Immortality Chapter 1280 Receives Black Tortoise Clan
Chapter 1280 Receives Black Tortoise Clan
收玄武族
รับเผ่าเต่าทมิฬ.
แดนเทวะเผ่าเต่าทมิฬเวลานี้พังทลายเสียหายจากการต่อสู้,ทว่ามีหนึ่งตำหนักที่ถูกนำออกมา.
เป่ยชิงซือและเหล่าศิษย์ตำหนักเทพเหมันตร์,หวนจีที่กำลังล้อมกรอบปกป้องตำหนักดังกล่าว,เป็นตำหนักของจงซานที่เข้าไปด้านใน.
แปดหางสวรรค์แห่งจุดจบที่กลืนศพบรรพชนรุ่นแรก,ที่เรียกว่าบรรพชนเต่าทมิฬนั้น,เพราะว่าเต่าทมิฬตนนี้เกิดจากฟ้าดิน,เป็นสายโลหิตลำดับหนึ่ง,จากยุคสมัยที่เก่าแก่,ในยุคเดียวกับผ่านกู่,แม้แต่หงจวินเองยังมีอายุน้อยกว่าเขา.
ขาสีข้างที่ใช้ค้ำยันสวรรค์,แตกละข้างเป็นสมบัติระดับปราชญ์เทพ,เห็นชัดเจนว่ามันอัดแน่นด้วยพลังที่ยิ่งใหญ่.
เซียนเทียนจงเซียนบรรพชนขั้นที่แปด,ที่หลายปีมานี้เขาหลอมกลั่นสมุนไพรมากมายเพื่อตัวเอง,ตอนนี้,กลับถูกแปดหางสวรรค์แห่งจุดจบกินไปแล้ว.
หลังจากผ่านการย่อย,แปดหางสวรรค์แหงจุดจบก็กลายเป็นแข็งแกร่งมายิ่งขึ้น,ในเวลานี้ท้ายที่สุดการย่อยก็เสร็จสิ้น,อยู่ในขั้นรวมพลัง,พลังงานมากมายที่กำลังแผ่ออกไปรอบๆ.
"ครืนนนนน
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
ราวกับสายฟ้าฟาดดังกระหึ่มในร่างของจงซาน,เสียงที่ดังสนั่นจนทำให้ตำหนักที่เขาอยู่ด้านในสั่นไหว.
"ปัง!"
หลังจากเสียงดังสนั่น,ที่หน้าผากจงซานที่หลั่งเหงื่อที่เย็นเยือบออกมา,ดวงตาของเขาที่ลืมขึ้น.
"ตัดผ่านระดับ?
เซียนบรรพชนขั้นที่สาม?"จงซานที่จ้องมองมือของเขากล่าวออกมาด้วยความพึงพอใจ.
จงซานที่หลับตาลงอีกครั้ง,พร้อมกับตรวจสอบร่างกายตัวเอง,เซียนบรรพชนขั้นที่
3 ,เขาเลื่อนระดับขึ้นมาหนึ่งขั้น.
ท้ายที่สุดก็เข้าสู่ความยากลำบากในการเพิ่มพลังฝึกตนแล้ว,ด้วยพรสวรรค์ทางร่างกายที่ผิดปรกติ,แม้นว่าเขาจะเติบโตได้อย่างรวดเร็ว,แต่ก็ถูกมันกังขังเอาไว้เช่นกัน,การยกระดับของจงซานนั้นไม่สามารถที่จะคาดหวังได้,มันขึ้นอยู่กับโชควาสนาที่จะได้พบเท่านั้น,ครั้งตอนไปเขาจะต้องพบกับสมบัติระดับบรรพชนเต่าทมิฬเท่านั้น,จึงจะมีความสามารถที่จะยกระดับมันได้อีกครั้ง.
จงซานที่ลืมตาขึ้นมาทันที,แววตาที่เผยความเย็นชา,ก่อนที่จะปรากฏบางอย่างขึ้นบนฝ่ามือ.
ในฝ่ามือนั้นปรากฏเป็นหลุมดำเล็กๆขึ้นช้าๆ,หมุนวนโคจรอย่างสงบ,ไม่ว่าใครก็ตามที่เห็นจะต้องรู้สึกหวาดกลัวขึ้นมาอย่างแน่นอน,นี่คือทักษะเทวะ,กุย!
ทักษะเทวะกุยที่กำลังหมุนวนอยู่ในมือของจงซาน,ทว่าทันใดนั้นก็เปลี่ยนไปเล็กน้อย,มันแยกออกเป็นสอง,เป็นสองตอนที่เป็นกระแสแบ่งแยก,ทั้งสองที่หมุนโคจรในมุมกลับของกันและกัน.
การหมุนของมันที่คอยๆเปลี่ยนเป็นรูปลักษณ์ของปลาหยินหยาง,รูปลักษณ์บรรพชนก่อเกิด,ที่ปากของหลุมดำทั้งสอง,มีดวงตาเป็นจุดระหว่างปลาหยินหยางทั้งสองฝั่ง.
จงซานที่เผยรอยยิ้มที่เหยียดหยันเล็กน้อย,"นี่คือทักษะกุย,ที่แท้จริง,คิดจะเลียนแบบอย่างงั้นรึ?!"
--------------------------------------------------------------
บนลานของเผ่าเต่าทมิฬเดิม,จากบนท้องฟ้า,เหล่าเต่าทมิฬที่ยังอยู่กำลังรู้สึกหงุดหงิดฉุนเฉียว.
เพราะว่าจื่อจุ้นและเหล่าอาวุโสหายไป,ทว่ากลุ่มของจงซานเองก็ยังไม่จากไป,ทำไมพวกเขารู้สึกแปลกประหลาดขึ้นกัน?
”!”
