Immortality Chapter 1180 Confucianism Sect new sacred place
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 1180 แดนเทวะนิกายจงหรู.
Chapter 1180 Confucianism Sect new sacred
place
儒门新圣地
แดนเทวะนิกายจงหรู.
เหรินชุนและกุยเชอที่มาหยุดที่ด้านนอกค่ายกล.
สายตาของทั้งสองคนที่กำลังเผยท่าทางงงงวย.
"นี่,แล้วค่ายกลถูกทะลวงที่ใหน? ข้าไม่เห็นเลย?"กุยเชอที่กล่าวด้วยความประหลาดใจ.
ใบหน้าของเหรินชุนกระตุก,"ค่ายกล,มีสามชั้นทั้งภายในและภายนอก,แต่กลับยังคงสภาพเดิมไม่พลังทลายเสียหาย!"
จากนั้น,เหรินชุนที่โบกสะบัดมือออกไป,เขาไม่เข้าใจแม้แต่น้อย.
"ปัง!"
ทันทีที่เหรินชุนโบกมือออกไป,กลุ่มควันที่มากมายพุ่งขึ้นบนท้องฟ้าก่อนที่จะแตกสลายหายไปไม่สามารถมองเห็นได้.
ภูเขาด้านในที่เผยให้เห็นรูปร่างแลพื้นที่ทั้งหมด.
ที่ใจกลางภูเขานั้น,มีหัวมังกรขนาดใหญ่,และพื้นที่รอบๆนั้นก็มีชิ้นส่วนของมังกรกระจายไปทั่ว.
หัวมังกรเทวะ,หนวดมังกร,หนังมังกร,กระดูกมังกร,ไม่ว่าจะเป็นเซียนคนใหนต้องรับรู้ว่าเป็นเป็นของล้ำค่า,การใช้อุปกรณ์เช่นนี้มาเตรียมค่ายกล,เป็นเรื่องที่มั่งคั่งและหรูเป็นอย่างมาก.
ทว่า,มีสิ่งที่ผิดปรกติอยู่อย่างหนึ่ง,ตามังกร,ค่ายกลฮวงจุ้ยพื้นที่ตามังกร,ตามังกรด้านซ้ายหายไป.
เป็นเพียงแค่รูโบ๋,มันยุบหายลงไปด้านล่าง.
ใบหน้าของเหรินชุนถึงกับบิดเบี้ยวในทันที.
"ไม่มีตามังกร? เหรินชุน,ดูเหมือนว่าค่ายกลของเจ้า,ตามังกรนั่นจะคุณภาพต่ำสุด,ศิลาหมิงจิง! กระดูกมังกรกระดูกทองคำผสมทองแดงอาบด้วยโลหิตมังกรผลึกที่มีอายุ 1 ล้านปี,กล้ามเนื้อของมังกรที่หลอมเป็นทองคำ,ทว่าตามังกร,เพียงแค่ศิลาหมิงจิง,เจ้าก็น่าจะเห็นว่ามันมีค่าต่ำสุดในวัตถุดิบทั้งหมด!"กุยเชอที่ที่ขมวดคิ้วไปมา.
เหรินชุดที่ใบหน้าเปลี่ยนเป็นมืดคลึ้ม,"ไม่ต้องบอกอะไร,ค่ายกลฮวงจุ้ยที่ข้าจัดเตรียม,ข้ารู้ดี,ตามังกรมีค่าหรือไม่มี"
"หายเพียงแค่ศิลามิงจิงอย่างงั้นรึ?
ของล้ำค่าอื่นๆไม่นำไป? ใครกันที่บุกเข้ามาเช่นนี้?"กุยเชอที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ใช่,แล้วทำไมเขาต้องบุกเข้ามานำศิลาหมิงจิงไป?
มีเป้าหมายอะไรกัน?"เหรินชุนที่เต็มไปด้วยความสงสัย.
"มีรูด้วยอย่างงั้นรึ?"กุยเชอที่ชี้ไปยังพื้นที่ไกลออกไป.
เหรินชุนที่ทำการตรวจสอบ,เข้าที่พบว่ารูดังกล่าวนี้เชื่อมต่อไปถึงด้านนอก.
"แฮกก!"เหรินชุนที่สูดหายใจเสียงดัง.
"มีอะไร?"
"ตัดผ่านเข้ามาในค่ายกล,ตัดผ่านค่ายกลโดยที่ไม่ทำลายค่ายกล,ต้องเป็นคนที่มีพลังความแข็งแกร่งขนาดใหนกัน?
นี่มันพลังอะไรกัน?ถึงจะเป็นเซียนบรรพชนทั่วไปก็ไม่มีทางทำได้แน่!"เหรินชุดที่กล่าวออกมาด้วยเสียงเป็นกังวล.
"คนที่ทะลวงเข้ามาแข็งแกร่งมากอย่างงั้นรึ?
แล้วทำไมถึงได้นำไปแต่ตามังกร,หมายความว่าอย่างไร?"กุยเชอที่เอ่ยออกมาด้วยความประหลาดใจ.
"เป็นการเตือนพวกเรา?"เหรินชุนที่ใบหน้าเปลี่ยนเป็นซับซ้อน.
"เตือนรึ?
"ใช่เป็นคำเตือนจากผู้แข็งแกร่ง,ที่จริงเขาต้องการกล่าวเตือนเท่านั้น,เป็นไปได้ว่าเขาเห็นเป้าหมายของเราแล้ว?
หากแต่เขายังเห็นแก่หน้าราชันย์เทวะ?"เหรินชูที่ตื่นตกใจ.
