Immortality Chapter 1213 Ancestral Dragon Secret Realm
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 1213 เขตแดนลับมังกรบรรพชน.
Chapter 1213 Ancestral Dragon Secret Realm
祖龙密境
เขตแดนลับมังกรบรรพชน.
"อาณาจักรลับมังกรบรรพชน!"จงซานที่ดวงตาหรี่เล็กลง.
เขตแดนลับเผ่ามังกร,หาได้สร้างความประหลาดใจต่อจงซาน,ไม่มีแต่มีผลต่อคามรู้สึกของจงซาน,มีอะไรที่จงซานต้องสนใจเขตแดนลับเผ่ามังกร?
ทว่าอาณาจักรลับมังกรบรรพชนนั้นแตกต่างออกไป.
ตอนนี้ใต้สวรรค์,ถึงเผ่ามังกรจะน่าเกรงขาม,ทว่าก็เป็นเพียงส่วนหนึ่งของโลกใบใหญ่เท่านั้น,ไม่ควรค่าให้เอ่ยถึง,แม้แต่พลังของเผ่ามังกรยังไม่สามารถเทียบได้กับเผ่าหมาป่าด้วยซ้ำ!
เผ่ามังกรที่ทรงพลังต่างก็ซ่อนตัวอยู่ทั่วทุกสารทิศ,ใช้ชีวิตกันอย่างเป็นอิสระ,เป็นเหตุให้เผ่ามังกรในโลกใบใหญ่ไม่ได้เป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน,นั่นก็เพราะยังไม่มีใครที่สามารถกำราบรวมพวกเขาเป็นหนึ่งได้!
ทว่า,ยังมีเรื่องมากกว่านั้นที่จงซานได้ยินมา,เผ่ามังกรในยุคโบราณกาลนั้น,เป็นหนึ่งในเผ่าอสูรที่แข็งแกร่งและรุ่งเรื่องที่สุดเป็นเผ่าอสูรลำดับหนึ่ง! พลังของพวกเขา,ไม่มีเผ่าอสูรใหนที่จะสามารถเป็นคู่มือได้.
กับเผ่าใหญ่โตที่ทรงพลัง,อยู่ๆคืนเดียวก็หายไปในทันที,กลุ่มมังกรที่ทรงพลังแข็งแกร่งทั้งหมด,เหล่ามังกรบรรพชนที่หายไปอย่างไร้ร่องรอยในคืนเดียว,นับจากนั้นเผ่ามังกรก็ถดถอยลง.
บรรพชนมังกรที่หายไป,เป็นวันเดียวกันที่เผ่าหมาป่าตี้ซือเทียนหายไป,มารดาแห่งหงเองก็เช่นกัน,เหล่าอสูรเทวะเองก็หายไปเช่นกัน,นอกจากนี้ผู้ฝึกตนอสูรเผ่ามังกรเกือบทั้งหมดที่หายไปนั้น,ตายไปอย่างงั้นรึ?
หายไปในคืนเดียว.
ในเมื่อมีอาณาจักรมังกรบรรพชน,แน่นอนว่าเรื่องนี้จะต้องเกี่ยวข้องกันแน่.
"เรียนเซิ่งหวัง! ในเมื่อมีอาณาจักรลับมังกรบรรพชน,เมื่อเซิ่งหวังรับปาก,บางที่อาจจะมีสิ่งของบางอย่างที่เซิ่งหวังจำเป็น!"เซียนเซิงซือที่ลอบส่งเสียงผ่านอำนาจวิเศษมา.
แม้นว่าเซียนเซิงซือใช้คำว่า,บางที่,ทว่าแน่นอนจงซานเข้าใจได้ว่าเป็นคำพูดที่มั่นใจ.
จงซานยังคงไม่แสดงอารมณ์ใดๆ,จดจ้องมองไปยังลู่ปู้เหว่ยและกุยกู่ซือที่อยู่ด้านหลัง.
"หยิงตอนนี้อยู่ที่ใหน?"จงซานที่สอบถามออกไป.
ได้ยินคำพูดของจงซาน,ลู่ปู้เหว่ยรับรู้ทันทีว่าจงซานรับปาก,ในเวลานั้นก็เผยยิ้มออกมา,"เทียนตี้เวลานี้ได้อยู่ที่ทวีปตงเซิ่งเฉินแล้ว,ทัพของต้าฉินเองก็ได้เคลื่อนกำลังไปยังทวีปตงเซิ่งเฉินแล้ว,คิดว่าเรื่องนี้ไม่ใช่ความลับแต่อย่างใด!"
"ตกลง!
สองสามวันข้าจะไปพบกับหยิง,เวลานั้นค่อยพูดคุยเกี่ยวกับเรื่องที่ต้องการทำก็แล้วกัน!"จงซานพยักหน้ารับ.
"เซิ่งหวังจง,ข้าและทุกคนเชื่อมั่นในเซิ่งหวังจง,และจะรอที่เขตแดนทวีปตงเซิ่งเฉินก็แล้วกัน!"ลู่ปู้เหว่ยกล่าว.
ในเวลานั้น,กุยกู่ซือที่เงียบมาตลอดได้เอ่ยอะไรออกมา,"เซิ่งหวังจง,ต้าฉินจะจัดการเหล่าคนที่ไม่พึงประสงค์ให้เอง,ในเวลานั้นเหล่าผู้ร้ายที่เล็งมายังเซิ่งหวังจงข้าจะขวางไว้ให้."
"ขอบคุณเซียนเซิงกุยกูซือ!"จงซานพยักหน้ารับ.
ความหมายของกุยกู่ซือนั้นชัดเจนดี,พวกเขาที่จะจัดการคนที่คอยปัดแข้งปัดขาให้นั่นเอง.
"ไป!"
จงซานที่โบกมือ,เหล่าคนของต้าเจิ้งที่รับคำสั่งในทันที.
