Immortality Chapter 1262 Swindlers
Chapter 1262 Swindlers
骗子
หลอกลวง.
เผ่าจิง,ภายในห้องโถงที่มืดครึ้ม.
เก้าอี้ 15
ตัวล้อมวนโต๊ะแห่งหนึ่ง,เหล่าอาวุโสเผ่าจิงร่างสีเหลือง,ซึ่งเป็นยอดฝีมือเผ่าจิงขั้นทอง,นอกจากนี้ผิวสีเหลืองของเขานั้นยังประณีตดูคล้ายกับร่างมนุษย์มาก.
ชายชราผมยาวสีทอง,ดวงตาที่ดูเป็นประกายใสรู้สึกได้ถึงความผันผวนของพลัง.
"ท่านประมุข,ครั้งนี้เรียกอาวุโสทั้งหมดมาเพื่ออะไรอย่างงั้นรึ?"อาวุโสเผ่าจิงคนหนึ่งที่เอ่ยปากออกมาในทันที.
สายตาของประมุขที่ส่ายไปมาเล็กน้อย,ก่อนที่จะกล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม,"ตามมาชั่วประเดี๋ยวเดียว,ไม่มีผลต่อการปิดด่าน!"
"ท่านประมุขมีอะไรอย่างงั้นรึ? เกี่ยวกับเผ่าเต๋าทมิฬ,ที่นำคนของตำหนักเทพเหมันตร์ไปบูชายันต์,พวกเราก็กลายเป็นหนึ่งในนั้นบางครั้งบางคราว,หากแต่ในครั้งนี้พวกเรากลับต้องเข้าร่วมด้วย."
"พิธีบูชายันต์?"ประมุขที่ขมวดคิ้วไปมาเล็กน้อย,แววตาที่เผยท่าทางไม่สบายใจ.
"ต้องตำหนิเจ้ากบฏนั่น,ที่ได้ขโมยหอคอยหมื่นอสูรไป,ไม่เช่นนั้นพวกเราคงไม่ต้องแปดเปื้อน,พิธีบูชายันต์อย่างงั้นรึ?
หากนายท่านผ่านกูยังอยู่,คงไม่ให้พวกเราเข้าไปยุ่ง,ยิมให้ปิศาจสวรรค์ปรากฏยังดีซะกว่า,อย่างไรก็ตาม....,เฮ้อ!"
"หวังว่าข่าวของจิงอู๋จะเป็นจริง."ประมุขพยักหน้ารับ.
"เผ่าจิงของพวกเรา,แม้ว่าจะสูญเสียหอคอยหมื่นกระจก,ทว่าพวกเราเองก็ไม่ได้สูญเสียผู้ใด,ในโลกใบใหญ่นั้น,ยอดฝีมือในระดับเดียวกันไม่ใช่คู่มือของพวกเรา,ทำไมพวกเราจะต้องถอยมาซ่อนอยู่ในดินแดนขั้วโลกเหนือด้วยกัน?
ในเมื่อไม่มีหอคอยหมื่นกระจำแล้ว,ทำไมพวกเราไม่ไปยังภาคใต้? ดินแดนขั้วโลกเหนือไม่ใช่ว่ามันรกร้างเกินไปหรือไม่!"อาวุโสเผ่าจิงในชุดสีม่วงที่เอ่ยออกมา.
"บัดซบ!
นี่เจ้าต้องการที่จะเลียนแบบเจ้ากบฏอย่างงั้นรึ?"ดวงตาของอาวุโสที่เผยความเย็นชา.
"ข้า?"
ประมุขชราที่จ้องเขม็ง,พร้อมกับสูดหายใจลึก,"เจ้าควรจะรู้ภารกิจของพวกเรา,พวกเราทุกคนนั้น,เป็นผ่านกูที่เป็นสร้างขึ้นมา,ภารกิจของพวกเราก็คือปกป้องโลกปิศาจสวรรค์,อย่าได้ลืมหน้าที่ของพวกเรา!"
"ใช่,พวกเราเผ่าจิงนั้นเป็นผู้รับใช้ของผ่านกู,ร่างกายที่พิเศษของเรานั้นเป็นศัตรูธรรมชาติของปิศาจสวรรค์,แม้นเผ่าเราจะมีจำนวนน้อยมาก,หากแต่ก่อนหน้านี้พวกเรามีหอคอยหมื่นกระจก,ทำให้พวกเราสามารถแบ่งร่างได้นับหมื่น,แทบจะมีร่างกายเป็นอมตะ,ตายและฟื้นคืนชีพในทันที,ไม่เหน็ดเหนื่อยสามารถต่อสู้กับปิศาจสวรรค์ได้สบายๆ,ตอนนี้พวกเราได้สูญเสียหอคอยหมื่นกระจำแล้ว,พวกเราจะต่อสู้กับปิศาจสวรรค์อย่างไร?"อาวุโสเผ่าจิงที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
ประมุขชราที่จ้องมองไปยังชายคนดังกล่าว,พร้อมกับเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงเย็นชา,"นี่เจ้าต้องการไปมีอำนาจในโลกใบใหญ่อย่างงั้นรึ?
ต้องการให้พวกเขาดูถูกเจ้ารึไง!"
ประมุขชราที่เอ่ยออกมา,ทำให้อาวุโสเผ่าจิงทั้งหมดจดจ้องมองไปยังอาวุโสชุดสีม่วงเป็นสายตาเดียวกัน.
ชายคนดังกล่าวส่ายหน้าไปมา,ไม่ได้เผยความรู้สึกหวาดกลัวแม้แต่น้อย,"ในโลกใบใหญ่มีกลุ่มอิทธิพลใหญ่หลายกลุ่ม,ข้าเข้าใจดีอย่างแน่นอน,เผ่าของพวกเรานั้นไม่ได้ยุ่งเกี่ยวกับกลุ่มอิทธิพลด้านนอก,ทว่าก็มีหลากหลายกลุ่มที่แตกต่าง,บางกลุ่มก็มีบรรพบุรุษเป็นผ่านกู๋เช่นกัน,ที่จริงพวกเราเกิดจากผ่านกูสร้างขึ้นมา,พวกเราและพวกเขาย่อมคุ้นเคยกัน,ทำไมไม่?"
