Immortality Chapter 1203 Bai Chang
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 1203 ไป๋ซ่าง.
Chapter 1203 Bai Chang
柏常
ไป๋ซ่าง.
ทวีปซือต้าปู่
· -ดินแดนทวีปหนานจ้านปู่(พรมแดนหลี่ในอดีต,ถูกทำลายแล้ว)
· -ดินแดนทวีปจู่ลู่(ตำหนักไป๋โหยว,ซา)
· -ดินแดนทวีปตงเซิงเฉิน.(ศาลสวรรค์ราชันย์หยก,ถูกทำลายแล้ว)
· -ดินแดนทวีปซือหนิวเหอ.(วิหารใต้เหล่ยหยิน,ถูกทำลายแล้ว)
ปราชญ์เทพล่วงหล่นจากสวรรค์,ฟ้าดินกำสรวล,ทั่วหล้ากำลังโศกเศร้าอยู่.
ทว่าบนอวกาศที่ริมขอบของดวงตันดวงที่สอง,ปรากฏผู้คนที่ส่งเสียงดังกึกก้องด้วยความยินดี.
ดวงตะวันดวงที่สอง,ที่มีระฆัง 361
อันล้อมรอบและมีประตูที่ถูกเรียกว่าประตูศักดิ์สิทธิ์ด้วย.
"คารวะเทียนตี้,เทียนตี้,มีชีวิตยืนยาวดั่งฟ้าดิน,ก้าวสู่ความรุ่งโรจน์ตลอดกาล!"
"คารวะเทียนตี้,ขอให้เทียนตี้ทรงพระเจริญยิ่งยืนนาน!"
..............................
............
......
เหล่าอสูรเทวะต่างก็แสดงความยินดีต่อราชันย์จวิน,เทียนตี้คนใหม่.
แท่นบูชาฟ้าดินของเทียนตี้! แผ่อำนาจราชาพวยพุ่งออกมา.
ราชันย์ตะวันออกไท่อี้ไม่ได้รู้สึกอิจฉาแต่อย่างใด,เพราะว่าราชันย์จวินและไท่อี้ก็คือคนๆเดียวกัน,พวกเขาคือร่างแยกด้วยวิชาลับแยกดวงวิญญาณ,เป็นหนึ่งร่างอสูร,หนึ่งร่างมนุษย์.
ราชันย์ตะวันออกไท่อี้ที่โบกมือ.
"เคร้ง!"
ระฆังราชันย์ตะวันออกที่ดังก้อง,ก่อนที่ระฆังทั้งหมด
361 ก็สลายหายไป,ย่อขนาดเล็กลง,ก่อนที่จะกลับมาอยู่ในแขนเสื้อของราชันย์ตะวันออกไท่อี้.
ดวงตะวันดวงที่สองบนท้องฟ้าก็หายไปเช่นกัน.
ราชันย์จวินที่ยืนอยู่บนแท่นบูชาฟ้าดิน,กวาดตามองอสูรเทวะที่มารวมตัวกัน,แววตาที่เผยท่าทางเหยียดหยันคนทั่วหล้า.
จากนั้น,ราชันย์จวินที่เงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้า,จดจ้องมองไปยังอวกาศที่ลึกขึ้นไป,แววตาที่เผยท่าทางจริงจัง,กวาดตามองหาเทียนชู.
จากนั้น,ราชันย์จวินก็จ้องมองลงมากเหล่าอสูรเทวะที่มารวมตัวกัน.
"ลุกขึ้น,ศาลเทวะเหยาสู(เผ่าอสูร)นับจากนี้เป็นต้นไปเลื่อนระดับเป็นศาลสวรรค์เหยาสู(เผ่าอสูร)!"ราชันย์จวินเอ่ย.
"โฮกกกกกกกก!"
ภายในร่างของราชันย์จวินที่ปรากฏเสียงของมังกรดังกึกก้องขึ้นมาในทันที.
"รับด้วยเกล้า!"เหล่าอสูรเทวะที่เอ่ยออกมาเสียงดังด้วยความตื่นเต้น.
ศาลเทวะเหยาสู,ได้ยกระดับเป็นศาลสวรรค์เหยาสูแล้ว,ด้วยคนที่มีสายโลหิตเผ่าอสูรไม่สามารถตั้งราชวงศ์วาสนาได้,ไม่มีทางที่จะตั้งศาลสวรรค์ได้,ทว่าไท่อี้และราชันย์จวินกับทำสำเร็จ,ศาลเทวะเหยาสู,จะกลายเป็นราชวงศ์ของเผ่าอสูรแห่งแรกของเหล่าอสูร.
ต้าฉิน,หยิงและเหล่าข้าราชบริพารจดจองมองไปบนอากาศทิศตะวันออกเฉียงใต้.
"ไท่อี้,คาดไม่ถึงเลยว่าจะทำสำเร็จ."กุยกูซือที่เอ่ยออกมาอย่างคร่งขรึม.
"เผ่าอสูร,แม้นว่าเผ่าอสูรจะไม่ใช่เผ่าหลักของโลกหล้า,และมีเหล่าอสูรหลายกลุ่มที่จำนนต่อเผ่ามนุษย์,พวกเขาอาศัยกับกลุ่มอิทธิพลต่างๆกระจายไปทั่วหล้า,มีเผ่าอสูรจำนวนมากที่เดียวที่ถูกเผ่ามนุษย์กำราบ,เมื่อศาลเทวะเหยาสูเกิดขึ้น,พวกเขาย่อมกลับมารวมตัวกันอย่างแน่นอน,เผ่าอสูรย่อมยินดีจำนนต่อตายของพวกมันเอง,จากนั้นคงจะเริ่มไล่ล่าสังหารไปทั่วหล้า,ราชวงศ์เผ่ามนุษย์ที่เคยมีความคลั่งแค้นคงจะไม่สงบอีกต่อไป!"ลู่ปู้เหว่ยที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"กำราบทั่วหล้าไม่ใช่เรื่องง่าย!"หยิงที่ส่ายหน้าไปมาอย่างไม่แยแส.
