Immortality Chapter 1244 Aggrieved Crystal Clan elder
Chapter 1244 Aggrieved Crystal Clan elder
憋屈的晶族长老
ความทรมานใจของอาวุโสเผ่าจิง.
"ข้ายอมรับเข้าร่วมศาลเทวะต้าเจิ้ง!"จื่อหยางจิงหงที่กล่าวเห็นด้วยในทันที.
"เห็นด้วย?"จื่อหยางซิวลี่ที่หันขวับอย่างแรง.
ไม่เพียงแค่จื่อหยางซิวลี่เท่านั้น,อาวุโสคนอื่นๆต่างก็เผยความประหลาดใจออกมาในทันที.
"อาวุโสจิงหง,นอกจากอาวุโสรุ่นก่อนที่จุติกลับมา,ท่านคือคนที่มีอาวุโสที่สุดในตระกูล,ไม่ใช่ว่าท่านควรจะแสดงท่าทางเป็นกลางหรอกรึ?
ทำไม!"จื่อหยางซิวลี่เอ่ยปากออกมา.
จื่อหยางซิวลี่ที่เต็มไปด้วยความฉุนเฉียว,การที่ตระกูลอยู่ในมือของเธอ,เธอที่คิดที่จะนำพาตระกูลเดินหน้า,ช่างหน้าสงสาร,สวรรค์นั้นกลับไม่เป็นใจ,ยุคแห่งความวุ่นวายได้ถือกำเนิด,ความโกลาหลที่ดูเหมือนว่าจะเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ,ทำได้แค่ถอยหนีหลบภัยเพื่อรักษาตระกูลจื่อหยาง,หลายปีมานี้,ตระกูลเองก็ถดถอยมาตลอด,พวกเขาต่างก็ต้องการให้จื่อหยางจิงหงกลับมา,เพื่อจัดการสถานการณ์ให้ดีขึ้น,ช่วยพวกเขาอีกแล้ว,ทว่าทำไมเขา.....
............?
สายตาของทุกคนที่จับจ้องมองไปยังจื่อหยางจิงหง,แน่นอนว่าในตลอด,จื่อหยางจิงหงมีสถานะที่สูงเป็นอย่างมาก.
"อารมณ์ของทุกท่าน,ข้าเข้าใจดีว่าการตัดสินใจนี้มันค่อนข้างยาก,ทว่า,หากจะถามถึงเหตุผลนั้น,ทุกทุกท่านควรจะดูภาพเกี่ยวกับเรื่องที่เกิดขึ้นระหว่างที่ข้าตะเวนทวีปภาคตะวันออก!"จื่อหยางจิงหงที่ส่ายหน้าไปมา.
จื่อนั้น,จื่อหยางจิงหงที่สะบัดมือ,ก่อนที่จะปรากฏภาพขึ้นในทันที.
"ตลอดการเดินทางในทวีปตะวันออก,ข้าได้ใช้หยกบันทึก,เพื่อบันทึกภาพเหล่านี้,ข้าต้องการให้พวกเจ้าได้เห็น!"จื่อหยางจิงหงที่ทำการฉายภาพ.
จากนั้น,ก้ปรากฏภาพเหล่าคนที่เดินทางไปยังทวีปตะวันออกในครั้งนี้.
ต้าเจิ้ง,เป็นราชวงศ์วาสนาต้าเจิ้งอย่างงั้นรึ?
ขณะเดินทางมาถึงทวีปตะวันออก,สถานที่แรกคือดินแดนทวีปซือหนิวเหอ,วิหารใต้เหล่ยหยิน,การขับไล่ม่อจื่อและเซียนบรรพชนอีกหลายคน.
เหตุการณ์ที่สอง,ทวีปหนานจ้านปู่,ค่ายกลสุสาน,ทุกคนในทวีปถูกสังหารไปทั้งหมด,พวกเขาได้สร้างวิหารเทียมหงจวินขึ้น,ไท่อี้,ราชันย์จวินสังหารปราชญ์เทพ.
เหตุการณ์ที่สาม,ป้อมปรากฏหยวนซือ,จับตัวเจิ้นหยวนจื่อ,และต่อสู้กับปราชญ์เทพหยวนซือ.
เหตุการณ์ที่สี่,ทวีปตงเซิ่งเฉิน,อาณาจักรลับมังกรบรรพชน,สังการหยวนซือเทียนจุ้น,ล้อมอสูรระเบิด,ต่อสู้กับหงจวิน.
เหตุการณ์ที่ห้า,กลับจากทวีปตะวันออก,ต่อสู้กับหมี่เทียน,และต่อรองกับเฉิงโห่วและม่อจื่อ.
ภาพที่บันทึกแม้ว่าจะไม่ยาว,ทว่าก็สามารถอธิบายเรื่องราวทั้งหมดได้.
แม้นว่าทุกคนจะรู้ว่าต้าเจิ้งนั้นทรงพลัง,แต่ไม่คิดว่าจะเกินจริงถึงเพียงนี้,พวกเขารับรู้ว่าต้าเจิ้งเป็นศัตรูกับผู้คนมากมาย,แต่ก็ไม่รู้รายระเอียดเบื้องลึก.
หมี่เทียน,เทียนโจวื่อ,ม่อจื่อ,เฉิงโห่ว,สี่คือต่างก็ไล่ไปอย่างงั้นรึ?
และพวกเขายังสังหารหยวนซือเทียนจุ้นด้วย,ต่อสู้กังหงจวิน,และไม่ได้นับกับหยิงเห่าที่เป็นศัตรูกันก่อนหน้า.
ในเวลานี้,ทุกคนที่กลายเป็นเงียบงัน.
ปราชญ์เทพทั่วหล้า,ในภพหยางห้าคนต่างก็มีเรื่องกับจงซานอย่างงั้นรึ?นี่ยังไม่นับรวมหงจวิน.
แน่นอน,ว่านี้หมายถึงต้าเจิ้งนั้นแข็งแกร่งเป็นอย่างมาก,กลุ่มปราชญ์เทพที่โกรธเกรี้ยว,หากแต่ต้าเจิ้งก็ยังอยู่รอดปลอดภัย,ไม่ต้องบอกเลยว่าต้าเจิ้งนั้นทรงพลังแข็งแกร่งขนาดใหน?
