Strongest Sect of All Times Chapter 142 Raw material for medicine of Old Wei planter
นิกายที่แข็งแกร่งที่สุดนิรันดรกาล
Chapter 142 Raw material for medicine of Old
Wei planter
魏老种植的药材
อ้ายซางหนีที่เดินทางมาครั้งนี้มีสองเป้าหมาย,เป้าหมายแรกคือมอบเงินสองล้าน.
เขาจ่ายไปหนึ่งล้านซื้อเม็ดยาสิบเม็ด,ขายได้หกล้าน,เขาได้เพิ่มให้กับเจ้าสำนักจุนอีกสองล้าน,เป็นเงินพิเศษเพิ่มเติม.
ใบหน้าของหลี่ลั่วฉิวที่กลายเป็นเซ่อไปเลย.
หากว่าเม็ดยาฟื้นฟูที่เจ้าสำนักนำมันออกมาเป็นของจริง,ประมุขอ้ายมอบยาให้แล้วให้เงิน,เรื่องนี้ไม่น่าเหลือเชื่อเกินไปรึ?!
จุนซ่างเซียวที่ไม่เกรงใจหยิบตั๋วเงินและเก็บทันที,ยกมือประสานกล่าวออกไปว่า,”ได้ร่วมมือกับประมุขอ้าย,เปิ่นจั้วมีความสุขมาก.”
หากไม่มีการจัดการและโฆษณาของตระกูลอ้าย,จะทำให้เขาสามารถทำกำไรได้มากมายในเวลาอันสั้นรึ?!
อ้ายซางหนี่เผยยิ้มออกมาเช่นกัน,”ตระกูลอ้ายถือว่าเป็นเกียรติที่ได้ร่วมงานกับเจ้าสำนักจุน.”
หลี่ลั่วฉิวอดส่งสัยไม่ได้,เอ่ยกล่าวในใจ,”พวกเราร่วมมืออะไรกัน?”
“เจ้าสำนักจุน.”
จากนั้นอ้ายซางหนี่ที่วางแหวนมิติหลายวงไว้บนโต๊ะ,กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม,”ในนี้มีวัตถุดิบสมุนไพรหลายอย่างที่ท่านเคยต้องการ,อ้ายโหมวต้องใช้เวลารวบรวมมากกว่าหนึ่งเดือน.”
จุนซ่างเซียวดวงตาเป็นประกาย.
ตอนนี้เขาขาดสมุนไพรในการปรุงยาทั้งสี่ชนิด.
ก่อนหน้านี้เขาที่คิดจะเดินทางไปยังเมืองฮู่หยางเหมือนกัน,คาดไม่ถึงเลยว่าประมุอ้ายจะสายตากว้างไกล,นำมามอบให้เขาก่อน.
“เป็นจำนวนเงินเท่าไหร่รึ?”
“ระหว่างพวกเรา,ใยต้องกล่าวเรื่องเงินด้วยล่ะ,ครั้งนี้ข้านำมันมามอบให้เจ้าสำนักจุน.”
หลี่ลั่วฉิวที่ดวงตาเบิกกว้าง.
มอบยาให้,มอบเงินให้,นี่ยังมอบสมุนไพรให้อีก,ประมุขอ้ายและเจ้าสำนักมีความสัมพันธ์อันใดกัน,อ๊าก!
“เรื่องนี้....”จุนซ่างเซียวที่แสดงท่าทางอักอ่วน,แต่ก็รับแหวนมิติเหล่านั้นมา,ยกมือประสานกล่าวออกไปว่า,”เช่นนั้นต้องขอบคุณประมุขอ้าย.”
เขารู้ว่าอ้ายซางหนี่มอบเงินและยาให้เขามีเป้าหมาย,ดังนั้นเขาจึงนำเม็ดยาฟื้นฟูออกมา,กล่าวออกไปว่า,”เปิ่นจั้วเพิ่งปรุงขึ้นหลายวันมานี้,ประมุขอ้ายสามารถนำไปประมูลได้.”
ประมูล?
ประมุขอ้ายเข้าใจประมุขจุน ไม่ได้วางแผนจะขายระบุจำนวนเงินแก่ตน,ราคานั้นดูเหมือนว่าจะเป็นการแบ่งกัน.
“ในเมื่อเจ้าสำนักจุนเชื่อใจตระกูลอ้าย,อ้ายโหมวก็จะนำไปประมุข,ทว่าราคา....”
“เจ้าหก,ข้าสี่.”
อ้ายซางหนี่ที่ตื่นตระหนกขึ้นมาในทันที.
