Immortality Chapter 1290 Three Buddha Ancestor
Chapter 1290 Three Buddha
三佛祖
อรหันต์ทั้งสาม.
ขณะที่อรหันต์ปัจจุบันมาถึง,เหล่าอรหันต์และปู่ซาเองก็มาถึงเช่นกัน,สายตาของทุกคนที่แทบแข็งค้างทันที.
อรหันต์อนาคต,ที่ถูกจับตัว,พร้อมกับถูกสตรีในชุดสีขาวกำลังถูกใช้ค้อนยักษ์ทุกหัวเสียงดังกังวาน,บนศีรษะของอรหันต์อนาคตเวลานี้มีรอยปูดบวมขึ้นเต็มไปหมดบนหัว,ดูคล้ายกับอรหันต์อดีตเรื่อยๆแล้ว.
ศัตรูกำลังบุกโจมตีอย่างงั้นรึ? พวกเขาก็ต้องลงมือต้าน,ทว่าอีกฝั่งหนึ่ง,อรหันต์ปัจจุบันที่โค้งคำนับให้กับชายผู้หนึ่งอย่างสุดซึ้ง.
"ท่านพ่อ!"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยความเคารพ.
"หยุดพูดกันก่อน,อย่าตีข้า!"อรหันต์อนาคตที่ร้องออกมาเสียงดัง.
"เคร้ง!"
"ปากพร่อยๆของเจ้า,กล้าพูดจาลวนลามข้าอย่างงั้นรึ?
ดูซิข้าจะทำอะไรกับหัวของเจ้า!"ตี้เซียนเซียนที่กล่าวออกมาเสียงดัง.
ลวนลามอย่างงั้นรึ?
เหล่าอรหันต์,ปู่ซาที่จ้องมองอรหันต์อนาคตเป็นสายตาเดียวกัน,นเวลานี้อรหันต์อนาคตไม่เพียงเจ็บกาย,แต่ดูเหมือนว่าต้องเจ็บปวดใจเป็นอย่างมากด้วย?
ลวนลาม? ข้าไปลวนลามเจ้าเมื่อไหร่?
ปล่อยให้ข้าตายไปซะยังดีกว่า!
"เทียนเอ๋อ,เจ้ามาก็ดีแล้ว!"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"คารวะไท่จื่อ!"เหล่าข้าราชบริพารที่กล่าวออกมาพร้อมกันในทันที.
"อืม!"จงเทียนพยักหน้ารับในทันที.
"ท่านพ่อ,เกิดสิ่งใดขึ้นอย่างงั้นรึ?"จงซานที่สอบถามออกไปในทันที.
"เฮ้เฮ้,เซียนเซียนเจ้าควรจะพอใจแล้ว,ยังจะตีอีกรึ?!"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
จงซานกล่าว,เซิ่งกงเป้าและคนอื่นที่เผยยิ้มออกมาเล็กน้อย.
"หืม?"จงเทียนที่เผยท่าทางไม่เข้าใจ.
"เซียนเซียน,พอแล้ว!"จงซานเอ่ย.
"เง่ง~~ ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
เสียงดังก้องไปจนถึงดวงวิญญาณ,ใบหน้าเซียนเซียนที่เหมือนว่าจะยังไม่สาใจก่อนที่จะเก็บค้อนยักษ์กลับไป,"วันนี้เจ้ายังโชคดีอยู่,เจ้าหลวงจีนทุศีล!"
ทุศีล? เหล่าอรหันต์,ปู่ซาที่กลายเป็นงงงวย.
ส่วนอรหันต์(ฝูจู่)อนาคตเวลานี้ที่ระบมไปหมด.
"อรหันต์อนาคต,ท่านเป็นไรหรือไม่!"เหล่าอรหันต์(ฝูโถว)ที่เข้ามาล้อมรอบ.
หัวของเขาที่เป็นตะปุ่มตะป่ำ,ใบน้าของอรหันต์อนาคตที่บิดเบี้ยว,ชื่อเสียงของเขาในวิหารเทียนหยินจบสิ้นแล้ว.
ไม่เพียงแค่เจ็บตัว,ยังถูกกล่าวหาว่าเป็นหลวงจีนไม่รักษาศีลอีกรึ?
หลวงจีนทุศีลรึ?
ต้องรู้ด้วยว่าอรหันต์อนาคตนั้นเป็นผู้บริสุทธิ์สูงส่ง,ไม่เคยคาดคิดว่าวันนี้จะถูกเด็กสาวกล่าวหาว่าไม่รักษาศีลอย่างงั้นรึ?
"อรหันต์อนาคต,ท่านทำสิ่งใดอย่างงั้นรึ?
ได้ลวนลามสาวน้อยคนนี้จริงๆรึ?"จงเทียนที่กล่าวออกมาด้วยท่าทางจริงจัง.
ลวนลามอย่างงั้นรึ?
อรหันต์อนาคตที่เอ่ยออกมาในทันที,"ข้าไม่ได้ลวนลามนาง,นางโกหก."
"ข้าโกหกอย่างงั้นรึ?
ใหนเจ้าลองเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นในเวลานั้นเจ้าได้กล่าวว่าอย่างไร?"เซียนเซียนที่กล่าวออกมาในทันที.
จากนั้นเขาก็ได้เล่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในเวลานั้น-------------------
ก่อนหน้านี้หนึ่งวันครึ่ง,อรหันต์อนาคตได้นั่งอยู่บนบัลลังก์บัวทองสิบกลีบบินมายังทิศเหนือ.
ไม่ได้ก็ได้พบกับกลุ่มของจงซาน.
"คารวะอรหันต์อนาคต!"แหล่าศิษย์อรหันต์(ฝูโถว)มากมายที่แสดงความเคารพ.