ทั้งเหรินชุนและกุยเชอที่ใบหน้ากระตุก,ลอบทะลวงเข้าในค่ายกล,เพ่อสร้างปัญหา,ทะลวงค่ายกลได้แต่นำไปเพียงแค่ศิลาจิงหมิงเท่านั้น,คนผู้นี้ทะลวงค่ายกลได้อย่างง่ายดาย,เหรินชุดและกุยเชอครุ่นคิดไปมาอย่างระมัดระวัง,แม้แต่มีเหงื่อที่เย็นเยือบไหลออกมา.
"ไม่ได้การแล้ว,การมาพบเข้ากับยอดฝีมือไร้คู่เปรียบเช่นนี้,ข้าจำเป็นต้องรายงานราชันย์เทวะแล้ว!"เหรินชุนกล่าว.
"อืม!"
-----------------------------------------------------------------------
ทวีปหนานจานปู่.
บนเทือกเขาแห่งหนึ่งที่อุดมสมบูรณ์.
คนหลายคนที่สวมชุดบัณฑิตสีขาวของขงจื้อได้มาชุมนุมกันที่นี่หลายพันคน.
คนส่วนใหญ่แล้วเป็นบัณฑิตผู้เยาว์และเคยอาศัยอยู่ในทวีปตะวันออกอยู่แล้ว.
กงจื่อได้ล่วงหล่นจากสวรรค์แล้ว,ทำให้นิกายหงหรูถดถอย,หลายปีมานี้ต้าฉินที่เผ่าตำราทำลายเหล่าบัณฑิตหงหรูให้ต้องตายทั้งเป็น,เหล่าบัณฑิตหงหรูที่ถูกโจมตีไม่หยุด,จวบจุนถึงตอนนี้,มีศิษย์ของนิกายหงหรูมากมายที่เดินทางออกมาจากทวีปตะวันออก.
พวกเขาทุกคนที่ซ่อนตัวตน,แม้แต่เข้าร่วมสำนักอื่น,นิกายหงหรูถึงกาลล่มสลายแล้ว.
มีเพียงไม่กี่คนที่ยอมตายยังคงอยู่ในทวีปตะวันออก,หวังว่านิกายหงหรูจะกลับมาได้อีกครั้ง.
ทว่าหลายปีมานี้,เหล่าสมาชิกที่ซือสัตย์นั้นใช้ชีวิตอย่างยากลำบาก,จนกกระทั่งลูกหลานของกงจื่อปรากฏ,กงเซอคง,ความหวังของศิษย์นิกายหงหรูก็ได้ปรากฏความหวังอีกครั้ง.
กงเซอคงนั้นมีกลิ่นอายขงจื่อ,มีกลิ่นอายที่ใกล้เคียงกับกงจื่อในอดีตอย่างคาดไม่ถึง.
ดังนั้น,เซอคงเวลานี้จึงได้รวมกลุ่มของศิษย์หงหรูในอดีตกลับมา,สร้างนิกายใหม่เป็นนิกายจงหรูและมีดินแดนศักดิ์สิทธิ์ของพวกเขาอยู่ในทวีปหนานจานปู่.
ที่ตำหนักกลางเวลานี้,มีรูปปั้นเซอคงขนาดใหญ่,ให้เหล่าศิษย์ของนิกายจงหรูได้แสดงความเคารพ.
ที่ตำหนักใจกลางเองเวลานี้,ก็มีคนผู้หนึ่งนั่งอยู่.
เซอคง,เซอคงในชุดสีขาว,ศีรษะไร้ผม,ทำให้ท่าทางของเขาเองดูคล้ายนักบวช.
ที่ตำหนักใหญ่ตรงกลางที่ปิดแน่น.
ที่ด้านหน้าของเซอคงนั้นมีแท่นหยกขนาดใหญ่,เป็นแท่นหยกที่ใช้ฉายแผนที่ของทวีปหนานจานปู่.
เซอคงที่จ้องมองแผนที่,ส่ายหน้าไปมา,ดวงตาหรี่เล็กลง,"ตามความจำของกงจื่อแล้ว,ช่างเป็นคนที่จัดการยากจริงๆ,ทว่า,ทุกอย่างไม่ได้มีไว้กับคนในอดีตแล้ว,ทุกอย่างนั้นมันถูกเตรียมเอาไว้ให้กับข้า?"
"ทวีปหนานจานปู่?
ตำหนักจื่อเซียว,ยอดคนอันดับหนึ่งของโลกหล้า,หงจวินเจ้าต้องชดใช้ให้กับข้าแล้ว"เซอคองที่ดวงตาเบิกกว้าว.
"หงจวินปรากฏขึ้นสองคน,ช่างน่าเศร้า,ไม่ว่าจะเป็นที่ใหนก็ไม่ใช่หงจวิน,เป็นแค่ข้า,ข้าเท่านั้นที่เหมาะจะเป็นหงจวิน."เซอคงที่กล่าวอย่างภาคภูมิ.
จงซานที่ยื่นมือออกไปด้านหน้า,ก่อนที่จะปรากฏกระจกเงาขึ้นที่ด้านหน้า,หัวของเซอคงที่สะท้อนอยู่ด้านใน,เป็นหัวของใส้เดือนยักษ์ที่น่ารังเกียจ.
เซองคงที่ใช้มือลูบไล้หัวที่น่ารังเกียจของตัวเองพร้อมกับกล่าวออกมาเบาๆ,"หงจวินมีเทพอสูรเทพใส้เดือนตัวหนึ่ง,หลังจากล่วงหล่นจากสวรรค์,ก็แบ่งร่างมันส่งไปทั่วทุกสารทิศ,เพื่อไม่ให้ถูกกำจัด,หงจวินยังไม่ตายรึ?
