Immortality Chapter 1270 The war will get up
Chapter 1270 The war will get up
大战将起
การต่อสู้ใหญ่ที่กำลังจะเริ่ม.
ภายในห้องโถงของจงซาน.
จงซานที่นั่งอยู่ทิศเหนือ,กุยเสอและจื่อหยางจิงหงที่ยืนอยู่ด้านข้าง,จินเผิงที่กำลังทรมานเซียนจื่ออวิ๋นที่ถูกจับมัดเอาไว้ที่ใจกลางห้อง.
"พูด!"จินเผิงที่กล่าวออกมาเสียงดัง,พร้อมกับฝ่ามือจับที่ใบหน้าของอีกฝ่ายเบาๆ.
”!”
ร่างของเซียนจื่ออวิ๋นที่สั่นไปมา,จินเผิงที่ใช้ฝ่ามือนั้นแทกเข้าไปในดวงวิญญาณ,พร้อมกับสร้างความเจ็บปวดรวดเร็ว.
"ไม่พูดอย่างงั้นรึ?"จินเผิงที่กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงเย็นชา.
"ข้า,ข้าพูดแล้ว!"เซียนจื่ออวิ๋นที่ไม่สามารถทนได้.
เซียนจื่ออวิ๋นนั้นเพิ่งจะก้าวเข้าสู่ระดับเซียนปฐพีเท่านั้น,เข้าจะทนการทรมานจากเซียนบรรพชนได้อย่างไร?
นอกจากนี้เซียนบรรพชนยังมีวิธีอื่นๆอีกมากมาย,เซียนจื่ออวิ๋นย่อมเข้าใจเรื่องนี้ดี.
"ข้าพูดก่อนหน้านี้ไม่ได้ยินรึไง!"จินเผิงที่กล่าวหยัน.
เซียนจื่อซินที่พ่นลมหายใจยาว,จ้องมองไปยังกุยเสอที่อยู่ไม่ไกลออกไป,"ข้า,ข้าจะบอกสิ่งที่กุยเสอจะถามไม่ว่าเรื่องอะไร!"
"เซียนจงที่มี,โลหิตรุ่นที่หนึ่ง,หมายความว่าอย่างไร?"จงซานที่กล่าวอย่างเคร่งขรึม.
"เรื่องนี้,ข้าไม่รู้,แม้แต่อาวุโสยังไม่มีใครรู้."เซียนจื่ออวิ๋นที่ส่ายหน้าไมปาในทันที.
"ยังไม่ยอมอีกรึ?"ดวงตาของจินเผิงเบิกกว้าง,ฝ่ามือสีทองของเขาที่พุ่งออกไป.
"เป็นความจริง,ข้าไม่รู้จริงๆว่าจื่อจิ้นมีความลับใด,เป็นไปไม่ได้ที่เขาจะบอกใคร,ข้าไม่รู้จริงๆ!"เซียนจื่ออวิ๋นที่เผยท่าทางกระวนกระวาย,เขาไม่ต้องการถูกทรมานอีก.
"อืม!"จงซานพยักหน้ารับ.
จงซานพยักหน้ารับ,จินเผิงที่เก็บแสงสีทองกลับมา,เซียนจื่ออวิ่นที่พ่นลมหายใจยาว.
"ข้าขอถามเจ้าอีกครั้ง,เซียนเทียนจงต้องการจับตัวกุยเสอเพื่ออะไร?
หากเจ้าไม่รู้! ก็ไร้ประโยชน์ที่จะมีชีวิตต่อ!"จงซานกล่าวออกมาเบาๆ.
เซียนจื่ออซิ่นที่ราวกับเข้าใจอะไรบางอย่างได้,จินเผิงที่เตรียมลงมือ,ส่วนจงซานเวลานี้ที่เผยจิตสังหารออกมาแล้ว.
"ข้ารู้เรื่องนี้ข้ารู้,อาวุโสคนอื่นๆไม่รู้,เซียนเทียนจง,เซียนเทียนจงมีทักษะเทวะ,หลอมร่าง,เขาต้องการกลั่นกุยเสอ,กลั่นสายโลหิตของกุยเสอเป็นของเขา,ก่อนหน้านี้เขามีสายโลหิตรุ่นที่ก้าว,จากนั้นก็ใช้สายโลหิตของคนรุ่นสี่,ทำให้เข้าวิวัฒนาการมาเป็นสายโลหิตรุ่นที่หก,หากว่าเขาสามารถหลอมสายโลหิตของกุยเสอได้,แม้แม้นว่าจะไม่สามารถก้าวไปถึงรุ่นสอง,ทว่าอย่างน้อยก็สามารถยกระดับขึ้นได้อีก,และเขาก็จะมีอำนาจและอิทธิพลที่มั่นคง!"เซียนจื่ออวิ๋นกล่าวออกมาในทันที.
"สารเลว!"กุยเสอที่ใบหน้าเปลี่ยนเป็นดำมืด.
"หลอมร่างอย่างงั้นรึ?"ดวงตาของจงซานท่หรี่เล็ก,ราวกับเข้าใจอะไรบางอย่างได้.
"ใช่,ใช่!"เซียนจื่ออวิ๋นที่พยักหน้ารับทันที.
"เจ้ารู้เรื่องนี้ได้อย่างไร?"จงซานที่กล่าวสอบถาม.
"เซียนเทียนจงเอ่ยออกมาขณะเมาเหล้า,ช้าเองก็ไม่.....!"
"พูด!"จงซานกล่าวเสียงดัง.
