Immortality Chapter 1214 Awakens Ancestral Dragon
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 1214 ปลุกบรรพชนมังกร.
Chapter 1214 Awakens Ancestral Dragon
唤醒祖龙
ปลุกบรรพชนมังกร.
"ครับ,บางที่เซิ่งหวังคงจะคาดเดาเป้าหมายของหยิงได้แล้ว,อาณาจักรลับมังกรบรรพชน,เป็นสถานที่มังกรบรรพชนโบราณหลับไหลอยู่,เป้าหมายของหยิงต้องเป็นปลุกมังกรบรรพชนแน่,เมื่อเขาทำพันธะสัญญากับมังกรบรรพชน,ก็จะสามารถเรียกเผ่ามังกรทั่วหล้า,สร้างความรุ่งเรื่องให้กับต้าฉินได้!"เซียนเซิงซือที่เอ่ยปากออกมาในทันที.
เพื่อที่จะต่อรองกับเผ่ามังกรทั่วหล้า?
สร้างต้าฉินให้รุ่งเรื่องอย่างงั้นรึ?
จินเผิงที่สูดหายใจที่เย็นเยือบเข้าไป,ในเวลานี้,จินเผิงเข้าใจเกี่ยวกับการรวบรวมเหล่ายอดฝีมือมากมายเข้าด้วยกัน,เข้าใจแล้วว่าในทวีปหนานจ้านปู่,หยิงไม่ได้สนใจตำหนักจื่อเซียวแม้แต่น้อย.
เพราะว่าหยิงนั้นได้เตรียมการเกี่ยวกับเรื่องของอาณาจักลับบรรพชนมังกรมาก่อนแล้ว,นั่นก็เพื่อที่จะหาวิธีนำมังกรทั่วหล้ามาใช้งาน,เพื่อสร้างต้าฉินให้รุ่งเรื่อง,เพียงแค่ตำหนักจื่อเซียวนั้นไม่มีอะไรสำคัญเทียบได้เลย.
เผ่ามังกรทั่วหล้า,อย่างน้อยในทวีปตะวันออกนั้น,ศาลสวรรค์ต้าฉินก็ได้รวมเผ่ามังกรทั้งหมดแล้ว,พลังของต้าฉินเองก็เพิ่มขึ้นมากมาย,นอกจากนี้,หากสามารถปลุกบรรพชนมังกรขึ้นมาได้,ทัพของต้าฉินจะแข็งแกร่งขนาดใหน,ทวีปตะวันออกแห่งนี้คงไม่เพียงพอต่อพวกเขาแล้ว.
คิดถึงต้าโจว,จีกงหนี่ที่มีมารดาแห่งหงส์คอยสนับสนุน,เผ่าหงส์ทั้งหมดที่อยู่ข้างจี้กงหนี่,ทำให้เขากลายเป็นหนึ่งยักษ์ใหญ่ของทวีปตะวันตก,ถึงแม้ว่าทัพของพวกเขาจะยังเทียบไม่ได้กับยุคที่หงจวินเป็นผู้นำก็ตาม.
เผ่าหงส์ที่ทำให้ต้าโจวประสบผลสำเร็จ,หากต้าฉินมีบรรพชนมังกรโบราณคอยสนับสนุนล่ะก็,เมื่อรวบรวมเผ่ามังกรทั่วหล้า,พวกเขา....!
จินเผิงและทุกคนที่อยู่ในห้องโถงที่เข้าใจสิ่งที่เกิดขึ้นได้.
นี่คือหนึ่งเหตุการณ์ในประวัติศาสตร์,อาณาจักรลับมังกรบรรพชน,ที่จะส่งผลต่อทั่วหล้า,ไม่ใช่แค่หยิงที่ต้องการ,ไท่อี้เองก็ต้องการเช่นกัน,แม้แต่ปราชญ์เทพก็คงไม่มีใครยินยอดเช่นกัน.
"ใช่แล้ว,ดั่งที่เซิ่งหวังคาดเดาไว้,หยิงที่ต้องจ่ายไปไม่น้อย,และกองกำลังมังกรของเราที่จะถูกแยกออกมานั่นคือสิ่งที่พวกเราต้องการ!"เซียนเซิงซือที่กล่าวตอบ.
"พวกเราจะช่วยหยิงทำอะไร?"จินเผิงที่ไม่เข้าใจนัก.
"พวกเราต้องช่วยสนับสนุนให้พวกเขาได้ครองบรรพชนมังกรอย่างงั้นรึ?"เต้าเหรินถูที่กล่าวออกมา.
จงซานที่ส่ายหน้าไปมา."ด้วยกำลังของพวกเราไม่ได้ส่งผลต่อความสำเร็จต่อพวกเขา,ไม่ใช่เรื่องที่พวกเราจะทำได้!"
"ทำไม?"จินเผิงที่ไม่เข้าใจแม้แต่นอ้ย.
"สิ่งที่พวกเราทำได้,คือการสร้างความปั่นป่วนพวักพวงสำหรับกลุ่มอื่นเท่านั้น!"จงซานที่
"ต้าฉิน? ความแข็งแกร่งพวกเราไม่สามารถเทียบต้าฉินได้อย่างงั้นรึ?
ไปฉี,หวังเจียนพวกเขาก้าวไปถึงระดับเซียนบรรพชนเมื่อเร็วๆนี้เองไม่ใช่รึ?"จินเผิงที่เผยท่าทางสงสัย.
จงซานที่ส่ายหน้าไปมา,"ต้าฉินนั้นมีประวัติความเป็นมาที่ยาวนาน,เจ้าเองก็ไม่มีทางรู้,ในโลกใบเล็ก,หยิงมีเมืองหยกต้าฉิน,ที่ด้านในมีนักรบที่แข็งแกว่ากว่า
100,000 คน,เป็นกลุ่มคนที่หยิงยังไม่ได้เผยให้ใครได้เห็น!"
ทุกคนที่ได้แต่เงียบ.
