Immortality Chapter 1281 Xiao Wang comes to return with Cheng Hou
Chapter 1281 Xiao Wang comes to return with
Cheng Hou
箫忘前来与程侯归来
เสี่ยวหวังมาถึง,เฉิงโหวกลับมา.
ท้ายที่สุดเหล่าอาวุโสที่ยอมรับกุยเสอ,ทว่าก็ยังแสดงความเป็นปฏิปักษ์กับจงซานเช่นเดิม.
จงซานที่คิดมาเป็นอย่างดีแล้ว,เขาสามารถรอคอยแดนเทวะเผ่าเต่าทมิฬได้,เกี่ยวกับการเข้าร่วมพิธีแต่งตั้งจื่อจุ้นนั้นขาได้ใส่ใจเรื่องนี้นัก.
พิธีแต่งตั้งอย่างเป็นทางการเมื่อจงซานไม่เข้าร่วม,ทำให้อาวุโสหลายคนพ่นลมหายใจยาว,ในเวลาเดียวกันพวกเขาก็คาดหวังในตัวกุยเสอด้วย.
ระหว่างนี้,หนานกงเซิ่งก็นำเหล่าเซียนบรรพชนกลับมา.
"เซิ่งหวัง,หนีไปได้สี่คน! ขอให้เซิ่งหวังลงอาญาด้วย!"หนานกงเซิ่งที่กล่าวตำหนิตัวเอง.
"เซิ่งหวัง,คนทั้งสี่มีทักษะเทวะที่แปลกประหลาด,เรื่องนี้ไม่สามารถโทษเซียนเซิงหนานกงได้,ข้าและคนอื่นเองก็ประมาท!"จินเผิงที่กล่าวออกมาทันที.
"พวกเรามีส่วนที่ผิดด้วยเช่นกัน!"ทุกคนที่กล่าวออกมา.
"หืม?"จงซานที่เผยยิ้มออกมา,"สามารถรั้งเซียนบรรพชนมากมายได้ถึงหนึ่งวัน,และยังสามารถจัดการได้อย่างสมบูรณ์,สังหารเซียนบรรพชนหกคนที่เป็นรากฐานของอาณาเขตอื่น,ข้าควรจะตบรางวัลพวกเจ้าต่างหาก.
"เซิ่งหวังอู๋ติงหนีไปได้!"มีบางคนที่พ่นลมหายใจยาว.
"คนทั้งสี่ที่หนีไปได้ก็ดีเช่นกัน,ในวันข้างหน้า,ต้าเจิ้งนำทัพออกไปจะทำให้พวกเจ้าสามารถสร้างความดีความชอบเพิ่มได้,เมื่อกลับต้าเจิ้ง,ข้าจะประทานรางวัลพวกเจ้า!"จงซานกล่าว.
"รับทราบ!"ทุกคนที่กล่าวออกมาด้วยความพอใจ.
"จินเผิง!"จงซานที่จ้องมองจินเผิงที่แสดงท่าทางตื่นเต้น.
"เฉินอยู่นี่แล้ว!"จินเผิงที่กล่าวออกมาในทันที.
"นำบัตรเชิญนี้ไปยังเผ่าจิง,มอบให้กับประมุขจิงอวิ๋นเทียนเป็นการส่วนตัว."จงซานที่ส่งบัตรเชิญออกไป.
"รับทราบ!"จินเผิงที่ตอบรับในทันที.
........
หลังจากนั้นหลายเดือน.
จากทางทิศใต้ของเผ่าเต่าทมิฬมีร่างห้าร่างที่กำลังบินมา.
ผู้นำที่นำมาดูมาดมั่นน่าเกรงขาม,แววตาที่เผยความเย็นชาเล็กน้อย,ทั้งสองข้างมีสตรีสองคนที่แตกต่างกันคนละรูปแบบ,หนึ่งคือสตรีสวมชุดสีแดงสะพ่ายกระบี่สีดำ,ใบหน้าองอาจเยี่ยงวีระสตรี,อีกคนสวมชุดสีม่วง,ดูบอบบางลึกลับน่าสนใจ.
ผู้ที่นำมาแน่นอนว่าคือแม่ทัพกองกำลังที่สิบ,เสียวหวัง,ส่วนสตรีทั้งสองที่ตามมาก็คือเจี้ยนหงและหรูเหยี่ยน.
ส่วนอีกสองคนเป็นยอดฝีมือชั้นยอดของต้าเจิ้งที่ถูกส่งมาดูแลคนทั้งสาม.
จงซานที่ก้าวออกมาจากห้องโถง,คนทั้งห้าที่มาปรากฏตัวที่ด้านหน้าจงซาน.
"คารวะเซิ่งหวัง!"คนทั้งห้าที่แสดงความเคารพออกมาในทันที.
"ไม่ต้องมากพิธี!"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"พวกเจ้าไปพักรอที่ก่อน,ข้ามีคำพูดต้องการจะเอ่ยกับเสี่ยวหวังตามลำพัง!"จงซานกล่าว.
"รับทราบ!"ทุกคนที่รับคำในทันที.
เจี้ยนหงและหรูเหยียนจ้องมองจงซานด้วยความประหลาดใจ,ทว่าด้วยหน้าที่ของเสี่ยวหวังแล้ว,พวกนางจึงไม่ได้กล่าวสิ่งใด.
จงซานที่นำเสี่ยวหวังก้าวเข้าไปด้านในห้องโถง.
"แอ๊ด!"ประตูห้องโถงที่ปิดสนิทเสียงดัง.
จงซานที่นั่งอยู่บนบัลลังก์มังกร,ขณะที่จ้องมองไปยังเสี่ยวหวัง,"เสี่ยวหวัง,เจ้ารู้ถึงความสำคัญของงานนี้หรือไม่?"
"ครับ,เฉินเข้าใจดี,หากแต่การที่เซิ่งหวังให้เฉินนำภรรยามาด้วยนี้ทำไมอย่างงั้นรึ?"เสี่ยวหวังที่จ้องมองเสี่ยวหวังด้วยความประหลาดใจ.
