Immortality Chapter 1286 Attacks Northern Continent under the heavens
Chapter 1286 Attacks Northern Continent
under the heavens
攻伐北洲天下
เปิดศึกขยายดินแดนภาคเหนือ.
"ศาลเทวะต้าเจิ้ง,เฉียนหู่จินอี้เหว่ย(ผู้บังคับกองพัน)
อู๋ซู่คารวะแม่ทัพกองกำลังที่ 13!"อู๋ซู่ที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"หืม?"อี้หลานเชวี๋ยและพวกอีกสองคนที่เผยท่าทางตกใจเล็กน้อย.
บิดาของอี้หลางเชวี๋ยและบรรพชน,เกี่ยวกับอู๋ซูคนนี้ไม่ได้ใส่ใจนัก,ทว่าอี้หลางเชวี๋ยที่ตื่นตระหนกเป็นคนแรก.
"ศาลเทวะต้าเจิ้ง?เฉียนหู่จินอี้เหว่ยอย่างงั้นรึ?"อี้หลางเชวี๋ยที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
จวงจื่อมีศิษย์หลักไม่กี่คน,ศิษย์แต่ละคนล้วนแต่เป็นคนที่มีสายโลหิตเดียวกัน,แม้นว่าตระกูลอี้ก็เป็นหนึ่งในนั้น,ส่วนอู๋ซูนั้นเป็นเหมือนกับญาติอีกสาย,ในอดีต,เหล่าศิษย์ของจวงจื่อที่ไม่ค่อยลงเลยกัน,ทำให้สายโลหิตแต่ละสายนั้นถูกแยกออกเป็นตัวใครตัวมัน
แม้แต่เป็นปฏิปักษ์ต่อกัน.
แม้นว่าอู๋ซูเข้ามาในวิหารจวงจื่อได้ไม่นานนัก,ทว่าเขาก็นับว่าเป็นคนที่มีชื่อเสียงอยู่ไม่น้อยเช่นกัน,สามารถที่จะต่อกับกับตระกูลอี้ได้,คาดไม่ถึงเลยว่าจะเป็นคนของต้าเจิ้ง?จินอี้เหว่ย?
เฉียนหู่อย่างงั้นรึ?
แม้นว่าอี้หลานเชวี๋ยจะคิดว่าจงซานนั้นไม่ธรรมดา,ทว่าในเวลานี้,เขาก็คาดไม่ถึงว่าจงซานนั้นก็เล็งวิหารจวงจื่อตั้งแต่แรกแล้วรึ?
"เป็นความจริง,ผู้น้อยเป็นคนของต้าเจิ้ง,สารที่แม่ทัพส่งไปนั้น,เซิ่งหวังได้รับแล้ว,สามร้อยปีก่อน,ผู้น้อยถูกส่งมาที่นี่,และให้จับตาดูตระกูลอี้,ผู้น้อยทำตามหน้าที่,ขอให้แม่ทัพ
13 อย่าได้ตำหนิ."อู๋ซูกล่าวออกมาในทันที.
"เจ้าทำตามหน้าที่,ไม่มีสิ่งใดผิด,ในเมื่อเจ้าคือคนของต้าเจิ้ง,ยิ่งทำให้ข้าไม่สามารถตำหนิอะไรได้,แม่ทัพกองกำลังที่สิบสามที่เจ้ากล่าว,หมายความว่าอย่างไรงั้นรึ?"อี้หลานเชวี๋ยที่เอ่ยออกมาทันที.
"ขอบคุณใต้เท้าที่เข้าใจ,แม่ทัพกองกำลังที่สิบสาม,เป็นเซิ่งหวังประทานเมื่อวานนี้,ผู้น้อยรับผิดชอบนำข่าวมาแจ้ง,เพียงแค่ใต้เท่าเอ่ยยอมรับ,ผู้น้อยก็จะแจ้งไปยังเซิ่งหวัง,วาสนาของต้าเจิ้งจะถูกส่งเข้ามาในร่างของท่านในไม่ช้านี้!"อู๋ซูกล่าว.
"อี้หลานเชวี๋ยน้อมรับกรุณาธิคุณ!"อี้หลานเชวี๋ยที่กล่าวอย่างจริงจังพร้อมกับโค้งคารวะไปทางทิศใต้.
เมื่ออี้หลานเชวี๋ยยอมรับในทันที,อู๋ซูที่ถอนหายใจด้วยท่าทางอิจฉา,แม่ทัพ(จุนเทียนจาง)?
คืออะไร? ในต้าเจิ้งสถานะของแม่ทัพนั้นไม่ใช่ว่าจะได้รับง่ายๆ,ทุกคนก็เห็นว่าแม่ทัพมีเพียงแค่
12คน?
การที่อีหลางเชวี๋ยได้รับประทานตำหนักแม่ทัพ,ไม่ว่าจะเป็นขุนนางคนใหนๆรู้ย่อมอิจฉาอย่างแน่นอน.
"หลังจากนี้คงต้องให้ใต้เท้าอี้เป็นคนดูแลแล้ว!"อู๋ซูที่กล่าวออกมาในทันที.
"เฉียนหู่อู๋เกรงใจไปแล้ว,ด้วยการจัดการของต้าเจิ้ง,หลังจากนี้พวกเราคือเพื่อร่วมงานกัน!"อี้หลาเชวี๋ยที่เอ่ยออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"รับทราบ,ผู้น้อยจะเร่งรีบรายงานเซิ่งหวังในทันที,หากมีอะไรเร่งด่วนจะเร่งด่วนใต้เท้าสามารถเรียกข้าได้ทันที!"อู๋ซูกล่าว.
"ตกลง!"
หลังจากที่อู๋ซูจากไปแล้ว,ภายในห้องโถงที่กลายเป็นความเงียบ,สองคนข้างๆที่เผยท่าทางอัศจรรย์ใจ.
"เชวี๋ยเอ๋อ,อู๋ซูก่อนหน้านี้คือ?