ทุกคนที่อยู่บนเมฆสีขาว,ก่อนที่จะบินตรงไปยังทิศใต้.
ลู่ปู้เหว่ยและกุยกูซือที่จ้องมองกลุ่มคนของจงซานที่จากไป,แววตาที่เป็นประกายส่องแสงสีทองออกมาในทันที.
"ปราชญ์เทพหมี่เทียน,ไม่ได้เจอกันนาน!"แสงสว่างที่ถูกปล่อยออกจากดวงตาเชื่อมต่อกับฝ่ายตรงข้าม.
แม้นว่าจะไม่สามารถมองเห็นปราชญ์เทพหมี่เทียนได้,ทว่าลู่ปู้เหว่ยรับรู้ว่ากุยกูซือสามารถมองเห็นหมี่เทียนได้.
-----------------------------------
กลุ่มของจงซานที่เดินทางไปไกลแล้ว.
ด้วยฝีมือของหวนจี,เหล่าผู้ฝึกตนที่ตามมานั้น,ถูกสะกดด้วยปิศาจสวรรค์ไปจนสิ้น.
ไม่มีหมี่เทียน,ก็ไม่มีใครที่สามารถไล่ตามพวกเขาได้.
กลุ่มของจงซานที่จากกมาและจ้องมองหาหุบเขา,พร้อมกับสร้างค่ายกลปกปิดเอาไว้.
จงซานที่นำตำหนักขนาดใหญ่ออกมา.
เหล่าเซียนโบราณที่รอคอยป้องกันอยู่ด้านนอก,ส่วนเจี้ยนอ้าวได้ค้นหาสถานที่นั่งสมาธิอยู่คนเดียว.
แน่นอนว่าแม้แต่จื่อหยางจิงหงก็ไม่มีคุณสมบัติให้เข้าไปด้านใน,เซียนเซิงซือและเซิ่งกงเป้าที่คอยอยู่ด้านนอกสั่งการทุกคน.
ภายในตำหนัก,มีเซียนบรรพชนหกคนที่ได้รับบาดเจ็บกำลังนั่งสมาธิอยู่,จงซานที่นำหวนจีเขามา,ประตูตำหนักที่ปิดแน่น.
"หวังคู,ตอนนี้เป็นอย่างไรบ้าง?"จงซานสอบถาม.
จงซานสอบถามเพราะว่าทักษะเทวะของหวังคู,คือทักษะเทวะบาดแผล,เขาสามารถเปลี่ยนเป็นพลังงานเพื่อยกระดับตัวเองจากอาการบาดเจ็บได้.
"อาการบาดเจ็บครั้งนี้หนักมาก,ไม่แน่ว่าอาจจะต้องใช้เวลาหนึ่งปีหรือมากกว่านั้น!"หวังคูที่ส่ายหน้าไปมา.
"หนึ่งปีอย่างงั้นรึ? ไม่ต้องรอขนาดนั้น!"จงซานที่ส่ายหน้าไปมา.
"หลับตา,พร้อมกับทำสมาธิให้สงบ!"จงซานที่เอ่ย.
"รับทราบ!"หกเซียนบรรพชนที่รับคำในทันที.
จงซานที่กวาดตามองคนทั้งหก,ดวงตาของเขาทั้งสองข้างที่หลับลง,ก่อนที่ตาซ้ายจะเปิดขึ้น,เปลี่ยนเป็นสีแดงในทันที,แสงสีแดงที่อาบไล้ร่างของคนทั้งหก,ทำให้ร่างของคนทั้งหกเสียงดังสนั่น.
"เนตรนิมิตดี,เปิด!"
อาการบาดเจ็บของหวังคูและคนอื่นๆ,ฟื้นฟูด้วยความเร็วที่สามารถมองเห็นได้ด้วยตาเปล่า.
โหยวซาน,โหยวสุ่ย,โหยวฉวนที่รู้สึกร่างกายสั่นไหวอย่างรุนแรง,หมายความว่าอย่างไร?
เร็วขนาดนี้เลยรึ? อาการบาดเจ็บไปถึงรากฐาน,พลังนี้คืออะไร?
การฟื้นฟูที่น่าสะพรึง.
"สงบใจก่อน!"หวังคูที่เอ่ยออกมาในทันที.
"รับทราบ!"คนทั้งสองรับคำในทันที,ในเวลานี้พวกเขาที่รู้สึกราวกับว่าได้รับโชควาสนาขนาดใหญ่มาก.
หลังจากนั้นจงซานที่แยกไปยังอีกห้องโถง,โดยมีหวนจีคอยคุ้มกัน,จงซานที่ปิดด่านบำเพ็ญเช่นกัน.
การปิดด่านในครั้งนี้,แน่นอนว่าเป็นการย่อยตำราปฐพีอย่างจริงจังที่ได้รับมาก่อนหน้านี้นั่นเอง.
แปดหางสวรรค์ที่ได้ส่งพลังส่วนเกินมากมายกลับมาในร่างกายของเขา.
มากขึ้นและก็มากขึ้น!
"ครืนนนน!”
กระดูกทั่วร่างของจงซานถึงกับสั่นไหวแม้แต่มีเสียงของสายฟ้าดังกึกก้องส่งออกมา.
"เปรี้ยง!"
จงซานที่รู้สึกว่าภายในร่างกายของตัวเองมีอะไรระเบิดออกมา,เสียงระเบิดดังกึกก้อง,ท้ายที่สุดจงซานก็ตัดผ่านไปได้อีกหนึ่งระดับ.
เซียนโบราณขั้นที่ 10! เซียนโบราณขั้นสมบูรณ์
เซียนโบราณขั้นสมบูรณ์!
จงซานเข้าใจดี,การกลืนกินตำราปฐพีในครานี้,ทำให้เขาทะลวงไปถึงเซียนโบราณขั้นสมบูรณ์,ได้เท่านี้ก็ดีแล้ว.