"เรื่องนี้,เพื่อผลประโยชน์!
สถานที่แห่งนี้คือทวีปตะวันออก,ไม่ใช่ถิ่นของพวกเรา,สิ่งสำคัญที่สุดก็คือกลุ่มคน! หากพวกเราลงมือ,ย่อมกลายเป็นเป้าหมายของฝูงชน,หงจวิน,เฉิงโห่ว,ทีอี้,หยิงและยอดฝีมืออีกมากมาย,พวกเขาย่อมโจมตีพวกเราแน่นอน,ต่อหน้ายอดฝีมือทั่วหล้าการไม่ร่วมมือกับใคร,ไม่ใช่เรื่องที่ฉลาดนัก,หยิงเองก็ไม่ประมาท,ดังนั้นจึงได้ต้องการเป็นพันธะมิตรกับข้า,ในเวลาเดียวกัน,เขาเองก็คงจะหาพันธะมิตรอื่นๆอีกด้วยแน่นอน."จงซานที่กล่าวอย่างมั่นใจ.
ทุกคนที่ได้แต่เงียบ.
เป็นความจริง,สงครามครั้งนี้ไม่ธรรมดาอย่างแน่นอน,การไม่มีพรรคพวกก็ไม่ต่างจากหายนะ,เหมือนกับเจิ้นหยวนจื่อที่พยายามจะตั้งกองกำลัง,การต่อสู้เผชิญหน้ากับ,บุคคลอันดับหนึ่งในอดีต,ปราชญ์เทพยุคใหม่,ศาลสวรรค์ต้าฉิน,หยิง,ราชันย์ตะวันออกไท่อี้,ฯลฯ
ยอดฝีมือทั่วหล้า,จินเผิงและคนอื่นๆ,แม้นว่าจะมีพลังที่แข็งแกร่ง,แต่ก็ไม่กล้าที่จะเอ่ยว่าเทียบกับคนเหล่านี้ได้,ที่จริงๆม่กล้าแม้แต่จะต่อกรด้วยซ้ำ,คนเหล่านี้ไม่ต่างจากอสุรกายชรา.
"พวกเราคงไม่ต่างจากจับกัง,ที่ไม่สามารถจับปลาอะไรได้ไม่ใช่รึ?"จินเผิงที่พูดไม่ออก.
"เฮ้เฮ้,ใครบอกว่าพวกเราจับปลาไม่ได้กัน?"เซียนเซิงซือที่เผยยิ้มออกมา.
"หืม?"ทุกคนที่จ้องมองไปยังเซียนเซิงซือ.
"ที่จริง,บางทีเซิ่งหวัง,มีบางสิ่งบางอย่างที่สำคัญเป็นอย่างมากต่อเซิ่งหวัง,เพียงแต่ไม่มีใครมองเห็นเท่านั้น!"เซียนเซิงซือเอ่ย.
"หืม?"จงซานที่จ้องมองไปยังเซียนเซิงซือ.
"บางสิ่งที่มีเพียงอาณาจักรลับมังกรบรรพชนที่มี!"เซียนเซิงซือเอ่ย.
"ที่มีเพียงอาณาจักรมังกรพบรรพชนอย่างงั้นรึ?"
"เฉินเพิ่งได้ข่าวบางอย่างมากจากอาณาจักรลับมังกรบรรพชน,ภายในอาณาจักรลับมังกรบรรพชนนั้น,ในอดีตบรรพชนมังกรได้คนห้าปราชญ์เทพห้าคนเพื่อสร้างมันขึ้น,เมื่อสมบูรณ์,มันจึงถูกตัดขาดออกไปจากโลกใบใหญ่,ซึ่งก่อนหน้าเคยเป็นหนึ่งเดียวกัน!"เซียนเซิงซือตอบ.
"เคยเป็นหนึ่งอย่างงั้นรึ?
"ใช่,สถานที่แห่งนั้นมีเนตรแสงสวรรค์,เป็นตัวตนที่เหมือนกับเนตรเทียนฟาของเซิ่งหวัง,ทว่าเนตรแสงสวรรค์นั้น,เพราะว่ามังกรบรรพชนและกลุ่มปราชญ์เทพเป็นคนสร้างขึ้น,มันจึงมีร่างจำลองหนึ่งพันเทียนเต๋า! เฉินสามารถช่วยให้เซิ่งหวังสามารถยึดครองมันได้!"เซียนเซิงซือที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
ร่างจำลองเทียนเต๋า?
คนอื่นๆอาจจะไม่เข้าใจเรื่องนี้,ทว่าจงซานนั้นเข้าใจความหมายของเซียนเซิงซือได้.
ในความคิดของเซียนเซิงซือนั้น,จงซานที่มีเทียนเต๋าจำลอง
200 ,กล่าวได้ว่ามันเป็นร่างจำลองของเทียนเต๋าของโลกใบใหญ่,สองร้อยเทียนเต๋าในเวลานี้คงยังไม่พอ,และดูเหมือนว่าจะด้อยกว่าร่างจำลองเทียนเต๋าทั้งหนึ่งพัน?หากเทียนฟ้าสามารถกลืนกินพวกมันทั้งหมด,คุกปราชญ์เทพก็จะสมบูรณ์.
หนึ่งพัน,เพิ่มอีกหนึ่งพัน!
"ด้วยจำนวนที่ด้อยกว่าโลกใบใหญ่,ดังนั้นปราชญ์เทพที่อยู่ในนั้น,จึงไม่ใช่ปราชญ์เทพอีกต่อไป!"เซียนเซิงซือเอ่ย.
"เป็นปราชญ์เทพที่ไม่มีพลังในการเคลื่อนย้ายอำนาจฟ้าดินอย่างงั้นรึ?"จงซานกล่าวถาม.