ใช่วันนั้น,เซียนเทียนจงที่เผลอเอ่ยออกมา,ขณะเมาเหล่า,ข้าที่บังเองได้ว่า,หากข้าไม่สามารถหลอมเจ้าได้?
รอให้สายโลหิตของข้าเพิ่มอีกครั้ง,ข้าก็จะสามารถหลอมเจ้าได้อย่างแน่นอน,ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า!"เซียนจื่ออวิ๋นที่กล่าวอย่างระมัดระวัง,จ้องมองจงซานด้วยท่าทางกังวลใจ.
"ดี,ดีมาก,จากนี้,เจ้าต้องถูกคุมตัวเอาไว้ที่นี่ก่อน,หลังจากเสร็จเรื่องนี้,ข้าจะปล่อยเจ้าอีกครั้ง!"จงซานกล่าว.
"ได้,ได้,ขอบคุณ,ขอบคุณมาก!"เซียนจื่ออวิ๋นที่เผยความสุขเป็นอย่างมาก.
ถูกขังไว้ที่ที่พักหนึ่ง?
ไม่จำเป็นต้องรู้ต้องเห็น?
แน่นอน,ความคิดของเซียนจื่ออวิ๋นในเวลานี้ไม่สามารถออกไปจากค่ายกลนี้ได้,เขาได้ทรยศเซียนเทียนจงแล้ว,ด้วยนิสัยของเทียนเซียนจง,เขาไม่มีทางรอดแน่.
..........
ภพหยิน,เมืองซ่าง.
ร่างแยกเงาจงซานที่นั่งอยู่ในห้องอักษร,จงซานที่จ้องมองไปยังหนี่ปู่ซา,"เจ้ารู้เกี่ยวกับทักษะเทวะ,หลอมร่างหรือไม่?"
"ครับ,เฉินเคยเห็นบันทึกทักษะเทวะดังกล่าวในตำหนักสังสารวัฏ,แม้นว่าทักษะหลอมร่างจะไม่ได้อยู่หนึ่งในสิบ,ทว่าก็นับว่ามีชื่อเสียงมาก,ทักษะเทวะหลอมร่างนั้น,ปรากฏขึ้นในเผ่าอสูรหลายครั้ง,เหล่าอสูรที่มีสายโลหิตที่ต่ำกว่านั้น,สามารถหลอมร่างกายของคนอื่นเพื่อเพิ่มความแข็งแกร่งของสายโลหิตให้กับตัวเองได้,แม้นว่าจะไม่สู่เท่ากับร่างที่นำมาหลอม,ทว่าก็สามารถยกระดับสายโลหิตของตัวเองที่ต่ำกว่า,กล่าวได้ว่ามันเป็นทักษะเทวะที่ชั่วร้ายมาก,ทว่าระดับสายโลหิตนั้นจะต้องไม่แตกต่างกันมากนัก,หากว่าแตกต่างกันมาก,จะไม่สามารถใช้วิธีหลอมร่างได้,เหมือนกับบีบบังคับมากเกินไปจะทำให้ร่างระเบิด,เป็นตนว่าสายโลหิตของปุถุชนและสายโลหิตของเซียน,ก็จะไม่สามารถทนการยกระดับได้!"
หลอมร่างอย่างงั้นรึ?
จงซานคาดเดาได้ว่า,เซียนเทียนจงนั้นอาจจะหลอมร่างของสายโลหิตเข้าไป.
...
ภพหยิง,ดินแดนขั้วโลกเหนือ,จงซานในห้องโถง.
"เซิ่งหวัง,ท่านคิดว่าเซียนเทียนจงจะพบศพของบรรพชนเต่าทมิฬรุ่นแรกรึ?
เพราะว่าไม่สามารถหลอมเข้ากับร่างกายตัวเองได้,ดังนั้นจึงได้หลอมเข้ากับร่างแยก?
ร่างแยกนั้นก็คือบรรพชนเต่าทมิฬรุ่นแรก?"กุยเสอที่กล่าวออกมาด้วยความประหลาด.
"ในเวลานี้ยังไม่สามารถที่จะอธิบายได้ชั่วคราว,ก่อนที่ถึงงานบูชายันต์,ทางที่ดีพวกเราควรจะไปเยือนเหล่าอาวุโสทั้งหมด!"จงซานกล่าวออกมาอีกครั้ง.
"ครับ!"
------------------------------------------------------------
พิธีบูชายันต์ที่ใกล้เข้ามาเรื่อยๆ.
ตำหนักเทพเหมันตร์ยังมาไม่ถึง,ทว่า,เหล่ายอดฝีมือมากมายเวลานี้ต่างก็เดินทางมาถึงแล้ว,แม้นว่าจะไม่ได้มากมายนัก,หากแต่ทั้งหมดล้วนแต่เป็นยอดฝีมือ.
ภายในห้องโถงตำหนักเต่าทมิฬ.
ที่ด้านหน้าเซียนเทียนจงนั้นมีบุรุษที่น่าเกรงขาม
12 คน.
"เซียนเทียนจง,ขอแสดงความนับถือต่อทุกท่านก่อน!"เซียนเทียนจงที่ยกแก้วสุราขึ้น.
"จื่อจุ้นเซียนเกรงใจไปแล้ว!"ทุกคนที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"เรื่องที่,เซียนเทียนจงต้องการให้ทุกท่านช่วย,ทำได้หรือไม่!"เซียนเทียนจงที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"ไม่ต้องเอ่ยเลยว่าพวกเรากับเผ่าเต่าทมิฬต่างก็มีมิตรภาพที่ดีต่อกัน,จงซานผู้นี้จะอย่างไรก็ต้องจัดการเขา!"ชายในชุดแดงที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"เซิ่งหวังติงหง,ท่านเป็นเพื่อนบ้านของต้าเจิ้ง,ดังนั้นท่านจึงต้องการให้คนที่นี้ร่วมมือกันสังหารจงซานสินะ!"ชายในชุดสีน้ำเงินเอ่ยด้วยรอยยิ้ม.
