Immortality Chapter 1191 Eastern emperor Zhong Xiang, the Deva gate opens
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 1191 ระฆังราชันย์ตะวันออก,เปิดประตูศักดิ์สิทธิ์.
Chapter 1191 Eastern emperor Zhong Xiang,
the Deva gate opens
东皇钟响,天界门开
ระฆังราชันย์ตะวันออก,เปิดประตูศักดิ์สิทธิ์.
"ราชันย์ตะวันออกไท่อี้,ข้าและเจ้าไม่เคยมีความแค้นกันมาก่อน,ทำไมเจ้าถึงได้วางแผนต้องการทำร้ายข้า?"เจียงยวีที่เอ่ยออกมาด้วยความโกรธ.
"เพื่อล่าเจ้า,ก่อนตั้งศาลสวรรค์เผ่าอสูรขึ้นนะสิ!"ราชันย์ตะวันออกที่เผยยิ้มที่ชั่วร้ายออกมา.
"เปรี้ยง!"เจียงยวีราวกับถูกสายฟ้าฟาดลงที่กลางกบาล.
หากเปลี่ยนเป็นคนอื่น,เจียงยวีก็ไม่ได้จริงจังนัก,แม้แต่หากต้องต่อสู้กับราชันย์ตะวันออกไท่อี้,เจียงยวีก็มั่นใจว่าจะชนะ,ราชันย์ตะวันออกและเขาที่มีสถานะแตกต่าง,ทว่าเวลานี้เขากลับกล่าวออกมาด้วยความมั่นใจ.
อย่างไรก็ตามราชันย์ตะวันออกไท่อี้นั้นแตกต่างจากคนอื่นๆหลายคน.
เพราะว่าในอดีตนั้นเขาเคยเป็นเทียนตี้,และได้ล่าปราชญ์เทพมาก่อนแล้ว.
ในยุคของราชันย์ตะวันออกไท่อี้,ศาลสวรรค์เผ่าอสูร,ในเวลานั้นน่าเกรงขามมาก,ในยุคของพวกเขาเวลานั้นยังไม่มีปราชญ์เทพหงจวินด้วยซ้ำ,ในยุคนั้นอาจถูกเรียกได้ว่ายุคแห่งราชันย์ตะวันออกไท่อี้ก็ว่าได้.
***(ไท่อี้คือรากแยกกับราชันย์โจวของต้าซ่าง,เป็นเซียนอสูร,เหมือบกับเซิ่งหวังไท่ชูและกงจูจิวเหว่ย,ใช้วิชาลับแบ่งวิญญาณ,สร้างร่างมนุษย์เพื่อก่อตั้งราชวงศ์วาสนา)***
ล่าปราชญ์เทพ? เจียงยวีที่กำลังคิด,เป็นไปไม่ได้,ล่าข้า,ช่างน่าขันนัก.
"ทำไมเป็นข้า?"เจียงยวีที่ตกใจเล็กน้อย.
"เพราะว่าข้าต้องการสังหารเจ้า!"ไท่อี้ที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
เพียงเท่านี้นะรึ?
เจียงยวีนั้นที่ค่อยๆนึกอะไรได้,หลายๆอย่างที่เกี่ยวข้องกันนับตั้งแต่ก่อนหน้านี้แล้ว.
ไท่อี้ที่จ้องมองด้วยสายตาลึกล้ำ,ก่อนที่จะสูดหายใจลึก,"ข้ารู้แล้ว,เจ้า,เป็นเจ้านั่นเอง,ตำหนักจื่อเซียวไม่ได้มีเชาว์ปัญญาตั้งแต่แรกแล้ว,เจ้าจงใจสร้างข่าวนี้ขึ้นมาอย่างงั้นรึ?
แม้แต่วิหารหงจวินก็ตาม,เป็นเจ้าที่สร้างขึ้นมาทั้งหมด,แม้แต่ศิษย์ของข้าก็เป็นคนของเจ้านานแล้ว,พวกเขาที่ยุยงให้ข้าสร้างวิหารหงจวินทางเหนือ,เจ้ากำลังหลอกใช้ข้า?"
"ไม่ใช่ทั้งหมด,ทว่าก็มีบางคนที่เป็นคนที่ข้าส่งไปเพื่อภัคดีต่อเจ้า,ใต้สวรรค์แห่งนี้มีปราชญ์เทพเพียงเก้าคน,ข้าได้วางเป้าไปยังทุกคน,ทว่ากลับไม่มีใครติดกับ,ช่างน่าเสียดายคนที่ทนยั่วยวนตำหนักจื่อเซียวมากที่สุดกลับเป็นเจ้า,ดูเหมือนว่าเจ้าจะมีแค่พลังแต่สมองนั้นยังมีไม่เพียงพอ?"ไท่อี้ที่กล่าวออกมาอย่างนุ่มนวล.
มีพลังแต่ไม่มีสมอง?
ทันใดนั้นเจียงยวีที่ได้แต่ฝืนยิ้มออกมา.
ใช่มีพลังแต่ไร้สมอง!!เพียงแค่ตำหนักจื่อเซียว,ไม่ได้ทำให้หงจวินยิ่งใหญ่,นี่เป็นเพราะตัวเขาโลภมากจนเกินไปรึ?
น่าขำยิ่งนัก.
เจียงยวีที่สูดหายใจลึก,พยายามระงับความเศร้าในใจ,ก่อนที่จะกลับมาเป็นปรกติ,เขาที่กลับมาครุ่นคิดอย่างระวัง,พร้อมกับเริ่มคาดคะเนความแข็งแกร่งของศัตรู,ในเวลานี้ก็ทำให้เจียงยวีรู้สึกผ่อนคลายขึ้น.
ราชันย์ตะวันออกไท่อี้! เจียงยวีที่พอจะรู้จัก,เขามีระดับเซียนบรรพชน,เซียนบรรพชนก็มีขีดจำกัดของมันอยู่,ที่นี่ไม่ใช่ราชวงศ์วาสนา,ถึงไท่อี้จะแข็งแกร่ง,ก็เป็นเพียงเซียนบรรพชนที่แข็งแกร่งกว่าคนทั่วไปเท่านั้น.
ทว่าตัวเขา,ที่เป็นปราชญ์เทพ,และยังสามารถเคลื่อนย้ายอำนาจฟ้าดินด้วย.
ด้วยเงื่อนเหลานี้,ความแข็งแกร่งของปราชญ์เทพย่อมเหนือกว่าราวกับสวรรค์และปฐพี.
ในอดีต,ไท่อี้เคยล่าปราชญ์เทพ,และสร้างศาลสวรรค์ขึ้นมาแล้ว,ทว่าเวลานี้ต้องการสร้างราชวงศ์วาสนา,สร้างศาลสวรรค์ของเผ่าอสูรขึ้นอีกอย่างงั้นรึ?
