Immortality Chapter 1187 Start
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 1187 เริ่มต้น.
Chapter 1187 Start
开始
เริ่มต้น.
ทวีปหนานจ้านปู่,วิหารหงจวินตะวันตก.
หงจวิน,แม้นว่าจะไม่ได้ลงมือ,ทว่า,ต้าเจิ้งจงซานเป็นคนออกโรง,ด้วยความแข็งแกร่ง,ที่ทำให้ผู้ฝึกตนมากมายหวาดหวั่น,วิหารทิศใต้และวิหารทิศเหนือ,พวกเขาถูกขับไล่กลับไป?
มีเพียงวิหารหงจวินของจริงเท่านั้น,ที่สามารถต่อกรกับศัตรูทั้งสองพร้อมกันได้,และมีเพียงแค่วิหารหงจวินของปลอมเท่านั้นถึงจะร่วมมือกันเพื่อรักษาผลประโยชน์ของตัวเอง.
ทันใดนั้น,ผู้ฝึกตนมากมายที่เริ่มเชื่อว่าวิหารหงจวินตะวันตกนั้นคือวิหารหงจวินที่แท้จริง.
แน่นอน,ว่ายังมีบางคนที่ไม่เชื่อเหมือนก่อนหน้า,พวกเขาที่เชื่อข่าวลือที่เซอคงได้สร้างขึ้นมากมากกว่า,ว่าวิหารเต๋านั้นเป็นจงซานจงใจสร้างขึ้น.
ไม่ว่าอย่างไร,เรื่องที่เกิดขึ้นก็สร้างความสนใจให้กับผู้คนมากขึ้นและก็มากขึ้น,ทำให้เป้าหมายของจงซานเองประสบความสำเร็จแล้วเช่นกัน.
การต่อสู้จบแล้ว,จงซานที่ตรวจสอบพื้นที่รอบๆ,ไม่รอให้หมี่เทียนปรากฏตัว.
จงซานสามารถที่จะบอกได้ว่า,หมี่เทียนนั้น,ยังไม่กล้าที่จะต่อสู้ในเวลานี้.
ตอนนี้ทวีปหนานจานปู่เต็มไปด้วยยอดฝีมือมากมาย,เป็นที่รวมตัวของเซียนบรรพชน,ไม่ใช่สถานที่จะประมาทได้เลย.
หากหมี่เทียนลงมือกับจงซานตอนนี้,ไม่เพียงแต่ไม่เป็นประโยชน์,ทว่ารอบๆ,เซียนบรรพชนที่เล็งตำแหน่งเขาอยู่
คงไม่นั่งรอคอยให้หมี่เทียนรักษาตัวก่อนแน่นอน.
อย่างไรก็ตาม,ผู้ฝึกตนที่อยู่รอบๆเวลานี้ยังคงรอคอยอย่างใจเย็น,รอคอยให้การแสดงนี้เป็นไปด้วยดี,จงซานที่จัดการวิหารเต๋าทางเหนือและใต้ไป,พวกเขาย่อมต้องส่งคนมาใหม่อีกครั้งแน่.
วิหารเต๋าทางเหนือ.
ภายในห้องโถง.
ปราชญ์เทพเจียงยวีที่จ้องมองไปยังเซียนบรรพชนกลุ่มหนึ่ง.
มีสองคนที่กำลังตัวสั่นงันงก,จากการจ้องมองของเจียงยวี.
"ปราชญ์เทพเจียง,ข้าและคนอื่นทำอะไรไม่ได้เลย,แม้แต่นายน้อยปิศาจสวรรค์ยังถูกคนของจงซานจัดการอย่างง่ายได้!"ชายคนดังกล่าวที่เอ่ยรายงานเจียงยวี.
"อาจารย์,หงจวินพวกเขาไม่ได้ผลแล้ว,ทุกคนต้องรู้ว่าเป็นแผนการของจงซาน,ครั้งนี้จะต้องเกิดเรื่องใหญ่แน่นอน,วิหารเหนือและใต้ถูกลบหลู่,ศิษย์ขอเป็นตัวแทนออกไปจัดการ,ล้างแค้นแทนนายน้อยปิศาจสวรรค์!"ชายในชุดสีแดงที่เอ่ยปากขันอาสา.
"ใครบอกหงจวินไม่ได้ผล?"เจียงยวีที่เอ่ยออกมาเล็กน้อย.
"หืม?"ทุกคนที่ชำเลืองมองเล็กน้อย.
ปราชญ์เทพเจียงหมายความว่าอย่างไร?
หงจวินฟื้นคืนชีพแล้วอย่างงั้นรึ? เป็นไปไม่ได้?
"อาจารย์,จริงๆรึ?หงจวินฟื้นคืนชีพแล้วอย่างงั้นรึ?เมื่อไหร่กัน?
แล้วตำหนักจื่อเซียวในเวลานี้ล่ะ?"ชายในชุดสีแดงที่เอ่ยออกมาด้วยความประหลาดใจ.
"ไม่,หงจวิน,น่าจะฟื้นคืนชีพขึ้นมาแล้ว,ข้ารู้สึกได้ก่อนหน้านี้แล้ว,ก่อนหน้านี้ไท่ซ่าง,เจี่ยหยิน,และจุนถีที่คืนชีพกลับมา,หงจวินเองก็น่าจะคืนชีพด้วยเช่นกัน!"เจียงยวีที่ครุ่นคิดพร้อมกับกล่าวออกมา.
"?เป็นไปได้ด้วยรึ? ฟื้นคืนชีพแล้วอย่างงั้นรึ?
เหตุการณ์ใหญ่ที่เกิดขึ้นในทวีปตะวันออก,หมี่เทียนได้ระเบิดแท่นบูชาฟ้าดินของตัวเองเพื่อเรียกเนตรเทียนชูออกมา,ทำให้ไท่ซ่าง,เจี่ยหยิน,จุนถี,ต้องตายไปในที่สุด,แล้วหงจวินยังจะรอดชีวิตอยู่อีกรึ?"ชายในชุดแดงกล่าว.
