Immortality Chapter 1205 Heaven Blessed
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 1205 สวรรค์คุ้มครอง.
Chapter 1205 Heaven Blessed
天佑之人
สวรรค์คุ้มครอง.
หลังจากนั้นหลายปี,ภพหยิน,เมืองซ่าง.
ต้าเจิ้งที่กำลังพูดคุยงานราชกิจกันอยู่.
จงซานที่นั่งอยู่บนโต๊ะบัญชาการ,ยกถ้วยชาขึ้นจิบ,กลิ่นน้ำชาที่หอมกรุ่นแผ่ออกไปรอบๆ.
สองข้าง,มีหวังจิงเหวิน,อี้เหยี่ยน,หนี่ปู่ซาและคนอื่นๆ,เหล่าเสนาธิการคนสำคัญนั่งอยู่ด้วย.
อีกฝั่ง,มีชายชุดสีขาวอยู่ด้วย.
บุรุษที่มีใบหน้าบอบบาง,ดูสง่าและมีกลิ่นอายสูงศักดิ์,ที่ด้านหลังมีผู้ใต้บังคับบัญชา
5-6 คน,แม้นว่าจะเป็นผู้มาเยือน,ทว่ากลับดูสุขุมเยือกเย็น.
"เซิ่งหวังจง,เกี่ยวกับการเชื่อมดินแดนตะวันออก,สามเดือนที่แล้ว,ข้าได้เตรียมคนงานไว้แล้ว,คิดว่าด้วยความสามารถของต้าเจิ้ง,สามเดือนก็น่าจะเพียงพอที่จะเชื่อมต่อกันอย่างปลอดภัย!"ชายในชุดสีขาวที่เผยยิ้มกล่าวกับจงซาน.
"ใต้เท้ากู่,เรื่องดินแดนนั้น,ข้ามอบหมายให้กับหวังจิงเหวินเป็นคนจัดการ,รายระเอียดเฉพาะนั้น,ข้าเองก็ไม่เข้าใจ!"จงซานที่วางถ้วยน้ำชาลงกล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
ในเวลาเดียวกันนั้น,จงซานที่จ้องมองไปยังชายชุดขาวที่มีนามว่าเซียนเซิงกู่,ขณะต้องมองท่าทางของเซียนเซิงกู่.
ท่าทางของเขาที่ดูไร้กังวล,และยังจดจ้องมองไปยังหวังจิงเหวินเองด้วย.
"เซียนเซิงหวัง,ท่านเห็นว่าอย่างไร?"เซียนเซิงกู่ที่สอบถามด้วยรอยยิ้ม.
"เกี่ยวกับดินแดนตะวันออกนั้น,ทำการเชื่อมต่อกับแผ่นดินใหญ่,สามเดือนก็เกินพอ!"หวังจงเหวินที่ส่ายหน้าไปมาร่วมมือกับจงซาน.
ก็เกินพอ? คำพูดดังกล่าวที่ตรงไปตรงมา,ทำให้ทุกคนรู้สึกว่าเต็มไปด้วยความรู้สึกโอ้อวด.
"เช่นนั้นก็ไม่มีอะไรต้องกังวล,ในเมื่อเป็นเช่นนี้แล้ว,ผู้น้อยคิดว่าการจะมาต้าเจิ้งได้ก็ไม่นับว่าง่าย,ต้าเจิ้งนั้นมีสถานที่งดงามหลายแห่ง,ถือว่าเวลาที่เหลือเป็นการพักผ่อนชื่นชมสิ่งงดงาม!"เซียนเซิงกู่ที่แสดงท่าทางไม่แยแสนัก.
บนที่นั่งอันทรงเกียรติ,จงซานที่ดวงตาเหรี่เล็ก,จากนั้นก็กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม,"สิ่งที่เซียนเซิงกู่เอ่ยถึง,ไม่รู้ว่าเซียนเซิงจะเป็นคนที่มีอารมณ์ศิลปะด้วย,การเชื่อมดินแดนตะวันนอกนั้น,แม้นว่าเวลานี้จะยังไม่เสร็จ,ทว่าข้าเชื่อว่าไม่ช้าก็นานก็ต้องเรียบร้อย,หลังจากที่ท่านกลับไป,ฝากของคุณจุนเทียนเซี่ยแทนข้าด้วย!"
"แน่นอน!"เซียนเซิงกู่พยักหน้ารับ.
"เช่นนั้น,คนของราชวงศ์พวกเรา....?"เซียนเซิงกู่ที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"เผลี๊ย!"เสียงฝ่ามือของหลิวอู้ซ่างที่ดังขึ้น.
จากนั้น,จุนหม่อจื่อและคนอื่นๆที่ถูกนำมา.
ท่าทางของคนทั้งห้าเวลานี้,ดูไม่เป็นตัวของตัวเอง,แววตาที่กวาดตามองไปรอบๆลุกลี้ลุกลน,ลึกเข้าไปในแววตาที่เต็มไปด้วยความตื่นตระหนกตกใจ.
ตื่นตระหนก? เซียนบรรพชนตื่นตระหนก?
เหล่าขุนนางของต้าเจิ้งที่จอ้งมองไปยังหลิวอู๋ซ่าง,พร้อมกับครุ่นคิดเซียนบรรพชนเหล่านี้ได้พบกับความโหดร้ายใดมากันแน่ถึงได้เปลี่ยนเป็นเช่นนี้.
"เซียนเซิงกู่!"จูนหมอจื่อเอ่ยออกมาด้วยความตื่นเต้น.
"ขอบคุณเซิ่งหวังจง!"เซียนเซิงกู่ที่ไม่ได้สนใจจุนหมอจื่อ,ทว่าจ้องมองไปยังทิศทางของจงซาน.
"เซียนเซิงกู่อย่าได้เกรงใจ!"จงซานที่กล่าวออกมอาย่างนุ่มนวล.