"บัดซบ! เจ้าลูกทรพี!"ประมุขชราที่เผยความโกรธเกรี้ยวขึ้นมาในทันที.
แน่นอนว่าคนที่กล่าวก่อนหน้านี้,ก็คือบุตรชายของประมุขนั่นเอง.
"ท่านประมุขโปรดระงับความโกรธ!"อาวุโสเผ่าจิงคนอื่นที่เร่งรีบกล่าวออกมา.
"ระงับความโกรธ,ชิ,เจ้าบุตรทรพี,ข้าบอกเจ้าอีกครั้ง,เผ่าจิงนั้นผ่านกู๋เป็นคนสร้าง,เพื่อรับภารกิจป้องกันปิศาจสวรรค์,ส่วนคนอื่นไม่ได้มีภารกิจเช่นตระกูลเรา,ถึงแม้นว่าตระกูลพวกเราจะตกตายในการต่อสู้,ก็ต้องทำตามความปรารถนาของผ่านกู๋,นอกจากนี้การมีส่วนเกี่ยวพันธ์กับคนในโลกใบใหญ่,แม้แต่จะทำให้ตระกูลจิงก้าวสู่หุบเหว,เจ้าต้องการให้ตระกูลจิงพังทลายอย่างงั้นรึ?"ประมุขชราที่คำรามออกมาเสียงดัง.
"ข้าจะนำตระกูลก้าวลงสู่หุบเหวอย่างไร?"ประมุขน้อยที่แข็งขืนโตแย้ง.
ประมุขชราและประมุขน้อยที่ประจันหน้ากัน,เหล่าอาวุโสเองบางคนก็สนับสนุนประมุขน้อย,และบางคนก็สนับสนุนประมุขชรา.
ประมุขชราจ้องมองประมุขน้อยที่แข็งขืน,สูดหายใจลึกและกล่าวออกมาว่า,"เจ้าควรจะรู้ว่า,ตระกูลจิงที่ก้าวมาถึงวันนี้,ทำไมถึงต้องประจำอยู่ในดินแดนขั้วโลกเหนือไม่สามารถไปใหนได้?"
"เผ่าจิงของพวกเรายึดครองพื้นที่แห่งนี้,ไม่เคยเข้าร่วมความขัดแย้งในโลกหล้า,เพื่อที่จะฝืนยอดลมหายใจสุดท้ายคงอยู่อย่างเรื่อยเปื่อยและอ่อนแอลงทุกๆวัน!"ประมุขน้อยที่เผยท่าทางไม่พอใจออกมา.
ประมุขน้อยที่ต้องการสู้,เพื่อความรุ่งเรื่อง,ต้องการอำนาจในโลกหล้า,ไม่ต้องการอยู่นิ่งรอคอยความตายไปเปล่าๆ.
"เจ้าโง่!"ประมุขชราที่กล่าวตำหนิ.
"ข้านะรึ!"ประมุขน้อยที่คำรามด้วยท่าทางกระวนกระวายขึ้นมาในทันที.
ภายในตระกูลนั้น,ประมุขน้อยถึงว่าเป็นหนึ่งคนที่มีพรสวรรค์สูง,คาดไม่ถึงเลยว่าจะถูกกล่าวหาว่าโง่?
หากแต่คนที่กล่าวออกมานั้นคือบิดาของเขา,ประมุขน้อยที่ทำได้แค่แสดงท่าทางโกรธเกรี้ยว.
"ยึดครองพื้นที่แห่งนี้,ไม่ใช่เพื่อต่อสู้?
เจ้ารู้มากมายเท่าไหร่ว่าคนมากมายทั่วหล้าที่เต็มไปด้วยความทะเยอทะยาน? ก่อนหน้านี้เจ้าควรจะมองเห็นข้อมูลที่เกิดขึ้นทั่วหล้า,ใช่หื้อไม่?
คิดว่าเผ่าเราจะสามารถอยู่ได้อย่างง่ายๆสบายๆอย่างงั้นรึ? หากว่าเหล่าคนที่ละโมบโลภมากเข้าโจมตีพวกเราไม่หยุด,พวกเราก็จะกลายเป็นเพียงกระต่ายให้หมาป่ารุมทึ้ง,พวกเขามีอยู่มากมายที่จะดาหน้าเข้ามาไม่หยุด! เจ้าเข้าใจหรือไม่?"ประมุขชราที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"ข้า!"ประมุขน้อยที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ที่ไม่มีใครมาสร้างปัญหาให้กับตระกูลของพวกเรา,ไม่ใช่เพราะว่าพวกเราอยู่ที่นี่,ทว่าเป็นเพราะภารกิจของพวกเรา,ตระกูลของพวกเรามีภารกิจขัดขวางโลกปิศาจสวรรค์,ผู้ฝึกตนทั่วหล้าแม้แต่ปราชญ์เทพก็รับรู้เรื่องนี้,แม้พวกเขาจะเต็มไปด้วยความทะเยอทะยานแต่ก็ไม่คิดที่จะจัดการพวกเรา,เพราะภารกิจของพวกเรานั้นสำคัญมาก,หากพวกเขาหาเรื่องพวกเรา,ทั่วทั้งสวรรค์ก็จะเกิดปัญหา,เจ้าเข้าใจหรือไม่?
