Immortality Chapter 1212 Ying's invitation
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 1212 คำเชิญของหยิง.
Chapter 1212 Ying's invitation
嬴的邀请
คำเชิญของหยิง.
เคล็ดวิชาหงหลวนเทียนขั้นที่สิบ! ลิขิตใต้หล้า!
เคล็ดวิชาหงหลวนคือหนึ่งในวิชาหลักของเขา,การตัดผ่านระดับแต่ละครั้งแม้นว่าจะไม่ได้รวดเร็ว,ทว่าการยกระดับในแต่ละครั้งนั้น,กลับกลายเป็นหนึ่งในพลังที่คนทั่วหล้าต้องอิจฉา.
จงซานสัมผัสได้ว่าบ่อบัวของตัวเองที่หน้าผากใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ,ไม่ใช่บ่อบัวธรรมดาแล้ว,บัวหงหลวนสีแดงสีชมพูเวลานี้หยั่งรากที่ลึกและแข็งแกร่งกว่าเดิม,แม้แต่สามารถสัมผัสได้ถึงเมล็ดขนาดใหญ่มากมาย,ราวกับว่ามีเม็ดบัวเต็มไปหมดบนดอกบัว,เหมือนว่ามันไม่สามารถโตได้กว่านี้แล้ว.
เป็นไปได้ว่า,บัวหงหลวนในบ่อจะกลายเป็นนิลจริงๆรึ?
จงซานไม่เข้าใจนัก,ทว่าเรื่องที่เกิดขึ้นนี้ก็ทำให้จงซานรู้สึกดีใจเป็นอย่างมาก.
จงซานที่ยังคงสุขุม,ทว่าบางครั้งก็อดไม่ได้ที่จะแสดงอารมณ์ออกมา,เพราะว่าจงซานรู้ดีว่าเขาเองก็มีอารมณ์ความรู้สึกเช่นเดียวกัน.
เซียน,ปุถุชน,ก็เป็นคนๆหนึ่ง.
ถึงจะเป็นปราชญ์เทพ,ก็ยังปรารถนาที่จะมีอารมณ์ความรู้สึกเช่นกัน,ทว่าอาจจะมีปราชญ์เทพบางคนที่ไล่ตามแข็งแกร่งอย่างยิ่งยวด,ยอมเป็นวัวเป็นควาย,ทิ้งความรู้สึก,จนสูญเสียธรรมชาติของมนุษย์ไป,ธรรมชาติของมนุษย์,ถึงจะถูกควบคุมจากเทียนชู,แต่ก็ยังมีความต้องการดั้งเดิม,การทิ้งธรรมชาติของมนุษย์ไป,ก็ไม่ต่างจากกลายเป็นหุ่นเชิด.
เคล็ดวิชาหงหลวนเทียนขั้นที่สิบ! ลิขิตใต้หล้า!
ชื่อดูร้ายกาจนัก,แต่ที่จริง,ต่างจากขั้นที่เก้า,เทียนเต๋าปรากฏไม่มากนัก,ทว่ามันมีอำนาจมากกว่าเท่านั้น.
ลิขิตใต้หล้า,ทำให้สามารถมองเห็นลิขิตที่ปรกติไม่สามารถมองเห็นได้,ลิขิตที่เป็นเหมือนพาหนะของทุกสรรพสิ่ง,มันจะคงอยู่และหายไปพร้อมกับสิ่งนั้นๆ,เรื่องนี้แม้แต่ปราชญ์เทพยังไม่สามารถมองเห็นลิขิตได้.
การสูญเสียพาหนะไป,ก็เหมือนกับสูญเสียรากฐานไป,ทุกสิ่งทุกอย่างก็จะหายไปด้วย!
จงซานในเวลานี้,สามารถมองเห็นลิขิตของหยวนซือได้.
พลังจิตมากมายที่ไหลผ่านมายังดวงตา,ทำให้ดวงตาของจงซานกลายเป็นสีชมพู,ร่างกายของหยวนซือที่ดูเลือนๆ,และภายในร่างกายของเขานั้นมีลิขิตรวมตัวกันอยู่.
จงซานที่สามารถวัดได้ด้วยสายตา,ลิขิตหยวน,หากเทียบกับหยวนทั่วไป,น่าจะมี
3000 หยวน.
3000 ลิขิตหยวน?
แม้นว่าจงซานไม่รู้ว่าคนอื่นๆมีมากเท่าใด,ทว่า 3000 ลิขิตหยวนนี้ต้องมากกว่าเซียนบรรพชนทั่วไปอย่างแน่นอน.
ทว่า,จงซานพบได้มีบางจุด,ที่ลิขิตของหยวนซือเทียนจุ้นกำลังลดลง,แม้นว่าจะเห็นเพียงเล็กน้อย,จนแม้แต่หยวนซือไม่สามารถรับรู้ได้,แต่จงซานสามารถมองเห็นได้.
ลดจำนวนลง? ลิขิตกำลังลดลง?
สำหรับคนทั่วไป,ยกเว้นคนที่ถูกเทียนชูจับตา,อนาคตย่อมไม่สามารถรับรู้ได้,มีทางเลือกมากมาย,ซึ่งมีผลทำให้ลิขิตนั้นมีเพิ่มขึ้นมากน้อยแตกต่างกัน,ดังนั้น,สำหรับคนทั่วไปลิขิตมีแต่เพิ่มขึ้นหรือลดลงตลอดเวลา,แต่มันก็เปลี่ยนไปทุกๆวินาทีทั้งเพิ่มและลด.
อย่างไรก็ตาม,ลิขิตของหยวนซือนั้นกำลังลดอย่างเดียว,ไม่มีเพิ่มขึ้นเลย,ไม่มีวี่แววว่าจะเพิ่มขึ้นแม้แต่น้อย.
มีเพียงแค่ลดอย่างเดียวรึ?
เว้นแต่จะมีการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่,ไม่เช่นนั้นแล้วอนาคตของหยวนซือดูเหมือนว่าจะมืดมนอย่างงั้นรึ?
"ชิ!"
ภายในคุกปราชญ์เทพ,หยวนซือเทียนจุ้นได้แต่แค่นเสียงฮือฮือ,ร่างกายของเขาที่พุ่งกระแทกเทียนเต่า,ปราณฮุ่นตุ้นกลายเป็นมังกรยักษ์ผุดออกมาจากธวัชหยวนซือ,พร้อมกับปล่อยลำแสงสว่างจ้าพุ่งเข้าปะทะเทียนเต๋า.