บนท้องฟ้าที่กำลังแยกออก,ปรากฏร่างในชุดสีขาวขึ้นในทันที.
"อาวุโส,มีอาวุโสออกมา!"
"อาวุโสกุยเสิ่นอู๋?"
"คารวะอาวุโส
..............................
........................
......
เหล่าเผ่าเต่าทมิฬที่เข้าไปรายล้อมในทันที,ภายในใจของพวกเขาที่รู้สึกผ่อนคลายขึ้น.
กุยเสิ่นอู๋ที่ไม่ได้สนใจเหล่าเผ่าเต่าทมิฬ,ใบหน้าที่เผยความลึกลับซับซ้อนจ้องมองไปยังทิศทางของห้องโถง,แววตาที่เผยความโกรธ,ช่วยไม่ได้,ขอบคุณและสับสนไปพร้อมๆกัน.
"อาจารย์,ตอนนี้เรื่อง.......?"เต่าทมิฬตนหนึ่งที่ก้าวเข้ามา.
กุยเสิ่นอู๋ที่จ้องมองไปยังเขา,ส่ายหน้าไปมา,"เจ้าพาทุกคนกลับไป,สองสามวันหลังจากนี้,พวกเราจะเรียกประชุมพูดคุยเรื่องสำคัญกัน!"
"หืม?"เต่าทมิฬตนดังกล่าวที่ตกใจเล็กน้อย.
"ไป!"กุยเสออู๋ที่ส่ายหน้าไปมา.
"ครับ!"เหล่าเผ่าเต่าทมิฬที่ทำได้เพียงแค่พยักหน้ารับ.
เหล่าเต่าทมิฬส่วนใหญ่ที่แยกย้ายกันกลับที่พัก,และยังมีบางคนที่ยังไม่ยินดีที่จะจากไปเช่นกัน.
"ปัง!"อาวุโสอีกคนที่ล่วงหล่นลงมา,พื้นดินที่แตกแยกเต็มไปด้วยหมอกควัน.
"ปัง!" "ปัง!" "ปัง!" ..............
อาวุโสเต่าทมิฬคนแล้วคนเล่าที่ปรากฏตัวขึ้น.
"ปัง!"
โหยวหลานที่นำกุยเสอร่อนลงมายืนบนพื้น.
เหล่าอาวุโสเต่าทมิฬที่จ้องมองไปยังกุยเสิ่นอู๋,นอกจากเซียนเทียนจงแล้ว,กุยเสิ่นอู๋คือคนที่แข็งแกร่งที่สุด,แน่นอนว่าสถานะของกุยเสิ่นอู๋ย่อมสูงที่สุดในเผ่าเช่นกัน.
กยุสอที่ยืนอยู่ต่อหน้ากุยเสิ่นอู๋.
ทั้งสองที่จ้องมองหน้ากันและกัน.
อาวุโสทุกคนที่ใบหน้ามืดครึ้ม,กุยเสิ่นอู๋เองก็ด้วย.
กุยเสิ่นอู๋ที่กวาดตามองรอบๆจ้องมองด้วยความสับสน,ก่อนที่จะหลับตาลง,ราวกับว่ากำลังครุ่นคิดและตัดสินใจอะไรบางอย่าง.
เซียนเทียนจงได้ตายไปแล้ว,อาวุโสทุกคนย่อมรับรู้ได้,แม้นว่าเซียนเทียนจงเมื่อมีชีวิตอยู่จะหยาบคายกับเหล่าอาวุโส,แม้แต่มีอาวุโสบางคนที่เกลียดเขา,ทว่าไม่ว่าอย่างไงเซียนเทียนจงก็คือจื่อจุ้นของพวกเขา.
จื่อจุ้นอย่างงั้นรึ?
จื่อจุ้นถูกสังหาร,คนที่มีสายโลหิตสูงกว่าย่อมกลายเป็นจื่อจุ้น?
หากแต่เรื่องนี้มันง่ายขนาดนั้นเลยรึ?
ไม่ว่ากุยเสอจะกล่าวอะไรไป,ก็ดูเหมือนว่ามีคนไม่น้อยที่ไม่ยอมรับกุยเสอ.
คนที่สังหารจื่อจุ้นตัวเอง,จากนั้นก็บังคับให้คนอื่นรับรู้ว่าตัวเองเป็นจื่อจุ้น,พวกเขาต้องการคนเช่นนี้นะรึ?
"แอดดด!"ประตูตำหนักที่อยู่ไม่ไกลออกไปเปิดออกมา.
จงซานที่ชุดสีทองหรูหราก้าวออกมาช้าๆ.
ก่อนที่เขาจะสะบัดมือเก็บตำหนักไป.
เป่ยชิงซือและหวนจีก้าวเข้าหาทันที.
จงซานที่นำทุกคนก้าวไปยังกุยเสอ.
จงซานที่ก้าวออกมา,ใบหน้าของทุกคนที่จ้องมองจงซานด้วยความเกลียดชัง,คนผู้นี้สังการเซียนเทียนจงอย่างงั้นรึ?
อาวุโสคนหนึ่งที่แม้แต่ต้องการลงมือจัดการจงซาน,ทว่าอาวุโสอีกคนจับแขนของเขาเอาไว้,พร้อมกับสายหน้าไปมาราวกับว่าอย่าให้เขาสร้างปัญหา.
"คารวะเซิ่งหวัง!"กุยเสอและโหยวหลานที่แสดงความเคารพออกมา.
เห็นกุยเสอคารวะต่อจงซาน,อาวุโสคนหนึ่งที่เผยความขุนเคืองขึ้นมาในทันที,กุยเสอที่ยอมจำนวนต่อจงซาน,ด้วยนิสัยของกุยเสอ,หากว่ากุยเสอได้เป็นจื่อจุ้น,เผ่าเต่าทมิฬทั้งหมดไม่ต้องเข้าร่วมศาลเทวะต้าเจิ้งหรอกรึ?