"ในเมื่อเป็นเช่นนี้,คงไม่รบกวนแล้ว,ผู้น้อยขอลา!"เซียนเซิงกู่ที่เอ่ยออกมาในทันที.
"ตกลง,ข้าจะไปส่งเจ้า!"จงซานพยักหน้ารับ.
เซียนเซิงกู่ที่พยักหน้ารับรับ,ขณะที่ออกไปนอกห้องพร้อมกับจงซาน,ส่วนจุนหมอจื่อและคนอื่นๆเวลานี้ถูกพยุงแขนด้วยคนของเซียนเซิงกู่.
เรื่องที่น่าสะพรึงกลัวก่อนหน้านี้ไม่มีใครกล้าพูดอะไรมาก,โดยเฉพาหลิวอู๋ซ่างที่อยู่ใกล้ๆ,เพียงแค่ต้าเซียน,กลับทำให้เซียนบรรพชนต้องหนาวไปถึงกระดูก.
"เซิ่งหวังจง,เชิญ!"เซียนเซิงกู่ที่เอ่ยออกมาในที่สุด.
"หากว่ามีอะไรต้องการ,ต้าเจิ้งยินดีต้องรับเซียนเซิงกู่ทุกเวลา!"จงซานเอ่ย.
"ลาก่อน!"
จากนั้น,เซียนเซิงกู่และคนอื่นที่มีเมฆปรากฏขึ้น,พร้อมกับนำคนของเขาจากเมืองซ่างไปช้าๆ,ออกไปโดยไม่มีใครหยุด.
จ้องมองเซียนเซิงกู่จากไปแล้ว,ใบหน้าของจงซานที่เปลี่ยนเป็นเคร่งขรึม.
"คนผู้นี้เป็นอย่างไร?"จงซานเอ่ย.
"ไม่ได้ด้อยกว่าเฉินแน่!"อี้เหยี่ยนกล่าวพลางถอนหายใจ.
"ศาลเทวะหลุนฮุยนั้น,คาดไม่ถึงจะมีคนที่มีความสามารถเช่นนี้,ไม่ธรรมดา,เพียงแค่ต้าเซียน,นับเซียนสวรรค์หลายคนแต่กล้าเข้ามาในเมืองซ่างต้าเจิ้ง,ช่างเป็นคนที่มีความกล้าจริงๆ!"หวังจิงเหวินที่กล่าวพลางถอนหายใจ.
"หนี่ปู่ซ่า,มีอะไรที่จะกล่าวกับข้าก่อนนี้อย่างง้นรึ?"จงซานที่สอบถามออกไปเล็กน้อย.
"เรียนเซิงหวัง,เฉินติ้งการบอกกล่าวกับเซิ่งหวังเกี่ยวกับเซียนเซิงกู่ที่จากไป."หนี่ปู่ซาเอ่ย.
"หืม?"
"เซียนเซิงกู่ที่เข้ามาในต้าเจิ้งด้วยระดับต้าเซียน,ถือว่าเป็นความกล้าอย่างงั้นรึ?
ข้าคิดว่าไม่จำเป็นเลย!"หนี่ปู่ซ่าที่เอ่ยต่อหวังจิงเหวิน.
"ทำไม?"
"เฉินบำเพ็ญฮวงจุ้ย,ที่เหนือกว่าคนทั่วไปทำให้สัมผัสได้ถึงเส้นโลหิตมังกรได้,แม้นว่าเซียนเซิงกู่จะมีระดับต้าเซียน,ทว่าภายในร่างกายของเขานั้นมีกลิ่นอายของเส้นโลหิตมังกรมากมาย,อำนาจสวรรค์คุ้มครอง,พวกเราสังหารเขาไม่ตาย!"หนี่ปู่ซาที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"อำนาจสวรรค์คุ้มครอง?"จงซานที่กล่าวเสียงจริงจัง.
"ถูกต้องแล้ว,เหมือนกับเห่าเม่ยลี่ที่ไม่ต้องใช้วิชาคำสาป,นางก็สาปผู้คนได้,ซึ่งนางก็มีอำนาจสวรรค์คุ้มครอง,ทว่า,อำนาจสวรรค์คุ้มครองของนางนั้นยังเทียบกับเซียนเซิงกู่ไม่ได้เลย,เห่าเม่ยลี่หากเทียบกับพลังฝึกตนนางอยู่ในระดับโห่วเทียน,ส่วนเซียนเซิงกู่นั้นอยู่ในระดับเซียนเทียน,คนเช่นนี้,หลายล้านปีจะมีสักคน,หรือบางทีอาจจะไม่มีเลย!"หนี่ปู่ซากล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"สวรรค์คุ้มครอง?
ไม่ใช่แค่หลายล้ายปีจะปรากฏงั้นรึ?
แล้วเขายังมีความพิเศษอะไรอีกรึ?"หลิวอู๋ซ่างที่สอบถามออกมาในทันที.
"พิเศษ?
หากเจ้าทำอะไรที่เป็นภัยกับเห่าเม่ยลี่,เจ้าคิดว่าจะเป็นอย่างไร?"หนี่ปู่ซาสอบถาม.
"?"ภายในใจของหลิวอู๋ซ่างที่ตื่นตกใจ,หากทำอะไรต่อเห่าเม่ยลี่?
ความโชคร้ายมากมายจะตามมาไม่หยุดหย่อน.
"สวรรค์คุ้มครอง,แม้นว่าจะไม่ได้มีพลังที่ทำให้สวรรค์สะท้านปฐพีสะเทือน,ทว่าสวรรค์กับดูแลไม่ได้ต่างจากปราชญ์เทพ,เป็นคนที่ผิดปรกติ,คนที่ได้รับการคุ้มครองจากสวรรค์,จะทำให้รุ่งโรจน์,เต็มไปด้วยความอหังการ,ศาลเทวะหลุนฮุย,ไม่คิดว่าจะมีโชคลาภถึงเพียงนี้!"หนี่ปู่ซาที่ส่ายหน้าไปมา.