ข้าราชบริพารคนอื่นๆเมื่อเดินทางมายังข้างนอง,จะให้ครอบครัวของตนอยู่ในสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว,ซึ่งเป็นเหมือนๆกันทุกคน,เหมือนดังโหลวซิงเฉินที่ออกมาด้านนอก,การให้ภรรยาอยู่ในต้าเจิ้ง,ย่อมทำให้จงซานเบาใจได้ว่าโหลวซิงเฉินจะกลับมาต้าเจิ้ง.
ทว่าในครั้งนี้,เขากลับอนุญาตให้นำเจี้ยนหงและหรูเหยี่ยนกลับมาอย่างงั้นรึ?
จงซานที่จ้องมองไปยังเสี่ยวหวังกล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม,"ก่อนที่จะรวมภาคเหนือเป็นปึกแผ่น,หน้าที่ของเจ้านับว่าลำบากมาก,ยากที่จะกลับต้าเจิ้งพบกับภรรยาทั้งสองได้,เจ้าและคนอื่นนั้นต่างกัน,ข้าเชื่อมั่นในเจ้า!"
นับเป็นบุญคุณที่มากล้น,การออกสู่สมรภูมิรบ,สามารถนำครอบครัวมาด้วย,ดูเหมือนว่าต้าเจิ้งจะเป็นแห่งแรก,ที่มอบความไว้วางใจขนาดนี้?
จงซานไม่ได้หวาดกลัวว่าเสี่ยวหวังจะตีจาก,แม้นว่าเขาจะอยู่ห่างต้าเจิ้ง?
จงซานนับว่าเป็นคนที่อาจหาญนัก.
แต่ความจริง,เรื่องนี้ส่งผลต่อเสี่ยวหวังเช่นกัน,"ขอบพระทัยเซิ่งหวัง,เสี่ยวหวังจะไม่ทำให้เซิ่งหวังผิดหวัง!"
"อืม,เรื่องแรกที่ข้าต้องการให้เจ้าทำ,คือทำให้สถานะของกุยเสอในเผ่าเต่าทมิฬมั่นคง,บางที่อาจะมีเวลาไม่มาก,ทำให้เผ่าเต่าทมิฬทั้งหมดภัคดีต่อกุยเสอ,ไม่ให้กุยเสอคิดมากจนฟุ้งซ่าน."จงซานกล่าวอย่างเคร่งขรึม.
"ครับ!"เสี่ยวหวังพยักหน้ารับ.
"เรื่องที่สอง,เผ่าจิง!
ข้าได้ใช้เจดีย์หมื่นกระจกเพื่อที่จะต่อรองกับพวกเขาแล้ว,ห้ามไม่ให้พวกเขาติดต่อกับคนนอก,หลังจากนี้,ข้าจะช่วยเจ้าหลอมประสานขั้นต้อนกับเจดีย์หมื่นกระจก,เพื่อที่จะใช้ในการเคลื่อนไหวควบคุมพวกเขา,หลังจากที่เซียนบรรพชนเผ่าจิง,น้อมกับคำพูดของเจ้าแล้ว,ก็พยายามที่จะโน้มน้าวพวกเขาเข้าร่วมต้าเจิ้ง."จงซานกล่าว.
"รับทราบ!"
"เรื่องที่สาม,ข้าต้องการสร้างอิทธิพลขึ้นในดินแดนขั้วโลกเหนือ,ข้าให้เจ้ารวบรวมคนที่มีความสามารถ,โดยมอบให้เจ้าสามารถสร้างกองกำลังได้หนึ่งพันล้าน,เมื่อต้าเจิ้งบุกภาคเหนือ,ทัพของเจ้าจะเป็นอีกทัพหนึ่งที่ตีกระหนาบลงมาจากด้านบน!"จงซานที่สั่งการ.
"รับทราบ!"เสี่ยวหวังที่เริ่มบันทึกเป้าหมายเอาไว้.
"อืม,งานสามอย่างนี้,ข้าได้มอบหมายให้เซียนบรรพชนสองคนมาคุ้มครองเจ้า,ข้าต้องการให้เจ้าใช้เวลา
15 ปีในภารกิจนี้, 15 ปีหลังจากนั้น,พวกเขาจะกลับต้าเจิ้ง,15 ปีน่าจะเพียงพอ!"จงซานกล่าว.
"ขอบพระทัยเซิ่งหวัง,15
ปีก็เพียงพอ,หากมากกว่า15 ปี,หากข้าไม่สามารถทำให้อาวุโสเผ่าเต่าทมิฬภัคดีคุ้มครองกุยเสอได้,เฉินก็ไม่มีคุณสมบัติที่จะเป็นแม่ทัพของกองกำลังที่สิบต้าเจิ้งแล้ว!"เสี่ยวหวังกล่าวออกมาด้วยความมั่นใจ.
"ดี,ข้าจะช่วยเจ้าหลอมประสานเจดีย์หมื่นกระจกก่อน!"
----------------------------------------------------------
จงซานภายในห้องโถง,แม้นว่าจะมีค่ายกลปกคลุมอย่างดี,ทว่ากลับมีแสงสีขาวที่แผ่ไหลออกมา.
จินเผิง,โหลวซิงเฉิน,หวนจี,เป่ยชิงซือและคนอื่นๆคอยคุ้มกันห้องโถงดังกล่าวด้านนอก.
ในเวลานี้,ที่ด้านนอกห้องโถงมีชายในชุดสีเหลือคนหนึ่ง,ใบหน้าที่มีผิวเหมือนผลึก,ดวงตาเป็นประกายแสดงความคาดหวังอย่างรุนแรง.
"ประมุขเผ่าจิง,โปรดรอก่อนสักพัด,เซิ่งหวังและเซียนเซิงเสี่ยวกำลังปรึกษาหารือกันอยู่,อีกสักพักก็ออกมา!"จินเผิงที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
ประมุขเผ่าจิง,จิงอวิ๋นเทียนที่ขมวดคิ้วไปมาเล็กน้อย,ทว่าก็พยักหน้ารับและถอยออกมาเล็กน้อย.
กับความหวังของเขา,จิงอวิ๋นเทียนย่อมไม่สามารถโอดครวญได้,หลังจากผ่านไปสองชั่วยาม.
"แอดดด!"ประตูตำหนักที่เปิดออกมาเสียงดัง.
สายตาของจิงอวิ๋นเทียนที่จ้องมองเข้าไปด้านใน,จงซาน,และอีกคนหนึ่ง?
