Immortality Chapter 1261 Peerless Great Array plan
Chapter 1261 Peerless Great Array plan
绝世大阵计划
แผนการค่ายกลใหญ่ไร้ที่เปรียบ.
"กินมัน!"หวนจีที่กล่าวออกมาตามตรง.
คำพูดของหวนจีทำให้ทุกคนกลายเป็นงงงัน.
กินมัน? จื่อหยางจิงหงพบว่าขณะที่เขาก้าวเข้ามาใกล้สระนั้น,ก็พบว่าภาพลวงตามากมายที่กำลังทะลวงมายังจิตใจของเขา,และนอกจากนี้เขายังต้องหลบปราณแห่งความตายอีกด้วย,คาดไม่ถึงเลยว่าหวนจีจะกินมันอย่างงั้นรึ?
"เจ้าสามารถดูดซับปราณแห่งความตายได้จริงๆรึ?"เป่ยชิงซือที่กล่าวสอบถามด้วยความสงสัย.
"วูซซซซซซ!"
บนอากาศที่ว่างเปล่าปรากฏบัลลังก์ยักษ์ขึ้นในทันที,บัลลังก์ที่ปรากฏขึ้นพร้อมกับมีปิศาจสวรรค์ล่องลอยอยู่เต็มอากาศ.
เห็นบัลลังก์,ทุกคนใบหน้าเปลี่ยน,กุยเสอและหนานกงเซิ่งถอยออกมาอย่างรวดเร็ว.
"อำนาจบัลลังก์ปิศาจสวรรค์?"จื่อหยางจิงหงที่เผยท่าทางประหลาดใจ.
ดวงตาของจื่อหยางจิงหงที่เบิกกว้าง,สิ่งนี้มัน?
มีสิ่งนี้ได้อย่างไร?
อำนาจบัลลังก์ปิศาจสวรรค์ของหวนจี,หวนจีที่ขึ้นไปนั่งบนบัลลังก์,จากนั้นด้วยอำนาจบัลลังก์ปิศาจสวรรค์,พลังการดูดที่รุนแรง,ก็สูบทุกอย่างเข้ามา,ถูกอย่างรอบๆถูกบัลลังก์ปิศาจสวรรค์ดูดกลืนเข้าไป.
หวนจีที่กำลังสูบปราณแห่งความตาย.
"นี่มัน,เป็นไปไม่ได้? หวนจีคือต้าจื่อไจ้ปิศาจสวรรค์อย่างงั้นรึ?"จื่อหยางจิงหงที่เผยท่าทางประหลาดใจ.
"เซียนเซิงจิงหงไม่จำเป็นต้องกระวนกระวายไป,แน่นอนว่าหวนจีไม่ใช่ต้าจื่อไจ้ปิศาจสวรรค์."จงซานที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"ทว่าอำนาจบัลลังก์ปิศาจสวรรค์นั้นเป็นสัญลักษณ์ของต้าจื่อไจ้ปิศาจสวรรค์,และในโลกปิศาจสวรรค์นั้นยังมีบัลลังก์อำนาจปิศาจสวรรค์เพียงแค่
12 อันเท่านั้น,แล้วจะมีมาอยู่นี่หนึ่งอันได้อย่างไร?
หวนจี,นางมีมันได้อย่างไร?"จื่อหยางจิงหงที่ตื่นตกใจ.
"ต้าจื่อไจ้ปิศาจสวรรค์ยอดเยี่ยมขนาดนั้นเลยรึ?"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"หืม?"จื่อหยางจิงหงที่ไม่เข้าใจชั่วขณะ.
ที่จริงจงซานจ้องมองไปยังเป่ยชิงซือ,"เจ้าควรรู้ว่านี่คือบัลลังก์ปิศาจสวรรค์,มียอดฝีมือคนหนึ่งเคยเข้าไปในโลกปิศาจสวรรค์,หลังจากที่เขาสังหารต้าจื่อไจ้ปิศาจสวรรค์,เขาก็ช่วงชิงมันมา!"
"?"จื่อหยางจิงหงที่แทบไม่อยากเชื่อว่ามันจะเป็นไปได้.
ทว่าเป่ยชิงซือก็เลือกที่จะเชื่อจงซาน,ปิศาจสวรรค์อย่างงั้นรึ?
ยอดฝีมือของคนจากโลกใบใหญ่สามารถสังหารพวกเขาได้,ถึงจะเป็นต้าจื่อไจ้ที่แข็งแกร่งที่สุดก็ไม่มีข้อยกเว้น.
จากนั้น,จงซานที่บอกเล่าเรื่องราวเกี่ยวกับที่มาของบังลังก์ปิศาจสวรรค์นี้.
"โลกจิ้งจอกเผ่าจิ้งจอก?
เทือกเขาชิงชิวโบราณ,สถานที่ทุกคนล้วนปรารถนา!"จื่อหยางจิงหงที่กล่าวพลางถอนหายใจ.
"เรื่องนี้ปล่อยให้หวนจีจัดการ,ที่นี่ยังมีเรื่องที่ต้องการให้พวกเจ้าทำ!"จงซานกล่าว.
"รับทราบ!"ทุกคนที่หยุดความสงสัยเอาไว้ในทันที.
"หนานกงเซิ่ง!"จงซานเอ่ยออกมา.
"เฉินอยู่นี่แล้ว!"
"ข้าให้เวลาเจ้าหกเดือน,จัดเตรียมค่ายกลไร้คู่เปรียบ,ให้เผ่าเต่าทมิฬได้เห็น!"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"ค่ายกลไร้คู่เปรียบ?"หนานกงเซิ่งที่ใบหน้าเปลี่ยนไปเล็กน้อย.
"ใช่,ค่ายกลในครั้งนี้จะต้องสามารถใช้สกัดเซียนบรรพชนทั่วไปได้!"จงซานที่เอ่ยกล่าว.
"สามารถกักขังเซียนบรรพชนทั่วไปได้อย่างงันรึ?
เรื่องนี้,บางที............!”หนานกงเซิ่งที่กล่าวออกมาด้วยท่าทางลังเล.
