Strongest Sect of All Times Chapter 133 Drizzle Building building master
นิกายที่แข็งแกร่งที่สุดนิรันดรกาล
Chapter 133 Drizzle Building building master
细雨楼楼主
เวทย์เปลี่ยนรูป,ระเบิดแก๊สน้ำตานั้นไม่ใช่แก๊สแต่เป็นการปล่อยควัน,ควันที่แสนแปลกประหลาด,มันจะกระตุ้นวามเจ็บปวดความโศกเศร้า,จนยากจะควบคุมอารมณ์จนต้องร้องไห้ออกมา.
จุนซ่างเซียวเวลานี้กำลังเจ็บปวดร้องไห้ออกมาเช่นกัน.
ทุกคนต่างก็ต้องมีเรื่องเสียใจด้วยกันทั้งนั้น,ความเจ็บปวดความเศร้าที่จะถูกกระตุ้นให้รุนแรงและระเบิดให้ถูกปลดปล่อยอกมา.
จุนซ่างเซียวเวลานี้กำลังร้องไห้เพราะว่าตัวเองเป็นโสด,จนเจ็บปวดหัวใจและร้องไห้ออกมา.
อารมณ์เศร้าที่นิด ๆหน่อย
ๆก็ถูกกระตุ้นจนต้องร้องไห้น้ำตาไหลเป็นตาน้ำ.
เห็นเจ้าสำนักเศร้าร้องไห้ออกมา,ใบหน้าของเซียวจุ้ยจื่อคอยเศร้าไปด้วย,ทว่าเขาที่ยังคงจดจ้องมองไปยังปากทางเข้าถ้ำ.
“กึก ซี่!”
ไม่นานหลังจากนั้น,ประตูศิลาที่ปิดทางเข้าก็เปิดออก.
“ฟู่ ฟู่!”ควันสีขาวที่พุ่งขโมงออกมา,ก่อนที่จะฟุ้งขึ้นไปบนท้องฟ้า.
นกหลายตัวที่บินอยู่สัมผัสควันดังกล่าว,ล่วงหล่นลงทันที,ดวงตาของมันที่น้ำตาไหลพราก
ๆ กระตุกเป็นระยะ ๆ .
เซียวจุ้ยจื่อที่มองผ่านกล้องส่องทางไกลแปดเท่า,ดวงตาถึงกับเบิกกว้างขึ้นมาทันที.
โอ้ว สวรรค์!
นกร้องไห้!
ในเวลานั้น,ก็มีมือสังหารที่กุมหน้าวิ่งออกมาจากด้านใน,น้ำตาที่ไหลพล่าน,น้ำตาแตกกระจายก่อนที่จะล้มลงนอนร้องไห้บนพื้น.
เซียวจุ้ยจื่อที่เล็งเป้าเตรียมลั่นไกล,ถัดจากนั้นดวงตาของเขาก็ต้องชงักงัน.
จากภายในห้องนั้น,มีมือสังหารที่ร้องไห้วิ่งออกมาไม่หยุด,เสียงร้องที่ราวกับหัวใจแตกสลาย,เจ็บปวดรวดเร็วเป็นอย่างยิ่ง.
“ท่านพ่อ,ท่านแม่,บุตรเนรคุณ,ไม่สามารถอยู่เคียงข้างท่าน!”
“เสี่ยวหง,ข้าคิดถึงเจ้า!”
“พี่รอง,ข้าจะกินส้ม!”
เหล่ามือสังหารที่ร้องไห้เป็นบ้าเป็นหลัง,ความโศกเศร้าที่มากล้น,เจ็บปวดทรมานแทบตาย,เสียงร้องระงมดังก้องไปทั่วป่า.
ไม่มีใครสามารถระงับอารมณ์ของตัวเองได้,กับความละอายใจความเจ็บปวด,พวกเขาที่วิ่งชน,เอาหัวทุบผนังหินร้องไห้.
ไม่มีใคร,ที่ไม่มีความเจ็บปวด.
ในเวลาปรกติทุกคนต่างก็เก็บซ่อนมันเอาไว้ด้วยดี,มีเพียงแค่หลับฝันที่จะปรากฏขึ้นบ้างเป็นครั้งคราว.