เขาคือเสี่ยวหวังอย่างงั้นรึ?
จิงอวิ๋นเทียนที่ได้รับข้อมูลมาจากโลกภายนอกเช่นกัน,ทว่ามีเรื่องของเสี่ยวหวังไม่มากนัก,รู้เพียงว่าเป็นแม่ทัพกองกำลังที่สิบของต้าเจิ้ง,ไม่น่าจะยากที่จะต่อกร.
ข้อมูลที่จิงอวิ๋นเทียนนั้นจำกัดมาก,เพราะว่าหลายปีมานี้,เสี่ยวหวังแทบจะอยู่แต่ในภพหยิน,
ส่วนในภพหยางก็ยากที่จะหาข้อมูลได้,ทว่าหากเขาประมาทเสี่ยวหวัง,แน่นอนว่าต้องกลายเป็นความผิดพลาดใหญ่แน่.
แม้นว่าชื่อเสียงของเสี่ยวหวังนั้นจะไม่สามารถเทียบกับอี้เหยี่ยนได้,ทว่าความสามารถของเขานั้นไม่ได้ด้อยกว่าอี้เหยี่ยนอย่างแน่นอน.
ในภพหยินโลกใบเล็ก,สงครามสุดท้ายหาก,เสี่ยวหวัง,อี้เหยี่ยน,สุ่ยจิง,หลินเซียวและอีกหลายคนที่กลับมาเผชิญหน้ากัน,ต้องใช้เวลาอีกนานเท่าไหร่ถึงจะตัดสินชัดชนะพ่ายแพ้ได้,หากไมเพราะว่าจงซานเป็นการจัดการ,สงครามสุดท้าย,ท้ายที่สุดผลลัพธ์ไม่มีใครกล้าคาดเดาแม้แต่น้อย.
เหล่าสุดยอดกุนซือในต้าเจิ้ง,เสียวหวังสามารถนับเป็นคนหนึ่งได้อย่างแน่นอน.
"ผู้นำเผ่าจิง,มาๆ,ข้าจะแนะนำข้าราชบริพารของข้าให้เจ้าได้รู้จัก,นี่คือเสี่ยวหวัง,หลังจากที่ข้าจากไปแล้ว,เขาจะอยู่ในดินแดนเต่าทมิฬ,เจดีย์หมื่นกระจกนั้นอยู่ในมือของเขาแล้ว,จากนี้ความปลอดภัยของเสี่ยวหวังคงต้องพึ่งเผ่าจิงแล้ว!"จงซานกล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"เซียนเซิงเสี่ยว?
เสียมารยาทแล้ว."จิงอวิ๋นเทียนที่กล่าวออกมาด้วยความสุภาพ.
แววตาของจิงอวิ๋นเทียนที่จ้องมองไปยังร่างเสี่ยวหวัง,เหมือนว่าเขาต้องการยืนยันเกี่ยวกับเจดีย์หมื่นกระจกอยู่ในมือของเสี่ยวหวังจริงหรือไม่.
"เสี่ยวหวัง,ดูเหมือนว่าผู้นำเผ่าจิงจะยังไม่เชื่อเจ้า,ใหนๆเจ้าลองแสดงเจดีย์หมื่นกระจกให้เขาได้เห็นสักหน่อย!"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"ครับ!"เสี่ยวหวังพยักหน้ารับ.
จากนั้นเสี่ยวหวังที่สะบัดยื่นมือออกไป,ที่ฝ่ามือของเขาทันใดนั้นก็ปรากฏเจดีย์หลากสีส่องประกายระยิบระยับขึ้นมาในทันที.
ประกายแสงที่ส่องประกายวับวาวทำให้จิงอวิ๋นเทียนตื่นเต้นดีใจ,ถึงกับเผลอยื่นมือออกไป.
"วูซซซซ!"จินเผิงที่ยื่นมือขึ้นไปขวางจิงอวิ๋นเทียนในทันที.
จิงอวิ๋นเทียนที่ขมวดคิ้วไปมา,จากนั้นก็สูดหายใจลึกหายใจหอบแฮกๆ,เผยใบหน้าที่ฝืนยิ้มออกมา,ต้องไม่ลืมว่าเจดีย์หมื่นกระจกเวลานี้ยังไม่ใช่ของเขา.
"เซิ่งหวังจงที่ให้ส่งบัตรเชิญมาให้ข้า!"จิงอวิ๋นเทียนที่กล่าวออกมาในทันที.
"เกี่ยวกับความปลอดภัยของเสี่ยวหวัง...?"จงซานที่จ้องมองไปยังจิงอวิ๋นเทียน.
"เซิ่งหวังจงโปรดวางใจเกี่ยวกับอาวุโสเผ่าจิงของข้า,กลับไปข้าจะส่งมาคุ้มกันเซียนเซิงเสี่ยว!"จิงอวิ๋นเทียนที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึมในทันที.
เจดีย์หมื่นกระจกพวกเขาไม่มีทางที่จะปล่อยให้หลุดมือไปอีก,ดังนั้นความปลอดภัยของเสี่ยวหวังย่อมเป็นเรื่องสำคัญ.
"ดีเลย,เช่นนั้น,ข้าคงไม่จำเป็นต้องกังวลอีก!"จงซานที่พยักหน้าเผยยิ้ม.
เป้าหมายของจงซานนั้นสำเร็จเรียบร้อย,รากฐานของเผ่า,ที่จริงก็คือเหล่าอาวุโส,ตราบเท่าที่สามารถติดต่อสัมผัสกับเสี่ยวหวัง,หลังจากนี้เสี่ยวหวังย่อมมีวิธีการในการชักจูงพวกเขา.
เสี่ยวหวังที่จ้องมองจิงอวิ๋นเทียน,ท้ายที่สุดก็ไม่ได้กล่าวอะไรทำเพียงแค่พยักหน้าเท่านั้น,เขายังมีเวลาอีกมากที่จะพูดคุย.
จงซานที่กำลังจะกล่าวอะไรบางอย่าง,ทันใดนั้น,ดวงตาของจงซานที่ดวงตาหดเกร็ง.