"ครับ,ไม่สามารถเคลื่อนย้ายอำนาจฟ้าดินได้,โลกใบใหญ่จำเป็นต้องมีเทียนเต๋าสามพันเส้นถึงจะเรียกว่าสมบูรณ์,ทว่าในอาณาจักรลับบรรพชนมังกรนั้น,มีเพียงหนึ่งพันเทียนเต๋า,จึงอ่อนด้อยกว่า,เป็นอีกหนึ่งอาณาจักรโลกที่โดดเดี่ยว!"เซียนเซิงซือกล่าว.
จงซานที่จ้องมองเซียนเซิงซือด้วยแววตาลึกล้ำ,ท้ายที่สุดก็พยักหน้ารับ.
ความลับของตระกูลจางช่างมากมายจริงๆ,เกี่ยวกับเรื่องอาณาจักรลับมังกรบรรพชน,คาดไม่ถึงเลยว่าเซียนเซิงซือจะรู้มากมายถึงเพียงนี้.
ยุคโบราณ?
ตระกูลจางคือตระกูลจากยุคโบราณอย่างงั้นรึ?
----------------------------------------------------------------
สถานที่กลุ่มของจงซานตั้งอยู่,ที่ไกลออกมาบนเทือกเขาแห่งหนึ่ง,สตรีในชุดสีม่วงยังคงจ้องมองอย่างสนใจจดจ้องมองไปยังทิศทางของจงซาน.
จนกระทั่งจงซานเข้าไปในห้องโถง,นางที่ถอนหายใจเบาๆ.
นางที่เหมือนกับว่ารอคอยมาพักหนึ่งแล้ว,ทว่าจงซานก็ยังคงไม่ออกมา,สตรีในชุดสีม่วงที่ยังคงยืนนิ่งรออยู่,นางที่ยืนอยู่มาครึ่งวันแล้ว,ในช่วงเวลานี้,สตรีในชุดสีม่วงที่เดินไปเดินมา,ราวกับว่ากำลังนึกอะไรบางอย่าง.
"เซิ่งหนี่,กำลังรอคนรักอยู่อย่างงั้นรึ?"ทันใดนั้นก็มีเสียงเหยียดหยันที่ดังขึ้น.
สตรีในชุดสีม่วงที่ตื่นตกใจ,ก่อนที่จะหันหน้ากลับไปในทันที.
ชายในชุดสีขาว,ที่ถือพัดสีขาว,ใบหน้าแววตาที่จ้องมองสตรีคนดังกล่าวด้วยความโกรธเกรี้ยว,มีผู้ฝึกตน
7-8 คน,ที่เป็นองค์รักษ์พิเศษคุ้มครองชายในชุดสีขาว.
"เฉิงไปอี้,เจ้ากล้าสะกดรอยตามข้าอย่างงั้นรึ?"สตรีในชุดสีม่วงที่ดวงตาเบิกกว้าง.
"เจ้าคือเซิ่งหนี่วิหารเหล่ยติง,ตอนนี้ทวีปตงเซิ่งเฉินกำลังวุ่นวาย,แน่นอนว่าข้าย่อมต้องดูแลความปลอดภัยของเจ้า!"เฉิงไป่อี้กล่าวหยัน.
"น่าไม่อาย!"
"น่าไม่อาย?
นี่ควรจะเป็นคำถามของข้า,เซิ่งหนี่ทำไมถึงได้มาอยู่ที่นี่?"เฉิงไป่อี้เอ่ย.
"เฉิงไป่อี้,เรื่องของข้าต้องให้เจ้าเข้ามาจัดการด้วยรึ?!"สตรีชุดม่วงที่กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงเย็นชา.
"ไม่ใช่เรื่องที่ข้าต้องจัดการอย่างงั้นรึ?จื่อซวิน,เจ้าควรจำไว้ว่าเจ้าคือเซิ่งหนี่วิหารเหล่ยติง,ชิ! ในอดีตข้าคิดว่าเจ้าสารเลวจงซานและเจ้ามีความสัมพันธ์กัน,ตอนนี้ดูเหมือนว่า,จะแน่นอนแล้ว!"เฉิงไป่อี้ที่กล่าวออกมาด้วยความโกรธเกรี้ยว.
"ข้าและจงซานเป็นคนรู้จักกัน,ไม่ใช่ว่าเจ้าเองก็รู้อยู่แล้วหรอกรึ?"ใบหน้าของจื่อซวินที่เปลี่ยนเป็นดำมืด.
"รู้ว่าเจ้ารู้จักกัน,ทว่าไม่รู้ว่าเจ้าจะกังวลคิดถึงเขามากมายขนาดนี้,ข้ารุ้แล้วตอนนี้,ไม่สงสัยเลยว่า,วิหารเหล่ยติงต้องการให้เจ้าเป็นคู่บำเพ็ญของข้าแต่เจ้ากลับไม่ยินยอม,ถึงแม้นว่าปราชญ์เทพบิดาของเขาจะเป็นคนเอ่ยปาก,เจ้ากับไม่ยอมรับ,แต่กลับยินดีเป็นเพียงแค่เซิ่งหนี่เล็กๆ,ที่เจ้าไม่ยินยอมเป็นคู่บำเพ็ญของข้า,เพราะเดิมที่เจ้ามีจงซานอยู่แล้วสินะ!"เฉิงไปอี้ที่กล่าวออกมาด้วยใบหน้าดำมืด.
จื่อซวินที่ขบริมฝีปาก,เอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงเย็นชา,"ให้ข้าเป็นคู่บำเพ็ญของเจ้าอย่างงั้นรึ?
เจ้าเทียบกับจงซานได้อย่างงั้นรึ?
"ชิ,จงซาน? อีกนานเท่าไหร่ที่มันจะได้หายใจ! เจ้าวายร้ายนั่น,ต่อหน้าบิดาปราชญ์เทพ,เขานับเป็นตัวอะไร?
หากบิดาปราชญ์เทพของข้าต้องการ,ก็สามารถกำจัดมันได้ตลอดเวลา!"เฉิงไป่อี้กล่าวหยัน.
