Immortality Chapter 1189 Up to the positive date, Purple Firmament Palace reappeared
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 1189 วันเต๋าหยาง,ตำหนักจื่อเซียวปรากฏขึ้นอีกครั้ง.
Chapter 1189 Up to the positive date, Purple
Firmament Palace reappeared
至阳之日,紫霄宫再现
วันเต๋าหยาง,ตำหนักจื่อเซียวปรากฏขึ้นอีกครั้ง.
ทวีปหนานจานปู่,วิหารเต๋าหงจวินตะวันตก.
จงซานที่รับฟังรายงานจากเหล่าเซียนโบราณที่กลับมารายงานเรื่องที่เกิดขึ้นที่ทิศตะวันออก.
"เซิ่งหวัง,ตำหนักจื่อเซียวได้ปรากฏขึ้นเพียงไม่นาน,เมื่อยอดฝีมือมากมายไปถึงแม้แต่ปราชญ์เทพเจียงยวี,ตำหนักจื่อเซียวก็หายไปแล้ว!"เซียนโบราณที่กล่าวออกมาด้วยความเคารพ.
หลังจากที่เข้าร่วมต้าเจิ้งแล้ว,จงซานได้เผยความน่าเกรงขามออกมา,ดังนั้นเหล่าคนที่เพิ่งรับมาใหม่ต่างก็รับรู้หน้าที่และตำแหน่งของตัวเอง.
"การปรากฏตัวขึ้นของตำหนักจื่อเซียวนั้น,นี่เป็นเพียงแค่ครั้งแรก!"จงซานที่เอ่ยออกมาเบาๆ.
"ใช่,ก่อนหน้านี้มีผู้ฝึกตนช่วงชิงชะตาได้ทำการพยากรแล้วว่าสถานที่แรกที่ปรากฏเป็นเรื่องจริง!"เซียนโบราณเอ่ย.
"สถานที่แรกปรากฏ,สถานที่สองคงจะอยู่ไม่ไกล,ดูเหมือนว่าทวีปหนานจานปู่คงจะสงบไปสักพัก!"จงซานครุ่นคิด.
"เซิ่งหวัง,พวกเราจะทำอย่างไรต่อไป?"จินเผิงที่สอบถามออกมา.
"ไม่จำเป็นต้องทำอะไร,ตำหนักจื่อเซียวได้กลายเป็นเป้าหมายต่อผู้หิ้วกระหาย,ผู้ฝึกตนมากมายต่างก็จับจ้อง,ตั้งแต่มันยังไม่ปรากฏ,ตอนนี้ปรากฏแล้วก็จะยิ่งทวีความรุนแรงยิ่งขึ้น,รอคอยเฝ้ามองอย่างใจเย็นก็พอ!"จงซานเอ่ย.
"รับทราบ!"ทุกคนเองก็ได้แต่พยักหน้าหน้ารับ.
"หากจะกล่าวล่ะก็อีกไม่นานก็จะถึงวันสำคัญ!"เซิ่งกงเป้าครุ่นคิดและกล่าวออกมา.
"หืม?"จงซานที่จ้องมองไปยังเซิ่งกงเป้า.
"ทุกๆ 81 ปีนั้น,ในวันดังกล่าวนั้น,เมื่อครั้งเป็นต้าซ่างจะเป็นวันหยุด,วันดังกล่าวคือวันเต๋าหยาง,เป็นวันบวงสรวงสวรรค์,แม้ว่าจะเป็นวันหยุดของต้าซ่าง,ทว่าเหล่าข้าราชบริพารเองก็มารับใช้เซิ่งหวังเช่นเดิม."เซิ่งกงเป้าที่กล่าวออกมาด้วยท่าทางระมัดระวัง.
"บวงสรวงสวรรค์? วันเต๋าหยาง,หมายความว่าอย่างไร?"จงซานเอ่ยถาม.
"เฉินเองก็ไม่รู้ระเอียดนัก,ทว่าเคยได้ยินมาก่อน,สวรรค์และปฐพีนั้นมีพลังลี้ลับอยู่,เป็นอำนาจจากดวงตะวัน,พลังที่มีจิตวิญญาณที่ทำให้ความตายหยุดนิ่ง,ตามข่าวลือนั้นเพราะดวงตะวันทุกๆ
81
ปีจะหายใจหนึ่งครั้ง,ในเวลานั้นฟ้าดินจะได้รับพลังแห่งความร้อนเติมเต็มพลังสวรรค์และปฐพี,ทำให้พลังหยางมากมายกว่าปรกติ,ทำให้ทั่วหล้าได้รับความร้อนที่ยิ่งใหญ่จากสวรรค์,กลายเป็นเหมือนกับเตาอบที่ขนาดใหญ่,เป็นความร้อนที่เหนือคนานับ!"เซิ่งกงเป้าเอ่ย.
"เตาอบขนาดใหญ่?"จงซานที่เผยท่าทางสงสัย.
"แน่นอน,ความร้อนนี้สำหรับปุถุชนแล้วถือว่าร้อยเกิดไป,หากแต่ไม่มีผลต่อเหล่าผู้ฝึกตน."เซิ่งกงเป้าตอบ.
"ไม่,เรื่องนี้ให้เจ้าจัดการบันทึกเกี่ยวกับอุณหภูมิที่เปลี่ยนไป,พร้อมกับส่งมามอบให้ข้า,บางทีอาจเป็นข้าคิดมากไป."จงซานที่ส่ายหน้าไปมา.
จากนั้น,จงซานที่ครุ่นคิดอะไรบางอย่างเล็กน้อย.
วันเต๋าหยาง?
บางทีอาจจะมีเรื่องบางอย่างเกิดขึ้นก็เป็นได้.
-----------------------------------------------------------------------------
วิหารหงจวินทิศใต้,ภายในห้องที่มืดมิด.
