Immortality Chapter 1243 Zhong Xuan regeneration
Chapter 1243 Zhong Xuan regeneration
钟玄再生
จงเสวียนเกิดใหม่.
"นี่เขาต้องการนำตระกูลจื่อหยางเข้าร่วมศาลเทวะต้าเจิ้งอย่างงั้นรึ?"จื่อหยางจิงหงดวงตาหรี่เล็กลง.
"ครับ,เรื่องนี้จะจัดการอย่างไรดี,กับหลักคำสอนของบรรพชนที่คนทั่วหล้าต่างก็รับรู้เรื่องนี้,เมื่อไหร่ที่พวกเขาละเมิดคำสอน,ตระกูลของพวกเราจะต้องเข้าสู่การฆ่าฟันไม่มีที่สิ้นสุดอย่างแน่นอน."จื่อหยางจิงซินที่ปฏิเสธที่จะยอมรับในทันที.
"ไป,กลับตระกูลกันก่อน!"จื่ออย่างจิงหงที่ครุ่นคิดและกล่าวออกมาในทันที.
"ดีเลย,ภายในตระกูลที่กำลังสับสนวุ่นวาน,หากท่านปู่กลับไปจะต้องกู้สถานการณ์ได้แน่!"จื่อหยางจิงซินเอ่ย.
"อืม!"
----------------
สวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว,ทางเข้าประตูสวรรค์ทิศใต้.
จงซานที่นำ,จินเผิง,เต้าเหรินถู,โหลวซิงเฉิน,อี้เหยี่ยนและเสนาธิการคนสำคัญมายืนอยู่ป้อมปรากการประตูทิศใต้,จ้องมองไปยังภูเขาที่ไกลออกไป.
"เซิ่งหวัง,จื่อหยางจิงหงได้จากไปโดยไม่ได้กล่าวลาพวกเรา!"อี้เหยี่ยนกล่าวรายงาน.
"ไปแล้วอย่างงั้นรึ?"จงซานที่เผยยิ้มออกมาเล็กน้อย.
"เหล่าเยว่,ไม่ใช่ว่าพวกเราไม่สามารถกำราบเขาได้หรอกรึ?
เขาไปแล้ว,ทำไมถึงได้มีความสุขถึงเพียงนั้น?"กุยเอ๋อที่แสดงท่าทางไม่เข้าใจออกไป.
"ในเมื่อเข้าไปโดยที่ไม่กล่าวลา,นั่นหมายความว่าเขาไม่ได้จากไป,เขาเพียงแค่รอ,อีกไม่นาน,เขาจะต้องกลับมา!"จงซานทีกล่าวออกมาด้วยความมั่นใจ.
"หืม!"กุยเอ่อที่เผยท่าทางประหลาดใจ.
อย่างไรก็ตามในเมื่อเหล่าเยว่มั่นใจ,กุยเอ๋อย่อมต้องเชื่อในทันที.
"อี้เหยี่ยน,ทิศทางนั่นล่ะ?"จงซานที่ชี้ไปยังพื้นที่ป่าแห่งหนึ่ง.
"ครับ,มีบางคนที่ดูน่าสงสัยเมื่อหกเดือนที่แล้ว,พวกเขาที่ปรากฏตัวขึ้นในทันที,พร้อมกับได้มาสืบเรื่องต่างๆของโลกใบเล็ก,ทั้งที่ไม่เคยได้ยินและเห็นมาก่อน,เฉินจึงไม่ได้แสดงท่าทีเป็นศัตรู,ทว่าได้ส่งสายสืบออกไปตรวจสอบ,ท้ายที่สุดก็พบเรื่องที่แปลกประหลาดขึ้น!"อี้เหยี่ยนที่เอ่ยปากออกมา.
"อืม,เจ้ากล่าวต่อ!"
"ครับ,คนกลุ่มนี้,มาจากทางเหนือ,เป็นดินแดนเหนือสุดของทวีปภาคเหนือ,เป็นเผ่าลึกลับ."อี้เหยี่ยนกล่าว.
"เผ่าจิง(คริสตัล)?"จินเผิงที่สอบถามออกมาด้วยความสงสัย.
ใช่,เผ่าจิง,น้อยมากที่พวกเขาจะยุ่งเกี่ยวกับโลกใบใหญ่,ได้ยินข่าวลือมาว่าหนึ่งพันปีมานี้,พวกเขาไม่เคยออกมาจากขั้วโลกเหนือเลย,และตลอดพันปีมานี้มีไม่เกินสองคน,ทว่าในเวลานี้กลับมีเผ่าจิงถึง
18 คนเดินทางมายังต้าเจิ้ง,แม้นว่าจะไม่ได้ก่อเรื่องอันใด,ทว่าในคือศูนย์กลางของต้าเจิ้ง,พวกเขาก็ต้องระมัดระวังเอาไว้!"อี้เหยี่ยนกล่าวยืนยัน.
"เผ่าจิง?
พวกเขามาที่นี่ทำอะไร?"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างจริงจัง.
"คล้ายพวกเขากำลังหาอะไรบางอย่าง,เฉินได้เตรียมการเอาไว้แล้ว,ได้มอบให้กับอี้เทียนเจี้ยนหนานกงเซิ่งได้เตรียมการไว้แล้ว,ขอเพียงเซิ่งหวังออกคำสั่ง,พวกเราสามารถส่งเซียนบรรพชนลงมือ,เผ่าจิงก็ยากจะหนีพ้น!"อี้เหยี่ยนที่เอ่ยปากออกมาในทันที.
"เริ่มได้!"จงซานสั่งการ.
"ครับ!"อี้เหยี่ยนที่รับคำสั่งในทันที.
ทันทีที่อี้เหยี่ยนให้สัญญาณ,บอลแสงที่พวยพุ่งถูกยิงขึ้นไปบนท้องฟ้า.
หนานกงเซิ่งที่อยู่ด้านล่างได้รับข้อความในทันที,และทันใดนั้นบนท้องฟ้าก็เกิดการเปลี่ยนแปลง,ปรากฏดวงดาราที่ครอบคลุมท้องฟ้ารวมตัวกลายเป็นแหปกคลุมพื้นที่ป่าทางเทือกเขาแห่งหนึ่ง.