ต้าเจิ้งมีศพปราชญ์เทพตระกูลจาง,เซียนบรรพชนมากมาย,เซียนโบราณนับไม่ถ้วน,และต้าเซียนมหาศาล.
บางคนที่สูดหายใจที่เย็นเยือบเข้าไป,ความแข็งแกร่งของต้าเจิ้งนั้นไม่ธรรมดาเลยจริงๆ.
หลายๆคนที่ได้แต่เงียบ.
ส่วนจงเสวียน,ดวงตาที่ส่ายไปมา,เผยท่าทางตื่นเต้นเมื่อมืองภาพที่เกิดขึ้น,ภาพที่บิดาของเขานำกลุ่มคนเหล่านี้.
"อาวุโสจิงหง,นี่เป็นเรื่องจริงอย่างงั้นรึ?"จื่อหยางซิวลี่ที่ไม่อยากเชื่อแม้แต่น้อย.
ต้องไม่ลืมว่า,ภาพที่เกิดขึ้นนี้ได้ส่งผลกระทบต่อพวกเขาอย่างแรง,ก่อนที่จะจ้องมองไปยังจื่อหยางจิงหง.
"บางที,นี่คงเป็นเพียงปลายยอดของภูเขาน้ำแข็ง,ของศาลเทวะต้าเจิ้ง!"จื่อหยางจิงหงที่กล่าวออกมาอย่างจริงจัง.
"ยอดภูเขาน้ำแข็ง?
จะเป็นไปได้อย่างไร?"จื่อหยางซิวลี่เอ่ย.
"ใช่,อาวุโสใหญ่,ท่านเดาผิดหรือไม่?
ต้าเจิ้งเพิ่งก่อตั้งมาไม่นานอี้เอง? พวกเขาปรากฏขึ้นมาจากโลกใบเล็ก,เมื่อ1500-1600
ปีเท่านั้น."อาวุโสอีกคนที่เผยท่าทางประหลาดใจ.
ส่วนจงเสวียนที่อยู่ใกล้ๆ,เผยรอยยิ้มเล็กน้อย,เขาที่เผยยิ้มแทนบิดาของตัวเอง,ด้วยคำพูดของจื่อยหางจิงหง,จงซานสามารถบอกได้,แม้ว่าจะผ่านมาพันปีกว่าๆ,ทว่าจงซานรับรู้พลังและความแข็งแกร่งของบิดาตัวเองได้ดี.
"มีสิ่งใดที่เป็นไปไม่ได้,อย่างน้อย,ต้าเจิ้งก็คือหนึ่งกลุ่มอิทธิพลใหญ่ในภพหยินอย่างแน่นอน!"จื่อหยางจิงหงที่กล่าวออกมาตามตรง.
จื่อหยางจิงหงที่ไม่รู้อะไรกับจงซาน,ทว่ารับรู้ว่าเขาเองก็มีสถานะที่สูงอย่างแน่นอน.
"ภพหยิน?"ทุกคนที่กลายเป็นเงียบอีกครั้ง.
ก่อนหน้านี้นานแล้ว,ผู้ฝึกตนช่วงชิงชะตาต่างก็คาดเดา,เกี่ยวกับกลุ่มอิทธิพลในภพหยิน,ไม่คิดเลยว่าเผ่าโครงกระดูกภพหยินระดับเซียนบรรพชนต่างก็เป็นข้าราชบริพารต้าเจิ้ง.
"เซียนเซิงเสวียน!"จื่อหยางจิงหงที่หันหน้าไปมองจงเสวียน.
"อาวุโสจิงหง!"จงเสวียนพยักหน้ารับ.
"ท่านสามารถรับประกันว่าตระกูลจื่อหยางจะได้รับการปฏิบัติอย่างดีในต้าเจิ้งรึ?
อย่างน้อยผู้ฝึกตนช่วงชิงชะตาทั้งหมด,พวกเราควรจะได้รับการดูแลอย่างดี."จื่อหยางจิงหงที่กล่าวออกมาอย่างจริงจัง.
"อาจารย์ของข้า,จื่อหยางกุย,แน่นอนว่าข้าก็เป็นเสมือนคนของตระกูลจื่อหยาง,นอกจากนี้,อีกหน่อยบางที,พวกเราอาจจะเป็นตระกูลเดียวกันทั้งหมดก็ได้!"จงเสวียนที่หันหน้าไปมองจื่อหยางซิวลี่.
"ใคร,ใครจะเป็นตระกูลเดียวกับเจ้า!"จื่อหยางซิวลี่เผยออกมาด้วยความโกรธ.
ทว่าในเวลานี้,เหล่าอาวุโสไม่มีใครว่ากล่าวต่อจงเสวียน,ราวกับว่ายินยอมกับความคิดนี้เช่นกัน.
"ข้ายอมรับ!"
"ข้าเองก็ยอมรับ!"
..................
............
......
เหล่าอาวุโสที่ไม่ลงเสียงก่อนหน้าก็ลงคะแนน,จื่อหยางซิวลี่ที่ดวงตาแทบถลนออกมา,ใบหน้าที่จ้องมองจงเสวียนด้วยความโกรธ,สายตาขวาง,ที่จ้องมองจงซานที่เล่นลิ้นเล่นตากับนาง.
--------------------------------------------------------------
สวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว,ภายในตำหนักซ่างเฉิง.
จงซานที่นั่งอยู่บนบัลลังก์มังกร,เหล่าเสนาธิการที่เข้าแถวประจำสองฝั่ง.
ที่ใจกลางห้องโถงนั้น,ร่าง 18
ร่างถูกมัดเอาไว้ด้วยเชือกเซียน.
คนเหล่านี้ดูแปลกประหลาด,แทบมองไม่เห็นรูปร่าง,ร่างกายของพวกเขาทั้งหมดที่โปร่างแสง,เหมือนกับคริสตัล.
17 ร่างเป็นคริสตัลสีเขียว,มีคนหนึ่งที่มีร่างเป็นสีเหลืองทอง(บุษราคัม)
ใบหน้าของพวกเขาที่เวลานี้เงยหน้าขึ้นมองจงซานที่อยู่ในตำแหน่งสูงสุด.
