Immortality Chapter 1289 Heaven Sound Temple
chapter 1289 Heaven Sound Temple
天音寺
วิหารเทียนหยิน.
หลังจากนั้นสองปี,ทวีปกลาง.
"พื้นที่ของดินแดนเทียนหยิน,ที่นี่อาณาจักรหลวงจีน,เป็นอะไรที่แปลกประหลาดมาก!"ใบหน้าของตี้เซียนเซียนที่เผยท่าทางสงสัย.
"นี่คือดินแดนนักบวช,พวกเขาที่มีวิหารใต้ปกครองหรือแม้แต่ราชวงศ์วาสนาที่เป็นเมืองขึ้นของพวกเขา,ขึ้นอยู่กับวิหารนั้นๆ,จึงอาจเรียกได้ว่าเป็นอาณาจักรหลวงจีนได้.
ก่อนหน้านี้สองสามวัน,ทุกคนได้เดินทางมาถึงพื้นที่ดินแดนเทียนหยิน,พร้อมกับมุ่งตรงมายังใจกลาง.
รอบๆวิหารเทียนหยินนั้น,มีประชาชนทั่วอาศัยอยู่ไม่น้อย,ทำให้สามารถสอบถามข้อมูลได้.
เมืองฝู่กั๋ว,จงซานเดินทางไปพบเจ้าเมืองเพื่อสอบถาม.
"อาวุโส,วิหารเทียนหยินนั้นมีผู้นำอยู่สามพื้นที่,สามอรหันต์,มีอรหันต์อดีต,ปัจจุบันและอนาคต!"เจ้าเมืองเอ่ยออกมาด้วยความเคารพ.
จงซานและคนอื่นๆที่มีวิธีที่ทำให้เจ้าเมืองไม่กล้าขัดขืน,แม้แต่รู้สึกขอบคุณ,เพียงแค่เรื่องเล็กน้อยพวกเขาย่อมเร่งรีบบอกกล่าวในทันที.
"อรหันต์อดีต,ปัจจุบันและอนาคตอย่างงั้นรึ?
ดูเหมือนว่าพวกเขาจะปกครองคล้ายกับแดนเทพพิสุทธิ์!"เซียนเซิงซือพยักหน้ารับ.
"แดนเทพพิสุทธิ์สืบทอดมาจากวิหารเทียนหยิน!"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
เจ้าเมืองเผยท่าทางประหลาดใจ,ทว่าก็ไม่ได้เอ่ยอะไรออกมา.
"หลายร้อยปีก่อน,น่าจะมีอรหันต์คนหนึ่งกลับมาที่นี่ใช่หรือไม่?"จงซานเอ่ยถาม.
"ครับ,ครับ,อรหันต์ปัจจุบัน,คาดไม่ถึงเลยว่า
ในอดีตการล่วงนิพานจะล้มเหลว,ทำให้วิหารเทียนหยินเวลานั้นอยู่ในสถาวะกลืนไม่เข้าคายไม่ออกทีเดียว!"เจ้าเมืองครุ่นคิดและกล่าวออกมา.
"หืม? เจ้ารู้อะไรจงกล่าวออกมา.
"ครับ,จากเรื่องเล่าเมื่อแสนปีที่แล้ว,ผู้ปกครองของนิกายเทียนหยิน,คืออรหันต์ปัจจุบัน,ซึ่งมีพลังฝึกตนเซียนบรรพชนขั้นที่แปด,ส่วนอรหันต์อดีตและอรหันต์อนาคตมีระดับเซียนบรรพชนขั้นที่เจ็ด,หากแต่ไม่สามารถเพิ่มระดับได้อีกแล้ว,ดังนั้นอรหันต์ปัจจุบัน,จึงตัดสินใจล่วงนิพพานด้วยวิชาลับ,หวังว่าเมื่อนิพพานจุติกลับมาใหม่,จะสามารถก้าวไปถึงเซียนบรรพชนขั้นที่เก้า! ดังนั้นจึงได้หายตัวไป!"เจ้าเมืองตอบ.
"ล่วงนิพาน?
นิพานจุติ,ความจริงเป็นหนึ่งในวิชาอรหันต์ใช้เพื่อเลื่อนระดับ."เซียนเซิงซือที่พยักหน้ารับรอง.
"แต่ว่า,หลายแสนปีกลังจากนั้น,ขณะที่วิหารเทียนหยุนต้องการนำอรหันต์ปัจจุบันกลับมา,ทุกอย่างกลับว่างเปล่า,พลังฝึกตนไม่เพิ่ม,ยังคงมีระดับเซียนบรรพชนขั้นแปดเหมือนเดิม,ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงเลย!"เจ้าเมืองกล่าว.
"หืม?
จุติแต่ไม่สามารถเพิ่มพลัง,คาดไม่ถึงว่าจะไม่สามารถยกระดับได้?"เซียนเซิงซือที่เอ่ยออกมาด้วยความประหลาดใจ.
"ครับ,ไม่สามารถเลื่อนระดับได้,ทว่าผ่านมาแสนปีแล้ว,อรหันต์อดีตและอรหันต์อนาคต,พวกเขาก็สามารถยกระดับเป็นเซียนบรรพชนขั้นแปดได้เหมือนกัน,ไม่มีใครด้อยกว่าใคร,อรหันต์ปัจจุบันที่เป็นผู้นำหลัก,ตอนนี้ทั้งสามปกครองวิหารเทียนหยินร่วมกัน!"เจ้าเมืองกล่าว.