"เทียนตี้,ราชันย์จวิน,และไท่อี้ได้ร่วมกันสังหารปราชญ์เทพเจียงยวี,ปราชญ์เทพภพหยางเก้าคนขาดหนึ่ง,ทวีปฝั่งตะวันออกดูเหมือนว่าความวุ่นวายจะยังไม่จบสิ้น,จากนี้,เพื่อตำแหน่งปราชญ์เทพ,ไม่รู้ว่าจะมียอดฝีมือมากเท่าไหร่ที่กระโดดเข้ามาแย่งชิง!"กุยกู่ซือที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"กับความวุ่นวายนี้ได้เริ่มขึ้นแล้ว,ยุคสมัยแห่งความวุ่นวายนี้,ต้าหยินเองก็เป็นหนึ่งในนั้น,ไม่มีทางยอมแพ้เช่นกัน!"หยิงที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"พวกเราจะต้องแข็งแกร่งขึ้น!"เหล่าข้าราชบริพารต่างก็พูดกันด้วยน้ำเสียงหนักแน่น.
"ลู่ปู้เหว่ย,ข้ามอบหน้าที่ให้กับเจ้า,เป็นทูตของต้าฉิน,เดินทางไปยินดีกับศาลสวรรค์เหยาสู!"หยิงที่กล่าวออกมาอย่างไร้อารมณ์.
"รับทราบ!"
ทวีปหนานจานปู่,ค่ายกลสุสานที่ค่อยๆสลายหายไปช้าๆ.
ขณะที่หมี่เทียนหนีออกมาจากค่ายกล,ซึ่งเป็นเวลาเดียวที่หยวนซือเทียนจุ้นเพิ่งหนีออกมาจากค่ายกลเช่นกัน.
ทั้งสองที่หนีออกมาจากค่ายกล,ก่อนที่จะจ้องมองขึ้นไปบนท้องฟ้าจ้องมองราชันย์จวินและไท่อี้,จากนั้นทั้งคู่ก็พบการคงอยู่ของกันและกัน.
ห่างกันออกมาไกล,ทั้งคู่ที่จ้องมองหน้ากันและกัน.
แววตาของหยวนซือที่เผยความเย็นชาออกมา,จดจ้องมองออกไป,ปราชญ์เทพหมี่เทียนที่กลายเป็นจริงจัง.
หยวนซือจุติแล้วรึ?
ภายในใจของปราชญ์เทพหมี่เทียนที่ไม่สบายใจมากขึ้นเรื่อยๆ.
ปราชญ์เทพสองคนในอดีต,นอกเหนือจากหงจวินแล้วที่หมี่เทียนหวาดกลัว,อีกคนก็คือหยวนซือที่ปรากฏตัวอยู่ในเวลานี้.
หยวนซือที่ถือธวัชหยวนซืออยู่,หมี่เทียนที่คาดเดาได้ในทันทีว่าเซอคงคงจะโชคร้ายยิ่งกว่าโชคดี,ธวัชหยวนซือถูกแย่งชิงไปแล้ว,ตำหนักจื่อเซียวเองก็ตกอยู่ในหยวนซือด้วยเช่นกัน.
หยวนซือที่ตอนนี้ไม่ใช่ปราชญ์เทพแล้ว,ทว่าหมี่เทียนก็ไม่กล้าเสี่ยงเข้าไปแย่งชิงเหมือนกับเมื่อก่อน.
สำหรับคนทั้งสองนั้น,ไม่ได้มีมิตรภาพใดๆต่อกันแม้แต่น้อย.
หมี่เทียนที่ทำได้แค่มองหยวนซืออย่างลึกล้ำ,ก่อนที่จะก้าวลอยออกไปหายไปลับตา.
หยวนซือที่จ้องมองหมี่เทียน,ก่อนที่จะหันหน้ากลับและบินจากไป.
"จงซาน,ราชันย์จวินได้กลายเป็นเทียนตี้แล้ว,จะทำอะไรต่อดี?"หวนจีเอ่ยตาม.
"ข้าจะกลับไปแจ้งเซียนเซิงซือให้นำคนอพยพไป,ทวีปหนานจานปู่ไม่สามารถอยู่ได้นาน!"จงซานเอ่ย.
"แล้วพวกเราจะไปที่ใด?"หวนจีเอ่ย.
จงซานที่เงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้า,สูดหายใจลึกพร้อมกับกล่าวออกมาว่า,"ทวีปตงเซิ่งเฉิน!"
"ทวีปตงเซิ่งเฉินรึ?"หวนจีที่ไม่เข้าใจ.
"มีบางคนที่สังเกตเห็นว่าพบม่อจื่อที่ทวีปตงเซิ่งเฉิน."จงซานเอ่ย.
บางคน,แน่นอนว่าต้องเป็นอันดวงที่มาอยู่ที่นี่ก่อนแล้วนั่นเอง.
หวนจีที่เข้าใจทุกอย่างได้ถูกต้อง,"ม่อจื่,หยิงและซา,ที่ไม่มาที่นี่ในครั้งนี้,แน่นอนว่าพวกเขาต้องจับจ้องบางอย่างที่สำคัญคุ้มค่ากว่า,และสิ่งนั้นก็อยู่ในทวีปตงเซิ่งเฉินอย่างงั้นรึ?"