อาวุโสบางคนที่หายใจแรง,เผยความโกรธออกมา.
"กุยเสอ,เจ้าได้เป็นจื่อจุ้นเสร็จแล้วรึยัง?"จงซานที่สอบถามออกมาอย่างนุ่มนวล.
ใบหน้าของเหล่าอาวุโสหลายคนที่โกรธเกรี้ยวอยู่แล้ว,ทันทีที่ได้ยินคำถามดังกล่าว,ยิ่งโกรธเกรี้ยวมากขึ้นกว่าเดิม.
"เจ้าโจรหน้าหนา,สังหารจื่อจุ้น,แล้วยังต้องการตำแหน่งจื่อจุ้นอีกรึ?
ฝันไปแล้วรึไง?"อาวุโสคนหนึ่งที่คำรามออกมาด้วยความโกรธทันที.
"เซิ่งหวัง,ดูเหมือนสถานการณ์จะไม่ดี!"กุยเสอที่ส่ายหน้าไปมาพลางขมวดคิ้ว.
จงซานหาได้สนใจไม่,ทว่าเขาจ้องมองไปยังกุยเสิ่นอู๋,"กุยเสออู๋,เจ้าคิดว่าอย่างไร?"
กุยเสิ่นอู๋? อาวุโสทุกคนที่หันไปมองเขาในทันที,หมายความว่าอย่างไร?
จงซานต้องการซื้อตัวกุยเสิ่นอู๋อย่างงั้นรึ?
กุยเสิ่นอู๋ที่เป็นอาวุโสคนหนึ่งในสามคนที่มีสายโลหิตที่สี่,ในเวลานี้จ้องมองจงซาน,ดวงตาที่หรี่เล็กลง.
"อาวุโสเสิ่นอู๋,อย่าบอกนะว่าท่านคิดจะนำเผ่าเต่าทมิฬจำนนพวกชั่วนี้?"อาวุโสคนหนึ่งที่คำรามออกมาเสียงดังทันที.
"หุบปาก!"กุยเสิ่นอู๋ที่แค่นเสียงเย็นชา.
อาวุโสคนดังกล่าวที่กำหมัดขมวดคิ้วแน่น,ทว่าไม่กล่าวอะไรออกมา,แม้นว่าเขาจะเป็นอาวุโส,ทว่าสายโลหิตของกุยเสิ่นอู๋เหนือกว่าเขา.
กุยเสิ่นอู๋ที่จ้องมองจงซาน,พร้อมกับกำหมัดแน่น,"เซิ่งหวังจง,มีแผนการที่ยอดเยี่ยม!"
"คงไม่ลืมที่ข้าบอกเจ้า,เผ่าจิงครั้งนี้ไม่มา,เป็นข้าที่ไม่ให้พวกเขามา!"จงวานที่เผยยิ้มแผ่วเบา.
เผ่าจิงอย่างงั้นรึ?
อาวุโสคนหนึ่งที่ดวงตาหดเกร็ง.
พิธีบูชายันต์แต่ละครั้ง,เผ่าจิงจะต้องสงคนมา,หากแต่ครั้งนี้กลับไม่มา,คาดไม่ถึงว่าจะเป็นเพราะจงซานอย่างงั้นรึ?
เป็นไปได้ว่าเผ่าจิงถูกต้าเจิ้งซือไปแล้ว?
ตำหนักเทพเหมันตร์,เห็นชัดเจนว่าตอนนี้ได้อยู่ในการควบคุมของจงซานไปแล้ว.
กุยเสิ่นอู๋พบแล้วว่าจงซานผู้นี้น่าหวาดกลัวมาก.
"ทุกคนควรรู้ว่ายุคแห่งความวุ่นวายได้เริ่มขึ้นแล้ว,ในภาคเหนือเองอาจจะเพิ่งเริ่ม,เผ่าเต่าทมิฬไม่มีทางที่จะต่อต้านเผ่าใหญ่ที่แข็งแกร่งนี้ได้."จงซานที่กล่าวอย่างเคร่งขรึม.
หากจงซานกล่าวว่าเผ่าพวกเขาจะไร้ซึ่งจื่อจุ้น,พวกเขาก็หาได้สนใจกุยเสอ,เพราะจื่อจื้นสามารถเลือกคนในกลุ่มอาวุโสที่มีอยู่ตอนนี้ได้,สายโลหิตที่สี่ที่สูงสุดเวลานี้มีอยู่ด้วยกันถึงสามคน,หากทุกคนปฏิเสธที่จะยอมรับ,เผ่าเต่าทมิฬเองก็ไม่จำเป็นต้องยอมอีกฝ่าย.
แน่นอนว่าปัญหามันไม่ได้อยู่ตรงนั้น,เป็นความริงที่ยุคแห่งความวุ่นวายกำลังเกิดขึ้น,เผ่าเต่าทมิฬเวลานี้อยู่ในความเสี่ยงเป็นอย่างมาก.
ดังนั้นจงซานได้คำนวณไว้ก่อนแล้ว,หากเขาสังหารเซียนเทียนจง,ย่อมมีคนบางคนปฏิเสธกุยเสอแน่.
"ไม่ยอมอีกนานเท่าใดกัน,ข้ากำลังจะกลับอาณาเขตเฟิงจง,ที่นี่เป็นเผ่าเต่าทมิฬของเจ้า,นอกจากนี้ในสายตาของข้าไม่มีเผ่าเต่าทมิฬคนใหนขวางข้าได้,ข้าไม่จำเป็นต้องต้องต่อรองอะไรกับเผ่าเต่าทมิฬด้วยซ้ำ."จงซานที่กล่าวออกมาอย่างนุ่มนวล.