วันนี้,ด้วยผลของแก๊สน้ำตา,อารมณ์ความเจ็บปวดในใจที่ปะทุขึ้นมา,จนทำให้ต้องร้องให้ออกมาไม่หยุด.
“ฮือ ฮือ......”
เสียงร้องไห้ที่สะท้อนก้องไปทั่วป่า,จากด้านหลังม่านน้ำตกไม่หยุดหย่อน.
จุนซ่างเซียวที่ได้ยินเสียงร้องไห้,ทำให้เขารู้สึกเศร้าขึ้นมาอีก,แม้นว่าจะอยู่ท่ามกลางความเป็นความตายก็ไม่สามารถหยุดร้องไห้ออกมาได้.
เจ้าสำนักร้องไห้ก่อนหน้านี้,กับมือสังหารที่กำลังร้องไห้,ทันใดนั้นเซียวจุ้ยจื่อที่ตระหนักได้ในทันที,”เป็นเช่นนี้นะเอง!”
......
ควันของแก๊สน้ำตาที่มีมากมาย,ปกคลุมพื้นที่หน้าถ้ำกระจายออกไปทั่วอย่างรวดเร็ว.
เพียงแค่เวลาไม่นาน,ที่หน้าปากถ้ำ,มีมือสังหารกว่าหกสิบคนที่กำลังกุมหน้าร้องไห้อย่างขมขื่น.
เสียงร้องไห้ปานใจจะขาด,น้ำตาที่ไหลไปทั้งสองแก้ม,ความโศกเศร้าสารพัดที่ปะทุขึ้นมา,จนราวกับคนเสียสติไปแล้ว.
ร้องไห้,ทำไมถึงได้ร้องไห้มากมายขนาดนี้?
แน่นอนว่าเพราะพวกเขาคือมือสังหาร,ทุก
ๆวันที่ยืนอยู่บนเส้นด้าย,มีความเจ็บปวดมากกว่าคนธรรมดา,เป็นความเจ็บปวดที่คนเป็นมือสังหารเท่านั้นที่จะประสบ.
ในเวลานี้นะรึ?
พวกเขาที่เคยลืมและทิ้งทุกอย่าง,ความเจ็บปวดมากมายในอดีต,สลัดสิ้นถมฝังในส่วนที่ลึกในหัวใจ.
ความเศร้าและความเจ็บปวดเวลานี้,มันกลับถูกกระตุ้นและขุดขึ้นมาโดยควันแก๊สน้ำตา,ทำให้จิตใจของพวกเขา
ได้รับผลกระทบมากกว่าปรกติกลายเท่า.
มารดาเถอะ.
พวกเรามายืนอยู่ตรงนี้,กำลังจะถูกสังหารแล้ว ฮือฮือ!
เซียวจุ้ยจื่อแทบไม่ต้องใช้กล้องส่องทางไกลแปดเท่า,ก็สามารถรับประกันความแม่นยำได้อย่างแน่นอน.
“โครม!”
ในเวลานั้น,ประตูถ้ำก็ปิดลงอีกครั้ง.
เมื่อปัดเป่าควันออกไปทั้งหมด,ก็ปิดประตูลงโดยไม่สนใจเหล่ามือสังหารที่ร้องไห้อยู่ด้านนอกเลยแม้แต่น้อย.
“น่ารังเกียจ!”
“อะไรถึงได้ทำให้ร้องไห้กัน!”
แมงป่องและงูพิษที่เดินออกมา,ว่ากล่าวมือสังหารกว่าสิบคนที่ยังคงเหลืออยู่ด้านใน.
ภายในถ้ำนั้นมีประตูสองชั้นที่ค่อนข้างลึก,ทำให้แก๊สน้ำตาไปไม่ถึง,ดังนั้นที่ประตูหน้า,คนที่ถูกควันเท่านั้นที่วิ่งออกไป,และมีอีกหลายคนที่โชคดีหนีออกมาได้.
“สำนักไท่กู่เจิ้งแปลกไปแล้ว,ในความเห็นของข้า,ขอให้เจ้าตึกออกมาดีกว่า!”งูพิษกล่าวอย่างจริงจัง.
