Immortality Chapter 1255 The article is inadequate, military not
Chapter 1255 The article is inadequate,
military not
文不成,武不就
โต้เถียงไม่ชนะ,ก็ต้องใช้กำลัง.
"อะไร? เขาคือเซียนเทียนจง?
สายโลหิตรุ่นหก,ก็ได้เป็นจือจุ้นอย่างงั้นรึ?"ใบหน้าของกุยเสอที่เปลี่ยนเป็นซับซ้อน.
กับคำพูดของกุยเสอ,ทำให้จงซานจดจ้องมองด้วยความสนใจในทันที.
สายโลหิตรุ่นที่หก?
ก่อนหน้านี้,กุยเสอและจงซานปรึกษาพูดคุยกันมากมาย,เกี่ยวกับเผ่าอสูร,พูดถึงความสูงศักดิ์ของระดับสายโลหิต,ซึ่งเหมือนกับโลกใบเล็ก,ในเวลานั้นกุยเสอจะอ่อนแอ,ทว่าในเผ่าเต่าทมิฬเขาก็มีสถานะเป็นเส้าเหยี่ย,นอกจากจื่อจุ้นกุยโซว,กุยเสอคือคนที่ทรงเกียรติที่สุด,ในเวลานั้นกุยเสอทรยศกุยโซว,ก็มีเผ่าเต๋าทมิฬครึ่งหนึ่งที่ให้การสนับสนุน,เกี่ยวกับหลักการความถูกต้องนั้น,ยังสำคัญน้อยกว่าระดับสายโลหิต.
สายโลหิตของกุยเสอที่พิเศษ,นับว่าทรงเกียรติเป็นอย่างมาก,ดังนั้นถึงเขาจะทรยศจือจุ้น,แต่เผ่าเต่าทมิฒมากมายก็ไม่เคยคิดที่จะไปจากกุยเสอ.
เผ่าเต่าทมิฬในโลกใบใหญ่,ทั้งที่ควรจะเหมือนกัน,ทว่าเซียนเทียนจง,คาดไม่ถึงเลยว่าจะมีสายโลหิตลำดับหก?
ต่ำยิ่งกว่ากุยเสิ่นอู๋,คาดไม่ถึงเลยว่าจะเป็นจือจุ้นเผ่าเต่าทมิฬ?
เป็นไปได้อย่างงั้นรึ?
จงซานที่กลายเป็นระวัง,เพราะว่าจงซานที่คิดถึงต้เสวียนชา,แม้นว่าสายโลหิตจะไม่สูงเท่าเซียนเซียน,ทว่ากับการที่เขาได้เป็นจือจุ้นนั้น,ทำไม?เพราว่าตี้เสวียนชา,ทรงพลัง,มีความแข็งแกร่งมากกว่าเผ่าหมาป่าทุกๆคนนั่นเอง.
เซียนเทียนจงมีความแข็งแกร่งกว่า,ทุกคนในเผ่าอย่างงั้นรึ?
ใบหน้าของเซียนเทียนจงที่เย็นชาเคร่งขรึม,จ้องมองกุยเสิ่นอู่,จ้องมองจงซาน,ดวงตาของเขาที่หดเกร็งเมื่อมองกุยเสอ.
"เจ้าเป็นใคร?"เซียนเทียนจงที่กล่าวด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึมเต็มไปด้วยอำนาจบาตรใหญ่.
"ศาลเทวะต้าเจิ้ง,จื่อจุ้นเผ่าเต่าทมิฬ,กุยเสอ!"กุยเสอที่กล่าวออกมอย่างเคร่งขรึม.
ในดินแดนทางเหนือทุกคนต่างก็ยกยอเซียนเทียนจง,เป็นจื่อจุ้นเต่าทมิฬ,แม้นว่าระดับสายโลหิตจะต่ำกว่าตัวเอง,ทว่ากลับมีเกียรติสูงกว่า,สถานะไม่ธรรมดา,แม้แต่สูงกว่าด้วย.
"เผ่าเต่าทมิฬ,ศาลเทวะต้าเจิ้ง? ถุยยย!"เซียนเทียนจงที่กล่าวหยัน.
เห็นชัดเจนว่าในสายตาของเซียนเทียนจงนั้น,จื่อจุ้นเผ่าเต่าทมิฬ,มีได้แค่เพียงคนเดียว,กุยเสอจะต้องสนับสนุนเขาเป็นราชาเท่านั้น,ไม่เช่นนั้นเขาก็ไม่เห็นหัวอีกฝ่าย.
ส่วนกุยเสิ่นอู๋นั้น,ใบหน้าที่เปลี่ยนเป็นเล็กน้อย.
เผ่าเต่าทมิฬ,ศาลเทวะต้าเจิ้ง,กุยเสิ่นอู๋ได้ยินมาก่อน,ภายในทวีปทิศเหนือมีสองกลุ่มอิทธิพล,นอกจากพวกพวกเขาแล้วยังมีเผ่าเต่าทมิฬของต้าเจิ้ง,แท้จริงเป็นเขา,ไม่สงสัยเลยว่ามีสายโลหิตสูงกว่า,แต่น่าเสียดายที่ต้องมาเผชิญกับจือจุ้น.
"นี่ไม่ใช่ศาลเทวะต้าเจิ้ง,ที่หมาแมวจะมาเดินเล่น,เดินทางมายังแดนเทวะเผ่าเต่าทมิฬของข้าเพื่ออะไร?"เซียนเทียนจงที่กล่าวด้วยท่าทางเป็นปฏิปักษ์อย่างรุนแรง.