ขณะที่จงซานเปลี่ยนเป็นจริงจัง,ทุกคนต่างก็ขมวดคิ้วไปมาทันทีเช่นกัน,จากนั้นทุกคนที่จ้องมองไปยังทิศทางเสาสวรรค์ทั้งสี่พร้อมๆกัน.
เหล่าอาวุโสเผ่าเต่าทมิฬเองก็ปรากฏตัวออกมาเช่นกัน.
"เป้าเหว่ย,หมางเฉา,คุ้มกันเสียวหวัง"จงซานที่จ้องมองไปยังเซียนบรรพชนทั้งสองที่คุ้มกันเสียวหวังมา.
เซียนบรรพชนทั้งสองนั้นเป็นคนที่เซิ่งกงเป้านำมายังต้าเจิ้งในอดีต,พวกเขาในเวลานี้เต็มไปด้วยความเคารพต่อต้าเจิ้งเป็นอย่างมาก,"ครับ,เซิ่งหวัง!"
จงซานที่บินตรงไปยังลานใจกลางเผ่าเต่าทมิฬ.
เป่ยชิงซือ,หวนจี,จินเผิง,และคนอื่นๆที่บินตามไปในทันที.
พริบตาเดียวบนลานเสาสวรรค์ทั้งสี่ที่อยู่ไกลออกไป,แม้นว่าจะมีอาวุโสหลายคนที่ต่อต้านจงซาน,ทว่าจงซานยังจัดการธุระไม่เสร็จ,พวกเขาเองก็ไม่ได้มาสร้างปัญหาใดๆกับจงซานเช่นกัน.
ที่ด้านล่างเสาสวรรค์,จงซานที่เงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้า.
เขาที่เห็นปากทางเข้าโลกปิศาจสวรรค์กำลังเปิดออก,ปรากฏเทียนเต๋าเส้นหนึ่งเกิดขึ้น.
นี่คือเทียนไม,ซิง!
เทียนไมปรากฏขึ้นที่ใจกลางระหว่างเสาสวรรค์ทั้งสี่,เป็นปากทางเข้าที่เชื่อมต่อโลกปิศาจสวรรค์.
"เซิ่งหวัง,เป็นเฉิงโห่ว,เฉิงโห่วกำลังออกมา!"จินเผิงที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
จงซานที่ไม่ได้กล่าวสิ่งใด,ทว่ายังคงจ้องมองอย่างจริงจัง.
"วูซซซซซ!"
เทียนไมซิงที่ปรากฏขึ้น,ก่อนที่จะสลายหายไป.
จงซานที่ดวงตาหดเกร็ง,เพราะว่าบัวหงหลวนเทียนของจงซานเวลานี้เริ่มเกิดการเปลี่ยนแปลง.
บัวหงหลวนที่หน้าผาก,ในบ่อสีชมพู,มันได้กลายเป็นสีน้ำเงินทั้งหมด.
นิมิตร้าย?
และยังเป็นนิมิตที่ร้ายแรงมาก,ในเวลานี้มันแทบเปลี่ยนเป็นสีน้ำเงินจนทั้งหมด!
เกี่ยวกับความร้ายแรงของนิมิตร้ายนั้น,ยิ่งบัวหงหลวนมีความเข้มมากเท่าไหร่,วิกฤติที่ต้องเผชิญยิ่งมากขึ้นเท่านั้น! ก่อนหน้านี้ขณะเผชิญหน้ากับจวงจื่อ,บัวหงหลวนยังไม่เปลี่ยนสีแม้แต่น้อย.
จงซานที่เติบโตขึ้นมา,จึงมีคนน้อยมากที่จะสามารถข่มขู่จงซาน,นิมิตร้าย,ไม่คิดว่ามันจะปรากฏขึ้นซึ่งผ่านมานานเท่าไหร่แล้วกัน.
ไม่จำเป็นต้องคาดเดาอะไร,คนที่ทำให้เกิดนิมิตร้ายนั้นมาจากชายในชุดสีม่วงที่เพิ่งออกมาจากโลกปิศาจสวรรค์ในเวลานี้,เขาที่กำลังลอยอยู่บนอากาศ,ใบหน้าที่ดุร้ายกำลังจ้องมองลงมาด้านหลัง,เขาคือปราชญ์เทพลำดับหนึ่งของโลกหล้า,เฉิงโห่ว!
เมื่อเร็วๆนี้,จงซานยังไม่ต้องการไปจากแดนเทวะเผ่าเต่าทมิฬ,เป้าหมายส่วนหนึ่งก็เกี่ยวข้องกับเฉิงโห่วนั่นเอง.
เขามั่นใจว่า,เฉิงโห่วจะต้องปรากฏตัวอย่างแน่นอน.
"จงซาน? นี่เจ้ายังไม่ตายอยู่อีกรึ?"ข้างๆเสาสวรรค์,เฉิงโห่วจ้องมองจงซานด้วยความไม่พอใจ.
"โชคของข้ายังคงดีอยู่,เช่นนั้นจะตายง่ายๆได้อย่างไร?
ข้าเองก็ต้องการเห็นวิธีที่ร้ายกาจของปราชญ์เทพลำดับหนึ่ง,ที่เข้าไปในโลกปิศาจสวรรค์,กลายเป็นปลาที่ได้ลงสู่ทะเล,สามารถตะเวนเดินทางไปมาราวกับกลับบ้านเกิด!"จงซานที่เผยยิ้มออกมา,จากนั้นก็จ้องมองดวงตาของเฉิงที่เวลานี้กำลังจ้องเขม็งกลับมา.
หวนจีได้บอกว่าเฉิงโหวหายไปในโลกปิศาจสวรรค์,จงซานที่คิดต่างจากนาง,คำพูดดังกล่าวนั้นจึงเป็นการเอ่ยเพื่อหยั่งเชิงเขาโดยเฉพาะ,ทว่ากลับทำให้จงซานผิดหวัง,เฉิงโหวไม่ได้เผยอะไรออกมา,ดูเหมือนว่าเขาจะซ่อนมันเอาไว้ได้อย่างลึกล้ำ,บางที่สิ่งที่เขาคาดเดานั้นอาจจะไม่ได้ถูกทั้งหมด,ทว่าความสงสัยของจงซานเองก็ยังไม่หายไปทั้งหมดแต่อย่างใดเช่นกัน.