"ที่เจ้ากล่าวถึงคือประมุขนิกาย?
เขาคือปราชญ์เทพลำดับหนึ่ง,เขาก็คือเขา,ไม่ใช่เจ้า,โปรดเข้าใจสถานะของตัวเองด้วย!"จื่อซวินกล่าวดูแคลน.
"สถานะ?
ข้ารู้ดียิ่งกว่าเจ้า,ทว่า,ข้าได้เห็นแล้วในวันนี้,เจ้าที่เป็นเซิ่งหนี่แต่กลับทำตัวไม่คู่ควร!"เฉิงไป่อี้ที่เผยยิ้มอย่างชั่วร้าย.
"แล้วอย่างไร?"จื่อซวินที่ขมวดคิ้วเล็กน้อย.
"แล้วอย่างไรรึ?
เจ้าเป็นเซิ่งหนี่ที่ไม่บริสุทธิ์,หากบิดาปราชญ์เทพข้ารู้จะเกิดสิ่งใดขึ้น?
เจ้าเข้ามาในวิหารเหล่ยติงเพื่ออะไร? หืม?"เฉิงไป่อี้ที่กล่าวซักเสียงสูง.
จื่อซวิน," ............!”
"ข้าไม่รู้ว่าเจ้ามาอยู่ในวิหารเหล่ยติงเพื่ออะไร,ทว่าข้าสามารถบอกได้,ว่าเจ้ามีเป้าหมายแน่นอน,เจ้าไม่ต้องการจากวิหารเหล่ยติงของข้าไปจริงๆรึ?"เฉิงไป๋อี้เอ่ย.
จื่อซวินที่จ้องเขม็ง,ทว่านางกลับไม่เอ่ยอะไรออกมา.
"หากข้าเอ่ยเรื่องของเจ้าออกไป,เจ้าต้องถูกไล่ออกจากวิหารเหล่ยติงแน่นอน,แน่นอนเจ้ารู้ดี,หากเจ้าต้องการอยู่วิหารเหล่ยติงอย่างสะดวกสบายล่ะก็,ตราบเท่าที่เป็นคู่บำเพ็ญของข้า,จะไม่มีใครเอ่ยสิ่งใด,ในเวลานั้น,เจ้าต้องการสิ่งใด,ข้าจะเป็นคนขอบิดาปราชญ์เทพของเข้าให้เอง.
"เจ้าหมายความว่าอย่างไร!"ใบหน้าของจื่อซินที่เปลี่ยนเป็นซับซ้อนแดงกล่ำ.
"เจ้ารู้ว่าข้าหมายความว่าอย่างไร!"เฉิงไป่อี้ที่เผยยิ้มที่ชั่วร้ายออกมา.
จื่อซวินที่กำหมัดแน่น,เฉิงไปอี้คิดจะหากวิธีกดดันนาง,เรื่องนี้มีหรือที่จื่อซวินจะไม่รู้.
"คิดดูให้ดี?
เป็นคู่บำเพ็ญของข้า,มีแค่วิธีนี้วิธีเดียวแล้ว!"เฉิงไป่อี้ที่ก้าวเข้าไปข้างหน้า.
จื่อซวินที่ถูกกดดันจนทำให้นางนิ่งงันทว่าทันใดนั้นก็มีเสียงๆหนึ่งดังขึ้น.
"มีมากกว่าหนึ่งวิธี,ตราบเท่าที่เจ้าและคนของเจ้าตาย,ก็ไม่มีคนรู้แล้ว!"
เสียงที่เย็นชาดังขึ้นในทันที.
เสียงดังกล่าวนี้,ทำให้จื่อซวินตกใจเล็กน้อย,ขมวดคิ้วแน่น,ไม่รู้ว่าทำไม,ทันทีที่ได้ยินเสียงดังกล่าว,ความกดดันทั้งหมดก็ผ่อนคลายลง.
ทว่า,เฉิงไปอี้เวลานี้ใบหน้าเปลี่ยนเป็นซับซ้อน,หันหน้ากลับไปในทันที,"ใคร!"
ทว่าทันทีที่พบเห็น,ใบหน้าของเฉิงไป่อี้ที่เปลี่ยนเป็นขาวซีด.
ใคร? เสียงๆนี้ไม่ใช่คนอื่น,เสียงที่เต็มไปด้วยความเย็นชาเกลียดชังของจงซานและผู้ใต้บังคับบัญชาของเขา.
"เฉิงไป่อี้,หนีออกจากอาณาเขตเฟิงจง,หลายปีไม่เคยเห็นเจ้าเลย!"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างนุ่มนวล,เสียงที่ไม่ดังหนัก,แต่เต็มไปด้วยเย็นชาที่ทะลวงไปถึงดวงวิญญาณ.
เหล่ากลุ่มคนที่เฉิงไป่อี้นำมาถึงกับใบหน้าเปลี่ยนเป็นซับซ้อน,แม้นว่าพวกเขาก็นับว่าเป็นยอดฝีมือ,ทว่าก่อนหน้านี้พวกเขาได้ยินเกี่ยวกับเรื่องของจงซาน,วิหารเหล่ยติมีวิธีติดตามข่าว,ทำให้รับรู้ว่าต้าเจิ้งจงซานทรงพลังน่าเกรงขามมาก.
จงซานที่ต่อสู้กับปราชญ์เทพเพียงลำพัง,และยังมีผู้ใต้บังคับบัญชาเป็นกลุ่มเซียนบรรพชนอีก,เรื่องนี้ก็ทำให้พวกเขาหัวใจรัดแน่นแล้ว.
"เส้าจุ่,พวกเราต้องหนีตอนนี้!"คนๆหนึ่งที่เอ่ยออกมาในทันที.
"ไม่ใช่ว่ามาจัดการเรื่องของพวกเราหรอกรึ?
จะหนีแล้วรึ?"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงเย็นชา.