"ข้า?
ใช่แล้ว,ข้าต้องการให้จงซานตายตั้งแต่ก่อนแล้ว,ทว่าพวกท่านไม่คิดอย่างงั้นรึ?ในอดีตทัพของต้าเจิ้งที่ทุกคนดูแคลน,ทุกท่านก็เห็นเวลานี้ต้าเจิ้งที่เติบโตด้วยความเร็วที่น่าหวาดกลัว,ตอนนี้เริ่มเข้าสู่ยุคแห่งความวุ่นวายแล้ว,ทวีปภาคเหนือเองก็จะรอดพ้นอย่างงั้นรึ?
ถึงพวกเราไม่ลงมือ,ปล่อยให้ต้าเจิ้งแข็งแกร่งขึ้นเรื่อยๆ,ใครจะขวางต้าเจิ้งได้?
เจ้าไม่คิดอย่างงั้นรึ?ว่าจงซานต้องการยึดครองทวีปภาคเหนือ!"เซิ่งหวังติงหงที่กล่าวด้วยน้ำเสียงจริงจัง.
"เซิ่งหวังติงหง,ท่านรู้ได้อย่างไรว่าจงซานต้องการยึดครองภาคเหนือ?"
"รู้? รู้ได้อย่างไรอย่างงั้นรึ?
มีเซียนบรรพชนมากมายเท่าใดกันที่อยู่ในต้าเจิ้งเวลานี้?
ไม่กี่ปีมานี้พวกเขามีจำนวนเซียนโบราณมากมาย,อาณาเขตเฟิงจงไม่ได้ทำให้พวกเขาพอใจแล้ว,จงซานที่มีอายุหนึ่งพันกว่าปีเท่านั้น,เวลานี้กลับทรงพลังขนาดใหน,เจ้าเทียบได้รึ?
ตอนนี้หากไม่ร่วมมือจัดการจงซาน,วันข้างหน้าเจ้าจะต้องกลายเป็นข้าราชบริพารที่ถูกมันเหยียบหัว?"เซิ่งหวังติงที่กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงเย็นชา.
ทุกคนที่ได้แต่เงียบเล็กน้อย,ทว่าก็ไม่มีใครปฏิเสธ.
"จงซานที่นำเซียนบรรพชนเก้าคนเท่านั้นมายังดินแดนขั้วโลกเหนือ,นี้คือเป็นโอกาสที่ดีแล้ว,นอกจากนี้ยังมีเซียนบรรพชนของเผ่าเต่าทมิฬคอยช่วยเหลืออีกแรง,ทำไมพวกเจ้าไม่คิดที่จะลงมืออย่างงั้นรึ?
ครั้งนี้มีแต่ชนะเท่านั้น,หากล้มเลิกไปในครั้งนี้,ข้าคิดว่าทุกคนที่จากไปนั้นจะต้องรู้สึกเสียใจไปตลอดชีวิตแน่."เซิ่งหวังติงที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
เซียนเทียนจงที่อยู่ข้างๆที่เผยยิ้มอย่างพึงพอใจ.
"ทุกท่าน!"เสียงของเซียนเทียนจงที่ดังขึ้น.
สายตาของทุกคนที่จ้องมองไปยังเซียนเทียนจง.
"เซิ่งหวังติงหงกล่าวถูกต้องแล้ว,ข้าที่เชิญทุกคนมาที่นี่ครั้งนี้,นอกจากข้าแล้ว,ยังมีอาวุโส
15 คน,เป็นเซียนบรรพชนทั้ง 15
คน,ข้าจะสั่งให้พวกเขาลงมือเต็มที่,ทว่าบวกกับทุกท่านที่อยู่ที่นี่อีก 15
คน,พวกเราจะมีเซียนบรรพชน 30
คนในการจัดการจงซาน."เซียนเทียนจงที่เผยยิ้มออกมา.
สายตาของทุกคนที่สั่นไหวไปมา,30เซียนบรรพชนอย่างงั้นรึ?
"แน่นอน,ข้าก็จะลงมือด้วย,แม้แต่ขอให้ปราชญ์เทพเฉิงโห่วลงมือด้วยเช่นกัน,ทุกๆท่านควรจะรู้ด้วยว่าพวกเรานั้นมีพลังเท่าใดกัน?"เซียนเทียนจงกล่าว.
เฉิงโห่ว? เซียนเทียนจง? สามสิบเซียนบรรพชน!
นับเป็นกลุ่มที่ใหญ่โต,เป็นกลุ่มเซียนบรรพชนที่น่าเกรงขามมาก.
"เฉิงโห่วเองก็จะมาอย่างงั้นรึ?
ที่กล่าวนี้เป็นความจริงอย่างงั้นรึ?"มีเซียนบรรพชนที่หวาดหวั่นกล่าวออกมาเช่นกัน.
"เข้ารับปากข้า,แน่นอนว่าเขาต้องมา,จวงจื่อ,แม้นว่าจะไม่เหมาะที่จะลงมือ,ทว่าเขานั้นติดหนี้บุญคุณเผ่าเต่าทมิฬของข้า,หากข้าพบกับอันตราย,เขาเองก็จะลงมือเช่นกัน,เมื่อถึงเวลานั้น,พวกท่านยังต้องกังวลอะไรอีกอย่างงั้นรึ?"เซียนเทียนจงกล่าว.
