Immortality Chapter 1232 Gui Guzi comes
Chapter 1232 Gui Guzi comes
鬼谷子前来
กุยกูซือมาเยือน.
"ใจเย็นก่อน!"เซียนเซิงซือที่เอ่ยออกมาเล็กน้อย,พร้อมกับวางถ้วยชาลงเบาๆ,เผยท่าทางราวกับว่าเนตรแสงสวรรค์นั้นสามารถเก็บใส่ถุงได้อย่างง่ายดาย.
โหยวหลานที่จ้องมองเซียนเซิงซือ,กับท่าทางดังกล่าวจะทำให้เขาใจเย็นอยู่ได้อย่างไร?
ก่อหน้านี้เขาพ่ายแพ้หยวนซือ,ทว่าอาจกล่าวได้ว่าเขาด้อยกว่าหยวนซือ,และเป็นเขาที่วิ่งไปชนคนที่แข็งแกร่งคนหนึ่ง,ทว่ากับคำพูดของเซียนเซิงซือในเวลานี้มันได้ทำลายความรู้สึกนึกคิดของเขาไปอย่างสิ้นเชิง.
ในโลกใบนี้,เนตรแสงสวรรค์ที่สิ่งที่แข็งแกร่งที่สุดไม่มีใครเทียบได้,คาดไม่ถึงเลยว่าเซียนเซิงซือกล่าวว่าเซิ่งหวังสามารถเก็บมันมาได้อย่างงั้นรึ?
และยังมีหนึ่งพันเทียนเต๋า,เป็นไปได้อย่างงั้นรึ?
เซิ่งหวังที่เพิ่งก้าวไปถึงระดับเซียนบรรพชน!
เขาคือคนที่อ่อนด้อยกว่าทุกคนของโลกใบใหญ่ที่เดินทางเข้ามายังอาณาจักรลับมังกรบรรพชนจริงๆรึ?
ภายในใจของโหยวหลานสั่นไหวยากที่จะยอมรับได้,ทว่าเซียนเซิงซือที่กำลังรออยู่,เขาจึงเร่งรีบระงับความตื่นตะลึงตกใจของเขาเอาไว้,"เซียนเซิงซือ,กล่าวต่อได้เลย!"
"อืม!"เซียนเซิงซือพยักหน้า.
..............................
..................
......
ทั้งคู่ที่พูดคุยถึงเรื่องรายระเอียดกันหนึ่งวันหนึ่งคืน.
"แอ๊ด!!"
เช้าววันถัดมา,ประตูตำหนักที่เปิดออก,ใบหน้าของโหยวหลานที่ซับซ้อนไม่อยากเชื่อยังคงอาบไปทั่วไปหน้า.
"เซียนเซิงซือ,ก่อนหน้านี้คำพูดของท่านทำให้ข้าตื่นตะลึงจนทำอะไรไม่ถูก,เรื่องนี้มันเกินกว่าที่ข้าจะเข้าใจได้,ขอให้ข้าได้พิจารณาก่อนได้ใช่หรือมไ?"โหยวหลานที่จ้องมองไปยังเซียนเซิงซือ.
"อืม,เรื่องสำคัญเช่นนี้,เจ้าจงคิดใคร่ครวญให้ดีก็แล้วกัน."เซียนเซิงซือพยักหน้ารับ.
โหยวหลานนที่กล่าวออกมาด้านนอก.
"ท่านพ่อ,เป็นอย่างไรบ้าง.....!"โหยวจิงซินที่จ้องมองโหยวหลานด้วยใบหน้าไม่ดีนัก.
"เอาล่ะ,ไป,กลับก่อนค่อยพูด!"โหยวหลานที่ส่ายหน้าไปมา.
หลังจากที่โหยวหลานกลับไปแล้ว,เซิ่งกงเป้าก็ก้าวออกมา.
"เซียนเซิงซือ,เป็นอย่างไรบ้าง?"เซิ่งกงเป้าที่สอบถามออกไป.
"ไม่มีปัญหา,เรื่องนี้พวกเราได้ทำลายความรู้สึกนึกคิดของโหยวหลานไปทั้งหมด,เขาจึงยากที่จะรับได้ในทันที,สองวันหลังจากนี้เขาก็จะรับรู้สถานะของตัวเองได้!"เซียนเซิงซือกล่าว.
"อืม!เช่นนั้นก็ดี!"
---------------------------------------------------------
เกี่ยวกับเรื่องราชกิจต่างของต้าเจิ้งมีการกำหนดกรอบเอาไว้อย่างชัดเจน,ทำให้จงซานไม่จำเป็นต้องออกมาจัดการทุกๆวัน,แม้นว่าจะไม่ออกมาสะสางงาน,ก็ยังมีข้าราชบริพารที่เชื่อใช้ได้คอยจัดการให้.
เหมือนกับในเวลานี้,จงซานและกุยเอ๋อที่กำลังจมอยู่ในโลกส่วนตัวภายในหุบเขาแห่งหนึ่ง,ที่ด้านนอกนั้นมีเซียนเซิงซือและอีกหลายคนเป็นคนดำเนินการแทน.
วิถีราชา,หวานอมขมกลืนมากยิ่งกว่าวิถีการบำเพ็ญอื่นๆ,วิถีราชามีรายระเอียดปลีกย่อยที่น่าเบื่อมากมาย,การจัดการ,การบริหาร,การเมืองการปกครอง,การฝึกฝนกองทัพ,การแบ่งปันหน้าที่,การรวมเหล่าผู้คนที่มีพรสวรรค์,การบัญชากลุ่มคนเพื่อเอาชนะฝ่ายตรงข้าม,สร้างกองกำลังและแผ่นดินขนาดใหญ่,และอื่นๆอีกมากมายนับไม่ถ้วน,กว่าจะก้าวมาถึงจุดที่สามารถจัดการงานให้ทุกอย่างสามารถเดินไปได้อย่างราบรื่นไม่ใช่เรื่องง่ายเลย,แต่ด้วยการก้าวไปบนเส้นทางที่ถูกต้อง,ก็ทำให้ง่ายดังกล่าวแบ่งเบาขึ้นมา,แม้แต่ทำให้ก้าวไปได้เอง,ผู้นำนำมีหน้ารับผิดชอบเกี่ยวกับงานหลักๆและเติมเต็มความสมบูรณ์เท่านั้น.