"คนเช่นนี้,จะจัดการอย่างไร?"จงซานที่กล่าวสอบถาม.
"เซิ่งหวังไม่จำเป็นต้องกังวลอะไร,เพราะว่าเซิ่งหวังนั้น,ไม่มีทางที่จะได้รับภัยพิบัติ."หนี่ปู่ซาเอ่ย.
"หืม?"
"เขามีอำนาจสวรรค์คุ้มครอง,อำนาจฟ้าดินที่ประทานอาจสวรรค์คุ้มครอง,ทว่าหลังจากที่เซิ่งหวังสามารถสร้างมังกรแท้ขึ้นมาเป็นรูปเป็นร่าง,เมื่อสังหารปราชญ์เทพก่อตั้งศาลสวรรค์ได้แล้ว,อำนาจมังกรแท้ในร่างก็จะกลายเป็นจริงเหนือกว่าร่างเส้นโลหิตมังกรของเซียนเซิงกู่ซะอีก,ในเวลานั้นเซิงหวังจะสังหารเขาเมื่อไหร่ก็ได้."หนี่ปู่ซาเอ่ย.
"อืม!"จงซานพยักหน้ารับ.
เซียนเซิงกู่ที่นำห้าเซียนบรรพชนบินออกมาจากต้าเจิ้งด้วยความเร็ว.
หลังจากที่ออกมาจากต้าเจิ้งไม่นาน,ทุกคนเดินทางกลับมาถึงดินแดนของตัวเอง.
สถานที่แห่งนี้,จุนเทียนเซี่ยกำลังรออยู่.
"เซียนเซิงกู่,ครั้งนี้รบกวนแล้ว!"จุนเทียนเซี่ยเอ่ย.
"ทำให้เซิ่งหวังกังวลแล้ว!"เซ่นเซิงกู่ที่กล่าวออกมาอย่างนอบน้อม.
"ศิษย์พี่ใหญ่!"
"เซิ่งหวัง!"
ห้าเซียนบรรพชนที่เอ่ยออกมาพร้อมๆกัน.
จุนเทียนเซี่ยที่ขมวดคิ้วไปมา,ก่อนที่จะสะบัดมืออกไป,ลำแสงห้าเส้นพุ่งเข้าไปในร่างของพวกเขาทั้งห้า.
"วูซซซ!”
"ครืนนน!”
คนทั้งห้าคนที่ถูกคลายผนึกพลังฝึกตน.
ทั้งห้าที่คราแรกดีใจเป็นอย่างมาก,จากนั้นก็เอ่ยออกมาด้วยความอับอาย,"เซิ่งหวังข้าและพรรคพวกไร้ความสามารถ,ทำให้เซิ่งหวังอับอาย!"
"ตกลง,หลังจากนี้เมื่อถึงคราจัดการต้าเจิ้ง,จงแสดงความสามารถให้เต็มที่ก็แล้วกัน!"จุนเทียนเซี่ยกล่าวอย่างจริงจัง.
ทว่า,ใบหน้าของคนทั้งห้าที่เผยความขมขื่นออกมา.
"มีปัญหาอะไร?
เพียงแค่ถูกจับ,ก็หมดซึ่งความกล้าแล้วอย่างงั้นรึ?"จุนเทียนเซี่ยที่เอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม.
"ล้างแค้น,พวกเราก็คิด...!"ใบหน้าของจุนหมอจื่อที่กลายเป็นอัปลักษณ์.
"ทว่าอะไร?"
"ทว่า,พวกเราถูกบังคับให้สาบาน,ตลอดชีวิตนี้ไม่สามารถเป็นศัตรูกับต้าเจิ้งได้,ในเวลานั้น,ต้าเจิ้งยังมีผู้ฝึกตนคำสาป,และยังใช้คำสาปผู้มัดพวกเราไว้,พวกเรา...!"จุนหมอจื่อที่ใบหน้าอัปลักษณ์.
ใบหน้าของจุนเทียนเซี่ยที่เปลี่ยนเป็นดำมืด.
"ออกไปก่อน!"จุนเทียนเซี่ยที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"รับทราบ!"เซียนบรรพชนทั้งห้าที่รับคำอย่างช่วยไม่ได้.
ใครจะคิด,ต้าเจิ้งจะทำเช่นนี้?
"เซิ่งหวัง,การเชื่อมดินแดนตะวันออก,พวกเขาทำสำเร็จแล้วรึ?"เซียนเซิงกู่สอบถาม.
"สองเดือนที่แล้ว!"จุนเทียนเซี่ยเอ่ย.
"สองเดือนที่แล้ว,กล่าวอีกอย่างหนึ่ง,นับตั้งแต่ทำสัญญาพวกเขาก็ใช้เวลาหนึ่งเดือนเท่านั้น,เพื่อเชื่อมดินแดนตะวันออก?
ดูเหมือนว่าข้าจะประเมินต้าเจิ้งต่ำเกินไป."เซียนเซิงกู่ที่เอ่ยอย่างเคร่งขรึม.
"เซียนเซิงกู่,ไปต้าเจิ้ง,คิดว่าอย่างไร?"จุนเทียนเซี่ยจ้องมองไปยังเซียนเซิงกู่.
"ลึกล้ำเกินจะหยั่ง!"เซียนเซิงกู่ส่ายหน้าไปมา.
"ลึกล้ำเกินจะหยั่ง?"จุนเทียนเซี่ยที่ดวงตาหกเกร็ง.
"ครับ,กุนซือต้าเจิ้ง,แม้นว่าจะติดต่อกันไม่มาก,ทว่าเฉินคิดว่าหลายคนไม่ด้อยกว่าเฉินแน่นอน!"เซียนเซิงกู่ที่ส่ายหน้าไปมา.
