Immortality Chapter 1181 Third Hong Jun
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 1181 หงจวินคนที่สาม.
Chapter 1182 Eastern emperor Tai Yi
东皇太一
ราชันย์ตะวันออกไท่อี้.
ทวีปหนานจานปู่.
ภายในวิหารหงจวินทางทิศใต้.
ห้องโถงด้านในที่มืดคลึ้ม.
ภายในห้องโถง,เวลานี้มีคนยืนอยู่ 7-8 คน,ทว่าที่แปลกประหลาด,ใบหน้าที่ดูเหมือนกับวิหก,บางคนเหมือนกับอาชา,คนเหล่านี้เป็นอสูรต่างเผ่าพันธุ์,ร่างกายของพวกเขาแต่ละคนจะมีส่วนของอสูรเป็นรากฐาน.
และยังมีคนในชุดดำอีกหนึ่งคนที่ไม่สามารถมองเห็นใบน้าได้.
เหรินชุนและกุยเช่อที่ก้าวเข้ามา.
หลายคนที่ยกมือโค้งให้กับเหรินชุนเล็กน้อย.
"เหรินชุน,เกิดอุบัติเหตุอะไรอย่างงั้นรึ?"อสูรเทวะตนหนึ่งที่กล่าวสอบถามออกมา.
"เมื่อราชันย์เทวะมาค่อยกล่าวทีเดียว!"
วูซซซซซซซ!
บนบัลลังก์ที่ตั้งอยู่ทางทิศเหนือของห้อง,ในเวลานี้ปรากฏร่างในชุดสีเหลืองขึ้นมาในทันที.
รูปร่างหน้าตาที่เหมือนกับชายวัยกลางคน,หากแต่ดวงตานั้นเต็มไปด้วยความดุร้ายเย็นชา,ไม่ต่างจากดวงตาปิศาจ,ผมที่ยาวที่ถูกม้วนจัดต่างอย่างประณีต,กลุ่มก้อนเปลวเพลิงที่ลุกโชนที่แผดความร้อนออกมาจนรู้สึกได้,ประทับอยู่บนหน้าผากที่ตั้งชันของเขา,จิตวิญญาณแห่งความชั่วร้ายที่แผ่ออกมาพร้อมกับลมหายใจของเขาอยู่ตลอดเวลา.
พื้นที่รอบๆที่แผ่กลิ่นอายที่น่าเกรงขามไหลบ่าออกมาราวกับน้ำหลาก.
มือทั้งสองข้างวางบนพนักพิงบัลลังก์เหยี่ยวเทวะ,สายตาของเขาที่กวาดตามองคนที่อยู่รอบๆ.
ที่สำคัญที่สุด,ร่างกายของเขานั้นมีขนาดใหญ่โตกว่ามนุษย์ทั่วไปถึงสี่เท่า,ทั้งความสูงและขนาดร่างกายที่ดูใหญ่โตเป็นอย่างมาก.
สายตาของเขานั้น,เต็มไปด้วยกลิ่นอายพลังอำนาจสะกดข่ม,จิตสังหารที่รุนแรง,ราวกับจะทำให้ทุกคนที่ถูกเขามองตกตายไป.
"คารวะราชันย์เทวะ!"ทุกคนที่กล่าวออกมาด้วยความเคารพ.
ความเคารพที่มากมาย,ราวกับว่ามันฝั่งลึกเข้าไปในหัวใจของทุกคน.
ราชันย์เทวะ?
ด้วยร่างฮวงจุ้ย,นั้นเขาเป็นหนึ่งในร่างแยกประจำทิศตะวันออกทำให้ถูกเรียกว่า,จักรพรรดิตะวันออก,ราชันย์เทวะเผ่าอสูร,แม้แต่ราชันย์ตะวันออกไท่อี้!
สายตาของไท่อี้ที่กวาดตามองทุกคนก่อนที่จะไปหยุดที่เหรินชุน.
"เหรินชุน!"ไท่อี้กล่าวออกมาเบาๆ.
ไท่อี้ไม่ได้กล่าวอะไรต่อคนอื่น,คนอื่นๆที่โค้งหน้าทำความเคารพ,แม้แต่อสุรเทวะกุยเช่อ,ที่ได้แต่ก้มหน้าแสดงความเคารพไม่กล้าที่จะเงยหน้าขึ้นมา.
"เฉินอยู่นี่แล้ว!"เหรินชุดที่กล่าวออกมาเบาๆ.
"เจ้าและกุยเชออยู่ด้านนอก,มาอยู่ที่นี่ได้อย่างไร?"ไท่อี้เอ่ย.
แม้นว่าไท่อี้จะกล่าวไม่ดังนัก,ทว่าเหรินชุนก็ได้ยินอย่างชัดแจ้ง,แม้แต่รู้สึกหัวใจรัดแน่น,แรงกดดันที่น่าเกรงขามนั้นทำให้เหรินชุนถึงกับหลั่งเหงื่อที่เย็นเยือบออกมา.
"ราชันย์เทวะ,มีบางอย่าง,เฉินและกุยเช่อได้พูดคุยกันแล้วตัดสินใจที่จะมารายงานราชันย์เทวะ,เพื่อให้ท่านได้ตัดสินใจ!"เหรินชุนที่กล่าวออกมาในทันที.
"หืม?"ดวงตาของไท่อี้ที่หรี่เล็กลง.
จากนั้น,เหรินชุดไม่กล้าล่าช้า,เร่งรีบเล่าเรื่องที่ค่ายกลฮวงจุ้ยถูกทะลวง.
จากนั้น,เหรินชุดที่ลุกขึ้นแสดงความเคารพ,รอคอยไท่อี้.
ไท่อี้ที่รับฟังครุ่นคิดและกล่าวกับคนอื่นๆ,"ลุกขึ้น!"