ดังนั้นเกี่ยวกับราชกิจด้านนอก,จงซานเวลานี้ไม่จำเป็นต้องกังวล,ไม่จำเป็นต้องออกมาสั่งการด้วยตัวเอง,งานของเขาก็ก้าวต่อไปด้านหน้าได้.
ที่ด้านหน้าของหุบเขานั้นที่ห้องโถงขนาดใหญ่.
เซียนเซิงซือมาพบกับโหยวหลานอีกครั้ง,ในเวลานี้,มีเหล่าเสนาธิการของต้าเจิ้งอีกหลายคนอยู่ด้วย.
"โหยวกลานที่สามารถกลายเป็นปราชญืเทพได้,เข้าใจดีแล้วหรือไม่?"เซียนเซิงซือที่จ้องมองไปยังโหลว.
"ได้,ในเมื่อข้าเข้าร่วมต้าเจิ้งแล้ว,แน่นอนว่าข้าจะต้องจัดการเรื่องดังกล่าว!"ปราชญ์เทพโหยวหลานเอ่ย.
"อืม,เช่นนั้นต้องรบกวนปราชญ์เทพโหยวหลานแล้ว!"เซียนเซิงซือเอ่ย.
"เสียดายที่มีรสขมไปหน่อย!"ปราชญ์เทพโหยวหลานที่ส่ายหน้าไปมา.
ขณะที่ทุกคนกำลังพูดคุยปรึกษากันนั้น,เซียนโบราณคนหนึ่งที่บินมาแต่ไกล.
"เรียนเซียนเซิงทุกท่าน,พบคนที่น่าสงสัย!"เซียนโบราณที่กล่าวรายงาน.
"หืม?"เซิ่งกงเป้าที่ดวงตาเป็นประกาย.
"พวกเราที่รับคำสั่งเซียนเซิงให้ออกไปลาดตระเวน,ได้พบเข้ากับคนในชุดดำคนหนึ่ง,เหมือนดั่งที่เซียนเซิงเคยกล่าว,เขากำลังมองหาพวกเราอยู่,ผู้น้อยจึงได้นำเขาเข้ามาซึ่งเวลานี้ได้รออยู่ด้านนอก!"เซียนโบราณคนดังกล่าวเอ่ย.
"ดี,นำพวกเราไป!"เซิ่งกงเป้าที่เอ่ยออกมาในทันที.
"รับทราบ!"เซียนโบราณคนหนึ่งที่รับคำในทันที.
จากนั้น,ทุกคนที่ออกมาจากห้องโถงอย่างรวดเร็ว,บนลานแห่งหนึ่ง,ในเวลานี้มีชายชุดดำที่ยืนอยู่ตรงกลาง.
ยืนนิ่งไม่เคลื่อนไหว,สัมผัสเทวะไม่สามารถใช้ตรวจสอบเขาได้.
"ปราชญ์เทพอาณาจักรลับมังกรบรรพชน?"โหยวหลานที่เอ่ยออกมาด้วยความประหลาดใจ.
"ท่านพ่อ,ท่ากล่าวว่าเขาสามารถครอบครองตำแหน่งปราชญ์เทพของอาณาจักรลับมังกรบรรพชนได้แล้วอย่างงั้นรึ?"โหยวจิงซินที่สอบถามออกมาในทันที.
"ไม่ผิด,ข้าเป็นปราชญ์เทพมังกรบรรพชนมาหลายปี,กลิ่นอายดังกล่าวนี้ไม่ผิดอย่างแน่นอน!"โหยวหลานที่เอ่ยออกมาในทันที.
ในเวลาเดียวกันนั้น,ภายในใจโหยวหลานที่รัดแน่น,คนผู้นี้,ทำได้อย่างไร?
เซียนเซิงซือที่ก้าวออกมา,จับจ้องมองไปยังคนชุดดำด้านหน้า.
แม้นว่าฝ่ายตรงข้ามนั้นจะมีหมวกปกปิดใบหน้า,ทว่าเซียนเซิงซือก็สามารถจดจำได้,"เซียนเซิงกุยกู!"
"เซียนเซิงซือ,ทุกท่าน,พบกันอีกครั้งแล้ว!"ชายชุดดำกุยกู่ซือที่เผยยิ้มออกมาเล็กน้อย.
"ท่านพบมังกรบรรพชนแล้วอย่างงั้นรึ?"เซียนเซิงซือที่เผยท่าทางประหลาดใจเล็กน้อย.
"อืม,ผินเต๋าเพิ่งใช้วิชาฮวงจุ้ยตรวจสอบ,จึงสามารถค้นพบมังกรบรรพชนแล้ว,อยู่ในภาคตะวันออก,เวลานี้เทียนตี้ได้ประจำอยู่ที่นั่น,และให้ข้าเดินทางมาแจ้งข่าว!"กุยกูซือที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
(贫道 Pín dào หมายถึง คําที่ นักพรตใช้เรียกตนเองเพื่อแสดงความถ่อมตน )
"ภาคตะวันออกยอดฝีมือมารวมตัวกัน,กลายเป็นพื้นที่ซับซ้อนวุ่นวายที่สุด,แต่การที่เซียนเซิงกุยกู่ซือมาด้วยตัวเอง,คงจะมีเรื่องอื่นด้วยสินะ!"เซียนเซิงซือที่กล่าวลองเชิง.
"มีข้อความบ้าอย่างที่เทียนตี้ต้องกางการบอก,ที่เซิ่งหวังจงยังไม่รู้,ผินเต๋าจึงต้องเดินทางมาแจ้งด้วยตัวเอง.
