Immortality Chapter 1207 My Jian Ao most bears a grudge
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 1207 ข้าเจี้ยนอ้าวยึดมั่นในบุญคุณความแค้น
Chapter 1207 My Jian Ao most bears a grudge
我剑傲最记仇
ข้าเจี้ยนอ้าวยึดมั่นในบุญคุณความแค้น,
วันนี้ที่ป้อมปราการอู๋จวง,เหล่าศิษย์ของป้อมปราการอู๋จวงแน่นอนว่าย่อมตระหนักได้,นอกจากนี้ยังได้ยินมาว่าอาจารย์ของตัวเองจะได้กลายเป็นเมิ่งจู่(หัวหน้าพันธมิตร).ทำให้ป้อมปราการอู๋จวงเต็มไปด้วยความกล้า.
ศิษย์ของป้อมปราการอู๋จวงที่ได้แต่สาปแบ่งเจี้ยนอ้าวอย่างต่อเนื่อง,ตะโกนลั่นว่าต้องการให้เจี้ยวโม่หวังล้างแค้นให้กับพวกเขา.
เจียวโม่หวังนั้นเป็นคนที่มีชื่อเสียงเป็นอย่างมากในทวีปซือต้าปู่,เจียวโม่หวังที่ร่วมทุกข์ร่วมสุขกับเจิ้นหยวนจื่อและได้ยินมาว่าเจิ้นหยวนจื่อนั้นเพิ่งยกระดับเป็นเซียนโบราณเมื่อเร็วๆนี้.
เจียวโม่หวังที่ลงมือ,ใครจะสามารถขวางได้?
ชายในชุดขาวนี้เป็นใครกัน?
ทว่าเสียงสาปแช่งด่าว่าของศิษย์ป้อมปราการอู๋จวงที่ดังกึกก้องส่งเสียงเชียร์สนั่นนั้น,ทันทีที่เจียวโม่หวังออกมา,กับหยุดนิ่งไม่เคลื่อนไหว,ไม่รู้ว่าเกิดบ้าอะไรขึ้นมา.
เหล่าศิษย์ป้อมปราการอู๋จวงที่เผยท่าทางรุ่มร้อนใจขึ้นมาทันที.
เจียวโม่หวังที่ไม่คิดจะลงมือซะที,ทั้งที่ชายในชุดสีขาวที่บินมานั้นเตรียมปล่อยปราณกระบี่ออกมาแล้ว.
ใช้กระบี่?
เห็นเจี้ยนอ้าวกำลังโจมตีออกมา,เหล่าศิษย์ป้อมปราการอู๋จวงที่ดวงตาเป็นประกาย,ดูเหมือนว่าเจียวโม่หวังคงไม่มีทางเลือกต้องตอบโต้ออกไปแล้ว.
ทว่า,หลังจากนั้น,เหล่าศิษย์ป้อมปราการอู๋จวงที่เผยสีหนาหวาดผวาออกมา.
ริ้วแสงกระบี่ของเจี้ยนอ้าว,ที่พุ่งออกมานั้น,กลับกลายเป็นปราณกระบี่ที่ทรงพลังร้ายกาจ,แสงสว่างที่เจิดจรัสแผ่จิตสังหารโถมทับปกคลุมพื้นที่รอบๆในทันที,เพียงแค่กลิ่นอายที่แผ่ออกมานั้นยังทำให้ร่างกายของพวกเขาสั่นสะท้าน.
"ตูมมมมมม!"
ผืนปฐพีที่สั่นไหวอย่างรุนแรง,เหล่าศิษย์ของป้อมปราการอู๋จวงที่ล้มระเนระนาด,ร่างกายได้รับบาดเจ็บ,อวัยวะภายในเสียหาย,พ่นโลหิตออกมาอย่างบ้าคลั่ง.
แสงปราณกระบี่ที่สว่างจ้าในพริบตาเดียว,ก่อนที่จะค่อยๆฟื้นคืนสายตา,เหล่าศิษย์ป้อมปราการอู๋จวงค่อยๆมองเห็นภาพได้ในที่สุด,ทว่าเวลานี้พวกเขาที่สั่นสะท้านด้วยความหวาดกลัวขึ้นมาในทันที.
เจียวโม่หวังพร้อมกับค้อนยักษ์สองซีก,ถูกตัด,ขาดเป็นสองซี่,และป้อมปราการของเทือกเขา,ก็ถูกตัดแยกไปด้วยอย่างงั้นรึ?
เสียงสาปแช่งกึกก้องก่อนหน้านี้ได้ถูกเจี้ยนอ้าวบดขยี้หายไปทั้งหมด,ในเวลานี้เหล่าศิษย์ป้อมปราการอู๋จวงที่รับรู้สถานการณ์ได้,ร่างกายที่เย็นยะเยือบไปทั่วร่างแล้ว.
ป้อมปราการพังทลาย?
แม้แต่อาจารย์ของพวกเขายังเป็นไปไม่ได้ที่จะทำเช่นนี้,และกำแพงป้อมปราการที่พังทลายลงแล้ว,อธิบายได้ว่าแม้แต่อาจารย์ของเขาก็ไม่สามารถออกมาได้ทันเวลา,ชายในชุดสีขาวที่ไม่ได้มีพลังด้อยกว่าอาจารย์,เวลานี้ได้บุกทะลวงเข้ามาแล้ว.
แม้แต่ศิษย์ที่โง่เง่าที่ด่าว่าเจี้ยนอ้าวก่อนหน้านี้,ยังเข้าใจได้,ทันทีที่ตั้งสติได้เขาที่เร่งรีบหนีกลับเข้าไปในป้อมปราการอู๋จวงทันที.
หนึ่งกระบี่,ทำลายกำแพงป้อม!
เจี้ยนอ้าวเชื่อว่าเจิ้นหยวนจื่อคงจะรับรู้แล้วว่าตัวเขาได้เดินทางมา.
"อาจารย์!"เหล่าศิษย์ที่หนีตายกลับเข้ามาต่างร้องตะโกนเสียงดังในทันที.
เสียงตะโกนสั่นเครือที่ดังก้อง,ทำให้เหล่ายอดฝีมือในงานเลี้ยงหยุดลงอีกครั้ง.
เจิ้นหยวนจื่อที่นำคนกลุ่มหนึ่งออกมาด้านนอกทันที,ขณะที่เขาออกมาด้านนอก.
เจิ้นหยวนจื่อที่นำเหล่ายอดฝีมือที่ไม่ได้ด้อยกว่าเจียวโม่หวัง
40-50 คนออกมา,คนเหล่านี้เป็นคนที่เจิ้นหยวนจื่อเชิญมา,แน่นอนว่าไม่มีคนอ่อนแอ.