"คาดไม่ถึง,เทียนเอ๋อจะก้าวไปถึงเซียนบรรพชนขั้นที่แปดแล้ว!"จงซานที่เผยท่าทางประหลาดใจเล็กน้อย.
เจ้าเมืองที่อยู่ข้างๆดวงตาหดเกร็ง,คนกลุ่มนี้ผิดปกติเป็นอย่างมาก,แต่ไม่คิดว่าจะบ้าคลั่งขนาดนี้.
"ต้าไท่จื่อนั้น,มีความทรงจำจากชาติที่แล้วสะสมอยู่,เพียงแค่บำเพ็ญฟื้นฟูความทรงจำเดิม,พลังฝึกตนก็จะเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ,บางที่เป็นไปได้ว่ามันอาจจะเพิ่มขึ้นเองตั้งแต่ในอดีตแล้ว,เพียงแต่มันเกิดขึ้นช้า,ต่างกับเจี่ยหยิน,ที่ถูกปลุกขึ้นในทันทีทันที,ทำให้พลังฝึกตนฟื้นฟูกลับมาทันที,แน่นอนว่าพลังฝึกตนของต้าไท่จื่ออาจจะไม่ได้ด้อยกว่าเจี่ยหยินมากนัก."เซียนเซิงซือตอบ.
"เซียนเซิงซือ,ดูเหมือนว่าจะมีความรู้เรื่องนี้ลึกซึ้ง?"จงซานที่กล่าวออกมาพร้อมกับรอยยิ้ม.
เซียนเซิงซือส่ายหน้าเผยยิ้มออกมาเล็กน้อย,"เฉินนั้นอยู่ที่นี่เมื่อยังเด็กและเติบโตขึ้นที่ทวีปกลาง.
จากนั้น,เซียนเซิงซือที่ถอยออกไปเล็กน้อย,ไม่ต้องการกล่าวต่อพร้อมกับเผยท่าทางเศร้าโศกด้วย,จงซานพยักหน้า,และไม่ได้ถามอะไรต่อไป.
"คือ,อาวุโสต้องการเดินทางไปยังวิหารเทียนหยินอย่างงั้นรึ?"เจ้าเมืองที่สอบถามออกมา.
"ใช่!"จงซานพยักหน้ารับ.
"ตอนนี้,วิหารเทียนหยินไม่ค่อยดีนัก!"เจ้าเมืองกล่าว.
"ทำไม?"
"เรื่องนี้ผู้เยาว์ไม่รู้,รู้เพียงว่าสองปีที่แล้ว,วิหารเทียนหยินปิดประตูแน่น,ยกเว้นสหายสนิทบางคน,ไม่เช่นนั้นก็จะไม่มีใครสามารถเข้าไปพบกับพวกเขาได้,บางที่พวกเขาอาจจะเตรียมสงครามอยู่ก็ได้!"เจ้าเมืองกล่าว.
เตรียมสงครามอย่างงั้นรึ?"ทุกคนที่เผยท่าทางประหลาดใจ.
"อืม,พวกเรารู้แล้ว,เจ้าออกไปได้!"จงซานกล่าวออกมาเบาๆ.
"ครับ,อาวุโส!"
หลังจากเจ้าเมืองไปแล้ว,ทุกคนก็จ้องมองมายังจงซาน.
"จงซานไม่ใช่ว่าตอนนี้พวกเขาต้องเข้าในวิหารเทียนหยินหรอกรึ?"เซียนเซียนที่เอ่ยออกมาเบาๆ.
"พวกเราไม่สามารถเข้าไปในวิหารเทียนหยินได้รึ?
สถานที่ดังกล่าวไม่สามารถเข้าไปได้อย่างงั้นรึ?"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"หืม!"
"ไม่ว่าอย่างไรมาแล้วก็ต้องเข้าไปในวิหารเทียนหยิน!"จงซานกล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"ดีเลย!"เซียนเซียนที่กล่าวออกมาด้วยความตื่นเต้น.
ปิดผนึกจากคนนอก? ปิดผนึกกลุ่มเซียนบรรพชนได้หรือไม่?
หลังจากทีพวกเขาพักผ่อนต่ออีกสักเล็กน้อย,กลุ่มของเขาก็เดินทางตรงไปยังวิหารเทียนหยิน.
ที่ไกลออกไปบนท้องฟ้าที่กว้างใหญ่เมฆกรรมวาสนามากมาย,ส่องประกายแสงวับวาว,แผ่แสงปกคลุมผืนฟ้าและพื้นดิน.
สามารถมองเห็นภูเขาพื้นที่สีทอง,แม้แต่ป่าที่ไกลสุดลูกหูลูกตาเป็นสีทอง,แต่กระนั้นก็ไม่สามารถมองเห็นบรรยากาศด้านในได้ชัด,ทว่าก็พอจะคาดเดาเกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้นด้านในได้.
จากนั้นไม่นาน,ก็มีกลุ่มหลวงจีนลาดตะเวนพาพบกับกลุ่มของจงซาน.
"ผู้มาเป็นใคร?"หลวงจีนรูปหนึ่งถาม.
"ข้ามาพบอรหันต์ปัจจุบัน! ไปแจ้งเขา,พวกเราเป็นคนจากศาลเทวะต้าเจิ้ง!"จงซานที่กล่าวออกมาเบาๆ.
"หืม?"หลวงจนคนดังกล่าวที่ตกใจเล็กน้อย,ส่วนหลวงจีนคนอื่นๆที่เผยท่าทางงงงัน.
