Immortality Chapter 1224 Powerful Hong Jun
chapter 1224 Formidable Hong Jun
强大的鸿钧
หงจวินผู้น่าเกรงขาม.
โหยวหลาน,หลังจากที่เขาและบุตรชายได้รับการช่วยเหลือแล้ว,แม้นว่าจะกินยาฟื้นฟูแล้ว,ทว่าคนทั้งสองยังคงเงียบงัน.
ทั้งสองที่ที่เคยเป็นตัวตนที่สูงส่ง,ในโลกใบนี้พวกเขาเป็นตัวตนที่ยากจะมีใครข่มเหงได้,ทว่าในวันนี้พวกเขากลับกลายเป็นเพียงสินค้า,ขึ้นกลับการตัดสินของคนอื่นไปซะแล้ว.
โลกใบใหญ่รึ?
โหยวหลานที่ได้แต่ก้มหน้ากัดฟันแบกรับเท่านั้น!
ก่อนหน้านี้,โหยวหลานที่ยังคงเป็นตัวตนอันสูงส่งเป็นผู้ไร้พ่าย,เป็นปราชญ์เทพลำดับหนึ่ง,ไร้คู่เปรียบ,ไม่คิดเลยว่าจะมีวันนี้,เขาที่ไม่จำเป็นต้องบำเพ็ญ,ก็ไม่มีคู่ต่อสู้แต่อย่างใด.
ตอนนี้,คู่ต่อสู้ที่คู่ควรได้ออกมาแล้ว!
ทว่ากลับไม่ใช่แค่หนึ่ง,แต่กลายเป็นจำนวนมาก,พวกเขามาจากโลกใบใหญ่ทั้งหมด.
กลุ่มยอดฝีมือ,ที่สร้างความตื่นตะลึง,ตัวเขาที่เป็นถึงปราชญ์เทพลำดับหนึ่ง,กับถูกบังคับให้สละตำแหน่งในทันที,แม้แต่ถูกนำขึ้นเขียงอีกด้วย.
คนจากโลกใบใหญ่ทรงพลังน่าหวาดเกรงจริงๆ? เขาที่กำลังจะเดินทางไปยังโลกใบใหญ่,ไม่มีแม้แต่คุณสมบัติที่จะเป็นปราชญ์เทพรึ?
ภายในใจของโหยวหลานที่เต็มไปด้วยความขมขื่น,หยวนซือ,นามนี้,เขาคงไม่สามารถลืมได้ตลอดไป.
หยวนซือ,แน่นอนว่าจะต้องเป็นยอดฝีมือในโลกใบใหญ่?
ในเวลานี้แม้นว่าจงซานจะแข็งแกร่ง,ทว่าดูเหมือนจะด้อยกว่าเขา.
หยวนซือ?
เพียงแค่คิดถึงนามหยวนซือก็ทำให้หัวใจโหยวหลานรัดตรึง,ทว่าในเวลานี้ทุกคนที่หยุดลงในทันที.
ใบหน้าของโหยวหลานที่เปลี่ยนสี,ขณะที่หันหน้ากลับไปในทันที.
"แฮกๆ!"โหยวหลานที่สูดหายใจที่เย็นเยือบเข้าไปในทันที.
คู่ต่อสู้ของหยวนซือปรากฏ,โหยวหลานที่ตระหนักได้,นอกจากนี้หยวนซือเทียนจุ้นที่เป็นถึงปราชญ์เทพ,มีพลังฟ้าดินสนับสนุน,เป็นคนที่ไร้เทียนทานไปแล้ว,ทว่ากลับมีใครบางคนที่มาหาเรื่องเขาอย่างงั้นรึ?
ใครกัน?
จากพื้นที่ไกลออกไป,ปราณกระบี่ที่มากมายมหาศาล,เหมือนดั่งแม่น้ำหมื่นสายที่เข้าปะทะกันเสียงดังกระหึ่มกำลังพุ่งเข้ากวาดล้างหยวนซือเทียนจุ้น.
ราวกับกระบี่นับล้านล้าน,ที่กำลังฉีกห้วงมิติอย่างรุนแรง,พื้นที่มากมายไร้ที่สิ้นสุดถูกทำลายด้วยปราณกระบี่.
"แข็งแกร่งมาก!"เจี้ยนอ้าวที่เผยท่าทางประหลาดใจ.
แน่นอนว่าที่เจี้ยนอ้าวเอ่ยนั้นคือเจตจำนงกระบี่,แข็งแกร่งยิ่งกว่าของเจี้ยนอ้าว.
"ตูมมมม
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
กระบี่นับไม่ถ้วนที่ระเบิดออกมาเสียงดังสนั่น,ฉีกกระชากห้วงมิติให้ขยายลามออกมานับสิบเท่า.
ทว่า,หลังจากที่เกิดการปะทะที่หนักหน่วงรุนแรงแล้ว,ทุกอย่างก็หยุดลงในทันที.
กลุ่มของจงซานที่อยู่ไกลออกมาจดจ้องมองเขม็ง,ห้วงมิติที่ค่อยๆฟื้นฟูกลับคืน,ปราณกระบี่ที่สลายหายไปช้าๆ,เผยให้เห็นภาพที่อยู่ตรงกลาง.
ภาพเงาของตำหนักจื่อเซียวได้หายไปแล้ว,เวลานี้ลูกแก้วที่ลอยอยู่บนอากาศ,ล้อมรอบด้วยเทียนเต๋าหนึ่งพันที่กำลังพวยพุ่งเข้ามากลายเป็นพลังงานให้กับมัน.
บนท้องฟ้า,เนตรเทียนชูที่ใหญ่โตหลับลงช้าๆอย่างคาดไม่ถึง,ก่อนที่จะสลายหายไป.
