Immortality Chapter 1223 Hong Jun present
Chapter 1223 Hong Jun present
鸿钧现
การปรากฏตัวของหงจวิน.
"ตำแหน่งปราชญ์เทพ,ข้าได้ยอมสละแล้ว,มีปัญหาอะไร,เจ้าต้องการจะทำร้ายพวกเราอย่างงั้นรึ?"ปราชญ์เทพโหยวหลานที่กล่าวออกมาอย่างไม่พอใจ.
ไม่พอใจ? มันเกินกว่าคำว่าไม่พอใจ,โหยวหลานที่ทั้งโกรธและอับอาย,ตัวเขาที่ถูกข่มเหงจนต้องสละตำแหน่งปราชญ์เทพ,คาดไม่ถึงเลยว่าอีกฝ่ายยังต้องการสังหารเขาอีก?
สุดท้ายแล้ว,ไม่ใช่แค่ต้องการตำแหน่งปราชญ์เทพ,ยังต้องการชีวิตเขาด้วย.
ทว่า,ปราชญ์เทพโหยวหลานเข้าใจนี้ไม่ว่าจะรักษาสัญญาหรือไม่รักษาสัญญา,ทว่าความแค้นก็ไม่มีทางที่จะประนีประนอมกันได้แล้ว,แน่นอนว่าการขุดรากถอนโคนจึงเป็นเรื่องที่ดีที่สุด.
ความปราณี,มีแต่จะสร้างปัญหา.
"ข้าไม่ใช่ม่อตี้ที่จะมีความเมตตา,ในเมื่อเจ้าเองก็ไม่มีเช่นกัน,ข้าจำเป็นต้องมีด้วยรึ?อีกอย่างการกระทำของเจ้าได้ทำให้สวรรค์โกรธเกรี้ยว,ข้าจำเป็นที่ต้องผดุงความยุติธรรมแทนสวรรค์!"หยวนซือเอ่ยออกมาเบาๆ.
สวรรค์ได้ประทานตำแหน่งปราชญ์เทพให้กับโหยวหลาน,โหยวลานที่สละตำแหน่งอย่างคาดไม่ถึง,ทำให้สวรรค์โกรธเกรี้ยว,ตอนนี้หยวนซือจึงต้องสังหารโหยวหลาน,เป็นความจริงที่เขาถูกสวรรค์สั่งการไปแล้ว.
เป็นเหมือนดั่งความยุติธรรมของสวรรค์และปฐพี,หยวนซือทำถูกต้อง,เขาผดุงความยุติธรรมแทนสวรรค์,กำจัดโหยวหลานที่ได้รับบาดเจ็บอยู่เวลานี้.
"ผดุงความยุติธรรมแทนสวรรค์,ก็ดีผดุงความยุติธรรม!"โหยวหลานกล่าวออกมาอย่างโทรมนัส.
โหยวหลานที่ต้องการตำหนิหยวนซือแต่ก็ไม่สามารถเอ่ยอะไรออกมาได้,เพราะว่าหยวนซือกล่าวออกมาเป็นความจริง.
"อำนาจฟ้าดิน!"หยวนซือเอ่ยออกมาเบาๆ.
ไม่จำเป็นต้องธวัชหยวนซือ,ตำหนักจื่อเซียวที่ลอยอยู่บนอากาศ,ปราชญ์เทพที่สามารถใช้พลังฟ้าดินเคลื่อนไหว,พลังมากมายที่กดทับไปยังโหยวหลาน.
"ครืนนน
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
ท้องฟ้าที่กดทับลงมาใสโหยวหลาน,ห้วงมิติที่สั่นไหว,แรงกดดันมากมายที่โถมทับลงมา,พื้นที่รอบๆดังก้องจากการถูกบด,ราวกับจะปูดโปนออกมาจากพื้นที่ดังกล่าว.
"จงซิน,ลงมือเต็มกำลัง!"โหยวหลานที่ร้องออกมาด้วยความขุ่นข้องและเศร้าใจ.
โหยวหลานที่นำอุปกรณ์ปราชญ์เทพของตัวเองออกมา,เป็นกระจกบานหนึ่ง,ใช้มันต้านอำนาจสวรรค์,โหยวจิงซินเองก็ไม่กล้าประมาณ,นำของวิเศษที่แข็งแกร่งที่สุดของตัวเองออกมาเช่นกัน.
หนึ่งศิษย์หนึ่งอาจารย์ที่ใช้ของวิเศษที่แข็งแกร่งที่สุดออกมา,เพื่อต้านพลังของสวรรค์.
คนทั้งสองที่โอดครวญ,ราวกับว่าทุกสิ่งที่ทำไปนั้นไร้ซึ่งประโยชน์.
"ตูมมมม
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
คนทั้งสองถูกหลุมดำใหญ่ยักษ์กลืนไปในทันที.
หยวนซือตั้งแต่ต้นจนจบที่จ้องมองอย่างไม่แยแสราวกับว่าการจะสังหารพวกเขาทั้งสองนั้นหาได้มีความรู้สึกอะไรแม้แต่น้อย.
หลุมดำใหญ่ยักษ์ที่ค่อยๆสลายหายไปช้าๆ.
ในเวลานี้ของวิเศษบานใหญ่ที่ปกป้องทั้งสองเอาไว้.
"แก๊ก แก๊ก แก๊ก!"
กระจกร้าวก่อนที่จะระเบิดออกมา.
"พุ!"
โหยวหลานที่พ่นโลหิตออกมาคำโต,ร่างกายสั่นสะท้าน,ก่อนที่จะฟุบลงไปในทันที.
"อาจารย์,พุ!"
โหยวจิงซินที่พ่นโลหิตออกมาเช่นกัน,ทว่าพลังส่วนใหญ่ถูกโหยวหลานบังเอาไว้,ดังนั้นเขาจึงไม่ได้รับบาดเจ็บมากมายนัก,เวลานี้เขาที่เร่งรีบเข้าไปพยุงโหยวหลาน.
