Immortality Chapter 1206 Kills to Five Village Monastery
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 1206 สังหารป้อมปราการอู๋จวง
Chapter 1206 Kills to Five Village Monastery
杀向五庄观
สังหารป้อมปราการอู๋จวง
Yang Sector, Four Great Division Continent.
ภพหยาง,ทวีปซือต้าปู่.
จุดเชื่อต่อระหว่างแดนทวีปตงเซิ่งเฉินและแดนทวีปซือหนิวเหอ,มีวิหารเต๋าแห่งหนึ่งที่มีชื่อเสียงเป็นอย่างมากอยู่.
บนเทือกเขาที่ทอดยาว,ถูกเรียกว่าป้อมปรากฏอู๋จวง!
ป้อมปราการอู่จวง,ก็คือวิหารของเจิ้นหยวนจื่อ,เป็นหนึ่งในกลุ่มอิทธิพลของทวีปซือต้าปู่,เขาที่เป็นประมุขของป้อมปราการอู่จวง,นับว่าเป็นสุดยอดเซียนบรรพชน,อีกทั้งยังมีตำราปฐพีในครอบครอง,เซียนบรรพชนทั่วไปไม่ใช่คู่มือ,แม้แต่ปราชญ์เทพยังไม่ยินดีที่จะหาเรื่องเขา.
ป้อมปราการอู่จวงนั้น,ปรกติเป็นสถานที่เงียบสงบ,เหมาะที่จะเป็นสถานที่บำเพ็ญเพียร.
อย่างไรก็ตาม,ในวันนี้,ป้อมปราการอู๋จวงกลับปรากฏเสียงดังเราะที่ดังก้องขึ้นเป็นระยะๆ.
ภายในห้องโถงของป้อมปราการอู๋จวงนั้น,เจิ้นหยวนจื่อที่นั่งในตำแหน่งประธาน,ที่ด้านหน้ามีแขกอยู่หลายโต๊ะ,และที่ด้านหลังของพวกเขามีผู้ใต้บังคับบัญชาหลายคน.
แขกแต่ละโต๊ะนั้น,ต่างก็มีผลไม้ทารกขนาดเล็กวางอยู่,นี่คือผลผลิตพิเศษของป้อมปราการอู๋จวง,โสมมนุษย์,กล่าวได้ว่ามันเป็นหนึ่งยาอย่างหนึ่ง.
ยกเว้นเหล่าคนที่นั่งอยู่,คนอื่นๆที่ดวงตาเป็นประกายด้วยความปรารถนา,ถึงกับกลืนน้ำลายลงคอ,อย่างไม่มีทางเลือก,เพราะว่าโสมมนุษย์นี้ไม่ใช่สิ่งที่พวกเขาจะสามารถได้รับ.
ในเวลานี้,ทุกๆคนต่างก็จ้องมองไปยังเจิ้นหยวนจื่อ,รอคอให้เจิ้นหยวนจื่อเอ่ยอะไรบางอย่าง.
"ทุกๆท่านต่างก็เป็นผู้นำของกลุ่มอิทธิพลใหญ่ในทวีปซือต้าปู่,ทุกๆท่านที่มาวันนี้,เจิ้นหยวนจื่อรู้สึกเป็นเกียรตินัก!"เจิ้นหยวนจื่อกล่าวออกมาด้วยรอยยิ้มเล็กน้อย.
"กวนจู่(ประมุขป้อม)อย่าได้ถ่อมตัว,กวนจู่เชิญ,ข้าและทุกคนต้องมาอย่างแน่นอน."เหล่าแขกทุกคนที่กล่าวออกมาในทันที.
เพราะว่าทวีปซือต้าปู่เวลานี้ไม่เหมือนเดิมแล้ว,ไม่ได้สงบเงียบ,ความวุ่นวายโกลาหลได้ใกล้เข้ามาแล้ว,หากใครประมาทก็จะถูกสังหารไปทั้งหมด,นอกจากนี้,นับจากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นที่วิหารใต้เหล่ยหยิน,ทำให้ผู้คนมากมายเข้าใจความสัมพันธ์ของเจิ้นหยวนจื่อและหงจวินได้.
ไท่ซ่าง,เจี่ยหยิน,และจุนถีได้จุติกลับมาแล้ว,หงจวินบุคคลอันดับหนึ่งของโลกหล้าจะไม่จุติกลับมาได้อย่างงันรึ?
หากหงจวินจุติกลับมา,การเข้าร่วมกับเจิ้นหยวนจื่อก็เหมือนกับเกราะป้องกันชั้นดี,เมื่อยุคสมัยแห่งความวุ่นวายมาถึง,ไม่มีใครรู้ชะตากรรมตัวเอง,ดังนั้นจึงต้องค้นหาทางรอดเผื่อเอาไว้.
ดังนั้น,หลังจากที่ได้รับคำเชิญจากเจิ้นหยวนจื่อที่ได้เชิญเหล่าผู้นำของแต่ละกลุ่มอิทธิพล,พวกเขาก็เดินทางมายังป้อมปราการอู๋จวง.
"ข้าขอให้ทุกท่านมาในครั้งนี้,ทุกท่านควรจะคาดเดาได้ถูกต้องแล้ว,ยุคสมัยแห่งความวุ่นวายนั้นได้ใกล้เข้ามาแล้ว,โชคดีหรือโชคร้ายยากที่จะเอ่ย,มีเพียงแค่ร่วมมือกันเท่านั้นถึงจะอยู่รอด."ความวุ่นวายที่กำลังเกิดขึ้น,แน่นอนว่ามีหลายคนที่หวังจะเป็นพันธะมิตรกับป้อมปราการอู๋จวง,ด้วยมีคนที่คาดหวัง,ไม่เช่นนั้นก็คงไม่มีคนมา?
ทำให้เจิ้นหยวนจื่อกล่าวออกมาด้วยความมั่นใจ.
"การก่อตั้งพันธะมิตรนั้น,แน่นอนข้าและศิษย์น้องต่างก็ปรารถนาด้วยเช่นกัน,ในเมื่อกวนจูเป็นคนเอ่ยปาก,ข้าแลคนอื่นจะไม่รับได้อย่างไร,ไม่จำเป็นต้องเอ่ย,ข้ายินดีที่จะร่วมมือกับป้อมปราการอู๋จวง,ก่อตั้งพันธะมิตร,พร้อมกับก่อตั้งคำสาบานด้วยโลหิต!"มีใครบางคนที่เอ่ยออกมาในทันที.