ปราณกระบี่ของเจี้ยนอ้าว,ก่อนหน้านี้ทุกคนรู้สึก,ว่าเร็วมากและทรงพลังเหนือล้ำ,ไม่มีทางจะขวางมันเอาไว้ได้,แม้แต่เจิ้นหยวนจื่อก็ไม่,ขณะที่ที่ทุกคนออกมา,สถานะการณ์รอบๆที่กลายเป็นอึมคลึมขึ้นมาในทันที.
เจิ้นหยวนจื่อที่เป็นผู้นำ,พร้อมกับนำคน 40-50
คนตามออกมาด้วย,และยังมีผู้ใต้บังคับบัญชาของเขาอีกไม่น้อย.
คนกลุ่มใหญ่ที่ออกมา,ทุกคนที่จดจ้องมองรอยกระบี่ที่ถูกทิ้งเอาไว้,สายตาของทุกคนที่จ้องมองกันและกัน,พร้อมกับสูดหายใจลึก,รับรู้ว่าต่อไปสถานการณ์ไม่ค่อยดีนัก.
ทุกคนที่จ้องมองไปพร้อมๆกัน,ไม่ไกลออกไปนั้นมีชายในชุดสีขาวยืนอยู่.
ชายในชุดสีขาวที่ถือกระบี่,ดวงตาที่เต็มไปด้วยความเย็นชา,จดจ้องมองไปยังเจิ้นหยวนจื่อ,เห็นชัดเจนว่าเขามาที่นี่รอคอยเจิ้นหยวนจื่อออกมา.
ห่างออกไปอีก,สามร้อยเซียนโบราณ,ซึ่งมีเซิ่งกงเป้าในการควบคุม,ขณะนี้พวกเขาที่บินออกมากระจายไปรอบๆ,มีเพียงแค่จงซานและกลุ่มเซียนบรรพชนที่ยังคงยืนอยู่บนยอดเขาจ้องมองสถานการณ์ที่กำลังเกิดขึ้น.
จงซานที่เหมือนกับผู้ชมมากกว่า,ดังนั้นเหล่าคนของป้อมปราการอู๋จวงจึงได้จ้องมองไปยังเจี้ยนอ้าวแทน.
"เจี้ยนอ้าว,ช่างหาญกล้านัก!"เจิ้นหยวนจื่อที่แค่นเสียงคำรามออกมาด้วยความโกรธ.
กำแพงป้อมปราณขนาดใหญ่,เป็นฐานป้องกันวิหารของเจิ้นหยวนจื่อ,เวลานี้ถูกกระบี่ตัดขาดแยกออกเป็นสองท่อน,เห็นชัดเจนว่าเจี้ยนอ้าวนั้นมีความเป็นปฏิปักษ์อย่างชัดเจน.
"ข้าเจื้ยนอ้าวไม่เคยปล่อยวางความแค้น,เจิ้นหยวนจื่อ,เมื่อครั้งที่ข้ากำลังอยู่ในอันตราย,เจ้ากับต้องการซ้ำเติมช่วงชิงหลิงซานของข้า,วันนี้ข้าจะให้เจ้าได้ชดใช้ด้วยราคาที่เหมาะสม!"เจี้ยนอ้าวที่แค่นเสียงเย็นชาออกมา.
ข้าเจี้ยนอ้าวไม่เคยปล่อยวางความแค้น,อธิบายได้อย่างแจ่มแจ้ง,คำพูดของเจี้ยนอ้าวนั้น,ที่เอ่ยปากออกมานั้นเต็มไปด้วยความอหังการและก้าวร้าว.
ข้าเจี้ยนอ้าวไม่ปล่อยวางความแค้น,และจะให้เจ้าต้องชดใช้!
ทันใดนั้น,ใบหน้าของเจิ้นหยวนจื่อที่เปลี่ยนเป็นอัปลักษณ์,ไม่ใช่แค่การมาถึงของเจี้ยนอ้าวเท่านั้น,ทว่ายังมีคนในชุดสีดำกลุ่มหนึ่งที่ปรากฏขึ้นด้วย,หนึ่งปีที่แล้ว,พวกเขาที่ขับไล่ม่อจื่อไปได้,และยังไล่ตัวเอง,แม้แต่เซียนบรรพชนอีกหลายคน,พวกเขามายังที่นี่ด้วยอย่างงั้นรึ?
"เจี้ยนอ้าวอย่างงั้นรึ?
เมิ่งจู่,หนึ่งปีที่แล้วที่หลิงเซียวเจี้ยนอ้าวที่มีระดับเซียนโบราณกลับสามารถขัดขวางเหล่าเซียนบรรพชนได้อย่างงั้นรึ?"ชายในชุดสีแดงที่อยู่ข้างเจิ้นหยวนจื่อกล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"!"เจิ้นหยวนจื่อพยักหน้ารับ,ใบหน้าที่ยังไม่ดีขึ้นนัก.
"ในเมื่อเป็นเช่นนี้,ปล่อยให้ข้าเป็นคนจัดการเขาเอง,ข้าเองก็ต้องการเห็นจริงๆ,เซียนโบราณจะสามารถขวางเซียนบรรพชนได้อย่างไร!"ชายในชุดสีแดงที่กล่าวออกมาด้วยความมั่นใจ.
เห็นได้อย่างชัดเจน,ชายในชุดสีแดงคือยอดฝีมือเซียนบรรพชน,เขาไม่เชื่อตามข่าวลือ,นอกจากนี้ในสายตาของชายในชุดสีแดง,ตัวเขาเอง,ที่มีความผยองในฐานเซียนบรรพชน,ไม่มีทางยอมรับได้,เขาไม่ยอมรับว่าด้อยกว่าอย่างแน่นอน.
เจิ้นหยวนจื่อที่จ้องมองเซียนบรรรพชนในชุดสีแดงด้วยความประหลาดใจ,ท้ายที่สุดเขาก็พยักหน้ารับไม่ได้คิดจะขวาง.
เซียนบรรพชนในชุดสีแดงที่ได้รับสัญญาณจากเจิ้นหยวนจื่อจากนั้นก็เผยยิ้มออกมาด้วยความมั่นใจ,ก่อนที่จะก้าวออกมาด้านหน้า.
ขณะที่ลอยออกไปบนอากาศ,พร้อมกับจ้องมองไปยังทิศทางของเจี้ยนอ้าว.
"วูซซซซ!"
เทียนเต๋าสีแดงที่ปรากฏขึ้นทันที,เทียนเต๋าที่ตั้งตระหง่านค้ำยันท้องฟ้าและผืนปฐพี,เทียนเต๋าที่ปกคลุมร่าง,เซียนบรรพชนในชุดสีแดงที่เผยท่าทางเหยียดหยันเจี้ยนอ้าว,ก่อนที่จะยื่นมือออกไป,นำกระบี่สีแดงยาวออกมา.
"มือกระบี่อันดับหนึ่งแห่งโลกหล้าอย่างงั้นรึ?
