Immortality Chapter 1268 Who does obeisance whom?
Chapter 1268 Who does obeisance whom?
谁拜谁?
ใครต้องเคารพใคร?
ที่ด้านนอกแดนเทวะเผ่าเต่าทมิฬ,ลมที่พัดเผ่าอากาศเย็นยะเยือบ.
จงซานที่นำกุยเสอมาด้วย,ที่ด้านหลังนั้นมีร่างในชุดดำสิบร่าง,ทุกคนที่ผูกรัดคลุมชุดดำทั้งตัว,เก้าบุรุษหนึ่งสตรี,ไม่มีใครสามารถมองเห็นรูปร่างด้านใน,แต่ไม่ต้องคาดเดาพวกเขาทั้งหมดควรจะเป็นคนที่เดินทางมาพร้อมกับจงซานก่อนหน้านี้.
สายลมที่รุนแรงกำลังพัดเผ่าเสื้อคลุมของพวกเขาเสียงดังพรึบๆเป็นระยะ.
รอบๆจงซาน,เหล่าผู้ฝึกตนเผ่าเต่าทมิฬที่เฝ้าระวัง,พวกเขาต่างก็นำอาวุโสออกมาอย่างพร้อมเพรียง,หากแต่ไม่กล้าบุกเข้าไป,รอคอยให้จือจุ้นมาถึง.
จงซานและกุยเสอที่ยืนอยู่ด้านหน้า,ขณะที่สายลมที่โบกสะบัดพัดเผ่าอย่างรุนแรง,ผู้มาใหม่ของเผ่าเต่าทมิฬที่เร่งรีบเดินทางมา.
"อะไร? กุยเสอ?จงซาน? พวกเขามาทำอะไร?"อาวุโสกุยเสิ่นอู๋ที่ได้ยินขาว,เผยท่าทางประหลาดใจ.
"ศิษย์เองก็ไม่รู้,ตอนนี้รอคอยจื่อจุ้นที่รู้แล้วกำลังเดินทางไปยังทางเข้า!"เต่าทมิฬคนหนึ่งที่กล่าวออกมาด้วยความเคารพ.
"รู้แล้ว!"กุยเสิ่นอู๋ที่กล่าวไปม่กี่คำ,ก่อนที่จะก้าวพุ่งออกไปด้านนอก.
ที่ใกล้ๆทางเข้า,จงซานที่ยืนประจัดหน้ากับคนของเผ่าเต่าทมิฬ,ไม่เร่งรีบแต่อย่างใด,สายตาของเขาที่จดจ้องมองไปยังเสาสวรรค์ทั้งสี่.
ใหญ่,มีขนาดใหญ่มาก!
ดูเหมือนว่ามันจะมีความหนานับแสนลี้,รูปร่างที่เป็นแท่งสี่เหลียม,แต่ละข้างห่างกันหนึ่งล้านลี้,สูงขึ้นไปบนท้องฟ้าจนมองไม่เห็นจุดสิ้นสุด,และยังมีกลิ่นอายโบราณที่แผ่ออกมาจากเสาสวรรค์.
เดิมที่มันก็คือเต่าทมิฬรุ่นแรง,นี่คือเต่าทมิฬรุ่นแรงในโลกใบใหญ่จริงๆรึ?
ด้วยสถานะของเขา,ที่เป็นผู้นำของเผ่าเต่าทมิฬ,ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นบ้างในครั้งนั้น,แม้นว่าจะไม่สามารถบอกพลังของเขาได้,ทว่าอย่างน้อยก็ต้องไม่ด้วยกว่าหงจวิน,และแข็งแกร่งมากกว่าผ่านกู๋แน่.
ด้วยการสังเวยตัวเอง,ช่วยท่านหญิงนวีหว๋า,ทำให้เต่าทมิฬรุนแรงมีชื่อเสียงที่ครองใจคนทุกคน.
แม้แต่จงซานยังรู้สึกว่าเสาสวรรค์นี้ไม่ได้ด้อยไปกว่าสมบัติปราชญ์เทพ,เสาสวรรค์ทั้งสี่นี่น่าจะเป็นสุดยอดสมบัติปราชญ์เทพเป็นแน่,ไม่แปลกใจที่มันอยู่มาจนถึงวันนี้.
พื้นที่ตรงกลางของเสาสวรรค์ทั้งสี่,บนอากาศที่มีปิศาจสวรรค์กำลังล่องลอยไปมา,หากแต่ไม่สามารถพุ่งผ่านม่านป้องกันได้,พวกมันที่พยายามที่จะพุ่งลงมาด้านล่าง,หากแต่ไม่สามารถทำได้.
ที่ใจกลางของเสาสวรรค์ทั้งสี่นั้น,มีสระเปลวเพลิงสีน้ำเงิน,ภายในสระนั้นส่งประกายเปลวเพลิงที่เย็นยะเยือบออกมา,ไม่ว่าจะเป็นใครที่จับจ้องถึงกับรู้สึกหวาดหวั่นขึ้นมาในทันที.
"นี่คือสระบูชายันต์อย่างงั้นรึ?"จงซานที่หรี่เล็กลงจดจ้องมองเปลวเพลิงสีน้ำเงินภายในบ่อ.
เป่ยชิงซือเอ่ยว่าภายในสระนี้,สระดังกล่าวนี้เป็นค่ายกลอย่างหนึ่ง,ที่ด้านในนั้นมีไฟปิศาจเก้าหยิน,ที่สามารถเผาไหม้กายเนื้อ,รักษาดวงวิญญาณ,เพื่อที่จะส่งมอบดวงวิญญาณสังเวยให้กับโลกปิศาจสวรรค์.
กุยเสอที่อยู่ข้างๆ,ใบหน้าท่าทางของเขาที่สั่นไหวเล็กน้อย.
"ไม่ต้องกังวลอะไร,เกี่ยวกับเรื่องที่ต้องทำ,บุรุษที่แท้จริงต้องสามารถแบกรับความอดสู่,รอคอยวันที่สามารถพุ่งทะลวงเก้าสวรรค์!"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล.
