Immortality Chapter 1263 From behaving badly
Chapter 1263 From behaving badly
自作孽
ผลของการกระทำ.
"ใต้หล้ากำลังเข้าสู่ความวุ่นวายจริงๆ,เจ้าพวกต้มตุ๋นนี้ถึงกล้าเดินทางมาหลอกลวงเผ่าจริงของเราอย่างคาดไม่ถึง,ชิ!"ประมุขน้อยที่เผยความโกรธเกรี้ยวออกมาในทันที.
"ท่านประมุขน้อย,เรื่องนี้.....!"ชายในชุดสีเขียวที่เผยท่าทางกระอักกระอ่วน.
"พวกเขามากันกี่คน?"ประมุขน้อยที่กล่าวสอบถามออกไป.
"สี่คน!"ชายในชุดสีเขียวเอ่ยออกมาในทันที.
"สี่? มีสีคนอย่างงั้นรึ?
ต้าเจิ้งต้องการหลอกลวงพวกเรา,แต่กับแสดงท่าทางไม่ใส่ใจแม้แต่น้อย!"อาวุโสอีกคนที่กล่าวหยัน.
"ข้าจะไปจับพวกมันเอง!"อาวุโสอีกคนกล่าว.
"ไม่จำเป็น!"อาวุโสน้อยที่ส่ายหน้าไปมา,เผยท่าทางดูแคลน.
"ทำไม?"
"จับพวกมันมาให้เป็นปัญหาทำไม,นอกจากนี้มีแต่จะสร้างความขัดแย้งเปล่าๆ,ไม่ใช่เรื่องดี."ประมุขน้อยที่ส่ายหน้าไปมา.
"ทำไมไม่ใช่เรื่องดี?"อาวุโสอีกคนที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ท่านประมุขชราเตือนให้ระวังตัว,หากฝ่ายตรงข้ามเป็นเซียนบรรพชนและยังเผยอัธยาศัยดีออกมาด้วย,หากพวกเราสู้กับพวกเขา,พวกเราจะมีมีข้ออ้าง,อีกอย่างฝ่ายตรงข้ามต้าเจิ้งย่อมเตรียมตัวมาอยู่แล้ว,แม้แต่ยังมีภาพของหอคอยหมื่นกระจกอีกด้วย,ข้ากังวลว่าประมุขชราอาจจะเชื่อคำพูดไร้สาระของพวกเขา!"อาวุโสอีกคนกล่าว.
"แล้วจะทำอย่างไร?"ทุกคนที่จ้องมองไปยังประมุขน้อย.
"ให้พวกมันได้ตากแดดตากลมรอ!"ประมุขน้อยที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
---------------------------------------
กลุ่มของของจงซานที่มีสี่คนรอคอยอยู่บนยอดเขาแห่งหนึ่ง,จากที่ไกลออกไปทันใดนั้นก็ปรากฏเผ่าจิงอีกคนที่บินตรงมา.
อีกคนอย่างงั้นรึ?
"ทุกท่าน,คือทูตของต้าเจิ้งอย่างงั้นรึ?"เผ่าจิงเอ่ย.
"ประมุขให้พวกเราเข้าพบแล้วรึ?"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"ไม่,ประมุขชราปิดด่านยังไม่ออกมา,ประมุขน้อยที่ให้ข้ามาแจ้งพวกท่าน!"เผ่าจิงที่กล่าวออกมาช้าๆไม่เร่งรีบ.
"หืม? ปิดด่าน? เมื่อไหร่เขาจะออกมา?
จดหมายแนะนำตัวของข้าล่ะ?"
"โดยปกติแล้ว,ใช้เวลาไม่กี่วันก็ออกมาแล้ว,ดังนั้นหวังว่าทุกท่านจะรอคอยอย่างอดทัน,ประมุขน้อยขอให้ทุกคนรอคอยอยู่ใกล้ๆกับเผ่าจิง,จดหมายแนะนำตัวของทุกท่าน,ประมุขน้อยได้เห็นแล้ว,เกี่ยวกับสิ่งที่ทุกท่านเอ่ยถึง,ไม่มีความสำคัญใดๆ,หวังว่าทุกท่านจะรอคอยอย่างอดทน,ไว้ให้ประมุขออกมา,แล้วจะตัดสินใจอีกที!"เผ่าจิงคนดังกล่าวเอ่ยออกมาอย่างมีมารยาท.
ประมุขน้อยที่ชาญฉลาด,เข้าใจสถานการณ์ของเผ่าจิงและไม่ต้องการเผยความลับของเผ่าออกมานั่นเอง.
"ตกลง!
พวกเราหวังว่าเจ้าจะสบมอบจดหมายแนะนำตัวให้กับท่านประมุข!"จงซานพยักหน้ารับ.
"ทุกท่านโปรดวางใจได้!"ชายเผ่าจิงพยักหน้ารับ.
หลังจากที่เผ่าจิงคนดังกล่าวจากไป,จงซานก็ขมวดคิ้วไปมา.
"เซิ่งหวัง,พวกเขาหมายความว่าอย่างไร?"โหลวซิงเฉิงที่แสดงท่าทางสงสัย.