"ราชันย์เทวะ,เฉินและพวกโชคดีนักที่ไม่ล้มเหลวในภารกิจ,ตำหนักจื่อเซียวได้นำมาแล้ว"เหรินชุนที่กล่าวออกมาด้วยความเคารพ.
คนอื่นๆในแถวต่างก็จับจ้องมองลูกแก้ว,นี่คือตำหนักจื่อเซียวอย่างงั้นรึ?
ไท่อี้รับมา,ใช้นิ้วสองนิ้วคีบมันเอาไว้,จดจ้องมองอย่างระมัดระวัง.
"นี่คือจักรวาลที่เล็กที่สุด,และยังมีความซับซ้อนที่ไม่ธรรมดา,มันมีอะไรซ่อนเอาไว้?
หงจวินนับว่ามีแผนการรอบครอบจริงๆ,ช่างน่าเสียดายที่
............!”ไท่อี้ที่เอ่ยออกมาเบาๆ.
ไท่อี้ที่ยกมืออีกข้างขึ้น,ทันใดนั้นปรากฏประกายแสงสีขาวนวลขึ้นทันที.
ภายในกลุ่มก้อนแสงสีขาวนวลนั้น,มีริ้วไม้ไผ่อยู่.
"ราชันย์เทวะ,นี่คือ?"จีเมิ่งที่เอ่ยออกมาด้วยความสงสัย.
"ในอดีตมันเป็นสมบัติส่วนหนึ่งของกงจื่อ,ตำราชิงชิว!"ไท่อี้เอ่ย.
"ตำราชิงชิว? ของสิ่งนี้หายไปด้วยฝีมือของหยิง!"จี่เมิ่งที่เอ่ยออกมาด้วยความประหลาดใจ.
"อุปกรณ์ปราชญ์เทพสองชิ้น,เทียบได้กับปราชญ์เทพสองคน,น่าเสียดายแทนกงจื่อจิรงๆ,ทว่าสิ่งนี้มันจะช่วยพวกเรา,เป็นแหล่งพลังงานหยวน,เหรินชุน!"ไท่อี้ที่เอ่ยปากออกมา.
"เฉินอยู่นี่แล้ว!"
"ของสองสิ่งนี้มอบให้กับเจ้า,ค่ายกลรอบๆทวีปหนานจานปู่นี้,เจ้าเป็นคนรับผิดชอบ,อย่าให้ผิดพลาดอีกครั้ง!"ไท่อี้ที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"รับทราบ!"เหรินชุนที่รับตำหนักจื่อเซียวและชิงชิวมา.
ไท่อี้ที่กวาดตามองคนอื่นๆ.
"จวนจะถึงวันเต๋าหยางแล้ว,ถึงเวลาที่พวกเราจะกลับมาผงาด."ไท่อี้ที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"รับทราบ!"ทุกคนที่พยักหน้ารับ.
-----------------------------------------------------------------------------
สามเดือนหลังจากนั้น,ใต้สวรรค์แห่งนี้ได้เขาสู่หน้าร้อน.
ทั่วโลกที่กลายเป็นแห้งแล้ง,ปุถุชนมากมายที่ใช้ชีวิตกนอย่างยากลำบาก,นี่ไม่ใช่ภัยพิบัติทั่วไป,แต่เป็นมหาภัยพิบัติดวงตะวันแผดเผา,เหล่าปิศาจมากมายเพียงแค่ปรากฏก็กลายเป็นไอตกตายไปในทันที,นี่เป็นความร้อนที่สามารถสังหารเหล่าปิศาจทั้งมวล,เป็นยิ่งกว่ามหันตภัยร้อยทำลายล้างปิศาจที่อยู่ในภพหยาง.
ภัยพิบัติ,เหล่าปุถุชนที่ได้รับผลร้ายแรงสุด,แม้แต่ผู้ฝึกตนยังลำบาก,แม้นว่าจะไม่ได้ร้ายแรงนัก,ทว่าก็ยังสัมผัสได้,หลายๆคนที่ได้แต่จ้องมองขึ้นไปบนท้องฟ้า,แม้แต่ส่ายหน้าไปมา.
ดวงตะวัน,ต้นเหตุคือดวงตะวัน,ทำไมอยู่ๆถึงได้ร้อนขึ้นมากัน?
เหล่ายอดฝีมือไร้คู่เปรียบได้เดินทางขึ้นไปบนอวกาศเพื่อสำรวจ,พวกเขาสามารถบอกได้ว่าดวงตะวันเปลี่ยนไป.
ดวงตะวันที่ขยายใหญ่ขึ้นเล็กน้อย,และนอกจากนี้ยังแผ่ความร้อนออกมา,เป็นความร้อนที่มากมายอย่างคาดไม่ถึง.
วันเต๋าหยาง,ได้มาถึงแล้ว.
ในวันนี้.
ภายในทวีปหนานจานปู่,หุบเขาลับ 3600
แห่ง,เวลานี้กำลังส่องประกายแสงสีเหลืองออกมาในทันที,แสงสีเหลืองที่สว่างวับวาว,พร้อมกับปลดปล่อยแสงสีดำทมิฬคละคลึ้งไปทั่วอากาศ,ภายในปราณสีดำที่กระจายไปทั่วนั้นด้านในมีมังกรเหลือที่กำลังคำรามออกมาเสียงดัง.
มังกรเหลือง,แน่นอนว่ามังกรเหลืองเหล่านี้,สองพี่น้องอ้วนผมเคยเข้าไปขโมยดวงตาของมัน,ซึ่งทำให้เหรินชุนกลายเป็นระแวงต้องหยุดไปชั่วขณะ,ทว่าเวลานี้ค่ายกลฮวง
มังกร 3600
ตนที่คำรามเสียงดังสนั่น,ในเวลานี้ทั่วทั้งแผ่นดินหนานจานปู่ที่กำลังสั่นไหวไปมา.