หลังจากนี้ของวิเศษปราชญ์เทพ,จะไร้ประโยชน์จริงๆหรือไม่?
เพียงแค่คิดก็ทำให้จงซานรู้สึกไม่ยินดีนัก.
จงซานที่ก้าวออกมาด้านนอก,หวังคูและคนอื่นๆที่ฟื้นฟูกลับคืนมาเรียบร้อยแล้ว,สายตาของทุกคนที่จดจ้องมองจงซานด้วยความเคารพเป็นที่สุด.
แน่นอน,เมื่อเหล่าเซียนบรรพชนที่ออกมาจากห้องโถง,สร้างความตื่นตะลึงให้กับจำนวนมากอย่างที่สุด,แม้แต่เหล่าเซียนโบราณยังรู้สึกสับสน,เกิดสิ่งใดขึ้น?
ไม่ใช่ว่าเซียนบรรพชนกลุ่มนี้บาดเจ็บอย่างงั้นรึ?
ไม่ต้องบอกเลยว่าอาการบาดเจ็บหนักขนาดใหน? เรื่องนี้มีอะไรผิดพลาดอย่างงั้นรึ?
จื่อหยางจิงหงที่จ้องมองกลุ่มเซียนบรรพชนที่ได้รับบาดเจ็บก่อนหน้านี้,ถึงกับอ้าปากค้างตะลึงงัน! ไม่อยากเชื่อภาพที่เกิดขึ้น.
ทว่าความจริงก็คือความจริง,กับความตื่นตะลึงตกใจมากมายของจงซานที่กระแทกกระทั้นหัวใจของจื่อหยางจิงหงครั้งแล้วครั้งเล่า.
ส่วนเจี้ยนอ้าวนั้นไม่มีอะไรต้องเอ่ย,พวกเขาไม่ได้สงสัยอะไรนัก,แม้นว่าอาการบาดเจ็บของเจี้ยนอ้าวจะฟื้นฟูกลับมาได้ดังเดิมก็ตาม.
กลุ่มของจงซานที่ฟื้นฟูกลับมาและพักผ่อนอยู่ในหุบเขาดังกล่าวสองสาววัน,จนทุกคนฟื้นฟูกลับมารอยู่ในสภาพสมบูรณ์ที่สุด,จากนั้นก็ออกเดินทางไปยังทวีปตงเซิ่งเฉิน.
--------------------------------------------------------------
หนึ่งเดือนหลังจากนั้น,ทวีปตงเซิ่งเฉิน.
บนเทือกเขาที่เต็มไปด้วยป่าไม้มากมาย,ทัพขนาดใหญ่ของต้าฉินตั้งประจำการอยู่,ในเวลานี้มีตำหนักขนาดใหญ่ตั้งอยู่ใจกลาง,และมีคนกลุ่มหนึ่งได้เดินทางมาเยือน.
ที่ทิศใต้คนกลุ่มหนึ่งที่ตั้งประจำการอยู่ไม่ไกล,มีเซียนโบราณสามร้อยคนที่หยุดประจำการอยู่.
สถานที่ดังกล่าวนี้เป็นที่พักชั่วคราวของจงซานนั่นเอง.
ไม่ไกลออกไป,จงซานที่นำกลุ่มเซียนบรรพชนบินกลับมา.
ทุกคนที่มาหยุดที่ลาน,จงซานที่นำเสนาธิการคนสำคัญของต้าเจิ้ง,ก้าวเข้าไปในห้องโถงใหญ่.
ประตูห้องโถงที่ปิดเสียงดัง.
ทว่าที่ทิศใต้ไกลออกมา,บนยอดเขาไม่สูงนัก,มีสตรีในชุดสีม่วงที่จับจ้องมองจงซานไม่วางตา,จวบจนจงซานเข้าไปในห้องโถง,สตรีในชุดสีม่วงที่ถอนสายตากลับมา,ดวงตาของนางที่สั่นไหวไปมาเล็กน้อย.
ภายในห้องโถง.
"เซิ่งหวัง,หยิงและเซิ่งหวังพบกันในครั้งนี้,ไม่รู้ว่า,เพียงแค่พูดคุยเกี่ยวกับเรื่องของอาณาจักรลับมังบรรพชนอย่างงั้นรึ?"เซียนเซิงซือที่เอ่ยปากออกมาในทันที.
"ใช่,หยิงและข้านั้นคงจะแยกกันทำงานในอาณาจักรลับแดนบรรพชน,ต่างกันต่างทำหน้าที่,สิ่งที่พวกเราต้องทำนั้น,คงมีแค่เพียงขวางหงจวินเอาไว้!"จงซานที่เอ่ยออกมาด้วยรอยยิ้ม.
จินเผิงที่เผยใบหน้าซับซ้อนแสดงท่าทางแปลกประหลาด,เต้าเหรินถูเองดูเหมือนว่าจะไม่ต่างกัน.
ขวางหงจวิน? มีอะไรผิดพลาดหรือไม่?
ให้ขวางหงจวิน?
จินเผิงที่สาปแช่งและโกรธเกรี้ยวกับสิ่งที่หยิงร้องขอในครั้งนี้,คำพูดของหยิงที่เหมือนกับได้ฝั่งเดียว! ขวางหงจวินอย่างงั้นรึ? ขวางอย่างไร?
"เซิ่งหวังรับปากอย่างงั้นรึ?"เซียนเซิงซือสอบถามออกไป.
จินเผิง,เต้าเหรินถู,โหยวซิงเฉินและคนอื่นๆจ้องมองไปยังจงซาน,เรื่องนี้แทบเป็นภารกิจที่เป็นไปไม่ได้,ขวางหงจวินอย่างงั้นรึ?
มีอะไรผิดพลาดหรือไม่?