หมาแมว?
ดวงตาของกุยเสอที่เผยความโกรธ,ทว่าเพื่อไม่ให้เซิ่งหวังมีปัญหา,กุยเสอจึงได้ระงับมันเอาไว้,ก่อนที่จะกล่าวออกมาว่า,"แดนเทวะเผ่าเต่าทมิฬของเจ้าอย่างงั้นรึ?
ตอนนี้ข้าไม่ได้มีความสนใจแม้แต่น้อย,เพียงแค่ทางผ่านเท่านั้น!"
"ทางผ่านอย่างงั้นรึ?ที่นี่คิดว่าเจ้าสามารถผ่านได้ง่ายๆรึไง?"เซียนเทียนจงที่กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงเย็นชา.
"คิดว่าเจ้าเป็นใคร?"กุยเสอที่เผยท่าทางโกรธออกมา.
จงซานที่ขมวดคิ้วเล็กน้อย,กุยเสอที่มีประสบการณ์อ่อนด้อย,เขาไม่สามารถทนการยั่วยุได้,อย่างน้อยชั้นเชิงในการพูดจายังไม่พอ,คำพูดสุดท้ายของอีกฝ่ายที่จ้องเล่นง่ายพวกเขา,เรื่องนี้ไม่มีอะไรให้ต้องโต้เถียง,ยิ่งพูดไปก็มีแต่จะแพ้.
เป็นความจริง,ได้ยินคำพูดของกุยเสอ,เซียนเทียนจงที่เผยยิ้มออกมาเล็กน้อย,"เจ้าที่เป็นเผ่าเต่าทมิฬ,ข้าจำเป็นต้องสั่งสอนเจ้า,พวกเจ้าที่อยู่ด้านหลังไปได้แล้ว,ส่วนเจ้าต้องอยู่!"
ระหว่างที่กล่าว,ดวงตาของเซียนเทียนจงที่เป็นประกาย,เห็นชัดเจนว่าสายโลหิตของกุยเสอนั้นดึงดูดมาก.
เจ้าคนเดียวต้องอยู่รึ?
กุยเสอที่เผยความโกรธเกรี้ยวออกมาในทันที.
”!”
ฝ่ามือที่ตบมาที่บ่าของกุยเสอ,พร้อมกับระงับความโกรธของเขาเอาไว้.
กุยเสอตกใจเล็กน้อย,ก่อนที่จะหันหน้าไปมองจงซาน,และแสดงความเคารพเล็กน้อย.
"ขัดจัดการเอง!"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"ครับ!"กุยเสอที่ถอยไปอยู่ด้านหลังจงซานในทันที.
ฝ่ายตรงข้าม,เซียนเทียนจงที่ดวงตาหรี่เล็กลง,กุยเสิ่นอู๋ที่เผยท่าทางประหลาดใจ,ทั้งคู่ที่ราวกับว่าคาดเดาสถานะของจงซานได้,กุยเสอที่ถอยไปอยืนด้านหลัง,ตอนนี้จงซานก้าวมาอยู่ด้านหน้า,และมีร่างอีกหลายร่างที่คอยป้องกันจงซาน,เป็นเขาที่มีอำนาจที่สุด,กุยเสอที่แสดงความเคารพ,ชัดเจนว่าคนผู้นี้เป็นใคร.
"เจ้าเป็นใคร?"เซียนเทียนจงถามออกมาทั้งที่พอจะรู้อยู่แล้ว.
"เจ้าเป็นใคร?"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงไม่ช้าไม่เร็ว.
แม้ว่าจะเป็นคำพูดไม่กี่คำ,หากแต่ความหมายและท่าทางของจงซานทำให้ทั้งสองใบหน้าเปลี่ยนเป็นซับซ้อน,พริบตาเดียวพวกเขารับรู้ว่ากำลังถูกจงซานคุกคาม.
เพราะกับท่าทางของจงซาน,ที่เป็นการล้อทั้งที่ทั้งสองฝ่ายต่างก็รู้กันอยู่แล้ว,กุยเฉินอู๋ที่ก่อนหน้านี้ได้เอ่ยนามจื่อจุ้นเซียนเทียนจง,ทว่าอีกฝ่ายไม่จำเป็นต้องแนะนำตัวแต่อย่างใด,คำพูดของจงซานที่รุกรานสะกดข่มด้วยอำนาจของราชา.
"ข้าคือจื่อจุ้นเผ่าเต่าทมิฬ,เซียนเทียนจง,เจ้าคงจะเป็นจงซาน,ต้าเจิ้งอย่างงั้นรึ?"เซียนเทียนจงเอ่ยอย่างเคร่งขรึม.
จงซานที่เผยยิ้มเล็กน้อย,ด้วยกลิ่นอาคุกคามกุยเสอก่อนหน้านี้ได้หายไป,เพียงแค่เขาเอ่ยปาก,ทุกอย่างก็เปลี่ยนไป,นี่คืออำนาจของราชา,คำพูดที่เด็ดขาดสะกดข่ม,ที่ราชาทุกคนมี.
"ก่อนหน้านี้จื่อจุ้นเผ่าเต่าทมิฬ,เสียมารยาทแล้ว! ข้าและทุกคนผ่านทางมาเท่านั้น,มีเรื่องสำคัญต้องทำ,ไม่รบกวน!"จงซานที่เอ่ยปาก.
จื่อจุ้นเผ่าเต่าทมิฬกุยเสออย่างงั้นรึ?
ใบหน้าของเซียนเทียนจงเปลี่ยนเป็นซับซ้อน,เหมือนกันอย่างงั้นรึ?