พวกเราเป็นข้าราชบริพารของต้าเจิ้งแล้วรึ?"บรรพชนที่ขมวดคิ้วไปมา.
อี้หลานเชวี๋ยที่สูดหายใจลึกด้วยความยินดี,"ท่านพ่อ,บรรพชน,ท่านก็เห็น,คนของต้าเจิ้งได้แฝงตัวเข้ามาในวิหารจวงจื่อแล้ว,หากพวกเราไม่เลือกเข้าร่วมต้าเจิ้ง,ก็มีคนอื่นๆที่จงซานได้เตรียมการเอาไว้แล้ว!"
"ต่างกันมาก,อู๋ซูสามารถเทียบเชวี๋ยเอ๋อได้อย่างงั้นรึ?"บิดาอี้หลางเชวี๋ยที่ส่ายหน้าไปมา.
อี้หลางเชวี๋ยที่ส่ายหน้าไปมา,"ท่านพ่อ,ท่านอย่างได้ประเมินอู๋ซูต่ำ!"
"หืม?"
หลายปีมานี้เขาได้ขัดขวางตระกูลอี้มากมาย,ทำไม?"อี้หลานเชวี๋ยที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"จงซานต้องการจัดการตระกูลอี้อย่างงั้นรึ?"บรรพชนที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ไม่,จงซานไม่ได้ต้องการจัดการตระกูลอี้,ทว่าอู๋ซูต้องการยืนหยัดอย่างมั่นคงในวิหารจวงจื่อ,เขาที่ค่อยๆก้าวขึ้นมาทีละขั้น,ซึ่งจะใช้ตระกูลอี้เป็นรากฐาน,เมื่อเขาสามารถย่างก้าวได้อย่างมั่นคง,เขาก็จะสามารถได้รับตำแหน่งที่สูงขึ้น,ดูจากท่าทางเขาแล้ว,ดูเหมือนเขาจะประสบความสำเร็จเรียบร้อย."อี้หลานเชวี๋ยที่สูดหายใจลึก.
"อู๋ซู?"คนทั้งสองที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ที่สำคัญที่สุด,เชาว์ปัญญาของอู๋ซูยังไม่เพียงพอ,เขาเป็นเสนาธิการของต้าเจิ้งที่ยังต้องมีคนสั่งการไม่ใช่อาจะทำอะไรผิดพลาด,ไม่ได้ยินอย่างงั้นรึ?
เขาบอกว่าจงซานเพิ่งประทานตำแหน่งแม่ทัพกองกำลัง 13 เมื่อวาน,เมื่อวานนี้เอง!"อี้หลางเชวี๋ยที่สูดหายใจลึก.
"เป็นไปได้อย่างไร?
เป็นไปไม่ได้ที่จงซานจะอยู่ในเขตแดนจวงจื่อ,อู๋ซูไม่ได้เดินทางออกไปใหน,แล้วเขารู้ได้อย่างไร?"บิดาของอี้หลานเชวี๋ยเอ่ย.
"เรื่องนี้,หลังจากนี้ก็จะรู้,ท่านพ่อ,บรรพชน,จำเอาไว้ว่า,นับจากนี้ไป,พวกเราคือคนของต้าเจิ้ง,ชะตาของตระกูลพวกเราได้ถูกผูกเอาไว้กับต้าเจิ้งแล้ว!"อี้หลางเชวี๋ยที่ขมวดคิ้วไปมา.
"อืม,ทว่าพวกเราที่ยังไม่ทำอะไร,จงซานไม่น่าจะมอบตำหนักแห่งเจ้าขนาดนั้น,ถึงกับเป็นแม่ทัพเลยรึ?"บิดาของอี้หลานเชวี๋ยที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ตำแหน่ง? ชื่อเสียง?
ท่านพ่อ,ท่านลืมอะไรหรือไม่,เกี่ยวกับหลักเกณฑ์ของศาลเทวะต้าเจิ้ง?
ทุกความดีความชอบ,หมายถึงตำแหน่งและชื่อเสียง,ตราบเท่าที่ไม่สามารถสร้างความดีความชอบที่เพียงพอต่อต้าเจิ้ง,ก็ย่อมไม่ได้รับ,บุตรเองก็คาดไม่ถึงเลยว่าจงซานจะคาดหวังข้าไว้สูงมาก,แม่ทัพกองกำลังที่สิบสามอย่างงั้นรึ?!"อี้เหลานเชวี๋ยที่กล่าวด้วยอารมณ์ความรู้สึก.
"แม่ทัพ? ก็ไม่ได้มีชื่อเสียงอะไรนัก!"บิดาของอี้หลานเชวี๋ยที่ส่ายหน้าไปมา.
"ยังไม่ได้มีชื่อเสียงอย่างงั้นรึ?
ท่านพ่อคงไม่รู้,ศาลเทวะต้าเจิ้งนั้น,การจะมอบตำแหน่งแม่ทัพให้สักคนนั้น,ไม่ใช่เรื่องง่าย,ต้าเจิ้งในเวลานี้เพิ่งมีคนที่
13 เองเท่านั้น,ก่อนหน้านี้มี 12
คน,และใต้ลงไปนั้นหนึ่งชั้นมีอยู่มากมายหลายหมื่นคน,ท่านคิดว่ามันง่ายอย่างงั้นรึ?"อี้หลานเชวี๋ยที่เอ่ยออกมาด้วยท่าทางรู้คุณ.
"เห็นไม่กี่คนเอง!"บรรพชนที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ไม่,ไม่กี่คนเท่านั้นที่เราเห็น,ก็คือคนที่อยู่ในภพหยาง,คนอื่นๆมักอยู่ในภพหยิน,การที่ข้าได้รับตำแหน่งแม่ทัพ,ตระกูลอี้ของพวกเราย่อมผงาด,เติบโตอย่างช่วยไม่ได้!"อี้หลานเชวี๋ยกล่าวออกมาด้วยความมั่นใจ.
"วูซซซซซซซ!"
ในเวลานั้น,ร่างของอี้หลางเชวี๋ยที่กำลังสั่นไปมา,ร่างกายส่องประกายแสงสีเหลือง.
