Immortality Chapter 1278 Win
Chapter 1278 Win
大胜
ได้รับชัยชนะ.
คู่ฟ้าคู่ดิน? ดวงตาของจวงจื่อที่เปลี่ยนไป,ฟ้าดินที่เปลี่ยนแปลงไปในทันที,ราวกับว่าพริบตาเดียวทั่วสารทิศได้เปลี่ยนไป,ตราราชวงศ์ที่ผนึกสวรรค์,ราวกับจะทำให้สวรรค์ล่ม,ทำให้สวรรค์กลายเป็นของมันเอง.
"ตราราชวงศ์เทียนตี้อย่างงั้นรึ?"จวงจื่อใบหน้าเปลี่ยนสีขณะกล่าวออกมา.
แรงกดดันมหาศาลที่โถมทับลงมาทำให้จวงจื่อตื่นตะลึงเป็นอย่างมาก.
ตราประทับเซิ่งหวัง,แต่กลับมีพลังเทียบเท่าตระประทับเทียนตี้อย่างงั้นรึ?
เป็นไปไม่ได้? สิ่งสำคัญที่สุด,ความรู้สึกราวกับสวรรค์ล่มนี้รุนแรงมาก,มันกำลังกดทับร่างเขาลงมา,จนรู้สึกไหล่ของเขากำลังสั่นไหวระริก.
”!”
จวงจื่อที่ศึกษาของวิเศษของจงซานมามากมาย,หากแต่ไม่ได้ศึกษาเกี่ยวกับตราครรลองสวรรค์นี้เลย,คิดว่ามันธรรมดาทั่วไป,ทว่าการผสานวาสนาของมันนั้น,เวลานี้เขาสามารถเข้าใจได้,ว่าไม่ธรรมดาอย่างยิ่ง,มันแข็งแกร่งมาก,แทบจะกลายเป็นของวิเศษลำดับหนึ่งของแผ่นดินเลยก็ว่าได้.
จงซานที่ยังพลังของมันเพียงเล็กน้อย,ไม่ได้ใช้ออกมาทั้งหมด,ทว่ากลับทรงพลังน่าเกรงขามมาก.
เขาที่รู้สึกห่อเหี่ยวใจขึ้นมาในทันที,ทำให้จวงจื่อไม่รู้จะต่อกรอย่างไร.
เนตรดอกเหมย,วิชาเลียนแบบ,ไร้ผล! เขาไม่สามารถใช้มันได้!
มันสามารถเลียนแบบได้เฉพาะวิชา,ทักษะเทวะ,แม้แต่แสงแห่งความโชคร้ายของจงซานก่อนหน้ายังไม่สามารถทำได้,ยิ่งเป็นของวิเศษ,ก็ไม่มีทางที่จะเลียนแบบได้.
ใช้ทักษะเทวะกุยรึ?
ใช่,ทักษะเทวะกุย,ถึงจะมีวาสนามากมาย,ถึงจะเป็นของวิเศษระดับอาณาจักร,แล้วอย่างไร,กับพลังที่ทะลายวาสนา,ของวิเศษอย่างงั้นรึ?
แข็งแกร่งแล้วจะต้านได้อย่างงั้นรึ?
ในเวลานั้น,จวงจื่อที่เผยความตื่นเต้นดีใจออกมากับทักษะเลียนแบบ.
ทักษะเทวะของจงซาน,เพื่อทำลายของวิเศษของจงซานอย่างงั้นรึ?
ช่างเป็นอะไรที่ยอดเยี่ยมนัก.
ทักษะเทวะกุย,ไม่เพียงแต่ทำลายวาสนา,มันยังสามารถกำราบแผ่นดินต้าเจิ้งด้วย.
คิดได้เช่นนี้จวงจื่อที่เผยความดีใจออกมา,ทักษะเทวะกุย,ช่างยอดเยี่ยมนัก.
การการชี้นิ้วออกไปด้านหน้า,หลุมดำที่ปรากฏขึ้นบนท้องฟ้า.
ทักษะเทวะกุย!
มันถูกปล่อยขึ้นไปบนท้องฟ้า,ดวงตาของจวงจื่อที่เต็มไปด้วยความคาดหวังพลังที่จะทำลายตราราชวงศ์ของต้าเจิ้งให้แหลกสลายสิ้น.
คู่ฟ้าคู่ดิน? ข้าจะทำลายพลังนั่นให้สิ้น!
ที่ไกลออกไป,จงซานที่หัวมังกรต้าเต๋า,ดวงตาหรี่เล็กลง,หรี่ตาจ้องมองไปยังจวงจื่อ.
"ชิ!"จงซานแค่นเสียงเย็นชา,ตราครรลองสวรรค์ที่ปะทุวาสนามากมายหนาแน่นยิ่งกว่าเดิมแผ่ออกมาอย่างบ้าคลั่ง.
สายตาของจวงจื่อที่รอคอย,จดจ้องมองหลุมดำที่จะพังทำลายตราราชวงศ์บนท้องฟ้า.
„Wave”
"โพล๊ะ!"
หลุมดำที่เหมือนกับฟองอากาศที่แตกสลายหายไปทันที,ราวกับว่าไม่เคยมีตัวตัน.
"เป็นไปได้อย่างไร?
มันจะเป็นไปได้อย่างไร?"จวงจื่อที่เผยท่าทางประหลาดใจออกมา.
"ชิ,ทักษะเทวะที่ข้าคิดขึ้น,มันจะทำร้ายข้าได้อย่างไร?
เมื่อข้าคิดค้น,ทักษะเทวะกุย,ข้าก็ย่อมคิดถึงเรื่องนี้ด้วย,หากมันสะท้อนกลับมายังข้า,ก็เป็นไปไม่ได้ที่จะได้รับความเสียหาย,หนำซ้ำนั่นยังเป็นทักษะเลียนแบบ,กุยที่ไม่สมบูรณ์อีก."จงซานที่กล่าวออกมาด้วยเสียงเย็นชา.
ระหว่างที่กล่าวนั้น,ตราครรลองสวรรค์ที่ใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ,ไม่ได้ดูดซับวาสนอีกต่อไป,พลังฟ้าดินที่ถูกเคลื่อนย้ายโถมทับไปยังร่างของจวงจื่อ.