"อืม,พวกเจ้ากลับไปได้แล้ว,ที่นี่ข้าจัดการเอง,เวลานี้ห้ามใครมารบกวนพวกเรา!"อรหันต์อนาคตกล่าว.
"รับทราบ!"เหล่าศิษย์ของวิหารเทียนหยินที่รับคำในทันที.
หลังจากเหล่าศิษย์ของวิหารเทียนหยินจากไป,อรหันต์อนาคตก็หันหน้ามามองกลุ่มคนด้านหน้า,"ทุกท่านเดินทางมาจากศาลเทวะต้าเจิ้งอย่างงั้นรึ?"
"ใช่,พวกเรามาจากต้าเจิ้ง,จงเทียนอยู่ที่นี่หรือไม่?"ตี้เซียนเซียนที่โดดผ่างออกมาเอ่ยเสียงดัง.
ตี้เซียนเซียนที่ดูสดใจกระดี๊กระด๊าเป็นอย่างมาก,ทำให้จงซานได้แต่ต้องกล้ำกลืนยอมให้นาง.
ส่วนอรหันต์อนาคตที่จดจ้องมองเขม็ง,คาดไม่ถึงเลยว่าจะไม่สามารถมองเห็นพลังฝึกตนได้,เซียนโบราณอย่างงั้นรึ?
ถึงกับเดินทางมาถึงวิหารเทียนหยิน,สามอรหันต์(ฝู่จู่)ที่ต้องปกครองที่นี่,ดังนั้นอรหันต์อนาคตที่คิดได้ในทันที่ว่าคนเหล่านี้ต้องมาหาจงเทียนเพื่อขอความช่วยเหลือแน่.
อย่างไรก็ตาม,ตี้เซียนเซียนที่ก้าวออกมานั้น,ดวงตาของอรหันต์อนาคตที่เป็นประกาย,แน่นอนว่าไม่ได้คิดเกี่ยวกับตัณหาราคะแต่อย่างใด,ทว่าเห็นความเฉลียวฉลาดของตี้เซียนเซียนแล้ว,ทำให้อรหันต์อนาคต,สามารถมองเห็นอนาคตที่ก้าวไกลของนางได้,เมื่อมองเห็นคนที่เฉลียวฉลาดย่อมอดไม่ได้ที่ต้องแสดงคามสนใจพรสวรรค์ที่ล้ำเลิศนั้น.
เดิมทีตี้เซียนเซียนก็ฉลาดหลักแหลมอยู่แล้ว,ทำให้ตี้ซือเทียนต้องการร่างของนางไปเป็นพลังให้กับตัวเองนั้นเอง.
ดูเหมือนว่าเรื่องด่วนในครั้งนี้คือการชักนำให้คนเหล่านี้จากไป.
"เจ้าต้องการพบอรหันต์ปัจจุบัน,ช่างน่าเสียดาย,เจ้ามาสายไปก้าวหนึ่ง,เมื่อวานนี้,เซิ่งหวังต้าเจิ้ง,น่าจะชื่อจงซาน?
ได้ให้คนส่งจดหมายมาขอให้เขากลับไป,ยังทวีปภาคเหนือตั้งแต่เมื่อคืนนี้แล้ว."อรหันต์อนาคตกล่าว.
"ทุกคน..............................!”
"จดหมายจงซานอย่างงั้นรึ? ขอให้เขากลับไป?
เขากลับต้าเจิ้งแล้วอย่างงั้นรึ?"ใบหน้าของตี้เซียนเซียนที่หยุดนิ่ง.
ได้ยินคำพูดของตี้เซียนเซียน,อรหันต์ที่หรี่ตามองเล็กน้อย,ไม่ได้การ,นางเรียกจงซาน,ไม่ใช่ว่าต้องเรียกเซิ่งหวังหรอกรึ?
หรือว่าพวกเขาไม่ใช่คนของต้าเจิ้ง? ในเมื่อไม่ใช่,ก็ง่ายที่จะจัดการ.
"ใช่,เจ้ามาช้าไปก้าวหนึ่ง."
"ทุกคน..............................!”
"แม่นางน้อย,เจ้าไม่ใช่ข้าราชบริพารของต้าเจิ้งอย่างงั้นรึ?"อรหันต์อนาคตที่กล่าวสอบถามออกมาในทันที.
"แน่นอนว่าไม่ใช่!"ตี้เซียนเซียนกล่าวตอบทันที.
"เจ้าสนใจที่จะเข้าร่วมวิหารเทียนหยินหรือไม่?"อรหันต์อนาคตที่สอบถามออกมาในทันที.
"เข้าร่วมวิหารเทียนหยินอย่างงั้นรึ?"ใบหน้าของตี้เซียนเซียนที่เผยท่าทางเป็นปฏิปักษ์ออกมาในทันที.
เพราะว่าก่อนหน้านี้อรหันต์อนาคตที่กล่าวหลอกลวง,ดังนั้นตี้เซียนเซียนจึงหาได้มีความประทับใดๆกับเขา.
ส่วนอรหันต์อนาคตที่อยู่แต่ในอารามมาหลายปี,แน่นอนว่าย่อมไม่สามารถมองเห็นดวงตามุ่งร้ายของเซียนเซียนได้.
"ใช่แล้ว,เจ้าเข้าร่วมนิกายเสียงสวรรค์,รับข้าเป็นอาจารย์,ข้าจะสอนเจ้าเป็นการส่วนตัว,ข้าจะมอบประทับมรรคาปู่ซาสตรีให้กับเจ้า,พร้อมกับมอบความรู้มากมายให้กับเจ้า,หลังจากนี้เจ้าจะติดตามอยู่ข้างกายข้า."อรหันต์อนาคตที่เวลานี้มีความต้องการรับศิษย์.
"อะไรนะ?
