Strongest Sect of All Times Chapter 132 Tear-gas bomb
นิกายที่แข็งแกร่งที่สุดนิรันดรกาล
Chapter 132 Tear-gas bomb
催泪弹
แมวภูเขาที่แขนขาดยังไม่ตาย,แต่เสียเลือดมากจนหมดสติ,ถูกจุนซ่างเซียวลากมายังถ้ำ.
“เจ้าสำนัก.”
เซียวจุ้ยจื่อที่รับผิดชอบหยุดเลือด,กล่าวออกมาว่า,”เก็บเขาไว้ทำอะไรอย่างงั้นรึ?”
จุนซ่างเซียวเอ่ย,”เจ้าคนนี้ยังไม่ตาย,ยังมีประโยชน์,ยกตัวอย่าง,ใช้เป็นเหยื่อล่อปลาใหญ่.”
“โอ้ว.”เซียวจุ้ยจื่อที่เข้าใจทันที.
มือสังหารตึกฝนพรำ,ที่ซ่อนอยู่ในที่ลับ,การล่อให้อีกฝ่ายออกมาเพื่อจัดการทีละคน,กับความมั่นใจและทักษะที่ยอดเยี่ยม,ทำให้เขาชื่นชมเป็นอย่างมาก.
จุนซ่างเซียวสั่งการ,”ไปหาเถาวัลย์มามัดร่างกายของเขาเอาไว้.”
“ครับ.”
เซียวจุ้ยจื่อที่ออกจากถ้ำ,พร้อมกับได้เถาวัลย์ที่เหนียวและแข็งแกร่งมากมัดร่างแมวภูเขาที่หมดสติ.
......
ศูนย์ใหญ่ตึกฝนพรำ.
แมงป่องที่เวลานี้กำลังกระวนกระวาย,ดูลังเลว่าจะออกไปด้านนอกดีหรือไม่?
แมวภูเขาและสี่ผู้ใต้ผู้บังคับบัญชาได้ออกไปเมื่อคืนนี้,ตอนนี้ยังไม่มีใครกลับมา,ทั้งที่ดวงตะวันขึ้นสูงแล้ว,ทำให้เขารู้สึกเป็นกังวลเป็นอย่างมาก.
งูพิษที่เป็นเหมือนกับมันสมองของตึกฝนพรำ,ยังคงใจเย็น,”เมื่อคืนมีเสียงดังขึ้นด้วย,แมวภูเขาอาจจะไปเจอกับอุบัติเหตุไปแล้วก็ได้.”
แมงป่องที่กล่าวด้วยเสียงที่เคร่งขรึม,”แมวภูเขาเป็นไปไม่ได้ที่จะเจออุบัติเหตุ!”
ทำไมถึงได้มั่นใจ?
เพราะมีชื่อรหัสรึ?
แมวภูเขานั้นมีความชาญฉลาด,เป็นคนที่ระมัดระวังตัวเป็นอย่างมาก,ซ่อนตัวได้อย่างยอดเยี่ยม,จนถูกเรียกว่านักล่ารัตติกาล.
ตึกฝนพรำที่มีการฝึกฝนสมาชิกในหลากหลายรูปแบบ.
การฝึกที่มี ทั้งเพื่อเอาชีวิตและซุ่มโจมตี,ในส่วนของแมวภูเขา,แน่นอนว่าเชี่ยวชาญในการเอาชีวิตรอด.
แมงป่อง แมวภูเขาที่เข้าร่วมองค์กรร่วมกัน,เป็นมือสังหารระดับเงินจนกลายเป็นมือสังหารระดับไพ่ตายพร้อม
ๆกัน,และทำภารกิจร่วมกันนับครั้งไม่ถ้วน,จึงเข้าใจความสามารถของกันและกันดี.
แมวภูเขานั้นแข็งแกร่ง,แต่โชคร้ายที่พบกับจุนซ่างเซียว,จึงต้องได้รับชะตาที่อนาถ.
