Immortality Chapter 1184 Who really whose vacation
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 1184 ใครคือของจริง.
Chapter 1184 Who really whose vacation
谁真谁假
ใครคือของจริง.
ทวีปหนานซานจื่อ,วิหารตะวันตก.
แผนการของจงซานที่ดูเหมือนจะประสบความสำเร็จมากขึ้น,เพียงแค่สิบกว่าวัน,เซิ่งกงเป้าสามารถที่จะรบเซียนโบราณนับสิบคนเข้าร่วม,และทุกๆวัน,ยังเป็นไปด้วยแนวโน้วที่ดีอีกด้วย.
แน่นอน,ผู้คนมากมายนั้นไม่ต้องการเข้าร่วมต้าเจิ้งอย่างแน่นอน,เซิ่งกงเป้านั้นรู้ถึงนิสัยจิตใจของผู้คนดี,ในช่วงเวลานี้พวกเขาไม่เข้าร่วมต้าเจิ้งแน่น,แม้นว่าจะสนใจแต่ก็ไม่มีทางเข้าร่วมง่าย,ทว่าถึงจะถูกฝั่งตรงข้าปฏิเสธ,เซิ่งกงเป้าก็ยังคงปฏิบัติกับพวกเขาอย่างดี,ด้วยการใช้ชื่อเสียงของหงจวินควบคู่ด้วยแล้ว,ท้ายที่สุดก็สามารถที่จะชักจูงเซียนโบราณได้.
เซิ่งกงเป้า,เป็นเซียนบรรพชนที่น่าเกรงขาม(ใช้พลังได้แค่เซียนสวรรค์),ถึงจะใช้ได้แค่กลิ่นอายและจิตสังหารทว่าตลอดหลายปีมานี้เขาก็เหมือนกับอสุรกายชราที่ข่มขวัญคนไปทั่ว,กับอาวุโสชรา,ต่อหน้าเหล่าผู้เยาว์ย่อมถูกกำราบได้อย่างง่ายดาย,ถึงแม้นว่าจะมีคนปฏิเสธเซิ่งกงเป้า,ทว่าภายในใจของคนเหล่านั้นก็รู้สึกกระอักกระอวลเช่นกัน.
ยิ่งผู้คนที่มาฟังเทศนาเต๋ามากขึ้น,ก็ยิ่งทำให้เซิ่งกงเป้ามีโอกาสมากขึ้นและก็มากขึ้น.
อย่างไรก็ตาม,ที่ด้านนอกวิหารเอง,ก็มีคนเดินทางมามากขึ้นและก็มากขึ้น,หลายสิบวันมานี้,ผู้คนมากมายต่างก็มาสังเกตการณ์กันอย่างคับคลั่ง,รวมทั้งคนของวิหารหงจวินอีกสองแห่งด้วย.
สองวิหารหงจวินแน่นอนพวกเขาไม่ต้องการให้วิหารแห่งนี้คงอยู่,พวกเขามาครั้งนี้ก็เพื่อมาขมขู่.
ก่อนหน้านี้,ก็มีการยั่วยุกันก่อนแล้ว,ในเวลานี้จากการยั่วยุปลุกปั่นเริ่มรุนแรงขึ้น,แต่ละฝ่ายต่างก็คิดว่าวิหารของตัวเองมีเกียรติเหนือกว่า,และยังมีการเรียกร้องให้เปลี่ยนชื่อ,ไปจนถึงว่ากล่าวของปลอมต้องถูกกำจัด,มีเพียงแค่ของจริงเท่านั้นที่คงอยู่ได้.
ผู้ฝึกตนมากมายที่อยู่รอบๆต่างก็รอคอยการยั่วยุ่ที่ทวีความรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ.
หงจวินที่แท้จริง,นี่เป็นแผนการหรือไม่?
ต่อสู้กันเพื่อพิสูจน์รึ?
ทุกคนที่รอคอยเป็นเวลาห้าวัน.
"ฟิ้ว ~~~ ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
เกิดสนามพลังวายุที่พัดเป่าอย่างรุนแรงขึ้น.
ทุกคนที่อยุ่รอบๆเข้าใจอะไรบางอย่าง,ทันใดนั้นพวกเขาที่จับจ้องมองมาด้วยความสนใจในทันที.
สายลมที่ระเบิดหมุนวนอย่างรุนแรงนี้,หมายความว่ายอดฝีมือที่ร้ายกาจได้เดินทางมาถึงแล้ว.
เป็นความจริง,หลังจากสายลมที่ระเบิดพัดกระหน่ำแล้ว,ที่ด้านนอกวิหารหงจวิน,ปรากฏคนกลุ่มหนึ่งขึ้นในทันที.
หนึ่งคนด้านหน้าที่นำมานั้น,สวมมงกุฏทองม่วง,ชุดเกาะสีเหลืองทอง,ในมือนั้นถือไม้เท้าทองม่วง,ดวงตาที่มีประกายแสงสีทองเต็มไปด้วยความอหังการ,นำยอดฝีมือหนึ่งพันคน,แต่ละคนนั้นมีกลิ่นอายที่ทรงพลังไม่ธรรมดา,ทุกคนต่างเผยปราณเซียนที่แข็งแกร่งออกมาไม่ปิดบังอย่างคาดไม่ถึง.
นี่คือกลุ่มคนที่น่าเกรงขามเป็นอย่างมาก.
ไม่ต้องเอ่ยเลยว่ากลิ่นอายที่พวกเขาแผ่ออกมานั้นกดดันผู้คนที่อยู่รอบๆได้อย่างหนักหน่วงทรงพลัง,กลิ่นอายที่รุนแรงนี้,ทุกให้ผู้คนมากมายต้องถอยออกไปด้านหลังเล็กน้อย.
พลานุภาพสยบรุนแรงมาก.