"เผ่าจิงนั้นแปลกประหลาด,ไม่ควรจะมีท่าทางเช่นนี้."จงซานที่ส่ายหน้าไปมา.
"ใช่,อย่างน้อยพวกเขาจะต้องนำคนจำนวนหนึ่งออกมา,คาดไม่ถึงเลยว่าจะส่งคนออกมาแจ้งข่าวไม่แม้แต่สนใจเรื่องนี้ด้วยซ้ำ!"จินเผงที่ส่ายหน้าไปมา.
"เวลานี้ทำอย่างไรดี?"โหลวซิงเฉินที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ในเมื่อพวกเรามาอย่างเป็นมิตร,ก็ต้องรออีกสักสองสาววัน!"จงซานกล่าว.
เกี่ยวกับสถานะของเผ่าจิง,พอจะเข้าใจจากปากเป่ยชิงซือแล้ว,เกี่ยวกับการจัดการปิศาจสวรรค์นั่นคือภารกิจของพวกเขา,ดังนั้นจงซานจึงคิดที่จะใช้วิธีประนีประนอมมากที่สุด.
คนทั้งสี่,จึงได้นำตำหนักออกมาเพื่อพักชั่วคราว.
-----------------------------------------
"ประมุขน้อย,หนึ่งเดือนแล้ว,คนของต้าเจิ้งยังไม่จากไป!"อาวุโสอีกคนที่กล่าวรายงาน.
"ยังไม่ไปอีกรึ?"ประมุขน้อยที่แค่นเสียงเย็นชา.
"ครับแผนตากแดดตากลมเพื่อสั่งสอนพวกมัน,คาดไม่ถึงเลยว่าผ่านมาหนึ่งเดือนแล้ว,พวกมันยังคงรออยู่อีก!"อาวุโสอีกคนที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ชิ,พวกมันยังไม่ไปอีก,ข้าให้พวกมันรอ,คิดว่าพวกมันจะรู้จักละอายใจบ้าง!"ประมุขน้อยแค่นเสียงเย็นชา.
-------------------------------------
"หนึ่งเดือน,เซิ่งหวัง,หนึ่งเดือนแล้ว,พวกเขาไม่ใช่บอกว่าสองสามวันหรอกรึ?"จินเผิงที่เอ่ยออกมาด้วยท่าทางไม่พอใจ.
ใช่,เซิ่งหวัง,พวกเขาที่มีภารกิจจัดการปิศาจสวรรค์จริงๆรึ?"
"เซิ่งหวัง,คนกลุ่มนี้ไม่ไว้หน้าพวกเราเลย,พวกเขาไม่คิดที่จะออกมา!"
จงซานที่ยืนอยู่บนยอดเขา,จ้องมองไปยังเผ่าจิงที่อยู่ไกลออกไปด้วยความไม่พอใจ.
หนึ่งเดือนแล้ว,ตัวเขาที่ไว้หน้าต่อเผ่าจิง,หลายวันมานี้ก็ได้ส่งคนออกไปสอบถาม,ฝ่ายตรงข้ามก็ยังเอ่ยว่าประมุขของพวกเขาจะออกมาเร็วๆนี้,ทว่าก็ถ่วงเวลาไปถึงหนึ่งเดือน.
เจ้าต้องการถ่วงเวลา,แต่ข้าไม่สามารถรอพวกเจ้าได้แล้ว.
เผ่าจิงแล้วอย่างไร?
ไม่ว่าอย่างไรก็ต้องเกิดเรื่องใหญ่ในเร็ววันนี้อยู่แล้ว,เป็นเผ่าจิงเองที่นำความอัปยศให้กับตัวเอง,ต้องการปัญหา,ก็จงรับปัญหา.
จงซานที่มีหอคอยหมื่นกระจก,ดังนั้นจึงไม่จำเป็นต้องครุ่นคิดถึงผลที่จะตามมาใดๆ.
"โหลวซิงเฉิน!"จงซานเอ่ย.
"เฉินอยู่นี่แล้ว!"โหลวซิงเฉินที่กล่าวตอบรับในทันที.
"โจมตี,ยิงไปยังผลึกคริสตัลสีแดงนั่นซะ!"จงซานทีกล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นชา.
"รับทราบ!"โหลวซิงเฉินที่รับคำ.
คันศรเสวียนหยวนที่ถูกใช้งาน,ลูกศรขนาดใหญ่ที่ถูกง้างพร้อมกับเล็กไปยังผลึกคริสตัลสีแดง,ด้วยพลังความเร็วที่น่าสะพรึง.
"ฟิ้ว!"
ลูกศรของโหลวซิงเฉินที่ถูกยิงออกไป,ลูกศรโห่วอี้ที่โค้งล่วงหล่นลงมาจากบนท้องฟ้า,ไม่มีใครสามารถตรวจพบได้.
ลูกศรที่โค้งออกไป,กลายเป็นริ้วแสงเจ็ดสีเหมือนกับสายรุ้ง,พุ่งตรงเข้าไปด้านในเผ่าจิงด้านใน.