ขณะที่หลวงจีนรูปหนึ่งกำลังจะปฏิเสธ,หลวงจีนอีกรูปก็เอ่ยออกมาในทันที,"ทุกท่านรอสักครู,ข้าจะกลับไปรายงาน!"
หลวงจีนคนอื่นๆที่เผยท่าทางประหลาดใจ,ศิษย์ผู้ใหญ่ทำไมถึง?
"อืม!"จงซานพยักหน้ารับ.
กลุ่มของจงซานที่บินลงไปหยุดที่ภูเขาลูกหนึ่ง.
หลวงจีนลาดตระเวนกลุ่มดังกล่าวได้บินออกไป.
"ศิษย์พี่ใหญ่,ไม่ใช่ว่าวิหารเทียนหยินปกปิดจากภายนอกไม่ใช่รึ?
พวกเขา....?"หลวงจีนคนดังกล่าวที่สอบถามออกมาเสียงเบาๆ.
"เจ้าไม่เข้าใจ,คนเหล่านี้ไม่สามารถล่วงเกินได้,พวกเจ้าไปพักก่อน,ข้าจะไปรายงาน."ศิษย์พี่ใหญ่ที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ขอรับ!"
ศิษย์พี่ใหญ่ที่บินพุ่งตรงไปยังเทือกเขาตรงกลางในทันที.
ในเวลานี้,ลึกเข้าไปในเทือกเขาสีทอง,แสงตะวันส่องประกายระยิบระยับโชติช่วง,เต็มไปด้วยพลังวิญญาณแห่งการต่อสู้,ซึ่งเวลานี้กำลังแผ่ออกมาจากร่างของจงเทียน.
จงเทียนไม่ได้ปลงผม,สวมจีวรขาว,ดูไม่เหมือนอรหันต์เลยแม้แต่น้อย,ดูเหมือนกับผู้ฝึกตนหนุ่มเท่านั้น,ฝ่ายตรงข้าที่เปล่งประกายแสงสีทอง,ใบหน้าที่อิ่มเอิบดูเหมือนกับอรหันต์คนหนึ่ง.
ทั้งสองคนนั่งอยู่ในหุบเขาคนละฝั่ง,บนบัวทองสิบกลีบ,พร้อมกับกระตุ้นพลังวิญญาณแห่งการต่อสู้ให้โชติช่วง,พื้นที่รอบๆนั้นมีเหล่าอรหันและปู่ซามากมาย,พวกเขาทุกคนที่จ้องมองไปยังพลังวิญญาณที่ลุกโชน.
ทว่าทุกคนเวลานี้ยังคงรอ,เฝ้ามองไปยังอรหันตร์ที่นั่งบนบัวทองสิบกลีบทั้งคู่ที่กำลังประลองพลังวิญญาณกัน.
"อรหันต์อนาคต,อรหันต์ปัจจุบันและอรหันต์อดีต,เวลานี้ได้ต่อสู้กันมาสามเดือนแล้ว,ขณะที่ยังไม่รู้ผลอีกรึ?"ปู่ซาคนหนึ่งที่กล่าวสอบถามอรหันต์ที่ยืนอยู่บนบัวทองสิบกลีบ.
"ก็ต้องรอ!"อรหันต์อนาคตที่ส่ายหน้าไปมา.
"ครับ!"
ในเวลานี้,ศิษย์เอกที่ออกไปลาดตะเวนได้กลับมา.
"หืม?"เหล่าอรหันต์และปู่ซาที่ขมวดคิ้วไปมา.
"วูซซซซ!"
ศิษย์เองที่เมาหาอรหันต์อนาคตในทันที.
"คารวะอรหันต์อนาคต!"ศิษย์เอกที่กล่าวออกมาในทันที.
"เกิดสิ่งใดขึ้น?"อรหันต์อนาคตที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"เรียนอรหันต์อนาคต,พวกเราได้ไปพบคนกลุ่มหนึ่งที่เดินทางมาขอพบอรหันต์ปัจจุบัน,เขากล่าวว่ามาจากศาลเทวะต้าเจิ้ง!"ศิษย์เอกที่กล่าวรายงาน.
"หืม?"อรหันต์อนาคตที่ขมวดคิ้วไปมา.
อรหันต์อนาคตแน่นอนย่อมรู้จักศาลเทวะต้าเจิ้ง,ในเวลานี้คนของศาลเทวะต้าเจิ้งมา,ไม่ใช่ว่ากำลังมาเชิญอรหันต์ปัจจุบันกลับไปหรอกรึ?
"ไม่รู้ว่า.....!"ศิษย์เอกที่จ้องมองไปยังอรหันต์อนาคต.
ใบหน้าของอรหันต์อนาคตหดเกร็งก่อนที่จะกล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม,"อืม,เรื่องนี้ไม่ต้องทำอะไร,ข้าจะจัดการเอง!"
ศิษย์เอกที่ก้มหน้าลงพื้น,แววตาที่เผยท่าทางประหลาดใจ,เห็นชัดเจนว่าคนเหล่านั้นมาขอพบอรหันต์ปัจจุบัน,ท่านจะจัดการเองอย่างงั้นรึ?
"ครับ!"ศิษย์เอกที่ได้แต่พยักหน้ารับ.
จากนั้น,อรหันต์อนาคตที่ยืนบนบัวทอง,ก่อนที่จะบินตรงไปยังทิศเหนือทันที.
