั้นที่แปดได้,บิดาจะช่วยให้เจ้าได้รับโอกาสนั่นเอง!"จงซานที่เผยยิ้มอย่างชั่วร้าย.
จื่อหยางจิงหงที่ขมวดคิ้วไปมาหลั่งเหงื่อที่เย็นเยือบออกมา,เซิ่งหวังช่างเป็นคนที่ไม่ธรรมดาจริงๆ.
ส่วนคนอื่นๆแน่นอนว่าเข้าใจความน่าอัศจรรย์ของจงซานดีอยู่แล้ว,ส่วนตี้เซียนเซียนที่ดวงตาเป็นประกายด้วยความสนใจ.
"ครับ!"จงเทียนพยักหน้ารับ.
จงซานที่สะบัดมือออกไป,ก่อนที่บนฝ่ามือนั้นจะมีผลึกเท่ากับนิ้วหัวแม่มือปรากฏขึ้น,ภายในผลึกนั้นมีอักษรหว่าน(卍)
ที่กำลังหมุนวนส่องประกายแสงสีทองเรื่อๆออกมาเป็นระยะๆ.
ภายในห้องโถง,ทุกคนที่รู้สึกอบอุ่นขึ้นมาในทันที,โดยเฉพาะจงเทียน,ที่สัมผัสได้ถึงแสงสีทอง,ทำให้อักษรหว่าน(卍)เปล่งประกายยิ่งขึ้น,นี่เป็นผนึกอักษรของอรหันต์.
"ท่านพ่อ,นี่คือ?"จงเทียนที่เผยท่าทางประหลาดใจ.
"เป็นกลิ่นอายที่ทรงพลังแข็งแกร่งมาก!"จินเผิงที่กล่าวออกมาด้วยความประหลาดใจ,ขมวดคิ้วแน่น.
จงซานที่จ้องมองผลึกในมือ,ภายในใจที่เผยท่าทางระลึก,คำนึงถึง.
"นี่คือสิ่งที่สหายรักที่ดีที่สุดของบิดาทิ้งเอาไว้ให้,นี่คือผนึกความเข้าใจตระหนักรู้ตลอดชีวิตของเขา,ตอนนี้บิดาจะมอบมันให้กับเจ้า,หวังว่าจะทำให้เจ้าสามารถตระหนักรู้มันได้!"จงซานที่กล่าวพลางถอนหายใจ.
"เจี่ยหยินอย่างงั้นรึ?
ข้าคิดว่านี่คือกลิ่นอายของอดีตปราชญ์เทพเจี่ยหยิน."จินเผิงที่กล่าวออกมาด้วยความประหลาดใจ.
ความรู้ความเข้าใจตลอดชีวิตของปราชญ์เทพอย่างงั้นรึ?
ทันใดนั้น,เหล่าเซียนบรรพชนถึงกับจ้องมองตาค้างในทันที,ถึงกับตื่นตกใจกับสิ่งที่จงซานทำ,ความเข้าใจตระหนักรู้ของปราชญ์เทพ,นี่ไม่ใช่ของวิเศษระดับปราชญ์เทพ,หากแต่ล้ำค่ายิ่งกว่าของวิเศษระดับปราชญ์เทพ,นอกจากนี้ยังเป็นอดีตปราชญ์เทพที่เปี่ยมไปด้วยชื่อเสียงของเจี่ยหยินอีก?
นี่คือความรู้ความเข้าใจตลอดชีวิตอย่างงั้นรึ?
ในเวลานี้,แม้แต่คนโง่ก็ยังเข้าใจได้ว่าผลึกที่อยู่ในมือจงซานนั้นเป็นวิชาของเหล่าคนที่ก้าวไปสู่วิถีพุทธ,แน่นอนว่าทุกคนต่างก็จ้องมองจงเทียนด้วยความอิจฉา.
"ขอบคุณท่านพ่อ!"จงเทียนที่กล่าวออกมาเบาๆพร้อมกับรับมันมา.
จงเทียนไม่ต้องกล่าวขอบคุณซาบซึ้งให้มากมาย,เพราะว่ามันไม่จำเป็น,นี่คือสิ่งของที่บิดามอบให้บุตร,จำเป็นต้องกล่าวอะไรมากมายด้วยรึ?
-----------------------------------------------------------------
วิหารเทียนหยิน,สองพ่อลูกจงซานที่พูดคุยกันอยู่ในห้องโถง.
อีกฝั่งหนึ่ง,ตำหนักอนาคต,อรหันต์อดีตและอรหันต์อนาคตที่จ้องมองไปยังพื้นที่ไกลออกไปด้วยความกังวล,ก่อนที่จะเดินไปมาไม่หยุด.
"ข้าบอกเจ้าแล้วควรจะคิดก่อนพูด,แล้วจะรับผิดชอบอย่างไร?"อรหันต์อดีตกล่าวตำหนิ.