เจียงยวีที่ค่อยๆสงบลงเรื่อย.จากนั้นก็จ้องมองลงไปยังตำหนักจื่อเซียวด้านล่าง.
ตำหนักจื่อเซียวที่ลอยขึ้นมาจากลูกแก้วที่กำลังลอยบนอากาศ,ภาพเงาของตำหนักสีม่วงที่ส่องประกายแสงวับวาว,ดูเหมือนว่ามันจะไม่มีรอยขีดข่วนแม้แต่น้อยก่อนหน้านี้.
มีความแตกต่าง,ประกายแสงสีม่วงนั่นเกิดขึ้นมาจากบัวสีขาวนั่น,แสงของมันที่หักเหกับแสงของตำหนักจื่อเซียว.
ในเวลาเดียวกันนั้น,ปรากฏผู้ฝึกตนคนหนึ่งที่บินมา,ขณะที่เขาพุ่งตรงไปยังตำหนักจื่อเซียวทันที.
"ตูมมมมม!"
ดอกบัวสีขาวที่ปล่อยแสงสีขาวทะลวงผู้ฝึกตนคนนั้นทันที.
บัวสีขาวนั่นปกป้องตำหนักจื่อเซียวอยู่อย่างงั้นรึ?
"ฟู่!"เจียงยวีที่พ่นลมหายใจยาว.
เพราะว่าบัวสีขาวที่กำลังปกป้องตำหนักจื่อเซียวอยู่,ทำให้เขาไม่จำเป็นต้องกังวล.
ในเวลานั้นเหล่าผู้ฝึกตนที่มากขึ้นและก็มากขึ้น,หากแต่ไม่มีใครที่สามารถนำมันไปได้,เหล่าผู้ฝึกตนทั่วทั้งทวีปหนานจานปู่นั้นมีอยู่เป็นจำนวนมาก,ผู้ฝึกตนที่กระจายไปทั่ว,มีปราชญ์เทพด้วย,แต่ก็ไม่กล้าเข้ามาใกล้ๆ.
ตำหนักจื่อเซียวที่พร้อมจะเป็นของใครก็ได้,ที่สามารถคว้ามันเอาไว้คนสุดท้าย.
"เอ๊ะ?"ทันใดนั้นใบหน้าของเจียงยวีที่เปลี่ยนไปอีกครั้ง.
ที่ด้านล่างบนพื้นปฐพี,ทั่วทุกแห่งที่ถูกปกคลุมเอาไว้ด้วยหมอกสีน้ำตาย.
หมอกสีน้ำตายที่มากขึ้นและก็มากขึ้น,หนาขึ้นเรื่อยๆ,ด้วยเนตรปราชญ์เทพ,สามารถมองเห็นความกว้างของมันได้.
ค่ายกลตะวันกลืนนภา,ค่ายกลที่ปกคลุมทั่วทวีปหนานจานปู่.
ค่ายกลที่ปกคลุมดินแดนทั้งทวีป,ค่ายกลนี้ใหญ่โตมโหฬารขนาดใหนกัน?
น่าสะพรึงกลัวยิ่งนัก?
"ปกคลุมเกือบทั่วทั้งทวีปหนานจานปู่?
เจ้าต้องการทำอะไร?"ใบหน้าของเจียงยวีที่เปลี่ยนเป็นซับซ้อนในทันที.
"อะไร? เจ้าไม่รู้รึ ว่าวันนี้เป็นวันอะไร?"ไท่อี้ที่แค่นเสียงดูแคลน.
ในเวลานั้น,เจียงยวีที่ราวกับคิดอะไรบางอย่าง,ส่วนไท่อี้ที่ราวกับว่ารอคอยให้เขาคิดออก,ด้วยความสงสัยในท่าทางของเจียงยวีที่จะแสดงออกมา,จะทำให้เขาพึงพอใจ.
"สวรรค์?
วันเต๋าหยาง?"ใบหน้าของเจียงยวีที่เงยหน้าขึ้นมองดวงตะวัน.
"ใช่แล้ว,วันนี้คือวันเต๋าหยาง,ท้องฟ้าวันนี้,ฟ้าดินจะร้อนระอุ,ดวงตะวันจะแผดเผาทุกอย่าง,ข้านั้นมีพลังดวงตะวัน,วันนี้ดวงตะวันอยู่ข้างข้า,สวรรค์และปฐพีจะอาบไปด้วยแสงตะวัน,ส่วนเจ้า,เจียงยวี,สายน้ำ?
ฝน? อำนาจน้ำท่วม,ในวันนี้,พลังของเจ้ามีขีดจำกัด!"ไท่อี้ที่กล่าวออกมาด้วยความตื่นเต้น.
"แก๊ก!"เจียงยวีที่กำหมัดแน่น.
ดี,เป็นแผนการที่ชั่วร้าย,เป็นแผนการที่ยอดเยี่ยมนัก.
ที่ด้านล่าง,ภายใต้การจับจ้องของเจียงยวี,ในเวลานี้แม้แต่เมฆยังกลายเป็นสีน้ำตาล,พื้นที่ขนาดใหญ่ทั่วทุกหนแห่งถูกปกคลุมไปด้วยเมฆสีน้ำตายทั่วทั้งทวีป,พื้นที่ใหญ่โตมโหฬารถูกค่ายกลยักษ์ปิดกั้นโดยสมบูรณ์,จนไม่สามารถมองเห็นพื้นที่ด้านในได้อย่างชัดเจน.
เมื่อไม่สามารถมองเห็นอะไรได้แล้ว,เจียงยวีที่หันหน้ากลับมามองไท่อี้ด้วยความระมัดระวัง.
"วันเต๋าหยาง,แล้วอย่างไร?
เจ้าเพียงแค่เซียนบรรพชน,ไม่ได้อยู่ในราชวงศ์วาสนาของเจ้า,คิดว่าจะเป็นคู่มือข้าได้อย่างงั้นรึ?"เจียงยวีที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
เจียงยวีที่ค่อยๆสุขุม.
คำพูดของเขาที่ไม่ได้เผยเจตนานัก,ทว่าก็ต้องการลองเชิง,เจียงยวีที่ไม่สามารถถามออกมาตรงๆได้,ในเวลานี้,เขาจำเป็นต้องหาข้อมูลเพื่อที่จะเผชิญหน้ากับราชันย์ตะวันออกเพิ่ม.
ราชันย์ตะวันออกไท่อี้,ชื่อนี้มีชื่อเสยงไม่น้อย,เรื่องนี้จึงทำให้เจียงยวีต้องกลายมาเป็นระวัง.
การถามออกมาตรงๆ,ไท่อี้ไม่ตอบแน่นอน,ทว่า,ตราบเท่าที่เขาพูดอะไรออกมาบ้าง,เขาก็จะสามารถนำมาใช้ในการประเมินในการรับมือได้.