เป็นพลังที่แข็งแกร่งไร้เทียนทาน,ถึงก่อนหน้านี้วิหารเหนือและใต้ต่างก็ส่งคนมาหยั่งเชิง,แต่ก็ไม่ได้ลงมือรุนแรงแต่อย่างใด!
"นั่นมันซุนเฉิน! ซุนเฉินได้รับสืบทอดจากจุนถี!"
"ซุนเฉิน?
เข้าอยู่ในระดับเซียนบรรพชนแล้วรึ?
เขาที่ต่อสู้อยู่วิหารหงจวินทางเหนือ,ล้มยอดฝีมือเซียนบรรพชนสามคน,เขากลับมาที่นี่อีกอย่างงั้นรึ?"
"คนกลุ่มนี้เป็นต้าเซียน,1000
ต้าเซียน,ทรงพลังนัก!
ถึงจะเป็นสิบศาลเทวะทั่วไปรวมกัน,ก็ยังไม่ทรงพลังขนาดนี้?
"ไม่ใช่ว่าซุนเฉินกำลังมาท้าทายอย่างงั้นรึ?
เขาต้องการทำลายวิหารแห่งนี้ไปอย่างงั้นรึ?"
..............................
............
......
พื้นที่รอบๆในเวลานี้,เหล่าผู้ฝึกตนมากมายที่อุทานกันเสียงดัง,ต้องไม่ลืมว่า,การต่อสู้ในทวีปหนานจานปู่นั้นเกิดขึ้นอยู่ตลอดเวลา,แต่การต่อสู้ที่รุนแรงใช้คนจำนวนมากขนาดนี้มีอยู่ไม่กี่ครั้ง.
หนึ่งพันต้าเซียน,กองกำลังที่ใหญ่โตไม่น้อย.
"จงซาน!
เจ้าไสหัวออกมาพบข้า!"ซุนเฉินที่กวัดแกว่งกระบองทองม่วงตะโกนออกไปเสียงดัง.
ภายในวิหารหงจวิน,หงจวิน,ที่กำลังเทศนาเต๋าอยู่ก็ได้หยุดลง(ร่างอุปโลกโหลวซิงเฉิน)
สายตาของทุกคนที่จ้องมองไปยังหงจวิน,พร้อมกับจ้องมองขึ้นไปบนอากาศ.
ที่อีกห้องหนึ่ง,จงซานและคนของเขาอีกหลายคนก็ก้าวออกมาช้าๆ.
"สหายเต๋าจง,ดูเหมือนว่า,คนกลุ่มนี้เดินทางมาหาเจ้าโดยเฉพาะ,ในเมื่อเป็นเช่นนั้น,เจ้าก็ออกไป,จัดการปัญหานี้ก็แล้วกัน!"หงจวินที่เอ่ยออกมาอย่างนุ่มนวล.
"ตกลง!"จงซานพยักหน้ารับ.
หงจวินที่กล่าวออกมาอย่างชอบธรรมมอบหมายให้จงซานออกไปจงซาน.
ฝ่ายตรงข้ามที่มาหาเรื่องจงซาน,การที่จงซานออกไปต่อสู้นั้น.
ทุกคนก็ย่อมเห็นเป็นเรื่องธรรมดา.
จงซานที่เงยหน้าขึ้นมองช้าๆ,ดวงตาที่เผยท่าทางเย็นชาออกมา.
"ซุนเฉิน?"จงซานที่ตะโกนออกไปเสียงดัง.
"ถุยย,คิดจะปั่นหัวหลอกลวงคนอื่นอย่างงั้นรึ?"ซุนเฉินที่กล่าวดูแคลน.
จงซานที่จ้องมองไปยังซุนเฉิน,กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม,"เจ้าเป็นศิษย์เอกของจุนถี,ข้าได้ปล่อยเจ้าไปครั้งหนึ่งแล้ว,เจ้ายังไม่สำนึกอีก,เจ้าคิดว่าจุนถีจะมาช่วยเจ้าอีกรึอย่างไร!"
ระหว่างที่เก้านั้น,จินเผิงที่ตะวัดง้าวฟางเทียนฮวาจีพุ่งออกไป.
ริ้วแสงสีทองของจินเผิง,ย้อมท้องฟ้าเป็นสีทอง,แสงสีทองทั่วร่างกายของเขา,เทียนเต๋าที่ส่องสว่าง,จิตวิญญาณแห่งการต่อสู้ที่ลุกโชน,เขาพุ่งตรงไปยังทิศทางของซุนเฉิน.
ใบหน้าของซุนเฉินที่เปลี่ยนเป็นซับซ้อน,ทว่าเขาก็ไม่ได้รีบเร่ง,ไม้เท้าม่วงทองในมือของเขาที่ตวัดไปมา,เขาที่ยังเต็มไปด้วยความอหังการ,ราวกับว่าเป็นผู้ยิ่งใหญ่ที่ดูแคลนทั่วหล้า.
ความแข็งแกร่งทำให้ผู้ฝึกตนอหังการ,ซุนเฉินเดิมที่เต็มไปด้วยความอหังการอยู่แล้ว,เมื่อเขามีพลังเพิ่มขึ้น,แน่นอนย่อมทำให้เขาหลีกเลี่ยงไม่ได้ที่นึกถึงความอับอายในอดีต.
ไม้เท้าทองม่วง,ที่ตะวัดออกไปเข้าปะทะกับการโจมตีของจินเผิง.
"ตูมมมม
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
ง้าวมังกรทองม่วงที่สั่นไหวไปมา,ห้วงมิติรอบๆสั่นไหวเป็นระลอก.
ทั้งจินเผิงและซุนเฉินที่เผยท่าทางประหลาดใจเล็กน้อย,ไม่คิดเช่นกันว่าฝ่ายตรงข้ามจะแข็งแกร่งขนาดนี้.
ทว่าทันทีที่การต่อสู้ของจินเผิงและซุนเฉินเริ่มขึ้น,ต้าเซียนหนึ่งพันคนก็พุ่งตรงลงไปที่วิหารหงจวินทันที.