กระบี่ของข้าคือยอดของวิเศษ,ให้ข้าได้เห็นว่าเพลงกระบี่อันดับหนึ่งนั้นเป็นเช่นไร!"เซียนบรรพชนในชุดสีแดงที่เผยยิ้มบางๆออกมา.
เจี้ยนอ้าวที่ไม่รู้สึกหวาดกลัวเทียนเต๋าของเจี้ยนอ้าวแม้แต่น้อย,และยังกล่าวออกมาว่า,"ไสหัวไปให้พ้น!"
ไสหัวไปให้พ้น? เสียงไม่ดังนัก,ทว่าก็ทุกคนบนเทือกเขาก็ได้ยินทั้งหมด,ใบหน้าของทุกคนที่กลายเป็นจริงจัง,เจี้ยนอ้าวผู้นี้ช่างโอหังยิ่งนัก.
บนยอดเขาที่อยู่ไกลออกมา.
"คนผู้นี้เหมือนกับข้า,มีกลิ่นคาวโลหิตที่รุนแรง,มีเทียนเต๋าโลหิตสังหาร,ทว่า,ก็ยังด้อยกว่าข้า,เหมือนว่าเพิ่งจะเคลื่อนย้ายอำนาจเทียนเต๋าได้,แต่ว่ากลับต้องการขวางเจี้ยนอ้าวอย่างงั้นรึ?"เต้าเหรินถูกที่เผยท่าทางประหลาดใจ.
"กล่าวอีกอย่างหนึ่งเป็นพวกไม่รู้จักประมาณตนสินะ!"จินเผิงที่อยู่ข้างๆเผยยิ้มบางๆ.
"เต้าเหรินถู,จินเผิง,หวังคู,โหยวซาน,โหยวสุ่ย,โหยวฉวน!"จงซานที่เอ่ยออกมาเบาๆ.
"เฉินอยู่นี้แล้ว!"หกเซียนบรรพชนที่รับคำพร้อมๆกัน.
จื่อหยางจิงหงที่จ้องมองจงซานด้วยความสงสัย,ครั้งนี้สั่งการหกเซียนบรรพชน,จงซานต้องการจะ...?
"หลังจากนี้สนับสนุนเจี้ยนอ้าว,จับเป็นเจิ้นหยวนจื่อ!"จงซานที่สั่งการ.
"รับทราบ!"หกเซียนบรรพชนที่รับคำในทันที.
ในเวลาเดียวกันนี้,คนหกคนที่เผยท่าทางประหลาดใจ,ความแข็งแกร่งของเจิ้นหยวนจื่อในความคิดของเซิ่งหวังแข็งแกร่งขนาดนี้เลยรึ?
ถึงกับใช้เซียนบรรพชนหกคนลงมือพร้อมๆกัน?
"จริงๆรึ?"ภายในใจของจื่อหยางจิงหงที่เผยท่าทางประหลาดใจเช่นกัน.
เกินกว่าที่เขาจะคาดคิด,จื่อหยางจิงหงที่ตื่นตะลึงเล็กน้อย,คาดไม่ถึงว่าจงซานจะให้คุณค่าเจิ้นหยวนจื่อสูงถึงเพียงนี้.
หกเซียนบรรพชนรวมเจี้ยนอ้าว,เจ็ดเซียนบรรพชน,เพื่อรับมือกับเจิ้นหยวนจื่อ?
เจิ้นหยวนจื่อผู้นี้แข็งแกร่งขนาดนั้นเลยรึ?
ที่ไกลออกไป.
เจี้ยนอ้าวที่เอ่ยออกมาด้วยความโอหัง,ทำให้เซียนบรรพชนในชุดสีแดงเต็มไปด้วยความโกรธเกรี้ยว,เขาคือเซียนบรรพชนที่น่าเกรงขาม,คาดไม่ถึงเลยว่าจะไม่อยู่ในสายตาของเจี้ยนอ้าวเลยรึ?
"เจิ้นอ้าวเจ้าต้องการจัดการเมิ่งจู่,อันดับแรกต้องล้มข้าให้ได้ก่อน! หากไม่มีแม้แต่ความสามารถชนะข้าได้,คิดว่าคู่ควรจะต่อสู้กับเมิ่งจื่ออย่างงั้นรึ?
มือกระบี่อันดับหนึ่งรึ?
ข้าคิดว่าก็แค่พวกฝีมือระดับต่ำเท่านั้น."เซียนบรรพชนชนในชุดสีแดงกล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงเหยียดหยัน.
ดวงตาของเจี้ยนอ้าวเผยความเย็นชาจดจ้องมองไปยังเซียนบรรพชนชุดแดง,กล่าวออกมาเบาๆ,"กระบี่ของข้า,ไม่อนุญาตให้เจ้าดูถูก!"
ระหว่างที่กล่าวนั้น,เจตจำนงกระบี่ของเจี้ยนอ้าวที่พวยพุ่งโถมกระหน่ำซัดกวาดออกไป.
"เปรี้ยง!”
ที่ด้านหน้าของเจี้ยนอ้าว,จากบนผืนปฐพี,ปรากฏเทือกเขาสูงที่มีรูปร่างเหมือนกับกระบี่,กระบี่ขุนเขาที่พุ่งขึ้นมาจากบนพื้นในทันที.
"ครืนนน,ตูมมม,ตูมม
....................................!”
เจตจำนงกระบี่ของเจี้ยนอ้าว,ที่ปรากฏเป็นภูเขากระบี่ขนาดใหญ่โตมโหฬารขึ้นรอบๆป้อมปราการ,จากบนพื้นปรากฏเป็นกระบี่ภูเขาขนาดหมื่นจั้งมากมายปรากฏขึ้น,มันผุดออกมาแทบจะพร้อมๆกันปกคลุมพื้นที่ในรัศมีหนึ่งแสนลี้,พลังของภูเขากระบี่ที่ทรงพลังนั้นตั้งตระหง่านปกคลุมทั่วป้อมปราการ,เทือกเขากระบี่มากมายที่ล้อมหน้าล้อมหลัง,ไม่ว่าจะเป็นที่ไหนบนเทือกเขาป้อมปรากฏ,ก็มีภูเขากระบี่เต็มไปหมด.
บนท้องฟ้า,ปราณกระบี่มากมายนับไม่ถ้วนปรากฏขึ้น,ปกคลุมแทนเหล่าหมู่มวลเมฆา,ฟ้องกระจายปกปิดสวรรค์และปฐพี.
พริบตาเดียวทั่วทั้งโลกหล้าราวกับว่าถูกเปลี่ยนให้กลายเป็นโลกแห่งกระบี่,โดยมีเจี้ยนอ้าวเป็นผู้ควบคุม,เหมือนว่าจะสามารถควบคุมกระบี่ที่ใหญ่โตมโหฬารบนสวรรค์และปฐพีได้ทั้งหมด.