"ครับ!"กุยเสอที่สูดหายใจลึก,ความกังวลในใจที่กลับมามั่นคง.
ในเวลานี้,จากที่ไกลออกไปเหล่าเผ่าเต่าทมิฬที่เริ่มวุ่นวายโกลาหล.
เหล่าผู้ฝึกตนจำนวนไม่น้อยที่ปรากฏขึ้น.
เซียนเทียนจงที่สูงใหญ่ปรากฏขึ้น,ที่ด้านหลังเขานั้นมีอาวุโสเผ่าเต่าทมิฬอีกหลายคน,รวมทั้งกุยเสิ่นอู๋ด้วย.
"คารวะจื่อจิ้น!"เผ่าเต่าทมิฬทั้งหมดกล่าวออกมาด้วยความเคารพ.
เซียนเทียนจงที่โบกมือ,ให้เผ่าเต่าทมิฬทั้งหมดเปิดทาง.
ในเวลานี้เขาได้มาปรากฏประจันหน้ากับจงซานและพรรคพวกทั้ง
12 คนแล้ว.
"จงซาน,เจ้าไม่อยู่เป็นเพื่อฮวงโหวของเจ้าที่ตำหนักเทพเหมันตร์อย่างงั้นรึ?
เจ้าเดินทางมายังแดนเทวะเต่าทมิฬเพื่ออะไร?"เซียนเทียนจงที่เผยท่าทางเหยียดหยัน.
เซียนเทียนจงที่ก่อนหน้านี้ไม่ได้กังวลว่าจงซานจะไม่มา,เพราะว่าเป่ยชิงซือกลืนกินเม็ดยาเทวะสกัดวิญญาณไปแล้ว,เขาที่ครอบครองหยกผู้วิญญาณของเป่ยชิงซือ,เมื่อเป่ยชิงซือต้องมา,จงซานเองก็ต้องมา,เพียงแค่ว่าสิ่งที่กังวลนั้นคือกุยเสอจะไม่มา.
ตอนนี้กุยเสอมาแล้ว,แม้นว่าเซียนเทียนจงจะกล่าวเช่นนั้นกับจงซาน,ทว่าก็คอยลอบมองไปยังกุยเสอด้วย.
"พิธีบูชายันต์นั้น,เป็นเรื่องสำคัญของคนทั่วหล้า,ข้าจงซานย่อมต้องกมาแสดงความเคารพ,หรือว่าเจ้าคิดว่าข้าไม่มีคุณสมบัติเข้าร่วมอย่างงั้นรึ?"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
เข้าร่วมพิธีกรรมอย่างงั้นรึ?
จงซานต้องการเข้าร่วมพิธีกรรมจริงรึ? เขาต้องกานั่งมองเป่ยชิงซือถูกบูชายันต์อย่างงั้นรึ?
เซียนเทียนจงที่รู้สึกไม่อยากเชื่อนัก,พร้อมทั้งรู้สึกไม่ดี,นี่เขาสามารถที่จะมานั่งมองภรรยาตัวเองตายได้อย่างงั้นรึ?
ไม่ได้การ,ผิดปรกติ,จงซานต้องการทำอะไร?
เซียนจื่อซินที่ซ่อนตัวอยู่ด้านหลัง,ขณะที่จับจ้องมองคนที่ปรากฏขึ้นทั้ง
12 คน,เขาที่เป็นเหมือนกับมันสมองของเซียนเทียนจง,ย่อมคิดมากยิ่งกว่าคนอื่นๆ,คนที่สวมชุดดำ?
เซียนจื่อซินที่ราวกับพบอะไรบางอย่าง,ก่อนที่จะส่งเสียงผ่านพลังวิเศษไปยังเซียนเทียนจง,"จื่อจุ้น,ผู้น้อยคาดเดาว่า,คนด้านหลังจงซานทั้งสิบคนนั้น,บางที่อาจจะไม่ใช่กลุ่มคนก่อนหน้านี้,เหมือนจะเป็นคนอื่นที่ถูกนำมาจากที่อื่น,นอกจากนี้,ดูจากความแข็งแกร่งของเขาไม่ควรจะสงบนิ่งขนาดนี้,แน่นอนว่าเขาจะต้องมีแผนการบางอย่าง."
แผนการ? เรื่องนี้เซียนเทียนจงเองก็คิดเช่นกัน.
ในเวลาเดียวกันนั้น,เซียนจื่ออวิ๋นที่พยายามที่จะยืนยันการคาดเดาของเขา,ที่ด้านหลังของจงซานนั้นไม่น่าจะใช้เซียนบรรพชน?คนทั้ง
12 คนในเวลานั้น,มีเพียงจงซานและกุยเสอหรือไม่?
เซียนจื่ออวิ๋นก่อนหน้านี้ได้วางแผนที่จะให้เหล่าอาวุโสจัดการจงซาน,สำหรับพวกเขาก็จับตัวกุยเสอ.
ในเวลานี้หากเป็นไปตามที่เขาคาดเดาล่ะก็,บางที่อาจจะไม่จำเป็นต้องรอให้เฉิงโหวกลับมา,ก็จะสามารถจับตัวกุยเสอได้ไม่ใช่รึ?
อย่างไรก็ตาม,เซียนเทียนจงก็ไม่เร่งรีบ,ทว่าเขาจ้องมองไปยังจงซานและกล่าวออกมาอย่างนุ่มนวล,"พิธีบูชายันต์เป็นงานสำคัญสำหรับคนทั่วหล้า,เจ้าเป็นหนึ่งในประมุขดินแดนภาคเหนือ,แน่นอนว่าย่อมมีคุณสมบัติเข้าร่วม,ทว่าเรื่องสำคัญนั้น,เผ่าเต่าทมิฬนั้นจะต้องตรวจสอบสถานะของคนที่เจเร่วมอย่างระมัดระวัง,ไม่เช่นนั้นไม่ว่าใครก็เข้ามาในพิธีได้,ไม่ใช่ว่าเป็นการทำลายพิธีหรอกรึ?