เขาที่คิดว่าอีกฝ่ายคงเสนอ 2-8 หรือ 3-7,ซึ่งเขาก็ไม่คิดจะต่อรองแต่อย่างใด,แต่กับกลายเป็นว่า
4-6,เป็นอะไรที่คาดไม่ถึงเป็นอย่างมาก!
“แน่นอน.”
จุนซ่างเซียวเอ่ยต่อ,”เปิ่นจั้วมีข้อตกลงเพิ่มเติม,หวังว่าประมุขอ้ายจะรับปาก.”
“เชิญกล่าว.”
“เปิ่นจั้วจำเป็นต้องไปซื้อสมุนไพรเป็นประจำที่ร้านยา,ทว่าข้าต้องการขอให้ประมุขอ้ายเป็นคนรวบรวมนำส่งมาให้กับสำนักไท่กู่เจิ้งทุก
ๆเดือน.”
แน่นอนว่าเขาต้องการที่จะพัฒนายกระดับศิษย์ของเขาให้แข็งแกร่ง,โดยใช้ยาทั้งสี่,ดังนั้นเขาจึงยอมที่จะเฉือนกำไรส่วนหนึ่ง,เพื่อที่จะให้ตระกูลอ้ายจัดเตรียมสมุนไพรเหล่านั้นมาให้เขา.
“ไม่มีปัญหา.”อ้ายซางหนี่กล่าวตอบอย่างไม่ลังเล.
ตามกฎเดิม,มีการเซ็นสัญญาซื้อขายอย่างถูกต้อง.
หลังจากที่พูดคุยธุรกิจกันเสร็จแล้ว,อ้ายซางหนีที่เตรียมกล่าวลา,จุนซ่างเซียวก็กล่าวออกไปว่า,”ประมุขอ้าย,เปิ่นจั้วศึกษาเม็ดยาใหม่ขึ้นมาเมื่อเร็ว
ๆนี้,สนใจที่จะรวมมือกันหรือไม่?”
“สนใจ!”อ้ายซางหนี่เร่งรีบกล่าวออกมาทันที.
จุนซ่างเซียวนำเม็ดยาบูรณะร่างกายระดับต้นห้าเม็ดออกมา,กล่าวออกไปว่า,”เม็ดยานี้มีชื่อว่า,เม็ดยาบูรณะร่างกาย,หลังจากผู้ฝึกยุทธ์กินเข้าไป,จะช่วยกลั่นกายเนื้อและชีพจร,ให้แข็งแกร่งขึ้น.”
“ลึกล้ำขนาดนั้นเลยรึ?!”อ้ายซางหนี่ที่ตื่นตกใจ.
เม็ดยาที่ตระกูลอ้ายขายปรกติจะเป็นยารักษาและฟื้นฟู,ส่วนเม็ดยาที่ช่วยยกระดับกายเนื้อนั้นไม่มีเลย.
และไม่ใช่ตระกูลอ้าย,ทั่วทวีปซิงหยุนนั้นไม่ปรากฏเม็ดยาที่ช่วยยกระดับกายเนื้อเลย.
เพียงเม็ดยาฟื้นฟูก็ต่อต้านสวรรค์มากพอแล้ว,อ้ายซางหนี่ไม่สงสัยเกี่ยวกับเม็ดยาบูรณะร่างกายแม้แต่น้อย,ดังนั้นจึงเร่งรีบเอ่ยออกไปว่า,”ราคา....”
“ตระกูลอ้ายรับผิดชอบในการประมูล,ข้าสี่ เจ้าหก.”จุนซ่างเซียวกล่าว.
“ตกลง!”
อ้ายซางหนี่ที่นำกระดาษออกมาร่างสัญญา,และทั้งสองก็ประทับตาเซ็นสัญญาซื้อขาย.
หลังจากจัดการเสร็จ,อ้ายซางหนี่ที่ยกมือประสาน,”เจ้าสำนักจุน,ภายในตระกูลยังมีเรื่องให้จัดการ,อ้ายโหมวคงต้องขอลาก่อน!”
จุนซ่างเซียวลุกขึ้นและก้าวออกไปส่ง.
หลังจากที่ประมุขอ้ายจากไปแล้ว,หลี่ลั่วฉิวที่ได้สติกลับมา,มุมปากกระตุกเอ่ยกล่าวออกไปว่า,”เจ้าสำนัก,เม็ดยาฟื้นฟูที่ตระกูลอ้ายประมูล....ท่านเป็นคนหลอมอย่างงั้นรึ?”