ห่วงอากาศที่บิดเบี้ยวปรากฏหมอกเมฆที่ปกคลุมไปทั่ว,กลมกลืนกับภูเขากระบี่ที่ผุดขึ้นมาเต็มไปหมด,ป้อมปราการอุ่จวงเวลานี้ราวกับเรือเล็กในทะเลกระบี่,ปราณกระบี่ที่มากมายไร้ที่สิ้นสุดสั่นไหวห้วงมิติกำลังสั่นคลอนทำให้เรือโครงเครง,พลังอำนาจบดขยี้ราวกับจะกวาดทำลายล้างเรือลำเล็กให้ล่มสลายหายไป.
เขตแดนกระบี่ที่ทรงพลังน่าสะพรึงกลัวเป็นอย่างมาก,ชายในชุดสีแดงที่ใบหน้าเปลี่ยนเป็นขาวซีด.
เพราะว่ากระบี่ของเซียนบรรพชนชุดแดงเวลานี้,ถึงกับแสดงอารมณ์ออกมา,ร้องครวญคราญออกมาสั่นสะท้านไม่หยุด,ราวกับหวาดกลัวต่ออำนาจของเจี้ยนอ้าว.
"เป็นไปไม่ได้,เซียนโบราณ,ทำไมถึงได้มีเจตจำนงกระบี่แข็งแกร่งขนาดนี้กัน?"เซียนบรรพชนในชุดสีแดงที่ไม่อยากเชื่อเลยแม้แต่น้อย.
"วูซซซซ!"
ที่ด้านหลังของเจี้ยนอ้าว,เทียนเต๋าที่ปรากฏออกมาตั้งตระหง่านคำยันท้องฟ้า,เจี้ยนอ้าวที่มีเทียนเต๋าของตัวเอง.
ทว่า,ในเวลาเดียวกันเทียนเต๋าของเจี้ยนอ้าวที่แบนเรียบเข้าหากัน,เทียนเต๋าเปลี่ยนรูป?
คิ้วของเจิ้นหยวนจื่อที่ขมวดคิ้วไปมา,เทียนเต๋าที่บางลีบนั่น?เป็นไปไม่ได้,สามถันเทียนเต๋าล้วนแต่เป็นแท่งทรงกกลมทรงกระบอก,นี่ไม่ใช่เทียนเต๋า,มีเพียง,มีเพียง....ยิ่งคิดยิ่งเหมือน,ดวงตาของเจิ้นหยวนจื่อที่ดวงตาหดเกร็ง.
บนแทนเทือกยอดเขาที่อยู่ห่างออกมา.
"ต้าเต๋า?
ต้าเต๋าแห่งกระบี่?"จินเผิงที่เอ่ยออกมาด้วยความประหลาดใจ.
ความสามารถของเจี้ยนอ้าวเกินจะคาดเดาจริงๆ?เพียงแค่สามารถเทียนเต๋าได้,ก็สามารถเปลี่ยนเป็นต้าเต๋าของตัวเอง?
ในบรรดาเซียนบรรพชนผู้ใต้บังคับบัญชาของจงซาน,มีเพียงแค่หวังคูเท่านั้นที่มีต้าเต๋าของตัวเอง,ส่วนเซียนบรรพชนคนอื่นๆที่ใช้ได้แค่เทียนเต๋าไม่สามารถที่จะสร้างเทียนเต๋ารูปแบบของตัวเองได้.
ทว่าเจี้ยนอ้าวเพิ่งก้าวไปถึงเซียนบรรพชนจริงๆรึ?
"ตลอดชีวิตของเจี้ยนอ้าว,ก้าวไปบนเต๋าแห่งกระบี่,มีเพียงกระบี่เท่านั้น,ไม่จำเป็นต้องรับรู้รูปแบบของต้าเต๋าอื่นๆ,มีเพียงกระบี่ที่เขาจะก้าวไป,ดังนั้นการสร้างต้าเต๋าของตัวเองจึงมีเพียงแค่ร่างกระบี่เท่านั้น."หวังคูตอบ.
"ก็อาจจะใช่,เจี้ยนอ้าวที่ก้าวไปบนวิถีกระบี่,ต้าเต๋าของเขาจึงมีเส้นทางที่แน่น้อย,บวกกับพรสวรรค์และจิตใจของเขาแล้ว,เป็นสิ่งที่ขาดสิ่งใดสิ่งหนึ่งไม่ได้,พรสวรรค์ของเขานั้นในพันล้านคนจะมีสักคน!"จงซานที่เอ่ยปากออกมาเช่นกัน.
จากที่ไกลออกไป,ต้าเต๋ากระบี่ของเจี้ยนอ้าว,พร้อมกับปลดปล่อยเจตจำนงกระบี่ที่น่าเกรงขามพุ่งตรงไปยังเซียนบรรพชนในชุดสีแดง.
"ข้าเจี้ยนอ้าวยึดมั่นในบุญคุณความแค้น,ดูแคลนเพลงกระบี่ของข้า,ตาย!"เจี้ยนอ้าวคำรามออกมาด้วยน้ำเสียงเย็นชา.
ทว่าความเย็นชาที่เจี้ยนอ้าวปลดปล่อยออกมา,ถูกใส่ไปในปราณกระบี่,พุ่งออกไปในทันที.
กระบี่สีฟ้าในมือของเขา,ที่ตะวัดออกไป,ชี้ไปยังเซียนบรรพชนในชุดสีแดง,หนึ่งกระบี่ที่ชี้ออกไป,ต้าเต๋าสีฟ้าที่เสียงดังกระหึ่ม,กลายเป็นลำแสงที่สว่างวาบ,ราวกับกระบี่เทวะที่ทำลายทุกสรรพสิ่ง,แหวกอากาศเสียงดังหวีดหวิว.
กระบี่ของเจี้ยนอ้าว,ทะลวงเทียนเต๋าสีแดงเกิดระเบิดดังลั่น.
"ตูมมมมมมมมม!"
เทียนเต๋าสีแดงที่สั่นไหวอย่างรุนแรง.
กลิ่นอายกระบี่ของเจี้ยนอ้าวที่ทะลวงเทียนเต๋าสีแดง,พุ่งตัดผ่านทะลุร่างเซียนบรรพชนชุดแดง,ส่วนกระบี่ของเซียนบรรพชนชุดแดงยกขึ้นมาได้เล็กน้อยเท่านั้น,ไม่มีเวลาพอยกขึ้นมากันกลิ่นอายกระบี่ของเจี้ยนอ้าวได้เลย.
เร็วมาก,เร็วจนน่าเหลือเชื่อ!
"เรื่องเช่นนี้,เป็นไปได้อย่างไร?"เซียนบรรพชนชุดแดงที่พ่นโลหิตจ้องมองกระบี่เจี้ยนอ้าวทะลวงร่างของตัวเอง.