"วูซซซซ!"
รัศมีที่เจิดจ้าพร้อมกับสลายลิขิต,ทว่าหยวนซือกลับไม่คิดจะหยุดแม้แต่น้อย.
ฝ่ามือของหยวนซือที่สะบัดฟาดออกไปด้านหน้า,รอบๆฝ่ามือนั้นมีแสงสีน้ำเงินสว่างเจิดจรัส.
"ตูมมมมมม
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
พลังที่ยิ่งใหญ่น่าเกรงขาม,กำลังฉีกกระชากเทียนเต๋าเสียงดังสนั่น,ทว่าแสงสีน้ำเงินรอบๆมือของเขานั้นถูกดูดสลายหายไปอย่างรวดเร็ว.
"เปิด!"
หยวนซือที่ตะโกนออกมาเสียงดัง.
พริบตาเดียวนั้น,ทั่วร่างกายของเขาที่ระเบิดกลิ่นอายที่หนักหน่วงรุนแรงออกมา,เทียนเต๋าสีขาวที่ถูกโจมตีพุ่งตรงไปยังเทียนฟ้า,แสงสว่างเจิดจ้าที่เข้ากระแทกสายฟ้ามากมายที่ปกคลุมพื้นที่รอบๆนั่นเอง.
"ตูมมมมมม
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
คุกปราชญ์เทพที่ถูกกระแทกกำลังสั่นไหวไปมา,ทว่าหยวนซือจื่อจุ้นที่กำลังแหวกคุกปราชญ์เทพออกมาด้วยพลัง.
แน่นอน,พริบตาจงซานที่ใช้ทักษะเทวะ,กุย,พร้อมกับโจมตีไปยังมือขวาของหยวนซือที่แหวกคุกออกมา.
ในเวลานั้นหยวนซือเทียนจุ้นที่หลุดออกมา,แขนเสื้อที่มือขวาของเขาที่สลายกลายเป็นเถ้าในทันที,มือขวาเองเวลานี้ก็จางลงเป็นอย่างมากเช่นกัน.
ทักษะเทวะ,กุย,ที่ยิ่งทำให้ลิขิตของหยวนซือลดลงมากยิ่งขึ้น.
ลิขิตมากมายที่แตกสลายระเบิดออกไปในทันทีด้วยทักษะกุย,น่าจะเป็นจำนวนราวๆ
100 หยวน(元 Yuán แหล่งกำเนิด รากฐาน ที่มา)
หยวนซือเทียนจุ้นที่หลุดออกมาจากคุกปราชญ์เทพจ้องมองจงซานเขม็ง,ก่อนที่จะกวาดตามองไปยังรอบๆ,ใบหน้าเปลี่ยนเป็นซับซ้อน.
"ชิ!
วันนี้ถือว่าเจ้ายังมีโชค!"
หยวนซือที่แค่นเสียง,ก่อนที่จะสะบัดธวัชหยวนซือ,ก่อนที่จะทะลวงค่ายกลกระบี่สังหารเซียน,พร้อมกับหนีออกไป.
จงซานยังไม่คิดที่จะไล่ตามแม้แต่น้อย,ขณะที่เก็บคุกปราชญ์เทพกลับมาช้าๆ,ดวงตาของเขาที่ฟื้นคืนกลับสภาพเดิม.
ค่ายกลกระบี่สังหารเซียนที่ระเบิดดังก้อง! เป็นจงซานที่เก็บกลับคืนแล้วนั่นเอง.
ท้องฟ้าเปิดไร้ซึ่งสิ่งกีดขวาง,เซียนเซิงซือที่บินเข้าไปหา.
"ปราชญ์เทพ!
ไม่หยุดหยวนซือไว้อย่างงั้นรึ?"เซียนเซิงซือสอบถามด้วยความสงสัย.
จงซานที่จ้องมองหยวนซือจื่อจุ้นที่หนีไป,พร้อมกับกล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม,"ไม่สามารถขวางไว้ได้,หยวนซือจื่อจุ้นยังนับว่าเป็นสุดยอดเซียนบรรพชน,ด้วยทักษะของข้าในเวลานี้ยังไม่เพียงพอ,นอกจากนี้คุกปราชญ์เทพนั้นเพิ่งอยู่ในระยะตัวอ่อน,วันนี้,ข้าเพียงแค่ต้องการทดสอบ,ต้องการยืนยันอะไรบางอย่าง,ดูเหมือนว่าคุกปราชญ์เทพจะสามารถทำให้เขาได้รับบาดเจ็บ! แต่กระนั้น,ข้าก็ไม่ต้องการทำให้ธวัชหยวนซือได้รับความเสียหายด้วย!"
"เรื่องนี้? การที่ปล่อยให้หยวนซือจากไป,ต้องการ......!"เซียนเซิงซือที่เผยท่าทางสงสัย.
"ไม่จำเป็นต้องกังวล,หยวนซือไม่จากไปไกล!"จงซานเอ่ยออกมาเล็กนอ้ย.
"ไม่จากไปไกล?"เซียนเซิงซือที่เผยท่าทางประหลาดไป,เป็นไปได้ว่าเซิ่งหวังมีแผนการอะไรอย่างงั้นรึ?
แผนการ? จงซานในเวลานี้ไม่คิดที่จะใช้แผนการใด,ทว่าจงซานสามารถมองเห็นลิขิตของหยวนซือได้,ลิขิตของหยวนซือที่ลดลงเรื่อยๆ,เป็นไปได้ว่าเขามีวิธีการที่จะหยุดมันอย่างแน่นอน,บางอย่างที่เกี่ยวข้องกับการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่,แน่นอนหยวนซือจึงปฏิเสธที่จะจากไปไกล.
"ก่อนหน้านี้การที่เขาเร่งรีบทะลวงคุกปราชญ์เทพออกไป?
บางทีอาจจะมีบางอยู่อยู่ใกล้ๆนี้!"จงซานเอ่ยออกมาเบาๆ.
"พื้นที่รอบๆมีปราชญ์เทพอยู่อย่างงั้นรึ?"เซียนเซิงซือที่ดวงตาหรี่เล็กลง.