ยอดฝีมือต้าเซียนหนึ่งพันตน,ที่จริงก็คืออสูรระดับสูงทั้งหนึ่งพันที่ราชันย์ตะวันออกไท่อี้เตรียมไว้.
เหล่าผู้ฝึกตนอสูรมีจำนวนมาก,และยังแข็งแกร่งเป็นอย่างมาก,ทว่าที่ไกลออกไปนั้นกับมีกลิ่นอายที่ทรงพลังปะทุขึ้นมาเช่นกัน.
"ตูมมมม
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
คลื่นพลังที่โถมทับไปยังเซียนอสูรทั้ง
1000,กลิ่นอายที่น่าเกรงขามนั้น,กำราเซียนอสูรเอาไว้ในทันที.
เต้าเหรินถูในชุดสีดำ,ทว่าดาบโลหิตของเขานั้นกับแผ่แสงสีโลหิตโผทะยายออกมา.
เต้าเหรินถูที่มีระดับเซียนบรรพชน,มีระดับไม่ต่างกับจินเผิงมากนัก,ทว่าฝ่ายตรงข้ามนั้นแม้นว่าจะเป็นเซียนอสูรเป็นจำนวนมาก,ทว่าพวกเขาก็มีระดับต่างกับเซียนบรรพชนถึงสองอาณาจักร.
เทียบกับปุถุชนล่ะก็,ยอดฝีมือก่อตั้งวิญญาณ,เผชิญหน้ากับ
1000
เซียนเทียน,ไม่มีทางที่จะถมความแข็งแกร่งด้วยจำนวน,เพราะว่าสองอาณาจักรนั้นห่างกันราวกับสวรรค์และปฐพี.
จิตสังหารที่ระเบิดออกมา,กลิ่นอายกระหายโลหิตของเต้าเหรินถู,ที่สามารถแช่แข็งพื้นที่ในรัศมีสามพันจั้งได้.
จินเผิงที่ต่อสู้กับซุนเฉินบนท้องฟ้า,ส่วนเต้าเหรินถูนั้นเพียงแค่กลิ่นอายก็สามารถกำราบเซียนอสูรนับพันได้แล้ว.
เพียงแค่เซียนอสูร,จะทำอะไรได้?
ด้วยดาบของปิงเสวี๋ยของเต้าเหรินถู,ทำให้จิตสังหารของเขาเพิ่มขึ้นสิบเท่า.
ต่อสู้กับเซียนบรรพชน,ต้าเซียนอสูร,จะมีเท่าไหร่ก็เหมือนกับแมงเม่าบินเข้ากองไฟ.
ด้วยพลังที่เหนือกว่า,ทำให้ผู้ฝึกตนที่อยู่รอบๆต้องอุทานออกมา,พวกเขารับรู้ถึงพลังของกลุ่มนี้ดี.
ทว่าขณะเดียวกันนั้นเซียนโบราณที่เซิ่งกงเป้าชัดชวนได้สำเร็จ,แน่นอพวกเขาเห็นสถานการณ์ที่เกิดขึ้นเพียงแค่เห็นข้าราชบริพารของเซิ่งหวังแข็งแกร่งถึงเพียงนี้ก็ทำให้พวกเขาตื่นเต้นดีใจขึ้นมาทันที,และเหล่าคนที่ปฏิเสธก่อนหน้านี้เริ่มครุ่นคิด,พวกเขาที่ปฏิเสธก่อนหนี้คิดถูกต้องหรือไม่?
จิตสังหารของเต้าเหรินถูที่กวาดออกไป,ท้องฟ้าที่เป็นสีฟ้ากลายเป็นสีแดงเข้ม,เป็นจิตสังหารที่รุนแรงทรงพลังนัก.
ที่ด้านนอกรอบๆวิหารเวลานี้ผู้ฝึกตนแทบทั้งหมดกลายเป็นเงียบงัน,แววตาของพวกเขาที่จ้องมองด้วยความตื่นตระหนก.
อย่างไรก็ตามในเวลาเดียวกันนี้,ที่ไกลออกไป,ปรากฏคนกลุ่มหนึ่งได้บินตรงมา.
"นั่น.....?"
"วิหารหงจวินทางเหนือ,นี่พวกเขาก็มาหาเรื่องอย่างงั้นรึ?
„Northern Buddhist Temple person? Three
people, that is Young Master Heavenly Demon, another two are
"คนของวิหารทางเหนืออย่างงั้นรึ?
สามคนนั่น,นายน้อยปิศาจสวรรค์,ส่วนสองคนนั่นเป็นเซียนบรรพชนอย่างงั้นรึ? นายน้อยปิศาจสวรรค์และพวกที่ดูเหมือนว่าว่าจะถูกซุนเฉินไล่ไป,ความจริงพวกเขาทั้งสามเป็นคนของวิหารทางเหนือรึ?
สามเซียนบรรพชนอย่างงั้นรึ?"
"วิหารเหนือใต้,ร่วมมือกันอย่างงั้นรึ?
พวกเขาไม่ได้ขัดแย้งกันถึงขนาดนั้น,ทำไมครั้งนี้ถึงกับส่งกองกำลังขนาดใหญ่มาที่นี่กัน?"
"หรือบางที่วิหารตะวันตกกำลังกดดันพวกเขา?
วิหารหงจวินของแท้คือที่นี่,ทำให้ของปลอมทั้งสอง,คิดว่าวิหารตะวันตกคุกคามเขา,รับรู้ถึงวิกฤติอย่างงั้นรึ?"
..............................
..................
......
ทันใดนั้นการคาดเดาต่างๆนาๆก็เกิดขึ้น,อย่างไรก็ตาม,กับการต่อสู้ของวิหารเต๋าเช่นนี้,มันกลายเป็นเรื่องที่สำคัญไปแล้ว.
สามวิหารเต๋าที่เดินทางมาสะสางความแค้น,พวกเขากำลังต่อสู้กัน.