"เผ่าจิง? มีร่างทองแดง 17
ร่างและร่างทองหนึ่งร่างอย่างงั้นรึ?
เผ่าจิงมีแผนการที่จะทำอะไร,คิดที่จะสร้างความวุ่นวายขึ้นในโลกหล้าอย่างงั้นรึ?"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม.
"ชิ!"เผ่าจิงที่แค่นเสียง,ไม่สนใจ.
"ลบหลู่ต้าเจิ้งของพวกเรา,ก่ออาชญากรรมในเมืองหลวง,คิดว่าต้าเจิ้งเป็นตัวอะไร,ยังไม่สารภาพอีก!"อี้เหยี่ยนที่กล่าวออกมาเสียงดัง.
"อย่าฆ่าก็ฆ่า,ข้าและคนอื่นๆถึงตายก็ไม่ทรยศเผ่าจิง,หลังจากพวกเราตาย,เผ่าจิงต้องล้างแค้นแทนข้าแน่นอน,ทำลายต้าเจิ้งของเจ้าจนสิ้น!"เผ่าจิงคนหนึ่งที่คำรามเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงเย็นชา.
"ในเมื่อเป็นเช่นนี้,ถึงเอ่ยอะไรไปก็ไร้ประโยชน์,ข้าจะช่วยเจ้าเอง!"จงซานที่กล่าวออกมาเบาๆ.
ช่วย?
เผ่าจิงคนแรกที่ดวงตาเบิกกว้าง,แม้นว่าเผ่าจิงจะออกมาภายนอกน้อย,หากแต่ทุกคนก็รู้ดี,หากมีใครล่วงเกินเผ่าจิง,เผ่าทั้งเผ่าจะไล่ล่าพวกเขาอย่างแน่นอน.
ไม่ใช่ว่าคนเหล่านี้ไม่รู้อย่างงั้นรึ?
นี่เขาต้องการสังหารข้าจริงๆรึ?
"เซิ่งหวังขอเวลาสักครู่!"อี้เหยี่ยนที่เอ่ยปากออกมาในทันที.
"หืม?"จงซานที่จ้องมองไปยังอี้เหยี่ยน.
"คนเหล่านี้,แม้นว่าจะลอบโจมตีต้าเจิ้ง,ทว่าก็ยังไม่ได้สร้างความเสียหายต่อต้าเจิ้ง,โทษนี้ก็ยังไม่ถึงตาย,นอกจากนี้พวกเขายังเป็นคนเผ่าจิง,เผ่าจิงเป็นหนึ่งในกลุ่มอิทธิพลใหญ่ที่ขั้วโลกเหนือ,ต้าเจิ้งของพวกเราไม่จำเป็นที่ต้องหายุแหย่หางเรื่องพวกเขา!"อี้เหยี่ยนกล่าว.
กับคำพูดของอี้เหยี่ยน,ทำให้คนเผ่าจิงเผ่นคลายขึ้น,แม้นว่าจะไม่ได้หวาดกลัวความตาย,ทว่าก็ไม่หวังที่จะตายอย่างไรค่า.
"แดนขั้วโลกเหนือนั้นอยู่ห่างจากต้าเจิ้งมา,ข้าไม่จำเป็นต้องสนใจพวกเขา,อีกอย่างพวกเขาลอบโจมตีต้าเจิ้ง,บางทีอาจจะเป็นกบฏตระกูลจิงก็ได้."จงซานที่กล่าวตอบอี้เหยี่ยน.
เห็นชัดเจนว่า,ทั้งสองนั้นได้เตรียมละคร บทนี้มาก่อนแล้ว.
"พวกเราไม่ใช่กบฏตระกูลจิง!"เผ่าจิงคนแรกที่กล่าวออกมาด้วยความโกรธ.
"หากไม่ใช่กบฏ,จะเข้ามาต้าเจิ้งได้อย่างไร?
หากว่าเป็นพวกเขาที่รุกเข้าไปในดินแดนของเผ่าจิงในสถานที่ส่วนลึก,พวกเจ้าคิดว่าจะจัดการพวกเราอย่างไร?"จงซานกล่าวหยัน.
"ข้าเป็นอาวุโสใหม่ของเผ่าจิง,พวกเราไม่ใช่กบฏเผ่าจิง!"อาวุโสเผ่าจิงที่ร้องออกมาด้วยน้ำเสียงระวนกระวาย.
"ก่อนหน้านี้,มีคนเผ่าจิงที่พูดเช่นนี้,เขาไม่ใช่กบฏตระกูลจิงรึอย่างไร,นอกจากนี้ยังพูดเหมือนกับเจ้าด้วยซ้ำ,เทียบกับเจ้าแล้ว,เจ้าแสดงได้ห่วยกว่าเขามาก."จงซานที่ส่ายหน้าไปมา.
เหล่าคนของตระกูลจิงทั้งหมด,"
........................!”
"ก่อน? ก่อนหน้านี้,มีกบฏเผ่าจิงด้วยอย่างงั้นรึ?"อาวุโสเผ่าจิงที่เอ่ยออกมาในทันที.
เผ่าจิงอีก 17
คนเองก็เผยท่าทางตื่นเต้นขึ้นมาเช่นกัน.
"หากเผ่าจิงส่งทูตมาสอบถามอย่างเป็นทางการ,ข้าคงจะบอกพวกเจ้า,ทว่าพวกเจ้ามันเป็นกบฏตระกูลจิง,มีคุณสมบัติใดมาถามข้า?"จงซานที่กล่าวออกมาเสียงดัง.
เผ่าจิงทั้งหมดใบหน้าเปลี่ยนสี.
"พวกเราไม่ใช่กบฏตระกูลจิง,ข้าคืออาวุโสเผ่าจิง,นามจิงอู๋."เผ่าจิงคนแรกที่เอ่ยออกมาในทันที.
"จิงอู๋?
ชิ,เป็นถึงอาวุโสเผ่าจิงมีเหรอที่จะลอบเข้ามาในต้าเจิ้ง,นี้ไม่ต่างจากพวกโจร?