ผืนปฐพีที่แตกสบั้น!
พื้นดินบนแดนเทวะเต่าทมิฬ,ปรากฏเป็นหลุมยักษ์รอยตราประทับที่มีขนาดหนึ่งแสนลี้ขึ้น,พื้นที่รอบๆเวลานี้กลายเป็นหลุมดำขนาดใหญ่.
ห้วงมิติที่ฉีกขาดยืดยาวไปจนถึงอวกาศ.
ขณะที่แรงกดดันของตราครรลองสวรรค์โถมทับมายังร่างของจวงจื่อ,ภาพเงาของมังกรทองสีแดงชาติคำรามลั่นพุ่งตรงไปยังจวงจื่อ.
ทักษะเทวะเลียนแบบที่ไร้ผล,ทักษะกุยไม่สามารถใช้ได้แล้ว.
ความคิดของจงซานนั้นถูกต้อง,ทักษะเทวะจวงจื่อก่อนหน้านี้คือครั้งสุดท้าย,ดูเหมือนว่าจะเป็นทักษะลับบางอย่างที่ใช้วิชาเลียนแบบจะถึงขีดจำกัดแล้ว.
เพราะก่อนหน้านี้จวงจื่อมั่นใจว่าทักษะเทวะกุยจะสามารถโจมตีได้ผล,ทำให้ตราครรลองสวรรค์พังทกลาย,อย่างน้อย,เขาก็ยังสามารถเคลื่อนต้าเต๋าของตัวเองสนับสนุน,ทำให้เขาไม่ลังเลที่จะลงมือเต็มที่.
รอบๆแดนเทวะเต่าทมิฬเวลานี้,เหล่าผู้ฝึกตนมากมายที่เฝ้าคอยมองอยู่อย่างสนใจ.
โลกปิศาจสวรรค์ที่วุ่นวายสับสนนั้น,ดูเหมือนว่าจะหายไปแล้ว,พวกเขาไม่สามารถมองเห็นมันได้แล้ว.
ทุกคนที่รับรู้ได้ในทันที,พิธีบูชายันต์นั้นสำเร็จแล้ว.
ทว่าทุกคนที่รับรู้ว่าโลกปิศาจสวรรค์หายไป,ทว่าแรงกดดันวิญญาณที่หนักหน่วงรุนแรงยังคงแผ่ออกมา.
ห้วงมิติที่สั่นไหวอย่างรุนแรง,เหล่าผู้ฝึกตนที่ไม่สามารถมองเห็นด้านในได้ชั่วขณะ,มีเพียงยอดฝีมือเท่านั้นที่พอจะเห็นรับรู้เหตุการณ์ได้เล็กน้อย.
ภายในหุบเขา,เหล่าเหอและเหล่าหลงที่พูดคุยเกี่ยวกับการเข้าร่วมต้าเจิ้ง.
"ต้าเต๋าจวงจื่อ? จวงจื่อกำลังสู้กับใคร? ใครแข็งแกร่ง,ขนาดบีดบังคับให้จวงจื่อใช้ต้าเต๋าตัวเอง?"เหล่าเหอที่เผยท่าทางประหลาดใจ,ขณะทีเขาจ้องมองต้าเต๋าของจวงจื่อ.
"จง,จงซาน,นั่นต้าเต๋าของจงซาน,แฮกก~~~~~~~~~~~~~~~~!”
เหล่าหลงที่เอ่ยออกมเสียงดัง,ต้าเต๋าของจงซานรึ?
ต้าเต๋ารูปร่างมังกรขนาดมหึมา? นี่คือต้าเต๋าอย่างงั้นรึ?
พวกเขาที่ตื่นตะลึงไปในทันที,ถึงพวกเขาจะเป็นเซียนบรรพชน,มีประสบการที่ไม่ธรรมดา,ทว่ากับสั่นสะท้านกับกลิ่นอายแรงกดดันจากต้าเต๋าของจงซาน.
"วูซซซซซ!"
"เหล่าหลง,ไม่ได้การแล้ว,ข้าไม่สามารถควบคุมเทียนเต๋าของข้าได้!"เหล่าเหอที่อุทานออกมาด้วยความตกใจ.
"วูซซซ!"
เทียนเต๋าของเหล่าเหอที่พวยพุ่ง,เทียนเต๋าสีขาวที่ตั้งตระหง่าน,กำลังสั่นไหวไปมาในทันที.
"วูซซซ!"
เทียนเต๋าสีเขียวของเหล่าหลงที่เปิดการใช้งานเองเช่นกัน,ขณะที่เทียนเต๋าของเขากำลังสั่นไหวไปมา.
ทั้งคู่ที่สัมผัสได้ถึงเทียนเต๋าที่กำลังสั่นสะท้าน?
มันยอมจำนนต่อต้าเต๋าของจงซานอย่างงั้นรึ?
มันถูกต้าเต๋าจงซานกำราบอย่างงั้นรึ?
เหล่าหลงและเหล่าเหอที่ขนหัวชาขนลุกทั่วร่าง,เป็นเช่นนี้ได้อย่างไร?
ทั้งคู่ที่จ้องมองหน้ากันและกัน,พร้อมกับเผยท่าทางหวั่นเกรงออกมา.
"ราชันย์แห่งกฏ?"เหล่าเหอที่กล่าวออกมาเสียงสั่น.
เหล่าหลงพยักหน้ารับ,กลิ่นอายของราชันย์แห่งกล,ต้าเต๋าของจงซานนั้นทรงพลังอย่างคาดไม่ถึง,เป็นเช่นนี้ได้อย่างไร?
ไม่ใช่แค่เหล่าหลงและเหล่าเหอ,ที่ไกลออกไป,เทียนเต๋าอีกสี่เส้นก็ถูกใช้งานในทันที,ผู้ฝึกตนที่ซ่อนตัวอยู่เผยออกมาในทันที,ทว่านั่นไม่ใช่สิ่งสำคัญ,เพราะว่าทุกคนรับรู้ได้ในทันทีว่าเทียนเต๋าของพวกเขากำลังถูกต้าเต๋าจงซานล่อล่วง.