"ข้าคิดว่าไม่ผิดแน่,หงจวิน ตัวจริงยังมีชีวิตอยู่,เนตรเทียนชู?
ในอดีตเขากล้าต่อต้านเทียนชู,แน่นอนว่าต้องมีวิธีต่อกรกับเทียนชู,ส่วนซ่อนอยู่ที่ใหนนั้น,ไม่มีใครรู้."เจียงยวีที่ส่ายหน้าไปมา.
"ซ่อนตัว?
ทำไมเขาถึงต้องซ่อนตัว?"ชายในชุดสีแดงที่เผยท่าทางประหลาดใจ.
"บางที่,เขาอาจจะกำลังรออะไรบางอย่าง."เจียงยวีที่กำลังครุ่นคิดอยู่.
"รออะไรกัน?"
"ข้าเองก็ไม่รู้,หงจวินรออยู่,บางที่โอกาสยังมาไม่ถึง,ทว่าข้ารู้ตำหนักจื่อเซียวนั้น,หงจวินต้องการมันอย่างแน่นอน."เจียงยวีที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"หงจวินต้องการตำหนักจื่อเซียวอย่างงั้นรึ?
ตำหนกจื่อเซียวอยู่ในทวีปหนานจานปู่,นั่นก็หมายความว่าวิหารหงจวินตะวันตกเป็นหงจวินจริงอย่างงั้นรึ?"ชายในชุดสีแดงที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ไม่,วิหารตะวันตกนั้นไม่ใช่หงจวิน,เป็นฝีมือของจงซาน!"เจียงยวีที่กล่าวอย่างมั่นใจ.
"อาจารย์?"ทุกคนที่ขมวดคิ้วไปมา.
"อาจารย์,เรื่องนี้ไม่เห็นต้องคิดเลย,นายน้อยปิศาจพ่ายแพ้ต่อคนของจงซาน,พวกเราต้อง............!”ชายชุดสีแดงที่เอ่ย.
ทว่ายังกล่าวไม่จบประโยคด้วยซ้ำ,เจียงยวีที่กล่าวหยุดเขาทันที.
"พ่ายแพ้?
ข้าจงใจให้นายน้อยปิศาจสวรรค์ไปรับความพ่ายแพ้เอง!"เจียงยวีเอ่ย.
"?"ชายในชุดสีแดงที่ชะงักขมวดคิ้วไปมา.
"นายน้อยปิศาจสวรรค์ไม่ควรอยู่ในโลกใบใหญ่,ประโยชน์ของเขาได้ถูกใช้แล้ว,ควรจะให้จงซานส่งกลับไปซะ."เจียงยวีเอ่ยออกมาเบาๆ.
"หืม?
อาจารย์,ท่าน,ท่านรู้อยู่แล้วว่านายน้อยปิศาจสวรรค์ไม่มีทางที่จะชนะจงซานได้อยู่แล้วงั้นรึ?"ชายในชุดสีแดงที่เผยท่าทางไม่เข้า.
"เมื่อครั้งจงซานต่อสู้กับหยิงเห่านั้น,จงซานสามารถเปิดโลกปิศาจสวรรค์ได้,นายน้อยปิศาจสวรรค์ไม่ใช่คู่มือของจงซานแน่นอน,แม้นว่าเขาจะมีร่างกายที่พิเศษ,ทว่าท้ายที่สุดการร่วมมือกับนายน้อยปิศาจสวรรค์ไม่ใช่เรื่องที่ดีนัก,ดังนั้นข้าจึงให้เขาไป."เจียงยวีที่เอ่ยตอบ.
"เรื่องนี้,เรื่องนี้...!"ชายในชุดสีแดงถึงกับพูดไม่ออก.
"ไม่จำเป็นต้องใส่ใจ,เพียงแค่เฝ้ามองวิหารตะวันตกให้ดี,ไม่ได้ผิดพลาดแต่อย่างใด,นอกจากนี้คนของเราสองคนยังไม่ได้บาดเจ็บอะไร,ตอนนี้เฝ้ามองก่อนชั่วคราว,ส่งคนของพวกเราจับตาเอาไว้ให้ดี!"เจียงยวีที่เอ่ยออกมาอย่างนุ่มนวล.
"รับทราบ!"ทุกคนที่ตอบรับอย่างพร้อมเพรียง.
เจียงยวีได้ยืมมือจงซานกำจัดนายน้อยปิศาจสวรรค์ด้วยความจงใจอย่างงั้นรึ?
แล้วหงจวินแท้จริงแล้วอยู่ที่ใดนกันแน่?
พวกเขาทุกคนเวลานี้จำเป็นต้องวิเคราะห์ข้อมูลเพิ่มใหม่อีกครั้ง.
----------------------------------------------------------------
ทวีปหนานจานปู่,วิหารหงจวินทิศใต้.
ห้องโถงราชันย์ตะวันออกไท่อี้.
รายงานของวิหารทางตะวันตกแน่นอนว่าถูกส่งมาอย่างรวดเร็ว.
ภายในห้องโถงที่ค่อนข้างมืดเล็กน้อย,ราชันย์ตะวันออกไท่อี้ที่มีขนาดสิบเมตร,ดวงตาหรี่เล็กลง,รับฟังรายงานจากอสูรที่กำลังคุกเข่าให้,ทั้งสองผู้ฝึกตนที่คุกเข่าแสดงความเคารพสองแถว,ส่วนเหรินชุดและกุยเชอเองก็อยู่ในแถวด้วยเช่นกัน.
"ศาลเทวะต้าเจิ้ง? จงซาน?
นายน้อยปิศาจสวรรค์อย่างงั้นรึ?"ที่อี้ที่มีนิ้วเหมือนกับกงเล็บเหยี่ยนกำลังเคาะไปมาเบาๆบนพนักพิง.
