Immortality Chapter 1193 Slaughters rises from all directions
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 1193 การไล่ล่าสั่งหารทั่วทุกสารทิศ.
Chapter 1193 Slaughters rises from all
directions
杀戮四起
การไล่ล่าสั่งหารทั่วทุกสารทิศ.
ด้วยรากพรสวรรค์ทางร่างกาย,ที่ราวกับเทือกเขาเทวะที่ใหญ่โต,ไม่มีทางที่ค่ายกลดังกล่าวจะส่งผลต่อเขา,ไม่เลยแม้แต่นิดเดียว.
เดิมทีพรสวรรค์ทางร่างกายของเขาที่เป็นสนิมทองแดง,เหนือล้ำเกินกว่าที่จะมีใครมาเปลี่ยนแปลง,ค่ายกลสุสาน,ที่เป็นค่ายกลฮวงจุ้ยและช่วงชิงชะตาไม่สงผลต่อรากพรสวรรค์ทางร่างกายของเขาแม้แต่น้อย,รากฐานของร่างกายที่ราวกับขุนเขาเทวะ,เหนือกว่าอำนาจของค่ายกล.
ทุกคนที่อยู่ภายในค่ายกลไม่สามารถใช้เทียนเต๋าได้,ในพื้นที่แห่งนี้ก็ยากที่จะมีคนต่อกรกับจงซานได้.
จงซานที่สูดหายใจลึก,ดวงตาที่เป็นประกาย,ภายในใจที่วางแผนบางอย่างขึ้นมาในทันที.
"เซิ่งหวัง,เซิ่งหวังเป็นอะไรหรือไม่!"ทุกคนที่ดูร้นใจ.
จงซานที่หันหลังกลับกวาดตามองไปยังเหล่าเสนาธิการ,ส่ายหน้าไปมา,"ข้าสบายดี!"
จากนั้น,จงซานที่ก้าวเข้าไปในม่านพลังเวลา.
ก่อนที่จะนำเสนาธิการคนสำคัญ,พร้อมกับนำตำหนักขนาดใหญ่ออกมา,เพื่อที่จะสั่งการ.
"ปัง!"ประตูตำหนักที่ปิดแน่น.
"เซิ่งหวัง,ท่านสามารถป้องกันการโจมตีของค่ายกลได้อย่างงั้นรึ?"เซิ่งกงเป้าที่เผยท่าทางประหลาดใจ.
"ค่ายกลนี้ไม่สามารถทำลายรากพรสวรรค์ของร่างกายข้าได้!"จงซานกล่าวตอบ.
ไม่สามารถทำลายรากพรสวรรค์ร่างกาย?
เซิ่งกงเป้าที่ตกใจเล็กน้อย,จากนั้นก็เผยท่าทางประหลาดใจ,นี่คือค่ายกลตัดชีวิต,ทว่าไม่สามารถตัดรากฐานร่างกายของเซิ่งหวังได้อย่างงั้นรึ?
"สถานที่นี่มีข้า,หวนจี,โหลวซิงเฉินที่สามารถป้องกันค่ายกลนี้ได้,ข้าตัดสินใจที่จะเดินทางไปหาตำหนักจื่อเซียวกับหวนจี,โหลวซิงเฉินอยู่ที่นี่ปกป้องทุกคนเอาไว้."จงซานสั่งการ.
"รับทราบ!"ทุกคนที่ตอบรับในทันที.
ในเมื่อไม่มีผลต่อเซิ่งหวัง,ภายในค่ายกลจะมีใครสามารถต่อกรกับเขาได้?
"ช่วงเวลาที่ข้าไม่อยู่,ไม่สามารถใช้สัญญาณชีพหนูส่งข่าวได้,หากมีเรื่องด่วน,ให้รอคอยข้าหรือให้เซียนเซิงซือสั่งการ."จงซานออกคำสั่ง.
"รับทราบ!"ทุกคนที่รับคำในทันที.
แม้นว่าเซียนเซิงซือจะมีระดับเพียงเซียนโบราณ,ทว่าด้วยความแข็งแกร่งของเขาไม่มีใครที่สงสัยในตัวเขา,ในตำแหน่งราชการเองเขาก็เหนือกว่าทุกคน,และยังมีอาวุโสกว่าทุกคนเช่นกัน,ด้วยการสั่งการของจงซาน,ย่อมไม่มีใครที่จะไม่ยอมรับ.
"เซิ่งกงเป้า,เจ้ารับผิดชอบในการชักจูงผู้ฝึกตนอื่นๆเข้าร่วมต้าเจิ้ง."จงซานสั่งการ.
"รับทราบ!"
"หวังคู,เจ้าสนับสนุนเซิ่งกงเป้าเต็มที่,เมื่อข้ากลับมา,ข้าต้องการเห็นเพียงคนของต้าเจิ้ง,ใครไม่ยินดีเข้าต้าเจิ้ง,ต้าเจิ้งก็ไม่จำเป็นต้องมีความเอื้อเฟื้อ!"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างจริงจัง.
"รับทราบ!"ทุกคนที่กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม.
ต้าเจิ้งไม่จำเป็นต้องเอื้อเฟื้อต่อใคร,กล่าวอีกอย่างหนึ่งล่ะก็,ใครไม่ยินดีเข้าร่วมต้าเจิ้ง,ก็จงไปซะ,ด้วยม่านพลังเวลาของโหลวซิงเฉิน,มีเพียงแค่คนของต้าเจิ้งเท่านั้นที่ใช้ได้.