กุยเสอเป็นข้าราชบริพาร,สถานะต่ำกว่าเจ้า,ข้าที่เท่าเขา,ไม่ใช่ว่าข้าด้อยกว่าเจ้าอย่างงั้นรึ?
"ทำตัวไม่ต่างจากหมาแมว,ข้า......!"เซียนเทียนจงที่กล่าวไม่จบด้วยซ้ำ.
"ขออภัย,ข้าไม่สนจะรู้อะไรเกี่ยวกับเจ้า,ข้ามีเรื่องต้องทำ,ไม่สามารถล่าช้าได้!"จงซานที่กล่าวขัดอีกฝ่าย.
คำพูดของจงซาน,ทำให้เซียนเทียนจงรู้สึกโกรธเกรี้ยว,ร่างกายสั่นสะท้าน,ไม่สนใจที่จะรู้เกี่ยวกับเจ้า?
ทำให้เซียนเทียนจงพูดอะไรไม่ออก,ไม่ปล่อยให้เขาได้พูด,คำพูดที่จุกที่ลำคอ,สิ่งสำคัญที่สุดท่าทางของจงซานนั้น,แสดงออกมาราวกับว่าเรื่องของเขานั้นไม่มีอะไรสำคัญเลยแม้แต่น้อย.
กุยเสอที่อยู่ข้างๆที่รู้สึกตะลึงงัน,ภายในใจที่รู้สึกอับอาย,จ้องมองเซิ่งหวังเทียนกับตัวเอง,เพียงแค่คำพูดของอีกฝ่ายสามารถยั่วยุเขาได้ง่ายๆ,ส่วนเซิ่งหวังพูดไม่กี่คำกับสามารถกำราบอีกฝ่ายได้อยู่หมัด,มันช่างแตกต่างกันเหลือเกิน.
เซียนเทียนจงที่เต็มไปด้วยความโกรธ,ทว่าชื่อเสียงของจงซานในทวีปทิศเหนือนั้นไม่ธรรมดา,ทำให้เขาต้องระงับความโกรธเอาไว้.
"เจ้าไปได้,ส่วนกุยเสอต้องอยู่!"เซียนเทียนจงที่กล่าวออกมาเสียงดัง.
"หืม?"จงซานที่ดวงตาเปลี่ยนเป็นเย็นชา.
"เจ้าแค่ผ่านผ่านมา,ข้าก็ไม่สนใจเจ้าเช่นกัน,ส่วนกุยเสอเป็นเผ่าเต่าทมิฬ,ส่วนข้าเป็นจื่อจุ้น,ข้ามีสิทธิ์สั่งให้เขาอยู่!"เซียนเทียนจงกล่าวออกมาด้วยความเย็นชา.
"ข้าพูดไปแล้วว่ากุยเสอคือจื่อจุ้นเผ่าเต่าทมิฬ,หากจะกล่าวล่ะก็ที่นี่ไม่ได้อยู่ใกล้เสาสวรรค์แต่อย่างใด,กลายเป็นแดนเทวะของเผ่าเต่าทมิฬไปแล้วรึ?
เจ้าไปถึงที่ใหน,ที่นั่นก็จะเป็นแดนเทวะของเผ่าเต่าทมิฬอย่างงั้นรึ?
เช่นนั้นข้าไปที่ใหน,ที่นั้นก็ต้องเป็นดินแดนของต้าเจิ้งรึไม่?
งันที่นี่ก็เป็นดินแดนของต้าเจิ้งแล้ว?"จงซานกล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงเย็นชา.
"ชิ,ข้าไม่เสียเวลาไปโต้เถียงกับเจ้า,วันนี้กุยเสอต้องอยู่!"เซียนเทียนจงที่กล่าวออกมาอย่างไร้เหตุผล.
กุยเสิ่นอู๋ที่ใบหน้าเปลี่ยนเป็นอัปลักษณ์,เห็นชัดเจนว่านี่เป็นการโต้เถียงกัน,หากแต่จื่อจุ้นกับสู้จงซานไม่ได้เลย,พอสู้ไม่ได้เลยจะใช้กำลังอย่างงั้นรึ?
"พวกเจ้าทั้งสี่ไปหุบปากสิ!"จงซานทีเอ่ยออกมาในทันที.
"วูซซซซซ!"
ในมือของโหยวหลานปล่อยกระจกออกไป,แสงสีฟ้าที่พุ่งตรงไปยังเซียนเทียนจง,ต้องไม่ลืมว่าเขาเคยเป็นปราชญ์เทพลำดับหนึ่งของอาณาจักรลับมังกรบรรพชน,มีระดับเซียนบรรพชนขั้นที่แปด,แม้นว่าจะไม่ใช่อาณาจักรเดิม,หากแต่แสงสีฟ้านั้นก็สามารถทำให้ห้วงมิติบิดเบี้ยว.
โหยวหลาน,โหยวสุ่ย,โหยวฉวน,สามเซียนบรรพชนที่ลงมือในทันที,ความเร็วของพวกเขาก็ไม่ได้ด้อยกว่าโหยวหลานเลย.
"ตูมมมมมม
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
พลังที่แข็งแกร่งพวยพุ่งกระแทกไปยังตำแหน่งของเซียนเทียนจงและกุยเสิ่นอู๋.
สองเซียนบรรพชนที่เผยท่าทางประหลาดใจกับการโจมตีในทันที,เซียนเทียนจงที่ถูกจงซานยั่วให้โกรธ,แล้วส่งสี่เซียนบรรพชนลอบโจมตีอย่างงั้นรึ?