ใต้สวรรค์นี้ไม่มีใครสามารถสังหารเทพใส้เดือนได้,เพราะมันมีมากเกินไป,อย่างไรก็ตาม,เทพอสูรที่เป็นเพียงสัตว์ขี่ของเจ้าเท่านั้น,ข้าเซอคงที่เป็นอสูรเทวะของเจ้า,ไม่มีทางที่จะให้เจ้าจุติกลับคืนมา,ไม่ว่าอย่างไรข้าจะต้องได้ตำหนักจื่อเวียว,เมื่อข้าได้ตำหนักจื่อเซียว,ข้าก็จะเป็นหงจวิน."
เซอคงที่ลูบไล้ใบหน้าอย่างนุ่มนวล,"เมื่อไหร่ที่ข้ากลายเป็นหงจวิน,ใต้โลกหล้ายังต้องกลัวใครอีก?
จงซาน? หลายปีมานี้ที่สร้างความอับอายให้ข้า,ข้าจะตอบแทนคืนให้เจ้าร้อยเท่า!"
เซอคงที่มีหัวใส้เดือนที่เต็มไปด้วยสายตาที่ดุร้าย,ใบหน้าอัปลักษณ์ที่ดูน่าเกียจมากขึ้นและก็มากขึ้น.
"วูซซซซ!"
ในเวลานั้นมีกลิ่นอายที่หนักหน่วงรุนแรงที่ล่วงหล่นลงมาจากบนท้องฟ้า,โถมทับลงมาแดนเทวะของนิกายจงหรู,ในเวลานี้มีคนกลุ่มหนึ่งที่มาเยือนอย่างคาดไม่ถึง.
กลิ่นอายที่หนักหน่วงรุนแรง,ถึงกับทำให้เซอคงต้องหยุดชะงัก,ก่อนที่จะเร่งรีบเปลี่ยนร่างเป็นรูปร่างมนุษย์ทันที.
ไม่นานหลังจากนั้น.
"ตูมมมมมม!"ประตูขนาดใหญ่ที่เปิดออกมา.
"เรียนเจ้านิกาย,มีศัตรูบุกเขตแดนของพวกเรา!"คนผู้หนึ่งที่เอ่ยออกมาด้วยท่าทางร้อนใจ.
"รู้แล้ว!"ใบหน้าของเซอคงที่เปลี่ยนเป็นเย็นเยือบ.
หากว่าเซอคงเห็นตัวผู้บุกรุกคงจะต้องตื่นตกใจอย่างแน่นอน.
"ผู้มาเป็นใคร? บอกนามของเจ้ามา!"เสียงด้านล่างส่งออกไปด้านบน.
ตำหนักตรงกลางนั้นเป็นแดนเทวะของนิกายหงหรูใหม่,บนอากาศเวลานี้,มีคนชุดดำ
12 คนได้เดินทางมาถึง,พร้อมกับปล่อยแรงกดดันโถมทับลงมาด้านล่าง.
ผู้ฝึกตนมากมายถึงกับหายใจหอบเมื่อต้องเผชิญหน้ากับพลังวิญญาณที่เหนือล้ำ.
กลิ่นอายของเซียนบรรพชน?
นี่คือกลิ่นอายของเซียนบรรพชน.
"ประมุขนิกาย!"หนึ่งในคนของพวกเขาเร่งรีบเอ่ยเข้ามาในตำหนัก.
เพราะว่า,ทุกคนรู้ดีว่า,คนที่แข็งแกร่งที่สุดที่นี่ก็คือประมุขนิกายคนใหม่,กงเซอคง,และเขายังมีต้าเต๋าขงจื้อของนิกายหงหรูด้วย,ซึ่งมันเป็นต้าเต๋าของกงจื่อในอดีตนั่นเอง.
"ใครคือประมุขนิกายกงเซอคง? ให้เขาออกมา!"จินเผิงที่ตะโกนออกมาเสียงดัง.
เหล่าศิษย์นิกายจงหรูที่จ้องมองหน้ากันและกันด้วยท่าทางไม่พอใจจินเผิง,ศัตรูคู่แค้นของนิกายหงหรูอย่างงั้นรึ?
ชิ,เมื่อประมุขนิกายออกมา,พวกเจ้าได้เห็นดีกันแน่.
"เป็นใครที่แส่หาความตาย?"จากด้านในตำหนักเซอคงที่เอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงเย็นชา.
เซอคงที่ก้าวออกมาช้าๆ,แววตาที่ดุดัน,ในสายตาของเซอคงนั้น,เซียนบรรพชนทั่วไป,ไม่ยากเลยที่จะจัดการ.
เขากลืนกงจื่อไป,ทำให้มีต้าเต๋าขงจื้อของกงจื่อ,ต้าเต๋า,ที่สามารถนำพลังของศิษย์นิการช่วยเพิ่มพลัง,ทำให้เขาสามารถยกระดับไปอีกขั้นหนึ่ง,มีใครบ้างที่จะรับมือได้.
ทว่าพริบตาเดียวที่เซอคงก้าวอกมา,ทันทีที่เห็นร่าง
12 ร่างลอยอยู่บนอากาศ.
ทำไมไม่รู้,เขาเห็นคนที่อยู่ด้านหน้า,หัวใจของเซอคงที่เต้นไปมาอย่างช่วยไม่ได้ในทันที,ขนทั่วร่างที่ลุกขึ้นตั้งชัน.