ภูเขาแห่งนั้นถูกพลังอำนาจแห่งดวงดารากักขัง,และในเวลาเดียวกันก็ปรากฏร่างหลายร่างที่พุ่งออกมาในทันทีเช่นกัน,พวกเขาที่พุ่งชนค่ายกลช่างรุนแรง,ช่างน่าเศร้า,หนานกงเซิ่งได้เตรียมการไว้ดีแล้ว,ค่ายกลดังกล่าวไม่สามารถถูกทะลวงได้โดยง่าย.
"เต้าเหรินถู,โหลวซิงเฉิน,จินเผิง,โหยวซาน,โหยวสุ่ย,โหยวฉวน,โหยวหลาน,จับกุมเป็นเผ่าจิง."จงซานออกคำสั่ง.
"รับทราบ!"
กลุ่มของเซียนบรรพชนที่รับคำสั่ง,ก่อนที่จะพุ่งตรงเข้าไปภายในค่ายกล.
"เหล่าเยว่,เผ่าจิงไม่กี่คน,มอบให้อี้เหยี่ยนจัดการก็ได้,มีอะไรสำคัญอย่างงั้นรึ?"กุยเอ๋อที่เผยท่าทางสงสัย.
จงซานที่เผยยิ้ม,กล่าวออกมาด้วยเสียงอ่อนโยน,"แน่นอนว่าเผ่าจิงสำคัญ,เพราะพวกเขาอาศัยอยู่ในทวีปทางเหนือ,หากต้องการรวบรวมทวีปภาคเหนือ,ยังไงก็ต้องเผชิญหน้ากับเผ่าจิง,นอกจากนี้เผ่านี้ค่อนข้างแปลกประหลาด,พวกเขามีความสามารถในการรบที่น่าอัศจรรย์ใจ,หากกำราบได้ก็ดี,หากไม่สามารถกำราบได้ก็ไม่ควรจะเป็นศัตรูกัน!"
"!"กุยเอ๋อพยักหน้ารับ,นางที่ไม่ได้สนใจเกี่ยวกับการสงครามที่ลึกลับซับซ้อนแต่อย่างใด.
"เจ้าไม่จำเป็นต้องอยู่เป็นเพื่อนข้าก็ได้,เจ้าสามารถไปเที่ยวเล่นตามที่ต้องการ,รอให้ข้าจัดการาชกิจเสร็จ,ข้าจะไปหาเจ้าเอง!"จงซานที่เอ่ยโน้มน้าว.
"ได้,ข้ากำลังจะให้หลิงเอ๋อพาข้าไปเดินเที่ยวตลาดกลางคืนในวันนี้,ข้าคงไม่สามารถอยู่เป็นเพื่อนท่าน."กุยเอ๋อที่เอ่ยออกมาในทันที.
"อืม!"จงซานพยักหน้ารับ.
------------------------------------------------------------
ตระกูลจื่อหยาง,ภายในห้องประชุมใหญ่.
30 ที่นั่งที่ล้อมวง.
จื่อหยางจิงหง,จื่อหยางจิงซินก็อยู่ในนี้ด้วย,ทว่าพวกเขาทั้งสองไม่ได้นั่งบนเก้าอันทรงเกียรติ.
ที่นั่งทางทิศเหนือ,มีคนสองคน,หนึ่งแน่นอนว่าคือประมุขตระกูลจื่อหยาง,นางเป็นสตรีที่ดูเรียบง่ายแต่งดงาม,และที่อยู่ด้านข้างนั้นเป็นชายในชุดดำ,ใบหน้าของบุรุษที่ดูประณีต,ท่าทางดูไม่แยแสอะไรนัก.
ประตูห้องโถงประชุมที่ปิดเสียงดัง,ทุกคนภายในห้องโถงที่เปลี่ยนเป็นเงียบงัน.
ในเวลานี้,ประมุขที่เป็นคนเอ่ยปากออกมาเป็นคนแรก.
"วันนี้,ได้เรียกอาวุโสทุกท่านมา,ปรึกษาหารือเกี่ยวกับเรื่องของตระกูลจื่อหยางก่อนหน้านี้,ส่วนเซียนเซิงเสวียน,แม้นว่าจะไม่ใช่คนตระกูลจื่อหยาง,ทว่าเขาก็คือศิษย์ของบรรพชนรุ่นก่อน,บรรพชนได้สั่งเอาไว้,สถานะของเขานั้นเทียบได้กับสถานะของข้าจื่อหยางซิวลี่,ทำให้เขามีสิทธิ์เข้าร่วมหารือตัดสินใจความเป็นไปของตระกูลได้."ประมุขที่เป็นคนเอ่ยปาก.
"ก่อนหน้านี้ทุกคนคงจะได้พิจารณาครุ่นคิดก่อนแล้ว,เซียนเซิงเสวียน,อาวุโสรุ่นเก้า,ได้ตัดสินใจให้พวกเราเข้าร่วมต้าเจิ้งก่อนหน้านี้?"จื่อหยางซิวลี่เอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม.
"ข้าและคนอื่นเชื่อในเซียนเซิงเสวียน,เขาคือศิษย์บรรพชน,ด้วยวิชาช่วงชิงชะตาของบรรพชนข้าสามารถเห็นได้,บรรพชนได้รับรองเขาได้,พวกเราเชื่อมั่นในตัวเขา!"ผู้ฝึกตนช่วงชิงชะตาอีกคนที่เอ่ยปากออกมาในทันที.
จื่อหยางซิวลี่ที่ขมวดคิ้วไปมาเล็กน้อย.
ก่อนหน้านี้,นี่จึงกลายการประชุมที่ยากจะตัดสินใจ,เกี่ยวกับระบบการตัดสินใจของตระกูลต้องได้รับคะแนนเกินครึ่ง,ก่อนหน้านี้ฝั่งประมุขที่ได้รับการสนับสนุน
40%,จากเหล่าอาวุโส,ทำให้สถานการในเวลานี้ดูซับซ้อนไม่น้อย.
ส่วนเซียนเซิงเสวียนสถานะเท่ากับนาง,เขาที่เป็นอีกฝ่าย,ซึ่งเวลานั้นมีอาวุโสที่สนับสนุนเขา
20%.