เหล่าผึกตนที่อ่อนด้อยแทบล้มลงกับพื้น,แรงกดดันที่หนักหน่วงรุนแรง,ทำให้พวกเขาไม่สามารถเงยหน้าขึ้นได้.
เหล่าเซียนบรรพชนที่รับรู้ว่าเทียนเต๋าตัวเองกำลังสั่นสะท้าน,พร้อมกับหายใจแฮกๆ,พร้อมกับมองตราประทับราชวงศ์ของจงซานที่กำลังลอยลงมาจากบนฟ้า.
ตราครรลองสวรรค์ที่ผนึกสวรรค์,พร้อมกับระเบิดพลังที่รุนแรง,ยืดยาวไปจนถึงอวกาศ,พลังอำนาจแรงกดดันที่น่าเกรงขามนี้,แม้แต่เหล่าเซียนบรรพชนยังต้องเผลอถอยออกมาอย่างรู้ตัว.
ถอยออกมา? พวกเขาที่ยั้งเท้าไว้ได้ทันพร้อมกับเฝ้ามองไปยังพื้นที่รอบๆ,แรงกดดันที่สะกดข่มพวกเขาที่รุนแรงนี้คือ?
เหล่าเซียนบรรพชนที่หังหัวชาหนึบขนลุกขึ้นมาทันที,นี่คือพลังที่กำลังโถมทับกดดันจวงจื่ออยู่อย่างงั้นรึ?
จงซาน? นั่นมันจงซาน!
สายตาของทุกคนที่จ้องมองไปยังจงซาน,เพราะว่าเซียนบรรพชนด้านในนั้นไม่มีใครแล้ว?
เวลานี้มีเพียงจงซาน,กลิ่นอายของจงซานนั้นในใจของพวกเขาที่รับรู้ว่ามันไม่ได้ด้อยไปกว่าปราชญ์เทพเลย.
ขณะที่กวาดตามองออไปอีกพบเซียนเทียนจงที่ถูกขังเอาไว้ในกรง?
หนึ่งพันเทียนเต๋ารึ? ชั่วขณะนั้นเหล่าเซียนบรรพชนถึงกับแข็งค้าง.
จงซานแข็งแกร่งขนาดนั้นได้อย่างไร,แข็งแกร่งเกินไปแล้ว?
20 เซียนบรรพชนหายไปไหน? จงซานต่อสู้กับจวงจื่อเพียงลำพัง,เซียนเทียนจง?
เซียนเทียนจงที่อยู่ในอันตราย,เป็นตาย,ทำให้จวงจื่อออกมาขวางอย่างงั้นรึ?
ต้าเต๋าจวงจื่อ,พร้อมกันนี้จวงจื่อที่นำของวิเศษออกมาเป็นครั้งแรก.
จวงจื่อที่นำไม้เท้าหัวมังกรบินออกมา,เขาที่ชี้ขึ้นไปบนฟ้า,ไม้เท้าหัวมังกรบินที่กลายเป็นหัวมังกรแท้ในทันที.
"โฮกก ~~~~~~!”
ไม้เท่าที่กลายเป็นหัวมังกรคำรามลั่น,เขาของมันที่แหลมคมพร้อมที่จะทะลวงตราประทับครรลองสวรรค์.
เขามังกรที่พร้อมทะลวงสวรรค์.
"ตูมมมมม!”
ห้วงมิติที่ที่ฉีกขาดเป็นทาง,เขาแหลมของมังกรพุ่งตรงไปยังตราครรลองสวรรค์,ทว่ากลิ่นอายที่ตราสวรรค์ส่งออกมานั้นยิ่งใหญ่รุนแรงมากทำให้ความเร็วของมันลดลง.
จวงจื่อที่เคลื่อนต้าเต๋าของตัวเองทันที,ผีเสื้อมากมายที่บินขึ้นจากพื้น,พร้อมกับเข้าห้อมล้อมมังกรบิน,เพื่อที่จะทะลวงขึ้นไปบนท้องฟ้า.
"ครืนนนน!"
"เขามังกรที่ต้องการทำลายตราครรลองสวรรค์เกิดเสียงดังสนั่นหวั่นไหวเกิดเป็นประกายไฟสว่างจ้า.
"แก๊ก แก๊ก แก๊ก แก๊กแก๊ก!”
ตราครรลองสวรรค์ที่มีขนาดใหญ่,ก่อให้เกิดเป็นรอยแยกมากมายบนหัวมังกรบิน.
เพราะว่าจวงจื่อตัดสินใจผิดพลาดก่อนหน้านี้,ทำให้การกระทำของเขาต่อๆมาไร้ซึ่งความระวัง,ความสุขุมของเขาที่หดหายไป.
ต้าเต๋าของจงซนนั้นมีพลังจากวาสนาไร้เจ้าของที่ถูกรวมมา,มันได้แผ่แรงกดดันมากมาย,กระแทกหัวมังกรบินครั้งแล้วครั้งเล่าทำให้ไม้เท้าหัวมังกรบินของจวงจื่อย่นถอยออกมาอย่างคาดไม่ถึง.
"ข้าคาดการณ์ผิดอย่างงั้นรึ?
จวงจื่อกำลังถูกจงซานกำราบ?"เหล่าเหอที่เผยท่าทางประหลาดใจ.
"พลังกดทับลงมานี้,ไม่ได้เท่ากันเลย,ตราราชวงศ์จงซานที่ราวกับว่าแข็งแกร่งขึ้นเรื่อยๆ,คาดไม่ถึงเลยว่าตราราชวงศ์จะกลายเป็นของวิเศษที่แข็งแกร่งขนาดนี้."เหล่าหลงที่เผยท่าทางประหลาดใจ.
"หัวมังกรของจวงจื่อ,แบกรับไม่ได้อย่างคาดไม่ถึง?
เรื่องนี้,ท้ายที่สุดข้าก็เข้าใจแล้ว!"เหล่าเหอที่ฝืนยิ้มออกมา.
"เจ้าเข้าใจอะไร?"