จงซานที่จ้องมองไปยังสนามรบ,กวาดตามองโหยวหลานและอีกสามโครงกระดูกลงมือ.
"เอ๊ะ?"จงซานที่เผยท่าทางประหลาดใจ.
โหยวหลานลอบโจมตีสำเร็จอย่างงั้นรึ?เป็นเช่นนี้ได้อย่างไร?ทว่าขณะที่จงซานกำลังจะส่งจินเผิงและคนอื่นออกไป,เขาก็เห็นอะไรบางอย่าง,จงซานที่หยุดส่งคนออกไปช่วยทันที.
แม้นว่าโหยวหลายและอีกสามคนจะไม่พ่ายแพ้,ทว่าฝ่ายตรงข้ามเซียนเทียนจงและกุยเสิ่ยอู๋,ก็สามารถรับมือได้เช่นกัน,เพราะว่าการลอบโจมตีก่อนหน้านี้,ทำให้ฝั่งเขาเหนือกว่า?
โหยวหลานระดับเซียนบรรพชนขั้นทั้งแปด,ส่วนอีกสามคนเผ่าโครงกระดูก,ล้วนแต่มีระดับเซียนบรรพชนขั้นเจ็ด,ได้เปรียบอย่างงั้นรึ?
เป็นไปได้อย่างไร?
ไม่ใช่ว่าเซียนเทียนจง,เป็นยอดฝีมือไร้คู่เปรียบเช่นตี้เสวียนชาหรอกรึ?
"ตูมมมมม
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
หลุมดำขนาดใหญ่ที่เกิดระเบิด,ภูเขารอบๆที่แตกสลายหายไป,คนทั้งสองเองก็หยุดลงเช่นกัน.
"กลับมา!"จงซานที่เอ่ยออกมาเล็กน้อย.
เสียงของจงซานที่หยุดการต่อสู้เอาไว้,ทั้งสองที่บินกลับมา,แววตาของพวกเขาที่เผยท่าทางประหลาดใจออกมา.
"เซิ่งหวัง,เซียนเทียนจงมีระดับเซียนบรรพชนชั้น
8 ,ส่วนกุยเสิ่นอู๋เองก็เป็นเซียนบรรพชนขั้นที่แปดเช่นกัน.
สำหรับคนที่มีระดับเดียวกัน,โหยวหลานไม่สามารถประมาทได้,ทว่าการต่อสู้เมื่อสักครู่,เขาสามารถเข้าใจได้อย่างชัดเจน.
"เซียนบรรพชนขั้นที่แปดอย่างงั้นรึ?
เป็นไปได้อย่างไร,ไม่ใช่ว่าสายโลหิตของเขาเทียบกับกุยเสิ่นอู่ไม่ได้,แล้วเขาเป็นจือจุ้นได้อย่างไร?"กุยเส่อที่เผยท่าทางไม่เข้าใจ.
ส่วนฝั่งตรงข้ามเซียนเทียนจงที่หลั่งเหงื่อที่เย็นเยือบเช่นกัน,ได้ยินมาว่าต้าเจิ้งนั้นไม่ธรรมดา,ไม่คิดเลยว่าจะส่งคนสี่คนออกมาได้อย่างง่ายๆ,และยังเป็นเซียนบรรพชนทั้งหมดรึ?
แล้วคนอื่นๆล่ะ?
เพราะว่าเซียนเทียนจงก่อนหน้านี้ถูกโหยวหลานลอบโจมตี,ทำให้ทรงผมของเขากระเซอะกระเซิง,ทว่าในเวลานี้,เขาจ้องมองจงซานเขม็ง.
ดูเหมือนว่าเขาต้องการจะตำหนิจงซานท่ใช้แผนการ,คาดไม่ถึงว่าจงซานจะลอบโจมตี.
แน่นอนว่าเรื่องนี้จะกล่าวหยันจงซานก็ไม่ได้,เรื่องนี้หากมันกระจายออกไปในแดนขั้วโลกเหนือ,การต่อสู้ที่แลกเป็นแลกตาย,การกล่าวเช่นนี้,เหมือนแส่หาเรื่องให้คนอื่นดูแคลนเขาแทน.
"จื่อจุ้น,ให้ข้าเรียกคน!"กุยเสิ่ยอู๋เอ่ยอยู่ด้านข้าง.
"เรียก!"เซียนเทียนจงที่เอ่ยออกมาด้วยความโกรธ.
แม้นว่าเขาจะต้องการตำหนิที่จงซานลอบโจมตี,ทว่าคนเหล่านั้นเป็นเพียงข้าราชบริพารของจงซานเท่านั้น,เขารู้สึกอิจฉามากกว่า,เขาที่กวาดตามองไม่รู้ควรจะกล่าวอะไรดี,เป็นกุยเสิ่นอู๋ที่เอ่ยต่อเขาก่อน.
กุยเสิ่นอู๋ที่ใช้วิชาลับบางอย่าง,ส่งข้อความไปยังเหล่ายอดฝีมือเผ่าเต๋าทมิฬ,ส่วนเซียนเทียนจงยังคงจ้องมองมายังจงซาน.
ส่วนจงซานที่ดูไม่สนใจพวกเขา,ขณะที่ตะโกนออกไปบนท้องฟ้า,"แขกผู้ทรงเกียรติของเผ่าเต่าทมิฬก็คือปราชญ์เทพลำดับหนึ่งนี่เอง,เฉิงโห่ว,พบกันอีกแล้ว!"