Chapter 1207 My Jian Ao most bears a grudge
我剑傲最记仇
ข้าเจี้ยนอ้าวยึดมั่นในบุญคุณความแค้น,
วันนี้ที่ป้อมปราการอู๋จวง,เหล่าศิษย์ของป้อมปราการอู๋จวงแน่นอนว่าย่อมตระหนักได้,นอกจากนี้ยังได้ยินมาว่าอาจารย์ของตัวเองจะได้กลายเป็นเมิ่งจู่(หัวหน้าพันธมิตร).ทำให้ป้อมปราการอู๋จวงเต็มไปด้วยความกล้า.
ศิษย์ของป้อมปราการอู๋จวงที่ได้แต่สาปแบ่งเจี้ยนอ้าวอย่างต่อเนื่อง,ตะโกนลั่นว่าต้องการให้เจี้ยวโม่หวังล้างแค้นให้กับพวกเขา.
เจียวโม่หวังนั้นเป็นคนที่มีชื่อเสียงเป็นอย่างมากในทวีปซือต้าปู่,เจียวโม่หวังที่ร่วมทุกข์ร่วมสุขกับเจิ้นหยวนจื่อและได้ยินมาว่าเจิ้นหยวนจื่อนั้นเพิ่งยกระดับเป็นเซียนโบราณเมื่อเร็วๆนี้.
เจียวโม่หวังที่ลงมือ,ใครจะสามารถขวางได้?
ชายในชุดขาวนี้เป็นใครกัน?
ทว่าเสียงสาปแช่งด่าว่าของศิษย์ป้อมปราการอู๋จวงที่ดังกึกก้องส่งเสียงเชียร์สนั่นนั้น,ทันทีที่เจียวโม่หวังออกมา,กับหยุดนิ่งไม่เคลื่อนไหว,ไม่รู้ว่าเกิดบ้าอะไรขึ้นมา.
เหล่าศิษย์ป้อมปราการอู๋จวงที่เผยท่าทางรุ่มร้อนใจขึ้นมาทันที.
เจียวโม่หวังที่ไม่คิดจะลงมือซะที,ทั้งที่ชายในชุดสีขาวที่บินมานั้นเตรียมปล่อยปราณกระบี่ออกมาแล้ว.
ใช้กระบี่?
เห็นเจี้ยนอ้าวกำลังโจมตีออกมา,เหล่าศิษย์ป้อมปราการอู๋จวงที่ดวงตาเป็นประกาย,ดูเหมือนว่าเจียวโม่หวังคงไม่มีทางเลือกต้องตอบโต้ออกไปแล้ว.
ทว่า,หลังจากนั้น,เหล่าศิษย์ป้อมปราการอู๋จวงที่เผยสีหนาหวาดผวาออกมา.
ริ้วแสงกระบี่ของเจี้ยนอ้าว,ที่พุ่งออกมานั้น,กลับกลายเป็นปราณกระบี่ที่ทรงพลังร้ายกาจ,แสงสว่างที่เจิดจรัสแผ่จิตสังหารโถมทับปกคลุมพื้นที่รอบๆในทันที,เพียงแค่กลิ่นอายที่แผ่ออกมานั้นยังทำให้ร่างกายของพวกเขาสั่นสะท้าน.
"ตูมมมมมม!"
ผืนปฐพีที่สั่นไหวอย่างรุนแรง,เหล่าศิษย์ของป้อมปราการอู๋จวงที่ล้มระเนระนาด,ร่างกายได้รับบาดเจ็บ,อวัยวะภายในเสียหาย,พ่นโลหิตออกมาอย่างบ้าคลั่ง.
แสงปราณกระบี่ที่สว่างจ้าในพริบตาเดียว,ก่อนที่จะค่อยๆฟื้นคืนสายตา,เหล่าศิษย์ป้อมปราการอู๋จวงค่อยๆมองเห็นภาพได้ในที่สุด,ทว่าเวลานี้พวกเขาที่สั่นสะท้านด้วยความหวาดกลัวขึ้นมาในทันที.
เจียวโม่หวังพร้อมกับค้อนยักษ์สองซีก,ถูกตัด,ขาดเป็นสองซี่,และป้อมปราการของเทือกเขา,ก็ถูกตัดแยกไปด้วยอย่างงั้นรึ?
เสียงสาปแช่งกึกก้องก่อนหน้านี้ได้ถูกเจี้ยนอ้าวบดขยี้หายไปทั้งหมด,ในเวลานี้เหล่าศิษย์ป้อมปราการอู๋จวงที่รับรู้สถานการณ์ได้,ร่างกายที่เย็นยะเยือบไปทั่วร่างแล้ว.
ป้อมปราการพังทลาย?
แม้แต่อาจารย์ของพวกเขายังเป็นไปไม่ได้ที่จะทำเช่นนี้,และกำแพงป้อมปราการที่พังทลายลงแล้ว,อธิบายได้ว่าแม้แต่อาจารย์ของเขาก็ไม่สามารถออกมาได้ทันเวลา,ชายในชุดสีขาวที่ไม่ได้มีพลังด้อยกว่าอาจารย์,เวลานี้ได้บุกทะลวงเข้ามาแล้ว.
แม้แต่ศิษย์ที่โง่เง่าที่ด่าว่าเจี้ยนอ้าวก่อนหน้านี้,ยังเข้าใจได้,ทันทีที่ตั้งสติได้เขาที่เร่งรีบหนีกลับเข้าไปในป้อมปราการอู๋จวงทันที.
หนึ่งกระบี่,ทำลายกำแพงป้อม!
เจี้ยนอ้าวเชื่อว่าเจิ้นหยวนจื่อคงจะรับรู้แล้วว่าตัวเขาได้เดินทางมา.
"อาจารย์!"เหล่าศิษย์ที่หนีตายกลับเข้ามาต่างร้องตะโกนเสียงดังในทันที.
เสียงตะโกนสั่นเครือที่ดังก้อง,ทำให้เหล่ายอดฝีมือในงานเลี้ยงหยุดลงอีกครั้ง.
เจิ้นหยวนจื่อที่นำคนกลุ่มหนึ่งออกมาด้านนอกทันที,ขณะที่เขาออกมาด้านนอก.
เจิ้นหยวนจื่อที่นำเหล่ายอดฝีมือที่ไม่ได้ด้อยกว่าเจียวโม่หวัง
40-50 คนออกมา,คนเหล่านี้เป็นคนที่เจิ้นหยวนจื่อเชิญมา,แน่นอนว่าไม่มีคนอ่อนแอ.
ปราณกระบี่ของเจี้ยนอ้าว,ก่อนหน้านี้ทุกคนรู้สึก,ว่าเร็วมากและทรงพลังเหนือล้ำ,ไม่มีทางจะขวางมันเอาไว้ได้,แม้แต่เจิ้นหยวนจื่อก็ไม่,ขณะที่ที่ทุกคนออกมา,สถานะการณ์รอบๆที่กลายเป็นอึมคลึมขึ้นมาในทันที.