"เชวี๋ยเอ๋อ,เจ้าเป็นอะไร?"บิดาของอี้หลางเชวี๋ยที่เอ่ยออกมาในทันที.
"อย่าขยับ,นี่คือวาสนาของต้าเจิ้ง,เชวี๋ยเอ๋อกำลังอดทนรับวาสนาต้าเจิ้งที่เข้ามาในร่าง!"บรรพชนที่กล่าวหยุดบิดาของอี้หลานเชวี๋ยในทันที.
-------------------------------------------------------------------------
ศาลเทวะต้าเจิ้ง,สวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว,ภายในห้องโถงแห่งหนึ่ง.
"หลงกวน,คารวะเซิ่งหวังจง!"
"เหอเฟย,คารวะเซิ่งหวังจง!"
"หลี่โหยว,คารวะเซิ่งหวังจง!"
ชายทั้งสามที่ชุดพรตเต๋าคารวะจงซานด้วยความเคารพ.
"ทั้งสามเชิญลุกขึ้นก่อน."จงซานที่ก้าวออกมาประครอง.
"ข้าและพวกนั้นยินดีที่จะเข้าร่วมต้าเจิ้ง,ไม่รู้ว่าเซิ่งหวังคิดอย่างไร?"หลงกวงกล่าวออกมาคนแรก.
"ทั้งสามเข้าร่วมต้าเจิ้ง,นับว่าเป็นเกียรติต่อจงซานเป็นอย่างมาก,ยินดีต้อนรับสุดหัวใจ,กับเรื่องที่ทั้งสามได้ส่งมาก่อนนั้น,จงซานได้ยินมาก่อนแล้ว,ทว่ายังไม่มีโอกาสได้พบ,วันนี้ได้พบทั้งสาม,จงซานรับรู้ว่าได้รับเสนาธิการที่มีความสามารถเพิ่มขึ้นแล้ว."จงซานที่กล่าวออกมาในทันที.
"คารวะเซิ่งหวัง!"คนทั้งสามที่เอ่ยออกมาในทันที.
ทั้งสามคนต่างก็เป็นผู้นำของดินแดนทั้งสาม,การที่พวกเขายอมสวามิภัคจงซาน,พวกเขาก็จะกลายเป็นหนึ่งในนิกายที่สังกัดราชวงศ์วาสนาแล้ว,นอกจากนี้พวกเขายังเต็มใจที่จะเดินทางมาเข้าร่วมด้วยตัวเอง.
ต้าเจิ้งที่กำลังต้องการส่งทหารออกไปช่วงชิงดินแดนทั่วทั้งทวีปภาคเหนือ,ไล่ล่าสังหารทุกคนที่ต่อต้าน,เหล่าตระกูลทั้งหมด,หากไม่ถูกสังหารก็จำเป็นต้องยอมจำนน,ไม่ต้องสงสัยว่าต้าเจิ้งนั้นจะกลายเป็นหนึ่งในผู้ทรงอิทธิพลและตัดสินความเป็นความตายของพวกเขา.
ความโหดร้าย,ความยุติธรรม,แม้นทั้งสองคำจะเป็นคำที่แตกต่าง,ทว่าก็เป็นส่วนหนึ่งที่จะเกิดขึ้นจากสงครามใหญ่,ผู้ที่แข็งแกร่งกว่า,ย่อมเป็นผู้ตัดสินหลักการความถูกต้องให้กับตัวเอง,เพราะว่าคนที่ชนะก็คือคนเขียนประวัติศาสตร์และตัดสินความเป็นธรรมของแผ่นดิน.
สามเซียนบรรพชนที่ยินดียอมจำนน,แน่นอนว่าจงซานเองย่อมไม่ปฏิเสธ.
ซึ่งกฎเกณฑ์ข้อกำหนดของเสนาธิการจะมีการพูดจากันอีกครั้ง.
เมื่อกำราบเซียนบรรพชนทั้งสาม,จงซานเองย่อมต้องมอบคำมั่นให้กับพวกเขาด้วยเช่นกัน.
ขณะที่การประชุมพูดคุยเกี่ยวกับรายระเอียดทั้งหมดจบ,แม่ทัพกองกำลังที่หนึ่งของต้าเจิ้งก็ก้าวออกมา.
"เรียนเซิ่งหวัง!"หลินเซียวทีเอ่ยปากออกมาในทันที.
"เฉินได้ยินมาว่ากลุ่มของเซิ่งหวังที่ดินแดนขั้วโลกเหนือนั้น,มีเซียนบรรพชนที่ลอบโจมตีหนีมาได้สี่คน,ดินแดนติงหง,เซิ่งหวังติงหง,ดินแดนปิงซา,เซิ่งหวังปิงซาน,ดินแดนเหอสุ่ย,เซิ่งหวังเหอสุ่ย,ดินแดนจื่อปิง,เซิ่งหวังจื่อปิง,สี่ศาลเทวะ,ตอนนี้พวกเขาได้เคลื่อนทัพมาประชิดชายแดนของพวกเราแล้ว,ดูเหมือนว่าคนเหล่านี้จะต้องการโจมตีราชวงศ์ของพวกเรา,คนชั่วเหล่านี้ควรจะถูกกำจัด,หน้าไม่อาย,ที่วางแผนสังหารเซิ่งหวัง,พวกเขาต้องการทะลวงดินแดนของพวกเรานานแล้ว,ต้องการยึดครองราชวงศ์วาสนาของพวกเรา,ต้าเจิ้งของพวกเรานั้นไม่เคยหวาดกลัวพวกเขา,ขอให้เซิ่งหวังตัดสินใจ,พวกเราจะนำทัพเข้าจัดการราชวงศ์ทั้งสี่ในทันที!"หลินเซียวเอ่ย.
ราชวงศ์ทั้งสี่ร่วมมือกันชิงดินแดนอย่างงั้นรึ?