ฮึ,ใครจะเชื่อเจ้ากัน?"จงซานกล่าวหยัน.
"ข้าและพวกไม่ใช่กบฏตระกูลจิงจริงๆ,พวกเรากำลังหากบฏตระกูลจิงอยู่."จิงอู๋ที่เอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงกระวนกระวาย.
"แล้วกบฏตระกูลจิงมาทำอะไร?"จงซานที่สอบถามออกไป.
"นี่,มันเป็นความลับตระกูลจิงของข้า,ข้าไม่สามารถพูดได้!"จงอู๋ที่ส่ายหน้าไปมาไม่ยอมบอก.
"พวกคนชั่วย่อมจับกลุ่มกับคนชั่ว,ข้าไม่ต้องการพูดกับพวกเจ้าแล้ว,นำตัวไป,ประหารหลังใบไม้ร่วง!"จงซานที่ส่ายหน้าไปมา.
"รับด้วยเกล้า!"เหล่าองค์รักษ์ที่ก้าวเข้ามาในทันที.
"ไม่ใช่,พวกเราไม่ใช่กบฏเผ่าจิง,พวกเรารับภารกิจมาหากบฏ,พวกเราไม่ใช่จริงๆ....!"จิงอู๋ที่ยังคงตระโกนเสียงดัง.
นี่เป็นอำนาจแบบเบ็ดเสร็จไม่เปิดโอการให้แก้ตัว,ไม่ให้พูด,และยังเป็นเรื่องที่ยากจะอธิบายออกมาด้วย,ความเศร้าและไม่พอใจเกิดขึ้นพร้อมๆกัน.
เหล่าองค์รักษ์ที่ไม่ฟังพวกเขาแม้แต่น้อย,ได้ลากพวกเขาออกไป.
เมื่อเห็นคนเผ่าจิงที่ถูกลากตัวออกไป,จินเผิงที่จ้องมองจงซานด้วยความสงสัย,"เซิ่งหวัง,ทำไมถึงได้สอบสวนพวกเขาเพียงครึ่งเดียว?"
"อีกครึ่ง,ไม่จำเป็นต้องตรวจสอบ!"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
จากนั้น,จงซานที่ก้าวออกไปจากห้องโถง.
ทว่าจินเผิงยังไม่เข้าใจจึงได้จ้องมองไปยังอี้เหยี่ยน,"เซียนเซิงอี้เหยี่ยน,เซิ่งหวังหมายความว่าอย่างไร?
คนเผ่าจิงกลุ่มนี้ไม่น่าจะใช้กบฏเผ่าจิง."
"แน่นอนว่าเซิ่งหวังรู้ว่าพวกเขาไม่ใช่กบฏ."อี้เหยี่ยนที่ส่ายหน้าไปมา.
"เพื่ออะไร?"
"เซิ่งหวังย่อมรู้สถานะของพวกเขา,เซิ่งหวังกำลังเล่นงูกินหาง,
เพื่อที่จะรออีกครึ่งหนึ่งเพื่อต่อรองกับเผ่าจิง,เพื่อที่จะให้พวกเขาร่วมมือกับเซิ่งหวัง,เพื่อที่จะให้ได้ของขวัญชิ้นใหญ่,บางที่อาจจะได้ข้อมูลหลายอย่างที่ต้าเจิ้งไม่รู้,การปรากฏตัวของพวกเขานี้อาจจะทำให้ได้ผลประโยชน์บางอย่าง,"อี้เหยี่ยนกล่าว.
"?"จินเผิงที่ยังไม่เข้าใจอยู่ดี.
"กล่าวอีกอย่างหนึ่ง,แผนการในครั้งนี้,เซิ่งหวังที่แสดงท่าทางสูงส่งออกมา,พร้อมกับทำการสอบสวนเผ่าจิง,เพื่อที่จะรับผลประโยชน์,พวกเขาย่อมต้องมีวิธีการติดต่อสื่อสารกันอย่างแน่นอน,เมื่อพวกเขารับรู้ความจริง,พวกเขาจะต้องให้ความร่วมมือกับพวกเรา,แม้แต่พวกเขาถูกทำลายล้างจนสิ้น,พวกเขาก็ยังจะรู้สึกขอบคุณต้าเจิ้งของพวกเรา."อี้เหยี่ยนกล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"?ไม่มีทาง!"จินเผิงที่กล่าวออกมาด้วยความอัศจรรย์ใจ.
"แม่ทัพจินมาเดิมพันกับข้าหรือไม่,ในหนึ่งเดือนนี้,พวกเขาจะเป็นเหมือนดังที่ข้ากล่าว,แม้แต่ของคุณพวกเรา!"อี้เหยี่ยนที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
จินเผิงที่จ้องมองอี้เหยี่ยนด้วยความหวาดหวั่น,ราวกับรู้อะไร,"เผ่าจิงจะถูกขายโดยท่านและยังกล่าวขอบคุณ,ข้าไม่เดิมพันกับเจ้าหรอก."
"ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า! "อี้เหยี่ยนหัวเราะออกมาเบาๆ.
***
秋后问斩 "ประหารหลังใบไม้ร่วง" เพราะชาวจีนถือว่าฤดูใบไม้ผลิกับฤดูร้อนถือเป็นช่วงเวลาแห่งการเฉลิมฉลองเพราะพืชพรรณกำลังผลิบานและสัตว์ต่างๆขยายพันธุ์
ส่วนฤดูใบไม้ร่วงกับฤดูหนาวเป็นช่วงเวลาการลงโทษเช่นเดียวกับต้นไม้ที่ใบค่อยๆร่วงโรยและเหล่าสัตว์เข้าสู่ช่วงจำศีล
การตบรางวัลและการลงโทษจึงควรสอดคล้องกับสิ่งที่ฟ้ากำหนดมาเช่นกัน
ในทางสุขอนามัยการประหารในช่วงเวลาดังกล่าวก็ง่ายต่อการจัดการศพ
เพราะอากาศเริ่มเย็น สามารถป้องกันการแพร่เชื้อและจัดการกับศพได้ง่ายกว่าอีกด้วย
Chapter 1244 Aggrieved Crystal Clan elder
憋屈的晶族长老
ความทรมานใจของอาวุโสเผ่าจิง.