"หวนจี,พวกเราไป!"จงซานที่กล่าวต่อหวงจี.
"อืม!"หวนจีพยักหน้ารับ.
ประตูตำหนักที่เปิดออก,จงซานนำหวนจีบินออกไปด้านนอกค่ายกล,พุ่งตรงไปยังทางทิศตะวันออก.
"หวนจี,พรสวรรค์ทางร่างกายของข้าสามารถป้องกันค่ายกลช่วงชิงชะตาได้,แล้วเจ้าที่ไม่ได้รับผลกระทบด้วยเหตุผลเดียวกันหรือไม่?"จงซานเอ่ยถาม.
"ข้าเองก็ไม่รู้ที่ค่ายกลไม่มีผลต่อข้า,ดูเหมือนว่าข้าจะคล้ายกับอีกร่างหนึ่งของเจ้า!"หวนจีที่ครุ่นคิดและตอบออกมา.
จงซาน," ............!”
------------------------------------------------------------------------
ทวีปหนานซานปู่,บนท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยป่าไม้.
สองพี่น้องเฟยเกอและจูกานที่บินอยู่บนกระบี่เหิน,พวกเขาที่เผยท่าทางงงวยขณะบิน.
ขณะที่เดินทาง,ทั้งสองที่คิดถึงแต่ครอบครัวของตัวเอง,ได้แต่สาปแช่งด่าว่าขณะเดินทางไม่หยุด.
"ไอ้สารเลว!"
"ไอ้พวกบัดซบ!"
ขณะที่ทั้งสองบินอยู่นั้นทั้งคู่ที่เผยท่าทางประหลาดใจ.
ขณะที่พวกเขาบินอยู่,ท้องฟ้าทันใดนั้นกลายเป็นมือมน,บนท้องฟ้าที่ถูกปกคลุมไปด้วยเมฆสีเหลือในทันที.
"เฟยเกอ,เกิดอะไรขึ้น?"จูกานที่เผยท่าทางประหลาดใจ.
"ใครจะเป็นอะไรก็ช่าง,เวลานี้ ใช่เวลามองดูท้องฟ้าอย่างงั้นรึ?"เฟยเกอที่กล่าวอย่างไม่แยแส.
พวกเขาทั้งคู่ที่บินตรงมุ่งหน้าไปด้านหน้าอย่างเดียวไม่สนใจสิ่งใด.
"ปัง!"
"ปัง!"
"เฟยเกอ,ข้ารู้สึกว่าภายในท้องของข้าจะส่งเสียง!"จูกานที่เอ่ยออกมาด้วยความตกใจ.
"ข้าเองก็ด้วย,ดูเหมือนว่าพวกเราจะหิ้ว,รอให้พวกเราได้ลูกแก้วกลับมาก่อน,ข้าจะพาเจ้าไปกินเอง!"เฟยเกอเอ่ย.
"ตกลง!"จูกานที่พยักหน้ารับและเร่งรีบบินไปด้านหน้า.
สิ่งที่เกิดขึ้นนี้พวกเขาคงไม่รู้ว่า,เสียงดังลั่นที่ดังในท้องของเขานั้น,มาจากรากพรสวรรค์ร่างกายต่างหาก,เหมือนกับร่างของจงซาน,ค่ายกลที่น่าเกรงขามนี้,ไม่ส่งผลต่อคนทั้งสอง.
ตลอดเส้นทาง,ที่ด้านล่างมีการเข่นฆ่ากันอย่างบ้าคลั่ง,มีการต่อสู้มากมาย,ทั้งคู่ที่ราวกับว่ามองไม่เห็น,ในปากที่ได้แต่กัดฟันและด่าว่า,ไอ้พวกบัดซบ,ขณะที่บินต่อไปด้านหน้า.
--------------------------------------------------------------------
ทวีปหนานจานปู่,ภายในทุ่งหญ้าแห่งหนึ่ง.
เซอคงที่พุ่งตรงไปยังตำแหน่งของตำหนักจื่อเซียวด้วยความเร็ว,เซอคงที่เคลื่อนมาใกล้ก่อนที่จะลดความเร็วลง,เขาสัมผัสได้ว่าอยู่ใกล้มากแล้ว.
บนท้องฟ้า,ที่ดูเหมือนว่าจะเปลี่ยนเป็นมืดคลึ้มในทันที.
เมฆสีเหลืองที่ปกคลุมพื้นที่รอบๆ.
เซอคงที่ไม่เหมือนกับสองพี่น้องอ้วนผม,การเปลี่ยนแปลงของฟ้าดิน,ย่อมต้องมีเหตุผล.
ทว่าในเวลานั้น,ไม่ไกอออกไป,สองผู้ฝึกตนที่เร่งรีบเดินทางมาด้วยความโลก,ทันใดนั้นพวกเขาที่กลายเป็นบ้าคลั่งไล่ล่าสังหารกันในทันที,การต่อสู้ที่จบลง,ร่างกายของพวกเขาที่บิดเบี้ยว,เลือดเนื้อที่ถูกสูบไป,แม้แต่ดวงวิญญาณ.