"ไม่ผิด,ไม่เช่นนั้นหยิงคงจะไม่สร้างต้าฉินขึ้นที่นี่,ราชันย์หยกเองก็คงไม่อาศัยอยู่ใกล้ทวีปตงเซิ่งเฉิน,ชาเองก็คงไม่อยุ่ในทวีจู่ลู่,ผู้คนมากมายต่างก็ต้องการอยู่ใกล้มัน,เจียหยินเองก็ได้สร้างวิหารใต้เหล่ยหยินที่อยู่ใกล้กับทวีปตงเซิ่งเฉินด้วยเช่นกัน."จงซานที่กล่าวตอบ.
"มีสิ่งใดในทวีปตกเซิ่ง,ถึงได้ทำให้ผู้คนมากมายสนใจ?"
"ไม่รู้เหมือนกัน,ทว่าเหล่ายอดฝีมือมากมายที่มารวมตัวกัน,ข้าคิดว่าต้องมีบางสิ่งที่กำลังกำเนิดขึ้นอีกไม่นานนี้แล้ว!"จงซานที่ส่ายหน้าไปมา.
"อืม!"
ทั้งสองที่ก้าวออกไป,บินตรงไปยังทิศตะวันออกเฉียงเหนือ.
ทวีปตงเซิ่งเฉินเป็นดินแดลหลักของทวีปซือตาปู่,มีน้ำพุเหลือง,เป็นที่รวมตัวของเส้นโลหิตมังกร,กล่าวได้ว่าจะเป็นแหล่งกำเนิดของวิเศษฟ้าดิน.
ทว่า,กลับไม่มีกลุ่มอิทธิพลใดอยู่ที่นี่,เดิมที่มีศาลสวรรค์ราชันย์หยก,ทว่าหลังจากศาลสวรรค์ราชันย์หยกถูกทำลายแล้ว,กลับไม่มีกลุ่มอิทธิพลหลักใดมาตั้งอยู่ที่นี่อีก.
เหล่ากลุ่มอิทธิพลมากมายที่ไม่ต้องการมาตั้งอยู่ที่นี่,ทว่าสายตาของทุกคนต่างก็จ้องมองมาแทน,ไม่มีใครกล้าเผยหัวออกมาก่อน,ถึงแม้นว่าจะเป็นต้าฉินที่ทรงพลัง,จวบจนถึงวันนี้ก็ไม่คิดที่จะยึดครองดินแดนแถบนี้.
สถานที่แห่งนี้มีความลับใดซ่อนอยู่?
ทวีปหนานจานปู่.
หลังจากสองพี่น้องเฟยเกอและจุกานได้สร้างความอับอายให้กับเหรินชุนและกุยเช่อแล้ว,ก็บินตรงไปยังทิศเหนือ.
"เปรี้ยง!"
เสียงของสายฟ้าที่ดังกึกก้องทั่วท้องฟ้า,จูกานที่ร่างกายสั่นสะท้าน.
"สภาพอากาศแย่จริงๆ,สายฟ้าคำราม,ทำให้ข้ากลัวแทบตาย!"จูกานที่เอ่ยออกมาเสียงสั่น.
"ท้องฟ้าเปิดแล้วรึ?"เฟยเกอที่จ้องมองท้องฟ้าที่มืดคลึ้มค่อยๆสลายไปเผยความประหลาดใจออกมา.
บนท้องฟ้า,ค่ายกลสุสานที่ถูกยกเลิก,ก่อนหน้านี้มีหมอกสีน้ำตาลปกคลุมได้สลายหายไปหมดแล้ว,ทว่ากลับถูกปกคลุมด้วยเมฆสีแดง.
"อากาศแย่อย่างงั้นรึ?"จูกานที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ใช่,อากาศแย่ชะมัด,และยังมีฝนตกด้วย,ปรากฏเป็นหมอกสีโลหิต,โลกใบใหญ่ช่างแปลกประหลาดนัก!"เฟยเกอที่ส่ายหน้าไปมา.
ในเวลาเดียวกันนั้น,เสียงหวีดหวิว,สองครวญครางเศร้าโศกของฟ้าดินก็ดังก้องไปทั่ว.
"เฟยเกอพวกเรารีบไปดีกว่า,ข้าได้ยินเสียงนี้แล้ว,คิดถึงอดีต,ทุกครั้งที่ข้าได้ยิน,เสียงนี้ทำให้ข้าคิดถึงบ้าน,คิดถึงพี่สาวและน้องสาวท่าน!"จูกานที่กล่าวออกมาด้วยท่าทางอึกอัก.
"โปรดวางใจ,เฟยเกอจะต้องพาเจ้ากลับไปได้อย่างแน่นอน!"เฟยเกอกล่าวปลอบ.
"สหายเต๋าทั้งสอง,โปรดรอสัครู่!"
ทันใดนั้นเสียงๆหนึ่งที่ดังก้องหยุดทั้งสองเอาไว้.
"หืม?"เฟยเกอและจูกานที่เผยท่าทางระมัดระวังขึ้นมาในทันที,สายตาที่เต็มไปด้วยความระมัดระวัง.
ไม่ไกลออกไป,ในเวลานี้มีชายชราในชุดสีขาวยืนอยู่,ชายในชุดสีขาวที่เผยใบหน้าตื่นเต้นเป็นอย่างมากเมื่อเห็นทั้งสอง.
"เจ้าเป็นใคร?"
"ทั้งสองไม่จำเป็นต้องกังวล,ข้าไม่คิดจะทำร้ายทั้งสองอย่างแน่นอน,ทว่าที่ปรากฏตัวขึ้นนี้เพราะคำสั่งเสี่ยของปู่ให้มาคอยทั้งสอง,ท้ายที่สุดก็ได้พบ!"ชายชราในชุดสีขาวที่เอ่ยออกมาด้วยความจริงใจ.
เห็นชัดเจนว่าชายชราเองก็ไม่ได้รับผลระทบกับอำนาจของค่ายกล.
"ปู่รึ?
ปู่ของเจ้ารู้ว่าพวกเราจะมาอย่างงั้นรึ?