เจ้าต้องการนำข้าไปติดตามอยู่ข้างกายเจ้าอย่างงั้นรึ?"ดวงตาเซียนเซียนที่เบิกกว้าง,ปากน้อยๆของนางที่สั่นกระตุก.
"ใช่,มีข้าอยู่,จะไม่มีใครรังแกเจ้าในวิหารเทียนหยิน,เจ้าจะเป็นดั่งเป้าเป่ยถู..........!"ทว่ายังกล่าวไม่จบด้วยซ้ำ,ยังขาดคำว่าถูตี้(ฝึกงาน)
สองคำที่ยังไม่ได้กล่าวก็ถูกเซียนเซียนหยุดลง.
"เจ้าหลวงจีนลามก,แส่หาความตาย!"เซียนเซียนที่เอ่ยออกมาในทันที.
"ไม่ได้มีความประทับใจกับอรหันต์อนาคตตั้งแต่แรก,ทันทีที่ได้ยินเขาเรียก,เป้าเป่ย,จะไม่ให้ตี้เซียนเซียนโกรธเกรี้ยวได้อย่างไร?
คนที่จะถูกเรียกว่าเป้าเป่ย,เซียนเซียนได้ยินมาก่อน,เช่นจงซานที่เรียกกุยเอ๋อ,ว่าเป้าเป่ย,แต่หลวงจีนลามกนี้,กลับเรียกข้าว่าเป้าเป่ยตอนนี้รึ?
"จินเผิง,เต้าเหรินถู,โหยวหลาน,มากับข้า,ช่วยล้าคุมตัวเจ้าหลวงจีนทุศีลนี้กับข้า."เซียนเซียนเอ่ยออมาในทันที.
"ตกลง!"กลุ่มเซียนบรรพชนที่รับปากในทันที.
"ปัง!"
"เคร้ง,เคร้ง............!”
อรหันต์อนาคตที่ถูกทุบในทันที.
----------------------------------
ทุกคนที่รับฟังเรื่องราวที่เกิดขึ้น,อรหันต์อนาคตที่เต็มไปด้วยความอับอายและหดหู่,คาดไม่ถึงเลยว่าจะได้รับภัยพิบัติ,เขาที่คิดว่าคนเหล่านี้เป็นเพียงทูตของต้าเจิ้ง,ดังนั้นจึงคิดที่จะตบตาพวกเขาด้วยความว่า,จดหมายของจงซาน,ใครจะคิดเล่าว่าคนที่มาปรากฏตอนนี้กลับเป็นจงซานอย่างงั้นรึ?
ไม่สงสัยเลยว่าคนเหล่านี้ไม่เชื่อ,กลายเป็นเขาที่ต้องได้รับภัยพิบัติ,ถูกทุบ,ทว่าขณะที่ต้องการเอ่ยขอโทษขอโพย,ใครจะคิดว่าคนเหล่านี้กลับดุร้ายตีเขาไม่หยุด.
"อรหันต์ปัจจุบันโปรดอภัย,ข้ามีเจตนาที่บริสุทธิ์,ใครจะคิดว่าคนเหล่านี้กลับคิดชั่วร้าย! เฮ้อ,ละอาย,ละอายนัก!"อรหันต์อนาคตที่กล่าวของความเมตตาในทันที.
ไกลเกินกว่าคำว่าละอาย,เหล่าอรหันต์(ฝูโถว)และปู่ซามีอยู่มากมาย,พวกเขายอมตายเพื่อที่จะได้เป็นศิษย์อรหันต์อนาคต,แต่ไม่คิดว่าเขาจะหาสตรี,นี่ยังเรียกว่าหลวงจีนอีกรึ?!
แน่นอน,เมื่อสักครู่นี้เหล่าอรหันต์และปู่ซาที่รู้สึกไม่พอใจอยู่เช่นกัน,ทว่าตอนนี้เปลี่ยนไปเป็นเงียบงันในทันที,พวกเขาเองก็ไม่รู้จะเอ่ยอะไร,หลังจากที่ได้ยินเรื่องที่เกิดขึ้นทั้งหมดแล้ว,พวกเขายังมีอะไรจะกล่าวอีกรึ?
"อรหันต์อดีต,อรหันต์อนาคต,พวกท่านนำคนอื่นๆกลับไปก่อน,ข้าต้องการพูดคุยกับบิดาของข้าเป็นการส่วนตัว,โปรดวางใจ,ข้าจงเทียนเป็นไปไม่ได้ที่จะผิดคำพูด!"จงซานเอ่ย.
"ตกลง!"อรหันต์อดีตที่พยักหน้ารับ.
อรหันต์อนาคตที่พยักหน้ารับ,ก่อนที่จะก้าวออกไปหายไปในทันที,เขารู้สึกขายหน้าเป็นอย่างมาก.
ด้วยการนำของจงเทียน,ทุกคนก็ถูกนำเข้ามาด้านในวิหารเทียนหยิน.
มาถึงที่พักของจงเทียนไม่นานหลังจากนั้น.
ภายในห้องโถง,จงเทียนที่เตรียมที่นั่งให้กับจงซานในทันที.
"ท่านพ่อ,ท่านมาได้อย่างไร?
คนเหล่านี้ล่ะ?"จงเทียนที่สอบถามด้วยความสนใจ.
แม้นว่าจงเทียนจะก้าวไปถึงระดับเซียนบรรพชนแล้ว,ทว่าในเวลานี้หาได้ยโสโอหัง,จงเทียนยังเป็นเหมือนดั่งบุตรกตัญญู,ไม่เช่นนั้นแล้วเมื่อครั้งการประลองประตูมังกรเพื่อยาโพวจวินให้จงซานเขาย่อมไม่ยินยอมจากไป.
"ผู้น้อยเซิ่งกงเป้า!"
"ผู้น้อยจินเผิง!"