ลูกแก้วที่ลอยอยู่นั้น,หยวนซือเทียนจุ้นที่ถือธวัชหยวนซือ,ขณะที่ปล่อยปราณฮุ่นตุ้นออกมาต้าน,ที่แขนเสื้อและชุดของเขาที่ขาดวิ่นอย่างคาดไม่ถึง,ใบที่จดจ้องมองไปยังฝ่ายตรงข้ามด้วยใบหน้าเคร่งขรึม.
ในเวลานี้,ที่อยู่ด้านหน้าของหยวนซือเทียนจุ้นนั้น,เป็นชายในชุดสีฟ้า,ชุดสีฟ้าที่ดูโอ่อ่าอหังการ,แม้แต่รอบๆที่ขลิบทองคำเอาไว้,เป็นบุรุษที่ถือกระบี่ยาวสีขาว,ใบหน้าที่ดูเลือนลาง,ทว่าที่หน้าผากมีอักษรผนึกที่มีอักษร,ซา,เอาไว้.
"นั่นซาอย่างงั้นรึ?"เซียนเซิงซือที่เอ่ยออกมาในทันที.
"ในอดีตโลกใบเล็ก,พวกเราสามารถมองเห็นใบหน้าของเขาได้,ทว่าไม่สามารถจำได้,ในเวลานี้พวกเราก็ไม่สามารถมองเห็นใบหน้าของเขาได้เช่นเดิม!"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"นั่นก็เพราะว่าเขาได้ปะทุขึ้นมาสำเร็จแล้ว."เซียนเซิงซือตอบ.
"นั่นคือศพของประมุขนิกายทงเทียนอย่างงั้นรึ?"หวังคูที่สอบถามออกไป.
"ทงเทียนอย่างงั้นรึ?"ใบหน้าของเจี้ยนอ้าวที่เผยใบหน้าเคร่งขรึมจริงจัง.
ปราชญ์เทพกระบี่อย่างงั้นรึ?
ผู้ถือครองสี่กระบี่สังหารเซียนและกระบี่ชิงปิง,คิดว่าในมือของเขาในเวลานี้ก็คือกระบี่ชิงปิง!
"ทงเทียน? ไม่น่าใช่!"จงซานที่ส่ายหน้าไปมา.
...........
ที่ไกลออกไป,หยวนซือที่ถือธวัชหยวนซือ,จดจ้องมองไปยังฝ่ายตรงข้าม.
"ศพทงเทียน?
คาดไม่ถึงเลยว่าท่านจะยึดครองศพปราชญ์เทพทงเทียน?
อาจารย์,นี่เป็นครั้งสุดท้ายที่ศิษย์จะเรียกทายว่าอาจารย์,ท้ายที่สุดก็สามารถขอความเห็นได้แล้ว,เจ้าบอกว่าตั้งแต่ต้นมีคนสามคน,ซาและพวกเราศิษย์อาจารย์ที่ต่อต้านเทียนซู,และคนอื่นๆที่เพิ่มมา,ทว่าทำไมถึงได้กลายเป็นเช่นนี้,ไท่ซ่างร่างหล่นจากสวรรค์,ข้าก็คิดว่าชะตาของเขาคงไม่ดี,ทว่า,ไม่เคยคาดคิดว่าศพของทงเทียน,จะถูกเจ้ายึดครอง,ทำไมถึงได้เป็นเช่นนี้?"หยวนซูที่สูดหายใจลึก.
ซาที่ไม่เอ่ยอะไร,ทว่ายังคงจ้องมองไปยังตำหนักจื่อเซียวที่ลอยอยู่,ดูแปลกประหลาด.
ในเวลาเดียวกันนั้น,ดวงตาของหยวนซือที่หดเกร็ง,จดจ้องมองไปยังอักษร,ซา,ที่อยู่บนหน้าผากฝ่ายตรงข้าม.
"ข้าเข้าใจแล้ว,มีคนสามคน,เดิมที่ก็มีสามคนที่เป็นรากฐานต่อต้านเทียนชู,ใช่,ซา,เป็นคนเริ่มต้น?
หลักการของเจ้าไม่เคยเปลี่ยน,เพียงแค่สามคนที่เป็นรากฐาน?
ผู้ที่จะได้ครองฟ้าดิน?ส่วนข้าและอีกหลายคนต่างก็ถูกเจ้าทอดทิ้งมาตั้งแต่ต้นแล้วอย่างงั้นรึ?"หยวนซือที่กล่าวอกมาด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม.
ซาที่ค่อยๆหันหน้าไปมาหยวนซือ,ไม่สามารถมองเห็นใบหน้าได้ชัดเจน,ทว่าหยวนซือสามารถคาดเดาท่าทางของอีกฝ่ายได้.
ซา,คือหงจวิน,หงจวินก็คือซา.
ที่ไกลออกไป,โหยวหลานและโหยวจิงซินที่งงงวย,จงซนและคนของเขาที่กลายเป็นเงียบสงัด.
"เป็นดั่งที่คิดจริงๆ!"จงซานที่พ่นลมหายใจยาว.
ก่อนหน้านี้ที่ตำหนักเจาหัว,จงซานที่สามารถมองเห็นหยกเจาหัวได้,ก็พอจะคาดเดาได้บ้าง,ทว่าไม่สามารถยืนยันได้,หยกเจาหัวนั้น,เป็นสมบัติของหงจวิน,นอกจากหงจวิน,ใครสามารถครองได้?
นอกจากนี้โลกศพที่เซียนเซิงซือได้มาครอบครองนั้น,ยังมีตราผนึกของทงเทียน,และของหงจวินอีกด้วย.
สถานะของเขาก็ยิ่งชัดเจน,การที่หยวนซือเอ่ยออกมาเช่นนี้,ไม่ผิดพลาดอย่างแน่นอน.