"ข้ารับปาก!"จงซานที่กล่าวยืนยัน.
"?"จินเผิงที่อ้าปากค้าง.
ขวางหงจวิน? เซิ่งหวังรับปาก? ทำไม! ทำไมถึงได้รับปากล่ะ?
ส่วนเซิ่งกงเป้า,หวังคู,เซียนเซิงซือที่ขมวดคิ้วไปมาเล็กน้อย.
"เรื่องนี้,เซิ่งหวัง,หงจวิน,คือบุคคลอันดับหนึ่งในอดีต,พวกเราจะขวางเขาอย่างไร?
ขวางได้อย่างงั้นรึ?เรื่องนี้ยุติธรรมอย่างงั้นรึ?,เป็นไปได้ว่าพวกเราก็ต้องจ่ายไปด้วยราคาที่สูงลิ่ว!"จินเผิงที่เอ่ยออกมาในทันที
จงซานที่ส่ายหน้าไปมา,และกล่าวว่า,"ยุติธรรม?นี่แค่เป็นการพูดคร่าวๆเท่านั้น,หยิงเป็นไปไม่ได้ที่จะทำเช่นนั้นได้,หยิงรู้และข้าก็รู้!"
"? แล้วทำไม?"จินเผิงที่บ่นพึมพำ.
"ภายในอาณาจักรลับมังกรบรรพชน,หงจวินจะต้องเผยตัวออกมาแน่นอน,เมื่อถึงเวลานั้น,พวกเราก็จะเข้าขวางหงจวิน,ส่วนหยิงก็ต้องพบกับเฉิงโห่ว,ไท่อี้และคนอื่น,ฝั่งของหยิงเองก็ไม่ธรรมดาเช่นกัน!"จงซานที่กล่าวยืนยัน.
"เฉิงโห่ว?ไท่อี้?"ใบหน้าของจินเผิงที่กระตุกไปมา,ไม่เอ่ยอะไรออกไปอีก,เห็นชัดเจนว่าเรื่องราวอาณาจักรลับมังกรบรรพชนเกินกว่าที่จินเผิงจะคิดได้,และความอันตรายเองก็เกินกว่าจินเผิงจะประเมินได้ด้วยเช่นกัน.
"เซียนเซิงซือ,ก่อนหน้านี้เจ้าบอกว่า,ภายในอาณาจักรลับมังกรบรรพชนมีสิ่งใดที่ข้าต้องการอย่างงั้นรึ?"จงซานที่จ้องมองไปยังเซียนเซิงซือ.
เซียนเซิงซือพยักหน้า.
"เซิ่งหวังจำได้หรือไม่,เฉินที่มีหัวใจปราชญ์เทพ?"เซียนเซิงซือที่เอ่ยออกมาเบาๆ.
"อืม!"จงซานพยักหน้ารับ.
ส่วนคนอื่นๆที่จดจ้องมองมาในทันที,เซียนเซิงซือมีหัวใจปราชญ์เทพ,ทุกคนที่เคยเห็นและได้ยินมาบ้าง,กลายเป็นเรื่องที่แปลกประหลาดมาก,ปราชญ์เทพตายอย่างงั้นรึ?
ทำไมหัวใจยังคงเต้นอยู่ล่ะ? นอกจากนี้ยังอยู่ในมือของเซียนเซิงซืออย่างงั้นรึ?
"กล่าวได้ว่ามันมาจากอาณาจักรลับมังกรบรรพชน,เป็นของปราชญ์เทพที่เคยเข้าไปด้านในในอดีต!"เซียนเซิงซือเอ่ย.
มาจากอาณาจักรลับมังกรบรรพชนอย่างงั้นรึ?
หัวใจในมือเซียนเซิงซือ? จินเผิงที่ดวงตาเบิกกว้างกลมโตขึ้นมาในทันที.
"เรื่องนี้,เป็นไปได้อย่างไร?"จินเผิงที่อุทานออกมาด้วยความตกใจ.
คนอื่นๆที่รู้เรื่องทวีปตงเซิ่งเฉินนั้นมีน้อยมากๆ,แม้แต่จินเผิงก็ยังรู้เพียงแค่ว่า,มังกรบรรพชนนั้นได้หายไป,เป็นเรื่องในอดีตกาล,เรื่องนี้เกิดขึ้นก่อนราชันย์ตะวันออกไท่อี้ซะอีก,จะมีสักคนกันที่รู้!
เซียนเซิงซือที่ได้หัวใจปราชญ์เทพมาในยุคนั้น?
เป็นไปได้ด้วยรึ?
"แม่ทัพจินไม่จำเป็นต้องประหลาดใจ,หัวใจปราชญ์เทพนั้น,เป็นสมบัติส่งต่อจากรุนสู่รุ่นของตระกูลข้า,เรื่องนี้ไม่ผิดแน่!"เซียนเซิงซือที่กล่าวตอบ.
"โอ้ว!"เห็นทุกคนที่จ้องมองมา,จินเผิงที่ใบหน้าแดงซานและพยักหน้ารับ.
"เจ้ากล่าวต่อ!"จงซานที่จ้องมองไปยังเซียนเซิงซือ.
"ครับ,บางที่เซิ่งหวังคงจะคาดเดาเป้าหมายของหยิงได้แล้ว,อาณาจักรลับมังกรบรรพชน,เป็นสถานที่มังกรบรรพชนโบราณหลับไหลอยู่,เป้าหมายของหยิงต้องเป็นปลุกมังกรบรรพชนแน่,เมื่อเขาทำพันธะสัญญากับมังกรบรรพชน,ก็จะสามารถเรียกเผ่ามังกรทั่วหล้า,สร้างความรุ่งเรื่องให้กับต้าฉินได้!"เซียนเซิงซือที่เอ่ยปากออกมาในทันที.