"ใครจะคิดว่านั่นเป็นจงซานกัน?
ไม่ใช่ว่าเขาอยู่ทวีปภาคเหนือหรอกรึ? แล้วมาทำอะไรที่ภาคกลาง?
และยังนำยอดฝีมือมาจำนวนมากด้วย!"อรหันต์อนาคตที่ฝืนยิ้มออกมา.
"อรหันต์ปัจจุบันต้องการทำอะไร?
พวกเขาพูดคุยเรื่องอะไรกันด้านใน?"
"ใครจะรู้!"
"หืม,เจ้าไม่กังวลเลยรึอย่างไร,คนกลุ่มนั้นเป็นเซียนบรรพชนทั้งหมดหากสนับสนุนเขาล่ะ,แล้วการแข่งขันเพื่อบัตรเชิญจะทำอย่างไร?"อรหันต์อดีตที่กล่าวออกมาด้วยท่าทางร้อนใจ.
"ฮือ!"อรหันต์อนาคตที่ขมวดคิ้วแน่น.
"ข้าคิดว่าอรหันต์ปัจจุบันไม่น่าจะทำเช่นนั้น,เขายังบอกก่อนหน้านี้,ว่าเข้าไม่เคยผิดคำพูด!"อรหันต์อนาคตที่ครุ่นคิดและกล่าวออกมา.
"อรหันต์ปัจจุบัน?
ทว่าความทรงจำชาติที่แล้วของเขา,ชีวิตนี้,เขาน่าจะ.......!"
"โปรดวางใจ,ไม่ว่าอย่างไร,เขาก็ยังเป็นอรหันต์ปัจจุบัน,เป็นไปไม่ได้ที่เขาจะผิดคำพูด! ข้าเชื่อเขา."อรหันต์อนาคตที่กล่าวปลอบอรหันต์อดีต,ราวกับว่ากล่าวปลอบตัวเองด้วย.
"เจ้าเชื่ออย่างงั้นรึ?
หากเจ้าเชื่อก่อนหน้านี้เจ้าคงไม่พูดอะไรเพ้อเจ้อออกไปหรอก!"อรหันต์อดีตกล่าว.
”..................!”
อรหันต์ทั้งสองที่รู้สึกสั่นไหว,แต่ก็ทำได้แค่รอคอย.
ขณะที่ทั้งสองกำลังเต็มไปด้วยความกังวลนั้น,จู่ๆกลิ่นอายที่แผ่ออกมาจากภายในห้องโถงที่อยู่ไกลออกไปถึงกับทำให้พวกเขาขนลุกตั้งชัน.
”!”
สองอรหันต์ที่ออกมาจากตำหนักเร่งรีบบินไปอย่างรวดเร็ว.
"ทักทายอรหันต์ปัจจุบัน! ทักทายเซิ่งหวังต้าเจิ้ง!"อรหันต์ทั้งสองที่ใบหน้าเผยความกังวล,และจดจ้องมองไปยังคนของต้าเจิ้งด้วยความเป็นปรปักษ์ออกมาเช่นกัน.
จงเทียนที่เผยรอยยิ้มเล็กน้อย,แน่นอนว่าพอจะคาดการความเป็นกังวลของทั้งสองคนได้.
"ในอดีตนั้น,เกี่ยวกับอรหันต์ทั้งสอง,บิดาของข้าได้กล่าวเตือนข้า,ให้ข้าได้ยอมแพ้การต่อสู้แข่งขันในครั้งนี้!"จงเทียนกล่าว.
”?”
"อะไร? เจ้าต้องการจะคืนคำอย่างงั้นรึ?
อรหันต์ทั้งสองที่ตกใจ,จงเทียนต้องการที่จะช่วงชิงบัตรเชิญเลยอย่างงั้นรึ?
"ใช่,ข้าต้องการคืนคำ!"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"เพ่ย ~~~~~~~~~ ~~~~~~~~~~~~~~~!”
ดูเหมือนว่าคนทั้งสองที่แทบเสียสติโลหิตที่ปูดโปน,ช่างน่าไม่อายนัก,อรหันต์ปัจจุบันเป็นคนเช่นนี้อย่างงั้นรึ?
ทั้งสองที่ใบหน้าเผยความเศร้าออกมา,พวกเขาที่ราวกับถูกหลอกลวง,เต็มไปด้วยความเสียใจ.
"คริๆ!"ตี้เซียนเซียนที่อยู่ข้างๆที่หัวเราะอย่างขบขัน.
อรหันต์ทั้งสองที่จ้องมองตี้เซียนเซียน,พร้อมกับทำได้เพียงแค่ทอดถอนใจ,เฮ้อ! หากกลุ่มคนของต้าเจิ้งกลุ่มนี้ต้องการาช่วงชิง,กลับกลุ่มคนที่แข็งแกร่งเช่นนี้,พวกเขามีทางเหลืออย่างงั้นรึ?