"จื่อหยางซิวลี่,เจ้าเป็นประมุข,แต่กลับไม่เข้าใจอย่างงั้นรึ?,ข้าศิษย์บรรพชนคืนกลับ,ได้นำข้อมูลต่างๆกลับมาด้วย,เจ้าเองก็เห็น,ใต้สวรรค์ที่กำลังจะเกิดความวุ่นวายโกลาหล,และกำลังลามไปทั่วทุกแห่ง,สถานการณ์เวลานี้แตกต่างออกไปจากในอดีต,ตระกูลจื่อหยางจะต้องได้รับผลจากภัยพิบัติในครั้งนี้อย่างแน่นอน!"เซียนเซิงเสวียนที่เอ่ยปากออกมา.
"ชิ,พบกับภัยพิบัติอย่างงั้นรึ?
เจ้าคิดว่าตระกูลของพวกเราจะถูกทำลายไปจิ้นสิ้นอย่างงั้นรึ?"จื่อหยางซิวลี่ที่มองตาขวางไปยังเซียนเซิงเสวียน.
"วิชาช่วงชิงชะตา,ข้านั้นร้ายกาจกว่าเจ้า,แน่นอนว่าคำพูดของข้านั้นก็ไม่ควรจะด้อยกว่าเจ้า!"เซียนเซิงเสวียนที่เผยยิ้มออกมาเล็กน้อย,จ้องมองใบหน้าของจื่อหยางซิวลี่ที่ไม่พอใจ,ไม่รู้ว่าทำไมเขาจึงรู้สึกชื่นชม,ดูเหมือนว่าจะดูงดงามกว่าปรกติ.
จื่อหยางซิวลี่เผยท่าทางไม่พอใจ,วิชาช่วงชิงชะตาของตัวเอง,ยกเว้นอาวุโสใหญ่ไม่กี่คน,นางนับว่าร้ายกาจที่สุด,ภายในตระกูลจื่อหยางนางคืออัจฉริยะที่แสนปีจะมีสักคน,และนางก็ได้ดำรงตำแหน่งประมุข,ทว่าเซียนเซิงเสวียนที่ได้เรียนรู้วิชาช่วงชิงชะตาไม่นาน,ทว่าพรสวรรค์ของเขากลับเหนือกล้ำ,แม้แต่อาวุโสใหญ่หลายคนยังเทียบเขาไม่ได้.
ด้วยสถานะและวิชาช่วงชิงชะตา,ทำให้เขาสามารถที่จะหยิ่งผยองได้.
"วิชาช่วงชิงชะตาข้าด้อยกว่าเจ้า,แต่ก็ใช่ว่าสิ่งที่เจ้ากล่าวจะเป็นจริง."จื่อหยางซิวลี่เอ่ย.
"แน่นอนสิ่งที่ข้ากล่าวนั้นสมเหตุสมผล,ไม่เช่นนั้นแล้วการลงคะแนนก่อนหน้านั้น,ทำไมเจ้าถึงไม่ได้คะแนนมากกว่า
50% ล่ะ,ยิ่งวันนี้แล้วก็ยิ่งเป็นไปไม่ได้."เซียนเซิงเสวียนที่กล่าวด้วยรอยยิ้ม.
"ชิ,ผลการลงคะแนนสุดท้ายยังไม่จบเลยด้วยซ้ำ,มาดูกัน,เจ้าจะได้เห็นผลลัพธ์สุดท้ายกับตา!"จื่อหยางซิวลี่ที่กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงเย็นชา.
เซียนเซิงเสวียนที่เผยยิ้มเล็กน้อยกล่าวอย่างไม่แยแส,"เช่นนั้นมาเริ่มกันเลย!"
จื่อหยางซิวลี่ที่ไม่สนใจท่าทางเซียนเซิงเสวียนอีก,ทว่านางกวาดตามองไปยังเหล่าอาวุโสทั้งหมด.
"อาวุโสทุกท่าน,คิดว่าเรื่องก่อนหน้านี้,ทุกคนคงจะเข้าใจทุกอย่างได้ดีแล้ว,ตอนนี้,ข้าและเซียนเซิงเสวียนอยู่คนละฝั่ง,เก้าอาวุโสสนับสนุนเซียนเซิงเสวียน,และอีกเก้าอาวุโสสนับสนุนข้า,ทว่าในเวลานั้นยังมีอาวุโสอีกหลายสิบคนที่ไม่ได้เข้าร่วม,ทำให้ไม่สามารถตัดสินได้,ตอนนี้ทุกคนมารวมกันพร้อมแล้ว,การตัดสินใจของชะตากรรมของตระกูลจื่อหยาง,หวังว่าทุกคนจะระมัดระวังครุ่นคิดไม่ให้มันต้องตกต่ำล่มสลาย,อย่างน้อย,ก็เพื่อรักษาตระกูลจื่อหยางของพวกเราไว้,ทำให้ตระกูลจื่อหยางเติบโตต่อไป!"จื่อหยางซิวลี่ที่กล่าวออกมาด้วยความเคารพ.
สายตาของทุกคนที่จ้องมองกันและกัน.
และมีอาวุโสสิบคนที่จ้องมองมายังพื้นที่ตรงกลางจื่อหยางจิงหง,ดูเหมือนว่าเขาคืออาวุโสใหญ่ที่มีอำนาจที่สุดคนหนึ่ง.
จื่อหยางจิงหงที่ครุ่นคิดพร้อมกับมองไปยังเซียนเซิงเสวียน.
"เซียนเซิงเสวียน,ก่อนที่จะตัดสินใจ,ข้ามีหลายเรื่องต้องการสอบถาม.!"จื่อหยางจิงหงเอ่ย.
"เชิญกล่าว!"เซียนเซิงเสวียนพยักหน้ารับ.
"เกี่ยวกับการตัดสินใจของท่าน,ข้าที่ครุ่นมามากมาย,ต้องการรู้ว่าทำไมถึงได้ตัดสินใจเลือกศาลเทวะต้าเจิ้ง!"จื่อหยางจิงหงที่กล่าวออกมาด้วยความสงสัย.
เซียนเซิงเสวียนเผยยิ้มออกมาเล็กน้อยก่อนที่จะกล่าวออกมาว่า,"อาวุโสจิงหงที่มีสูงส่งและมีเกียรติที่สุดในตระกูลจื่อหยาง,แน่นอนว่าท่านคงจะรู้อยู่แล้ว!"
เห็นคำพูดของเซียนเซิงเสวียน,จื่อหยางซิวลี่ที่แววตาส่ายไปมา,ใบหน้าเผยท่าทางไม่สบายใจ.