Chapter 1213 Ancestral Dragon Secret Realm
祖龙密境
เขตแดนลับมังกรบรรพชน.
"อาณาจักรลับมังกรบรรพชน!"จงซานที่ดวงตาหรี่เล็กลง.
เขตแดนลับเผ่ามังกร,หาได้สร้างความประหลาดใจต่อจงซาน,ไม่มีแต่มีผลต่อคามรู้สึกของจงซาน,มีอะไรที่จงซานต้องสนใจเขตแดนลับเผ่ามังกร?
ทว่าอาณาจักรลับมังกรบรรพชนนั้นแตกต่างออกไป.
ตอนนี้ใต้สวรรค์,ถึงเผ่ามังกรจะน่าเกรงขาม,ทว่าก็เป็นเพียงส่วนหนึ่งของโลกใบใหญ่เท่านั้น,ไม่ควรค่าให้เอ่ยถึง,แม้แต่พลังของเผ่ามังกรยังไม่สามารถเทียบได้กับเผ่าหมาป่าด้วยซ้ำ!
เผ่ามังกรที่ทรงพลังต่างก็ซ่อนตัวอยู่ทั่วทุกสารทิศ,ใช้ชีวิตกันอย่างเป็นอิสระ,เป็นเหตุให้เผ่ามังกรในโลกใบใหญ่ไม่ได้เป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน,นั่นก็เพราะยังไม่มีใครที่สามารถกำราบรวมพวกเขาเป็นหนึ่งได้!
ทว่า,ยังมีเรื่องมากกว่านั้นที่จงซานได้ยินมา,เผ่ามังกรในยุคโบราณกาลนั้น,เป็นหนึ่งในเผ่าอสูรที่แข็งแกร่งและรุ่งเรื่องที่สุดเป็นเผ่าอสูรลำดับหนึ่ง! พลังของพวกเขา,ไม่มีเผ่าอสูรใหนที่จะสามารถเป็นคู่มือได้.
กับเผ่าใหญ่โตที่ทรงพลัง,อยู่ๆคืนเดียวก็หายไปในทันที,กลุ่มมังกรที่ทรงพลังแข็งแกร่งทั้งหมด,เหล่ามังกรบรรพชนที่หายไปอย่างไร้ร่องรอยในคืนเดียว,นับจากนั้นเผ่ามังกรก็ถดถอยลง.
บรรพชนมังกรที่หายไป,เป็นวันเดียวกันที่เผ่าหมาป่าตี้ซือเทียนหายไป,มารดาแห่งหงเองก็เช่นกัน,เหล่าอสูรเทวะเองก็หายไปเช่นกัน,นอกจากนี้ผู้ฝึกตนอสูรเผ่ามังกรเกือบทั้งหมดที่หายไปนั้น,ตายไปอย่างงั้นรึ?
หายไปในคืนเดียว.
ในเมื่อมีอาณาจักรมังกรบรรพชน,แน่นอนว่าเรื่องนี้จะต้องเกี่ยวข้องกันแน่.
"เรียนเซิ่งหวัง! ในเมื่อมีอาณาจักรลับมังกรบรรพชน,เมื่อเซิ่งหวังรับปาก,บางที่อาจจะมีสิ่งของบางอย่างที่เซิ่งหวังจำเป็น!"เซียนเซิงซือที่ลอบส่งเสียงผ่านอำนาจวิเศษมา.
แม้นว่าเซียนเซิงซือใช้คำว่า,บางที่,ทว่าแน่นอนจงซานเข้าใจได้ว่าเป็นคำพูดที่มั่นใจ.
จงซานยังคงไม่แสดงอารมณ์ใดๆ,จดจ้องมองไปยังลู่ปู้เหว่ยและกุยกู่ซือที่อยู่ด้านหลัง.
"หยิงตอนนี้อยู่ที่ใหน?"จงซานที่สอบถามออกไป.
ได้ยินคำพูดของจงซาน,ลู่ปู้เหว่ยรับรู้ทันทีว่าจงซานรับปาก,ในเวลานั้นก็เผยยิ้มออกมา,"เทียนตี้เวลานี้ได้อยู่ที่ทวีปตงเซิ่งเฉินแล้ว,ทัพของต้าฉินเองก็ได้เคลื่อนกำลังไปยังทวีปตงเซิ่งเฉินแล้ว,คิดว่าเรื่องนี้ไม่ใช่ความลับแต่อย่างใด!"
"ตกลง!
สองสามวันข้าจะไปพบกับหยิง,เวลานั้นค่อยพูดคุยเกี่ยวกับเรื่องที่ต้องการทำก็แล้วกัน!"จงซานพยักหน้ารับ.
"เซิ่งหวังจง,ข้าและทุกคนเชื่อมั่นในเซิ่งหวังจง,และจะรอที่เขตแดนทวีปตงเซิ่งเฉินก็แล้วกัน!"ลู่ปู้เหว่ยกล่าว.
ในเวลานั้น,กุยกู่ซือที่เงียบมาตลอดได้เอ่ยอะไรออกมา,"เซิ่งหวังจง,ต้าฉินจะจัดการเหล่าคนที่ไม่พึงประสงค์ให้เอง,ในเวลานั้นเหล่าผู้ร้ายที่เล็งมายังเซิ่งหวังจงข้าจะขวางไว้ให้."
"ขอบคุณเซียนเซิงกุยกูซือ!"จงซานพยักหน้ารับ.
ความหมายของกุยกู่ซือนั้นชัดเจนดี,พวกเขาที่จะจัดการคนที่คอยปัดแข้งปัดขาให้นั่นเอง.
"ไป!"
จงซานที่โบกมือ,เหล่าคนของต้าเจิ้งที่รับคำสั่งในทันที.
ทุกคนที่อยู่บนเมฆสีขาว,ก่อนที่จะบินตรงไปยังทิศใต้.