"นี่เจ้า,เป็นไปได้อย่างไร? ทั้งที่ข้าเป็นปราชญ์เทพมากว่าหนึ่งแสนปี,ยังไม่เข้าใจอำนาจสวรรค์,แล้วเจ้าที่เพิ่งเคยเป็นปราชญ์เทพ,เข้าใจอำนาจสวรรค์ได้อย่างไร,เป็นไปไม่ได้,ทำไมเรื่องนี้เป็นไปไม่ได้?"โหยวหลานที่จ้องมองด้วยร่างกายที่อ่อนแอ.
โหยวหลานรับรู้ว่ามันคือพลังอำนาจสวรรค์,ทว่าเขากับไม่เคยตะหนักรู้ถึงมันได้มาก่อนเลย,ทั้งที่เขาเป็นปราชญ์เทพอันดับหนึ่งของโลกใบนี้,กลับไม่สามารถทำได้,แต่ฝ่ายตรงข้ามที่เพิ่งเป็นปราชญ์เทพกับ,สามารถใช้ได้,ไม่ใช่แค่รู้สึกพ่ายแพ้,เขายังงงงวยสับสน,ทำไมถึงได้เป็นเช่นนี้?
"เรื่องนี้เจ้าไม่จำเป็นต้องรู้หรอก!"หยวนซือที่กล่าวเหยียดหยัน.
พลังของปราชญ์เทพ,โหยวหลานยังไม่สามารถเทียบของหยวนซือได้แม้แต่น้อย,ทว่าเรื่องดังกล่าวนี้หาได้ทำให้เขารู้สึกดี,อีกอย่างมันเป็นเพียงตำแหน่งปราชญ์เทพเทียมเท่านั้น.
"ข้าได้ไม่รู้สึกเสียใจ,ข้าเพียงต้องการร้องขอ,หวังว่าเจ้าจะปล่อยเข้าไป."โหยวหลานที่ชี้ไปยังจิงซินในทันที.
"ข้าไม่ต้องการให้มีปัญหา,ตายไปทั้งคู่ซะ!"หยวนซือกล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงเย็นชา.
แววตาของหยวนซือเต็มไปด้วยความโศกเศร้า,โหยวหลานที่ราวกับรับรู้ว่าไร้ประโยชน์,ทำให้รู้สึกขมขื่นเป็นอย่างมาก,"จิงซิน,เจ้าเรียกข้าว่าบิดาได้หรือไม่?"
"อาจารย์,ท่านหมายความว่าอย่างไร?"หยวจิงซินที่รู้สึกงงงวยเป็นที่สุด,กำลังจะตาย,อาจารย์เสียสติไปแล้วรึ?
"จิงซิน,ที่จริงเจ้าไม่ได้เป็นเด็กกำพร้า,มันเป็นเรื่องที่ไม่มีทางเลือก,ข้าสัญญากับนางเกี่ยวกับเรื่องบิดา....!"โหยวหลานที่เอ่ยบอกเล่าเกี่ยวกับความสัมพันธ์ทางสายโลหิตออกมาในช่วงเวลาวิกฤติอย่างคาดไม่ถึง.
ใบหน้าของโหยวจิงซินที่เต็มไปด้วยความโศกเศร้า,ที่ไกลออกไป,กลุ่มคนของจงซานก็เผยท่าทางแปลกประหลาด,เรื่องนี้,สถานการณ์เช่นนี้หมายความว่าอย่างไร?
ใบหน้าของหยวนซือกลายเป็นดำมืด,เอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงเย็นชา,"พูดจาไร้สาระพอรึยัง! บิดาและบุตรยังไงก็ต้องตายไปพร้อมกัน!"
ขณะที่หยวนซือกำลังจะเริ่ม.
"หยวนซือ!"
เสียงที่ดังก้องปรากฏขึ้นในอากาศที่ว่างเปล่า.
ดวงตาของหยวนซือที่หดเกร็ง,หยุดชะงักไม่โจมตีคนทั้งสอง,สายตาของเขาจ้องมองไปยังที่มาของเสียง.
เสียงดังกล่าว,เป็นเสียงของจงซานนั่นเอง,หลังจากที่เอ่ยออกมาแล้ว,จงซานก็นำคนของเขาบินออกมา.
กลุ่มคนมากกว่าสามร้อยคน,บินออกมาพร้อมกับพุ่งตรงมายังทิศทางของหยวนซือ.
ใบหน้าของหยวนซือเปลี่ยนเป็นซับซ้อน,จากนั้นก็จ้องมองไปยังตำหนักจื่อเซียวที่กำลังลอยอยู่,ต้องการจะเก็บกลับคืน,ทว่ากลับไม่สามารถที่จะทำได้,เขารับรู้ว่าพิธีการเวลานี้ยังไม่สมบูรณ์.
ที่ไกลออกไป,โหยวหลานและโหยวจิงซิน,สองพ่อลูกที่จำได้,ขณะที่พวกเขาจ้องมองไปยังทิศทางของจงซาน.
จงซาน,ก่อนหน้านี้,จงซาน,แม้นว่าจะยังไม่ลงมือ,ทว่าโหยวหลานก็พอจะคาดเดาได้ถึงพลังของอีกฝ่าย,นี่คือหนึ่งในสองราชา?
เรื่องนี้,โลกใบใหญ่มีคนที่แข็งแกร่งมากมายขนาดนี้เลยรึ?
เขาเรียกหยวนซือ?
หยวนซือที่ได้กลายเป็นปราชญ์เทพแล้ว,เขากลับกล้าที่จะออกมาอย่างงั้นรึ?
"จงซาน!"หยวนซือที่ดวงตาหรี่เล็กลง.
ด้วยการต่อสู้ก่อนหน้านี้,ทำให้หยวนซือไม่สามารถประมาทจงซานได้,ความแข็งแกร่งของจงซานที่ไม่ธรรมดา,และยังมีคนตระกูลจางอีก,ตระกูลจางที่แปลกประหลาด,มีเก้าเจียงซือร่างเฉิน.
นอกจากนี้,ผู้ใต้บังคับบัญชาระดับเซียนบรรพชนของจงซานเองดูเหมือนว่าจะฟื้นฟูกลับมาหมดแล้ว,และยังมีสามร้อยเซียนโบราณ.
จงซานที่พาคนกลุ่มใหญ่บินมา.