แววตาของราชันย์ตะวันออกที่จ้องมองเจียงยวีด้วยความเย็นชา,มือทั้งสองข้างของเขาที่ขยับเล็กน้อย.
"นอกจากนี้,พวกเรายังถูกนำมายังสถานที่พิเศษ,ผู้ใต้บังคับบัญชาเผ่าอสูรของเจ้า,ไม่สามารถใช้แม่น้ำโหยวหมิงได้,เจ้าคิดว่าจะชนะข้าได้อย่างงั้นรึ?"เจียงยวีที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"เซียนเซิงโหยวหมิงนะรึ?
เขาไม่จำเป็นต้องลงมือ,ข้าคนเดียวก็พอแล้ว!"ไท่อี้กล่าวออกมาอย่างจริงจัง.
ความร้อนที่ดูเหมือนว่าจะค่อยๆเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ,พื้นที่รอบๆที่กำลังเปลี่ยนไป,ส่วนเซียนเซิงโหยวหมิงเวลานี้ได้บินออกไป,ไกลมากแล้ว.
ใบหน้าของเจียงยวีที่เปลี่ยนไปอีกครั้ง,เจียงยวีที่สัมผัสได้ถึงความร้อน,ไม่ใช่แค่นั้นฟ้าดินรอบๆเวลานั้นเริ่มเปลี่ยนไปอีกด้วย.
อย่างไรก็ตาม,พื้นที่รอบๆพวกเขาเวลานี้มีดวงดารา
361 ดวง.
ดวงดารา 361 ดวงแม้ว่าจะกระจายอยู่ค่อนข้างไกล,ทว่ากลับดูเหมือนว่าปกคลุมพวกเขาเอาไว้.
เจียงยวีที่เริ่มเป็นกังวลขึ้นมา,มือของเขาที่กำแน่น,เจียงยวีที่มองเห็นการเตรียมกาของไท่อี้เอาไว้อย่างดี,ส่วนตัวเขาล่ะมีอะไร?
ดวงดาราทั้ง 361 รึ?
หากเขายังอยู่ในโลกใบใหญ่สามารถที่จะเคลื่อนย้ายอำนาจฟ้าดิน,แม้แต่พลังจากดวงดาราทั้ง
361 นี้ได้ด้วย.
"เจ้าต้องการจำกัดพลังของข้าด้วยค่ายกลอย่างงั้นรึ?"เจียงยวีที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
ภายในฝ่ามือของไท่อี้ที่กำลังบดอะไรบางอย่าง.
"ปัง~~ ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
ในเวลานั้นดวงดาราทั้ง 361 ดวงก็ระเบิดออกมาอย่างพร้อมเพียง,เสียงของมันดังสนั่นหวั่นไหวก้องไปทั่วสวรรค์และปฐพี.
ทว่าดวงดาราทั้ง 361
ดวงนั้น,ทันใดนั้นก็เปล่งแสงสีทองออกมาแทน,ก่อนที่จะร่วมตัวสานกันไปมาเป็นม่านปกคลุมพื้นที่รอบๆขนาดใหญ่โต,กักขังไท่อี้และเจียงยวีเอาไว้ด้านใน.
รวมตัวกันเหมือนกับดวงตะวันสีทอง.
ทันใดนั้น,ทวีปตะวันออก,ทวีปซือหนิวเหอ,ทวีปจื่อลู่,ผู้ฝึกตนทั้งหมดสามารถมองเห็นดวงตะวันดวงที่สองได้?
บนท้องฟ้ามีสวรรค์สองแห่งอย่างงั้นรึ?
ในเวลานั้นเจียงยวีที่ดวงตาหดเกร็ง.
"นี่ไม่ใช่ดวงดารา,ทว่าข้าได้สร้างระบบสุริยะของข้าขึ้นมาเอง,ข้าได้ใช้เวลาหลายแสนปีในการหลอมมันขึ้นมา,มันถูกรียกว่าระฆังจักรพรรดิตะวันออก,มันมีอยู่ด้วยกัน
361 ชีพจร,เสียงของระฆังราชันย์ตะวันออกนั้น,สามารถที่จะเปิดประตูศักดิ์สิทธิได้,เจ้ารู้หรือไม่ว่ามันหมายความว่าอย่างไร?"ราชันย์ไท่อี้ที่แค่นเสียงดูแคลน.
"ประตูศักดิ์สิทธิ์อย่างงั้นรึ?
เจ้าเพียงคนเดียวเปิดได้อย่างงั้นรึ? หรือเจ้าต้องการจะต่อสู้เป็นตายกับข้า?
มีเพียงคนที่รอดชีวิตที่จะได้ออกไปอย่างงั้นรึ?"เจียงยวีที่กล่าวออกมาด้วยความลึกล้ำ.
"ถูกแล้ว,มีเพียงแค่คนที่มีชีวิตเท่านั้นที่จะออกไปได้,ประตูศักดิ์สิทธิ์,จะไม่จำกัดทักษะความสามารถของเจ้า,เจ้าสามารถเคลื่อนย้ายอำนาจฟ้าดินของเจ้าได้อย่างไม่จำกัด,วิธีที่จะออกไปนั้นมีอยู่ด้วยกันสองวิธี,คือหนึ่ง,เหลือหนึ่งชีวิตถึงจะเปิดมันออกไป,อย่างที่สอง,เจ้าเคลื่อนย้ายอำนาจฟ้าดินเพื่อโจมตีสุดกำลัง,ทว่าหากข้าไม่ตาย,ข้าไม่ยอมให้เจ้าใช้พลังทะลวงออกไปได้อย่างแน่นอน!"ราชันย์ตะวันออกไท่อี้กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"เสียสติ,เจ้ามันเสียสติไปแล้ว!"ภายในใจของเจียงยวีที่เริ่มเต้นไปมา.
เป็นความจริงหากต้องการทะลวงประตูศักดิ์สิทธิ์ล่ะก็,เจียงยวีต้องใช้พลังเต็มกำลัง,เต็มกำลังอย่างงั้นรึ?
หากเป็นเช่นนั้นไม่มีทางที่ไท่อี้จะไม่ลอบโจมตีเขา!
เช่นนั้นก็เหมือนว่ามีเพียงแค่วิธีเดียว,วิธีแรก.
ตายหนึ่งคน?
ต่อสู้จนตกตายไปข้างหนึ่งอย่างงั้นรึ?
ไท่อี้ต้องการต่อสู้เป็นตายจริงๆรึ?
เสียสติ,ไม่ใช่ว่าเขาเสียสติแล้วรึ?
ล่าปราชญ์เทพ,ทั้งที่ไม่ได้อยู่ในเมืองหลวงของตัวเอง,เขาเป็นเพียงเซียนบรรพชน,คิดว่าจะมีพลังพอที่จะสังหารเขาอย่างงั้นรึ?