คำพูดของจงซานก็เหมือนกับคำพูดของกุยเสอ.
"ไม่,พวกเขาสังหารจื่อจุ้น!"อาวุโสอีกคนที่เอ่ยออกมาในทันที.
"หุบปาก,สถานที่แห่งนี้เจ้าควรเงียบไปซะ!"อาวุโสอีกคนที่กล่าวออกมาเสียงดัง,เขาเป็นหนึ่งคนที่มีสายโลหิตที่สี่.
อาวุโสคนก่อนหน้านี้ทำได้แค่เงียบปากเท่านั้น.
จื่อจุ้นตายแล้ว,ตอนนี้มีอาวุโสสายโลหิตที่สี่สามคนที่มีอำนาจที่สุด.
"ว่าอย่างไร?"จงซานที่เผยยิ้มออกมา.
อาวุโสสายโลหิตที่สี่สามคนที่ขมวดคิ้วแน่น.
"เผ่าเต่าทมิฬไม่มีเซียนเทียนจงแล้ว,คิดว่าเผ่าเต่าทมิฬทั้งหมดจะยังคงอยู่ที่นี่อย่างพร้อมเพรียงอย่างงั้นรึ?
เมื่อไม่มีคนที่มีพลังอำนาจที่แข็งแกร่งในเผ่าเต่าทมิฬ,เหล่าคนของเผ่าเต่าทมิฬย่อมมีคนที่มองถึงชะตาของตัวเองในอนาคต,ด้วยยุคแห่งความวุ่นวาย,ย่อมบีบบังคับให้พวกเขาเลือก,พวกเจ้าคอยดูเองก็แล้วกัน!"จงซานที่กล่าวออกมาเบาๆ.
อาวุโสทุกคนที่ได้แต่เงียบ.
"ทำไมพวกเราต้องเชื่อเจ้า?"กุยเสิ่นอู๋ที่กล่าวออมกมาในทันที.
อาวุโสทุกคนที่จ้องมองไปยังจงซาน.
"พวกเจ้าไม่เลือก,ไม่ว่ากุยเสอจะได้เป็นจื่อจุ้นของพวกเจ้าหรือไม่,แต่เขาก็ยังเป็นจื่อจุ้นเผ่าเต่าทมิฬในแผ่นดินต้าเจิ้ง,กุยเสอกลับไปกับข้า,ทุกอย่างก็ขึ้นอยู่กลับเจ้า,บางที่คนเผ่าเต่าทมิฬของพวกเจ้าอาจจะมีคนอพยพเดินทางไปยังต้าเจิ้งทีละน้อยๆ,เจ้าเชื่อหรือไม่?
หากเป็นที่ข้าว่าอีกไม่นานเผ่าเต่าทมิฬของพวกเจ้าย่อมเสียงถอยและล่มสลายไปเอง,ซึ่งเกิดจากการตัดสินใจที่ผิดพลาดของพวกเจ้า."จงซานที่กล่าวอย่างเคร่งขรึม.
เหล่าอาวุโสที่รู้สึกจริงจังขึ้นมา,รู้สึกราวกับว่าไร้ทางเลือก.
เหล่าเผ่าเต่าทมิฬย่อมล่มสลาย,หากประชากรอพยพหรือถูกต้าเจิ้งซือตัวไป,ในเวลานี้ย่อมมีคนเชื่อมั่นในคำพูดของจงซาน,มีประชาชนกว่า
50%
แน่นอนที่หวาดกลัวความตาย.
"โปรดวางใจ,ก่อนที่ข้าจะไป,สามารถให้กุยเสออยู่ที่นี่กับพวกเจ้าเป็นระยะเวลานานได้!"จงซานกล่าว.
"หืม?"
ดวงตาของพวกเขาเป็นประกาย,อยู่กับพวกเขาเป็นระยะเวลานานได้,อาวุโสหลายคนที่เผยความคาดหวังทันที,กุยเสอคงอยู่,ตราบเท่าที่พวกเขาเกลี้ยกล่อม,อย่างจริงจังอาจจะทำให้เผ่าเต่าทมิฬแยกออกมาได้,แม้แต่นำเผ่าเต่าทมิฬในต้าเจิ้งมาได้ด้วยไม่ใช่รึ?
จงซานที่มอบความสิ้นหวังให้เขา,จากนั้นก็มอบความหวังมาให้เขา,ทั้งชักจูงและข่มขู่,ทำให้อาวุโสหลายคนยากที่จะทานทนได้.
"กุยเสิ่นอู๋,คารวะจื่อจุ้น!"กุยเสิ่นอู๋เป็นคนแรกที่เปล่งวาจาออกมา.
"เสวียน,คารวะจื่อจุ้น!"อาวุโสอีกคนที่เอ่ยตามมาเช่นกัน.
....................................
........................
......
หลังจากอาวุโสสายโลหิตที่สี่สามคนยอมรับ,อาวุโสคนอื่นๆเองก็คารวะกุยเสอด้วยเช่นกัน.
จงซานที่เผยรอยยิ้มที่น่าพึงพอใจ,อาวุโสทั้งหมดหลังจากนี้พวกเขาต้องชักจูงกุยเสออย่างไม่ต้องสงสัย,หากแต่เมื่อเสียวหวังมาถึงที่นี่,ก็คอยดูว่าจะเป็นใครชักจูงใครกัน?
นับจากนี้,จงซานจะกลายเป็นผู้มีอิทธิพลในขั้วโลกเหนือ,ดูเหมือนว่าเขาจะเก็บเกี่ยวในครั้งนี้ได้ไม่น้อยทีเดียว.