ทุกคนที่จ้องมองกันและกัน,แม้แต่สูดหายใจที่เย็นยะเยือบเข้ามา.
จวงจื่อ,เฉิงโห่ว,เซียนเทียนจง,สามสิบเซียบรรพชน,ไม่ใช่ว่านี่คือสุดยอดกลุ่มอิทธิพลร่วมมือกันจัดการจงซานหรอกรึ?
"ที่นี่ไม่ใช่ศาลเทวะต้าเจิ้ง,ทุกท่านยังต้องลังเลอีกรึ?
ข้ายินดีที่จะช่วยอย่างเต็มที่!"เซิ่งหวังติงหงที่กล่าวออกมาเสียงดัง.
"ตกลง!"หลายๆคนที่ลุกคนยืนขึ้น.
ทุกคนในเวลานี้ที่คล้อยตามเซียนเทียนจง.
หลังจากงานเลี้ยงผ่านไปสามวัน,เซียนเทียนจงที่ยืนอยู่บนหลังคาตำหนัก,จ้องมอไปยังหุบเขาแห่งหนึ่ง,พร้อมกับเผยรอยยิ้มเหยียดหยัน,กุยเสอที่เงียบไปเลย,เซียนเทียนจงเวลานี้หาได้สนใจ,อีกไม่นานเขาก็จะได้ทุกอย่างมาครอง.
ในเวลานั้น,ผู้ใต้บังคับบัญชาของเขาคนหนึ่งที่เข้ามารายงาน.
"จื่อจุ้น!
ประมุขเผ่าจิงแจ้งมาว่ากงกงได้หนีไป,พวกเขาจำเป็นต้องอยู่ป้องกันการลอบโจมตีของกงกง,ไม่สามารถเข้าร่วมพิธีบูชายันต์ในครั้งนี้ได้.
"ไม่ใช่ว่าจิงอวิ๋นเทียนไม่ต้องการมาหรอกรึ?
ชิ,ห้ามบอกเรื่องนี้ต่อคนอื่น?!"เซียนเทียนจงที่กล่าวอย่างเคร่งขรึม.
"ครับ!"
"เซียนจื่ออวิ๋น?
เจ้าบัดซบนั้นหนีไปใหนกัน?
หลายวันแล้วไม่เห็นหัว."เซียนเทียนจงกล่าวอย่างเคร่งขรึม.
"ผู้น้อยไม่รู้,ดูเหมือนว่าจะมีคนที่เห็นเขาออกจากดินแดนเทวะ,ส่วนไปใหนนั้น,ไม่มีใครรู้!"
"ชิ!
คิดว่าทำงานไม่สำเร็จแล้วคิดจะหนีอย่างงั้นรึ? เจ้าโง่!"เซียนเทียนจงแค่นเสียงเย็นชา.
"จื่อจุ้น,ผู้น้อยมีเรื่องที่จะรายงาน!"
"กล่าว!"เซียนเทียนจงที่กล่าวออกมาเสียงดัง.
ใช่,ก่อนหน้านี้สามวัน,มีเซียนบรรพชน 12
คนที่จื่อจุ้นเชิญมา,สามคนจากไปเงียบๆ,พวกเขาลอบหนีออกจากดินแดนเทวะเต่าทมิฬแล้ว!"
"สามวัน? หนีไปแล้ว?
คาดไม่ถึงเลยว่าจะหนีไปในช่วงเวลาสำคัญ? ดูเหมือนว่าในวันนั้นจะรับปากอย่างไรซึ่งความจริงใจ,ชิ,คิดว่าจะพ่ายแพ้,ก็เลยหนีไปอย่างงั้นรึ?
ขาดไปแค่สามคน,ยังไงจงซานก็ตายอยู่ดี!"เซียนเทียนจงที่กล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นชา
"จื่อจุ้น,ทำไมพวกเราต้องสังหารจงซานด้วย?"ผู้ใต้บังคับบัญชาคนหนึ่งกล่าวออกมาด้วยความสงสัย.
"ชิ,ทำไมถึงต้องสังหารเขานะรึ? เขาคิดว่าข้าไม่เห็นอย่างงั้นรึ?
ที่นำกุยเสอเดินทางไปทั่วเขตแดนเทวะเต่าทมิฬ,ต้องการที่จะยึดครองตำแหน่งข้าอย่างงั้นรึ?
เซียนโบราณ,ต้องการช่วงชิงกับข้า?
จงซานมีความทะเยอทะยานที่ไม่ธรรมดา,คาดไม่ถึงเลยว่าคิดจะกำราบเผ่าเต่าทมิฬของข้า,คนผู้นี้ปล่อยให้คงอยู่ไม่ได้,เจ้าแจ้งไปยังอาวุโสทุกคน,บอกว่าจงซานที่เจตนาร้ายซ่อนอยู่!"เซียนเทียนจงที่กล่าวออกมาเสียงดัง.
"ครับ!"ผู้ใต้บังคับบัญชาที่ตอบรับในทันที.
หลังจากที่ผู้ใต้บังคับบัญชาของเขาจากไปแล้ว,เซียนเทียนจงที่จ้องมองไปยังหุบเขาทิศทางที่จงซานอยู่,พร้อมกับเผยท่าทางเหยียดหยัน,"เหลืออีกสองวันแล้ว,สองวันหลังจากนี้จะถึงงานบูชายันต์,ดูซิว่าเจ้าจะหนีไปไหนได้จากการลอบสังหารของข้า!"
Chapter 1270 The war will get up
大战将起
การต่อสู้ใหญ่ที่กำลังจะเริ่ม.