"เมื่อเป็นข้อความสำคัญ,รอสักเล็กน้อย,ข้าจะไปแจ้งเซิ่งหวัง!"เซียนเซิงซือกล่าวตอบ.
"อืม!"กุยกูซือพยักหน้ารับ.
เซียนเซิงซือและเซิ่งกงเป้าจ้องมองหน้ากันและกัน,เซียนเซิงซือที่ต้อนรับกุยกู่ซือ,ส่วนเซิ่งกงเป้าที่จริงเตรียมที่จะไปแจ้งจงซาน.
"เซียนเซิงเซิ่ง,ข้าจะไปแจ้งเซิ่งหวังเอง!"จินเผิงที่เอ่ยขณะที่จะบินออกไป.
"แม่ทัพจิน!"เซิ่งกงเป้าที่ฝืนยิ้มออกมา,กล่าวหยุดจินเผิงเอาไว้.
"มีปัญหาอะไรอย่างงั้นรึ?"
"ไปแจ้งเซิ่งหวัง,ให้หวนจีเหมาะที่สุด!"เซิ่งกงเป้าเอ่ยออกมาในทันที.
"หืม,ใช่,ผู้น้อยรีบไปหน่อย."จินเผิงที่ใบหน้าเปลี่ยนสีพยักหน้ารับ.
เซิ่งหวังและฮวงโหวอยู่ในโลกส่วนตัว,การทะเล่อทะล่าเข้าไปนั้น,หากพบเจอกับภาพที่ไม่เหมาะ,คงจะเป็นเรื่องมิควรไม่ใช่รึ?
เรื่องนี้เซิ่งกงเป้าได้คิดอย่างดีแล้ว.
เซิ่งกงเป้าที่ไปแจ้งหวนจีทันที,หวนจีที่รับปาก,ทว่าค่อนข้างที่จะขวยเขินอยู่เล็กน้อย,แต่ท้ายที่สุดก็บินตรงเข้าไปในหุบเขา.
หัวใจของหวนจีที่กำลังเต้นไปมาด้วยความกระวนกระวายใจ,ครุ่นคิดเรื่องราวมากมายร้อยแปด,จงซานและฮวงโหวกำลังทำอะไรกันนะ?
หากว่าข้าเข้าไปเห็นอะไรล่ะ?
เซียนเซิงเซิ่งให้ข้าเข้าไปเชิญเซิ่งหวังทันที,ทว่าหากตอนนั้นจงซานเขา......
เพียงแค่คิดทำไมไม่รู้ใบหน้าของหวนจีที่แดงซ่านขึ้นมาทันที.
นางที่บินเข้าไปในหุบเขาอย่างรวดเร็ว,ทว่านางกับพบว่าเป็นตัวนางที่คิดมากจนเกินไป.
ภายในหุบเขาเวลานี้,จงซานและกุยเอ๋อนั้นนั่งอยู่ข้างๆสระน้ำ,จับเบ็ดตกปลาในสระ,พร้อมกับพูดคุยกันอย่างมีความสุข,ทำให้หวนจีที่คิดเรื่องสัปดนก่อนหน้านี้รู้สึกอาย,จากนั้นก็เผยท่าทางอิจฉาออกมา.
"หวนจี?
มีอะไรอย่างงั้นรึ?"จงซานที่หันหน้าไปพูดกับหวนจี.
"คือ,กุยกู่ซือมา,เซียนเซิงเซิ่งให้ข้าเข้ามาตามเจ้า!"หวนจีที่เอ่ยออกมาในทันที.
"กุยกู่ซือมาทำไมกัน?"จงซานที่ขมวดคิ้วไปมา.
ก่อนหน้านี้หยิงและเขา,ได้แยกกันค้นหาร่องรอยของมังกรบรรพชน,ซึ่งหยิงเองจะส่งข้อมูลมาให้,แต่คาดไม่ถึง,คนที่มาส่งข้อมูลกับเป็นกุยกูซือ,หากว่าเพียงแค่ข้อมูลทั่วไป,ไม่ควรจะเป็นกุยกูซือมาอย่างแน่นอน,ควรจะเป็นลู่ปู้เหว่ยมากกว่า,ดูเหมือนว่าจะมีเรื่องใหญ่เกิดขึ้นแล้ว,กุยกูซือจึงได้เดินทางมา,เขามีเรื่องอะไรกัน.
"อืม!"จงซานพยักหน้ารับ.
"เจ้าคือหวนจีอย่างงั้นรึ?"ดวงตาที่งดงามของกุยเอ๋อจ้องมองไปยังหวนจี.
"อืม!"หวนจีพยักหน้ารับ.
แม้นว่าหวนจีจะอาศัยอยู่ต้าเจิ้ง,ทว่าก็ไม่ใช่คนของต้าเจิ้ง,ดังนั้นจึงไม่ต้องคำนับกุยเอ๋อ.
ในเวลานี้หวนจีที่เห็นฮวงกลายเป็นสาวงามสะพรั่ง,ใบหน้าของหวนจีที่เผยท่าทางซับซ้อน.
"เรื่องของบุรุษ,ก็ให้บุรุษจัดการ,ข้าเองก็ต้องการพูดคุยกับเจ้า,ไม่รู้ว่าเจ้าพอจะมีเวลาหรือไม่?"กุยเอ๋อที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
จงซานที่หันหน้าไปมองกุยเอ๋อ,ที่เห็ฯใบหน้าทีดูผ่อนคลายไร้กังวล,ก็พ่นลมหายใจยาว,จากนั้นก็เผยยิ้มให้กับกุยเอ๋อ.
"หวนจี,กุยเอ๋อ,เพิ่งจุติกลับมา,ตอนนี้ต้องการหาคนคุยด้วยเป็นอย่างมาก,เจ้าอยู่เป็นเพื่อนนางเถอะ!"