Chapter 1280 Receives Black Tortoise Clan
收玄武族
รับเผ่าเต่าทมิฬ.
แดนเทวะเผ่าเต่าทมิฬเวลานี้พังทลายเสียหายจากการต่อสู้,ทว่ามีหนึ่งตำหนักที่ถูกนำออกมา.
เป่ยชิงซือและเหล่าศิษย์ตำหนักเทพเหมันตร์,หวนจีที่กำลังล้อมกรอบปกป้องตำหนักดังกล่าว,เป็นตำหนักของจงซานที่เข้าไปด้านใน.
แปดหางสวรรค์แห่งจุดจบที่กลืนศพบรรพชนรุ่นแรก,ที่เรียกว่าบรรพชนเต่าทมิฬนั้น,เพราะว่าเต่าทมิฬตนนี้เกิดจากฟ้าดิน,เป็นสายโลหิตลำดับหนึ่ง,จากยุคสมัยที่เก่าแก่,ในยุคเดียวกับผ่านกู่,แม้แต่หงจวินเองยังมีอายุน้อยกว่าเขา.
ขาสีข้างที่ใช้ค้ำยันสวรรค์,แตกละข้างเป็นสมบัติระดับปราชญ์เทพ,เห็นชัดเจนว่ามันอัดแน่นด้วยพลังที่ยิ่งใหญ่.
เซียนเทียนจงเซียนบรรพชนขั้นที่แปด,ที่หลายปีมานี้เขาหลอมกลั่นสมุนไพรมากมายเพื่อตัวเอง,ตอนนี้,กลับถูกแปดหางสวรรค์แห่งจุดจบกินไปแล้ว.
หลังจากผ่านการย่อย,แปดหางสวรรค์แหงจุดจบก็กลายเป็นแข็งแกร่งมายิ่งขึ้น,ในเวลานี้ท้ายที่สุดการย่อยก็เสร็จสิ้น,อยู่ในขั้นรวมพลัง,พลังงานมากมายที่กำลังแผ่ออกไปรอบๆ.
"ครืนนนนน
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
ราวกับสายฟ้าฟาดดังกระหึ่มในร่างของจงซาน,เสียงที่ดังสนั่นจนทำให้ตำหนักที่เขาอยู่ด้านในสั่นไหว.
"ปัง!"
หลังจากเสียงดังสนั่น,ที่หน้าผากจงซานที่หลั่งเหงื่อที่เย็นเยือบออกมา,ดวงตาของเขาที่ลืมขึ้น.
"ตัดผ่านระดับ?
เซียนบรรพชนขั้นที่สาม?"จงซานที่จ้องมองมือของเขากล่าวออกมาด้วยความพึงพอใจ.
จงซานที่หลับตาลงอีกครั้ง,พร้อมกับตรวจสอบร่างกายตัวเอง,เซียนบรรพชนขั้นที่
3 ,เขาเลื่อนระดับขึ้นมาหนึ่งขั้น.
ท้ายที่สุดก็เข้าสู่ความยากลำบากในการเพิ่มพลังฝึกตนแล้ว,ด้วยพรสวรรค์ทางร่างกายที่ผิดปรกติ,แม้นว่าเขาจะเติบโตได้อย่างรวดเร็ว,แต่ก็ถูกมันกังขังเอาไว้เช่นกัน,การยกระดับของจงซานนั้นไม่สามารถที่จะคาดหวังได้,มันขึ้นอยู่กับโชควาสนาที่จะได้พบเท่านั้น,ครั้งตอนไปเขาจะต้องพบกับสมบัติระดับบรรพชนเต่าทมิฬเท่านั้น,จึงจะมีความสามารถที่จะยกระดับมันได้อีกครั้ง.
จงซานที่ลืมตาขึ้นมาทันที,แววตาที่เผยความเย็นชา,ก่อนที่จะปรากฏบางอย่างขึ้นบนฝ่ามือ.
ในฝ่ามือนั้นปรากฏเป็นหลุมดำเล็กๆขึ้นช้าๆ,หมุนวนโคจรอย่างสงบ,ไม่ว่าใครก็ตามที่เห็นจะต้องรู้สึกหวาดกลัวขึ้นมาอย่างแน่นอน,นี่คือทักษะเทวะ,กุย!
ทักษะเทวะกุยที่กำลังหมุนวนอยู่ในมือของจงซาน,ทว่าทันใดนั้นก็เปลี่ยนไปเล็กน้อย,มันแยกออกเป็นสอง,เป็นสองตอนที่เป็นกระแสแบ่งแยก,ทั้งสองที่หมุนโคจรในมุมกลับของกันและกัน.
การหมุนของมันที่คอยๆเปลี่ยนเป็นรูปลักษณ์ของปลาหยินหยาง,รูปลักษณ์บรรพชนก่อเกิด,ที่ปากของหลุมดำทั้งสอง,มีดวงตาเป็นจุดระหว่างปลาหยินหยางทั้งสองฝั่ง.
จงซานที่เผยรอยยิ้มที่เหยียดหยันเล็กน้อย,"นี่คือทักษะกุย,ที่แท้จริง,คิดจะเลียนแบบอย่างงั้นรึ?!"
--------------------------------------------------------------
บนลานของเผ่าเต่าทมิฬเดิม,จากบนท้องฟ้า,เหล่าเต่าทมิฬที่ยังอยู่กำลังรู้สึกหงุดหงิดฉุนเฉียว.
เพราะว่าจื่อจุ้นและเหล่าอาวุโสหายไป,ทว่ากลุ่มของจงซานเองก็ยังไม่จากไป,ทำไมพวกเขารู้สึกแปลกประหลาดขึ้นกัน?
”!”
บนท้องฟ้าที่กำลังแยกออก,ปรากฏร่างในชุดสีขาวขึ้นในทันที.