Chapter 1281 Xiao Wang comes to return with
Cheng Hou
箫忘前来与程侯归来
เสี่ยวหวังมาถึง,เฉิงโหวกลับมา.
ท้ายที่สุดเหล่าอาวุโสที่ยอมรับกุยเสอ,ทว่าก็ยังแสดงความเป็นปฏิปักษ์กับจงซานเช่นเดิม.
จงซานที่คิดมาเป็นอย่างดีแล้ว,เขาสามารถรอคอยแดนเทวะเผ่าเต่าทมิฬได้,เกี่ยวกับการเข้าร่วมพิธีแต่งตั้งจื่อจุ้นนั้นขาได้ใส่ใจเรื่องนี้นัก.
พิธีแต่งตั้งอย่างเป็นทางการเมื่อจงซานไม่เข้าร่วม,ทำให้อาวุโสหลายคนพ่นลมหายใจยาว,ในเวลาเดียวกันพวกเขาก็คาดหวังในตัวกุยเสอด้วย.
ระหว่างนี้,หนานกงเซิ่งก็นำเหล่าเซียนบรรพชนกลับมา.
"เซิ่งหวัง,หนีไปได้สี่คน! ขอให้เซิ่งหวังลงอาญาด้วย!"หนานกงเซิ่งที่กล่าวตำหนิตัวเอง.
"เซิ่งหวัง,คนทั้งสี่มีทักษะเทวะที่แปลกประหลาด,เรื่องนี้ไม่สามารถโทษเซียนเซิงหนานกงได้,ข้าและคนอื่นเองก็ประมาท!"จินเผิงที่กล่าวออกมาทันที.
"พวกเรามีส่วนที่ผิดด้วยเช่นกัน!"ทุกคนที่กล่าวออกมา.
"หืม?"จงซานที่เผยยิ้มออกมา,"สามารถรั้งเซียนบรรพชนมากมายได้ถึงหนึ่งวัน,และยังสามารถจัดการได้อย่างสมบูรณ์,สังหารเซียนบรรพชนหกคนที่เป็นรากฐานของอาณาเขตอื่น,ข้าควรจะตบรางวัลพวกเจ้าต่างหาก.
"เซิ่งหวังอู๋ติงหนีไปได้!"มีบางคนที่พ่นลมหายใจยาว.
"คนทั้งสี่ที่หนีไปได้ก็ดีเช่นกัน,ในวันข้างหน้า,ต้าเจิ้งนำทัพออกไปจะทำให้พวกเจ้าสามารถสร้างความดีความชอบเพิ่มได้,เมื่อกลับต้าเจิ้ง,ข้าจะประทานรางวัลพวกเจ้า!"จงซานกล่าว.
"รับทราบ!"ทุกคนที่กล่าวออกมาด้วยความพอใจ.
"จินเผิง!"จงซานที่จ้องมองจินเผิงที่แสดงท่าทางตื่นเต้น.
"เฉินอยู่นี่แล้ว!"จินเผิงที่กล่าวออกมาในทันที.
"นำบัตรเชิญนี้ไปยังเผ่าจิง,มอบให้กับประมุขจิงอวิ๋นเทียนเป็นการส่วนตัว."จงซานที่ส่งบัตรเชิญออกไป.
"รับทราบ!"จินเผิงที่ตอบรับในทันที.
........
หลังจากนั้นหลายเดือน.
จากทางทิศใต้ของเผ่าเต่าทมิฬมีร่างห้าร่างที่กำลังบินมา.
ผู้นำที่นำมาดูมาดมั่นน่าเกรงขาม,แววตาที่เผยความเย็นชาเล็กน้อย,ทั้งสองข้างมีสตรีสองคนที่แตกต่างกันคนละรูปแบบ,หนึ่งคือสตรีสวมชุดสีแดงสะพ่ายกระบี่สีดำ,ใบหน้าองอาจเยี่ยงวีระสตรี,อีกคนสวมชุดสีม่วง,ดูบอบบางลึกลับน่าสนใจ.
ผู้ที่นำมาแน่นอนว่าคือแม่ทัพกองกำลังที่สิบ,เสียวหวัง,ส่วนสตรีทั้งสองที่ตามมาก็คือเจี้ยนหงและหรูเหยี่ยน.
ส่วนอีกสองคนเป็นยอดฝีมือชั้นยอดของต้าเจิ้งที่ถูกส่งมาดูแลคนทั้งสาม.
จงซานที่ก้าวออกมาจากห้องโถง,คนทั้งห้าที่มาปรากฏตัวที่ด้านหน้าจงซาน.
"คารวะเซิ่งหวัง!"คนทั้งห้าที่แสดงความเคารพออกมาในทันที.
"ไม่ต้องมากพิธี!"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"พวกเจ้าไปพักรอที่ก่อน,ข้ามีคำพูดต้องการจะเอ่ยกับเสี่ยวหวังตามลำพัง!"จงซานกล่าว.
"รับทราบ!"ทุกคนที่รับคำในทันที.
เจี้ยนหงและหรูเหยียนจ้องมองจงซานด้วยความประหลาดใจ,ทว่าด้วยหน้าที่ของเสี่ยวหวังแล้ว,พวกนางจึงไม่ได้กล่าวสิ่งใด.
จงซานที่นำเสี่ยวหวังก้าวเข้าไปด้านในห้องโถง.
"แอ๊ด!"ประตูห้องโถงที่ปิดสนิทเสียงดัง.
จงซานที่นั่งอยู่บนบัลลังก์มังกร,ขณะที่จ้องมองไปยังเสี่ยวหวัง,"เสี่ยวหวัง,เจ้ารู้ถึงความสำคัญของงานนี้หรือไม่?"
"ครับ,เฉินเข้าใจดี,หากแต่การที่เซิ่งหวังให้เฉินนำภรรยามาด้วยนี้ทำไมอย่างงั้นรึ?"เสี่ยวหวังที่จ้องมองเสี่ยวหวังด้วยความประหลาดใจ.
ข้าราชบริพารคนอื่นๆเมื่อเดินทางมายังข้างนอง,จะให้ครอบครัวของตนอยู่ในสวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว,ซึ่งเป็นเหมือนๆกันทุกคน,เหมือนดังโหลวซิงเฉินที่ออกมาด้านนอก,การให้ภรรยาอยู่ในต้าเจิ้ง,ย่อมทำให้จงซานเบาใจได้ว่าโหลวซิงเฉินจะกลับมาต้าเจิ้ง.