ทวีปหนานจานปู่นั้น,ไม่ใช่พื้นที่เล็กๆ,มีขนาดหนึ่งในสี่ดินแดนซือต้าปู่,ค่ายกลที่ปกคลุมพื้นที่ขนาดใหญ่ถึงหนึ่งในสี่ของทวีป,เวลานี้กำลังสั่นไหวไปทั่วทวีปอย่างคาดไม่
แผ่นดินไหวที่รุนแรง,ทำให้ทะเลทิศใต้กำลังสั่นสะเทือนเป็นระลอกคลื่นใหญ่ปรากฏขึ้นในทันที.
ในเวลานั้น,ทวีปหนานจานปู่,ดินแดนตะวันออกเฉียงเหนือ,ก็ปรากฏกลิ่นอายพลังที่น่าเกรงขามสะกดข่มจิตใจ.
กลิ่นอายที่พลุ้งพล่านน่าเกรงขามนี้,พุ่งขึ้นกระจายล่อเหล่าผู้ฝึกตนมากมายทั่วทวีปหนานจานปู่.
ภายในหุบเขาแห่งหนึ่ง,คู่บำเพ็ญเต๋าคู่หนึ่ง,ทั้งสองที่ลืมตาขึ้น.
"ตำหนักจื่อเซียว?
ตำหนักจื่อเซียวปรากฏออกมาแล้ว!"ใบหน้าของพวกเขาที่เผยท่าทางมีความสุข.
จากนั้นทั้งคู่ที่มองหน้ากันและกัน,เพราะว่าก่อนหน้านี้เกิดแผ่นดินไหวใหญ่ก่อน,ทว่าหลังจากแผ่นดินไหวเสร็จ,ตำหนักจื่อเซียวก็ปรากฏอย่างงั้นรึ?
อย่างไรก็ตาม,ความยั่วยวนนี้ก็เกินจะห้าใจ,ทั้งคู่ที่ตัดสินใจพุ่งตรงไปยังพื้นที่ดังกล่าวในทันที.
ไม่ได้มีแค่ทั้งคู่,ยังมีผู้คนมากมายที่คิดเหมือนๆกัน,เซียนบรรพชนมากมายต่างก็พุ่งไปยังสถานที่มีกลิ่นอายของตำหนักจื่อเซียวอยู่ในทันที.
ทว่าก็ยังมีระดับเซียนโบราณที่พุ่งตรงไปหวังว่าจะมีโชคบ้าง,พวกเขาที่เร่งรีบเดินทางไปเช่นกัน,ทว่าต่ำกว่าระดับต้าเซียนค่อยข้างที่จะหวั่นเกรง,ทว่าก็ยังมีหลายคนที่เดินทางไปเช่นกัน.
ทันใดนั้น,สถานที่กลิ่นอายตำหนักจื่อเซียวส่งออกมานั้น,ในเวลานี้กลายเป็นที่จับจ้องของผู้คนมากมาย,ยอดฝีมือมากมายต่างก็มุ่งไปยังเป้าหมายเดียวกัน.
ที่วิหารทางเหนือ,แม้แต่ปราชญ์เทพเจียงยวีก็เร่งรีบไปด้วยเช่นกัน.
ก่อนหน้านี้,ปราชญ์เทพเจียงยวีนำศิษย์ของเขาไปด้วย,ทว่าในเวลานี้เขาไม่รั้งรอ,เดินทางไปยังสถานที่ปรากฏขึ้นของตำหนักจื่อเซียวทันที.
นอกจากนี้,ตำแหน่งสถานที่ตำหนักจื่อเซียวปรากฏ,ยังอยู่ใกล้เขาเป็นอย่างมาก.
--------------------
"เฟยเกอ,แผ่นดินไหว!"จูกานที่เผยท่าทางประหลาดใจ.
"ไป!"
คนทั้งสองที่บินออกไปในทันที,จากนั้นพวกเขาที่เต็มไปด้วยความประหลาดใจ,จดจำกลิ่นอายที่แผ่ออกมานี้ได้.
กลิ่นอายนี้,แม้นว่าจะสร้างความตื่นตะลึงให้กับคนอื่น,ทว่าสำหรับพวกเขาทั้งสองแล้ว,มันคือความรู้สึกที่คุ้นเคย,มันคือสัมผัสของบ้านของพวกเขา.
"เฟยเกอ,น้องสาวของท่าน!"จูกานที่เอ่ยออกมาด้วยความประหลาดใจดีใจ.
"ไป!"เฟยเกอที่เผยท่าทางตื่นเต้นออกมาในทันที.
หลายเดือนมานี้,ทั้งคู่ที่สูญเสียตำหนักจื่อเซียวไป,พวกเขาที่ค้นหาเอาเป็นเอาตาย,ไม่เคยหยุด,ทันทีที่กลิ่นอายนี้ปรากฏขึ้นมาทำให้พวกเขากลายเป็นจริงจังเป็นอย่างมาก.
ทั้งคู่ที่พุ่งตรงไปยังทิศทางของตำหนักจื่อเซียวด้วยความเร็วทั้งหมดที่มี.
ทว่า,ด้วยความเร็วทั้งคู่ยังถือว่าช้ามากๆ,ด้วยใช้กระบี่เหิน,ด้วยเวลาทั้งวัน,เทียบได้กับเหล่าเซียนที่กระพริบตาก็ไปได้หลายหมื่นลี้แล้ว,การเดินทางเช่นนี้ถือว่ายากลำบากมาก,ใบหน้าของพวกเขาที่เต็มไปด้วยความร้อนใจ.
"บัดซบ! "
"สารเลว!"