คนของเจ้าที่อยู่ด้านหลังปกปิดร่างกันจนมิดชิด,ข้าสงสัยว่ามีเป้าหมายอะไร,กุยเสิ่นอู๋,เปิดหมวกพวกมันออกมา!"
ทันทีที่ได้รับคำสั่ง,กุยเสิ่นอู๋ที่ยื่นมือตะวัดออกไปยังคนทั้งสิบด้านหลังจงซาน.
"ชิ!"เสียงของจิงเผิงที่อยู่ด้านหลังแค่นเสียงเย็นชาออกมา.
"วูซซซซ!"เทียนเต๋าสีทองของจินเผิงที่พวยพุ่งขึ้นมาในทันที.
"วูซซซ!” วูซซซ!”
วูซซซ!”........................
พริบตาเดียวเทียนเต๋าแปดสายฝังจงซานที่พวยพุ่งขึ้นมา,เทียนเต๋าเก้าเส้นที่ค้ำยันท้องฟ้า,แรงกดดันที่หนักหน่วงรุนแรงแผ่ออกมาสะกดข่มฝ่ายตรงข้าม.
พริบตานั้นแรงกดดันวิญญาณที่มากมายมหาศาลกำลังโถมกระหน่ำกดลงมาบนพื้น,ทำให้เผ่าเต่าทมิฬที่อยู่ใกล้ๆจำนวนไม่น้อยแทบไม่สามารถเงยหน้าขึ้นได้.
"วูซซซซ!"
"วูซซซซ!" .............................
เหล่าอาวุโสเผ่าเต่าทมิฬที่อยู่ด้านหลังเซียนเทียนจง,พร้อมกับปลดปล่อยเทียนเต๋าออกมาเช่นกัน,ทุกคนที่จับจ้องมองฝ่ายตรงข้ามด้วยความระมัดระวัง.
ทั้งสองฝั่งที่ตั้งท่า,ราวกับว่าพร้อมที่จะเข้าห้ำหั่นกันแล้ว.
"เซียนเทียนจง,หมายความว่าอย่างไร?
เจ้าไม่รู้รึอย่างไรว่าพวกเขาคือข้าราชบริพารของข้า?"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
เห็นเทียนเต๋าจะคนชุดดำที่พุ่งขึ้นมา,สายตาของเซียนเทียนจงที่เปลี่ยนไป,ทันใดนั้นการคาดเดาของเซียนจื่ออวิ๋นตกไปทันที,ไม่ใช่คนเดิมอย่างงั้นรึ?
จงซานนำเซียนบรรพชนมามากมาย,ทุกคนที่นี่,เขามาทำอะไร?
"เอาล่ะ,คนที่นำมา,ในเมื่อเป็นคนของจงซาน,กุยเสิ่นอู๋,อย่าได้บังคับพวกเขา!"เซียนเทียนจงที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
ใบหน้าของกู๋เสิ่นอู่ที่กระตุก,ข้ารึ?
เป็นข้ารู้ที่ต้องการเห็นใบหน้าพวกเขารึ?
กุยเสิ่นอู๋ที่เศร้าใจเป็นอย่างมาก,ก่อนที่จะบินกลับมา.
จงซานที่โบกมือเบาๆ,เทียนเต๋าทั้งหมดที่หายไป,และเทียนเต๋าอาวุโสเผ่าเต่าทมิฬเองก็หายไปเช่นกัน.
ความคิดที่จะเผชิญหน้าลงมือทันทีของเซียนเทียนจงหายไปทันที,จงซานนำยอดฝีมือมากมายมาย,หากว่าต่อสู้กันเวลานี้,ยากจะชนะ,ถึงเขาจะได้เปรียบแต่ต้องเสียหายอย่างหนักแน่นอน,เซียนเทียนจงจึงไม่ต้องการลงมือในเวลานี้,ตอนนี้คงต้องทำตามแผนเดิม.
อย่างไรก็ตาม,จงซานเดินทางมาเพื่ออะไร,เขาจะไม่รู้รึว่าต้องเห็นเป่ยชิงซือถูกทำร้ายจนตาย?
หรือเขาต้องการช่วยเป่ยชิงซือในเวลาสุดท้าย? ช่วยรึ? ชิ,กลัวว่าเมื่อถึงเวลาเจ้าจะไม่กล้า.
"อาวุโสเผ่าเต่าทมิฬของข้า,มีสายโลหิตรุ่นที่สี่,กุยเสอเจ้ามีสายโลหิตที่ค่อนข้างสูง,ไม่รู้ว่าอยู่ในรุ่นใด?
รุ่นสาม? หรือรุ่นสอง?"เซียนเทียนจงว่ากล่าวจ้องมองไปยังกุยเสอ.
"เผ่าเต่าทมิฬได้เปลี่ยนแปลงกฎเกณฑ์ไปแล้วอย่างงั้นรึ?"กุยเสอที่กล่าวออกมาอย่างจริงจัง.
"เจ้าต้องการจะกล่าวอะไร?"ใบหน้าของเซียนเทียนจงเปลี่ยนเป็นซับซ้อน.
"ธรรมเนียมของเผ่าเต่าทมิฬ,สายโลหิตที่ต่ำกว่าเมื่อเห็นสายโลหิตที่สูงกว่า,จะต้องแสดงความเคารพ,ทว่าเจ้าเป็นเพียงแค่สายโลหิตรุ่นที่หก,รับรู้ว่าข้ามีสายโลหิตที่สูงศักดิ์สิทธิ์กว่า,เห็นข้าแล้ว,ทำไมไม่ให้ความเคารพ?"กุยเสอที่กล่าวออกมาด้วยความอหังการ.
ด้วยการมีจงซานคอยเป็นผู้สนับสนุน,แน่นอนว่ากุยเสอไม่หวาดกลัวต่อเซียนเทียนจง,นอกจากนี้นี่ยังเป็นแผนการของจงซาน.
จงซานที่ไม่กล่าวสิ่งใด,ปล่อยให้กุยเสอเผชิญหน้ากับเซียนเทียนจง.