"ที่หุบเขาวานร,ซุนเฉินได้ไปรักษาตัวในห้องโถงบำเพ็ญ,แล้วถูกลอบสังหาร,ตกตายไปอย่างอนาถ,มือสังหารค่อนข้างพิเศษ,หายไปไร้ซึ่งร่องรอย!"อสูรตนหนึ่งที่คุกเข่ารายงาน.
ดวงตาของไท่อี้ที่ฉาบไปด้วยความเย็นชา.
"ราชันย์เทพ,วิหารตะวันตก,พวกเรา.....!"จีเมิ่งที่เป็นคนเอ่ยปากออกมาในทันที.
"ไม่จำเป็น,ซุนเฉินตายไปแล้ว,วิหารทางเหนือที่คอยรบกวนพวกเรา,ถอยหนึ่งก้าวเพื่อรอคอยโอกาส,สำเร็จล้มเหลวตัดสินเพียงหนึ่งกระบวน,ไม่สามารถทำอะไรได้แล้ว,ไม่เช่นนั้นอาจจะเกิดปัญหา! ส่วนจงซาน,รอให้แผนการของพวกเราสำเร็จ,ค่อยจัดการเขา!"ไท่อี้กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงเย็นชา.
"รับทราบ!"ทุคนที่กล่าวรับคำในทันที.
"ถอยเพื่อคอยโอกาส,ราชันย์เทวะ,ตำหนักจื่อเซียวที่ได้ปรากฏขึ้นแล้ว,พวกเราไม่ก้าวต่อไปอย่างงั้นรึ?"ข้าราชบริพารในชุดสีดำล้วนที่เอ่ยปากออกมา.
จี่เมองที่อยู่ข้างๆเผยยิ้มออกมาเล็กน้อย,"เซียนเซิงโหยวหมิงไม่จำเป็นต้องกังวลไป."
"หืม?"เซียนเซิงโหยวหมิงในชุดสีดำล้วนที่เอ่ยออกมาด้วยท่าทางสงสัย.
"เกี่ยวกับวิชาคำสาปในโลกใบใหญ่มีอยู่สี่วิชา,ตำราสาปสวรรค์ของตระกูลเทียน,ตำราชีวิตและความตายของทวีปตะวันออก,ทั้งสองวิชายังด้อยกว่า,ตำราแห่งบาปของราชันย์เทวะ,ด้วยตำราแห่งบาปที่เป็นตำราคำสาปที่ยืนอยู่เหนือสุดของตำราคำสาปทั้งสี่,จะทำให้พวกเราสามารถค้นหาตำหนักจื่อเซียวได้!"จี่เมิ่งที่กล่าวออกมาด้วยความมั่นใจ.
"โอ้ว?
คาดไม่ถึงเลยว่าจะมีเรื่องเช่นนี้ด้วย?"เซียนเซิงโหยวหมิงที่กล่าวออกมาด้วยความประหลาดใจ.
จี่เมิ่งพยักหน้ารับ.
"แล้วทำไมพวกเราไม่ใช้มันเพื่อนำตำหนักจื่อเซียวมาไว้ก่อนเลยล่ะ?"เซียนเซิงโหยวหมิงที่ขมวดคิ้วไปมา.
"เซียนเซิงโหยวหมิง,บางอย่างก็ไม่ใช่สิ่งที่ท่านควรถาม,เรื่องบางอย่างก็ต้องรอเวลา,เมื่อถึงเวลาแล้วตำหนักจื่อเซียวต้องประกฏตัวออกมาแน่,ทุกอย่างนั้นอยู่ในแผน......!"จี่เมิ่งที่ขมวดคิ้วไปมาเล็กน้อย.
"อืม!"เซียนเซิงโหยวหมิงที่พยักหน้ารับและไม่กล่าวอะไรต่อไป.
ทุกคนที่จ้องไปยังราชันย์ตะวันออกไท่อี้.
ราชันย์ตะวันออกไท่อี้ไม่ได้กล่าวตำหนิพวกเขาแต่อย่างใด,ทว่ายกมือขึ้น,ก่อนที่จะปรากฏกระดาษสีเหลืองมากมายขึ้นในทันที.
อักขระบนกระดาษสีเหลือง,มากมายเต็มไปหมดไม่สามารถเข้าใจได้,ดวงตาของราชันย์ตะวันออกที่เต็มไปด้วยความเย็นชา,ก่อนที่อักขระบนกระดานจะหายไปทันที,เหลือเพียงอักขระไม่กี่ตัวที่ยังคงลอยอยู่บนอากาศ.
อักขระที่ลอยอยู่,กลิ่นอายแห่งการชำระล้างที่แผ่ออกไปรอบๆ,ก่อนที่จะค่อยๆปรากฏเป็นตำหนักขนาดใหญ่ค่อยๆปรากฏออกมาช้าๆ.
ทุกคนสามารถบอกได้ในทันที,นี่ก็คือตำหนักจื่อเซียว,ไท่อี้สร้างภาพของมันขึ้นมาก,เป็นภาพของวิหารจื่อเซียวที่ไท่อี้เคยเห็นในอดีต.
ตำหนักจื่อเซียวที่ปรากฏขึ้น,รอบๆมีอักระมากมายที่กำลังหมุนวน.
ปากของราชันย์เทวะไท่อี้ที่กำลังบริกรรมคาถา,เป็นอาคมที่ไม่มีใครสามารถเข้าใจได้,อักขระสีทองที่กำลังถูกส่งออกไปจากปากของไท่อี้กำลังลอยอยู่รอบๆตำหนักจื่อเซียวช้าๆ.
"ดูดกลืน!"ไท่อี้ที่กล่าวออกมาเสียงดัง.
วูซซซซ!
เกิดเสียงระเบิดดังลั่นประกายแสงที่สว่างจ้าขึ้นบนแผนที่ทวีปหนานจานปู่ที่อยู่ใจกลางห้อง,จุดดังกล่าวที่ตำหนักจื่อเซียวลอยอยู่.