ใบหน้าของจุนเทียนเซี่ยที่กลายเป็นเคร่งขรึม.
เมืองซ่าง.
จงซานหลังจากเสร็จสิ้นการประชุมราชกิจ,เหล่าขุนนางขณะที่เดินออกจากท้องพระโรงไป.
"เซิ่งหวัง,เซียนเซิงหลี่ขอเข้าพบ!"องค์รักษ์เอ่ยออกมาด้วยความเคารพ.
"หืม?นำเขาเข้ามา!"จงซานพยักหน้ารับ.
จากนั้น,ชายในชุดสีขาวก็ก้าวเข้ามาอย่างรวดเร็ว.
เซียนเซิงลี่,ก็คือน้องชายของซูโหลวเหนียง,หลังจากที่ซูเหม่ยเหนี่ยงและซูโหรวเหนียงเข้าไปในโลกจิ้งจอก,เซียนเซิงลี่ก็เข้าร่วมต้าเจิ้ง,ก้าวไปทีลำขั้นตั้งแต่เข้าสอบเกอจวี,ได้เป็นจวอหงวน,ด้วยความสามารถที่ยอดเยี่ยม,ในวันนี้ได้กลายเป็นขุนนางขั้นสามเรียบร้อยแล้ว.
"เฉินซู่ลี่,คารวะเซิ่งหวัง!"เซียนเซิงลี่กล่าวออกมาด้วยความเคารพ.
"เซียนเซิงลี่ลุกขึ้น!"จงซานพยักหน้า.
"ขอบพระทัยเซิ่งหวัง! เซิ่งหวัง,เฉินมีข้อมูลสำคัญต้องการรายงานเซิ่งหวัง!"เซียนเซิงลี่ที่เผยแววตากังวล.
จงซานที่โบกมือ,ก่อนที่เหล่าองค์รักษ์รอบๆจะถอยออกไปด้านนอก.
"กล่าว!"จงซานที่สอบถามออกไป.
"เซิ่งหวัง,เฉิน,เมื่อไม่นานมานี้,ได้ข้อมูลบางอย่างจากโลกจิ้งจอก,เป็นเจี่ยเจี่ยได้ส่งข้อมูลกลับมาด้วยวิชาลับ,มีเพียงคนที่เป็นญาติเท่านั้นที่สัมผัสได้."เซียนเซิงลี่ที่กล่าวออกมาด้วยความตื่นเต้น.
"หืม?"จงซานที่เผยท่าทางประหลาดใจ.
"โหรวเหนียงบอกว่าพวกเขาได้พบเข้ากับปมปัญหาแล้ว,ด้วยธวัชเจาเหยาและถุงจักรวาล,พวกเขาได้พบวิธีที่จะกำจัดคำสาปเผ่าจิ้งจอกแล้ว."
เซียนเซิงหลี่ที่เอ่ยออกมาด้วยความตื่นเต้น,คำสาปเผ่าจิ้งจอก,สร้างความเจ็บปวดให้กับเซียนเซิงหลี่มาตลอด.
"หมายความว่าอย่างไร?"จงซานที่สอบถามออกไป.
"กล่าวตามตรงล่ะก็พวกเราผมต้นตอของผู้ฝึกตนคำสาปในอดีตแล้ว,ผู้ฝึกตนคำสาปผู้นี้ได้ใช้เคล็ดวิชาคำสาบสวรรค์,ซึ่งตำราเทวะนี้มีอยู่ด้วยกันสี่เล่ม,ตำราสาปสวรรค์,ตำราชีวิตและความตาย,ตำราแห่งบาป,ตำราทำลายล้าง,ผู้ฝึกตนคำสาบที่สาบพวกเรานั้นคือผู้ที่ใช้ตำราคำสาปทำลายล้าง,หากพบกับคนที่สืบทอดตำราทำลายล้าง,หรือแย่งชิงตำราทำลายล้างมาได้,ก็จะสามารถช่วยรักษาคำสาบเผ่าจิ้งจอกได้."เซียนเซิงหลี่ที่กล่าวออกมาด้วยความตื่นเต้น.
"เซิ่งหวัง,เจียเจี่ยได้ส่งข้อมูลมาได้อย่างจำกัด,ทว่าเจียเจี่ยได้บอกว่าขอเพียงแค่เซิ่งหวังหาตำราทำลายล้างได้,แก้ไขคำสาปของเผ่าจิ้งจอก,เผ่าจิ้งจอกทั้งหมดยินดีที่จะเป็นพันธมิตรของต้าเจิ้ง,และจะมอบกายถวายชีวิตแล้วต่อเซิ่งหวังจะสั่ง!"เซียนเซิงหลี่เอ่ย.
ยินดีที่จะมอบกายถวายชีวิตแล้วแต่จะสั่งอย่างงั้นรึ?ยินดีที่จะเข้าร่วมฮาเร็มจงซานอย่างงั้นรึ?
จงซานที่จ้องมองเซียนเซิงหลี่อย่างลึกล้ำ,แต่ไม่ได้กล่าวสิ่งใด,ส่วนเซียนเซิงหลี่เองก็เข้าใจดีว่าเรื่องนี้ไม่ธรรมดา,ตำราทำลายล้าง,จะหาเจอง่ายๆได้อย่างไร?
"เรื่องนี้,ข้ารู้แล้ว,ข้าจะให้คนไปสืบหา,เจ้าออกไปก่อน!"จงซานกล่าว.
"รับทราบ!"เซียนเซิงหลี่ที่ถอยหลังออกไปในทันที.
จงซานที่กลับมายังห้องอักษร,เรื่องนี้,จำเป็นต้องคิดให้ระเอียดถี่ถ้วน!