วันนี,หากตระกูลของพวกเราก้าวเข้าสู่โลกใบใหญ่เข้าร่วมกับกลุ่มอิทธิใดๆก็ตาม,จุดยืนของพวกเราก็จะเปลี่ยนไป,เหล่ายอดฝีมือมากมายที่เคารพในสิทธิ์ของพวกเราจะไม่มีอีกต่อไป,ในเวลานั้น,ใครจะสนใจพวกเราอีก?เผ่าที่มีความสามารถ,ย่อมเป็นที่อิจฉาแก่คนทั่วหล้า,เจ้าควรจะเห็นข้อมูลต่างๆ,ว่าเผ่าที่พิเศษในโลกหล้าล้วนแต่ล่มสลายลงอย่างรวดเร็ว!"ประมุขชราที่แค่นเสียงเย็นชา.
คำพูดของประมุขชราที่เอ่ยออกมา,ทำให้อาวุโสพยักหน้ารับ,ส่วนประมุขน้อยนั้นใบหน้าซีดขาวเล็กน้อย,เห็นชัดเจนว่าพบความผิดพลาดของตัวเอง,ทว่าเขาก็ยังดื้อรั้น,ไม่ต้องการยอมรับความผิดพลาด,หากแต่เวลานี้ก้มได้แต่เงียบไปเท่านั้น.
"หลังจากจบประชุมครั้งนี้,ทุกคนจงไปคิดใคร่ครวญให้ดี,เอาล่ะมาปรึกษาเรื่องต่อไป!"ประมุขชราที่กล่าวอย่างเคร่งขรึม.
"รับทราบ!"ทุกคนที่ตอบรับในทันที.
"เหตุผที่ข้าออกจากการปิดด่านในครั้งนี้,เพราะว่าข้าได้พยากรพบกับเรื่องไม่ดีขึ้น!"ประมุขชราที่ส่ายหน้าไปมา.
ทุกคนที่จับจ้องมองไปยังประมุขชรา.
"ข้าได้พยากรณ์แล้วว่าเผ่าจิงนั้นกำลังจะพบปัญหาใหญ่."ประมุขตระกูลเอ่ยอย่างเคร่งขรึม.
"ปัญหาใหญ่?
ปัญหาใหญ่อะไร?"ทุคนที่เอ่ยออกมาพร้อมๆกัน.
"เรื่องนี้ข้าเองก็ไม่สามารถบอกได้,เพียงแค่พยากรณ์พบกับนิมิตร้าย,แต่เรื่องอะไร,ข้าไม่รู้ในเวลานี้,ข้าจึงเร่งรีบออกมาแจ้งให้กับทุกคนได้เตรียมตัวให้พร้อม,ระยะนี้อย่าได้เข้าไปปิดด่านนาน!"ประมุขตระกูลกล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"รับทราบ!"
--------------------------------------------------------------------
"เซิ่งหวัง,ที่ด้านหน้าคือเผ่าจิง,พวกเรามาถึงแล้ว!"โหลวซิงเฉินที่อยู่ข้างๆกล่าว.
ถึงเผ่าจิงแล้วรึ? กลุ่มของจงซานที่หยุดลงทันที,ก่อนที่จะจ้องมองไปยังสถานที่ไกลออกไปเป็นดินแดนของเผ่าจิง.
พื้นดินที่ส่องประกายแสงระยิบระยับตัดกับหิมะที่ล่วงหล่นลงมา,ศิลาผลึกมากมายที่กระจายอยู่บนพื้น,ทำให้ส่องประกายแสงวับวาบบนท้องฟ้าสะท้อนหมอกขาวบนท้องฟ้าด้วย.
จ้องมองจากที่ไกลออกไป,บนหมอกหนานั้นมีเกาะผลึกคริสตัลลอยอยู่,ซึ่งกำลังปกคลุมห้อมล้อมคริสตัลสีแดงที่อยู่ด้านใน.
ผลึกคริสตัลสีแดงนั้นมีขนาดเล็กมาก,มีขนาดเท่ากับกำปั้นเท่านั้น,หากไม่ใช่ระดับเซียนบรรพชน,ไม่มีทางมองเห็นได้,เพราะผลึกคริสตัลสีแดงนั้นมันลอยอยู่ตรงกลางเกาะลอยฟ้า.
"เซิ่งหวัง,ผลึกคริสตัลสีแดงนั้นดูแปลกประหลาดมาก.
แปลก? แน่นอนต้องแปลก,ในแววตาของจงซาน,รับรู้ว่าคริสตัลสีแดงนั้นไม่ธรรมดา,คาดไม่ถึงว่ามันจะเป็นลิขิตที่ทรงพลัง,หากจดจ้องมองด้วยตาแล้ว,แน่นอนว่ามันคือหยวนต้นกำเนิดมากกว่าสามพัน.
มันเป็นสิ่งที่ไม่มีชีวิต,หากแต่มันมีลิขิตต้นกำเนิดมากมายขนาดนี้เลยรึ?
"อืม!"จงซานพยักหน้ารับ.
ขณะที่กลุ่มของจงซานมาถึง,จากที่ไกลออกไปเผ่าจิงก็สามารถมองเห็นพวกเขาได้.
"!"
ริ้วแสงสีเขียวที่พุ่งมาด้วยความเคารพ,เป็นเผ่าจิงที่สวมชุดสีเขียว.
"ผู้มาเป็นใคร!"เผ่าจิงในชุดเขียวที่เอ่ยออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"ข้าและพรรคพวกมาจากศาลเทวะต้าเจิ้ง,ต้องการพบกับประมุข,นี่คือจดหมายแนะนำตัว,รอบกวนส่งให้ท่านประมุขด้วย!"จินเผิงที่ส่งจดหมาแนะนำตัว.
เกี่ยวกับเผ่าจิงนั้น,จงซานไม่คิดที่จะสร้างความเกลียดชังในเวลานี้,อย่างน้อยก็ต้องทำตามขั้นตอน,แสดงความจริงใจออกมา.