"ครืนนนนน!"
แสงสว่างที่ค่อยๆสลายหายไป,ทุกคนที่อยู่ด้านในที่เผยท่าทางชื่นชมเป็นอย่างมาก.
"เหรินชุน,และกุยเช่อ,เห็นสถานที่ดังกล่าวได้ชัดเจนหรือยัง?"ไท่อี้กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"ขอรับ!"ทั้งสองคนที่รับคำในทันที.
"เข้าใจว่าอย่างไร?"
"ค่ายกลที่เฉินได้วางเอาไว้,ที่หนึ่งแห่งที่อยู่ที่นั่นด้วย!"เหรินชุนที่กล่าวออกมาในทันที.
"ไป,หลังจากนี้ห้าวัน,ข้าจะทำการตรวจสอบอีกครั้ง,นำตำหนักจื่อเซียวกลับมา! อย่าให้ล้มเหลว!"ไท่อี้กล่าวอย่างเคร่งขรึม.
"น้อมรับบัญชา!"ทั้งสองที่รับคำในทันที.
จากนั้น,เหรินชุด,กุยเชอที่ออกจากห้องโถง,พร้อมกับบินตรงไปยังทิศทางที่ปรากฏในแผนที่ก่อนหน้านี้,ด้วยความเร็วสูง.
ตำราแห่งบาป,นี่คือตำราคำสาปที่ทรงพลังที่สุด,ด้วยผู้ฝึกตนมากมายแม้แต่ปราชญ์เทพยังไม่สามารถค้นหาเจอ,คาดไม่ถึงว่าไท่อี้กับทำได้ในทันที,ไม่แปลกใจเลยว่าไท่อี้ไม่ได้ร้อนใจให้ความสำคัญกับมันมากนัก.
-------------------------------------------------
วิหารเต๋าตะวันตก.
ในเวลานี้มีผู้ฝึกตนมากมายมาเฝ้ามองสังเกตการรอคอยการต่อสู้ใหญ่ที่จะเกิดขึ้น,ทว่าวิหารทางใต้,วิหารทางเหนือเองก็เงียบเช่นกัน,คาดไม่ถึงเลยว่าพวกเขาจะเงียบไม่กระทำอะไรต่อไป.
เรื่องนี้,หมายความว่าอย่างไร?
หลายๆคนคาดไม่ถึงแม้แต่น้อย,รู้สึกสับสนอย่างชัดเจน,เป็นเช่นนี้ได้อย่างไร?
ทำไมวิหารทางใต้และวิหารทางเหนือ,ยอมแพ้ที่จะชิงชัยกับวิหารตะวันตกแล้วรึ?
หมายความว่าอย่างไร? เป็นไปได้ว่าวิหารหงจวินตะวันตกคือวิหารแท้จริงๆรึ?
ไม่ว่าผู้ฝึกตนจะครุ่นคิดอย่างไร,ไม่รู้รู้ว่าคนอื่นๆจะสงสัยในตัวตนของจงซาน,ทว่าการมีอยู่ของวิหารตะวันตกนั้น,เป็นการจัดเตรียมเวทีให้กับเซิ่งกงเป้าเลยก็ว่าได้.
ทุกอย่างที่เงียบสงบยังไม่มีสิ่งใดเกิดขึ้น.
ทวีปหนานจานปู่,เมืองเล็กๆที่เป็นเมืองปุถุชน,ที่ประทางเข้าเมืองนั้นมีคนสองคนปรากฏขึ้น.
หนึ่งอ้วนหนึ่งผม,สองสหายเฟยเกอและจูกาน.
คนทั้งสองที่มีใบหน้ามีแสงสีแดงเล็กน้อย,ปากที่คาบไม้จิ้มฟัน,ขณะที่ก้าวออกมาจากประตูเมืองจดจ้องมองผู้คนมากมายด้วยความประหลาดใจ.
"เฟยเกอรสชาติของหมูน้ำแดงที่ร้านนั่นยอดเยี่ยมจริงๆ!"จูกานที่เอ่ยออกมา.
"อืม,ก็ดี,หลังจากนี้พวกเราจะได้กินอย่างอิ่มหนำสำราญ,บิดาไม่ได้กินอาหารมานานมากแล้ว,ผู้ฝึกตนไม่ต้องกินอาหารอย่างงั้นรึ?
ผู้ฝึกตนไม่เห็นจะต้องผอมเลย,กองทัพต้องเดินด้วยท้องเสมอ!"เฟยเกอที่กล่าวตอบ.
"เฟยเกอ,หลังจากนี้พวกเราจะได้กินอาหารทุกวันใช้ใหม"จูกานที่เผยยิ้มแหยๆ.
"เลิกพูดมาก,รีบไปได้แล้ว."
คนทั้งสองที่พูดคุยเกี่ยวกับอาหาร,ขณะที่กำลังเดินมุ่งไปสู่ป่า.
"เฟยเกอ,การขุดสุสานบรรพชนจะทำให้พวกเราได้เพลิดเพลิน,บางทีไม่ใช่ว่าอาจจะเป็นเหมือนการฆ่าตัวตายไม่ใช่รึ?"จูกานที่ลอบๆถามออกมา.
"ไม่ๆ"
"ทำไม?"
"หากพวกเขาต้องการกินอาหารทุกมื้อ,ก็ต้องหาเงิน,ไม่มีเงินแล้วจะได้เพลิดเพลินรึอย่างไร!"เฟยเกอที่พ่นไม้จิ้มฟันทิ้ง.
ระหว่างที่กล่าวนั้น,ทันใดนั้นที่เอวของเฟยกอปรากฏแสงสีทองมากมายปรากฏขึ้น.
"อะไรนี่,เกิดอะไรขึ้น?"เฟยเกอที่เริ่มกุมไปที่เอวของตัวเองในทันที.
Chapter 1187 Start
开始
เริ่มต้น.