"ค่ายกล?"ใบหน้าของเซอคงที่เปลี่ยนไป.
ทันใดนั้น,อำนาจของค่ายกลที่โจมตีมายังรากพรสวรรค์ทางร่างกายของเซอคงทันที.
ใบหน้าของเซอคงที่เปลี่ยนเป็นซับซ้อนซีดเซียวทันที.
"ปัง ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
เกิดเสียงระเบิด,ร่างของเซองคงที่ขยายเป็นหนอนใส้เดือนขนาดร้อยจั้งทันที,ก่อนที่ร่างของเขาจะมุดลงไปใต้ดิน.
ใต้พื้นดิน,พลังงานสีเหลืองผุดออกมาจากร่างของเซอคงทันที.
"ฟู่!"
หนอนใส้เดือนที่พ่นลมหายใจยาว.
"โชคดีที่ค่ายกลนี้สร้างขึ้นมาด้วยเส้นโลหิตมังกรบนพื้น,ร้ายกาจนัก,ดูเหมือนว่าผู้ฝึกตนทั่วทั้งทวีปหนานจ้านปู่จะได้รับภัยพิบัติแล้ว."อสุรกายใส้เดือนที่ส่ายหัวของมันไปมาขณะพูด.
"วูซซซ!"
อสุรกายใส้เดือนที่เปลี่ยนร่างเป็นเซอคงอีกครั้ง,ขณะที่เซอคงส่ายหน้าไปมา.
"ใช้เส้นโลหิตมังกรบนผืนปฐพีเตรียมค่ายกลอย่างงั้นรึ?
ไม่คาดคิดเลยจริงๆ,แต่คงจะคาดไม่ถึงที่เจอข้า,แม้นว่าคนอื่นๆจะไม่รู้,เกี่ยวกับแดนมังกร,ทว่าหงจวินที่เกิดขึ้นจากเส้นโลหิตปฐพีในอดีต,และยังเรียกข้าว่าหนอนปฐพี,ทำให้เส้นโลหิตปฐพีไม่ส่งผลต่อข้า,ฮ่าฮ่า,ดูเหมือนว่าค่ายกลนี้จะเตรียมไว้ให้กับข้า!"เซอคงที่กล่าวออกมาด้วยความมั่นใจ.
จากนั้น,เซอคงที่พุ่งตรงไปยังทิศทางตำหนักจื่อเซียว.
--------------------------------------------------------------------
พื้นที่ตำหนักจื่อเซียว.
ในเวลานี้มีเซียนบรรพชนที่เดินทางมาถึง,จากนั้นพวกเขาก็เริ่มไล่ล่าสังหารกันและกันภายในค่ายกลแห่งนี้.
พื้นที่รอบๆตำหนักจื่อเซียวนั้นได้กลายเป็นพื้นที่สังหารเรียบร้อยแล้ว.
ตำหนักจื่อเซียวขนาดใหญ่ที่ลอยอยู่บนอากาศ,ทำให้ผู้ฝึกตนมากมายก่อนหน้าเร่งรีบเดินทามานั่นเอง.
"ปัง ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
เหล่าผู้ฝึกตนที่เข้าใกล้จะถูกบัวขาวโจมตีในทันที.
บัวขาว,ที่ด้านในนั้นมีของวิเศษปราชญ์เทพ,ตำราชิงชิว,ก่อนหน้านี้แม้แต่ปราชญ์เทพเจียงยวียังถูกโจมตี,แล้วเซียนบรรพชนทั่วไปจะพ้นอย่างงั้นรึ?
นอกจากนี้,เซียนบรรพชนที่เดินทางมานั้น,เวลานี้เริ่มสูญเสียจิตใจไปแล้ว.
เพื่อแย่งชิงตำหนักจื่อเซียว,พวกเขาที่เร่มสังหารกันและกัน!
ฆ่า! ฆ่า! ฆ่า! ฆ่า! ฆ่า!....................................
ที่ด้านนอกตำหนักจื่อเซียว,โลหิตที่ชะโลมอาบท้องฟ้า,เสียงการต่อสู้ที่ดังสนั่นหวั่นไหว,พวกเขาที่คิดได้อย่างเดียวคือต่อสู้,ฆ่า,เว้นแต่ตกตายไปเท่านั้นถึงจะหยุด.
เซียนบรรพชนในอดีตที่ยืนอยู่เหนือผู้คน,มีเซียนบรรพชนที่น่าเกรงขามมากมาย,ที่เวลานี้ได้นำชีวิตของตัวเองมาทิ้งในที่แห่งนี้.
ไม่สามารถเคลื่อนย้ายเทียนเต๋าได้,ความแตกต่างของเซียนบรรพชนและเซียนโบราณจึงไม่ได้มากมายนัก,อีกทั้งในสถานที่แห่งนี้ยังมีเซียนบรรพชนมากมายที่เดินทางมาถึง.
เลือดเนื้อแขนขาที่ลอยกระจายเต็มท้องฟ้า,โลหิตที่พุ่งปรู๊ด,ศพแล้วศพเล่าที่ล่วงหล่นลงนอนบนพื้น,แก่นเลือดเนื้อ,แม้แต่วิญญาณที่ถูกค่ายกลสูบไป.