Chapter 1214 Awakens Ancestral Dragon
唤醒祖龙
ปลุกบรรพชนมังกร.
"ครับ,บางที่เซิ่งหวังคงจะคาดเดาเป้าหมายของหยิงได้แล้ว,อาณาจักรลับมังกรบรรพชน,เป็นสถานที่มังกรบรรพชนโบราณหลับไหลอยู่,เป้าหมายของหยิงต้องเป็นปลุกมังกรบรรพชนแน่,เมื่อเขาทำพันธะสัญญากับมังกรบรรพชน,ก็จะสามารถเรียกเผ่ามังกรทั่วหล้า,สร้างความรุ่งเรื่องให้กับต้าฉินได้!"เซียนเซิงซือที่เอ่ยปากออกมาในทันที.
เพื่อที่จะต่อรองกับเผ่ามังกรทั่วหล้า?
สร้างต้าฉินให้รุ่งเรื่องอย่างงั้นรึ?
จินเผิงที่สูดหายใจที่เย็นเยือบเข้าไป,ในเวลานี้,จินเผิงเข้าใจเกี่ยวกับการรวบรวมเหล่ายอดฝีมือมากมายเข้าด้วยกัน,เข้าใจแล้วว่าในทวีปหนานจ้านปู่,หยิงไม่ได้สนใจตำหนักจื่อเซียวแม้แต่น้อย.
เพราะว่าหยิงนั้นได้เตรียมการเกี่ยวกับเรื่องของอาณาจักลับบรรพชนมังกรมาก่อนแล้ว,นั่นก็เพื่อที่จะหาวิธีนำมังกรทั่วหล้ามาใช้งาน,เพื่อสร้างต้าฉินให้รุ่งเรื่อง,เพียงแค่ตำหนักจื่อเซียวนั้นไม่มีอะไรสำคัญเทียบได้เลย.
เผ่ามังกรทั่วหล้า,อย่างน้อยในทวีปตะวันออกนั้น,ศาลสวรรค์ต้าฉินก็ได้รวมเผ่ามังกรทั้งหมดแล้ว,พลังของต้าฉินเองก็เพิ่มขึ้นมากมาย,นอกจากนี้,หากสามารถปลุกบรรพชนมังกรขึ้นมาได้,ทัพของต้าฉินจะแข็งแกร่งขนาดใหน,ทวีปตะวันออกแห่งนี้คงไม่เพียงพอต่อพวกเขาแล้ว.
คิดถึงต้าโจว,จีกงหนี่ที่มีมารดาแห่งหงส์คอยสนับสนุน,เผ่าหงส์ทั้งหมดที่อยู่ข้างจี้กงหนี่,ทำให้เขากลายเป็นหนึ่งยักษ์ใหญ่ของทวีปตะวันตก,ถึงแม้ว่าทัพของพวกเขาจะยังเทียบไม่ได้กับยุคที่หงจวินเป็นผู้นำก็ตาม.
เผ่าหงส์ที่ทำให้ต้าโจวประสบผลสำเร็จ,หากต้าฉินมีบรรพชนมังกรโบราณคอยสนับสนุนล่ะก็,เมื่อรวบรวมเผ่ามังกรทั่วหล้า,พวกเขา....!
จินเผิงและทุกคนที่อยู่ในห้องโถงที่เข้าใจสิ่งที่เกิดขึ้นได้.
นี่คือหนึ่งเหตุการณ์ในประวัติศาสตร์,อาณาจักรลับมังกรบรรพชน,ที่จะส่งผลต่อทั่วหล้า,ไม่ใช่แค่หยิงที่ต้องการ,ไท่อี้เองก็ต้องการเช่นกัน,แม้แต่ปราชญ์เทพก็คงไม่มีใครยินยอดเช่นกัน.
"ใช่แล้ว,ดั่งที่เซิ่งหวังคาดเดาไว้,หยิงที่ต้องจ่ายไปไม่น้อย,และกองกำลังมังกรของเราที่จะถูกแยกออกมานั่นคือสิ่งที่พวกเราต้องการ!"เซียนเซิงซือที่กล่าวตอบ.
"พวกเราจะช่วยหยิงทำอะไร?"จินเผิงที่ไม่เข้าใจนัก.
"พวกเราต้องช่วยสนับสนุนให้พวกเขาได้ครองบรรพชนมังกรอย่างงั้นรึ?"เต้าเหรินถูที่กล่าวออกมา.
จงซานที่ส่ายหน้าไปมา."ด้วยกำลังของพวกเราไม่ได้ส่งผลต่อความสำเร็จต่อพวกเขา,ไม่ใช่เรื่องที่พวกเราจะทำได้!"
"ทำไม?"จินเผิงที่ไม่เข้าใจแม้แต่นอ้ย.
"สิ่งที่พวกเราทำได้,คือการสร้างความปั่นป่วนพวักพวงสำหรับกลุ่มอื่นเท่านั้น!"จงซานที่
"ต้าฉิน? ความแข็งแกร่งพวกเราไม่สามารถเทียบต้าฉินได้อย่างงั้นรึ?
ไปฉี,หวังเจียนพวกเขาก้าวไปถึงระดับเซียนบรรพชนเมื่อเร็วๆนี้เองไม่ใช่รึ?"จินเผิงที่เผยท่าทางสงสัย.
จงซานที่ส่ายหน้าไปมา,"ต้าฉินนั้นมีประวัติความเป็นมาที่ยาวนาน,เจ้าเองก็ไม่มีทางรู้,ในโลกใบเล็ก,หยิงมีเมืองหยกต้าฉิน,ที่ด้านในมีนักรบที่แข็งแกว่ากว่า
100,000 คน,เป็นกลุ่มคนที่หยิงยังไม่ได้เผยให้ใครได้เห็น!"
ทุกคนที่ได้แต่เงียบ.
"เรื่องนี้,เพื่อผลประโยชน์!