"ตูมมม!"
"ตูมมม!" "ตูมมม!"
..................
ลูกศรที่พุ่งกระแทกค่ายกลระเบิดเสียงดังสนั่น,ทว่าโหลวซิงเฉินที่อยุ่ในระดับเซียนบรรพชน,และคันศรเสวียนหยวน,ลูกศรโห่วอี้,การโจมตีออกไปนั้น,ค่ายกลทั่วไปยากที่จะต้านทานได้.
"ตูมมมมมมมมมมมมม!"
ผลึกคริสตัลสีแดงเท่ากับนิ้วหัวแม่มือนั้น,มีม่านพลังป้องกันสิบแปดชั้น.
ขณะที่ม่านพลังชั้นแรกถูกทะลวงนั้น,ผู้ฝึกตนเผ่าจิงทั้งหมดก็รู้ตัวในทันที.
ประมุขเผ่าจิงที่นั่งอยู่ในห้อง,ขณะนั่งบำเพ็ญลมหายใจ,ลืมตาขึ้นมา,"มาแล้วรึ?"
นิมิตร้าย?
อาวุโสทุกคนที่ลุกขึ้นพร้อมๆกันในทันที.
"ตูมมมมมม
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
เห็นริ้วแสงของลูกศรที่ยิ่งมา,ประมุขน้อยจ้องมองด้วยแววตาไม่อยากเชื่อ,ผลึกสีแดงกำลังถูกทำลาย.
ประมุขน้อยและสามอาวุโสทั้งสาม,พวกเขาทั้งสี่ต้องการสร้างความอับอายต่อคนด้านนอก,ทว่าคนทั้งสี่กลับสามารถทนได้,หนึ่งเดือนไม่จากไป?
ดังนั้นประมุขน้อยจึงเฝ้าดูอย่างสนใจ,ตรวจสอบในทุกๆวัน.
ทว่าฝ่ายตรงข้าทั้งสี่,คาดไม่ถึงเลยว่าฝ่ายตรงข้ามจะลงมือ,ซ้ำเป้าหมายยังเป็นที่นี่ด้วย.
"พวกมันเสียสติไปแล้ว!"อาวุโสอีกคนที่ตื่นตระหนกตกใจ.
"พวกมันไม่สนใจอะไรเลยรึ?!"อาวุโสอีกคนอุทานออกมา
ใบหน้าของประมุขน้อยที่กระตุก,สายตาที่จ้องมองไปยังคลิสตัลสีแดงที่แตกสลายด้วยความงงงวย.
"แก๊ก แก๊ก แก๊ก แก๊ก!"
คริสตัลสีแดงที่แตกกระจายแยกสลายไปทั่วทุกสารทิศ,จากนั้นร้อยแยกมากมายที่ห่อหุ้มเกาะลอยฟ้ากำลังแตกออกเป็นรอย,จากนั้นกลิ่นอายที่บ้าคลั่งก็ทะลักออกมา.
"ตูมมมมมม
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
เกิดระเบิดใหญ่ขึ้น,ผลึกสีแดงที่ใช้ห่อหุ้มเกาะลอยฟ้าทั้ง
3600
เกาะแตกสลาย,ทุกอย่างรอบๆระเบิดดังสนั่น,เศษเปลวเพลิงที่กระจายพุ่งไปทุกหนแห่ง.
การระเบิดที่รุนแรงมาก,กลายเป็นหลุมดำที่ใหญ่ยักษ์ห่อหุ้มจุดศูนย์กลาง.
"คริสตัลสีแดงคาดไม่ถึงเลยว่าจะเป็นผลึกมิติ?"โหลวซิงเฉินที่เอ่ยออกมาด้วยความประหลาดใจ.
"ความโกรธเกรี้ยวที่ยิ่งใหญ่นี้มัน!"จินเผิงที่เผยสายตาประหลาดใจจดจ้องมองพื้นที่ไกลออกไป.
"เป็นกลิ่นอายที่บ้าคลั่งนัก,นี่มัน,เซียนบรรพชนขั้นที่สิบอย่างงั้นรึ?
บางที,กลิ่นอายนี้,ทรงพลังน่าเกรงขามนัก!"เต้าเหรินถูที่กล่าวออกมาด้วยความประหลาดใจ.
แน่นอน,ไม่ว่าอย่างไร,กลุ่มของจงซานหาได้รู้สึกกดดันแต่อย่างใด,ยังคงจดจ้องออกไปมองดูราคาที่พวกเขาต้องจ่ายที่ได้สร้างความอับอายให้กับพวกเขา.
"โฮกกก
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
ภายในหลุมดำนั้น,ปรากฏเสียงคำรามที่ดังกึกก้อง,เสียงที่ทรงพลัง,พร้อมกับเผ่าจิงมากมายที่เริ่มผุดออกมา,คลื่นเสียงที่โบกพัดพื้นสะบัดออกไปรอบๆ,มีหลายคนที่ได้รับบาดแผล.
"วูซซซ!"เทียนเต๋าที่ปรากฏขึ้นรอบๆ.
"วูซซซ!"