"ข้าและพรรคพวกเองก็ยินดีเข้าร่วมพันธะมิตร."มีหลากหลายคนที่ตอบรับอย่างพร้อมเพรียง.
จากนั้น,การก่อตั้งพันธะมิตรก็ได้เกิดขึ้น,ทุกคนที่ได้หยดโลหิตร่วมกันลงในสุราเพื่อสาบานก่อตั้งพันธมิตรก่อนที่จะดื่มลงไป.
"คารวะเมิ่งจู่!(หัวหน้ากลุ่ม)"ทุกคนที่กล่าวคารวะเจิ้นหยวนจื่อด้วยความเคารพ.
เจิ้นหยวนจื่อที่เผยอารมณ์ที่ยอดเยี่ยมเป็นอย่างมา,"ดี,ยอดเยี่ยม,ทุกท่านเชิญนั่ง,เชิญล้มลองโสมมนุษย์ของป้อมปราการอู๋จวงของพวกเรา."
แน่นอนว่าทุกคนเองก็เต็มด้วยความตื่นเต้นพึงพอใจเช่นกัน,การก่อตั้งพันธมิตรในยุคแห่งความโกลาหล,นี่นับว่าเป็นเรื่องยอดเยี่ยม,เพื่อที่จะลดความเสี่ยงที่จะเกิดขึ้น,ด้วยการมีเจิ้นหยวนจื่อ,ที่เป็นหนึ่งในคนของหงจวิน,ทุกคนที่มั่นใจว่าทุกอย่างจะสามารถผ่านไปได้อย่างง่ายดาย.
งานเลี้ยงที่เริ่มขึ้น,ทุกอย่างที่ดูเหมือนว่าจะยุ่งวุ่นวายเป็นอย่างมาก.
"ไม่ได้การแล้ว! อาจารย์,เกิดเรื่องสำคัญ..."ศิษย์คนหนึ่งของป้อมอู๋จวงที่เร่งรีบเข้ามา.
ภายในห้องโถงงานเลี้ยงที่หยุดลง,เจิ้นหยวนจื่อที่ขมวดคิ้วไปมา.
"อาจารย์,ทิศใต้มีคนหลายร้อยคน,ศิษย์พี่สามเข้าไปสอบเท่า,แต่ถูกทำลายบาดเจ็บ,สถานการณ์ไม่ดีแล้ว!"ศิษย์ป้อมปราการอู๋จวงที่เผยท่าทางร้อนใจ.
เจิ้นหยวนจื่อที่ดวงตาหรี่เล็กลง,หลายๆคนในงานที่ไม่เอ่ยแต่ลุกขึ้นพร้อมๆกัน,"ใครกันช่างโอหัง?
กล้าบุกเข้ามายังป้อมปราการอู๋จวง?เมิ่งจู่,เรื่องนี้เป็นเรื่องเล็กน้อย,ไม่ต้องถึงมือเมิ่งจู่,ให้ข้าออกไปดูศัตรูที่กล้ามาก่อกวนเอง."หนึ่งคนในนั้นที่เอ่ยปากออกมาในทันที.
"เช่นนั้นคงต้องรบกวน,เจียวโม่หวังแล้ว."เจินหวนจื่อพยักหน้ารับ.
"ทุกท่านเชิญสังสรรค์ต่อเลย,ข้าจะออกไปจัดการเดี๋ยวกลับมา!"เจียวโม่หวังที่กล่าวออกมาด้วยความมั่นใจ.
คนอื่นๆที่คิดว่าไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรนัก,ทว่าเจิ้นหยวนจื่อในเวลานี้ขมวดคิ้วแน่น,ทว่าไม่ได้กล่าวอะไรออกมา.
ป้อมปราการอู๋จวงทิศใต้.
ในเวลานี้ปรากฏคนกลุ่มหนึ่งที่มีอยู่ราวๆ 300
คน.
เหล่าคนที่จ้องมองไปยังด้านล่างเห็นเพียงหัวริบๆ,ไม่สามารถมองเห็นใบหน้าของฝ่ายตรงข้ามได้ชัดเจน.
ทว่ากับจำนวนของผู้บุกรุกเป็นจำนวนมากก็ทำให้เหล่าผู้คุ้มกันต้องกลืนน้ำลาย,ไม่กล้าแม้แต่ส่งเสียง.
คนทั้งหมด 313 คน,และมีผู้นำ 13 คน.
คนกลุ่มนี้ไม่ใช่ใครที่ใหน,แต่เป็นกลุ่มของจงซาน,และอีกหนึ่งคนเป็นเจี้ยนอ้าวที่มาสมทบจงซานเรียบร้อยแล้ว.
ที่ไกลออกไป,คนกลุ่มหนึ่งที่จ้องมองไปยังด้านล่าง.
ก่อนหน้านี้ศิษย์ของป้อมปราการหยวนถูกเจียนอ้าวทำร้ายจนบาดเจ็บ.
"เจี้ยนอ้าว,เจ้ากลายเป็นเซียนบรรพชนแล้วอย่างงั้นรึ?"จงซานที่สอบถามเจี้ยนอ้าว.
"ด้วยการผสานกับหลิงซาน,ทำให้ข้าก้าวไปถึงเซียนบรรพชน,เวลานี้ข้าต้องการทำตามคำสัญญา,ของวิเศษปราชญ์เทพสิบชิ้น,ตำราปฐพีของเจิ้นหยวนจื่อคือชิ้นแล้ว,กับเหตุการณ์
หลิงซาน,เจิ้นหยวนจื่อเป็นหนึ่งคนที่คิดร้ายต่อข้า,จำเป็นต้องตอบแทนสักหน่อย..."เจี้ยนอ้าวที่เอ่ยตอบ.
จงซานที่จ้องมองไปยังเทือกเขาที่อยู่ไกลออกไป,พร้อมกับครุ่นคิดอะไรบางอย่าง,"ในเมื่อจุดประสงค์หลักคือต้องการตำราปฐพี,ไม่เห็นจำเป็นต้องทำให้เป็นเรื่องใหญ่?"