"เกี่ยวกับบัตรเชิญนั้น,หลังจากนี้พวกเจ้าทั้งสองไปพูดคุยตกลงกันเองก็แล้วกัน!"จงเทียนกล่าว.
พวกเจ้าทั้งสอง,หืม? อะไร? พวกเจ้าทั้งสองไปคุยกันเองอย่างงั้นรึ?
อรหันต์ทั้งสองที่เงยหน้าขึ้นในทันที,ใบหน้าที่เผยท่าทางประหลาดใจจ้องมองไปยังจงเทียน.
"อรหันต์ปัจจุบัน,เจ้า,เจ้าหมายความว่าอย่างไร?"อรหันต์อนาคตที่เผยท่าทางประหลาดใจ.
"ข้าหมายความว่าข้าจะสละการต่อสู้นี้,ปล่อยให้พวกเจ้าทั้งสองไปตกลงกันเอง!"จงเทียนกล่าว.
"?
เจ้าต้องการจะถอนตัวจากการแข่งอย่างงั้นรึ?"อรหันต์อดีตที่เผยท่าทางไม่อยากเชื่อ.
"เกี่ยวกับการพูดคุยตกลงก่อนหน้านี้,แน่นอนว่าเป็นไปไม่ได้ที่ข้าจะกลับคำ,ข้าเพียงแค่ไม่ต้องการเข้าร่วมต่อสู้กับพวกเจ้าเท่านั้น."จงเทียนที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
อรหันต์ทั้งสองที่แข็งเป็นหิน.
"เจ้าไม่ต้องการบัตรเชิญแล้วอย่างงั้นรึ?
"อรหันต์อนาคตที่ยังคงกล่าวด้วยน้ำเสียงไม่อยากเชื่อ.
"ใช่,ข้าไม่ต้องการ,พวกเจ้าตัดสินกันเองเถอะ!"จงเทียนพยักหน้ารับ.
อรหันต์ทั้งสองที่น้ำตาไหลพรากๆอาบทั้งสองแก้ม,อรหันต์ปัจจุบันช่างเป็นคนที่ดีจริงๆ! ช่างมีบิดาที่ยอดเยี่ยมยิ่งนัก!
"เรื่องบัตรเชิญ,เจ้าก็พูดคุยกันเองไม่ต้องมาสอบถามข้า,ข้ากำลังจะไปส่งท่านพ่อ!"จงเทียนเอ่ย.
"เซิ่งหวังจงกำลังจะไปแล้วอย่างงั้นรึ?"ดวงตาของอรหันต์ทั้งสองที่เบิกกว้างขึ้นอีกครั้ง.
ไม่ใช่ว่าจงซานนำคนมาสนับสนุนจงเทียนหรอกรึ?
นี่พวกเราเข้าใจผิดรึ? เป็นจิตใจของพวกเขาเองที่มีความชั่วร้ายแฝงอย่างงั้นรึ?
"อืม,พวกเราเพียงแค่แวะเยี่ยมเทียนเอ๋อเท่านั้น,จากนี้ต้องฝากทั้งสองดูแลด้วย!"จงซานพยักหน้ารับ.
"ควรจะเป็นเช่นนั้น,คาดไม่ถึงเลยว่าอรหันต์ปัจจุบันจะมีบิดาที่เที่ยงธรรมลึกล้ำถึงเพียงนี้!"อรหันต์อนาคตที่เอ่ยออกมาด้วยความตื่นเต้นดีใจ.
"ผลั๊วะ!"
อรหันต์อดีตที่ฟาดกบาลไปยังอรหันต์อนาคตทันที.
"อะไร?"อรหันต์อนาคตที่ดวงตาเบิกกว้าง.
"เที่ยงธรรมลึกล้ำ,เจ้ายังจะพูดอะไรอีก?"อรหันต์อดีตที่ถมึงตาใส่.
"ห๋า?"อรหันต์อนาคตที่รับรู้ว่าตัวเองได้กล่าวผิดพลาดขึ้นมาแล้ว.
"เซิ่งหวังจงอย่าได้ตำหนิ,ข้ามันปากมาก,สองสามันก่อนทำให้เขาพูดจาไร้สาระออกมา,ข้าจะไม่ยอมให้เขาพูดอะไรเช่นนี้อีก,ท่านโปรดวางใจ!"อรหันต์อดีตที่กล่าวออกมาในทันที.
เซียนบรรพชนที่มีความภาคภูมิใจของตัวเอง,พวกเขาที่เปิดวิหารนักบวชรับคนมากมายหลากหลาย,พวกเขาทั้งสามควรจะเป็นผู้นำและเปี่ยมไปด้วยจิตใจที่กว้างขวางถึงจะถูก.