ที่ด้านหลังจงซาน,ทุกคนที่กลายเป็นเงียบงัน,ทุกคนในเวลานี้ที่จ้องมองไปยังซา,ซา?
เขาที่เป็นหนึ่งในอดีตปราชญ์เทพที่แข็งแกร่ง,ทว่าหงจวินนั้นต่างออกไป,เมื่อแสนปีที่แล้ว,เขาคือปราชญ์เทพลำดับหนึ่ง! ไม่ใช่ของอาณาจักรมังกรบรรพชนเล็กๆแห่งนี้,ทว่าเป็นของโลกใบใหญ่ทั้งหมด.
หลังจากที่หยวนซือจะเข้าใจทั้งหมดแล้ว,เขาที่สะบัดฟาดมืออกไปเพื่อที่จะคว้าลูกแก้ว.
ทว่าทันทีที่หยวนซือลงมือ,หงจวินก็เคลื่อนไหว,กระบี่ชิงปิงในมือของเขา,ที่ตะวัดออกไป,ปราณกระบี่ที่ทำให้ห้วงมิติแตกสลายพุ่งไปยังธวัชหยวนซือ,ป้องกันไม่ให้หยวนซือเคลื่อนไหว.
สายตาของหยวนซือที่เผยความโกรธเกรี้ยวออกมา.
"อำนาจฟ้าดิน!"หยวนซือที่ตบมือออกไปหนึ่งครั้ง.
หนึ่งพันเทียนเต๋าที่เคลื่อนไหวฉายแสงปกคลุมท้องฟ้าพุ่งตรงไปยังหงจวิน,ห้วงมิติที่ราวกับว่ากำลังสั่นไหว,หมุนวนจนกลายเป็นหลุมน้ำวนขนาดใหญ่โถมทับไปยังหงจวิน.
"หลุมกาลอากาศ,ฟ้าดินทำลายล้าง?"โหยวหลานที่ยังบาดเจ็บอยู่ถึงกับอุทานออกมาเสียงดัง.
"ท่านพ่อ?"
"เป็นไปได้อย่างไร?
หลุมกาลอากาศ,ฟ้าดินทำลายล้าง? พลังอำนาจฟ้าดินที่เป็นทักษะพิเศษของเนตรแสงสวรรค์?
เป็นไปไมได้!"โหยวหลานที่อุทานออกมาด้วยท่าทางไม่อยากเชื่อ.
อย่างไรก็ตาม,หยวนซือเทียนจุ้นกับทำได้จริงๆ,สามารถใช้พลังของเทียนเต๋าทั้งหนึ่งทั้ง,กระทำเรื่องที่เหล่าปราชญ์เทพไม่เคยคิด,ห้วงมิติกาลอากาศทำลายล้าง,พื้นที่รัศมีหนึ่งหมื่นลี้,ที่ราวกับจะบดขยี้ทำลายทุกอย่าง,พลังที่,ดูกลืนห้วงมิติด้วยกันเข้าไป.
มิติที่อยู่ด้านนอกที่เหมือนว่าจะไหลถูกดูดเข้าไปอย่างรวดเร็ว.
แม้แต่กลุ่มของจงซานที่อยู่ไกลออกมา,ยังต้องถอยห่างออกมาอีกรอบ.
ทว่าขณะที่ทุกคนกำลังถอยออกมาไปนั้น,จากพื้นที่ไกลออกไปปรากฏร่างๆหนึ่งขึ้นในทันที.
"ม่อจื่อ?
ยังไม่หนีอีกรึ?"จินเผิงที่เผยท่าทางประหลาดใจจ้องมองพื้นที่ไกลออกไป.
ในเวลาเดียวกันนี้,โหยวหลานพบว่าตัวเองก่อนหน้านี้ช่างไร้เดียงสาเหลือเกิน.
หยวนซือที่ลงมือเต็มที่ก็เพื่อที่จะล่อยอดฝีมือมากมายเข้ามา.
มากขนาดนี้เลยรึ? หลายร้อยคน?
"ตูมมมมมมม
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
จากพื้นที่ไกลออกไปเกิดระเบิดเสียงดังสนั่นหวั่นไหว.
ห้วงมิติกาลอากาศขนาดใหญ่ที่พังทลายลง,ถูกแทนที่ด้วยปรานกระบี่นับหลายล้านล้านปรากฏขึ้นทันที,ปราณกระบี่เหล่านี้,ไม่ได้ทำลายล้าง,แต่เข้าไปอุดแทนที่มิติ,ด้วยความเร็วที่น่าสะพรึง,ทำให้ทุกอย่างกลับคืนสู่ปรกติ.
หงจวินที่ยังคงลอยอยู่บนท้องฟ้า,กระบี่ยาวที่สั่นไหว,ร่างกายของเขาที่ไม่มีฝุ่นใดๆเข้ามากล้ำกลาย,ฝายตรงข้าม,หยวนซือที่ยืนอยู่บนแท่นบูชาฟ้าดิน,ในเวลานี้แท่นบูชากำลังบิดเบี้ยวไปมา.
ร่างกายของหยวนซือมีรอยกระบี่,ที่มุมปากมีโลหิตไหลย้อยออกมา,หยวนซือที่ถือธวัชหยวนซือ,จะจ้องมองฝ่ายตรงข้ามเขม็ง.
พ่ายแพ้?
พ่ายแพ้หงจวินเพียงแค่หนึ่งกระบวนท่า.
เหล่ายอดฝีมือมากมายที่เร่งรีบเดินทางมาอยู่รอบๆ,ปราชญ์เทพลำดับหนึ่งในอดีต?
แข็งแกร่งมาก,หยวนซือที่เป็นตัวตนที่แข็งแกร่งไม่ธรรมดา,คาดไม่ถึงเลยว่าจะพ่ายแพ้หงจวินเพียงแค่หนึ่งกระบี่?