Chapter 1255 The article is inadequate,
military not
文不成,武不就
โต้เถียงไม่ชนะ,ก็ต้องใช้กำลัง.
"อะไร? เขาคือเซียนเทียนจง?
สายโลหิตรุ่นหก,ก็ได้เป็นจือจุ้นอย่างงั้นรึ?"ใบหน้าของกุยเสอที่เปลี่ยนเป็นซับซ้อน.
กับคำพูดของกุยเสอ,ทำให้จงซานจดจ้องมองด้วยความสนใจในทันที.
สายโลหิตรุ่นที่หก?
ก่อนหน้านี้,กุยเสอและจงซานปรึกษาพูดคุยกันมากมาย,เกี่ยวกับเผ่าอสูร,พูดถึงความสูงศักดิ์ของระดับสายโลหิต,ซึ่งเหมือนกับโลกใบเล็ก,ในเวลานั้นกุยเสอจะอ่อนแอ,ทว่าในเผ่าเต่าทมิฬเขาก็มีสถานะเป็นเส้าเหยี่ย,นอกจากจื่อจุ้นกุยโซว,กุยเสอคือคนที่ทรงเกียรติที่สุด,ในเวลานั้นกุยเสอทรยศกุยโซว,ก็มีเผ่าเต๋าทมิฬครึ่งหนึ่งที่ให้การสนับสนุน,เกี่ยวกับหลักการความถูกต้องนั้น,ยังสำคัญน้อยกว่าระดับสายโลหิต.
สายโลหิตของกุยเสอที่พิเศษ,นับว่าทรงเกียรติเป็นอย่างมาก,ดังนั้นถึงเขาจะทรยศจือจุ้น,แต่เผ่าเต่าทมิฒมากมายก็ไม่เคยคิดที่จะไปจากกุยเสอ.
เผ่าเต่าทมิฬในโลกใบใหญ่,ทั้งที่ควรจะเหมือนกัน,ทว่าเซียนเทียนจง,คาดไม่ถึงเลยว่าจะมีสายโลหิตลำดับหก?
ต่ำยิ่งกว่ากุยเสิ่นอู๋,คาดไม่ถึงเลยว่าจะเป็นจือจุ้นเผ่าเต่าทมิฬ?
เป็นไปได้อย่างงั้นรึ?
จงซานที่กลายเป็นระวัง,เพราะว่าจงซานที่คิดถึงต้เสวียนชา,แม้นว่าสายโลหิตจะไม่สูงเท่าเซียนเซียน,ทว่ากับการที่เขาได้เป็นจือจุ้นนั้น,ทำไม?เพราว่าตี้เสวียนชา,ทรงพลัง,มีความแข็งแกร่งมากกว่าเผ่าหมาป่าทุกๆคนนั่นเอง.
เซียนเทียนจงมีความแข็งแกร่งกว่า,ทุกคนในเผ่าอย่างงั้นรึ?
ใบหน้าของเซียนเทียนจงที่เย็นชาเคร่งขรึม,จ้องมองกุยเสิ่นอู่,จ้องมองจงซาน,ดวงตาของเขาที่หดเกร็งเมื่อมองกุยเสอ.
"เจ้าเป็นใคร?"เซียนเทียนจงที่กล่าวด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึมเต็มไปด้วยอำนาจบาตรใหญ่.
"ศาลเทวะต้าเจิ้ง,จื่อจุ้นเผ่าเต่าทมิฬ,กุยเสอ!"กุยเสอที่กล่าวออกมอย่างเคร่งขรึม.
ในดินแดนทางเหนือทุกคนต่างก็ยกยอเซียนเทียนจง,เป็นจื่อจุ้นเต่าทมิฬ,แม้นว่าระดับสายโลหิตจะต่ำกว่าตัวเอง,ทว่ากลับมีเกียรติสูงกว่า,สถานะไม่ธรรมดา,แม้แต่สูงกว่าด้วย.
"เผ่าเต่าทมิฬ,ศาลเทวะต้าเจิ้ง? ถุยยย!"เซียนเทียนจงที่กล่าวหยัน.
เห็นชัดเจนว่าในสายตาของเซียนเทียนจงนั้น,จื่อจุ้นเผ่าเต่าทมิฬ,มีได้แค่เพียงคนเดียว,กุยเสอจะต้องสนับสนุนเขาเป็นราชาเท่านั้น,ไม่เช่นนั้นเขาก็ไม่เห็นหัวอีกฝ่าย.
ส่วนกุยเสิ่นอู๋นั้น,ใบหน้าที่เปลี่ยนเป็นเล็กน้อย.
เผ่าเต่าทมิฬ,ศาลเทวะต้าเจิ้ง,กุยเสิ่นอู๋ได้ยินมาก่อน,ภายในทวีปทิศเหนือมีสองกลุ่มอิทธิพล,นอกจากพวกพวกเขาแล้วยังมีเผ่าเต่าทมิฬของต้าเจิ้ง,แท้จริงเป็นเขา,ไม่สงสัยเลยว่ามีสายโลหิตสูงกว่า,แต่น่าเสียดายที่ต้องมาเผชิญกับจือจุ้น.
"นี่ไม่ใช่ศาลเทวะต้าเจิ้ง,ที่หมาแมวจะมาเดินเล่น,เดินทางมายังแดนเทวะเผ่าเต่าทมิฬของข้าเพื่ออะไร?"เซียนเทียนจงที่กล่าวด้วยท่าทางเป็นปฏิปักษ์อย่างรุนแรง.
หมาแมว?