ลู่ปู้เหว่ยและกุยกูซือที่จ้องมองกลุ่มคนของจงซานที่จากไป,แววตาที่เป็นประกายส่องแสงสีทองออกมาในทันที.
"ปราชญ์เทพหมี่เทียน,ไม่ได้เจอกันนาน!"แสงสว่างที่ถูกปล่อยออกจากดวงตาเชื่อมต่อกับฝ่ายตรงข้าม.
แม้นว่าจะไม่สามารถมองเห็นปราชญ์เทพหมี่เทียนได้,ทว่าลู่ปู้เหว่ยรับรู้ว่ากุยกูซือสามารถมองเห็นหมี่เทียนได้.
-----------------------------------
กลุ่มของจงซานที่เดินทางไปไกลแล้ว.
ด้วยฝีมือของหวนจี,เหล่าผู้ฝึกตนที่ตามมานั้น,ถูกสะกดด้วยปิศาจสวรรค์ไปจนสิ้น.
ไม่มีหมี่เทียน,ก็ไม่มีใครที่สามารถไล่ตามพวกเขาได้.
กลุ่มของจงซานที่จากกมาและจ้องมองหาหุบเขา,พร้อมกับสร้างค่ายกลปกปิดเอาไว้.
จงซานที่นำตำหนักขนาดใหญ่ออกมา.
เหล่าเซียนโบราณที่รอคอยป้องกันอยู่ด้านนอก,ส่วนเจี้ยนอ้าวได้ค้นหาสถานที่นั่งสมาธิอยู่คนเดียว.
แน่นอนว่าแม้แต่จื่อหยางจิงหงก็ไม่มีคุณสมบัติให้เข้าไปด้านใน,เซียนเซิงซือและเซิ่งกงเป้าที่คอยอยู่ด้านนอกสั่งการทุกคน.
ภายในตำหนัก,มีเซียนบรรพชนหกคนที่ได้รับบาดเจ็บกำลังนั่งสมาธิอยู่,จงซานที่นำหวนจีเขามา,ประตูตำหนักที่ปิดแน่น.
"หวังคู,ตอนนี้เป็นอย่างไรบ้าง?"จงซานสอบถาม.
จงซานสอบถามเพราะว่าทักษะเทวะของหวังคู,คือทักษะเทวะบาดแผล,เขาสามารถเปลี่ยนเป็นพลังงานเพื่อยกระดับตัวเองจากอาการบาดเจ็บได้.
"อาการบาดเจ็บครั้งนี้หนักมาก,ไม่แน่ว่าอาจจะต้องใช้เวลาหนึ่งปีหรือมากกว่านั้น!"หวังคูที่ส่ายหน้าไปมา.
"หนึ่งปีอย่างงั้นรึ? ไม่ต้องรอขนาดนั้น!"จงซานที่ส่ายหน้าไปมา.
"หลับตา,พร้อมกับทำสมาธิให้สงบ!"จงซานที่เอ่ย.
"รับทราบ!"หกเซียนบรรพชนที่รับคำในทันที.
จงซานที่กวาดตามองคนทั้งหก,ดวงตาของเขาทั้งสองข้างที่หลับลง,ก่อนที่ตาซ้ายจะเปิดขึ้น,เปลี่ยนเป็นสีแดงในทันที,แสงสีแดงที่อาบไล้ร่างของคนทั้งหก,ทำให้ร่างของคนทั้งหกเสียงดังสนั่น.
"เนตรนิมิตดี,เปิด!"
อาการบาดเจ็บของหวังคูและคนอื่นๆ,ฟื้นฟูด้วยความเร็วที่สามารถมองเห็นได้ด้วยตาเปล่า.
โหยวซาน,โหยวสุ่ย,โหยวฉวนที่รู้สึกร่างกายสั่นไหวอย่างรุนแรง,หมายความว่าอย่างไร?
เร็วขนาดนี้เลยรึ? อาการบาดเจ็บไปถึงรากฐาน,พลังนี้คืออะไร?
การฟื้นฟูที่น่าสะพรึง.
"สงบใจก่อน!"หวังคูที่เอ่ยออกมาในทันที.
"รับทราบ!"คนทั้งสองรับคำในทันที,ในเวลานี้พวกเขาที่รู้สึกราวกับว่าได้รับโชควาสนาขนาดใหญ่มาก.
หลังจากนั้นจงซานที่แยกไปยังอีกห้องโถง,โดยมีหวนจีคอยคุ้มกัน,จงซานที่ปิดด่านบำเพ็ญเช่นกัน.
การปิดด่านในครั้งนี้,แน่นอนว่าเป็นการย่อยตำราปฐพีอย่างจริงจังที่ได้รับมาก่อนหน้านี้นั่นเอง.
แปดหางสวรรค์ที่ได้ส่งพลังส่วนเกินมากมายกลับมาในร่างกายของเขา.
มากขึ้นและก็มากขึ้น!
"ครืนนนน!”
กระดูกทั่วร่างของจงซานถึงกับสั่นไหวแม้แต่มีเสียงของสายฟ้าดังกึกก้องส่งออกมา.
"เปรี้ยง!"
จงซานที่รู้สึกว่าภายในร่างกายของตัวเองมีอะไรระเบิดออกมา,เสียงระเบิดดังกึกก้อง,ท้ายที่สุดจงซานก็ตัดผ่านไปได้อีกหนึ่งระดับ.
เซียนโบราณขั้นที่ 10! เซียนโบราณขั้นสมบูรณ์
เซียนโบราณขั้นสมบูรณ์!
จงซานเข้าใจดี,การกลืนกินตำราปฐพีในครานี้,ทำให้เขาทะลวงไปถึงเซียนโบราณขั้นสมบูรณ์,ได้เท่านี้ก็ดีแล้ว.