"ใช่!หยวนซือนั้นเป็นอดีตปราชญ์เทพ,แน่นอนเป็นไปไม่ได้ว่าเขาจะญาติดีกับปราชญ์เทพเวลานี้,อย่างไรก็ตาม,จำนวนปราชญ์เทพก็มีจำนวนจำกัด,ที่นี่อาจจะมีใครสักคนที่สามารถคุกครามเขาได้,มีปราชย์เทพสักคนที่ซ่อนตัวอยู่,ทำให้หยวนซือไม่สามารถที่จะประมาทได้,ตำราปฐพีก็ถูกข้าชิงไปแล้ว,ไม่มีประโยชน์อันใดที่เขาจะฝืนต่อสู้!"จงซานเอ่ยออกมาอย่างนุ่มนวล.
"ดูเหมือนว่าจะเป็นดังเช่นเซิ่งหวังกล่าว!"เซียนเซิงซือพยักหน้ารับ.
"นั่นคือเจียงซือเฉิน?"จงซานที่สอบถามออกมาด้วยความสงสัย.
"เฉิน!"เซียนเซิงซือพยักหน้า.
"เหมือนกับหยิง?"
"ไม่,เฉินนี้คือศพวิวัฒนาการ,ส่วนหยิงนั้น,เป็นร่างมีชีวิตที่หลอมขึ้น,ด้วยการใช้วิชาบางอย่างจนกลายเป็นร่างเฉิน!
เขาต้องการที่จะทำให้ร่างกายสถิต,เป็นร่างเฉิน."เซียนเซิงซือที่เอ่ยปาก.
"ร่างสถิต?"
"ร่างเฉิน,เมื่อครั้งโบราณกาล,ถือว่าเป็นร่างกายที่แข็งแกร่งที่สุดและทรงเกียรติที่สุดในโลก,แม้แต่เผ่ามังกรยังด้อยกว่า,เรื่องนี้,เซิ่งหวังน่าจะรู้."เซียนเซิงซือเอ่ย.
"อืม!"จงซานพยักหน้ารับ,คำพูดของเซียนเซิงซือนั้น,เขาเข้าใจดีไม่จำเป็นต้องอธิบาย,จงซานจึงไม่ได้ถามต่อ.
จงซานและเซียนเซิงซือที่บินตรงไปยังทิศทางของเจี้ยนอ้าว.
ทั้งคู่หาได้สนใจคนที่อยู่รอบๆ,เหล่าผู้ฝึกตนมากมายที่มาสังเกตการณ์,ในเวลานี้รู้สึกหวาดกลัวขึ้นมา,ไม่ต้องเอ่ยว่าหยวนซือจื่อจุ้นแข็งแกร่งขนาดใหน?
พวกเขาต่างก็รู้กันดี.
ไม่ใช่แค่เพียงค่ายกลกระบี่สังหารเซียน,แม้แต่เซียนเซิงซือที่บินไปนั่น,ก็ทำให้พวกเขาไม่อยากเชื่อแม้แต่น้อยว่าจะแข็งแกร่งขนาดนี้.
หยวนซือจื่อจุ้นที่ทรงผมกระเซอะกระเซิง,แขนเสื้อด้านข้างขาดกระจุย,ท้ายที่สุดก็หนีไปอย่างงั้นรึ?
แม้นว่าจะไม่สามารถบอกกล่าวเรื่องราวทั้งหมดที่เกิดขึ้นได้,ทว่ารูปร่างท่าทางของจงซานที่ดูปรกติไร้ซึ่งรอยขีดข่วน,และยังมีค่ายกลสังหารเซียนอีก,เป็นไปได้ว่าจงซานเหนือกว่าอย่างงั้นรึ?
จงซานแข็งแกร่งขนาดนั้นเลยรึ?
หยวนซือจือจุ้นจากไปแล้ว,เหล่าผู้สังเกตการไม่มีใครกล้าแม้แต่หายใจแรง,จงซานเวลานี้เป็นดังขุนเขาที่สูงใหญ่กดทับมายังหัวใจของพวกเขา.
จงซานและเซียนเซิงซือกลับมาแล้ว.
เซียนโบราณทั้งสามรอยคนเวลานี้เต็มไปด้วยความตื่นเต้น.
สามร้อยเซียนโบราณที่เห็นผลการต่อสู้ทั้งหมดได้,ทำให้ทุกคนจดจ้องมองจงซานด้วยความเคารพ.
เทียนจุ้นหยวนซือที่น่าเกรงขาม! บาดเจ็บจนต้องหนีไปอย่างงั้นรึ?
"ยินดีกับเซิ่งหวัง!"เซิ่งกงเป้าที่เอ่ยออกมาในทันที.
"ยินดีกับเซิ่งหวัง!"เหล่าเซียนโบราณที่กล่าวออกมาพร้อมๆกัน.
"อืม!"จงซานพยักหน้ารับ.
จื่อหยางจิงหงที่จ้องมองจงซานด้วยความประหลาดใจ,คาดไม่ถึงเลยว่าผลจะเป็นเช่นนี้,ภายในใจของจิงหงนั้น,คิดว่าจงซานและหยวนซือจื่อจุ้นนั้น,คงจะได้รับบาดแผลทั้งสองฝ่าย,และจงซานคงจะได้รับบาดเจ็บมากกว่า.
ทว่า,สิ่งที่เห็น,ปราชญ์เทพหยวนซือที่อยู่ในสภาพอนาถกว่าจงซาน?
เป็นเช่นนี้ได้อย่างไร?
จงซานกลับมาแล้ว,ขณะที่จ้องมองไปยังจื่อหยางจิงหงทันที.
จื่อหยางจิงหงที่เหมือนจะเข้าใจความหมายได้ในทันที,ขณะที่นับนิ้วพยากรอย่างรวดเร็ว.
นับนิ้วพยากร?
แน่นอนว่าพื้นที่รอบๆนั้นมีปราชญ์เทพอยู่.
ที่ไกลออกไป,ภายในยอดเขาแห่งหนึ่ง.
ปราชญ์เทพหมี่เทียนในชุดสีขาว,กำหมัดแน่นจ้องมองไปยังทิศทางของจงซาน.
ทรงพลังน่าเกรงขามมาก,จงซานที่แข็งแกร่งขึ้นเรื่อยๆ,แม้นว่าจะไม่สามารถมองเห็นด้านในค่ายกลกระบี่สังหารเซียนได้,ทว่าก็รับรู้ว่าจงซานและหยวนซือต้องต่อสู้กันอย่างแน่นอน.
และที่ออกมาหมี่เทียนสามารถมองเห็นได้,หยวนซือที่ได้รับบาดเจ็บเล็กน้อย,ทว่าอีกฝ่ายไม่มีแม้แต่ร้อยขีดข่วน.
ไม่ได้รับบาดเจ็บเลยรึ?
