Immortality Chapter 1250 Zhong Shan Great Dao, Rules Under The Heavens!
Chapter 1250 Zhong Shan Great Dao, Rules
Under The Heavens!
钟山大道,君临天下!
ต้าเต๋าจงซาน,ราชันย์แห่งกฏ!
จงซานในเวลานี้,ได้ทะลวงเขตแดนเต๋าของจวงจื่อออกมา.
เพราะเขตแดนเต๋าของจวงจื่อยังไม่เป็นที่พบใจของเขา,ความต้องการของจงซาน,ทำให้เขาได้ก้าวออกมาจากขอบเขตดังกล่าว.
จงซานที่ทะลวงเขตแดนเต๋าของจวงจื่อ,ได้เข้าสู่เขตแดนเต๋าของตัวเอง,เขาที่เป็นคนก่อสร้างเต๋าของตัวเอง,ก้าวสู่สวรรค์ของตัวเอง,คงอยู่ด้วยจิตสำนึกของตัวเอง.
เมื่อมีเขตแดนเต๋าของตัวเอง,จงซานก็ค่อยๆสร้างต้าเต๋าของตัวเองช้าๆ.
94%, 95%.
ความสมบูรณ์ที่เพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ,จงซานที่สัมผัสได้ถึงมังกรคำรามที่ดังกึกก้องอยู่ภายในจิตสำนึกทะลวงออกมา,เสียงมังกรที่ไม่ใช่เสียงของมังกรทั่วไป,ทว่ามันเป็นเสียงของฟ้าดินที่กำลังดังกึกก้อง,พลังที่ไร้เทียมทานกำลังระเบิดออกมา.
อำนาจมังกรที่สูงส่ง,กำลังจะออกมาจากด้านใน,ทำให้จงซานรู้สึกยินดีอย่างที่สุด,ความตื่นเต้นดีใจ,ที่จะทำให้เขาสามารถกวาดตามองโลกหล้า,พร้อมกับคำรามออกมาดังกึกก้อง.
จากภายใน,จงซานรับรู้ว่าจิตสำนึกของเขาเวลานี้กำลังยกระดับต้าเต๋าของตัวเอง,ทำให้มันสามารถระเบิดพวยพุ่งออกมา.
ราชาแห่งโลกหล้า,พลังแห่งกฏที่ควบคุมแผ่นดิน! ภายในใจที่สัมผัสได้ถึงลมหายใจของพลังแห่งกฏแห่งโลกหล้าได้.
96% th, 97%, 98%! ใกล้เข้ามาแล้ว,ดวงวิญญาณของจงซานที่คำรามลั่น,พร้อมกับเคลื่อนย้ายอำนาจต้าเต๋าเพื่อให้สมบูรณ์.
"โฮกกกก
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
ฟิ้ว,ฟิ้ว!
"วูซซซซ ~~~~~~~~~~~!”
ทว่าในเวลานั้น,แทบจะในทันที,เขาได้ยินเสียงคลื่นกระแทกที่รุนแรงโจมตีมายังจิตสำนึกของจงซาน,เหมือนกับว่าใครบางคนกำลังฝันที่ยอดเยี่ยมอยู่,กลับมีใครบางคนส่งเสียงดังปลุกเขาขึ้นมาในทันที.
คลื่นดังกล่าวนี้ทำให้เขารู้สึกไม่ดี,ทว่าจงซานก็ไม่สามารถที่จะต้านการปลุกนี้ได้.
"ตูมมมม!"
เขตแดนเต๋าของจงซานที่แตกสลาย,ต้าเต๋าจงซานที่มาถึง
99% หายไปในทันที.
จงซานที่ยื่นมือออกไปราวกับจะคว้า,แต่ไม่สามารถคว้าได้,เขาที่ถูกใครบางคนปลุกขึ้นมาในทันที,หลุดออกจากดินแดนจิตใจ,เป็นไปไม่ได้ที่จะเรียกคืน,เขาที่ต้องตื่นขึ้นมาอย่างไม่อาจต้าน.
ทุกอย่างสลายหายไปหมด.
ภายในใจของจงซานที่บังกาจความโกรธเกรี้ยวอย่างที่สุด,คลื่นเสียงนี้,ได้โบกพัดให้บัวหงหลวนเทียนที่เป็นสีแดงบนหน้าผากของเขา.
ทำให้บัวหงหลวนสีแดงกลายเป็นสีน้ำเงิน,นิมิตร้าย,สีน้ำเงินที่ลามไปถึงก้านดอก,เป็นนิมิตร้ายที่รุนแรง.
ใครกัน? ใครมันกล้าที่จะรบกวนเขาในเวลานี้?
ความรู้สึกที่รุนแรงระเบิดออกมา,ความโกรธเกรี้ยวที่ลามขึ้นมาจนถึงใบหน้าของจงซาน.
"โฮกกกกกก
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
เสียงคำรามที่ดังกึกก้องไปทั่วสวรรค์และปฐพี,เสียงคำรามยาว,ที่เต็มไปด้วยความโกรธ,จนเกิดเป็นคลื่นอากาศที่รุนแรง,หุบเขาคุนเผิงที่ระเบิดออกมาเป็นเสียงๆ.
เสียงคำรามด้วยความโกรธของจงซาน,เป็นความโกรธที่เกินจะพรรณนา.
ภายใต้เสียงคำรามกึกก้องรุนแรง,ทำให้การเทศนาเต๋าของจวงจื่อหยุดในทันที.