ปราชญ์เทพหมี่เทียนที่เดินทางมาจากทางใต้ด้วยความเร็วสูง,ทว่ามาได้แค่ครึ่งทาง,ก็พบสถานการณ์ไม่ดี,เขาไม่สามารถเคลื่อนย้ายเทียนเต๋าได้?
ทันทีที่รู้ตัว,ภายในใจของหมี่เทียนที่สั่นไหว,เร่งรีบบินทะลวงออกมาด้านนอก,เมื่อหลุดพ้นเมฆสีเหลือง,อำนาจเทียนเต่าก็กลับมา,ทำให้ปราชญ์เทพหมี่เทียนพ่นลมหายใจยาว.
ปราชญ์เทพหมี่เทียนที่หยุดนิ่งเพ่งพิศจนเห็นว่าปลอดภัย,จึงได้กลับลงไป,ก่อนที่จะพุ่งไปยังตำแหน่งของตำหนักจื่อเซียวทันที.
หมี่เทียนที่ต้องการตำหนักจื่อเซียว,ด้วยความแข็งแกร่งของปราชญ์เทพ,เขามั่นใจว่าจะหนีได้ทันที.
ทว่าภาพที่เห็นตรงหน้าเวลานี้น่าสำพรึงกลัวมา.
ปราชญ์เทพหมี่เทียนเวลานี้เห็นเซียนบรรพชนกว่า
40 คนที่คลุ้มคลั่งเข้าต่อสู้กันอย่างหนักหน่วง,และยังมีเซียนโบราณกว่าพันคนที่เข้าห้ำหั่นสังหารกัน.
ตำหนักจื่อเซียวที่อยู่ตรงกลางสนามรบ,การไล่ล่ากันอย่างเสียสติ,แม้แต่ปราชญ์เทพหมี่เทียนก็ไม่กล้าเข้าไป.
แม้นว่าคนเหล่านี้จะเสียสติ,ทว่าสัญชาติญาณก็ยังคงอยู่,พวกเขายังคงไล่ล่าสังหารกันและกัน.
หากเขาเร่งรีบเข้าไป,คนเหล่านั้นคงไม่ปล่อยไปแน่,จะต้องเข้ามาไล่ล่าสังหารตัวเขา,นอกจากนี้ยังไม่สามารถที่จะเคลื่อนย้ายเทียนเต๋าได้,ไม่แม้แต่ใช้ต้าเต๋าได้ด้วยเช่นกัน.
40 เซียนบรรพชน,หนึ่งพันเซียนโบราณ?
ภายในใจของหมี่เทียนที่เต็มไปด้วยความประหลาดใจ,นี่เป็นแผนการของใครกัน?
พวกเขากำลังทำอะไรกัน? ล่าสังหาร?
เป้าหมายคือสังหารกันและกันอย่างเดียว.
เซียนบรรพชนคนที่หนึ่งตกตายไป,จากนั้นก็กลายเป็นเศษซากกระดูก,จากนั้นก็เป็นเซียนบรรพชนคนที่สองที่ตายไป,คนที่สาม,คนที่สี่.
เซียนบรรพชนที่ตำตายไปเรื่อย,ปราชญ์เทพหมี่เทียนเชื่อว่าตัวเองไม่ต้องลงมือ,รอคอยสักพักคนเหล่านี้ต้องตกตายไปทั้งหมด.
ปราชญ์เทพหมี่เทียนทีซ่อนอยู่มุมหนึ่ง,ก่อนที่จะเงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้า.
ด้วยเนตรปราชญ์เทพ,ปราชญ์เทพหมี่เทียนสามารถมองเห็นค่ายกลดวงตะวันดวงที่สอง,ค่ายกลดวงตะวันที่สองเกี่ยวข้องอะไรกับเรื่องนี้หรือไม่?
----------------------------------------------------------------------------
ดวงตะวันดวงที่สองบนอวกาศ,ซึ่งมีประตูศักดิ์สิทธิ์อยู่.
สถานที่แห่งนี้มีราชันย์ตะวันออกไท่อี้และปราชญ์เทพเจียงยวี,เมื่อไหร่ก็ไม่รู้,ทว่าได้ปรากฏชายคนหนึ่งที่สวมชุดราชาในชุดสีทองลอยอยู่ไม่ไกลออกไป.
ชายคนนี้เหมือนกับไท่อี้เป็นอย่างมาก,มีใบหน้าใบเดียวกัน,พร้อมกับนั่งอยู่บนแท่นบูชาฟ้าดิน,ตำแหน่งมรรคราชีวิต,ดวงตาที่หลับลง,มือทั้งสองข้างที่ชูขึ้น,ราวกับกำลังเพลิดเพลินกับอะไรบางอย่าง.
ไม่ไกลออกไป,ปราชญ์เทพเจียงยวีและราชันย์ตะวันออกไท่อี้ที่ผสานต้าเต๋าของตัวเอง,ก่อนที่จะพุ่งเข้าโจมตีกันและกัน.
ช่องว่างด้านในนั้นใหญ่มาก,ทั้งสองที่ต่อสู้กันและกัน,คนที่อยู่ด้านในอีกคนนั้นอยู่ไกลออกมา,อย่างไรก็ตาม,ราชันย์ตะวันออกไท่อี้ดูเหมือนว่าตอนนี้จะได้เปรียบอยู่.