“เฮ้อ.”
แมงป่องที่ถอนหายใจ,จากนั้นก็เข้าลึกเข้าไปในถ้ำ,ไปหยุดที่ด้านหน้าประตูลับที่เป็นศิลาหนา.
เขาที่เงียบ,ก่อนที่จะเคาะประตูยังช่องส่งสัญญาณ,”เจ้าตึก,เกิดปัญหาใหญ่แล้ว!”
......
สิบนาทีผ่านไปแล้ว,จุนซ่างเซียวที่เลิกร้องไห้,ก่อนที่จะกระโดดลงมาบนพื้น,กล่าวด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม,”สถานการณ์เวลานี้เป็นอย่างไร?”
ก่อนหน้านี้ร้องไห้ราวกับหัวใจแตกสลาย,ตอนนี้หยุดร้องแล้วมาทำหน้าจริงจัง,เซียวจุ้ยจื่อเห็นแทบสลบกับความเปลี่ยนไปนี้.
“เจ้าสำนัก.”
เขากล่าวอย่างเคร่งขรึม,”ที่ทางเข้ามีมือสังหาร
65 คน,กำลังร้องไห้อยู่.”
“ปล่อยให้ข้า,เปิ่นจั้วจะสังหารพวกมันเอง.”
“ครับ.”
เซียวจุ้ยจื่อตอบรับ,จุนซ่างเซียวที่นอนหมอบ,เขาไม่จำเป็นต้องใช้ฟังก์ชั่นเพิ่มความแข็งแกร่ง,ก็สามารถมองเห็นมือสังหารได้ชัด.
“ไม่จำเป็นใช้โหมดเพิ่มความแข็งแกร่ง,ก็น่าจะสังหารทุกคนได้.”
ขณะที่เขาเลื่อนลำกล้อง,เตรียมที่จะเหนี่ยวไก ก็พบว่าประตูหินด้านหลังเปิดออกมาช้า
ๆ.
“หืม?”จุนซ่างเซียวที่จดจ้องมองร่างหนึ่งที่กำลังก้าวออกมา,เป็นสตรีที่สวมชุดดำ,รูปรางร่างที่สมส่วนเรียวได้รูป,หน้าอกนี้อวบอิ่มแทบล้นออกมา.
“ฮือฮือ....เจ้าตึก....”มือสังหารที่ร้องไห้ออกมาอยู่นั้น,เอ่ยกล่าวเสียงดัง.
เย็ดเข้.
เจ้าตึก,นี่เป็นผู้หญิงหรอกรึ?
จุนซ่างเซียวที่ปรับกล้องส่องทางไกลแปดเท่า,จดจ้องมองไปยังสตรีในชุดสีดำ.
แก้มที่ประณีต,ดวงตาราวกับหงส์แดง,คิ้วดั่งกิ่งหลิว,จมูกที่เรียวได้รูป,ผิวสีขาวนวล,ริมฝีปากที่เอิบอิ่ม,เป็นสตรีที่งดงามไม่น้อย.
หากลู่เชียนเชียนเป็นบัวหิมะที่เย็นชาโดดเด่น,เจ้าตึกคนนี้ก็งดงามราวกับดอกกุหลาบที่มีหนามแหลม.
จุนซ่างเซียวถึงกับพูดไม่ออก,”กับสาวงามเช่นนี้,ไฉนมาเป็นหัวหน้าองค์กรนักฆ่ากัน?”
ในเวลานั้น,เจ้าตึกที่หันหน้ามาในทันที,ดวงตาที่เป็นกระจายแผ่ความเย็นชามายังตำแหน่งของเขา.
พบแล้วอย่างงั้นรึ?
จุนซ่างเซียวหาได้สนใจ,ก่อนที่จะลุกขึ้น,ตะโกนออกไปเสียงดัง,”เจ้านะรึ?
เจ้าตึกฝนพรำ.”
“ไม่ผิด.”
สตรีชุดดำที่ตอบกลับ,เสียงที่ชัดเจนแต่แฝงไปด้วยความมืดมิดเย็นชา.