หยวนซือที่เสื้อผ้าขาด,ทรงผมกระเซอะกระเซิง,แม้แต่ที่ฝ่ามือยังมีร่องรอยบาดแผลอีกด้วย.
ส่วนจงซานที่ไม่มีรอยขีดข่วน,เผ้าผมเองก็ยังปรกติเช่นเดิม.
เป็นเช่นนี้ได้อย่างไร?
จงซานที่แข็งแกร่งขึ้นเรื่อยๆ.
หมี่เทียนที่รู้สึกหวั่นเกรงขึ้นเรื่อยๆ,เติบโตขึ้นเร็วขนาดนี้เลยรึ?
ทันใดนั้น,หมี่เทียนที่สัมผัสได้ถึงวิถีลี้ลับปกคลุม,ชัดเจนว่ามีใครกำลังพยากรเขาอยู่,หมี่เทียนที่ก้าวออกไปหายไปในทันทีเช่นกัน.
"ฮ่าฮ่าฮ่า,เซิ่งหวังจง,ดูเหมือนไม่ได้พบกันนานเลย!"ที่ไกลออกไปได้ยินเสียงหัวเราะดังขึ้น.
จงซานที่จ้องมองออกไป,ทุกๆคนสามารถมองเห็นได้,มีร่างสองร่างที่บินเข้ามาอย่างรวดเร็ว.
ที่ด้านหน้านั้น,เป็นชายในชุดสีเหลืองที่ดูโอ่อ่าหรูหรา,ส่วนอีกคน,สวมชุดสีดำ,ใบหน้าที่ถูกปกปิด,ชัดเจนว่าคือปราชญ์เทพกุยกูซือของต้าฉิน.
คนทั้งสองที่ปรากฏตัวขึ้นอย่างรวดเร็ว,สร้างความประหลาดใจให้กับเหล่าผู้สังเกตการณ์ที่อยู่รอบๆเป็นอย่างมาก,พวกเขามาอะไร?
ปราชญ์เทพอีกคนอย่างงั้นรึ?
กุยกูซือนั้นปกปิดกลิ่นอายของตัวเองเอาไว้,ทำให้ไม่มีใครสามารถสัมผัสได้.
"เป็นเสนาบดีลู่,เซียนเซิงกุยกู่ซือนี่เอง!"จงซานที่กล่าวออกมาตอนรับ.
คนทั้งสองที่มาปรากฏขึ้นที่แท่นบนยอดเขาของจงซาน,คนของต้าเจิ้งที่กลายเป็นเฝ้าระวังขึ้นมาในทันที.
"เซิ่งหวังจง,ทำให้ผู้น้อยได้เปิดหูเปิดตานัก! จับตัวเจิ้นหยวนจื่อ,ต่อสู้กับหยวนซือจื่อจุ้น,ทั่วทั้งทวีปตะวันออก,มีไม่กี่คนนักที่จะทำได้!"ลู่ปู้เหว่ยเอ่ยออกมาด้วยรอยยิ้ม.
ลู่ปู่เหว่ยที่มาเพื่อตำราปฐพีหรือไม่,เรื่องนี้ไม่มีใครรู้,อย่างไรก็ตาม,จงซานก็ต้องระมัดระวังตัวเช่นกัน,ชัดเจนว่าด้วยความแข็งแกร่งของเขาเวลานี้ทำให้อีกฝั่งก็เผยท่าทางระมัดระวังเช่นเดียวกัน.
"เสนาบพีลู่ชื่นชมเกินไปแล้ว,ไม่รู้ว่าเสนาบดีลู่มาที่นี่มีเรื่องอันใดรึ?"จงซานสอบถามออกไป.
"เซียนเซิงกุยกู่ซือเอ่ยว่าท่านอยู่ที่นี่,เทียนตี้นั้นได้สั่งให้ข้ามาเชิญเซิ่งหวังจงในทันที!"ลู่ปู้เหว่ยที่กล่าวด้วยรอยยิ้ม.
"หืม?"จงซานที่จ้องมองไปยังกุยกู่ซือ,ด้วยใบหน้าคงที่,แต่แสดงความหมายชัดเจน.
"เซิ่งหวังจงไม่เข้าใจ,เซียนเซิงกุยกู่ซือมาที่นี่ไม่ได้เพื่อข่มขู่เซิ่งหวังจง,ทว่าผู้น้อยนั้นต้องการความเร็ว,จึงให้เซียนเซิงกุยกู่ซือมาคุ้มกัน,เทียนตี้ได้ให้มาเชิญด้วยความจริงใจ!นอกจากนี้เทียนตี้ยังเชื่อว่าเซิงหวังจงจะต้องไปอย่างแน่นอน!"ลู่ปู้เหว่ยที่เอ่ยออกมาตรงๆ.
"ทำไม?"จงซานที่สอบถามออกไป.
"เทียนตี้ต้องการร่วมมือกับเซิ่งหวังจง,เพื่อบางสิ่งในเขตแดนทวีปตงเซิงเฉิน!"ลู่ปู้เหว่ยเอ่ย.
"มีสิ่งใดในทวีปตงเซิ่งเฉิน?"จงซานที่จ้องมองไปยังลู่ปู้เหว่ย.
"เทียนตี้เองไม่จำเป็นต้องปิดบังเซิ่งหวังจง,เกี่ยวกับบางสิ่งในทวีปตงเซิ่งเฉินนั้น,เซิ่งหวังจงเองก็คงรู้!"ลู่ปู้เหว่ยเอ่ยออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"ข้าเองก็รู้อย่างงั้นรึ?"
"ในโลกใบเล็ก,ทะเลตะวันออก,ซึ่งตราประทับของเผ่ามังกร!"ลู่ปู้เหว่ยที่เอ่ยและหยุด.
ตราประทับสืบทอดเผ่ามังกร? ทันใดนั้น,จงซานก็เข้าใจได้ในทันที.
เขตแดนลับเผ่ามังกร?
ซึ่งแปดหางสวรรค์แห่งจุดจบได้กลืนกินตราประทับเผ่ามังกรไปแล้ว,มีข่าวลือว่าตราประทับนั่นเป็นกุญแจ! เป็นไปได้ว่าอยู่ในเขตแดนทวีปตงเซิ่งเฉินอย่างงั้นรึ?
"อาณาจักรลับมังกรบรรพชน?"ลู่ปู้เหว่ยที่เอ่ยออกมาเบาๆ.