"ผู้น้อยเต้าเหรินถู!"
"ผู้น้อยโหยวหลาน!"
"ผู้น้อยจื่อหยางจิงหง!"
"คารวะไท่จื่อ!"ทุกคนที่แสดงความเข้ารบ,คนเหล่านี้เข้าร่วมต้าเจิ้งหลังจากแยกสวรรค์ผ่านมานานแล้ว.
"เซิ่งกงเป้า?"จงเทียนที่เผยท่าทางประหลาดใจ,เซิ่งกงเป้านับว่าเป็นคนที่มีชื่อเสียงไม่น้อย.
เซิ่งกงเป้าที่พยักหน้ารับจงเทียน.
"เทียนเอ๋อ,ที่ด้านหน้าลือกันว่า?
สามอรหันต์ต่อสู้กันอย่างงั้นรึ?"จงซานกล่าวสอบถาม.
"พวกเขา? บิดาโปรดวางใจพวกเขาไม่กล้าคิดร้ายกับบุตรแน่,เพียงแต่มันมีเรื่องบางอย่างเป็นโอกาสที่ไม่ใครไม่ต้องการยอมแพ้,ดังนั้นจึงต้องมีการแข่งขัน!"จงเทียนเอ่ยออกมาในทันที.
"โอกาสใหญ่อย่างงั้นรึ?"จงซานที่สอบถามออกมาด้วยความสงสัย.
"พวกเราได้รับบัตรเชิญจากวิหารต้าเสวียนหวง,เข้าร่วมพิธีใต้หวานฝูผาน,นิกายเทียนหยินของข้านั้นมีอรหันต์ที่ก้าวไปถึงระดับแปด,มีโอกาสที่จะทำให้เลื่อนไปยังขั้นที่เก้า,หากว่าใครสามารถเข้าร่วมพิธี,กล่าวอีกอย่างหนึ่งพวกเราได้รับโค้วต้าเพียงที่เดียว."จงเทียนเอ่ย.
"พิธีใต้หวานฝูอย่างงั้นรึ? หมายความว่าอย่างไร?"จงซานที่เผยท่าทางสงสัยเช่นเดิม.
"เรื่องนี้ข้าเองก็ไม่รู้แน่ชัด,รู้เพียงแต่ว่าเป็นการชุมนุมของนักบวนหลานหมื่นคน,ที่วิหารใต้เสวียนหวงจัดขึ้น,เหล่าเซียนบรรพชนที่สามารถก้าวไปถึงขั้นที่เก้าได้,จะได้รับการประทานตำแหน่งปราชญ์เทพจากเทียนชู."
"เซียนบรรพชนขั้นที่เก้าถึงจะมีคุณสมบัติเป็นปราชญ์เทพ,ทว่าเซียนบรรพชนขั้นที่แปดสามารถที่จะเข้าร่วมพิธีใต้หว่านฝูเพื่อที่จะทะลวงไปยังขั้นที่เก้า,แม้นว่าโอกาสจะไม่มากนัก,ทว่าก็เป็นการมอบโอกาสให้กับเหล่าเซียนบรรพชนขั้นที่
8,ในทวีปกลางนั้น,ขอเพียงอยู่ในเซียนบรรพชนขั้นที่แปดก็จะได้รับโค้วต้ามา,วิหารเทียนหยินของพวกเราเช่นกัน,ดังนั้นพวกเราจึงต้องแข็งขัดคัดเลือกกันนั่นเอง."จงเทียนกล่าว.
"ไท่จื่อในเมือท่านใช้วิธีจุตินิพาน,ทำไมถึงไม่สามารถทะลวงระดับได้ล่ะ?"เซียนเซิงซือที่กล่าวออกมาด้วยความสงสัย.
"เฮ้เฮ้,เพราะว่าบางที่ข้าไม่สามารถหลอมรวมความทรงจำชาติที่แล้วได้อย่างสมบูรณ์!"จงเทียนที่ส่ายหน้าเผยฝืนยิ้มออกมา.
"หืม?"จงซานที่เผยท่าทางประหลาดใจ.
"การตระหนักถึงความทรงจำชาติที่แล้วนั้น,บุตรยากที่จะรับรู้ได้อย่างแน่นอน,คงเป็นเพราะบุตรกลัวว่าหากหลอมรวมมันแล้ว,จะทำให้นิสัยตัวเองเปลี่ยนไป,ดังนั้นจึงยอมแพ้ที่จะหลอมรวมทั้งหมด,ปล่อยให้ความทรงจำชาติที่แล้วค่อยๆหายไป,ซึ่งจะทำให้สามารถฟื้นฟูพลังฝึกตนของตัวเองได้สำเร็จเช่นกัน!"จงเทียนที่ส่ายหน้าไปมา.
"อะไร?
ไท่จื่อยอมสละคามทรงจำชาติที่แล้วอย่างงั้นรึ?"เซียนเซิงซือที่เผยท่าทางประหลาดใจ.
"การยอมรับความทรงจำชาติที่แล้ว,ย่อมทำให้นิสัยข้าเปลี่ยนไป,ข้าก็จะไม่ใช่ข้า,แล้วข้าจะยังต้องการอีกรึ?"จงเทียนที่กล่าวยืนยันหนักแน่น.
เซียนเซิงซือที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ดี!"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยความพอใจ,นี่ถึงสมเป็นบุตรชายของเขา.
ขอเพียงข้าเป็นข้า,แม้นจะสูญเสียแต่ก็ยังคุ้มค่า,ชาติที่แล้วแล้วอย่างไร?
ในเมื่อชาติที่แล้วสามารถผ่านมาได้,ตอนนี้ย่อมต้องสามารถก้าวข้ามไปได้เช่นกัน.
Chapter 1290 Three Buddha
三佛祖
อรหันต์ทั้งสาม.