น่าเหลือเชื่อมาก,ขณะที่สองพ่อลูกโหยวหลาน,พวกเขาที่เห็นหลุมกาลอากาศก่อนหน้านี้,คิดว่าเป็นพลังที่ไร้เทียมทาน,จ้องมองหยวนซือด้วยความลึกล้ำ,ทว่าพริบตาเดียวทุกอย่างก็เปลี่ยนไป.
หยวนซือไม่ได้ไร้เทียมทานหรอกรึ? คาดไม่ถึงเลยว่าบุรุษชุดสีฟ้านั้นจะแข็งแกร่งขนาดนี้?
ศัตรูมากมายที่มารวมตัวกัน?
หยวนซือที่สามารถเคลื่อนย้ายอำนาจฟ้าดิน,ส่วนอีกฝั่งไม่ใช่ปราชญ์เทพ,ทำไมถึงได้แข็งแกร่งถึงเพียงนี้กัน?
โลกใบใหญ่เต็มไปด้วยหมู่คนที่ไม่ธรรมดาขนาดนี้เลยรึ?
ในเวลานี้,พลังของหงจวินที่ปะทับลงในจิตใจของโหยวหลาน,เขารู้สึกถึงความอ่อนแอไร้พลังของตัวเอง,ไม่มีแม้แต่ความคิดที่จะต่อสู้กับอีกฝ่าย.
"ทำไมถึงได้เป็นเช่นนี้!"หยวนซือที่ได้รับบาดเจ็บหนักกำลังร้องออกมาด้วยท่าทางมาอยากเชื่อ,อีกฝ่ายที่ไม่ใช่ปราชญ์เทพ,เป็นไปไม่ได้เลยที่หงจวินจะชนะเขาเพียงหนึ่งกระบวนท่า,หยวนซือไม่เข้าใจแม้แต่น้อย.
"ทุกสิ่งที่เจ้ามีเป็นข้าที่สั่งสอน,เจ้ากลับต้องการต่อสู้กับข้ารึ?"หงจวินที่เอ่ยปากออกมาในท้ายที่สุด.
ท่าทางที่สุขุมลุ่มลึกของหงจวิน,ทำให้ทุกคนสัมผัสได้กลิ่นอายที่สูงส่งของเขา,กลิ่นอายที่ไม่มีใครสามารถเทียบเคียง.
"ทำไม!"หยวนซือที่พ่นโลหิตออกมาคำโต.
"ลิขิตเจ้าหมดแล้ว!อภินิหารใดๆก็หาได้มีพลัง!"หงจวินที่ส่ายหน้าไปมา.
"ข้าไม่เชื่อว่าข้าจะไม่ใช่คู่มือของเจ้า,ถึงทุกอย่างจะเป็นเจ้าที่สอน,ทว่า,นี่ไม่ใช่,นี่คือธวัชผ่านกู่,เขาไม่ใช่เจ้า."หยวนซือที่เผยแววตาที่บ้าคลั่ง.
ในมือของหยวนซือปรากฏเป็นแสงสีทอง,กำลังถ่ายลงไปในธวัชหยวนซือในทันที.
"ลิขิต?
หยวนซือที่กระตุ้นลิขิตไปยังธวัชหยวนซืออย่างงั้นรึ?"จินเผิงที่ใบหน้าเปลี่ยนสี.
"ตูมมมมมม
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
ฟ้าดินที่ปกคลุมด้วยปราณฮุ่นตุ้นในทันที,ทว่าในเวลานั้น,หงจวินที่ลงมืออีกรอบ,กระบี่ชิงปิงที่ตะวันออกไป,ทำลายล้างปราณกระบี่ฮุ่นตุ้นไปอย่างสิ้นเชิง,ทุกอย่างที่แตกสลายหายไปอย่างรวดเร็ว.
"วูซซซซซ!"
ท้องฟ้าที่ฟุ้งกระจายด้วยโลหิตของหยวนซือ,ก่อนที่หยวนซือจะเคลื่อนไหว,ใช้พลังของธวัชหยวนซือหลบหนี.
หงจวินที่จ้องมองไปยังตำแหน่งของหยวนซือ,จดจ้องมองครู่หนึ่ง,ท้ายที่สุดก็ถอนหายใจเบาๆ,ก่อนที่จะยื่นมือคว้าไปยังลูกแก้วตำหนักจื่อเซียว.
เหล่าผู้ฝึกตนมากมายที่อยู่รอบๆไม่มีใครกล้าแม้แต่หายใจแรง.
หงจวินที่เก็บตำหนักจื่อเซียวไป,ไม่สนใจผู้คนที่อยู่รอบๆ,ก่อนที่จะก้าวบินออกไป.
ผู้ฝึกตนรอบๆถึงกับพ่นลมหายใจยาว,ปรากฏเรื่องที่สั่นคลอนสวรรค์แล้ว,หงจวินถือกำเนิด!
"จงซาน,หงจวินไม่สังหารหยวนซืออย่างงั้นรึ?"หวนจีที่สอบถามออกมา.
"เพราะไม่ว่าอย่างไรหยวนซือก็ต้องตายอยู่แล้ว,พวกเขาครั้งหนึ่งเคยเป็นอาจารย์และศิษย์,หงจวินจึงไม่ต้องการจะลงมือและสังหารเขา,พื้นที่รอบๆเองก็มียอดฝีมือมากมายจะต้องค้นหาหยวนซืออยุ่แล้ว,รวมถึงพวกเราด้วย,ไป,ข้ารู้ว่าหยวนซือไปที่ใหน!"จงซานที่สั่งการในทันที.
chapter 1224 Formidable Hong Jun
强大的鸿钧
หงจวินผู้น่าเกรงขาม.