"ใต้สวรรค์แห่งนี้มีราชวงศ์มากมาย,ข้าคิดว่าบางคนคงเข้าใจ,เกี่ยวกับความแข็งแกร่งของต้าเจิ้ง,ข้าไม่ต้องการเอ่ย,สิ่งที่ต้องการกล่าว,หากพวกเราเข้าร่วมราชวงศ์วาสนา,พวกเราควรจะเลือกราชวงศ์วาสนาที่ทรงพลัง,นอกจากนี้อาจะมีสองศาลสวรรค์ที่ไม่ได้เลือก,ทำไมถึงได้เลือกศาลเทวะต้าเจิ้ง?
อย่างแรก,ศาลสวรรค์นั้นมีผู้ฝึกตนช่วงชิงชะตาอยู่แล้ว,พวกเราคงจะไม่ได้รับความอำนาจมากนัก,แม้แต่อาจจะถูกกดดันแม้แต่ถูกบีบบังคับให้ลดทอนอำนาจ,ยิ่งเวลาผ่านไปก็ยิ่งไม่เกิดประโยชน์ต่อตระกูล,การเลือกศาลเทวะที่แข็งแกร่งที่สุดก็เรื่องที่ดีที่สุด,พวกเราจะสามารถค่อยๆพัฒนาตระกูลได้,ไม่จำเป็นต้องแข่งขันกับใคร,นอกจากนี้สถานการณ์ใต้หล้านั้นเริ่มวุ่นวาย,หลายวันมานี้ข้าได้บอกกล่าวต่อทุกคนไปบ้างแล้ว,อีกอย่างตระกูลจื่อหยางของพวกเรานั้นอยู่ในภาคเหนือคุ้มค่าที่พวกเขาจะทำงานให้พวกเขา,นอกจากนี้ต้าเจิ้งไม่มีผู้ฝึกตนช่วงชิงชะตา,การที่พวกเขาไปที่นั่นก็เหมือนว่าเป็นการมอบถ่ายไฟในฤดูหนาว,ทำไมพวกเราถึงจะไม่เลือกต้าเจิ้งล่ะ?"
"ท่านมั่นใจว่าต้าเจิ้งจะให้ความสำคัญกับพวกเรารึ?ถึงพวกเราจะเข้าร่วมกับพวกเขา,จะรู้ได้อย่างไรว่าสถานะของพวกเราจะอยู่สูงและไม่เปลี่ยนแปลง?"จื่อหยางจิงหงที่สอบถามออกไปอีกครั้ง.
ทุกคนที่จ้องมองไปยังเซียนเซิงเสวียน,โดยเฉพาะอย่างยิ่งจื่อหยางซิวลี่,ที่เหร่ตามองเซียนเซิงเสวียน,ราวกับว่าเขาเป็นภัยร้ายที่จ้องทำร้ายตระกูล.
ทว่าในเวลานี้,เซียนเซิงเสวียนเผยยิ้มออกมาอย่างเป็นนัยน์,"ข้ารับประกันได้!"
"ทำไมเจ้ารับประกันได้กัน!"จื่อหยางซิวลี่เอ่ยปากออกมา.
"ข้ามีนามว่า,จงเสวียน,เป็นไท่จื่อของศาลเทวะต้าเจิ้ง!
บอกซิว่าข้ารับประกันได้หรือไม่?"เซียนเซิงเสวียนที่เผยยิ้มให้กับจื่อหยางซิวลี่.
"เจ้า,นี่เจ้า
............!”จื่อหยางซิวลี่ที่เผยแววตาที่ตื่นตะลึงออกมาในทันที.
แทบจะในทันทีไม่ใช่แค่จื่อหยางซิวลี่,แทบทุกคนก็เผยท่าทางประหลาดใจ,ไท่จื่อ?
ไท่จื่อต้าเจิ้งอย่างงั้นรึ?
จื่อหยางจิงหงถึงกับจ้องมองตาค้างทีเดียว,เรื่องนี้,เป็นความจริงอย่างงั้นรึ?
"ข้าไม่เชื่อคำพูดของเจ้า,เจ้าเป็นไท่จื่อต้าเจิ้ง,แน่นอนว่าต้องกลับไปยังต้าเจิ้ง,แล้วทำไมชะตาของตระกูลจื่อหยางต้องไปอยู่ในมือคนเช่นเจ้าด้วย?"จื่อหยางซิวลี่ที่เอ่ยปากออกมาในทันที.
"ประมุข!
เซียนเซิงเสวียนเป็นศิษย์บรรพชน,ไม่ควรจะกล่าวเช่นนั้น."จื่อหยางจิงหงที่เอ่ยปากออกมาทันที.
เซียนเซิงเสวียนไม่ได้แสดงท่าทางโกรธแต่อย่างใด,ทว่าจ้องมองไปยังจื่อหยางซิวลี่,"ข้าได้คิดไว้แล้วตั้งแต่ที่ข้าได้จุติกลับมา,พริบตาเดียวที่เห็นเจ้า,ก็ทำให้ข้ารู้สึกบางอย่าง,เป็นความอบอุ่นเป็นอย่างมาก,ดังนั้น,ในเวลานี้,ข้าจึงได้ตัดสินใจในทันที."
"อะไร?"จื่อหยางซิวลี่ที่รู้สึกสังหรใจไม่ดี.
"ข้าจะต้องแต่งงานกับเจ้า,ให้เจ้ามาเป็นภรรยาของข้า!"เซียนเซิงเสวียนที่กล่าวออกมาอย่างจริงจัง.
จื่อหยางซิวลี่ราวกับถูกแมวข่วน,เอ่ยออกมาในทันที,"บังอาจ,ข้า,ข้าไม่แต่งกับเจ้าหรอก!"
เซียนเซิงเสวียนที่ไม่ได้โกรธ,ทว่าเขาที่แสดงท่าทางเหมือนกับว่าจื่อหยางซิวลี่นั้นดูน่ารัก.
ทว่าอาวุโสอื่นๆทั่วทั้งห้องโถง,ใบหน้าของอาวุโสคนอื่นๆก็เปลี่ยนไปแปลกๆ.
"ข้ายอมรับที่จะเข้าร่วมศาลเทวะต้าเจิ้ง!"จื่อหยางจิงหงที่ออกความเห็นในทันที.
Chapter 1243 Zhong Xuan regeneration
钟玄再生
จงเสวียนเกิดใหม่.