"จงซาน,เป็นเจ้าจริงๆ!"นายน้อยปิศาจสวรรค์ที่เอ่ยออกมาในทันที.
นายน้อยปิศาจสวรรค์,ไม่ว่าอย่างไร,เป้าหมายแรกที่เขามาที่นี่ก็คือจงซาน.
ไม่ต้องบอกเลยว่าเขามีความแค้นกับจงซาน,จงซานที่ได้ชิงกระบี่ของเขาไป,ทำให้เขาไม่มีทางลืมความแค้นที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้ได้.
"นายน้อยปิศาจสวรรค์?"ใบหน้าของจงซานที่เต็มไปด้วยความเย็นชา.
การต่อสู้ครั้งก่อนนั้น,เป็นความจริงที่เป็นเขาถูกส่งกลับไปยังโลกปิศาจสวรรค์.
นายน้อยปิศาจสวรรค์ที่กวาดตามองรอบๆวิหาร,ทันใดนั้นมีผู้ฝกตนมากมายที่กำลังถูกปิศาจสวรรค์ล่อลวง,ทำให้นายน้อยปิศาจสวรรค์ตกใจเล็กน้อย,จากนั้นก็เผยท่าทางเหยียดหยัน.
นายน้อยปิศาจสวรรค์ก็คือเสี่ยวจื่อใจ้ของปิศาจสวรรค์,เขาย่อมรู้เทคนิคที่ใช้ล่อลวงสาวงวิหารหงจวินในครั้งนี้ได้.
"จงซาน,เจ้ามีวิธีการที่ดีจริงๆ!"นายน้อยปิศาจสวรรค์ที่แค่นเสียงเย็นชา.
"ก่อนหน้านั้นเจ้าถูกส่งกลับไป,ถูกตำหนิหรือไม่?"จงซานกล่าวออกมาอย่างนุ่มนวล.
ได้ยินคำพูดของจงซาน,ใบหน้าของนายน้อยปิศาจสวรรค์ถึงกับเปลี่ยนเป็นดำมือ,ก่อนหน้านี้เขาถูกส่งกลับไปยังโลกปิศาจสวรรค์,ซึ่งก่อนหน้านั้นต้าจื่อไจ่ได้ส่งเขามา,ทำเรื่องสำคัญ,ทว่า,ได้เพียงครึ่งทางกลับถูกจงซานส่งกลับไป,ทำให้งานล้มเหลว.
หลังจากที่ถูกส่งกลับไปนั้นนายน้อยปิศาจสวรรค์ถูกลงโทษหนักทีเดียว.
นายน้อยปิศาจสวรรค์เพิ่งเคยถูกลงโทษเป็นครั้งแรก,มันกลายเป็นความอัปยศอับอายที่สุดที่เขาเกิดมา,ในครั้งนั้นเขาดุด่าสาปแช่งจงซานไปต่างๆนาๆ,ภายในใจของเขาที่อัดอั้นเป็นอย่างมาก,เวลานี้เขาถูกส่งออกมาอีกครั้ง,และงานในครั้งนี้ก็เป็นไปด้วยดี,ก้าวหน้าเป็นอย่างมาก,และยังได้รับการร่วมมือกับปราชญ์เทพอีกคนด้วย.
นอกจากนี้,นายน้อยปิศาจสวรรค์ก็มีวิธีที่จะป้องกันไม่ให้จงซานส่งเขากลับอีกแล้ว,ด้วยความแค้นที่เขามีเขาไม่มีทางลืมได้,ไม่ว่าอย่างไรเขาก็ต้องแก้แค้นให้ได้.
"ติหนิรึ?ชิ!! ,จงซาน,เวลาตายเจ้ามาถึงแล้ว,กล้าหาความอัปยศให้กับตัวเอง,ข้าไม่ปล่อยเจ้าไปง่ายๆแน่,เข้าจะให้เจ้าตายถูกปิศาจสวรรค์นับหมื่นกลืนกิน!"นายน้อยปิศาจสวรรค์ที่กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงเย็นชา.
"เจ้ากล่าวว่าแสหาความตาย,ความจริงๆน่าจะเป็นเจ้าที่แส่หาความอัปยศให้กับตัวเอง!"จงซานเอ่ยอย่างนุ่มนวล.
เป็นความจริงที่คำพูดของนายน้อยปิศาจสวรรค์นั้นไม่ได้สร้างผลกระทบอะไรให้กับนายน้อยปิศาจสวรรค์แล้ว,กลายเป็นเขาวะเองที่หัวเสียร้อนรนขึ้นมา.
"เจ้าทั้งสอง,อย่าได้เสียเวลา,ทำลายวิหารเต๋าซะ!"นายน้อยปิศาจสวรรค์สั่งการ.
"นายน้อยปิศาจสวรรค์,ท่านลืม...?"สองเซียนบรรพชนที่เผยท่าทางเป็นกังวล.
"โปรดวางใจ,จงซานข้าจะจัดการเอง,คนที่เหลือก็แค่สวะ,สังหารอย่าให้เหลือ!"นายน้อยปิศาจสวรรค์ที่คำรามออกมาด้วยความโกรธ.
"ดี!"สองเซียนบรรพชนพยักหน้ารับ.
ในความเห็นของพวกเขา,ตราบเท่าที่ไม่ต้องเผชิญหน้ากับจงซาน,ก็ไม่นับเป็นปัญหา,พวกเขาที่เป็นเซียนบรรพชนถึงแม้นว่าจะไม่ไหวก็ไม่มีใครสามารถขวางไม่พวกเขาหนีได้.
เหล่าผู้ฝึกตนรอบๆที่จ้องมองอยู่ต่างเข้าใจในทันที,วิหารหงจวินทางเหนือและใต้ส่งคนมา,เพื่อทำลายวิหารเต๋าทางตะวันตกให้สิ้น.