เห็นท่าทางของอรหันต์ทั้งสองแล้ว,จงซานก็รับรู้ว่าการที่จงเทียนอยู่ที่นี่สามารถวางใจได้,อย่างน้อยสองอรหันต์เองก็ไม่เคยคิดร้ายต่อจงเทียน.
"ไม่มีสิ่งใด,หลังจากนี้หากมีวาสนาคงได้พบกันอีก!"จงซานพยักหน้ารับ.
"ข้าจะไปส่งท่านพ่อที่ทางออกก่อน!"จงเทียนกล่าวต่อคนทั้งสอง.
"อรหันต์ปัจจุบัน,พวกเราไม่,ขอไปส่งด้วย,บิดาของท่านก็เหมือนบิดาของพวกเรา,พวกเราต้องการไปส่งด้วย!"อรหันต์อดีตที่กล่าวออกมาในทันที.
"ใช่,ควรจะเป็นเช่นนั้น!"อรหันต์อนาคตที่เร่งรีบพยักหน้ารับทันที.
จงเทียนถึงกับพูดไม่ออก.
"เช่นนั้นคงต้องขอบคุณ,รบกวนทั้งสองท่านแล้ว!"จงซานที่เผยยิ้มออกมา.
เซียนเซียนที่กุมปากหัวเราะออกมาเบาๆ.
พวกเขาที่มาสิ่งที่เขตแดนเทียนหยิน,หลังจากล่ำรากันแล้ว,จงซานก็บินตรงไปยังพื้นที่ภาคกลางลึกเข้าไป.
"อรหันต์ทั้งสองช่างเป็นคนที่น่าขบขันจริงๆ!"เซียนเซียนที่อดหัวเราะออกมาไม่ได้.
เห็นอารมณ์ของเซียนเซียนที่เบิกบานดีขึ้นเรื่อยๆ,จงซานก็พยักหน้าพึงพอใจ,การเดินทางมายังภาคกลางเอง,อย่างน้อยก็เพื่อที่จะขับความเศร้าเกี่ยวกับปู่ของนางออกไป.
"เดินทางไปยังภาคกลางต่อ!"จงซานเอ่ยออกมาด้วยความสุข.
Chapter 1291 Zhong Shan is a good person
钟山是好人
พ่อคนดีจงซาน.
"วิหารต้าเสวียนหวง,พิธีใต้หวานฝูผ่าน,เจ้ารู้หรือไม่พิธีดังกล่าวมีความสำคัญอย่างไร?"จงซานที่สอบถามออกมา.
"ในชาติอดีตนั้นบุตรเคยเข้าร่วม,ทว่าตอนนี้บุตรไม่สามารถบอกได้แล้ว!"จงเทียนที่ส่านหน้าไปมา.
"เจ้าเข้าร่วมแล้ว,จะไม่รู้ได้อย่างไร?"ตี้เซียนเซียนที่อยู่ข้างๆสอบถามออกไป.
จงเทียนที่ส่ายหน้าไปมาพร้อมกับฝืนยิ้ม.
"เพราะว่าความทรงจำชาติที่แล้วของไท่จื่อค่อยๆหายไป,ดังนั้นเป็นไปไม่ได้ที่จะรู้!"เซียนเซิงซือตอบแทน.
"อืม!"ตี้เซียนเซียนพยักหน้ารับ.
"ในอดีตชาตินั้น,ครั้งนั้นอรหันต์อดีตและอรหันต์อนาคต,ไม่มีคุณสมบัติเข้าร่วม,จึงพอรู้บ้างแต่จำกัด,พวกเขาจำได้เพียงแค่ว่างานชุมนุม,ใต้หวานฝูนั้นนับเป็นโอกาสครั้งใหญ่ที่จะได้เป็นปราชญ์เทพ!"จงเทียนที่ส่ายหน้าไปมา.
"กลายเป็นปราชญ์เทพ,นั้นก็ต้องเป็นงานใหญ่!"เต้าเหรินถูที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"ไม่ใช่แค่ทวีปภาคกลาง,งานใต้หวานฝูผานนี้เป็นงานใหญ่สำหรับนิกายทุกนิกาย."จินเผิงที่กล่าวตอบ.
"เจ้าต้องการเข้าร่วมอย่างงั้นรึ?"จงซานที่จ้องมองสอบถามจงเทียน.
"ครับ,ข้าต้องการจะลอง."จงเทียนที่กล่าวยืนยัน.
"ทว่าพวกเจ้ามีบัตรเชิญเพียงใบเดียว!"จงซานกล่าว.
"ดังนั้นแล้วพวกเราสามอรหันต์จึงได้ตกลงที่จะประลองกัน,ใช่แล้ว,ท่านพ่อ,ข้าเกือบลืมเรื่องนี้!"จงเทียนที่กล่าวสอบถามเอ่ยกล่าวออกมาในทันที.
"หืม?"
"เจ้าตำหนักกลาง,บางทีนางคงจะเข้าร่วมเช่นกัน."จงซานกล่าว.