"ข้ายอมรับเข้าร่วมศาลเทวะต้าเจิ้ง!"จื่อหยางจิงหงที่กล่าวเห็นด้วยในทันที.
"เห็นด้วย?"จื่อหยางซิวลี่ที่หันขวับอย่างแรง.
ไม่เพียงแค่จื่อหยางซิวลี่เท่านั้น,อาวุโสคนอื่นๆต่างก็เผยความประหลาดใจออกมาในทันที.
"อาวุโสจิงหง,นอกจากอาวุโสรุ่นก่อนที่จุติกลับมา,ท่านคือคนที่มีอาวุโสที่สุดในตระกูล,ไม่ใช่ว่าท่านควรจะแสดงท่าทางเป็นกลางหรอกรึ?
ทำไม!"จื่อหยางซิวลี่เอ่ยปากออกมา.
จื่อหยางซิวลี่ที่เต็มไปด้วยความฉุนเฉียว,การที่ตระกูลอยู่ในมือของเธอ,เธอที่คิดที่จะนำพาตระกูลเดินหน้า,ช่างหน้าสงสาร,สวรรค์นั้นกลับไม่เป็นใจ,ยุคแห่งความวุ่นวายได้ถือกำเนิด,ความโกลาหลที่ดูเหมือนว่าจะเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ,ทำได้แค่ถอยหนีหลบภัยเพื่อรักษาตระกูลจื่อหยาง,หลายปีมานี้,ตระกูลเองก็ถดถอยมาตลอด,พวกเขาต่างก็ต้องการให้จื่อหยางจิงหงกลับมา,เพื่อจัดการสถานการณ์ให้ดีขึ้น,ช่วยพวกเขาอีกแล้ว,ทว่าทำไมเขา.....
............?
สายตาของทุกคนที่จับจ้องมองไปยังจื่อหยางจิงหง,แน่นอนว่าในตลอด,จื่อหยางจิงหงมีสถานะที่สูงเป็นอย่างมาก.
"อารมณ์ของทุกท่าน,ข้าเข้าใจดีว่าการตัดสินใจนี้มันค่อนข้างยาก,ทว่า,หากจะถามถึงเหตุผลนั้น,ทุกทุกท่านควรจะดูภาพเกี่ยวกับเรื่องที่เกิดขึ้นระหว่างที่ข้าตะเวนทวีปภาคตะวันออก!"จื่อหยางจิงหงที่ส่ายหน้าไปมา.
จื่อนั้น,จื่อหยางจิงหงที่สะบัดมือ,ก่อนที่จะปรากฏภาพขึ้นในทันที.
"ตลอดการเดินทางในทวีปตะวันออก,ข้าได้ใช้หยกบันทึก,เพื่อบันทึกภาพเหล่านี้,ข้าต้องการให้พวกเจ้าได้เห็น!"จื่อหยางจิงหงที่ทำการฉายภาพ.
จากนั้น,ก้ปรากฏภาพเหล่าคนที่เดินทางไปยังทวีปตะวันออกในครั้งนี้.
ต้าเจิ้ง,เป็นราชวงศ์วาสนาต้าเจิ้งอย่างงั้นรึ?
ขณะเดินทางมาถึงทวีปตะวันออก,สถานที่แรกคือดินแดนทวีปซือหนิวเหอ,วิหารใต้เหล่ยหยิน,การขับไล่ม่อจื่อและเซียนบรรพชนอีกหลายคน.
เหตุการณ์ที่สอง,ทวีปหนานจ้านปู่,ค่ายกลสุสาน,ทุกคนในทวีปถูกสังหารไปทั้งหมด,พวกเขาได้สร้างวิหารเทียมหงจวินขึ้น,ไท่อี้,ราชันย์จวินสังหารปราชญ์เทพ.
เหตุการณ์ที่สาม,ป้อมปรากฏหยวนซือ,จับตัวเจิ้นหยวนจื่อ,และต่อสู้กับปราชญ์เทพหยวนซือ.
เหตุการณ์ที่สี่,ทวีปตงเซิ่งเฉิน,อาณาจักรลับมังกรบรรพชน,สังการหยวนซือเทียนจุ้น,ล้อมอสูรระเบิด,ต่อสู้กับหงจวิน.
เหตุการณ์ที่ห้า,กลับจากทวีปตะวันออก,ต่อสู้กับหมี่เทียน,และต่อรองกับเฉิงโห่วและม่อจื่อ.
ภาพที่บันทึกแม้ว่าจะไม่ยาว,ทว่าก็สามารถอธิบายเรื่องราวทั้งหมดได้.
แม้นว่าทุกคนจะรู้ว่าต้าเจิ้งนั้นทรงพลัง,แต่ไม่คิดว่าจะเกินจริงถึงเพียงนี้,พวกเขารับรู้ว่าต้าเจิ้งเป็นศัตรูกับผู้คนมากมาย,แต่ก็ไม่รู้รายระเอียดเบื้องลึก.
หมี่เทียน,เทียนโจวื่อ,ม่อจื่อ,เฉิงโห่ว,สี่คือต่างก็ไล่ไปอย่างงั้นรึ?
และพวกเขายังสังหารหยวนซือเทียนจุ้นด้วย,ต่อสู้กังหงจวิน,และไม่ได้นับกับหยิงเห่าที่เป็นศัตรูกันก่อนหน้า.
ในเวลานี้,ทุกคนที่กลายเป็นเงียบงัน.
ปราชญ์เทพทั่วหล้า,ในภพหยางห้าคนต่างก็มีเรื่องกับจงซานอย่างงั้นรึ?นี่ยังไม่นับรวมหงจวิน.
แน่นอน,ว่านี้หมายถึงต้าเจิ้งนั้นแข็งแกร่งเป็นอย่างมาก,กลุ่มปราชญ์เทพที่โกรธเกรี้ยว,หากแต่ต้าเจิ้งก็ยังอยู่รอดปลอดภัย,ไม่ต้องบอกเลยว่าต้าเจิ้งนั้นทรงพลังแข็งแกร่งขนาดใหน?