ศิษย์เองที่เตรียมจะตามไป,ทว่าคิดอีกที่,จึงได้ตัดสินใจอยู่.
อรหันต์อนาคตไม่ให้เขาจัดการ,ทว่าศิษย์เองผู้นี้ก็รู้สึกว่าควรจะแจ้งอรหันต์ปัจจุบันด้วย,ดังนั้นจึงยังคงอยู่.
อรหันต์ปัจจุบันบินออกไป,เหล่าอรหันต์และปู่ซารอบๆหาได้สนใจ,ยังคงจ้องมองการปะทะกันของอรหันต์ทั้งสองอยู่.
ผ่านไปชั่วขณะ,อรหันต์อนาคตก็ไม่กลับมา.
ผ่านไปหนึ่งวัน,ไม่ใช่ว่าอรหันต์อนาคตต้องกลับมาหรอกรึ?
ผ่านไปอีกครึ่งวัน,อรหันต์อนาคตก็ไม่กลับมา.
ศิษย์เอกที่ภายในใจรู้สึกระวนกระวายขึ้นมาในทันที.
"ตูมมมมม
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
เกิดระเบิดเสียงดังสนั่นในหุบเขา,อรหันต์ทั้งสองที่ประชันพลังวิญญาณกันก็หยุดลงในทันที.
"เข้ามาอีกครั้งได้!"อรหันต์ปัจจุบันที่กล่าวออกมาเสียงดัง.
"เช่นกัน!"อรหันต์อดีตที่กล่าวตอบเช่นกัน.
"รายงานอรหันต์ปัจจุบัน!"ศิษย์เอกที่เร่งรีบกล่าวออกมาในทันที.
"หืม?"อรหันต์ปัจจุบันจงเทียนที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ที่ทางเหนือนั้น,มีคนจากศาลเทวะต้าเจิ้งมาขอเข้าพบท่าน,อรหันต์อนาคตออกไปพบแล้ว,หากแต่ผ่านมาหนึ่งวันครึ่งก็ยังไม่กลับมา!"ศิษย์เอกที่กล่าวออกมาในทันที.
"ศาลเทวะต้าเจิ้ง?"จงเทียนที่สั่นไหวเล็กน้อย.
"วันนี้ต้องหยุดเท่านั้น,ไว้ค่อยประลองกันอีกครั้ง!"จงเทียนเอ่ยออกมาในทันที.
ก่อนที่เขาจะเก็บบัวทองสิบกลีบ,และบินออกไปในทันที.
เหล่าอรหันต์และปู่ซาที่เผยท่าทางประหลาดใจ,จากนั้นก็มีคนบินตามไปเช่นกัน,อรหันต์อดีตที่ครุ่นคิดเล็กน้อยพร้อมกับบินตามไปด้วย.
เหล่าคนของวิหารเทียนหยินต่างก็บินไปทางทิศเหนือ.
ศาลเทวะต้าเจิ้งอย่างงั้นรึ?
ภายในใจของจงเทียนที่เผยท่าทางตื่นเต้นเป็นอย่างมาก,และกังวลเกี่ยวกับอรหันต์อนาคตด้วย?
เขาไปทำอะไร?
คนผู้นี้เป็นคนที่มีจิตใจค่อนข้างคับแคบ,เขาได้กระทำอะไรไปแล้วหรือไม่?
เพื่อไม่ให้คนของต้าเจิ้งพบปัญหา,จงเทียนจึงบินออกไปด้วยความเร็วสุงสุด,ก่อนที่จะไปถึงก็ต้องตกใจเล็กน้อย.
"สหายเต๋า,ข้าบอกไปแล้ว,หยุดตีข้าได้แล้ว!"
"ปัง!"
"เคร้ง,เคร้ง............!”
....................................
........................
......
เห็นแค่เพียงที่ลานตรงกลางนั้น,จินเผิง,เต้าเหรินถู,โหยหลาน,เซียนเซียนที่ล้อมกรอบอรหันต์อนาคต,จินเผิง,เต้าโหลวถู,โหยวหลานพวกเขารับผิดชอบล้อมกรอบเอาไว้,ซึ่งมีตี้เซียนเซียนที่กำลังใช้ค้อนยักษ์ฟาดลงมาบนศีรษะ.
ค้อนยังที่ฟาดลงบนศีรษะของอรหันต์อนาคต,มันได้ส่งเสียงดังเหง่งหง่างก้องกังวาน.
การฟาดทุบลงมาถึงสี่ครั้ง,ทำให้อรหันต์อนาคตอยู่ในสภาพมึนงง,เซียนบรรพชนที่น่าเกรงขาม,กลับพ่ายแพ้อย่างราบคาบ,ขณะที่เขาเห็นจงเทียนบินมา,ทันใดนั้นสายตาของเขาที่รู้สึกดีใจขึ้นมา.
"อรหันต์ปัจจุบัน,ช่วยข้าด้วย!"
"ท่านพ่อ!"
จงเทียนไม่ได้สนใจอรหันต์อนาคต,ทว่าเขาที่จ้องมองไปยังอีกฝั่งพร้อมกับร้องเรียกจงซานด้วยความประหลาดใจดีใจ.
ปล.เหลือสองตอนครับ, แอดมินเป็นหวัดนะครับ
มันก็เลยดูงงๆงักๆเงิ่นๆอยู่ อาจช้าหน่อยแต่น่าจะเสร็จก่อนเช้า.
chapter 1289 Heaven Sound Temple
天音寺
วิหารเทียนหยิน.