ทว่าในครั้งนี้,เขากลับอนุญาตให้นำเจี้ยนหงและหรูเหยี่ยนกลับมาอย่างงั้นรึ?
จงซานที่จ้องมองไปยังเสี่ยวหวังกล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม,"ก่อนที่จะรวมภาคเหนือเป็นปึกแผ่น,หน้าที่ของเจ้านับว่าลำบากมาก,ยากที่จะกลับต้าเจิ้งพบกับภรรยาทั้งสองได้,เจ้าและคนอื่นนั้นต่างกัน,ข้าเชื่อมั่นในเจ้า!"
นับเป็นบุญคุณที่มากล้น,การออกสู่สมรภูมิรบ,สามารถนำครอบครัวมาด้วย,ดูเหมือนว่าต้าเจิ้งจะเป็นแห่งแรก,ที่มอบความไว้วางใจขนาดนี้?
จงซานไม่ได้หวาดกลัวว่าเสี่ยวหวังจะตีจาก,แม้นว่าเขาจะอยู่ห่างต้าเจิ้ง?
จงซานนับว่าเป็นคนที่อาจหาญนัก.
แต่ความจริง,เรื่องนี้ส่งผลต่อเสี่ยวหวังเช่นกัน,"ขอบพระทัยเซิ่งหวัง,เสี่ยวหวังจะไม่ทำให้เซิ่งหวังผิดหวัง!"
"อืม,เรื่องแรกที่ข้าต้องการให้เจ้าทำ,คือทำให้สถานะของกุยเสอในเผ่าเต่าทมิฬมั่นคง,บางที่อาจะมีเวลาไม่มาก,ทำให้เผ่าเต่าทมิฬทั้งหมดภัคดีต่อกุยเสอ,ไม่ให้กุยเสอคิดมากจนฟุ้งซ่าน."จงซานกล่าวอย่างเคร่งขรึม.
"ครับ!"เสี่ยวหวังพยักหน้ารับ.
"เรื่องที่สอง,เผ่าจิง!
ข้าได้ใช้เจดีย์หมื่นกระจกเพื่อที่จะต่อรองกับพวกเขาแล้ว,ห้ามไม่ให้พวกเขาติดต่อกับคนนอก,หลังจากนี้,ข้าจะช่วยเจ้าหลอมประสานขั้นต้อนกับเจดีย์หมื่นกระจก,เพื่อที่จะใช้ในการเคลื่อนไหวควบคุมพวกเขา,หลังจากที่เซียนบรรพชนเผ่าจิง,น้อมกับคำพูดของเจ้าแล้ว,ก็พยายามที่จะโน้มน้าวพวกเขาเข้าร่วมต้าเจิ้ง."จงซานกล่าว.
"รับทราบ!"
"เรื่องที่สาม,ข้าต้องการสร้างอิทธิพลขึ้นในดินแดนขั้วโลกเหนือ,ข้าให้เจ้ารวบรวมคนที่มีความสามารถ,โดยมอบให้เจ้าสามารถสร้างกองกำลังได้หนึ่งพันล้าน,เมื่อต้าเจิ้งบุกภาคเหนือ,ทัพของเจ้าจะเป็นอีกทัพหนึ่งที่ตีกระหนาบลงมาจากด้านบน!"จงซานที่สั่งการ.
"รับทราบ!"เสี่ยวหวังที่เริ่มบันทึกเป้าหมายเอาไว้.
"อืม,งานสามอย่างนี้,ข้าได้มอบหมายให้เซียนบรรพชนสองคนมาคุ้มครองเจ้า,ข้าต้องการให้เจ้าใช้เวลา
15 ปีในภารกิจนี้, 15 ปีหลังจากนั้น,พวกเขาจะกลับต้าเจิ้ง,15 ปีน่าจะเพียงพอ!"จงซานกล่าว.
"ขอบพระทัยเซิ่งหวัง,15
ปีก็เพียงพอ,หากมากกว่า15 ปี,หากข้าไม่สามารถทำให้อาวุโสเผ่าเต่าทมิฬภัคดีคุ้มครองกุยเสอได้,เฉินก็ไม่มีคุณสมบัติที่จะเป็นแม่ทัพของกองกำลังที่สิบต้าเจิ้งแล้ว!"เสี่ยวหวังกล่าวออกมาด้วยความมั่นใจ.
"ดี,ข้าจะช่วยเจ้าหลอมประสานเจดีย์หมื่นกระจกก่อน!"
----------------------------------------------------------
จงซานภายในห้องโถง,แม้นว่าจะมีค่ายกลปกคลุมอย่างดี,ทว่ากลับมีแสงสีขาวที่แผ่ไหลออกมา.
จินเผิง,โหลวซิงเฉิน,หวนจี,เป่ยชิงซือและคนอื่นๆคอยคุ้มกันห้องโถงดังกล่าวด้านนอก.
ในเวลานี้,ที่ด้านนอกห้องโถงมีชายในชุดสีเหลือคนหนึ่ง,ใบหน้าที่มีผิวเหมือนผลึก,ดวงตาเป็นประกายแสดงความคาดหวังอย่างรุนแรง.
"ประมุขเผ่าจิง,โปรดรอก่อนสักพัด,เซิ่งหวังและเซียนเซิงเสี่ยวกำลังปรึกษาหารือกันอยู่,อีกสักพักก็ออกมา!"จินเผิงที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
ประมุขเผ่าจิง,จิงอวิ๋นเทียนที่ขมวดคิ้วไปมาเล็กน้อย,ทว่าก็พยักหน้ารับและถอยออกมาเล็กน้อย.
กับความหวังของเขา,จิงอวิ๋นเทียนย่อมไม่สามารถโอดครวญได้,หลังจากผ่านไปสองชั่วยาม.
"แอดดด!"ประตูตำหนักที่เปิดออกมาเสียงดัง.
สายตาของจิงอวิ๋นเทียนที่จ้องมองเข้าไปด้านใน,จงซาน,และอีกคนหนึ่ง?
เขาคือเสี่ยวหวังอย่างงั้นรึ?