"อืม!"หวนจีที่ขมวดคิ้วเล็กน้อย,ท้ายที่สุดก็พยักหน้ารับ.
จงซานที่เปลี่ยนชุด,ก่อนที่จะก้าวออกไปด้านนอก.
จากนั้นไม่นาน,จงซานก็ออกมาพบกับกุยกู่ซือ.
ภายในห้องโถงมีจงซาน,เซียนเซิงซือ,หวังคู,เซิ่งกงเป้าและกุยกู่ซือ,คนอื่นๆแน่นอนว่าอยู่คุ้มกันด้านนอก.
"เซียนเซิงซือมา,ไม่ได้ออกมาต้อนรับ,เสียมารยาทแล้ว!"จงซานกล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"ยินดีกับเซิ่งหวังจงด้วย,ได้ก้าวไปสู่ระดับเซียนบรรพชนแล้ว!"กุยกู่ซือจ้องมองจงซานกล่าวแสดงความยินดี,หลังจากนั้นก็ถอยหายใจเล็กน้อย.
"เพียงแค่บังเอิญ,ไม่รู้ว่ามีเรื่องอันใดเซียนเซิงซือกุยกู่ซือถึงได้เดินทางมาด้วยตัวเอง,มีเรื่องสำคัญเกิดขึ้นอย่างงั้นรึ?"จงซานที่จ้องมองไปยังกุยกู่ซือ.
"เกี่ยวกับคำมั่นเพิ่มเติมของเทียนตี้ที่ได้ตกลงก่อนหน้านี้,พวกเราที่ขอให้เซิ่งหวังจง,ขวางหงจวินเอาไว้,เรื่องนี้ยังคงจะทำตามคำมั่นหรือไม่?"กุยกู่ซือที่จ้องมองไปยังจงซาน.
"ข้าจงซานรักษาคำพูด,ในเมื่อรับปากแล้วก็ต้องทำ,ไม่รู้ว่าหยิงนั้นต้องการเพิ่มอะไรอย่างงั้นรึ?"จงซานที่จ้องมองไปยังกุยกู่ซือ.
"มังกรบรรพชนไม่ง่ายที่จะปลุกขึ้นมา,ไม่ว่าต้าฉินจะได้รับมังกรบรรพชนหรือไม่,ไม่สามารถบอกได้,ทว่าเทียนตี้ได้ให้คำมั่นว่า,เมื่อสามารถได้รับมังกรบรรพชน,เทียนตี้จะไม่ให้เซิ่งหวังจงกลับไปมือเปล่าอย่างแน่นอน,เผ่ามังกรทางภาคเหนือ,ต้าฉินของพวกเราจะไม่เข้าไปก้าวก่าย,เผ่ามังกรภาคเหนือนั้น,มังกรบรรพชนจะไม่ใช้อำนาจช่วงชิงมา,เพื่อตอบแทนเกี่ยวกับบุญคุณของต้าเจิ้งที่มีให้กับต้าฉิน."กุยกู่ซือกล่าวตอบอย่างเคร่งขรึม.
กุยกูซือที่จ้องมองอย่างลึกล้ำ,นิ่งงันรอคอยให้จงซานตัดสินใจ.
"ตกลง,ข้าสัญญา."จงซานที่กล่าวออกมาอย่างจริงจัง.
หวังคูที่ยังไม่เข้าใจเกี่ยวกับท่าทางของเซียนเซิงซือนัก,หากแต่เซิ่งกงเป้านั้นกับเผยใบหน้าที่ยินดีเล็กน้อย.
"ขอบคุณเซิ่งหวังจง!"กุยกู่ซือพยักหน้ารับ.
"ทว่า,เกี่ยวกับหงจวินนั้น,ถึงต้องการพบเขา,ก็ไม่ใช่เรื่องง่าย!"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างจริงจัง.
"เซิ่งหวังจงโปรดวางใจเรื่องนี้เซิ่งหวังจงไม่จำเป็นต้องเป็นกังวล,เทียนตี้นั้นได้ให้ข้านำสิ่งของบางอย่างมามอบให้กับเซิ่งหวังจง,เมื่อถึงเวลานั้น,จะต้องสามารถล่อหงจวินมาได้!"กุยกู่ซือเอ่ย.
"หืม?"ทุกคนที่เผยท่าทางสนใจ.
กุยกู่ซือที่ล้วงมือเข้าไปในอกเสื้อมีผลึกคริสตัลยู่,และมีผนึกประทับเอาไว้มากมาย,ซึ่งเวลานี้มันส่องประกายแสงหลากสีออกมา,ผลึกคริสตัล,ที่ด้านในนั้นดูเหมือนจะมีชิ้นส่วนหยกขนาดใหญ่,ชิ้นส่วนหยกที่มีแสงสิบสามสี,ถูกผลึกคริสตัลผนึกเอาไว้.
"นี่มัน......!"ดวงตาของจงซานที่หรี่เล็กลง,เขาจำสิ่งนี้ได้,แม้นว่าจะเห็นเพียงแค่ครั้งเดียว,ทว่ารูปร่างนี้เขาไม่เคยลืม.
"จานหยกเจาหัว?
ในอดีตเมื่อครั้งที่กงจื่อต่อสู้กับซานั้น,ขณะที่จานหยกเจาหัวได้โบยบินหนีไป,แท้จริงแล้วกับอยู่ในมือของต้าฉิน?"เซียนเซิงวือที่อุทานออกมาด้วยความประหลาดใจ.
จานหยกเจาหัว?
หวังคูและเซิ่งกงเป้าที่เผยท่าทางตื่นตะลึง,นี่คือของวิเศษลำดับหนึ่งของโลกหล้า,พวกเขาย่อมรู้จัก! คาดไม่ถึงเลยว่ามันจะถูกซ่อนเอาไว้ในต้าฉิน.
"ถูกต้อง!"
Chapter 1232 Gui Guzi comes
鬼谷子前来
กุยกูซือมาเยือน.