Chapter 1212 Ying's invitation
嬴的邀请
คำเชิญของหยิง.
เคล็ดวิชาหงหลวนเทียนขั้นที่สิบ! ลิขิตใต้หล้า!
เคล็ดวิชาหงหลวนคือหนึ่งในวิชาหลักของเขา,การตัดผ่านระดับแต่ละครั้งแม้นว่าจะไม่ได้รวดเร็ว,ทว่าการยกระดับในแต่ละครั้งนั้น,กลับกลายเป็นหนึ่งในพลังที่คนทั่วหล้าต้องอิจฉา.
จงซานสัมผัสได้ว่าบ่อบัวของตัวเองที่หน้าผากใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ,ไม่ใช่บ่อบัวธรรมดาแล้ว,บัวหงหลวนสีแดงสีชมพูเวลานี้หยั่งรากที่ลึกและแข็งแกร่งกว่าเดิม,แม้แต่สามารถสัมผัสได้ถึงเมล็ดขนาดใหญ่มากมาย,ราวกับว่ามีเม็ดบัวเต็มไปหมดบนดอกบัว,เหมือนว่ามันไม่สามารถโตได้กว่านี้แล้ว.
เป็นไปได้ว่า,บัวหงหลวนในบ่อจะกลายเป็นนิลจริงๆรึ?
จงซานไม่เข้าใจนัก,ทว่าเรื่องที่เกิดขึ้นนี้ก็ทำให้จงซานรู้สึกดีใจเป็นอย่างมาก.
จงซานที่ยังคงสุขุม,ทว่าบางครั้งก็อดไม่ได้ที่จะแสดงอารมณ์ออกมา,เพราะว่าจงซานรู้ดีว่าเขาเองก็มีอารมณ์ความรู้สึกเช่นเดียวกัน.
เซียน,ปุถุชน,ก็เป็นคนๆหนึ่ง.
ถึงจะเป็นปราชญ์เทพ,ก็ยังปรารถนาที่จะมีอารมณ์ความรู้สึกเช่นกัน,ทว่าอาจจะมีปราชญ์เทพบางคนที่ไล่ตามแข็งแกร่งอย่างยิ่งยวด,ยอมเป็นวัวเป็นควาย,ทิ้งความรู้สึก,จนสูญเสียธรรมชาติของมนุษย์ไป,ธรรมชาติของมนุษย์,ถึงจะถูกควบคุมจากเทียนชู,แต่ก็ยังมีความต้องการดั้งเดิม,การทิ้งธรรมชาติของมนุษย์ไป,ก็ไม่ต่างจากกลายเป็นหุ่นเชิด.
เคล็ดวิชาหงหลวนเทียนขั้นที่สิบ! ลิขิตใต้หล้า!
ชื่อดูร้ายกาจนัก,แต่ที่จริง,ต่างจากขั้นที่เก้า,เทียนเต๋าปรากฏไม่มากนัก,ทว่ามันมีอำนาจมากกว่าเท่านั้น.
ลิขิตใต้หล้า,ทำให้สามารถมองเห็นลิขิตที่ปรกติไม่สามารถมองเห็นได้,ลิขิตที่เป็นเหมือนพาหนะของทุกสรรพสิ่ง,มันจะคงอยู่และหายไปพร้อมกับสิ่งนั้นๆ,เรื่องนี้แม้แต่ปราชญ์เทพยังไม่สามารถมองเห็นลิขิตได้.
การสูญเสียพาหนะไป,ก็เหมือนกับสูญเสียรากฐานไป,ทุกสิ่งทุกอย่างก็จะหายไปด้วย!
จงซานในเวลานี้,สามารถมองเห็นลิขิตของหยวนซือได้.
พลังจิตมากมายที่ไหลผ่านมายังดวงตา,ทำให้ดวงตาของจงซานกลายเป็นสีชมพู,ร่างกายของหยวนซือที่ดูเลือนๆ,และภายในร่างกายของเขานั้นมีลิขิตรวมตัวกันอยู่.
จงซานที่สามารถวัดได้ด้วยสายตา,ลิขิตหยวน,หากเทียบกับหยวนทั่วไป,น่าจะมี
3000 หยวน.
3000 ลิขิตหยวน?
แม้นว่าจงซานไม่รู้ว่าคนอื่นๆมีมากเท่าใด,ทว่า 3000 ลิขิตหยวนนี้ต้องมากกว่าเซียนบรรพชนทั่วไปอย่างแน่นอน.
ทว่า,จงซานพบได้มีบางจุด,ที่ลิขิตของหยวนซือเทียนจุ้นกำลังลดลง,แม้นว่าจะเห็นเพียงเล็กน้อย,จนแม้แต่หยวนซือไม่สามารถรับรู้ได้,แต่จงซานสามารถมองเห็นได้.
ลดจำนวนลง? ลิขิตกำลังลดลง?
สำหรับคนทั่วไป,ยกเว้นคนที่ถูกเทียนชูจับตา,อนาคตย่อมไม่สามารถรับรู้ได้,มีทางเลือกมากมาย,ซึ่งมีผลทำให้ลิขิตนั้นมีเพิ่มขึ้นมากน้อยแตกต่างกัน,ดังนั้น,สำหรับคนทั่วไปลิขิตมีแต่เพิ่มขึ้นหรือลดลงตลอดเวลา,แต่มันก็เปลี่ยนไปทุกๆวินาทีทั้งเพิ่มและลด.
อย่างไรก็ตาม,ลิขิตของหยวนซือนั้นกำลังลดอย่างเดียว,ไม่มีเพิ่มขึ้นเลย,ไม่มีวี่แววว่าจะเพิ่มขึ้นแม้แต่น้อย.
มีเพียงแค่ลดอย่างเดียวรึ?
เว้นแต่จะมีการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่,ไม่เช่นนั้นแล้วอนาคตของหยวนซือดูเหมือนว่าจะมืดมนอย่างงั้นรึ?
"ชิ!"
ภายในคุกปราชญ์เทพ,หยวนซือเทียนจุ้นได้แต่แค่นเสียงฮือฮือ,ร่างกายของเขาที่พุ่งกระแทกเทียนเต่า,ปราณฮุ่นตุ้นกลายเป็นมังกรยักษ์ผุดออกมาจากธวัชหยวนซือ,พร้อมกับปล่อยลำแสงสว่างจ้าพุ่งเข้าปะทะเทียนเต๋า.
"วูซซซซ!"
รัศมีที่เจิดจ้าพร้อมกับสลายลิขิต,ทว่าหยวนซือกลับไม่คิดจะหยุดแม้แต่น้อย.