"วูซซซซ!" ..............................
เทียนเต๋า 15 เส้น,ที่ปรากฏขึ้นรอบๆหลุมดำ.
จงซานสามารถมองเห็น,ภายในหลุมดำนั้นมีประกายแสงสีน้ำเงิน,ปรากฏร่างๆหนึ่งที่มีขนาดใหญ่โต,เป็นชายที่สูงกว่าหนึ่งหมื่นจั้ง,ชายที่เปลือยด้านบน,มีกล้ามเนื้อเหมือนกับมังกร,ส่วนศีรษะของเขาที่เหมือนกับงูหลาม,ดูน่าหวาดกลัวเป็นอย่างมาก.
ที่ด้านหลังของเขานั้นมีโซ่อยู่สิบเส้น,เห็นชัดเจนว่าก่อนหน้านี้เขาถูกคุมขังอยู่ที่นี่.
ตอนนี้,คาดไม่ถึงเลยว่าด้วยคันศรของโหลวซิงเฉินยิงไปยังผลึกสีแดงทำให้เขาหลุดออกมา.
ผลึกคริสตัลสีแดงที่แตกออกเป็นเสียงๆ,เสียงแห่งความโกรธเกรี้ยวขุ่นเคืองคำรามออกมาดังลั่น,ความไม่พอใจที่ระเบิดออกมา,มันพวยพุ่งไปจนถึงดวงดาราบนอากาศ,จงซานที่ยืนอยู่บนเทือกเขาไกลออกมาเผยท่าทางแปลกประหลาด,ขณะจับจ้องมองคนฝูงหนึ่งที่ผุดออกมา.
"ตูมมมม!"
"วีด-ตูมมมมมม!"
ชายคนดังกล่าวที่ถูกล่ามด้วยโซ่นั้น,มันห้อยกระดูกของเขาเอาไว้,ทว่าในเวลานี้ดูเหมือนว่าเขาจะไม่ใส่ใจเลยแม้แต่น้อย.
"วูซซซ!"
โซ่สะบัด,ปล่อยพลังที่น่าสะพรึงโจมตีไปยังเทียนเต๋าที่อยู่รอบๆ.
"ตูมมมม
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
"พุ!”
อาวุโสเผ่าจิงที่ได้รับบาดเจ็บอย่างหนักในทันที.
"ลงมือ!"ชายชราเผ่าจิงที่อุทานออกมาเสียงดัง.
15 อาวุโสเผ่าจิงที่ใช้เทียนเต๋าโจมตีพร้อมๆกัน.
"โฮกกก ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
เสียงคำรามออกมาด้วยความโกรธ,หนึ่งต่อสิบห้า,พลังปะทะที่มากมาย,ทำให้เกิดเป็นหลุมดำ,ปกคลุมผู้ฝึกตนที่อยู่รอบๆ.
จงซานที่ยืนอยู่บนยอเขา,และอีกสามคนที่ดวงตาเบิกกว้างกลมโต.
"นั่นมัน,เป็นไปไม่ได้!"เต้าเหรินถูที่อุทานออกมาเสียงดัง.
"กงกง,นั่นคือกงกง?
ไม่ใช่ว่าเขาตายไปแล้วรึ?"จินเผิงก็อุทานออกมาด้วยความตกใจเช่นกัน.
บรรพชนเผ่าอู,กงกง,เขาที่โกรธเกรี้ยวและทำให้เทือกเขาปู้โจวในอดีตพลังทลาย,จงซานที่จ้องมองรูปร่างของเขา,ขณะที่กำลังครุ่นคิดถึงเรื่องราวที่เกิดขึ้น,นอกจากนี้,เผ่าอูเองดูเหมือนว่าจะถดถอยตกต่ำไปเรียบร้อยแล้ว,ดังนั้น,คนที่แข็งแกร่งที่สุดของเผ่าอู๋แน่นอนว่าคงมีเพียงแค่กงกงคนนี้.
ไม่ใช่ว่าเขาตายไปแล้วรึ?
ทว่าถูกคุมขังเอาไว้ในเผ่าจิง?
"โฮกกกก
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
เสียงคำรามกึกก้อง,กงกงที่โจมตีไปยังเผ่าจิงสองคนอย่างรุนแรง,พร้อมกับบินออกไป.
"เผ่าจิง,ข้าจะกลับมาล้างแค้นแน่,ข้าจะกลับทวงแค้นอย่างแน่นอน,เจ้ารอไว้เลย,ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า!"
ร่างของเขาที่ลากโซ่ขนาดใหญ่สิบเส้น,บินทะลวงขึ้นไปบนอวกาศ,หลบลี้หนีหายจากเซียนบรรพชนจำนวนมาก,หายไปอย่างรวดเร็ว.
เขาที่ต้องการกลับมาแก้แค้นเซียนบรรพชน 15
คน,กงกงที่หนีไปก่อน,แม้นว่าจะได้รับบาดเจ็บ,ทว่าความแข็งแกร่งของเขา,ไม่มีใครสามารถต้านเอาไว้ได้.
Chapter 1263 From behaving badly
自作孽
ผลของการกระทำ.