"หืม?"เจี้ยนอ้าวที่ไม่เข้าใจ.
"ข้าต้องการจับเป็นเจิ้นหยวนจื่อ."จงซานที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"หืม?"เหล่าเซียนโบราณไม่น้อยที่ใบหน้าเปลี่ยนเป็นซับซ้อน.
"จับเป็นรึ?
ข้าไม่สามารถรับปากได้?"เจี้ยนอ้าวที่ส่ายหน้าไปมา.
"ไม่มีปัญหา,ในเวลานั้นคนของข้าก็จะเข้าร่วมด้วย,ไม่ใช่ว่าเจ้ากำลังเกรงใจข้ารึ?"จงซานสอบถาม.
"เกรงใจ?
เช่นนั้นก็ไม่เกรงใจก็แล้วกัน."เจี้ยนอ้าวที่พยักหน้ารับด้วยรอยยิ้ม.
"!"จงซานพยักหน้ารับ.
เจี้ยนอ้าวที่หันหน้ากลับไป,พร้อมกับก้าวบินออกไปมุ่งตรงขึ้นไปบนเทือกเขา,ด้วยความเร็วที่ไม่ได้เร็วนัก,เหมือนว่ากำลังรอบางอย่าง.
ที่ด้านนอกป้อมปราการอู๋จวง,ในเวลานี้มีศิษย์มากมายของพวกเขาที่ได้รับบาดเจ็บ,หลายๆคนที่พบสถานการณ์ที่ไม่ดีนัก,จับอาวุธพร้อมกับจ้องมองไปยังคนทั้งสามร้อยคนที่อยู่ไกลออกไป.
"ใครกันที่แส่หาความตาย,กล้ามาหาเรื่องป้อมปราการอู๋จวงอย่างงั้นรึ?"เสียงคำรามที่ไม่พอใจดังออกมาจากด้านใน.
จากนั้น,ก็ปรากฏชายกำยำผิวคล้ำ,พร้อมกับแบกค้อนขนาดใหญ่เดินออกมา.
"เซิ่งหวัง,คนผู้นี้ก็คือเจียวโม่หวังของทวีปซือต้าปู่,ได้ยินมาว่าความแข็งแกร่งของเขาเพิ่งก้าวไปอยู่ในระดับเซียนโบราณ!......"เซิ่งกงเป้าที่เอ่ยบอกกว้างต่อจงซาน.
"เหตุผลที่มายังป้อมปราการอู๋จวง,เจ้าน่าจะเข้าใจชัดเจน!"จงซานที่กล่าวต่อเซิ่งกงเป้า.
"ขอบคุณเซิ่งหวังที่เห็นด้วย."เซิ่งกงเป้าที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"สามร้อยเซียนโบราณ,มอบให้เจ้าเป็นคนบัญชาการ,ยกเว้นเจิ้นหยวนจื่อ,คนอื่นๆคงไม่ต้องให้ข้าบอก."จงซานเอ่ย.
"รับทราบ!"เซิ่งกงเป้าที่กล่าวรับคำ,ก่อนที่แววตาที่เผยความเย็นชาขณะที่จ้องมองไปยังป้อมปราการอู๋จวง.
เซิ่งกงเป้าพร้อมกับนำทัพบุกเข้าไปด้านใน,ซึ่งเซียนโบราณสามร้อยคนก็คือคนที่เพิ่งรับเข้ามาใหม่นั่นเอง.
"เซียนเซิงซือ,ก่อนหน้านี้ที่ทวีปเขตแดนหนานจ้านปู่,เกิดอะไรขึ้นบ้าง!"จงซานที่จ้องมองไปยังเซียนเซิงซือ.
เซียนเซิงซือพยักหน้าและก้าวออกมา.
จงซานที่เดินทางไปหาตำหนักจื่อเซียว,ได้มอบอำนาจทุกอย่างให้กับเซียนเซิงซือ,ดังนั้นจึงได้สอบถามสถานการณ์ที่เกิดขึ้น.
"เซิ่งหวัง,หลังจากที่ท่านไปแล้ว,ภายในม่านพลัง,ก็เกิดความวุ่นวายขึ้นในทันที,เฉินได้แจ้งประสงของเซิ่งหวังเอาไว้,และได้สังหารสองเซียนบรรพชนและเซียนโบราณไป
182 คน,ต้าเซียน 300 คน! ที่ไม่เห็นด้วย,ไม่มีใครสามารถหนีไปได้!"เซียนเซิงซือที่กล่าวอย่างไม่แยแส.,
สองเซียนบรรพชน,182 เซียนโบราณ,300
ต้าเซียน,ถูกสังหารทั้งหมด.
เต้าเหรินถูที่คิดถึงเรื่องที่เกิดขึ้นก็เผยท่าทางตื่นตระหนกเหมือนกัน,คำพูดของเซียนเซิงซือราวกับว่าเป็นเรื่องธรรมดาทั่วไป,กล่าวออกมาอย่างไม่แยแส,ทำให้เต้าเหรินถูพบว่าจิตสังหารภายในใจของเขานั้นยังคงบอบบางอยู่.
"ดี...!"จงซานที่พยักหน้ารับ.
"ส่วนเรื่องการรับสมัครนั้นสามารถรับเซียนโบราณเข้ามา
300 คน,1282 ต้าเซียน,ต้าเจิ้งในครั้งนี้ถือว่าเก็บเกี่ยวได้อย่างไม่ธรรมดา!"เซียนเซิงซือที่เผยความตื่นเต้นเล็กน้อย.
ไม่ว่าจะเป็นใครย่อมตื่นเต้นไม่ธรรมดา,กับจำนวนที่รับคำเข้ามา,เป็นการเก็บเกี่ยวที่มากมายนัก.
คิดถึงในอดีต,เมื่อครั้งต้าเจิ้งเพิ่งเข้ามาในโลกใบใหญ่,เล็กๆและอ่อนแอ,เป็นศาลเทวะที่อ่อนแอที่สุดในประวัติศาสตร์,ไม่คิดเลยว่าจะก้าวมาถึงวันนี้,ต้าเจิ้งในวันนี้มีกลุ่มต้าเซียนที่มากมาย.