โหยวหลาน,หลังจากที่เขาและบุตรชายได้รับการช่วยเหลือแล้ว,แม้นว่าจะกินยาฟื้นฟูแล้ว,ทว่าคนทั้งสองยังคงเงียบงัน.
ทั้งสองที่ที่เคยเป็นตัวตนที่สูงส่ง,ในโลกใบนี้พวกเขาเป็นตัวตนที่ยากจะมีใครข่มเหงได้,ทว่าในวันนี้พวกเขากลับกลายเป็นเพียงสินค้า,ขึ้นกลับการตัดสินของคนอื่นไปซะแล้ว.
โลกใบใหญ่รึ?
โหยวหลานที่ได้แต่ก้มหน้ากัดฟันแบกรับเท่านั้น!
ก่อนหน้านี้,โหยวหลานที่ยังคงเป็นตัวตนอันสูงส่งเป็นผู้ไร้พ่าย,เป็นปราชญ์เทพลำดับหนึ่ง,ไร้คู่เปรียบ,ไม่คิดเลยว่าจะมีวันนี้,เขาที่ไม่จำเป็นต้องบำเพ็ญ,ก็ไม่มีคู่ต่อสู้แต่อย่างใด.
ตอนนี้,คู่ต่อสู้ที่คู่ควรได้ออกมาแล้ว!
ทว่ากลับไม่ใช่แค่หนึ่ง,แต่กลายเป็นจำนวนมาก,พวกเขามาจากโลกใบใหญ่ทั้งหมด.
กลุ่มยอดฝีมือ,ที่สร้างความตื่นตะลึง,ตัวเขาที่เป็นถึงปราชญ์เทพลำดับหนึ่ง,กับถูกบังคับให้สละตำแหน่งในทันที,แม้แต่ถูกนำขึ้นเขียงอีกด้วย.
คนจากโลกใบใหญ่ทรงพลังน่าหวาดเกรงจริงๆ? เขาที่กำลังจะเดินทางไปยังโลกใบใหญ่,ไม่มีแม้แต่คุณสมบัติที่จะเป็นปราชญ์เทพรึ?
ภายในใจของโหยวหลานที่เต็มไปด้วยความขมขื่น,หยวนซือ,นามนี้,เขาคงไม่สามารถลืมได้ตลอดไป.
หยวนซือ,แน่นอนว่าจะต้องเป็นยอดฝีมือในโลกใบใหญ่?
ในเวลานี้แม้นว่าจงซานจะแข็งแกร่ง,ทว่าดูเหมือนจะด้อยกว่าเขา.
หยวนซือ?
เพียงแค่คิดถึงนามหยวนซือก็ทำให้หัวใจโหยวหลานรัดตรึง,ทว่าในเวลานี้ทุกคนที่หยุดลงในทันที.
ใบหน้าของโหยวหลานที่เปลี่ยนสี,ขณะที่หันหน้ากลับไปในทันที.
"แฮกๆ!"โหยวหลานที่สูดหายใจที่เย็นเยือบเข้าไปในทันที.
คู่ต่อสู้ของหยวนซือปรากฏ,โหยวหลานที่ตระหนักได้,นอกจากนี้หยวนซือเทียนจุ้นที่เป็นถึงปราชญ์เทพ,มีพลังฟ้าดินสนับสนุน,เป็นคนที่ไร้เทียนทานไปแล้ว,ทว่ากลับมีใครบางคนที่มาหาเรื่องเขาอย่างงั้นรึ?
ใครกัน?
จากพื้นที่ไกลออกไป,ปราณกระบี่ที่มากมายมหาศาล,เหมือนดั่งแม่น้ำหมื่นสายที่เข้าปะทะกันเสียงดังกระหึ่มกำลังพุ่งเข้ากวาดล้างหยวนซือเทียนจุ้น.
ราวกับกระบี่นับล้านล้าน,ที่กำลังฉีกห้วงมิติอย่างรุนแรง,พื้นที่มากมายไร้ที่สิ้นสุดถูกทำลายด้วยปราณกระบี่.
"แข็งแกร่งมาก!"เจี้ยนอ้าวที่เผยท่าทางประหลาดใจ.
แน่นอนว่าที่เจี้ยนอ้าวเอ่ยนั้นคือเจตจำนงกระบี่,แข็งแกร่งยิ่งกว่าของเจี้ยนอ้าว.
"ตูมมมม
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
กระบี่นับไม่ถ้วนที่ระเบิดออกมาเสียงดังสนั่น,ฉีกกระชากห้วงมิติให้ขยายลามออกมานับสิบเท่า.
ทว่า,หลังจากที่เกิดการปะทะที่หนักหน่วงรุนแรงแล้ว,ทุกอย่างก็หยุดลงในทันที.
กลุ่มของจงซานที่อยู่ไกลออกมาจดจ้องมองเขม็ง,ห้วงมิติที่ค่อยๆฟื้นฟูกลับคืน,ปราณกระบี่ที่สลายหายไปช้าๆ,เผยให้เห็นภาพที่อยู่ตรงกลาง.
ภาพเงาของตำหนักจื่อเซียวได้หายไปแล้ว,เวลานี้ลูกแก้วที่ลอยอยู่บนอากาศ,ล้อมรอบด้วยเทียนเต๋าหนึ่งพันที่กำลังพวยพุ่งเข้ามากลายเป็นพลังงานให้กับมัน.
บนท้องฟ้า,เนตรเทียนชูที่ใหญ่โตหลับลงช้าๆอย่างคาดไม่ถึง,ก่อนที่จะสลายหายไป.