ฝ่ามือของหยวนซือที่สะบัดฟาดออกไปด้านหน้า,รอบๆฝ่ามือนั้นมีแสงสีน้ำเงินสว่างเจิดจรัส.
"ตูมมมมมม
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
พลังที่ยิ่งใหญ่น่าเกรงขาม,กำลังฉีกกระชากเทียนเต๋าเสียงดังสนั่น,ทว่าแสงสีน้ำเงินรอบๆมือของเขานั้นถูกดูดสลายหายไปอย่างรวดเร็ว.
"เปิด!"
หยวนซือที่ตะโกนออกมาเสียงดัง.
พริบตาเดียวนั้น,ทั่วร่างกายของเขาที่ระเบิดกลิ่นอายที่หนักหน่วงรุนแรงออกมา,เทียนเต๋าสีขาวที่ถูกโจมตีพุ่งตรงไปยังเทียนฟ้า,แสงสว่างเจิดจ้าที่เข้ากระแทกสายฟ้ามากมายที่ปกคลุมพื้นที่รอบๆนั่นเอง.
"ตูมมมมมม
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
คุกปราชญ์เทพที่ถูกกระแทกกำลังสั่นไหวไปมา,ทว่าหยวนซือจื่อจุ้นที่กำลังแหวกคุกปราชญ์เทพออกมาด้วยพลัง.
แน่นอน,พริบตาจงซานที่ใช้ทักษะเทวะ,กุย,พร้อมกับโจมตีไปยังมือขวาของหยวนซือที่แหวกคุกออกมา.
ในเวลานั้นหยวนซือเทียนจุ้นที่หลุดออกมา,แขนเสื้อที่มือขวาของเขาที่สลายกลายเป็นเถ้าในทันที,มือขวาเองเวลานี้ก็จางลงเป็นอย่างมากเช่นกัน.
ทักษะเทวะ,กุย,ที่ยิ่งทำให้ลิขิตของหยวนซือลดลงมากยิ่งขึ้น.
ลิขิตมากมายที่แตกสลายระเบิดออกไปในทันทีด้วยทักษะกุย,น่าจะเป็นจำนวนราวๆ
100 หยวน(元 Yuán แหล่งกำเนิด รากฐาน ที่มา)
หยวนซือเทียนจุ้นที่หลุดออกมาจากคุกปราชญ์เทพจ้องมองจงซานเขม็ง,ก่อนที่จะกวาดตามองไปยังรอบๆ,ใบหน้าเปลี่ยนเป็นซับซ้อน.
"ชิ!
วันนี้ถือว่าเจ้ายังมีโชค!"
หยวนซือที่แค่นเสียง,ก่อนที่จะสะบัดธวัชหยวนซือ,ก่อนที่จะทะลวงค่ายกลกระบี่สังหารเซียน,พร้อมกับหนีออกไป.
จงซานยังไม่คิดที่จะไล่ตามแม้แต่น้อย,ขณะที่เก็บคุกปราชญ์เทพกลับมาช้าๆ,ดวงตาของเขาที่ฟื้นคืนกลับสภาพเดิม.
ค่ายกลกระบี่สังหารเซียนที่ระเบิดดังก้อง! เป็นจงซานที่เก็บกลับคืนแล้วนั่นเอง.
ท้องฟ้าเปิดไร้ซึ่งสิ่งกีดขวาง,เซียนเซิงซือที่บินเข้าไปหา.
"ปราชญ์เทพ!
ไม่หยุดหยวนซือไว้อย่างงั้นรึ?"เซียนเซิงซือสอบถามด้วยความสงสัย.
จงซานที่จ้องมองหยวนซือจื่อจุ้นที่หนีไป,พร้อมกับกล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม,"ไม่สามารถขวางไว้ได้,หยวนซือจื่อจุ้นยังนับว่าเป็นสุดยอดเซียนบรรพชน,ด้วยทักษะของข้าในเวลานี้ยังไม่เพียงพอ,นอกจากนี้คุกปราชญ์เทพนั้นเพิ่งอยู่ในระยะตัวอ่อน,วันนี้,ข้าเพียงแค่ต้องการทดสอบ,ต้องการยืนยันอะไรบางอย่าง,ดูเหมือนว่าคุกปราชญ์เทพจะสามารถทำให้เขาได้รับบาดเจ็บ! แต่กระนั้น,ข้าก็ไม่ต้องการทำให้ธวัชหยวนซือได้รับความเสียหายด้วย!"
"เรื่องนี้? การที่ปล่อยให้หยวนซือจากไป,ต้องการ......!"เซียนเซิงซือที่เผยท่าทางสงสัย.
"ไม่จำเป็นต้องกังวล,หยวนซือไม่จากไปไกล!"จงซานเอ่ยออกมาเล็กนอ้ย.
"ไม่จากไปไกล?"เซียนเซิงซือที่เผยท่าทางประหลาดไป,เป็นไปได้ว่าเซิ่งหวังมีแผนการอะไรอย่างงั้นรึ?
แผนการ? จงซานในเวลานี้ไม่คิดที่จะใช้แผนการใด,ทว่าจงซานสามารถมองเห็นลิขิตของหยวนซือได้,ลิขิตของหยวนซือที่ลดลงเรื่อยๆ,เป็นไปได้ว่าเขามีวิธีการที่จะหยุดมันอย่างแน่นอน,บางอย่างที่เกี่ยวข้องกับการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่,แน่นอนหยวนซือจึงปฏิเสธที่จะจากไปไกล.
"ก่อนหน้านี้การที่เขาเร่งรีบทะลวงคุกปราชญ์เทพออกไป?
บางทีอาจจะมีบางอยู่อยู่ใกล้ๆนี้!"จงซานเอ่ยออกมาเบาๆ.
"พื้นที่รอบๆมีปราชญ์เทพอยู่อย่างงั้นรึ?"เซียนเซิงซือที่ดวงตาหรี่เล็กลง.
"ใช่!หยวนซือนั้นเป็นอดีตปราชญ์เทพ,แน่นอนเป็นไปไม่ได้ว่าเขาจะญาติดีกับปราชญ์เทพเวลานี้,อย่างไรก็ตาม,จำนวนปราชญ์เทพก็มีจำนวนจำกัด,ที่นี่อาจจะมีใครสักคนที่สามารถคุกครามเขาได้,มีปราชย์เทพสักคนที่ซ่อนตัวอยู่,ทำให้หยวนซือไม่สามารถที่จะประมาทได้,ตำราปฐพีก็ถูกข้าชิงไปแล้ว,ไม่มีประโยชน์อันใดที่เขาจะฝืนต่อสู้!"จงซานเอ่ยออกมาอย่างนุ่มนวล.