"ไม่ใช่ว่าเจ้าต้องการฆ่าตัวตายหรอกนะ,ข้าจะช่วยเจ้าเอง!"เจียงยวีที่กล่าวออกมาด้วยเสียงเย็นชา.
"ครืนนนน
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
ประตูศักดิ์สิทธิ,ราชันย์ตะวันออกไท่อี้ต่อสู้กับปราชญ์เทพเจียงยวี! การต่อสู้ด้วยชีวิต,มีเพียงคนที่รอดเท่านั้นถึงจะออกไปได้.
-------------------------------------------------------------------------------
ทวีปหนานจานปู่,วิหารหงจวินตะวันตก.
จงซานที่นำผู้ฝึกตนมากมายออกมาจากวิหาร,พร้อมกับจ้องมองสวรรค์และปฐพีที่เปลี่ยนไป.
"ท้องฟ้าเปลี่ยน,นี่มัน,หมายความว่าอย่างไร?
พริบตาเดียว,กลับเป็นมืดไปหมด!"จินเผิงที่กล่าวออกมาด้วยท่าทางตกใจ.
"เซิ่งหวัง,สถานการณ์เวลานี้ไม่ดีแล้ว!"เซิ่งกงเป้าที่สูดหายใจลึก.
ฟ้าดินที่เปลี่ยนเป็นมืดคลึ้ม,ทุกคนรับรู้ได้ในทันทีว่าต้องเกิดเรื่องสำคัญขึ้นอย่างแน่นอน.
การปรากฏขึ้นของตำหนักจื่อเซียว,วิหารเต๋าตะวันตก,มีผู้ฝึกตนมากมายที่พุ่งตรงไปยังตำแหน่งดังกล่าว,ทว่าจงซานนั้นได้ห้ามคนของเขาเอาไว้.
การรับคนเข้าร่วมราชวงศ์วาสนาในครั้งนี้,เซิ่งกงเป้าได้แสดงทักษะที่น่าเกรงขามเป็นอย่างมาก,สามารถรับเซียนโบราณหนึ่งร้อย,ต้าเซียนอีกหนึ่งพันคน,เป็นจำนวนที่น่าสะพรึงเป็นอย่างมาก,ศาลเทวะต้าเจิ้งในทวีปทิศเหนือที่มีอายุไม่กี่ร้อยปี,กับสามารถรับคนได้มากมายขนาดนี้.
ทว่าหลังจากเหตุการณ์ที่เปลี่ยนไปในทันที,ทำให้ไม่สามารถรับคนได้เพิ่มอีก.
ก่อนหน้านี้,ตำหนักจื่อเซียวที่ปรากฏขึ้น,ผู้ฝึกตนมากมายที่เดินทางไปยังทิศตะวันออก,ทว่าจงซานไม่ไป,หงจวินไม่ไป,ผู้ฝึกตนมากมายก็ไม่ไปเช่นกัน.
สาเหตุหลักๆนั้นประการแรก,ทิศทางที่ปรากฏนั้นอยู่ไกลมากๆ,อย่างที่สองมีผู้ฝึกตนมากมายที่เดินทางไป,สำหรับต้าเซียนแล้วไม่ไปอย่างแน่นอน,ส่วนเซียนโบราณมีหลายคนที่ลังเลใจ,และสิ่งสำคัญที่สุด,หงจวิน,ที่ไม่ไป,ทุกคนก็ไม่ต้องการไปเช่นกัน,อีกทั้งจงซานก็ยังไม่เคลื่อนไหวด้วย.
ดูเหมือนว่าจะเป็นปฏิกิริยาลูกโซ่,เมื่อคนจำนวนมากไม่เคลื่อนไหว,เหล่าคนที่ลังเลก็หยุดนิ่งรอคอยเฝ้ามองอยู่เช่นกัน.
"ครืนนน ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
ที่ด้านนอกวิหารหงจวิน,ม่านพลังคุ้มภัยของโหลวซิงเฉินที่สร้างขึ้นมาด้วยทักษะเทวะเวลา,ในเวลานี้,กำแพงหนาสิบเมตร,กำลังสั่นไหวไปมา,กลายเป็นเรื่องที่แปลกประหลาดเป็นอย่างมาก,ดูเหมือนว่าจะมีพลังที่แข็งแกร่งด้านนอกกำลังโจมตีเข้ามา.
"ท้องฟ้าเปลี่ยนแปลง,ค่ายกล,เป็นค่ายกลที่ใหญ่โตมโหฬาร?"ใบหน้าของเซิ่งกงเป้าที่เปลี่ยนเป็นซับซ้อน.
"ดูเหมือนว่านับตั้งแต่ต้นจนจบแล้ว,ดูเหมือนว่าเหล่ายอดฝีมือมากมายจะถูกล่อเข้ามาด้วยการปรากฏตัวของตำหนักจื่อเซียว,เป็นไปได้ว่ามันปกคลุมทั้งทวีปหนานจานปู่อย่างงั้นรึ?"จินเผิงที่ขมวดคิ้วไปมา.
การคาดเดาของจินเผิงทำให้ทุกคนที่ได้ยินถึงกับสูดหายใจลึก,ส่วนจงซานที่จ้องมองออกไปเงียบๆ.
ค่ายกลที่ปกคลุมไปทั่วทวีปหนานจานปู่?
หากเทียบกับสวรรค์สวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียวเท่ากับขนาดของโลก,แดนศักดิ์สิทธิ์ของโลกใบเล็ก
ก็คือจักรวาล,ส่วนดินแดนเฟิงจงเทียบเท่ากับ 20
จักรวาล,ส่วนทวีปซือต้าปู่นั้นใหญ่กว่าอาณาเขตเฟิงจงสี่เท่า.
ทวีปหนานจานปู่เองก็มีขนาดเท่ากับ 20 จักรวาล.
ค่ายกลฮวงจุ้ยนี้ปกคลุมพื้นที่ 20 จักรวาล(เปรียบเทียบกับแดนเทวะของโลกใบเล็กเท่ากับหนึ่งจักรวาล),
ค่ายกลนี้กินพื้นที่ขนาดนั้นเลยรึ?
จงซาน,เซียนเซิงซือและอีกหลายคนที่เคยมีประสบการเกี่ยวกับค่ายกลที่เส้นทางหยินหยางในทวีปตะวันตกมาแล้ว,บอกได้ว่าค่ายกลขนาดใหญ่นั้นทรงพลังขนาดมาน,กลับประสบการที่เคยได้รับ,แน่นอนว่าเรื่องนี้ทำให้พวกเขาต้องตกใจ,เวลานี้กำลังเกิดเรื่องไม่ดีขึ้นแล้ว.