"นอกเหนือจากหวนจี,อีกเก้าคนที่เดินทางมาครั้งนี้,จะเป็นผู้ช่วยเจ้า,ช่วยสร้างค่ายกล,เจ้ามั่นใจจะทำได้หรือไม่?"จงซานทีก่ล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
ดวงตาของหนานกงเซิ่งเบิกกว้าง,อีกเก้าคนอย่างงั้นรึ?
เซียนบรรพชนแปดคน,ด้วยเซียนบรรพชนแปดคน,แน่นอนว่าเพียงพอ,ตอนนี้สามารถใช้พวกเขาเปิดใช้งานค่ายกลได้?
ด้วยแปดเซียนบรรพชนช่วยเหลือ? ย่อมสร้างสร้างค่ายกลที่น่าเกรงขามได้.
หนานกงเซิ่งที่เริ่มตกใจกับความคิดของจงซาน.
"ตราบเท่าไม่ใช่เซียนบรรพชนที่เหนือกว่าโหยวหลาน,เฉินสามารถกังคน
32 คนเอาไว้ได้หนึ่งวัน!"หนานกงเซิ่งที่กล่าวออกมาด้วยความมั่นใจ.
แปดเซียนบรรพชนสามารถช่วยเขาสร้างค่ายกลโบราณ,สามารถกักขังเซียนบรรพชนที่มีมากกว่าสี่เท่าได้เป็นเวลาหนึ่งวัน,นอกจากนี้เหล่าเซียนบรรพชนที่มีพลังกว่าแปดเซียนบรรพชนนั้น,หนานก.เซิ่งยังเห็นไม่กี่คนเท่านั้น.
"ดี,เรื่องนี้มอบให้เจ้า!"จงซานที่พยักหน้ารับ.
"ครับ,เฉินจะทำสุดความสามรถ,เพียงแต่หกเดือนอาจจะไม่ทันที,ต้องไม่ลืมว่าเฉินไม่คุ้นเคยกับพื้นที่แห่งนี้."หนานกงเซิ่งที่ส่ายหน้าไปมา.
"ชิงซือ,เรื่องนี้ต้องรบกวนเจ้าแล้ว,จื่อหยางจิงหงจะรับปิดชอบปกปิดกลิ่นอายของเจ้า,ไม่ให้มีคนอื่นๆรู้,โหยวซาน,โหยวสุ่ย,โหยวฉวน,และโหยวหลานจะช่วยเจ้าดำเนินการ!"จงซานทีกล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"เฉินจะไม่ทำให้เซิ่งหวังผิดหวัง!"หนานกงเซิ่งที่กล่าวยืนยันหนักแน่น.
"น้อมรับคำสั่ง!"จื่อหยางจิงหงที่รับคำสั่งในทันที.
ส่วนกุยเสอที่อยู่ข้างๆเผยท่าทางประหลาดใจออกมา,การต่อสู้ของเซียนบรรพชนหลายสิบคน?
เกินจริงๆไปหรือไม่? เซิ่งหวังจะทำอะไร?
ขณะนั้นจงซานที่หันหน้าไปมองกุยเสอ.
"กุยเสอ!"จงซานเอ่ย.
"เฉินอยู่นี่แล้ว!"
"ครั้งนี้,พวกเราจะต้องนำเผ่าเต่าทมิฬกลับไป,เจ้าจงเตรียมตัว?"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"เฉิน,ให้เฉินเตรียมตัว!"กุยเสอกล่าวตอบในทันที.
เซิ่งหวังที่ให้ความสำคัญกลับเรื่องนี้,ให้เผ่าเต่าทมิฬได้เห็น,พร้อมกับให้เขาเตรียมตัว,ชัดเจนว่าเป็นการมอบโอกาสให้กับเขา,ครั้งนี้มันจะเป็นผลกระทบต่อเนื่อง,ที่เขาไม่จำเป็นปรับเปลี่ยนอะไรเลย.
"อืม,เมื่อถึงเวลานั้น,หนานกงเซิ่งจะใช้ค่ายกล,นี่เป็นเรื่องที่ยอดเยี่ยมที่เจ้าจะทำการชักจูงเหล่าเซียนบรรพชนเผ่าเต่าทมิฬ,เวลานี้เจ้าควรเตรียมการเก็บเกี่ยวข้อมูลของเหล่าเซียนบรรพชน,เพื่อกำราบพวกเขาเมื่อถึงเวลา!"จงซานกล่าว.
"รับทราบ!"
"ข้าได้สั่งให้เสี่ยวหวังเร่งรีบเดินทางมายังที่นี่แล้ว,เมื่อเขามาถึง,เขาจะเป็นคนช่วยเจ้าควบคุมเผ่าเต๋าทมิฬและดินแดนขั้วโลกเหนือ,จะทำให้ศาลเทวะต้าเจิ้งมีฐานที่มั่นที่นี่,เมื่อพวกเรากลับจากดินแดนภาคเหนือ,พวกเราจะนำทหารทั้งหมดบุกเบิกภาคเหนือ,อย่าทำให้ข้าผิดหวัง!"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างจริงจัง.
ได้ยินการเตรียมการของจงซาน,กุยเสอที่รู้สึกงงงวยขึ้นมาในทันที,เรื่องนี้,ทำให้เขาตื่นตกใจเล็กน้อย,เซิ่งหวังได้วางแผนนี้เรียบร้อยแล้วรึ?
คิดที่จะควบคุมภาคเหนือทั้งหมดอย่างงั้นรึ?
ช่างมีสายตาที่กว้างไกลนัก,ไม่ว่าจะเวลาใดก็ทำให้ทุกคนหวาดหวั่น,กุยเสอที่รู้สึกว่าจงซานลึกล้ำเกินกว่าจะหยั่งถึงได้.