"เจ้ากล่าวถูกแล้ว,หากวิหารของข้ายังคงรั้งรอ,คงเป็นไปไม่ได้ที่จะเข้าร่วมต้าเจิ้งได้.
"หากรอให้ทัพของต้าเจิ้งถูกส่งออกมา,เจ้าก็ควรจะรู้ว่ามันเป็นไปไม่ได้แล้ว."
"เหล่าหลง,ข้ายอมรับข้อเสนอของจ้า,หลังจากนี้พวกเราจะกลับไป,จำนนต่อต้าเจิ้ง!"
"ดี!"เหล่าหลงที่พยักหน้าพอใจ.
ในเมื่อเตรียมใจที่จะเข้าร่วมต้าเจิ้ง,สายตาของทั้งคู่ย่อมมองภาพที่เกิดขึ้นต่างออกไป,จงซานแข็งแกร่งขนาดนี้รึ?
แข็งแกร่งมากมายเช่นนี้ได้อย่างไร.
จวงจื่อที่ยืนอยู่ในต้าเต๋า,เวลานี้กำลังจ้องมองตราประทับดวงความเศร้าใจ,ใบหน้าบอกบุญไม่รับ,คาดไม่ถึงเลยว่าไม้เท้าหัวมังกรบินจะต้านไม่ไหว?
ของวิเศษต้าเจิ้งทรงพลังร้ายกาจจริงๆ.
ส่วนจงซานนั้นก็คิดไปอีกแง่หนึ่ง,คาดไม่ถึงเลยว่า,คู่ฟ้าคู่ดินจะยังไม่สามารถกำราบจวงจื่อได้อย่างงั้นรึ?
ดวงตาของจงซานที่กลายเป็นเย็นชา,แขนขวาของเขาที่ควบคุมกงเล็กมังกร,โจมตีออกไป,เก้ามังกรทองชาติบนตราครรลองสวรรค์ที่คำรามดังกึกก้อง,ขณะที่เคลื่อนไหวอย่างรวดเร็ว,มุกสีแดงชาติที่เปล่งประกายระเบิดพลังออกมา.
แสงสีแดงที่ถูกปล่อยออกมาจากมุกสีแดง,ทำให้ตราครรลองสวรรค์ขยายใหญ่ขึ้นอีกหนึ่งเท่า.
เมื่อตราครรลองสวรรค์ขยายออกเป็นหนึ่งเท่า,พลังกดดันก้เพิ่มขึ้นอีกเท่าเช่นกัน.
"จะเป็นไปได้อย่างไร?"ใบหน้าของจวงจื่อเปลี่ยนสี.
"ตูมมมม
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
ไม้เท้าหัวมังกรบินของจวงจื่อที่ระเบิดออกเป็นเสี่ยง,ของวิเศษของเขาด้อยกว่าจงซานอย่างงั้นรึ?
ทว่าในเวลาเดียวกันนั้น,การต่อสู้อีกฝั่งหนึ่งก็ตัดสินแพ้ชนะแล้วเช่นกัน.
"สว๊วฟ!"
บัญญัติสวรรค์! คุกปราชญ์เทพ!
ที่ด้านใน,ร่างของแปดหางสวรรค์ที่เต็มไปด้วยรอยแผล,ทว่ามันหาได้สนใจ,เพราะว่าเวลานี้สิ่งที่มันต้องการ,กระดองเต่าร่างโคลนของเซียนเทียนจงและร่างหลักของเซียนเทียนจงอยู่ในสถานที่เดียวกัน,พร้อมกับถูกกินไปในทันที.
"วูซซซ!"
เนตรเทียนฟาได้หายไปในทันที,เทียนเต๋าพันเส้นเองเช่นกัน,เพราะว่าเซียนเทียนจงถูกินไปแล้ว,ไม่มีประโยชน์อะไรต่อไปแล้ว,แปดหางสวรรค์แห่งจุดจบที่กลืนกินกระดองเต๋าใหญ่,ขณะที่ร่างของมันกำลังขยับไปมาอย่างบ้าคลั่ง,พร้อมกับย่อยอีกฝ่ายอย่างรวดเร็ว,ขณะที่ย่อยนั้น,บาดแผลบนร่างกายของมันที่ฟื้นฟูกลับคืนมา.
แปดหางสวรรค์แห่งจุดจบหายไปในทันที,กลับคืนสู่เรือนโอสถของจงซาน.
"ตูมมมมม
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
ตราครรลองสวรรค์ที่กดทับลงมาถึงพื้น,จวงจื่อที่กำลังอยู่เวลาวิกฤติหลบหนีในทันที,ต้าเต๋าของจวงจื่อที่ถูกกระแทกจากตราครรลองสวรรค์เสียงดังสนั่น,ทว่าต้าเต๋าของเขาก็นับว่าแข็งแกร่งมาก.
จวงจื่อที่จ้องมองจงซานด้วยแววตาไม่อยากเชื่อ,เซียนเทียนจงหายไปแล้ว,สายตาของจวงจื่อที่สั่นไหวไปมา,จบแล้ว,เขาพ่ายแพ้แล้ว?
แผนการซุ่มโจมตีที่เซียนเทียนจงวางเอาไว้,ท้ายที่สุดกลับกลายเป็นตัวเองที่พ่ายแพ้,จนต้องชดใช้ด้วยชีวิต,ส่วนตัวเอขาที่ได้รับทักษะเทวะกุยเพียง
90%
และของวิเศษชั้นยอดของตัวเองพังทลาย,นอกจากนี้แล้วทักษะเทวะที่เขาคัดลอกมานั้นยังไม่สามารถใช้กับจงซานได้,แม้แต่ตัวเองเกือบได้รับบาดเจ็บก่อนหน้านี้.
จวงจื่อที่สูดหายาใจลึก,ราวกับว่ารับรู้ความน่ากลัวของจงซาน,จงซานที่ส่งผลกระทบคุกคามตัวเขาได้,ในวันนั้นเขาไม่น่าตัดสินใจผิดพลาดปฏิเสธบุญคนอีกฝ่ายอย่างงั้นรึ?
Chapter 1278 Win
大胜
ได้รับชัยชนะ.