เขาเป็นใครกัน?"เฟยเกอที่เผยท่าทางประหลาดใจ.
"ปู่ของข้ามีนามว่าไป๋จื่อ."ชายชราในชุดสีขาวเอ่ยตอบ.
"ไป๋จื่อ?"จูกานที่ดวงตาเบิกกว้าง,ส่วนเฟยเกอเองก็เผยท่าทางประหลาดใจ,จ้องมองชายชราด้วยแววตาไม่อยากเชื่อ.
"ข้าเป็นคนของตระกูลไป๋,นามไป๋ซ่าง,ปู่ของข้านั้นไม่ได้ปรากฏตัวออกมานานแล้ว,ใต้สวรรค์แห่งนี้มีคนน้อยมากที่รู้จัก,ทั้งคู่ที่ได้ยินชื่อปู่ข้าก็เผยท่าทางประหลาดใจ,ไม่รู้ว่าทั้งสองรู้จักปู่ของข้าหรือไม่?"ชายในชุดสีขาวที่เผยท่าทางประหลาดใจ.
"ตระกูลไป๋? นับเป็นหนึ่งตระกูลที่มีชื่อเสียง,ความจริง! พวกเราไม่ได้ยิน!"จูกานที่เผยท่าทางไม่สบอารมณ์นัก.
ทั้งสองคนเอ่ยเหมือนๆกัน,เฟยเกอที่เผยท่าทางเดียวกัน.
ชายชราที่เผยท่าทางแปลกๆ,ทั้งที่เห็นทั้งคู่เผยท่าทางประหลาดใจ,เป็นไปได้ว่าพวกเขาไม่กล้าที่จะเปิดเผยออกมา.
"ทั้งสอง,ไม่เคยได้ยินเทือกเขาต้าซิง?
เทือกเขาหวังอู่อย่างงั้นรึ?"ไป๋ซ่างที่สอบถามออกไป.
"เทือกเขาต้าซิง?
เทือกเขาหวังอู่?"เฟยเกอที่เผยท่าทางประหลาดใจ.
"เฟยเกอ,นี่,ไม่ใช่บ้านพวก....!"จูกานที่เผยท่าทางประหลาดใจ.
เฟงเกอที่ดวงตาเบิกกว้างออกมาในทันที,ทำให้จูกานไม่กล้าเอ่ยต่อ.
ทว่าไป๋ซ่างรับรู้ได้ว่าทั้งคู่ต้องรู้จักเป็นแน่.
"พวกเราไม่เคยได้ยิน!"เฟยเกอที่ส่ายหน้าไปมาในทันที.
ไป๋ซ่างที่ครุ่นคิด,ก่อนที่จะเผยยิ้มออกมา,"ทั้งสองไม่จำเป็นต้องกังวลว่าข้านั้นจะมีแผนร้ายต่อทั้งสอง,ข้ารอทั้งสองอยู่ที่นี่,เพราะบรรพชนได้พยากรเอาไว้,พยากรเกี่ยวกับทั้งสอง,ไม่ใช่ว่าทั้งสองได้ทำเทือกเขาต้าซิงและหวังหวูหายไปเมื่อเร็วๆนี้หรอกรึ?"
"?
เขารู้ได้อย่างไร?"จูกานที่เผยท่าทางประหลาดใจ.
ใบหน้าของเฟยเกอที่เผยท่าทางประหลาดใจ,ใบหน้าที่กระตุกไปมา,ไม่รู้ว่าควรจะเชื่อไป๋ซ่างดีหรือไม่?
ทั้งคู่ที่เบาใจลงเล็กน้อย,ทว่าก็ยังคงระแวงอยู่.
"พยากร? เฟยเกอ,ไม่ใช่ว่าตาเฒ่าไป๋จื่อก็คือคนที่ดูการเคลื่อนที่ของดวงดาราหรอกรึ?
และสามารถบอกเรื่องราวต่างๆได้?"จูกานที่กล่าวออกมาในทันที.
"ปู่ของข้านั้นเป็นผู้ฝึกตนช่วงชิงชะตา!"ไป๋ชางตอบ.
"เกือบจะ,หรือว่า!"จูกานที่จ้องมองไปยังเฟยเกอ.
"ไป๋จื่อให้เจ้ามารอข้าที่นี่,รอข้าเพื่อทำอะไร?"เฟยเกอที่ยังคงระวัง.
"ท่านปู่ให้ข้ามาเชิญทั้งสองไปยังตระกูลไป๋,ท่านปู่รอคอยทั้งสองอยู่ที่บ้าน!"ไป๋ว่างเอ่ย.
"ทำไมพวกเราจะต้องไปกับเจ้าด้วย?"เฟยเกอเอ่ยออกมาด้วยความระวัง.
ไป๋ซ่างที่ครุ่นคิดเล็กน้อย,ราวกับว่าได้กำชัดแล้ว,พรอ้มกับเผยยิ้มอย่างนุ่มนวล."ท่านปู่สามารถบอกได้ว่าทั้งสองจะต้องมาแน่."
"ทำไม?"เฟยเกอกล่าวหยัน.
"เพราะว่าท่านปู่บอกว่าสามารถช่วยทั้งสองให้ได้เทือกเขาต้าชิงและเทือกเขาหวังอู่กลับคืนมาได้."ไป๋ซ่างเอ่ยออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"อะไรนะ?"จูกานที่อุทานออกมาเสียงดัง.
"เจ้า,พูดอีกครั้งสิ,ข้าได้ยินไม่ชัด!"เฟยเกอที่เอ่ยออกมาด้วยความประหลาดใจ.
"ท่านปู่บอกว่าสามารถช่วยทั้งสองให้ได้เทือกเขาต้าชิงและเทือกเขาหวังอู่กลับคืนมาได้."ไป๋ซ่างที่กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงมั่นใจ.
Chapter 1203 Bai Chang
柏常
ไป๋ซ่าง.