"ใต้หล้ากำลังเข้าสู่ความวุ่นวายจริงๆ,เจ้าพวกต้มตุ๋นนี้ถึงกล้าเดินทางมาหลอกลวงเผ่าจริงของเราอย่างคาดไม่ถึง,ชิ!"ประมุขน้อยที่เผยความโกรธเกรี้ยวออกมาในทันที.
"ท่านประมุขน้อย,เรื่องนี้.....!"ชายในชุดสีเขียวที่เผยท่าทางกระอักกระอ่วน.
"พวกเขามากันกี่คน?"ประมุขน้อยที่กล่าวสอบถามออกไป.
"สี่คน!"ชายในชุดสีเขียวเอ่ยออกมาในทันที.
"สี่? มีสีคนอย่างงั้นรึ?
ต้าเจิ้งต้องการหลอกลวงพวกเรา,แต่กับแสดงท่าทางไม่ใส่ใจแม้แต่น้อย!"อาวุโสอีกคนที่กล่าวหยัน.
"ข้าจะไปจับพวกมันเอง!"อาวุโสอีกคนกล่าว.
"ไม่จำเป็น!"อาวุโสน้อยที่ส่ายหน้าไปมา,เผยท่าทางดูแคลน.
"ทำไม?"
"จับพวกมันมาให้เป็นปัญหาทำไม,นอกจากนี้มีแต่จะสร้างความขัดแย้งเปล่าๆ,ไม่ใช่เรื่องดี."ประมุขน้อยที่ส่ายหน้าไปมา.
"ทำไมไม่ใช่เรื่องดี?"อาวุโสอีกคนที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ท่านประมุขชราเตือนให้ระวังตัว,หากฝ่ายตรงข้ามเป็นเซียนบรรพชนและยังเผยอัธยาศัยดีออกมาด้วย,หากพวกเราสู้กับพวกเขา,พวกเราจะมีมีข้ออ้าง,อีกอย่างฝ่ายตรงข้ามต้าเจิ้งย่อมเตรียมตัวมาอยู่แล้ว,แม้แต่ยังมีภาพของหอคอยหมื่นกระจกอีกด้วย,ข้ากังวลว่าประมุขชราอาจจะเชื่อคำพูดไร้สาระของพวกเขา!"อาวุโสอีกคนกล่าว.
"แล้วจะทำอย่างไร?"ทุกคนที่จ้องมองไปยังประมุขน้อย.
"ให้พวกมันได้ตากแดดตากลมรอ!"ประมุขน้อยที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
---------------------------------------
กลุ่มของของจงซานที่มีสี่คนรอคอยอยู่บนยอดเขาแห่งหนึ่ง,จากที่ไกลออกไปทันใดนั้นก็ปรากฏเผ่าจิงอีกคนที่บินตรงมา.
อีกคนอย่างงั้นรึ?
"ทุกท่าน,คือทูตของต้าเจิ้งอย่างงั้นรึ?"เผ่าจิงเอ่ย.
"ประมุขให้พวกเราเข้าพบแล้วรึ?"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"ไม่,ประมุขชราปิดด่านยังไม่ออกมา,ประมุขน้อยที่ให้ข้ามาแจ้งพวกท่าน!"เผ่าจิงที่กล่าวออกมาช้าๆไม่เร่งรีบ.
"หืม? ปิดด่าน? เมื่อไหร่เขาจะออกมา?
จดหมายแนะนำตัวของข้าล่ะ?"
"โดยปกติแล้ว,ใช้เวลาไม่กี่วันก็ออกมาแล้ว,ดังนั้นหวังว่าทุกท่านจะรอคอยอย่างอดทัน,ประมุขน้อยขอให้ทุกคนรอคอยอยู่ใกล้ๆกับเผ่าจิง,จดหมายแนะนำตัวของทุกท่าน,ประมุขน้อยได้เห็นแล้ว,เกี่ยวกับสิ่งที่ทุกท่านเอ่ยถึง,ไม่มีความสำคัญใดๆ,หวังว่าทุกท่านจะรอคอยอย่างอดทน,ไว้ให้ประมุขออกมา,แล้วจะตัดสินใจอีกที!"เผ่าจิงคนดังกล่าวเอ่ยออกมาอย่างมีมารยาท.
ประมุขน้อยที่ชาญฉลาด,เข้าใจสถานการณ์ของเผ่าจิงและไม่ต้องการเผยความลับของเผ่าออกมานั่นเอง.
"ตกลง!
พวกเราหวังว่าเจ้าจะสบมอบจดหมายแนะนำตัวให้กับท่านประมุข!"จงซานพยักหน้ารับ.
"ทุกท่านโปรดวางใจได้!"ชายเผ่าจิงพยักหน้ารับ.
หลังจากที่เผ่าจิงคนดังกล่าวจากไป,จงซานก็ขมวดคิ้วไปมา.
"เซิ่งหวัง,พวกเขาหมายความว่าอย่างไร?"โหลวซิงเฉิงที่แสดงท่าทางสงสัย.