นี่มัน,สัมผัสนี้มัน?
จงซาน?
เพียงแค่สัมผัสเซอคงก็รู้แล้ว,คาดไม่ถึงเลยว่าจะเป็นจงวาน,คนคุ้นเคยที่เขาพบในแต่ละครั้งก็รู้สึกแบบเดียวกัน,เป็นเขา?
เขามาหาข้า?
ภายในใจเซอคงที่เต็มไปด้วยความเศร้า,จงซานไม่คิดที่จะปล่อยตัวเขาแม้แต่น้อย.
เหล่าศิษย์นิกายจงหรูที่จ้องมองประมุขนิกายที่หยุดอยู่ที่ด้านหน้าตำหนัก,ไม่ก้าวออกมาด้านนอก,เขาที่อยู่ๆไม่เคลื่อนไหวหยุดนิ่ง,ทำให้ศิษย์นิกายจงหรูรู้สึกแปลกประหลาด.
ใบหน้าของเซอคงเผยท่าทางไม่อยากเชื่อ,หัวใจของเขาที่เต้นไปมาไม่เป็นจังหวะ.
ทำอย่างไร? ทำอย่างไรดี? จงซานมาที่นี่แล้ว!
"เซอคง?"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
ภายในใจของเซอคงที่เต้นไปมา,ไม่กล้าก้าวออกไปด้านนอก,ก่อนที่จะตะโกนออกมา,"ศิษย์นิกายจงหรูรับคำสั่ง,คนเหล่านี้,ต้องการทำลายนิกายของพวกเรา,ทุกคนจงชักอาวุธออกมา,ปกป้องนิกายจงหรู,ขงจื้อจะอยู่ชั่วนิรันดร์!"
ขณะที่กล่าวออกมานั้น,ที่ด้านหน้าองเซอคง,ปรากฏต้าเต๋าขนาดใหญ่,อำนาจของต้าเต๋าขงจื้อปรากฏขึ้น.
หลังจากกินกงจื่อไปแล้ว,แม้นว่าเขาจะไม่สามารถใช้ต้าเต๋าของจื่อได้ทั้งหมด,ทว่าก็สามารถใช้มันได้สามในสิบส่วนเช่นกัน.
ต้าเต๋าขงจื้อที่เต็มไปด้วยอำนาจความเที่ยงธรรม,ที่กำลังไหลบ่าเข้าไปอยู่ในร่างของศิษย์นิกายจงหรู.
เหล่าศิษย์จงหรูหลายพันคน,จิตวิญญาณการต่อสู้ที่ลุกโชนไร้ซึ่งความหวาดกลัว,ทุกคนที่ตะโกนออกมาเสียงดัง,"ปกป้องนิกายจงหรู,ขงจื้อจะคงอยู่ชั่วนิรันดร์~~~~~~~~~~~~~~!”
การต่อสู้ที่เริ่มขึ้นในทันที,เหล่าศิษย์ของนิกายจงหรูที่กลายเป็นบ้าคลั่งพุ่งขึ้นไปบนอากาศ
เซอคงที่ตะโกนออกไปเสี่ยงดัง,ทว่าเวลาเดียวกันที่ลอบถอยกลับเข้าไปในตำหนัก,เขาที่หลอกลวงศิษย์ของนิกาย,เพื่อให้ถ่วงเวลาให้กับตัวเองได้หนีไป.
จงซานที่นำหยกอักขระออกมา,ใบหน้าที่เต็มไปด้วยความเสียดาย,"จงซาน,ดาวแห่งความโชคร้าย,เจ้ามาแล้วอย่างไร,ข้ายังมีหยกเคลื่อนย้ายทางไกลอยู่!"
จากนั้น,ไร้ซึ่งลังเล,เขาบดขยี้หยกอักขระทันที.
ที่ด้านนอกนั้น,เหล่าศิษย์จงหรูที่มีอำนาจขงจื้อไหลเข้ามาในร่าง,ทำให้พวกเขากลายเป็นบ้าคลั่ง,แม้แต่บางคนที่เป็นเพียงปุถุชนเองก็ตาม,พวกเขาที่ใจกล้าเข้าปะทะเหล่าเซียน,พุ่งตรงไปยังกลุ่มคนของจงซาน.
เหล่าศิษย์นิกายจงหรูที่พุ่งขึ้นบนท้องฟ้า,เต็มพื้นที่ไปหมด.
โหลวซิงเฉินที่บินออกมาด้านหน้า,เขาสะบัดฟาดฝ่ามืออกไป,พลังอำนาจที่แข็งแกร่งโจมตีลงมาด้านล่าง,ห้วงมิติที่สั่นไหว,สั่นเป็นระลอกโถมทับเป็นละลอกคลื่นม้วนกวาดลงไป.
หนึ่งต่อห้าหมื่น.
"ตูมมม ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
เหล่าศิษย์นิกายจงหรูถูกฝ่ามือยักษ์กระแทกเกิดระเบิดเสียงดังสนั่น,พลังของเซียนบรรพชน,ไม่มีทางที่ผู้ฝึกตนทั่วไปจะเทียบได้.
หนึ่งฝ่ามือที่ฟาดลงมาก,ศิษย์นิกายจงหรูทั้งห้าหมื่นคนพ่นโลหิตคำโตล่วงหล่นลงมา,แม้แต่ตำหนักด้านล่างยังแตกสลายกลายเป็นฝุ่นผง.