เขาจะได้รับอำนาจควบคุมเผ่าเต่าทมิฬถึงไดเอ่ยว่า,อย่าทำให้ข้าผิดหวัง,ด้วยคำพูดดังกล่าวนี้กุยเสอที่เข้าใจได้ในทันที,อะไรคือสิ่งสำคัญ,ไม่ว่าจะเป็นใครการที่ได้รับพลังอำนาจมาไว้ในมือ,จิตใจย่อมเปลี่ยนไป,ในเวลานั้นเมื่อกุยเสอได้ผู้ใต้บังคับบัญชาเป็นเซียนบรรพชน,เขาจะยังยินดีเป็นข้าราชบริพารของต้าเจิ้งอีกรึ?
"พรึบ!"กุยเสอที่คุกเข่าลงด้วยความนับถือ.
"เซิ่งหวังโปรดวางใจ,เฉินไม่มีทางที่จะทำให้เซิ่งหวังผิดหวัง,เฉินที่เชื่อมั่นอย่างลึกล้ำถึงพลังของตาเจิ้งที่ไร้ที่สิ้นสุด,นับตั้งแต่โลกใบเล็กน้อย,เฉินก็รับรู้แล้วว่าตัวเองคือข้าราชบริพารของต้าเจิ้งไปตลอดกาล!"กุยเสอที่กล่าวออกมาอย่างมุ่งมั่น.
ความหมายของกุยเสอที่เอ่ยถึงโลกใบเล็ก,เพราะเขาได้นำกองกำลังส่วนหนึ่งออกมาเพื่อเข้าร่วมต้าเจิ้ง,ซึ่งเขาจะไม่มีทางที่จะแยกตัวออกไปเช่นนั้นแน่นอน.
"อืม,ดี,ข้าเชื่อเจ้า,ลุกขึ้นได้แล้ว!"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
แน่นอนว่าจงซานเชื่อมั่นในวิถีของตัวเอง,ทว่าจิตใจคนบางทีก็ยากเกินหยั่งถึง,ก่อนหน้าที่เขาจะรวมทวีปทิศเหนือเป็นหนึ่ง,บางทีกุยเสออาจจะต้องการยึดครองขั้วโลกเหนือ,ซึ่งอยู่ห่างจากต้าเจิ้งมากนัก,หากว่าเขามีแผนการร้ายก็ยากจะขัดขวางได้,ดังนั้นจงซานจึงได้ระงับความคิดของเขาเอาไว้ก่อน.
แม้นว่าจงซานจะไม่ได้กล่าวออกมาชัดเจน,ทว่าก็สามารถสัมผัสได้ถึงความรู้สึกของกุยเสอได้,เซิ่งหวังที่สามารถมอบอำนาจเผ่าเต่าทมิฬให้กับเขาได้,ย่อมสามารถนำมันกลับคืนมาได้เช่นกัน.
จากนั้นเกี่ยวกับแผนการที่วางไว้,ทุกคนก็เริ่มปรึกษาถึงรายระเอียดของมัน.
หลังจากที่ผ่านไปหนึ่งวันหนึ่งคืน.
"วูซซซซ!"
ขณะที่จงซานและคนอื่นๆกำลังพูดคุยเกี่ยวกับการกำราบเผ่าเต่าทมิฬ,ก็ปรากฏเสียงที่ดังลั่นจากบัลลังก์ปิศาจสวรรค์,เป็นเสียงแห่งความสบายจากปากของหวนจี.
จงซานที่หันหน้ากลับไป.
"จงซาน,นี่มัน,ร้ายกาจมากเลย."หวนจีที่กล่าวออกมาด้วยความตื่นเต้นเป็นอย่างมาก.
ทุกคนที่สามารถมองเห็นได้,สระที่เต็มไปด้วยความมืดมิดนั้น,ยังคงเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนแปลง.
"มันมีมากเกินไป,ข้าคงไม่สามารถทำให้เสร็จได้เร็วๆนี้แน่,หากไม่เพิ่มการดูดซับ,ข้าคิดว่า............!”หวนจีที่กล่าวออกมาด้วยท่าทางขวยเขิน.
"เจ้าต้องการทำอะไรอย่างงั้นรึ?"จงซานสอบถาม.
"ข้าต้องการหลอมประสานสระแห่งนี้เป็นพลังอำนาจบัลลังก์ปิศาจสวรรค์ของข้า,หลังจากนั้นก็จะสามารถดูดซับได้!"หวนจีกล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงอายๆ.
"ฮ่าฮ่าฮ่า,สระแห่งนี้,หากว่าสามารถใช้ปกป้องชิงซือ,เจ้าก็ควรจะสอบถามขอกับนาง,มีเพียงนางที่รับผิดชอบได้!"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
เป่ยชิงซือที่มองค้อนไปยังจงซาน,ทว่าเข้าใจความหมายของจงซาน,ต้องการให้หวนจีนั้นติดหนี้บุญคุณเป่ยชิงซือ.
------------------------------------------------------------------
หลังจากนั้น 20 วัน.
ดินแดนภาคเหนือ,ตำหนักทิศตะวันตกเฉียงเหนือ,จงซานนำจินเผิง,เต้าเหรินถู,และโหลวชิงเฉินบินตรงไปด้วยความเร็ว.
โหยวซาน,โหยวสุ่ย,โหยวฉวน,โหยวหลานและจื่อหยางจิงหงที่ยังคงอยู่,รับผิดชอบในการเตรียมค่ายกลไร้คู่เปรียบ,โดยมีเป่ยชิงซือรับผิดชอบนำทางไปยังตำแหน่งพิเศษต่างๆ,โดยมีหนานกงเซิ่งเป็นคนจัดการ,จื่อหยางจิงหงรับผิดชอบในการปกปิดกลิ่นอายพวกเขา.
ส่วนหวนจี,ประสบความสำเร็จในการหลอมประสานสระแห่งนี้,ในระหว่างนี้นางที่ทำการหลอมสระอย่างเต็มที่,หากเป็นผู้ฝึกตนของโลกใบใหญ่คงจะไม่มีใครสามารถที่จะทนได้อย่างแน่นอน,ไม่ว่าจะเป็นใครจะต้องเร่งรีบหลีกหนีให้ไกลแน่.