"เผ่าจิงนั้นแปลกประหลาด,ไม่ควรจะมีท่าทางเช่นนี้."จงซานที่ส่ายหน้าไปมา.
"ใช่,อย่างน้อยพวกเขาจะต้องนำคนจำนวนหนึ่งออกมา,คาดไม่ถึงเลยว่าจะส่งคนออกมาแจ้งข่าวไม่แม้แต่สนใจเรื่องนี้ด้วยซ้ำ!"จินเผงที่ส่ายหน้าไปมา.
"เวลานี้ทำอย่างไรดี?"โหลวซิงเฉินที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ในเมื่อพวกเรามาอย่างเป็นมิตร,ก็ต้องรออีกสักสองสาววัน!"จงซานกล่าว.
เกี่ยวกับสถานะของเผ่าจิง,พอจะเข้าใจจากปากเป่ยชิงซือแล้ว,เกี่ยวกับการจัดการปิศาจสวรรค์นั่นคือภารกิจของพวกเขา,ดังนั้นจงซานจึงคิดที่จะใช้วิธีประนีประนอมมากที่สุด.
คนทั้งสี่,จึงได้นำตำหนักออกมาเพื่อพักชั่วคราว.
-----------------------------------------
"ประมุขน้อย,หนึ่งเดือนแล้ว,คนของต้าเจิ้งยังไม่จากไป!"อาวุโสอีกคนที่กล่าวรายงาน.
"ยังไม่ไปอีกรึ?"ประมุขน้อยที่แค่นเสียงเย็นชา.
"ครับแผนตากแดดตากลมเพื่อสั่งสอนพวกมัน,คาดไม่ถึงเลยว่าผ่านมาหนึ่งเดือนแล้ว,พวกมันยังคงรออยู่อีก!"อาวุโสอีกคนที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ชิ,พวกมันยังไม่ไปอีก,ข้าให้พวกมันรอ,คิดว่าพวกมันจะรู้จักละอายใจบ้าง!"ประมุขน้อยแค่นเสียงเย็นชา.
-------------------------------------
"หนึ่งเดือน,เซิ่งหวัง,หนึ่งเดือนแล้ว,พวกเขาไม่ใช่บอกว่าสองสามวันหรอกรึ?"จินเผิงที่เอ่ยออกมาด้วยท่าทางไม่พอใจ.
ใช่,เซิ่งหวัง,พวกเขาที่มีภารกิจจัดการปิศาจสวรรค์จริงๆรึ?"
"เซิ่งหวัง,คนกลุ่มนี้ไม่ไว้หน้าพวกเราเลย,พวกเขาไม่คิดที่จะออกมา!"
จงซานที่ยืนอยู่บนยอดเขา,จ้องมองไปยังเผ่าจิงที่อยู่ไกลออกไปด้วยความไม่พอใจ.
หนึ่งเดือนแล้ว,ตัวเขาที่ไว้หน้าต่อเผ่าจิง,หลายวันมานี้ก็ได้ส่งคนออกไปสอบถาม,ฝ่ายตรงข้ามก็ยังเอ่ยว่าประมุขของพวกเขาจะออกมาเร็วๆนี้,ทว่าก็ถ่วงเวลาไปถึงหนึ่งเดือน.
เจ้าต้องการถ่วงเวลา,แต่ข้าไม่สามารถรอพวกเจ้าได้แล้ว.
เผ่าจิงแล้วอย่างไร?
ไม่ว่าอย่างไรก็ต้องเกิดเรื่องใหญ่ในเร็ววันนี้อยู่แล้ว,เป็นเผ่าจิงเองที่นำความอัปยศให้กับตัวเอง,ต้องการปัญหา,ก็จงรับปัญหา.
จงซานที่มีหอคอยหมื่นกระจก,ดังนั้นจึงไม่จำเป็นต้องครุ่นคิดถึงผลที่จะตามมาใดๆ.
"โหลวซิงเฉิน!"จงซานเอ่ย.
"เฉินอยู่นี่แล้ว!"โหลวซิงเฉินที่กล่าวตอบรับในทันที.
"โจมตี,ยิงไปยังผลึกคริสตัลสีแดงนั่นซะ!"จงซานทีกล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นชา.
"รับทราบ!"โหลวซิงเฉินที่รับคำ.
คันศรเสวียนหยวนที่ถูกใช้งาน,ลูกศรขนาดใหญ่ที่ถูกง้างพร้อมกับเล็กไปยังผลึกคริสตัลสีแดง,ด้วยพลังความเร็วที่น่าสะพรึง.
"ฟิ้ว!"
ลูกศรของโหลวซิงเฉินที่ถูกยิงออกไป,ลูกศรโห่วอี้ที่โค้งล่วงหล่นลงมาจากบนท้องฟ้า,ไม่มีใครสามารถตรวจพบได้.
ลูกศรที่โค้งออกไป,กลายเป็นริ้วแสงเจ็ดสีเหมือนกับสายรุ้ง,พุ่งตรงเข้าไปด้านในเผ่าจิงด้านใน.
"ตูมมม!"
"ตูมมม!" "ตูมมม!"
..................