ผู้ฝึกตนทุกคนถูกปลุกให้ตื่นขึ้นมาจากเขตแดนเต๋าของจวงจื่อ,ไม่ใช่แค่เสียงคำราม,หากแต่เป็นคลื่นที่ระเบิดออกไปทั่วทุกสารทิศ,ตำหนักของจงซานที่ระเบิด,ผีเสื้อทั้งหมดตกตายไปในครั้งเดียว.
คลื่นอากาศที่โบกพัดออกไปรอบๆ,แม้แต่ห้วงมิติยังสั่นไหวเป็นระลอก.
เสียงคำรามของจงซาน,ทำให้เหล่าเสนาธิการทั้งหมดตื่นขึ้นมาในทันที.
พริบตานั้น,เหล่าเซียนบรรพชนที่รู้สึกไม่ดีเป็นอย่างมาก.
จวงจื่อที่หันหน้าออกไป,แววตาที่เผยท่าทางประหลาดใจ,เหล่าผู้ฝึกตนที่อยู่รอบๆที่ขมวดคิ้วไปมา,ใครกัน,ถึงกับกล้าสร้างความวุ่นวายในวิหารจวงจื่อ?
"ไม่ได้การ,มันพบแล้ว,เปิดค่ายกลเร็วเข้า!"บรรพชนชราเสวี๋ยเหม่ยที่เต็มไปด้วยความกระวนกระวายใจ.
บรรพชนชราเสวี๋ยเหม่ยที่ไม่คิดเลยว่าค่ายกลของเขาที่เพิ่งเริ่ม,กับพบแล้วอย่างงั้นรึ?
ด้วยค่ายกลช่วงชิงชะตา,ถึงแม้นว่าจะเป็นค่ายกลสังหาร,ก็เป็นไปไม่ได้ที่จะค้นพบง่ายๆ,จงซานตอบรับรู้แล้วอย่างงั้นรึ?
ทำไมเป็นเช่นนี้?
"โฮกกกกก
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
ทันใดนั้นจงซานที่คำรามออกมาเป็นเสียงมังกร,นอกจากนี้ยังเป็นเสียงมังกรที่เต็มไปด้วยความโกรธเกรี้ยว,เสียงมังกรคำราม,รอบๆจงซาน,ปรากฏเทียนเต๋าที่ลาดเอียงขึ้นมาในทันที.
ไม่,นี่ไม่ควรจะเรียกว่าเทียนเต๋า,มันเป็นเส้นสีทอง,เป็นเส้นที่พาดผ่านผ้าดิน,สามารถมองเห็นหางของมันที่ทะลวงมาจากบนอวกาศ,และยังมีคู่ของกงเล็บที่ทะลวงลงไปในผืนปฐพี,ร่างของมันเป็นมังกรทอง,ภาพของมังกรใหญ่ยักษ์ปรากฏขึ้น,ปากของมันที่ใหญ่โตกำลังกวาดตามองลงมายังด้านล่าง.
จงซานในเวลานี้,ยืนอยู่บนหัวของมังกร.
เทียนเต๋า?
ไม่,นี่คือต้าเต๋า,ต้าเต๋าของจงซาน,เต่าเต๋าที่มีรูปร่างเป็นมังกร.
นี่คือต้าเต๋าที่ลาดลงมา?
ต้าเต๋า,ที่ทำให้ห้วงอากาศสั่นไหว,กลิ่นอายที่ทำให้เหล่าเสนาธิการทุกคนต้องคุกเข่าลง,เหล่าผู้ฝึกตนทั่วสารทิศสัมผัสได้ถึงอำนาจสวรรค์กดลงมา,จนไม่สามารถเงยหน้าขึ้นมาได้,ราวกับว่ามีปราชญ์เทพมาเยือน,ความหวาดกลัวน่าเกรงขามที่ปรากฏแผ่ออกไปรอบๆ.
"วูซซซซ!"
"วูซซซซ!"
"วูซซซซ!"
........................
............
......
แทบจะในทันที,รอบๆวิหารจวงจื่อ,เทียนเต๋าที่ตั้งตระหง่านขึ้นมาอีกหลายเส้น,กระจายอยู่รอบๆพื้นที่.
ดูเหมือนว่าเทียนเต๋ารอบๆเวลานี้กำลังสั่นไหว,ทำให้พื้นห้วงมิติกำลังสั่นไปด้วย,ห้วงอากาศที่สั่นอย่างรุนแรงนั้น,ส่งผลให้เทียนเต๋ากว่าสามเส้นปรากฏขึ้นตามมา.
เหล่าเสนาธิการของต้าเจิ้งแม้แต่เซียนบรรพชนคนอื่นๆรอบๆวิหารจวงจื่อที่ปลดปล่อยเทียนเต๋าออกมาเองเพื่อป้องกันกลิ่นอายที่รุนแรง.
จินเผิงและคนอื่นที่คุกเข่าลงด้วยความเคารพ,แววตาของเขาที่สั่นไหวด้วยความหวาดกลัว,เพราะว่าตัวเองในเวลานี้,เทียนเต๋าถูกปล่อยออกมาด้วยตัวมันเอง,และเทียนเต๋าของเขากำลังสั่นไหวอย่างรุนแรง,เป็นเพราะต้าเต๋าของเซิ่งหวังที่กำลังบีบบังคับกดดันเทียนเต๋าของเขาอยู่อย่างงั้นรึ?
ที่ด้านล่างภูเขาคุนเผิง,บรรพชนชราเสวี๋ยเหม่ยที่เพิ่งจะกระตุ้นค่ายกล,ทันใดนั้นเทียนเต๋าของตัวเขาที่ถูกใช้งานทันทีเช่นกัน.