สถานที่แห่งนี้คือทวีปตะวันออก,ไม่ใช่ถิ่นของพวกเรา,สิ่งสำคัญที่สุดก็คือกลุ่มคน! หากพวกเราลงมือ,ย่อมกลายเป็นเป้าหมายของฝูงชน,หงจวิน,เฉิงโห่ว,ทีอี้,หยิงและยอดฝีมืออีกมากมาย,พวกเขาย่อมโจมตีพวกเราแน่นอน,ต่อหน้ายอดฝีมือทั่วหล้าการไม่ร่วมมือกับใคร,ไม่ใช่เรื่องที่ฉลาดนัก,หยิงเองก็ไม่ประมาท,ดังนั้นจึงได้ต้องการเป็นพันธะมิตรกับข้า,ในเวลาเดียวกัน,เขาเองก็คงจะหาพันธะมิตรอื่นๆอีกด้วยแน่นอน."จงซานที่กล่าวอย่างมั่นใจ.
ทุกคนที่ได้แต่เงียบ.
เป็นความจริง,สงครามครั้งนี้ไม่ธรรมดาอย่างแน่นอน,การไม่มีพรรคพวกก็ไม่ต่างจากหายนะ,เหมือนกับเจิ้นหยวนจื่อที่พยายามจะตั้งกองกำลัง,การต่อสู้เผชิญหน้ากับ,บุคคลอันดับหนึ่งในอดีต,ปราชญ์เทพยุคใหม่,ศาลสวรรค์ต้าฉิน,หยิง,ราชันย์ตะวันออกไท่อี้,ฯลฯ
ยอดฝีมือทั่วหล้า,จินเผิงและคนอื่นๆ,แม้นว่าจะมีพลังที่แข็งแกร่ง,แต่ก็ไม่กล้าที่จะเอ่ยว่าเทียบกับคนเหล่านี้ได้,ที่จริงๆม่กล้าแม้แต่จะต่อกรด้วยซ้ำ,คนเหล่านี้ไม่ต่างจากอสุรกายชรา.
"พวกเราคงไม่ต่างจากจับกัง,ที่ไม่สามารถจับปลาอะไรได้ไม่ใช่รึ?"จินเผิงที่พูดไม่ออก.
"เฮ้เฮ้,ใครบอกว่าพวกเราจับปลาไม่ได้กัน?"เซียนเซิงซือที่เผยยิ้มออกมา.
"หืม?"ทุกคนที่จ้องมองไปยังเซียนเซิงซือ.
"ที่จริง,บางทีเซิ่งหวัง,มีบางสิ่งบางอย่างที่สำคัญเป็นอย่างมากต่อเซิ่งหวัง,เพียงแต่ไม่มีใครมองเห็นเท่านั้น!"เซียนเซิงซือเอ่ย.
"หืม?"จงซานที่จ้องมองไปยังเซียนเซิงซือ.
"บางสิ่งที่มีเพียงอาณาจักรลับมังกรบรรพชนที่มี!"เซียนเซิงซือเอ่ย.
"ที่มีเพียงอาณาจักรมังกรพบรรพชนอย่างงั้นรึ?"
"เฉินเพิ่งได้ข่าวบางอย่างมากจากอาณาจักรลับมังกรบรรพชน,ภายในอาณาจักรลับมังกรบรรพชนนั้น,ในอดีตบรรพชนมังกรได้คนห้าปราชญ์เทพห้าคนเพื่อสร้างมันขึ้น,เมื่อสมบูรณ์,มันจึงถูกตัดขาดออกไปจากโลกใบใหญ่,ซึ่งก่อนหน้าเคยเป็นหนึ่งเดียวกัน!"เซียนเซิงซือตอบ.
"เคยเป็นหนึ่งอย่างงั้นรึ?
"ใช่,สถานที่แห่งนั้นมีเนตรแสงสวรรค์,เป็นตัวตนที่เหมือนกับเนตรเทียนฟาของเซิ่งหวัง,ทว่าเนตรแสงสวรรค์นั้น,เพราะว่ามังกรบรรพชนและกลุ่มปราชญ์เทพเป็นคนสร้างขึ้น,มันจึงมีร่างจำลองหนึ่งพันเทียนเต๋า! เฉินสามารถช่วยให้เซิ่งหวังสามารถยึดครองมันได้!"เซียนเซิงซือที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
ร่างจำลองเทียนเต๋า?
คนอื่นๆอาจจะไม่เข้าใจเรื่องนี้,ทว่าจงซานนั้นเข้าใจความหมายของเซียนเซิงซือได้.
ในความคิดของเซียนเซิงซือนั้น,จงซานที่มีเทียนเต๋าจำลอง
200 ,กล่าวได้ว่ามันเป็นร่างจำลองของเทียนเต๋าของโลกใบใหญ่,สองร้อยเทียนเต๋าในเวลานี้คงยังไม่พอ,และดูเหมือนว่าจะด้อยกว่าร่างจำลองเทียนเต๋าทั้งหนึ่งพัน?หากเทียนฟ้าสามารถกลืนกินพวกมันทั้งหมด,คุกปราชญ์เทพก็จะสมบูรณ์.
หนึ่งพัน,เพิ่มอีกหนึ่งพัน!
"ด้วยจำนวนที่ด้อยกว่าโลกใบใหญ่,ดังนั้นปราชญ์เทพที่อยู่ในนั้น,จึงไม่ใช่ปราชญ์เทพอีกต่อไป!"เซียนเซิงซือเอ่ย.
"เป็นปราชญ์เทพที่ไม่มีพลังในการเคลื่อนย้ายอำนาจฟ้าดินอย่างงั้นรึ?"จงซานกล่าวถาม.
"ครับ,ไม่สามารถเคลื่อนย้ายอำนาจฟ้าดินได้,โลกใบใหญ่จำเป็นต้องมีเทียนเต๋าสามพันเส้นถึงจะเรียกว่าสมบูรณ์,ทว่าในอาณาจักรลับบรรพชนมังกรนั้น,มีเพียงหนึ่งพันเทียนเต๋า,จึงอ่อนด้อยกว่า,เป็นอีกหนึ่งอาณาจักรโลกที่โดดเดี่ยว!"เซียนเซิงซือกล่าว.