Chapter 1191 Eastern emperor Zhong Xiang,
the Deva gate opens
东皇钟响,天界门开
ระฆังราชันย์ตะวันออก,เปิดประตูศักดิ์สิทธิ์.
"ราชันย์ตะวันออกไท่อี้,ข้าและเจ้าไม่เคยมีความแค้นกันมาก่อน,ทำไมเจ้าถึงได้วางแผนต้องการทำร้ายข้า?"เจียงยวีที่เอ่ยออกมาด้วยความโกรธ.
"เพื่อล่าเจ้า,ก่อนตั้งศาลสวรรค์เผ่าอสูรขึ้นนะสิ!"ราชันย์ตะวันออกที่เผยยิ้มที่ชั่วร้ายออกมา.
"เปรี้ยง!"เจียงยวีราวกับถูกสายฟ้าฟาดลงที่กลางกบาล.
หากเปลี่ยนเป็นคนอื่น,เจียงยวีก็ไม่ได้จริงจังนัก,แม้แต่หากต้องต่อสู้กับราชันย์ตะวันออกไท่อี้,เจียงยวีก็มั่นใจว่าจะชนะ,ราชันย์ตะวันออกและเขาที่มีสถานะแตกต่าง,ทว่าเวลานี้เขากลับกล่าวออกมาด้วยความมั่นใจ.
อย่างไรก็ตามราชันย์ตะวันออกไท่อี้นั้นแตกต่างจากคนอื่นๆหลายคน.
เพราะว่าในอดีตนั้นเขาเคยเป็นเทียนตี้,และได้ล่าปราชญ์เทพมาก่อนแล้ว.
ในยุคของราชันย์ตะวันออกไท่อี้,ศาลสวรรค์เผ่าอสูร,ในเวลานั้นน่าเกรงขามมาก,ในยุคของพวกเขาเวลานั้นยังไม่มีปราชญ์เทพหงจวินด้วยซ้ำ,ในยุคนั้นอาจถูกเรียกได้ว่ายุคแห่งราชันย์ตะวันออกไท่อี้ก็ว่าได้.
***(ไท่อี้คือรากแยกกับราชันย์โจวของต้าซ่าง,เป็นเซียนอสูร,เหมือบกับเซิ่งหวังไท่ชูและกงจูจิวเหว่ย,ใช้วิชาลับแบ่งวิญญาณ,สร้างร่างมนุษย์เพื่อก่อตั้งราชวงศ์วาสนา)***
ล่าปราชญ์เทพ? เจียงยวีที่กำลังคิด,เป็นไปไม่ได้,ล่าข้า,ช่างน่าขันนัก.
"ทำไมเป็นข้า?"เจียงยวีที่ตกใจเล็กน้อย.
"เพราะว่าข้าต้องการสังหารเจ้า!"ไท่อี้ที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
เพียงเท่านี้นะรึ?
เจียงยวีนั้นที่ค่อยๆนึกอะไรได้,หลายๆอย่างที่เกี่ยวข้องกันนับตั้งแต่ก่อนหน้านี้แล้ว.
ไท่อี้ที่จ้องมองด้วยสายตาลึกล้ำ,ก่อนที่จะสูดหายใจลึก,"ข้ารู้แล้ว,เจ้า,เป็นเจ้านั่นเอง,ตำหนักจื่อเซียวไม่ได้มีเชาว์ปัญญาตั้งแต่แรกแล้ว,เจ้าจงใจสร้างข่าวนี้ขึ้นมาอย่างงั้นรึ?
แม้แต่วิหารหงจวินก็ตาม,เป็นเจ้าที่สร้างขึ้นมาทั้งหมด,แม้แต่ศิษย์ของข้าก็เป็นคนของเจ้านานแล้ว,พวกเขาที่ยุยงให้ข้าสร้างวิหารหงจวินทางเหนือ,เจ้ากำลังหลอกใช้ข้า?"
"ไม่ใช่ทั้งหมด,ทว่าก็มีบางคนที่เป็นคนที่ข้าส่งไปเพื่อภัคดีต่อเจ้า,ใต้สวรรค์แห่งนี้มีปราชญ์เทพเพียงเก้าคน,ข้าได้วางเป้าไปยังทุกคน,ทว่ากลับไม่มีใครติดกับ,ช่างน่าเสียดายคนที่ทนยั่วยวนตำหนักจื่อเซียวมากที่สุดกลับเป็นเจ้า,ดูเหมือนว่าเจ้าจะมีแค่พลังแต่สมองนั้นยังมีไม่เพียงพอ?"ไท่อี้ที่กล่าวออกมาอย่างนุ่มนวล.
มีพลังแต่ไม่มีสมอง?
ทันใดนั้นเจียงยวีที่ได้แต่ฝืนยิ้มออกมา.
ใช่มีพลังแต่ไร้สมอง!!เพียงแค่ตำหนักจื่อเซียว,ไม่ได้ทำให้หงจวินยิ่งใหญ่,นี่เป็นเพราะตัวเขาโลภมากจนเกินไปรึ?
น่าขำยิ่งนัก.
เจียงยวีที่สูดหายใจลึก,พยายามระงับความเศร้าในใจ,ก่อนที่จะกลับมาเป็นปรกติ,เขาที่กลับมาครุ่นคิดอย่างระวัง,พร้อมกับเริ่มคาดคะเนความแข็งแกร่งของศัตรู,ในเวลานี้ก็ทำให้เจียงยวีรู้สึกผ่อนคลายขึ้น.
ราชันย์ตะวันออกไท่อี้! เจียงยวีที่พอจะรู้จัก,เขามีระดับเซียนบรรพชน,เซียนบรรพชนก็มีขีดจำกัดของมันอยู่,ที่นี่ไม่ใช่ราชวงศ์วาสนา,ถึงไท่อี้จะแข็งแกร่ง,ก็เป็นเพียงเซียนบรรพชนที่แข็งแกร่งกว่าคนทั่วไปเท่านั้น.
ทว่าตัวเขา,ที่เป็นปราชญ์เทพ,และยังสามารถเคลื่อนย้ายอำนาจฟ้าดินด้วย.
ด้วยเงื่อนเหลานี้,ความแข็งแกร่งของปราชญ์เทพย่อมเหนือกว่าราวกับสวรรค์และปฐพี.
ในอดีต,ไท่อี้เคยล่าปราชญ์เทพ,และสร้างศาลสวรรค์ขึ้นมาแล้ว,ทว่าเวลานี้ต้องการสร้างราชวงศ์วาสนา,สร้างศาลสวรรค์ของเผ่าอสูรขึ้นอีกอย่างงั้นรึ?
เจียงยวีที่ค่อยๆสงบลงเรื่อย.จากนั้นก็จ้องมองลงไปยังตำหนักจื่อเซียวด้านล่าง.