ดวงตาของกุยเสอที่เผยความโกรธ,ทว่าเพื่อไม่ให้เซิ่งหวังมีปัญหา,กุยเสอจึงได้ระงับมันเอาไว้,ก่อนที่จะกล่าวออกมาว่า,"แดนเทวะเผ่าเต่าทมิฬของเจ้าอย่างงั้นรึ?
ตอนนี้ข้าไม่ได้มีความสนใจแม้แต่น้อย,เพียงแค่ทางผ่านเท่านั้น!"
"ทางผ่านอย่างงั้นรึ?ที่นี่คิดว่าเจ้าสามารถผ่านได้ง่ายๆรึไง?"เซียนเทียนจงที่กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงเย็นชา.
"คิดว่าเจ้าเป็นใคร?"กุยเสอที่เผยท่าทางโกรธออกมา.
จงซานที่ขมวดคิ้วเล็กน้อย,กุยเสอที่มีประสบการณ์อ่อนด้อย,เขาไม่สามารถทนการยั่วยุได้,อย่างน้อยชั้นเชิงในการพูดจายังไม่พอ,คำพูดสุดท้ายของอีกฝ่ายที่จ้องเล่นง่ายพวกเขา,เรื่องนี้ไม่มีอะไรให้ต้องโต้เถียง,ยิ่งพูดไปก็มีแต่จะแพ้.
เป็นความจริง,ได้ยินคำพูดของกุยเสอ,เซียนเทียนจงที่เผยยิ้มออกมาเล็กน้อย,"เจ้าที่เป็นเผ่าเต่าทมิฬ,ข้าจำเป็นต้องสั่งสอนเจ้า,พวกเจ้าที่อยู่ด้านหลังไปได้แล้ว,ส่วนเจ้าต้องอยู่!"
ระหว่างที่กล่าว,ดวงตาของเซียนเทียนจงที่เป็นประกาย,เห็นชัดเจนว่าสายโลหิตของกุยเสอนั้นดึงดูดมาก.
เจ้าคนเดียวต้องอยู่รึ?
กุยเสอที่เผยความโกรธเกรี้ยวออกมาในทันที.
”!”
ฝ่ามือที่ตบมาที่บ่าของกุยเสอ,พร้อมกับระงับความโกรธของเขาเอาไว้.
กุยเสอตกใจเล็กน้อย,ก่อนที่จะหันหน้าไปมองจงซาน,และแสดงความเคารพเล็กน้อย.
"ขัดจัดการเอง!"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"ครับ!"กุยเสอที่ถอยไปอยู่ด้านหลังจงซานในทันที.
ฝ่ายตรงข้าม,เซียนเทียนจงที่ดวงตาหรี่เล็กลง,กุยเสิ่นอู๋ที่เผยท่าทางประหลาดใจ,ทั้งคู่ที่ราวกับว่าคาดเดาสถานะของจงซานได้,กุยเสอที่ถอยไปอยืนด้านหลัง,ตอนนี้จงซานก้าวมาอยู่ด้านหน้า,และมีร่างอีกหลายร่างที่คอยป้องกันจงซาน,เป็นเขาที่มีอำนาจที่สุด,กุยเสอที่แสดงความเคารพ,ชัดเจนว่าคนผู้นี้เป็นใคร.
"เจ้าเป็นใคร?"เซียนเทียนจงถามออกมาทั้งที่พอจะรู้อยู่แล้ว.
"เจ้าเป็นใคร?"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงไม่ช้าไม่เร็ว.
แม้ว่าจะเป็นคำพูดไม่กี่คำ,หากแต่ความหมายและท่าทางของจงซานทำให้ทั้งสองใบหน้าเปลี่ยนเป็นซับซ้อน,พริบตาเดียวพวกเขารับรู้ว่ากำลังถูกจงซานคุกคาม.
เพราะกับท่าทางของจงซาน,ที่เป็นการล้อทั้งที่ทั้งสองฝ่ายต่างก็รู้กันอยู่แล้ว,กุยเฉินอู๋ที่ก่อนหน้านี้ได้เอ่ยนามจื่อจุ้นเซียนเทียนจง,ทว่าอีกฝ่ายไม่จำเป็นต้องแนะนำตัวแต่อย่างใด,คำพูดของจงซานที่รุกรานสะกดข่มด้วยอำนาจของราชา.
"ข้าคือจื่อจุ้นเผ่าเต่าทมิฬ,เซียนเทียนจง,เจ้าคงจะเป็นจงซาน,ต้าเจิ้งอย่างงั้นรึ?"เซียนเทียนจงเอ่ยอย่างเคร่งขรึม.
จงซานที่เผยยิ้มเล็กน้อย,ด้วยกลิ่นอาคุกคามกุยเสอก่อนหน้านี้ได้หายไป,เพียงแค่เขาเอ่ยปาก,ทุกอย่างก็เปลี่ยนไป,นี่คืออำนาจของราชา,คำพูดที่เด็ดขาดสะกดข่ม,ที่ราชาทุกคนมี.
"ก่อนหน้านี้จื่อจุ้นเผ่าเต่าทมิฬ,เสียมารยาทแล้ว! ข้าและทุกคนผ่านทางมาเท่านั้น,มีเรื่องสำคัญต้องทำ,ไม่รบกวน!"จงซานที่เอ่ยปาก.
จื่อจุ้นเผ่าเต่าทมิฬกุยเสออย่างงั้นรึ?
ใบหน้าของเซียนเทียนจงเปลี่ยนเป็นซับซ้อน,เหมือนกันอย่างงั้นรึ?