ส่วนหวนจีนั้นแตกต่าง,หวนจีที่ดูดซับ,ช่องว่างโลกปิศาจสวรรค์แห่งนี้ไป,ด้วยสระดังกล่าวนี้จะทำให้นางสามารถดูดซับพลังได้มากมายไร้ที่สิ้นสุด.
หวนจีที่เต็มไปด้วยความปิติยินดี.
การหลอมประสานนี้,อย่างน้อยก็ต้องใช้เวลาสามเดือน,ดังนั้นจงซานจึงไม่สามารถนำนางไปด้วย,ทว่าสามเดือนหลังจากนี้,จงซานมีงานที่หนักหน่วงที่จะมอบให้กับนาง.
"เซิ่งหวัง,พวกเราใกล้จะถึงเผ่าจิงแล้ว,เซิ่งหวังรู้พื้นเพของพวกเขาอย่างงั้นรึ?"จินเผิงที่สอบถามออกไป.
จงซานที่ครุ่นคิดคำพูดของเป่ยชิงซือก่อนหน้านี้,"เผ่าจิงนั้น,เป็นเผ่าที่ผ่านกู่สร้างขึ้นมา!"
"?ผ่านกู่สร้างเผ่านี้อย่างงั้นรึ?
หลังจากที่ผ่านกู่แยกสวรรค์เสร็จไม่ใช่ว่าเขาได้ตกตายไปอย่างงั้นรึ?"จินเผิงที่กล่าวออกมาด้วยความประหลาดใจ.
"ผ่านกู่,หากว่าเขาแยกสวรรค์เสร็จแล้วก็ตาย,แล้วเกี่ยวกับกระดูกผ่านกู่ถูกนำมาสร้างเทือกเขาปู้โจว,เรื่องนี้จะอธิบายอย่างไร?"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"เรื่องนี้............!”จินเผิงก็พูดไม่ออกเช่นกัน.
ใช่พวกเขาที่ได้ยินข่าวลือเกี่ยวกับทวีปซือต้าปู่,ว่าหลังจากที่ผ่านกู่แยกสวรรค์,ก็ร่วงหล่นจากสวรรค์,ทว่ากงเชียน,หงจวินและคนอื่น,ยังเป็นพยานให้กับผ่านกู่แยกสวรรค์,ผ่านกู่เองก็ควรจะตายในทวีปซือต้าปู่,แล้วมาโผล่ที่ขั้วโลกเหนือได้อย่างไร?
ในเวลานั้น,จินเผิงถึงกลับสับสนเกี่ยวกับตำนานเช่นกัน.
"ดังนั้น,ข้าคาดเดาได้ว่าความจริงผ่านกู่ไม่ได้ร่วงหล่นจากสวรรค์,ไม่ได้ตายเมื่อครั้งที่แยกสวรรค์แน่,ทว่าหลังจากแยกสวรรค์นั้น,ต้องผ่านมาอีกเป็นเวลานานจนเขาได้ตายไป,ทว่าในช่วงเวลาที่เขาปรากฏตัวในประวัติศาสตร์นั้น,มีใครบางคนที่ทำการลบมันออกไปจากผู้คนที่รับรู้เกี่ยวกับเรื่องนี้!"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"ถูกใครบางคนลบประวัติศาสตร์ไปอย่างงั้นรึ?"จินเผิงที่ดวงตาหรี่เล็กลง.
"ใช่,ข้าเคยแยกสวรรค์,เขาเข้าใจหลังจากที่แยกสวรรค์เสร็จ,คนที่เปิดสวรรค์ออกมาจากโลกใบเล็กนั้น,โลกใบใหญ่จะประทานวาสนามากมายจำนวนมหาศาลให้,พลังดังกล่าวสามารถฟื้นฟูร่างกายได้อย่างรวดเร็ว,ส่วนเรื่องของผ่านกู่หลังจากแยกสวรรค์,สะบั้นปฐพีแล้ว,เขาจะตายไปเพราะหมดแรงได้อย่างไรกัน?"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"หืม!"จินเผิงที่ขมวดคิ้ว,พร้อมกับคิดตาม.
"หลังจากที่ผ่านกู่แยกสวรรค์แล้ว,จะต้องปรากฏความรุ่งเรื่องอยู่เป็นแน่,ช่างน่าเศร้า,ท้ายที่สุดก็ร่วงหล่นจากสวรรค์,ก่อนที่จะถูกเปลี่ยนให้กลายเป็นภูเขาปู้โจว!"จงซานที่ถอนหายใจเขาๆ.
"แต่ว่า,ผ่านกู่สร้างเผ่าจิงขึ้นมาได้อย่างไร?"จิงเผิงที่เผยท่าทางสงสัย.
"เจ้าคิดว่าผ่านกู่และหงจวิน,ใครร้ายกาจกว่ากัน?"จงซานสอบถาม.
"เรื่องนี้,เฉินเองไม่สามารถพูดได้,ขณะที่อยู่ในโลกใบเล็ก,ผ่านกู่สามารถแยกสวรรค์สะบั้นปฐพีได้,หงจวินเวลานั้นหาได้เทียบกับผ่านกู่,อย่างไรก็ตาม,ตอนนี้ผ่านกู่ร่วงหล่นจากสวรรค์,หงจวินก็สามารถกลายเป็นบุคคลอันดับหนึ่งของโลกไป,จึงไม่สามารถนำมาเทียบกัน."
"บรรพชนชราหมิงเหอสามารถสร้างเผ่าอสุราขึ้นมาได้,ข้าก็เชื่อว่าผ่านกู่เองก็สามารถสร้างเผ่าจิงขึ้นมาได้เช่นกัน,แน่นอนผ่านมาหลายล้านปี,หรืออาจมากกว่าสิบล้านปี,ไม่ว่าจะเกิดขึ้นมาอย่างไร,ทุกอย่างล้วนไม่สำคัญ."จงซานที่ส่ายหน้าไปมา.
"เซิ่งหวัง,ที่ด้านหน้าคือเผ่าจิง,พวกเรามาถึงแล้ว!"โหลวซิงเฉินที่อยู่ข้างๆกล่าว.