จิงอวิ๋นเทียนที่ได้รับข้อมูลมาจากโลกภายนอกเช่นกัน,ทว่ามีเรื่องของเสี่ยวหวังไม่มากนัก,รู้เพียงว่าเป็นแม่ทัพกองกำลังที่สิบของต้าเจิ้ง,ไม่น่าจะยากที่จะต่อกร.
ข้อมูลที่จิงอวิ๋นเทียนนั้นจำกัดมาก,เพราะว่าหลายปีมานี้,เสี่ยวหวังแทบจะอยู่แต่ในภพหยิน,
ส่วนในภพหยางก็ยากที่จะหาข้อมูลได้,ทว่าหากเขาประมาทเสี่ยวหวัง,แน่นอนว่าต้องกลายเป็นความผิดพลาดใหญ่แน่.
แม้นว่าชื่อเสียงของเสี่ยวหวังนั้นจะไม่สามารถเทียบกับอี้เหยี่ยนได้,ทว่าความสามารถของเขานั้นไม่ได้ด้อยกว่าอี้เหยี่ยนอย่างแน่นอน.
ในภพหยินโลกใบเล็ก,สงครามสุดท้ายหาก,เสี่ยวหวัง,อี้เหยี่ยน,สุ่ยจิง,หลินเซียวและอีกหลายคนที่กลับมาเผชิญหน้ากัน,ต้องใช้เวลาอีกนานเท่าไหร่ถึงจะตัดสินชัดชนะพ่ายแพ้ได้,หากไมเพราะว่าจงซานเป็นการจัดการ,สงครามสุดท้าย,ท้ายที่สุดผลลัพธ์ไม่มีใครกล้าคาดเดาแม้แต่น้อย.
เหล่าสุดยอดกุนซือในต้าเจิ้ง,เสียวหวังสามารถนับเป็นคนหนึ่งได้อย่างแน่นอน.
"ผู้นำเผ่าจิง,มาๆ,ข้าจะแนะนำข้าราชบริพารของข้าให้เจ้าได้รู้จัก,นี่คือเสี่ยวหวัง,หลังจากที่ข้าจากไปแล้ว,เขาจะอยู่ในดินแดนเต่าทมิฬ,เจดีย์หมื่นกระจกนั้นอยู่ในมือของเขาแล้ว,จากนี้ความปลอดภัยของเสี่ยวหวังคงต้องพึ่งเผ่าจิงแล้ว!"จงซานกล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"เซียนเซิงเสี่ยว?
เสียมารยาทแล้ว."จิงอวิ๋นเทียนที่กล่าวออกมาด้วยความสุภาพ.
แววตาของจิงอวิ๋นเทียนที่จ้องมองไปยังร่างเสี่ยวหวัง,เหมือนว่าเขาต้องการยืนยันเกี่ยวกับเจดีย์หมื่นกระจกอยู่ในมือของเสี่ยวหวังจริงหรือไม่.
"เสี่ยวหวัง,ดูเหมือนว่าผู้นำเผ่าจิงจะยังไม่เชื่อเจ้า,ใหนๆเจ้าลองแสดงเจดีย์หมื่นกระจกให้เขาได้เห็นสักหน่อย!"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"ครับ!"เสี่ยวหวังพยักหน้ารับ.
จากนั้นเสี่ยวหวังที่สะบัดยื่นมือออกไป,ที่ฝ่ามือของเขาทันใดนั้นก็ปรากฏเจดีย์หลากสีส่องประกายระยิบระยับขึ้นมาในทันที.
ประกายแสงที่ส่องประกายวับวาวทำให้จิงอวิ๋นเทียนตื่นเต้นดีใจ,ถึงกับเผลอยื่นมือออกไป.
"วูซซซซ!"จินเผิงที่ยื่นมือขึ้นไปขวางจิงอวิ๋นเทียนในทันที.
จิงอวิ๋นเทียนที่ขมวดคิ้วไปมา,จากนั้นก็สูดหายใจลึกหายใจหอบแฮกๆ,เผยใบหน้าที่ฝืนยิ้มออกมา,ต้องไม่ลืมว่าเจดีย์หมื่นกระจกเวลานี้ยังไม่ใช่ของเขา.
"เซิ่งหวังจงที่ให้ส่งบัตรเชิญมาให้ข้า!"จิงอวิ๋นเทียนที่กล่าวออกมาในทันที.
"เกี่ยวกับความปลอดภัยของเสี่ยวหวัง...?"จงซานที่จ้องมองไปยังจิงอวิ๋นเทียน.
"เซิ่งหวังจงโปรดวางใจเกี่ยวกับอาวุโสเผ่าจิงของข้า,กลับไปข้าจะส่งมาคุ้มกันเซียนเซิงเสี่ยว!"จิงอวิ๋นเทียนที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึมในทันที.
เจดีย์หมื่นกระจกพวกเขาไม่มีทางที่จะปล่อยให้หลุดมือไปอีก,ดังนั้นความปลอดภัยของเสี่ยวหวังย่อมเป็นเรื่องสำคัญ.
"ดีเลย,เช่นนั้น,ข้าคงไม่จำเป็นต้องกังวลอีก!"จงซานที่พยักหน้าเผยยิ้ม.
เป้าหมายของจงซานนั้นสำเร็จเรียบร้อย,รากฐานของเผ่า,ที่จริงก็คือเหล่าอาวุโส,ตราบเท่าที่สามารถติดต่อสัมผัสกับเสี่ยวหวัง,หลังจากนี้เสี่ยวหวังย่อมมีวิธีการในการชักจูงพวกเขา.
เสี่ยวหวังที่จ้องมองจิงอวิ๋นเทียน,ท้ายที่สุดก็ไม่ได้กล่าวอะไรทำเพียงแค่พยักหน้าเท่านั้น,เขายังมีเวลาอีกมากที่จะพูดคุย.
จงซานที่กำลังจะกล่าวอะไรบางอย่าง,ทันใดนั้น,ดวงตาของจงซานที่ดวงตาหดเกร็ง.
ขณะที่จงซานเปลี่ยนเป็นจริงจัง,ทุกคนต่างก็ขมวดคิ้วไปมาทันทีเช่นกัน,จากนั้นทุกคนที่จ้องมองไปยังทิศทางเสาสวรรค์ทั้งสี่พร้อมๆกัน.