ตำหนักจื่อเซียวที่ลอยขึ้นมาจากลูกแก้วที่กำลังลอยบนอากาศ,ภาพเงาของตำหนักสีม่วงที่ส่องประกายแสงวับวาว,ดูเหมือนว่ามันจะไม่มีรอยขีดข่วนแม้แต่น้อยก่อนหน้านี้.
มีความแตกต่าง,ประกายแสงสีม่วงนั่นเกิดขึ้นมาจากบัวสีขาวนั่น,แสงของมันที่หักเหกับแสงของตำหนักจื่อเซียว.
ในเวลาเดียวกันนั้น,ปรากฏผู้ฝึกตนคนหนึ่งที่บินมา,ขณะที่เขาพุ่งตรงไปยังตำหนักจื่อเซียวทันที.
"ตูมมมมม!"
ดอกบัวสีขาวที่ปล่อยแสงสีขาวทะลวงผู้ฝึกตนคนนั้นทันที.
บัวสีขาวนั่นปกป้องตำหนักจื่อเซียวอยู่อย่างงั้นรึ?
"ฟู่!"เจียงยวีที่พ่นลมหายใจยาว.
เพราะว่าบัวสีขาวที่กำลังปกป้องตำหนักจื่อเซียวอยู่,ทำให้เขาไม่จำเป็นต้องกังวล.
ในเวลานั้นเหล่าผู้ฝึกตนที่มากขึ้นและก็มากขึ้น,หากแต่ไม่มีใครที่สามารถนำมันไปได้,เหล่าผู้ฝึกตนทั่วทั้งทวีปหนานจานปู่นั้นมีอยู่เป็นจำนวนมาก,ผู้ฝึกตนที่กระจายไปทั่ว,มีปราชญ์เทพด้วย,แต่ก็ไม่กล้าเข้ามาใกล้ๆ.
ตำหนักจื่อเซียวที่พร้อมจะเป็นของใครก็ได้,ที่สามารถคว้ามันเอาไว้คนสุดท้าย.
"เอ๊ะ?"ทันใดนั้นใบหน้าของเจียงยวีที่เปลี่ยนไปอีกครั้ง.
ที่ด้านล่างบนพื้นปฐพี,ทั่วทุกแห่งที่ถูกปกคลุมเอาไว้ด้วยหมอกสีน้ำตาย.
หมอกสีน้ำตายที่มากขึ้นและก็มากขึ้น,หนาขึ้นเรื่อยๆ,ด้วยเนตรปราชญ์เทพ,สามารถมองเห็นความกว้างของมันได้.
ค่ายกลตะวันกลืนนภา,ค่ายกลที่ปกคลุมทั่วทวีปหนานจานปู่.
ค่ายกลที่ปกคลุมดินแดนทั้งทวีป,ค่ายกลนี้ใหญ่โตมโหฬารขนาดใหนกัน?
น่าสะพรึงกลัวยิ่งนัก?
"ปกคลุมเกือบทั่วทั้งทวีปหนานจานปู่?
เจ้าต้องการทำอะไร?"ใบหน้าของเจียงยวีที่เปลี่ยนเป็นซับซ้อนในทันที.
"อะไร? เจ้าไม่รู้รึ ว่าวันนี้เป็นวันอะไร?"ไท่อี้ที่แค่นเสียงดูแคลน.
ในเวลานั้น,เจียงยวีที่ราวกับคิดอะไรบางอย่าง,ส่วนไท่อี้ที่ราวกับว่ารอคอยให้เขาคิดออก,ด้วยความสงสัยในท่าทางของเจียงยวีที่จะแสดงออกมา,จะทำให้เขาพึงพอใจ.
"สวรรค์?
วันเต๋าหยาง?"ใบหน้าของเจียงยวีที่เงยหน้าขึ้นมองดวงตะวัน.
"ใช่แล้ว,วันนี้คือวันเต๋าหยาง,ท้องฟ้าวันนี้,ฟ้าดินจะร้อนระอุ,ดวงตะวันจะแผดเผาทุกอย่าง,ข้านั้นมีพลังดวงตะวัน,วันนี้ดวงตะวันอยู่ข้างข้า,สวรรค์และปฐพีจะอาบไปด้วยแสงตะวัน,ส่วนเจ้า,เจียงยวี,สายน้ำ?
ฝน? อำนาจน้ำท่วม,ในวันนี้,พลังของเจ้ามีขีดจำกัด!"ไท่อี้ที่กล่าวออกมาด้วยความตื่นเต้น.
"แก๊ก!"เจียงยวีที่กำหมัดแน่น.
ดี,เป็นแผนการที่ชั่วร้าย,เป็นแผนการที่ยอดเยี่ยมนัก.
ที่ด้านล่าง,ภายใต้การจับจ้องของเจียงยวี,ในเวลานี้แม้แต่เมฆยังกลายเป็นสีน้ำตาล,พื้นที่ขนาดใหญ่ทั่วทุกหนแห่งถูกปกคลุมไปด้วยเมฆสีน้ำตายทั่วทั้งทวีป,พื้นที่ใหญ่โตมโหฬารถูกค่ายกลยักษ์ปิดกั้นโดยสมบูรณ์,จนไม่สามารถมองเห็นพื้นที่ด้านในได้อย่างชัดเจน.
เมื่อไม่สามารถมองเห็นอะไรได้แล้ว,เจียงยวีที่หันหน้ากลับมามองไท่อี้ด้วยความระมัดระวัง.
"วันเต๋าหยาง,แล้วอย่างไร?
เจ้าเพียงแค่เซียนบรรพชน,ไม่ได้อยู่ในราชวงศ์วาสนาของเจ้า,คิดว่าจะเป็นคู่มือข้าได้อย่างงั้นรึ?"เจียงยวีที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
เจียงยวีที่ค่อยๆสุขุม.
คำพูดของเขาที่ไม่ได้เผยเจตนานัก,ทว่าก็ต้องการลองเชิง,เจียงยวีที่ไม่สามารถถามออกมาตรงๆได้,ในเวลานี้,เขาจำเป็นต้องหาข้อมูลเพื่อที่จะเผชิญหน้ากับราชันย์ตะวันออกเพิ่ม.
ราชันย์ตะวันออกไท่อี้,ชื่อนี้มีชื่อเสยงไม่น้อย,เรื่องนี้จึงทำให้เจียงยวีต้องกลายมาเป็นระวัง.
การถามออกมาตรงๆ,ไท่อี้ไม่ตอบแน่นอน,ทว่า,ตราบเท่าที่เขาพูดอะไรออกมาบ้าง,เขาก็จะสามารถนำมาใช้ในการประเมินในการรับมือได้.
แววตาของราชันย์ตะวันออกที่จ้องมองเจียงยวีด้วยความเย็นชา,มือทั้งสองข้างของเขาที่ขยับเล็กน้อย.