"ใจเย็นก่อน!"เซียนเซิงซือที่เอ่ยออกมาเล็กน้อย,พร้อมกับวางถ้วยชาลงเบาๆ,เผยท่าทางราวกับว่าเนตรแสงสวรรค์นั้นสามารถเก็บใส่ถุงได้อย่างง่ายดาย.
โหยวหลานที่จ้องมองเซียนเซิงซือ,กับท่าทางดังกล่าวจะทำให้เขาใจเย็นอยู่ได้อย่างไร?
ก่อหน้านี้เขาพ่ายแพ้หยวนซือ,ทว่าอาจกล่าวได้ว่าเขาด้อยกว่าหยวนซือ,และเป็นเขาที่วิ่งไปชนคนที่แข็งแกร่งคนหนึ่ง,ทว่ากับคำพูดของเซียนเซิงซือในเวลานี้มันได้ทำลายความรู้สึกนึกคิดของเขาไปอย่างสิ้นเชิง.
ในโลกใบนี้,เนตรแสงสวรรค์ที่สิ่งที่แข็งแกร่งที่สุดไม่มีใครเทียบได้,คาดไม่ถึงเลยว่าเซียนเซิงซือกล่าวว่าเซิ่งหวังสามารถเก็บมันมาได้อย่างงั้นรึ?
และยังมีหนึ่งพันเทียนเต๋า,เป็นไปได้อย่างงั้นรึ?
เซิ่งหวังที่เพิ่งก้าวไปถึงระดับเซียนบรรพชน!
เขาคือคนที่อ่อนด้อยกว่าทุกคนของโลกใบใหญ่ที่เดินทางเข้ามายังอาณาจักรลับมังกรบรรพชนจริงๆรึ?
ภายในใจของโหยวหลานสั่นไหวยากที่จะยอมรับได้,ทว่าเซียนเซิงซือที่กำลังรออยู่,เขาจึงเร่งรีบระงับความตื่นตะลึงตกใจของเขาเอาไว้,"เซียนเซิงซือ,กล่าวต่อได้เลย!"
"อืม!"เซียนเซิงซือพยักหน้า.
..............................
..................
......
ทั้งคู่ที่พูดคุยถึงเรื่องรายระเอียดกันหนึ่งวันหนึ่งคืน.
"แอ๊ด!!"
เช้าววันถัดมา,ประตูตำหนักที่เปิดออก,ใบหน้าของโหยวหลานที่ซับซ้อนไม่อยากเชื่อยังคงอาบไปทั่วไปหน้า.
"เซียนเซิงซือ,ก่อนหน้านี้คำพูดของท่านทำให้ข้าตื่นตะลึงจนทำอะไรไม่ถูก,เรื่องนี้มันเกินกว่าที่ข้าจะเข้าใจได้,ขอให้ข้าได้พิจารณาก่อนได้ใช่หรือมไ?"โหยวหลานที่จ้องมองไปยังเซียนเซิงซือ.
"อืม,เรื่องสำคัญเช่นนี้,เจ้าจงคิดใคร่ครวญให้ดีก็แล้วกัน."เซียนเซิงซือพยักหน้ารับ.
โหยวหลานนที่กล่าวออกมาด้านนอก.
"ท่านพ่อ,เป็นอย่างไรบ้าง.....!"โหยวจิงซินที่จ้องมองโหยวหลานด้วยใบหน้าไม่ดีนัก.
"เอาล่ะ,ไป,กลับก่อนค่อยพูด!"โหยวหลานที่ส่ายหน้าไปมา.
หลังจากที่โหยวหลานกลับไปแล้ว,เซิ่งกงเป้าก็ก้าวออกมา.
"เซียนเซิงซือ,เป็นอย่างไรบ้าง?"เซิ่งกงเป้าที่สอบถามออกไป.
"ไม่มีปัญหา,เรื่องนี้พวกเราได้ทำลายความรู้สึกนึกคิดของโหยวหลานไปทั้งหมด,เขาจึงยากที่จะรับได้ในทันที,สองวันหลังจากนี้เขาก็จะรับรู้สถานะของตัวเองได้!"เซียนเซิงซือกล่าว.
"อืม!เช่นนั้นก็ดี!"
---------------------------------------------------------
เกี่ยวกับเรื่องราชกิจต่างของต้าเจิ้งมีการกำหนดกรอบเอาไว้อย่างชัดเจน,ทำให้จงซานไม่จำเป็นต้องออกมาจัดการทุกๆวัน,แม้นว่าจะไม่ออกมาสะสางงาน,ก็ยังมีข้าราชบริพารที่เชื่อใช้ได้คอยจัดการให้.
เหมือนกับในเวลานี้,จงซานและกุยเอ๋อที่กำลังจมอยู่ในโลกส่วนตัวภายในหุบเขาแห่งหนึ่ง,ที่ด้านนอกนั้นมีเซียนเซิงซือและอีกหลายคนเป็นคนดำเนินการแทน.
วิถีราชา,หวานอมขมกลืนมากยิ่งกว่าวิถีการบำเพ็ญอื่นๆ,วิถีราชามีรายระเอียดปลีกย่อยที่น่าเบื่อมากมาย,การจัดการ,การบริหาร,การเมืองการปกครอง,การฝึกฝนกองทัพ,การแบ่งปันหน้าที่,การรวมเหล่าผู้คนที่มีพรสวรรค์,การบัญชากลุ่มคนเพื่อเอาชนะฝ่ายตรงข้าม,สร้างกองกำลังและแผ่นดินขนาดใหญ่,และอื่นๆอีกมากมายนับไม่ถ้วน,กว่าจะก้าวมาถึงจุดที่สามารถจัดการงานให้ทุกอย่างสามารถเดินไปได้อย่างราบรื่นไม่ใช่เรื่องง่ายเลย,แต่ด้วยการก้าวไปบนเส้นทางที่ถูกต้อง,ก็ทำให้ง่ายดังกล่าวแบ่งเบาขึ้นมา,แม้แต่ทำให้ก้าวไปได้เอง,ผู้นำนำมีหน้ารับผิดชอบเกี่ยวกับงานหลักๆและเติมเต็มความสมบูรณ์เท่านั้น.