กุยเสอเป็นข้าราชบริพาร,สถานะต่ำกว่าเจ้า,ข้าที่เท่าเขา,ไม่ใช่ว่าข้าด้อยกว่าเจ้าอย่างงั้นรึ?
"ทำตัวไม่ต่างจากหมาแมว,ข้า......!"เซียนเทียนจงที่กล่าวไม่จบด้วยซ้ำ.
"ขออภัย,ข้าไม่สนจะรู้อะไรเกี่ยวกับเจ้า,ข้ามีเรื่องต้องทำ,ไม่สามารถล่าช้าได้!"จงซานที่กล่าวขัดอีกฝ่าย.
คำพูดของจงซาน,ทำให้เซียนเทียนจงรู้สึกโกรธเกรี้ยว,ร่างกายสั่นสะท้าน,ไม่สนใจที่จะรู้เกี่ยวกับเจ้า?
ทำให้เซียนเทียนจงพูดอะไรไม่ออก,ไม่ปล่อยให้เขาได้พูด,คำพูดที่จุกที่ลำคอ,สิ่งสำคัญที่สุดท่าทางของจงซานนั้น,แสดงออกมาราวกับว่าเรื่องของเขานั้นไม่มีอะไรสำคัญเลยแม้แต่น้อย.
กุยเสอที่อยู่ข้างๆที่รู้สึกตะลึงงัน,ภายในใจที่รู้สึกอับอาย,จ้องมองเซิ่งหวังเทียนกับตัวเอง,เพียงแค่คำพูดของอีกฝ่ายสามารถยั่วยุเขาได้ง่ายๆ,ส่วนเซิ่งหวังพูดไม่กี่คำกับสามารถกำราบอีกฝ่ายได้อยู่หมัด,มันช่างแตกต่างกันเหลือเกิน.
เซียนเทียนจงที่เต็มไปด้วยความโกรธ,ทว่าชื่อเสียงของจงซานในทวีปทิศเหนือนั้นไม่ธรรมดา,ทำให้เขาต้องระงับความโกรธเอาไว้.
"เจ้าไปได้,ส่วนกุยเสอต้องอยู่!"เซียนเทียนจงที่กล่าวออกมาเสียงดัง.
"หืม?"จงซานที่ดวงตาเปลี่ยนเป็นเย็นชา.
"เจ้าแค่ผ่านผ่านมา,ข้าก็ไม่สนใจเจ้าเช่นกัน,ส่วนกุยเสอเป็นเผ่าเต่าทมิฬ,ส่วนข้าเป็นจื่อจุ้น,ข้ามีสิทธิ์สั่งให้เขาอยู่!"เซียนเทียนจงกล่าวออกมาด้วยความเย็นชา.
"ข้าพูดไปแล้วว่ากุยเสอคือจื่อจุ้นเผ่าเต่าทมิฬ,หากจะกล่าวล่ะก็ที่นี่ไม่ได้อยู่ใกล้เสาสวรรค์แต่อย่างใด,กลายเป็นแดนเทวะของเผ่าเต่าทมิฬไปแล้วรึ?
เจ้าไปถึงที่ใหน,ที่นั่นก็จะเป็นแดนเทวะของเผ่าเต่าทมิฬอย่างงั้นรึ?
เช่นนั้นข้าไปที่ใหน,ที่นั้นก็ต้องเป็นดินแดนของต้าเจิ้งรึไม่?
งันที่นี่ก็เป็นดินแดนของต้าเจิ้งแล้ว?"จงซานกล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงเย็นชา.
"ชิ,ข้าไม่เสียเวลาไปโต้เถียงกับเจ้า,วันนี้กุยเสอต้องอยู่!"เซียนเทียนจงที่กล่าวออกมาอย่างไร้เหตุผล.
กุยเสิ่นอู๋ที่ใบหน้าเปลี่ยนเป็นอัปลักษณ์,เห็นชัดเจนว่านี่เป็นการโต้เถียงกัน,หากแต่จื่อจุ้นกับสู้จงซานไม่ได้เลย,พอสู้ไม่ได้เลยจะใช้กำลังอย่างงั้นรึ?
"พวกเจ้าทั้งสี่ไปหุบปากสิ!"จงซานทีเอ่ยออกมาในทันที.
"วูซซซซซ!"
ในมือของโหยวหลานปล่อยกระจกออกไป,แสงสีฟ้าที่พุ่งตรงไปยังเซียนเทียนจง,ต้องไม่ลืมว่าเขาเคยเป็นปราชญ์เทพลำดับหนึ่งของอาณาจักรลับมังกรบรรพชน,มีระดับเซียนบรรพชนขั้นที่แปด,แม้นว่าจะไม่ใช่อาณาจักรเดิม,หากแต่แสงสีฟ้านั้นก็สามารถทำให้ห้วงมิติบิดเบี้ยว.
โหยวหลาน,โหยวสุ่ย,โหยวฉวน,สามเซียนบรรพชนที่ลงมือในทันที,ความเร็วของพวกเขาก็ไม่ได้ด้อยกว่าโหยวหลานเลย.
"ตูมมมมมม
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
พลังที่แข็งแกร่งพวยพุ่งกระแทกไปยังตำแหน่งของเซียนเทียนจงและกุยเสิ่นอู๋.
สองเซียนบรรพชนที่เผยท่าทางประหลาดใจกับการโจมตีในทันที,เซียนเทียนจงที่ถูกจงซานยั่วให้โกรธ,แล้วส่งสี่เซียนบรรพชนลอบโจมตีอย่างงั้นรึ?
จงซานที่จ้องมองไปยังสนามรบ,กวาดตามองโหยวหลานและอีกสามโครงกระดูกลงมือ.