เผ่าจิงที่จ้องมองจดหมายแนะนำตัวก่อนที่จะกล่าวว่า,"เผ่าจิงห้ามทุกคนเข้ามา,พวกเราไม่ต้องรับคนนอก,ขอให้ทุกท่านรอที่นี่,ข้าจะนำจดหมายแนะนำตัวไป!"
"ตกลง!"จินเผิงพยักหน้ารับ.
เผ่าจิงชุดเขียวที่บินเข้าไป,กลุ่มของจงซานที่รอคอยอย่างอดทน.
-----------------------------------------------------------
หลังจากที่ประชุมเหล่าอาวุโสเผ่าจิงเสร็จ.
"ชิ!"ประมุขน้อยที่ออกมาจากห้องโถง,พร้อมแค่นเสียงเย็นชา.
อาวุโสสามคนที่สนับสนุนประมุขน้อยก้าวออกมาด้วย.
"ประมุขน้อย,ดูเหมือนว่าเหล่าอาวุโสส่วนใหญ่ไม่ต้องการไปจากที่นี่ชัดเจน,คำพูดท่านประมุข....!"
"พวกตาแก่หัวโบราณ,บรรพชนผ่านกู่นั้นได้สร้างหอคอยหมื่นกระจกขึ้นมาในอดีต,มันถูกทำลายไปพันปีที่แล้ว,หยกสัญญาณของผ่านกู๋เองก็แตกสลายไปแล้ว,พวกเราจะรอคอยอะไร,หลังจากนี้เผ่าของพวกเราก็จะมีคนน้อยลงเรื่อยๆ,คิดจะฝืนยืดลมหายใจเฮือกสุดท้ายออกไปอีกรึ?คิดที่จะรอความตายรึยังไง!"ประมุขน้อยที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"รอให้ถูกทำลาย?
แล้วทำไมประมุขน้อยไม่กล่าวอะไรเมื่อครู่นี้ล่ะ?"
"พูดไปใครจะเชื่อ,เหล่าลูกหลานของผ่านกู๋ใกล้จะปรากฏตัวออกมาแล้ว,รอคอยให้ถึงเวลานั้น,ค่อยพูดก็ยังไม่สาย!"ประมุขน้อยที่ส่านหน้าไปมา.
"คงต้องปล่อยให้เป็นเช่นนี้!"
ขณะที่ประมุขน้อยและสามอาวุโสกำลังก้าวออกมานั้น,ทันใดก็มีชายเผ่าจิงในชุดสีเขียวบินเข้ามา.
"หยุดตรงนั้น,รู้ใหมว่าที่นี่ที่ใหน?
เข้ามาทำไม!"อาวุโสคนหนึ่งที่คำรามเสียงดัง.
"คารวะประมุขน้อย,อาวุโสทั้งสาม,ที่ด้านนอกนั้นมีคนส่งจดหมายแนะนำตัวมา,ข้ากำลังนำมันไปมอบให้กับท่านประมุข!"เผ่าจิงในชุดสีเขียวเอ่ย.
"ใครกัน?"ประมุขน้อยที่แสดงท่าทางสงสัย.
"บางทีคงจะเป็นทูตของต้าเจิ้ง!"ชายในชุดสีเขียวที่เอ่ยออกมาในทันที.
"ศาลเทวะต้าเจิ้ง?
อาณาเขตเฟิงจงนะรึ?"อาวุโสคนหนึ่งที่กล่าวออกมาด้วยความประหลาดใจ.
"ชิ,ศาลเทวะต้าเจิ้งชักจะกำแหงไปแล้ว,ต้องการชิงเผ่าจิงของพวกเรารึ?"อาวุโสอีกคนที่กล่าว.
"ลูกหลานผ่านกู่พวกเรายังไม่สนใจ,แล้วยังจะสนใจต้าเจิ้งอย่างงั้นรึ?"อาวุโสอีกคนกล่าวหยัน.
"จดหมายแนะนำตัว,นำมาให้ข้าดู!"ประมุขน้อยที่กล่าวออกมาในทันที.
"แต่ว่า,เรื่องนี้....!"เผ่าจิงในชุดสีเขียวที่เผยท่าทางกระอักกระอ่วน.
"หืม?"ประมุขน้อยที่เผยท่าทางไม่พอใจ.
"ครับ!"เผ่าจิงในชุดสีเขียวที่จำต้องยินยอม,มอบจดหมายแนะนำตัวออกไป.
ประมุขน้อยที่เปิดจดหมายแนะนำตัวออกมา.
ซึ่งมีอักษรขนาดเล็กแถวหนึ่ง.
"ขอเข้าพบ,พูดคุยเกี่ยวกับหอคอยหมื่นกระจก,หวังว่าจะได้พบประมุข!"
ซึ่งที่ด้านล่างของกระดาษมีภาพของหอคอยหมื่นกระจกใส่มาด้วย.
กล่าวตามตรง,จดหมายแนะนำตัวนี้แสดงความจริงใจ,หากแต่ในสายตาของประมุขน้อยนั้นไม่เชื่อแม้แต่น้อย.
"ฮ่าฮ่าฮ่า,ใจกล้าจริงๆ!"ประมุขน้อยที่เผยความโกรธเกรี้ยวออกมา.
"มีอะไรอย่างงั้นรึ?"อาวุโสทั้งสามที่เอ่ยออกมา.
ประมุขน้อยที่นำจดหมายแนะนำตัว,ให้อาวุโสทั้งสามอ่าน,ซึ่งเวลานี้พวกเขาถึงกับใบหน้าเปลี่ยนสี.
"ใต้หล้ากำลังเข้าสู่ความวุ่นวายจริงๆ,เจ้าพวกต้มตุ๋นนี้ถึงกล้าเดินทางมาหลอกลวงเผ่าจริงของเราอย่างคาดไม่ถึง,ชิ!"ประมุขน้อยที่เผยความโกรธเกรี้ยวออกมาในทันที.
Chapter 1262 Swindlers
骗子
หลอกลวง.