"อาวุโส,มีอาวุโสออกมา!"
"อาวุโสกุยเสิ่นอู๋?"
"คารวะอาวุโส
..............................
........................
......
เหล่าเผ่าเต่าทมิฬที่เข้าไปรายล้อมในทันที,ภายในใจของพวกเขาที่รู้สึกผ่อนคลายขึ้น.
กุยเสิ่นอู๋ที่ไม่ได้สนใจเหล่าเผ่าเต่าทมิฬ,ใบหน้าที่เผยความลึกลับซับซ้อนจ้องมองไปยังทิศทางของห้องโถง,แววตาที่เผยความโกรธ,ช่วยไม่ได้,ขอบคุณและสับสนไปพร้อมๆกัน.
"อาจารย์,ตอนนี้เรื่อง.......?"เต่าทมิฬตนหนึ่งที่ก้าวเข้ามา.
กุยเสิ่นอู๋ที่จ้องมองไปยังเขา,ส่ายหน้าไปมา,"เจ้าพาทุกคนกลับไป,สองสามวันหลังจากนี้,พวกเราจะเรียกประชุมพูดคุยเรื่องสำคัญกัน!"
"หืม?"เต่าทมิฬตนดังกล่าวที่ตกใจเล็กน้อย.
"ไป!"กุยเสออู๋ที่ส่ายหน้าไปมา.
"ครับ!"เหล่าเผ่าเต่าทมิฬที่ทำได้เพียงแค่พยักหน้ารับ.
เหล่าเต่าทมิฬส่วนใหญ่ที่แยกย้ายกันกลับที่พัก,และยังมีบางคนที่ยังไม่ยินดีที่จะจากไปเช่นกัน.
"ปัง!"อาวุโสอีกคนที่ล่วงหล่นลงมา,พื้นดินที่แตกแยกเต็มไปด้วยหมอกควัน.
"ปัง!" "ปัง!" "ปัง!" ..............
อาวุโสเต่าทมิฬคนแล้วคนเล่าที่ปรากฏตัวขึ้น.
"ปัง!"
โหยวหลานที่นำกุยเสอร่อนลงมายืนบนพื้น.
เหล่าอาวุโสเต่าทมิฬที่จ้องมองไปยังกุยเสิ่นอู๋,นอกจากเซียนเทียนจงแล้ว,กุยเสิ่นอู๋คือคนที่แข็งแกร่งที่สุด,แน่นอนว่าสถานะของกุยเสิ่นอู๋ย่อมสูงที่สุดในเผ่าเช่นกัน.
กยุสอที่ยืนอยู่ต่อหน้ากุยเสิ่นอู๋.
ทั้งสองที่จ้องมองหน้ากันและกัน.
อาวุโสทุกคนที่ใบหน้ามืดครึ้ม,กุยเสิ่นอู๋เองก็ด้วย.
กุยเสิ่นอู๋ที่กวาดตามองรอบๆจ้องมองด้วยความสับสน,ก่อนที่จะหลับตาลง,ราวกับว่ากำลังครุ่นคิดและตัดสินใจอะไรบางอย่าง.
เซียนเทียนจงได้ตายไปแล้ว,อาวุโสทุกคนย่อมรับรู้ได้,แม้นว่าเซียนเทียนจงเมื่อมีชีวิตอยู่จะหยาบคายกับเหล่าอาวุโส,แม้แต่มีอาวุโสบางคนที่เกลียดเขา,ทว่าไม่ว่าอย่างไงเซียนเทียนจงก็คือจื่อจุ้นของพวกเขา.
จื่อจุ้นอย่างงั้นรึ?
จื่อจุ้นถูกสังหาร,คนที่มีสายโลหิตสูงกว่าย่อมกลายเป็นจื่อจุ้น?
หากแต่เรื่องนี้มันง่ายขนาดนั้นเลยรึ?
ไม่ว่ากุยเสอจะกล่าวอะไรไป,ก็ดูเหมือนว่ามีคนไม่น้อยที่ไม่ยอมรับกุยเสอ.
คนที่สังหารจื่อจุ้นตัวเอง,จากนั้นก็บังคับให้คนอื่นรับรู้ว่าตัวเองเป็นจื่อจุ้น,พวกเขาต้องการคนเช่นนี้นะรึ?
"แอดดด!"ประตูตำหนักที่อยู่ไม่ไกลออกไปเปิดออกมา.
จงซานที่ชุดสีทองหรูหราก้าวออกมาช้าๆ.
ก่อนที่เขาจะสะบัดมือเก็บตำหนักไป.
เป่ยชิงซือและหวนจีก้าวเข้าหาทันที.
จงซานที่นำทุกคนก้าวไปยังกุยเสอ.
จงซานที่ก้าวออกมา,ใบหน้าของทุกคนที่จ้องมองจงซานด้วยความเกลียดชัง,คนผู้นี้สังการเซียนเทียนจงอย่างงั้นรึ?
อาวุโสคนหนึ่งที่แม้แต่ต้องการลงมือจัดการจงซาน,ทว่าอาวุโสอีกคนจับแขนของเขาเอาไว้,พร้อมกับสายหน้าไปมาราวกับว่าอย่าให้เขาสร้างปัญหา.
"คารวะเซิ่งหวัง!"กุยเสอและโหยวหลานที่แสดงความเคารพออกมา.
เห็นกุยเสอคารวะต่อจงซาน,อาวุโสคนหนึ่งที่เผยความขุนเคืองขึ้นมาในทันที,กุยเสอที่ยอมจำนวนต่อจงซาน,ด้วยนิสัยของกุยเสอ,หากว่ากุยเสอได้เป็นจื่อจุ้น,เผ่าเต่าทมิฬทั้งหมดไม่ต้องเข้าร่วมศาลเทวะต้าเจิ้งหรอกรึ?