จงซานที่นำพาศาลเทวะต้าเจิ้งก้าวผ่านอันตรายมากมายมาได้,ใช้เวลาไม่กี่ร้อยปี,จากศาลเทวะที่อ่อนแอที่สุดอย่างงั้นรึ?จวบจนถึงตอนนี้นี้,ต้าเจิ้งกลายเป็นทรงพลังแข็งแกร่ง,สามารถกำราบต้าเซียนกว่า
1282 คน? เซียนโบราณอีก 300 คน?
ต้าเจิ้งในเวลานี้ได้ก้าวเป็นศาลเทวะที่แข็งแกร่งระดับต้นๆแล้ว.
"และต้าเซียนกว่า 1000 คน,ข้าได้ให้พวกเขาเดินทางกลับไปยังต้าเจิ้งแล้ว,เหตุการณ์ที่จะเกิดขึ้นในทวีปตะวันออกนี้,พวกเขาไม่สามารถช่วยอะไรได้!"เซียนเซิงซือเอ่ย.
"อืม!"
ที่ไกลออกไปนั้น,เจียวโม่หวังที่ก้าวออกมาจากป้อมปราการอู่จวง,พร้อมกับตะโกนออกมาสุดเสียงว่ากล่าวเหล่าผู้บุกรุก.
ทว่าหลังจากตะโกนสุดเสียง,ร่างกายของเขาที่แข็งนิ่ง,แววตาที่เผยความตื่นตะลึง,ไม่รู้ว่ามีอะไรผิดพลาดไปหรือไม่?
แม้ว่าจะอยู่ไกลออกไป,มีหมอกปกคลุมไปทั่ว,ทว่าเจียวโม่หวังก็สามารถมองเห็นได้อย่างชัดเจน.
ชายในชุดสีขาวคนหนึ่ง,พร้อมกับกระบี่สีฟ้ากำลังบินตรงมายังป้อมปราการอู๋จวง,แต่นี่ไม่ใช่สิ่งที่ทำให้เขาตกใจ,เพราะเจียวโม่หวังไม่รู้จักเจี้ยนอ้าว,ทว่าสิ่งที่ทำให้เขาตื่นตะลึงตัวแข็งนั่นเป็นกลุ่มคนที่ยืนอยู่บนแท่นที่อยู่ไกลออกไปต่างหาก.
มีคนหลายร้อยคน,พลังฝึกตน,เจียวโม่หวังไม่สามารถมองเห็นได้,อย่างไรก็ตาม,มีหลายคนในกลุ่มหลายร้อยคนนั้นที่เจียวโม่หวังรู้จัก.
หลายร้อยคน? คนเหล่านี้? ไม่ใช่ว่าเป็นกลุ่มเซียนโบราณที่ทรงพลังของทวีปตะวันออกหรอกรึ?
เจียวโม่หวัง,ตัวเขาที่มีระดับเซียนโบราณเช่นกัน,ทว่าเพิ่งทะลวงไปถึงเซียนโบราณเมื่อไม่นานมานี้,ทว่าที่อยู่ต่อหน้าเขาหลายร้อยคนนี้,ไม่ใช่ว่าทุกคนอยู่ในระดับเซียนโบราณ,มีหลายร้อยคนที่เขาเคยเห็น,เป็นไปได้ว่าสามร้อยเซียนโบราณอย่างงั้นรึ?
เจียวโม่หวังแทบตั้งสติไม่ได้,บนแท่นนั้นคาดไม่ถึงเลยว่าจะมีเซิ่งกงเป้า?
"เป็นเขา? เซิ่งกงเป้า?
เซิ่งกงเป้าที่แสดงความเคารพต่อชายผู้หนึ่ง,ก่อนที่จะนำพาเซียนโบราณทั้งสามร้อยคนมา.
เจียวโม่หวังที่กุมค้อนยักษ์ที่กำลังสั่นไปมา,ความรู้สึกที่สั่นสะท้านไปทั่วร่าง,สถานการณ์เช่นนี้คืออะไรกัน?
"เจียวโม่หวัง,พวกเขา,เป็นพวกเขาที่ทำร้ายศิษย์พี่สามของข้าก่อนหน้านี้!"ศิษย์ที่เข้าไปรายงานก่อนหน้านี้เอ่ยปากออกมาในทันที.
"ฆ่าพวกมัน!"ศิษย์ของป้อมปราการอู๋จวงที่ตะโกนเสียงดัง.
เจียวโม่หวัง".................”
"........!"ที่ไกลออกมา,เจียนอ้าวที่มาหยุดอยู่บนเนินของเทือกเขา,ยืนอยู่บนศิลายักษ์,จดจ้องมองป้อมปราการอู๋จวงที่อยู่ด้านหน้า.
กระบี่สีฟ้าที่สะบัดออกไป,ปรากฏเป็นริ้วแสงพุ่งออกไปยังทิศทางของเจียวโม่หวัง.
ริ้วกระบี่ที่พุ่งออกไป,ฉีกกระชากห้วงมิติ,ราวกับว้าฟ้าดินจะถูกแยกออกจากกัน,ห้วงอากาศที่เปิดเป็นทางพุ่งออกไปด้วยความเร็ว.
"ตูมมมม!"
ใบหน้าของเจียวโม่หวังเปลี่ยนเป็นขาวซีด,พร้อมกับนำค้อนยักษ์ออกมาขวางเอาไว้.
ช่างน่าเศร้า,กระบี่ของเจี้ยนอ้าวนั้นทรงพลังเกินไป,เพียงแค่ริ้วแสงกระบี่ที่พุ่งออกมา,ทำให้ค้อนยักษ์และร่างเจียวโม่หวังขนาดเป็นสองท่อน,แม้แต่ลามยาวไปยังป้อมปรากฏจนถูกแบ่งออกเป็นสองส่วน.
หนึ่งกระบี่,ทำลายป้อมปราการพังทลายถูกแยกออกเป็นช่องว่างในทันที.
เกิดระเบิดเสียงดังสนั่น,ฟ้าดินที่สั่นไหวไปมา,จิตสังหารของเจี้ยนอ้าวที่แผ่กระจายโถมกระหน่ำทับไปทั้งเทือกเขา.