ระหว่างที่นางปิดด่าน,ผู้ใต้บังคับบัญชาตายไปกว่ายี่สิบ,สองมือสังหารไพ่ตายหนึ่งถูกสังหารอีกหนึ่งถูกมัดห้อยอยู่,เวลานี้จะให้นางใจเย็นอยู่ได้อย่างไร.
จุนซ่างเซียวเอ่ย,”ผู้ใต้บังคับบัญชาตายไปมากมาย,เจ้าถึงได้ออกมา,ไม่คิดว่ามันช้าไปหน่อยรึ?.”
เจ้าตึกที่กล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นชา,”เจ้าเป็นใคร?”
แม้นว่าจะได้รับข้อมูลจากงูพิษมาบ้างแล้ว,แต่คนที่มาซุ่มโจมตีอาจเป็นคนที่เกี่ยวข้องกับสำนักไท่กู่เจิ้งเท่านั้นก็ได้,จึงได้ต้องการจะยืนยัน.
จุนซ่างเซียวเอ่ย,”รับเงินมหาศาลเพื่อลอบสังหารเปิ่นจั้วครั้งแล้วครั้งเล่า,นี่เจ้าตึกยังต้องถามอีกรึ?ว่าเปิ่นจั้วเป็นใคร?”
เปิ่นจั้วรึ?
เจ้าตึกที่ขมวดคิ้วไปมา,กล่าวออกไปว่า,”เจ้านะรึ?
เจ้าสำนักไท่กู่เจิ้ง,จุนซ่างเซียว?”
“ไม่ผิด.”จุนซ่างเซียวเอ่ย.
แมงป่องและงูพิษที่ตื่นตกใจ,เห็นชัดเจนว่าคาดไม่ถึง,คนที่ลอบสังหารในที่ลับพวกเขา,ไม่ใช่ศิษย์สำนักไท่กู่เจิ้ง,แต่เป็นเจ้าสำนักมาเอง.
เจ้าตึกฝนพรำที่เผยยิ้ม,”เจ้าสำนักที่ลงมือด้วยตัวเอง,ข้าเป็นสาวน้อย
รู้สึกซาบซึ้งจริง ๆ.”
“ปัง-“
พริบตานั้น,เสียงดังก้องก็ดังขึ้น,ไม่ไกลออกไป,มือสังหารที่ร้องไห้อยู่หน้าอกก็ถูกเจาะในทันที,จากนั้นก็ล้มลงตกตายไป.
จุนซ่างเซียวเอ่ย,”หัวหน้ามือสังหารที่สังหารคนไม่กระพริบตา
กับเรียกตัวเองว่าสาวน้อย,เปิ่นจั้วรู้สึกเขินจริง ๆ.”
ใบหน้าของเจ้าตึกฝนพรำที่เต็มไปด้วยความเย็นชาแผ่ออกมา.
ภายในใจที่ตื่นตกใจเป็นอย่างมาก,ต้องไม่ลืมว่าเสียงระเบิดและริ้วแสงที่พุ่งมานั้นเร็วมาก
ๆ,หากว่ายิงมาที่ตัวนาง,เกรงว่าต้องการจะหลบคงยาก.
นี่นะรึที่ถูกเรียกว่าปืนไฟไร้เทียมทานนะ?
ไม่สงสัยเลยว่า,ผู้ใต้บังคับบัญชาของนางที่ถูกสังหารไปคนแล้วคนเล่า.
“เจ้าสำนักจุน.”
เจ้าตึกฝนพรำที่ทำใจให้สงบ,ก่อนที่จะสาวผมเผยยิ้ม,”ล่วงเกินองค์กรนักฆ่า,ไม่ใช่ทางเลือกที่ดี.”
“ปัง-“
จุนซ่างเซียวที่ลั่นไกยิงอีกครั้ง,สังหารมือสังหารอีกคน,ก่อนที่จะกล่าวออกไปว่า,”เจ้าเข้าใจผิดแล้ว,เปิ่นจั้วไม่ได้มาล่วงเกิน,แต่มาทำลายตึกฝนพรำให้สิ้น.”
ที่มา https://lnmtl.com/novel/strongest-sect-of-all-times
#นิยายแปล #Strongest Sect of All Times #นิกายที่แข็งแกร่งที่สุดนิรันดรกาล.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น