ทวีปหนานจ้านปู่,วิหารหงจวินตะวันตก.
หงจวิน,แม้นว่าจะไม่ได้ลงมือ,ทว่า,ต้าเจิ้งจงซานเป็นคนออกโรง,ด้วยความแข็งแกร่ง,ที่ทำให้ผู้ฝึกตนมากมายหวาดหวั่น,วิหารทิศใต้และวิหารทิศเหนือ,พวกเขาถูกขับไล่กลับไป?
มีเพียงวิหารหงจวินของจริงเท่านั้น,ที่สามารถต่อกรกับศัตรูทั้งสองพร้อมกันได้,และมีเพียงแค่วิหารหงจวินของปลอมเท่านั้นถึงจะร่วมมือกันเพื่อรักษาผลประโยชน์ของตัวเอง.
ทันใดนั้น,ผู้ฝึกตนมากมายที่เริ่มเชื่อว่าวิหารหงจวินตะวันตกนั้นคือวิหารหงจวินที่แท้จริง.
แน่นอน,ว่ายังมีบางคนที่ไม่เชื่อเหมือนก่อนหน้า,พวกเขาที่เชื่อข่าวลือที่เซอคงได้สร้างขึ้นมากมากกว่า,ว่าวิหารเต๋านั้นเป็นจงซานจงใจสร้างขึ้น.
ไม่ว่าอย่างไร,เรื่องที่เกิดขึ้นก็สร้างความสนใจให้กับผู้คนมากขึ้นและก็มากขึ้น,ทำให้เป้าหมายของจงซานเองประสบความสำเร็จแล้วเช่นกัน.
การต่อสู้จบแล้ว,จงซานที่ตรวจสอบพื้นที่รอบๆ,ไม่รอให้หมี่เทียนปรากฏตัว.
จงซานสามารถที่จะบอกได้ว่า,หมี่เทียนนั้น,ยังไม่กล้าที่จะต่อสู้ในเวลานี้.
ตอนนี้ทวีปหนานจานปู่เต็มไปด้วยยอดฝีมือมากมาย,เป็นที่รวมตัวของเซียนบรรพชน,ไม่ใช่สถานที่จะประมาทได้เลย.
หากหมี่เทียนลงมือกับจงซานตอนนี้,ไม่เพียงแต่ไม่เป็นประโยชน์,ทว่ารอบๆ,เซียนบรรพชนที่เล็งตำแหน่งเขาอยู่
คงไม่นั่งรอคอยให้หมี่เทียนรักษาตัวก่อนแน่นอน.
อย่างไรก็ตาม,ผู้ฝึกตนที่อยู่รอบๆเวลานี้ยังคงรอคอยอย่างใจเย็น,รอคอยให้การแสดงนี้เป็นไปด้วยดี,จงซานที่จัดการวิหารเต๋าทางเหนือและใต้ไป,พวกเขาย่อมต้องส่งคนมาใหม่อีกครั้งแน่.
วิหารเต๋าทางเหนือ.
ภายในห้องโถง.
ปราชญ์เทพเจียงยวีที่จ้องมองไปยังเซียนบรรพชนกลุ่มหนึ่ง.
มีสองคนที่กำลังตัวสั่นงันงก,จากการจ้องมองของเจียงยวี.
"ปราชญ์เทพเจียง,ข้าและคนอื่นทำอะไรไม่ได้เลย,แม้แต่นายน้อยปิศาจสวรรค์ยังถูกคนของจงซานจัดการอย่างง่ายได้!"ชายคนดังกล่าวที่เอ่ยรายงานเจียงยวี.
"อาจารย์,หงจวินพวกเขาไม่ได้ผลแล้ว,ทุกคนต้องรู้ว่าเป็นแผนการของจงซาน,ครั้งนี้จะต้องเกิดเรื่องใหญ่แน่นอน,วิหารเหนือและใต้ถูกลบหลู่,ศิษย์ขอเป็นตัวแทนออกไปจัดการ,ล้างแค้นแทนนายน้อยปิศาจสวรรค์!"ชายในชุดสีแดงที่เอ่ยปากขันอาสา.
"ใครบอกหงจวินไม่ได้ผล?"เจียงยวีที่เอ่ยออกมาเล็กน้อย.
"หืม?"ทุกคนที่ชำเลืองมองเล็กน้อย.
ปราชญ์เทพเจียงหมายความว่าอย่างไร?
หงจวินฟื้นคืนชีพแล้วอย่างงั้นรึ? เป็นไปไม่ได้?
"อาจารย์,จริงๆรึ?หงจวินฟื้นคืนชีพแล้วอย่างงั้นรึ?เมื่อไหร่กัน?
แล้วตำหนักจื่อเซียวในเวลานี้ล่ะ?"ชายในชุดสีแดงที่เอ่ยออกมาด้วยความประหลาดใจ.
"ไม่,หงจวิน,น่าจะฟื้นคืนชีพขึ้นมาแล้ว,ข้ารู้สึกได้ก่อนหน้านี้แล้ว,ก่อนหน้านี้ไท่ซ่าง,เจี่ยหยิน,และจุนถีที่คืนชีพกลับมา,หงจวินเองก็น่าจะคืนชีพด้วยเช่นกัน!"เจียงยวีที่ครุ่นคิดพร้อมกับกล่าวออกมา.
"?เป็นไปได้ด้วยรึ? ฟื้นคืนชีพแล้วอย่างงั้นรึ?
เหตุการณ์ใหญ่ที่เกิดขึ้นในทวีปตะวันออก,หมี่เทียนได้ระเบิดแท่นบูชาฟ้าดินของตัวเองเพื่อเรียกเนตรเทียนชูออกมา,ทำให้ไท่ซ่าง,เจี่ยหยิน,จุนถี,ต้องตายไปในที่สุด,แล้วหงจวินยังจะรอดชีวิตอยู่อีกรึ?"ชายในชุดแดงกล่าว.