ลูกแก้วที่ลอยอยู่นั้น,หยวนซือเทียนจุ้นที่ถือธวัชหยวนซือ,ขณะที่ปล่อยปราณฮุ่นตุ้นออกมาต้าน,ที่แขนเสื้อและชุดของเขาที่ขาดวิ่นอย่างคาดไม่ถึง,ใบที่จดจ้องมองไปยังฝ่ายตรงข้ามด้วยใบหน้าเคร่งขรึม.
ในเวลานี้,ที่อยู่ด้านหน้าของหยวนซือเทียนจุ้นนั้น,เป็นชายในชุดสีฟ้า,ชุดสีฟ้าที่ดูโอ่อ่าอหังการ,แม้แต่รอบๆที่ขลิบทองคำเอาไว้,เป็นบุรุษที่ถือกระบี่ยาวสีขาว,ใบหน้าที่ดูเลือนลาง,ทว่าที่หน้าผากมีอักษรผนึกที่มีอักษร,ซา,เอาไว้.
"นั่นซาอย่างงั้นรึ?"เซียนเซิงซือที่เอ่ยออกมาในทันที.
"ในอดีตโลกใบเล็ก,พวกเราสามารถมองเห็นใบหน้าของเขาได้,ทว่าไม่สามารถจำได้,ในเวลานี้พวกเราก็ไม่สามารถมองเห็นใบหน้าของเขาได้เช่นเดิม!"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"นั่นก็เพราะว่าเขาได้ปะทุขึ้นมาสำเร็จแล้ว."เซียนเซิงซือตอบ.
"นั่นคือศพของประมุขนิกายทงเทียนอย่างงั้นรึ?"หวังคูที่สอบถามออกไป.
"ทงเทียนอย่างงั้นรึ?"ใบหน้าของเจี้ยนอ้าวที่เผยใบหน้าเคร่งขรึมจริงจัง.
ปราชญ์เทพกระบี่อย่างงั้นรึ?
ผู้ถือครองสี่กระบี่สังหารเซียนและกระบี่ชิงปิง,คิดว่าในมือของเขาในเวลานี้ก็คือกระบี่ชิงปิง!
"ทงเทียน? ไม่น่าใช่!"จงซานที่ส่ายหน้าไปมา.
...........
ที่ไกลออกไป,หยวนซือที่ถือธวัชหยวนซือ,จดจ้องมองไปยังฝ่ายตรงข้าม.
"ศพทงเทียน?
คาดไม่ถึงเลยว่าท่านจะยึดครองศพปราชญ์เทพทงเทียน?
อาจารย์,นี่เป็นครั้งสุดท้ายที่ศิษย์จะเรียกทายว่าอาจารย์,ท้ายที่สุดก็สามารถขอความเห็นได้แล้ว,เจ้าบอกว่าตั้งแต่ต้นมีคนสามคน,ซาและพวกเราศิษย์อาจารย์ที่ต่อต้านเทียนซู,และคนอื่นๆที่เพิ่มมา,ทว่าทำไมถึงได้กลายเป็นเช่นนี้,ไท่ซ่างร่างหล่นจากสวรรค์,ข้าก็คิดว่าชะตาของเขาคงไม่ดี,ทว่า,ไม่เคยคาดคิดว่าศพของทงเทียน,จะถูกเจ้ายึดครอง,ทำไมถึงได้เป็นเช่นนี้?"หยวนซูที่สูดหายใจลึก.
ซาที่ไม่เอ่ยอะไร,ทว่ายังคงจ้องมองไปยังตำหนักจื่อเซียวที่ลอยอยู่,ดูแปลกประหลาด.
ในเวลาเดียวกันนั้น,ดวงตาของหยวนซือที่หดเกร็ง,จดจ้องมองไปยังอักษร,ซา,ที่อยู่บนหน้าผากฝ่ายตรงข้าม.
"ข้าเข้าใจแล้ว,มีคนสามคน,เดิมที่ก็มีสามคนที่เป็นรากฐานต่อต้านเทียนชู,ใช่,ซา,เป็นคนเริ่มต้น?
หลักการของเจ้าไม่เคยเปลี่ยน,เพียงแค่สามคนที่เป็นรากฐาน?
ผู้ที่จะได้ครองฟ้าดิน?ส่วนข้าและอีกหลายคนต่างก็ถูกเจ้าทอดทิ้งมาตั้งแต่ต้นแล้วอย่างงั้นรึ?"หยวนซือที่กล่าวอกมาด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม.
ซาที่ค่อยๆหันหน้าไปมาหยวนซือ,ไม่สามารถมองเห็นใบหน้าได้ชัดเจน,ทว่าหยวนซือสามารถคาดเดาท่าทางของอีกฝ่ายได้.
ซา,คือหงจวิน,หงจวินก็คือซา.
ที่ไกลออกไป,โหยวหลานและโหยวจิงซินที่งงงวย,จงซนและคนของเขาที่กลายเป็นเงียบสงัด.
"เป็นดั่งที่คิดจริงๆ!"จงซานที่พ่นลมหายใจยาว.
ก่อนหน้านี้ที่ตำหนักเจาหัว,จงซานที่สามารถมองเห็นหยกเจาหัวได้,ก็พอจะคาดเดาได้บ้าง,ทว่าไม่สามารถยืนยันได้,หยกเจาหัวนั้น,เป็นสมบัติของหงจวิน,นอกจากหงจวิน,ใครสามารถครองได้?
นอกจากนี้โลกศพที่เซียนเซิงซือได้มาครอบครองนั้น,ยังมีตราผนึกของทงเทียน,และของหงจวินอีกด้วย.
สถานะของเขาก็ยิ่งชัดเจน,การที่หยวนซือเอ่ยออกมาเช่นนี้,ไม่ผิดพลาดอย่างแน่นอน.
ที่ด้านหลังจงซาน,ทุกคนที่กลายเป็นเงียบงัน,ทุกคนในเวลานี้ที่จ้องมองไปยังซา,ซา?