Chapter 1193 Slaughters rises from all
directions
杀戮四起
การไล่ล่าสั่งหารทั่วทุกสารทิศ.
ด้วยรากพรสวรรค์ทางร่างกาย,ที่ราวกับเทือกเขาเทวะที่ใหญ่โต,ไม่มีทางที่ค่ายกลดังกล่าวจะส่งผลต่อเขา,ไม่เลยแม้แต่นิดเดียว.
เดิมทีพรสวรรค์ทางร่างกายของเขาที่เป็นสนิมทองแดง,เหนือล้ำเกินกว่าที่จะมีใครมาเปลี่ยนแปลง,ค่ายกลสุสาน,ที่เป็นค่ายกลฮวงจุ้ยและช่วงชิงชะตาไม่สงผลต่อรากพรสวรรค์ทางร่างกายของเขาแม้แต่น้อย,รากฐานของร่างกายที่ราวกับขุนเขาเทวะ,เหนือกว่าอำนาจของค่ายกล.
ทุกคนที่อยู่ภายในค่ายกลไม่สามารถใช้เทียนเต๋าได้,ในพื้นที่แห่งนี้ก็ยากที่จะมีคนต่อกรกับจงซานได้.
จงซานที่สูดหายใจลึก,ดวงตาที่เป็นประกาย,ภายในใจที่วางแผนบางอย่างขึ้นมาในทันที.
"เซิ่งหวัง,เซิ่งหวังเป็นอะไรหรือไม่!"ทุกคนที่ดูร้นใจ.
จงซานที่หันหลังกลับกวาดตามองไปยังเหล่าเสนาธิการ,ส่ายหน้าไปมา,"ข้าสบายดี!"
จากนั้น,จงซานที่ก้าวเข้าไปในม่านพลังเวลา.
ก่อนที่จะนำเสนาธิการคนสำคัญ,พร้อมกับนำตำหนักขนาดใหญ่ออกมา,เพื่อที่จะสั่งการ.
"ปัง!"ประตูตำหนักที่ปิดแน่น.
"เซิ่งหวัง,ท่านสามารถป้องกันการโจมตีของค่ายกลได้อย่างงั้นรึ?"เซิ่งกงเป้าที่เผยท่าทางประหลาดใจ.
"ค่ายกลนี้ไม่สามารถทำลายรากพรสวรรค์ของร่างกายข้าได้!"จงซานกล่าวตอบ.
ไม่สามารถทำลายรากพรสวรรค์ร่างกาย?
เซิ่งกงเป้าที่ตกใจเล็กน้อย,จากนั้นก็เผยท่าทางประหลาดใจ,นี่คือค่ายกลตัดชีวิต,ทว่าไม่สามารถตัดรากฐานร่างกายของเซิ่งหวังได้อย่างงั้นรึ?
"สถานที่นี่มีข้า,หวนจี,โหลวซิงเฉินที่สามารถป้องกันค่ายกลนี้ได้,ข้าตัดสินใจที่จะเดินทางไปหาตำหนักจื่อเซียวกับหวนจี,โหลวซิงเฉินอยู่ที่นี่ปกป้องทุกคนเอาไว้."จงซานสั่งการ.
"รับทราบ!"ทุกคนที่ตอบรับในทันที.
ในเมื่อไม่มีผลต่อเซิ่งหวัง,ภายในค่ายกลจะมีใครสามารถต่อกรกับเขาได้?
"ช่วงเวลาที่ข้าไม่อยู่,ไม่สามารถใช้สัญญาณชีพหนูส่งข่าวได้,หากมีเรื่องด่วน,ให้รอคอยข้าหรือให้เซียนเซิงซือสั่งการ."จงซานออกคำสั่ง.
"รับทราบ!"ทุกคนที่รับคำในทันที.
แม้นว่าเซียนเซิงซือจะมีระดับเพียงเซียนโบราณ,ทว่าด้วยความแข็งแกร่งของเขาไม่มีใครที่สงสัยในตัวเขา,ในตำแหน่งราชการเองเขาก็เหนือกว่าทุกคน,และยังมีอาวุโสกว่าทุกคนเช่นกัน,ด้วยการสั่งการของจงซาน,ย่อมไม่มีใครที่จะไม่ยอมรับ.
"เซิ่งกงเป้า,เจ้ารับผิดชอบในการชักจูงผู้ฝึกตนอื่นๆเข้าร่วมต้าเจิ้ง."จงซานสั่งการ.
"รับทราบ!"
"หวังคู,เจ้าสนับสนุนเซิ่งกงเป้าเต็มที่,เมื่อข้ากลับมา,ข้าต้องการเห็นเพียงคนของต้าเจิ้ง,ใครไม่ยินดีเข้าต้าเจิ้ง,ต้าเจิ้งก็ไม่จำเป็นต้องมีความเอื้อเฟื้อ!"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างจริงจัง.
"รับทราบ!"ทุกคนที่กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม.
ต้าเจิ้งไม่จำเป็นต้องเอื้อเฟื้อต่อใคร,กล่าวอีกอย่างหนึ่งล่ะก็,ใครไม่ยินดีเข้าร่วมต้าเจิ้ง,ก็จงไปซะ,ด้วยม่านพลังเวลาของโหลวซิงเฉิน,มีเพียงแค่คนของต้าเจิ้งเท่านั้นที่ใช้ได้.