การเคลื่อนทัพของต้าเจิ้งนั้น,ทุกคนได้พูดคุยกันมาก่อนแล้ว,ดูเหมือนนี่เป็นครั้งแรก,ที่หลินเซียวเป็นคนเอ่ยปาก,ซึ่งเพียงแค่เซิ่งหวังตัดสินใจ,กองทัพของต้าเจ้งก็จะเคลื่อนในทันที,เหล่าเสนาธิการที่กำลังรอฟังเงียบๆ.
"อืม!"จงซานพยักหน้ารับอย่างจริงจัง.
การตอบรับของจงซาน,ก็หมายความว่ากำลังจะเปิดสงครามอย่างเป็นทางการแล้ว.
"เฉิน,หลินเซียวร้องขอรับการแต่งตั้งออกไปรบ!"
"เฉิน,เจ้าโส่วเซี่ยงร้องขอรับการแต่งตั้งออกไปรบ!"
"เฉิน,สุ่ยอู๋เหินร้องขอรับการแต่งตั้งออกไปรบ!"
"เฉิน,อี้เหยี่ยนร้องขอรับการแต่งตั้งออกไปรบ!"
"เฉิน,ซูลี่ร้องขอรับการแต่งตั้งออกไปรบ!"
..........................................
..............................
..................
เสียงดังสอดประสานดังขึ้น,เหล่าเสนาธิการต่างก็เสนอตัวออกไปรบอย่างถ้วนหน้า,สงครามที่กำลังจะเริ่มนี้,แน่นอนพวกเขาย่อมไร้ซึ่งลังเล,แสดงความกล้า,ข้าราชบริพารทุกคนต้องการแสดงออกว่าไร้ซึ่งความหวาดกลัว,
ยิ่งเห็นข้าราชบริพารคนอื่นอาสา,พวกเขาก็ไม่กล้านิ่งเฉยแน่นอน,ไม่เช่นนั้นแล้ว,คงจะถูกกล่าวหาว่าเป็นเต่าหัวหด.
ภายในตำหนักซ่างเฉินนั้น,เสียงอาสาออกไปรบที่ดังขึ้นไม่หยุด.
"สุ่ยจิง!"จงซานเอ่ย.
"เฉินอยู่นี่แล้ว!"
"เจ้าจงร่างแถลงการณ์เปิดสงครามกับศาลเทวะทั้งสี่!"จงซานเอ่ย.
"น้อมรับบัญชา!"
"หลินเซียว!"จงซานเอ่ย.
"เฉินอยู่นี่แล้ว!"
"เจ้าเป็นแม่ทัพบัญชาการฝั่งตะวันออก,นำทัพ
300 ล้านคน,เข้าโจมตีพื้นที่สองแห่ง,นำทหารบุกทะลวงศาลเทวะติงหง!"จงซานกล่าวสั่งการ.
"น้อมรับบัญชา!"
"สุ่ยอู๋เหิน,เจ้าเป็นผู้บัญชาการทิศใต้,นำกองกำลัง300
ล้าน,บุกอาณาเขตทิศใต้สองแห่ง,โจมตีศาลเทวะปิงซา!"
"เจ้าโส่วเซี่ยง,เจ้าเป็นผู้บัญชาการทิศตะวันตก,นำกองกำลัง
300 ล้านคน,บุกดินแดนสองเขตภาคตะวันตก,นำทหารยึดครองศาลเทวะเหอสุ่ย!"
"ซูลี่,เจ้าเป็นผู้บัญชาการทิศเหนือ,นำกองกำลังทหาร
300 ล้านคน,บุกทะลวงดินแดนภาคเหนือสองเขต,นำทหารยึดครองศาลเทวะจื่อปิง!"
ซูลี่,ในอดีตก็คือเซียนเซิงลี่ของศาลเทวะไท่ชูนั่นเอง,เขาที่เป็นน้องชายของกงจูเก้าหาง,หลายปีมานี้เขามีความสามารถที่โดดเด่นจนกลายมาเป็นหนึ่งในแม่ทัพของต้าเจิ้ง.
"น้อมรับบัญชา!"
ทว่าในเวลานี้,ทุกคนที่รับรู้แล้วว่ากองกำลังของพวกเขาที่กำลังบุกทะลวงทั้งสี่ทิศ,หลายคนที่สูดหายใจที่เย็นเยือบ,เพราะว่าพวกเขาเข้าใจเจตจำนงของเซิ่งหวัง,แย่งชิงดินแดนของศาลเทวะทั้งสี่เป็นเพียงเรื่องตบตา,เป้าหมายที่แท้จริงก็คือยึดครองพื้นที่แปดแห่งที่อยู่รอบๆ.
บุกทะลวงดินแดนทั้งแปด,เซิ่งหวังที่ต้องการยึดครองทั้งหมด,เปิดสงครามพร้อมกันทั้งแปดดินแดนอย่างงั้นรึ?
ไม่,มีสี่ดินแดนที่บุกพอเป็นพิธี,การต่อสู้ครั้งนี้นั้นจะต้องเปิดพื้นที่ 12 แห่ง?
เปิดสงครามกับดินแดน 12 แห่งพร้อมกัน? บ้าไปแล้ว! เสนาธิการหลายคนที่ไม่ได้รู้รายระเอียดรู้สึกตื่นตระหนักตกใจ,เซิ่งหวังครั้งนี้,ต้องการจะใช้วิธีการที่โหดร้ายอันใด?
"อี้เหยี่ยน!"
"เฉินอยู่นี่แล้ว!"
"เจ้าจะเป็นผู้บัญชากรอยู่ที่นี่,คอยสนับสนุนกองทัพทั้งสี่!"จงซานที่สั่งการอีกครั้ง.
"น้อมรับบัญชา!"
ขณะที่มีขุนนางบางคนที่งงงัน,กับคำสั่งของจงซานที่ราวกับเป็นเรื่องธรรมดาทั่วไป.
ดูเหมือนว่าทัพของต้าเจิ้งกำลังเคลื่อนไหว,ขยายดินแดนภาคเหนืออย่างเป็นทางการแล้ว!