คู่ฟ้าคู่ดิน? ดวงตาของจวงจื่อที่เปลี่ยนไป,ฟ้าดินที่เปลี่ยนแปลงไปในทันที,ราวกับว่าพริบตาเดียวทั่วสารทิศได้เปลี่ยนไป,ตราราชวงศ์ที่ผนึกสวรรค์,ราวกับจะทำให้สวรรค์ล่ม,ทำให้สวรรค์กลายเป็นของมันเอง.
"ตราราชวงศ์เทียนตี้อย่างงั้นรึ?"จวงจื่อใบหน้าเปลี่ยนสีขณะกล่าวออกมา.
แรงกดดันมหาศาลที่โถมทับลงมาทำให้จวงจื่อตื่นตะลึงเป็นอย่างมาก.
ตราประทับเซิ่งหวัง,แต่กลับมีพลังเทียบเท่าตระประทับเทียนตี้อย่างงั้นรึ?
เป็นไปไม่ได้? สิ่งสำคัญที่สุด,ความรู้สึกราวกับสวรรค์ล่มนี้รุนแรงมาก,มันกำลังกดทับร่างเขาลงมา,จนรู้สึกไหล่ของเขากำลังสั่นไหวระริก.
”!”
จวงจื่อที่ศึกษาของวิเศษของจงซานมามากมาย,หากแต่ไม่ได้ศึกษาเกี่ยวกับตราครรลองสวรรค์นี้เลย,คิดว่ามันธรรมดาทั่วไป,ทว่าการผสานวาสนาของมันนั้น,เวลานี้เขาสามารถเข้าใจได้,ว่าไม่ธรรมดาอย่างยิ่ง,มันแข็งแกร่งมาก,แทบจะกลายเป็นของวิเศษลำดับหนึ่งของแผ่นดินเลยก็ว่าได้.
จงซานที่ยังพลังของมันเพียงเล็กน้อย,ไม่ได้ใช้ออกมาทั้งหมด,ทว่ากลับทรงพลังน่าเกรงขามมาก.
เขาที่รู้สึกห่อเหี่ยวใจขึ้นมาในทันที,ทำให้จวงจื่อไม่รู้จะต่อกรอย่างไร.
เนตรดอกเหมย,วิชาเลียนแบบ,ไร้ผล! เขาไม่สามารถใช้มันได้!
มันสามารถเลียนแบบได้เฉพาะวิชา,ทักษะเทวะ,แม้แต่แสงแห่งความโชคร้ายของจงซานก่อนหน้ายังไม่สามารถทำได้,ยิ่งเป็นของวิเศษ,ก็ไม่มีทางที่จะเลียนแบบได้.
ใช้ทักษะเทวะกุยรึ?
ใช่,ทักษะเทวะกุย,ถึงจะมีวาสนามากมาย,ถึงจะเป็นของวิเศษระดับอาณาจักร,แล้วอย่างไร,กับพลังที่ทะลายวาสนา,ของวิเศษอย่างงั้นรึ?
แข็งแกร่งแล้วจะต้านได้อย่างงั้นรึ?
ในเวลานั้น,จวงจื่อที่เผยความตื่นเต้นดีใจออกมากับทักษะเลียนแบบ.
ทักษะเทวะของจงซาน,เพื่อทำลายของวิเศษของจงซานอย่างงั้นรึ?
ช่างเป็นอะไรที่ยอดเยี่ยมนัก.
ทักษะเทวะกุย,ไม่เพียงแต่ทำลายวาสนา,มันยังสามารถกำราบแผ่นดินต้าเจิ้งด้วย.
คิดได้เช่นนี้จวงจื่อที่เผยความดีใจออกมา,ทักษะเทวะกุย,ช่างยอดเยี่ยมนัก.
การการชี้นิ้วออกไปด้านหน้า,หลุมดำที่ปรากฏขึ้นบนท้องฟ้า.
ทักษะเทวะกุย!
มันถูกปล่อยขึ้นไปบนท้องฟ้า,ดวงตาของจวงจื่อที่เต็มไปด้วยความคาดหวังพลังที่จะทำลายตราราชวงศ์ของต้าเจิ้งให้แหลกสลายสิ้น.
คู่ฟ้าคู่ดิน? ข้าจะทำลายพลังนั่นให้สิ้น!
ที่ไกลออกไป,จงซานที่หัวมังกรต้าเต๋า,ดวงตาหรี่เล็กลง,หรี่ตาจ้องมองไปยังจวงจื่อ.
"ชิ!"จงซานแค่นเสียงเย็นชา,ตราครรลองสวรรค์ที่ปะทุวาสนามากมายหนาแน่นยิ่งกว่าเดิมแผ่ออกมาอย่างบ้าคลั่ง.
สายตาของจวงจื่อที่รอคอย,จดจ้องมองหลุมดำที่จะพังทำลายตราราชวงศ์บนท้องฟ้า.
„Wave”
"โพล๊ะ!"
หลุมดำที่เหมือนกับฟองอากาศที่แตกสลายหายไปทันที,ราวกับว่าไม่เคยมีตัวตัน.
"เป็นไปได้อย่างไร?
มันจะเป็นไปได้อย่างไร?"จวงจื่อที่เผยท่าทางประหลาดใจออกมา.
"ชิ,ทักษะเทวะที่ข้าคิดขึ้น,มันจะทำร้ายข้าได้อย่างไร?
เมื่อข้าคิดค้น,ทักษะเทวะกุย,ข้าก็ย่อมคิดถึงเรื่องนี้ด้วย,หากมันสะท้อนกลับมายังข้า,ก็เป็นไปไม่ได้ที่จะได้รับความเสียหาย,หนำซ้ำนั่นยังเป็นทักษะเลียนแบบ,กุยที่ไม่สมบูรณ์อีก."จงซานที่กล่าวออกมาด้วยเสียงเย็นชา.
ระหว่างที่กล่าวนั้น,ตราครรลองสวรรค์ที่ใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ,ไม่ได้ดูดซับวาสนอีกต่อไป,พลังฟ้าดินที่ถูกเคลื่อนย้ายโถมทับไปยังร่างของจวงจื่อ.