หยวนซือที่ทรงพลัง,แม้นว่าจะไม่รู้สึกกลัว,ทว่าก็ต้องระมัดระวังเช่นกัน.
"หยวนซือ,คนทั้งสองมีชะตาต่อต้าเจิ้งของข้า,ขอให้หยวนซือมีเมตตาด้วย!"จงซานที่เอ่ยออกมาอย่างนุ่มนวล.
ชะตาต่อต้าเจิ้งรึ?
ไม่ใช่ว่าเจ้าต้องการคนทั้งสองไปใช้งานหรอกรึ?
ดวงตาของโหยวหลานที่เป็นประกายขึ้นมาทันที,ความหวังที่หายไป,ความเศร้าสร้อยเสียใจก่อนหน้านี้,ทว่ากลับมีคนยื่นความหวังมาให้อย่างงั้นรึ?
โหยวหลานที่เตรียมใจที่จะตายแล้ว,ทว่าสิ่งที่โหยวหลานไม่ต้องการนั้นคือการตายของโหยวจิงซิน,อย่างน้อยสายโลหิตของเขาควรจะเหลืออยู่.
ในเวลานี้จงซานต้องการช่วยข้าและบุตรอย่างงั้นรึ?
ดวงตาของหยวนซือที่หรี่เล็กจ้องมองจงซาน,ในเวลานี้หยวนซือไม่คิดถึงเรื่องราวที่เกิดขึ้นกับจุนถู,คิดถึงผลประโยชน์ที่เขาได้รับอย่างหน้าไม่อาย,เปลี่ยนแปลงชะตา,เขาที่มักเป็นคนที่ชอบเปลี่ยนแปลงชะตาคนอื่นอย่างคาดไม่ถึง.
ในเวลานี้,แม้นว่าหยวนซือจะไม่ได้รู้สึกหวาดกลัวจงซาน,ทว่าการต่อสู้กันในเวลานี้ไม่ใช่เรื่องดีนัก,อย่างน้อยก็ไม่หวังที่จะต่อสู้กัน,ก่อนที่ตัวเขาจะฟื้นฟูพลังเทียบเท่าในอดีตได้ซะก่อน.
"เจ้าแอบซ่อนตัวอยู่อย่างงั้นรึ?"หยวนซือที่เอ่ยกล่าวอย่างเคร่งขรึม.
"ไม่จำเป็นต้องซ่อน,ข้ามีที่พักอยู่ใกล้ๆนี้."จงซษนพยักหน้ารับ.
เหล่าเสนาธิการของต้าเจิ้ง,รับรู้ความแข็งแกร่งของหยวนซือดี,ทุกคนที่อยู่ในสภาวะระมัดระวัง,สถานการณ์เวลานี้ถือว่าวิกฤติทีเดียว.
"ข้าต้องการคนทั้งสองนั่น,เรื่องอื่นๆข้าจะไม่ก้าวก่าย!"จงซานที่เอ่ยออกมาด้วยรอยยิ้ม.
หยวนซือเทียนจุ้นที่จ้องมองจงซาน,สูดหายใจลึกและกล่าวออกมาว่า."ตกลง!"
หยวนซือรับคำ?โหยวและและหยวนซือที่จ้องมองด้วยแววตาประหลาดใจ,รับปาก?
รับปรากจริงๆรึ? กลุ่มคนเหล่านี้ทรงพลังขนาดนี้เลยรึ?
แข็งแกร่งจนสามารถข่มขู่หยวนซือได้?
"ขอบคุณ!"จงซานพยักหน้ารับ.
เซิ่งกงเป้าที่บินออกไปในทันที.
"ทั้งสอง,หวังที่จะเข้าร่วมต้าเจิ้งของพวกเราหรือไม่?"
เซิ่งกงเป้าที่เป็นคนจัดการ,การข่มขู่หรือต้องข่มขู่,เกี่ยวกับวิธีการของเขาที่จะบังคับให้คนเข้าร่วมต้าเจิ้ง,มีแต่พวกเขาต้องเข้าร่วม,หากไม่เข้าร่วม,ก็ยากที่จะอยู่รอด!
โหยวจิงซินที่รู้สึกอัดอั้นเศร้าใจจดจ้องมองเซิ่งกงเป้า,บิดาของเขาที่เป็นถึงปราชญ์เทพ,จะเข้าร่วมราชวงศ์วาสนาเป็นเพียงข้าราชบริพารนะรึ?
เป็นไปได้อย่างไร?
ทว่าโหยวหลานที่เผยยิ้มอย่างขมขื่นออกมา,และพยักหน้ารับ,"ตกลง,ข้าหวังที่จะเป็นข้าราชบริพารต้าเจิ้ง,อย่างไรก็ตามบุตรชายของข้า....!"
"เขาคือสมาชิกในครอบครัวของเจ้า,ก็เพียงพอแล้ว!"เซิ่งกงเป้าพยักหน้ายอมรับในทันที.
สมาชิกในครอบครัว?
โหยวจิงซินไม่จำเป็นต้องเข้าร่วมต้าเจิ้ง?
โหยวหลานที่พ่นลมหายใจยาว,ทว่าแน่นอนว่าเซิ่งกงเป้าย่อมคิดไว้แล้ว,เขายังมีวิธี,ต้าเจิ้งยังมีวิธี,ที่จะกำราบเขาในภายหลัง,นี่ก็เป็นหนึ่งในการเจรจา,เป็นก้าวแรกในการจัดการเช่นกัน.
"ลาก่อน!"จงซานที่กล่าวต่อหยวนซือเทียนจุ้น.
"อืม!"หยวนซือเทียนจุ้นที่พยักหน้ารับ.
กลุ่มของจงซานที่บินตรงไปยังทางใต้.
หยวนซือที่จ้องมองกลุ่มของจงซานที่บินออกไป,ใบหน้าที่เปลี่ยนเป็นมืดมน,แม้นว่าจะเป็นการเข้ามาขอสองคนที่กำลังจะตาย,ทว่าก็เป็นหนึ่งในการเผชิญหน้าของเขาและจงซาน.