"ดูเหมือนว่าจะเป็นดังเช่นเซิ่งหวังกล่าว!"เซียนเซิงซือพยักหน้ารับ.
"นั่นคือเจียงซือเฉิน?"จงซานที่สอบถามออกมาด้วยความสงสัย.
"เฉิน!"เซียนเซิงซือพยักหน้า.
"เหมือนกับหยิง?"
"ไม่,เฉินนี้คือศพวิวัฒนาการ,ส่วนหยิงนั้น,เป็นร่างมีชีวิตที่หลอมขึ้น,ด้วยการใช้วิชาบางอย่างจนกลายเป็นร่างเฉิน!
เขาต้องการที่จะทำให้ร่างกายสถิต,เป็นร่างเฉิน."เซียนเซิงซือที่เอ่ยปาก.
"ร่างสถิต?"
"ร่างเฉิน,เมื่อครั้งโบราณกาล,ถือว่าเป็นร่างกายที่แข็งแกร่งที่สุดและทรงเกียรติที่สุดในโลก,แม้แต่เผ่ามังกรยังด้อยกว่า,เรื่องนี้,เซิ่งหวังน่าจะรู้."เซียนเซิงซือเอ่ย.
"อืม!"จงซานพยักหน้ารับ,คำพูดของเซียนเซิงซือนั้น,เขาเข้าใจดีไม่จำเป็นต้องอธิบาย,จงซานจึงไม่ได้ถามต่อ.
จงซานและเซียนเซิงซือที่บินตรงไปยังทิศทางของเจี้ยนอ้าว.
ทั้งคู่หาได้สนใจคนที่อยู่รอบๆ,เหล่าผู้ฝึกตนมากมายที่มาสังเกตการณ์,ในเวลานี้รู้สึกหวาดกลัวขึ้นมา,ไม่ต้องเอ่ยว่าหยวนซือจื่อจุ้นแข็งแกร่งขนาดใหน?
พวกเขาต่างก็รู้กันดี.
ไม่ใช่แค่เพียงค่ายกลกระบี่สังหารเซียน,แม้แต่เซียนเซิงซือที่บินไปนั่น,ก็ทำให้พวกเขาไม่อยากเชื่อแม้แต่น้อยว่าจะแข็งแกร่งขนาดนี้.
หยวนซือจื่อจุ้นที่ทรงผมกระเซอะกระเซิง,แขนเสื้อด้านข้างขาดกระจุย,ท้ายที่สุดก็หนีไปอย่างงั้นรึ?
แม้นว่าจะไม่สามารถบอกกล่าวเรื่องราวทั้งหมดที่เกิดขึ้นได้,ทว่ารูปร่างท่าทางของจงซานที่ดูปรกติไร้ซึ่งรอยขีดข่วน,และยังมีค่ายกลสังหารเซียนอีก,เป็นไปได้ว่าจงซานเหนือกว่าอย่างงั้นรึ?
จงซานแข็งแกร่งขนาดนั้นเลยรึ?
หยวนซือจือจุ้นจากไปแล้ว,เหล่าผู้สังเกตการไม่มีใครกล้าแม้แต่หายใจแรง,จงซานเวลานี้เป็นดังขุนเขาที่สูงใหญ่กดทับมายังหัวใจของพวกเขา.
จงซานและเซียนเซิงซือกลับมาแล้ว.
เซียนโบราณทั้งสามรอยคนเวลานี้เต็มไปด้วยความตื่นเต้น.
สามร้อยเซียนโบราณที่เห็นผลการต่อสู้ทั้งหมดได้,ทำให้ทุกคนจดจ้องมองจงซานด้วยความเคารพ.
เทียนจุ้นหยวนซือที่น่าเกรงขาม! บาดเจ็บจนต้องหนีไปอย่างงั้นรึ?
"ยินดีกับเซิ่งหวัง!"เซิ่งกงเป้าที่เอ่ยออกมาในทันที.
"ยินดีกับเซิ่งหวัง!"เหล่าเซียนโบราณที่กล่าวออกมาพร้อมๆกัน.
"อืม!"จงซานพยักหน้ารับ.
จื่อหยางจิงหงที่จ้องมองจงซานด้วยความประหลาดใจ,คาดไม่ถึงเลยว่าผลจะเป็นเช่นนี้,ภายในใจของจิงหงนั้น,คิดว่าจงซานและหยวนซือจื่อจุ้นนั้น,คงจะได้รับบาดแผลทั้งสองฝ่าย,และจงซานคงจะได้รับบาดเจ็บมากกว่า.
ทว่า,สิ่งที่เห็น,ปราชญ์เทพหยวนซือที่อยู่ในสภาพอนาถกว่าจงซาน?
เป็นเช่นนี้ได้อย่างไร?
จงซานกลับมาแล้ว,ขณะที่จ้องมองไปยังจื่อหยางจิงหงทันที.
จื่อหยางจิงหงที่เหมือนจะเข้าใจความหมายได้ในทันที,ขณะที่นับนิ้วพยากรอย่างรวดเร็ว.
นับนิ้วพยากร?
แน่นอนว่าพื้นที่รอบๆนั้นมีปราชญ์เทพอยู่.
ที่ไกลออกไป,ภายในยอดเขาแห่งหนึ่ง.
ปราชญ์เทพหมี่เทียนในชุดสีขาว,กำหมัดแน่นจ้องมองไปยังทิศทางของจงซาน.
ทรงพลังน่าเกรงขามมาก,จงซานที่แข็งแกร่งขึ้นเรื่อยๆ,แม้นว่าจะไม่สามารถมองเห็นด้านในค่ายกลกระบี่สังหารเซียนได้,ทว่าก็รับรู้ว่าจงซานและหยวนซือต้องต่อสู้กันอย่างแน่นอน.
และที่ออกมาหมี่เทียนสามารถมองเห็นได้,หยวนซือที่ได้รับบาดเจ็บเล็กน้อย,ทว่าอีกฝ่ายไม่มีแม้แต่ร้อยขีดข่วน.
ไม่ได้รับบาดเจ็บเลยรึ?
หยวนซือที่เสื้อผ้าขาด,ทรงผมกระเซอะกระเซิง,แม้แต่ที่ฝ่ามือยังมีร่องรอยบาดแผลอีกด้วย.