Chapter 1261 Peerless Great Array plan
绝世大阵计划
แผนการค่ายกลใหญ่ไร้ที่เปรียบ.
"กินมัน!"หวนจีที่กล่าวออกมาตามตรง.
คำพูดของหวนจีทำให้ทุกคนกลายเป็นงงงัน.
กินมัน? จื่อหยางจิงหงพบว่าขณะที่เขาก้าวเข้ามาใกล้สระนั้น,ก็พบว่าภาพลวงตามากมายที่กำลังทะลวงมายังจิตใจของเขา,และนอกจากนี้เขายังต้องหลบปราณแห่งความตายอีกด้วย,คาดไม่ถึงเลยว่าหวนจีจะกินมันอย่างงั้นรึ?
"เจ้าสามารถดูดซับปราณแห่งความตายได้จริงๆรึ?"เป่ยชิงซือที่กล่าวสอบถามด้วยความสงสัย.
"วูซซซซซซ!"
บนอากาศที่ว่างเปล่าปรากฏบัลลังก์ยักษ์ขึ้นในทันที,บัลลังก์ที่ปรากฏขึ้นพร้อมกับมีปิศาจสวรรค์ล่องลอยอยู่เต็มอากาศ.
เห็นบัลลังก์,ทุกคนใบหน้าเปลี่ยน,กุยเสอและหนานกงเซิ่งถอยออกมาอย่างรวดเร็ว.
"อำนาจบัลลังก์ปิศาจสวรรค์?"จื่อหยางจิงหงที่เผยท่าทางประหลาดใจ.
ดวงตาของจื่อหยางจิงหงที่เบิกกว้าง,สิ่งนี้มัน?
มีสิ่งนี้ได้อย่างไร?
อำนาจบัลลังก์ปิศาจสวรรค์ของหวนจี,หวนจีที่ขึ้นไปนั่งบนบัลลังก์,จากนั้นด้วยอำนาจบัลลังก์ปิศาจสวรรค์,พลังการดูดที่รุนแรง,ก็สูบทุกอย่างเข้ามา,ถูกอย่างรอบๆถูกบัลลังก์ปิศาจสวรรค์ดูดกลืนเข้าไป.
หวนจีที่กำลังสูบปราณแห่งความตาย.
"นี่มัน,เป็นไปไม่ได้? หวนจีคือต้าจื่อไจ้ปิศาจสวรรค์อย่างงั้นรึ?"จื่อหยางจิงหงที่เผยท่าทางประหลาดใจ.
"เซียนเซิงจิงหงไม่จำเป็นต้องกระวนกระวายไป,แน่นอนว่าหวนจีไม่ใช่ต้าจื่อไจ้ปิศาจสวรรค์."จงซานที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"ทว่าอำนาจบัลลังก์ปิศาจสวรรค์นั้นเป็นสัญลักษณ์ของต้าจื่อไจ้ปิศาจสวรรค์,และในโลกปิศาจสวรรค์นั้นยังมีบัลลังก์อำนาจปิศาจสวรรค์เพียงแค่
12 อันเท่านั้น,แล้วจะมีมาอยู่นี่หนึ่งอันได้อย่างไร?
หวนจี,นางมีมันได้อย่างไร?"จื่อหยางจิงหงที่ตื่นตกใจ.
"ต้าจื่อไจ้ปิศาจสวรรค์ยอดเยี่ยมขนาดนั้นเลยรึ?"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"หืม?"จื่อหยางจิงหงที่ไม่เข้าใจชั่วขณะ.
ที่จริงจงซานจ้องมองไปยังเป่ยชิงซือ,"เจ้าควรรู้ว่านี่คือบัลลังก์ปิศาจสวรรค์,มียอดฝีมือคนหนึ่งเคยเข้าไปในโลกปิศาจสวรรค์,หลังจากที่เขาสังหารต้าจื่อไจ้ปิศาจสวรรค์,เขาก็ช่วงชิงมันมา!"
"?"จื่อหยางจิงหงที่แทบไม่อยากเชื่อว่ามันจะเป็นไปได้.
ทว่าเป่ยชิงซือก็เลือกที่จะเชื่อจงซาน,ปิศาจสวรรค์อย่างงั้นรึ?
ยอดฝีมือของคนจากโลกใบใหญ่สามารถสังหารพวกเขาได้,ถึงจะเป็นต้าจื่อไจ้ที่แข็งแกร่งที่สุดก็ไม่มีข้อยกเว้น.
จากนั้น,จงซานที่บอกเล่าเรื่องราวเกี่ยวกับที่มาของบังลังก์ปิศาจสวรรค์นี้.
"โลกจิ้งจอกเผ่าจิ้งจอก?
เทือกเขาชิงชิวโบราณ,สถานที่ทุกคนล้วนปรารถนา!"จื่อหยางจิงหงที่กล่าวพลางถอนหายใจ.
"เรื่องนี้ปล่อยให้หวนจีจัดการ,ที่นี่ยังมีเรื่องที่ต้องการให้พวกเจ้าทำ!"จงซานกล่าว.
"รับทราบ!"ทุกคนที่หยุดความสงสัยเอาไว้ในทันที.
"หนานกงเซิ่ง!"จงซานเอ่ยออกมา.
"เฉินอยู่นี่แล้ว!"
"ข้าให้เวลาเจ้าหกเดือน,จัดเตรียมค่ายกลไร้คู่เปรียบ,ให้เผ่าเต่าทมิฬได้เห็น!"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"ค่ายกลไร้คู่เปรียบ?"หนานกงเซิ่งที่ใบหน้าเปลี่ยนไปเล็กน้อย.
"ใช่,ค่ายกลในครั้งนี้จะต้องสามารถใช้สกัดเซียนบรรพชนทั่วไปได้!"จงซานที่เอ่ยกล่าว.
"สามารถกักขังเซียนบรรพชนทั่วไปได้อย่างงันรึ?
เรื่องนี้,บางที............!”หนานกงเซิ่งที่กล่าวออกมาด้วยท่าทางลังเล.