ผลสุดท้ายกับการเผชิญหน้าในครั้งนี้,จงซานได้รับชัยชนะกลับไป! หยวนซือจะพอใจได้อย่างไร?
จงซานจากไปแล้ว,หยวนซือที่สูดหายใจลึก,ระงับความไม่พอใจเอาไว้,ขณะที่เขาจ้องมองกลับไปยังตำหนักจื่อเซียว,จ้องมองเนตรแสงสวรรค์.
หยวนซือที่จ้องมองตำหนักจื่อเซียว,สูดหายใจลึก,"โลกภายในตำหนักจื่อเซียว?คือสถานที่ผนึกหงจวิน?
ดูเหมือนว่าข้าจะได้ทำลายผนึกเจ้าไปแล้ว!"
ระหว่างที่หยวนซือกล่าว,ได้โบกมือ,เนตรแสงสวรรค์ที่ส่องประกายแสงวับวาวสว่างเจ้า,เทียนเต๋ารอบๆที่ส่องประกายสีที่แตกต่างกัน.
หยวนซือที่ต้องมาที่นี่,เพื่อที่จะใช้อำนาจฟ้าดินของอาณาจักรลับมังกรบรรพชน,ร่วมกับพลังของเนตรแสงสวรรค์,เพื่อทำลายผนึกของหงจวิน.
ห้วงมิติที่กำลังสั่นไหวไปมา,หยวนซือที่ลงมือพร้อมๆกัน.
ที่ไกลออกมา,จงซานที่บินออกมายังสถานที่แห่งหนึ่ง.
"จงซาน,ทำไมถึงได้จากมาเช่นนี้?"เจี้ยนอ้าวที่เผยท่าทางไม่เข้าใจ.
ในเวลานี้,ไม่ใช่ว่าถึงเวลาช่วงชิงธวัชหยวนซือหรอกรึ?
จงซานที่ขมวดคิ้วไปมา,ครุ่นคิดถึงเรื่องก่อนหน้านี้,เกี่ยวกับเรื่องก่อนหน้านี้หยวนซือที่ได้ลิขิตก้อนใหญ่เมื่อเขาได้เป็นปราชญ์เทพ,เนตรแสงสวรรค์ที่ส่องมอบมันเข้ามาในร่างของปราชญ์เทพหยวนซือ.
ทว่า,ที่จริงแล้วจงซานสามารถเข้าใจอะไรบางอย่างได้,หยวนซือที่เวลานี้กลายเป็นหลุมไร้ก้น,ไม่ว่าเนตรแสงสวรรค์จะส่งมอบลิขิตมากมายเท่าไหร่,มันกลับหายไปแทบจะในทันที.
จากที่เขาดูนั้น,ลิขิตที่ถูกเนตรแสงสวรรค์ส่งมอบนั้นหากมีจำนวน
100,มันหายไปถึง 99,ทว่าขณะที่เนตรแสงสวรรค์หยุดส่ง,มันก็ได้ลดลงอย่างรวดเร็วเช่นกันด้วย.
หยวนซือกำลังร่วงหล่นจากสวรรค์?
ปล่อยให้เขาตาย? ไม่! ในเวลานั้นหากลงมือเต็มที่,ทั้งสองฝ่ายย่อมไดรับบาดเจ็บกลับมา.
ใต้สวรรค์แห่งนี้มียอดฝีมือมากมายรวมตัวกัน,การตัดสินใจจะทำอะไรนั้นไม่สามารถปล่อยให้ผิดพลาดได้,แน่นอนว่าไม่ใช่เรื่องดีที่จะเข้าปะทะกับหยวนซือ.
"ข้าไม่คิดที่จะให้คนอื่นเก็บเกี่ยวผลประโยชน์! ไม่สามารถที่จะจะปล่อยให้ชาวประมงได้มันไป."จงซานที่กล่าวยืนยัน.
"วีด ครืนนนนนนนนนนน............!”
ขณะที่เจี้ยนอ้าวกำลังสอบถาม,ในเวลานั้นกระบี่สีฟ้าของเขาสั่นไหวไปมาเล็กน้อย,เจี้ยนอ้าวที่เริ่งรีบกุมด้ามกระบี่ทันที,พร้อมกับเผยท่าทางประหลาดใจออกมา.
"มีอะไรอย่างงั้นรึ?"จงซานที่สอบถามออกมาในทันที.
"เจตจำนงกระบี่,ไม่ได้ด้อยกว่าเจตจำนงกระบี่ของข้า,แม้แต่อาจจะแข็งแกร่งกว่าด้วยซ้ำ?
เป็นใครกัน?"ใบหน้าของเจี้ยนอ้าวที่เปลี่ยนเป็นซับซ้อน.
จงซานที่โบกมือ,ทุกคนที่หยุดลงในทันที.
เจตจำนงกระบี่ที่เหนือกว่าเจี้ยนอ้าว?
เป็นไปได้ด้วยรึ?
จงซานที่หันหน้ากลับไปมองทิศทางของหยวนซือ.
แม้นว่าจะออกมาห่างไกลมาก,ทว่าก็สามารถมองเห็นเงาได้,กระบี่?
เป็นปราณกระบี่ที่ปกคลุมฟ้าดิน,เป็นดังพายุของปราณกระบี่ที่หนักหน่วงรุนแรง,ปกคลุมพื้นที่ขนาดใหญ่,เจตจำนงกระบี่ที่ทรงพลัง,แม้แต่ฉีกห้วงมิติแตกขาดออกมาใหญ่โต.
ปราณกระบี่สีเขียวที่ปกคลุมฟ้าดินนั่น,พวกเขากำลังสู้กันอีกอย่างงั้นรึ?
ที่ไกลออกไปนั้น,หยวนซือที่เคลื่อนย้ายอำนาจฟ้าดิน,ทว่าในเวลานั้น,เจตจำนงกระบี่ขนาดใหญ่ที่ปรากฏขึ้น,คาดไม่ถึงเลยว่ามันจะขัดขวางการเคลื่อนย้ายอำนาจฟ้าดินของเขา.
"หงจวิน?"ดวงตาของหยวนซือที่ส่ายไปมาด้วยความตกใจ.
Chapter 1223 Hong Jun present
鸿钧现
การปรากฏตัวของหงจวิน.