Chapter 1184 Who really whose vacation
谁真谁假
ใครคือของจริง.
ทวีปหนานซานจื่อ,วิหารตะวันตก.
แผนการของจงซานที่ดูเหมือนจะประสบความสำเร็จมากขึ้น,เพียงแค่สิบกว่าวัน,เซิ่งกงเป้าสามารถที่จะรบเซียนโบราณนับสิบคนเข้าร่วม,และทุกๆวัน,ยังเป็นไปด้วยแนวโน้วที่ดีอีกด้วย.
แน่นอน,ผู้คนมากมายนั้นไม่ต้องการเข้าร่วมต้าเจิ้งอย่างแน่นอน,เซิ่งกงเป้านั้นรู้ถึงนิสัยจิตใจของผู้คนดี,ในช่วงเวลานี้พวกเขาไม่เข้าร่วมต้าเจิ้งแน่น,แม้นว่าจะสนใจแต่ก็ไม่มีทางเข้าร่วมง่าย,ทว่าถึงจะถูกฝั่งตรงข้าปฏิเสธ,เซิ่งกงเป้าก็ยังคงปฏิบัติกับพวกเขาอย่างดี,ด้วยการใช้ชื่อเสียงของหงจวินควบคู่ด้วยแล้ว,ท้ายที่สุดก็สามารถที่จะชักจูงเซียนโบราณได้.
เซิ่งกงเป้า,เป็นเซียนบรรพชนที่น่าเกรงขาม(ใช้พลังได้แค่เซียนสวรรค์),ถึงจะใช้ได้แค่กลิ่นอายและจิตสังหารทว่าตลอดหลายปีมานี้เขาก็เหมือนกับอสุรกายชราที่ข่มขวัญคนไปทั่ว,กับอาวุโสชรา,ต่อหน้าเหล่าผู้เยาว์ย่อมถูกกำราบได้อย่างง่ายดาย,ถึงแม้นว่าจะมีคนปฏิเสธเซิ่งกงเป้า,ทว่าภายในใจของคนเหล่านั้นก็รู้สึกกระอักกระอวลเช่นกัน.
ยิ่งผู้คนที่มาฟังเทศนาเต๋ามากขึ้น,ก็ยิ่งทำให้เซิ่งกงเป้ามีโอกาสมากขึ้นและก็มากขึ้น.
อย่างไรก็ตาม,ที่ด้านนอกวิหารเอง,ก็มีคนเดินทางมามากขึ้นและก็มากขึ้น,หลายสิบวันมานี้,ผู้คนมากมายต่างก็มาสังเกตการณ์กันอย่างคับคลั่ง,รวมทั้งคนของวิหารหงจวินอีกสองแห่งด้วย.
สองวิหารหงจวินแน่นอนพวกเขาไม่ต้องการให้วิหารแห่งนี้คงอยู่,พวกเขามาครั้งนี้ก็เพื่อมาขมขู่.
ก่อนหน้านี้,ก็มีการยั่วยุกันก่อนแล้ว,ในเวลานี้จากการยั่วยุปลุกปั่นเริ่มรุนแรงขึ้น,แต่ละฝ่ายต่างก็คิดว่าวิหารของตัวเองมีเกียรติเหนือกว่า,และยังมีการเรียกร้องให้เปลี่ยนชื่อ,ไปจนถึงว่ากล่าวของปลอมต้องถูกกำจัด,มีเพียงแค่ของจริงเท่านั้นที่คงอยู่ได้.
ผู้ฝึกตนมากมายที่อยู่รอบๆต่างก็รอคอยการยั่วยุ่ที่ทวีความรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ.
หงจวินที่แท้จริง,นี่เป็นแผนการหรือไม่?
ต่อสู้กันเพื่อพิสูจน์รึ?
ทุกคนที่รอคอยเป็นเวลาห้าวัน.
"ฟิ้ว ~~~ ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
เกิดสนามพลังวายุที่พัดเป่าอย่างรุนแรงขึ้น.
ทุกคนที่อยุ่รอบๆเข้าใจอะไรบางอย่าง,ทันใดนั้นพวกเขาที่จับจ้องมองมาด้วยความสนใจในทันที.
สายลมที่ระเบิดหมุนวนอย่างรุนแรงนี้,หมายความว่ายอดฝีมือที่ร้ายกาจได้เดินทางมาถึงแล้ว.
เป็นความจริง,หลังจากสายลมที่ระเบิดพัดกระหน่ำแล้ว,ที่ด้านนอกวิหารหงจวิน,ปรากฏคนกลุ่มหนึ่งขึ้นในทันที.
หนึ่งคนด้านหน้าที่นำมานั้น,สวมมงกุฏทองม่วง,ชุดเกาะสีเหลืองทอง,ในมือนั้นถือไม้เท้าทองม่วง,ดวงตาที่มีประกายแสงสีทองเต็มไปด้วยความอหังการ,นำยอดฝีมือหนึ่งพันคน,แต่ละคนนั้นมีกลิ่นอายที่ทรงพลังไม่ธรรมดา,ทุกคนต่างเผยปราณเซียนที่แข็งแกร่งออกมาไม่ปิดบังอย่างคาดไม่ถึง.
นี่คือกลุ่มคนที่น่าเกรงขามเป็นอย่างมาก.
ไม่ต้องเอ่ยเลยว่ากลิ่นอายที่พวกเขาแผ่ออกมานั้นกดดันผู้คนที่อยู่รอบๆได้อย่างหนักหน่วงทรงพลัง,กลิ่นอายที่รุนแรงนี้,ทุกให้ผู้คนมากมายต้องถอยออกไปด้านหลังเล็กน้อย.
พลานุภาพสยบรุนแรงมาก.
เป็นพลังที่แข็งแกร่งไร้เทียนทาน,ถึงก่อนหน้านี้วิหารเหนือและใต้ต่างก็ส่งคนมาหยั่งเชิง,แต่ก็ไม่ได้ลงมือรุนแรงแต่อย่างใด!