เหล่าอาวุโสเผ่าเต่าทมิฬเองก็ปรากฏตัวออกมาเช่นกัน.
"เป้าเหว่ย,หมางเฉา,คุ้มกันเสียวหวัง"จงซานที่จ้องมองไปยังเซียนบรรพชนทั้งสองที่คุ้มกันเสียวหวังมา.
เซียนบรรพชนทั้งสองนั้นเป็นคนที่เซิ่งกงเป้านำมายังต้าเจิ้งในอดีต,พวกเขาในเวลานี้เต็มไปด้วยความเคารพต่อต้าเจิ้งเป็นอย่างมาก,"ครับ,เซิ่งหวัง!"
จงซานที่บินตรงไปยังลานใจกลางเผ่าเต่าทมิฬ.
เป่ยชิงซือ,หวนจี,จินเผิง,และคนอื่นๆที่บินตามไปในทันที.
พริบตาเดียวบนลานเสาสวรรค์ทั้งสี่ที่อยู่ไกลออกไป,แม้นว่าจะมีอาวุโสหลายคนที่ต่อต้านจงซาน,ทว่าจงซานยังจัดการธุระไม่เสร็จ,พวกเขาเองก็ไม่ได้มาสร้างปัญหาใดๆกับจงซานเช่นกัน.
ที่ด้านล่างเสาสวรรค์,จงซานที่เงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้า.
เขาที่เห็นปากทางเข้าโลกปิศาจสวรรค์กำลังเปิดออก,ปรากฏเทียนเต๋าเส้นหนึ่งเกิดขึ้น.
นี่คือเทียนไม,ซิง!
เทียนไมปรากฏขึ้นที่ใจกลางระหว่างเสาสวรรค์ทั้งสี่,เป็นปากทางเข้าที่เชื่อมต่อโลกปิศาจสวรรค์.
"เซิ่งหวัง,เป็นเฉิงโห่ว,เฉิงโห่วกำลังออกมา!"จินเผิงที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
จงซานที่ไม่ได้กล่าวสิ่งใด,ทว่ายังคงจ้องมองอย่างจริงจัง.
"วูซซซซซ!"
เทียนไมซิงที่ปรากฏขึ้น,ก่อนที่จะสลายหายไป.
จงซานที่ดวงตาหดเกร็ง,เพราะว่าบัวหงหลวนเทียนของจงซานเวลานี้เริ่มเกิดการเปลี่ยนแปลง.
บัวหงหลวนที่หน้าผาก,ในบ่อสีชมพู,มันได้กลายเป็นสีน้ำเงินทั้งหมด.
นิมิตร้าย?
และยังเป็นนิมิตที่ร้ายแรงมาก,ในเวลานี้มันแทบเปลี่ยนเป็นสีน้ำเงินจนทั้งหมด!
เกี่ยวกับความร้ายแรงของนิมิตร้ายนั้น,ยิ่งบัวหงหลวนมีความเข้มมากเท่าไหร่,วิกฤติที่ต้องเผชิญยิ่งมากขึ้นเท่านั้น! ก่อนหน้านี้ขณะเผชิญหน้ากับจวงจื่อ,บัวหงหลวนยังไม่เปลี่ยนสีแม้แต่น้อย.
จงซานที่เติบโตขึ้นมา,จึงมีคนน้อยมากที่จะสามารถข่มขู่จงซาน,นิมิตร้าย,ไม่คิดว่ามันจะปรากฏขึ้นซึ่งผ่านมานานเท่าไหร่แล้วกัน.
ไม่จำเป็นต้องคาดเดาอะไร,คนที่ทำให้เกิดนิมิตร้ายนั้นมาจากชายในชุดสีม่วงที่เพิ่งออกมาจากโลกปิศาจสวรรค์ในเวลานี้,เขาที่กำลังลอยอยู่บนอากาศ,ใบหน้าที่ดุร้ายกำลังจ้องมองลงมาด้านหลัง,เขาคือปราชญ์เทพลำดับหนึ่งของโลกหล้า,เฉิงโห่ว!
เมื่อเร็วๆนี้,จงซานยังไม่ต้องการไปจากแดนเทวะเผ่าเต่าทมิฬ,เป้าหมายส่วนหนึ่งก็เกี่ยวข้องกับเฉิงโห่วนั่นเอง.
เขามั่นใจว่า,เฉิงโห่วจะต้องปรากฏตัวอย่างแน่นอน.
"จงซาน? นี่เจ้ายังไม่ตายอยู่อีกรึ?"ข้างๆเสาสวรรค์,เฉิงโห่วจ้องมองจงซานด้วยความไม่พอใจ.
"โชคของข้ายังคงดีอยู่,เช่นนั้นจะตายง่ายๆได้อย่างไร?
ข้าเองก็ต้องการเห็นวิธีที่ร้ายกาจของปราชญ์เทพลำดับหนึ่ง,ที่เข้าไปในโลกปิศาจสวรรค์,กลายเป็นปลาที่ได้ลงสู่ทะเล,สามารถตะเวนเดินทางไปมาราวกับกลับบ้านเกิด!"จงซานที่เผยยิ้มออกมา,จากนั้นก็จ้องมองดวงตาของเฉิงที่เวลานี้กำลังจ้องเขม็งกลับมา.
หวนจีได้บอกว่าเฉิงโหวหายไปในโลกปิศาจสวรรค์,จงซานที่คิดต่างจากนาง,คำพูดดังกล่าวนั้นจึงเป็นการเอ่ยเพื่อหยั่งเชิงเขาโดยเฉพาะ,ทว่ากลับทำให้จงซานผิดหวัง,เฉิงโหวไม่ได้เผยอะไรออกมา,ดูเหมือนว่าเขาจะซ่อนมันเอาไว้ได้อย่างลึกล้ำ,บางที่สิ่งที่เขาคาดเดานั้นอาจจะไม่ได้ถูกทั้งหมด,ทว่าความสงสัยของจงซานเองก็ยังไม่หายไปทั้งหมดแต่อย่างใดเช่นกัน.
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
ปัจจุบันแปลจบแล้ว 1672 ตอน สนใจติดต่อเข้ากลุ่มลับได้ครับ
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ แปลจบแล้ว.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น