เจิ้นหยวนจื่อที่เป็นผู้นำ,พร้อมกับนำคน 40-50
คนตามออกมาด้วย,และยังมีผู้ใต้บังคับบัญชาของเขาอีกไม่น้อย.
คนกลุ่มใหญ่ที่ออกมา,ทุกคนที่จดจ้องมองรอยกระบี่ที่ถูกทิ้งเอาไว้,สายตาของทุกคนที่จ้องมองกันและกัน,พร้อมกับสูดหายใจลึก,รับรู้ว่าต่อไปสถานการณ์ไม่ค่อยดีนัก.
ทุกคนที่จ้องมองไปพร้อมๆกัน,ไม่ไกลออกไปนั้นมีชายในชุดสีขาวยืนอยู่.
ชายในชุดสีขาวที่ถือกระบี่,ดวงตาที่เต็มไปด้วยความเย็นชา,จดจ้องมองไปยังเจิ้นหยวนจื่อ,เห็นชัดเจนว่าเขามาที่นี่รอคอยเจิ้นหยวนจื่อออกมา.
ห่างออกไปอีก,สามร้อยเซียนโบราณ,ซึ่งมีเซิ่งกงเป้าในการควบคุม,ขณะนี้พวกเขาที่บินออกมากระจายไปรอบๆ,มีเพียงแค่จงซานและกลุ่มเซียนบรรพชนที่ยังคงยืนอยู่บนยอดเขาจ้องมองสถานการณ์ที่กำลังเกิดขึ้น.
จงซานที่เหมือนกับผู้ชมมากกว่า,ดังนั้นเหล่าคนของป้อมปราการอู๋จวงจึงได้จ้องมองไปยังเจี้ยนอ้าวแทน.
"เจี้ยนอ้าว,ช่างหาญกล้านัก!"เจิ้นหยวนจื่อที่แค่นเสียงคำรามออกมาด้วยความโกรธ.
กำแพงป้อมปราณขนาดใหญ่,เป็นฐานป้องกันวิหารของเจิ้นหยวนจื่อ,เวลานี้ถูกกระบี่ตัดขาดแยกออกเป็นสองท่อน,เห็นชัดเจนว่าเจี้ยนอ้าวนั้นมีความเป็นปฏิปักษ์อย่างชัดเจน.
"ข้าเจื้ยนอ้าวไม่เคยปล่อยวางความแค้น,เจิ้นหยวนจื่อ,เมื่อครั้งที่ข้ากำลังอยู่ในอันตราย,เจ้ากับต้องการซ้ำเติมช่วงชิงหลิงซานของข้า,วันนี้ข้าจะให้เจ้าได้ชดใช้ด้วยราคาที่เหมาะสม!"เจี้ยนอ้าวที่แค่นเสียงเย็นชาออกมา.
ข้าเจี้ยนอ้าวไม่เคยปล่อยวางความแค้น,อธิบายได้อย่างแจ่มแจ้ง,คำพูดของเจี้ยนอ้าวนั้น,ที่เอ่ยปากออกมานั้นเต็มไปด้วยความอหังการและก้าวร้าว.
ข้าเจี้ยนอ้าวไม่ปล่อยวางความแค้น,และจะให้เจ้าต้องชดใช้!
ทันใดนั้น,ใบหน้าของเจิ้นหยวนจื่อที่เปลี่ยนเป็นอัปลักษณ์,ไม่ใช่แค่การมาถึงของเจี้ยนอ้าวเท่านั้น,ทว่ายังมีคนในชุดสีดำกลุ่มหนึ่งที่ปรากฏขึ้นด้วย,หนึ่งปีที่แล้ว,พวกเขาที่ขับไล่ม่อจื่อไปได้,และยังไล่ตัวเอง,แม้แต่เซียนบรรพชนอีกหลายคน,พวกเขามายังที่นี่ด้วยอย่างงั้นรึ?
"เจี้ยนอ้าวอย่างงั้นรึ?
เมิ่งจู่,หนึ่งปีที่แล้วที่หลิงเซียวเจี้ยนอ้าวที่มีระดับเซียนโบราณกลับสามารถขัดขวางเหล่าเซียนบรรพชนได้อย่างงั้นรึ?"ชายในชุดสีแดงที่อยู่ข้างเจิ้นหยวนจื่อกล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"!"เจิ้นหยวนจื่อพยักหน้ารับ,ใบหน้าที่ยังไม่ดีขึ้นนัก.
"ในเมื่อเป็นเช่นนี้,ปล่อยให้ข้าเป็นคนจัดการเขาเอง,ข้าเองก็ต้องการเห็นจริงๆ,เซียนโบราณจะสามารถขวางเซียนบรรพชนได้อย่างไร!"ชายในชุดสีแดงที่กล่าวออกมาด้วยความมั่นใจ.
เห็นได้อย่างชัดเจน,ชายในชุดสีแดงคือยอดฝีมือเซียนบรรพชน,เขาไม่เชื่อตามข่าวลือ,นอกจากนี้ในสายตาของชายในชุดสีแดง,ตัวเขาเอง,ที่มีความผยองในฐานเซียนบรรพชน,ไม่มีทางยอมรับได้,เขาไม่ยอมรับว่าด้อยกว่าอย่างแน่นอน.
เจิ้นหยวนจื่อที่จ้องมองเซียนบรรรพชนในชุดสีแดงด้วยความประหลาดใจ,ท้ายที่สุดเขาก็พยักหน้ารับไม่ได้คิดจะขวาง.
เซียนบรรพชนในชุดสีแดงที่ได้รับสัญญาณจากเจิ้นหยวนจื่อจากนั้นก็เผยยิ้มออกมาด้วยความมั่นใจ,ก่อนที่จะก้าวออกมาด้านหน้า.
ขณะที่ลอยออกไปบนอากาศ,พร้อมกับจ้องมองไปยังทิศทางของเจี้ยนอ้าว.
"วูซซซซ!"
เทียนเต๋าสีแดงที่ปรากฏขึ้นทันที,เทียนเต๋าที่ตั้งตระหง่านค้ำยันท้องฟ้าและผืนปฐพี,เทียนเต๋าที่ปกคลุมร่าง,เซียนบรรพชนในชุดสีแดงที่เผยท่าทางเหยียดหยันเจี้ยนอ้าว,ก่อนที่จะยื่นมือออกไป,นำกระบี่สีแดงยาวออกมา.
"มือกระบี่อันดับหนึ่งแห่งโลกหล้าอย่างงั้นรึ?
กระบี่ของข้าคือยอดของวิเศษ,ให้ข้าได้เห็นว่าเพลงกระบี่อันดับหนึ่งนั้นเป็นเช่นไร!"เซียนบรรพชนในชุดสีแดงที่เผยยิ้มบางๆออกมา.