ทั้งคู่ที่ได้แต่บ่น,ด้วยความเร็วของพวกเขานั้น,ไม่สามารถนำไปเทียบกับสารเลวทั้งสองได้เลย.
-----------------------------
ตำหนักแห่งหนึ่งที่เป็นที่ชุมนุมของนิกายจงหรู.
สามเดือนที่แล้วเมื่อตำหนักจื่อเซียวปรากฏ,เซอคงได้นำศิษย์นิกายหงหรูไปสืบหา,แม้นว่าจะปรากฏแล้วมันก็หายไป,ทำให้ภายในใจของเขาเต็มไปด้วยความเสียดาย.
"เจ้านิกาย,แผ่นดินไหว!"ศิษย์หงหรูคนหนึ่งที่เอ่ยออกมา.
ทว่า,หลังจากนั้น,กลิ่นอายของตำหนักจื่อเซียวกลับปรากฏออกมา.
"ตำหนักจื่อเซียว?"ศิษย์นิกายจงหรูที่เต็มไปด้วยความตื่นตระหนกตกใจ.
ใบหน้าของเซอคงที่เผยท่าทางตื่นเต้นดีใจ,จากนั้นเขาที่ไม่สนใจศิษย์นิกายจงหรูด้วยซ้ำ,พุ่งตรงไปยังทิศทางสถานที่กลิ่นอายของตำหนักจื่อเซียวปะทุออกมา.
----------------------------
ปราชญ์เทพหมี่เทียนในเวลานี้เขาเต็มไปด้วยความระมัดระวัง,ตำหนักหงจวินตะวันตกเขาไม่สามารถลงมือได้เลย,ปราชญ์เทพหมี่เทียนเดินทางไปยังวิหารทางเหนือ,ก็พบว่าคนที่สร้างแผนตบตาครั้งนี้กับเป็นเจียงยวี,ทำให้เขาเต็มไปด้วยความเหยียดหยัน,ก่อนที่จะเดินทางไปยังวิหารทิศใต้.
หมี่เทียนต้องการจะรับรู้ว่าเป็นใครที่อยู่วิหารเต๋าทิศใต้?
ทว่าทันทีที่หมี่เทียนมาถึงวิหารทิศใต้,ต้องตื่นตะลึงขึ้นมา,กับเหตุการณ์ที่สั่นสะเทือนไปทั่วดินแดนหนานจานปู่.
"ตำหนักจื่อเซียว?"ปราชญ์เทพหมี่เทียนที่เผยท่าทางประหลาดใจ,จากนั้นก็ปรากฏอารมณ์เสียขึ้นมาเช่นกัน,เพราะว่าตำแหน่งที่เขาอยู่นั้น,อยู่ไกลจากตำหนักจื่อเซียวมาก.
ไกลยังไม่เท่าไหร่นักสำหรับปราชญ์เทพ,ทว่ามันกับอยู่ใกล้กลับปราชญ์เทพเจียงยวี.
ไม่สนใจสิ่งอื่นต่อไปอีก,ปราชญ์เทพหมี่เทียนที่เร่งรีบบินไปยังทิศทางของตำหนักจื่อเซียวทันที.
----------------------------
เหล่าผู้ฝึกตนมากมายที่พุ่งตรงไปยังทิศทางไปยังตำแหน่งของตำหนักจื่อเซียว,ทว่ามีอีกหนึ่งวิหารหงจวินตะวันตก.
ภายในห้องโถงจงซาน.
"เซิ่งหวัง,ตำหนักจื่อเซียวปรากฏขึ้นแล้ว,พวกเราจะต้องเร่งรีบไปในทันที!"จินเผิงที่เผยท่าทางร้อนใจ.
"ใช่,เซิ่งหวัง,ครานี้,เป็นของจริงแน่!"เซียนโบราณอีกคนที่เอ่ยออกมา.
เซียนโบราณหลายคนที่เผยท่าทางเป็นกังวล,แม้นว่าพวกเขาได้เข้าร่วมต้าเจิ้ง,ทว่าเกี่ยวกับเรื่องตำหนักจื่อเซียวนี้,พวกเขาไม่คิดจะยอมแพ้,ไม่เช่นนั้นพวกเขาคงจะออกไปจากทวีปหนานจานปู่ไปแล้ว.
"มันบังเอิญเกินไป!"จงซานที่ส่ายหน้าไปมา.
"บังเอิญอย่างงั้นรึ?
บังเอิญอย่างไร?"จินเผิงที่ยังคงแสดงท่าทางร้อนใจ.
"แม่ทัพจินโปรดใจเย็น,ครั้งนี้ดูผิดปรกติจริงๆ!"เซิ่งกงเป้าที่ส่ายหน้าไปมา.
"ผิดปรกติอย่างไร?"ทุกคนที่จ้องมองไปยังเซิ่งกงเป้า.
"วันนี้คือวันอะไร? ครบรอบทุกๆ 88
ปี,วันเต๋าหยาง,และในวันเต๋าหยาง,ก่อนหน้านี้ก็มีแผ่นดินไหว,แผ่นดินไหวนี้ไม่สามารถบอกเหตุผลได้แน่ชัด,กินพื้นที่เท่าไหร่ไม่มีใครรู้,จู่ๆตำหนักจื่อเซียวก็ปรากฏ,วันที่เต๋าหยาง,แผ่นดินไหว,ตำหนักจื่อเซียว,เหตุการณ์สามหยางที่เกิดขึ้นนี้,มันบังเอิญเกินไปไม่ใช่รึ?"เซิ่งกงเป้าตอบ.
"เรื่องนี้!"จินเผิงที่ตกใจเล็กน้อย.
"ตำหนักจื่อเซียว,ไม่ธรรมดาแน่,แน่นอนว่าต้องมีอะไรเกิดขึ้น!"เซิ่งกงเป้าเอ่ย.