“อืม.”จุนซ่างเซียวพยักหน้ารับ.
“อ๊ากกกกกกก!”หลี่ลั่วที่หวีดร้องเสียงดัง.
จุนซ่างเซียวตกใจแทบตกเก้าอี้,ยกมือขึ้นปิดหูเอาไว้,กล่าวออกไปว่า,”เจ้าเสียสติไปแล้วรึไง!”
“ฟรุบ!”
หลี่ลั่วฉิวที่หยุดหวีดร้อง,จ้องมองกล่าวอย่างจริงจัง,”ประมุข,ท่านบอกว่าให้ข้าขวดหนึ่ง,ตอนนี้ยังหมายความตามที่พูดหรือไม่?!”
จุนซ่างเซียวที่เอ่ย,”เจ้าบอกเจ้าไม่โง่,ไม่ต้องการมันไม่ใช่รึ?.”
หลี่ลั่วฉิวที่สาวผม,ใบหน้าที่ม่อยกระรอก.
“กล่าวตามนั้น.”
จุนซ่างเซียวกล่าวล้อ,”แต่ข้าให้ประมุขอ้ายไปแล้ว,ตอนนี้เปิ่นจั้วไม่มีเม็ดยา.”
“อ๊ากๆ!”
หลี่ลั่วฉิวที่ราวจะเป็นบ้า,”ข้าโง่,ข้าโง่จริง
ๆ!”
จุนซ่างเซียวที่ส่ายหน้าไปมา,พร้อมกับเผยยิ้ม,ก่อนที่จะนำเม็ดยาฟื้นฟูสิบเม็ดหนึ่งขวดออกมา,”เอาไป.”
หลี่ลั่วฉิวที่เผยความดีใจอย่างหนัก,เร่งรีบคว้าขวดยาเอาไว้ในมือ,ต้องไม่ลืมว่ามันเป็นสมบัติที่มีราคาถึงหกล้านเหรียญ.
ในฐานะที่นางเป็นถางจู่สำนัก,จุนซ่างเซียวย่อมไม่ตระหนี่,เขายังมอบเม็ดยาบูรณะร่างกายออกมาอีกหลายขวด,”มอบให้สมาชิกหอฝนพรำคนละเม็ด.”
ด้วยร่างกายที่แข็งแกร่ง,จะทำให้มีความสามารถในการรวบรวมข้อมูลได้ดีขึ้น.
หลังจากเก็บเม็ดยาเข้าแหวนมิติ,หลี่ลั่วฉิวที่เผยยิ้มอย่างงดงามทรงเสน่ห์,”เจ้าสำนัก,ขอบคุณ.”
......
เวลาค่ำคืนปกคลุม.
จุนซ่างเซียวที่นั่งอยู่ในห้องหนังสือ,พร้อมกับเปิดฟังก์ชันปรุงยา,ซึ่งมีเม็ดยาห้าชนิด,และเมล็ดเพลิงปรากฏขึ้นบนคอนโซน,พร้อมกับปุ่มปรุงยาด้านล่าง.
สมุนไพรที่ประมุขอ้ายมอบให้นั้นมีเป็นจำนวนมาก.
เม็ดยาฟื้นฟูกลั่นได้ 1000 ,เม็ดยาบูรณะร่างกายและรวมวิญญาณ,อย่างล่ะ500,เม็ดยาทะลวงชีพจรได้มากกว่า
700,ส่วนเม็ดยาผสานวิญญาณ,วัตถุดิบค่อนข้างหายากจึงมีจำนวนเพียงแค่สามร้อยเท่านั้น.
เม็ดยาผสานวิญญาณแม้นว่าจะมีจำนวนน้อย,ทว่าก็เกินพอต่อศิษย์ที่จะทะลวงระดับไปยังศิษย์ยุทธ์.
จุนซ่างเซียวเอ่ย,”ให้กล่าวจริง ๆ
ล่ะก็เม็ดยารวมวิญญาณเป็นสิ่งจำเป็นมากกว่า,น่าเสียดายวัตถุดิบก็ค่อนข้างหายากเหมือนกัน.”
“ติ๊ง! ติ๊ง! ติ๊ง!”
เขาที่เริ่มหลอมยาทันที,ผ่านไปสองสามชั่วโมง,เม็ดยาทั้งห้าชนิดก็หลอมกลั่นเสร็จสมบูรณ์.
“ใช่แล้ว.”
จุนซ่างเซียวเอ่ย,”วัตถุดิบสมุมไพรที่เหล่าเหว่ยปลูกเป็นอย่างไรบ้าง?”