ผืนปฐพีที่แตกสบั้น!
พื้นดินบนแดนเทวะเต่าทมิฬ,ปรากฏเป็นหลุมยักษ์รอยตราประทับที่มีขนาดหนึ่งแสนลี้ขึ้น,พื้นที่รอบๆเวลานี้กลายเป็นหลุมดำขนาดใหญ่.
ห้วงมิติที่ฉีกขาดยืดยาวไปจนถึงอวกาศ.
ขณะที่แรงกดดันของตราครรลองสวรรค์โถมทับมายังร่างของจวงจื่อ,ภาพเงาของมังกรทองสีแดงชาติคำรามลั่นพุ่งตรงไปยังจวงจื่อ.
ทักษะเทวะเลียนแบบที่ไร้ผล,ทักษะกุยไม่สามารถใช้ได้แล้ว.
ความคิดของจงซานนั้นถูกต้อง,ทักษะเทวะจวงจื่อก่อนหน้านี้คือครั้งสุดท้าย,ดูเหมือนว่าจะเป็นทักษะลับบางอย่างที่ใช้วิชาเลียนแบบจะถึงขีดจำกัดแล้ว.
เพราะก่อนหน้านี้จวงจื่อมั่นใจว่าทักษะเทวะกุยจะสามารถโจมตีได้ผล,ทำให้ตราครรลองสวรรค์พังทกลาย,อย่างน้อย,เขาก็ยังสามารถเคลื่อนต้าเต๋าของตัวเองสนับสนุน,ทำให้เขาไม่ลังเลที่จะลงมือเต็มที่.
รอบๆแดนเทวะเต่าทมิฬเวลานี้,เหล่าผู้ฝึกตนมากมายที่เฝ้าคอยมองอยู่อย่างสนใจ.
โลกปิศาจสวรรค์ที่วุ่นวายสับสนนั้น,ดูเหมือนว่าจะหายไปแล้ว,พวกเขาไม่สามารถมองเห็นมันได้แล้ว.
ทุกคนที่รับรู้ได้ในทันที,พิธีบูชายันต์นั้นสำเร็จแล้ว.
ทว่าทุกคนที่รับรู้ว่าโลกปิศาจสวรรค์หายไป,ทว่าแรงกดดันวิญญาณที่หนักหน่วงรุนแรงยังคงแผ่ออกมา.
ห้วงมิติที่สั่นไหวอย่างรุนแรง,เหล่าผู้ฝึกตนที่ไม่สามารถมองเห็นด้านในได้ชั่วขณะ,มีเพียงยอดฝีมือเท่านั้นที่พอจะเห็นรับรู้เหตุการณ์ได้เล็กน้อย.
ภายในหุบเขา,เหล่าเหอและเหล่าหลงที่พูดคุยเกี่ยวกับการเข้าร่วมต้าเจิ้ง.
"ต้าเต๋าจวงจื่อ? จวงจื่อกำลังสู้กับใคร? ใครแข็งแกร่ง,ขนาดบีดบังคับให้จวงจื่อใช้ต้าเต๋าตัวเอง?"เหล่าเหอที่เผยท่าทางประหลาดใจ,ขณะทีเขาจ้องมองต้าเต๋าของจวงจื่อ.
"จง,จงซาน,นั่นต้าเต๋าของจงซาน,แฮกก~~~~~~~~~~~~~~~~!”
เหล่าหลงที่เอ่ยออกมเสียงดัง,ต้าเต๋าของจงซานรึ?
ต้าเต๋ารูปร่างมังกรขนาดมหึมา? นี่คือต้าเต๋าอย่างงั้นรึ?
พวกเขาที่ตื่นตะลึงไปในทันที,ถึงพวกเขาจะเป็นเซียนบรรพชน,มีประสบการที่ไม่ธรรมดา,ทว่ากับสั่นสะท้านกับกลิ่นอายแรงกดดันจากต้าเต๋าของจงซาน.
"วูซซซซซ!"
"เหล่าหลง,ไม่ได้การแล้ว,ข้าไม่สามารถควบคุมเทียนเต๋าของข้าได้!"เหล่าเหอที่อุทานออกมาด้วยความตกใจ.
"วูซซซ!"
เทียนเต๋าของเหล่าเหอที่พวยพุ่ง,เทียนเต๋าสีขาวที่ตั้งตระหง่าน,กำลังสั่นไหวไปมาในทันที.
"วูซซซ!"
เทียนเต๋าสีเขียวของเหล่าหลงที่เปิดการใช้งานเองเช่นกัน,ขณะที่เทียนเต๋าของเขากำลังสั่นไหวไปมา.
ทั้งคู่ที่สัมผัสได้ถึงเทียนเต๋าที่กำลังสั่นสะท้าน?
มันยอมจำนนต่อต้าเต๋าของจงซานอย่างงั้นรึ?
มันถูกต้าเต๋าจงซานกำราบอย่างงั้นรึ?
เหล่าหลงและเหล่าเหอที่ขนหัวชาขนลุกทั่วร่าง,เป็นเช่นนี้ได้อย่างไร?
ทั้งคู่ที่จ้องมองหน้ากันและกัน,พร้อมกับเผยท่าทางหวั่นเกรงออกมา.
"ราชันย์แห่งกฏ?"เหล่าเหอที่กล่าวออกมาเสียงสั่น.
เหล่าหลงพยักหน้ารับ,กลิ่นอายของราชันย์แห่งกล,ต้าเต๋าของจงซานนั้นทรงพลังอย่างคาดไม่ถึง,เป็นเช่นนี้ได้อย่างไร?
ไม่ใช่แค่เหล่าหลงและเหล่าเหอ,ที่ไกลออกไป,เทียนเต๋าอีกสี่เส้นก็ถูกใช้งานในทันที,ผู้ฝึกตนที่ซ่อนตัวอยู่เผยออกมาในทันที,ทว่านั่นไม่ใช่สิ่งสำคัญ,เพราะว่าทุกคนรับรู้ได้ในทันทีว่าเทียนเต๋าของพวกเขากำลังถูกต้าเต๋าจงซานล่อล่วง.