ในเวลาขณะที่กำลังคิดไปต่าง ๆนา ๆ,ก็ได้ยินเสียงของใครบางคนดังขึ้น.
“ไม่ได้การแล้ว!”
ในเวลานั้น,มือสังหารที่รีบเร่งวิ่งออกไป,ที่ด้านนอกพร้อมกับตะโกนเสียงดัง,”สี่....น้องสี่อยู่...ด้านนอก....”
ที่ด้านนอก?
ในเวลานั้นแมงป่องและงูพิษรีบเร่งวิ่งออกมาที่ปากถ้ำ,ก่อนที่จะเห็นพื้นที่ไกลออกไป,บนต้นไม้มีคนที่ถูกมัดห้อยอยู่บนกิ่งไม้ใหญ่!
“แมวภูเขา!”
แมงป่องที่คำรามลั่นด้วยความโกรธ,เตรียมพุ่งออกไปด้านนอก.
งูพิษที่เร่งรีบขวางเอาไว้,กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม,”นั่นเป็นเหยื่อล่อ,มันเป็นกังดัก!”
“ตูมมม!”
แมงป่องที่โกรธเกรี้ยวเอามือฟาดไปยังกำแพง,เสียงดังสนั่น,ดวงตาที่เต็มไปด้วยเส้นเลือดฝอย,”ใครกัน,อย่าให้เหลาจื่อจับมันได้,ไม่เช่นนั้นมันจะต้องเจ็บปวดเกินกว่าคำว่าตาย!”
......
ที่ทางเข้าของตึกฝนพรำ,หนึ่งในสี่ไพ่ตาย,แมวภูเขาถูกใช้เป็นเหยื่อล่อ.
ทว่าที่ไกลออกไป,เซียวจุ้ยจื่อที่ซ่อนอยู่ในพงหญ้า,กระบอกปืนที่เล็งจับจ้องเอาไว้,ขอเพียงมีใครเข้าใกล้จะต้องตกตายอย่างไม่ต้องสงสัย.
จุนซ่างเซียวที่นั่งอยู่บนต้นไม้,กินแอปเปิ้ล,กล่าวออกมาเบา
ๆ,”เหลาจื่อต้องการจะให้พวกเจ้าได้รู้,การล่วงเกินสำนักไท่กู่เจิ้งจะมีชะตาเช่นไร,ลอบสังหารก็จะถูกลอบสังหารที่น่ากลัวยิ่งกว่า.”
เขาไม่ใช่ปิศาจร้าย,และไม่ต้องการเป็นปิศาจร้ายแต่อย่างใด.
หลักการของเขายังคงเหมือนเดิม,ใครกล้าหาเรื่องข้า,ก็ต้องเตรียมถูกเอาคืนเท่าตัว.
ก่อนหน้านี้ตึกฝนพรำที่ส่งมือสังหารมาสังหารเขาล้มเหลว,แล้วหยุดตอนนั้น,จุนซ่างเซียวย่อมไม่ถือสาอะไร,ต้องไม่ลืมว่า,มือสังหารที่ถูกส่งออกมานั้น,ก็เพราะว่าถูกจ้างวาน.
เวลานี้มันเลยคำว่าไม่ถือสาไปแล้ว.
โดยเฉพาะอีกฝ่ายที่เตรียมจะใช้ศิษย์ของเขาล่อตัวเองมาสังหาร,มันได้ทำให้จุนซ่างเซียวโกรธเกรี้ยวเป็นอย่างมาก.
อีกฝ่ายได้แตะเกล็ดใต้คอมังกรเข้าแล้ว.
หาเรื่องข้า,ยังพอทนได้,แต่อย่ามาแตะต้องศิษย์ของข้า!
ถึงจะเป็นกระต่ายที่ไร้พิษภัย,แต่ก็โกรธเกรี้ยวและกัดเป็นเหมือนกัน.
เขาไม่ได้ต้องการเป็นการเป็นจ้าวโลกด้วยความความโหดร้าย,อย่าหาว่าข้าเป็นคนธรรมดาทั่วไป,ในเมื่อสวรรค์มอบระบบมาให้กับข้า,ใครที่ยั่วยุข้า,เตรียมถูกฝังได้เลย.