เทียนเต๋าของเขา? ถูกเปิดใช้งานเอง?
บรรพชนชราเสวี๋ยเหม่ยที่พบว่าเทียนเต๋าของเขาที่ตอบสนองไปเอง,เทียนเต่าที่ถูกปล่อยออกมาปกป้องตัวเอง,ในเวลานี้เทียนเต่าของบรรพชนชราเสวี๋ยเหม่ยที่กำลังสั่นไหวอย่างรุนแรง.
ถึงแม้นว่าเขาจะไม่สามารถควบคุมมันได้อย่างสมบูรณ์,แต่มันกลับสั่นไหวเองอย่างงั้นรึ?
เรื่องนี้,ราวกับว่ามันกำลังหวาดกลัวต้าเต๋าของจงซาน.
เหล่าเซียนบรรพชนทั่วไปการจะใช้เทียนเต๋าได้นั้น,จำเป็นต้องมี,หัวใจเต๋า,แม้นว่าจะไม่สามารถสร้างต้าเต๋าเป็นของตัวเอง,ทว่าก็ต้องรับรู้คุณสมบัติของมันให้ได้ก่อน,ยกตัวอย่างเช่นเซียนบรรพชนที่เชี่ยวชาญเปลวเพลิง,ก็จำเป็นต้องรวบรวมแก่นเพลิงฟ้าดิน,สัมผัสถึงเทียนเต๋าเปลวเพลิงให้ได้ก่อน,เพราะหัวใจเต๋านั้นแตกต่างกันไปหลากหลาย,มีลักษณะที่แตกต่างกันขึ้นอยู่กับธรรมชาติของคนๆนั้น.
เทียนเต๋าสั่นไหว?
ถ้าจะให้กล่าวล่ะก็,หัวใจเต๋าของพวกเขากำลังสั่นอยู่.
หรืออาจจะกล่าวได้ว่าพลังแห่งกฏในโลกหล้ากำลังยอมจำนนต่อจงซาน?
"ตูมมมมมมมมมม!"ค่ายกลช่วงชิงชะตาของบรรพชนชราเสวี๋ยเหม่ยที่เตรียมไว้,ระเบิดออกเป็นเสี่ยงๆ.
หัวใจเต๋าของบรรพชนชราเสวี๋ยเหม่ยสั่นไหว,ทำให้จิตใจของเขาไม่มั่นคง.
"เป็นไปไม่ได้,คาดไม่ถึงว่าต้าเต๋าของเจ้าจะแข็งแกร่งขนาดนี้,ต้าเต๋าของเจ้าทรงพลังเช่นนี้ได้อย่างไร?
ทำไม! ทำไมกัน!"บรรพชนชราเสวี๋ยเหม่ยที่คำรามออกมาเสียงดัง.
บนหัวมังกรขนาดหมื่นจั้งที่จ้องมองบรรพชนชราเสวี๋ยเหม่ยด้วยความเย็นชา,เป็นเขา,เพราะว่าเข้า?
ราชันย์แห่งกฏโลกหล้าจึงยังไม่สมบูรณ์.
ต้าเต๋าของจงซาน,แรงกดดันพลังแห่งการต่อสู้ที่โถมทับกดลงมายังวิหารจวงจื่อ.
วิหารจวงจื่อไม่ได้บังเกิดความโกลาหล,เพราะว่าราชันย์แห่งกฏของจงซาน,ไม่มีผลต่อเหล่าเซียนโบราณ,มีเพียงเหล่าเซียนบรรพชนเวลานี้กำลังจดจ้องมองไปยังภูเขาคุนเผิงด้วยความหวาดหวั่น.
ต้าเต๋า? นี่คือต้าเต๋ารึ?
คาดไม่ถึงเลยว่าจะทำให้เทียนเต๋าข้าสั่นไหว?
ไม่ใช่ว่าหัวใจเต๋าไม่มั่นคงอย่างงั้นรึ?
"จงซาน!"ใครบางคนที่อุทานออกมาด้วยน้ำเสียงไม่อยากเชื่อ.
ต้าเต๋า,ทั้งที่ไม่ใช่ปราชญ์เทพ,แต่กลับมีแรงกดดันที่ไม่ได้ด้อยกว่าต้าเต๋าปราชญ์เทพ,ราวกับว่าแฝงไปด้วยอำนาจสวรรค์.
เหล่าหมู่มวลเมฆบนท้องฟ้ากำลังบิดม้วนถูกกวาดออกไปด้วยแรงกดดัน.
จวงจื่อบนยอดเขา,ที่ยืนขึ้นในทันที,แววตาที่เผยท่าทางจริงจัง.
ทว่าในเวลานี้,เหล่าเสนาธิการทุกคนพบแล้วว่าก่อนหน้านี้เป็นบรรพชนชราเสวี๋ยเหม่ยที่ลอบโจมตีพวกเขา,แววตาของทุกคนที่จ้องมองด้วยความโกรธไปยังบรรพชนชราและศิษย์ของเขา.
กลุ่มคนของจงซานที่จ้องมองเป็นสายตาเดียวกัน,ทำให้เซียนบรรพชนทุกคนต่างก็จ้องมองไปยังบรรพชนชราเสวี๋ยเหม่ยและลูกศิษย์.
ทุกคนที่เห็นคนทั้งสองถือธวัชค่ายกล,ช่วงชิงชะตา,ที่แตกสลายเป็นเสี่ยงๆ,ในเวลานั้นทุกคนก็เข้าใจได้ในทันที,เป็นบรรพชนชราเสวี๋ยเหม่ยที่ลอบโจมตีอีกฝ่าย!