Chapter 1205 Heaven Blessed
天佑之人
สวรรค์คุ้มครอง.
หลังจากนั้นหลายปี,ภพหยิน,เมืองซ่าง.
ต้าเจิ้งที่กำลังพูดคุยงานราชกิจกันอยู่.
จงซานที่นั่งอยู่บนโต๊ะบัญชาการ,ยกถ้วยชาขึ้นจิบ,กลิ่นน้ำชาที่หอมกรุ่นแผ่ออกไปรอบๆ.
สองข้าง,มีหวังจิงเหวิน,อี้เหยี่ยน,หนี่ปู่ซาและคนอื่นๆ,เหล่าเสนาธิการคนสำคัญนั่งอยู่ด้วย.
อีกฝั่ง,มีชายชุดสีขาวอยู่ด้วย.
บุรุษที่มีใบหน้าบอบบาง,ดูสง่าและมีกลิ่นอายสูงศักดิ์,ที่ด้านหลังมีผู้ใต้บังคับบัญชา
5-6 คน,แม้นว่าจะเป็นผู้มาเยือน,ทว่ากลับดูสุขุมเยือกเย็น.
"เซิ่งหวังจง,เกี่ยวกับการเชื่อมดินแดนตะวันออก,สามเดือนที่แล้ว,ข้าได้เตรียมคนงานไว้แล้ว,คิดว่าด้วยความสามารถของต้าเจิ้ง,สามเดือนก็น่าจะเพียงพอที่จะเชื่อมต่อกันอย่างปลอดภัย!"ชายในชุดสีขาวที่เผยยิ้มกล่าวกับจงซาน.
"ใต้เท้ากู่,เรื่องดินแดนนั้น,ข้ามอบหมายให้กับหวังจิงเหวินเป็นคนจัดการ,รายระเอียดเฉพาะนั้น,ข้าเองก็ไม่เข้าใจ!"จงซานที่วางถ้วยน้ำชาลงกล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
ในเวลาเดียวกันนั้น,จงซานที่จ้องมองไปยังชายชุดขาวที่มีนามว่าเซียนเซิงกู่,ขณะต้องมองท่าทางของเซียนเซิงกู่.
ท่าทางของเขาที่ดูไร้กังวล,และยังจดจ้องมองไปยังหวังจิงเหวินเองด้วย.
"เซียนเซิงหวัง,ท่านเห็นว่าอย่างไร?"เซียนเซิงกู่ที่สอบถามด้วยรอยยิ้ม.
"เกี่ยวกับดินแดนตะวันออกนั้น,ทำการเชื่อมต่อกับแผ่นดินใหญ่,สามเดือนก็เกินพอ!"หวังจงเหวินที่ส่ายหน้าไปมาร่วมมือกับจงซาน.
ก็เกินพอ? คำพูดดังกล่าวที่ตรงไปตรงมา,ทำให้ทุกคนรู้สึกว่าเต็มไปด้วยความรู้สึกโอ้อวด.
"เช่นนั้นก็ไม่มีอะไรต้องกังวล,ในเมื่อเป็นเช่นนี้แล้ว,ผู้น้อยคิดว่าการจะมาต้าเจิ้งได้ก็ไม่นับว่าง่าย,ต้าเจิ้งนั้นมีสถานที่งดงามหลายแห่ง,ถือว่าเวลาที่เหลือเป็นการพักผ่อนชื่นชมสิ่งงดงาม!"เซียนเซิงกู่ที่แสดงท่าทางไม่แยแสนัก.
บนที่นั่งอันทรงเกียรติ,จงซานที่ดวงตาเหรี่เล็ก,จากนั้นก็กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม,"สิ่งที่เซียนเซิงกู่เอ่ยถึง,ไม่รู้ว่าเซียนเซิงจะเป็นคนที่มีอารมณ์ศิลปะด้วย,การเชื่อมดินแดนตะวันนอกนั้น,แม้นว่าเวลานี้จะยังไม่เสร็จ,ทว่าข้าเชื่อว่าไม่ช้าก็นานก็ต้องเรียบร้อย,หลังจากที่ท่านกลับไป,ฝากของคุณจุนเทียนเซี่ยแทนข้าด้วย!"
"แน่นอน!"เซียนเซิงกู่พยักหน้ารับ.
"เช่นนั้น,คนของราชวงศ์พวกเรา....?"เซียนเซิงกู่ที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"เผลี๊ย!"เสียงฝ่ามือของหลิวอู้ซ่างที่ดังขึ้น.
จากนั้น,จุนหม่อจื่อและคนอื่นๆที่ถูกนำมา.
ท่าทางของคนทั้งห้าเวลานี้,ดูไม่เป็นตัวของตัวเอง,แววตาที่กวาดตามองไปรอบๆลุกลี้ลุกลน,ลึกเข้าไปในแววตาที่เต็มไปด้วยความตื่นตระหนกตกใจ.
ตื่นตระหนก? เซียนบรรพชนตื่นตระหนก?
เหล่าขุนนางของต้าเจิ้งที่จอ้งมองไปยังหลิวอู๋ซ่าง,พร้อมกับครุ่นคิดเซียนบรรพชนเหล่านี้ได้พบกับความโหดร้ายใดมากันแน่ถึงได้เปลี่ยนเป็นเช่นนี้.
"เซียนเซิงกู่!"จูนหมอจื่อเอ่ยออกมาด้วยความตื่นเต้น.
"ขอบคุณเซิ่งหวังจง!"เซียนเซิงกู่ที่ไม่ได้สนใจจุนหมอจื่อ,ทว่าจ้องมองไปยังทิศทางของจงซาน.
"เซียนเซิงกู่อย่าได้เกรงใจ!"จงซานที่กล่าวออกมอาย่างนุ่มนวล.
"ในเมื่อเป็นเช่นนี้,คงไม่รบกวนแล้ว,ผู้น้อยขอลา!"เซียนเซิงกู่ที่เอ่ยออกมาในทันที.