"นั่นมันซุนเฉิน! ซุนเฉินได้รับสืบทอดจากจุนถี!"
"ซุนเฉิน?
เข้าอยู่ในระดับเซียนบรรพชนแล้วรึ?
เขาที่ต่อสู้อยู่วิหารหงจวินทางเหนือ,ล้มยอดฝีมือเซียนบรรพชนสามคน,เขากลับมาที่นี่อีกอย่างงั้นรึ?"
"คนกลุ่มนี้เป็นต้าเซียน,1000
ต้าเซียน,ทรงพลังนัก!
ถึงจะเป็นสิบศาลเทวะทั่วไปรวมกัน,ก็ยังไม่ทรงพลังขนาดนี้?
"ไม่ใช่ว่าซุนเฉินกำลังมาท้าทายอย่างงั้นรึ?
เขาต้องการทำลายวิหารแห่งนี้ไปอย่างงั้นรึ?"
..............................
............
......
พื้นที่รอบๆในเวลานี้,เหล่าผู้ฝึกตนมากมายที่อุทานกันเสียงดัง,ต้องไม่ลืมว่า,การต่อสู้ในทวีปหนานจานปู่นั้นเกิดขึ้นอยู่ตลอดเวลา,แต่การต่อสู้ที่รุนแรงใช้คนจำนวนมากขนาดนี้มีอยู่ไม่กี่ครั้ง.
หนึ่งพันต้าเซียน,กองกำลังที่ใหญ่โตไม่น้อย.
"จงซาน!
เจ้าไสหัวออกมาพบข้า!"ซุนเฉินที่กวัดแกว่งกระบองทองม่วงตะโกนออกไปเสียงดัง.
ภายในวิหารหงจวิน,หงจวิน,ที่กำลังเทศนาเต๋าอยู่ก็ได้หยุดลง(ร่างอุปโลกโหลวซิงเฉิน)
สายตาของทุกคนที่จ้องมองไปยังหงจวิน,พร้อมกับจ้องมองขึ้นไปบนอากาศ.
ที่อีกห้องหนึ่ง,จงซานและคนของเขาอีกหลายคนก็ก้าวออกมาช้าๆ.
"สหายเต๋าจง,ดูเหมือนว่า,คนกลุ่มนี้เดินทางมาหาเจ้าโดยเฉพาะ,ในเมื่อเป็นเช่นนั้น,เจ้าก็ออกไป,จัดการปัญหานี้ก็แล้วกัน!"หงจวินที่เอ่ยออกมาอย่างนุ่มนวล.
"ตกลง!"จงซานพยักหน้ารับ.
หงจวินที่กล่าวออกมาอย่างชอบธรรมมอบหมายให้จงซานออกไปจงซาน.
ฝ่ายตรงข้ามที่มาหาเรื่องจงซาน,การที่จงซานออกไปต่อสู้นั้น.
ทุกคนก็ย่อมเห็นเป็นเรื่องธรรมดา.
จงซานที่เงยหน้าขึ้นมองช้าๆ,ดวงตาที่เผยท่าทางเย็นชาออกมา.
"ซุนเฉิน?"จงซานที่ตะโกนออกไปเสียงดัง.
"ถุยย,คิดจะปั่นหัวหลอกลวงคนอื่นอย่างงั้นรึ?"ซุนเฉินที่กล่าวดูแคลน.
จงซานที่จ้องมองไปยังซุนเฉิน,กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม,"เจ้าเป็นศิษย์เอกของจุนถี,ข้าได้ปล่อยเจ้าไปครั้งหนึ่งแล้ว,เจ้ายังไม่สำนึกอีก,เจ้าคิดว่าจุนถีจะมาช่วยเจ้าอีกรึอย่างไร!"
ระหว่างที่เก้านั้น,จินเผิงที่ตะวัดง้าวฟางเทียนฮวาจีพุ่งออกไป.
ริ้วแสงสีทองของจินเผิง,ย้อมท้องฟ้าเป็นสีทอง,แสงสีทองทั่วร่างกายของเขา,เทียนเต๋าที่ส่องสว่าง,จิตวิญญาณแห่งการต่อสู้ที่ลุกโชน,เขาพุ่งตรงไปยังทิศทางของซุนเฉิน.
ใบหน้าของซุนเฉินที่เปลี่ยนเป็นซับซ้อน,ทว่าเขาก็ไม่ได้รีบเร่ง,ไม้เท้าม่วงทองในมือของเขาที่ตวัดไปมา,เขาที่ยังเต็มไปด้วยความอหังการ,ราวกับว่าเป็นผู้ยิ่งใหญ่ที่ดูแคลนทั่วหล้า.
ความแข็งแกร่งทำให้ผู้ฝึกตนอหังการ,ซุนเฉินเดิมที่เต็มไปด้วยความอหังการอยู่แล้ว,เมื่อเขามีพลังเพิ่มขึ้น,แน่นอนย่อมทำให้เขาหลีกเลี่ยงไม่ได้ที่นึกถึงความอับอายในอดีต.
ไม้เท้าทองม่วง,ที่ตะวัดออกไปเข้าปะทะกับการโจมตีของจินเผิง.
"ตูมมมม
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
ง้าวมังกรทองม่วงที่สั่นไหวไปมา,ห้วงมิติรอบๆสั่นไหวเป็นระลอก.
ทั้งจินเผิงและซุนเฉินที่เผยท่าทางประหลาดใจเล็กน้อย,ไม่คิดเช่นกันว่าฝ่ายตรงข้ามจะแข็งแกร่งขนาดนี้.
ทว่าทันทีที่การต่อสู้ของจินเผิงและซุนเฉินเริ่มขึ้น,ต้าเซียนหนึ่งพันคนก็พุ่งตรงลงไปที่วิหารหงจวินทันที.