"หวนจี,พวกเราไป!"จงซานที่กล่าวต่อหวงจี.
"อืม!"หวนจีพยักหน้ารับ.
ประตูตำหนักที่เปิดออก,จงซานนำหวนจีบินออกไปด้านนอกค่ายกล,พุ่งตรงไปยังทางทิศตะวันออก.
"หวนจี,พรสวรรค์ทางร่างกายของข้าสามารถป้องกันค่ายกลช่วงชิงชะตาได้,แล้วเจ้าที่ไม่ได้รับผลกระทบด้วยเหตุผลเดียวกันหรือไม่?"จงซานเอ่ยถาม.
"ข้าเองก็ไม่รู้ที่ค่ายกลไม่มีผลต่อข้า,ดูเหมือนว่าข้าจะคล้ายกับอีกร่างหนึ่งของเจ้า!"หวนจีที่ครุ่นคิดและตอบออกมา.
จงซาน," ............!”
------------------------------------------------------------------------
ทวีปหนานซานปู่,บนท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยป่าไม้.
สองพี่น้องเฟยเกอและจูกานที่บินอยู่บนกระบี่เหิน,พวกเขาที่เผยท่าทางงงวยขณะบิน.
ขณะที่เดินทาง,ทั้งสองที่คิดถึงแต่ครอบครัวของตัวเอง,ได้แต่สาปแช่งด่าว่าขณะเดินทางไม่หยุด.
"ไอ้สารเลว!"
"ไอ้พวกบัดซบ!"
ขณะที่ทั้งสองบินอยู่นั้นทั้งคู่ที่เผยท่าทางประหลาดใจ.
ขณะที่พวกเขาบินอยู่,ท้องฟ้าทันใดนั้นกลายเป็นมือมน,บนท้องฟ้าที่ถูกปกคลุมไปด้วยเมฆสีเหลือในทันที.
"เฟยเกอ,เกิดอะไรขึ้น?"จูกานที่เผยท่าทางประหลาดใจ.
"ใครจะเป็นอะไรก็ช่าง,เวลานี้ ใช่เวลามองดูท้องฟ้าอย่างงั้นรึ?"เฟยเกอที่กล่าวอย่างไม่แยแส.
พวกเขาทั้งคู่ที่บินตรงมุ่งหน้าไปด้านหน้าอย่างเดียวไม่สนใจสิ่งใด.
"ปัง!"
"ปัง!"
"เฟยเกอ,ข้ารู้สึกว่าภายในท้องของข้าจะส่งเสียง!"จูกานที่เอ่ยออกมาด้วยความตกใจ.
"ข้าเองก็ด้วย,ดูเหมือนว่าพวกเราจะหิ้ว,รอให้พวกเราได้ลูกแก้วกลับมาก่อน,ข้าจะพาเจ้าไปกินเอง!"เฟยเกอเอ่ย.
"ตกลง!"จูกานที่พยักหน้ารับและเร่งรีบบินไปด้านหน้า.
สิ่งที่เกิดขึ้นนี้พวกเขาคงไม่รู้ว่า,เสียงดังลั่นที่ดังในท้องของเขานั้น,มาจากรากพรสวรรค์ร่างกายต่างหาก,เหมือนกับร่างของจงซาน,ค่ายกลที่น่าเกรงขามนี้,ไม่ส่งผลต่อคนทั้งสอง.
ตลอดเส้นทาง,ที่ด้านล่างมีการเข่นฆ่ากันอย่างบ้าคลั่ง,มีการต่อสู้มากมาย,ทั้งคู่ที่ราวกับว่ามองไม่เห็น,ในปากที่ได้แต่กัดฟันและด่าว่า,ไอ้พวกบัดซบ,ขณะที่บินต่อไปด้านหน้า.
--------------------------------------------------------------------
ทวีปหนานจานปู่,ภายในทุ่งหญ้าแห่งหนึ่ง.
เซอคงที่พุ่งตรงไปยังตำแหน่งของตำหนักจื่อเซียวด้วยความเร็ว,เซอคงที่เคลื่อนมาใกล้ก่อนที่จะลดความเร็วลง,เขาสัมผัสได้ว่าอยู่ใกล้มากแล้ว.
บนท้องฟ้า,ที่ดูเหมือนว่าจะเปลี่ยนเป็นมืดคลึ้มในทันที.
เมฆสีเหลืองที่ปกคลุมพื้นที่รอบๆ.
เซอคงที่ไม่เหมือนกับสองพี่น้องอ้วนผม,การเปลี่ยนแปลงของฟ้าดิน,ย่อมต้องมีเหตุผล.
ทว่าในเวลานั้น,ไม่ไกอออกไป,สองผู้ฝึกตนที่เร่งรีบเดินทางมาด้วยความโลก,ทันใดนั้นพวกเขาที่กลายเป็นบ้าคลั่งไล่ล่าสังหารกันในทันที,การต่อสู้ที่จบลง,ร่างกายของพวกเขาที่บิดเบี้ยว,เลือดเนื้อที่ถูกสูบไป,แม้แต่ดวงวิญญาณ.
"ค่ายกล?"ใบหน้าของเซอคงที่เปลี่ยนไป.