"นอกเหนือจากหวนจี,อีกเก้าคนที่เดินทางมาครั้งนี้,จะเป็นผู้ช่วยเจ้า,ช่วยสร้างค่ายกล,เจ้ามั่นใจจะทำได้หรือไม่?"จงซานทีก่ล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
ดวงตาของหนานกงเซิ่งเบิกกว้าง,อีกเก้าคนอย่างงั้นรึ?
เซียนบรรพชนแปดคน,ด้วยเซียนบรรพชนแปดคน,แน่นอนว่าเพียงพอ,ตอนนี้สามารถใช้พวกเขาเปิดใช้งานค่ายกลได้?
ด้วยแปดเซียนบรรพชนช่วยเหลือ? ย่อมสร้างสร้างค่ายกลที่น่าเกรงขามได้.
หนานกงเซิ่งที่เริ่มตกใจกับความคิดของจงซาน.
"ตราบเท่าไม่ใช่เซียนบรรพชนที่เหนือกว่าโหยวหลาน,เฉินสามารถกังคน
32 คนเอาไว้ได้หนึ่งวัน!"หนานกงเซิ่งที่กล่าวออกมาด้วยความมั่นใจ.
แปดเซียนบรรพชนสามารถช่วยเขาสร้างค่ายกลโบราณ,สามารถกักขังเซียนบรรพชนที่มีมากกว่าสี่เท่าได้เป็นเวลาหนึ่งวัน,นอกจากนี้เหล่าเซียนบรรพชนที่มีพลังกว่าแปดเซียนบรรพชนนั้น,หนานก.เซิ่งยังเห็นไม่กี่คนเท่านั้น.
"ดี,เรื่องนี้มอบให้เจ้า!"จงซานที่พยักหน้ารับ.
"ครับ,เฉินจะทำสุดความสามรถ,เพียงแต่หกเดือนอาจจะไม่ทันที,ต้องไม่ลืมว่าเฉินไม่คุ้นเคยกับพื้นที่แห่งนี้."หนานกงเซิ่งที่ส่ายหน้าไปมา.
"ชิงซือ,เรื่องนี้ต้องรบกวนเจ้าแล้ว,จื่อหยางจิงหงจะรับปิดชอบปกปิดกลิ่นอายของเจ้า,ไม่ให้มีคนอื่นๆรู้,โหยวซาน,โหยวสุ่ย,โหยวฉวน,และโหยวหลานจะช่วยเจ้าดำเนินการ!"จงซานทีกล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"เฉินจะไม่ทำให้เซิ่งหวังผิดหวัง!"หนานกงเซิ่งที่กล่าวยืนยันหนักแน่น.
"น้อมรับคำสั่ง!"จื่อหยางจิงหงที่รับคำสั่งในทันที.
ส่วนกุยเสอที่อยู่ข้างๆเผยท่าทางประหลาดใจออกมา,การต่อสู้ของเซียนบรรพชนหลายสิบคน?
เกินจริงๆไปหรือไม่? เซิ่งหวังจะทำอะไร?
ขณะนั้นจงซานที่หันหน้าไปมองกุยเสอ.
"กุยเสอ!"จงซานเอ่ย.
"เฉินอยู่นี่แล้ว!"
"ครั้งนี้,พวกเราจะต้องนำเผ่าเต่าทมิฬกลับไป,เจ้าจงเตรียมตัว?"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"เฉิน,ให้เฉินเตรียมตัว!"กุยเสอกล่าวตอบในทันที.
เซิ่งหวังที่ให้ความสำคัญกลับเรื่องนี้,ให้เผ่าเต่าทมิฬได้เห็น,พร้อมกับให้เขาเตรียมตัว,ชัดเจนว่าเป็นการมอบโอกาสให้กับเขา,ครั้งนี้มันจะเป็นผลกระทบต่อเนื่อง,ที่เขาไม่จำเป็นปรับเปลี่ยนอะไรเลย.
"อืม,เมื่อถึงเวลานั้น,หนานกงเซิ่งจะใช้ค่ายกล,นี่เป็นเรื่องที่ยอดเยี่ยมที่เจ้าจะทำการชักจูงเหล่าเซียนบรรพชนเผ่าเต่าทมิฬ,เวลานี้เจ้าควรเตรียมการเก็บเกี่ยวข้อมูลของเหล่าเซียนบรรพชน,เพื่อกำราบพวกเขาเมื่อถึงเวลา!"จงซานกล่าว.
"รับทราบ!"
"ข้าได้สั่งให้เสี่ยวหวังเร่งรีบเดินทางมายังที่นี่แล้ว,เมื่อเขามาถึง,เขาจะเป็นคนช่วยเจ้าควบคุมเผ่าเต๋าทมิฬและดินแดนขั้วโลกเหนือ,จะทำให้ศาลเทวะต้าเจิ้งมีฐานที่มั่นที่นี่,เมื่อพวกเรากลับจากดินแดนภาคเหนือ,พวกเราจะนำทหารทั้งหมดบุกเบิกภาคเหนือ,อย่าทำให้ข้าผิดหวัง!"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างจริงจัง.
ได้ยินการเตรียมการของจงซาน,กุยเสอที่รู้สึกงงงวยขึ้นมาในทันที,เรื่องนี้,ทำให้เขาตื่นตกใจเล็กน้อย,เซิ่งหวังได้วางแผนนี้เรียบร้อยแล้วรึ?
คิดที่จะควบคุมภาคเหนือทั้งหมดอย่างงั้นรึ?
ช่างมีสายตาที่กว้างไกลนัก,ไม่ว่าจะเวลาใดก็ทำให้ทุกคนหวาดหวั่น,กุยเสอที่รู้สึกว่าจงซานลึกล้ำเกินกว่าจะหยั่งถึงได้.
เขาจะได้รับอำนาจควบคุมเผ่าเต่าทมิฬถึงไดเอ่ยว่า,อย่าทำให้ข้าผิดหวัง,ด้วยคำพูดดังกล่าวนี้กุยเสอที่เข้าใจได้ในทันที,อะไรคือสิ่งสำคัญ,ไม่ว่าจะเป็นใครการที่ได้รับพลังอำนาจมาไว้ในมือ,จิตใจย่อมเปลี่ยนไป,ในเวลานั้นเมื่อกุยเสอได้ผู้ใต้บังคับบัญชาเป็นเซียนบรรพชน,เขาจะยังยินดีเป็นข้าราชบริพารของต้าเจิ้งอีกรึ?