ขณะที่อรหันต์ปัจจุบันมาถึง,เหล่าอรหันต์และปู่ซาเองก็มาถึงเช่นกัน,สายตาของทุกคนที่แทบแข็งค้างทันที.
อรหันต์อนาคต,ที่ถูกจับตัว,พร้อมกับถูกสตรีในชุดสีขาวกำลังถูกใช้ค้อนยักษ์ทุกหัวเสียงดังกังวาน,บนศีรษะของอรหันต์อนาคตเวลานี้มีรอยปูดบวมขึ้นเต็มไปหมดบนหัว,ดูคล้ายกับอรหันต์อดีตเรื่อยๆแล้ว.
ศัตรูกำลังบุกโจมตีอย่างงั้นรึ? พวกเขาก็ต้องลงมือต้าน,ทว่าอีกฝั่งหนึ่ง,อรหันต์ปัจจุบันที่โค้งคำนับให้กับชายผู้หนึ่งอย่างสุดซึ้ง.
"ท่านพ่อ!"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยความเคารพ.
"หยุดพูดกันก่อน,อย่าตีข้า!"อรหันต์อนาคตที่ร้องออกมาเสียงดัง.
"เคร้ง!"
"ปากพร่อยๆของเจ้า,กล้าพูดจาลวนลามข้าอย่างงั้นรึ?
ดูซิข้าจะทำอะไรกับหัวของเจ้า!"ตี้เซียนเซียนที่กล่าวออกมาเสียงดัง.
ลวนลามอย่างงั้นรึ?
เหล่าอรหันต์,ปู่ซาที่จ้องมองอรหันต์อนาคตเป็นสายตาเดียวกัน,นเวลานี้อรหันต์อนาคตไม่เพียงเจ็บกาย,แต่ดูเหมือนว่าต้องเจ็บปวดใจเป็นอย่างมากด้วย?
ลวนลาม? ข้าไปลวนลามเจ้าเมื่อไหร่?
ปล่อยให้ข้าตายไปซะยังดีกว่า!
"เทียนเอ๋อ,เจ้ามาก็ดีแล้ว!"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"คารวะไท่จื่อ!"เหล่าข้าราชบริพารที่กล่าวออกมาพร้อมกันในทันที.
"อืม!"จงเทียนพยักหน้ารับในทันที.
"ท่านพ่อ,เกิดสิ่งใดขึ้นอย่างงั้นรึ?"จงซานที่สอบถามออกไปในทันที.
"เฮ้เฮ้,เซียนเซียนเจ้าควรจะพอใจแล้ว,ยังจะตีอีกรึ?!"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
จงซานกล่าว,เซิ่งกงเป้าและคนอื่นที่เผยยิ้มออกมาเล็กน้อย.
"หืม?"จงเทียนที่เผยท่าทางไม่เข้าใจ.
"เซียนเซียน,พอแล้ว!"จงซานเอ่ย.
"เง่ง~~ ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
เสียงดังก้องไปจนถึงดวงวิญญาณ,ใบหน้าเซียนเซียนที่เหมือนว่าจะยังไม่สาใจก่อนที่จะเก็บค้อนยักษ์กลับไป,"วันนี้เจ้ายังโชคดีอยู่,เจ้าหลวงจีนทุศีล!"
ทุศีล? เหล่าอรหันต์,ปู่ซาที่กลายเป็นงงงวย.
ส่วนอรหันต์(ฝูจู่)อนาคตเวลานี้ที่ระบมไปหมด.
"อรหันต์อนาคต,ท่านเป็นไรหรือไม่!"เหล่าอรหันต์(ฝูโถว)ที่เข้ามาล้อมรอบ.
หัวของเขาที่เป็นตะปุ่มตะป่ำ,ใบน้าของอรหันต์อนาคตที่บิดเบี้ยว,ชื่อเสียงของเขาในวิหารเทียนหยินจบสิ้นแล้ว.
ไม่เพียงแค่เจ็บตัว,ยังถูกกล่าวหาว่าเป็นหลวงจีนไม่รักษาศีลอีกรึ?
หลวงจีนทุศีลรึ?
ต้องรู้ด้วยว่าอรหันต์อนาคตนั้นเป็นผู้บริสุทธิ์สูงส่ง,ไม่เคยคาดคิดว่าวันนี้จะถูกเด็กสาวกล่าวหาว่าไม่รักษาศีลอย่างงั้นรึ?
"อรหันต์อนาคต,ท่านทำสิ่งใดอย่างงั้นรึ?
ได้ลวนลามสาวน้อยคนนี้จริงๆรึ?"จงเทียนที่กล่าวออกมาด้วยท่าทางจริงจัง.
ลวนลามอย่างงั้นรึ?
อรหันต์อนาคตที่เอ่ยออกมาในทันที,"ข้าไม่ได้ลวนลามนาง,นางโกหก."
"ข้าโกหกอย่างงั้นรึ?
ใหนเจ้าลองเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นในเวลานั้นเจ้าได้กล่าวว่าอย่างไร?"เซียนเซียนที่กล่าวออกมาในทันที.
จากนั้นเขาก็ได้เล่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในเวลานั้น-------------------
ก่อนหน้านี้หนึ่งวันครึ่ง,อรหันต์อนาคตได้นั่งอยู่บนบัลลังก์บัวทองสิบกลีบบินมายังทิศเหนือ.
ไม่ได้ก็ได้พบกับกลุ่มของจงซาน.
"คารวะอรหันต์อนาคต!"แหล่าศิษย์อรหันต์(ฝูโถว)มากมายที่แสดงความเคารพ.
"อืม,พวกเจ้ากลับไปได้แล้ว,ที่นี่ข้าจัดการเอง,เวลานี้ห้ามใครมารบกวนพวกเรา!"อรหันต์อนาคตกล่าว.