เช้าวันถัดมา.
หลังจากเสร็จสิ้นธุระทุกอย่าง,เขาก็ก้าวไปยังสวนสมุนไพรด้วยตัวเอง,ทันทีที่เข้ามาก็ทำให้ตื่นตะลึงไปเหมือนกัน.
พื้นที่สวนสมุนไพรกว่าสิบมู่,สมุนไพรต่าง
ๆที่เติบโตมากมาย,ทำให้พลังวิญญาณมารวมตัวกันฟุ้งไปทั่วท้องฟ้า.
*** มู่ (ไร่จีน) 1 มู่ = 166.5
ตารางวา หรือ 666 ตารางเมตร
เหล่าเหว่ยที่กำลังดูแลตรวจสอบพวกมันด้วยตัวเอง,ใบหน้าของเขาที่เผยยิ้ม,ราวกับว่ามีความสุขพอใจกับสมุนไพรเหล่านี้เป็นอย่างมาก.
......
ที่กระท่อมพักนอกสวนสมุนไพร.
สามารถมองเห็นสวนสมุนไพรได้ทั้งหมด,จุนซ่างเซียวที่ยกชาขึ้นดื่ม,พร้อมกับถอนหายใจ,”เพียงแค่เวลาสั้น
ๆ,เหล่าเหว่ยสามารถปลูกสมุนไพรให้เติบโตมากมาย,ทำให้เปิ่นจั้วเหลือเชื่อจริง ๆ.”
เหล่าเหว่ยเอ่ย,”สถานะที่แห่งนี้ไม่เหมาะจะปลูกสมุนไพร,ทำให้สมุนไพรส่วนใหญ่เติบโตช้า,รอให้พลังวิญญาณมารวมตัวกัน,จะทำให้ระยะเวลาในการเติบโตของสมุนไพรลดลงอีก.”
จุนซ่างเซียวที่วางถ้วยชาลง,กล่าวออกไปว่า,”วัตถุดิบสมุนไพรที่เหล่าเหว่ยปลูก,กับสมุนไพรที่ขายในตลาดต่างกันอย่างไร?”
เหล่าเหว่ยยกน้ำชาขึ้นจิบและกล่าวออกมาว่า,”เป็นสมุนไพรชนิดเดียวกัน,ทว่ามีประสิทธิภาพมากกว่าสองเท่า.”
“ร้ายกาจถึงเพียงนี้เลยรึ?”จุนซ่างเซียวที่เผยท่าทางประหลาดใจ,กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม,”เหล่าเหว่ยไม่ใช่คนธรรมดา,เปิ่นจั้วไม่ได้มองคนผิด.”
ระบบที่กล่าวสอด,”เป็นระบบที่มอบภารกิจสนับสนุน,ไม่เช่นนั้นแล้วโฮสน์คงไม่ตั้งใจจะรับเขามา.”
จุนซ่างเซียวคร้านที่จะโต้เถียงกับระบบ,นำสูตรยาห้าสูตรออกมา,กล่าวออกไปว่า,”เหล่าเหว่ย,ตอนนี้คงต้องรอให้วัตถุดิบสมุนไพรเติบโต,นี่คือวัตถุดิบที่ข้าต้องการนำไปปรุงยา,เปิ่นจั้วจำเป็นต้องใช้.”
เหล่าเหว่ยที่จ้องมองอย่างระมัดระวัง,ก่อนที่จะชี้ไปยังวัตถุดิบสองสามอย่างของเม็ดยารวมวิญญาณและเอ่ยออกมาว่า,”มีวัตถุดิบเหล่านี้หลายอย่าง,ที่ปลูกในสวน,คิดว่าจะสามารถเก็บเกี่ยวได้เร็ว
ๆนี้.”
ใกล้จะเก็บเกี่ยวได้แล้วอย่างงั้นรึ?!
จุนซ่างเซียวเอ่ย,”จะต้องใช้เวลาเท่าไหร่ที่จะเก็บเกี่ยวได้.”
“สิบวัน.”เหล่าเหว่ยตอบ.
สิบวันเองรึ?
ถือว่าไม่นานเลย,ดูเหมือนว่าถึงเวลาวางแผนที่จะนำศิษย์ไปท้าประลองกับสำนักเห่าฉีแล้ว.
ที่มา https://lnmtl.com/novel/strongest-sect-of-all-times
#นิยายแปล #Strongest Sect of All Times #นิกายที่แข็งแกร่งที่สุดนิรันดรกาล.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น