"เสวี๋ยเหม่ย!"จงซานที่คำรามออกมาด้วยความโกรธ.
ราชันย์แห่งกฏที่ระเบิดแรงกดดัน,พร้อมกับความโกรธเกรี้ยว,จงซานที่จ้องมองคนที่ทำให้เขาสูญเสียอำนาจต้าเต๋าที่สมบูรณ์แบบไป,คนที่ทำลายโอกาสของเขาไป,สายตาที่โกรธเกรี้ยว,จ้องเขม็งไปยังบรรพชนชราเสวี๋ยเหม่ย.
เพราะว่าเขา,ทำให้ต้าเต๋าเขาขาดความสมบูรณ์อยู่เล็กน้อย.
"จงซาน!"แม้นว่าหัวใจเต๋าของบรรพชนชราเสวี๋ยเหม่ยจะสั่นไหว,ทว่าเขาก็ยังคงเต็มไปด้วยความเกลียดชังจดจ้องมองจงซานด้วยความดุร้าย.
"หมาลอบกัด,แส่หาความตาย!"
จงซานที่คำรามลั่น,มือขอวงเขาที่ตวัดไปในความว่างเหล่า,กงเล็บทั้งห้าของมังกรด้านขวาของมังกรที่เคลื่อนออกไปพร้อมๆกัน,พุ่งตรงไปยังบรรพชนชราเสวี๋ยเหม่ย.
"โฮกกก!” "โฮกกก!”
"โฮกกก!”............
เสียงของมังกรที่ดังกึกก้อง,อำนาจแรงกดดันที่มากล้น,ทุกๆที่ที่ตัดผ่าน,ห้วงมิติฉีกเป็นทาง,พุ่งเข้าหาบรรพชนชราเสวี๋ยเหม่ย.
บรรพชนชราเสวี๋ยเหม่ยที่ตวัดมือออกไป,แดนหิมะขนาดใหญ่ที่พวยพุ่งออกไปเช่นกัน,แต่น่าเสียดายที่หิมะที่พุ่งเข้าหามังกรทอง,มันที่ละลายอย่างรวดเร็ว,ไม่สามารถเข้าใกล้ได้เลย,เทียนเต๋าที่เสวี๋ยเหม่ยมี,เทียบไม่ได้กับต้าเต๋าของจงซานแม้แต่น้อย.
"ตูมมม~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
ต้าเต๋ามังกรที่กระแทกเทียนเต๋าของบรรพชนชราเสวี๋ยเหม่ย,เทียนเต๋าของเขาที่สั่นไหวไปมาอย่างรุนแรง,ก่อนที่จะเบิดออกมา,กงเล็บมังกรทองที่บ้าคลั่ง,พุ่งเข้าไปไม่หยุด,เทียนเต๋าของบรรพชนชราเสวี๋ยเหม่ยที่ถูกใช้ออกมาอีกครั้ง,เร่งรีบรวมมันขึ้นป้องกันตัวเอง.
"อาจารย์!"ศิษย์ของเขาที่ร้องโหยหวน.
ขณะที่บรรพชนชราเสวี๋ยเหม่ยที่หันกลับไปมอง,เวลานี้กงเล็บของมังกรทองก็กระแทกไปยังร่างของเขาแล้ว.
"ตูมมมมม!”
"สงเสวี๋ย!"บรรพชนชราเสวี๋ยเหม่ยที่ดวงตาแดงกล่ำคำรามเสียงดัง.
นี่เป็นศิษย์คนสุดท้ายของเขา,เป็นผู้ช่วยเขาและไม่เคยทอดทิ้งไป,แม้แต่คงอยู่ช่วยเขาในช่วงเวลาที่เขาลำบากที่สุด,.......
"จงซาน!"
เทียนเต๋าของบรรพชนชราเสวี๋ยเหม่ยที่สั่นไหว,คำรามออกมาเสียงดัง,ดวงตาที่เต็มไปด้วยความเกลียดชังอย่างที่สุด.
"โฮกกกก ~~~~~~~~~~~!”
ต้าเต๋ามังกรทองของมังกรทองที่คำรามออกมาดังกึกก้อง,ดวงตาของมังกรที่จับจ้องมองด้วยความดุร้าย,เต็มไปด้วยความโกรธของจงซาน.
ต้าเต๋ามังกรทองที่คำรามได้อย่างงั้นรึ?
เหล่าเซียนบรรพชนที่อยู่รอบๆเวลานี้,ไม่มีใครกล้าก้าวเข้ามา,สายตาของเขาที่จ้องมองด้วยความไม่อยากเชื่อ,เพราว่าต้าเต๋าของจงซานนั้น,ทรงพลังจนน่าตื่นตะลึง.
"วูซซซ!"
จงซานที่นำดาบอมตะออกมา,ดวงตาของเขาที่เต็มไปด้วยจิตสังหารที่รุนแรง.
"เซิ่งหวังจง,โปรดเมตตา~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
ในเวลานั้น,เสียงของใครบางคนที่ดังก้องไปทั่วสวรรค์และปฐพี,เสียงที่ดูยิ่งใหญ่,ลากผ่านอากาศที่วางเปล่า,ทำให้ห้วงมิติสั่นไหวแฝงด้วยความเป็นปฏิปักษ์,เป็นเสียงของจวงจื่อนั่นเอง.