"พรึบ!"กุยเสอที่คุกเข่าลงด้วยความนับถือ.
"เซิ่งหวังโปรดวางใจ,เฉินไม่มีทางที่จะทำให้เซิ่งหวังผิดหวัง,เฉินที่เชื่อมั่นอย่างลึกล้ำถึงพลังของตาเจิ้งที่ไร้ที่สิ้นสุด,นับตั้งแต่โลกใบเล็กน้อย,เฉินก็รับรู้แล้วว่าตัวเองคือข้าราชบริพารของต้าเจิ้งไปตลอดกาล!"กุยเสอที่กล่าวออกมาอย่างมุ่งมั่น.
ความหมายของกุยเสอที่เอ่ยถึงโลกใบเล็ก,เพราะเขาได้นำกองกำลังส่วนหนึ่งออกมาเพื่อเข้าร่วมต้าเจิ้ง,ซึ่งเขาจะไม่มีทางที่จะแยกตัวออกไปเช่นนั้นแน่นอน.
"อืม,ดี,ข้าเชื่อเจ้า,ลุกขึ้นได้แล้ว!"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
แน่นอนว่าจงซานเชื่อมั่นในวิถีของตัวเอง,ทว่าจิตใจคนบางทีก็ยากเกินหยั่งถึง,ก่อนหน้าที่เขาจะรวมทวีปทิศเหนือเป็นหนึ่ง,บางทีกุยเสออาจจะต้องการยึดครองขั้วโลกเหนือ,ซึ่งอยู่ห่างจากต้าเจิ้งมากนัก,หากว่าเขามีแผนการร้ายก็ยากจะขัดขวางได้,ดังนั้นจงซานจึงได้ระงับความคิดของเขาเอาไว้ก่อน.
แม้นว่าจงซานจะไม่ได้กล่าวออกมาชัดเจน,ทว่าก็สามารถสัมผัสได้ถึงความรู้สึกของกุยเสอได้,เซิ่งหวังที่สามารถมอบอำนาจเผ่าเต่าทมิฬให้กับเขาได้,ย่อมสามารถนำมันกลับคืนมาได้เช่นกัน.
จากนั้นเกี่ยวกับแผนการที่วางไว้,ทุกคนก็เริ่มปรึกษาถึงรายระเอียดของมัน.
หลังจากที่ผ่านไปหนึ่งวันหนึ่งคืน.
"วูซซซซ!"
ขณะที่จงซานและคนอื่นๆกำลังพูดคุยเกี่ยวกับการกำราบเผ่าเต่าทมิฬ,ก็ปรากฏเสียงที่ดังลั่นจากบัลลังก์ปิศาจสวรรค์,เป็นเสียงแห่งความสบายจากปากของหวนจี.
จงซานที่หันหน้ากลับไป.
"จงซาน,นี่มัน,ร้ายกาจมากเลย."หวนจีที่กล่าวออกมาด้วยความตื่นเต้นเป็นอย่างมาก.
ทุกคนที่สามารถมองเห็นได้,สระที่เต็มไปด้วยความมืดมิดนั้น,ยังคงเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนแปลง.
"มันมีมากเกินไป,ข้าคงไม่สามารถทำให้เสร็จได้เร็วๆนี้แน่,หากไม่เพิ่มการดูดซับ,ข้าคิดว่า............!”หวนจีที่กล่าวออกมาด้วยท่าทางขวยเขิน.
"เจ้าต้องการทำอะไรอย่างงั้นรึ?"จงซานสอบถาม.
"ข้าต้องการหลอมประสานสระแห่งนี้เป็นพลังอำนาจบัลลังก์ปิศาจสวรรค์ของข้า,หลังจากนั้นก็จะสามารถดูดซับได้!"หวนจีกล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงอายๆ.
"ฮ่าฮ่าฮ่า,สระแห่งนี้,หากว่าสามารถใช้ปกป้องชิงซือ,เจ้าก็ควรจะสอบถามขอกับนาง,มีเพียงนางที่รับผิดชอบได้!"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
เป่ยชิงซือที่มองค้อนไปยังจงซาน,ทว่าเข้าใจความหมายของจงซาน,ต้องการให้หวนจีนั้นติดหนี้บุญคุณเป่ยชิงซือ.
------------------------------------------------------------------
หลังจากนั้น 20 วัน.
ดินแดนภาคเหนือ,ตำหนักทิศตะวันตกเฉียงเหนือ,จงซานนำจินเผิง,เต้าเหรินถู,และโหลวชิงเฉินบินตรงไปด้วยความเร็ว.
โหยวซาน,โหยวสุ่ย,โหยวฉวน,โหยวหลานและจื่อหยางจิงหงที่ยังคงอยู่,รับผิดชอบในการเตรียมค่ายกลไร้คู่เปรียบ,โดยมีเป่ยชิงซือรับผิดชอบนำทางไปยังตำแหน่งพิเศษต่างๆ,โดยมีหนานกงเซิ่งเป็นคนจัดการ,จื่อหยางจิงหงรับผิดชอบในการปกปิดกลิ่นอายพวกเขา.
ส่วนหวนจี,ประสบความสำเร็จในการหลอมประสานสระแห่งนี้,ในระหว่างนี้นางที่ทำการหลอมสระอย่างเต็มที่,หากเป็นผู้ฝึกตนของโลกใบใหญ่คงจะไม่มีใครสามารถที่จะทนได้อย่างแน่นอน,ไม่ว่าจะเป็นใครจะต้องเร่งรีบหลีกหนีให้ไกลแน่.
ส่วนหวนจีนั้นแตกต่าง,หวนจีที่ดูดซับ,ช่องว่างโลกปิศาจสวรรค์แห่งนี้ไป,ด้วยสระดังกล่าวนี้จะทำให้นางสามารถดูดซับพลังได้มากมายไร้ที่สิ้นสุด.