"ตำแหน่งปราชญ์เทพ,ข้าได้ยอมสละแล้ว,มีปัญหาอะไร,เจ้าต้องการจะทำร้ายพวกเราอย่างงั้นรึ?"ปราชญ์เทพโหยวหลานที่กล่าวออกมาอย่างไม่พอใจ.
ไม่พอใจ? มันเกินกว่าคำว่าไม่พอใจ,โหยวหลานที่ทั้งโกรธและอับอาย,ตัวเขาที่ถูกข่มเหงจนต้องสละตำแหน่งปราชญ์เทพ,คาดไม่ถึงเลยว่าอีกฝ่ายยังต้องการสังหารเขาอีก?
สุดท้ายแล้ว,ไม่ใช่แค่ต้องการตำแหน่งปราชญ์เทพ,ยังต้องการชีวิตเขาด้วย.
ทว่า,ปราชญ์เทพโหยวหลานเข้าใจนี้ไม่ว่าจะรักษาสัญญาหรือไม่รักษาสัญญา,ทว่าความแค้นก็ไม่มีทางที่จะประนีประนอมกันได้แล้ว,แน่นอนว่าการขุดรากถอนโคนจึงเป็นเรื่องที่ดีที่สุด.
ความปราณี,มีแต่จะสร้างปัญหา.
"ข้าไม่ใช่ม่อตี้ที่จะมีความเมตตา,ในเมื่อเจ้าเองก็ไม่มีเช่นกัน,ข้าจำเป็นต้องมีด้วยรึ?อีกอย่างการกระทำของเจ้าได้ทำให้สวรรค์โกรธเกรี้ยว,ข้าจำเป็นที่ต้องผดุงความยุติธรรมแทนสวรรค์!"หยวนซือเอ่ยออกมาเบาๆ.
สวรรค์ได้ประทานตำแหน่งปราชญ์เทพให้กับโหยวหลาน,โหยวลานที่สละตำแหน่งอย่างคาดไม่ถึง,ทำให้สวรรค์โกรธเกรี้ยว,ตอนนี้หยวนซือจึงต้องสังหารโหยวหลาน,เป็นความจริงที่เขาถูกสวรรค์สั่งการไปแล้ว.
เป็นเหมือนดั่งความยุติธรรมของสวรรค์และปฐพี,หยวนซือทำถูกต้อง,เขาผดุงความยุติธรรมแทนสวรรค์,กำจัดโหยวหลานที่ได้รับบาดเจ็บอยู่เวลานี้.
"ผดุงความยุติธรรมแทนสวรรค์,ก็ดีผดุงความยุติธรรม!"โหยวหลานกล่าวออกมาอย่างโทรมนัส.
โหยวหลานที่ต้องการตำหนิหยวนซือแต่ก็ไม่สามารถเอ่ยอะไรออกมาได้,เพราะว่าหยวนซือกล่าวออกมาเป็นความจริง.
"อำนาจฟ้าดิน!"หยวนซือเอ่ยออกมาเบาๆ.
ไม่จำเป็นต้องธวัชหยวนซือ,ตำหนักจื่อเซียวที่ลอยอยู่บนอากาศ,ปราชญ์เทพที่สามารถใช้พลังฟ้าดินเคลื่อนไหว,พลังมากมายที่กดทับไปยังโหยวหลาน.
"ครืนนน
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
ท้องฟ้าที่กดทับลงมาใสโหยวหลาน,ห้วงมิติที่สั่นไหว,แรงกดดันมากมายที่โถมทับลงมา,พื้นที่รอบๆดังก้องจากการถูกบด,ราวกับจะปูดโปนออกมาจากพื้นที่ดังกล่าว.
"จงซิน,ลงมือเต็มกำลัง!"โหยวหลานที่ร้องออกมาด้วยความขุ่นข้องและเศร้าใจ.
โหยวหลานที่นำอุปกรณ์ปราชญ์เทพของตัวเองออกมา,เป็นกระจกบานหนึ่ง,ใช้มันต้านอำนาจสวรรค์,โหยวจิงซินเองก็ไม่กล้าประมาณ,นำของวิเศษที่แข็งแกร่งที่สุดของตัวเองออกมาเช่นกัน.
หนึ่งศิษย์หนึ่งอาจารย์ที่ใช้ของวิเศษที่แข็งแกร่งที่สุดออกมา,เพื่อต้านพลังของสวรรค์.
คนทั้งสองที่โอดครวญ,ราวกับว่าทุกสิ่งที่ทำไปนั้นไร้ซึ่งประโยชน์.
"ตูมมมม
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
คนทั้งสองถูกหลุมดำใหญ่ยักษ์กลืนไปในทันที.
หยวนซือตั้งแต่ต้นจนจบที่จ้องมองอย่างไม่แยแสราวกับว่าการจะสังหารพวกเขาทั้งสองนั้นหาได้มีความรู้สึกอะไรแม้แต่น้อย.
หลุมดำใหญ่ยักษ์ที่ค่อยๆสลายหายไปช้าๆ.
ในเวลานี้ของวิเศษบานใหญ่ที่ปกป้องทั้งสองเอาไว้.
"แก๊ก แก๊ก แก๊ก!"
กระจกร้าวก่อนที่จะระเบิดออกมา.
"พุ!"
โหยวหลานที่พ่นโลหิตออกมาคำโต,ร่างกายสั่นสะท้าน,ก่อนที่จะฟุบลงไปในทันที.
"อาจารย์,พุ!"
โหยวจิงซินที่พ่นโลหิตออกมาเช่นกัน,ทว่าพลังส่วนใหญ่ถูกโหยวหลานบังเอาไว้,ดังนั้นเขาจึงไม่ได้รับบาดเจ็บมากมายนัก,เวลานี้เขาที่เร่งรีบเข้าไปพยุงโหยวหลาน.
"นี่เจ้า,เป็นไปได้อย่างไร? ทั้งที่ข้าเป็นปราชญ์เทพมากว่าหนึ่งแสนปี,ยังไม่เข้าใจอำนาจสวรรค์,แล้วเจ้าที่เพิ่งเคยเป็นปราชญ์เทพ,เข้าใจอำนาจสวรรค์ได้อย่างไร,เป็นไปไม่ได้,ทำไมเรื่องนี้เป็นไปไม่ได้?"โหยวหลานที่จ้องมองด้วยร่างกายที่อ่อนแอ.