ดังนั้นเกี่ยวกับราชกิจด้านนอก,จงซานเวลานี้ไม่จำเป็นต้องกังวล,ไม่จำเป็นต้องออกมาสั่งการด้วยตัวเอง,งานของเขาก็ก้าวต่อไปด้านหน้าได้.
ที่ด้านหน้าของหุบเขานั้นที่ห้องโถงขนาดใหญ่.
เซียนเซิงซือมาพบกับโหยวหลานอีกครั้ง,ในเวลานี้,มีเหล่าเสนาธิการของต้าเจิ้งอีกหลายคนอยู่ด้วย.
"โหยวกลานที่สามารถกลายเป็นปราชญืเทพได้,เข้าใจดีแล้วหรือไม่?"เซียนเซิงซือที่จ้องมองไปยังโหลว.
"ได้,ในเมื่อข้าเข้าร่วมต้าเจิ้งแล้ว,แน่นอนว่าข้าจะต้องจัดการเรื่องดังกล่าว!"ปราชญ์เทพโหยวหลานเอ่ย.
"อืม,เช่นนั้นต้องรบกวนปราชญ์เทพโหยวหลานแล้ว!"เซียนเซิงซือเอ่ย.
"เสียดายที่มีรสขมไปหน่อย!"ปราชญ์เทพโหยวหลานที่ส่ายหน้าไปมา.
ขณะที่ทุกคนกำลังพูดคุยปรึกษากันนั้น,เซียนโบราณคนหนึ่งที่บินมาแต่ไกล.
"เรียนเซียนเซิงทุกท่าน,พบคนที่น่าสงสัย!"เซียนโบราณที่กล่าวรายงาน.
"หืม?"เซิ่งกงเป้าที่ดวงตาเป็นประกาย.
"พวกเราที่รับคำสั่งเซียนเซิงให้ออกไปลาดตระเวน,ได้พบเข้ากับคนในชุดดำคนหนึ่ง,เหมือนดั่งที่เซียนเซิงเคยกล่าว,เขากำลังมองหาพวกเราอยู่,ผู้น้อยจึงได้นำเขาเข้ามาซึ่งเวลานี้ได้รออยู่ด้านนอก!"เซียนโบราณคนดังกล่าวเอ่ย.
"ดี,นำพวกเราไป!"เซิ่งกงเป้าที่เอ่ยออกมาในทันที.
"รับทราบ!"เซียนโบราณคนหนึ่งที่รับคำในทันที.
จากนั้น,ทุกคนที่ออกมาจากห้องโถงอย่างรวดเร็ว,บนลานแห่งหนึ่ง,ในเวลานี้มีชายชุดดำที่ยืนอยู่ตรงกลาง.
ยืนนิ่งไม่เคลื่อนไหว,สัมผัสเทวะไม่สามารถใช้ตรวจสอบเขาได้.
"ปราชญ์เทพอาณาจักรลับมังกรบรรพชน?"โหยวหลานที่เอ่ยออกมาด้วยความประหลาดใจ.
"ท่านพ่อ,ท่ากล่าวว่าเขาสามารถครอบครองตำแหน่งปราชญ์เทพของอาณาจักรลับมังกรบรรพชนได้แล้วอย่างงั้นรึ?"โหยวจิงซินที่สอบถามออกมาในทันที.
"ไม่ผิด,ข้าเป็นปราชญ์เทพมังกรบรรพชนมาหลายปี,กลิ่นอายดังกล่าวนี้ไม่ผิดอย่างแน่นอน!"โหยวหลานที่เอ่ยออกมาในทันที.
ในเวลาเดียวกันนั้น,ภายในใจโหยวหลานที่รัดแน่น,คนผู้นี้,ทำได้อย่างไร?
เซียนเซิงซือที่ก้าวออกมา,จับจ้องมองไปยังคนชุดดำด้านหน้า.
แม้นว่าฝ่ายตรงข้ามนั้นจะมีหมวกปกปิดใบหน้า,ทว่าเซียนเซิงซือก็สามารถจดจำได้,"เซียนเซิงกุยกู!"
"เซียนเซิงซือ,ทุกท่าน,พบกันอีกครั้งแล้ว!"ชายชุดดำกุยกู่ซือที่เผยยิ้มออกมาเล็กน้อย.
"ท่านพบมังกรบรรพชนแล้วอย่างงั้นรึ?"เซียนเซิงซือที่เผยท่าทางประหลาดใจเล็กน้อย.
"อืม,ผินเต๋าเพิ่งใช้วิชาฮวงจุ้ยตรวจสอบ,จึงสามารถค้นพบมังกรบรรพชนแล้ว,อยู่ในภาคตะวันออก,เวลานี้เทียนตี้ได้ประจำอยู่ที่นั่น,และให้ข้าเดินทางมาแจ้งข่าว!"กุยกูซือที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
(贫道 Pín dào หมายถึง คําที่ นักพรตใช้เรียกตนเองเพื่อแสดงความถ่อมตน )
"ภาคตะวันออกยอดฝีมือมารวมตัวกัน,กลายเป็นพื้นที่ซับซ้อนวุ่นวายที่สุด,แต่การที่เซียนเซิงกุยกู่ซือมาด้วยตัวเอง,คงจะมีเรื่องอื่นด้วยสินะ!"เซียนเซิงซือที่กล่าวลองเชิง.
"มีข้อความบ้าอย่างที่เทียนตี้ต้องกางการบอก,ที่เซิ่งหวังจงยังไม่รู้,ผินเต๋าจึงต้องเดินทางมาแจ้งด้วยตัวเอง.