ยอดฝีมือต้าเซียนหนึ่งพันตน,ที่จริงก็คืออสูรระดับสูงทั้งหนึ่งพันที่ราชันย์ตะวันออกไท่อี้เตรียมไว้.
เหล่าผู้ฝึกตนอสูรมีจำนวนมาก,และยังแข็งแกร่งเป็นอย่างมาก,ทว่าที่ไกลออกไปนั้นกับมีกลิ่นอายที่ทรงพลังปะทุขึ้นมาเช่นกัน.
"ตูมมมม
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
คลื่นพลังที่โถมทับไปยังเซียนอสูรทั้ง
1000,กลิ่นอายที่น่าเกรงขามนั้น,กำราเซียนอสูรเอาไว้ในทันที.
เต้าเหรินถูในชุดสีดำ,ทว่าดาบโลหิตของเขานั้นกับแผ่แสงสีโลหิตโผทะยายออกมา.
เต้าเหรินถูที่มีระดับเซียนบรรพชน,มีระดับไม่ต่างกับจินเผิงมากนัก,ทว่าฝ่ายตรงข้ามนั้นแม้นว่าจะเป็นเซียนอสูรเป็นจำนวนมาก,ทว่าพวกเขาก็มีระดับต่างกับเซียนบรรพชนถึงสองอาณาจักร.
เทียบกับปุถุชนล่ะก็,ยอดฝีมือก่อตั้งวิญญาณ,เผชิญหน้ากับ
1000
เซียนเทียน,ไม่มีทางที่จะถมความแข็งแกร่งด้วยจำนวน,เพราะว่าสองอาณาจักรนั้นห่างกันราวกับสวรรค์และปฐพี.
จิตสังหารที่ระเบิดออกมา,กลิ่นอายกระหายโลหิตของเต้าเหรินถู,ที่สามารถแช่แข็งพื้นที่ในรัศมีสามพันจั้งได้.
จินเผิงที่ต่อสู้กับซุนเฉินบนท้องฟ้า,ส่วนเต้าเหรินถูนั้นเพียงแค่กลิ่นอายก็สามารถกำราบเซียนอสูรนับพันได้แล้ว.
เพียงแค่เซียนอสูร,จะทำอะไรได้?
ด้วยดาบของปิงเสวี๋ยของเต้าเหรินถู,ทำให้จิตสังหารของเขาเพิ่มขึ้นสิบเท่า.
ต่อสู้กับเซียนบรรพชน,ต้าเซียนอสูร,จะมีเท่าไหร่ก็เหมือนกับแมงเม่าบินเข้ากองไฟ.
ด้วยพลังที่เหนือกว่า,ทำให้ผู้ฝึกตนที่อยู่รอบๆต้องอุทานออกมา,พวกเขารับรู้ถึงพลังของกลุ่มนี้ดี.
ทว่าขณะเดียวกันนั้นเซียนโบราณที่เซิ่งกงเป้าชัดชวนได้สำเร็จ,แน่นอพวกเขาเห็นสถานการณ์ที่เกิดขึ้นเพียงแค่เห็นข้าราชบริพารของเซิ่งหวังแข็งแกร่งถึงเพียงนี้ก็ทำให้พวกเขาตื่นเต้นดีใจขึ้นมาทันที,และเหล่าคนที่ปฏิเสธก่อนหน้านี้เริ่มครุ่นคิด,พวกเขาที่ปฏิเสธก่อนหนี้คิดถูกต้องหรือไม่?
จิตสังหารของเต้าเหรินถูที่กวาดออกไป,ท้องฟ้าที่เป็นสีฟ้ากลายเป็นสีแดงเข้ม,เป็นจิตสังหารที่รุนแรงทรงพลังนัก.
ที่ด้านนอกรอบๆวิหารเวลานี้ผู้ฝึกตนแทบทั้งหมดกลายเป็นเงียบงัน,แววตาของพวกเขาที่จ้องมองด้วยความตื่นตระหนก.
อย่างไรก็ตามในเวลาเดียวกันนี้,ที่ไกลออกไป,ปรากฏคนกลุ่มหนึ่งได้บินตรงมา.
"นั่น.....?"
"วิหารหงจวินทางเหนือ,นี่พวกเขาก็มาหาเรื่องอย่างงั้นรึ?
„Northern Buddhist Temple person? Three
people, that is Young Master Heavenly Demon, another two are
"คนของวิหารทางเหนืออย่างงั้นรึ?
สามคนนั่น,นายน้อยปิศาจสวรรค์,ส่วนสองคนนั่นเป็นเซียนบรรพชนอย่างงั้นรึ? นายน้อยปิศาจสวรรค์และพวกที่ดูเหมือนว่าว่าจะถูกซุนเฉินไล่ไป,ความจริงพวกเขาทั้งสามเป็นคนของวิหารทางเหนือรึ?
สามเซียนบรรพชนอย่างงั้นรึ?"
"วิหารเหนือใต้,ร่วมมือกันอย่างงั้นรึ?
พวกเขาไม่ได้ขัดแย้งกันถึงขนาดนั้น,ทำไมครั้งนี้ถึงกับส่งกองกำลังขนาดใหญ่มาที่นี่กัน?"
"หรือบางที่วิหารตะวันตกกำลังกดดันพวกเขา?
วิหารหงจวินของแท้คือที่นี่,ทำให้ของปลอมทั้งสอง,คิดว่าวิหารตะวันตกคุกคามเขา,รับรู้ถึงวิกฤติอย่างงั้นรึ?"
..............................
..................
......
ทันใดนั้นการคาดเดาต่างๆนาๆก็เกิดขึ้น,อย่างไรก็ตาม,กับการต่อสู้ของวิหารเต๋าเช่นนี้,มันกลายเป็นเรื่องที่สำคัญไปแล้ว.
สามวิหารเต๋าที่เดินทางมาสะสางความแค้น,พวกเขากำลังต่อสู้กัน.
"จงซาน,เป็นเจ้าจริงๆ!"นายน้อยปิศาจสวรรค์ที่เอ่ยออกมาในทันที.