จงซานที่จ้องมองเซียนเซิงซือด้วยแววตาลึกล้ำ,ท้ายที่สุดก็พยักหน้ารับ.
ความลับของตระกูลจางช่างมากมายจริงๆ,เกี่ยวกับเรื่องอาณาจักรลับมังกรบรรพชน,คาดไม่ถึงเลยว่าเซียนเซิงซือจะรู้มากมายถึงเพียงนี้.
ยุคโบราณ?
ตระกูลจางคือตระกูลจากยุคโบราณอย่างงั้นรึ?
----------------------------------------------------------------
สถานที่กลุ่มของจงซานตั้งอยู่,ที่ไกลออกมาบนเทือกเขาแห่งหนึ่ง,สตรีในชุดสีม่วงยังคงจ้องมองอย่างสนใจจดจ้องมองไปยังทิศทางของจงซาน.
จนกระทั่งจงซานเข้าไปในห้องโถง,นางที่ถอนหายใจเบาๆ.
นางที่เหมือนกับว่ารอคอยมาพักหนึ่งแล้ว,ทว่าจงซานก็ยังคงไม่ออกมา,สตรีในชุดสีม่วงที่ยังคงยืนนิ่งรออยู่,นางที่ยืนอยู่มาครึ่งวันแล้ว,ในช่วงเวลานี้,สตรีในชุดสีม่วงที่เดินไปเดินมา,ราวกับว่ากำลังนึกอะไรบางอย่าง.
"เซิ่งหนี่,กำลังรอคนรักอยู่อย่างงั้นรึ?"ทันใดนั้นก็มีเสียงเหยียดหยันที่ดังขึ้น.
สตรีในชุดสีม่วงที่ตื่นตกใจ,ก่อนที่จะหันหน้ากลับไปในทันที.
ชายในชุดสีขาว,ที่ถือพัดสีขาว,ใบหน้าแววตาที่จ้องมองสตรีคนดังกล่าวด้วยความโกรธเกรี้ยว,มีผู้ฝึกตน
7-8 คน,ที่เป็นองค์รักษ์พิเศษคุ้มครองชายในชุดสีขาว.
"เฉิงไปอี้,เจ้ากล้าสะกดรอยตามข้าอย่างงั้นรึ?"สตรีในชุดสีม่วงที่ดวงตาเบิกกว้าง.
"เจ้าคือเซิ่งหนี่วิหารเหล่ยติง,ตอนนี้ทวีปตงเซิ่งเฉินกำลังวุ่นวาย,แน่นอนว่าข้าย่อมต้องดูแลความปลอดภัยของเจ้า!"เฉิงไป่อี้กล่าวหยัน.
"น่าไม่อาย!"
"น่าไม่อาย?
นี่ควรจะเป็นคำถามของข้า,เซิ่งหนี่ทำไมถึงได้มาอยู่ที่นี่?"เฉิงไป่อี้เอ่ย.
"เฉิงไป่อี้,เรื่องของข้าต้องให้เจ้าเข้ามาจัดการด้วยรึ?!"สตรีชุดม่วงที่กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงเย็นชา.
"ไม่ใช่เรื่องที่ข้าต้องจัดการอย่างงั้นรึ?จื่อซวิน,เจ้าควรจำไว้ว่าเจ้าคือเซิ่งหนี่วิหารเหล่ยติง,ชิ! ในอดีตข้าคิดว่าเจ้าสารเลวจงซานและเจ้ามีความสัมพันธ์กัน,ตอนนี้ดูเหมือนว่า,จะแน่นอนแล้ว!"เฉิงไป่อี้ที่กล่าวออกมาด้วยความโกรธเกรี้ยว.
"ข้าและจงซานเป็นคนรู้จักกัน,ไม่ใช่ว่าเจ้าเองก็รู้อยู่แล้วหรอกรึ?"ใบหน้าของจื่อซวินที่เปลี่ยนเป็นดำมืด.
"รู้ว่าเจ้ารู้จักกัน,ทว่าไม่รู้ว่าเจ้าจะกังวลคิดถึงเขามากมายขนาดนี้,ข้ารุ้แล้วตอนนี้,ไม่สงสัยเลยว่า,วิหารเหล่ยติงต้องการให้เจ้าเป็นคู่บำเพ็ญของข้าแต่เจ้ากลับไม่ยินยอม,ถึงแม้นว่าปราชญ์เทพบิดาของเขาจะเป็นคนเอ่ยปาก,เจ้ากับไม่ยอมรับ,แต่กลับยินดีเป็นเพียงแค่เซิ่งหนี่เล็กๆ,ที่เจ้าไม่ยินยอมเป็นคู่บำเพ็ญของข้า,เพราะเดิมที่เจ้ามีจงซานอยู่แล้วสินะ!"เฉิงไปอี้ที่กล่าวออกมาด้วยใบหน้าดำมืด.
จื่อซวินที่ขบริมฝีปาก,เอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงเย็นชา,"ให้ข้าเป็นคู่บำเพ็ญของเจ้าอย่างงั้นรึ?
เจ้าเทียบกับจงซานได้อย่างงั้นรึ?
"ชิ,จงซาน? อีกนานเท่าไหร่ที่มันจะได้หายใจ! เจ้าวายร้ายนั่น,ต่อหน้าบิดาปราชญ์เทพ,เขานับเป็นตัวอะไร?
หากบิดาปราชญ์เทพของข้าต้องการ,ก็สามารถกำจัดมันได้ตลอดเวลา!"เฉิงไป่อี้กล่าวหยัน.
"ที่เจ้ากล่าวถึงคือประมุขนิกาย?