Chapter 1250 Zhong Shan Great Dao, Rules
Under The Heavens!
钟山大道,君临天下!
ต้าเต๋าจงซาน,ราชันย์แห่งกฏ!
จงซานในเวลานี้,ได้ทะลวงเขตแดนเต๋าของจวงจื่อออกมา.
เพราะเขตแดนเต๋าของจวงจื่อยังไม่เป็นที่พบใจของเขา,ความต้องการของจงซาน,ทำให้เขาได้ก้าวออกมาจากขอบเขตดังกล่าว.
จงซานที่ทะลวงเขตแดนเต๋าของจวงจื่อ,ได้เข้าสู่เขตแดนเต๋าของตัวเอง,เขาที่เป็นคนก่อสร้างเต๋าของตัวเอง,ก้าวสู่สวรรค์ของตัวเอง,คงอยู่ด้วยจิตสำนึกของตัวเอง.
เมื่อมีเขตแดนเต๋าของตัวเอง,จงซานก็ค่อยๆสร้างต้าเต๋าของตัวเองช้าๆ.
94%, 95%.
ความสมบูรณ์ที่เพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ,จงซานที่สัมผัสได้ถึงมังกรคำรามที่ดังกึกก้องอยู่ภายในจิตสำนึกทะลวงออกมา,เสียงมังกรที่ไม่ใช่เสียงของมังกรทั่วไป,ทว่ามันเป็นเสียงของฟ้าดินที่กำลังดังกึกก้อง,พลังที่ไร้เทียมทานกำลังระเบิดออกมา.
อำนาจมังกรที่สูงส่ง,กำลังจะออกมาจากด้านใน,ทำให้จงซานรู้สึกยินดีอย่างที่สุด,ความตื่นเต้นดีใจ,ที่จะทำให้เขาสามารถกวาดตามองโลกหล้า,พร้อมกับคำรามออกมาดังกึกก้อง.
จากภายใน,จงซานรับรู้ว่าจิตสำนึกของเขาเวลานี้กำลังยกระดับต้าเต๋าของตัวเอง,ทำให้มันสามารถระเบิดพวยพุ่งออกมา.
ราชาแห่งโลกหล้า,พลังแห่งกฏที่ควบคุมแผ่นดิน! ภายในใจที่สัมผัสได้ถึงลมหายใจของพลังแห่งกฏแห่งโลกหล้าได้.
96% th, 97%, 98%! ใกล้เข้ามาแล้ว,ดวงวิญญาณของจงซานที่คำรามลั่น,พร้อมกับเคลื่อนย้ายอำนาจต้าเต๋าเพื่อให้สมบูรณ์.
"โฮกกกก
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
ฟิ้ว,ฟิ้ว!
"วูซซซซ ~~~~~~~~~~~!”
ทว่าในเวลานั้น,แทบจะในทันที,เขาได้ยินเสียงคลื่นกระแทกที่รุนแรงโจมตีมายังจิตสำนึกของจงซาน,เหมือนกับว่าใครบางคนกำลังฝันที่ยอดเยี่ยมอยู่,กลับมีใครบางคนส่งเสียงดังปลุกเขาขึ้นมาในทันที.
คลื่นดังกล่าวนี้ทำให้เขารู้สึกไม่ดี,ทว่าจงซานก็ไม่สามารถที่จะต้านการปลุกนี้ได้.
"ตูมมมม!"
เขตแดนเต๋าของจงซานที่แตกสลาย,ต้าเต๋าจงซานที่มาถึง
99% หายไปในทันที.
จงซานที่ยื่นมือออกไปราวกับจะคว้า,แต่ไม่สามารถคว้าได้,เขาที่ถูกใครบางคนปลุกขึ้นมาในทันที,หลุดออกจากดินแดนจิตใจ,เป็นไปไม่ได้ที่จะเรียกคืน,เขาที่ต้องตื่นขึ้นมาอย่างไม่อาจต้าน.
ทุกอย่างสลายหายไปหมด.
ภายในใจของจงซานที่บังกาจความโกรธเกรี้ยวอย่างที่สุด,คลื่นเสียงนี้,ได้โบกพัดให้บัวหงหลวนเทียนที่เป็นสีแดงบนหน้าผากของเขา.
ทำให้บัวหงหลวนสีแดงกลายเป็นสีน้ำเงิน,นิมิตร้าย,สีน้ำเงินที่ลามไปถึงก้านดอก,เป็นนิมิตร้ายที่รุนแรง.
ใครกัน? ใครมันกล้าที่จะรบกวนเขาในเวลานี้?
ความรู้สึกที่รุนแรงระเบิดออกมา,ความโกรธเกรี้ยวที่ลามขึ้นมาจนถึงใบหน้าของจงซาน.
"โฮกกกกกก
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
เสียงคำรามที่ดังกึกก้องไปทั่วสวรรค์และปฐพี,เสียงคำรามยาว,ที่เต็มไปด้วยความโกรธ,จนเกิดเป็นคลื่นอากาศที่รุนแรง,หุบเขาคุนเผิงที่ระเบิดออกมาเป็นเสียงๆ.
เสียงคำรามด้วยความโกรธของจงซาน,เป็นความโกรธที่เกินจะพรรณนา.
ภายใต้เสียงคำรามกึกก้องรุนแรง,ทำให้การเทศนาเต๋าของจวงจื่อหยุดในทันที.