Chapter 1286 Attacks Northern Continent
under the heavens
攻伐北洲天下
เปิดศึกขยายดินแดนภาคเหนือ.
"ศาลเทวะต้าเจิ้ง,เฉียนหู่จินอี้เหว่ย(ผู้บังคับกองพัน)
อู๋ซู่คารวะแม่ทัพกองกำลังที่ 13!"อู๋ซู่ที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"หืม?"อี้หลานเชวี๋ยและพวกอีกสองคนที่เผยท่าทางตกใจเล็กน้อย.
บิดาของอี้หลางเชวี๋ยและบรรพชน,เกี่ยวกับอู๋ซูคนนี้ไม่ได้ใส่ใจนัก,ทว่าอี้หลางเชวี๋ยที่ตื่นตระหนกเป็นคนแรก.
"ศาลเทวะต้าเจิ้ง?เฉียนหู่จินอี้เหว่ยอย่างงั้นรึ?"อี้หลางเชวี๋ยที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
จวงจื่อมีศิษย์หลักไม่กี่คน,ศิษย์แต่ละคนล้วนแต่เป็นคนที่มีสายโลหิตเดียวกัน,แม้นว่าตระกูลอี้ก็เป็นหนึ่งในนั้น,ส่วนอู๋ซูนั้นเป็นเหมือนกับญาติอีกสาย,ในอดีต,เหล่าศิษย์ของจวงจื่อที่ไม่ค่อยลงเลยกัน,ทำให้สายโลหิตแต่ละสายนั้นถูกแยกออกเป็นตัวใครตัวมัน
แม้แต่เป็นปฏิปักษ์ต่อกัน.
แม้นว่าอู๋ซูเข้ามาในวิหารจวงจื่อได้ไม่นานนัก,ทว่าเขาก็นับว่าเป็นคนที่มีชื่อเสียงอยู่ไม่น้อยเช่นกัน,สามารถที่จะต่อกับกับตระกูลอี้ได้,คาดไม่ถึงเลยว่าจะเป็นคนของต้าเจิ้ง?จินอี้เหว่ย?
เฉียนหู่อย่างงั้นรึ?
แม้นว่าอี้หลานเชวี๋ยจะคิดว่าจงซานนั้นไม่ธรรมดา,ทว่าในเวลานี้,เขาก็คาดไม่ถึงว่าจงซานนั้นก็เล็งวิหารจวงจื่อตั้งแต่แรกแล้วรึ?
"เป็นความจริง,ผู้น้อยเป็นคนของต้าเจิ้ง,สารที่แม่ทัพส่งไปนั้น,เซิ่งหวังได้รับแล้ว,สามร้อยปีก่อน,ผู้น้อยถูกส่งมาที่นี่,และให้จับตาดูตระกูลอี้,ผู้น้อยทำตามหน้าที่,ขอให้แม่ทัพ
13 อย่าได้ตำหนิ."อู๋ซูกล่าวออกมาในทันที.
"เจ้าทำตามหน้าที่,ไม่มีสิ่งใดผิด,ในเมื่อเจ้าคือคนของต้าเจิ้ง,ยิ่งทำให้ข้าไม่สามารถตำหนิอะไรได้,แม่ทัพกองกำลังที่สิบสามที่เจ้ากล่าว,หมายความว่าอย่างไรงั้นรึ?"อี้หลานเชวี๋ยที่เอ่ยออกมาทันที.
"ขอบคุณใต้เท้าที่เข้าใจ,แม่ทัพกองกำลังที่สิบสาม,เป็นเซิ่งหวังประทานเมื่อวานนี้,ผู้น้อยรับผิดชอบนำข่าวมาแจ้ง,เพียงแค่ใต้เท่าเอ่ยยอมรับ,ผู้น้อยก็จะแจ้งไปยังเซิ่งหวัง,วาสนาของต้าเจิ้งจะถูกส่งเข้ามาในร่างของท่านในไม่ช้านี้!"อู๋ซูกล่าว.
"อี้หลานเชวี๋ยน้อมรับกรุณาธิคุณ!"อี้หลานเชวี๋ยที่กล่าวอย่างจริงจังพร้อมกับโค้งคารวะไปทางทิศใต้.
เมื่ออี้หลานเชวี๋ยยอมรับในทันที,อู๋ซูที่ถอนหายใจด้วยท่าทางอิจฉา,แม่ทัพ(จุนเทียนจาง)?
คืออะไร? ในต้าเจิ้งสถานะของแม่ทัพนั้นไม่ใช่ว่าจะได้รับง่ายๆ,ทุกคนก็เห็นว่าแม่ทัพมีเพียงแค่
12คน?
การที่อีหลางเชวี๋ยได้รับประทานตำหนักแม่ทัพ,ไม่ว่าจะเป็นขุนนางคนใหนๆรู้ย่อมอิจฉาอย่างแน่นอน.
"หลังจากนี้คงต้องให้ใต้เท้าอี้เป็นคนดูแลแล้ว!"อู๋ซูที่กล่าวออกมาในทันที.
"เฉียนหู่อู๋เกรงใจไปแล้ว,ด้วยการจัดการของต้าเจิ้ง,หลังจากนี้พวกเราคือเพื่อร่วมงานกัน!"อี้หลาเชวี๋ยที่เอ่ยออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"รับทราบ,ผู้น้อยจะเร่งรีบรายงานเซิ่งหวังในทันที,หากมีอะไรเร่งด่วนจะเร่งด่วนใต้เท้าสามารถเรียกข้าได้ทันที!"อู๋ซูกล่าว.
"ตกลง!"
หลังจากที่อู๋ซูจากไปแล้ว,ภายในห้องโถงที่กลายเป็นความเงียบ,สองคนข้างๆที่เผยท่าทางอัศจรรย์ใจ.
"เชวี๋ยเอ๋อ,อู๋ซูก่อนหน้านี้คือ?
พวกเราเป็นข้าราชบริพารของต้าเจิ้งแล้วรึ?"บรรพชนที่ขมวดคิ้วไปมา.