เขาที่เป็นหนึ่งในอดีตปราชญ์เทพที่แข็งแกร่ง,ทว่าหงจวินนั้นต่างออกไป,เมื่อแสนปีที่แล้ว,เขาคือปราชญ์เทพลำดับหนึ่ง! ไม่ใช่ของอาณาจักรมังกรบรรพชนเล็กๆแห่งนี้,ทว่าเป็นของโลกใบใหญ่ทั้งหมด.
หลังจากที่หยวนซือจะเข้าใจทั้งหมดแล้ว,เขาที่สะบัดฟาดมืออกไปเพื่อที่จะคว้าลูกแก้ว.
ทว่าทันทีที่หยวนซือลงมือ,หงจวินก็เคลื่อนไหว,กระบี่ชิงปิงในมือของเขา,ที่ตะวัดออกไป,ปราณกระบี่ที่ทำให้ห้วงมิติแตกสลายพุ่งไปยังธวัชหยวนซือ,ป้องกันไม่ให้หยวนซือเคลื่อนไหว.
สายตาของหยวนซือที่เผยความโกรธเกรี้ยวออกมา.
"อำนาจฟ้าดิน!"หยวนซือที่ตบมือออกไปหนึ่งครั้ง.
หนึ่งพันเทียนเต๋าที่เคลื่อนไหวฉายแสงปกคลุมท้องฟ้าพุ่งตรงไปยังหงจวิน,ห้วงมิติที่ราวกับว่ากำลังสั่นไหว,หมุนวนจนกลายเป็นหลุมน้ำวนขนาดใหญ่โถมทับไปยังหงจวิน.
"หลุมกาลอากาศ,ฟ้าดินทำลายล้าง?"โหยวหลานที่ยังบาดเจ็บอยู่ถึงกับอุทานออกมาเสียงดัง.
"ท่านพ่อ?"
"เป็นไปได้อย่างไร?
หลุมกาลอากาศ,ฟ้าดินทำลายล้าง? พลังอำนาจฟ้าดินที่เป็นทักษะพิเศษของเนตรแสงสวรรค์?
เป็นไปไมได้!"โหยวหลานที่อุทานออกมาด้วยท่าทางไม่อยากเชื่อ.
อย่างไรก็ตาม,หยวนซือเทียนจุ้นกับทำได้จริงๆ,สามารถใช้พลังของเทียนเต๋าทั้งหนึ่งทั้ง,กระทำเรื่องที่เหล่าปราชญ์เทพไม่เคยคิด,ห้วงมิติกาลอากาศทำลายล้าง,พื้นที่รัศมีหนึ่งหมื่นลี้,ที่ราวกับจะบดขยี้ทำลายทุกอย่าง,พลังที่,ดูกลืนห้วงมิติด้วยกันเข้าไป.
มิติที่อยู่ด้านนอกที่เหมือนว่าจะไหลถูกดูดเข้าไปอย่างรวดเร็ว.
แม้แต่กลุ่มของจงซานที่อยู่ไกลออกมา,ยังต้องถอยห่างออกมาอีกรอบ.
ทว่าขณะที่ทุกคนกำลังถอยออกมาไปนั้น,จากพื้นที่ไกลออกไปปรากฏร่างๆหนึ่งขึ้นในทันที.
"ม่อจื่อ?
ยังไม่หนีอีกรึ?"จินเผิงที่เผยท่าทางประหลาดใจจ้องมองพื้นที่ไกลออกไป.
ในเวลาเดียวกันนี้,โหยวหลานพบว่าตัวเองก่อนหน้านี้ช่างไร้เดียงสาเหลือเกิน.
หยวนซือที่ลงมือเต็มที่ก็เพื่อที่จะล่อยอดฝีมือมากมายเข้ามา.
มากขนาดนี้เลยรึ? หลายร้อยคน?
"ตูมมมมมมม
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
จากพื้นที่ไกลออกไปเกิดระเบิดเสียงดังสนั่นหวั่นไหว.
ห้วงมิติกาลอากาศขนาดใหญ่ที่พังทลายลง,ถูกแทนที่ด้วยปรานกระบี่นับหลายล้านล้านปรากฏขึ้นทันที,ปราณกระบี่เหล่านี้,ไม่ได้ทำลายล้าง,แต่เข้าไปอุดแทนที่มิติ,ด้วยความเร็วที่น่าสะพรึง,ทำให้ทุกอย่างกลับคืนสู่ปรกติ.
หงจวินที่ยังคงลอยอยู่บนท้องฟ้า,กระบี่ยาวที่สั่นไหว,ร่างกายของเขาที่ไม่มีฝุ่นใดๆเข้ามากล้ำกลาย,ฝายตรงข้าม,หยวนซือที่ยืนอยู่บนแท่นบูชาฟ้าดิน,ในเวลานี้แท่นบูชากำลังบิดเบี้ยวไปมา.
ร่างกายของหยวนซือมีรอยกระบี่,ที่มุมปากมีโลหิตไหลย้อยออกมา,หยวนซือที่ถือธวัชหยวนซือ,จะจ้องมองฝ่ายตรงข้ามเขม็ง.
พ่ายแพ้?
พ่ายแพ้หงจวินเพียงแค่หนึ่งกระบวนท่า.
เหล่ายอดฝีมือมากมายที่เร่งรีบเดินทางมาอยู่รอบๆ,ปราชญ์เทพลำดับหนึ่งในอดีต?
แข็งแกร่งมาก,หยวนซือที่เป็นตัวตนที่แข็งแกร่งไม่ธรรมดา,คาดไม่ถึงเลยว่าจะพ่ายแพ้หงจวินเพียงแค่หนึ่งกระบี่?