จุนซ่างเซียวที่เหมือนกับเจ้าสำนักเหลาะเหละไม่จริงจัง,ทว่าเมื่อจริงจังแล้วก็ยากจะสงบลงเช่นกัน.
ยั่วยุยมบาลได้แต่อย่ามายั่วยุจุนซ่างเซียว.
......
เวลาค่ำคืนได้มาถึงอีกครั้ง.
จุนซ่างเซียวที่เปลี่ยนตัวกับเซียวจุ้ยจื่อ,ถือปืนไรเฟิลเล็งไปยังตำแหน่งแมวภูเขา.
การที่มือสังหารระดับไพ่ตายถูกจับได้เช่นนี้,ตึกฝนพรำย่อมไม่กล้าเคลื่อนไหวอย่างประมาทแน่,จนกว่าจะมั่นใจในความปลอดภัยพวกเขาถึงจะเคลื่อนไหวอีกครั้ง.
เช้าวันถัดมา,เซียวจุ้ยจื่อที่เปลี่ยนไปเฝ้าแทน,จุนซ่างเซียวเลานี้เริ่มตรวจสอบร้านค้าอีกครั้ง,ต้องไม่ลืมว่าตอนนี้ได้หย่อนเหยื่อไว้แล้ว,คงต้องใช้เวลาสักหน่อยที่จะตกปลาใหญ่ได้.
“หืม?”
ขณะที่เขาตรวจสอบร้านค้าก็พบสินค้าหนึ่งเข้า,เวทย์เปลี่ยนรูป,สินค้า
ระเบิดแก๊สน้ำตา
ระเบิดมือไม่สามารถรีเฟรซได้,แต่กับเจอระเบิดแก๊สน้ำตาแท้,เป็นอะไรที่บัดซบจริง
ๆ.
สินค้าชินนี้มีราคา 10 แต้มสนับสนุน,เมื่อใช้แล้วจะสร้างควันที่หนาแน่นออกมา,หลังจากที่ศัตรูสัมผัสจะ,ร้องไห้,แม้แต่ทำให้อารมณ์แปรปรวน,จนไม่สามารถควบคุมตัวเองได้.
“ทำให้อารมณ์แปรปรวน?”
จุนซ่างเซียวที่สีคางไปมา,”บางทีอาจจะใช้ได้ก็ได้.”
“ติ๊ง! โฮสน์ใช้ 10
แต้มสนับสนุน,ได้รับเวทย์เปลี่ยนรูป,ระเบิดแก๊สน้ำตา
1,ถูกส่งเข้าไปในแหวนมิติแล้ว.”
“ติ๊ง! คะแนนสนับสนุน:
175 / 500.”
จุนซ่างเซียวที่ถือระเบิดแก๊สน้ำตา,”ลองสักลูกก็แล้วกัน.”
“ปืน.”
“ฟิ้ว!”เซียวจุ้ยจื่อที่ส่งปืนให้.
จุนซ่างเซียวที่ถือไรเฟิลสไนเปอร์รูปแบบ
88,จากนั้นก็เคลื่อนที่เข้าใกล้สำนักงานใหญ่ตึกฝนพรำ.
เมื่อเขาเคลื่อนที่เข้าใกล้ถ้ำ,ก็ยิงไปที่ผนังศิลาเป็นรู,ประตูหินที่ปิดทางเขากลายเป็นรู.
การกระทำของจุนซ่างเซียวนั้นสมบูรณ์แบบมาก,ด้วยการใช้ก้าวปิศาจ,จากนั้นก็เข้าใกล้ปากถ้ำ,เข้าไปด้านในติดผนัง,พร้อมกับยิงปืนออกไป.
ประตูหินที่กั้นปากทางเข้า,ถูกยิงเป็นรูเท่ากำปั้น.
“แก๊ก.”