โหยวหลานรับรู้ว่ามันคือพลังอำนาจสวรรค์,ทว่าเขากับไม่เคยตะหนักรู้ถึงมันได้มาก่อนเลย,ทั้งที่เขาเป็นปราชญ์เทพอันดับหนึ่งของโลกใบนี้,กลับไม่สามารถทำได้,แต่ฝ่ายตรงข้ามที่เพิ่งเป็นปราชญ์เทพกับ,สามารถใช้ได้,ไม่ใช่แค่รู้สึกพ่ายแพ้,เขายังงงงวยสับสน,ทำไมถึงได้เป็นเช่นนี้?
"เรื่องนี้เจ้าไม่จำเป็นต้องรู้หรอก!"หยวนซือที่กล่าวเหยียดหยัน.
พลังของปราชญ์เทพ,โหยวหลานยังไม่สามารถเทียบของหยวนซือได้แม้แต่น้อย,ทว่าเรื่องดังกล่าวนี้หาได้ทำให้เขารู้สึกดี,อีกอย่างมันเป็นเพียงตำแหน่งปราชญ์เทพเทียมเท่านั้น.
"ข้าได้ไม่รู้สึกเสียใจ,ข้าเพียงต้องการร้องขอ,หวังว่าเจ้าจะปล่อยเข้าไป."โหยวหลานที่ชี้ไปยังจิงซินในทันที.
"ข้าไม่ต้องการให้มีปัญหา,ตายไปทั้งคู่ซะ!"หยวนซือกล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงเย็นชา.
แววตาของหยวนซือเต็มไปด้วยความโศกเศร้า,โหยวหลานที่ราวกับรับรู้ว่าไร้ประโยชน์,ทำให้รู้สึกขมขื่นเป็นอย่างมาก,"จิงซิน,เจ้าเรียกข้าว่าบิดาได้หรือไม่?"
"อาจารย์,ท่านหมายความว่าอย่างไร?"หยวจิงซินที่รู้สึกงงงวยเป็นที่สุด,กำลังจะตาย,อาจารย์เสียสติไปแล้วรึ?
"จิงซิน,ที่จริงเจ้าไม่ได้เป็นเด็กกำพร้า,มันเป็นเรื่องที่ไม่มีทางเลือก,ข้าสัญญากับนางเกี่ยวกับเรื่องบิดา....!"โหยวหลานที่เอ่ยบอกเล่าเกี่ยวกับความสัมพันธ์ทางสายโลหิตออกมาในช่วงเวลาวิกฤติอย่างคาดไม่ถึง.
ใบหน้าของโหยวจิงซินที่เต็มไปด้วยความโศกเศร้า,ที่ไกลออกไป,กลุ่มคนของจงซานก็เผยท่าทางแปลกประหลาด,เรื่องนี้,สถานการณ์เช่นนี้หมายความว่าอย่างไร?
ใบหน้าของหยวนซือกลายเป็นดำมืด,เอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงเย็นชา,"พูดจาไร้สาระพอรึยัง! บิดาและบุตรยังไงก็ต้องตายไปพร้อมกัน!"
ขณะที่หยวนซือกำลังจะเริ่ม.
"หยวนซือ!"
เสียงที่ดังก้องปรากฏขึ้นในอากาศที่ว่างเปล่า.
ดวงตาของหยวนซือที่หดเกร็ง,หยุดชะงักไม่โจมตีคนทั้งสอง,สายตาของเขาจ้องมองไปยังที่มาของเสียง.
เสียงดังกล่าว,เป็นเสียงของจงซานนั่นเอง,หลังจากที่เอ่ยออกมาแล้ว,จงซานก็นำคนของเขาบินออกมา.
กลุ่มคนมากกว่าสามร้อยคน,บินออกมาพร้อมกับพุ่งตรงมายังทิศทางของหยวนซือ.
ใบหน้าของหยวนซือเปลี่ยนเป็นซับซ้อน,จากนั้นก็จ้องมองไปยังตำหนักจื่อเซียวที่กำลังลอยอยู่,ต้องการจะเก็บกลับคืน,ทว่ากลับไม่สามารถที่จะทำได้,เขารับรู้ว่าพิธีการเวลานี้ยังไม่สมบูรณ์.
ที่ไกลออกไป,โหยวหลานและโหยวจิงซิน,สองพ่อลูกที่จำได้,ขณะที่พวกเขาจ้องมองไปยังทิศทางของจงซาน.
จงซาน,ก่อนหน้านี้,จงซาน,แม้นว่าจะยังไม่ลงมือ,ทว่าโหยวหลานก็พอจะคาดเดาได้ถึงพลังของอีกฝ่าย,นี่คือหนึ่งในสองราชา?
เรื่องนี้,โลกใบใหญ่มีคนที่แข็งแกร่งมากมายขนาดนี้เลยรึ?
เขาเรียกหยวนซือ?
หยวนซือที่ได้กลายเป็นปราชญ์เทพแล้ว,เขากลับกล้าที่จะออกมาอย่างงั้นรึ?
"จงซาน!"หยวนซือที่ดวงตาหรี่เล็กลง.
ด้วยการต่อสู้ก่อนหน้านี้,ทำให้หยวนซือไม่สามารถประมาทจงซานได้,ความแข็งแกร่งของจงซานที่ไม่ธรรมดา,และยังมีคนตระกูลจางอีก,ตระกูลจางที่แปลกประหลาด,มีเก้าเจียงซือร่างเฉิน.
นอกจากนี้,ผู้ใต้บังคับบัญชาระดับเซียนบรรพชนของจงซานเองดูเหมือนว่าจะฟื้นฟูกลับมาหมดแล้ว,และยังมีสามร้อยเซียนโบราณ.
จงซานที่พาคนกลุ่มใหญ่บินมา.
หยวนซือที่ทรงพลัง,แม้นว่าจะไม่รู้สึกกลัว,ทว่าก็ต้องระมัดระวังเช่นกัน.