เผ่าจิง,ภายในห้องโถงที่มืดครึ้ม.
เก้าอี้ 15
ตัวล้อมวนโต๊ะแห่งหนึ่ง,เหล่าอาวุโสเผ่าจิงร่างสีเหลือง,ซึ่งเป็นยอดฝีมือเผ่าจิงขั้นทอง,นอกจากนี้ผิวสีเหลืองของเขานั้นยังประณีตดูคล้ายกับร่างมนุษย์มาก.
ชายชราผมยาวสีทอง,ดวงตาที่ดูเป็นประกายใสรู้สึกได้ถึงความผันผวนของพลัง.
"ท่านประมุข,ครั้งนี้เรียกอาวุโสทั้งหมดมาเพื่ออะไรอย่างงั้นรึ?"อาวุโสเผ่าจิงคนหนึ่งที่เอ่ยปากออกมาในทันที.
สายตาของประมุขที่ส่ายไปมาเล็กน้อย,ก่อนที่จะกล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม,"ตามมาชั่วประเดี๋ยวเดียว,ไม่มีผลต่อการปิดด่าน!"
"ท่านประมุขมีอะไรอย่างงั้นรึ? เกี่ยวกับเผ่าเต๋าทมิฬ,ที่นำคนของตำหนักเทพเหมันตร์ไปบูชายันต์,พวกเราก็กลายเป็นหนึ่งในนั้นบางครั้งบางคราว,หากแต่ในครั้งนี้พวกเรากลับต้องเข้าร่วมด้วย."
"พิธีบูชายันต์?"ประมุขที่ขมวดคิ้วไปมาเล็กน้อย,แววตาที่เผยท่าทางไม่สบายใจ.
"ต้องตำหนิเจ้ากบฏนั่น,ที่ได้ขโมยหอคอยหมื่นอสูรไป,ไม่เช่นนั้นพวกเราคงไม่ต้องแปดเปื้อน,พิธีบูชายันต์อย่างงั้นรึ?
หากนายท่านผ่านกูยังอยู่,คงไม่ให้พวกเราเข้าไปยุ่ง,ยิมให้ปิศาจสวรรค์ปรากฏยังดีซะกว่า,อย่างไรก็ตาม....,เฮ้อ!"
"หวังว่าข่าวของจิงอู๋จะเป็นจริง."ประมุขพยักหน้ารับ.
"เผ่าจิงของพวกเรา,แม้ว่าจะสูญเสียหอคอยหมื่นกระจก,ทว่าพวกเราเองก็ไม่ได้สูญเสียผู้ใด,ในโลกใบใหญ่นั้น,ยอดฝีมือในระดับเดียวกันไม่ใช่คู่มือของพวกเรา,ทำไมพวกเราจะต้องถอยมาซ่อนอยู่ในดินแดนขั้วโลกเหนือด้วยกัน?
ในเมื่อไม่มีหอคอยหมื่นกระจำแล้ว,ทำไมพวกเราไม่ไปยังภาคใต้? ดินแดนขั้วโลกเหนือไม่ใช่ว่ามันรกร้างเกินไปหรือไม่!"อาวุโสเผ่าจิงในชุดสีม่วงที่เอ่ยออกมา.
"บัดซบ!
นี่เจ้าต้องการที่จะเลียนแบบเจ้ากบฏอย่างงั้นรึ?"ดวงตาของอาวุโสที่เผยความเย็นชา.
"ข้า?"
ประมุขชราที่จ้องเขม็ง,พร้อมกับสูดหายใจลึก,"เจ้าควรจะรู้ภารกิจของพวกเรา,พวกเราทุกคนนั้น,เป็นผ่านกูที่เป็นสร้างขึ้นมา,ภารกิจของพวกเราก็คือปกป้องโลกปิศาจสวรรค์,อย่าได้ลืมหน้าที่ของพวกเรา!"
"ใช่,พวกเราเผ่าจิงนั้นเป็นผู้รับใช้ของผ่านกู,ร่างกายที่พิเศษของเรานั้นเป็นศัตรูธรรมชาติของปิศาจสวรรค์,แม้นเผ่าเราจะมีจำนวนน้อยมาก,หากแต่ก่อนหน้านี้พวกเรามีหอคอยหมื่นกระจก,ทำให้พวกเราสามารถแบ่งร่างได้นับหมื่น,แทบจะมีร่างกายเป็นอมตะ,ตายและฟื้นคืนชีพในทันที,ไม่เหน็ดเหนื่อยสามารถต่อสู้กับปิศาจสวรรค์ได้สบายๆ,ตอนนี้พวกเราได้สูญเสียหอคอยหมื่นกระจำแล้ว,พวกเราจะต่อสู้กับปิศาจสวรรค์อย่างไร?"อาวุโสเผ่าจิงที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
ประมุขชราที่จ้องมองไปยังชายคนดังกล่าว,พร้อมกับเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงเย็นชา,"นี่เจ้าต้องการไปมีอำนาจในโลกใบใหญ่อย่างงั้นรึ?
ต้องการให้พวกเขาดูถูกเจ้ารึไง!"
ประมุขชราที่เอ่ยออกมา,ทำให้อาวุโสเผ่าจิงทั้งหมดจดจ้องมองไปยังอาวุโสชุดสีม่วงเป็นสายตาเดียวกัน.
ชายคนดังกล่าวส่ายหน้าไปมา,ไม่ได้เผยความรู้สึกหวาดกลัวแม้แต่น้อย,"ในโลกใบใหญ่มีกลุ่มอิทธิพลใหญ่หลายกลุ่ม,ข้าเข้าใจดีอย่างแน่นอน,เผ่าของพวกเรานั้นไม่ได้ยุ่งเกี่ยวกับกลุ่มอิทธิพลด้านนอก,ทว่าก็มีหลากหลายกลุ่มที่แตกต่าง,บางกลุ่มก็มีบรรพบุรุษเป็นผ่านกู๋เช่นกัน,ที่จริงพวกเราเกิดจากผ่านกูสร้างขึ้นมา,พวกเราและพวกเขาย่อมคุ้นเคยกัน,ทำไมไม่?"