ทวีปซือต้าปู่
· -ดินแดนทวีปหนานจ้านปู่(พรมแดนหลี่ในอดีต,ถูกทำลายแล้ว)
· -ดินแดนทวีปจู่ลู่(ตำหนักไป๋โหยว,ซา)
· -ดินแดนทวีปตงเซิงเฉิน.(ศาลสวรรค์ราชันย์หยก,ถูกทำลายแล้ว)
· -ดินแดนทวีปซือหนิวเหอ.(วิหารใต้เหล่ยหยิน,ถูกทำลายแล้ว)
ปราชญ์เทพล่วงหล่นจากสวรรค์,ฟ้าดินกำสรวล,ทั่วหล้ากำลังโศกเศร้าอยู่.
ทว่าบนอวกาศที่ริมขอบของดวงตันดวงที่สอง,ปรากฏผู้คนที่ส่งเสียงดังกึกก้องด้วยความยินดี.
ดวงตะวันดวงที่สอง,ที่มีระฆัง 361
อันล้อมรอบและมีประตูที่ถูกเรียกว่าประตูศักดิ์สิทธิ์ด้วย.
"คารวะเทียนตี้,เทียนตี้,มีชีวิตยืนยาวดั่งฟ้าดิน,ก้าวสู่ความรุ่งโรจน์ตลอดกาล!"
"คารวะเทียนตี้,ขอให้เทียนตี้ทรงพระเจริญยิ่งยืนนาน!"
..............................
............
......
เหล่าอสูรเทวะต่างก็แสดงความยินดีต่อราชันย์จวิน,เทียนตี้คนใหม่.
แท่นบูชาฟ้าดินของเทียนตี้! แผ่อำนาจราชาพวยพุ่งออกมา.
ราชันย์ตะวันออกไท่อี้ไม่ได้รู้สึกอิจฉาแต่อย่างใด,เพราะว่าราชันย์จวินและไท่อี้ก็คือคนๆเดียวกัน,พวกเขาคือร่างแยกด้วยวิชาลับแยกดวงวิญญาณ,เป็นหนึ่งร่างอสูร,หนึ่งร่างมนุษย์.
ราชันย์ตะวันออกไท่อี้ที่โบกมือ.
"เคร้ง!"
ระฆังราชันย์ตะวันออกที่ดังก้อง,ก่อนที่ระฆังทั้งหมด
361 ก็สลายหายไป,ย่อขนาดเล็กลง,ก่อนที่จะกลับมาอยู่ในแขนเสื้อของราชันย์ตะวันออกไท่อี้.
ดวงตะวันดวงที่สองบนท้องฟ้าก็หายไปเช่นกัน.
ราชันย์จวินที่ยืนอยู่บนแท่นบูชาฟ้าดิน,กวาดตามองอสูรเทวะที่มารวมตัวกัน,แววตาที่เผยท่าทางเหยียดหยันคนทั่วหล้า.
จากนั้น,ราชันย์จวินที่เงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้า,จดจ้องมองไปยังอวกาศที่ลึกขึ้นไป,แววตาที่เผยท่าทางจริงจัง,กวาดตามองหาเทียนชู.
จากนั้น,ราชันย์จวินก็จ้องมองลงมากเหล่าอสูรเทวะที่มารวมตัวกัน.
"ลุกขึ้น,ศาลเทวะเหยาสู(เผ่าอสูร)นับจากนี้เป็นต้นไปเลื่อนระดับเป็นศาลสวรรค์เหยาสู(เผ่าอสูร)!"ราชันย์จวินเอ่ย.
"โฮกกกกกกกก!"
ภายในร่างของราชันย์จวินที่ปรากฏเสียงของมังกรดังกึกก้องขึ้นมาในทันที.
"รับด้วยเกล้า!"เหล่าอสูรเทวะที่เอ่ยออกมาเสียงดังด้วยความตื่นเต้น.
ศาลเทวะเหยาสู,ได้ยกระดับเป็นศาลสวรรค์เหยาสูแล้ว,ด้วยคนที่มีสายโลหิตเผ่าอสูรไม่สามารถตั้งราชวงศ์วาสนาได้,ไม่มีทางที่จะตั้งศาลสวรรค์ได้,ทว่าไท่อี้และราชันย์จวินกับทำสำเร็จ,ศาลเทวะเหยาสู,จะกลายเป็นราชวงศ์ของเผ่าอสูรแห่งแรกของเหล่าอสูร.
ต้าฉิน,หยิงและเหล่าข้าราชบริพารจดจองมองไปบนอากาศทิศตะวันออกเฉียงใต้.
"ไท่อี้,คาดไม่ถึงเลยว่าจะทำสำเร็จ."กุยกูซือที่เอ่ยออกมาอย่างคร่งขรึม.
"เผ่าอสูร,แม้นว่าเผ่าอสูรจะไม่ใช่เผ่าหลักของโลกหล้า,และมีเหล่าอสูรหลายกลุ่มที่จำนนต่อเผ่ามนุษย์,พวกเขาอาศัยกับกลุ่มอิทธิพลต่างๆกระจายไปทั่วหล้า,มีเผ่าอสูรจำนวนมากที่เดียวที่ถูกเผ่ามนุษย์กำราบ,เมื่อศาลเทวะเหยาสูเกิดขึ้น,พวกเขาย่อมกลับมารวมตัวกันอย่างแน่นอน,เผ่าอสูรย่อมยินดีจำนนต่อตายของพวกมันเอง,จากนั้นคงจะเริ่มไล่ล่าสังหารไปทั่วหล้า,ราชวงศ์เผ่ามนุษย์ที่เคยมีความคลั่งแค้นคงจะไม่สงบอีกต่อไป!"ลู่ปู้เหว่ยที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"กำราบทั่วหล้าไม่ใช่เรื่องง่าย!"หยิงที่ส่ายหน้าไปมาอย่างไม่แยแส.