เหล่าผึกตนที่อ่อนด้อยแทบล้มลงกับพื้น,แรงกดดันที่หนักหน่วงรุนแรง,ทำให้พวกเขาไม่สามารถเงยหน้าขึ้นได้.
เหล่าเซียนบรรพชนที่รับรู้ว่าเทียนเต๋าตัวเองกำลังสั่นสะท้าน,พร้อมกับหายใจแฮกๆ,พร้อมกับมองตราประทับราชวงศ์ของจงซานที่กำลังลอยลงมาจากบนฟ้า.
ตราครรลองสวรรค์ที่ผนึกสวรรค์,พร้อมกับระเบิดพลังที่รุนแรง,ยืดยาวไปจนถึงอวกาศ,พลังอำนาจแรงกดดันที่น่าเกรงขามนี้,แม้แต่เหล่าเซียนบรรพชนยังต้องเผลอถอยออกมาอย่างรู้ตัว.
ถอยออกมา? พวกเขาที่ยั้งเท้าไว้ได้ทันพร้อมกับเฝ้ามองไปยังพื้นที่รอบๆ,แรงกดดันที่สะกดข่มพวกเขาที่รุนแรงนี้คือ?
เหล่าเซียนบรรพชนที่หังหัวชาหนึบขนลุกขึ้นมาทันที,นี่คือพลังที่กำลังโถมทับกดดันจวงจื่ออยู่อย่างงั้นรึ?
จงซาน? นั่นมันจงซาน!
สายตาของทุกคนที่จ้องมองไปยังจงซาน,เพราะว่าเซียนบรรพชนด้านในนั้นไม่มีใครแล้ว?
เวลานี้มีเพียงจงซาน,กลิ่นอายของจงซานนั้นในใจของพวกเขาที่รับรู้ว่ามันไม่ได้ด้อยไปกว่าปราชญ์เทพเลย.
ขณะที่กวาดตามองออไปอีกพบเซียนเทียนจงที่ถูกขังเอาไว้ในกรง?
หนึ่งพันเทียนเต๋ารึ? ชั่วขณะนั้นเหล่าเซียนบรรพชนถึงกับแข็งค้าง.
จงซานแข็งแกร่งขนาดนั้นได้อย่างไร,แข็งแกร่งเกินไปแล้ว?
20 เซียนบรรพชนหายไปไหน? จงซานต่อสู้กับจวงจื่อเพียงลำพัง,เซียนเทียนจง?
เซียนเทียนจงที่อยู่ในอันตราย,เป็นตาย,ทำให้จวงจื่อออกมาขวางอย่างงั้นรึ?
ต้าเต๋าจวงจื่อ,พร้อมกันนี้จวงจื่อที่นำของวิเศษออกมาเป็นครั้งแรก.
จวงจื่อที่นำไม้เท้าหัวมังกรบินออกมา,เขาที่ชี้ขึ้นไปบนฟ้า,ไม้เท้าหัวมังกรบินที่กลายเป็นหัวมังกรแท้ในทันที.
"โฮกก ~~~~~~!”
ไม้เท่าที่กลายเป็นหัวมังกรคำรามลั่น,เขาของมันที่แหลมคมพร้อมที่จะทะลวงตราประทับครรลองสวรรค์.
เขามังกรที่พร้อมทะลวงสวรรค์.
"ตูมมมมม!”
ห้วงมิติที่ที่ฉีกขาดเป็นทาง,เขาแหลมของมังกรพุ่งตรงไปยังตราครรลองสวรรค์,ทว่ากลิ่นอายที่ตราสวรรค์ส่งออกมานั้นยิ่งใหญ่รุนแรงมากทำให้ความเร็วของมันลดลง.
จวงจื่อที่เคลื่อนต้าเต๋าของตัวเองทันที,ผีเสื้อมากมายที่บินขึ้นจากพื้น,พร้อมกับเข้าห้อมล้อมมังกรบิน,เพื่อที่จะทะลวงขึ้นไปบนท้องฟ้า.
"ครืนนนน!"
"เขามังกรที่ต้องการทำลายตราครรลองสวรรค์เกิดเสียงดังสนั่นหวั่นไหวเกิดเป็นประกายไฟสว่างจ้า.
"แก๊ก แก๊ก แก๊ก แก๊กแก๊ก!”
ตราครรลองสวรรค์ที่มีขนาดใหญ่,ก่อให้เกิดเป็นรอยแยกมากมายบนหัวมังกรบิน.
เพราะว่าจวงจื่อตัดสินใจผิดพลาดก่อนหน้านี้,ทำให้การกระทำของเขาต่อๆมาไร้ซึ่งความระวัง,ความสุขุมของเขาที่หดหายไป.
ต้าเต๋าของจงซนนั้นมีพลังจากวาสนาไร้เจ้าของที่ถูกรวมมา,มันได้แผ่แรงกดดันมากมาย,กระแทกหัวมังกรบินครั้งแล้วครั้งเล่าทำให้ไม้เท้าหัวมังกรบินของจวงจื่อย่นถอยออกมาอย่างคาดไม่ถึง.
"ข้าคาดการณ์ผิดอย่างงั้นรึ?
จวงจื่อกำลังถูกจงซานกำราบ?"เหล่าเหอที่เผยท่าทางประหลาดใจ.
"พลังกดทับลงมานี้,ไม่ได้เท่ากันเลย,ตราราชวงศ์จงซานที่ราวกับว่าแข็งแกร่งขึ้นเรื่อยๆ,คาดไม่ถึงเลยว่าตราราชวงศ์จะกลายเป็นของวิเศษที่แข็งแกร่งขนาดนี้."เหล่าหลงที่เผยท่าทางประหลาดใจ.
"หัวมังกรของจวงจื่อ,แบกรับไม่ได้อย่างคาดไม่ถึง?
เรื่องนี้,ท้ายที่สุดข้าก็เข้าใจแล้ว!"เหล่าเหอที่ฝืนยิ้มออกมา.
"เจ้าเข้าใจอะไร?"
"เจ้ากล่าวถูกแล้ว,หากวิหารของข้ายังคงรั้งรอ,คงเป็นไปไม่ได้ที่จะเข้าร่วมต้าเจิ้งได้.