น่าเหลือเชื่อมาก,ขณะที่สองพ่อลูกโหยวหลาน,พวกเขาที่เห็นหลุมกาลอากาศก่อนหน้านี้,คิดว่าเป็นพลังที่ไร้เทียมทาน,จ้องมองหยวนซือด้วยความลึกล้ำ,ทว่าพริบตาเดียวทุกอย่างก็เปลี่ยนไป.
หยวนซือไม่ได้ไร้เทียมทานหรอกรึ? คาดไม่ถึงเลยว่าบุรุษชุดสีฟ้านั้นจะแข็งแกร่งขนาดนี้?
ศัตรูมากมายที่มารวมตัวกัน?
หยวนซือที่สามารถเคลื่อนย้ายอำนาจฟ้าดิน,ส่วนอีกฝั่งไม่ใช่ปราชญ์เทพ,ทำไมถึงได้แข็งแกร่งถึงเพียงนี้กัน?
โลกใบใหญ่เต็มไปด้วยหมู่คนที่ไม่ธรรมดาขนาดนี้เลยรึ?
ในเวลานี้,พลังของหงจวินที่ปะทับลงในจิตใจของโหยวหลาน,เขารู้สึกถึงความอ่อนแอไร้พลังของตัวเอง,ไม่มีแม้แต่ความคิดที่จะต่อสู้กับอีกฝ่าย.
"ทำไมถึงได้เป็นเช่นนี้!"หยวนซือที่ได้รับบาดเจ็บหนักกำลังร้องออกมาด้วยท่าทางมาอยากเชื่อ,อีกฝ่ายที่ไม่ใช่ปราชญ์เทพ,เป็นไปไม่ได้เลยที่หงจวินจะชนะเขาเพียงหนึ่งกระบวนท่า,หยวนซือไม่เข้าใจแม้แต่น้อย.
"ทุกสิ่งที่เจ้ามีเป็นข้าที่สั่งสอน,เจ้ากลับต้องการต่อสู้กับข้ารึ?"หงจวินที่เอ่ยปากออกมาในท้ายที่สุด.
ท่าทางที่สุขุมลุ่มลึกของหงจวิน,ทำให้ทุกคนสัมผัสได้กลิ่นอายที่สูงส่งของเขา,กลิ่นอายที่ไม่มีใครสามารถเทียบเคียง.
"ทำไม!"หยวนซือที่พ่นโลหิตออกมาคำโต.
"ลิขิตเจ้าหมดแล้ว!อภินิหารใดๆก็หาได้มีพลัง!"หงจวินที่ส่ายหน้าไปมา.
"ข้าไม่เชื่อว่าข้าจะไม่ใช่คู่มือของเจ้า,ถึงทุกอย่างจะเป็นเจ้าที่สอน,ทว่า,นี่ไม่ใช่,นี่คือธวัชผ่านกู่,เขาไม่ใช่เจ้า."หยวนซือที่เผยแววตาที่บ้าคลั่ง.
ในมือของหยวนซือปรากฏเป็นแสงสีทอง,กำลังถ่ายลงไปในธวัชหยวนซือในทันที.
"ลิขิต?
หยวนซือที่กระตุ้นลิขิตไปยังธวัชหยวนซืออย่างงั้นรึ?"จินเผิงที่ใบหน้าเปลี่ยนสี.
"ตูมมมมมม
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
ฟ้าดินที่ปกคลุมด้วยปราณฮุ่นตุ้นในทันที,ทว่าในเวลานั้น,หงจวินที่ลงมืออีกรอบ,กระบี่ชิงปิงที่ตะวันออกไป,ทำลายล้างปราณกระบี่ฮุ่นตุ้นไปอย่างสิ้นเชิง,ทุกอย่างที่แตกสลายหายไปอย่างรวดเร็ว.
"วูซซซซซ!"
ท้องฟ้าที่ฟุ้งกระจายด้วยโลหิตของหยวนซือ,ก่อนที่หยวนซือจะเคลื่อนไหว,ใช้พลังของธวัชหยวนซือหลบหนี.
หงจวินที่จ้องมองไปยังตำแหน่งของหยวนซือ,จดจ้องมองครู่หนึ่ง,ท้ายที่สุดก็ถอนหายใจเบาๆ,ก่อนที่จะยื่นมือคว้าไปยังลูกแก้วตำหนักจื่อเซียว.
เหล่าผู้ฝึกตนมากมายที่อยู่รอบๆไม่มีใครกล้าแม้แต่หายใจแรง.
หงจวินที่เก็บตำหนักจื่อเซียวไป,ไม่สนใจผู้คนที่อยู่รอบๆ,ก่อนที่จะก้าวบินออกไป.
ผู้ฝึกตนรอบๆถึงกับพ่นลมหายใจยาว,ปรากฏเรื่องที่สั่นคลอนสวรรค์แล้ว,หงจวินถือกำเนิด!
"จงซาน,หงจวินไม่สังหารหยวนซืออย่างงั้นรึ?"หวนจีที่สอบถามออกมา.
"เพราะไม่ว่าอย่างไรหยวนซือก็ต้องตายอยู่แล้ว,พวกเขาครั้งหนึ่งเคยเป็นอาจารย์และศิษย์,หงจวินจึงไม่ต้องการจะลงมือและสังหารเขา,พื้นที่รอบๆเองก็มียอดฝีมือมากมายจะต้องค้นหาหยวนซืออยุ่แล้ว,รวมถึงพวกเราด้วย,ไป,ข้ารู้ว่าหยวนซือไปที่ใหน!"จงซานที่สั่งการในทันที.
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
ปัจจุบันแปลจบแล้ว 1672 ตอน สนใจติดต่อเข้ากลุ่มลับได้ครับ
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ แปลจบแล้ว.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น