"นอกจากนี้,พวกเรายังถูกนำมายังสถานที่พิเศษ,ผู้ใต้บังคับบัญชาเผ่าอสูรของเจ้า,ไม่สามารถใช้แม่น้ำโหยวหมิงได้,เจ้าคิดว่าจะชนะข้าได้อย่างงั้นรึ?"เจียงยวีที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"เซียนเซิงโหยวหมิงนะรึ?
เขาไม่จำเป็นต้องลงมือ,ข้าคนเดียวก็พอแล้ว!"ไท่อี้กล่าวออกมาอย่างจริงจัง.
ความร้อนที่ดูเหมือนว่าจะค่อยๆเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ,พื้นที่รอบๆที่กำลังเปลี่ยนไป,ส่วนเซียนเซิงโหยวหมิงเวลานี้ได้บินออกไป,ไกลมากแล้ว.
ใบหน้าของเจียงยวีที่เปลี่ยนไปอีกครั้ง,เจียงยวีที่สัมผัสได้ถึงความร้อน,ไม่ใช่แค่นั้นฟ้าดินรอบๆเวลานั้นเริ่มเปลี่ยนไปอีกด้วย.
อย่างไรก็ตาม,พื้นที่รอบๆพวกเขาเวลานี้มีดวงดารา
361 ดวง.
ดวงดารา 361 ดวงแม้ว่าจะกระจายอยู่ค่อนข้างไกล,ทว่ากลับดูเหมือนว่าปกคลุมพวกเขาเอาไว้.
เจียงยวีที่เริ่มเป็นกังวลขึ้นมา,มือของเขาที่กำแน่น,เจียงยวีที่มองเห็นการเตรียมกาของไท่อี้เอาไว้อย่างดี,ส่วนตัวเขาล่ะมีอะไร?
ดวงดาราทั้ง 361 รึ?
หากเขายังอยู่ในโลกใบใหญ่สามารถที่จะเคลื่อนย้ายอำนาจฟ้าดิน,แม้แต่พลังจากดวงดาราทั้ง
361 นี้ได้ด้วย.
"เจ้าต้องการจำกัดพลังของข้าด้วยค่ายกลอย่างงั้นรึ?"เจียงยวีที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
ภายในฝ่ามือของไท่อี้ที่กำลังบดอะไรบางอย่าง.
"ปัง~~ ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
ในเวลานั้นดวงดาราทั้ง 361 ดวงก็ระเบิดออกมาอย่างพร้อมเพียง,เสียงของมันดังสนั่นหวั่นไหวก้องไปทั่วสวรรค์และปฐพี.
ทว่าดวงดาราทั้ง 361
ดวงนั้น,ทันใดนั้นก็เปล่งแสงสีทองออกมาแทน,ก่อนที่จะร่วมตัวสานกันไปมาเป็นม่านปกคลุมพื้นที่รอบๆขนาดใหญ่โต,กักขังไท่อี้และเจียงยวีเอาไว้ด้านใน.
รวมตัวกันเหมือนกับดวงตะวันสีทอง.
ทันใดนั้น,ทวีปตะวันออก,ทวีปซือหนิวเหอ,ทวีปจื่อลู่,ผู้ฝึกตนทั้งหมดสามารถมองเห็นดวงตะวันดวงที่สองได้?
บนท้องฟ้ามีสวรรค์สองแห่งอย่างงั้นรึ?
ในเวลานั้นเจียงยวีที่ดวงตาหดเกร็ง.
"นี่ไม่ใช่ดวงดารา,ทว่าข้าได้สร้างระบบสุริยะของข้าขึ้นมาเอง,ข้าได้ใช้เวลาหลายแสนปีในการหลอมมันขึ้นมา,มันถูกรียกว่าระฆังจักรพรรดิตะวันออก,มันมีอยู่ด้วยกัน
361 ชีพจร,เสียงของระฆังราชันย์ตะวันออกนั้น,สามารถที่จะเปิดประตูศักดิ์สิทธิได้,เจ้ารู้หรือไม่ว่ามันหมายความว่าอย่างไร?"ราชันย์ไท่อี้ที่แค่นเสียงดูแคลน.
"ประตูศักดิ์สิทธิ์อย่างงั้นรึ?
เจ้าเพียงคนเดียวเปิดได้อย่างงั้นรึ? หรือเจ้าต้องการจะต่อสู้เป็นตายกับข้า?
มีเพียงคนที่รอดชีวิตที่จะได้ออกไปอย่างงั้นรึ?"เจียงยวีที่กล่าวออกมาด้วยความลึกล้ำ.
"ถูกแล้ว,มีเพียงแค่คนที่มีชีวิตเท่านั้นที่จะออกไปได้,ประตูศักดิ์สิทธิ์,จะไม่จำกัดทักษะความสามารถของเจ้า,เจ้าสามารถเคลื่อนย้ายอำนาจฟ้าดินของเจ้าได้อย่างไม่จำกัด,วิธีที่จะออกไปนั้นมีอยู่ด้วยกันสองวิธี,คือหนึ่ง,เหลือหนึ่งชีวิตถึงจะเปิดมันออกไป,อย่างที่สอง,เจ้าเคลื่อนย้ายอำนาจฟ้าดินเพื่อโจมตีสุดกำลัง,ทว่าหากข้าไม่ตาย,ข้าไม่ยอมให้เจ้าใช้พลังทะลวงออกไปได้อย่างแน่นอน!"ราชันย์ตะวันออกไท่อี้กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"เสียสติ,เจ้ามันเสียสติไปแล้ว!"ภายในใจของเจียงยวีที่เริ่มเต้นไปมา.
เป็นความจริงหากต้องการทะลวงประตูศักดิ์สิทธิ์ล่ะก็,เจียงยวีต้องใช้พลังเต็มกำลัง,เต็มกำลังอย่างงั้นรึ?
หากเป็นเช่นนั้นไม่มีทางที่ไท่อี้จะไม่ลอบโจมตีเขา!
เช่นนั้นก็เหมือนว่ามีเพียงแค่วิธีเดียว,วิธีแรก.
ตายหนึ่งคน?
ต่อสู้จนตกตายไปข้างหนึ่งอย่างงั้นรึ?
ไท่อี้ต้องการต่อสู้เป็นตายจริงๆรึ?
เสียสติ,ไม่ใช่ว่าเขาเสียสติแล้วรึ?
ล่าปราชญ์เทพ,ทั้งที่ไม่ได้อยู่ในเมืองหลวงของตัวเอง,เขาเป็นเพียงเซียนบรรพชน,คิดว่าจะมีพลังพอที่จะสังหารเขาอย่างงั้นรึ?