จุนซ่างเซียวที่แบกปืนสะพายไปด้านหลัง,ก่อนที่จะนำระเบิดแก๊สน้ำตาออกมา,พร้อมกับดึงสลักและโยนเข้าไปในรู.
การเคลื่อนไหวที่สมบูรณ์แบบใช้เวลาเพียงหนึ่งอึดใจ.
จุนซ่างเซียวที่ไม่เร่งรีบจากไป,ทว่ายังคงอยู่ด้านหน้าประตูหิน,รอฟังเสียงอยู่.
“ซี่-“
เวลาไม่นาน,เสียงที่เหมือนกับลมรั่วก็ดังขึ้นด้านใน,จากนั้นก็มีควันสีขาวฟุ้งไปทั่ว,แม้แต่แผ่ออกมานอกรูด้วยซ้ำ.
“ใช้ได้.”จุนซ่างเซียวที่ถือปืนก่อนที่จะเร่งรีบออกมา.
“ฟิ้ว ฟิ้ว ฟิ้ว!”
จากนั้น,จุนซ่างเซียวก็กลับมายังที่ซ่อน,พร้อมกับส่งปืนสไนเปอร์คืนเซียวจุ้ยจื่อ,”เฝ้าทางเข้าถ้ำเอาไว้,บางที่อาจจะมีบางคน....”
ยังกล่าวไม่จบ,ร่างกายของเขาก็สั่นสะท้าน,รู้สึกโศกเศร้าอย่างหนักขึ้นมาทันที,น้ำตาที่ไหลออกมาไม่หยุด.
ระบบเอ่ย,”จบแล้ว,โฮสน์สูดแก๊สน้ำตาเข้าไป!”
เซียวจุ้ยจื่อที่รับปืนมา,ตกใจจนต้องกล่าวสอบถามออกมา,”เจ้าสำนัก,ร้องให้อย่างงั้นรึ?”
จุนซ่างเซียวที่ปาดน้ำตา,ขณะร้องไห้,”...ฮือฮือ....เปิ่นจั้ว....ฮืออือ....ไม่ต้องสนใจ,...ปล่อยข้าอยู่คนเดียว,ฮือ,เฝ้าปากถ้ำไว้....ฮือฮื้อ.”
“ครับ.”
เซียวจุ้ยจื่อที่มุมปากกระตุก,ก่อนที่จะเร่งรีบจ้องมองไปยังปากถ้ำ.
เจ้าสำนักจุนที่รู้สึกเจ็บปวดเป็นอย่างมาก,โดยเฉพาะเมื่อคิดถึงว่าตัวเองกลายเป็นหมาโดดเดี่ยว(โสด),กู้รู้สึกเศร้าใจอย่างหนัก,ร้องไห้น้ำตาอาบทั่วไปหน้า,สะอึกสะอื้นเป็นเด็ก
ๆ.
เขาที่นั่งปาดน้ำตาบนต้นไม้,สูดน้ำมูก,ร้องไห้เสียงดัง.
แม่ง,แก๊สน้ำตาสารเลว,ไม่น่า....
ฮือฮือ!
มันจะเศร้าอะไรขนาดนี้!
ระบบ...ยังไม่ช่วยข้าอีก!
ระบบเอ่ยกล่าวอย่างช่วยไม่ได้,”โฮสน์สูดแก๊สน้ำตาไม่มาก,ร้องไห้สิบนาทีก็หาย.
สิบนาที?
จุนซ่างเซียวที่ได้ยินก็รู้สึกเศร้าแทบร่วงตกต้นไม้,เขาที่ร้องให้สะอึกสะอื้น,”ฮือฮือ....ข้าควรจะทิ้งแก๊สน้ำตาแล้วรีบออกมา,ทำไมต้องโง่รอคอยฟังเสียงด้วย?
ฮือฮือ.”
ที่มา https://lnmtl.com/novel/strongest-sect-of-all-times
#นิยายแปล #Strongest Sect of All Times #นิกายที่แข็งแกร่งที่สุดนิรันดรกาล.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น