ลูกศรที่พุ่งกระแทกค่ายกลระเบิดเสียงดังสนั่น,ทว่าโหลวซิงเฉินที่อยุ่ในระดับเซียนบรรพชน,และคันศรเสวียนหยวน,ลูกศรโห่วอี้,การโจมตีออกไปนั้น,ค่ายกลทั่วไปยากที่จะต้านทานได้.
"ตูมมมมมมมมมมมมม!"
ผลึกคริสตัลสีแดงเท่ากับนิ้วหัวแม่มือนั้น,มีม่านพลังป้องกันสิบแปดชั้น.
ขณะที่ม่านพลังชั้นแรกถูกทะลวงนั้น,ผู้ฝึกตนเผ่าจิงทั้งหมดก็รู้ตัวในทันที.
ประมุขเผ่าจิงที่นั่งอยู่ในห้อง,ขณะนั่งบำเพ็ญลมหายใจ,ลืมตาขึ้นมา,"มาแล้วรึ?"
นิมิตร้าย?
อาวุโสทุกคนที่ลุกขึ้นพร้อมๆกันในทันที.
"ตูมมมมมม
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
เห็นริ้วแสงของลูกศรที่ยิ่งมา,ประมุขน้อยจ้องมองด้วยแววตาไม่อยากเชื่อ,ผลึกสีแดงกำลังถูกทำลาย.
ประมุขน้อยและสามอาวุโสทั้งสาม,พวกเขาทั้งสี่ต้องการสร้างความอับอายต่อคนด้านนอก,ทว่าคนทั้งสี่กลับสามารถทนได้,หนึ่งเดือนไม่จากไป?
ดังนั้นประมุขน้อยจึงเฝ้าดูอย่างสนใจ,ตรวจสอบในทุกๆวัน.
ทว่าฝ่ายตรงข้าทั้งสี่,คาดไม่ถึงเลยว่าฝ่ายตรงข้ามจะลงมือ,ซ้ำเป้าหมายยังเป็นที่นี่ด้วย.
"พวกมันเสียสติไปแล้ว!"อาวุโสอีกคนที่ตื่นตระหนกตกใจ.
"พวกมันไม่สนใจอะไรเลยรึ?!"อาวุโสอีกคนอุทานออกมา
ใบหน้าของประมุขน้อยที่กระตุก,สายตาที่จ้องมองไปยังคลิสตัลสีแดงที่แตกสลายด้วยความงงงวย.
"แก๊ก แก๊ก แก๊ก แก๊ก!"
คริสตัลสีแดงที่แตกกระจายแยกสลายไปทั่วทุกสารทิศ,จากนั้นร้อยแยกมากมายที่ห่อหุ้มเกาะลอยฟ้ากำลังแตกออกเป็นรอย,จากนั้นกลิ่นอายที่บ้าคลั่งก็ทะลักออกมา.
"ตูมมมมมม
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
เกิดระเบิดใหญ่ขึ้น,ผลึกสีแดงที่ใช้ห่อหุ้มเกาะลอยฟ้าทั้ง
3600
เกาะแตกสลาย,ทุกอย่างรอบๆระเบิดดังสนั่น,เศษเปลวเพลิงที่กระจายพุ่งไปทุกหนแห่ง.
การระเบิดที่รุนแรงมาก,กลายเป็นหลุมดำที่ใหญ่ยักษ์ห่อหุ้มจุดศูนย์กลาง.
"คริสตัลสีแดงคาดไม่ถึงเลยว่าจะเป็นผลึกมิติ?"โหลวซิงเฉินที่เอ่ยออกมาด้วยความประหลาดใจ.
"ความโกรธเกรี้ยวที่ยิ่งใหญ่นี้มัน!"จินเผิงที่เผยสายตาประหลาดใจจดจ้องมองพื้นที่ไกลออกไป.
"เป็นกลิ่นอายที่บ้าคลั่งนัก,นี่มัน,เซียนบรรพชนขั้นที่สิบอย่างงั้นรึ?
บางที,กลิ่นอายนี้,ทรงพลังน่าเกรงขามนัก!"เต้าเหรินถูที่กล่าวออกมาด้วยความประหลาดใจ.
แน่นอน,ไม่ว่าอย่างไร,กลุ่มของจงซานหาได้รู้สึกกดดันแต่อย่างใด,ยังคงจดจ้องออกไปมองดูราคาที่พวกเขาต้องจ่ายที่ได้สร้างความอับอายให้กับพวกเขา.
"โฮกกก
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
ภายในหลุมดำนั้น,ปรากฏเสียงคำรามที่ดังกึกก้อง,เสียงที่ทรงพลัง,พร้อมกับเผ่าจิงมากมายที่เริ่มผุดออกมา,คลื่นเสียงที่โบกพัดพื้นสะบัดออกไปรอบๆ,มีหลายคนที่ได้รับบาดแผล.
"วูซซซ!"เทียนเต๋าที่ปรากฏขึ้นรอบๆ.
"วูซซซ!"
"วูซซซซ!" ..............................
เทียนเต๋า 15 เส้น,ที่ปรากฏขึ้นรอบๆหลุมดำ.