"นี่เขาต้องการนำตระกูลจื่อหยางเข้าร่วมศาลเทวะต้าเจิ้งอย่างงั้นรึ?"จื่อหยางจิงหงดวงตาหรี่เล็กลง.
"ครับ,เรื่องนี้จะจัดการอย่างไรดี,กับหลักคำสอนของบรรพชนที่คนทั่วหล้าต่างก็รับรู้เรื่องนี้,เมื่อไหร่ที่พวกเขาละเมิดคำสอน,ตระกูลของพวกเราจะต้องเข้าสู่การฆ่าฟันไม่มีที่สิ้นสุดอย่างแน่นอน."จื่อหยางจิงซินที่ปฏิเสธที่จะยอมรับในทันที.
"ไป,กลับตระกูลกันก่อน!"จื่ออย่างจิงหงที่ครุ่นคิดและกล่าวออกมาในทันที.
"ดีเลย,ภายในตระกูลที่กำลังสับสนวุ่นวาน,หากท่านปู่กลับไปจะต้องกู้สถานการณ์ได้แน่!"จื่อหยางจิงซินเอ่ย.
"อืม!"
----------------
สวนสวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียว,ทางเข้าประตูสวรรค์ทิศใต้.
จงซานที่นำ,จินเผิง,เต้าเหรินถู,โหลวซิงเฉิน,อี้เหยี่ยนและเสนาธิการคนสำคัญมายืนอยู่ป้อมปรากการประตูทิศใต้,จ้องมองไปยังภูเขาที่ไกลออกไป.
"เซิ่งหวัง,จื่อหยางจิงหงได้จากไปโดยไม่ได้กล่าวลาพวกเรา!"อี้เหยี่ยนกล่าวรายงาน.
"ไปแล้วอย่างงั้นรึ?"จงซานที่เผยยิ้มออกมาเล็กน้อย.
"เหล่าเยว่,ไม่ใช่ว่าพวกเราไม่สามารถกำราบเขาได้หรอกรึ?
เขาไปแล้ว,ทำไมถึงได้มีความสุขถึงเพียงนั้น?"กุยเอ๋อที่แสดงท่าทางไม่เข้าใจออกไป.
"ในเมื่อเข้าไปโดยที่ไม่กล่าวลา,นั่นหมายความว่าเขาไม่ได้จากไป,เขาเพียงแค่รอ,อีกไม่นาน,เขาจะต้องกลับมา!"จงซานทีกล่าวออกมาด้วยความมั่นใจ.
"หืม!"กุยเอ่อที่เผยท่าทางประหลาดใจ.
อย่างไรก็ตามในเมื่อเหล่าเยว่มั่นใจ,กุยเอ๋อย่อมต้องเชื่อในทันที.
"อี้เหยี่ยน,ทิศทางนั่นล่ะ?"จงซานที่ชี้ไปยังพื้นที่ป่าแห่งหนึ่ง.
"ครับ,มีบางคนที่ดูน่าสงสัยเมื่อหกเดือนที่แล้ว,พวกเขาที่ปรากฏตัวขึ้นในทันที,พร้อมกับได้มาสืบเรื่องต่างๆของโลกใบเล็ก,ทั้งที่ไม่เคยได้ยินและเห็นมาก่อน,เฉินจึงไม่ได้แสดงท่าทีเป็นศัตรู,ทว่าได้ส่งสายสืบออกไปตรวจสอบ,ท้ายที่สุดก็พบเรื่องที่แปลกประหลาดขึ้น!"อี้เหยี่ยนที่เอ่ยปากออกมา.
"อืม,เจ้ากล่าวต่อ!"
"ครับ,คนกลุ่มนี้,มาจากทางเหนือ,เป็นดินแดนเหนือสุดของทวีปภาคเหนือ,เป็นเผ่าลึกลับ."อี้เหยี่ยนกล่าว.
"เผ่าจิง(คริสตัล)?"จินเผิงที่สอบถามออกมาด้วยความสงสัย.
ใช่,เผ่าจิง,น้อยมากที่พวกเขาจะยุ่งเกี่ยวกับโลกใบใหญ่,ได้ยินข่าวลือมาว่าหนึ่งพันปีมานี้,พวกเขาไม่เคยออกมาจากขั้วโลกเหนือเลย,และตลอดพันปีมานี้มีไม่เกินสองคน,ทว่าในเวลานี้กลับมีเผ่าจิงถึง
18 คนเดินทางมายังต้าเจิ้ง,แม้นว่าจะไม่ได้ก่อเรื่องอันใด,ทว่าในคือศูนย์กลางของต้าเจิ้ง,พวกเขาก็ต้องระมัดระวังเอาไว้!"อี้เหยี่ยนกล่าวยืนยัน.
"เผ่าจิง?
พวกเขามาที่นี่ทำอะไร?"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างจริงจัง.
"คล้ายพวกเขากำลังหาอะไรบางอย่าง,เฉินได้เตรียมการเอาไว้แล้ว,ได้มอบให้กับอี้เทียนเจี้ยนหนานกงเซิ่งได้เตรียมการไว้แล้ว,ขอเพียงเซิ่งหวังออกคำสั่ง,พวกเราสามารถส่งเซียนบรรพชนลงมือ,เผ่าจิงก็ยากจะหนีพ้น!"อี้เหยี่ยนที่เอ่ยปากออกมาในทันที.
"เริ่มได้!"จงซานสั่งการ.
"ครับ!"อี้เหยี่ยนที่รับคำสั่งในทันที.
ทันทีที่อี้เหยี่ยนให้สัญญาณ,บอลแสงที่พวยพุ่งถูกยิงขึ้นไปบนท้องฟ้า.
หนานกงเซิ่งที่อยู่ด้านล่างได้รับข้อความในทันที,และทันใดนั้นบนท้องฟ้าก็เกิดการเปลี่ยนแปลง,ปรากฏดวงดาราที่ครอบคลุมท้องฟ้ารวมตัวกลายเป็นแหปกคลุมพื้นที่ป่าทางเทือกเขาแห่งหนึ่ง.