หวนจีที่เต็มไปด้วยความปิติยินดี.
การหลอมประสานนี้,อย่างน้อยก็ต้องใช้เวลาสามเดือน,ดังนั้นจงซานจึงไม่สามารถนำนางไปด้วย,ทว่าสามเดือนหลังจากนี้,จงซานมีงานที่หนักหน่วงที่จะมอบให้กับนาง.
"เซิ่งหวัง,พวกเราใกล้จะถึงเผ่าจิงแล้ว,เซิ่งหวังรู้พื้นเพของพวกเขาอย่างงั้นรึ?"จินเผิงที่สอบถามออกไป.
จงซานที่ครุ่นคิดคำพูดของเป่ยชิงซือก่อนหน้านี้,"เผ่าจิงนั้น,เป็นเผ่าที่ผ่านกู่สร้างขึ้นมา!"
"?ผ่านกู่สร้างเผ่านี้อย่างงั้นรึ?
หลังจากที่ผ่านกู่แยกสวรรค์เสร็จไม่ใช่ว่าเขาได้ตกตายไปอย่างงั้นรึ?"จินเผิงที่กล่าวออกมาด้วยความประหลาดใจ.
"ผ่านกู่,หากว่าเขาแยกสวรรค์เสร็จแล้วก็ตาย,แล้วเกี่ยวกับกระดูกผ่านกู่ถูกนำมาสร้างเทือกเขาปู้โจว,เรื่องนี้จะอธิบายอย่างไร?"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"เรื่องนี้............!”จินเผิงก็พูดไม่ออกเช่นกัน.
ใช่พวกเขาที่ได้ยินข่าวลือเกี่ยวกับทวีปซือต้าปู่,ว่าหลังจากที่ผ่านกู่แยกสวรรค์,ก็ร่วงหล่นจากสวรรค์,ทว่ากงเชียน,หงจวินและคนอื่น,ยังเป็นพยานให้กับผ่านกู่แยกสวรรค์,ผ่านกู่เองก็ควรจะตายในทวีปซือต้าปู่,แล้วมาโผล่ที่ขั้วโลกเหนือได้อย่างไร?
ในเวลานั้น,จินเผิงถึงกลับสับสนเกี่ยวกับตำนานเช่นกัน.
"ดังนั้น,ข้าคาดเดาได้ว่าความจริงผ่านกู่ไม่ได้ร่วงหล่นจากสวรรค์,ไม่ได้ตายเมื่อครั้งที่แยกสวรรค์แน่,ทว่าหลังจากแยกสวรรค์นั้น,ต้องผ่านมาอีกเป็นเวลานานจนเขาได้ตายไป,ทว่าในช่วงเวลาที่เขาปรากฏตัวในประวัติศาสตร์นั้น,มีใครบางคนที่ทำการลบมันออกไปจากผู้คนที่รับรู้เกี่ยวกับเรื่องนี้!"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"ถูกใครบางคนลบประวัติศาสตร์ไปอย่างงั้นรึ?"จินเผิงที่ดวงตาหรี่เล็กลง.
"ใช่,ข้าเคยแยกสวรรค์,เขาเข้าใจหลังจากที่แยกสวรรค์เสร็จ,คนที่เปิดสวรรค์ออกมาจากโลกใบเล็กนั้น,โลกใบใหญ่จะประทานวาสนามากมายจำนวนมหาศาลให้,พลังดังกล่าวสามารถฟื้นฟูร่างกายได้อย่างรวดเร็ว,ส่วนเรื่องของผ่านกู่หลังจากแยกสวรรค์,สะบั้นปฐพีแล้ว,เขาจะตายไปเพราะหมดแรงได้อย่างไรกัน?"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"หืม!"จินเผิงที่ขมวดคิ้ว,พร้อมกับคิดตาม.
"หลังจากที่ผ่านกู่แยกสวรรค์แล้ว,จะต้องปรากฏความรุ่งเรื่องอยู่เป็นแน่,ช่างน่าเศร้า,ท้ายที่สุดก็ร่วงหล่นจากสวรรค์,ก่อนที่จะถูกเปลี่ยนให้กลายเป็นภูเขาปู้โจว!"จงซานที่ถอนหายใจเขาๆ.
"แต่ว่า,ผ่านกู่สร้างเผ่าจิงขึ้นมาได้อย่างไร?"จิงเผิงที่เผยท่าทางสงสัย.
"เจ้าคิดว่าผ่านกู่และหงจวิน,ใครร้ายกาจกว่ากัน?"จงซานสอบถาม.
"เรื่องนี้,เฉินเองไม่สามารถพูดได้,ขณะที่อยู่ในโลกใบเล็ก,ผ่านกู่สามารถแยกสวรรค์สะบั้นปฐพีได้,หงจวินเวลานั้นหาได้เทียบกับผ่านกู่,อย่างไรก็ตาม,ตอนนี้ผ่านกู่ร่วงหล่นจากสวรรค์,หงจวินก็สามารถกลายเป็นบุคคลอันดับหนึ่งของโลกไป,จึงไม่สามารถนำมาเทียบกัน."
"บรรพชนชราหมิงเหอสามารถสร้างเผ่าอสุราขึ้นมาได้,ข้าก็เชื่อว่าผ่านกู่เองก็สามารถสร้างเผ่าจิงขึ้นมาได้เช่นกัน,แน่นอนผ่านมาหลายล้านปี,หรืออาจมากกว่าสิบล้านปี,ไม่ว่าจะเกิดขึ้นมาอย่างไร,ทุกอย่างล้วนไม่สำคัญ."จงซานที่ส่ายหน้าไปมา.
"เซิ่งหวัง,ที่ด้านหน้าคือเผ่าจิง,พวกเรามาถึงแล้ว!"โหลวซิงเฉินที่อยู่ข้างๆกล่าว.
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
ปัจจุบันแปลจบแล้ว 1672 ตอน สนใจติดต่อเข้ากลุ่มลับได้ครับ
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ แปลจบแล้ว.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น