อาวุโสบางคนที่หายใจแรง,เผยความโกรธออกมา.
"กุยเสอ,เจ้าได้เป็นจื่อจุ้นเสร็จแล้วรึยัง?"จงซานที่สอบถามออกมาอย่างนุ่มนวล.
ใบหน้าของเหล่าอาวุโสหลายคนที่โกรธเกรี้ยวอยู่แล้ว,ทันทีที่ได้ยินคำถามดังกล่าว,ยิ่งโกรธเกรี้ยวมากขึ้นกว่าเดิม.
"เจ้าโจรหน้าหนา,สังหารจื่อจุ้น,แล้วยังต้องการตำแหน่งจื่อจุ้นอีกรึ?
ฝันไปแล้วรึไง?"อาวุโสคนหนึ่งที่คำรามออกมาด้วยความโกรธทันที.
"เซิ่งหวัง,ดูเหมือนสถานการณ์จะไม่ดี!"กุยเสอที่ส่ายหน้าไปมาพลางขมวดคิ้ว.
จงซานหาได้สนใจไม่,ทว่าเขาจ้องมองไปยังกุยเสิ่นอู๋,"กุยเสออู๋,เจ้าคิดว่าอย่างไร?"
กุยเสิ่นอู๋? อาวุโสทุกคนที่หันไปมองเขาในทันที,หมายความว่าอย่างไร?
จงซานต้องการซื้อตัวกุยเสิ่นอู๋อย่างงั้นรึ?
กุยเสิ่นอู๋ที่เป็นอาวุโสคนหนึ่งในสามคนที่มีสายโลหิตที่สี่,ในเวลานี้จ้องมองจงซาน,ดวงตาที่หรี่เล็กลง.
"อาวุโสเสิ่นอู๋,อย่าบอกนะว่าท่านคิดจะนำเผ่าเต่าทมิฬจำนนพวกชั่วนี้?"อาวุโสคนหนึ่งที่คำรามออกมาเสียงดังทันที.
"หุบปาก!"กุยเสิ่นอู๋ที่แค่นเสียงเย็นชา.
อาวุโสคนดังกล่าวที่กำหมัดขมวดคิ้วแน่น,ทว่าไม่กล่าวอะไรออกมา,แม้นว่าเขาจะเป็นอาวุโส,ทว่าสายโลหิตของกุยเสิ่นอู๋เหนือกว่าเขา.
กุยเสิ่นอู๋ที่จ้องมองจงซาน,พร้อมกับกำหมัดแน่น,"เซิ่งหวังจง,มีแผนการที่ยอดเยี่ยม!"
"คงไม่ลืมที่ข้าบอกเจ้า,เผ่าจิงครั้งนี้ไม่มา,เป็นข้าที่ไม่ให้พวกเขามา!"จงวานที่เผยยิ้มแผ่วเบา.
เผ่าจิงอย่างงั้นรึ?
อาวุโสคนหนึ่งที่ดวงตาหดเกร็ง.
พิธีบูชายันต์แต่ละครั้ง,เผ่าจิงจะต้องสงคนมา,หากแต่ครั้งนี้กลับไม่มา,คาดไม่ถึงว่าจะเป็นเพราะจงซานอย่างงั้นรึ?
เป็นไปได้ว่าเผ่าจิงถูกต้าเจิ้งซือไปแล้ว?
ตำหนักเทพเหมันตร์,เห็นชัดเจนว่าตอนนี้ได้อยู่ในการควบคุมของจงซานไปแล้ว.
กุยเสิ่นอู๋พบแล้วว่าจงซานผู้นี้น่าหวาดกลัวมาก.
"ทุกคนควรรู้ว่ายุคแห่งความวุ่นวายได้เริ่มขึ้นแล้ว,ในภาคเหนือเองอาจจะเพิ่งเริ่ม,เผ่าเต่าทมิฬไม่มีทางที่จะต่อต้านเผ่าใหญ่ที่แข็งแกร่งนี้ได้."จงซานที่กล่าวอย่างเคร่งขรึม.
หากจงซานกล่าวว่าเผ่าพวกเขาจะไร้ซึ่งจื่อจุ้น,พวกเขาก็หาได้สนใจกุยเสอ,เพราะจื่อจื้นสามารถเลือกคนในกลุ่มอาวุโสที่มีอยู่ตอนนี้ได้,สายโลหิตที่สี่ที่สูงสุดเวลานี้มีอยู่ด้วยกันถึงสามคน,หากทุกคนปฏิเสธที่จะยอมรับ,เผ่าเต่าทมิฬเองก็ไม่จำเป็นต้องยอมอีกฝ่าย.
แน่นอนว่าปัญหามันไม่ได้อยู่ตรงนั้น,เป็นความริงที่ยุคแห่งความวุ่นวายกำลังเกิดขึ้น,เผ่าเต่าทมิฬเวลานี้อยู่ในความเสี่ยงเป็นอย่างมาก.
ดังนั้นจงซานได้คำนวณไว้ก่อนแล้ว,หากเขาสังหารเซียนเทียนจง,ย่อมมีคนบางคนปฏิเสธกุยเสอแน่.
"ไม่ยอมอีกนานเท่าใดกัน,ข้ากำลังจะกลับอาณาเขตเฟิงจง,ที่นี่เป็นเผ่าเต่าทมิฬของเจ้า,นอกจากนี้ในสายตาของข้าไม่มีเผ่าเต่าทมิฬคนใหนขวางข้าได้,ข้าไม่จำเป็นต้องต้องต่อรองอะไรกับเผ่าเต่าทมิฬด้วยซ้ำ."จงซานที่กล่าวออกมาอย่างนุ่มนวล.