ภูเขาแห่งนั้นถูกพลังอำนาจแห่งดวงดารากักขัง,และในเวลาเดียวกันก็ปรากฏร่างหลายร่างที่พุ่งออกมาในทันทีเช่นกัน,พวกเขาที่พุ่งชนค่ายกลช่างรุนแรง,ช่างน่าเศร้า,หนานกงเซิ่งได้เตรียมการไว้ดีแล้ว,ค่ายกลดังกล่าวไม่สามารถถูกทะลวงได้โดยง่าย.
"เต้าเหรินถู,โหลวซิงเฉิน,จินเผิง,โหยวซาน,โหยวสุ่ย,โหยวฉวน,โหยวหลาน,จับกุมเป็นเผ่าจิง."จงซานออกคำสั่ง.
"รับทราบ!"
กลุ่มของเซียนบรรพชนที่รับคำสั่ง,ก่อนที่จะพุ่งตรงเข้าไปภายในค่ายกล.
"เหล่าเยว่,เผ่าจิงไม่กี่คน,มอบให้อี้เหยี่ยนจัดการก็ได้,มีอะไรสำคัญอย่างงั้นรึ?"กุยเอ๋อที่เผยท่าทางสงสัย.
จงซานที่เผยยิ้ม,กล่าวออกมาด้วยเสียงอ่อนโยน,"แน่นอนว่าเผ่าจิงสำคัญ,เพราะพวกเขาอาศัยอยู่ในทวีปทางเหนือ,หากต้องการรวบรวมทวีปภาคเหนือ,ยังไงก็ต้องเผชิญหน้ากับเผ่าจิง,นอกจากนี้เผ่านี้ค่อนข้างแปลกประหลาด,พวกเขามีความสามารถในการรบที่น่าอัศจรรย์ใจ,หากกำราบได้ก็ดี,หากไม่สามารถกำราบได้ก็ไม่ควรจะเป็นศัตรูกัน!"
"!"กุยเอ๋อพยักหน้ารับ,นางที่ไม่ได้สนใจเกี่ยวกับการสงครามที่ลึกลับซับซ้อนแต่อย่างใด.
"เจ้าไม่จำเป็นต้องอยู่เป็นเพื่อนข้าก็ได้,เจ้าสามารถไปเที่ยวเล่นตามที่ต้องการ,รอให้ข้าจัดการาชกิจเสร็จ,ข้าจะไปหาเจ้าเอง!"จงซานที่เอ่ยโน้มน้าว.
"ได้,ข้ากำลังจะให้หลิงเอ๋อพาข้าไปเดินเที่ยวตลาดกลางคืนในวันนี้,ข้าคงไม่สามารถอยู่เป็นเพื่อนท่าน."กุยเอ๋อที่เอ่ยออกมาในทันที.
"อืม!"จงซานพยักหน้ารับ.
------------------------------------------------------------
ตระกูลจื่อหยาง,ภายในห้องประชุมใหญ่.
30 ที่นั่งที่ล้อมวง.
จื่อหยางจิงหง,จื่อหยางจิงซินก็อยู่ในนี้ด้วย,ทว่าพวกเขาทั้งสองไม่ได้นั่งบนเก้าอันทรงเกียรติ.
ที่นั่งทางทิศเหนือ,มีคนสองคน,หนึ่งแน่นอนว่าคือประมุขตระกูลจื่อหยาง,นางเป็นสตรีที่ดูเรียบง่ายแต่งดงาม,และที่อยู่ด้านข้างนั้นเป็นชายในชุดดำ,ใบหน้าของบุรุษที่ดูประณีต,ท่าทางดูไม่แยแสอะไรนัก.
ประตูห้องโถงประชุมที่ปิดเสียงดัง,ทุกคนภายในห้องโถงที่เปลี่ยนเป็นเงียบงัน.
ในเวลานี้,ประมุขที่เป็นคนเอ่ยปากออกมาเป็นคนแรก.
"วันนี้,ได้เรียกอาวุโสทุกท่านมา,ปรึกษาหารือเกี่ยวกับเรื่องของตระกูลจื่อหยางก่อนหน้านี้,ส่วนเซียนเซิงเสวียน,แม้นว่าจะไม่ใช่คนตระกูลจื่อหยาง,ทว่าเขาก็คือศิษย์ของบรรพชนรุ่นก่อน,บรรพชนได้สั่งเอาไว้,สถานะของเขานั้นเทียบได้กับสถานะของข้าจื่อหยางซิวลี่,ทำให้เขามีสิทธิ์เข้าร่วมหารือตัดสินใจความเป็นไปของตระกูลได้."ประมุขที่เป็นคนเอ่ยปาก.
"ก่อนหน้านี้ทุกคนคงจะได้พิจารณาครุ่นคิดก่อนแล้ว,เซียนเซิงเสวียน,อาวุโสรุ่นเก้า,ได้ตัดสินใจให้พวกเราเข้าร่วมต้าเจิ้งก่อนหน้านี้?"จื่อหยางซิวลี่เอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม.
"ข้าและคนอื่นเชื่อในเซียนเซิงเสวียน,เขาคือศิษย์บรรพชน,ด้วยวิชาช่วงชิงชะตาของบรรพชนข้าสามารถเห็นได้,บรรพชนได้รับรองเขาได้,พวกเราเชื่อมั่นในตัวเขา!"ผู้ฝึกตนช่วงชิงชะตาอีกคนที่เอ่ยปากออกมาในทันที.
จื่อหยางซิวลี่ที่ขมวดคิ้วไปมาเล็กน้อย.
ก่อนหน้านี้,นี่จึงกลายการประชุมที่ยากจะตัดสินใจ,เกี่ยวกับระบบการตัดสินใจของตระกูลต้องได้รับคะแนนเกินครึ่ง,ก่อนหน้านี้ฝั่งประมุขที่ได้รับการสนับสนุน
40%,จากเหล่าอาวุโส,ทำให้สถานการในเวลานี้ดูซับซ้อนไม่น้อย.
ส่วนเซียนเซิงเสวียนสถานะเท่ากับนาง,เขาที่เป็นอีกฝ่าย,ซึ่งเวลานั้นมีอาวุโสที่สนับสนุนเขา
20%.
"จื่อหยางซิวลี่,เจ้าเป็นประมุข,แต่กลับไม่เข้าใจอย่างงั้นรึ?,ข้าศิษย์บรรพชนคืนกลับ,ได้นำข้อมูลต่างๆกลับมาด้วย,เจ้าเองก็เห็น,ใต้สวรรค์ที่กำลังจะเกิดความวุ่นวายโกลาหล,และกำลังลามไปทั่วทุกแห่ง,สถานการณ์เวลานี้แตกต่างออกไปจากในอดีต,ตระกูลจื่อหยางจะต้องได้รับผลจากภัยพิบัติในครั้งนี้อย่างแน่นอน!"เซียนเซิงเสวียนที่เอ่ยปากออกมา.