"ใช่แล้ว?"ดวงตาของจงซานที่หดเกร็ง.
เจ้าตำหนักกลาง,แน่นอนว่านางก็คือคนที่มีใบหน้าที่เหมือนกันถอดแบบกับเป่าเอ๋อ,นางเองต้องการเข้าร่วมหรือไม่?
"ข้าเองก็เพิ่งได้รับข่าวมาเมื่อไม่นานนี้เอง!"
"โปรดวางใจ,ในเวลานี้ข้ามาพบเจ้า,ยังจะเดินทางไปยังวิหารกลางด้วยเช่นกัน!"จงซานพยักหน้ารับ.
"อืม!"
"เจ้าบอกว่าอรหันต์อดีตและอรหันต์อนาคตไม่มีทางที่จะคิดร้ายต่อเจ้าอย่างงั้นรึ?"จงซานที่สอบถามออกไปอีกครั้ง.
"ใช่,ท่านพ่อโปรดวางใจ,ในอดีตชาติข้าเป็นคนสร้างวิหารเทียนหยินร่วมกับพวกเขา,พวกเรานั้นเป็นผู้ฝึกตนเร่ร่อน,ในอดีตชีวิตของบุตรก็ได้พวกเขาเป็นคนดูแล,วิหารเทียนหยินนั้นก็ยังคงเป็นบุตรที่เป็นคนตัดสินทุกอย่าง,ทว่ากับโอกาสที่ปรากฏนี้,พวกเขาเองก็ต้องการเข้าร่วมด้วยเช่นกัน."จงซานที่ส่ายหน้าไปมา.
"ดี,ในเมื่อเป็นเช่นนั้น,บิดาก็เบาใจ,ในเมื่อเจ้าต้องการเข้าร่วมงานชุมนุม,ใต้หว่านฝู,เมื่อถึงเวลานั้นบิดาก็จะเดินทางไปยังวิหารใต้เสวียนหวง,ดูเจ้าด้วย!"จงซานกล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"หืม?
ท่านพ่อก็จะไปอย่างงั้นรึ?"จงเทียนที่เผยท่าทางประหลาดใจ.
"แน่นอน!"จงซานพยักหน้ารับ.
"อืม,บุตรจะพยายามชิงบัตรเชิญมาให้ได้!"จงเทียนพยักหน้ารับ.
"บางที,บัตรเชิญนั้นเจ้าอาจไม่จำเป็น!"จงซานครุ่นคิดและกล่าวออกมา.
"หืม?"
"บัตรเชิญนั้นมอบให้กับอรหันต์ทั้งสองได้,ในเวลานั้น,หากเจ้าสามารถทะลวงผ่านเซียนบรรพชนขั้นที่แปดได้,บิดาจะช่วยให้เจ้าได้รับโอกาสนั่นเอง!"จงซานที่เผยยิ้มอย่างชั่วร้าย.
จื่อหยางจิงหงที่ขมวดคิ้วไปมาหลั่งเหงื่อที่เย็นเยือบออกมา,เซิ่งหวังช่างเป็นคนที่ไม่ธรรมดาจริงๆ.
ส่วนคนอื่นๆแน่นอนว่าเข้าใจความน่าอัศจรรย์ของจงซานดีอยู่แล้ว,ส่วนตี้เซียนเซียนที่ดวงตาเป็นประกายด้วยความสนใจ.
"ครับ!"จงเทียนพยักหน้ารับ.
จงซานที่สะบัดมือออกไป,ก่อนที่บนฝ่ามือนั้นจะมีผลึกเท่ากับนิ้วหัวแม่มือปรากฏขึ้น,ภายในผลึกนั้นมีอักษรหว่าน(卍)
ที่กำลังหมุนวนส่องประกายแสงสีทองเรื่อๆออกมาเป็นระยะๆ.
ภายในห้องโถง,ทุกคนที่รู้สึกอบอุ่นขึ้นมาในทันที,โดยเฉพาะจงเทียน,ที่สัมผัสได้ถึงแสงสีทอง,ทำให้อักษรหว่าน(卍)เปล่งประกายยิ่งขึ้น,นี่เป็นผนึกอักษรของอรหันต์.
"ท่านพ่อ,นี่คือ?"จงเทียนที่เผยท่าทางประหลาดใจ.
"เป็นกลิ่นอายที่ทรงพลังแข็งแกร่งมาก!"จินเผิงที่กล่าวออกมาด้วยความประหลาดใจ,ขมวดคิ้วแน่น.
จงซานที่จ้องมองผลึกในมือ,ภายในใจที่เผยท่าทางระลึก,คำนึงถึง.
"นี่คือสิ่งที่สหายรักที่ดีที่สุดของบิดาทิ้งเอาไว้ให้,นี่คือผนึกความเข้าใจตระหนักรู้ตลอดชีวิตของเขา,ตอนนี้บิดาจะมอบมันให้กับเจ้า,หวังว่าจะทำให้เจ้าสามารถตระหนักรู้มันได้!"จงซานที่กล่าวพลางถอนหายใจ.