ต้าเจิ้งมีศพปราชญ์เทพตระกูลจาง,เซียนบรรพชนมากมาย,เซียนโบราณนับไม่ถ้วน,และต้าเซียนมหาศาล.
บางคนที่สูดหายใจที่เย็นเยือบเข้าไป,ความแข็งแกร่งของต้าเจิ้งนั้นไม่ธรรมดาเลยจริงๆ.
หลายๆคนที่ได้แต่เงียบ.
ส่วนจงเสวียน,ดวงตาที่ส่ายไปมา,เผยท่าทางตื่นเต้นเมื่อมืองภาพที่เกิดขึ้น,ภาพที่บิดาของเขานำกลุ่มคนเหล่านี้.
"อาวุโสจิงหง,นี่เป็นเรื่องจริงอย่างงั้นรึ?"จื่อหยางซิวลี่ที่ไม่อยากเชื่อแม้แต่น้อย.
ต้องไม่ลืมว่า,ภาพที่เกิดขึ้นนี้ได้ส่งผลกระทบต่อพวกเขาอย่างแรง,ก่อนที่จะจ้องมองไปยังจื่อหยางจิงหง.
"บางที,นี่คงเป็นเพียงปลายยอดของภูเขาน้ำแข็ง,ของศาลเทวะต้าเจิ้ง!"จื่อหยางจิงหงที่กล่าวออกมาอย่างจริงจัง.
"ยอดภูเขาน้ำแข็ง?
จะเป็นไปได้อย่างไร?"จื่อหยางซิวลี่เอ่ย.
"ใช่,อาวุโสใหญ่,ท่านเดาผิดหรือไม่?
ต้าเจิ้งเพิ่งก่อตั้งมาไม่นานอี้เอง? พวกเขาปรากฏขึ้นมาจากโลกใบเล็ก,เมื่อ1500-1600
ปีเท่านั้น."อาวุโสอีกคนที่เผยท่าทางประหลาดใจ.
ส่วนจงเสวียนที่อยู่ใกล้ๆ,เผยรอยยิ้มเล็กน้อย,เขาที่เผยยิ้มแทนบิดาของตัวเอง,ด้วยคำพูดของจื่อยหางจิงหง,จงซานสามารถบอกได้,แม้ว่าจะผ่านมาพันปีกว่าๆ,ทว่าจงซานรับรู้พลังและความแข็งแกร่งของบิดาตัวเองได้ดี.
"มีสิ่งใดที่เป็นไปไม่ได้,อย่างน้อย,ต้าเจิ้งก็คือหนึ่งกลุ่มอิทธิพลใหญ่ในภพหยินอย่างแน่นอน!"จื่อหยางจิงหงที่กล่าวออกมาตามตรง.
จื่อหยางจิงหงที่ไม่รู้อะไรกับจงซาน,ทว่ารับรู้ว่าเขาเองก็มีสถานะที่สูงอย่างแน่นอน.
"ภพหยิน?"ทุกคนที่กลายเป็นเงียบอีกครั้ง.
ก่อนหน้านี้นานแล้ว,ผู้ฝึกตนช่วงชิงชะตาต่างก็คาดเดา,เกี่ยวกับกลุ่มอิทธิพลในภพหยิน,ไม่คิดเลยว่าเผ่าโครงกระดูกภพหยินระดับเซียนบรรพชนต่างก็เป็นข้าราชบริพารต้าเจิ้ง.
"เซียนเซิงเสวียน!"จื่อหยางจิงหงที่หันหน้าไปมองจงเสวียน.
"อาวุโสจิงหง!"จงเสวียนพยักหน้ารับ.
"ท่านสามารถรับประกันว่าตระกูลจื่อหยางจะได้รับการปฏิบัติอย่างดีในต้าเจิ้งรึ?
อย่างน้อยผู้ฝึกตนช่วงชิงชะตาทั้งหมด,พวกเราควรจะได้รับการดูแลอย่างดี."จื่อหยางจิงหงที่กล่าวออกมาอย่างจริงจัง.
"อาจารย์ของข้า,จื่อหยางกุย,แน่นอนว่าข้าก็เป็นเสมือนคนของตระกูลจื่อหยาง,นอกจากนี้,อีกหน่อยบางที,พวกเราอาจจะเป็นตระกูลเดียวกันทั้งหมดก็ได้!"จงเสวียนที่หันหน้าไปมองจื่อหยางซิวลี่.
"ใคร,ใครจะเป็นตระกูลเดียวกับเจ้า!"จื่อหยางซิวลี่เผยออกมาด้วยความโกรธ.
ทว่าในเวลานี้,เหล่าอาวุโสไม่มีใครว่ากล่าวต่อจงเสวียน,ราวกับว่ายินยอมกับความคิดนี้เช่นกัน.
"ข้ายอมรับ!"
"ข้าเองก็ยอมรับ!"
..................
............
......
เหล่าอาวุโสที่ไม่ลงเสียงก่อนหน้าก็ลงคะแนน,จื่อหยางซิวลี่ที่ดวงตาแทบถลนออกมา,ใบหน้าที่จ้องมองจงเสวียนด้วยความโกรธ,สายตาขวาง,ที่จ้องมองจงซานที่เล่นลิ้นเล่นตากับนาง.
--------------------------------------------------------------
สวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว,ภายในตำหนักซ่างเฉิง.
จงซานที่นั่งอยู่บนบัลลังก์มังกร,เหล่าเสนาธิการที่เข้าแถวประจำสองฝั่ง.
ที่ใจกลางห้องโถงนั้น,ร่าง 18
ร่างถูกมัดเอาไว้ด้วยเชือกเซียน.
คนเหล่านี้ดูแปลกประหลาด,แทบมองไม่เห็นรูปร่าง,ร่างกายของพวกเขาทั้งหมดที่โปร่างแสง,เหมือนกับคริสตัล.
17 ร่างเป็นคริสตัลสีเขียว,มีคนหนึ่งที่มีร่างเป็นสีเหลืองทอง(บุษราคัม)
ใบหน้าของพวกเขาที่เวลานี้เงยหน้าขึ้นมองจงซานที่อยู่ในตำแหน่งสูงสุด.