เขาคือปราชญ์เทพลำดับหนึ่ง,เขาก็คือเขา,ไม่ใช่เจ้า,โปรดเข้าใจสถานะของตัวเองด้วย!"จื่อซวินกล่าวดูแคลน.
"สถานะ?
ข้ารู้ดียิ่งกว่าเจ้า,ทว่า,ข้าได้เห็นแล้วในวันนี้,เจ้าที่เป็นเซิ่งหนี่แต่กลับทำตัวไม่คู่ควร!"เฉิงไป่อี้ที่เผยยิ้มอย่างชั่วร้าย.
"แล้วอย่างไร?"จื่อซวินที่ขมวดคิ้วเล็กน้อย.
"แล้วอย่างไรรึ?
เจ้าเป็นเซิ่งหนี่ที่ไม่บริสุทธิ์,หากบิดาปราชญ์เทพข้ารู้จะเกิดสิ่งใดขึ้น?
เจ้าเข้ามาในวิหารเหล่ยติงเพื่ออะไร? หืม?"เฉิงไป่อี้ที่กล่าวซักเสียงสูง.
จื่อซวิน," ............!”
"ข้าไม่รู้ว่าเจ้ามาอยู่ในวิหารเหล่ยติงเพื่ออะไร,ทว่าข้าสามารถบอกได้,ว่าเจ้ามีเป้าหมายแน่นอน,เจ้าไม่ต้องการจากวิหารเหล่ยติงของข้าไปจริงๆรึ?"เฉิงไป๋อี้เอ่ย.
จื่อซวินที่จ้องเขม็ง,ทว่านางกลับไม่เอ่ยอะไรออกมา.
"หากข้าเอ่ยเรื่องของเจ้าออกไป,เจ้าต้องถูกไล่ออกจากวิหารเหล่ยติงแน่นอน,แน่นอนเจ้ารู้ดี,หากเจ้าต้องการอยู่วิหารเหล่ยติงอย่างสะดวกสบายล่ะก็,ตราบเท่าที่เป็นคู่บำเพ็ญของข้า,จะไม่มีใครเอ่ยสิ่งใด,ในเวลานั้น,เจ้าต้องการสิ่งใด,ข้าจะเป็นคนขอบิดาปราชญ์เทพของเข้าให้เอง.
"เจ้าหมายความว่าอย่างไร!"ใบหน้าของจื่อซินที่เปลี่ยนเป็นซับซ้อนแดงกล่ำ.
"เจ้ารู้ว่าข้าหมายความว่าอย่างไร!"เฉิงไป่อี้ที่เผยยิ้มที่ชั่วร้ายออกมา.
จื่อซวินที่กำหมัดแน่น,เฉิงไปอี้คิดจะหากวิธีกดดันนาง,เรื่องนี้มีหรือที่จื่อซวินจะไม่รู้.
"คิดดูให้ดี?
เป็นคู่บำเพ็ญของข้า,มีแค่วิธีนี้วิธีเดียวแล้ว!"เฉิงไป่อี้ที่ก้าวเข้าไปข้างหน้า.
จื่อซวินที่ถูกกดดันจนทำให้นางนิ่งงันทว่าทันใดนั้นก็มีเสียงๆหนึ่งดังขึ้น.
"มีมากกว่าหนึ่งวิธี,ตราบเท่าที่เจ้าและคนของเจ้าตาย,ก็ไม่มีคนรู้แล้ว!"
เสียงที่เย็นชาดังขึ้นในทันที.
เสียงดังกล่าวนี้,ทำให้จื่อซวินตกใจเล็กน้อย,ขมวดคิ้วแน่น,ไม่รู้ว่าทำไม,ทันทีที่ได้ยินเสียงดังกล่าว,ความกดดันทั้งหมดก็ผ่อนคลายลง.
ทว่า,เฉิงไปอี้เวลานี้ใบหน้าเปลี่ยนเป็นซับซ้อน,หันหน้ากลับไปในทันที,"ใคร!"
ทว่าทันทีที่พบเห็น,ใบหน้าของเฉิงไป่อี้ที่เปลี่ยนเป็นขาวซีด.
ใคร? เสียงๆนี้ไม่ใช่คนอื่น,เสียงที่เต็มไปด้วยความเย็นชาเกลียดชังของจงซานและผู้ใต้บังคับบัญชาของเขา.
"เฉิงไป่อี้,หนีออกจากอาณาเขตเฟิงจง,หลายปีไม่เคยเห็นเจ้าเลย!"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างนุ่มนวล,เสียงที่ไม่ดังหนัก,แต่เต็มไปด้วยเย็นชาที่ทะลวงไปถึงดวงวิญญาณ.
เหล่ากลุ่มคนที่เฉิงไป่อี้นำมาถึงกับใบหน้าเปลี่ยนเป็นซับซ้อน,แม้นว่าพวกเขาก็นับว่าเป็นยอดฝีมือ,ทว่าก่อนหน้านี้พวกเขาได้ยินเกี่ยวกับเรื่องของจงซาน,วิหารเหล่ยติมีวิธีติดตามข่าว,ทำให้รับรู้ว่าต้าเจิ้งจงซานทรงพลังน่าเกรงขามมาก.
จงซานที่ต่อสู้กับปราชญ์เทพเพียงลำพัง,และยังมีผู้ใต้บังคับบัญชาเป็นกลุ่มเซียนบรรพชนอีก,เรื่องนี้ก็ทำให้พวกเขาหัวใจรัดแน่นแล้ว.
"เส้าจุ่,พวกเราต้องหนีตอนนี้!"คนๆหนึ่งที่เอ่ยออกมาในทันที.
"ไม่ใช่ว่ามาจัดการเรื่องของพวกเราหรอกรึ?
จะหนีแล้วรึ?"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงเย็นชา.
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
ปัจจุบันแปลจบแล้ว 1672 ตอน สนใจติดต่อเข้ากลุ่มลับได้ครับ
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ แปลจบแล้ว.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น