หลังจากนี้ของวิเศษปราชญ์เทพ,จะไร้ประโยชน์จริงๆหรือไม่?
เพียงแค่คิดก็ทำให้จงซานรู้สึกไม่ยินดีนัก.
จงซานที่ก้าวออกมาด้านนอก,หวังคูและคนอื่นๆที่ฟื้นฟูกลับคืนมาเรียบร้อยแล้ว,สายตาของทุกคนที่จดจ้องมองจงซานด้วยความเคารพเป็นที่สุด.
แน่นอน,เมื่อเหล่าเซียนบรรพชนที่ออกมาจากห้องโถง,สร้างความตื่นตะลึงให้กับจำนวนมากอย่างที่สุด,แม้แต่เหล่าเซียนโบราณยังรู้สึกสับสน,เกิดสิ่งใดขึ้น?
ไม่ใช่ว่าเซียนบรรพชนกลุ่มนี้บาดเจ็บอย่างงั้นรึ?
ไม่ต้องบอกเลยว่าอาการบาดเจ็บหนักขนาดใหน? เรื่องนี้มีอะไรผิดพลาดอย่างงั้นรึ?
จื่อหยางจิงหงที่จ้องมองกลุ่มเซียนบรรพชนที่ได้รับบาดเจ็บก่อนหน้านี้,ถึงกับอ้าปากค้างตะลึงงัน! ไม่อยากเชื่อภาพที่เกิดขึ้น.
ทว่าความจริงก็คือความจริง,กับความตื่นตะลึงตกใจมากมายของจงซานที่กระแทกกระทั้นหัวใจของจื่อหยางจิงหงครั้งแล้วครั้งเล่า.
ส่วนเจี้ยนอ้าวนั้นไม่มีอะไรต้องเอ่ย,พวกเขาไม่ได้สงสัยอะไรนัก,แม้นว่าอาการบาดเจ็บของเจี้ยนอ้าวจะฟื้นฟูกลับมาได้ดังเดิมก็ตาม.
กลุ่มของจงซานที่ฟื้นฟูกลับมาและพักผ่อนอยู่ในหุบเขาดังกล่าวสองสาววัน,จนทุกคนฟื้นฟูกลับมารอยู่ในสภาพสมบูรณ์ที่สุด,จากนั้นก็ออกเดินทางไปยังทวีปตงเซิ่งเฉิน.
--------------------------------------------------------------
หนึ่งเดือนหลังจากนั้น,ทวีปตงเซิ่งเฉิน.
บนเทือกเขาที่เต็มไปด้วยป่าไม้มากมาย,ทัพขนาดใหญ่ของต้าฉินตั้งประจำการอยู่,ในเวลานี้มีตำหนักขนาดใหญ่ตั้งอยู่ใจกลาง,และมีคนกลุ่มหนึ่งได้เดินทางมาเยือน.
ที่ทิศใต้คนกลุ่มหนึ่งที่ตั้งประจำการอยู่ไม่ไกล,มีเซียนโบราณสามร้อยคนที่หยุดประจำการอยู่.
สถานที่ดังกล่าวนี้เป็นที่พักชั่วคราวของจงซานนั่นเอง.
ไม่ไกลออกไป,จงซานที่นำกลุ่มเซียนบรรพชนบินกลับมา.
ทุกคนที่มาหยุดที่ลาน,จงซานที่นำเสนาธิการคนสำคัญของต้าเจิ้ง,ก้าวเข้าไปในห้องโถงใหญ่.
ประตูห้องโถงที่ปิดเสียงดัง.
ทว่าที่ทิศใต้ไกลออกมา,บนยอดเขาไม่สูงนัก,มีสตรีในชุดสีม่วงที่จับจ้องมองจงซานไม่วางตา,จวบจนจงซานเข้าไปในห้องโถง,สตรีในชุดสีม่วงที่ถอนสายตากลับมา,ดวงตาของนางที่สั่นไหวไปมาเล็กน้อย.
ภายในห้องโถง.
"เซิ่งหวัง,หยิงและเซิ่งหวังพบกันในครั้งนี้,ไม่รู้ว่า,เพียงแค่พูดคุยเกี่ยวกับเรื่องของอาณาจักรลับมังบรรพชนอย่างงั้นรึ?"เซียนเซิงซือที่เอ่ยปากออกมาในทันที.
"ใช่,หยิงและข้านั้นคงจะแยกกันทำงานในอาณาจักรลับแดนบรรพชน,ต่างกันต่างทำหน้าที่,สิ่งที่พวกเราต้องทำนั้น,คงมีแค่เพียงขวางหงจวินเอาไว้!"จงซานที่เอ่ยออกมาด้วยรอยยิ้ม.
จินเผิงที่เผยใบหน้าซับซ้อนแสดงท่าทางแปลกประหลาด,เต้าเหรินถูเองดูเหมือนว่าจะไม่ต่างกัน.
ขวางหงจวิน? มีอะไรผิดพลาดหรือไม่?
ให้ขวางหงจวิน?
จินเผิงที่สาปแช่งและโกรธเกรี้ยวกับสิ่งที่หยิงร้องขอในครั้งนี้,คำพูดของหยิงที่เหมือนกับได้ฝั่งเดียว! ขวางหงจวินอย่างงั้นรึ? ขวางอย่างไร?
"เซิ่งหวังรับปากอย่างงั้นรึ?"เซียนเซิงซือสอบถามออกไป.
จินเผิง,เต้าเหรินถู,โหยวซิงเฉินและคนอื่นๆจ้องมองไปยังจงซาน,เรื่องนี้แทบเป็นภารกิจที่เป็นไปไม่ได้,ขวางหงจวินอย่างงั้นรึ?
มีอะไรผิดพลาดหรือไม่?
"ข้ารับปาก!"จงซานที่กล่าวยืนยัน.
"?"จินเผิงที่อ้าปากค้าง.