"ให้ข้าเคารพเจ้า? ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า! "สายตาของเซียนเทียนจงที่เผยความมืดมนเย็นชา.
เหล่าอาวุโสเผ่าเต่าทมิฬที่ขมวดคิ้วไปมา,พวกเขาที่ลอบมองกุยเสอด้วยความโกรธ,แม้นว่ากุยเสอจะมีสายโลหิตที่สูงกว่าพวกเขา,ทว่ากุยเสอก็ไม่ใช่จื่อจุ้น,เป็นคนนอก,สายโลหิตสูงกว่าแล้วอย่างไร?
"ดูเหมือนว่า,ธรรมเนียมอะไรของเผ่าทมิฬจะดูไร้ค่าสินะ,ความจริงมันไม่ใช่เรื่องอะไรสำคัญ! ใต้สวรรค์แห่งนี้!
ดูเหมือนว่าจะมีเพียงแค่เผ่าเต่าทมิฬ,ที่ไม่ได้สนใจธรรมเนียมที่มีมาแต่โบราณ."กุยเสอที่กล่าวเหยียดหยัน.
เซียนเทียนจงที่จ้องมองกุยเสอด้วยแววตาไม่พอใจ,ก่อนที่จะกล่าวดูแคลนออกมาด้วยเช่นกัน,"เจ้าบอกว่าควรจะรักษาธรรมเนียมโบราณของเผ่าเต่าทมิฬอย่างงั้นรึ?"
"ใช่,ธรรมเนียมของบรรพชนเต่าทมิฬ,ไม่ใช่ว่ามันคือรากฐานของเผ่าหรอกรึ?"กุยเสอที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"แล้วทำไมเจ้าเห็นข้าแล้วไม่ทำความเคารพข้า?"เซียนเทียนจงที่คำรามออกมาเสียงดัง.
"เคารพเจ้า?
เจ้าไม่มีคุณสมบัติที่ให้ข้าต้องเคารพ?
สายโลหิตรุ่นที่หก,ข้าคิดว่าไม่สามารถที่จะยกระดับมาจนเท่ากับข้าได้ตลอดชีวิต!"กุยเสอที่กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงเย็นชา.
กุยเสอและเซียนเทียนจงที่จ้องมองหน้ากันและกันเขม็ง.
จงซานไม่ได้กล่าวขัด,เหล่าอาวุโสเผ่าเต่าทมิฬเองก็ไม่กล่าวขัดเช่นกัน,แน่นอนว่าคนอื่นๆยิ่งไม่มีคุณสมบัติ,เซียนจื่ออวิ๋นที่อยู่ใกล้ๆที่รู้สึกไม่ดีเล็กน้อย,ไม่รู้ว่ามีปัญหาตรงใหน,เขาต้องการหยุดเซียนเทียนจง,ทว่าเซียนเทียนจงที่ไม่สนใจเขาแม้แต่น้อย.
"เจ้า,ในเมื่อต้องการเห็นธรรมเนียมของเต่าทมิฬ,สายโลหิตของข้านั้นเหนือกว่าเจ้า,เจ้ายังไม่ทำความเคารพอีกรึ?"เซียนเทียนจงที่คำรามออกมาด้วยเสียงเย็นชา.
"สูงกว่าข้า? เจ้าฝันไปแล้วรึ?
หากว่าเจ้าสูงกว่าข้า,มีรึ?ที่ข้าจะไม่แสดงความเคารพเจ้า,ช่างน่าเสียดายที่มันเป็นไปไม่ได้!"กุยเสอที่ส่ายหน้าเผยความดูแคลนออกมา.
"หากสายโลหิตของข้าสูงกว่าเจ้า,เจ้าจะคุกเข่าแสดงความเคารพต่อข้าสินะ!"เซียนเทียนจงที่กล่าวออกมาเสียงดัง.
จงซานที่อยู่ข้างๆดวงตาหรี่เล็กลง,ราวกับว่าพบอะไรบางอย่างเข้า.
"ย่อมได้!"กุยเสอที่กล่าวด้วยน้ำเสียงดูแคลน.
เซียนเทียนจงที่เผยรอยยิ้มราวกับว่าได้รับชัยชนะ,จากนั้น,ร่างกายของเขาที่สั่นไหมาเล็กน้อย,ทันใดนั้น,ที่ด้านหลังของเซียนเทียนจงปรากฏภาพเงาขนาดใหญ่,เป็นภาพเงาที่สูงกว่าร้อยจั้ง,เป็นภาพเงาของเต่าทมิฬยักษ์.
ภาพเงาของเต่าทมิฬ,กลิ่นอายที่หนักหน่วงรุนแรงกลิ่นอายจากโบราณที่กำลังกดทับลงไปบนร่างของกุยเสอ,กลิ่นอายที่น่าเกรงขามที่สั่นสะเทือนไปจนถึงดวงวิญญาณ,แม้แต่เสาสวรรค์ที่อยู่ไกลออกไปยังสั่นไหวเล็กน้อย.
ภาพเงา? ภาพเงาที่เกิดขึ้นอย่างรวดเร็ว?
เป็นภาพเงาที่ร้ายกาจมาก,จงซานที่ดวงตาหดเกร็ง,เพราะว่าภาพเงาดังกล่าวนั้น,ถึงกับทำให้ขายักษ์ทั้งสี่,ปรากฏขนรอบๆของมันสั่นไหว,ตอบสนองกับขาทั้งสี่อย่างงั้นรึ?
"นี่เป็นกลิ่นอายของบรรพชน?
เป็นไปได้อย่างไร!"กุยเสอที่ชี้ไปยังภาพเงาด้วยความตกใจ.
"วูซซซ!"ภาพเงาเต่าทมิฬที่หายไปในทันที.
"ฮ่าฮ่าฮ่า,คุกเข่าลงซะ!"เซียนเทียนจงที่หัวเราะดังกึกก้อง.
Chapter 1268 Who does obeisance whom?
谁拜谁?