Chapter 1180 Confucianism Sect new sacred
place
儒门新圣地
แดนเทวะนิกายจงหรู.
เหรินชุนและกุยเชอที่มาหยุดที่ด้านนอกค่ายกล.
สายตาของทั้งสองคนที่กำลังเผยท่าทางงงงวย.
"นี่,แล้วค่ายกลถูกทะลวงที่ใหน? ข้าไม่เห็นเลย?"กุยเชอที่กล่าวด้วยความประหลาดใจ.
ใบหน้าของเหรินชุนกระตุก,"ค่ายกล,มีสามชั้นทั้งภายในและภายนอก,แต่กลับยังคงสภาพเดิมไม่พลังทลายเสียหาย!"
จากนั้น,เหรินชุนที่โบกสะบัดมือออกไป,เขาไม่เข้าใจแม้แต่น้อย.
"ปัง!"
ทันทีที่เหรินชุนโบกมือออกไป,กลุ่มควันที่มากมายพุ่งขึ้นบนท้องฟ้าก่อนที่จะแตกสลายหายไปไม่สามารถมองเห็นได้.
ภูเขาด้านในที่เผยให้เห็นรูปร่างแลพื้นที่ทั้งหมด.
ที่ใจกลางภูเขานั้น,มีหัวมังกรขนาดใหญ่,และพื้นที่รอบๆนั้นก็มีชิ้นส่วนของมังกรกระจายไปทั่ว.
หัวมังกรเทวะ,หนวดมังกร,หนังมังกร,กระดูกมังกร,ไม่ว่าจะเป็นเซียนคนใหนต้องรับรู้ว่าเป็นเป็นของล้ำค่า,การใช้อุปกรณ์เช่นนี้มาเตรียมค่ายกล,เป็นเรื่องที่มั่งคั่งและหรูเป็นอย่างมาก.
ทว่า,มีสิ่งที่ผิดปรกติอยู่อย่างหนึ่ง,ตามังกร,ค่ายกลฮวงจุ้ยพื้นที่ตามังกร,ตามังกรด้านซ้ายหายไป.
เป็นเพียงแค่รูโบ๋,มันยุบหายลงไปด้านล่าง.
ใบหน้าของเหรินชุนถึงกับบิดเบี้ยวในทันที.
"ไม่มีตามังกร? เหรินชุน,ดูเหมือนว่าค่ายกลของเจ้า,ตามังกรนั่นจะคุณภาพต่ำสุด,ศิลาหมิงจิง! กระดูกมังกรกระดูกทองคำผสมทองแดงอาบด้วยโลหิตมังกรผลึกที่มีอายุ 1 ล้านปี,กล้ามเนื้อของมังกรที่หลอมเป็นทองคำ,ทว่าตามังกร,เพียงแค่ศิลาหมิงจิง,เจ้าก็น่าจะเห็นว่ามันมีค่าต่ำสุดในวัตถุดิบทั้งหมด!"กุยเชอที่ที่ขมวดคิ้วไปมา.
เหรินชุดที่ใบหน้าเปลี่ยนเป็นมืดคลึ้ม,"ไม่ต้องบอกอะไร,ค่ายกลฮวงจุ้ยที่ข้าจัดเตรียม,ข้ารู้ดี,ตามังกรมีค่าหรือไม่มี"
"หายเพียงแค่ศิลามิงจิงอย่างงั้นรึ?
ของล้ำค่าอื่นๆไม่นำไป? ใครกันที่บุกเข้ามาเช่นนี้?"กุยเชอที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ใช่,แล้วทำไมเขาต้องบุกเข้ามานำศิลาหมิงจิงไป?
มีเป้าหมายอะไรกัน?"เหรินชุนที่เต็มไปด้วยความสงสัย.
"มีรูด้วยอย่างงั้นรึ?"กุยเชอที่ชี้ไปยังพื้นที่ไกลออกไป.
เหรินชุนที่ทำการตรวจสอบ,เข้าที่พบว่ารูดังกล่าวนี้เชื่อมต่อไปถึงด้านนอก.
"แฮกก!"เหรินชุนที่สูดหายใจเสียงดัง.
"มีอะไร?"
"ตัดผ่านเข้ามาในค่ายกล,ตัดผ่านค่ายกลโดยที่ไม่ทำลายค่ายกล,ต้องเป็นคนที่มีพลังความแข็งแกร่งขนาดใหนกัน?
นี่มันพลังอะไรกัน?ถึงจะเป็นเซียนบรรพชนทั่วไปก็ไม่มีทางทำได้แน่!"เหรินชุดที่กล่าวออกมาด้วยเสียงเป็นกังวล.
"คนที่ทะลวงเข้ามาแข็งแกร่งมากอย่างงั้นรึ?
แล้วทำไมถึงได้นำไปแต่ตามังกร,หมายความว่าอย่างไร?"กุยเชอที่เอ่ยออกมาด้วยความประหลาดใจ.
"เป็นการเตือนพวกเรา?"เหรินชุนที่ใบหน้าเปลี่ยนเป็นซับซ้อน.
"เตือนรึ?
"ใช่เป็นคำเตือนจากผู้แข็งแกร่ง,ที่จริงเขาต้องการกล่าวเตือนเท่านั้น,เป็นไปได้ว่าเขาเห็นเป้าหมายของเราแล้ว?
หากแต่เขายังเห็นแก่หน้าราชันย์เทวะ?"เหรินชูที่ตื่นตกใจ.