"ตกลง,ข้าจะไปส่งเจ้า!"จงซานพยักหน้ารับ.
เซียนเซิงกู่ที่พยักหน้ารับรับ,ขณะที่ออกไปนอกห้องพร้อมกับจงซาน,ส่วนจุนหมอจื่อและคนอื่นๆเวลานี้ถูกพยุงแขนด้วยคนของเซียนเซิงกู่.
เรื่องที่น่าสะพรึงกลัวก่อนหน้านี้ไม่มีใครกล้าพูดอะไรมาก,โดยเฉพาหลิวอู๋ซ่างที่อยู่ใกล้ๆ,เพียงแค่ต้าเซียน,กลับทำให้เซียนบรรพชนต้องหนาวไปถึงกระดูก.
"เซิ่งหวังจง,เชิญ!"เซียนเซิงกู่ที่เอ่ยออกมาในที่สุด.
"หากว่ามีอะไรต้องการ,ต้าเจิ้งยินดีต้องรับเซียนเซิงกู่ทุกเวลา!"จงซานเอ่ย.
"ลาก่อน!"
จากนั้น,เซียนเซิงกู่และคนอื่นที่มีเมฆปรากฏขึ้น,พร้อมกับนำคนของเขาจากเมืองซ่างไปช้าๆ,ออกไปโดยไม่มีใครหยุด.
จ้องมองเซียนเซิงกู่จากไปแล้ว,ใบหน้าของจงซานที่เปลี่ยนเป็นเคร่งขรึม.
"คนผู้นี้เป็นอย่างไร?"จงซานเอ่ย.
"ไม่ได้ด้อยกว่าเฉินแน่!"อี้เหยี่ยนกล่าวพลางถอนหายใจ.
"ศาลเทวะหลุนฮุยนั้น,คาดไม่ถึงจะมีคนที่มีความสามารถเช่นนี้,ไม่ธรรมดา,เพียงแค่ต้าเซียน,นับเซียนสวรรค์หลายคนแต่กล้าเข้ามาในเมืองซ่างต้าเจิ้ง,ช่างเป็นคนที่มีความกล้าจริงๆ!"หวังจิงเหวินที่กล่าวพลางถอนหายใจ.
"หนี่ปู่ซ่า,มีอะไรที่จะกล่าวกับข้าก่อนนี้อย่างง้นรึ?"จงซานที่สอบถามออกไปเล็กน้อย.
"เรียนเซิงหวัง,เฉินติ้งการบอกกล่าวกับเซิ่งหวังเกี่ยวกับเซียนเซิงกู่ที่จากไป."หนี่ปู่ซาเอ่ย.
"หืม?"
"เซียนเซิงกู่ที่เข้ามาในต้าเจิ้งด้วยระดับต้าเซียน,ถือว่าเป็นความกล้าอย่างงั้นรึ?
ข้าคิดว่าไม่จำเป็นเลย!"หนี่ปู่ซ่าที่เอ่ยต่อหวังจิงเหวิน.
"ทำไม?"
"เฉินบำเพ็ญฮวงจุ้ย,ที่เหนือกว่าคนทั่วไปทำให้สัมผัสได้ถึงเส้นโลหิตมังกรได้,แม้นว่าเซียนเซิงกู่จะมีระดับต้าเซียน,ทว่าภายในร่างกายของเขานั้นมีกลิ่นอายของเส้นโลหิตมังกรมากมาย,อำนาจสวรรค์คุ้มครอง,พวกเราสังหารเขาไม่ตาย!"หนี่ปู่ซาที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"อำนาจสวรรค์คุ้มครอง?"จงซานที่กล่าวเสียงจริงจัง.
"ถูกต้องแล้ว,เหมือนกับเห่าเม่ยลี่ที่ไม่ต้องใช้วิชาคำสาป,นางก็สาปผู้คนได้,ซึ่งนางก็มีอำนาจสวรรค์คุ้มครอง,ทว่า,อำนาจสวรรค์คุ้มครองของนางนั้นยังเทียบกับเซียนเซิงกู่ไม่ได้เลย,เห่าเม่ยลี่หากเทียบกับพลังฝึกตนนางอยู่ในระดับโห่วเทียน,ส่วนเซียนเซิงกู่นั้นอยู่ในระดับเซียนเทียน,คนเช่นนี้,หลายล้านปีจะมีสักคน,หรือบางทีอาจจะไม่มีเลย!"หนี่ปู่ซากล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"สวรรค์คุ้มครอง?
ไม่ใช่แค่หลายล้ายปีจะปรากฏงั้นรึ?
แล้วเขายังมีความพิเศษอะไรอีกรึ?"หลิวอู๋ซ่างที่สอบถามออกมาในทันที.
"พิเศษ?
หากเจ้าทำอะไรที่เป็นภัยกับเห่าเม่ยลี่,เจ้าคิดว่าจะเป็นอย่างไร?"หนี่ปู่ซาสอบถาม.
"?"ภายในใจของหลิวอู๋ซ่างที่ตื่นตกใจ,หากทำอะไรต่อเห่าเม่ยลี่?
ความโชคร้ายมากมายจะตามมาไม่หยุดหย่อน.
"สวรรค์คุ้มครอง,แม้นว่าจะไม่ได้มีพลังที่ทำให้สวรรค์สะท้านปฐพีสะเทือน,ทว่าสวรรค์กับดูแลไม่ได้ต่างจากปราชญ์เทพ,เป็นคนที่ผิดปรกติ,คนที่ได้รับการคุ้มครองจากสวรรค์,จะทำให้รุ่งโรจน์,เต็มไปด้วยความอหังการ,ศาลเทวะหลุนฮุย,ไม่คิดว่าจะมีโชคลาภถึงเพียงนี้!"หนี่ปู่ซาที่ส่ายหน้าไปมา.