จงซานสามารถมองเห็น,ภายในหลุมดำนั้นมีประกายแสงสีน้ำเงิน,ปรากฏร่างๆหนึ่งที่มีขนาดใหญ่โต,เป็นชายที่สูงกว่าหนึ่งหมื่นจั้ง,ชายที่เปลือยด้านบน,มีกล้ามเนื้อเหมือนกับมังกร,ส่วนศีรษะของเขาที่เหมือนกับงูหลาม,ดูน่าหวาดกลัวเป็นอย่างมาก.
ที่ด้านหลังของเขานั้นมีโซ่อยู่สิบเส้น,เห็นชัดเจนว่าก่อนหน้านี้เขาถูกคุมขังอยู่ที่นี่.
ตอนนี้,คาดไม่ถึงเลยว่าด้วยคันศรของโหลวซิงเฉินยิงไปยังผลึกสีแดงทำให้เขาหลุดออกมา.
ผลึกคริสตัลสีแดงที่แตกออกเป็นเสียงๆ,เสียงแห่งความโกรธเกรี้ยวขุ่นเคืองคำรามออกมาดังลั่น,ความไม่พอใจที่ระเบิดออกมา,มันพวยพุ่งไปจนถึงดวงดาราบนอากาศ,จงซานที่ยืนอยู่บนเทือกเขาไกลออกมาเผยท่าทางแปลกประหลาด,ขณะจับจ้องมองคนฝูงหนึ่งที่ผุดออกมา.
"ตูมมมม!"
"วีด-ตูมมมมมม!"
ชายคนดังกล่าวที่ถูกล่ามด้วยโซ่นั้น,มันห้อยกระดูกของเขาเอาไว้,ทว่าในเวลานี้ดูเหมือนว่าเขาจะไม่ใส่ใจเลยแม้แต่น้อย.
"วูซซซ!"
โซ่สะบัด,ปล่อยพลังที่น่าสะพรึงโจมตีไปยังเทียนเต๋าที่อยู่รอบๆ.
"ตูมมมม
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
"พุ!”
อาวุโสเผ่าจิงที่ได้รับบาดเจ็บอย่างหนักในทันที.
"ลงมือ!"ชายชราเผ่าจิงที่อุทานออกมาเสียงดัง.
15 อาวุโสเผ่าจิงที่ใช้เทียนเต๋าโจมตีพร้อมๆกัน.
"โฮกกก ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
เสียงคำรามออกมาด้วยความโกรธ,หนึ่งต่อสิบห้า,พลังปะทะที่มากมาย,ทำให้เกิดเป็นหลุมดำ,ปกคลุมผู้ฝึกตนที่อยู่รอบๆ.
จงซานที่ยืนอยู่บนยอเขา,และอีกสามคนที่ดวงตาเบิกกว้างกลมโต.
"นั่นมัน,เป็นไปไม่ได้!"เต้าเหรินถูที่อุทานออกมาเสียงดัง.
"กงกง,นั่นคือกงกง?
ไม่ใช่ว่าเขาตายไปแล้วรึ?"จินเผิงก็อุทานออกมาด้วยความตกใจเช่นกัน.
บรรพชนเผ่าอู,กงกง,เขาที่โกรธเกรี้ยวและทำให้เทือกเขาปู้โจวในอดีตพลังทลาย,จงซานที่จ้องมองรูปร่างของเขา,ขณะที่กำลังครุ่นคิดถึงเรื่องราวที่เกิดขึ้น,นอกจากนี้,เผ่าอูเองดูเหมือนว่าจะถดถอยตกต่ำไปเรียบร้อยแล้ว,ดังนั้น,คนที่แข็งแกร่งที่สุดของเผ่าอู๋แน่นอนว่าคงมีเพียงแค่กงกงคนนี้.
ไม่ใช่ว่าเขาตายไปแล้วรึ?
ทว่าถูกคุมขังเอาไว้ในเผ่าจิง?
"โฮกกกก
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
เสียงคำรามกึกก้อง,กงกงที่โจมตีไปยังเผ่าจิงสองคนอย่างรุนแรง,พร้อมกับบินออกไป.
"เผ่าจิง,ข้าจะกลับมาล้างแค้นแน่,ข้าจะกลับทวงแค้นอย่างแน่นอน,เจ้ารอไว้เลย,ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า!"
ร่างของเขาที่ลากโซ่ขนาดใหญ่สิบเส้น,บินทะลวงขึ้นไปบนอวกาศ,หลบลี้หนีหายจากเซียนบรรพชนจำนวนมาก,หายไปอย่างรวดเร็ว.
เขาที่ต้องการกลับมาแก้แค้นเซียนบรรพชน 15
คน,กงกงที่หนีไปก่อน,แม้นว่าจะได้รับบาดเจ็บ,ทว่าความแข็งแกร่งของเขา,ไม่มีใครสามารถต้านเอาไว้ได้.
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
ปัจจุบันแปลจบแล้ว 1672 ตอน สนใจติดต่อเข้ากลุ่มลับได้ครับ
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ แปลจบแล้ว.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น