อี้หลานเชวี๋ยที่สูดหายใจลึกด้วยความยินดี,"ท่านพ่อ,บรรพชน,ท่านก็เห็น,คนของต้าเจิ้งได้แฝงตัวเข้ามาในวิหารจวงจื่อแล้ว,หากพวกเราไม่เลือกเข้าร่วมต้าเจิ้ง,ก็มีคนอื่นๆที่จงซานได้เตรียมการเอาไว้แล้ว!"
"ต่างกันมาก,อู๋ซูสามารถเทียบเชวี๋ยเอ๋อได้อย่างงั้นรึ?"บิดาอี้หลางเชวี๋ยที่ส่ายหน้าไปมา.
อี้หลางเชวี๋ยที่ส่ายหน้าไปมา,"ท่านพ่อ,ท่านอย่างได้ประเมินอู๋ซูต่ำ!"
"หืม?"
หลายปีมานี้เขาได้ขัดขวางตระกูลอี้มากมาย,ทำไม?"อี้หลานเชวี๋ยที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"จงซานต้องการจัดการตระกูลอี้อย่างงั้นรึ?"บรรพชนที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ไม่,จงซานไม่ได้ต้องการจัดการตระกูลอี้,ทว่าอู๋ซูต้องการยืนหยัดอย่างมั่นคงในวิหารจวงจื่อ,เขาที่ค่อยๆก้าวขึ้นมาทีละขั้น,ซึ่งจะใช้ตระกูลอี้เป็นรากฐาน,เมื่อเขาสามารถย่างก้าวได้อย่างมั่นคง,เขาก็จะสามารถได้รับตำแหน่งที่สูงขึ้น,ดูจากท่าทางเขาแล้ว,ดูเหมือนเขาจะประสบความสำเร็จเรียบร้อย."อี้หลานเชวี๋ยที่สูดหายใจลึก.
"อู๋ซู?"คนทั้งสองที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ที่สำคัญที่สุด,เชาว์ปัญญาของอู๋ซูยังไม่เพียงพอ,เขาเป็นเสนาธิการของต้าเจิ้งที่ยังต้องมีคนสั่งการไม่ใช่อาจะทำอะไรผิดพลาด,ไม่ได้ยินอย่างงั้นรึ?
เขาบอกว่าจงซานเพิ่งประทานตำแหน่งแม่ทัพกองกำลัง 13 เมื่อวาน,เมื่อวานนี้เอง!"อี้หลางเชวี๋ยที่สูดหายใจลึก.
"เป็นไปได้อย่างไร?
เป็นไปไม่ได้ที่จงซานจะอยู่ในเขตแดนจวงจื่อ,อู๋ซูไม่ได้เดินทางออกไปใหน,แล้วเขารู้ได้อย่างไร?"บิดาของอี้หลานเชวี๋ยเอ่ย.
"เรื่องนี้,หลังจากนี้ก็จะรู้,ท่านพ่อ,บรรพชน,จำเอาไว้ว่า,นับจากนี้ไป,พวกเราคือคนของต้าเจิ้ง,ชะตาของตระกูลพวกเราได้ถูกผูกเอาไว้กับต้าเจิ้งแล้ว!"อี้หลางเชวี๋ยที่ขมวดคิ้วไปมา.
"อืม,ทว่าพวกเราที่ยังไม่ทำอะไร,จงซานไม่น่าจะมอบตำหนักแห่งเจ้าขนาดนั้น,ถึงกับเป็นแม่ทัพเลยรึ?"บิดาของอี้หลานเชวี๋ยที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ตำแหน่ง? ชื่อเสียง?
ท่านพ่อ,ท่านลืมอะไรหรือไม่,เกี่ยวกับหลักเกณฑ์ของศาลเทวะต้าเจิ้ง?
ทุกความดีความชอบ,หมายถึงตำแหน่งและชื่อเสียง,ตราบเท่าที่ไม่สามารถสร้างความดีความชอบที่เพียงพอต่อต้าเจิ้ง,ก็ย่อมไม่ได้รับ,บุตรเองก็คาดไม่ถึงเลยว่าจงซานจะคาดหวังข้าไว้สูงมาก,แม่ทัพกองกำลังที่สิบสามอย่างงั้นรึ?!"อี้เหลานเชวี๋ยที่กล่าวด้วยอารมณ์ความรู้สึก.
"แม่ทัพ? ก็ไม่ได้มีชื่อเสียงอะไรนัก!"บิดาของอี้หลานเชวี๋ยที่ส่ายหน้าไปมา.
"ยังไม่ได้มีชื่อเสียงอย่างงั้นรึ?
ท่านพ่อคงไม่รู้,ศาลเทวะต้าเจิ้งนั้น,การจะมอบตำแหน่งแม่ทัพให้สักคนนั้น,ไม่ใช่เรื่องง่าย,ต้าเจิ้งในเวลานี้เพิ่งมีคนที่
13 เองเท่านั้น,ก่อนหน้านี้มี 12
คน,และใต้ลงไปนั้นหนึ่งชั้นมีอยู่มากมายหลายหมื่นคน,ท่านคิดว่ามันง่ายอย่างงั้นรึ?"อี้หลานเชวี๋ยที่เอ่ยออกมาด้วยท่าทางรู้คุณ.
"เห็นไม่กี่คนเอง!"บรรพชนที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ไม่,ไม่กี่คนเท่านั้นที่เราเห็น,ก็คือคนที่อยู่ในภพหยาง,คนอื่นๆมักอยู่ในภพหยิน,การที่ข้าได้รับตำแหน่งแม่ทัพ,ตระกูลอี้ของพวกเราย่อมผงาด,เติบโตอย่างช่วยไม่ได้!"อี้หลานเชวี๋ยกล่าวออกมาด้วยความมั่นใจ.
"วูซซซซซซซ!"
ในเวลานั้น,ร่างของอี้หลางเชวี๋ยที่กำลังสั่นไปมา,ร่างกายส่องประกายแสงสีเหลือง.
"เชวี๋ยเอ๋อ,เจ้าเป็นอะไร?"บิดาของอี้หลางเชวี๋ยที่เอ่ยออกมาในทันที.