"รับทราบ!"เหล่าศิษย์ของวิหารเทียนหยินที่รับคำในทันที.
หลังจากเหล่าศิษย์ของวิหารเทียนหยินจากไป,อรหันต์อนาคตก็หันหน้ามามองกลุ่มคนด้านหน้า,"ทุกท่านเดินทางมาจากศาลเทวะต้าเจิ้งอย่างงั้นรึ?"
"ใช่,พวกเรามาจากต้าเจิ้ง,จงเทียนอยู่ที่นี่หรือไม่?"ตี้เซียนเซียนที่โดดผ่างออกมาเอ่ยเสียงดัง.
ตี้เซียนเซียนที่ดูสดใจกระดี๊กระด๊าเป็นอย่างมาก,ทำให้จงซานได้แต่ต้องกล้ำกลืนยอมให้นาง.
ส่วนอรหันต์อนาคตที่จดจ้องมองเขม็ง,คาดไม่ถึงเลยว่าจะไม่สามารถมองเห็นพลังฝึกตนได้,เซียนโบราณอย่างงั้นรึ?
ถึงกับเดินทางมาถึงวิหารเทียนหยิน,สามอรหันต์(ฝู่จู่)ที่ต้องปกครองที่นี่,ดังนั้นอรหันต์อนาคตที่คิดได้ในทันที่ว่าคนเหล่านี้ต้องมาหาจงเทียนเพื่อขอความช่วยเหลือแน่.
อย่างไรก็ตาม,ตี้เซียนเซียนที่ก้าวออกมานั้น,ดวงตาของอรหันต์อนาคตที่เป็นประกาย,แน่นอนว่าไม่ได้คิดเกี่ยวกับตัณหาราคะแต่อย่างใด,ทว่าเห็นความเฉลียวฉลาดของตี้เซียนเซียนแล้ว,ทำให้อรหันต์อนาคต,สามารถมองเห็นอนาคตที่ก้าวไกลของนางได้,เมื่อมองเห็นคนที่เฉลียวฉลาดย่อมอดไม่ได้ที่ต้องแสดงคามสนใจพรสวรรค์ที่ล้ำเลิศนั้น.
เดิมทีตี้เซียนเซียนก็ฉลาดหลักแหลมอยู่แล้ว,ทำให้ตี้ซือเทียนต้องการร่างของนางไปเป็นพลังให้กับตัวเองนั้นเอง.
ดูเหมือนว่าเรื่องด่วนในครั้งนี้คือการชักนำให้คนเหล่านี้จากไป.
"เจ้าต้องการพบอรหันต์ปัจจุบัน,ช่างน่าเสียดาย,เจ้ามาสายไปก้าวหนึ่ง,เมื่อวานนี้,เซิ่งหวังต้าเจิ้ง,น่าจะชื่อจงซาน?
ได้ให้คนส่งจดหมายมาขอให้เขากลับไป,ยังทวีปภาคเหนือตั้งแต่เมื่อคืนนี้แล้ว."อรหันต์อนาคตกล่าว.
"ทุกคน..............................!”
"จดหมายจงซานอย่างงั้นรึ? ขอให้เขากลับไป?
เขากลับต้าเจิ้งแล้วอย่างงั้นรึ?"ใบหน้าของตี้เซียนเซียนที่หยุดนิ่ง.
ได้ยินคำพูดของตี้เซียนเซียน,อรหันต์ที่หรี่ตามองเล็กน้อย,ไม่ได้การ,นางเรียกจงซาน,ไม่ใช่ว่าต้องเรียกเซิ่งหวังหรอกรึ?
หรือว่าพวกเขาไม่ใช่คนของต้าเจิ้ง? ในเมื่อไม่ใช่,ก็ง่ายที่จะจัดการ.
"ใช่,เจ้ามาช้าไปก้าวหนึ่ง."
"ทุกคน..............................!”
"แม่นางน้อย,เจ้าไม่ใช่ข้าราชบริพารของต้าเจิ้งอย่างงั้นรึ?"อรหันต์อนาคตที่กล่าวสอบถามออกมาในทันที.
"แน่นอนว่าไม่ใช่!"ตี้เซียนเซียนกล่าวตอบทันที.
"เจ้าสนใจที่จะเข้าร่วมวิหารเทียนหยินหรือไม่?"อรหันต์อนาคตที่สอบถามออกมาในทันที.
"เข้าร่วมวิหารเทียนหยินอย่างงั้นรึ?"ใบหน้าของตี้เซียนเซียนที่เผยท่าทางเป็นปฏิปักษ์ออกมาในทันที.
เพราะว่าก่อนหน้านี้อรหันต์อนาคตที่กล่าวหลอกลวง,ดังนั้นตี้เซียนเซียนจึงหาได้มีความประทับใดๆกับเขา.
ส่วนอรหันต์อนาคตที่อยู่แต่ในอารามมาหลายปี,แน่นอนว่าย่อมไม่สามารถมองเห็นดวงตามุ่งร้ายของเซียนเซียนได้.
"ใช่แล้ว,เจ้าเข้าร่วมนิกายเสียงสวรรค์,รับข้าเป็นอาจารย์,ข้าจะสอนเจ้าเป็นการส่วนตัว,ข้าจะมอบประทับมรรคาปู่ซาสตรีให้กับเจ้า,พร้อมกับมอบความรู้มากมายให้กับเจ้า,หลังจากนี้เจ้าจะติดตามอยู่ข้างกายข้า."อรหันต์อนาคตที่เวลานี้มีความต้องการรับศิษย์.
"อะไรนะ?
เจ้าต้องการนำข้าไปติดตามอยู่ข้างกายเจ้าอย่างงั้นรึ?"ดวงตาเซียนเซียนที่เบิกกว้าง,ปากน้อยๆของนางที่สั่นกระตุก.