Chapter 1189 Up to the positive date, Purple
Firmament Palace reappeared
至阳之日,紫霄宫再现
วันเต๋าหยาง,ตำหนักจื่อเซียวปรากฏขึ้นอีกครั้ง.
ทวีปหนานจานปู่,วิหารเต๋าหงจวินตะวันตก.
จงซานที่รับฟังรายงานจากเหล่าเซียนโบราณที่กลับมารายงานเรื่องที่เกิดขึ้นที่ทิศตะวันออก.
"เซิ่งหวัง,ตำหนักจื่อเซียวได้ปรากฏขึ้นเพียงไม่นาน,เมื่อยอดฝีมือมากมายไปถึงแม้แต่ปราชญ์เทพเจียงยวี,ตำหนักจื่อเซียวก็หายไปแล้ว!"เซียนโบราณที่กล่าวออกมาด้วยความเคารพ.
หลังจากที่เข้าร่วมต้าเจิ้งแล้ว,จงซานได้เผยความน่าเกรงขามออกมา,ดังนั้นเหล่าคนที่เพิ่งรับมาใหม่ต่างก็รับรู้หน้าที่และตำแหน่งของตัวเอง.
"การปรากฏตัวขึ้นของตำหนักจื่อเซียวนั้น,นี่เป็นเพียงแค่ครั้งแรก!"จงซานที่เอ่ยออกมาเบาๆ.
"ใช่,ก่อนหน้านี้มีผู้ฝึกตนช่วงชิงชะตาได้ทำการพยากรแล้วว่าสถานที่แรกที่ปรากฏเป็นเรื่องจริง!"เซียนโบราณเอ่ย.
"สถานที่แรกปรากฏ,สถานที่สองคงจะอยู่ไม่ไกล,ดูเหมือนว่าทวีปหนานจานปู่คงจะสงบไปสักพัก!"จงซานครุ่นคิด.
"เซิ่งหวัง,พวกเราจะทำอย่างไรต่อไป?"จินเผิงที่สอบถามออกมา.
"ไม่จำเป็นต้องทำอะไร,ตำหนักจื่อเซียวได้กลายเป็นเป้าหมายต่อผู้หิ้วกระหาย,ผู้ฝึกตนมากมายต่างก็จับจ้อง,ตั้งแต่มันยังไม่ปรากฏ,ตอนนี้ปรากฏแล้วก็จะยิ่งทวีความรุนแรงยิ่งขึ้น,รอคอยเฝ้ามองอย่างใจเย็นก็พอ!"จงซานเอ่ย.
"รับทราบ!"ทุกคนเองก็ได้แต่พยักหน้าหน้ารับ.
"หากจะกล่าวล่ะก็อีกไม่นานก็จะถึงวันสำคัญ!"เซิ่งกงเป้าครุ่นคิดและกล่าวออกมา.
"หืม?"จงซานที่จ้องมองไปยังเซิ่งกงเป้า.
"ทุกๆ 81 ปีนั้น,ในวันดังกล่าวนั้น,เมื่อครั้งเป็นต้าซ่างจะเป็นวันหยุด,วันดังกล่าวคือวันเต๋าหยาง,เป็นวันบวงสรวงสวรรค์,แม้ว่าจะเป็นวันหยุดของต้าซ่าง,ทว่าเหล่าข้าราชบริพารเองก็มารับใช้เซิ่งหวังเช่นเดิม."เซิ่งกงเป้าที่กล่าวออกมาด้วยท่าทางระมัดระวัง.
"บวงสรวงสวรรค์? วันเต๋าหยาง,หมายความว่าอย่างไร?"จงซานเอ่ยถาม.
"เฉินเองก็ไม่รู้ระเอียดนัก,ทว่าเคยได้ยินมาก่อน,สวรรค์และปฐพีนั้นมีพลังลี้ลับอยู่,เป็นอำนาจจากดวงตะวัน,พลังที่มีจิตวิญญาณที่ทำให้ความตายหยุดนิ่ง,ตามข่าวลือนั้นเพราะดวงตะวันทุกๆ
81
ปีจะหายใจหนึ่งครั้ง,ในเวลานั้นฟ้าดินจะได้รับพลังแห่งความร้อนเติมเต็มพลังสวรรค์และปฐพี,ทำให้พลังหยางมากมายกว่าปรกติ,ทำให้ทั่วหล้าได้รับความร้อนที่ยิ่งใหญ่จากสวรรค์,กลายเป็นเหมือนกับเตาอบที่ขนาดใหญ่,เป็นความร้อนที่เหนือคนานับ!"เซิ่งกงเป้าเอ่ย.
"เตาอบขนาดใหญ่?"จงซานที่เผยท่าทางสงสัย.
"แน่นอน,ความร้อนนี้สำหรับปุถุชนแล้วถือว่าร้อยเกิดไป,หากแต่ไม่มีผลต่อเหล่าผู้ฝึกตน."เซิ่งกงเป้าตอบ.
"ไม่,เรื่องนี้ให้เจ้าจัดการบันทึกเกี่ยวกับอุณหภูมิที่เปลี่ยนไป,พร้อมกับส่งมามอบให้ข้า,บางทีอาจเป็นข้าคิดมากไป."จงซานที่ส่ายหน้าไปมา.
จากนั้น,จงซานที่ครุ่นคิดอะไรบางอย่างเล็กน้อย.
วันเต๋าหยาง?
บางทีอาจจะมีเรื่องบางอย่างเกิดขึ้นก็เป็นได้.
-----------------------------------------------------------------------------
วิหารหงจวินทิศใต้,ภายในห้องที่มืดมิด.
"ราชันย์เทวะ,เฉินและพวกโชคดีนักที่ไม่ล้มเหลวในภารกิจ,ตำหนักจื่อเซียวได้นำมาแล้ว"เหรินชุนที่กล่าวออกมาด้วยความเคารพ.