"เทียนตี้,ราชันย์จวิน,และไท่อี้ได้ร่วมกันสังหารปราชญ์เทพเจียงยวี,ปราชญ์เทพภพหยางเก้าคนขาดหนึ่ง,ทวีปฝั่งตะวันออกดูเหมือนว่าความวุ่นวายจะยังไม่จบสิ้น,จากนี้,เพื่อตำแหน่งปราชญ์เทพ,ไม่รู้ว่าจะมียอดฝีมือมากเท่าไหร่ที่กระโดดเข้ามาแย่งชิง!"กุยกู่ซือที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"กับความวุ่นวายนี้ได้เริ่มขึ้นแล้ว,ยุคสมัยแห่งความวุ่นวายนี้,ต้าหยินเองก็เป็นหนึ่งในนั้น,ไม่มีทางยอมแพ้เช่นกัน!"หยิงที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"พวกเราจะต้องแข็งแกร่งขึ้น!"เหล่าข้าราชบริพารต่างก็พูดกันด้วยน้ำเสียงหนักแน่น.
"ลู่ปู้เหว่ย,ข้ามอบหน้าที่ให้กับเจ้า,เป็นทูตของต้าฉิน,เดินทางไปยินดีกับศาลสวรรค์เหยาสู!"หยิงที่กล่าวออกมาอย่างไร้อารมณ์.
"รับทราบ!"
ทวีปหนานจานปู่,ค่ายกลสุสานที่ค่อยๆสลายหายไปช้าๆ.
ขณะที่หมี่เทียนหนีออกมาจากค่ายกล,ซึ่งเป็นเวลาเดียวที่หยวนซือเทียนจุ้นเพิ่งหนีออกมาจากค่ายกลเช่นกัน.
ทั้งสองที่หนีออกมาจากค่ายกล,ก่อนที่จะจ้องมองขึ้นไปบนท้องฟ้าจ้องมองราชันย์จวินและไท่อี้,จากนั้นทั้งคู่ก็พบการคงอยู่ของกันและกัน.
ห่างกันออกมาไกล,ทั้งคู่ที่จ้องมองหน้ากันและกัน.
แววตาของหยวนซือที่เผยความเย็นชาออกมา,จดจ้องมองออกไป,ปราชญ์เทพหมี่เทียนที่กลายเป็นจริงจัง.
หยวนซือจุติแล้วรึ?
ภายในใจของปราชญ์เทพหมี่เทียนที่ไม่สบายใจมากขึ้นเรื่อยๆ.
ปราชญ์เทพสองคนในอดีต,นอกเหนือจากหงจวินแล้วที่หมี่เทียนหวาดกลัว,อีกคนก็คือหยวนซือที่ปรากฏตัวอยู่ในเวลานี้.
หยวนซือที่ถือธวัชหยวนซืออยู่,หมี่เทียนที่คาดเดาได้ในทันทีว่าเซอคงคงจะโชคร้ายยิ่งกว่าโชคดี,ธวัชหยวนซือถูกแย่งชิงไปแล้ว,ตำหนักจื่อเซียวเองก็ตกอยู่ในหยวนซือด้วยเช่นกัน.
หยวนซือที่ตอนนี้ไม่ใช่ปราชญ์เทพแล้ว,ทว่าหมี่เทียนก็ไม่กล้าเสี่ยงเข้าไปแย่งชิงเหมือนกับเมื่อก่อน.
สำหรับคนทั้งสองนั้น,ไม่ได้มีมิตรภาพใดๆต่อกันแม้แต่น้อย.
หมี่เทียนที่ทำได้แค่มองหยวนซืออย่างลึกล้ำ,ก่อนที่จะก้าวลอยออกไปหายไปลับตา.
หยวนซือที่จ้องมองหมี่เทียน,ก่อนที่จะหันหน้ากลับและบินจากไป.
"จงซาน,ราชันย์จวินได้กลายเป็นเทียนตี้แล้ว,จะทำอะไรต่อดี?"หวนจีเอ่ยตาม.
"ข้าจะกลับไปแจ้งเซียนเซิงซือให้นำคนอพยพไป,ทวีปหนานจานปู่ไม่สามารถอยู่ได้นาน!"จงซานเอ่ย.
"แล้วพวกเราจะไปที่ใด?"หวนจีเอ่ย.
จงซานที่เงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้า,สูดหายใจลึกพร้อมกับกล่าวออกมาว่า,"ทวีปตงเซิ่งเฉิน!"
"ทวีปตงเซิ่งเฉินรึ?"หวนจีที่ไม่เข้าใจ.
"มีบางคนที่สังเกตเห็นว่าพบม่อจื่อที่ทวีปตงเซิ่งเฉิน."จงซานเอ่ย.
บางคน,แน่นอนว่าต้องเป็นอันดวงที่มาอยู่ที่นี่ก่อนแล้วนั่นเอง.
หวนจีที่เข้าใจทุกอย่างได้ถูกต้อง,"ม่อจื่,หยิงและซา,ที่ไม่มาที่นี่ในครั้งนี้,แน่นอนว่าพวกเขาต้องจับจ้องบางอย่างที่สำคัญคุ้มค่ากว่า,และสิ่งนั้นก็อยู่ในทวีปตงเซิ่งเฉินอย่างงั้นรึ?"
"ไม่ผิด,ไม่เช่นนั้นหยิงคงจะไม่สร้างต้าฉินขึ้นที่นี่,ราชันย์หยกเองก็คงไม่อาศัยอยู่ใกล้ทวีปตงเซิ่งเฉิน,ชาเองก็คงไม่อยุ่ในทวีจู่ลู่,ผู้คนมากมายต่างก็ต้องการอยู่ใกล้มัน,เจียหยินเองก็ได้สร้างวิหารใต้เหล่ยหยินที่อยู่ใกล้กับทวีปตงเซิ่งเฉินด้วยเช่นกัน."จงซานที่กล่าวตอบ.