Chapter 1206 Kills to Five Village Monastery
杀向五庄观
สังหารป้อมปราการอู๋จวง
Yang Sector, Four Great Division Continent.
ภพหยาง,ทวีปซือต้าปู่.
จุดเชื่อต่อระหว่างแดนทวีปตงเซิ่งเฉินและแดนทวีปซือหนิวเหอ,มีวิหารเต๋าแห่งหนึ่งที่มีชื่อเสียงเป็นอย่างมากอยู่.
บนเทือกเขาที่ทอดยาว,ถูกเรียกว่าป้อมปรากฏอู๋จวง!
ป้อมปราการอู่จวง,ก็คือวิหารของเจิ้นหยวนจื่อ,เป็นหนึ่งในกลุ่มอิทธิพลของทวีปซือต้าปู่,เขาที่เป็นประมุขของป้อมปราการอู่จวง,นับว่าเป็นสุดยอดเซียนบรรพชน,อีกทั้งยังมีตำราปฐพีในครอบครอง,เซียนบรรพชนทั่วไปไม่ใช่คู่มือ,แม้แต่ปราชญ์เทพยังไม่ยินดีที่จะหาเรื่องเขา.
ป้อมปราการอู่จวงนั้น,ปรกติเป็นสถานที่เงียบสงบ,เหมาะที่จะเป็นสถานที่บำเพ็ญเพียร.
อย่างไรก็ตาม,ในวันนี้,ป้อมปราการอู๋จวงกลับปรากฏเสียงดังเราะที่ดังก้องขึ้นเป็นระยะๆ.
ภายในห้องโถงของป้อมปราการอู๋จวงนั้น,เจิ้นหยวนจื่อที่นั่งในตำแหน่งประธาน,ที่ด้านหน้ามีแขกอยู่หลายโต๊ะ,และที่ด้านหลังของพวกเขามีผู้ใต้บังคับบัญชาหลายคน.
แขกแต่ละโต๊ะนั้น,ต่างก็มีผลไม้ทารกขนาดเล็กวางอยู่,นี่คือผลผลิตพิเศษของป้อมปราการอู๋จวง,โสมมนุษย์,กล่าวได้ว่ามันเป็นหนึ่งยาอย่างหนึ่ง.
ยกเว้นเหล่าคนที่นั่งอยู่,คนอื่นๆที่ดวงตาเป็นประกายด้วยความปรารถนา,ถึงกับกลืนน้ำลายลงคอ,อย่างไม่มีทางเลือก,เพราะว่าโสมมนุษย์นี้ไม่ใช่สิ่งที่พวกเขาจะสามารถได้รับ.
ในเวลานี้,ทุกๆคนต่างก็จ้องมองไปยังเจิ้นหยวนจื่อ,รอคอให้เจิ้นหยวนจื่อเอ่ยอะไรบางอย่าง.
"ทุกๆท่านต่างก็เป็นผู้นำของกลุ่มอิทธิพลใหญ่ในทวีปซือต้าปู่,ทุกๆท่านที่มาวันนี้,เจิ้นหยวนจื่อรู้สึกเป็นเกียรตินัก!"เจิ้นหยวนจื่อกล่าวออกมาด้วยรอยยิ้มเล็กน้อย.
"กวนจู่(ประมุขป้อม)อย่าได้ถ่อมตัว,กวนจู่เชิญ,ข้าและทุกคนต้องมาอย่างแน่นอน."เหล่าแขกทุกคนที่กล่าวออกมาในทันที.
เพราะว่าทวีปซือต้าปู่เวลานี้ไม่เหมือนเดิมแล้ว,ไม่ได้สงบเงียบ,ความวุ่นวายโกลาหลได้ใกล้เข้ามาแล้ว,หากใครประมาทก็จะถูกสังหารไปทั้งหมด,นอกจากนี้,นับจากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นที่วิหารใต้เหล่ยหยิน,ทำให้ผู้คนมากมายเข้าใจความสัมพันธ์ของเจิ้นหยวนจื่อและหงจวินได้.
ไท่ซ่าง,เจี่ยหยิน,และจุนถีได้จุติกลับมาแล้ว,หงจวินบุคคลอันดับหนึ่งของโลกหล้าจะไม่จุติกลับมาได้อย่างงันรึ?
หากหงจวินจุติกลับมา,การเข้าร่วมกับเจิ้นหยวนจื่อก็เหมือนกับเกราะป้องกันชั้นดี,เมื่อยุคสมัยแห่งความวุ่นวายมาถึง,ไม่มีใครรู้ชะตากรรมตัวเอง,ดังนั้นจึงต้องค้นหาทางรอดเผื่อเอาไว้.
ดังนั้น,หลังจากที่ได้รับคำเชิญจากเจิ้นหยวนจื่อที่ได้เชิญเหล่าผู้นำของแต่ละกลุ่มอิทธิพล,พวกเขาก็เดินทางมายังป้อมปราการอู๋จวง.
"ข้าขอให้ทุกท่านมาในครั้งนี้,ทุกท่านควรจะคาดเดาได้ถูกต้องแล้ว,ยุคสมัยแห่งความวุ่นวายนั้นได้ใกล้เข้ามาแล้ว,โชคดีหรือโชคร้ายยากที่จะเอ่ย,มีเพียงแค่ร่วมมือกันเท่านั้นถึงจะอยู่รอด."ความวุ่นวายที่กำลังเกิดขึ้น,แน่นอนว่ามีหลายคนที่หวังจะเป็นพันธะมิตรกับป้อมปราการอู๋จวง,ด้วยมีคนที่คาดหวัง,ไม่เช่นนั้นก็คงไม่มีคนมา?
ทำให้เจิ้นหยวนจื่อกล่าวออกมาด้วยความมั่นใจ.
"การก่อตั้งพันธะมิตรนั้น,แน่นอนข้าและศิษย์น้องต่างก็ปรารถนาด้วยเช่นกัน,ในเมื่อกวนจูเป็นคนเอ่ยปาก,ข้าแลคนอื่นจะไม่รับได้อย่างไร,ไม่จำเป็นต้องเอ่ย,ข้ายินดีที่จะร่วมมือกับป้อมปราการอู๋จวง,ก่อตั้งพันธะมิตร,พร้อมกับก่อตั้งคำสาบานด้วยโลหิต!"มีใครบางคนที่เอ่ยออกมาในทันที.