คนอื่นๆในแถวต่างก็จับจ้องมองลูกแก้ว,นี่คือตำหนักจื่อเซียวอย่างงั้นรึ?
ไท่อี้รับมา,ใช้นิ้วสองนิ้วคีบมันเอาไว้,จดจ้องมองอย่างระมัดระวัง.
"นี่คือจักรวาลที่เล็กที่สุด,และยังมีความซับซ้อนที่ไม่ธรรมดา,มันมีอะไรซ่อนเอาไว้?
หงจวินนับว่ามีแผนการรอบครอบจริงๆ,ช่างน่าเสียดายที่
............!”ไท่อี้ที่เอ่ยออกมาเบาๆ.
ไท่อี้ที่ยกมืออีกข้างขึ้น,ทันใดนั้นปรากฏประกายแสงสีขาวนวลขึ้นทันที.
ภายในกลุ่มก้อนแสงสีขาวนวลนั้น,มีริ้วไม้ไผ่อยู่.
"ราชันย์เทวะ,นี่คือ?"จีเมิ่งที่เอ่ยออกมาด้วยความสงสัย.
"ในอดีตมันเป็นสมบัติส่วนหนึ่งของกงจื่อ,ตำราชิงชิว!"ไท่อี้เอ่ย.
"ตำราชิงชิว? ของสิ่งนี้หายไปด้วยฝีมือของหยิง!"จี่เมิ่งที่เอ่ยออกมาด้วยความประหลาดใจ.
"อุปกรณ์ปราชญ์เทพสองชิ้น,เทียบได้กับปราชญ์เทพสองคน,น่าเสียดายแทนกงจื่อจิรงๆ,ทว่าสิ่งนี้มันจะช่วยพวกเรา,เป็นแหล่งพลังงานหยวน,เหรินชุน!"ไท่อี้ที่เอ่ยปากออกมา.
"เฉินอยู่นี่แล้ว!"
"ของสองสิ่งนี้มอบให้กับเจ้า,ค่ายกลรอบๆทวีปหนานจานปู่นี้,เจ้าเป็นคนรับผิดชอบ,อย่าให้ผิดพลาดอีกครั้ง!"ไท่อี้ที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"รับทราบ!"เหรินชุนที่รับตำหนักจื่อเซียวและชิงชิวมา.
ไท่อี้ที่กวาดตามองคนอื่นๆ.
"จวนจะถึงวันเต๋าหยางแล้ว,ถึงเวลาที่พวกเราจะกลับมาผงาด."ไท่อี้ที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"รับทราบ!"ทุกคนที่พยักหน้ารับ.
-----------------------------------------------------------------------------
สามเดือนหลังจากนั้น,ใต้สวรรค์แห่งนี้ได้เขาสู่หน้าร้อน.
ทั่วโลกที่กลายเป็นแห้งแล้ง,ปุถุชนมากมายที่ใช้ชีวิตกนอย่างยากลำบาก,นี่ไม่ใช่ภัยพิบัติทั่วไป,แต่เป็นมหาภัยพิบัติดวงตะวันแผดเผา,เหล่าปิศาจมากมายเพียงแค่ปรากฏก็กลายเป็นไอตกตายไปในทันที,นี่เป็นความร้อนที่สามารถสังหารเหล่าปิศาจทั้งมวล,เป็นยิ่งกว่ามหันตภัยร้อยทำลายล้างปิศาจที่อยู่ในภพหยาง.
ภัยพิบัติ,เหล่าปุถุชนที่ได้รับผลร้ายแรงสุด,แม้แต่ผู้ฝึกตนยังลำบาก,แม้นว่าจะไม่ได้ร้ายแรงนัก,ทว่าก็ยังสัมผัสได้,หลายๆคนที่ได้แต่จ้องมองขึ้นไปบนท้องฟ้า,แม้แต่ส่ายหน้าไปมา.
ดวงตะวัน,ต้นเหตุคือดวงตะวัน,ทำไมอยู่ๆถึงได้ร้อนขึ้นมากัน?
เหล่ายอดฝีมือไร้คู่เปรียบได้เดินทางขึ้นไปบนอวกาศเพื่อสำรวจ,พวกเขาสามารถบอกได้ว่าดวงตะวันเปลี่ยนไป.
ดวงตะวันที่ขยายใหญ่ขึ้นเล็กน้อย,และนอกจากนี้ยังแผ่ความร้อนออกมา,เป็นความร้อนที่มากมายอย่างคาดไม่ถึง.
วันเต๋าหยาง,ได้มาถึงแล้ว.
ในวันนี้.
ภายในทวีปหนานจานปู่,หุบเขาลับ 3600
แห่ง,เวลานี้กำลังส่องประกายแสงสีเหลืองออกมาในทันที,แสงสีเหลืองที่สว่างวับวาว,พร้อมกับปลดปล่อยแสงสีดำทมิฬคละคลึ้งไปทั่วอากาศ,ภายในปราณสีดำที่กระจายไปทั่วนั้นด้านในมีมังกรเหลือที่กำลังคำรามออกมาเสียงดัง.
มังกรเหลือง,แน่นอนว่ามังกรเหลืองเหล่านี้,สองพี่น้องอ้วนผมเคยเข้าไปขโมยดวงตาของมัน,ซึ่งทำให้เหรินชุนกลายเป็นระแวงต้องหยุดไปชั่วขณะ,ทว่าเวลานี้ค่ายกลฮวง
มังกร 3600
ตนที่คำรามเสียงดังสนั่น,ในเวลานี้ทั่วทั้งแผ่นดินหนานจานปู่ที่กำลังสั่นไหวไปมา.