หลังจากนั้นสองปี,ทวีปกลาง.
"พื้นที่ของดินแดนเทียนหยิน,ที่นี่อาณาจักรหลวงจีน,เป็นอะไรที่แปลกประหลาดมาก!"ใบหน้าของตี้เซียนเซียนที่เผยท่าทางสงสัย.
"นี่คือดินแดนนักบวช,พวกเขาที่มีวิหารใต้ปกครองหรือแม้แต่ราชวงศ์วาสนาที่เป็นเมืองขึ้นของพวกเขา,ขึ้นอยู่กับวิหารนั้นๆ,จึงอาจเรียกได้ว่าเป็นอาณาจักรหลวงจีนได้.
ก่อนหน้านี้สองสามวัน,ทุกคนได้เดินทางมาถึงพื้นที่ดินแดนเทียนหยิน,พร้อมกับมุ่งตรงมายังใจกลาง.
รอบๆวิหารเทียนหยินนั้น,มีประชาชนทั่วอาศัยอยู่ไม่น้อย,ทำให้สามารถสอบถามข้อมูลได้.
เมืองฝู่กั๋ว,จงซานเดินทางไปพบเจ้าเมืองเพื่อสอบถาม.
"อาวุโส,วิหารเทียนหยินนั้นมีผู้นำอยู่สามพื้นที่,สามอรหันต์,มีอรหันต์อดีต,ปัจจุบันและอนาคต!"เจ้าเมืองเอ่ยออกมาด้วยความเคารพ.
จงซานและคนอื่นๆที่มีวิธีที่ทำให้เจ้าเมืองไม่กล้าขัดขืน,แม้แต่รู้สึกขอบคุณ,เพียงแค่เรื่องเล็กน้อยพวกเขาย่อมเร่งรีบบอกกล่าวในทันที.
"อรหันต์อดีต,ปัจจุบันและอนาคตอย่างงั้นรึ?
ดูเหมือนว่าพวกเขาจะปกครองคล้ายกับแดนเทพพิสุทธิ์!"เซียนเซิงซือพยักหน้ารับ.
"แดนเทพพิสุทธิ์สืบทอดมาจากวิหารเทียนหยิน!"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
เจ้าเมืองเผยท่าทางประหลาดใจ,ทว่าก็ไม่ได้เอ่ยอะไรออกมา.
"หลายร้อยปีก่อน,น่าจะมีอรหันต์คนหนึ่งกลับมาที่นี่ใช่หรือไม่?"จงซานเอ่ยถาม.
"ครับ,ครับ,อรหันต์ปัจจุบัน,คาดไม่ถึงเลยว่า
ในอดีตการล่วงนิพานจะล้มเหลว,ทำให้วิหารเทียนหยินเวลานั้นอยู่ในสถาวะกลืนไม่เข้าคายไม่ออกทีเดียว!"เจ้าเมืองครุ่นคิดและกล่าวออกมา.
"หืม? เจ้ารู้อะไรจงกล่าวออกมา.
"ครับ,จากเรื่องเล่าเมื่อแสนปีที่แล้ว,ผู้ปกครองของนิกายเทียนหยิน,คืออรหันต์ปัจจุบัน,ซึ่งมีพลังฝึกตนเซียนบรรพชนขั้นที่แปด,ส่วนอรหันต์อดีตและอรหันต์อนาคตมีระดับเซียนบรรพชนขั้นที่เจ็ด,หากแต่ไม่สามารถเพิ่มระดับได้อีกแล้ว,ดังนั้นอรหันต์ปัจจุบัน,จึงตัดสินใจล่วงนิพพานด้วยวิชาลับ,หวังว่าเมื่อนิพพานจุติกลับมาใหม่,จะสามารถก้าวไปถึงเซียนบรรพชนขั้นที่เก้า! ดังนั้นจึงได้หายตัวไป!"เจ้าเมืองตอบ.
"ล่วงนิพาน?
นิพานจุติ,ความจริงเป็นหนึ่งในวิชาอรหันต์ใช้เพื่อเลื่อนระดับ."เซียนเซิงซือที่พยักหน้ารับรอง.
"แต่ว่า,หลายแสนปีกลังจากนั้น,ขณะที่วิหารเทียนหยุนต้องการนำอรหันต์ปัจจุบันกลับมา,ทุกอย่างกลับว่างเปล่า,พลังฝึกตนไม่เพิ่ม,ยังคงมีระดับเซียนบรรพชนขั้นแปดเหมือนเดิม,ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงเลย!"เจ้าเมืองกล่าว.
"หืม?
จุติแต่ไม่สามารถเพิ่มพลัง,คาดไม่ถึงว่าจะไม่สามารถยกระดับได้?"เซียนเซิงซือที่เอ่ยออกมาด้วยความประหลาดใจ.
"ครับ,ไม่สามารถเลื่อนระดับได้,ทว่าผ่านมาแสนปีแล้ว,อรหันต์อดีตและอรหันต์อนาคต,พวกเขาก็สามารถยกระดับเป็นเซียนบรรพชนขั้นแปดได้เหมือนกัน,ไม่มีใครด้อยกว่าใคร,อรหันต์ปัจจุบันที่เป็นผู้นำหลัก,ตอนนี้ทั้งสามปกครองวิหารเทียนหยินร่วมกัน!"เจ้าเมืองกล่าว.