ทันใดนั้น,อำนาจของค่ายกลที่โจมตีมายังรากพรสวรรค์ทางร่างกายของเซอคงทันที.
ใบหน้าของเซอคงที่เปลี่ยนเป็นซับซ้อนซีดเซียวทันที.
"ปัง ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
เกิดเสียงระเบิด,ร่างของเซองคงที่ขยายเป็นหนอนใส้เดือนขนาดร้อยจั้งทันที,ก่อนที่ร่างของเขาจะมุดลงไปใต้ดิน.
ใต้พื้นดิน,พลังงานสีเหลืองผุดออกมาจากร่างของเซอคงทันที.
"ฟู่!"
หนอนใส้เดือนที่พ่นลมหายใจยาว.
"โชคดีที่ค่ายกลนี้สร้างขึ้นมาด้วยเส้นโลหิตมังกรบนพื้น,ร้ายกาจนัก,ดูเหมือนว่าผู้ฝึกตนทั่วทั้งทวีปหนานจ้านปู่จะได้รับภัยพิบัติแล้ว."อสุรกายใส้เดือนที่ส่ายหัวของมันไปมาขณะพูด.
"วูซซซ!"
อสุรกายใส้เดือนที่เปลี่ยนร่างเป็นเซอคงอีกครั้ง,ขณะที่เซอคงส่ายหน้าไปมา.
"ใช้เส้นโลหิตมังกรบนผืนปฐพีเตรียมค่ายกลอย่างงั้นรึ?
ไม่คาดคิดเลยจริงๆ,แต่คงจะคาดไม่ถึงที่เจอข้า,แม้นว่าคนอื่นๆจะไม่รู้,เกี่ยวกับแดนมังกร,ทว่าหงจวินที่เกิดขึ้นจากเส้นโลหิตปฐพีในอดีต,และยังเรียกข้าว่าหนอนปฐพี,ทำให้เส้นโลหิตปฐพีไม่ส่งผลต่อข้า,ฮ่าฮ่า,ดูเหมือนว่าค่ายกลนี้จะเตรียมไว้ให้กับข้า!"เซอคงที่กล่าวออกมาด้วยความมั่นใจ.
จากนั้น,เซอคงที่พุ่งตรงไปยังทิศทางตำหนักจื่อเซียว.
--------------------------------------------------------------------
พื้นที่ตำหนักจื่อเซียว.
ในเวลานี้มีเซียนบรรพชนที่เดินทางมาถึง,จากนั้นพวกเขาก็เริ่มไล่ล่าสังหารกันและกันภายในค่ายกลแห่งนี้.
พื้นที่รอบๆตำหนักจื่อเซียวนั้นได้กลายเป็นพื้นที่สังหารเรียบร้อยแล้ว.
ตำหนักจื่อเซียวขนาดใหญ่ที่ลอยอยู่บนอากาศ,ทำให้ผู้ฝึกตนมากมายก่อนหน้าเร่งรีบเดินทามานั่นเอง.
"ปัง ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
เหล่าผู้ฝึกตนที่เข้าใกล้จะถูกบัวขาวโจมตีในทันที.
บัวขาว,ที่ด้านในนั้นมีของวิเศษปราชญ์เทพ,ตำราชิงชิว,ก่อนหน้านี้แม้แต่ปราชญ์เทพเจียงยวียังถูกโจมตี,แล้วเซียนบรรพชนทั่วไปจะพ้นอย่างงั้นรึ?
นอกจากนี้,เซียนบรรพชนที่เดินทางมานั้น,เวลานี้เริ่มสูญเสียจิตใจไปแล้ว.
เพื่อแย่งชิงตำหนักจื่อเซียว,พวกเขาที่เร่มสังหารกันและกัน!
ฆ่า! ฆ่า! ฆ่า! ฆ่า! ฆ่า!....................................
ที่ด้านนอกตำหนักจื่อเซียว,โลหิตที่ชะโลมอาบท้องฟ้า,เสียงการต่อสู้ที่ดังสนั่นหวั่นไหว,พวกเขาที่คิดได้อย่างเดียวคือต่อสู้,ฆ่า,เว้นแต่ตกตายไปเท่านั้นถึงจะหยุด.
เซียนบรรพชนในอดีตที่ยืนอยู่เหนือผู้คน,มีเซียนบรรพชนที่น่าเกรงขามมากมาย,ที่เวลานี้ได้นำชีวิตของตัวเองมาทิ้งในที่แห่งนี้.
ไม่สามารถเคลื่อนย้ายเทียนเต๋าได้,ความแตกต่างของเซียนบรรพชนและเซียนโบราณจึงไม่ได้มากมายนัก,อีกทั้งในสถานที่แห่งนี้ยังมีเซียนบรรพชนมากมายที่เดินทางมาถึง.
เลือดเนื้อแขนขาที่ลอยกระจายเต็มท้องฟ้า,โลหิตที่พุ่งปรู๊ด,ศพแล้วศพเล่าที่ล่วงหล่นลงนอนบนพื้น,แก่นเลือดเนื้อ,แม้แต่วิญญาณที่ถูกค่ายกลสูบไป.
ปราชญ์เทพหมี่เทียนที่เดินทางมาจากทางใต้ด้วยความเร็วสูง,ทว่ามาได้แค่ครึ่งทาง,ก็พบสถานการณ์ไม่ดี,เขาไม่สามารถเคลื่อนย้ายเทียนเต๋าได้?