"ข้าคิดว่าไม่ผิดแน่,หงจวิน ตัวจริงยังมีชีวิตอยู่,เนตรเทียนชู?
ในอดีตเขากล้าต่อต้านเทียนชู,แน่นอนว่าต้องมีวิธีต่อกรกับเทียนชู,ส่วนซ่อนอยู่ที่ใหนนั้น,ไม่มีใครรู้."เจียงยวีที่ส่ายหน้าไปมา.
"ซ่อนตัว?
ทำไมเขาถึงต้องซ่อนตัว?"ชายในชุดสีแดงที่เผยท่าทางประหลาดใจ.
"บางที่,เขาอาจจะกำลังรออะไรบางอย่าง."เจียงยวีที่กำลังครุ่นคิดอยู่.
"รออะไรกัน?"
"ข้าเองก็ไม่รู้,หงจวินรออยู่,บางที่โอกาสยังมาไม่ถึง,ทว่าข้ารู้ตำหนักจื่อเซียวนั้น,หงจวินต้องการมันอย่างแน่นอน."เจียงยวีที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"หงจวินต้องการตำหนักจื่อเซียวอย่างงั้นรึ?
ตำหนกจื่อเซียวอยู่ในทวีปหนานจานปู่,นั่นก็หมายความว่าวิหารหงจวินตะวันตกเป็นหงจวินจริงอย่างงั้นรึ?"ชายในชุดสีแดงที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ไม่,วิหารตะวันตกนั้นไม่ใช่หงจวิน,เป็นฝีมือของจงซาน!"เจียงยวีที่กล่าวอย่างมั่นใจ.
"อาจารย์?"ทุกคนที่ขมวดคิ้วไปมา.
"อาจารย์,เรื่องนี้ไม่เห็นต้องคิดเลย,นายน้อยปิศาจพ่ายแพ้ต่อคนของจงซาน,พวกเราต้อง............!”ชายชุดสีแดงที่เอ่ย.
ทว่ายังกล่าวไม่จบประโยคด้วยซ้ำ,เจียงยวีที่กล่าวหยุดเขาทันที.
"พ่ายแพ้?
ข้าจงใจให้นายน้อยปิศาจสวรรค์ไปรับความพ่ายแพ้เอง!"เจียงยวีเอ่ย.
"?"ชายในชุดสีแดงที่ชะงักขมวดคิ้วไปมา.
"นายน้อยปิศาจสวรรค์ไม่ควรอยู่ในโลกใบใหญ่,ประโยชน์ของเขาได้ถูกใช้แล้ว,ควรจะให้จงซานส่งกลับไปซะ."เจียงยวีเอ่ยออกมาเบาๆ.
"หืม?
อาจารย์,ท่าน,ท่านรู้อยู่แล้วว่านายน้อยปิศาจสวรรค์ไม่มีทางที่จะชนะจงซานได้อยู่แล้วงั้นรึ?"ชายในชุดสีแดงที่เผยท่าทางไม่เข้า.
"เมื่อครั้งจงซานต่อสู้กับหยิงเห่านั้น,จงซานสามารถเปิดโลกปิศาจสวรรค์ได้,นายน้อยปิศาจสวรรค์ไม่ใช่คู่มือของจงซานแน่นอน,แม้นว่าเขาจะมีร่างกายที่พิเศษ,ทว่าท้ายที่สุดการร่วมมือกับนายน้อยปิศาจสวรรค์ไม่ใช่เรื่องที่ดีนัก,ดังนั้นข้าจึงให้เขาไป."เจียงยวีที่เอ่ยตอบ.
"เรื่องนี้,เรื่องนี้...!"ชายในชุดสีแดงถึงกับพูดไม่ออก.
"ไม่จำเป็นต้องใส่ใจ,เพียงแค่เฝ้ามองวิหารตะวันตกให้ดี,ไม่ได้ผิดพลาดแต่อย่างใด,นอกจากนี้คนของเราสองคนยังไม่ได้บาดเจ็บอะไร,ตอนนี้เฝ้ามองก่อนชั่วคราว,ส่งคนของพวกเราจับตาเอาไว้ให้ดี!"เจียงยวีที่เอ่ยออกมาอย่างนุ่มนวล.
"รับทราบ!"ทุกคนที่ตอบรับอย่างพร้อมเพรียง.
เจียงยวีได้ยืมมือจงซานกำจัดนายน้อยปิศาจสวรรค์ด้วยความจงใจอย่างงั้นรึ?
แล้วหงจวินแท้จริงแล้วอยู่ที่ใดนกันแน่?
พวกเขาทุกคนเวลานี้จำเป็นต้องวิเคราะห์ข้อมูลเพิ่มใหม่อีกครั้ง.
----------------------------------------------------------------
ทวีปหนานจานปู่,วิหารหงจวินทิศใต้.
ห้องโถงราชันย์ตะวันออกไท่อี้.
รายงานของวิหารทางตะวันตกแน่นอนว่าถูกส่งมาอย่างรวดเร็ว.
ภายในห้องโถงที่ค่อนข้างมืดเล็กน้อย,ราชันย์ตะวันออกไท่อี้ที่มีขนาดสิบเมตร,ดวงตาหรี่เล็กลง,รับฟังรายงานจากอสูรที่กำลังคุกเข่าให้,ทั้งสองผู้ฝึกตนที่คุกเข่าแสดงความเคารพสองแถว,ส่วนเหรินชุดและกุยเชอเองก็อยู่ในแถวด้วยเช่นกัน.
"ศาลเทวะต้าเจิ้ง? จงซาน?
นายน้อยปิศาจสวรรค์อย่างงั้นรึ?"ที่อี้ที่มีนิ้วเหมือนกับกงเล็บเหยี่ยนกำลังเคาะไปมาเบาๆบนพนักพิง.