คำพูดของจงซานก็เหมือนกับคำพูดของกุยเสอ.
"ไม่,พวกเขาสังหารจื่อจุ้น!"อาวุโสอีกคนที่เอ่ยออกมาในทันที.
"หุบปาก,สถานที่แห่งนี้เจ้าควรเงียบไปซะ!"อาวุโสอีกคนที่กล่าวออกมาเสียงดัง,เขาเป็นหนึ่งคนที่มีสายโลหิตที่สี่.
อาวุโสคนก่อนหน้านี้ทำได้แค่เงียบปากเท่านั้น.
จื่อจุ้นตายแล้ว,ตอนนี้มีอาวุโสสายโลหิตที่สี่สามคนที่มีอำนาจที่สุด.
"ว่าอย่างไร?"จงซานที่เผยยิ้มออกมา.
อาวุโสสายโลหิตที่สี่สามคนที่ขมวดคิ้วแน่น.
"เผ่าเต่าทมิฬไม่มีเซียนเทียนจงแล้ว,คิดว่าเผ่าเต่าทมิฬทั้งหมดจะยังคงอยู่ที่นี่อย่างพร้อมเพรียงอย่างงั้นรึ?
เมื่อไม่มีคนที่มีพลังอำนาจที่แข็งแกร่งในเผ่าเต่าทมิฬ,เหล่าคนของเผ่าเต่าทมิฬย่อมมีคนที่มองถึงชะตาของตัวเองในอนาคต,ด้วยยุคแห่งความวุ่นวาย,ย่อมบีบบังคับให้พวกเขาเลือก,พวกเจ้าคอยดูเองก็แล้วกัน!"จงซานที่กล่าวออกมาเบาๆ.
อาวุโสทุกคนที่ได้แต่เงียบ.
"ทำไมพวกเราต้องเชื่อเจ้า?"กุยเสิ่นอู๋ที่กล่าวออมกมาในทันที.
อาวุโสทุกคนที่จ้องมองไปยังจงซาน.
"พวกเจ้าไม่เลือก,ไม่ว่ากุยเสอจะได้เป็นจื่อจุ้นของพวกเจ้าหรือไม่,แต่เขาก็ยังเป็นจื่อจุ้นเผ่าเต่าทมิฬในแผ่นดินต้าเจิ้ง,กุยเสอกลับไปกับข้า,ทุกอย่างก็ขึ้นอยู่กลับเจ้า,บางที่คนเผ่าเต่าทมิฬของพวกเจ้าอาจจะมีคนอพยพเดินทางไปยังต้าเจิ้งทีละน้อยๆ,เจ้าเชื่อหรือไม่?
หากเป็นที่ข้าว่าอีกไม่นานเผ่าเต่าทมิฬของพวกเจ้าย่อมเสียงถอยและล่มสลายไปเอง,ซึ่งเกิดจากการตัดสินใจที่ผิดพลาดของพวกเจ้า."จงซานที่กล่าวอย่างเคร่งขรึม.
เหล่าอาวุโสที่รู้สึกจริงจังขึ้นมา,รู้สึกราวกับว่าไร้ทางเลือก.
เหล่าเผ่าเต่าทมิฬย่อมล่มสลาย,หากประชากรอพยพหรือถูกต้าเจิ้งซือตัวไป,ในเวลานี้ย่อมมีคนเชื่อมั่นในคำพูดของจงซาน,มีประชาชนกว่า
50%
แน่นอนที่หวาดกลัวความตาย.
"โปรดวางใจ,ก่อนที่ข้าจะไป,สามารถให้กุยเสออยู่ที่นี่กับพวกเจ้าเป็นระยะเวลานานได้!"จงซานกล่าว.
"หืม?"
ดวงตาของพวกเขาเป็นประกาย,อยู่กับพวกเขาเป็นระยะเวลานานได้,อาวุโสหลายคนที่เผยความคาดหวังทันที,กุยเสอคงอยู่,ตราบเท่าที่พวกเขาเกลี้ยกล่อม,อย่างจริงจังอาจจะทำให้เผ่าเต่าทมิฬแยกออกมาได้,แม้แต่นำเผ่าเต่าทมิฬในต้าเจิ้งมาได้ด้วยไม่ใช่รึ?
จงซานที่มอบความสิ้นหวังให้เขา,จากนั้นก็มอบความหวังมาให้เขา,ทั้งชักจูงและข่มขู่,ทำให้อาวุโสหลายคนยากที่จะทานทนได้.
"กุยเสิ่นอู๋,คารวะจื่อจุ้น!"กุยเสิ่นอู๋เป็นคนแรกที่เปล่งวาจาออกมา.
"เสวียน,คารวะจื่อจุ้น!"อาวุโสอีกคนที่เอ่ยตามมาเช่นกัน.
....................................
........................
......
หลังจากอาวุโสสายโลหิตที่สี่สามคนยอมรับ,อาวุโสคนอื่นๆเองก็คารวะกุยเสอด้วยเช่นกัน.
จงซานที่เผยรอยยิ้มที่น่าพึงพอใจ,อาวุโสทั้งหมดหลังจากนี้พวกเขาต้องชักจูงกุยเสออย่างไม่ต้องสงสัย,หากแต่เมื่อเสียวหวังมาถึงที่นี่,ก็คอยดูว่าจะเป็นใครชักจูงใครกัน?
นับจากนี้,จงซานจะกลายเป็นผู้มีอิทธิพลในขั้วโลกเหนือ,ดูเหมือนว่าเขาจะเก็บเกี่ยวในครั้งนี้ได้ไม่น้อยทีเดียว.
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
ปัจจุบันแปลจบแล้ว 1672 ตอน สนใจติดต่อเข้ากลุ่มลับได้ครับ
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ แปลจบแล้ว.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น