"เจี่ยหยินอย่างงั้นรึ?
ข้าคิดว่านี่คือกลิ่นอายของอดีตปราชญ์เทพเจี่ยหยิน."จินเผิงที่กล่าวออกมาด้วยความประหลาดใจ.
ความรู้ความเข้าใจตลอดชีวิตของปราชญ์เทพอย่างงั้นรึ?
ทันใดนั้น,เหล่าเซียนบรรพชนถึงกับจ้องมองตาค้างในทันที,ถึงกับตื่นตกใจกับสิ่งที่จงซานทำ,ความเข้าใจตระหนักรู้ของปราชญ์เทพ,นี่ไม่ใช่ของวิเศษระดับปราชญ์เทพ,หากแต่ล้ำค่ายิ่งกว่าของวิเศษระดับปราชญ์เทพ,นอกจากนี้ยังเป็นอดีตปราชญ์เทพที่เปี่ยมไปด้วยชื่อเสียงของเจี่ยหยินอีก?
นี่คือความรู้ความเข้าใจตลอดชีวิตอย่างงั้นรึ?
ในเวลานี้,แม้แต่คนโง่ก็ยังเข้าใจได้ว่าผลึกที่อยู่ในมือจงซานนั้นเป็นวิชาของเหล่าคนที่ก้าวไปสู่วิถีพุทธ,แน่นอนว่าทุกคนต่างก็จ้องมองจงเทียนด้วยความอิจฉา.
"ขอบคุณท่านพ่อ!"จงเทียนที่กล่าวออกมาเบาๆพร้อมกับรับมันมา.
จงเทียนไม่ต้องกล่าวขอบคุณซาบซึ้งให้มากมาย,เพราะว่ามันไม่จำเป็น,นี่คือสิ่งของที่บิดามอบให้บุตร,จำเป็นต้องกล่าวอะไรมากมายด้วยรึ?
-----------------------------------------------------------------
วิหารเทียนหยิน,สองพ่อลูกจงซานที่พูดคุยกันอยู่ในห้องโถง.
อีกฝั่งหนึ่ง,ตำหนักอนาคต,อรหันต์อดีตและอรหันต์อนาคตที่จ้องมองไปยังพื้นที่ไกลออกไปด้วยความกังวล,ก่อนที่จะเดินไปมาไม่หยุด.
"ข้าบอกเจ้าแล้วควรจะคิดก่อนพูด,แล้วจะรับผิดชอบอย่างไร?"อรหันต์อดีตกล่าวตำหนิ.
"ใครจะคิดว่านั่นเป็นจงซานกัน?
ไม่ใช่ว่าเขาอยู่ทวีปภาคเหนือหรอกรึ? แล้วมาทำอะไรที่ภาคกลาง?
และยังนำยอดฝีมือมาจำนวนมากด้วย!"อรหันต์อนาคตที่ฝืนยิ้มออกมา.
"อรหันต์ปัจจุบันต้องการทำอะไร?
พวกเขาพูดคุยเรื่องอะไรกันด้านใน?"
"ใครจะรู้!"
"หืม,เจ้าไม่กังวลเลยรึอย่างไร,คนกลุ่มนั้นเป็นเซียนบรรพชนทั้งหมดหากสนับสนุนเขาล่ะ,แล้วการแข่งขันเพื่อบัตรเชิญจะทำอย่างไร?"อรหันต์อดีตที่กล่าวออกมาด้วยท่าทางร้อนใจ.
"ฮือ!"อรหันต์อนาคตที่ขมวดคิ้วแน่น.
"ข้าคิดว่าอรหันต์ปัจจุบันไม่น่าจะทำเช่นนั้น,เขายังบอกก่อนหน้านี้,ว่าเข้าไม่เคยผิดคำพูด!"อรหันต์อนาคตที่ครุ่นคิดและกล่าวออกมา.
"อรหันต์ปัจจุบัน?
ทว่าความทรงจำชาติที่แล้วของเขา,ชีวิตนี้,เขาน่าจะ.......!"
"โปรดวางใจ,ไม่ว่าอย่างไร,เขาก็ยังเป็นอรหันต์ปัจจุบัน,เป็นไปไม่ได้ที่เขาจะผิดคำพูด! ข้าเชื่อเขา."อรหันต์อนาคตที่กล่าวปลอบอรหันต์อดีต,ราวกับว่ากล่าวปลอบตัวเองด้วย.
"เจ้าเชื่ออย่างงั้นรึ?
หากเจ้าเชื่อก่อนหน้านี้เจ้าคงไม่พูดอะไรเพ้อเจ้อออกไปหรอก!"อรหันต์อดีตกล่าว.
”..................!”