ทั้งเหรินชุนและกุยเชอที่ใบหน้ากระตุก,ลอบทะลวงเข้าในค่ายกล,เพ่อสร้างปัญหา,ทะลวงค่ายกลได้แต่นำไปเพียงแค่ศิลาจิงหมิงเท่านั้น,คนผู้นี้ทะลวงค่ายกลได้อย่างง่ายดาย,เหรินชุดและกุยเชอครุ่นคิดไปมาอย่างระมัดระวัง,แม้แต่มีเหงื่อที่เย็นเยือบไหลออกมา.
"ไม่ได้การแล้ว,การมาพบเข้ากับยอดฝีมือไร้คู่เปรียบเช่นนี้,ข้าจำเป็นต้องรายงานราชันย์เทวะแล้ว!"เหรินชุนกล่าว.
"อืม!"
-----------------------------------------------------------------------
ทวีปหนานจานปู่.
บนเทือกเขาแห่งหนึ่งที่อุดมสมบูรณ์.
คนหลายคนที่สวมชุดบัณฑิตสีขาวของขงจื้อได้มาชุมนุมกันที่นี่หลายพันคน.
คนส่วนใหญ่แล้วเป็นบัณฑิตผู้เยาว์และเคยอาศัยอยู่ในทวีปตะวันออกอยู่แล้ว.
กงจื่อได้ล่วงหล่นจากสวรรค์แล้ว,ทำให้นิกายหงหรูถดถอย,หลายปีมานี้ต้าฉินที่เผ่าตำราทำลายเหล่าบัณฑิตหงหรูให้ต้องตายทั้งเป็น,เหล่าบัณฑิตหงหรูที่ถูกโจมตีไม่หยุด,จวบจุนถึงตอนนี้,มีศิษย์ของนิกายหงหรูมากมายที่เดินทางออกมาจากทวีปตะวันออก.
พวกเขาทุกคนที่ซ่อนตัวตน,แม้แต่เข้าร่วมสำนักอื่น,นิกายหงหรูถึงกาลล่มสลายแล้ว.
มีเพียงไม่กี่คนที่ยอมตายยังคงอยู่ในทวีปตะวันออก,หวังว่านิกายหงหรูจะกลับมาได้อีกครั้ง.
ทว่าหลายปีมานี้,เหล่าสมาชิกที่ซือสัตย์นั้นใช้ชีวิตอย่างยากลำบาก,จนกกระทั่งลูกหลานของกงจื่อปรากฏ,กงเซอคง,ความหวังของศิษย์นิกายหงหรูก็ได้ปรากฏความหวังอีกครั้ง.
กงเซอคงนั้นมีกลิ่นอายขงจื่อ,มีกลิ่นอายที่ใกล้เคียงกับกงจื่อในอดีตอย่างคาดไม่ถึง.
ดังนั้น,เซอคงเวลานี้จึงได้รวมกลุ่มของศิษย์หงหรูในอดีตกลับมา,สร้างนิกายใหม่เป็นนิกายจงหรูและมีดินแดนศักดิ์สิทธิ์ของพวกเขาอยู่ในทวีปหนานจานปู่.
ที่ตำหนักกลางเวลานี้,มีรูปปั้นเซอคงขนาดใหญ่,ให้เหล่าศิษย์ของนิกายจงหรูได้แสดงความเคารพ.
ที่ตำหนักใจกลางเองเวลานี้,ก็มีคนผู้หนึ่งนั่งอยู่.
เซอคง,เซอคงในชุดสีขาว,ศีรษะไร้ผม,ทำให้ท่าทางของเขาเองดูคล้ายนักบวช.
ที่ตำหนักใหญ่ตรงกลางที่ปิดแน่น.
ที่ด้านหน้าของเซอคงนั้นมีแท่นหยกขนาดใหญ่,เป็นแท่นหยกที่ใช้ฉายแผนที่ของทวีปหนานจานปู่.
เซอคงที่จ้องมองแผนที่,ส่ายหน้าไปมา,ดวงตาหรี่เล็กลง,"ตามความจำของกงจื่อแล้ว,ช่างเป็นคนที่จัดการยากจริงๆ,ทว่า,ทุกอย่างไม่ได้มีไว้กับคนในอดีตแล้ว,ทุกอย่างนั้นมันถูกเตรียมเอาไว้ให้กับข้า?"
"ทวีปหนานจานปู่?
ตำหนักจื่อเซียว,ยอดคนอันดับหนึ่งของโลกหล้า,หงจวินเจ้าต้องชดใช้ให้กับข้าแล้ว"เซอคองที่ดวงตาเบิกกว้าว.
"หงจวินปรากฏขึ้นสองคน,ช่างน่าเศร้า,ไม่ว่าจะเป็นที่ใหนก็ไม่ใช่หงจวิน,เป็นแค่ข้า,ข้าเท่านั้นที่เหมาะจะเป็นหงจวิน."เซอคงที่กล่าวอย่างภาคภูมิ.
จงซานที่ยื่นมือออกไปด้านหน้า,ก่อนที่จะปรากฏกระจกเงาขึ้นที่ด้านหน้า,หัวของเซอคงที่สะท้อนอยู่ด้านใน,เป็นหัวของใส้เดือนยักษ์ที่น่ารังเกียจ.
เซองคงที่ใช้มือลูบไล้หัวที่น่ารังเกียจของตัวเองพร้อมกับกล่าวออกมาเบาๆ,"หงจวินมีเทพอสูรเทพใส้เดือนตัวหนึ่ง,หลังจากล่วงหล่นจากสวรรค์,ก็แบ่งร่างมันส่งไปทั่วทุกสารทิศ,เพื่อไม่ให้ถูกกำจัด,หงจวินยังไม่ตายรึ?