ผู้ฝึกตนทุกคนถูกปลุกให้ตื่นขึ้นมาจากเขตแดนเต๋าของจวงจื่อ,ไม่ใช่แค่เสียงคำราม,หากแต่เป็นคลื่นที่ระเบิดออกไปทั่วทุกสารทิศ,ตำหนักของจงซานที่ระเบิด,ผีเสื้อทั้งหมดตกตายไปในครั้งเดียว.
คลื่นอากาศที่โบกพัดออกไปรอบๆ,แม้แต่ห้วงมิติยังสั่นไหวเป็นระลอก.
เสียงคำรามของจงซาน,ทำให้เหล่าเสนาธิการทั้งหมดตื่นขึ้นมาในทันที.
พริบตานั้น,เหล่าเซียนบรรพชนที่รู้สึกไม่ดีเป็นอย่างมาก.
จวงจื่อที่หันหน้าออกไป,แววตาที่เผยท่าทางประหลาดใจ,เหล่าผู้ฝึกตนที่อยู่รอบๆที่ขมวดคิ้วไปมา,ใครกัน,ถึงกับกล้าสร้างความวุ่นวายในวิหารจวงจื่อ?
"ไม่ได้การ,มันพบแล้ว,เปิดค่ายกลเร็วเข้า!"บรรพชนชราเสวี๋ยเหม่ยที่เต็มไปด้วยความกระวนกระวายใจ.
บรรพชนชราเสวี๋ยเหม่ยที่ไม่คิดเลยว่าค่ายกลของเขาที่เพิ่งเริ่ม,กับพบแล้วอย่างงั้นรึ?
ด้วยค่ายกลช่วงชิงชะตา,ถึงแม้นว่าจะเป็นค่ายกลสังหาร,ก็เป็นไปไม่ได้ที่จะค้นพบง่ายๆ,จงซานตอบรับรู้แล้วอย่างงั้นรึ?
ทำไมเป็นเช่นนี้?
"โฮกกกกก
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
ทันใดนั้นจงซานที่คำรามออกมาเป็นเสียงมังกร,นอกจากนี้ยังเป็นเสียงมังกรที่เต็มไปด้วยความโกรธเกรี้ยว,เสียงมังกรคำราม,รอบๆจงซาน,ปรากฏเทียนเต๋าที่ลาดเอียงขึ้นมาในทันที.
ไม่,นี่ไม่ควรจะเรียกว่าเทียนเต๋า,มันเป็นเส้นสีทอง,เป็นเส้นที่พาดผ่านผ้าดิน,สามารถมองเห็นหางของมันที่ทะลวงมาจากบนอวกาศ,และยังมีคู่ของกงเล็บที่ทะลวงลงไปในผืนปฐพี,ร่างของมันเป็นมังกรทอง,ภาพของมังกรใหญ่ยักษ์ปรากฏขึ้น,ปากของมันที่ใหญ่โตกำลังกวาดตามองลงมายังด้านล่าง.
จงซานในเวลานี้,ยืนอยู่บนหัวของมังกร.
เทียนเต๋า?
ไม่,นี่คือต้าเต๋า,ต้าเต๋าของจงซาน,เต่าเต๋าที่มีรูปร่างเป็นมังกร.
นี่คือต้าเต๋าที่ลาดลงมา?
ต้าเต๋า,ที่ทำให้ห้วงอากาศสั่นไหว,กลิ่นอายที่ทำให้เหล่าเสนาธิการทุกคนต้องคุกเข่าลง,เหล่าผู้ฝึกตนทั่วสารทิศสัมผัสได้ถึงอำนาจสวรรค์กดลงมา,จนไม่สามารถเงยหน้าขึ้นมาได้,ราวกับว่ามีปราชญ์เทพมาเยือน,ความหวาดกลัวน่าเกรงขามที่ปรากฏแผ่ออกไปรอบๆ.
"วูซซซซ!"
"วูซซซซ!"
"วูซซซซ!"
........................
............
......
แทบจะในทันที,รอบๆวิหารจวงจื่อ,เทียนเต๋าที่ตั้งตระหง่านขึ้นมาอีกหลายเส้น,กระจายอยู่รอบๆพื้นที่.
ดูเหมือนว่าเทียนเต๋ารอบๆเวลานี้กำลังสั่นไหว,ทำให้พื้นห้วงมิติกำลังสั่นไปด้วย,ห้วงอากาศที่สั่นอย่างรุนแรงนั้น,ส่งผลให้เทียนเต๋ากว่าสามเส้นปรากฏขึ้นตามมา.
เหล่าเสนาธิการของต้าเจิ้งแม้แต่เซียนบรรพชนคนอื่นๆรอบๆวิหารจวงจื่อที่ปลดปล่อยเทียนเต๋าออกมาเองเพื่อป้องกันกลิ่นอายที่รุนแรง.
จินเผิงและคนอื่นที่คุกเข่าลงด้วยความเคารพ,แววตาของเขาที่สั่นไหวด้วยความหวาดกลัว,เพราะว่าตัวเองในเวลานี้,เทียนเต๋าถูกปล่อยออกมาด้วยตัวมันเอง,และเทียนเต๋าของเขากำลังสั่นไหวอย่างรุนแรง,เป็นเพราะต้าเต๋าของเซิ่งหวังที่กำลังบีบบังคับกดดันเทียนเต๋าของเขาอยู่อย่างงั้นรึ?
ที่ด้านล่างภูเขาคุนเผิง,บรรพชนชราเสวี๋ยเหม่ยที่เพิ่งจะกระตุ้นค่ายกล,ทันใดนั้นเทียนเต๋าของตัวเขาที่ถูกใช้งานทันทีเช่นกัน.