อรหันต์ทั้งสองที่รู้สึกสั่นไหว,แต่ก็ทำได้แค่รอคอย.
ขณะที่ทั้งสองกำลังเต็มไปด้วยความกังวลนั้น,จู่ๆกลิ่นอายที่แผ่ออกมาจากภายในห้องโถงที่อยู่ไกลออกไปถึงกับทำให้พวกเขาขนลุกตั้งชัน.
”!”
สองอรหันต์ที่ออกมาจากตำหนักเร่งรีบบินไปอย่างรวดเร็ว.
"ทักทายอรหันต์ปัจจุบัน! ทักทายเซิ่งหวังต้าเจิ้ง!"อรหันต์ทั้งสองที่ใบหน้าเผยความกังวล,และจดจ้องมองไปยังคนของต้าเจิ้งด้วยความเป็นปรปักษ์ออกมาเช่นกัน.
จงเทียนที่เผยรอยยิ้มเล็กน้อย,แน่นอนว่าพอจะคาดการความเป็นกังวลของทั้งสองคนได้.
"ในอดีตนั้น,เกี่ยวกับอรหันต์ทั้งสอง,บิดาของข้าได้กล่าวเตือนข้า,ให้ข้าได้ยอมแพ้การต่อสู้แข่งขันในครั้งนี้!"จงเทียนกล่าว.
”?”
"อะไร? เจ้าต้องการจะคืนคำอย่างงั้นรึ?
อรหันต์ทั้งสองที่ตกใจ,จงเทียนต้องการที่จะช่วงชิงบัตรเชิญเลยอย่างงั้นรึ?
"ใช่,ข้าต้องการคืนคำ!"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"เพ่ย ~~~~~~~~~ ~~~~~~~~~~~~~~~!”
ดูเหมือนว่าคนทั้งสองที่แทบเสียสติโลหิตที่ปูดโปน,ช่างน่าไม่อายนัก,อรหันต์ปัจจุบันเป็นคนเช่นนี้อย่างงั้นรึ?
ทั้งสองที่ใบหน้าเผยความเศร้าออกมา,พวกเขาที่ราวกับถูกหลอกลวง,เต็มไปด้วยความเสียใจ.
"คริๆ!"ตี้เซียนเซียนที่อยู่ข้างๆที่หัวเราะอย่างขบขัน.
อรหันต์ทั้งสองที่จ้องมองตี้เซียนเซียน,พร้อมกับทำได้เพียงแค่ทอดถอนใจ,เฮ้อ! หากกลุ่มคนของต้าเจิ้งกลุ่มนี้ต้องการาช่วงชิง,กลับกลุ่มคนที่แข็งแกร่งเช่นนี้,พวกเขามีทางเหลืออย่างงั้นรึ?
"เกี่ยวกับบัตรเชิญนั้น,หลังจากนี้พวกเจ้าทั้งสองไปพูดคุยตกลงกันเองก็แล้วกัน!"จงเทียนกล่าว.
พวกเจ้าทั้งสอง,หืม? อะไร? พวกเจ้าทั้งสองไปคุยกันเองอย่างงั้นรึ?
อรหันต์ทั้งสองที่เงยหน้าขึ้นในทันที,ใบหน้าที่เผยท่าทางประหลาดใจจ้องมองไปยังจงเทียน.
"อรหันต์ปัจจุบัน,เจ้า,เจ้าหมายความว่าอย่างไร?"อรหันต์อนาคตที่เผยท่าทางประหลาดใจ.
"ข้าหมายความว่าข้าจะสละการต่อสู้นี้,ปล่อยให้พวกเจ้าทั้งสองไปตกลงกันเอง!"จงเทียนกล่าว.
"?
เจ้าต้องการจะถอนตัวจากการแข่งอย่างงั้นรึ?"อรหันต์อดีตที่เผยท่าทางไม่อยากเชื่อ.
"เกี่ยวกับการพูดคุยตกลงก่อนหน้านี้,แน่นอนว่าเป็นไปไม่ได้ที่ข้าจะกลับคำ,ข้าเพียงแค่ไม่ต้องการเข้าร่วมต่อสู้กับพวกเจ้าเท่านั้น."จงเทียนที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
อรหันต์ทั้งสองที่แข็งเป็นหิน.
"เจ้าไม่ต้องการบัตรเชิญแล้วอย่างงั้นรึ?
"อรหันต์อนาคตที่ยังคงกล่าวด้วยน้ำเสียงไม่อยากเชื่อ.
"ใช่,ข้าไม่ต้องการ,พวกเจ้าตัดสินกันเองเถอะ!"จงเทียนพยักหน้ารับ.
อรหันต์ทั้งสองที่น้ำตาไหลพรากๆอาบทั้งสองแก้ม,อรหันต์ปัจจุบันช่างเป็นคนที่ดีจริงๆ! ช่างมีบิดาที่ยอดเยี่ยมยิ่งนัก!