"ใช่,มีข้าอยู่,จะไม่มีใครรังแกเจ้าในวิหารเทียนหยิน,เจ้าจะเป็นดั่งเป้าเป่ยถู..........!"ทว่ายังกล่าวไม่จบด้วยซ้ำ,ยังขาดคำว่าถูตี้(ฝึกงาน)
สองคำที่ยังไม่ได้กล่าวก็ถูกเซียนเซียนหยุดลง.
"เจ้าหลวงจีนลามก,แส่หาความตาย!"เซียนเซียนที่เอ่ยออกมาในทันที.
"ไม่ได้มีความประทับใจกับอรหันต์อนาคตตั้งแต่แรก,ทันทีที่ได้ยินเขาเรียก,เป้าเป่ย,จะไม่ให้ตี้เซียนเซียนโกรธเกรี้ยวได้อย่างไร?
คนที่จะถูกเรียกว่าเป้าเป่ย,เซียนเซียนได้ยินมาก่อน,เช่นจงซานที่เรียกกุยเอ๋อ,ว่าเป้าเป่ย,แต่หลวงจีนลามกนี้,กลับเรียกข้าว่าเป้าเป่ยตอนนี้รึ?
"จินเผิง,เต้าเหรินถู,โหยวหลาน,มากับข้า,ช่วยล้าคุมตัวเจ้าหลวงจีนทุศีลนี้กับข้า."เซียนเซียนเอ่ยออมาในทันที.
"ตกลง!"กลุ่มเซียนบรรพชนที่รับปากในทันที.
"ปัง!"
"เคร้ง,เคร้ง............!”
อรหันต์อนาคตที่ถูกทุบในทันที.
----------------------------------
ทุกคนที่รับฟังเรื่องราวที่เกิดขึ้น,อรหันต์อนาคตที่เต็มไปด้วยความอับอายและหดหู่,คาดไม่ถึงเลยว่าจะได้รับภัยพิบัติ,เขาที่คิดว่าคนเหล่านี้เป็นเพียงทูตของต้าเจิ้ง,ดังนั้นจึงคิดที่จะตบตาพวกเขาด้วยความว่า,จดหมายของจงซาน,ใครจะคิดเล่าว่าคนที่มาปรากฏตอนนี้กลับเป็นจงซานอย่างงั้นรึ?
ไม่สงสัยเลยว่าคนเหล่านี้ไม่เชื่อ,กลายเป็นเขาที่ต้องได้รับภัยพิบัติ,ถูกทุบ,ทว่าขณะที่ต้องการเอ่ยขอโทษขอโพย,ใครจะคิดว่าคนเหล่านี้กลับดุร้ายตีเขาไม่หยุด.
"อรหันต์ปัจจุบันโปรดอภัย,ข้ามีเจตนาที่บริสุทธิ์,ใครจะคิดว่าคนเหล่านี้กลับคิดชั่วร้าย! เฮ้อ,ละอาย,ละอายนัก!"อรหันต์อนาคตที่กล่าวของความเมตตาในทันที.
ไกลเกินกว่าคำว่าละอาย,เหล่าอรหันต์(ฝูโถว)และปู่ซามีอยู่มากมาย,พวกเขายอมตายเพื่อที่จะได้เป็นศิษย์อรหันต์อนาคต,แต่ไม่คิดว่าเขาจะหาสตรี,นี่ยังเรียกว่าหลวงจีนอีกรึ?!
แน่นอน,เมื่อสักครู่นี้เหล่าอรหันต์และปู่ซาที่รู้สึกไม่พอใจอยู่เช่นกัน,ทว่าตอนนี้เปลี่ยนไปเป็นเงียบงันในทันที,พวกเขาเองก็ไม่รู้จะเอ่ยอะไร,หลังจากที่ได้ยินเรื่องที่เกิดขึ้นทั้งหมดแล้ว,พวกเขายังมีอะไรจะกล่าวอีกรึ?
"อรหันต์อดีต,อรหันต์อนาคต,พวกท่านนำคนอื่นๆกลับไปก่อน,ข้าต้องการพูดคุยกับบิดาของข้าเป็นการส่วนตัว,โปรดวางใจ,ข้าจงเทียนเป็นไปไม่ได้ที่จะผิดคำพูด!"จงซานเอ่ย.
"ตกลง!"อรหันต์อดีตที่พยักหน้ารับ.
อรหันต์อนาคตที่พยักหน้ารับ,ก่อนที่จะก้าวออกไปหายไปในทันที,เขารู้สึกขายหน้าเป็นอย่างมาก.
ด้วยการนำของจงเทียน,ทุกคนก็ถูกนำเข้ามาด้านในวิหารเทียนหยิน.
มาถึงที่พักของจงเทียนไม่นานหลังจากนั้น.
ภายในห้องโถง,จงเทียนที่เตรียมที่นั่งให้กับจงซานในทันที.
"ท่านพ่อ,ท่านมาได้อย่างไร?
คนเหล่านี้ล่ะ?"จงเทียนที่สอบถามด้วยความสนใจ.
แม้นว่าจงเทียนจะก้าวไปถึงระดับเซียนบรรพชนแล้ว,ทว่าในเวลานี้หาได้ยโสโอหัง,จงเทียนยังเป็นเหมือนดั่งบุตรกตัญญู,ไม่เช่นนั้นแล้วเมื่อครั้งการประลองประตูมังกรเพื่อยาโพวจวินให้จงซานเขาย่อมไม่ยินยอมจากไป.
"ผู้น้อยเซิ่งกงเป้า!"
"ผู้น้อยจินเผิง!"
"ผู้น้อยเต้าเหรินถู!"
"ผู้น้อยโหยวหลาน!"