"ข้าและพรรคพวกเองก็ยินดีเข้าร่วมพันธะมิตร."มีหลากหลายคนที่ตอบรับอย่างพร้อมเพรียง.
จากนั้น,การก่อตั้งพันธะมิตรก็ได้เกิดขึ้น,ทุกคนที่ได้หยดโลหิตร่วมกันลงในสุราเพื่อสาบานก่อตั้งพันธมิตรก่อนที่จะดื่มลงไป.
"คารวะเมิ่งจู่!(หัวหน้ากลุ่ม)"ทุกคนที่กล่าวคารวะเจิ้นหยวนจื่อด้วยความเคารพ.
เจิ้นหยวนจื่อที่เผยอารมณ์ที่ยอดเยี่ยมเป็นอย่างมา,"ดี,ยอดเยี่ยม,ทุกท่านเชิญนั่ง,เชิญล้มลองโสมมนุษย์ของป้อมปราการอู๋จวงของพวกเรา."
แน่นอนว่าทุกคนเองก็เต็มด้วยความตื่นเต้นพึงพอใจเช่นกัน,การก่อตั้งพันธมิตรในยุคแห่งความโกลาหล,นี่นับว่าเป็นเรื่องยอดเยี่ยม,เพื่อที่จะลดความเสี่ยงที่จะเกิดขึ้น,ด้วยการมีเจิ้นหยวนจื่อ,ที่เป็นหนึ่งในคนของหงจวิน,ทุกคนที่มั่นใจว่าทุกอย่างจะสามารถผ่านไปได้อย่างง่ายดาย.
งานเลี้ยงที่เริ่มขึ้น,ทุกอย่างที่ดูเหมือนว่าจะยุ่งวุ่นวายเป็นอย่างมาก.
"ไม่ได้การแล้ว! อาจารย์,เกิดเรื่องสำคัญ..."ศิษย์คนหนึ่งของป้อมอู๋จวงที่เร่งรีบเข้ามา.
ภายในห้องโถงงานเลี้ยงที่หยุดลง,เจิ้นหยวนจื่อที่ขมวดคิ้วไปมา.
"อาจารย์,ทิศใต้มีคนหลายร้อยคน,ศิษย์พี่สามเข้าไปสอบเท่า,แต่ถูกทำลายบาดเจ็บ,สถานการณ์ไม่ดีแล้ว!"ศิษย์ป้อมปราการอู๋จวงที่เผยท่าทางร้อนใจ.
เจิ้นหยวนจื่อที่ดวงตาหรี่เล็กลง,หลายๆคนในงานที่ไม่เอ่ยแต่ลุกขึ้นพร้อมๆกัน,"ใครกันช่างโอหัง?
กล้าบุกเข้ามายังป้อมปราการอู๋จวง?เมิ่งจู่,เรื่องนี้เป็นเรื่องเล็กน้อย,ไม่ต้องถึงมือเมิ่งจู่,ให้ข้าออกไปดูศัตรูที่กล้ามาก่อกวนเอง."หนึ่งคนในนั้นที่เอ่ยปากออกมาในทันที.
"เช่นนั้นคงต้องรบกวน,เจียวโม่หวังแล้ว."เจินหวนจื่อพยักหน้ารับ.
"ทุกท่านเชิญสังสรรค์ต่อเลย,ข้าจะออกไปจัดการเดี๋ยวกลับมา!"เจียวโม่หวังที่กล่าวออกมาด้วยความมั่นใจ.
คนอื่นๆที่คิดว่าไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรนัก,ทว่าเจิ้นหยวนจื่อในเวลานี้ขมวดคิ้วแน่น,ทว่าไม่ได้กล่าวอะไรออกมา.
ป้อมปราการอู๋จวงทิศใต้.
ในเวลานี้ปรากฏคนกลุ่มหนึ่งที่มีอยู่ราวๆ 300
คน.
เหล่าคนที่จ้องมองไปยังด้านล่างเห็นเพียงหัวริบๆ,ไม่สามารถมองเห็นใบหน้าของฝ่ายตรงข้ามได้ชัดเจน.
ทว่ากับจำนวนของผู้บุกรุกเป็นจำนวนมากก็ทำให้เหล่าผู้คุ้มกันต้องกลืนน้ำลาย,ไม่กล้าแม้แต่ส่งเสียง.
คนทั้งหมด 313 คน,และมีผู้นำ 13 คน.
คนกลุ่มนี้ไม่ใช่ใครที่ใหน,แต่เป็นกลุ่มของจงซาน,และอีกหนึ่งคนเป็นเจี้ยนอ้าวที่มาสมทบจงซานเรียบร้อยแล้ว.
ที่ไกลออกไป,คนกลุ่มหนึ่งที่จ้องมองไปยังด้านล่าง.
ก่อนหน้านี้ศิษย์ของป้อมปราการหยวนถูกเจียนอ้าวทำร้ายจนบาดเจ็บ.
"เจี้ยนอ้าว,เจ้ากลายเป็นเซียนบรรพชนแล้วอย่างงั้นรึ?"จงซานที่สอบถามเจี้ยนอ้าว.
"ด้วยการผสานกับหลิงซาน,ทำให้ข้าก้าวไปถึงเซียนบรรพชน,เวลานี้ข้าต้องการทำตามคำสัญญา,ของวิเศษปราชญ์เทพสิบชิ้น,ตำราปฐพีของเจิ้นหยวนจื่อคือชิ้นแล้ว,กับเหตุการณ์
หลิงซาน,เจิ้นหยวนจื่อเป็นหนึ่งคนที่คิดร้ายต่อข้า,จำเป็นต้องตอบแทนสักหน่อย..."เจี้ยนอ้าวที่เอ่ยตอบ.
จงซานที่จ้องมองไปยังเทือกเขาที่อยู่ไกลออกไป,พร้อมกับครุ่นคิดอะไรบางอย่าง,"ในเมื่อจุดประสงค์หลักคือต้องการตำราปฐพี,ไม่เห็นจำเป็นต้องทำให้เป็นเรื่องใหญ่?"
"หืม?"เจี้ยนอ้าวที่ไม่เข้าใจ.