ใครต้องเคารพใคร?
ที่ด้านนอกแดนเทวะเผ่าเต่าทมิฬ,ลมที่พัดเผ่าอากาศเย็นยะเยือบ.
จงซานที่นำกุยเสอมาด้วย,ที่ด้านหลังนั้นมีร่างในชุดดำสิบร่าง,ทุกคนที่ผูกรัดคลุมชุดดำทั้งตัว,เก้าบุรุษหนึ่งสตรี,ไม่มีใครสามารถมองเห็นรูปร่างด้านใน,แต่ไม่ต้องคาดเดาพวกเขาทั้งหมดควรจะเป็นคนที่เดินทางมาพร้อมกับจงซานก่อนหน้านี้.
สายลมที่รุนแรงกำลังพัดเผ่าเสื้อคลุมของพวกเขาเสียงดังพรึบๆเป็นระยะ.
รอบๆจงซาน,เหล่าผู้ฝึกตนเผ่าเต่าทมิฬที่เฝ้าระวัง,พวกเขาต่างก็นำอาวุโสออกมาอย่างพร้อมเพรียง,หากแต่ไม่กล้าบุกเข้าไป,รอคอยให้จือจุ้นมาถึง.
จงซานและกุยเสอที่ยืนอยู่ด้านหน้า,ขณะที่สายลมที่โบกสะบัดพัดเผ่าอย่างรุนแรง,ผู้มาใหม่ของเผ่าเต่าทมิฬที่เร่งรีบเดินทางมา.
"อะไร? กุยเสอ?จงซาน? พวกเขามาทำอะไร?"อาวุโสกุยเสิ่นอู๋ที่ได้ยินขาว,เผยท่าทางประหลาดใจ.
"ศิษย์เองก็ไม่รู้,ตอนนี้รอคอยจื่อจุ้นที่รู้แล้วกำลังเดินทางไปยังทางเข้า!"เต่าทมิฬคนหนึ่งที่กล่าวออกมาด้วยความเคารพ.
"รู้แล้ว!"กุยเสิ่นอู๋ที่กล่าวไปม่กี่คำ,ก่อนที่จะก้าวพุ่งออกไปด้านนอก.
ที่ใกล้ๆทางเข้า,จงซานที่ยืนประจัดหน้ากับคนของเผ่าเต่าทมิฬ,ไม่เร่งรีบแต่อย่างใด,สายตาของเขาที่จดจ้องมองไปยังเสาสวรรค์ทั้งสี่.
ใหญ่,มีขนาดใหญ่มาก!
ดูเหมือนว่ามันจะมีความหนานับแสนลี้,รูปร่างที่เป็นแท่งสี่เหลียม,แต่ละข้างห่างกันหนึ่งล้านลี้,สูงขึ้นไปบนท้องฟ้าจนมองไม่เห็นจุดสิ้นสุด,และยังมีกลิ่นอายโบราณที่แผ่ออกมาจากเสาสวรรค์.
เดิมที่มันก็คือเต่าทมิฬรุ่นแรง,นี่คือเต่าทมิฬรุ่นแรงในโลกใบใหญ่จริงๆรึ?
ด้วยสถานะของเขา,ที่เป็นผู้นำของเผ่าเต่าทมิฬ,ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นบ้างในครั้งนั้น,แม้นว่าจะไม่สามารถบอกพลังของเขาได้,ทว่าอย่างน้อยก็ต้องไม่ด้วยกว่าหงจวิน,และแข็งแกร่งมากกว่าผ่านกู๋แน่.
ด้วยการสังเวยตัวเอง,ช่วยท่านหญิงนวีหว๋า,ทำให้เต่าทมิฬรุนแรงมีชื่อเสียงที่ครองใจคนทุกคน.
แม้แต่จงซานยังรู้สึกว่าเสาสวรรค์นี้ไม่ได้ด้อยไปกว่าสมบัติปราชญ์เทพ,เสาสวรรค์ทั้งสี่นี่น่าจะเป็นสุดยอดสมบัติปราชญ์เทพเป็นแน่,ไม่แปลกใจที่มันอยู่มาจนถึงวันนี้.
พื้นที่ตรงกลางของเสาสวรรค์ทั้งสี่,บนอากาศที่มีปิศาจสวรรค์กำลังล่องลอยไปมา,หากแต่ไม่สามารถพุ่งผ่านม่านป้องกันได้,พวกมันที่พยายามที่จะพุ่งลงมาด้านล่าง,หากแต่ไม่สามารถทำได้.
ที่ใจกลางของเสาสวรรค์ทั้งสี่นั้น,มีสระเปลวเพลิงสีน้ำเงิน,ภายในสระนั้นส่งประกายเปลวเพลิงที่เย็นยะเยือบออกมา,ไม่ว่าจะเป็นใครที่จับจ้องถึงกับรู้สึกหวาดหวั่นขึ้นมาในทันที.
"นี่คือสระบูชายันต์อย่างงั้นรึ?"จงซานที่หรี่เล็กลงจดจ้องมองเปลวเพลิงสีน้ำเงินภายในบ่อ.
เป่ยชิงซือเอ่ยว่าภายในสระนี้,สระดังกล่าวนี้เป็นค่ายกลอย่างหนึ่ง,ที่ด้านในนั้นมีไฟปิศาจเก้าหยิน,ที่สามารถเผาไหม้กายเนื้อ,รักษาดวงวิญญาณ,เพื่อที่จะส่งมอบดวงวิญญาณสังเวยให้กับโลกปิศาจสวรรค์.
กุยเสอที่อยู่ข้างๆ,ใบหน้าท่าทางของเขาที่สั่นไหวเล็กน้อย.
"ไม่ต้องกังวลอะไร,เกี่ยวกับเรื่องที่ต้องทำ,บุรุษที่แท้จริงต้องสามารถแบกรับความอดสู่,รอคอยวันที่สามารถพุ่งทะลวงเก้าสวรรค์!"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล.
"ครับ!"กุยเสอที่สูดหายใจลึก,ความกังวลในใจที่กลับมามั่นคง.