เจี้ยนอ้าวที่ไม่รู้สึกหวาดกลัวเทียนเต๋าของเจี้ยนอ้าวแม้แต่น้อย,และยังกล่าวออกมาว่า,"ไสหัวไปให้พ้น!"
ไสหัวไปให้พ้น? เสียงไม่ดังนัก,ทว่าก็ทุกคนบนเทือกเขาก็ได้ยินทั้งหมด,ใบหน้าของทุกคนที่กลายเป็นจริงจัง,เจี้ยนอ้าวผู้นี้ช่างโอหังยิ่งนัก.
บนยอดเขาที่อยู่ไกลออกมา.
"คนผู้นี้เหมือนกับข้า,มีกลิ่นคาวโลหิตที่รุนแรง,มีเทียนเต๋าโลหิตสังหาร,ทว่า,ก็ยังด้อยกว่าข้า,เหมือนว่าเพิ่งจะเคลื่อนย้ายอำนาจเทียนเต๋าได้,แต่ว่ากลับต้องการขวางเจี้ยนอ้าวอย่างงั้นรึ?"เต้าเหรินถูกที่เผยท่าทางประหลาดใจ.
"กล่าวอีกอย่างหนึ่งเป็นพวกไม่รู้จักประมาณตนสินะ!"จินเผิงที่อยู่ข้างๆเผยยิ้มบางๆ.
"เต้าเหรินถู,จินเผิง,หวังคู,โหยวซาน,โหยวสุ่ย,โหยวฉวน!"จงซานที่เอ่ยออกมาเบาๆ.
"เฉินอยู่นี้แล้ว!"หกเซียนบรรพชนที่รับคำพร้อมๆกัน.
จื่อหยางจิงหงที่จ้องมองจงซานด้วยความสงสัย,ครั้งนี้สั่งการหกเซียนบรรพชน,จงซานต้องการจะ...?
"หลังจากนี้สนับสนุนเจี้ยนอ้าว,จับเป็นเจิ้นหยวนจื่อ!"จงซานที่สั่งการ.
"รับทราบ!"หกเซียนบรรพชนที่รับคำในทันที.
ในเวลาเดียวกันนี้,คนหกคนที่เผยท่าทางประหลาดใจ,ความแข็งแกร่งของเจิ้นหยวนจื่อในความคิดของเซิ่งหวังแข็งแกร่งขนาดนี้เลยรึ?
ถึงกับใช้เซียนบรรพชนหกคนลงมือพร้อมๆกัน?
"จริงๆรึ?"ภายในใจของจื่อหยางจิงหงที่เผยท่าทางประหลาดใจเช่นกัน.
เกินกว่าที่เขาจะคาดคิด,จื่อหยางจิงหงที่ตื่นตะลึงเล็กน้อย,คาดไม่ถึงว่าจงซานจะให้คุณค่าเจิ้นหยวนจื่อสูงถึงเพียงนี้.
หกเซียนบรรพชนรวมเจี้ยนอ้าว,เจ็ดเซียนบรรพชน,เพื่อรับมือกับเจิ้นหยวนจื่อ?
เจิ้นหยวนจื่อผู้นี้แข็งแกร่งขนาดนั้นเลยรึ?
ที่ไกลออกไป.
เจี้ยนอ้าวที่เอ่ยออกมาด้วยความโอหัง,ทำให้เซียนบรรพชนในชุดสีแดงเต็มไปด้วยความโกรธเกรี้ยว,เขาคือเซียนบรรพชนที่น่าเกรงขาม,คาดไม่ถึงเลยว่าจะไม่อยู่ในสายตาของเจี้ยนอ้าวเลยรึ?
"เจิ้นอ้าวเจ้าต้องการจัดการเมิ่งจู่,อันดับแรกต้องล้มข้าให้ได้ก่อน! หากไม่มีแม้แต่ความสามารถชนะข้าได้,คิดว่าคู่ควรจะต่อสู้กับเมิ่งจื่ออย่างงั้นรึ?
มือกระบี่อันดับหนึ่งรึ?
ข้าคิดว่าก็แค่พวกฝีมือระดับต่ำเท่านั้น."เซียนบรรพชนชนในชุดสีแดงกล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงเหยียดหยัน.
ดวงตาของเจี้ยนอ้าวเผยความเย็นชาจดจ้องมองไปยังเซียนบรรพชนชุดแดง,กล่าวออกมาเบาๆ,"กระบี่ของข้า,ไม่อนุญาตให้เจ้าดูถูก!"
ระหว่างที่กล่าวนั้น,เจตจำนงกระบี่ของเจี้ยนอ้าวที่พวยพุ่งโถมกระหน่ำซัดกวาดออกไป.
"เปรี้ยง!”
ที่ด้านหน้าของเจี้ยนอ้าว,จากบนผืนปฐพี,ปรากฏเทือกเขาสูงที่มีรูปร่างเหมือนกับกระบี่,กระบี่ขุนเขาที่พุ่งขึ้นมาจากบนพื้นในทันที.
"ครืนนน,ตูมมม,ตูมม
....................................!”
เจตจำนงกระบี่ของเจี้ยนอ้าว,ที่ปรากฏเป็นภูเขากระบี่ขนาดใหญ่โตมโหฬารขึ้นรอบๆป้อมปราการ,จากบนพื้นปรากฏเป็นกระบี่ภูเขาขนาดหมื่นจั้งมากมายปรากฏขึ้น,มันผุดออกมาแทบจะพร้อมๆกันปกคลุมพื้นที่ในรัศมีหนึ่งแสนลี้,พลังของภูเขากระบี่ที่ทรงพลังนั้นตั้งตระหง่านปกคลุมทั่วป้อมปราการ,เทือกเขากระบี่มากมายที่ล้อมหน้าล้อมหลัง,ไม่ว่าจะเป็นที่ไหนบนเทือกเขาป้อมปรากฏ,ก็มีภูเขากระบี่เต็มไปหมด.
บนท้องฟ้า,ปราณกระบี่มากมายนับไม่ถ้วนปรากฏขึ้น,ปกคลุมแทนเหล่าหมู่มวลเมฆา,ฟ้องกระจายปกปิดสวรรค์และปฐพี.
พริบตาเดียวทั่วทั้งโลกหล้าราวกับว่าถูกเปลี่ยนให้กลายเป็นโลกแห่งกระบี่,โดยมีเจี้ยนอ้าวเป็นผู้ควบคุม,เหมือนว่าจะสามารถควบคุมกระบี่ที่ใหญ่โตมโหฬารบนสวรรค์และปฐพีได้ทั้งหมด.