ภายในห้องโถงของจงซาน.
จงซานที่นั่งอยู่ทิศเหนือ,กุยเสอและจื่อหยางจิงหงที่ยืนอยู่ด้านข้าง,จินเผิงที่กำลังทรมานเซียนจื่ออวิ๋นที่ถูกจับมัดเอาไว้ที่ใจกลางห้อง.
"พูด!"จินเผิงที่กล่าวออกมาเสียงดัง,พร้อมกับฝ่ามือจับที่ใบหน้าของอีกฝ่ายเบาๆ.
”!”
ร่างของเซียนจื่ออวิ๋นที่สั่นไปมา,จินเผิงที่ใช้ฝ่ามือนั้นแทกเข้าไปในดวงวิญญาณ,พร้อมกับสร้างความเจ็บปวดรวดเร็ว.
"ไม่พูดอย่างงั้นรึ?"จินเผิงที่กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงเย็นชา.
"ข้า,ข้าพูดแล้ว!"เซียนจื่ออวิ๋นที่ไม่สามารถทนได้.
เซียนจื่ออวิ๋นนั้นเพิ่งจะก้าวเข้าสู่ระดับเซียนปฐพีเท่านั้น,เข้าจะทนการทรมานจากเซียนบรรพชนได้อย่างไร?
นอกจากนี้เซียนบรรพชนยังมีวิธีอื่นๆอีกมากมาย,เซียนจื่ออวิ๋นย่อมเข้าใจเรื่องนี้ดี.
"ข้าพูดก่อนหน้านี้ไม่ได้ยินรึไง!"จินเผิงที่กล่าวหยัน.
เซียนจื่อซินที่พ่นลมหายใจยาว,จ้องมองไปยังกุยเสอที่อยู่ไม่ไกลออกไป,"ข้า,ข้าจะบอกสิ่งที่กุยเสอจะถามไม่ว่าเรื่องอะไร!"
"เซียนจงที่มี,โลหิตรุ่นที่หนึ่ง,หมายความว่าอย่างไร?"จงซานที่กล่าวอย่างเคร่งขรึม.
"เรื่องนี้,ข้าไม่รู้,แม้แต่อาวุโสยังไม่มีใครรู้."เซียนจื่ออวิ๋นที่ส่ายหน้าไมปาในทันที.
"ยังไม่ยอมอีกรึ?"ดวงตาของจินเผิงเบิกกว้าง,ฝ่ามือสีทองของเขาที่พุ่งออกไป.
"เป็นความจริง,ข้าไม่รู้จริงๆว่าจื่อจิ้นมีความลับใด,เป็นไปไม่ได้ที่เขาจะบอกใคร,ข้าไม่รู้จริงๆ!"เซียนจื่ออวิ๋นที่เผยท่าทางกระวนกระวาย,เขาไม่ต้องการถูกทรมานอีก.
"อืม!"จงซานพยักหน้ารับ.
จงซานพยักหน้ารับ,จินเผิงที่เก็บแสงสีทองกลับมา,เซียนจื่ออวิ่นที่พ่นลมหายใจยาว.
"ข้าขอถามเจ้าอีกครั้ง,เซียนเทียนจงต้องการจับตัวกุยเสอเพื่ออะไร?
หากเจ้าไม่รู้! ก็ไร้ประโยชน์ที่จะมีชีวิตต่อ!"จงซานกล่าวออกมาเบาๆ.
เซียนจื่ออซิ่นที่ราวกับเข้าใจอะไรบางอย่างได้,จินเผิงที่เตรียมลงมือ,ส่วนจงซานเวลานี้ที่เผยจิตสังหารออกมาแล้ว.
"ข้ารู้เรื่องนี้ข้ารู้,อาวุโสคนอื่นๆไม่รู้,เซียนเทียนจง,เซียนเทียนจงมีทักษะเทวะ,หลอมร่าง,เขาต้องการกลั่นกุยเสอ,กลั่นสายโลหิตของกุยเสอเป็นของเขา,ก่อนหน้านี้เขามีสายโลหิตรุ่นที่ก้าว,จากนั้นก็ใช้สายโลหิตของคนรุ่นสี่,ทำให้เข้าวิวัฒนาการมาเป็นสายโลหิตรุ่นที่หก,หากว่าเขาสามารถหลอมสายโลหิตของกุยเสอได้,แม้แม้นว่าจะไม่สามารถก้าวไปถึงรุ่นสอง,ทว่าอย่างน้อยก็สามารถยกระดับขึ้นได้อีก,และเขาก็จะมีอำนาจและอิทธิพลที่มั่นคง!"เซียนจื่ออวิ๋นกล่าวออกมาในทันที.
"สารเลว!"กุยเสอที่ใบหน้าเปลี่ยนเป็นดำมืด.
"หลอมร่างอย่างงั้นรึ?"ดวงตาของจงซานท่หรี่เล็ก,ราวกับเข้าใจอะไรบางอย่างได้.
"ใช่,ใช่!"เซียนจื่ออวิ๋นที่พยักหน้ารับทันที.
"เจ้ารู้เรื่องนี้ได้อย่างไร?"จงซานที่กล่าวสอบถาม.
"เซียนเทียนจงเอ่ยออกมาขณะเมาเหล้า,ช้าเองก็ไม่.....!"
"พูด!"จงซานกล่าวเสียงดัง.
ใช่วันนั้น,เซียนเทียนจงที่เผลอเอ่ยออกมา,ขณะเมาเหล่า,ข้าที่บังเองได้ว่า,หากข้าไม่สามารถหลอมเจ้าได้?