"ที่หุบเขาวานร,ซุนเฉินได้ไปรักษาตัวในห้องโถงบำเพ็ญ,แล้วถูกลอบสังหาร,ตกตายไปอย่างอนาถ,มือสังหารค่อนข้างพิเศษ,หายไปไร้ซึ่งร่องรอย!"อสูรตนหนึ่งที่คุกเข่ารายงาน.
ดวงตาของไท่อี้ที่ฉาบไปด้วยความเย็นชา.
"ราชันย์เทพ,วิหารตะวันตก,พวกเรา.....!"จีเมิ่งที่เป็นคนเอ่ยปากออกมาในทันที.
"ไม่จำเป็น,ซุนเฉินตายไปแล้ว,วิหารทางเหนือที่คอยรบกวนพวกเรา,ถอยหนึ่งก้าวเพื่อรอคอยโอกาส,สำเร็จล้มเหลวตัดสินเพียงหนึ่งกระบวน,ไม่สามารถทำอะไรได้แล้ว,ไม่เช่นนั้นอาจจะเกิดปัญหา! ส่วนจงซาน,รอให้แผนการของพวกเราสำเร็จ,ค่อยจัดการเขา!"ไท่อี้กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงเย็นชา.
"รับทราบ!"ทุคนที่กล่าวรับคำในทันที.
"ถอยเพื่อคอยโอกาส,ราชันย์เทวะ,ตำหนักจื่อเซียวที่ได้ปรากฏขึ้นแล้ว,พวกเราไม่ก้าวต่อไปอย่างงั้นรึ?"ข้าราชบริพารในชุดสีดำล้วนที่เอ่ยปากออกมา.
จี่เมองที่อยู่ข้างๆเผยยิ้มออกมาเล็กน้อย,"เซียนเซิงโหยวหมิงไม่จำเป็นต้องกังวลไป."
"หืม?"เซียนเซิงโหยวหมิงในชุดสีดำล้วนที่เอ่ยออกมาด้วยท่าทางสงสัย.
"เกี่ยวกับวิชาคำสาปในโลกใบใหญ่มีอยู่สี่วิชา,ตำราสาปสวรรค์ของตระกูลเทียน,ตำราชีวิตและความตายของทวีปตะวันออก,ทั้งสองวิชายังด้อยกว่า,ตำราแห่งบาปของราชันย์เทวะ,ด้วยตำราแห่งบาปที่เป็นตำราคำสาปที่ยืนอยู่เหนือสุดของตำราคำสาปทั้งสี่,จะทำให้พวกเราสามารถค้นหาตำหนักจื่อเซียวได้!"จี่เมิ่งที่กล่าวออกมาด้วยความมั่นใจ.
"โอ้ว?
คาดไม่ถึงเลยว่าจะมีเรื่องเช่นนี้ด้วย?"เซียนเซิงโหยวหมิงที่กล่าวออกมาด้วยความประหลาดใจ.
จี่เมิ่งพยักหน้ารับ.
"แล้วทำไมพวกเราไม่ใช้มันเพื่อนำตำหนักจื่อเซียวมาไว้ก่อนเลยล่ะ?"เซียนเซิงโหยวหมิงที่ขมวดคิ้วไปมา.
"เซียนเซิงโหยวหมิง,บางอย่างก็ไม่ใช่สิ่งที่ท่านควรถาม,เรื่องบางอย่างก็ต้องรอเวลา,เมื่อถึงเวลาแล้วตำหนักจื่อเซียวต้องประกฏตัวออกมาแน่,ทุกอย่างนั้นอยู่ในแผน......!"จี่เมิ่งที่ขมวดคิ้วไปมาเล็กน้อย.
"อืม!"เซียนเซิงโหยวหมิงที่พยักหน้ารับและไม่กล่าวอะไรต่อไป.
ทุกคนที่จ้องไปยังราชันย์ตะวันออกไท่อี้.
ราชันย์ตะวันออกไท่อี้ไม่ได้กล่าวตำหนิพวกเขาแต่อย่างใด,ทว่ายกมือขึ้น,ก่อนที่จะปรากฏกระดาษสีเหลืองมากมายขึ้นในทันที.
อักขระบนกระดาษสีเหลือง,มากมายเต็มไปหมดไม่สามารถเข้าใจได้,ดวงตาของราชันย์ตะวันออกที่เต็มไปด้วยความเย็นชา,ก่อนที่อักขระบนกระดานจะหายไปทันที,เหลือเพียงอักขระไม่กี่ตัวที่ยังคงลอยอยู่บนอากาศ.
อักขระที่ลอยอยู่,กลิ่นอายแห่งการชำระล้างที่แผ่ออกไปรอบๆ,ก่อนที่จะค่อยๆปรากฏเป็นตำหนักขนาดใหญ่ค่อยๆปรากฏออกมาช้าๆ.
ทุกคนสามารถบอกได้ในทันที,นี่ก็คือตำหนักจื่อเซียว,ไท่อี้สร้างภาพของมันขึ้นมาก,เป็นภาพของวิหารจื่อเซียวที่ไท่อี้เคยเห็นในอดีต.
ตำหนักจื่อเซียวที่ปรากฏขึ้น,รอบๆมีอักระมากมายที่กำลังหมุนวน.
ปากของราชันย์เทวะไท่อี้ที่กำลังบริกรรมคาถา,เป็นอาคมที่ไม่มีใครสามารถเข้าใจได้,อักขระสีทองที่กำลังถูกส่งออกไปจากปากของไท่อี้กำลังลอยอยู่รอบๆตำหนักจื่อเซียวช้าๆ.
"ดูดกลืน!"ไท่อี้ที่กล่าวออกมาเสียงดัง.
วูซซซซ!
เกิดเสียงระเบิดดังลั่นประกายแสงที่สว่างจ้าขึ้นบนแผนที่ทวีปหนานจานปู่ที่อยู่ใจกลางห้อง,จุดดังกล่าวที่ตำหนักจื่อเซียวลอยอยู่.
"ครืนนนนน!"