"หากรอให้ทัพของต้าเจิ้งถูกส่งออกมา,เจ้าก็ควรจะรู้ว่ามันเป็นไปไม่ได้แล้ว."
"เหล่าหลง,ข้ายอมรับข้อเสนอของจ้า,หลังจากนี้พวกเราจะกลับไป,จำนนต่อต้าเจิ้ง!"
"ดี!"เหล่าหลงที่พยักหน้าพอใจ.
ในเมื่อเตรียมใจที่จะเข้าร่วมต้าเจิ้ง,สายตาของทั้งคู่ย่อมมองภาพที่เกิดขึ้นต่างออกไป,จงซานแข็งแกร่งขนาดนี้รึ?
แข็งแกร่งมากมายเช่นนี้ได้อย่างไร.
จวงจื่อที่ยืนอยู่ในต้าเต๋า,เวลานี้กำลังจ้องมองตราประทับดวงความเศร้าใจ,ใบหน้าบอกบุญไม่รับ,คาดไม่ถึงเลยว่าไม้เท้าหัวมังกรบินจะต้านไม่ไหว?
ของวิเศษต้าเจิ้งทรงพลังร้ายกาจจริงๆ.
ส่วนจงซานนั้นก็คิดไปอีกแง่หนึ่ง,คาดไม่ถึงเลยว่า,คู่ฟ้าคู่ดินจะยังไม่สามารถกำราบจวงจื่อได้อย่างงั้นรึ?
ดวงตาของจงซานที่กลายเป็นเย็นชา,แขนขวาของเขาที่ควบคุมกงเล็กมังกร,โจมตีออกไป,เก้ามังกรทองชาติบนตราครรลองสวรรค์ที่คำรามดังกึกก้อง,ขณะที่เคลื่อนไหวอย่างรวดเร็ว,มุกสีแดงชาติที่เปล่งประกายระเบิดพลังออกมา.
แสงสีแดงที่ถูกปล่อยออกมาจากมุกสีแดง,ทำให้ตราครรลองสวรรค์ขยายใหญ่ขึ้นอีกหนึ่งเท่า.
เมื่อตราครรลองสวรรค์ขยายออกเป็นหนึ่งเท่า,พลังกดดันก้เพิ่มขึ้นอีกเท่าเช่นกัน.
"จะเป็นไปได้อย่างไร?"ใบหน้าของจวงจื่อเปลี่ยนสี.
"ตูมมมม
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
ไม้เท้าหัวมังกรบินของจวงจื่อที่ระเบิดออกเป็นเสี่ยง,ของวิเศษของเขาด้อยกว่าจงซานอย่างงั้นรึ?
ทว่าในเวลาเดียวกันนั้น,การต่อสู้อีกฝั่งหนึ่งก็ตัดสินแพ้ชนะแล้วเช่นกัน.
"สว๊วฟ!"
บัญญัติสวรรค์! คุกปราชญ์เทพ!
ที่ด้านใน,ร่างของแปดหางสวรรค์ที่เต็มไปด้วยรอยแผล,ทว่ามันหาได้สนใจ,เพราะว่าเวลานี้สิ่งที่มันต้องการ,กระดองเต่าร่างโคลนของเซียนเทียนจงและร่างหลักของเซียนเทียนจงอยู่ในสถานที่เดียวกัน,พร้อมกับถูกกินไปในทันที.
"วูซซซ!"
เนตรเทียนฟาได้หายไปในทันที,เทียนเต๋าพันเส้นเองเช่นกัน,เพราะว่าเซียนเทียนจงถูกินไปแล้ว,ไม่มีประโยชน์อะไรต่อไปแล้ว,แปดหางสวรรค์แห่งจุดจบที่กลืนกินกระดองเต๋าใหญ่,ขณะที่ร่างของมันกำลังขยับไปมาอย่างบ้าคลั่ง,พร้อมกับย่อยอีกฝ่ายอย่างรวดเร็ว,ขณะที่ย่อยนั้น,บาดแผลบนร่างกายของมันที่ฟื้นฟูกลับคืนมา.
แปดหางสวรรค์แห่งจุดจบหายไปในทันที,กลับคืนสู่เรือนโอสถของจงซาน.
"ตูมมมมม
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
ตราครรลองสวรรค์ที่กดทับลงมาถึงพื้น,จวงจื่อที่กำลังอยู่เวลาวิกฤติหลบหนีในทันที,ต้าเต๋าของจวงจื่อที่ถูกกระแทกจากตราครรลองสวรรค์เสียงดังสนั่น,ทว่าต้าเต๋าของเขาก็นับว่าแข็งแกร่งมาก.
จวงจื่อที่จ้องมองจงซานด้วยแววตาไม่อยากเชื่อ,เซียนเทียนจงหายไปแล้ว,สายตาของจวงจื่อที่สั่นไหวไปมา,จบแล้ว,เขาพ่ายแพ้แล้ว?
แผนการซุ่มโจมตีที่เซียนเทียนจงวางเอาไว้,ท้ายที่สุดกลับกลายเป็นตัวเองที่พ่ายแพ้,จนต้องชดใช้ด้วยชีวิต,ส่วนตัวเอขาที่ได้รับทักษะเทวะกุยเพียง
90%
และของวิเศษชั้นยอดของตัวเองพังทลาย,นอกจากนี้แล้วทักษะเทวะที่เขาคัดลอกมานั้นยังไม่สามารถใช้กับจงซานได้,แม้แต่ตัวเองเกือบได้รับบาดเจ็บก่อนหน้านี้.
จวงจื่อที่สูดหายาใจลึก,ราวกับว่ารับรู้ความน่ากลัวของจงซาน,จงซานที่ส่งผลกระทบคุกคามตัวเขาได้,ในวันนั้นเขาไม่น่าตัดสินใจผิดพลาดปฏิเสธบุญคนอีกฝ่ายอย่างงั้นรึ?
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
ปัจจุบันแปลจบแล้ว 1672 ตอน สนใจติดต่อเข้ากลุ่มลับได้ครับ
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ แปลจบแล้ว.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น