รอให้สายโลหิตของข้าเพิ่มอีกครั้ง,ข้าก็จะสามารถหลอมเจ้าได้อย่างแน่นอน,ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า!"เซียนจื่ออวิ๋นที่กล่าวอย่างระมัดระวัง,จ้องมองจงซานด้วยท่าทางกังวลใจ.
"ดี,ดีมาก,จากนี้,เจ้าต้องถูกคุมตัวเอาไว้ที่นี่ก่อน,หลังจากเสร็จเรื่องนี้,ข้าจะปล่อยเจ้าอีกครั้ง!"จงซานกล่าว.
"ได้,ได้,ขอบคุณ,ขอบคุณมาก!"เซียนจื่ออวิ๋นที่เผยความสุขเป็นอย่างมาก.
ถูกขังไว้ที่ที่พักหนึ่ง?
ไม่จำเป็นต้องรู้ต้องเห็น?
แน่นอน,ความคิดของเซียนจื่ออวิ๋นในเวลานี้ไม่สามารถออกไปจากค่ายกลนี้ได้,เขาได้ทรยศเซียนเทียนจงแล้ว,ด้วยนิสัยของเทียนเซียนจง,เขาไม่มีทางรอดแน่.
..........
ภพหยิน,เมืองซ่าง.
ร่างแยกเงาจงซานที่นั่งอยู่ในห้องอักษร,จงซานที่จ้องมองไปยังหนี่ปู่ซา,"เจ้ารู้เกี่ยวกับทักษะเทวะ,หลอมร่างหรือไม่?"
"ครับ,เฉินเคยเห็นบันทึกทักษะเทวะดังกล่าวในตำหนักสังสารวัฏ,แม้นว่าทักษะหลอมร่างจะไม่ได้อยู่หนึ่งในสิบ,ทว่าก็นับว่ามีชื่อเสียงมาก,ทักษะเทวะหลอมร่างนั้น,ปรากฏขึ้นในเผ่าอสูรหลายครั้ง,เหล่าอสูรที่มีสายโลหิตที่ต่ำกว่านั้น,สามารถหลอมร่างกายของคนอื่นเพื่อเพิ่มความแข็งแกร่งของสายโลหิตให้กับตัวเองได้,แม้นว่าจะไม่สู่เท่ากับร่างที่นำมาหลอม,ทว่าก็สามารถยกระดับสายโลหิตของตัวเองที่ต่ำกว่า,กล่าวได้ว่ามันเป็นทักษะเทวะที่ชั่วร้ายมาก,ทว่าระดับสายโลหิตนั้นจะต้องไม่แตกต่างกันมากนัก,หากว่าแตกต่างกันมาก,จะไม่สามารถใช้วิธีหลอมร่างได้,เหมือนกับบีบบังคับมากเกินไปจะทำให้ร่างระเบิด,เป็นตนว่าสายโลหิตของปุถุชนและสายโลหิตของเซียน,ก็จะไม่สามารถทนการยกระดับได้!"
หลอมร่างอย่างงั้นรึ?
จงซานคาดเดาได้ว่า,เซียนเทียนจงนั้นอาจจะหลอมร่างของสายโลหิตเข้าไป.
...
ภพหยิง,ดินแดนขั้วโลกเหนือ,จงซานในห้องโถง.
"เซิ่งหวัง,ท่านคิดว่าเซียนเทียนจงจะพบศพของบรรพชนเต่าทมิฬรุ่นแรกรึ?
เพราะว่าไม่สามารถหลอมเข้ากับร่างกายตัวเองได้,ดังนั้นจึงได้หลอมเข้ากับร่างแยก?
ร่างแยกนั้นก็คือบรรพชนเต่าทมิฬรุ่นแรก?"กุยเสอที่กล่าวออกมาด้วยความประหลาด.
"ในเวลานี้ยังไม่สามารถที่จะอธิบายได้ชั่วคราว,ก่อนที่ถึงงานบูชายันต์,ทางที่ดีพวกเราควรจะไปเยือนเหล่าอาวุโสทั้งหมด!"จงซานกล่าวออกมาอีกครั้ง.
"ครับ!"
------------------------------------------------------------
พิธีบูชายันต์ที่ใกล้เข้ามาเรื่อยๆ.
ตำหนักเทพเหมันตร์ยังมาไม่ถึง,ทว่า,เหล่ายอดฝีมือมากมายเวลานี้ต่างก็เดินทางมาถึงแล้ว,แม้นว่าจะไม่ได้มากมายนัก,หากแต่ทั้งหมดล้วนแต่เป็นยอดฝีมือ.
ภายในห้องโถงตำหนักเต่าทมิฬ.
ที่ด้านหน้าเซียนเทียนจงนั้นมีบุรุษที่น่าเกรงขาม
12 คน.
"เซียนเทียนจง,ขอแสดงความนับถือต่อทุกท่านก่อน!"เซียนเทียนจงที่ยกแก้วสุราขึ้น.
"จื่อจุ้นเซียนเกรงใจไปแล้ว!"ทุกคนที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"เรื่องที่,เซียนเทียนจงต้องการให้ทุกท่านช่วย,ทำได้หรือไม่!"เซียนเทียนจงที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"ไม่ต้องเอ่ยเลยว่าพวกเรากับเผ่าเต่าทมิฬต่างก็มีมิตรภาพที่ดีต่อกัน,จงซานผู้นี้จะอย่างไรก็ต้องจัดการเขา!"ชายในชุดแดงที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"เซิ่งหวังติงหง,ท่านเป็นเพื่อนบ้านของต้าเจิ้ง,ดังนั้นท่านจึงต้องการให้คนที่นี้ร่วมมือกันสังหารจงซานสินะ!"ชายในชุดสีน้ำเงินเอ่ยด้วยรอยยิ้ม.