ทันทีที่รู้ตัว,ภายในใจของหมี่เทียนที่สั่นไหว,เร่งรีบบินทะลวงออกมาด้านนอก,เมื่อหลุดพ้นเมฆสีเหลือง,อำนาจเทียนเต่าก็กลับมา,ทำให้ปราชญ์เทพหมี่เทียนพ่นลมหายใจยาว.
ปราชญ์เทพหมี่เทียนที่หยุดนิ่งเพ่งพิศจนเห็นว่าปลอดภัย,จึงได้กลับลงไป,ก่อนที่จะพุ่งไปยังตำแหน่งของตำหนักจื่อเซียวทันที.
หมี่เทียนที่ต้องการตำหนักจื่อเซียว,ด้วยความแข็งแกร่งของปราชญ์เทพ,เขามั่นใจว่าจะหนีได้ทันที.
ทว่าภาพที่เห็นตรงหน้าเวลานี้น่าสำพรึงกลัวมา.
ปราชญ์เทพหมี่เทียนเวลานี้เห็นเซียนบรรพชนกว่า
40 คนที่คลุ้มคลั่งเข้าต่อสู้กันอย่างหนักหน่วง,และยังมีเซียนโบราณกว่าพันคนที่เข้าห้ำหั่นสังหารกัน.
ตำหนักจื่อเซียวที่อยู่ตรงกลางสนามรบ,การไล่ล่ากันอย่างเสียสติ,แม้แต่ปราชญ์เทพหมี่เทียนก็ไม่กล้าเข้าไป.
แม้นว่าคนเหล่านี้จะเสียสติ,ทว่าสัญชาติญาณก็ยังคงอยู่,พวกเขายังคงไล่ล่าสังหารกันและกัน.
หากเขาเร่งรีบเข้าไป,คนเหล่านั้นคงไม่ปล่อยไปแน่,จะต้องเข้ามาไล่ล่าสังหารตัวเขา,นอกจากนี้ยังไม่สามารถที่จะเคลื่อนย้ายเทียนเต๋าได้,ไม่แม้แต่ใช้ต้าเต๋าได้ด้วยเช่นกัน.
40 เซียนบรรพชน,หนึ่งพันเซียนโบราณ?
ภายในใจของหมี่เทียนที่เต็มไปด้วยความประหลาดใจ,นี่เป็นแผนการของใครกัน?
พวกเขากำลังทำอะไรกัน? ล่าสังหาร?
เป้าหมายคือสังหารกันและกันอย่างเดียว.
เซียนบรรพชนคนที่หนึ่งตกตายไป,จากนั้นก็กลายเป็นเศษซากกระดูก,จากนั้นก็เป็นเซียนบรรพชนคนที่สองที่ตายไป,คนที่สาม,คนที่สี่.
เซียนบรรพชนที่ตำตายไปเรื่อย,ปราชญ์เทพหมี่เทียนเชื่อว่าตัวเองไม่ต้องลงมือ,รอคอยสักพักคนเหล่านี้ต้องตกตายไปทั้งหมด.
ปราชญ์เทพหมี่เทียนทีซ่อนอยู่มุมหนึ่ง,ก่อนที่จะเงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้า.
ด้วยเนตรปราชญ์เทพ,ปราชญ์เทพหมี่เทียนสามารถมองเห็นค่ายกลดวงตะวันดวงที่สอง,ค่ายกลดวงตะวันที่สองเกี่ยวข้องอะไรกับเรื่องนี้หรือไม่?
----------------------------------------------------------------------------
ดวงตะวันดวงที่สองบนอวกาศ,ซึ่งมีประตูศักดิ์สิทธิ์อยู่.
สถานที่แห่งนี้มีราชันย์ตะวันออกไท่อี้และปราชญ์เทพเจียงยวี,เมื่อไหร่ก็ไม่รู้,ทว่าได้ปรากฏชายคนหนึ่งที่สวมชุดราชาในชุดสีทองลอยอยู่ไม่ไกลออกไป.
ชายคนนี้เหมือนกับไท่อี้เป็นอย่างมาก,มีใบหน้าใบเดียวกัน,พร้อมกับนั่งอยู่บนแท่นบูชาฟ้าดิน,ตำแหน่งมรรคราชีวิต,ดวงตาที่หลับลง,มือทั้งสองข้างที่ชูขึ้น,ราวกับกำลังเพลิดเพลินกับอะไรบางอย่าง.
ไม่ไกลออกไป,ปราชญ์เทพเจียงยวีและราชันย์ตะวันออกไท่อี้ที่ผสานต้าเต๋าของตัวเอง,ก่อนที่จะพุ่งเข้าโจมตีกันและกัน.
ช่องว่างด้านในนั้นใหญ่มาก,ทั้งสองที่ต่อสู้กันและกัน,คนที่อยู่ด้านในอีกคนนั้นอยู่ไกลออกมา,อย่างไรก็ตาม,ราชันย์ตะวันออกไท่อี้ดูเหมือนว่าตอนนี้จะได้เปรียบอยู่.
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
ปัจจุบันแปลจบแล้ว 1672 ตอน สนใจติดต่อเข้ากลุ่มลับได้ครับ
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ แปลจบแล้ว.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น