"ชิ,พบกับภัยพิบัติอย่างงั้นรึ?
เจ้าคิดว่าตระกูลของพวกเราจะถูกทำลายไปจิ้นสิ้นอย่างงั้นรึ?"จื่อหยางซิวลี่ที่มองตาขวางไปยังเซียนเซิงเสวียน.
"วิชาช่วงชิงชะตา,ข้านั้นร้ายกาจกว่าเจ้า,แน่นอนว่าคำพูดของข้านั้นก็ไม่ควรจะด้อยกว่าเจ้า!"เซียนเซิงเสวียนที่เผยยิ้มออกมาเล็กน้อย,จ้องมองใบหน้าของจื่อหยางซิวลี่ที่ไม่พอใจ,ไม่รู้ว่าทำไมเขาจึงรู้สึกชื่นชม,ดูเหมือนว่าจะดูงดงามกว่าปรกติ.
จื่อหยางซิวลี่เผยท่าทางไม่พอใจ,วิชาช่วงชิงชะตาของตัวเอง,ยกเว้นอาวุโสใหญ่ไม่กี่คน,นางนับว่าร้ายกาจที่สุด,ภายในตระกูลจื่อหยางนางคืออัจฉริยะที่แสนปีจะมีสักคน,และนางก็ได้ดำรงตำแหน่งประมุข,ทว่าเซียนเซิงเสวียนที่ได้เรียนรู้วิชาช่วงชิงชะตาไม่นาน,ทว่าพรสวรรค์ของเขากลับเหนือกล้ำ,แม้แต่อาวุโสใหญ่หลายคนยังเทียบเขาไม่ได้.
ด้วยสถานะและวิชาช่วงชิงชะตา,ทำให้เขาสามารถที่จะหยิ่งผยองได้.
"วิชาช่วงชิงชะตาข้าด้อยกว่าเจ้า,แต่ก็ใช่ว่าสิ่งที่เจ้ากล่าวจะเป็นจริง."จื่อหยางซิวลี่เอ่ย.
"แน่นอนสิ่งที่ข้ากล่าวนั้นสมเหตุสมผล,ไม่เช่นนั้นแล้วการลงคะแนนก่อนหน้านั้น,ทำไมเจ้าถึงไม่ได้คะแนนมากกว่า
50% ล่ะ,ยิ่งวันนี้แล้วก็ยิ่งเป็นไปไม่ได้."เซียนเซิงเสวียนที่กล่าวด้วยรอยยิ้ม.
"ชิ,ผลการลงคะแนนสุดท้ายยังไม่จบเลยด้วยซ้ำ,มาดูกัน,เจ้าจะได้เห็นผลลัพธ์สุดท้ายกับตา!"จื่อหยางซิวลี่ที่กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงเย็นชา.
เซียนเซิงเสวียนที่เผยยิ้มเล็กน้อยกล่าวอย่างไม่แยแส,"เช่นนั้นมาเริ่มกันเลย!"
จื่อหยางซิวลี่ที่ไม่สนใจท่าทางเซียนเซิงเสวียนอีก,ทว่านางกวาดตามองไปยังเหล่าอาวุโสทั้งหมด.
"อาวุโสทุกท่าน,คิดว่าเรื่องก่อนหน้านี้,ทุกคนคงจะเข้าใจทุกอย่างได้ดีแล้ว,ตอนนี้,ข้าและเซียนเซิงเสวียนอยู่คนละฝั่ง,เก้าอาวุโสสนับสนุนเซียนเซิงเสวียน,และอีกเก้าอาวุโสสนับสนุนข้า,ทว่าในเวลานั้นยังมีอาวุโสอีกหลายสิบคนที่ไม่ได้เข้าร่วม,ทำให้ไม่สามารถตัดสินได้,ตอนนี้ทุกคนมารวมกันพร้อมแล้ว,การตัดสินใจของชะตากรรมของตระกูลจื่อหยาง,หวังว่าทุกคนจะระมัดระวังครุ่นคิดไม่ให้มันต้องตกต่ำล่มสลาย,อย่างน้อย,ก็เพื่อรักษาตระกูลจื่อหยางของพวกเราไว้,ทำให้ตระกูลจื่อหยางเติบโตต่อไป!"จื่อหยางซิวลี่ที่กล่าวออกมาด้วยความเคารพ.
สายตาของทุกคนที่จ้องมองกันและกัน.
และมีอาวุโสสิบคนที่จ้องมองมายังพื้นที่ตรงกลางจื่อหยางจิงหง,ดูเหมือนว่าเขาคืออาวุโสใหญ่ที่มีอำนาจที่สุดคนหนึ่ง.
จื่อหยางจิงหงที่ครุ่นคิดพร้อมกับมองไปยังเซียนเซิงเสวียน.
"เซียนเซิงเสวียน,ก่อนที่จะตัดสินใจ,ข้ามีหลายเรื่องต้องการสอบถาม.!"จื่อหยางจิงหงเอ่ย.
"เชิญกล่าว!"เซียนเซิงเสวียนพยักหน้ารับ.
"เกี่ยวกับการตัดสินใจของท่าน,ข้าที่ครุ่นมามากมาย,ต้องการรู้ว่าทำไมถึงได้ตัดสินใจเลือกศาลเทวะต้าเจิ้ง!"จื่อหยางจิงหงที่กล่าวออกมาด้วยความสงสัย.
เซียนเซิงเสวียนเผยยิ้มออกมาเล็กน้อยก่อนที่จะกล่าวออกมาว่า,"อาวุโสจิงหงที่มีสูงส่งและมีเกียรติที่สุดในตระกูลจื่อหยาง,แน่นอนว่าท่านคงจะรู้อยู่แล้ว!"
เห็นคำพูดของเซียนเซิงเสวียน,จื่อหยางซิวลี่ที่แววตาส่ายไปมา,ใบหน้าเผยท่าทางไม่สบายใจ.