"ไม่ใช่ว่าเจ้าต้องการฆ่าตัวตายหรอกนะ,ข้าจะช่วยเจ้าเอง!"เจียงยวีที่กล่าวออกมาด้วยเสียงเย็นชา.
"ครืนนนน
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
ประตูศักดิ์สิทธิ,ราชันย์ตะวันออกไท่อี้ต่อสู้กับปราชญ์เทพเจียงยวี! การต่อสู้ด้วยชีวิต,มีเพียงคนที่รอดเท่านั้นถึงจะออกไปได้.
-------------------------------------------------------------------------------
ทวีปหนานจานปู่,วิหารหงจวินตะวันตก.
จงซานที่นำผู้ฝึกตนมากมายออกมาจากวิหาร,พร้อมกับจ้องมองสวรรค์และปฐพีที่เปลี่ยนไป.
"ท้องฟ้าเปลี่ยน,นี่มัน,หมายความว่าอย่างไร?
พริบตาเดียว,กลับเป็นมืดไปหมด!"จินเผิงที่กล่าวออกมาด้วยท่าทางตกใจ.
"เซิ่งหวัง,สถานการณ์เวลานี้ไม่ดีแล้ว!"เซิ่งกงเป้าที่สูดหายใจลึก.
ฟ้าดินที่เปลี่ยนเป็นมืดคลึ้ม,ทุกคนรับรู้ได้ในทันทีว่าต้องเกิดเรื่องสำคัญขึ้นอย่างแน่นอน.
การปรากฏขึ้นของตำหนักจื่อเซียว,วิหารเต๋าตะวันตก,มีผู้ฝึกตนมากมายที่พุ่งตรงไปยังตำแหน่งดังกล่าว,ทว่าจงซานนั้นได้ห้ามคนของเขาเอาไว้.
การรับคนเข้าร่วมราชวงศ์วาสนาในครั้งนี้,เซิ่งกงเป้าได้แสดงทักษะที่น่าเกรงขามเป็นอย่างมาก,สามารถรับเซียนโบราณหนึ่งร้อย,ต้าเซียนอีกหนึ่งพันคน,เป็นจำนวนที่น่าสะพรึงเป็นอย่างมาก,ศาลเทวะต้าเจิ้งในทวีปทิศเหนือที่มีอายุไม่กี่ร้อยปี,กับสามารถรับคนได้มากมายขนาดนี้.
ทว่าหลังจากเหตุการณ์ที่เปลี่ยนไปในทันที,ทำให้ไม่สามารถรับคนได้เพิ่มอีก.
ก่อนหน้านี้,ตำหนักจื่อเซียวที่ปรากฏขึ้น,ผู้ฝึกตนมากมายที่เดินทางไปยังทิศตะวันออก,ทว่าจงซานไม่ไป,หงจวินไม่ไป,ผู้ฝึกตนมากมายก็ไม่ไปเช่นกัน.
สาเหตุหลักๆนั้นประการแรก,ทิศทางที่ปรากฏนั้นอยู่ไกลมากๆ,อย่างที่สองมีผู้ฝึกตนมากมายที่เดินทางไป,สำหรับต้าเซียนแล้วไม่ไปอย่างแน่นอน,ส่วนเซียนโบราณมีหลายคนที่ลังเลใจ,และสิ่งสำคัญที่สุด,หงจวิน,ที่ไม่ไป,ทุกคนก็ไม่ต้องการไปเช่นกัน,อีกทั้งจงซานก็ยังไม่เคลื่อนไหวด้วย.
ดูเหมือนว่าจะเป็นปฏิกิริยาลูกโซ่,เมื่อคนจำนวนมากไม่เคลื่อนไหว,เหล่าคนที่ลังเลก็หยุดนิ่งรอคอยเฝ้ามองอยู่เช่นกัน.
"ครืนนน ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
ที่ด้านนอกวิหารหงจวิน,ม่านพลังคุ้มภัยของโหลวซิงเฉินที่สร้างขึ้นมาด้วยทักษะเทวะเวลา,ในเวลานี้,กำแพงหนาสิบเมตร,กำลังสั่นไหวไปมา,กลายเป็นเรื่องที่แปลกประหลาดเป็นอย่างมาก,ดูเหมือนว่าจะมีพลังที่แข็งแกร่งด้านนอกกำลังโจมตีเข้ามา.
"ท้องฟ้าเปลี่ยนแปลง,ค่ายกล,เป็นค่ายกลที่ใหญ่โตมโหฬาร?"ใบหน้าของเซิ่งกงเป้าที่เปลี่ยนเป็นซับซ้อน.
"ดูเหมือนว่านับตั้งแต่ต้นจนจบแล้ว,ดูเหมือนว่าเหล่ายอดฝีมือมากมายจะถูกล่อเข้ามาด้วยการปรากฏตัวของตำหนักจื่อเซียว,เป็นไปได้ว่ามันปกคลุมทั้งทวีปหนานจานปู่อย่างงั้นรึ?"จินเผิงที่ขมวดคิ้วไปมา.
การคาดเดาของจินเผิงทำให้ทุกคนที่ได้ยินถึงกับสูดหายใจลึก,ส่วนจงซานที่จ้องมองออกไปเงียบๆ.
ค่ายกลที่ปกคลุมไปทั่วทวีปหนานจานปู่?
หากเทียบกับสวรรค์สวรรค์ลอยฟ้าหลิงเซียวเท่ากับขนาดของโลก,แดนศักดิ์สิทธิ์ของโลกใบเล็ก
ก็คือจักรวาล,ส่วนดินแดนเฟิงจงเทียบเท่ากับ 20
จักรวาล,ส่วนทวีปซือต้าปู่นั้นใหญ่กว่าอาณาเขตเฟิงจงสี่เท่า.
ทวีปหนานจานปู่เองก็มีขนาดเท่ากับ 20 จักรวาล.
ค่ายกลฮวงจุ้ยนี้ปกคลุมพื้นที่ 20 จักรวาล(เปรียบเทียบกับแดนเทวะของโลกใบเล็กเท่ากับหนึ่งจักรวาล),
ค่ายกลนี้กินพื้นที่ขนาดนั้นเลยรึ?
จงซาน,เซียนเซิงซือและอีกหลายคนที่เคยมีประสบการเกี่ยวกับค่ายกลที่เส้นทางหยินหยางในทวีปตะวันตกมาแล้ว,บอกได้ว่าค่ายกลขนาดใหญ่นั้นทรงพลังขนาดมาน,กลับประสบการที่เคยได้รับ,แน่นอนว่าเรื่องนี้ทำให้พวกเขาต้องตกใจ,เวลานี้กำลังเกิดเรื่องไม่ดีขึ้นแล้ว.
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
ปัจจุบันแปลจบแล้ว 1672 ตอน สนใจติดต่อเข้ากลุ่มลับได้ครับ
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ แปลจบแล้ว.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น