"บัดซบ! เจ้าลูกทรพี!"ประมุขชราที่เผยความโกรธเกรี้ยวขึ้นมาในทันที.
แน่นอนว่าคนที่กล่าวก่อนหน้านี้,ก็คือบุตรชายของประมุขนั่นเอง.
"ท่านประมุขโปรดระงับความโกรธ!"อาวุโสเผ่าจิงคนอื่นที่เร่งรีบกล่าวออกมา.
"ระงับความโกรธ,ชิ,เจ้าบุตรทรพี,ข้าบอกเจ้าอีกครั้ง,เผ่าจิงนั้นผ่านกู๋เป็นคนสร้าง,เพื่อรับภารกิจป้องกันปิศาจสวรรค์,ส่วนคนอื่นไม่ได้มีภารกิจเช่นตระกูลเรา,ถึงแม้นว่าตระกูลพวกเราจะตกตายในการต่อสู้,ก็ต้องทำตามความปรารถนาของผ่านกู๋,นอกจากนี้การมีส่วนเกี่ยวพันธ์กับคนในโลกใบใหญ่,แม้แต่จะทำให้ตระกูลจิงก้าวสู่หุบเหว,เจ้าต้องการให้ตระกูลจิงพังทลายอย่างงั้นรึ?"ประมุขชราที่คำรามออกมาเสียงดัง.
"ข้าจะนำตระกูลก้าวลงสู่หุบเหวอย่างไร?"ประมุขน้อยที่แข็งขืนโตแย้ง.
ประมุขชราและประมุขน้อยที่ประจันหน้ากัน,เหล่าอาวุโสเองบางคนก็สนับสนุนประมุขน้อย,และบางคนก็สนับสนุนประมุขชรา.
ประมุขชราจ้องมองประมุขน้อยที่แข็งขืน,สูดหายใจลึกและกล่าวออกมาว่า,"เจ้าควรจะรู้ว่า,ตระกูลจิงที่ก้าวมาถึงวันนี้,ทำไมถึงต้องประจำอยู่ในดินแดนขั้วโลกเหนือไม่สามารถไปใหนได้?"
"เผ่าจิงของพวกเรายึดครองพื้นที่แห่งนี้,ไม่เคยเข้าร่วมความขัดแย้งในโลกหล้า,เพื่อที่จะฝืนยอดลมหายใจสุดท้ายคงอยู่อย่างเรื่อยเปื่อยและอ่อนแอลงทุกๆวัน!"ประมุขน้อยที่เผยท่าทางไม่พอใจออกมา.
ประมุขน้อยที่ต้องการสู้,เพื่อความรุ่งเรื่อง,ต้องการอำนาจในโลกหล้า,ไม่ต้องการอยู่นิ่งรอคอยความตายไปเปล่าๆ.
"เจ้าโง่!"ประมุขชราที่กล่าวตำหนิ.
"ข้านะรึ!"ประมุขน้อยที่คำรามด้วยท่าทางกระวนกระวายขึ้นมาในทันที.
ภายในตระกูลนั้น,ประมุขน้อยถึงว่าเป็นหนึ่งคนที่มีพรสวรรค์สูง,คาดไม่ถึงเลยว่าจะถูกกล่าวหาว่าโง่?
หากแต่คนที่กล่าวออกมานั้นคือบิดาของเขา,ประมุขน้อยที่ทำได้แค่แสดงท่าทางโกรธเกรี้ยว.
"ยึดครองพื้นที่แห่งนี้,ไม่ใช่เพื่อต่อสู้?
เจ้ารู้มากมายเท่าไหร่ว่าคนมากมายทั่วหล้าที่เต็มไปด้วยความทะเยอทะยาน? ก่อนหน้านี้เจ้าควรจะมองเห็นข้อมูลที่เกิดขึ้นทั่วหล้า,ใช่หื้อไม่?
คิดว่าเผ่าเราจะสามารถอยู่ได้อย่างง่ายๆสบายๆอย่างงั้นรึ? หากว่าเหล่าคนที่ละโมบโลภมากเข้าโจมตีพวกเราไม่หยุด,พวกเราก็จะกลายเป็นเพียงกระต่ายให้หมาป่ารุมทึ้ง,พวกเขามีอยู่มากมายที่จะดาหน้าเข้ามาไม่หยุด! เจ้าเข้าใจหรือไม่?"ประมุขชราที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"ข้า!"ประมุขน้อยที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ที่ไม่มีใครมาสร้างปัญหาให้กับตระกูลของพวกเรา,ไม่ใช่เพราะว่าพวกเราอยู่ที่นี่,ทว่าเป็นเพราะภารกิจของพวกเรา,ตระกูลของพวกเรามีภารกิจขัดขวางโลกปิศาจสวรรค์,ผู้ฝึกตนทั่วหล้าแม้แต่ปราชญ์เทพก็รับรู้เรื่องนี้,แม้พวกเขาจะเต็มไปด้วยความทะเยอทะยานแต่ก็ไม่คิดที่จะจัดการพวกเรา,เพราะภารกิจของพวกเรานั้นสำคัญมาก,หากพวกเขาหาเรื่องพวกเรา,ทั่วทั้งสวรรค์ก็จะเกิดปัญหา,เจ้าเข้าใจหรือไม่?