"เมื่อเป็นข้อความสำคัญ,รอสักเล็กน้อย,ข้าจะไปแจ้งเซิ่งหวัง!"เซียนเซิงซือกล่าวตอบ.
"อืม!"กุยกูซือพยักหน้ารับ.
เซียนเซิงซือและเซิ่งกงเป้าจ้องมองหน้ากันและกัน,เซียนเซิงซือที่ต้อนรับกุยกู่ซือ,ส่วนเซิ่งกงเป้าที่จริงเตรียมที่จะไปแจ้งจงซาน.
"เซียนเซิงเซิ่ง,ข้าจะไปแจ้งเซิ่งหวังเอง!"จินเผิงที่เอ่ยขณะที่จะบินออกไป.
"แม่ทัพจิน!"เซิ่งกงเป้าที่ฝืนยิ้มออกมา,กล่าวหยุดจินเผิงเอาไว้.
"มีปัญหาอะไรอย่างงั้นรึ?"
"ไปแจ้งเซิ่งหวัง,ให้หวนจีเหมาะที่สุด!"เซิ่งกงเป้าเอ่ยออกมาในทันที.
"หืม,ใช่,ผู้น้อยรีบไปหน่อย."จินเผิงที่ใบหน้าเปลี่ยนสีพยักหน้ารับ.
เซิ่งหวังและฮวงโหวอยู่ในโลกส่วนตัว,การทะเล่อทะล่าเข้าไปนั้น,หากพบเจอกับภาพที่ไม่เหมาะ,คงจะเป็นเรื่องมิควรไม่ใช่รึ?
เรื่องนี้เซิ่งกงเป้าได้คิดอย่างดีแล้ว.
เซิ่งกงเป้าที่ไปแจ้งหวนจีทันที,หวนจีที่รับปาก,ทว่าค่อนข้างที่จะขวยเขินอยู่เล็กน้อย,แต่ท้ายที่สุดก็บินตรงเข้าไปในหุบเขา.
หัวใจของหวนจีที่กำลังเต้นไปมาด้วยความกระวนกระวายใจ,ครุ่นคิดเรื่องราวมากมายร้อยแปด,จงซานและฮวงโหวกำลังทำอะไรกันนะ?
หากว่าข้าเข้าไปเห็นอะไรล่ะ?
เซียนเซิงเซิ่งให้ข้าเข้าไปเชิญเซิ่งหวังทันที,ทว่าหากตอนนั้นจงซานเขา......
เพียงแค่คิดทำไมไม่รู้ใบหน้าของหวนจีที่แดงซ่านขึ้นมาทันที.
นางที่บินเข้าไปในหุบเขาอย่างรวดเร็ว,ทว่านางกับพบว่าเป็นตัวนางที่คิดมากจนเกินไป.
ภายในหุบเขาเวลานี้,จงซานและกุยเอ๋อนั้นนั่งอยู่ข้างๆสระน้ำ,จับเบ็ดตกปลาในสระ,พร้อมกับพูดคุยกันอย่างมีความสุข,ทำให้หวนจีที่คิดเรื่องสัปดนก่อนหน้านี้รู้สึกอาย,จากนั้นก็เผยท่าทางอิจฉาออกมา.
"หวนจี?
มีอะไรอย่างงั้นรึ?"จงซานที่หันหน้าไปพูดกับหวนจี.
"คือ,กุยกู่ซือมา,เซียนเซิงเซิ่งให้ข้าเข้ามาตามเจ้า!"หวนจีที่เอ่ยออกมาในทันที.
"กุยกู่ซือมาทำไมกัน?"จงซานที่ขมวดคิ้วไปมา.
ก่อนหน้านี้หยิงและเขา,ได้แยกกันค้นหาร่องรอยของมังกรบรรพชน,ซึ่งหยิงเองจะส่งข้อมูลมาให้,แต่คาดไม่ถึง,คนที่มาส่งข้อมูลกับเป็นกุยกูซือ,หากว่าเพียงแค่ข้อมูลทั่วไป,ไม่ควรจะเป็นกุยกูซือมาอย่างแน่นอน,ควรจะเป็นลู่ปู้เหว่ยมากกว่า,ดูเหมือนว่าจะมีเรื่องใหญ่เกิดขึ้นแล้ว,กุยกูซือจึงได้เดินทางมา,เขามีเรื่องอะไรกัน.
"อืม!"จงซานพยักหน้ารับ.
"เจ้าคือหวนจีอย่างงั้นรึ?"ดวงตาที่งดงามของกุยเอ๋อจ้องมองไปยังหวนจี.
"อืม!"หวนจีพยักหน้ารับ.
แม้นว่าหวนจีจะอาศัยอยู่ต้าเจิ้ง,ทว่าก็ไม่ใช่คนของต้าเจิ้ง,ดังนั้นจึงไม่ต้องคำนับกุยเอ๋อ.
ในเวลานี้หวนจีที่เห็นฮวงกลายเป็นสาวงามสะพรั่ง,ใบหน้าของหวนจีที่เผยท่าทางซับซ้อน.
"เรื่องของบุรุษ,ก็ให้บุรุษจัดการ,ข้าเองก็ต้องการพูดคุยกับเจ้า,ไม่รู้ว่าเจ้าพอจะมีเวลาหรือไม่?"กุยเอ๋อที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
จงซานที่หันหน้าไปมองกุยเอ๋อ,ที่เห็ฯใบหน้าทีดูผ่อนคลายไร้กังวล,ก็พ่นลมหายใจยาว,จากนั้นก็เผยยิ้มให้กับกุยเอ๋อ.
"หวนจี,กุยเอ๋อ,เพิ่งจุติกลับมา,ตอนนี้ต้องการหาคนคุยด้วยเป็นอย่างมาก,เจ้าอยู่เป็นเพื่อนนางเถอะ!"
"อืม!"หวนจีที่ขมวดคิ้วเล็กน้อย,ท้ายที่สุดก็พยักหน้ารับ.