เทียนเต๋าของเขา? ถูกเปิดใช้งานเอง?
บรรพชนชราเสวี๋ยเหม่ยที่พบว่าเทียนเต๋าของเขาที่ตอบสนองไปเอง,เทียนเต่าที่ถูกปล่อยออกมาปกป้องตัวเอง,ในเวลานี้เทียนเต่าของบรรพชนชราเสวี๋ยเหม่ยที่กำลังสั่นไหวอย่างรุนแรง.
ถึงแม้นว่าเขาจะไม่สามารถควบคุมมันได้อย่างสมบูรณ์,แต่มันกลับสั่นไหวเองอย่างงั้นรึ?
เรื่องนี้,ราวกับว่ามันกำลังหวาดกลัวต้าเต๋าของจงซาน.
เหล่าเซียนบรรพชนทั่วไปการจะใช้เทียนเต๋าได้นั้น,จำเป็นต้องมี,หัวใจเต๋า,แม้นว่าจะไม่สามารถสร้างต้าเต๋าเป็นของตัวเอง,ทว่าก็ต้องรับรู้คุณสมบัติของมันให้ได้ก่อน,ยกตัวอย่างเช่นเซียนบรรพชนที่เชี่ยวชาญเปลวเพลิง,ก็จำเป็นต้องรวบรวมแก่นเพลิงฟ้าดิน,สัมผัสถึงเทียนเต๋าเปลวเพลิงให้ได้ก่อน,เพราะหัวใจเต๋านั้นแตกต่างกันไปหลากหลาย,มีลักษณะที่แตกต่างกันขึ้นอยู่กับธรรมชาติของคนๆนั้น.
เทียนเต๋าสั่นไหว?
ถ้าจะให้กล่าวล่ะก็,หัวใจเต๋าของพวกเขากำลังสั่นอยู่.
หรืออาจจะกล่าวได้ว่าพลังแห่งกฏในโลกหล้ากำลังยอมจำนนต่อจงซาน?
"ตูมมมมมมมมมม!"ค่ายกลช่วงชิงชะตาของบรรพชนชราเสวี๋ยเหม่ยที่เตรียมไว้,ระเบิดออกเป็นเสี่ยงๆ.
หัวใจเต๋าของบรรพชนชราเสวี๋ยเหม่ยสั่นไหว,ทำให้จิตใจของเขาไม่มั่นคง.
"เป็นไปไม่ได้,คาดไม่ถึงว่าต้าเต๋าของเจ้าจะแข็งแกร่งขนาดนี้,ต้าเต๋าของเจ้าทรงพลังเช่นนี้ได้อย่างไร?
ทำไม! ทำไมกัน!"บรรพชนชราเสวี๋ยเหม่ยที่คำรามออกมาเสียงดัง.
บนหัวมังกรขนาดหมื่นจั้งที่จ้องมองบรรพชนชราเสวี๋ยเหม่ยด้วยความเย็นชา,เป็นเขา,เพราะว่าเข้า?
ราชันย์แห่งกฏโลกหล้าจึงยังไม่สมบูรณ์.
ต้าเต๋าของจงซาน,แรงกดดันพลังแห่งการต่อสู้ที่โถมทับกดลงมายังวิหารจวงจื่อ.
วิหารจวงจื่อไม่ได้บังเกิดความโกลาหล,เพราะว่าราชันย์แห่งกฏของจงซาน,ไม่มีผลต่อเหล่าเซียนโบราณ,มีเพียงเหล่าเซียนบรรพชนเวลานี้กำลังจดจ้องมองไปยังภูเขาคุนเผิงด้วยความหวาดหวั่น.
ต้าเต๋า? นี่คือต้าเต๋ารึ?
คาดไม่ถึงเลยว่าจะทำให้เทียนเต๋าข้าสั่นไหว?
ไม่ใช่ว่าหัวใจเต๋าไม่มั่นคงอย่างงั้นรึ?
"จงซาน!"ใครบางคนที่อุทานออกมาด้วยน้ำเสียงไม่อยากเชื่อ.
ต้าเต๋า,ทั้งที่ไม่ใช่ปราชญ์เทพ,แต่กลับมีแรงกดดันที่ไม่ได้ด้อยกว่าต้าเต๋าปราชญ์เทพ,ราวกับว่าแฝงไปด้วยอำนาจสวรรค์.
เหล่าหมู่มวลเมฆบนท้องฟ้ากำลังบิดม้วนถูกกวาดออกไปด้วยแรงกดดัน.
จวงจื่อบนยอดเขา,ที่ยืนขึ้นในทันที,แววตาที่เผยท่าทางจริงจัง.
ทว่าในเวลานี้,เหล่าเสนาธิการทุกคนพบแล้วว่าก่อนหน้านี้เป็นบรรพชนชราเสวี๋ยเหม่ยที่ลอบโจมตีพวกเขา,แววตาของทุกคนที่จ้องมองด้วยความโกรธไปยังบรรพชนชราและศิษย์ของเขา.
กลุ่มคนของจงซานที่จ้องมองเป็นสายตาเดียวกัน,ทำให้เซียนบรรพชนทุกคนต่างก็จ้องมองไปยังบรรพชนชราเสวี๋ยเหม่ยและลูกศิษย์.
ทุกคนที่เห็นคนทั้งสองถือธวัชค่ายกล,ช่วงชิงชะตา,ที่แตกสลายเป็นเสี่ยงๆ,ในเวลานั้นทุกคนก็เข้าใจได้ในทันที,เป็นบรรพชนชราเสวี๋ยเหม่ยที่ลอบโจมตีอีกฝ่าย!