ขวางหงจวิน? เซิ่งหวังรับปาก? ทำไม! ทำไมถึงได้รับปากล่ะ?
ส่วนเซิ่งกงเป้า,หวังคู,เซียนเซิงซือที่ขมวดคิ้วไปมาเล็กน้อย.
"เรื่องนี้,เซิ่งหวัง,หงจวิน,คือบุคคลอันดับหนึ่งในอดีต,พวกเราจะขวางเขาอย่างไร?
ขวางได้อย่างงั้นรึ?เรื่องนี้ยุติธรรมอย่างงั้นรึ?,เป็นไปได้ว่าพวกเราก็ต้องจ่ายไปด้วยราคาที่สูงลิ่ว!"จินเผิงที่เอ่ยออกมาในทันที
จงซานที่ส่ายหน้าไปมา,และกล่าวว่า,"ยุติธรรม?นี่แค่เป็นการพูดคร่าวๆเท่านั้น,หยิงเป็นไปไม่ได้ที่จะทำเช่นนั้นได้,หยิงรู้และข้าก็รู้!"
"? แล้วทำไม?"จินเผิงที่บ่นพึมพำ.
"ภายในอาณาจักรลับมังกรบรรพชน,หงจวินจะต้องเผยตัวออกมาแน่นอน,เมื่อถึงเวลานั้น,พวกเราก็จะเข้าขวางหงจวิน,ส่วนหยิงก็ต้องพบกับเฉิงโห่ว,ไท่อี้และคนอื่น,ฝั่งของหยิงเองก็ไม่ธรรมดาเช่นกัน!"จงซานที่กล่าวยืนยัน.
"เฉิงโห่ว?ไท่อี้?"ใบหน้าของจินเผิงที่กระตุกไปมา,ไม่เอ่ยอะไรออกไปอีก,เห็นชัดเจนว่าเรื่องราวอาณาจักรลับมังกรบรรพชนเกินกว่าที่จินเผิงจะคิดได้,และความอันตรายเองก็เกินกว่าจินเผิงจะประเมินได้ด้วยเช่นกัน.
"เซียนเซิงซือ,ก่อนหน้านี้เจ้าบอกว่า,ภายในอาณาจักรลับมังกรบรรพชนมีสิ่งใดที่ข้าต้องการอย่างงั้นรึ?"จงซานที่จ้องมองไปยังเซียนเซิงซือ.
เซียนเซิงซือพยักหน้า.
"เซิ่งหวังจำได้หรือไม่,เฉินที่มีหัวใจปราชญ์เทพ?"เซียนเซิงซือที่เอ่ยออกมาเบาๆ.
"อืม!"จงซานพยักหน้ารับ.
ส่วนคนอื่นๆที่จดจ้องมองมาในทันที,เซียนเซิงซือมีหัวใจปราชญ์เทพ,ทุกคนที่เคยเห็นและได้ยินมาบ้าง,กลายเป็นเรื่องที่แปลกประหลาดมาก,ปราชญ์เทพตายอย่างงั้นรึ?
ทำไมหัวใจยังคงเต้นอยู่ล่ะ? นอกจากนี้ยังอยู่ในมือของเซียนเซิงซืออย่างงั้นรึ?
"กล่าวได้ว่ามันมาจากอาณาจักรลับมังกรบรรพชน,เป็นของปราชญ์เทพที่เคยเข้าไปด้านในในอดีต!"เซียนเซิงซือเอ่ย.
มาจากอาณาจักรลับมังกรบรรพชนอย่างงั้นรึ?
หัวใจในมือเซียนเซิงซือ? จินเผิงที่ดวงตาเบิกกว้างกลมโตขึ้นมาในทันที.
"เรื่องนี้,เป็นไปได้อย่างไร?"จินเผิงที่อุทานออกมาด้วยความตกใจ.
คนอื่นๆที่รู้เรื่องทวีปตงเซิ่งเฉินนั้นมีน้อยมากๆ,แม้แต่จินเผิงก็ยังรู้เพียงแค่ว่า,มังกรบรรพชนนั้นได้หายไป,เป็นเรื่องในอดีตกาล,เรื่องนี้เกิดขึ้นก่อนราชันย์ตะวันออกไท่อี้ซะอีก,จะมีสักคนกันที่รู้!
เซียนเซิงซือที่ได้หัวใจปราชญ์เทพมาในยุคนั้น?
เป็นไปได้ด้วยรึ?
"แม่ทัพจินไม่จำเป็นต้องประหลาดใจ,หัวใจปราชญ์เทพนั้น,เป็นสมบัติส่งต่อจากรุนสู่รุ่นของตระกูลข้า,เรื่องนี้ไม่ผิดแน่!"เซียนเซิงซือที่กล่าวตอบ.
"โอ้ว!"เห็นทุกคนที่จ้องมองมา,จินเผิงที่ใบหน้าแดงซานและพยักหน้ารับ.
"เจ้ากล่าวต่อ!"จงซานที่จ้องมองไปยังเซียนเซิงซือ.
"ครับ,บางที่เซิ่งหวังคงจะคาดเดาเป้าหมายของหยิงได้แล้ว,อาณาจักรลับมังกรบรรพชน,เป็นสถานที่มังกรบรรพชนโบราณหลับไหลอยู่,เป้าหมายของหยิงต้องเป็นปลุกมังกรบรรพชนแน่,เมื่อเขาทำพันธะสัญญากับมังกรบรรพชน,ก็จะสามารถเรียกเผ่ามังกรทั่วหล้า,สร้างความรุ่งเรื่องให้กับต้าฉินได้!"เซียนเซิงซือที่เอ่ยปากออกมาในทันที.
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
ปัจจุบันแปลจบแล้ว 1672 ตอน สนใจติดต่อเข้ากลุ่มลับได้ครับ
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ แปลจบแล้ว.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น