นายน้อยปิศาจสวรรค์,ไม่ว่าอย่างไร,เป้าหมายแรกที่เขามาที่นี่ก็คือจงซาน.
ไม่ต้องบอกเลยว่าเขามีความแค้นกับจงซาน,จงซานที่ได้ชิงกระบี่ของเขาไป,ทำให้เขาไม่มีทางลืมความแค้นที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้ได้.
"นายน้อยปิศาจสวรรค์?"ใบหน้าของจงซานที่เต็มไปด้วยความเย็นชา.
การต่อสู้ครั้งก่อนนั้น,เป็นความจริงที่เป็นเขาถูกส่งกลับไปยังโลกปิศาจสวรรค์.
นายน้อยปิศาจสวรรค์ที่กวาดตามองรอบๆวิหาร,ทันใดนั้นมีผู้ฝกตนมากมายที่กำลังถูกปิศาจสวรรค์ล่อลวง,ทำให้นายน้อยปิศาจสวรรค์ตกใจเล็กน้อย,จากนั้นก็เผยท่าทางเหยียดหยัน.
นายน้อยปิศาจสวรรค์ก็คือเสี่ยวจื่อใจ้ของปิศาจสวรรค์,เขาย่อมรู้เทคนิคที่ใช้ล่อลวงสาวงวิหารหงจวินในครั้งนี้ได้.
"จงซาน,เจ้ามีวิธีการที่ดีจริงๆ!"นายน้อยปิศาจสวรรค์ที่แค่นเสียงเย็นชา.
"ก่อนหน้านั้นเจ้าถูกส่งกลับไป,ถูกตำหนิหรือไม่?"จงซานกล่าวออกมาอย่างนุ่มนวล.
ได้ยินคำพูดของจงซาน,ใบหน้าของนายน้อยปิศาจสวรรค์ถึงกับเปลี่ยนเป็นดำมือ,ก่อนหน้านี้เขาถูกส่งกลับไปยังโลกปิศาจสวรรค์,ซึ่งก่อนหน้านั้นต้าจื่อไจ่ได้ส่งเขามา,ทำเรื่องสำคัญ,ทว่า,ได้เพียงครึ่งทางกลับถูกจงซานส่งกลับไป,ทำให้งานล้มเหลว.
หลังจากที่ถูกส่งกลับไปนั้นนายน้อยปิศาจสวรรค์ถูกลงโทษหนักทีเดียว.
นายน้อยปิศาจสวรรค์เพิ่งเคยถูกลงโทษเป็นครั้งแรก,มันกลายเป็นความอัปยศอับอายที่สุดที่เขาเกิดมา,ในครั้งนั้นเขาดุด่าสาปแช่งจงซานไปต่างๆนาๆ,ภายในใจของเขาที่อัดอั้นเป็นอย่างมาก,เวลานี้เขาถูกส่งออกมาอีกครั้ง,และงานในครั้งนี้ก็เป็นไปด้วยดี,ก้าวหน้าเป็นอย่างมาก,และยังได้รับการร่วมมือกับปราชญ์เทพอีกคนด้วย.
นอกจากนี้,นายน้อยปิศาจสวรรค์ก็มีวิธีที่จะป้องกันไม่ให้จงซานส่งเขากลับอีกแล้ว,ด้วยความแค้นที่เขามีเขาไม่มีทางลืมได้,ไม่ว่าอย่างไรเขาก็ต้องแก้แค้นให้ได้.
"ติหนิรึ?ชิ!! ,จงซาน,เวลาตายเจ้ามาถึงแล้ว,กล้าหาความอัปยศให้กับตัวเอง,ข้าไม่ปล่อยเจ้าไปง่ายๆแน่,เข้าจะให้เจ้าตายถูกปิศาจสวรรค์นับหมื่นกลืนกิน!"นายน้อยปิศาจสวรรค์ที่กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงเย็นชา.
"เจ้ากล่าวว่าแสหาความตาย,ความจริงๆน่าจะเป็นเจ้าที่แส่หาความอัปยศให้กับตัวเอง!"จงซานเอ่ยอย่างนุ่มนวล.
เป็นความจริงที่คำพูดของนายน้อยปิศาจสวรรค์นั้นไม่ได้สร้างผลกระทบอะไรให้กับนายน้อยปิศาจสวรรค์แล้ว,กลายเป็นเขาวะเองที่หัวเสียร้อนรนขึ้นมา.
"เจ้าทั้งสอง,อย่าได้เสียเวลา,ทำลายวิหารเต๋าซะ!"นายน้อยปิศาจสวรรค์สั่งการ.
"นายน้อยปิศาจสวรรค์,ท่านลืม...?"สองเซียนบรรพชนที่เผยท่าทางเป็นกังวล.
"โปรดวางใจ,จงซานข้าจะจัดการเอง,คนที่เหลือก็แค่สวะ,สังหารอย่าให้เหลือ!"นายน้อยปิศาจสวรรค์ที่คำรามออกมาด้วยความโกรธ.
"ดี!"สองเซียนบรรพชนพยักหน้ารับ.
ในความเห็นของพวกเขา,ตราบเท่าที่ไม่ต้องเผชิญหน้ากับจงซาน,ก็ไม่นับเป็นปัญหา,พวกเขาที่เป็นเซียนบรรพชนถึงแม้นว่าจะไม่ไหวก็ไม่มีใครสามารถขวางไม่พวกเขาหนีได้.
เหล่าผู้ฝึกตนรอบๆที่จ้องมองอยู่ต่างเข้าใจในทันที,วิหารหงจวินทางเหนือและใต้ส่งคนมา,เพื่อทำลายวิหารเต๋าทางตะวันตกให้สิ้น.
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
ปัจจุบันแปลจบแล้ว 1672 ตอน สนใจติดต่อเข้ากลุ่มลับได้ครับ
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ แปลจบแล้ว.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น