จงซานที่เปลี่ยนชุด,ก่อนที่จะก้าวออกไปด้านนอก.
จากนั้นไม่นาน,จงซานก็ออกมาพบกับกุยกู่ซือ.
ภายในห้องโถงมีจงซาน,เซียนเซิงซือ,หวังคู,เซิ่งกงเป้าและกุยกู่ซือ,คนอื่นๆแน่นอนว่าอยู่คุ้มกันด้านนอก.
"เซียนเซิงซือมา,ไม่ได้ออกมาต้อนรับ,เสียมารยาทแล้ว!"จงซานกล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"ยินดีกับเซิ่งหวังจงด้วย,ได้ก้าวไปสู่ระดับเซียนบรรพชนแล้ว!"กุยกู่ซือจ้องมองจงซานกล่าวแสดงความยินดี,หลังจากนั้นก็ถอยหายใจเล็กน้อย.
"เพียงแค่บังเอิญ,ไม่รู้ว่ามีเรื่องอันใดเซียนเซิงซือกุยกู่ซือถึงได้เดินทางมาด้วยตัวเอง,มีเรื่องสำคัญเกิดขึ้นอย่างงั้นรึ?"จงซานที่จ้องมองไปยังกุยกู่ซือ.
"เกี่ยวกับคำมั่นเพิ่มเติมของเทียนตี้ที่ได้ตกลงก่อนหน้านี้,พวกเราที่ขอให้เซิ่งหวังจง,ขวางหงจวินเอาไว้,เรื่องนี้ยังคงจะทำตามคำมั่นหรือไม่?"กุยกู่ซือที่จ้องมองไปยังจงซาน.
"ข้าจงซานรักษาคำพูด,ในเมื่อรับปากแล้วก็ต้องทำ,ไม่รู้ว่าหยิงนั้นต้องการเพิ่มอะไรอย่างงั้นรึ?"จงซานที่จ้องมองไปยังกุยกู่ซือ.
"มังกรบรรพชนไม่ง่ายที่จะปลุกขึ้นมา,ไม่ว่าต้าฉินจะได้รับมังกรบรรพชนหรือไม่,ไม่สามารถบอกได้,ทว่าเทียนตี้ได้ให้คำมั่นว่า,เมื่อสามารถได้รับมังกรบรรพชน,เทียนตี้จะไม่ให้เซิ่งหวังจงกลับไปมือเปล่าอย่างแน่นอน,เผ่ามังกรทางภาคเหนือ,ต้าฉินของพวกเราจะไม่เข้าไปก้าวก่าย,เผ่ามังกรภาคเหนือนั้น,มังกรบรรพชนจะไม่ใช้อำนาจช่วงชิงมา,เพื่อตอบแทนเกี่ยวกับบุญคุณของต้าเจิ้งที่มีให้กับต้าฉิน."กุยกู่ซือกล่าวตอบอย่างเคร่งขรึม.
กุยกูซือที่จ้องมองอย่างลึกล้ำ,นิ่งงันรอคอยให้จงซานตัดสินใจ.
"ตกลง,ข้าสัญญา."จงซานที่กล่าวออกมาอย่างจริงจัง.
หวังคูที่ยังไม่เข้าใจเกี่ยวกับท่าทางของเซียนเซิงซือนัก,หากแต่เซิ่งกงเป้านั้นกับเผยใบหน้าที่ยินดีเล็กน้อย.
"ขอบคุณเซิ่งหวังจง!"กุยกู่ซือพยักหน้ารับ.
"ทว่า,เกี่ยวกับหงจวินนั้น,ถึงต้องการพบเขา,ก็ไม่ใช่เรื่องง่าย!"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างจริงจัง.
"เซิ่งหวังจงโปรดวางใจเรื่องนี้เซิ่งหวังจงไม่จำเป็นต้องเป็นกังวล,เทียนตี้นั้นได้ให้ข้านำสิ่งของบางอย่างมามอบให้กับเซิ่งหวังจง,เมื่อถึงเวลานั้น,จะต้องสามารถล่อหงจวินมาได้!"กุยกู่ซือเอ่ย.
"หืม?"ทุกคนที่เผยท่าทางสนใจ.
กุยกู่ซือที่ล้วงมือเข้าไปในอกเสื้อมีผลึกคริสตัลยู่,และมีผนึกประทับเอาไว้มากมาย,ซึ่งเวลานี้มันส่องประกายแสงหลากสีออกมา,ผลึกคริสตัล,ที่ด้านในนั้นดูเหมือนจะมีชิ้นส่วนหยกขนาดใหญ่,ชิ้นส่วนหยกที่มีแสงสิบสามสี,ถูกผลึกคริสตัลผนึกเอาไว้.
"นี่มัน......!"ดวงตาของจงซานที่หรี่เล็กลง,เขาจำสิ่งนี้ได้,แม้นว่าจะเห็นเพียงแค่ครั้งเดียว,ทว่ารูปร่างนี้เขาไม่เคยลืม.
"จานหยกเจาหัว?
ในอดีตเมื่อครั้งที่กงจื่อต่อสู้กับซานั้น,ขณะที่จานหยกเจาหัวได้โบยบินหนีไป,แท้จริงแล้วกับอยู่ในมือของต้าฉิน?"เซียนเซิงวือที่อุทานออกมาด้วยความประหลาดใจ.
จานหยกเจาหัว?
หวังคูและเซิ่งกงเป้าที่เผยท่าทางตื่นตะลึง,นี่คือของวิเศษลำดับหนึ่งของโลกหล้า,พวกเขาย่อมรู้จัก! คาดไม่ถึงเลยว่ามันจะถูกซ่อนเอาไว้ในต้าฉิน.
"ถูกต้อง!"
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
ปัจจุบันแปลจบแล้ว 1672 ตอน สนใจติดต่อเข้ากลุ่มลับได้ครับ
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ แปลจบแล้ว.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น