ในเวลานี้,จากที่ไกลออกไปเหล่าเผ่าเต่าทมิฬที่เริ่มวุ่นวายโกลาหล.
เหล่าผู้ฝึกตนจำนวนไม่น้อยที่ปรากฏขึ้น.
เซียนเทียนจงที่สูงใหญ่ปรากฏขึ้น,ที่ด้านหลังเขานั้นมีอาวุโสเผ่าเต่าทมิฬอีกหลายคน,รวมทั้งกุยเสิ่นอู๋ด้วย.
"คารวะจื่อจิ้น!"เผ่าเต่าทมิฬทั้งหมดกล่าวออกมาด้วยความเคารพ.
เซียนเทียนจงที่โบกมือ,ให้เผ่าเต่าทมิฬทั้งหมดเปิดทาง.
ในเวลานี้เขาได้มาปรากฏประจันหน้ากับจงซานและพรรคพวกทั้ง
12 คนแล้ว.
"จงซาน,เจ้าไม่อยู่เป็นเพื่อฮวงโหวของเจ้าที่ตำหนักเทพเหมันตร์อย่างงั้นรึ?
เจ้าเดินทางมายังแดนเทวะเต่าทมิฬเพื่ออะไร?"เซียนเทียนจงที่เผยท่าทางเหยียดหยัน.
เซียนเทียนจงที่ก่อนหน้านี้ไม่ได้กังวลว่าจงซานจะไม่มา,เพราะว่าเป่ยชิงซือกลืนกินเม็ดยาเทวะสกัดวิญญาณไปแล้ว,เขาที่ครอบครองหยกผู้วิญญาณของเป่ยชิงซือ,เมื่อเป่ยชิงซือต้องมา,จงซานเองก็ต้องมา,เพียงแค่ว่าสิ่งที่กังวลนั้นคือกุยเสอจะไม่มา.
ตอนนี้กุยเสอมาแล้ว,แม้นว่าเซียนเทียนจงจะกล่าวเช่นนั้นกับจงซาน,ทว่าก็คอยลอบมองไปยังกุยเสอด้วย.
"พิธีบูชายันต์นั้น,เป็นเรื่องสำคัญของคนทั่วหล้า,ข้าจงซานย่อมต้องกมาแสดงความเคารพ,หรือว่าเจ้าคิดว่าข้าไม่มีคุณสมบัติเข้าร่วมอย่างงั้นรึ?"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
เข้าร่วมพิธีกรรมอย่างงั้นรึ?
จงซานต้องการเข้าร่วมพิธีกรรมจริงรึ? เขาต้องกานั่งมองเป่ยชิงซือถูกบูชายันต์อย่างงั้นรึ?
เซียนเทียนจงที่รู้สึกไม่อยากเชื่อนัก,พร้อมทั้งรู้สึกไม่ดี,นี่เขาสามารถที่จะมานั่งมองภรรยาตัวเองตายได้อย่างงั้นรึ?
ไม่ได้การ,ผิดปรกติ,จงซานต้องการทำอะไร?
เซียนจื่อซินที่ซ่อนตัวอยู่ด้านหลัง,ขณะที่จับจ้องมองคนที่ปรากฏขึ้นทั้ง
12 คน,เขาที่เป็นเหมือนกับมันสมองของเซียนเทียนจง,ย่อมคิดมากยิ่งกว่าคนอื่นๆ,คนที่สวมชุดดำ?
เซียนจื่อซินที่ราวกับพบอะไรบางอย่าง,ก่อนที่จะส่งเสียงผ่านพลังวิเศษไปยังเซียนเทียนจง,"จื่อจุ้น,ผู้น้อยคาดเดาว่า,คนด้านหลังจงซานทั้งสิบคนนั้น,บางที่อาจจะไม่ใช่กลุ่มคนก่อนหน้านี้,เหมือนจะเป็นคนอื่นที่ถูกนำมาจากที่อื่น,นอกจากนี้,ดูจากความแข็งแกร่งของเขาไม่ควรจะสงบนิ่งขนาดนี้,แน่นอนว่าเขาจะต้องมีแผนการบางอย่าง."
แผนการ? เรื่องนี้เซียนเทียนจงเองก็คิดเช่นกัน.
ในเวลาเดียวกันนั้น,เซียนจื่ออวิ๋นที่พยายามที่จะยืนยันการคาดเดาของเขา,ที่ด้านหลังของจงซานนั้นไม่น่าจะใช้เซียนบรรพชน?คนทั้ง
12 คนในเวลานั้น,มีเพียงจงซานและกุยเสอหรือไม่?
เซียนจื่ออวิ๋นก่อนหน้านี้ได้วางแผนที่จะให้เหล่าอาวุโสจัดการจงซาน,สำหรับพวกเขาก็จับตัวกุยเสอ.
ในเวลานี้หากเป็นไปตามที่เขาคาดเดาล่ะก็,บางที่อาจจะไม่จำเป็นต้องรอให้เฉิงโหวกลับมา,ก็จะสามารถจับตัวกุยเสอได้ไม่ใช่รึ?
อย่างไรก็ตาม,เซียนเทียนจงก็ไม่เร่งรีบ,ทว่าเขาจ้องมองไปยังจงซานและกล่าวออกมาอย่างนุ่มนวล,"พิธีบูชายันต์เป็นงานสำคัญสำหรับคนทั่วหล้า,เจ้าเป็นหนึ่งในประมุขดินแดนภาคเหนือ,แน่นอนว่าย่อมมีคุณสมบัติเข้าร่วม,ทว่าเรื่องสำคัญนั้น,เผ่าเต่าทมิฬนั้นจะต้องตรวจสอบสถานะของคนที่เจเร่วมอย่างระมัดระวัง,ไม่เช่นนั้นไม่ว่าใครก็เข้ามาในพิธีได้,ไม่ใช่ว่าเป็นการทำลายพิธีหรอกรึ?