ห่วงอากาศที่บิดเบี้ยวปรากฏหมอกเมฆที่ปกคลุมไปทั่ว,กลมกลืนกับภูเขากระบี่ที่ผุดขึ้นมาเต็มไปหมด,ป้อมปราการอุ่จวงเวลานี้ราวกับเรือเล็กในทะเลกระบี่,ปราณกระบี่ที่มากมายไร้ที่สิ้นสุดสั่นไหวห้วงมิติกำลังสั่นคลอนทำให้เรือโครงเครง,พลังอำนาจบดขยี้ราวกับจะกวาดทำลายล้างเรือลำเล็กให้ล่มสลายหายไป.
เขตแดนกระบี่ที่ทรงพลังน่าสะพรึงกลัวเป็นอย่างมาก,ชายในชุดสีแดงที่ใบหน้าเปลี่ยนเป็นขาวซีด.
เพราะว่ากระบี่ของเซียนบรรพชนชุดแดงเวลานี้,ถึงกับแสดงอารมณ์ออกมา,ร้องครวญคราญออกมาสั่นสะท้านไม่หยุด,ราวกับหวาดกลัวต่ออำนาจของเจี้ยนอ้าว.
"เป็นไปไม่ได้,เซียนโบราณ,ทำไมถึงได้มีเจตจำนงกระบี่แข็งแกร่งขนาดนี้กัน?"เซียนบรรพชนในชุดสีแดงที่ไม่อยากเชื่อเลยแม้แต่น้อย.
"วูซซซซ!"
ที่ด้านหลังของเจี้ยนอ้าว,เทียนเต๋าที่ปรากฏออกมาตั้งตระหง่านคำยันท้องฟ้า,เจี้ยนอ้าวที่มีเทียนเต๋าของตัวเอง.
ทว่า,ในเวลาเดียวกันเทียนเต๋าของเจี้ยนอ้าวที่แบนเรียบเข้าหากัน,เทียนเต๋าเปลี่ยนรูป?
คิ้วของเจิ้นหยวนจื่อที่ขมวดคิ้วไปมา,เทียนเต๋าที่บางลีบนั่น?เป็นไปไม่ได้,สามถันเทียนเต๋าล้วนแต่เป็นแท่งทรงกกลมทรงกระบอก,นี่ไม่ใช่เทียนเต๋า,มีเพียง,มีเพียง....ยิ่งคิดยิ่งเหมือน,ดวงตาของเจิ้นหยวนจื่อที่ดวงตาหดเกร็ง.
บนแทนเทือกยอดเขาที่อยู่ห่างออกมา.
"ต้าเต๋า?
ต้าเต๋าแห่งกระบี่?"จินเผิงที่เอ่ยออกมาด้วยความประหลาดใจ.
ความสามารถของเจี้ยนอ้าวเกินจะคาดเดาจริงๆ?เพียงแค่สามารถเทียนเต๋าได้,ก็สามารถเปลี่ยนเป็นต้าเต๋าของตัวเอง?
ในบรรดาเซียนบรรพชนผู้ใต้บังคับบัญชาของจงซาน,มีเพียงแค่หวังคูเท่านั้นที่มีต้าเต๋าของตัวเอง,ส่วนเซียนบรรพชนคนอื่นๆที่ใช้ได้แค่เทียนเต๋าไม่สามารถที่จะสร้างเทียนเต๋ารูปแบบของตัวเองได้.
ทว่าเจี้ยนอ้าวเพิ่งก้าวไปถึงเซียนบรรพชนจริงๆรึ?
"ตลอดชีวิตของเจี้ยนอ้าว,ก้าวไปบนเต๋าแห่งกระบี่,มีเพียงกระบี่เท่านั้น,ไม่จำเป็นต้องรับรู้รูปแบบของต้าเต๋าอื่นๆ,มีเพียงกระบี่ที่เขาจะก้าวไป,ดังนั้นการสร้างต้าเต๋าของตัวเองจึงมีเพียงแค่ร่างกระบี่เท่านั้น."หวังคูตอบ.
"ก็อาจจะใช่,เจี้ยนอ้าวที่ก้าวไปบนวิถีกระบี่,ต้าเต๋าของเขาจึงมีเส้นทางที่แน่น้อย,บวกกับพรสวรรค์และจิตใจของเขาแล้ว,เป็นสิ่งที่ขาดสิ่งใดสิ่งหนึ่งไม่ได้,พรสวรรค์ของเขานั้นในพันล้านคนจะมีสักคน!"จงซานที่เอ่ยปากออกมาเช่นกัน.
จากที่ไกลออกไป,ต้าเต๋ากระบี่ของเจี้ยนอ้าว,พร้อมกับปลดปล่อยเจตจำนงกระบี่ที่น่าเกรงขามพุ่งตรงไปยังเซียนบรรพชนในชุดสีแดง.
"ข้าเจี้ยนอ้าวยึดมั่นในบุญคุณความแค้น,ดูแคลนเพลงกระบี่ของข้า,ตาย!"เจี้ยนอ้าวคำรามออกมาด้วยน้ำเสียงเย็นชา.
ทว่าความเย็นชาที่เจี้ยนอ้าวปลดปล่อยออกมา,ถูกใส่ไปในปราณกระบี่,พุ่งออกไปในทันที.
กระบี่สีฟ้าในมือของเขา,ที่ตะวัดออกไป,ชี้ไปยังเซียนบรรพชนในชุดสีแดง,หนึ่งกระบี่ที่ชี้ออกไป,ต้าเต๋าสีฟ้าที่เสียงดังกระหึ่ม,กลายเป็นลำแสงที่สว่างวาบ,ราวกับกระบี่เทวะที่ทำลายทุกสรรพสิ่ง,แหวกอากาศเสียงดังหวีดหวิว.
กระบี่ของเจี้ยนอ้าว,ทะลวงเทียนเต๋าสีแดงเกิดระเบิดดังลั่น.
"ตูมมมมมมมมม!"
เทียนเต๋าสีแดงที่สั่นไหวอย่างรุนแรง.
กลิ่นอายกระบี่ของเจี้ยนอ้าวที่ทะลวงเทียนเต๋าสีแดง,พุ่งตัดผ่านทะลุร่างเซียนบรรพชนชุดแดง,ส่วนกระบี่ของเซียนบรรพชนชุดแดงยกขึ้นมาได้เล็กน้อยเท่านั้น,ไม่มีเวลาพอยกขึ้นมากันกลิ่นอายกระบี่ของเจี้ยนอ้าวได้เลย.
เร็วมาก,เร็วจนน่าเหลือเชื่อ!
"เรื่องเช่นนี้,เป็นไปได้อย่างไร?"เซียนบรรพชนชุดแดงที่พ่นโลหิตจ้องมองกระบี่เจี้ยนอ้าวทะลวงร่างของตัวเอง.
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
ปัจจุบันแปลจบแล้ว 1672 ตอน สนใจติดต่อเข้ากลุ่มลับได้ครับ
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ แปลจบแล้ว.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น