"ข้าต้องการจับเป็นเจิ้นหยวนจื่อ."จงซานที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"หืม?"เหล่าเซียนโบราณไม่น้อยที่ใบหน้าเปลี่ยนเป็นซับซ้อน.
"จับเป็นรึ?
ข้าไม่สามารถรับปากได้?"เจี้ยนอ้าวที่ส่ายหน้าไปมา.
"ไม่มีปัญหา,ในเวลานั้นคนของข้าก็จะเข้าร่วมด้วย,ไม่ใช่ว่าเจ้ากำลังเกรงใจข้ารึ?"จงซานสอบถาม.
"เกรงใจ?
เช่นนั้นก็ไม่เกรงใจก็แล้วกัน."เจี้ยนอ้าวที่พยักหน้ารับด้วยรอยยิ้ม.
"!"จงซานพยักหน้ารับ.
เจี้ยนอ้าวที่หันหน้ากลับไป,พร้อมกับก้าวบินออกไปมุ่งตรงขึ้นไปบนเทือกเขา,ด้วยความเร็วที่ไม่ได้เร็วนัก,เหมือนว่ากำลังรอบางอย่าง.
ที่ด้านนอกป้อมปราการอู๋จวง,ในเวลานี้มีศิษย์มากมายของพวกเขาที่ได้รับบาดเจ็บ,หลายๆคนที่พบสถานการณ์ที่ไม่ดีนัก,จับอาวุธพร้อมกับจ้องมองไปยังคนทั้งสามร้อยคนที่อยู่ไกลออกไป.
"ใครกันที่แส่หาความตาย,กล้ามาหาเรื่องป้อมปราการอู๋จวงอย่างงั้นรึ?"เสียงคำรามที่ไม่พอใจดังออกมาจากด้านใน.
จากนั้น,ก็ปรากฏชายกำยำผิวคล้ำ,พร้อมกับแบกค้อนขนาดใหญ่เดินออกมา.
"เซิ่งหวัง,คนผู้นี้ก็คือเจียวโม่หวังของทวีปซือต้าปู่,ได้ยินมาว่าความแข็งแกร่งของเขาเพิ่งก้าวไปอยู่ในระดับเซียนโบราณ!......"เซิ่งกงเป้าที่เอ่ยบอกกว้างต่อจงซาน.
"เหตุผลที่มายังป้อมปราการอู๋จวง,เจ้าน่าจะเข้าใจชัดเจน!"จงซานที่กล่าวต่อเซิ่งกงเป้า.
"ขอบคุณเซิ่งหวังที่เห็นด้วย."เซิ่งกงเป้าที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"สามร้อยเซียนโบราณ,มอบให้เจ้าเป็นคนบัญชาการ,ยกเว้นเจิ้นหยวนจื่อ,คนอื่นๆคงไม่ต้องให้ข้าบอก."จงซานเอ่ย.
"รับทราบ!"เซิ่งกงเป้าที่กล่าวรับคำ,ก่อนที่แววตาที่เผยความเย็นชาขณะที่จ้องมองไปยังป้อมปราการอู๋จวง.
เซิ่งกงเป้าพร้อมกับนำทัพบุกเข้าไปด้านใน,ซึ่งเซียนโบราณสามร้อยคนก็คือคนที่เพิ่งรับเข้ามาใหม่นั่นเอง.
"เซียนเซิงซือ,ก่อนหน้านี้ที่ทวีปเขตแดนหนานจ้านปู่,เกิดอะไรขึ้นบ้าง!"จงซานที่จ้องมองไปยังเซียนเซิงซือ.
เซียนเซิงซือพยักหน้าและก้าวออกมา.
จงซานที่เดินทางไปหาตำหนักจื่อเซียว,ได้มอบอำนาจทุกอย่างให้กับเซียนเซิงซือ,ดังนั้นจึงได้สอบถามสถานการณ์ที่เกิดขึ้น.
"เซิ่งหวัง,หลังจากที่ท่านไปแล้ว,ภายในม่านพลัง,ก็เกิดความวุ่นวายขึ้นในทันที,เฉินได้แจ้งประสงของเซิ่งหวังเอาไว้,และได้สังหารสองเซียนบรรพชนและเซียนโบราณไป
182 คน,ต้าเซียน 300 คน! ที่ไม่เห็นด้วย,ไม่มีใครสามารถหนีไปได้!"เซียนเซิงซือที่กล่าวอย่างไม่แยแส.,
สองเซียนบรรพชน,182 เซียนโบราณ,300
ต้าเซียน,ถูกสังหารทั้งหมด.
เต้าเหรินถูที่คิดถึงเรื่องที่เกิดขึ้นก็เผยท่าทางตื่นตระหนกเหมือนกัน,คำพูดของเซียนเซิงซือราวกับว่าเป็นเรื่องธรรมดาทั่วไป,กล่าวออกมาอย่างไม่แยแส,ทำให้เต้าเหรินถูพบว่าจิตสังหารภายในใจของเขานั้นยังคงบอบบางอยู่.
"ดี...!"จงซานที่พยักหน้ารับ.
"ส่วนเรื่องการรับสมัครนั้นสามารถรับเซียนโบราณเข้ามา
300 คน,1282 ต้าเซียน,ต้าเจิ้งในครั้งนี้ถือว่าเก็บเกี่ยวได้อย่างไม่ธรรมดา!"เซียนเซิงซือที่เผยความตื่นเต้นเล็กน้อย.
ไม่ว่าจะเป็นใครย่อมตื่นเต้นไม่ธรรมดา,กับจำนวนที่รับคำเข้ามา,เป็นการเก็บเกี่ยวที่มากมายนัก.
คิดถึงในอดีต,เมื่อครั้งต้าเจิ้งเพิ่งเข้ามาในโลกใบใหญ่,เล็กๆและอ่อนแอ,เป็นศาลเทวะที่อ่อนแอที่สุดในประวัติศาสตร์,ไม่คิดเลยว่าจะก้าวมาถึงวันนี้,ต้าเจิ้งในวันนี้มีกลุ่มต้าเซียนที่มากมาย.