"หยวนซือ,คนทั้งสองมีชะตาต่อต้าเจิ้งของข้า,ขอให้หยวนซือมีเมตตาด้วย!"จงซานที่เอ่ยออกมาอย่างนุ่มนวล.
ชะตาต่อต้าเจิ้งรึ?
ไม่ใช่ว่าเจ้าต้องการคนทั้งสองไปใช้งานหรอกรึ?
ดวงตาของโหยวหลานที่เป็นประกายขึ้นมาทันที,ความหวังที่หายไป,ความเศร้าสร้อยเสียใจก่อนหน้านี้,ทว่ากลับมีคนยื่นความหวังมาให้อย่างงั้นรึ?
โหยวหลานที่เตรียมใจที่จะตายแล้ว,ทว่าสิ่งที่โหยวหลานไม่ต้องการนั้นคือการตายของโหยวจิงซิน,อย่างน้อยสายโลหิตของเขาควรจะเหลืออยู่.
ในเวลานี้จงซานต้องการช่วยข้าและบุตรอย่างงั้นรึ?
ดวงตาของหยวนซือที่หรี่เล็กจ้องมองจงซาน,ในเวลานี้หยวนซือไม่คิดถึงเรื่องราวที่เกิดขึ้นกับจุนถู,คิดถึงผลประโยชน์ที่เขาได้รับอย่างหน้าไม่อาย,เปลี่ยนแปลงชะตา,เขาที่มักเป็นคนที่ชอบเปลี่ยนแปลงชะตาคนอื่นอย่างคาดไม่ถึง.
ในเวลานี้,แม้นว่าหยวนซือจะไม่ได้รู้สึกหวาดกลัวจงซาน,ทว่าการต่อสู้กันในเวลานี้ไม่ใช่เรื่องดีนัก,อย่างน้อยก็ไม่หวังที่จะต่อสู้กัน,ก่อนที่ตัวเขาจะฟื้นฟูพลังเทียบเท่าในอดีตได้ซะก่อน.
"เจ้าแอบซ่อนตัวอยู่อย่างงั้นรึ?"หยวนซือที่เอ่ยกล่าวอย่างเคร่งขรึม.
"ไม่จำเป็นต้องซ่อน,ข้ามีที่พักอยู่ใกล้ๆนี้."จงซษนพยักหน้ารับ.
เหล่าเสนาธิการของต้าเจิ้ง,รับรู้ความแข็งแกร่งของหยวนซือดี,ทุกคนที่อยู่ในสภาวะระมัดระวัง,สถานการณ์เวลานี้ถือว่าวิกฤติทีเดียว.
"ข้าต้องการคนทั้งสองนั่น,เรื่องอื่นๆข้าจะไม่ก้าวก่าย!"จงซานที่เอ่ยออกมาด้วยรอยยิ้ม.
หยวนซือเทียนจุ้นที่จ้องมองจงซาน,สูดหายใจลึกและกล่าวออกมาว่า."ตกลง!"
หยวนซือรับคำ?โหยวและและหยวนซือที่จ้องมองด้วยแววตาประหลาดใจ,รับปาก?
รับปรากจริงๆรึ? กลุ่มคนเหล่านี้ทรงพลังขนาดนี้เลยรึ?
แข็งแกร่งจนสามารถข่มขู่หยวนซือได้?
"ขอบคุณ!"จงซานพยักหน้ารับ.
เซิ่งกงเป้าที่บินออกไปในทันที.
"ทั้งสอง,หวังที่จะเข้าร่วมต้าเจิ้งของพวกเราหรือไม่?"
เซิ่งกงเป้าที่เป็นคนจัดการ,การข่มขู่หรือต้องข่มขู่,เกี่ยวกับวิธีการของเขาที่จะบังคับให้คนเข้าร่วมต้าเจิ้ง,มีแต่พวกเขาต้องเข้าร่วม,หากไม่เข้าร่วม,ก็ยากที่จะอยู่รอด!
โหยวจิงซินที่รู้สึกอัดอั้นเศร้าใจจดจ้องมองเซิ่งกงเป้า,บิดาของเขาที่เป็นถึงปราชญ์เทพ,จะเข้าร่วมราชวงศ์วาสนาเป็นเพียงข้าราชบริพารนะรึ?
เป็นไปได้อย่างไร?
ทว่าโหยวหลานที่เผยยิ้มอย่างขมขื่นออกมา,และพยักหน้ารับ,"ตกลง,ข้าหวังที่จะเป็นข้าราชบริพารต้าเจิ้ง,อย่างไรก็ตามบุตรชายของข้า....!"
"เขาคือสมาชิกในครอบครัวของเจ้า,ก็เพียงพอแล้ว!"เซิ่งกงเป้าพยักหน้ายอมรับในทันที.
สมาชิกในครอบครัว?
โหยวจิงซินไม่จำเป็นต้องเข้าร่วมต้าเจิ้ง?
โหยวหลานที่พ่นลมหายใจยาว,ทว่าแน่นอนว่าเซิ่งกงเป้าย่อมคิดไว้แล้ว,เขายังมีวิธี,ต้าเจิ้งยังมีวิธี,ที่จะกำราบเขาในภายหลัง,นี่ก็เป็นหนึ่งในการเจรจา,เป็นก้าวแรกในการจัดการเช่นกัน.
"ลาก่อน!"จงซานที่กล่าวต่อหยวนซือเทียนจุ้น.
"อืม!"หยวนซือเทียนจุ้นที่พยักหน้ารับ.
กลุ่มของจงซานที่บินตรงไปยังทางใต้.
หยวนซือที่จ้องมองกลุ่มของจงซานที่บินออกไป,ใบหน้าที่เปลี่ยนเป็นมืดมน,แม้นว่าจะเป็นการเข้ามาขอสองคนที่กำลังจะตาย,ทว่าก็เป็นหนึ่งในการเผชิญหน้าของเขาและจงซาน.
ผลสุดท้ายกับการเผชิญหน้าในครั้งนี้,จงซานได้รับชัยชนะกลับไป! หยวนซือจะพอใจได้อย่างไร?