ใต้สวรรค์นี้ไม่มีใครสามารถสังหารเทพใส้เดือนได้,เพราะมันมีมากเกินไป,อย่างไรก็ตาม,เทพอสูรที่เป็นเพียงสัตว์ขี่ของเจ้าเท่านั้น,ข้าเซอคงที่เป็นอสูรเทวะของเจ้า,ไม่มีทางที่จะให้เจ้าจุติกลับคืนมา,ไม่ว่าอย่างไรข้าจะต้องได้ตำหนักจื่อเวียว,เมื่อข้าได้ตำหนักจื่อเซียว,ข้าก็จะเป็นหงจวิน."
เซอคงที่ลูบไล้ใบหน้าอย่างนุ่มนวล,"เมื่อไหร่ที่ข้ากลายเป็นหงจวิน,ใต้โลกหล้ายังต้องกลัวใครอีก?
จงซาน? หลายปีมานี้ที่สร้างความอับอายให้ข้า,ข้าจะตอบแทนคืนให้เจ้าร้อยเท่า!"
เซอคงที่มีหัวใส้เดือนที่เต็มไปด้วยสายตาที่ดุร้าย,ใบหน้าอัปลักษณ์ที่ดูน่าเกียจมากขึ้นและก็มากขึ้น.
"วูซซซซ!"
ในเวลานั้นมีกลิ่นอายที่หนักหน่วงรุนแรงที่ล่วงหล่นลงมาจากบนท้องฟ้า,โถมทับลงมาแดนเทวะของนิกายจงหรู,ในเวลานี้มีคนกลุ่มหนึ่งที่มาเยือนอย่างคาดไม่ถึง.
กลิ่นอายที่หนักหน่วงรุนแรง,ถึงกับทำให้เซอคงต้องหยุดชะงัก,ก่อนที่จะเร่งรีบเปลี่ยนร่างเป็นรูปร่างมนุษย์ทันที.
ไม่นานหลังจากนั้น.
"ตูมมมมมม!"ประตูขนาดใหญ่ที่เปิดออกมา.
"เรียนเจ้านิกาย,มีศัตรูบุกเขตแดนของพวกเรา!"คนผู้หนึ่งที่เอ่ยออกมาด้วยท่าทางร้อนใจ.
"รู้แล้ว!"ใบหน้าของเซอคงที่เปลี่ยนเป็นเย็นเยือบ.
หากว่าเซอคงเห็นตัวผู้บุกรุกคงจะต้องตื่นตกใจอย่างแน่นอน.
"ผู้มาเป็นใคร? บอกนามของเจ้ามา!"เสียงด้านล่างส่งออกไปด้านบน.
ตำหนักตรงกลางนั้นเป็นแดนเทวะของนิกายหงหรูใหม่,บนอากาศเวลานี้,มีคนชุดดำ
12 คนได้เดินทางมาถึง,พร้อมกับปล่อยแรงกดดันโถมทับลงมาด้านล่าง.
ผู้ฝึกตนมากมายถึงกับหายใจหอบเมื่อต้องเผชิญหน้ากับพลังวิญญาณที่เหนือล้ำ.
กลิ่นอายของเซียนบรรพชน?
นี่คือกลิ่นอายของเซียนบรรพชน.
"ประมุขนิกาย!"หนึ่งในคนของพวกเขาเร่งรีบเอ่ยเข้ามาในตำหนัก.
เพราะว่า,ทุกคนรู้ดีว่า,คนที่แข็งแกร่งที่สุดที่นี่ก็คือประมุขนิกายคนใหม่,กงเซอคง,และเขายังมีต้าเต๋าขงจื้อของนิกายหงหรูด้วย,ซึ่งมันเป็นต้าเต๋าของกงจื่อในอดีตนั่นเอง.
"ใครคือประมุขนิกายกงเซอคง? ให้เขาออกมา!"จินเผิงที่ตะโกนออกมาเสียงดัง.
เหล่าศิษย์นิกายจงหรูที่จ้องมองหน้ากันและกันด้วยท่าทางไม่พอใจจินเผิง,ศัตรูคู่แค้นของนิกายหงหรูอย่างงั้นรึ?
ชิ,เมื่อประมุขนิกายออกมา,พวกเจ้าได้เห็นดีกันแน่.
"เป็นใครที่แส่หาความตาย?"จากด้านในตำหนักเซอคงที่เอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงเย็นชา.
เซอคงที่ก้าวออกมาช้าๆ,แววตาที่ดุดัน,ในสายตาของเซอคงนั้น,เซียนบรรพชนทั่วไป,ไม่ยากเลยที่จะจัดการ.
เขากลืนกงจื่อไป,ทำให้มีต้าเต๋าขงจื้อของกงจื่อ,ต้าเต๋า,ที่สามารถนำพลังของศิษย์นิการช่วยเพิ่มพลัง,ทำให้เขาสามารถยกระดับไปอีกขั้นหนึ่ง,มีใครบ้างที่จะรับมือได้.
ทว่าพริบตาเดียวที่เซอคงก้าวอกมา,ทันทีที่เห็นร่าง
12 ร่างลอยอยู่บนอากาศ.
ทำไมไม่รู้,เขาเห็นคนที่อยู่ด้านหน้า,หัวใจของเซอคงที่เต้นไปมาอย่างช่วยไม่ได้ในทันที,ขนทั่วร่างที่ลุกขึ้นตั้งชัน.
นี่มัน,สัมผัสนี้มัน?