คนของเจ้าที่อยู่ด้านหลังปกปิดร่างกันจนมิดชิด,ข้าสงสัยว่ามีเป้าหมายอะไร,กุยเสิ่นอู๋,เปิดหมวกพวกมันออกมา!"
ทันทีที่ได้รับคำสั่ง,กุยเสิ่นอู๋ที่ยื่นมือตะวัดออกไปยังคนทั้งสิบด้านหลังจงซาน.
"ชิ!"เสียงของจิงเผิงที่อยู่ด้านหลังแค่นเสียงเย็นชาออกมา.
"วูซซซซ!"เทียนเต๋าสีทองของจินเผิงที่พวยพุ่งขึ้นมาในทันที.
"วูซซซ!” วูซซซ!”
วูซซซ!”........................
พริบตาเดียวเทียนเต๋าแปดสายฝังจงซานที่พวยพุ่งขึ้นมา,เทียนเต๋าเก้าเส้นที่ค้ำยันท้องฟ้า,แรงกดดันที่หนักหน่วงรุนแรงแผ่ออกมาสะกดข่มฝ่ายตรงข้าม.
พริบตานั้นแรงกดดันวิญญาณที่มากมายมหาศาลกำลังโถมกระหน่ำกดลงมาบนพื้น,ทำให้เผ่าเต่าทมิฬที่อยู่ใกล้ๆจำนวนไม่น้อยแทบไม่สามารถเงยหน้าขึ้นได้.
"วูซซซซ!"
"วูซซซซ!" .............................
เหล่าอาวุโสเผ่าเต่าทมิฬที่อยู่ด้านหลังเซียนเทียนจง,พร้อมกับปลดปล่อยเทียนเต๋าออกมาเช่นกัน,ทุกคนที่จับจ้องมองฝ่ายตรงข้ามด้วยความระมัดระวัง.
ทั้งสองฝั่งที่ตั้งท่า,ราวกับว่าพร้อมที่จะเข้าห้ำหั่นกันแล้ว.
"เซียนเทียนจง,หมายความว่าอย่างไร?
เจ้าไม่รู้รึอย่างไรว่าพวกเขาคือข้าราชบริพารของข้า?"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
เห็นเทียนเต๋าจะคนชุดดำที่พุ่งขึ้นมา,สายตาของเซียนเทียนจงที่เปลี่ยนไป,ทันใดนั้นการคาดเดาของเซียนจื่ออวิ๋นตกไปทันที,ไม่ใช่คนเดิมอย่างงั้นรึ?
จงซานนำเซียนบรรพชนมามากมาย,ทุกคนที่นี่,เขามาทำอะไร?
"เอาล่ะ,คนที่นำมา,ในเมื่อเป็นคนของจงซาน,กุยเสิ่นอู๋,อย่าได้บังคับพวกเขา!"เซียนเทียนจงที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
ใบหน้าของกู๋เสิ่นอู่ที่กระตุก,ข้ารึ?
เป็นข้ารู้ที่ต้องการเห็นใบหน้าพวกเขารึ?
กุยเสิ่นอู๋ที่เศร้าใจเป็นอย่างมาก,ก่อนที่จะบินกลับมา.
จงซานที่โบกมือเบาๆ,เทียนเต๋าทั้งหมดที่หายไป,และเทียนเต๋าอาวุโสเผ่าเต่าทมิฬเองก็หายไปเช่นกัน.
ความคิดที่จะเผชิญหน้าลงมือทันทีของเซียนเทียนจงหายไปทันที,จงซานนำยอดฝีมือมากมายมาย,หากว่าต่อสู้กันเวลานี้,ยากจะชนะ,ถึงเขาจะได้เปรียบแต่ต้องเสียหายอย่างหนักแน่นอน,เซียนเทียนจงจึงไม่ต้องการลงมือในเวลานี้,ตอนนี้คงต้องทำตามแผนเดิม.
อย่างไรก็ตาม,จงซานเดินทางมาเพื่ออะไร,เขาจะไม่รู้รึว่าต้องเห็นเป่ยชิงซือถูกทำร้ายจนตาย?
หรือเขาต้องการช่วยเป่ยชิงซือในเวลาสุดท้าย? ช่วยรึ? ชิ,กลัวว่าเมื่อถึงเวลาเจ้าจะไม่กล้า.
"อาวุโสเผ่าเต่าทมิฬของข้า,มีสายโลหิตรุ่นที่สี่,กุยเสอเจ้ามีสายโลหิตที่ค่อนข้างสูง,ไม่รู้ว่าอยู่ในรุ่นใด?
รุ่นสาม? หรือรุ่นสอง?"เซียนเทียนจงว่ากล่าวจ้องมองไปยังกุยเสอ.
"เผ่าเต่าทมิฬได้เปลี่ยนแปลงกฎเกณฑ์ไปแล้วอย่างงั้นรึ?"กุยเสอที่กล่าวออกมาอย่างจริงจัง.
"เจ้าต้องการจะกล่าวอะไร?"ใบหน้าของเซียนเทียนจงเปลี่ยนเป็นซับซ้อน.
"ธรรมเนียมของเผ่าเต่าทมิฬ,สายโลหิตที่ต่ำกว่าเมื่อเห็นสายโลหิตที่สูงกว่า,จะต้องแสดงความเคารพ,ทว่าเจ้าเป็นเพียงแค่สายโลหิตรุ่นที่หก,รับรู้ว่าข้ามีสายโลหิตที่สูงศักดิ์สิทธิ์กว่า,เห็นข้าแล้ว,ทำไมไม่ให้ความเคารพ?"กุยเสอที่กล่าวออกมาด้วยความอหังการ.
ด้วยการมีจงซานคอยเป็นผู้สนับสนุน,แน่นอนว่ากุยเสอไม่หวาดกลัวต่อเซียนเทียนจง,นอกจากนี้นี่ยังเป็นแผนการของจงซาน.
จงซานที่ไม่กล่าวสิ่งใด,ปล่อยให้กุยเสอเผชิญหน้ากับเซียนเทียนจง.