"ข้า?
ใช่แล้ว,ข้าต้องการให้จงซานตายตั้งแต่ก่อนแล้ว,ทว่าพวกท่านไม่คิดอย่างงั้นรึ?ในอดีตทัพของต้าเจิ้งที่ทุกคนดูแคลน,ทุกท่านก็เห็นเวลานี้ต้าเจิ้งที่เติบโตด้วยความเร็วที่น่าหวาดกลัว,ตอนนี้เริ่มเข้าสู่ยุคแห่งความวุ่นวายแล้ว,ทวีปภาคเหนือเองก็จะรอดพ้นอย่างงั้นรึ?
ถึงพวกเราไม่ลงมือ,ปล่อยให้ต้าเจิ้งแข็งแกร่งขึ้นเรื่อยๆ,ใครจะขวางต้าเจิ้งได้?
เจ้าไม่คิดอย่างงั้นรึ?ว่าจงซานต้องการยึดครองทวีปภาคเหนือ!"เซิ่งหวังติงหงที่กล่าวด้วยน้ำเสียงจริงจัง.
"เซิ่งหวังติงหง,ท่านรู้ได้อย่างไรว่าจงซานต้องการยึดครองภาคเหนือ?"
"รู้? รู้ได้อย่างไรอย่างงั้นรึ?
มีเซียนบรรพชนมากมายเท่าใดกันที่อยู่ในต้าเจิ้งเวลานี้?
ไม่กี่ปีมานี้พวกเขามีจำนวนเซียนโบราณมากมาย,อาณาเขตเฟิงจงไม่ได้ทำให้พวกเขาพอใจแล้ว,จงซานที่มีอายุหนึ่งพันกว่าปีเท่านั้น,เวลานี้กลับทรงพลังขนาดใหน,เจ้าเทียบได้รึ?
ตอนนี้หากไม่ร่วมมือจัดการจงซาน,วันข้างหน้าเจ้าจะต้องกลายเป็นข้าราชบริพารที่ถูกมันเหยียบหัว?"เซิ่งหวังติงที่กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงเย็นชา.
ทุกคนที่ได้แต่เงียบเล็กน้อย,ทว่าก็ไม่มีใครปฏิเสธ.
"จงซานที่นำเซียนบรรพชนเก้าคนเท่านั้นมายังดินแดนขั้วโลกเหนือ,นี้คือเป็นโอกาสที่ดีแล้ว,นอกจากนี้ยังมีเซียนบรรพชนของเผ่าเต่าทมิฬคอยช่วยเหลืออีกแรง,ทำไมพวกเจ้าไม่คิดที่จะลงมืออย่างงั้นรึ?
ครั้งนี้มีแต่ชนะเท่านั้น,หากล้มเลิกไปในครั้งนี้,ข้าคิดว่าทุกคนที่จากไปนั้นจะต้องรู้สึกเสียใจไปตลอดชีวิตแน่."เซิ่งหวังติงที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
เซียนเทียนจงที่อยู่ข้างๆที่เผยยิ้มอย่างพึงพอใจ.
"ทุกท่าน!"เสียงของเซียนเทียนจงที่ดังขึ้น.
สายตาของทุกคนที่จ้องมองไปยังเซียนเทียนจง.
"เซิ่งหวังติงหงกล่าวถูกต้องแล้ว,ข้าที่เชิญทุกคนมาที่นี่ครั้งนี้,นอกจากข้าแล้ว,ยังมีอาวุโส
15 คน,เป็นเซียนบรรพชนทั้ง 15
คน,ข้าจะสั่งให้พวกเขาลงมือเต็มที่,ทว่าบวกกับทุกท่านที่อยู่ที่นี่อีก 15
คน,พวกเราจะมีเซียนบรรพชน 30
คนในการจัดการจงซาน."เซียนเทียนจงที่เผยยิ้มออกมา.
สายตาของทุกคนที่สั่นไหวไปมา,30เซียนบรรพชนอย่างงั้นรึ?
"แน่นอน,ข้าก็จะลงมือด้วย,แม้แต่ขอให้ปราชญ์เทพเฉิงโห่วลงมือด้วยเช่นกัน,ทุกๆท่านควรจะรู้ด้วยว่าพวกเรานั้นมีพลังเท่าใดกัน?"เซียนเทียนจงกล่าว.
เฉิงโห่ว? เซียนเทียนจง? สามสิบเซียนบรรพชน!
นับเป็นกลุ่มที่ใหญ่โต,เป็นกลุ่มเซียนบรรพชนที่น่าเกรงขามมาก.
"เฉิงโห่วเองก็จะมาอย่างงั้นรึ?
ที่กล่าวนี้เป็นความจริงอย่างงั้นรึ?"มีเซียนบรรพชนที่หวาดหวั่นกล่าวออกมาเช่นกัน.
"เข้ารับปากข้า,แน่นอนว่าเขาต้องมา,จวงจื่อ,แม้นว่าจะไม่เหมาะที่จะลงมือ,ทว่าเขานั้นติดหนี้บุญคุณเผ่าเต่าทมิฬของข้า,หากข้าพบกับอันตราย,เขาเองก็จะลงมือเช่นกัน,เมื่อถึงเวลานั้น,พวกท่านยังต้องกังวลอะไรอีกอย่างงั้นรึ?"เซียนเทียนจงกล่าว.