จงซาน?
เพียงแค่สัมผัสเซอคงก็รู้แล้ว,คาดไม่ถึงเลยว่าจะเป็นจงวาน,คนคุ้นเคยที่เขาพบในแต่ละครั้งก็รู้สึกแบบเดียวกัน,เป็นเขา?
เขามาหาข้า?
ภายในใจเซอคงที่เต็มไปด้วยความเศร้า,จงซานไม่คิดที่จะปล่อยตัวเขาแม้แต่น้อย.
เหล่าศิษย์นิกายจงหรูที่จ้องมองประมุขนิกายที่หยุดอยู่ที่ด้านหน้าตำหนัก,ไม่ก้าวออกมาด้านนอก,เขาที่อยู่ๆไม่เคลื่อนไหวหยุดนิ่ง,ทำให้ศิษย์นิกายจงหรูรู้สึกแปลกประหลาด.
ใบหน้าของเซอคงเผยท่าทางไม่อยากเชื่อ,หัวใจของเขาที่เต้นไปมาไม่เป็นจังหวะ.
ทำอย่างไร? ทำอย่างไรดี? จงซานมาที่นี่แล้ว!
"เซอคง?"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
ภายในใจของเซอคงที่เต้นไปมา,ไม่กล้าก้าวออกไปด้านนอก,ก่อนที่จะตะโกนออกมา,"ศิษย์นิกายจงหรูรับคำสั่ง,คนเหล่านี้,ต้องการทำลายนิกายของพวกเรา,ทุกคนจงชักอาวุธออกมา,ปกป้องนิกายจงหรู,ขงจื้อจะอยู่ชั่วนิรันดร์!"
ขณะที่กล่าวออกมานั้น,ที่ด้านหน้าองเซอคง,ปรากฏต้าเต๋าขนาดใหญ่,อำนาจของต้าเต๋าขงจื้อปรากฏขึ้น.
หลังจากกินกงจื่อไปแล้ว,แม้นว่าเขาจะไม่สามารถใช้ต้าเต๋าของจื่อได้ทั้งหมด,ทว่าก็สามารถใช้มันได้สามในสิบส่วนเช่นกัน.
ต้าเต๋าขงจื้อที่เต็มไปด้วยอำนาจความเที่ยงธรรม,ที่กำลังไหลบ่าเข้าไปอยู่ในร่างของศิษย์นิกายจงหรู.
เหล่าศิษย์จงหรูหลายพันคน,จิตวิญญาณการต่อสู้ที่ลุกโชนไร้ซึ่งความหวาดกลัว,ทุกคนที่ตะโกนออกมาเสียงดัง,"ปกป้องนิกายจงหรู,ขงจื้อจะคงอยู่ชั่วนิรันดร์~~~~~~~~~~~~~~!”
การต่อสู้ที่เริ่มขึ้นในทันที,เหล่าศิษย์ของนิกายจงหรูที่กลายเป็นบ้าคลั่งพุ่งขึ้นไปบนอากาศ
เซอคงที่ตะโกนออกไปเสี่ยงดัง,ทว่าเวลาเดียวกันที่ลอบถอยกลับเข้าไปในตำหนัก,เขาที่หลอกลวงศิษย์ของนิกาย,เพื่อให้ถ่วงเวลาให้กับตัวเองได้หนีไป.
จงซานที่นำหยกอักขระออกมา,ใบหน้าที่เต็มไปด้วยความเสียดาย,"จงซาน,ดาวแห่งความโชคร้าย,เจ้ามาแล้วอย่างไร,ข้ายังมีหยกเคลื่อนย้ายทางไกลอยู่!"
จากนั้น,ไร้ซึ่งลังเล,เขาบดขยี้หยกอักขระทันที.
ที่ด้านนอกนั้น,เหล่าศิษย์จงหรูที่มีอำนาจขงจื้อไหลเข้ามาในร่าง,ทำให้พวกเขากลายเป็นบ้าคลั่ง,แม้แต่บางคนที่เป็นเพียงปุถุชนเองก็ตาม,พวกเขาที่ใจกล้าเข้าปะทะเหล่าเซียน,พุ่งตรงไปยังกลุ่มคนของจงซาน.
เหล่าศิษย์นิกายจงหรูที่พุ่งขึ้นบนท้องฟ้า,เต็มพื้นที่ไปหมด.
โหลวซิงเฉินที่บินออกมาด้านหน้า,เขาสะบัดฟาดฝ่ามืออกไป,พลังอำนาจที่แข็งแกร่งโจมตีลงมาด้านล่าง,ห้วงมิติที่สั่นไหว,สั่นเป็นระลอกโถมทับเป็นละลอกคลื่นม้วนกวาดลงไป.
หนึ่งต่อห้าหมื่น.
"ตูมมม ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
เหล่าศิษย์นิกายจงหรูถูกฝ่ามือยักษ์กระแทกเกิดระเบิดเสียงดังสนั่น,พลังของเซียนบรรพชน,ไม่มีทางที่ผู้ฝึกตนทั่วไปจะเทียบได้.
หนึ่งฝ่ามือที่ฟาดลงมาก,ศิษย์นิกายจงหรูทั้งห้าหมื่นคนพ่นโลหิตคำโตล่วงหล่นลงมา,แม้แต่ตำหนักด้านล่างยังแตกสลายกลายเป็นฝุ่นผง.
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
ปัจจุบันแปลจบแล้ว 1672 ตอน สนใจติดต่อเข้ากลุ่มลับได้ครับ
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ แปลจบแล้ว.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น