วันนี,หากตระกูลของพวกเราก้าวเข้าสู่โลกใบใหญ่เข้าร่วมกับกลุ่มอิทธิใดๆก็ตาม,จุดยืนของพวกเราก็จะเปลี่ยนไป,เหล่ายอดฝีมือมากมายที่เคารพในสิทธิ์ของพวกเราจะไม่มีอีกต่อไป,ในเวลานั้น,ใครจะสนใจพวกเราอีก?เผ่าที่มีความสามารถ,ย่อมเป็นที่อิจฉาแก่คนทั่วหล้า,เจ้าควรจะเห็นข้อมูลต่างๆ,ว่าเผ่าที่พิเศษในโลกหล้าล้วนแต่ล่มสลายลงอย่างรวดเร็ว!"ประมุขชราที่แค่นเสียงเย็นชา.
คำพูดของประมุขชราที่เอ่ยออกมา,ทำให้อาวุโสพยักหน้ารับ,ส่วนประมุขน้อยนั้นใบหน้าซีดขาวเล็กน้อย,เห็นชัดเจนว่าพบความผิดพลาดของตัวเอง,ทว่าเขาก็ยังดื้อรั้น,ไม่ต้องการยอมรับความผิดพลาด,หากแต่เวลานี้ก้มได้แต่เงียบไปเท่านั้น.
"หลังจากจบประชุมครั้งนี้,ทุกคนจงไปคิดใคร่ครวญให้ดี,เอาล่ะมาปรึกษาเรื่องต่อไป!"ประมุขชราที่กล่าวอย่างเคร่งขรึม.
"รับทราบ!"ทุกคนที่ตอบรับในทันที.
"เหตุผที่ข้าออกจากการปิดด่านในครั้งนี้,เพราะว่าข้าได้พยากรพบกับเรื่องไม่ดีขึ้น!"ประมุขชราที่ส่ายหน้าไปมา.
ทุกคนที่จับจ้องมองไปยังประมุขชรา.
"ข้าได้พยากรณ์แล้วว่าเผ่าจิงนั้นกำลังจะพบปัญหาใหญ่."ประมุขตระกูลเอ่ยอย่างเคร่งขรึม.
"ปัญหาใหญ่?
ปัญหาใหญ่อะไร?"ทุคนที่เอ่ยออกมาพร้อมๆกัน.
"เรื่องนี้ข้าเองก็ไม่สามารถบอกได้,เพียงแค่พยากรณ์พบกับนิมิตร้าย,แต่เรื่องอะไร,ข้าไม่รู้ในเวลานี้,ข้าจึงเร่งรีบออกมาแจ้งให้กับทุกคนได้เตรียมตัวให้พร้อม,ระยะนี้อย่าได้เข้าไปปิดด่านนาน!"ประมุขตระกูลกล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"รับทราบ!"
--------------------------------------------------------------------
"เซิ่งหวัง,ที่ด้านหน้าคือเผ่าจิง,พวกเรามาถึงแล้ว!"โหลวซิงเฉินที่อยู่ข้างๆกล่าว.
ถึงเผ่าจิงแล้วรึ? กลุ่มของจงซานที่หยุดลงทันที,ก่อนที่จะจ้องมองไปยังสถานที่ไกลออกไปเป็นดินแดนของเผ่าจิง.
พื้นดินที่ส่องประกายแสงระยิบระยับตัดกับหิมะที่ล่วงหล่นลงมา,ศิลาผลึกมากมายที่กระจายอยู่บนพื้น,ทำให้ส่องประกายแสงวับวาบบนท้องฟ้าสะท้อนหมอกขาวบนท้องฟ้าด้วย.
จ้องมองจากที่ไกลออกไป,บนหมอกหนานั้นมีเกาะผลึกคริสตัลลอยอยู่,ซึ่งกำลังปกคลุมห้อมล้อมคริสตัลสีแดงที่อยู่ด้านใน.
ผลึกคริสตัลสีแดงนั้นมีขนาดเล็กมาก,มีขนาดเท่ากับกำปั้นเท่านั้น,หากไม่ใช่ระดับเซียนบรรพชน,ไม่มีทางมองเห็นได้,เพราะผลึกคริสตัลสีแดงนั้นมันลอยอยู่ตรงกลางเกาะลอยฟ้า.
"เซิ่งหวัง,ผลึกคริสตัลสีแดงนั้นดูแปลกประหลาดมาก.
แปลก? แน่นอนต้องแปลก,ในแววตาของจงซาน,รับรู้ว่าคริสตัลสีแดงนั้นไม่ธรรมดา,คาดไม่ถึงว่ามันจะเป็นลิขิตที่ทรงพลัง,หากจดจ้องมองด้วยตาแล้ว,แน่นอนว่ามันคือหยวนต้นกำเนิดมากกว่าสามพัน.
มันเป็นสิ่งที่ไม่มีชีวิต,หากแต่มันมีลิขิตต้นกำเนิดมากมายขนาดนี้เลยรึ?
"อืม!"จงซานพยักหน้ารับ.
ขณะที่กลุ่มของจงซานมาถึง,จากที่ไกลออกไปเผ่าจิงก็สามารถมองเห็นพวกเขาได้.
"!"
ริ้วแสงสีเขียวที่พุ่งมาด้วยความเคารพ,เป็นเผ่าจิงที่สวมชุดสีเขียว.
"ผู้มาเป็นใคร!"เผ่าจิงในชุดเขียวที่เอ่ยออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"ข้าและพรรคพวกมาจากศาลเทวะต้าเจิ้ง,ต้องการพบกับประมุข,นี่คือจดหมายแนะนำตัว,รอบกวนส่งให้ท่านประมุขด้วย!"จินเผิงที่ส่งจดหมาแนะนำตัว.
เกี่ยวกับเผ่าจิงนั้น,จงซานไม่คิดที่จะสร้างความเกลียดชังในเวลานี้,อย่างน้อยก็ต้องทำตามขั้นตอน,แสดงความจริงใจออกมา.
เผ่าจิงที่จ้องมองจดหมายแนะนำตัวก่อนที่จะกล่าวว่า,"เผ่าจิงห้ามทุกคนเข้ามา,พวกเราไม่ต้องรับคนนอก,ขอให้ทุกท่านรอที่นี่,ข้าจะนำจดหมายแนะนำตัวไป!"