"ใต้สวรรค์แห่งนี้มีราชวงศ์มากมาย,ข้าคิดว่าบางคนคงเข้าใจ,เกี่ยวกับความแข็งแกร่งของต้าเจิ้ง,ข้าไม่ต้องการเอ่ย,สิ่งที่ต้องการกล่าว,หากพวกเราเข้าร่วมราชวงศ์วาสนา,พวกเราควรจะเลือกราชวงศ์วาสนาที่ทรงพลัง,นอกจากนี้อาจะมีสองศาลสวรรค์ที่ไม่ได้เลือก,ทำไมถึงได้เลือกศาลเทวะต้าเจิ้ง?
อย่างแรก,ศาลสวรรค์นั้นมีผู้ฝึกตนช่วงชิงชะตาอยู่แล้ว,พวกเราคงจะไม่ได้รับความอำนาจมากนัก,แม้แต่อาจจะถูกกดดันแม้แต่ถูกบีบบังคับให้ลดทอนอำนาจ,ยิ่งเวลาผ่านไปก็ยิ่งไม่เกิดประโยชน์ต่อตระกูล,การเลือกศาลเทวะที่แข็งแกร่งที่สุดก็เรื่องที่ดีที่สุด,พวกเราจะสามารถค่อยๆพัฒนาตระกูลได้,ไม่จำเป็นต้องแข่งขันกับใคร,นอกจากนี้สถานการณ์ใต้หล้านั้นเริ่มวุ่นวาย,หลายวันมานี้ข้าได้บอกกล่าวต่อทุกคนไปบ้างแล้ว,อีกอย่างตระกูลจื่อหยางของพวกเรานั้นอยู่ในภาคเหนือคุ้มค่าที่พวกเขาจะทำงานให้พวกเขา,นอกจากนี้ต้าเจิ้งไม่มีผู้ฝึกตนช่วงชิงชะตา,การที่พวกเขาไปที่นั่นก็เหมือนว่าเป็นการมอบถ่ายไฟในฤดูหนาว,ทำไมพวกเราถึงจะไม่เลือกต้าเจิ้งล่ะ?"
"ท่านมั่นใจว่าต้าเจิ้งจะให้ความสำคัญกับพวกเรารึ?ถึงพวกเราจะเข้าร่วมกับพวกเขา,จะรู้ได้อย่างไรว่าสถานะของพวกเราจะอยู่สูงและไม่เปลี่ยนแปลง?"จื่อหยางจิงหงที่สอบถามออกไปอีกครั้ง.
ทุกคนที่จ้องมองไปยังเซียนเซิงเสวียน,โดยเฉพาะอย่างยิ่งจื่อหยางซิวลี่,ที่เหร่ตามองเซียนเซิงเสวียน,ราวกับว่าเขาเป็นภัยร้ายที่จ้องทำร้ายตระกูล.
ทว่าในเวลานี้,เซียนเซิงเสวียนเผยยิ้มออกมาอย่างเป็นนัยน์,"ข้ารับประกันได้!"
"ทำไมเจ้ารับประกันได้กัน!"จื่อหยางซิวลี่เอ่ยปากออกมา.
"ข้ามีนามว่า,จงเสวียน,เป็นไท่จื่อของศาลเทวะต้าเจิ้ง!
บอกซิว่าข้ารับประกันได้หรือไม่?"เซียนเซิงเสวียนที่เผยยิ้มให้กับจื่อหยางซิวลี่.
"เจ้า,นี่เจ้า
............!”จื่อหยางซิวลี่ที่เผยแววตาที่ตื่นตะลึงออกมาในทันที.
แทบจะในทันทีไม่ใช่แค่จื่อหยางซิวลี่,แทบทุกคนก็เผยท่าทางประหลาดใจ,ไท่จื่อ?
ไท่จื่อต้าเจิ้งอย่างงั้นรึ?
จื่อหยางจิงหงถึงกับจ้องมองตาค้างทีเดียว,เรื่องนี้,เป็นความจริงอย่างงั้นรึ?
"ข้าไม่เชื่อคำพูดของเจ้า,เจ้าเป็นไท่จื่อต้าเจิ้ง,แน่นอนว่าต้องกลับไปยังต้าเจิ้ง,แล้วทำไมชะตาของตระกูลจื่อหยางต้องไปอยู่ในมือคนเช่นเจ้าด้วย?"จื่อหยางซิวลี่ที่เอ่ยปากออกมาในทันที.
"ประมุข!
เซียนเซิงเสวียนเป็นศิษย์บรรพชน,ไม่ควรจะกล่าวเช่นนั้น."จื่อหยางจิงหงที่เอ่ยปากออกมาทันที.
เซียนเซิงเสวียนไม่ได้แสดงท่าทางโกรธแต่อย่างใด,ทว่าจ้องมองไปยังจื่อหยางซิวลี่,"ข้าได้คิดไว้แล้วตั้งแต่ที่ข้าได้จุติกลับมา,พริบตาเดียวที่เห็นเจ้า,ก็ทำให้ข้ารู้สึกบางอย่าง,เป็นความอบอุ่นเป็นอย่างมาก,ดังนั้น,ในเวลานี้,ข้าจึงได้ตัดสินใจในทันที."
"อะไร?"จื่อหยางซิวลี่ที่รู้สึกสังหรใจไม่ดี.
"ข้าจะต้องแต่งงานกับเจ้า,ให้เจ้ามาเป็นภรรยาของข้า!"เซียนเซิงเสวียนที่กล่าวออกมาอย่างจริงจัง.
จื่อหยางซิวลี่ราวกับถูกแมวข่วน,เอ่ยออกมาในทันที,"บังอาจ,ข้า,ข้าไม่แต่งกับเจ้าหรอก!"
เซียนเซิงเสวียนที่ไม่ได้โกรธ,ทว่าเขาที่แสดงท่าทางเหมือนกับว่าจื่อหยางซิวลี่นั้นดูน่ารัก.
ทว่าอาวุโสอื่นๆทั่วทั้งห้องโถง,ใบหน้าของอาวุโสคนอื่นๆก็เปลี่ยนไปแปลกๆ.
"ข้ายอมรับที่จะเข้าร่วมศาลเทวะต้าเจิ้ง!"จื่อหยางจิงหงที่ออกความเห็นในทันที.
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
ปัจจุบันแปลจบแล้ว 1672 ตอน สนใจติดต่อเข้ากลุ่มลับได้ครับ
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ แปลจบแล้ว.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น