จงซานจากไปแล้ว,หยวนซือที่สูดหายใจลึก,ระงับความไม่พอใจเอาไว้,ขณะที่เขาจ้องมองกลับไปยังตำหนักจื่อเซียว,จ้องมองเนตรแสงสวรรค์.
หยวนซือที่จ้องมองตำหนักจื่อเซียว,สูดหายใจลึก,"โลกภายในตำหนักจื่อเซียว?คือสถานที่ผนึกหงจวิน?
ดูเหมือนว่าข้าจะได้ทำลายผนึกเจ้าไปแล้ว!"
ระหว่างที่หยวนซือกล่าว,ได้โบกมือ,เนตรแสงสวรรค์ที่ส่องประกายแสงวับวาวสว่างเจ้า,เทียนเต๋ารอบๆที่ส่องประกายสีที่แตกต่างกัน.
หยวนซือที่ต้องมาที่นี่,เพื่อที่จะใช้อำนาจฟ้าดินของอาณาจักรลับมังกรบรรพชน,ร่วมกับพลังของเนตรแสงสวรรค์,เพื่อทำลายผนึกของหงจวิน.
ห้วงมิติที่กำลังสั่นไหวไปมา,หยวนซือที่ลงมือพร้อมๆกัน.
ที่ไกลออกมา,จงซานที่บินออกมายังสถานที่แห่งหนึ่ง.
"จงซาน,ทำไมถึงได้จากมาเช่นนี้?"เจี้ยนอ้าวที่เผยท่าทางไม่เข้าใจ.
ในเวลานี้,ไม่ใช่ว่าถึงเวลาช่วงชิงธวัชหยวนซือหรอกรึ?
จงซานที่ขมวดคิ้วไปมา,ครุ่นคิดถึงเรื่องก่อนหน้านี้,เกี่ยวกับเรื่องก่อนหน้านี้หยวนซือที่ได้ลิขิตก้อนใหญ่เมื่อเขาได้เป็นปราชญ์เทพ,เนตรแสงสวรรค์ที่ส่องมอบมันเข้ามาในร่างของปราชญ์เทพหยวนซือ.
ทว่า,ที่จริงแล้วจงซานสามารถเข้าใจอะไรบางอย่างได้,หยวนซือที่เวลานี้กลายเป็นหลุมไร้ก้น,ไม่ว่าเนตรแสงสวรรค์จะส่งมอบลิขิตมากมายเท่าไหร่,มันกลับหายไปแทบจะในทันที.
จากที่เขาดูนั้น,ลิขิตที่ถูกเนตรแสงสวรรค์ส่งมอบนั้นหากมีจำนวน
100,มันหายไปถึง 99,ทว่าขณะที่เนตรแสงสวรรค์หยุดส่ง,มันก็ได้ลดลงอย่างรวดเร็วเช่นกันด้วย.
หยวนซือกำลังร่วงหล่นจากสวรรค์?
ปล่อยให้เขาตาย? ไม่! ในเวลานั้นหากลงมือเต็มที่,ทั้งสองฝ่ายย่อมไดรับบาดเจ็บกลับมา.
ใต้สวรรค์แห่งนี้มียอดฝีมือมากมายรวมตัวกัน,การตัดสินใจจะทำอะไรนั้นไม่สามารถปล่อยให้ผิดพลาดได้,แน่นอนว่าไม่ใช่เรื่องดีที่จะเข้าปะทะกับหยวนซือ.
"ข้าไม่คิดที่จะให้คนอื่นเก็บเกี่ยวผลประโยชน์! ไม่สามารถที่จะจะปล่อยให้ชาวประมงได้มันไป."จงซานที่กล่าวยืนยัน.
"วีด ครืนนนนนนนนนนน............!”
ขณะที่เจี้ยนอ้าวกำลังสอบถาม,ในเวลานั้นกระบี่สีฟ้าของเขาสั่นไหวไปมาเล็กน้อย,เจี้ยนอ้าวที่เริ่งรีบกุมด้ามกระบี่ทันที,พร้อมกับเผยท่าทางประหลาดใจออกมา.
"มีอะไรอย่างงั้นรึ?"จงซานที่สอบถามออกมาในทันที.
"เจตจำนงกระบี่,ไม่ได้ด้อยกว่าเจตจำนงกระบี่ของข้า,แม้แต่อาจจะแข็งแกร่งกว่าด้วยซ้ำ?
เป็นใครกัน?"ใบหน้าของเจี้ยนอ้าวที่เปลี่ยนเป็นซับซ้อน.
จงซานที่โบกมือ,ทุกคนที่หยุดลงในทันที.
เจตจำนงกระบี่ที่เหนือกว่าเจี้ยนอ้าว?
เป็นไปได้ด้วยรึ?
จงซานที่หันหน้ากลับไปมองทิศทางของหยวนซือ.
แม้นว่าจะออกมาห่างไกลมาก,ทว่าก็สามารถมองเห็นเงาได้,กระบี่?
เป็นปราณกระบี่ที่ปกคลุมฟ้าดิน,เป็นดังพายุของปราณกระบี่ที่หนักหน่วงรุนแรง,ปกคลุมพื้นที่ขนาดใหญ่,เจตจำนงกระบี่ที่ทรงพลัง,แม้แต่ฉีกห้วงมิติแตกขาดออกมาใหญ่โต.
ปราณกระบี่สีเขียวที่ปกคลุมฟ้าดินนั่น,พวกเขากำลังสู้กันอีกอย่างงั้นรึ?
ที่ไกลออกไปนั้น,หยวนซือที่เคลื่อนย้ายอำนาจฟ้าดิน,ทว่าในเวลานั้น,เจตจำนงกระบี่ขนาดใหญ่ที่ปรากฏขึ้น,คาดไม่ถึงเลยว่ามันจะขัดขวางการเคลื่อนย้ายอำนาจฟ้าดินของเขา.
"หงจวิน?"ดวงตาของหยวนซือที่ส่ายไปมาด้วยความตกใจ.
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
ปัจจุบันแปลจบแล้ว 1672 ตอน สนใจติดต่อเข้ากลุ่มลับได้ครับ
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ แปลจบแล้ว.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น