ทวีปหนานจานปู่นั้น,ไม่ใช่พื้นที่เล็กๆ,มีขนาดหนึ่งในสี่ดินแดนซือต้าปู่,ค่ายกลที่ปกคลุมพื้นที่ขนาดใหญ่ถึงหนึ่งในสี่ของทวีป,เวลานี้กำลังสั่นไหวไปทั่วทวีปอย่างคาดไม่
แผ่นดินไหวที่รุนแรง,ทำให้ทะเลทิศใต้กำลังสั่นสะเทือนเป็นระลอกคลื่นใหญ่ปรากฏขึ้นในทันที.
ในเวลานั้น,ทวีปหนานจานปู่,ดินแดนตะวันออกเฉียงเหนือ,ก็ปรากฏกลิ่นอายพลังที่น่าเกรงขามสะกดข่มจิตใจ.
กลิ่นอายที่พลุ้งพล่านน่าเกรงขามนี้,พุ่งขึ้นกระจายล่อเหล่าผู้ฝึกตนมากมายทั่วทวีปหนานจานปู่.
ภายในหุบเขาแห่งหนึ่ง,คู่บำเพ็ญเต๋าคู่หนึ่ง,ทั้งสองที่ลืมตาขึ้น.
"ตำหนักจื่อเซียว?
ตำหนักจื่อเซียวปรากฏออกมาแล้ว!"ใบหน้าของพวกเขาที่เผยท่าทางมีความสุข.
จากนั้นทั้งคู่ที่มองหน้ากันและกัน,เพราะว่าก่อนหน้านี้เกิดแผ่นดินไหวใหญ่ก่อน,ทว่าหลังจากแผ่นดินไหวเสร็จ,ตำหนักจื่อเซียวก็ปรากฏอย่างงั้นรึ?
อย่างไรก็ตาม,ความยั่วยวนนี้ก็เกินจะห้าใจ,ทั้งคู่ที่ตัดสินใจพุ่งตรงไปยังพื้นที่ดังกล่าวในทันที.
ไม่ได้มีแค่ทั้งคู่,ยังมีผู้คนมากมายที่คิดเหมือนๆกัน,เซียนบรรพชนมากมายต่างก็พุ่งไปยังสถานที่มีกลิ่นอายของตำหนักจื่อเซียวอยู่ในทันที.
ทว่าก็ยังมีระดับเซียนโบราณที่พุ่งตรงไปหวังว่าจะมีโชคบ้าง,พวกเขาที่เร่งรีบเดินทางไปเช่นกัน,ทว่าต่ำกว่าระดับต้าเซียนค่อยข้างที่จะหวั่นเกรง,ทว่าก็ยังมีหลายคนที่เดินทางไปเช่นกัน.
ทันใดนั้น,สถานที่กลิ่นอายตำหนักจื่อเซียวส่งออกมานั้น,ในเวลานี้กลายเป็นที่จับจ้องของผู้คนมากมาย,ยอดฝีมือมากมายต่างก็มุ่งไปยังเป้าหมายเดียวกัน.
ที่วิหารทางเหนือ,แม้แต่ปราชญ์เทพเจียงยวีก็เร่งรีบไปด้วยเช่นกัน.
ก่อนหน้านี้,ปราชญ์เทพเจียงยวีนำศิษย์ของเขาไปด้วย,ทว่าในเวลานี้เขาไม่รั้งรอ,เดินทางไปยังสถานที่ปรากฏขึ้นของตำหนักจื่อเซียวทันที.
นอกจากนี้,ตำแหน่งสถานที่ตำหนักจื่อเซียวปรากฏ,ยังอยู่ใกล้เขาเป็นอย่างมาก.
--------------------
"เฟยเกอ,แผ่นดินไหว!"จูกานที่เผยท่าทางประหลาดใจ.
"ไป!"
คนทั้งสองที่บินออกไปในทันที,จากนั้นพวกเขาที่เต็มไปด้วยความประหลาดใจ,จดจำกลิ่นอายที่แผ่ออกมานี้ได้.
กลิ่นอายนี้,แม้นว่าจะสร้างความตื่นตะลึงให้กับคนอื่น,ทว่าสำหรับพวกเขาทั้งสองแล้ว,มันคือความรู้สึกที่คุ้นเคย,มันคือสัมผัสของบ้านของพวกเขา.
"เฟยเกอ,น้องสาวของท่าน!"จูกานที่เอ่ยออกมาด้วยความประหลาดใจดีใจ.
"ไป!"เฟยเกอที่เผยท่าทางตื่นเต้นออกมาในทันที.
หลายเดือนมานี้,ทั้งคู่ที่สูญเสียตำหนักจื่อเซียวไป,พวกเขาที่ค้นหาเอาเป็นเอาตาย,ไม่เคยหยุด,ทันทีที่กลิ่นอายนี้ปรากฏขึ้นมาทำให้พวกเขากลายเป็นจริงจังเป็นอย่างมาก.
ทั้งคู่ที่พุ่งตรงไปยังทิศทางของตำหนักจื่อเซียวด้วยความเร็วทั้งหมดที่มี.
ทว่า,ด้วยความเร็วทั้งคู่ยังถือว่าช้ามากๆ,ด้วยใช้กระบี่เหิน,ด้วยเวลาทั้งวัน,เทียบได้กับเหล่าเซียนที่กระพริบตาก็ไปได้หลายหมื่นลี้แล้ว,การเดินทางเช่นนี้ถือว่ายากลำบากมาก,ใบหน้าของพวกเขาที่เต็มไปด้วยความร้อนใจ.
"บัดซบ! "
"สารเลว!"
ทั้งคู่ที่ได้แต่บ่น,ด้วยความเร็วของพวกเขานั้น,ไม่สามารถนำไปเทียบกับสารเลวทั้งสองได้เลย.