"มีสิ่งใดในทวีปตกเซิ่ง,ถึงได้ทำให้ผู้คนมากมายสนใจ?"
"ไม่รู้เหมือนกัน,ทว่าเหล่ายอดฝีมือมากมายที่มารวมตัวกัน,ข้าคิดว่าต้องมีบางสิ่งที่กำลังกำเนิดขึ้นอีกไม่นานนี้แล้ว!"จงซานที่ส่ายหน้าไปมา.
"อืม!"
ทั้งสองที่ก้าวออกไป,บินตรงไปยังทิศตะวันออกเฉียงเหนือ.
ทวีปตงเซิ่งเฉินเป็นดินแดลหลักของทวีปซือตาปู่,มีน้ำพุเหลือง,เป็นที่รวมตัวของเส้นโลหิตมังกร,กล่าวได้ว่าจะเป็นแหล่งกำเนิดของวิเศษฟ้าดิน.
ทว่า,กลับไม่มีกลุ่มอิทธิพลใดอยู่ที่นี่,เดิมที่มีศาลสวรรค์ราชันย์หยก,ทว่าหลังจากศาลสวรรค์ราชันย์หยกถูกทำลายแล้ว,กลับไม่มีกลุ่มอิทธิพลหลักใดมาตั้งอยู่ที่นี่อีก.
เหล่ากลุ่มอิทธิพลมากมายที่ไม่ต้องการมาตั้งอยู่ที่นี่,ทว่าสายตาของทุกคนต่างก็จ้องมองมาแทน,ไม่มีใครกล้าเผยหัวออกมาก่อน,ถึงแม้นว่าจะเป็นต้าฉินที่ทรงพลัง,จวบจนถึงวันนี้ก็ไม่คิดที่จะยึดครองดินแดนแถบนี้.
สถานที่แห่งนี้มีความลับใดซ่อนอยู่?
ทวีปหนานจานปู่.
หลังจากสองพี่น้องเฟยเกอและจุกานได้สร้างความอับอายให้กับเหรินชุนและกุยเช่อแล้ว,ก็บินตรงไปยังทิศเหนือ.
"เปรี้ยง!"
เสียงของสายฟ้าที่ดังกึกก้องทั่วท้องฟ้า,จูกานที่ร่างกายสั่นสะท้าน.
"สภาพอากาศแย่จริงๆ,สายฟ้าคำราม,ทำให้ข้ากลัวแทบตาย!"จูกานที่เอ่ยออกมาเสียงสั่น.
"ท้องฟ้าเปิดแล้วรึ?"เฟยเกอที่จ้องมองท้องฟ้าที่มืดคลึ้มค่อยๆสลายไปเผยความประหลาดใจออกมา.
บนท้องฟ้า,ค่ายกลสุสานที่ถูกยกเลิก,ก่อนหน้านี้มีหมอกสีน้ำตาลปกคลุมได้สลายหายไปหมดแล้ว,ทว่ากลับถูกปกคลุมด้วยเมฆสีแดง.
"อากาศแย่อย่างงั้นรึ?"จูกานที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ใช่,อากาศแย่ชะมัด,และยังมีฝนตกด้วย,ปรากฏเป็นหมอกสีโลหิต,โลกใบใหญ่ช่างแปลกประหลาดนัก!"เฟยเกอที่ส่ายหน้าไปมา.
ในเวลาเดียวกันนั้น,เสียงหวีดหวิว,สองครวญครางเศร้าโศกของฟ้าดินก็ดังก้องไปทั่ว.
"เฟยเกอพวกเรารีบไปดีกว่า,ข้าได้ยินเสียงนี้แล้ว,คิดถึงอดีต,ทุกครั้งที่ข้าได้ยิน,เสียงนี้ทำให้ข้าคิดถึงบ้าน,คิดถึงพี่สาวและน้องสาวท่าน!"จูกานที่กล่าวออกมาด้วยท่าทางอึกอัก.
"โปรดวางใจ,เฟยเกอจะต้องพาเจ้ากลับไปได้อย่างแน่นอน!"เฟยเกอกล่าวปลอบ.
"สหายเต๋าทั้งสอง,โปรดรอสัครู่!"
ทันใดนั้นเสียงๆหนึ่งที่ดังก้องหยุดทั้งสองเอาไว้.
"หืม?"เฟยเกอและจูกานที่เผยท่าทางระมัดระวังขึ้นมาในทันที,สายตาที่เต็มไปด้วยความระมัดระวัง.
ไม่ไกลออกไป,ในเวลานี้มีชายชราในชุดสีขาวยืนอยู่,ชายในชุดสีขาวที่เผยใบหน้าตื่นเต้นเป็นอย่างมากเมื่อเห็นทั้งสอง.
"เจ้าเป็นใคร?"
"ทั้งสองไม่จำเป็นต้องกังวล,ข้าไม่คิดจะทำร้ายทั้งสองอย่างแน่นอน,ทว่าที่ปรากฏตัวขึ้นนี้เพราะคำสั่งเสี่ยของปู่ให้มาคอยทั้งสอง,ท้ายที่สุดก็ได้พบ!"ชายชราในชุดสีขาวที่เอ่ยออกมาด้วยความจริงใจ.
เห็นชัดเจนว่าชายชราเองก็ไม่ได้รับผลระทบกับอำนาจของค่ายกล.
"ปู่รึ?
ปู่ของเจ้ารู้ว่าพวกเราจะมาอย่างงั้นรึ?
เขาเป็นใครกัน?"เฟยเกอที่เผยท่าทางประหลาดใจ.
"ปู่ของข้ามีนามว่าไป๋จื่อ."ชายชราในชุดสีขาวเอ่ยตอบ.