"เสวี๋ยเหม่ย!"จงซานที่คำรามออกมาด้วยความโกรธ.
ราชันย์แห่งกฏที่ระเบิดแรงกดดัน,พร้อมกับความโกรธเกรี้ยว,จงซานที่จ้องมองคนที่ทำให้เขาสูญเสียอำนาจต้าเต๋าที่สมบูรณ์แบบไป,คนที่ทำลายโอกาสของเขาไป,สายตาที่โกรธเกรี้ยว,จ้องเขม็งไปยังบรรพชนชราเสวี๋ยเหม่ย.
เพราะว่าเขา,ทำให้ต้าเต๋าเขาขาดความสมบูรณ์อยู่เล็กน้อย.
"จงซาน!"แม้นว่าหัวใจเต๋าของบรรพชนชราเสวี๋ยเหม่ยจะสั่นไหว,ทว่าเขาก็ยังคงเต็มไปด้วยความเกลียดชังจดจ้องมองจงซานด้วยความดุร้าย.
"หมาลอบกัด,แส่หาความตาย!"
จงซานที่คำรามลั่น,มือขอวงเขาที่ตวัดไปในความว่างเหล่า,กงเล็บทั้งห้าของมังกรด้านขวาของมังกรที่เคลื่อนออกไปพร้อมๆกัน,พุ่งตรงไปยังบรรพชนชราเสวี๋ยเหม่ย.
"โฮกกก!” "โฮกกก!”
"โฮกกก!”............
เสียงของมังกรที่ดังกึกก้อง,อำนาจแรงกดดันที่มากล้น,ทุกๆที่ที่ตัดผ่าน,ห้วงมิติฉีกเป็นทาง,พุ่งเข้าหาบรรพชนชราเสวี๋ยเหม่ย.
บรรพชนชราเสวี๋ยเหม่ยที่ตวัดมือออกไป,แดนหิมะขนาดใหญ่ที่พวยพุ่งออกไปเช่นกัน,แต่น่าเสียดายที่หิมะที่พุ่งเข้าหามังกรทอง,มันที่ละลายอย่างรวดเร็ว,ไม่สามารถเข้าใกล้ได้เลย,เทียนเต๋าที่เสวี๋ยเหม่ยมี,เทียบไม่ได้กับต้าเต๋าของจงซานแม้แต่น้อย.
"ตูมมม~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
ต้าเต๋ามังกรที่กระแทกเทียนเต๋าของบรรพชนชราเสวี๋ยเหม่ย,เทียนเต๋าของเขาที่สั่นไหวไปมาอย่างรุนแรง,ก่อนที่จะเบิดออกมา,กงเล็บมังกรทองที่บ้าคลั่ง,พุ่งเข้าไปไม่หยุด,เทียนเต๋าของบรรพชนชราเสวี๋ยเหม่ยที่ถูกใช้ออกมาอีกครั้ง,เร่งรีบรวมมันขึ้นป้องกันตัวเอง.
"อาจารย์!"ศิษย์ของเขาที่ร้องโหยหวน.
ขณะที่บรรพชนชราเสวี๋ยเหม่ยที่หันกลับไปมอง,เวลานี้กงเล็บของมังกรทองก็กระแทกไปยังร่างของเขาแล้ว.
"ตูมมมมม!”
"สงเสวี๋ย!"บรรพชนชราเสวี๋ยเหม่ยที่ดวงตาแดงกล่ำคำรามเสียงดัง.
นี่เป็นศิษย์คนสุดท้ายของเขา,เป็นผู้ช่วยเขาและไม่เคยทอดทิ้งไป,แม้แต่คงอยู่ช่วยเขาในช่วงเวลาที่เขาลำบากที่สุด,.......
"จงซาน!"
เทียนเต๋าของบรรพชนชราเสวี๋ยเหม่ยที่สั่นไหว,คำรามออกมาเสียงดัง,ดวงตาที่เต็มไปด้วยความเกลียดชังอย่างที่สุด.
"โฮกกกก ~~~~~~~~~~~!”
ต้าเต๋ามังกรทองของมังกรทองที่คำรามออกมาดังกึกก้อง,ดวงตาของมังกรที่จับจ้องมองด้วยความดุร้าย,เต็มไปด้วยความโกรธของจงซาน.
ต้าเต๋ามังกรทองที่คำรามได้อย่างงั้นรึ?
เหล่าเซียนบรรพชนที่อยู่รอบๆเวลานี้,ไม่มีใครกล้าก้าวเข้ามา,สายตาของเขาที่จ้องมองด้วยความไม่อยากเชื่อ,เพราว่าต้าเต๋าของจงซานนั้น,ทรงพลังจนน่าตื่นตะลึง.
"วูซซซ!"
จงซานที่นำดาบอมตะออกมา,ดวงตาของเขาที่เต็มไปด้วยจิตสังหารที่รุนแรง.
"เซิ่งหวังจง,โปรดเมตตา~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
ในเวลานั้น,เสียงของใครบางคนที่ดังก้องไปทั่วสวรรค์และปฐพี,เสียงที่ดูยิ่งใหญ่,ลากผ่านอากาศที่วางเปล่า,ทำให้ห้วงมิติสั่นไหวแฝงด้วยความเป็นปฏิปักษ์,เป็นเสียงของจวงจื่อนั่นเอง.
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
ปัจจุบันแปลจบแล้ว 1672 ตอน สนใจติดต่อเข้ากลุ่มลับได้ครับ
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ แปลจบแล้ว.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น