"เผ่าจิง? มีร่างทองแดง 17
ร่างและร่างทองหนึ่งร่างอย่างงั้นรึ?
เผ่าจิงมีแผนการที่จะทำอะไร,คิดที่จะสร้างความวุ่นวายขึ้นในโลกหล้าอย่างงั้นรึ?"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม.
"ชิ!"เผ่าจิงที่แค่นเสียง,ไม่สนใจ.
"ลบหลู่ต้าเจิ้งของพวกเรา,ก่ออาชญากรรมในเมืองหลวง,คิดว่าต้าเจิ้งเป็นตัวอะไร,ยังไม่สารภาพอีก!"อี้เหยี่ยนที่กล่าวออกมาเสียงดัง.
"อย่าฆ่าก็ฆ่า,ข้าและคนอื่นๆถึงตายก็ไม่ทรยศเผ่าจิง,หลังจากพวกเราตาย,เผ่าจิงต้องล้างแค้นแทนข้าแน่นอน,ทำลายต้าเจิ้งของเจ้าจนสิ้น!"เผ่าจิงคนหนึ่งที่คำรามเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงเย็นชา.
"ในเมื่อเป็นเช่นนี้,ถึงเอ่ยอะไรไปก็ไร้ประโยชน์,ข้าจะช่วยเจ้าเอง!"จงซานที่กล่าวออกมาเบาๆ.
ช่วย?
เผ่าจิงคนแรกที่ดวงตาเบิกกว้าง,แม้นว่าเผ่าจิงจะออกมาภายนอกน้อย,หากแต่ทุกคนก็รู้ดี,หากมีใครล่วงเกินเผ่าจิง,เผ่าทั้งเผ่าจะไล่ล่าพวกเขาอย่างแน่นอน.
ไม่ใช่ว่าคนเหล่านี้ไม่รู้อย่างงั้นรึ?
นี่เขาต้องการสังหารข้าจริงๆรึ?
"เซิ่งหวังขอเวลาสักครู่!"อี้เหยี่ยนที่เอ่ยปากออกมาในทันที.
"หืม?"จงซานที่จ้องมองไปยังอี้เหยี่ยน.
"คนเหล่านี้,แม้นว่าจะลอบโจมตีต้าเจิ้ง,ทว่าก็ยังไม่ได้สร้างความเสียหายต่อต้าเจิ้ง,โทษนี้ก็ยังไม่ถึงตาย,นอกจากนี้พวกเขายังเป็นคนเผ่าจิง,เผ่าจิงเป็นหนึ่งในกลุ่มอิทธิพลใหญ่ที่ขั้วโลกเหนือ,ต้าเจิ้งของพวกเราไม่จำเป็นที่ต้องหายุแหย่หางเรื่องพวกเขา!"อี้เหยี่ยนกล่าว.
กับคำพูดของอี้เหยี่ยน,ทำให้คนเผ่าจิงเผ่นคลายขึ้น,แม้นว่าจะไม่ได้หวาดกลัวความตาย,ทว่าก็ไม่หวังที่จะตายอย่างไรค่า.
"แดนขั้วโลกเหนือนั้นอยู่ห่างจากต้าเจิ้งมา,ข้าไม่จำเป็นต้องสนใจพวกเขา,อีกอย่างพวกเขาลอบโจมตีต้าเจิ้ง,บางทีอาจจะเป็นกบฏตระกูลจิงก็ได้."จงซานที่กล่าวตอบอี้เหยี่ยน.
เห็นชัดเจนว่า,ทั้งสองนั้นได้เตรียมละคร บทนี้มาก่อนแล้ว.
"พวกเราไม่ใช่กบฏตระกูลจิง!"เผ่าจิงคนแรกที่กล่าวออกมาด้วยความโกรธ.
"หากไม่ใช่กบฏ,จะเข้ามาต้าเจิ้งได้อย่างไร?
หากว่าเป็นพวกเขาที่รุกเข้าไปในดินแดนของเผ่าจิงในสถานที่ส่วนลึก,พวกเจ้าคิดว่าจะจัดการพวกเราอย่างไร?"จงซานกล่าวหยัน.
"ข้าเป็นอาวุโสใหม่ของเผ่าจิง,พวกเราไม่ใช่กบฏเผ่าจิง!"อาวุโสเผ่าจิงที่ร้องออกมาด้วยน้ำเสียงระวนกระวาย.
"ก่อนหน้านี้,มีคนเผ่าจิงที่พูดเช่นนี้,เขาไม่ใช่กบฏตระกูลจิงรึอย่างไร,นอกจากนี้ยังพูดเหมือนกับเจ้าด้วยซ้ำ,เทียบกับเจ้าแล้ว,เจ้าแสดงได้ห่วยกว่าเขามาก."จงซานที่ส่ายหน้าไปมา.
เหล่าคนของตระกูลจิงทั้งหมด,"
........................!”
"ก่อน? ก่อนหน้านี้,มีกบฏเผ่าจิงด้วยอย่างงั้นรึ?"อาวุโสเผ่าจิงที่เอ่ยออกมาในทันที.
เผ่าจิงอีก 17
คนเองก็เผยท่าทางตื่นเต้นขึ้นมาเช่นกัน.
"หากเผ่าจิงส่งทูตมาสอบถามอย่างเป็นทางการ,ข้าคงจะบอกพวกเจ้า,ทว่าพวกเจ้ามันเป็นกบฏตระกูลจิง,มีคุณสมบัติใดมาถามข้า?"จงซานที่กล่าวออกมาเสียงดัง.
เผ่าจิงทั้งหมดใบหน้าเปลี่ยนสี.
"พวกเราไม่ใช่กบฏตระกูลจิง,ข้าคืออาวุโสเผ่าจิง,นามจิงอู๋."เผ่าจิงคนแรกที่เอ่ยออกมาในทันที.
"จิงอู๋?
ชิ,เป็นถึงอาวุโสเผ่าจิงมีเหรอที่จะลอบเข้ามาในต้าเจิ้ง,นี้ไม่ต่างจากพวกโจร?
ฮึ,ใครจะเชื่อเจ้ากัน?"จงซานกล่าวหยัน.