-----------------------------
ตำหนักแห่งหนึ่งที่เป็นที่ชุมนุมของนิกายจงหรู.
สามเดือนที่แล้วเมื่อตำหนักจื่อเซียวปรากฏ,เซอคงได้นำศิษย์นิกายหงหรูไปสืบหา,แม้นว่าจะปรากฏแล้วมันก็หายไป,ทำให้ภายในใจของเขาเต็มไปด้วยความเสียดาย.
"เจ้านิกาย,แผ่นดินไหว!"ศิษย์หงหรูคนหนึ่งที่เอ่ยออกมา.
ทว่า,หลังจากนั้น,กลิ่นอายของตำหนักจื่อเซียวกลับปรากฏออกมา.
"ตำหนักจื่อเซียว?"ศิษย์นิกายจงหรูที่เต็มไปด้วยความตื่นตระหนกตกใจ.
ใบหน้าของเซอคงที่เผยท่าทางตื่นเต้นดีใจ,จากนั้นเขาที่ไม่สนใจศิษย์นิกายจงหรูด้วยซ้ำ,พุ่งตรงไปยังทิศทางสถานที่กลิ่นอายของตำหนักจื่อเซียวปะทุออกมา.
----------------------------
ปราชญ์เทพหมี่เทียนในเวลานี้เขาเต็มไปด้วยความระมัดระวัง,ตำหนักหงจวินตะวันตกเขาไม่สามารถลงมือได้เลย,ปราชญ์เทพหมี่เทียนเดินทางไปยังวิหารทางเหนือ,ก็พบว่าคนที่สร้างแผนตบตาครั้งนี้กับเป็นเจียงยวี,ทำให้เขาเต็มไปด้วยความเหยียดหยัน,ก่อนที่จะเดินทางไปยังวิหารทิศใต้.
หมี่เทียนต้องการจะรับรู้ว่าเป็นใครที่อยู่วิหารเต๋าทิศใต้?
ทว่าทันทีที่หมี่เทียนมาถึงวิหารทิศใต้,ต้องตื่นตะลึงขึ้นมา,กับเหตุการณ์ที่สั่นสะเทือนไปทั่วดินแดนหนานจานปู่.
"ตำหนักจื่อเซียว?"ปราชญ์เทพหมี่เทียนที่เผยท่าทางประหลาดใจ,จากนั้นก็ปรากฏอารมณ์เสียขึ้นมาเช่นกัน,เพราะว่าตำแหน่งที่เขาอยู่นั้น,อยู่ไกลจากตำหนักจื่อเซียวมาก.
ไกลยังไม่เท่าไหร่นักสำหรับปราชญ์เทพ,ทว่ามันกับอยู่ใกล้กลับปราชญ์เทพเจียงยวี.
ไม่สนใจสิ่งอื่นต่อไปอีก,ปราชญ์เทพหมี่เทียนที่เร่งรีบบินไปยังทิศทางของตำหนักจื่อเซียวทันที.
----------------------------
เหล่าผู้ฝึกตนมากมายที่พุ่งตรงไปยังทิศทางไปยังตำแหน่งของตำหนักจื่อเซียว,ทว่ามีอีกหนึ่งวิหารหงจวินตะวันตก.
ภายในห้องโถงจงซาน.
"เซิ่งหวัง,ตำหนักจื่อเซียวปรากฏขึ้นแล้ว,พวกเราจะต้องเร่งรีบไปในทันที!"จินเผิงที่เผยท่าทางร้อนใจ.
"ใช่,เซิ่งหวัง,ครานี้,เป็นของจริงแน่!"เซียนโบราณอีกคนที่เอ่ยออกมา.
เซียนโบราณหลายคนที่เผยท่าทางเป็นกังวล,แม้นว่าพวกเขาได้เข้าร่วมต้าเจิ้ง,ทว่าเกี่ยวกับเรื่องตำหนักจื่อเซียวนี้,พวกเขาไม่คิดจะยอมแพ้,ไม่เช่นนั้นพวกเขาคงจะออกไปจากทวีปหนานจานปู่ไปแล้ว.
"มันบังเอิญเกินไป!"จงซานที่ส่ายหน้าไปมา.
"บังเอิญอย่างงั้นรึ?
บังเอิญอย่างไร?"จินเผิงที่ยังคงแสดงท่าทางร้อนใจ.
"แม่ทัพจินโปรดใจเย็น,ครั้งนี้ดูผิดปรกติจริงๆ!"เซิ่งกงเป้าที่ส่ายหน้าไปมา.
"ผิดปรกติอย่างไร?"ทุกคนที่จ้องมองไปยังเซิ่งกงเป้า.
"วันนี้คือวันอะไร? ครบรอบทุกๆ 88
ปี,วันเต๋าหยาง,และในวันเต๋าหยาง,ก่อนหน้านี้ก็มีแผ่นดินไหว,แผ่นดินไหวนี้ไม่สามารถบอกเหตุผลได้แน่ชัด,กินพื้นที่เท่าไหร่ไม่มีใครรู้,จู่ๆตำหนักจื่อเซียวก็ปรากฏ,วันที่เต๋าหยาง,แผ่นดินไหว,ตำหนักจื่อเซียว,เหตุการณ์สามหยางที่เกิดขึ้นนี้,มันบังเอิญเกินไปไม่ใช่รึ?"เซิ่งกงเป้าตอบ.
"เรื่องนี้!"จินเผิงที่ตกใจเล็กน้อย.
"ตำหนักจื่อเซียว,ไม่ธรรมดาแน่,แน่นอนว่าต้องมีอะไรเกิดขึ้น!"เซิ่งกงเป้าเอ่ย.
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
ปัจจุบันแปลจบแล้ว 1672 ตอน สนใจติดต่อเข้ากลุ่มลับได้ครับ
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ แปลจบแล้ว.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น