"อย่าขยับ,นี่คือวาสนาของต้าเจิ้ง,เชวี๋ยเอ๋อกำลังอดทนรับวาสนาต้าเจิ้งที่เข้ามาในร่าง!"บรรพชนที่กล่าวหยุดบิดาของอี้หลานเชวี๋ยในทันที.
-------------------------------------------------------------------------
ศาลเทวะต้าเจิ้ง,สวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว,ภายในห้องโถงแห่งหนึ่ง.
"หลงกวน,คารวะเซิ่งหวังจง!"
"เหอเฟย,คารวะเซิ่งหวังจง!"
"หลี่โหยว,คารวะเซิ่งหวังจง!"
ชายทั้งสามที่ชุดพรตเต๋าคารวะจงซานด้วยความเคารพ.
"ทั้งสามเชิญลุกขึ้นก่อน."จงซานที่ก้าวออกมาประครอง.
"ข้าและพวกนั้นยินดีที่จะเข้าร่วมต้าเจิ้ง,ไม่รู้ว่าเซิ่งหวังคิดอย่างไร?"หลงกวงกล่าวออกมาคนแรก.
"ทั้งสามเข้าร่วมต้าเจิ้ง,นับว่าเป็นเกียรติต่อจงซานเป็นอย่างมาก,ยินดีต้อนรับสุดหัวใจ,กับเรื่องที่ทั้งสามได้ส่งมาก่อนนั้น,จงซานได้ยินมาก่อนแล้ว,ทว่ายังไม่มีโอกาสได้พบ,วันนี้ได้พบทั้งสาม,จงซานรับรู้ว่าได้รับเสนาธิการที่มีความสามารถเพิ่มขึ้นแล้ว."จงซานที่กล่าวออกมาในทันที.
"คารวะเซิ่งหวัง!"คนทั้งสามที่เอ่ยออกมาในทันที.
ทั้งสามคนต่างก็เป็นผู้นำของดินแดนทั้งสาม,การที่พวกเขายอมสวามิภัคจงซาน,พวกเขาก็จะกลายเป็นหนึ่งในนิกายที่สังกัดราชวงศ์วาสนาแล้ว,นอกจากนี้พวกเขายังเต็มใจที่จะเดินทางมาเข้าร่วมด้วยตัวเอง.
ต้าเจิ้งที่กำลังต้องการส่งทหารออกไปช่วงชิงดินแดนทั่วทั้งทวีปภาคเหนือ,ไล่ล่าสังหารทุกคนที่ต่อต้าน,เหล่าตระกูลทั้งหมด,หากไม่ถูกสังหารก็จำเป็นต้องยอมจำนน,ไม่ต้องสงสัยว่าต้าเจิ้งนั้นจะกลายเป็นหนึ่งในผู้ทรงอิทธิพลและตัดสินความเป็นความตายของพวกเขา.
ความโหดร้าย,ความยุติธรรม,แม้นทั้งสองคำจะเป็นคำที่แตกต่าง,ทว่าก็เป็นส่วนหนึ่งที่จะเกิดขึ้นจากสงครามใหญ่,ผู้ที่แข็งแกร่งกว่า,ย่อมเป็นผู้ตัดสินหลักการความถูกต้องให้กับตัวเอง,เพราะว่าคนที่ชนะก็คือคนเขียนประวัติศาสตร์และตัดสินความเป็นธรรมของแผ่นดิน.
สามเซียนบรรพชนที่ยินดียอมจำนน,แน่นอนว่าจงซานเองย่อมไม่ปฏิเสธ.
ซึ่งกฎเกณฑ์ข้อกำหนดของเสนาธิการจะมีการพูดจากันอีกครั้ง.
เมื่อกำราบเซียนบรรพชนทั้งสาม,จงซานเองย่อมต้องมอบคำมั่นให้กับพวกเขาด้วยเช่นกัน.
ขณะที่การประชุมพูดคุยเกี่ยวกับรายระเอียดทั้งหมดจบ,แม่ทัพกองกำลังที่หนึ่งของต้าเจิ้งก็ก้าวออกมา.
"เรียนเซิ่งหวัง!"หลินเซียวทีเอ่ยปากออกมาในทันที.
"เฉินได้ยินมาว่ากลุ่มของเซิ่งหวังที่ดินแดนขั้วโลกเหนือนั้น,มีเซียนบรรพชนที่ลอบโจมตีหนีมาได้สี่คน,ดินแดนติงหง,เซิ่งหวังติงหง,ดินแดนปิงซา,เซิ่งหวังปิงซาน,ดินแดนเหอสุ่ย,เซิ่งหวังเหอสุ่ย,ดินแดนจื่อปิง,เซิ่งหวังจื่อปิง,สี่ศาลเทวะ,ตอนนี้พวกเขาได้เคลื่อนทัพมาประชิดชายแดนของพวกเราแล้ว,ดูเหมือนว่าคนเหล่านี้จะต้องการโจมตีราชวงศ์ของพวกเรา,คนชั่วเหล่านี้ควรจะถูกกำจัด,หน้าไม่อาย,ที่วางแผนสังหารเซิ่งหวัง,พวกเขาต้องการทะลวงดินแดนของพวกเรานานแล้ว,ต้องการยึดครองราชวงศ์วาสนาของพวกเรา,ต้าเจิ้งของพวกเรานั้นไม่เคยหวาดกลัวพวกเขา,ขอให้เซิ่งหวังตัดสินใจ,พวกเราจะนำทัพเข้าจัดการราชวงศ์ทั้งสี่ในทันที!"หลินเซียวเอ่ย.
ราชวงศ์ทั้งสี่ร่วมมือกันชิงดินแดนอย่างงั้นรึ?
การเคลื่อนทัพของต้าเจิ้งนั้น,ทุกคนได้พูดคุยกันมาก่อนแล้ว,ดูเหมือนนี่เป็นครั้งแรก,ที่หลินเซียวเป็นคนเอ่ยปาก,ซึ่งเพียงแค่เซิ่งหวังตัดสินใจ,กองทัพของต้าเจ้งก็จะเคลื่อนในทันที,เหล่าเสนาธิการที่กำลังรอฟังเงียบๆ.