"เอ๊ะ?"จงซานที่เผยท่าทางประหลาดใจ.
โหยวหลานลอบโจมตีสำเร็จอย่างงั้นรึ?เป็นเช่นนี้ได้อย่างไร?ทว่าขณะที่จงซานกำลังจะส่งจินเผิงและคนอื่นออกไป,เขาก็เห็นอะไรบางอย่าง,จงซานที่หยุดส่งคนออกไปช่วยทันที.
แม้นว่าโหยวหลายและอีกสามคนจะไม่พ่ายแพ้,ทว่าฝ่ายตรงข้ามเซียนเทียนจงและกุยเสิ่ยอู๋,ก็สามารถรับมือได้เช่นกัน,เพราะว่าการลอบโจมตีก่อนหน้านี้,ทำให้ฝั่งเขาเหนือกว่า?
โหยวหลานระดับเซียนบรรพชนขั้นทั้งแปด,ส่วนอีกสามคนเผ่าโครงกระดูก,ล้วนแต่มีระดับเซียนบรรพชนขั้นเจ็ด,ได้เปรียบอย่างงั้นรึ?
เป็นไปได้อย่างไร?
ไม่ใช่ว่าเซียนเทียนจง,เป็นยอดฝีมือไร้คู่เปรียบเช่นตี้เสวียนชาหรอกรึ?
"ตูมมมมม
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
หลุมดำขนาดใหญ่ที่เกิดระเบิด,ภูเขารอบๆที่แตกสลายหายไป,คนทั้งสองเองก็หยุดลงเช่นกัน.
"กลับมา!"จงซานที่เอ่ยออกมาเล็กน้อย.
เสียงของจงซานที่หยุดการต่อสู้เอาไว้,ทั้งสองที่บินกลับมา,แววตาของพวกเขาที่เผยท่าทางประหลาดใจออกมา.
"เซิ่งหวัง,เซียนเทียนจงมีระดับเซียนบรรพชนชั้น
8 ,ส่วนกุยเสิ่นอู๋เองก็เป็นเซียนบรรพชนขั้นที่แปดเช่นกัน.
สำหรับคนที่มีระดับเดียวกัน,โหยวหลานไม่สามารถประมาทได้,ทว่าการต่อสู้เมื่อสักครู่,เขาสามารถเข้าใจได้อย่างชัดเจน.
"เซียนบรรพชนขั้นที่แปดอย่างงั้นรึ?
เป็นไปได้อย่างไร,ไม่ใช่ว่าสายโลหิตของเขาเทียบกับกุยเสิ่นอู่ไม่ได้,แล้วเขาเป็นจือจุ้นได้อย่างไร?"กุยเส่อที่เผยท่าทางไม่เข้าใจ.
ส่วนฝั่งตรงข้ามเซียนเทียนจงที่หลั่งเหงื่อที่เย็นเยือบเช่นกัน,ได้ยินมาว่าต้าเจิ้งนั้นไม่ธรรมดา,ไม่คิดเลยว่าจะส่งคนสี่คนออกมาได้อย่างง่ายๆ,และยังเป็นเซียนบรรพชนทั้งหมดรึ?
แล้วคนอื่นๆล่ะ?
เพราะว่าเซียนเทียนจงก่อนหน้านี้ถูกโหยวหลานลอบโจมตี,ทำให้ทรงผมของเขากระเซอะกระเซิง,ทว่าในเวลานี้,เขาจ้องมองจงซานเขม็ง.
ดูเหมือนว่าเขาต้องการจะตำหนิจงซานท่ใช้แผนการ,คาดไม่ถึงว่าจงซานจะลอบโจมตี.
แน่นอนว่าเรื่องนี้จะกล่าวหยันจงซานก็ไม่ได้,เรื่องนี้หากมันกระจายออกไปในแดนขั้วโลกเหนือ,การต่อสู้ที่แลกเป็นแลกตาย,การกล่าวเช่นนี้,เหมือนแส่หาเรื่องให้คนอื่นดูแคลนเขาแทน.
"จื่อจุ้น,ให้ข้าเรียกคน!"กุยเสิ่ยอู๋เอ่ยอยู่ด้านข้าง.
"เรียก!"เซียนเทียนจงที่เอ่ยออกมาด้วยความโกรธ.
แม้นว่าเขาจะต้องการตำหนิที่จงซานลอบโจมตี,ทว่าคนเหล่านั้นเป็นเพียงข้าราชบริพารของจงซานเท่านั้น,เขารู้สึกอิจฉามากกว่า,เขาที่กวาดตามองไม่รู้ควรจะกล่าวอะไรดี,เป็นกุยเสิ่นอู๋ที่เอ่ยต่อเขาก่อน.
กุยเสิ่นอู๋ที่ใช้วิชาลับบางอย่าง,ส่งข้อความไปยังเหล่ายอดฝีมือเผ่าเต๋าทมิฬ,ส่วนเซียนเทียนจงยังคงจ้องมองมายังจงซาน.
ส่วนจงซานที่ดูไม่สนใจพวกเขา,ขณะที่ตะโกนออกไปบนท้องฟ้า,"แขกผู้ทรงเกียรติของเผ่าเต่าทมิฬก็คือปราชญ์เทพลำดับหนึ่งนี่เอง,เฉิงโห่ว,พบกันอีกแล้ว!"
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
ปัจจุบันแปลจบแล้ว 1672 ตอน สนใจติดต่อเข้ากลุ่มลับได้ครับ
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ แปลจบแล้ว.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น