"คนเช่นนี้,จะจัดการอย่างไร?"จงซานที่กล่าวสอบถาม.
"เซิ่งหวังไม่จำเป็นต้องกังวลอะไร,เพราะว่าเซิ่งหวังนั้น,ไม่มีทางที่จะได้รับภัยพิบัติ."หนี่ปู่ซาเอ่ย.
"หืม?"
"เขามีอำนาจสวรรค์คุ้มครอง,อำนาจฟ้าดินที่ประทานอาจสวรรค์คุ้มครอง,ทว่าหลังจากที่เซิ่งหวังสามารถสร้างมังกรแท้ขึ้นมาเป็นรูปเป็นร่าง,เมื่อสังหารปราชญ์เทพก่อตั้งศาลสวรรค์ได้แล้ว,อำนาจมังกรแท้ในร่างก็จะกลายเป็นจริงเหนือกว่าร่างเส้นโลหิตมังกรของเซียนเซิงกู่ซะอีก,ในเวลานั้นเซิงหวังจะสังหารเขาเมื่อไหร่ก็ได้."หนี่ปู่ซาเอ่ย.
"อืม!"จงซานพยักหน้ารับ.
เซียนเซิงกู่ที่นำห้าเซียนบรรพชนบินออกมาจากต้าเจิ้งด้วยความเร็ว.
หลังจากที่ออกมาจากต้าเจิ้งไม่นาน,ทุกคนเดินทางกลับมาถึงดินแดนของตัวเอง.
สถานที่แห่งนี้,จุนเทียนเซี่ยกำลังรออยู่.
"เซียนเซิงกู่,ครั้งนี้รบกวนแล้ว!"จุนเทียนเซี่ยเอ่ย.
"ทำให้เซิ่งหวังกังวลแล้ว!"เซ่นเซิงกู่ที่กล่าวออกมาอย่างนอบน้อม.
"ศิษย์พี่ใหญ่!"
"เซิ่งหวัง!"
ห้าเซียนบรรพชนที่เอ่ยออกมาพร้อมๆกัน.
จุนเทียนเซี่ยที่ขมวดคิ้วไปมา,ก่อนที่จะสะบัดมืออกไป,ลำแสงห้าเส้นพุ่งเข้าไปในร่างของพวกเขาทั้งห้า.
"วูซซซ!”
"ครืนนน!”
คนทั้งห้าคนที่ถูกคลายผนึกพลังฝึกตน.
ทั้งห้าที่คราแรกดีใจเป็นอย่างมาก,จากนั้นก็เอ่ยออกมาด้วยความอับอาย,"เซิ่งหวังข้าและพรรคพวกไร้ความสามารถ,ทำให้เซิ่งหวังอับอาย!"
"ตกลง,หลังจากนี้เมื่อถึงคราจัดการต้าเจิ้ง,จงแสดงความสามารถให้เต็มที่ก็แล้วกัน!"จุนเทียนเซี่ยกล่าวอย่างจริงจัง.
ทว่า,ใบหน้าของคนทั้งห้าที่เผยความขมขื่นออกมา.
"มีปัญหาอะไร?
เพียงแค่ถูกจับ,ก็หมดซึ่งความกล้าแล้วอย่างงั้นรึ?"จุนเทียนเซี่ยที่เอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม.
"ล้างแค้น,พวกเราก็คิด...!"ใบหน้าของจุนหมอจื่อที่กลายเป็นอัปลักษณ์.
"ทว่าอะไร?"
"ทว่า,พวกเราถูกบังคับให้สาบาน,ตลอดชีวิตนี้ไม่สามารถเป็นศัตรูกับต้าเจิ้งได้,ในเวลานั้น,ต้าเจิ้งยังมีผู้ฝึกตนคำสาป,และยังใช้คำสาปผู้มัดพวกเราไว้,พวกเรา...!"จุนหมอจื่อที่ใบหน้าอัปลักษณ์.
ใบหน้าของจุนเทียนเซี่ยที่เปลี่ยนเป็นดำมืด.
"ออกไปก่อน!"จุนเทียนเซี่ยที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"รับทราบ!"เซียนบรรพชนทั้งห้าที่รับคำอย่างช่วยไม่ได้.
ใครจะคิด,ต้าเจิ้งจะทำเช่นนี้?
"เซิ่งหวัง,การเชื่อมดินแดนตะวันออก,พวกเขาทำสำเร็จแล้วรึ?"เซียนเซิงกู่สอบถาม.
"สองเดือนที่แล้ว!"จุนเทียนเซี่ยเอ่ย.
"สองเดือนที่แล้ว,กล่าวอีกอย่างหนึ่ง,นับตั้งแต่ทำสัญญาพวกเขาก็ใช้เวลาหนึ่งเดือนเท่านั้น,เพื่อเชื่อมดินแดนตะวันออก?
ดูเหมือนว่าข้าจะประเมินต้าเจิ้งต่ำเกินไป."เซียนเซิงกู่ที่เอ่ยอย่างเคร่งขรึม.
"เซียนเซิงกู่,ไปต้าเจิ้ง,คิดว่าอย่างไร?"จุนเทียนเซี่ยจ้องมองไปยังเซียนเซิงกู่.
"ลึกล้ำเกินจะหยั่ง!"เซียนเซิงกู่ส่ายหน้าไปมา.
"ลึกล้ำเกินจะหยั่ง?"จุนเทียนเซี่ยที่ดวงตาหกเกร็ง.
"ครับ,กุนซือต้าเจิ้ง,แม้นว่าจะติดต่อกันไม่มาก,ทว่าเฉินคิดว่าหลายคนไม่ด้อยกว่าเฉินแน่นอน!"เซียนเซิงกู่ที่ส่ายหน้าไปมา.