ทุกคนที่จ้องมองกันและกัน,แม้แต่สูดหายใจที่เย็นยะเยือบเข้ามา.
จวงจื่อ,เฉิงโห่ว,เซียนเทียนจง,สามสิบเซียบรรพชน,ไม่ใช่ว่านี่คือสุดยอดกลุ่มอิทธิพลร่วมมือกันจัดการจงซานหรอกรึ?
"ที่นี่ไม่ใช่ศาลเทวะต้าเจิ้ง,ทุกท่านยังต้องลังเลอีกรึ?
ข้ายินดีที่จะช่วยอย่างเต็มที่!"เซิ่งหวังติงหงที่กล่าวออกมาเสียงดัง.
"ตกลง!"หลายๆคนที่ลุกคนยืนขึ้น.
ทุกคนในเวลานี้ที่คล้อยตามเซียนเทียนจง.
หลังจากงานเลี้ยงผ่านไปสามวัน,เซียนเทียนจงที่ยืนอยู่บนหลังคาตำหนัก,จ้องมอไปยังหุบเขาแห่งหนึ่ง,พร้อมกับเผยรอยยิ้มเหยียดหยัน,กุยเสอที่เงียบไปเลย,เซียนเทียนจงเวลานี้หาได้สนใจ,อีกไม่นานเขาก็จะได้ทุกอย่างมาครอง.
ในเวลานั้น,ผู้ใต้บังคับบัญชาของเขาคนหนึ่งที่เข้ามารายงาน.
"จื่อจุ้น!
ประมุขเผ่าจิงแจ้งมาว่ากงกงได้หนีไป,พวกเขาจำเป็นต้องอยู่ป้องกันการลอบโจมตีของกงกง,ไม่สามารถเข้าร่วมพิธีบูชายันต์ในครั้งนี้ได้.
"ไม่ใช่ว่าจิงอวิ๋นเทียนไม่ต้องการมาหรอกรึ?
ชิ,ห้ามบอกเรื่องนี้ต่อคนอื่น?!"เซียนเทียนจงที่กล่าวอย่างเคร่งขรึม.
"ครับ!"
"เซียนจื่ออวิ๋น?
เจ้าบัดซบนั้นหนีไปใหนกัน?
หลายวันแล้วไม่เห็นหัว."เซียนเทียนจงกล่าวอย่างเคร่งขรึม.
"ผู้น้อยไม่รู้,ดูเหมือนว่าจะมีคนที่เห็นเขาออกจากดินแดนเทวะ,ส่วนไปใหนนั้น,ไม่มีใครรู้!"
"ชิ!
คิดว่าทำงานไม่สำเร็จแล้วคิดจะหนีอย่างงั้นรึ? เจ้าโง่!"เซียนเทียนจงแค่นเสียงเย็นชา.
"จื่อจุ้น,ผู้น้อยมีเรื่องที่จะรายงาน!"
"กล่าว!"เซียนเทียนจงที่กล่าวออกมาเสียงดัง.
ใช่,ก่อนหน้านี้สามวัน,มีเซียนบรรพชน 12
คนที่จื่อจุ้นเชิญมา,สามคนจากไปเงียบๆ,พวกเขาลอบหนีออกจากดินแดนเทวะเต่าทมิฬแล้ว!"
"สามวัน? หนีไปแล้ว?
คาดไม่ถึงเลยว่าจะหนีไปในช่วงเวลาสำคัญ? ดูเหมือนว่าในวันนั้นจะรับปากอย่างไรซึ่งความจริงใจ,ชิ,คิดว่าจะพ่ายแพ้,ก็เลยหนีไปอย่างงั้นรึ?
ขาดไปแค่สามคน,ยังไงจงซานก็ตายอยู่ดี!"เซียนเทียนจงที่กล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นชา
"จื่อจุ้น,ทำไมพวกเราต้องสังหารจงซานด้วย?"ผู้ใต้บังคับบัญชาคนหนึ่งกล่าวออกมาด้วยความสงสัย.
"ชิ,ทำไมถึงต้องสังหารเขานะรึ? เขาคิดว่าข้าไม่เห็นอย่างงั้นรึ?
ที่นำกุยเสอเดินทางไปทั่วเขตแดนเทวะเต่าทมิฬ,ต้องการที่จะยึดครองตำแหน่งข้าอย่างงั้นรึ?
เซียนโบราณ,ต้องการช่วงชิงกับข้า?
จงซานมีความทะเยอทะยานที่ไม่ธรรมดา,คาดไม่ถึงเลยว่าคิดจะกำราบเผ่าเต่าทมิฬของข้า,คนผู้นี้ปล่อยให้คงอยู่ไม่ได้,เจ้าแจ้งไปยังอาวุโสทุกคน,บอกว่าจงซานที่เจตนาร้ายซ่อนอยู่!"เซียนเทียนจงที่กล่าวออกมาเสียงดัง.
"ครับ!"ผู้ใต้บังคับบัญชาที่ตอบรับในทันที.
หลังจากที่ผู้ใต้บังคับบัญชาของเขาจากไปแล้ว,เซียนเทียนจงที่จ้องมองไปยังหุบเขาทิศทางที่จงซานอยู่,พร้อมกับเผยท่าทางเหยียดหยัน,"เหลืออีกสองวันแล้ว,สองวันหลังจากนี้จะถึงงานบูชายันต์,ดูซิว่าเจ้าจะหนีไปไหนได้จากการลอบสังหารของข้า!"
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
ปัจจุบันแปลจบแล้ว 1672 ตอน สนใจติดต่อเข้ากลุ่มลับได้ครับ
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ แปลจบแล้ว.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น