"คาดไม่ถึง,เทียนเอ๋อจะก้าวไปถึงเซียนบรรพชนขั้นที่แปดแล้ว!"จงซานที่เผยท่าทางประหลาดใจเล็กน้อย.
เจ้าเมืองที่อยู่ข้างๆดวงตาหดเกร็ง,คนกลุ่มนี้ผิดปกติเป็นอย่างมาก,แต่ไม่คิดว่าจะบ้าคลั่งขนาดนี้.
"ต้าไท่จื่อนั้น,มีความทรงจำจากชาติที่แล้วสะสมอยู่,เพียงแค่บำเพ็ญฟื้นฟูความทรงจำเดิม,พลังฝึกตนก็จะเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ,บางที่เป็นไปได้ว่ามันอาจจะเพิ่มขึ้นเองตั้งแต่ในอดีตแล้ว,เพียงแต่มันเกิดขึ้นช้า,ต่างกับเจี่ยหยิน,ที่ถูกปลุกขึ้นในทันทีทันที,ทำให้พลังฝึกตนฟื้นฟูกลับมาทันที,แน่นอนว่าพลังฝึกตนของต้าไท่จื่ออาจจะไม่ได้ด้อยกว่าเจี่ยหยินมากนัก."เซียนเซิงซือตอบ.
"เซียนเซิงซือ,ดูเหมือนว่าจะมีความรู้เรื่องนี้ลึกซึ้ง?"จงซานที่กล่าวออกมาพร้อมกับรอยยิ้ม.
เซียนเซิงซือส่ายหน้าเผยยิ้มออกมาเล็กน้อย,"เฉินนั้นอยู่ที่นี่เมื่อยังเด็กและเติบโตขึ้นที่ทวีปกลาง.
จากนั้น,เซียนเซิงซือที่ถอยออกไปเล็กน้อย,ไม่ต้องการกล่าวต่อพร้อมกับเผยท่าทางเศร้าโศกด้วย,จงซานพยักหน้า,และไม่ได้ถามอะไรต่อไป.
"คือ,อาวุโสต้องการเดินทางไปยังวิหารเทียนหยินอย่างงั้นรึ?"เจ้าเมืองที่สอบถามออกมา.
"ใช่!"จงซานพยักหน้ารับ.
"ตอนนี้,วิหารเทียนหยินไม่ค่อยดีนัก!"เจ้าเมืองกล่าว.
"ทำไม?"
"เรื่องนี้ผู้เยาว์ไม่รู้,รู้เพียงว่าสองปีที่แล้ว,วิหารเทียนหยินปิดประตูแน่น,ยกเว้นสหายสนิทบางคน,ไม่เช่นนั้นก็จะไม่มีใครสามารถเข้าไปพบกับพวกเขาได้,บางที่พวกเขาอาจจะเตรียมสงครามอยู่ก็ได้!"เจ้าเมืองกล่าว.
เตรียมสงครามอย่างงั้นรึ?"ทุกคนที่เผยท่าทางประหลาดใจ.
"อืม,พวกเรารู้แล้ว,เจ้าออกไปได้!"จงซานกล่าวออกมาเบาๆ.
"ครับ,อาวุโส!"
หลังจากเจ้าเมืองไปแล้ว,ทุกคนก็จ้องมองมายังจงซาน.
"จงซานไม่ใช่ว่าตอนนี้พวกเขาต้องเข้าในวิหารเทียนหยินหรอกรึ?"เซียนเซียนที่เอ่ยออกมาเบาๆ.
"พวกเราไม่สามารถเข้าไปในวิหารเทียนหยินได้รึ?
สถานที่ดังกล่าวไม่สามารถเข้าไปได้อย่างงั้นรึ?"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"หืม!"
"ไม่ว่าอย่างไรมาแล้วก็ต้องเข้าไปในวิหารเทียนหยิน!"จงซานกล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"ดีเลย!"เซียนเซียนที่กล่าวออกมาด้วยความตื่นเต้น.
ปิดผนึกจากคนนอก? ปิดผนึกกลุ่มเซียนบรรพชนได้หรือไม่?
หลังจากทีพวกเขาพักผ่อนต่ออีกสักเล็กน้อย,กลุ่มของเขาก็เดินทางตรงไปยังวิหารเทียนหยิน.
ที่ไกลออกไปบนท้องฟ้าที่กว้างใหญ่เมฆกรรมวาสนามากมาย,ส่องประกายแสงวับวาว,แผ่แสงปกคลุมผืนฟ้าและพื้นดิน.
สามารถมองเห็นภูเขาพื้นที่สีทอง,แม้แต่ป่าที่ไกลสุดลูกหูลูกตาเป็นสีทอง,แต่กระนั้นก็ไม่สามารถมองเห็นบรรยากาศด้านในได้ชัด,ทว่าก็พอจะคาดเดาเกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้นด้านในได้.
จากนั้นไม่นาน,ก็มีกลุ่มหลวงจีนลาดตะเวนพาพบกับกลุ่มของจงซาน.
"ผู้มาเป็นใคร?"หลวงจีนรูปหนึ่งถาม.
"ข้ามาพบอรหันต์ปัจจุบัน! ไปแจ้งเขา,พวกเราเป็นคนจากศาลเทวะต้าเจิ้ง!"จงซานที่กล่าวออกมาเบาๆ.
"หืม?"หลวงจนคนดังกล่าวที่ตกใจเล็กน้อย,ส่วนหลวงจีนคนอื่นๆที่เผยท่าทางงงงัน.