จงซานที่นำพาศาลเทวะต้าเจิ้งก้าวผ่านอันตรายมากมายมาได้,ใช้เวลาไม่กี่ร้อยปี,จากศาลเทวะที่อ่อนแอที่สุดอย่างงั้นรึ?จวบจนถึงตอนนี้นี้,ต้าเจิ้งกลายเป็นทรงพลังแข็งแกร่ง,สามารถกำราบต้าเซียนกว่า
1282 คน? เซียนโบราณอีก 300 คน?
ต้าเจิ้งในเวลานี้ได้ก้าวเป็นศาลเทวะที่แข็งแกร่งระดับต้นๆแล้ว.
"และต้าเซียนกว่า 1000 คน,ข้าได้ให้พวกเขาเดินทางกลับไปยังต้าเจิ้งแล้ว,เหตุการณ์ที่จะเกิดขึ้นในทวีปตะวันออกนี้,พวกเขาไม่สามารถช่วยอะไรได้!"เซียนเซิงซือเอ่ย.
"อืม!"
ที่ไกลออกไปนั้น,เจียวโม่หวังที่ก้าวออกมาจากป้อมปราการอู่จวง,พร้อมกับตะโกนออกมาสุดเสียงว่ากล่าวเหล่าผู้บุกรุก.
ทว่าหลังจากตะโกนสุดเสียง,ร่างกายของเขาที่แข็งนิ่ง,แววตาที่เผยความตื่นตะลึง,ไม่รู้ว่ามีอะไรผิดพลาดไปหรือไม่?
แม้ว่าจะอยู่ไกลออกไป,มีหมอกปกคลุมไปทั่ว,ทว่าเจียวโม่หวังก็สามารถมองเห็นได้อย่างชัดเจน.
ชายในชุดสีขาวคนหนึ่ง,พร้อมกับกระบี่สีฟ้ากำลังบินตรงมายังป้อมปราการอู๋จวง,แต่นี่ไม่ใช่สิ่งที่ทำให้เขาตกใจ,เพราะเจียวโม่หวังไม่รู้จักเจี้ยนอ้าว,ทว่าสิ่งที่ทำให้เขาตื่นตะลึงตัวแข็งนั่นเป็นกลุ่มคนที่ยืนอยู่บนแท่นที่อยู่ไกลออกไปต่างหาก.
มีคนหลายร้อยคน,พลังฝึกตน,เจียวโม่หวังไม่สามารถมองเห็นได้,อย่างไรก็ตาม,มีหลายคนในกลุ่มหลายร้อยคนนั้นที่เจียวโม่หวังรู้จัก.
หลายร้อยคน? คนเหล่านี้? ไม่ใช่ว่าเป็นกลุ่มเซียนโบราณที่ทรงพลังของทวีปตะวันออกหรอกรึ?
เจียวโม่หวัง,ตัวเขาที่มีระดับเซียนโบราณเช่นกัน,ทว่าเพิ่งทะลวงไปถึงเซียนโบราณเมื่อไม่นานมานี้,ทว่าที่อยู่ต่อหน้าเขาหลายร้อยคนนี้,ไม่ใช่ว่าทุกคนอยู่ในระดับเซียนโบราณ,มีหลายร้อยคนที่เขาเคยเห็น,เป็นไปได้ว่าสามร้อยเซียนโบราณอย่างงั้นรึ?
เจียวโม่หวังแทบตั้งสติไม่ได้,บนแท่นนั้นคาดไม่ถึงเลยว่าจะมีเซิ่งกงเป้า?
"เป็นเขา? เซิ่งกงเป้า?
เซิ่งกงเป้าที่แสดงความเคารพต่อชายผู้หนึ่ง,ก่อนที่จะนำพาเซียนโบราณทั้งสามร้อยคนมา.
เจียวโม่หวังที่กุมค้อนยักษ์ที่กำลังสั่นไปมา,ความรู้สึกที่สั่นสะท้านไปทั่วร่าง,สถานการณ์เช่นนี้คืออะไรกัน?
"เจียวโม่หวัง,พวกเขา,เป็นพวกเขาที่ทำร้ายศิษย์พี่สามของข้าก่อนหน้านี้!"ศิษย์ที่เข้าไปรายงานก่อนหน้านี้เอ่ยปากออกมาในทันที.
"ฆ่าพวกมัน!"ศิษย์ของป้อมปราการอู๋จวงที่ตะโกนเสียงดัง.
เจียวโม่หวัง".................”
"........!"ที่ไกลออกมา,เจียนอ้าวที่มาหยุดอยู่บนเนินของเทือกเขา,ยืนอยู่บนศิลายักษ์,จดจ้องมองป้อมปราการอู๋จวงที่อยู่ด้านหน้า.
กระบี่สีฟ้าที่สะบัดออกไป,ปรากฏเป็นริ้วแสงพุ่งออกไปยังทิศทางของเจียวโม่หวัง.
ริ้วกระบี่ที่พุ่งออกไป,ฉีกกระชากห้วงมิติ,ราวกับว้าฟ้าดินจะถูกแยกออกจากกัน,ห้วงอากาศที่เปิดเป็นทางพุ่งออกไปด้วยความเร็ว.
"ตูมมมม!"
ใบหน้าของเจียวโม่หวังเปลี่ยนเป็นขาวซีด,พร้อมกับนำค้อนยักษ์ออกมาขวางเอาไว้.
ช่างน่าเศร้า,กระบี่ของเจี้ยนอ้าวนั้นทรงพลังเกินไป,เพียงแค่ริ้วแสงกระบี่ที่พุ่งออกมา,ทำให้ค้อนยักษ์และร่างเจียวโม่หวังขนาดเป็นสองท่อน,แม้แต่ลามยาวไปยังป้อมปรากฏจนถูกแบ่งออกเป็นสองส่วน.
หนึ่งกระบี่,ทำลายป้อมปราการพังทลายถูกแยกออกเป็นช่องว่างในทันที.
เกิดระเบิดเสียงดังสนั่น,ฟ้าดินที่สั่นไหวไปมา,จิตสังหารของเจี้ยนอ้าวที่แผ่กระจายโถมกระหน่ำทับไปทั้งเทือกเขา.
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
ปัจจุบันแปลจบแล้ว 1672 ตอน สนใจติดต่อเข้ากลุ่มลับได้ครับ
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ แปลจบแล้ว.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น