"ไป๋จื่อ?"จูกานที่ดวงตาเบิกกว้าง,ส่วนเฟยเกอเองก็เผยท่าทางประหลาดใจ,จ้องมองชายชราด้วยแววตาไม่อยากเชื่อ.
"ข้าเป็นคนของตระกูลไป๋,นามไป๋ซ่าง,ปู่ของข้านั้นไม่ได้ปรากฏตัวออกมานานแล้ว,ใต้สวรรค์แห่งนี้มีคนน้อยมากที่รู้จัก,ทั้งคู่ที่ได้ยินชื่อปู่ข้าก็เผยท่าทางประหลาดใจ,ไม่รู้ว่าทั้งสองรู้จักปู่ของข้าหรือไม่?"ชายในชุดสีขาวที่เผยท่าทางประหลาดใจ.
"ตระกูลไป๋? นับเป็นหนึ่งตระกูลที่มีชื่อเสียง,ความจริง! พวกเราไม่ได้ยิน!"จูกานที่เผยท่าทางไม่สบอารมณ์นัก.
ทั้งสองคนเอ่ยเหมือนๆกัน,เฟยเกอที่เผยท่าทางเดียวกัน.
ชายชราที่เผยท่าทางแปลกๆ,ทั้งที่เห็นทั้งคู่เผยท่าทางประหลาดใจ,เป็นไปได้ว่าพวกเขาไม่กล้าที่จะเปิดเผยออกมา.
"ทั้งสอง,ไม่เคยได้ยินเทือกเขาต้าซิง?
เทือกเขาหวังอู่อย่างงั้นรึ?"ไป๋ซ่างที่สอบถามออกไป.
"เทือกเขาต้าซิง?
เทือกเขาหวังอู่?"เฟยเกอที่เผยท่าทางประหลาดใจ.
"เฟยเกอ,นี่,ไม่ใช่บ้านพวก....!"จูกานที่เผยท่าทางประหลาดใจ.
เฟงเกอที่ดวงตาเบิกกว้างออกมาในทันที,ทำให้จูกานไม่กล้าเอ่ยต่อ.
ทว่าไป๋ซ่างรับรู้ได้ว่าทั้งคู่ต้องรู้จักเป็นแน่.
"พวกเราไม่เคยได้ยิน!"เฟยเกอที่ส่ายหน้าไปมาในทันที.
ไป๋ซ่างที่ครุ่นคิด,ก่อนที่จะเผยยิ้มออกมา,"ทั้งสองไม่จำเป็นต้องกังวลว่าข้านั้นจะมีแผนร้ายต่อทั้งสอง,ข้ารอทั้งสองอยู่ที่นี่,เพราะบรรพชนได้พยากรเอาไว้,พยากรเกี่ยวกับทั้งสอง,ไม่ใช่ว่าทั้งสองได้ทำเทือกเขาต้าซิงและหวังหวูหายไปเมื่อเร็วๆนี้หรอกรึ?"
"?
เขารู้ได้อย่างไร?"จูกานที่เผยท่าทางประหลาดใจ.
ใบหน้าของเฟยเกอที่เผยท่าทางประหลาดใจ,ใบหน้าที่กระตุกไปมา,ไม่รู้ว่าควรจะเชื่อไป๋ซ่างดีหรือไม่?
ทั้งคู่ที่เบาใจลงเล็กน้อย,ทว่าก็ยังคงระแวงอยู่.
"พยากร? เฟยเกอ,ไม่ใช่ว่าตาเฒ่าไป๋จื่อก็คือคนที่ดูการเคลื่อนที่ของดวงดาราหรอกรึ?
และสามารถบอกเรื่องราวต่างๆได้?"จูกานที่กล่าวออกมาในทันที.
"ปู่ของข้านั้นเป็นผู้ฝึกตนช่วงชิงชะตา!"ไป๋ชางตอบ.
"เกือบจะ,หรือว่า!"จูกานที่จ้องมองไปยังเฟยเกอ.
"ไป๋จื่อให้เจ้ามารอข้าที่นี่,รอข้าเพื่อทำอะไร?"เฟยเกอที่ยังคงระวัง.
"ท่านปู่ให้ข้ามาเชิญทั้งสองไปยังตระกูลไป๋,ท่านปู่รอคอยทั้งสองอยู่ที่บ้าน!"ไป๋ว่างเอ่ย.
"ทำไมพวกเราจะต้องไปกับเจ้าด้วย?"เฟยเกอเอ่ยออกมาด้วยความระวัง.
ไป๋ซ่างที่ครุ่นคิดเล็กน้อย,ราวกับว่าได้กำชัดแล้ว,พรอ้มกับเผยยิ้มอย่างนุ่มนวล."ท่านปู่สามารถบอกได้ว่าทั้งสองจะต้องมาแน่."
"ทำไม?"เฟยเกอกล่าวหยัน.
"เพราะว่าท่านปู่บอกว่าสามารถช่วยทั้งสองให้ได้เทือกเขาต้าชิงและเทือกเขาหวังอู่กลับคืนมาได้."ไป๋ซ่างเอ่ยออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"อะไรนะ?"จูกานที่อุทานออกมาเสียงดัง.
"เจ้า,พูดอีกครั้งสิ,ข้าได้ยินไม่ชัด!"เฟยเกอที่เอ่ยออกมาด้วยความประหลาดใจ.
"ท่านปู่บอกว่าสามารถช่วยทั้งสองให้ได้เทือกเขาต้าชิงและเทือกเขาหวังอู่กลับคืนมาได้."ไป๋ซ่างที่กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงมั่นใจ.
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
ปัจจุบันแปลจบแล้ว 1672 ตอน สนใจติดต่อเข้ากลุ่มลับได้ครับ
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ แปลจบแล้ว.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น