"ข้าและพวกไม่ใช่กบฏตระกูลจิงจริงๆ,พวกเรากำลังหากบฏตระกูลจิงอยู่."จิงอู๋ที่เอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงกระวนกระวาย.
"แล้วกบฏตระกูลจิงมาทำอะไร?"จงซานที่สอบถามออกไป.
"นี่,มันเป็นความลับตระกูลจิงของข้า,ข้าไม่สามารถพูดได้!"จงอู๋ที่ส่ายหน้าไปมาไม่ยอมบอก.
"พวกคนชั่วย่อมจับกลุ่มกับคนชั่ว,ข้าไม่ต้องการพูดกับพวกเจ้าแล้ว,นำตัวไป,ประหารหลังใบไม้ร่วง!"จงซานที่ส่ายหน้าไปมา.
"รับด้วยเกล้า!"เหล่าองค์รักษ์ที่ก้าวเข้ามาในทันที.
"ไม่ใช่,พวกเราไม่ใช่กบฏเผ่าจิง,พวกเรารับภารกิจมาหากบฏ,พวกเราไม่ใช่จริงๆ....!"จิงอู๋ที่ยังคงตระโกนเสียงดัง.
นี่เป็นอำนาจแบบเบ็ดเสร็จไม่เปิดโอการให้แก้ตัว,ไม่ให้พูด,และยังเป็นเรื่องที่ยากจะอธิบายออกมาด้วย,ความเศร้าและไม่พอใจเกิดขึ้นพร้อมๆกัน.
เหล่าองค์รักษ์ที่ไม่ฟังพวกเขาแม้แต่น้อย,ได้ลากพวกเขาออกไป.
เมื่อเห็นคนเผ่าจิงที่ถูกลากตัวออกไป,จินเผิงที่จ้องมองจงซานด้วยความสงสัย,"เซิ่งหวัง,ทำไมถึงได้สอบสวนพวกเขาเพียงครึ่งเดียว?"
"อีกครึ่ง,ไม่จำเป็นต้องตรวจสอบ!"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
จากนั้น,จงซานที่ก้าวออกไปจากห้องโถง.
ทว่าจินเผิงยังไม่เข้าใจจึงได้จ้องมองไปยังอี้เหยี่ยน,"เซียนเซิงอี้เหยี่ยน,เซิ่งหวังหมายความว่าอย่างไร?
คนเผ่าจิงกลุ่มนี้ไม่น่าจะใช้กบฏเผ่าจิง."
"แน่นอนว่าเซิ่งหวังรู้ว่าพวกเขาไม่ใช่กบฏ."อี้เหยี่ยนที่ส่ายหน้าไปมา.
"เพื่ออะไร?"
"เซิ่งหวังย่อมรู้สถานะของพวกเขา,เซิ่งหวังกำลังเล่นงูกินหาง,
เพื่อที่จะรออีกครึ่งหนึ่งเพื่อต่อรองกับเผ่าจิง,เพื่อที่จะให้พวกเขาร่วมมือกับเซิ่งหวัง,เพื่อที่จะให้ได้ของขวัญชิ้นใหญ่,บางที่อาจจะได้ข้อมูลหลายอย่างที่ต้าเจิ้งไม่รู้,การปรากฏตัวของพวกเขานี้อาจจะทำให้ได้ผลประโยชน์บางอย่าง,"อี้เหยี่ยนกล่าว.
"?"จินเผิงที่ยังไม่เข้าใจอยู่ดี.
"กล่าวอีกอย่างหนึ่ง,แผนการในครั้งนี้,เซิ่งหวังที่แสดงท่าทางสูงส่งออกมา,พร้อมกับทำการสอบสวนเผ่าจิง,เพื่อที่จะรับผลประโยชน์,พวกเขาย่อมต้องมีวิธีการติดต่อสื่อสารกันอย่างแน่นอน,เมื่อพวกเขารับรู้ความจริง,พวกเขาจะต้องให้ความร่วมมือกับพวกเรา,แม้แต่พวกเขาถูกทำลายล้างจนสิ้น,พวกเขาก็ยังจะรู้สึกขอบคุณต้าเจิ้งของพวกเรา."อี้เหยี่ยนกล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"?ไม่มีทาง!"จินเผิงที่กล่าวออกมาด้วยความอัศจรรย์ใจ.
"แม่ทัพจินมาเดิมพันกับข้าหรือไม่,ในหนึ่งเดือนนี้,พวกเขาจะเป็นเหมือนดังที่ข้ากล่าว,แม้แต่ของคุณพวกเรา!"อี้เหยี่ยนที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
จินเผิงที่จ้องมองอี้เหยี่ยนด้วยความหวาดหวั่น,ราวกับรู้อะไร,"เผ่าจิงจะถูกขายโดยท่านและยังกล่าวขอบคุณ,ข้าไม่เดิมพันกับเจ้าหรอก."
"ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า! "อี้เหยี่ยนหัวเราะออกมาเบาๆ.
***
秋后问斩 "ประหารหลังใบไม้ร่วง" เพราะชาวจีนถือว่าฤดูใบไม้ผลิกับฤดูร้อนถือเป็นช่วงเวลาแห่งการเฉลิมฉลองเพราะพืชพรรณกำลังผลิบานและสัตว์ต่างๆขยายพันธุ์
ส่วนฤดูใบไม้ร่วงกับฤดูหนาวเป็นช่วงเวลาการลงโทษเช่นเดียวกับต้นไม้ที่ใบค่อยๆร่วงโรยและเหล่าสัตว์เข้าสู่ช่วงจำศีล
การตบรางวัลและการลงโทษจึงควรสอดคล้องกับสิ่งที่ฟ้ากำหนดมาเช่นกัน
ในทางสุขอนามัยการประหารในช่วงเวลาดังกล่าวก็ง่ายต่อการจัดการศพ
เพราะอากาศเริ่มเย็น สามารถป้องกันการแพร่เชื้อและจัดการกับศพได้ง่ายกว่าอีกด้วย
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
ปัจจุบันแปลจบแล้ว 1672 ตอน สนใจติดต่อเข้ากลุ่มลับได้ครับ
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ แปลจบแล้ว.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น