"ให้ข้าเคารพเจ้า? ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า! "สายตาของเซียนเทียนจงที่เผยความมืดมนเย็นชา.
เหล่าอาวุโสเผ่าเต่าทมิฬที่ขมวดคิ้วไปมา,พวกเขาที่ลอบมองกุยเสอด้วยความโกรธ,แม้นว่ากุยเสอจะมีสายโลหิตที่สูงกว่าพวกเขา,ทว่ากุยเสอก็ไม่ใช่จื่อจุ้น,เป็นคนนอก,สายโลหิตสูงกว่าแล้วอย่างไร?
"ดูเหมือนว่า,ธรรมเนียมอะไรของเผ่าทมิฬจะดูไร้ค่าสินะ,ความจริงมันไม่ใช่เรื่องอะไรสำคัญ! ใต้สวรรค์แห่งนี้!
ดูเหมือนว่าจะมีเพียงแค่เผ่าเต่าทมิฬ,ที่ไม่ได้สนใจธรรมเนียมที่มีมาแต่โบราณ."กุยเสอที่กล่าวเหยียดหยัน.
เซียนเทียนจงที่จ้องมองกุยเสอด้วยแววตาไม่พอใจ,ก่อนที่จะกล่าวดูแคลนออกมาด้วยเช่นกัน,"เจ้าบอกว่าควรจะรักษาธรรมเนียมโบราณของเผ่าเต่าทมิฬอย่างงั้นรึ?"
"ใช่,ธรรมเนียมของบรรพชนเต่าทมิฬ,ไม่ใช่ว่ามันคือรากฐานของเผ่าหรอกรึ?"กุยเสอที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"แล้วทำไมเจ้าเห็นข้าแล้วไม่ทำความเคารพข้า?"เซียนเทียนจงที่คำรามออกมาเสียงดัง.
"เคารพเจ้า?
เจ้าไม่มีคุณสมบัติที่ให้ข้าต้องเคารพ?
สายโลหิตรุ่นที่หก,ข้าคิดว่าไม่สามารถที่จะยกระดับมาจนเท่ากับข้าได้ตลอดชีวิต!"กุยเสอที่กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงเย็นชา.
กุยเสอและเซียนเทียนจงที่จ้องมองหน้ากันและกันเขม็ง.
จงซานไม่ได้กล่าวขัด,เหล่าอาวุโสเผ่าเต่าทมิฬเองก็ไม่กล่าวขัดเช่นกัน,แน่นอนว่าคนอื่นๆยิ่งไม่มีคุณสมบัติ,เซียนจื่ออวิ๋นที่อยู่ใกล้ๆที่รู้สึกไม่ดีเล็กน้อย,ไม่รู้ว่ามีปัญหาตรงใหน,เขาต้องการหยุดเซียนเทียนจง,ทว่าเซียนเทียนจงที่ไม่สนใจเขาแม้แต่น้อย.
"เจ้า,ในเมื่อต้องการเห็นธรรมเนียมของเต่าทมิฬ,สายโลหิตของข้านั้นเหนือกว่าเจ้า,เจ้ายังไม่ทำความเคารพอีกรึ?"เซียนเทียนจงที่คำรามออกมาด้วยเสียงเย็นชา.
"สูงกว่าข้า? เจ้าฝันไปแล้วรึ?
หากว่าเจ้าสูงกว่าข้า,มีรึ?ที่ข้าจะไม่แสดงความเคารพเจ้า,ช่างน่าเสียดายที่มันเป็นไปไม่ได้!"กุยเสอที่ส่ายหน้าเผยความดูแคลนออกมา.
"หากสายโลหิตของข้าสูงกว่าเจ้า,เจ้าจะคุกเข่าแสดงความเคารพต่อข้าสินะ!"เซียนเทียนจงที่กล่าวออกมาเสียงดัง.
จงซานที่อยู่ข้างๆดวงตาหรี่เล็กลง,ราวกับว่าพบอะไรบางอย่างเข้า.
"ย่อมได้!"กุยเสอที่กล่าวด้วยน้ำเสียงดูแคลน.
เซียนเทียนจงที่เผยรอยยิ้มราวกับว่าได้รับชัยชนะ,จากนั้น,ร่างกายของเขาที่สั่นไหมาเล็กน้อย,ทันใดนั้น,ที่ด้านหลังของเซียนเทียนจงปรากฏภาพเงาขนาดใหญ่,เป็นภาพเงาที่สูงกว่าร้อยจั้ง,เป็นภาพเงาของเต่าทมิฬยักษ์.
ภาพเงาของเต่าทมิฬ,กลิ่นอายที่หนักหน่วงรุนแรงกลิ่นอายจากโบราณที่กำลังกดทับลงไปบนร่างของกุยเสอ,กลิ่นอายที่น่าเกรงขามที่สั่นสะเทือนไปจนถึงดวงวิญญาณ,แม้แต่เสาสวรรค์ที่อยู่ไกลออกไปยังสั่นไหวเล็กน้อย.
ภาพเงา? ภาพเงาที่เกิดขึ้นอย่างรวดเร็ว?
เป็นภาพเงาที่ร้ายกาจมาก,จงซานที่ดวงตาหดเกร็ง,เพราะว่าภาพเงาดังกล่าวนั้น,ถึงกับทำให้ขายักษ์ทั้งสี่,ปรากฏขนรอบๆของมันสั่นไหว,ตอบสนองกับขาทั้งสี่อย่างงั้นรึ?
"นี่เป็นกลิ่นอายของบรรพชน?
เป็นไปได้อย่างไร!"กุยเสอที่ชี้ไปยังภาพเงาด้วยความตกใจ.
"วูซซซ!"ภาพเงาเต่าทมิฬที่หายไปในทันที.
"ฮ่าฮ่าฮ่า,คุกเข่าลงซะ!"เซียนเทียนจงที่หัวเราะดังกึกก้อง.
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
ปัจจุบันแปลจบแล้ว 1672 ตอน สนใจติดต่อเข้ากลุ่มลับได้ครับ
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ แปลจบแล้ว.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น