"ตกลง!"จินเผิงพยักหน้ารับ.
เผ่าจิงชุดเขียวที่บินเข้าไป,กลุ่มของจงซานที่รอคอยอย่างอดทน.
-----------------------------------------------------------
หลังจากที่ประชุมเหล่าอาวุโสเผ่าจิงเสร็จ.
"ชิ!"ประมุขน้อยที่ออกมาจากห้องโถง,พร้อมแค่นเสียงเย็นชา.
อาวุโสสามคนที่สนับสนุนประมุขน้อยก้าวออกมาด้วย.
"ประมุขน้อย,ดูเหมือนว่าเหล่าอาวุโสส่วนใหญ่ไม่ต้องการไปจากที่นี่ชัดเจน,คำพูดท่านประมุข....!"
"พวกตาแก่หัวโบราณ,บรรพชนผ่านกู่นั้นได้สร้างหอคอยหมื่นกระจกขึ้นมาในอดีต,มันถูกทำลายไปพันปีที่แล้ว,หยกสัญญาณของผ่านกู๋เองก็แตกสลายไปแล้ว,พวกเราจะรอคอยอะไร,หลังจากนี้เผ่าของพวกเราก็จะมีคนน้อยลงเรื่อยๆ,คิดจะฝืนยืดลมหายใจเฮือกสุดท้ายออกไปอีกรึ?คิดที่จะรอความตายรึยังไง!"ประมุขน้อยที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"รอให้ถูกทำลาย?
แล้วทำไมประมุขน้อยไม่กล่าวอะไรเมื่อครู่นี้ล่ะ?"
"พูดไปใครจะเชื่อ,เหล่าลูกหลานของผ่านกู๋ใกล้จะปรากฏตัวออกมาแล้ว,รอคอยให้ถึงเวลานั้น,ค่อยพูดก็ยังไม่สาย!"ประมุขน้อยที่ส่านหน้าไปมา.
"คงต้องปล่อยให้เป็นเช่นนี้!"
ขณะที่ประมุขน้อยและสามอาวุโสกำลังก้าวออกมานั้น,ทันใดก็มีชายเผ่าจิงในชุดสีเขียวบินเข้ามา.
"หยุดตรงนั้น,รู้ใหมว่าที่นี่ที่ใหน?
เข้ามาทำไม!"อาวุโสคนหนึ่งที่คำรามเสียงดัง.
"คารวะประมุขน้อย,อาวุโสทั้งสาม,ที่ด้านนอกนั้นมีคนส่งจดหมายแนะนำตัวมา,ข้ากำลังนำมันไปมอบให้กับท่านประมุข!"เผ่าจิงในชุดสีเขียวเอ่ย.
"ใครกัน?"ประมุขน้อยที่แสดงท่าทางสงสัย.
"บางทีคงจะเป็นทูตของต้าเจิ้ง!"ชายในชุดสีเขียวที่เอ่ยออกมาในทันที.
"ศาลเทวะต้าเจิ้ง?
อาณาเขตเฟิงจงนะรึ?"อาวุโสคนหนึ่งที่กล่าวออกมาด้วยความประหลาดใจ.
"ชิ,ศาลเทวะต้าเจิ้งชักจะกำแหงไปแล้ว,ต้องการชิงเผ่าจิงของพวกเรารึ?"อาวุโสอีกคนที่กล่าว.
"ลูกหลานผ่านกู่พวกเรายังไม่สนใจ,แล้วยังจะสนใจต้าเจิ้งอย่างงั้นรึ?"อาวุโสอีกคนกล่าวหยัน.
"จดหมายแนะนำตัว,นำมาให้ข้าดู!"ประมุขน้อยที่กล่าวออกมาในทันที.
"แต่ว่า,เรื่องนี้....!"เผ่าจิงในชุดสีเขียวที่เผยท่าทางกระอักกระอ่วน.
"หืม?"ประมุขน้อยที่เผยท่าทางไม่พอใจ.
"ครับ!"เผ่าจิงในชุดสีเขียวที่จำต้องยินยอม,มอบจดหมายแนะนำตัวออกไป.
ประมุขน้อยที่เปิดจดหมายแนะนำตัวออกมา.
ซึ่งมีอักษรขนาดเล็กแถวหนึ่ง.
"ขอเข้าพบ,พูดคุยเกี่ยวกับหอคอยหมื่นกระจก,หวังว่าจะได้พบประมุข!"
ซึ่งที่ด้านล่างของกระดาษมีภาพของหอคอยหมื่นกระจกใส่มาด้วย.
กล่าวตามตรง,จดหมายแนะนำตัวนี้แสดงความจริงใจ,หากแต่ในสายตาของประมุขน้อยนั้นไม่เชื่อแม้แต่น้อย.
"ฮ่าฮ่าฮ่า,ใจกล้าจริงๆ!"ประมุขน้อยที่เผยความโกรธเกรี้ยวออกมา.
"มีอะไรอย่างงั้นรึ?"อาวุโสทั้งสามที่เอ่ยออกมา.
ประมุขน้อยที่นำจดหมายแนะนำตัว,ให้อาวุโสทั้งสามอ่าน,ซึ่งเวลานี้พวกเขาถึงกับใบหน้าเปลี่ยนสี.
"ใต้หล้ากำลังเข้าสู่ความวุ่นวายจริงๆ,เจ้าพวกต้มตุ๋นนี้ถึงกล้าเดินทางมาหลอกลวงเผ่าจริงของเราอย่างคาดไม่ถึง,ชิ!"ประมุขน้อยที่เผยความโกรธเกรี้ยวออกมาในทันที.
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
ปัจจุบันแปลจบแล้ว 1672 ตอน สนใจติดต่อเข้ากลุ่มลับได้ครับ
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ แปลจบแล้ว.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น