แสงสว่างที่ค่อยๆสลายหายไป,ทุกคนที่อยู่ด้านในที่เผยท่าทางชื่นชมเป็นอย่างมาก.
"เหรินชุน,และกุยเช่อ,เห็นสถานที่ดังกล่าวได้ชัดเจนหรือยัง?"ไท่อี้กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"ขอรับ!"ทั้งสองคนที่รับคำในทันที.
"เข้าใจว่าอย่างไร?"
"ค่ายกลที่เฉินได้วางเอาไว้,ที่หนึ่งแห่งที่อยู่ที่นั่นด้วย!"เหรินชุนที่กล่าวออกมาในทันที.
"ไป,หลังจากนี้ห้าวัน,ข้าจะทำการตรวจสอบอีกครั้ง,นำตำหนักจื่อเซียวกลับมา! อย่าให้ล้มเหลว!"ไท่อี้กล่าวอย่างเคร่งขรึม.
"น้อมรับบัญชา!"ทั้งสองที่รับคำในทันที.
จากนั้น,เหรินชุด,กุยเชอที่ออกจากห้องโถง,พร้อมกับบินตรงไปยังทิศทางที่ปรากฏในแผนที่ก่อนหน้านี้,ด้วยความเร็วสูง.
ตำราแห่งบาป,นี่คือตำราคำสาปที่ทรงพลังที่สุด,ด้วยผู้ฝึกตนมากมายแม้แต่ปราชญ์เทพยังไม่สามารถค้นหาเจอ,คาดไม่ถึงว่าไท่อี้กับทำได้ในทันที,ไม่แปลกใจเลยว่าไท่อี้ไม่ได้ร้อนใจให้ความสำคัญกับมันมากนัก.
-------------------------------------------------
วิหารเต๋าตะวันตก.
ในเวลานี้มีผู้ฝึกตนมากมายมาเฝ้ามองสังเกตการรอคอยการต่อสู้ใหญ่ที่จะเกิดขึ้น,ทว่าวิหารทางใต้,วิหารทางเหนือเองก็เงียบเช่นกัน,คาดไม่ถึงเลยว่าพวกเขาจะเงียบไม่กระทำอะไรต่อไป.
เรื่องนี้,หมายความว่าอย่างไร?
หลายๆคนคาดไม่ถึงแม้แต่น้อย,รู้สึกสับสนอย่างชัดเจน,เป็นเช่นนี้ได้อย่างไร?
ทำไมวิหารทางใต้และวิหารทางเหนือ,ยอมแพ้ที่จะชิงชัยกับวิหารตะวันตกแล้วรึ?
หมายความว่าอย่างไร? เป็นไปได้ว่าวิหารหงจวินตะวันตกคือวิหารแท้จริงๆรึ?
ไม่ว่าผู้ฝึกตนจะครุ่นคิดอย่างไร,ไม่รู้รู้ว่าคนอื่นๆจะสงสัยในตัวตนของจงซาน,ทว่าการมีอยู่ของวิหารตะวันตกนั้น,เป็นการจัดเตรียมเวทีให้กับเซิ่งกงเป้าเลยก็ว่าได้.
ทุกอย่างที่เงียบสงบยังไม่มีสิ่งใดเกิดขึ้น.
ทวีปหนานจานปู่,เมืองเล็กๆที่เป็นเมืองปุถุชน,ที่ประทางเข้าเมืองนั้นมีคนสองคนปรากฏขึ้น.
หนึ่งอ้วนหนึ่งผม,สองสหายเฟยเกอและจูกาน.
คนทั้งสองที่มีใบหน้ามีแสงสีแดงเล็กน้อย,ปากที่คาบไม้จิ้มฟัน,ขณะที่ก้าวออกมาจากประตูเมืองจดจ้องมองผู้คนมากมายด้วยความประหลาดใจ.
"เฟยเกอรสชาติของหมูน้ำแดงที่ร้านนั่นยอดเยี่ยมจริงๆ!"จูกานที่เอ่ยออกมา.
"อืม,ก็ดี,หลังจากนี้พวกเราจะได้กินอย่างอิ่มหนำสำราญ,บิดาไม่ได้กินอาหารมานานมากแล้ว,ผู้ฝึกตนไม่ต้องกินอาหารอย่างงั้นรึ?
ผู้ฝึกตนไม่เห็นจะต้องผอมเลย,กองทัพต้องเดินด้วยท้องเสมอ!"เฟยเกอที่กล่าวตอบ.
"เฟยเกอ,หลังจากนี้พวกเราจะได้กินอาหารทุกวันใช้ใหม"จูกานที่เผยยิ้มแหยๆ.
"เลิกพูดมาก,รีบไปได้แล้ว."
คนทั้งสองที่พูดคุยเกี่ยวกับอาหาร,ขณะที่กำลังเดินมุ่งไปสู่ป่า.
"เฟยเกอ,การขุดสุสานบรรพชนจะทำให้พวกเราได้เพลิดเพลิน,บางทีไม่ใช่ว่าอาจจะเป็นเหมือนการฆ่าตัวตายไม่ใช่รึ?"จูกานที่ลอบๆถามออกมา.
"ไม่ๆ"
"ทำไม?"
"หากพวกเขาต้องการกินอาหารทุกมื้อ,ก็ต้องหาเงิน,ไม่มีเงินแล้วจะได้เพลิดเพลินรึอย่างไร!"เฟยเกอที่พ่นไม้จิ้มฟันทิ้ง.
ระหว่างที่กล่าวนั้น,ทันใดนั้นที่เอวของเฟยกอปรากฏแสงสีทองมากมายปรากฏขึ้น.
"อะไรนี่,เกิดอะไรขึ้น?"เฟยเกอที่เริ่มกุมไปที่เอวของตัวเองในทันที.
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
ปัจจุบันแปลจบแล้ว 1672 ตอน สนใจติดต่อเข้ากลุ่มลับได้ครับ
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ แปลจบแล้ว.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น