ใบหน้าของจุนเทียนเซี่ยที่กลายเป็นเคร่งขรึม.
เมืองซ่าง.
จงซานหลังจากเสร็จสิ้นการประชุมราชกิจ,เหล่าขุนนางขณะที่เดินออกจากท้องพระโรงไป.
"เซิ่งหวัง,เซียนเซิงหลี่ขอเข้าพบ!"องค์รักษ์เอ่ยออกมาด้วยความเคารพ.
"หืม?นำเขาเข้ามา!"จงซานพยักหน้ารับ.
จากนั้น,ชายในชุดสีขาวก็ก้าวเข้ามาอย่างรวดเร็ว.
เซียนเซิงลี่,ก็คือน้องชายของซูโหลวเหนียง,หลังจากที่ซูเหม่ยเหนี่ยงและซูโหรวเหนียงเข้าไปในโลกจิ้งจอก,เซียนเซิงลี่ก็เข้าร่วมต้าเจิ้ง,ก้าวไปทีลำขั้นตั้งแต่เข้าสอบเกอจวี,ได้เป็นจวอหงวน,ด้วยความสามารถที่ยอดเยี่ยม,ในวันนี้ได้กลายเป็นขุนนางขั้นสามเรียบร้อยแล้ว.
"เฉินซู่ลี่,คารวะเซิ่งหวัง!"เซียนเซิงลี่กล่าวออกมาด้วยความเคารพ.
"เซียนเซิงลี่ลุกขึ้น!"จงซานพยักหน้า.
"ขอบพระทัยเซิ่งหวัง! เซิ่งหวัง,เฉินมีข้อมูลสำคัญต้องการรายงานเซิ่งหวัง!"เซียนเซิงลี่ที่เผยแววตากังวล.
จงซานที่โบกมือ,ก่อนที่เหล่าองค์รักษ์รอบๆจะถอยออกไปด้านนอก.
"กล่าว!"จงซานที่สอบถามออกไป.
"เซิ่งหวัง,เฉิน,เมื่อไม่นานมานี้,ได้ข้อมูลบางอย่างจากโลกจิ้งจอก,เป็นเจี่ยเจี่ยได้ส่งข้อมูลกลับมาด้วยวิชาลับ,มีเพียงคนที่เป็นญาติเท่านั้นที่สัมผัสได้."เซียนเซิงลี่ที่กล่าวออกมาด้วยความตื่นเต้น.
"หืม?"จงซานที่เผยท่าทางประหลาดใจ.
"โหรวเหนียงบอกว่าพวกเขาได้พบเข้ากับปมปัญหาแล้ว,ด้วยธวัชเจาเหยาและถุงจักรวาล,พวกเขาได้พบวิธีที่จะกำจัดคำสาปเผ่าจิ้งจอกแล้ว."
เซียนเซิงหลี่ที่เอ่ยออกมาด้วยความตื่นเต้น,คำสาปเผ่าจิ้งจอก,สร้างความเจ็บปวดให้กับเซียนเซิงหลี่มาตลอด.
"หมายความว่าอย่างไร?"จงซานที่สอบถามออกไป.
"กล่าวตามตรงล่ะก็พวกเราผมต้นตอของผู้ฝึกตนคำสาปในอดีตแล้ว,ผู้ฝึกตนคำสาปผู้นี้ได้ใช้เคล็ดวิชาคำสาบสวรรค์,ซึ่งตำราเทวะนี้มีอยู่ด้วยกันสี่เล่ม,ตำราสาปสวรรค์,ตำราชีวิตและความตาย,ตำราแห่งบาป,ตำราทำลายล้าง,ผู้ฝึกตนคำสาบที่สาบพวกเรานั้นคือผู้ที่ใช้ตำราคำสาปทำลายล้าง,หากพบกับคนที่สืบทอดตำราทำลายล้าง,หรือแย่งชิงตำราทำลายล้างมาได้,ก็จะสามารถช่วยรักษาคำสาบเผ่าจิ้งจอกได้."เซียนเซิงหลี่ที่กล่าวออกมาด้วยความตื่นเต้น.
"เซิ่งหวัง,เจียเจี่ยได้ส่งข้อมูลมาได้อย่างจำกัด,ทว่าเจียเจี่ยได้บอกว่าขอเพียงแค่เซิ่งหวังหาตำราทำลายล้างได้,แก้ไขคำสาปของเผ่าจิ้งจอก,เผ่าจิ้งจอกทั้งหมดยินดีที่จะเป็นพันธมิตรของต้าเจิ้ง,และจะมอบกายถวายชีวิตแล้วต่อเซิ่งหวังจะสั่ง!"เซียนเซิงหลี่เอ่ย.
ยินดีที่จะมอบกายถวายชีวิตแล้วแต่จะสั่งอย่างงั้นรึ?ยินดีที่จะเข้าร่วมฮาเร็มจงซานอย่างงั้นรึ?
จงซานที่จ้องมองเซียนเซิงหลี่อย่างลึกล้ำ,แต่ไม่ได้กล่าวสิ่งใด,ส่วนเซียนเซิงหลี่เองก็เข้าใจดีว่าเรื่องนี้ไม่ธรรมดา,ตำราทำลายล้าง,จะหาเจอง่ายๆได้อย่างไร?
"เรื่องนี้,ข้ารู้แล้ว,ข้าจะให้คนไปสืบหา,เจ้าออกไปก่อน!"จงซานกล่าว.
"รับทราบ!"เซียนเซิงหลี่ที่ถอยหลังออกไปในทันที.
จงซานที่กลับมายังห้องอักษร,เรื่องนี้,จำเป็นต้องคิดให้ระเอียดถี่ถ้วน!
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
ปัจจุบันแปลจบแล้ว 1672 ตอน สนใจติดต่อเข้ากลุ่มลับได้ครับ
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ แปลจบแล้ว.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น