ขณะที่หลวงจีนรูปหนึ่งกำลังจะปฏิเสธ,หลวงจีนอีกรูปก็เอ่ยออกมาในทันที,"ทุกท่านรอสักครู,ข้าจะกลับไปรายงาน!"
หลวงจีนคนอื่นๆที่เผยท่าทางประหลาดใจ,ศิษย์ผู้ใหญ่ทำไมถึง?
"อืม!"จงซานพยักหน้ารับ.
กลุ่มของจงซานที่บินลงไปหยุดที่ภูเขาลูกหนึ่ง.
หลวงจีนลาดตระเวนกลุ่มดังกล่าวได้บินออกไป.
"ศิษย์พี่ใหญ่,ไม่ใช่ว่าวิหารเทียนหยินปกปิดจากภายนอกไม่ใช่รึ?
พวกเขา....?"หลวงจีนคนดังกล่าวที่สอบถามออกมาเสียงเบาๆ.
"เจ้าไม่เข้าใจ,คนเหล่านี้ไม่สามารถล่วงเกินได้,พวกเจ้าไปพักก่อน,ข้าจะไปรายงาน."ศิษย์พี่ใหญ่ที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ขอรับ!"
ศิษย์พี่ใหญ่ที่บินพุ่งตรงไปยังเทือกเขาตรงกลางในทันที.
ในเวลานี้,ลึกเข้าไปในเทือกเขาสีทอง,แสงตะวันส่องประกายระยิบระยับโชติช่วง,เต็มไปด้วยพลังวิญญาณแห่งการต่อสู้,ซึ่งเวลานี้กำลังแผ่ออกมาจากร่างของจงเทียน.
จงเทียนไม่ได้ปลงผม,สวมจีวรขาว,ดูไม่เหมือนอรหันต์เลยแม้แต่น้อย,ดูเหมือนกับผู้ฝึกตนหนุ่มเท่านั้น,ฝ่ายตรงข้าที่เปล่งประกายแสงสีทอง,ใบหน้าที่อิ่มเอิบดูเหมือนกับอรหันต์คนหนึ่ง.
ทั้งสองคนนั่งอยู่ในหุบเขาคนละฝั่ง,บนบัวทองสิบกลีบ,พร้อมกับกระตุ้นพลังวิญญาณแห่งการต่อสู้ให้โชติช่วง,พื้นที่รอบๆนั้นมีเหล่าอรหันและปู่ซามากมาย,พวกเขาทุกคนที่จ้องมองไปยังพลังวิญญาณที่ลุกโชน.
ทว่าทุกคนเวลานี้ยังคงรอ,เฝ้ามองไปยังอรหันตร์ที่นั่งบนบัวทองสิบกลีบทั้งคู่ที่กำลังประลองพลังวิญญาณกัน.
"อรหันต์อนาคต,อรหันต์ปัจจุบันและอรหันต์อดีต,เวลานี้ได้ต่อสู้กันมาสามเดือนแล้ว,ขณะที่ยังไม่รู้ผลอีกรึ?"ปู่ซาคนหนึ่งที่กล่าวสอบถามอรหันต์ที่ยืนอยู่บนบัวทองสิบกลีบ.
"ก็ต้องรอ!"อรหันต์อนาคตที่ส่ายหน้าไปมา.
"ครับ!"
ในเวลานี้,ศิษย์เอกที่ออกไปลาดตะเวนได้กลับมา.
"หืม?"เหล่าอรหันต์และปู่ซาที่ขมวดคิ้วไปมา.
"วูซซซซ!"
ศิษย์เองที่เมาหาอรหันต์อนาคตในทันที.
"คารวะอรหันต์อนาคต!"ศิษย์เอกที่กล่าวออกมาในทันที.
"เกิดสิ่งใดขึ้น?"อรหันต์อนาคตที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"เรียนอรหันต์อนาคต,พวกเราได้ไปพบคนกลุ่มหนึ่งที่เดินทางมาขอพบอรหันต์ปัจจุบัน,เขากล่าวว่ามาจากศาลเทวะต้าเจิ้ง!"ศิษย์เอกที่กล่าวรายงาน.
"หืม?"อรหันต์อนาคตที่ขมวดคิ้วไปมา.
อรหันต์อนาคตแน่นอนย่อมรู้จักศาลเทวะต้าเจิ้ง,ในเวลานี้คนของศาลเทวะต้าเจิ้งมา,ไม่ใช่ว่ากำลังมาเชิญอรหันต์ปัจจุบันกลับไปหรอกรึ?
"ไม่รู้ว่า.....!"ศิษย์เอกที่จ้องมองไปยังอรหันต์อนาคต.
ใบหน้าของอรหันต์อนาคตหดเกร็งก่อนที่จะกล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม,"อืม,เรื่องนี้ไม่ต้องทำอะไร,ข้าจะจัดการเอง!"
ศิษย์เอกที่ก้มหน้าลงพื้น,แววตาที่เผยท่าทางประหลาดใจ,เห็นชัดเจนว่าคนเหล่านั้นมาขอพบอรหันต์ปัจจุบัน,ท่านจะจัดการเองอย่างงั้นรึ?
"ครับ!"ศิษย์เอกที่ได้แต่พยักหน้ารับ.
จากนั้น,อรหันต์อนาคตที่ยืนบนบัวทอง,ก่อนที่จะบินตรงไปยังทิศเหนือทันที.
ศิษย์เองที่เตรียมจะตามไป,ทว่าคิดอีกที่,จึงได้ตัดสินใจอยู่.