"ผู้น้อยจื่อหยางจิงหง!"
"คารวะไท่จื่อ!"ทุกคนที่แสดงความเข้ารบ,คนเหล่านี้เข้าร่วมต้าเจิ้งหลังจากแยกสวรรค์ผ่านมานานแล้ว.
"เซิ่งกงเป้า?"จงเทียนที่เผยท่าทางประหลาดใจ,เซิ่งกงเป้านับว่าเป็นคนที่มีชื่อเสียงไม่น้อย.
เซิ่งกงเป้าที่พยักหน้ารับจงเทียน.
"เทียนเอ๋อ,ที่ด้านหน้าลือกันว่า?
สามอรหันต์ต่อสู้กันอย่างงั้นรึ?"จงซานกล่าวสอบถาม.
"พวกเขา? บิดาโปรดวางใจพวกเขาไม่กล้าคิดร้ายกับบุตรแน่,เพียงแต่มันมีเรื่องบางอย่างเป็นโอกาสที่ไม่ใครไม่ต้องการยอมแพ้,ดังนั้นจึงต้องมีการแข่งขัน!"จงเทียนเอ่ยออกมาในทันที.
"โอกาสใหญ่อย่างงั้นรึ?"จงซานที่สอบถามออกมาด้วยความสงสัย.
"พวกเราได้รับบัตรเชิญจากวิหารต้าเสวียนหวง,เข้าร่วมพิธีใต้หวานฝูผาน,นิกายเทียนหยินของข้านั้นมีอรหันต์ที่ก้าวไปถึงระดับแปด,มีโอกาสที่จะทำให้เลื่อนไปยังขั้นที่เก้า,หากว่าใครสามารถเข้าร่วมพิธี,กล่าวอีกอย่างหนึ่งพวกเราได้รับโค้วต้าเพียงที่เดียว."จงเทียนเอ่ย.
"พิธีใต้หวานฝูอย่างงั้นรึ? หมายความว่าอย่างไร?"จงซานที่เผยท่าทางสงสัยเช่นเดิม.
"เรื่องนี้ข้าเองก็ไม่รู้แน่ชัด,รู้เพียงแต่ว่าเป็นการชุมนุมของนักบวนหลานหมื่นคน,ที่วิหารใต้เสวียนหวงจัดขึ้น,เหล่าเซียนบรรพชนที่สามารถก้าวไปถึงขั้นที่เก้าได้,จะได้รับการประทานตำแหน่งปราชญ์เทพจากเทียนชู."
"เซียนบรรพชนขั้นที่เก้าถึงจะมีคุณสมบัติเป็นปราชญ์เทพ,ทว่าเซียนบรรพชนขั้นที่แปดสามารถที่จะเข้าร่วมพิธีใต้หว่านฝูเพื่อที่จะทะลวงไปยังขั้นที่เก้า,แม้นว่าโอกาสจะไม่มากนัก,ทว่าก็เป็นการมอบโอกาสให้กับเหล่าเซียนบรรพชนขั้นที่
8,ในทวีปกลางนั้น,ขอเพียงอยู่ในเซียนบรรพชนขั้นที่แปดก็จะได้รับโค้วต้ามา,วิหารเทียนหยินของพวกเราเช่นกัน,ดังนั้นพวกเราจึงต้องแข็งขัดคัดเลือกกันนั่นเอง."จงเทียนกล่าว.
"ไท่จื่อในเมือท่านใช้วิธีจุตินิพาน,ทำไมถึงไม่สามารถทะลวงระดับได้ล่ะ?"เซียนเซิงซือที่กล่าวออกมาด้วยความสงสัย.
"เฮ้เฮ้,เพราะว่าบางที่ข้าไม่สามารถหลอมรวมความทรงจำชาติที่แล้วได้อย่างสมบูรณ์!"จงเทียนที่ส่ายหน้าเผยฝืนยิ้มออกมา.
"หืม?"จงซานที่เผยท่าทางประหลาดใจ.
"การตระหนักถึงความทรงจำชาติที่แล้วนั้น,บุตรยากที่จะรับรู้ได้อย่างแน่นอน,คงเป็นเพราะบุตรกลัวว่าหากหลอมรวมมันแล้ว,จะทำให้นิสัยตัวเองเปลี่ยนไป,ดังนั้นจึงยอมแพ้ที่จะหลอมรวมทั้งหมด,ปล่อยให้ความทรงจำชาติที่แล้วค่อยๆหายไป,ซึ่งจะทำให้สามารถฟื้นฟูพลังฝึกตนของตัวเองได้สำเร็จเช่นกัน!"จงเทียนที่ส่ายหน้าไปมา.
"อะไร?
ไท่จื่อยอมสละคามทรงจำชาติที่แล้วอย่างงั้นรึ?"เซียนเซิงซือที่เผยท่าทางประหลาดใจ.
"การยอมรับความทรงจำชาติที่แล้ว,ย่อมทำให้นิสัยข้าเปลี่ยนไป,ข้าก็จะไม่ใช่ข้า,แล้วข้าจะยังต้องการอีกรึ?"จงเทียนที่กล่าวยืนยันหนักแน่น.
เซียนเซิงซือที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ดี!"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยความพอใจ,นี่ถึงสมเป็นบุตรชายของเขา.
ขอเพียงข้าเป็นข้า,แม้นจะสูญเสียแต่ก็ยังคุ้มค่า,ชาติที่แล้วแล้วอย่างไร?
ในเมื่อชาติที่แล้วสามารถผ่านมาได้,ตอนนี้ย่อมต้องสามารถก้าวข้ามไปได้เช่นกัน.
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
ปัจจุบันแปลจบแล้ว 1672 ตอน สนใจติดต่อเข้ากลุ่มลับได้ครับ
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ แปลจบแล้ว.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น