"อืม!"จงซานพยักหน้ารับอย่างจริงจัง.
การตอบรับของจงซาน,ก็หมายความว่ากำลังจะเปิดสงครามอย่างเป็นทางการแล้ว.
"เฉิน,หลินเซียวร้องขอรับการแต่งตั้งออกไปรบ!"
"เฉิน,เจ้าโส่วเซี่ยงร้องขอรับการแต่งตั้งออกไปรบ!"
"เฉิน,สุ่ยอู๋เหินร้องขอรับการแต่งตั้งออกไปรบ!"
"เฉิน,อี้เหยี่ยนร้องขอรับการแต่งตั้งออกไปรบ!"
"เฉิน,ซูลี่ร้องขอรับการแต่งตั้งออกไปรบ!"
..........................................
..............................
..................
เสียงดังสอดประสานดังขึ้น,เหล่าเสนาธิการต่างก็เสนอตัวออกไปรบอย่างถ้วนหน้า,สงครามที่กำลังจะเริ่มนี้,แน่นอนพวกเขาย่อมไร้ซึ่งลังเล,แสดงความกล้า,ข้าราชบริพารทุกคนต้องการแสดงออกว่าไร้ซึ่งความหวาดกลัว,
ยิ่งเห็นข้าราชบริพารคนอื่นอาสา,พวกเขาก็ไม่กล้านิ่งเฉยแน่นอน,ไม่เช่นนั้นแล้ว,คงจะถูกกล่าวหาว่าเป็นเต่าหัวหด.
ภายในตำหนักซ่างเฉินนั้น,เสียงอาสาออกไปรบที่ดังขึ้นไม่หยุด.
"สุ่ยจิง!"จงซานเอ่ย.
"เฉินอยู่นี่แล้ว!"
"เจ้าจงร่างแถลงการณ์เปิดสงครามกับศาลเทวะทั้งสี่!"จงซานเอ่ย.
"น้อมรับบัญชา!"
"หลินเซียว!"จงซานเอ่ย.
"เฉินอยู่นี่แล้ว!"
"เจ้าเป็นแม่ทัพบัญชาการฝั่งตะวันออก,นำทัพ
300 ล้านคน,เข้าโจมตีพื้นที่สองแห่ง,นำทหารบุกทะลวงศาลเทวะติงหง!"จงซานกล่าวสั่งการ.
"น้อมรับบัญชา!"
"สุ่ยอู๋เหิน,เจ้าเป็นผู้บัญชาการทิศใต้,นำกองกำลัง300
ล้าน,บุกอาณาเขตทิศใต้สองแห่ง,โจมตีศาลเทวะปิงซา!"
"เจ้าโส่วเซี่ยง,เจ้าเป็นผู้บัญชาการทิศตะวันตก,นำกองกำลัง
300 ล้านคน,บุกดินแดนสองเขตภาคตะวันตก,นำทหารยึดครองศาลเทวะเหอสุ่ย!"
"ซูลี่,เจ้าเป็นผู้บัญชาการทิศเหนือ,นำกองกำลังทหาร
300 ล้านคน,บุกทะลวงดินแดนภาคเหนือสองเขต,นำทหารยึดครองศาลเทวะจื่อปิง!"
ซูลี่,ในอดีตก็คือเซียนเซิงลี่ของศาลเทวะไท่ชูนั่นเอง,เขาที่เป็นน้องชายของกงจูเก้าหาง,หลายปีมานี้เขามีความสามารถที่โดดเด่นจนกลายมาเป็นหนึ่งในแม่ทัพของต้าเจิ้ง.
"น้อมรับบัญชา!"
ทว่าในเวลานี้,ทุกคนที่รับรู้แล้วว่ากองกำลังของพวกเขาที่กำลังบุกทะลวงทั้งสี่ทิศ,หลายคนที่สูดหายใจที่เย็นเยือบ,เพราะว่าพวกเขาเข้าใจเจตจำนงของเซิ่งหวัง,แย่งชิงดินแดนของศาลเทวะทั้งสี่เป็นเพียงเรื่องตบตา,เป้าหมายที่แท้จริงก็คือยึดครองพื้นที่แปดแห่งที่อยู่รอบๆ.
บุกทะลวงดินแดนทั้งแปด,เซิ่งหวังที่ต้องการยึดครองทั้งหมด,เปิดสงครามพร้อมกันทั้งแปดดินแดนอย่างงั้นรึ?
ไม่,มีสี่ดินแดนที่บุกพอเป็นพิธี,การต่อสู้ครั้งนี้นั้นจะต้องเปิดพื้นที่ 12 แห่ง?
เปิดสงครามกับดินแดน 12 แห่งพร้อมกัน? บ้าไปแล้ว! เสนาธิการหลายคนที่ไม่ได้รู้รายระเอียดรู้สึกตื่นตระหนักตกใจ,เซิ่งหวังครั้งนี้,ต้องการจะใช้วิธีการที่โหดร้ายอันใด?
"อี้เหยี่ยน!"
"เฉินอยู่นี่แล้ว!"
"เจ้าจะเป็นผู้บัญชากรอยู่ที่นี่,คอยสนับสนุนกองทัพทั้งสี่!"จงซานที่สั่งการอีกครั้ง.
"น้อมรับบัญชา!"
ขณะที่มีขุนนางบางคนที่งงงัน,กับคำสั่งของจงซานที่ราวกับเป็นเรื่องธรรมดาทั่วไป.
ดูเหมือนว่าทัพของต้าเจิ้งกำลังเคลื่อนไหว,ขยายดินแดนภาคเหนืออย่างเป็นทางการแล้ว!
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
ปัจจุบันแปลจบแล้ว 1672 ตอน สนใจติดต่อเข้ากลุ่มลับได้ครับ
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ แปลจบแล้ว.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น