อรหันต์อนาคตไม่ให้เขาจัดการ,ทว่าศิษย์เองผู้นี้ก็รู้สึกว่าควรจะแจ้งอรหันต์ปัจจุบันด้วย,ดังนั้นจึงยังคงอยู่.
อรหันต์ปัจจุบันบินออกไป,เหล่าอรหันต์และปู่ซารอบๆหาได้สนใจ,ยังคงจ้องมองการปะทะกันของอรหันต์ทั้งสองอยู่.
ผ่านไปชั่วขณะ,อรหันต์อนาคตก็ไม่กลับมา.
ผ่านไปหนึ่งวัน,ไม่ใช่ว่าอรหันต์อนาคตต้องกลับมาหรอกรึ?
ผ่านไปอีกครึ่งวัน,อรหันต์อนาคตก็ไม่กลับมา.
ศิษย์เอกที่ภายในใจรู้สึกระวนกระวายขึ้นมาในทันที.
"ตูมมมมม
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
เกิดระเบิดเสียงดังสนั่นในหุบเขา,อรหันต์ทั้งสองที่ประชันพลังวิญญาณกันก็หยุดลงในทันที.
"เข้ามาอีกครั้งได้!"อรหันต์ปัจจุบันที่กล่าวออกมาเสียงดัง.
"เช่นกัน!"อรหันต์อดีตที่กล่าวตอบเช่นกัน.
"รายงานอรหันต์ปัจจุบัน!"ศิษย์เอกที่เร่งรีบกล่าวออกมาในทันที.
"หืม?"อรหันต์ปัจจุบันจงเทียนที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ที่ทางเหนือนั้น,มีคนจากศาลเทวะต้าเจิ้งมาขอเข้าพบท่าน,อรหันต์อนาคตออกไปพบแล้ว,หากแต่ผ่านมาหนึ่งวันครึ่งก็ยังไม่กลับมา!"ศิษย์เอกที่กล่าวออกมาในทันที.
"ศาลเทวะต้าเจิ้ง?"จงเทียนที่สั่นไหวเล็กน้อย.
"วันนี้ต้องหยุดเท่านั้น,ไว้ค่อยประลองกันอีกครั้ง!"จงเทียนเอ่ยออกมาในทันที.
ก่อนที่เขาจะเก็บบัวทองสิบกลีบ,และบินออกไปในทันที.
เหล่าอรหันต์และปู่ซาที่เผยท่าทางประหลาดใจ,จากนั้นก็มีคนบินตามไปเช่นกัน,อรหันต์อดีตที่ครุ่นคิดเล็กน้อยพร้อมกับบินตามไปด้วย.
เหล่าคนของวิหารเทียนหยินต่างก็บินไปทางทิศเหนือ.
ศาลเทวะต้าเจิ้งอย่างงั้นรึ?
ภายในใจของจงเทียนที่เผยท่าทางตื่นเต้นเป็นอย่างมาก,และกังวลเกี่ยวกับอรหันต์อนาคตด้วย?
เขาไปทำอะไร?
คนผู้นี้เป็นคนที่มีจิตใจค่อนข้างคับแคบ,เขาได้กระทำอะไรไปแล้วหรือไม่?
เพื่อไม่ให้คนของต้าเจิ้งพบปัญหา,จงเทียนจึงบินออกไปด้วยความเร็วสุงสุด,ก่อนที่จะไปถึงก็ต้องตกใจเล็กน้อย.
"สหายเต๋า,ข้าบอกไปแล้ว,หยุดตีข้าได้แล้ว!"
"ปัง!"
"เคร้ง,เคร้ง............!”
....................................
........................
......
เห็นแค่เพียงที่ลานตรงกลางนั้น,จินเผิง,เต้าเหรินถู,โหยหลาน,เซียนเซียนที่ล้อมกรอบอรหันต์อนาคต,จินเผิง,เต้าโหลวถู,โหยวหลานพวกเขารับผิดชอบล้อมกรอบเอาไว้,ซึ่งมีตี้เซียนเซียนที่กำลังใช้ค้อนยักษ์ฟาดลงมาบนศีรษะ.
ค้อนยังที่ฟาดลงบนศีรษะของอรหันต์อนาคต,มันได้ส่งเสียงดังเหง่งหง่างก้องกังวาน.
การฟาดทุบลงมาถึงสี่ครั้ง,ทำให้อรหันต์อนาคตอยู่ในสภาพมึนงง,เซียนบรรพชนที่น่าเกรงขาม,กลับพ่ายแพ้อย่างราบคาบ,ขณะที่เขาเห็นจงเทียนบินมา,ทันใดนั้นสายตาของเขาที่รู้สึกดีใจขึ้นมา.
"อรหันต์ปัจจุบัน,ช่วยข้าด้วย!"
"ท่านพ่อ!"
จงเทียนไม่ได้สนใจอรหันต์อนาคต,ทว่าเขาที่จ้องมองไปยังอีกฝั่งพร้อมกับร้องเรียกจงซานด้วยความประหลาดใจดีใจ.
ปล.เหลือสองตอนครับ, แอดมินเป็นหวัดนะครับ
มันก็เลยดูงงๆงักๆเงิ่นๆอยู่ อาจช้าหน่อยแต่น่าจะเสร็จก่อนเช้า.
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
ปัจจุบันแปลจบแล้ว 1672 ตอน สนใจติดต่อเข้ากลุ่มลับได้ครับ
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ แปลจบแล้ว.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น