"เรื่องบัตรเชิญ,เจ้าก็พูดคุยกันเองไม่ต้องมาสอบถามข้า,ข้ากำลังจะไปส่งท่านพ่อ!"จงเทียนเอ่ย.
"เซิ่งหวังจงกำลังจะไปแล้วอย่างงั้นรึ?"ดวงตาของอรหันต์ทั้งสองที่เบิกกว้างขึ้นอีกครั้ง.
ไม่ใช่ว่าจงซานนำคนมาสนับสนุนจงเทียนหรอกรึ?
นี่พวกเราเข้าใจผิดรึ? เป็นจิตใจของพวกเขาเองที่มีความชั่วร้ายแฝงอย่างงั้นรึ?
"อืม,พวกเราเพียงแค่แวะเยี่ยมเทียนเอ๋อเท่านั้น,จากนี้ต้องฝากทั้งสองดูแลด้วย!"จงซานพยักหน้ารับ.
"ควรจะเป็นเช่นนั้น,คาดไม่ถึงเลยว่าอรหันต์ปัจจุบันจะมีบิดาที่เที่ยงธรรมลึกล้ำถึงเพียงนี้!"อรหันต์อนาคตที่เอ่ยออกมาด้วยความตื่นเต้นดีใจ.
"ผลั๊วะ!"
อรหันต์อดีตที่ฟาดกบาลไปยังอรหันต์อนาคตทันที.
"อะไร?"อรหันต์อนาคตที่ดวงตาเบิกกว้าง.
"เที่ยงธรรมลึกล้ำ,เจ้ายังจะพูดอะไรอีก?"อรหันต์อดีตที่ถมึงตาใส่.
"ห๋า?"อรหันต์อนาคตที่รับรู้ว่าตัวเองได้กล่าวผิดพลาดขึ้นมาแล้ว.
"เซิ่งหวังจงอย่าได้ตำหนิ,ข้ามันปากมาก,สองสามันก่อนทำให้เขาพูดจาไร้สาระออกมา,ข้าจะไม่ยอมให้เขาพูดอะไรเช่นนี้อีก,ท่านโปรดวางใจ!"อรหันต์อดีตที่กล่าวออกมาในทันที.
เซียนบรรพชนที่มีความภาคภูมิใจของตัวเอง,พวกเขาที่เปิดวิหารนักบวชรับคนมากมายหลากหลาย,พวกเขาทั้งสามควรจะเป็นผู้นำและเปี่ยมไปด้วยจิตใจที่กว้างขวางถึงจะถูก.
เห็นท่าทางของอรหันต์ทั้งสองแล้ว,จงซานก็รับรู้ว่าการที่จงเทียนอยู่ที่นี่สามารถวางใจได้,อย่างน้อยสองอรหันต์เองก็ไม่เคยคิดร้ายต่อจงเทียน.
"ไม่มีสิ่งใด,หลังจากนี้หากมีวาสนาคงได้พบกันอีก!"จงซานพยักหน้ารับ.
"ข้าจะไปส่งท่านพ่อที่ทางออกก่อน!"จงเทียนกล่าวต่อคนทั้งสอง.
"อรหันต์ปัจจุบัน,พวกเราไม่,ขอไปส่งด้วย,บิดาของท่านก็เหมือนบิดาของพวกเรา,พวกเราต้องการไปส่งด้วย!"อรหันต์อดีตที่กล่าวออกมาในทันที.
"ใช่,ควรจะเป็นเช่นนั้น!"อรหันต์อนาคตที่เร่งรีบพยักหน้ารับทันที.
จงเทียนถึงกับพูดไม่ออก.
"เช่นนั้นคงต้องขอบคุณ,รบกวนทั้งสองท่านแล้ว!"จงซานที่เผยยิ้มออกมา.
เซียนเซียนที่กุมปากหัวเราะออกมาเบาๆ.
พวกเขาที่มาสิ่งที่เขตแดนเทียนหยิน,หลังจากล่ำรากันแล้ว,จงซานก็บินตรงไปยังพื้นที่ภาคกลางลึกเข้าไป.
"อรหันต์ทั้งสองช่างเป็นคนที่น่าขบขันจริงๆ!"เซียนเซียนที่อดหัวเราะออกมาไม่ได้.
เห็นอารมณ์ของเซียนเซียนที่เบิกบานดีขึ้นเรื่อยๆ,จงซานก็พยักหน้าพึงพอใจ,การเดินทางมายังภาคกลางเอง,อย่างน้อยก็เพื่อที่จะขับความเศร้าเกี่ยวกับปู่ของนางออกไป.
"เดินทางไปยังภาคกลางต่อ!"จงซานเอ่ยออกมาด้วยความสุข.
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
ปัจจุบันแปลจบแล้ว 1672 ตอน สนใจติดต่อเข้ากลุ่มลับได้ครับ
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ แปลจบแล้ว.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น