ส่วนจงซานที่ไม่มีรอยขีดข่วน,เผ้าผมเองก็ยังปรกติเช่นเดิม.
เป็นเช่นนี้ได้อย่างไร?
จงซานที่แข็งแกร่งขึ้นเรื่อยๆ.
หมี่เทียนที่รู้สึกหวั่นเกรงขึ้นเรื่อยๆ,เติบโตขึ้นเร็วขนาดนี้เลยรึ?
ทันใดนั้น,หมี่เทียนที่สัมผัสได้ถึงวิถีลี้ลับปกคลุม,ชัดเจนว่ามีใครกำลังพยากรเขาอยู่,หมี่เทียนที่ก้าวออกไปหายไปในทันทีเช่นกัน.
"ฮ่าฮ่าฮ่า,เซิ่งหวังจง,ดูเหมือนไม่ได้พบกันนานเลย!"ที่ไกลออกไปได้ยินเสียงหัวเราะดังขึ้น.
จงซานที่จ้องมองออกไป,ทุกๆคนสามารถมองเห็นได้,มีร่างสองร่างที่บินเข้ามาอย่างรวดเร็ว.
ที่ด้านหน้านั้น,เป็นชายในชุดสีเหลืองที่ดูโอ่อ่าหรูหรา,ส่วนอีกคน,สวมชุดสีดำ,ใบหน้าที่ถูกปกปิด,ชัดเจนว่าคือปราชญ์เทพกุยกูซือของต้าฉิน.
คนทั้งสองที่ปรากฏตัวขึ้นอย่างรวดเร็ว,สร้างความประหลาดใจให้กับเหล่าผู้สังเกตการณ์ที่อยู่รอบๆเป็นอย่างมาก,พวกเขามาอะไร?
ปราชญ์เทพอีกคนอย่างงั้นรึ?
กุยกูซือนั้นปกปิดกลิ่นอายของตัวเองเอาไว้,ทำให้ไม่มีใครสามารถสัมผัสได้.
"เป็นเสนาบดีลู่,เซียนเซิงกุยกู่ซือนี่เอง!"จงซานที่กล่าวออกมาตอนรับ.
คนทั้งสองที่มาปรากฏขึ้นที่แท่นบนยอดเขาของจงซาน,คนของต้าเจิ้งที่กลายเป็นเฝ้าระวังขึ้นมาในทันที.
"เซิ่งหวังจง,ทำให้ผู้น้อยได้เปิดหูเปิดตานัก! จับตัวเจิ้นหยวนจื่อ,ต่อสู้กับหยวนซือจื่อจุ้น,ทั่วทั้งทวีปตะวันออก,มีไม่กี่คนนักที่จะทำได้!"ลู่ปู้เหว่ยเอ่ยออกมาด้วยรอยยิ้ม.
ลู่ปู่เหว่ยที่มาเพื่อตำราปฐพีหรือไม่,เรื่องนี้ไม่มีใครรู้,อย่างไรก็ตาม,จงซานก็ต้องระมัดระวังตัวเช่นกัน,ชัดเจนว่าด้วยความแข็งแกร่งของเขาเวลานี้ทำให้อีกฝั่งก็เผยท่าทางระมัดระวังเช่นเดียวกัน.
"เสนาบพีลู่ชื่นชมเกินไปแล้ว,ไม่รู้ว่าเสนาบดีลู่มาที่นี่มีเรื่องอันใดรึ?"จงซานสอบถามออกไป.
"เซียนเซิงกุยกู่ซือเอ่ยว่าท่านอยู่ที่นี่,เทียนตี้นั้นได้สั่งให้ข้ามาเชิญเซิ่งหวังจงในทันที!"ลู่ปู้เหว่ยที่กล่าวด้วยรอยยิ้ม.
"หืม?"จงซานที่จ้องมองไปยังกุยกู่ซือ,ด้วยใบหน้าคงที่,แต่แสดงความหมายชัดเจน.
"เซิ่งหวังจงไม่เข้าใจ,เซียนเซิงกุยกู่ซือมาที่นี่ไม่ได้เพื่อข่มขู่เซิ่งหวังจง,ทว่าผู้น้อยนั้นต้องการความเร็ว,จึงให้เซียนเซิงกุยกู่ซือมาคุ้มกัน,เทียนตี้ได้ให้มาเชิญด้วยความจริงใจ!นอกจากนี้เทียนตี้ยังเชื่อว่าเซิงหวังจงจะต้องไปอย่างแน่นอน!"ลู่ปู้เหว่ยที่เอ่ยออกมาตรงๆ.
"ทำไม?"จงซานที่สอบถามออกไป.
"เทียนตี้ต้องการร่วมมือกับเซิ่งหวังจง,เพื่อบางสิ่งในเขตแดนทวีปตงเซิงเฉิน!"ลู่ปู้เหว่ยเอ่ย.
"มีสิ่งใดในทวีปตงเซิ่งเฉิน?"จงซานที่จ้องมองไปยังลู่ปู้เหว่ย.
"เทียนตี้เองไม่จำเป็นต้องปิดบังเซิ่งหวังจง,เกี่ยวกับบางสิ่งในทวีปตงเซิ่งเฉินนั้น,เซิ่งหวังจงเองก็คงรู้!"ลู่ปู้เหว่ยเอ่ยออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"ข้าเองก็รู้อย่างงั้นรึ?"
"ในโลกใบเล็ก,ทะเลตะวันออก,ซึ่งตราประทับของเผ่ามังกร!"ลู่ปู้เหว่ยที่เอ่ยและหยุด.
ตราประทับสืบทอดเผ่ามังกร? ทันใดนั้น,จงซานก็เข้าใจได้ในทันที.
เขตแดนลับเผ่ามังกร?
ซึ่งแปดหางสวรรค์แห่งจุดจบได้กลืนกินตราประทับเผ่ามังกรไปแล้ว,มีข่าวลือว่าตราประทับนั่นเป็นกุญแจ! เป็นไปได้ว่าอยู่ในเขตแดนทวีปตงเซิ่งเฉินอย่างงั้นรึ?
"อาณาจักรลับมังกรบรรพชน?"ลู่ปู้เหว่ยที่เอ่ยออกมาเบาๆ.
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
ปัจจุบันแปลจบแล้ว 1672 ตอน สนใจติดต่อเข้ากลุ่มลับได้ครับ
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ แปลจบแล้ว.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น