"ขอบคุณราชันย์เทวะ!"เหล่าอสูรเทวะที่กล่าวออกมาด้วยความเคารพ.
"จีเมิ่ง,เจ้ามีความเห็นอย่างไร?"ไท่อี้ที่จ้องมองไปยังอูรเทวะตนหนึ่ง.
"ราชันย์เทวะ,เฉินเองก็คิดว่าเป็นยอดฝีมือไร้คู่เปรียบ,บางที่เขาคงเห็นอะไรบางอย่าง,ทว่าไม่ต้องการที่จะล่วงเกินราชันย์เทวะ,ดังนั้นจึงทำเพียงเตือน."จีเมิ่งที่กล่าวตอบ.
"เตือน?"ไท่อี้ที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"อย่างไรก็ตาม,ใต้หล้าแห่งนี้คงไม่มีใครที่ล่วงเกินราชันย์เทวะ."จี้เมิงที่เร่งรีบกล่าวออกมาอีกรอบ.
"ไม่,ยังมีอีกสองสามคน,เทียนตี้คนใหม่,หยิง,เฉิงโห่ว,มารดาแห่งหง,และอาจจะมีคนอื่นอีก."ไท่อี้ที่ส่ายหน้าไปมา.
ไท่อี้นั้นไม่ต้องการคำประจบ,เขาต้องการที่จะรับรู้ความเห็นอย่างตกไปตรงมา,โดยไม่มีอคติในใจนั่นเอง.
ได้ยินคำพูดของไท่อี้,จีเมิ่งที่ใบหน้าซีดขึ้นมาเหมือนกัน.
"แต่ว่า,มารดาแห่งหงส์เป็นไปไม่ได้ที่จะมาที่นี่,โฉวโห่วเอง,เขาไม่ได้อยู่ในทวีปหนานจานปู่,ส่วนหยิง,ฮึ! ความทะเยอทะยานของหยิงนั้นมากมายนัก,แม้แต่ตำหนักจื่อเซียว,เขาคงไม่ปล่อยไปเช่นกัน!"ไท่อี้กล่าว.
"จากทางเหนือรึ? ปราชญ์เทพเจียงยวี?
เขาที่สร้างวิหารหงจวินขึ้น,ดูเหมือนว่าจะทำอะไรเหมือนเรา,เขาพบหรือไม่?"จีเมิ่งที่คาดเดา.
"เป็นไปไม่ได้,หากปราชญ์เทพเจียงยวี,คงไม่ปล่อยไปง่ายๆเช่นนี้แน่นอน!"เหรินชุนที่กล่าวแสดงความคิดเห็น.
คนอื่นต่างก็พยักหน้ารับ.
"เฉินไม่รู้ว่าเขาตั้งใจทำอะไร,แต่รู้สึกว่า,หากเป็นยอดฝีมือ,หลังจากที่เขาเตือนพวกเราแล้ว,แน่นอนว่าควรจะเผยตัวออกมา,แต่กลับไม่ได้ทำอะไรต่อไป,ไม่เผยร่องรอยหรือข่าวขึ้นในทวีปหนานจานปู่เลย."จี่เมิ่งที่แสดงความเห็น.
"หากเป็นเช่นนั้น,เรื่องนี้ให้เจ้าไปสืบมา,จับตามองทวีปหนานจานปู่ให้ดี,อย่าให้เล็ดรอดแม้แต่เรื่องเล็กๆน้อย!"ไท่อี้กล่าว.
"น้อมรับบัญชา!"จีเมิ่งที่กล่าวรับคำในทันที.
ไท่อี้ที่จ้องมองไปยังเหรินชุน.
"เหรินชุด,เช่นนั้นแผนการขั้นสามของเจ้าคงไม่สามารถทำให้สำเร็จได้."ไท่อี้ที่กล่าวเคร่งขรึม.
"เฉินรับรู้ความผิด! ขอให้ราชันย์เทวะลงโทษด้วย!"เหรินชุดที่กล่าวออกมาในทันที.
"เรื่องนี้ไม่ต้องเอ่ยถึงชั่วคราว,รอให้ทุกอย่างเสร็จสิน,ทั้งความดีความชอบและความผิดค่อยมาพูดอีกครั้ง!"ไท่อี้กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"ขอบพระทัยราชันย์เทวะ!"เหรินชุนที่เริ่งรีบกล่าวออกมา.
"ยังมีเรื่องอื่นที่ต้องทำ,ข้าต้องการอสูรจำนวนมากของแผ่นดินต้าโจว,เกี่ยวกับจุดตำแหน่งวางค่ายกลให้คุ้มกันให้ดีกว่านี้,อย่าให้ผิดพลาดเช่นนี้อีก!"ไท่อี้ที่กล่าวอย่างเคร่งขรึม.
"รับทราบ!"เหรินชุนที่กล่าวรับด้วยความเคารพ.
"รายงานราชันย์เทวะ! แม่ทัพซุนกลับมาแล้ว."ที่ด้านนอกตำหนักมีเสียงองค์รักษ์ดังขึ้นมา.
"ให้เขาเข้ามา!"ไท่อี้กล่าว.
"รับทราบ!"
จากนั้นไม่นาน,บุรุษในชุดเกราะรบ,พร้อมกับกระบองส่วนส่วนตัวก้าวเข้ามา.
หากจงซานอยู่ที่นี่,ต้องจำได้,เขาก็คือซุนเฉินนั่นเอง,ชะตาชีวิตของเขา,ดูเหมือนว่าค่อนข้างจะย่ำแย่.
เพราะว่าเขาที่ได้ตายไปที่โลกใบเล็ก,นับตั้งแต่เป็นฉีเทียนโห่วถึงสามครั้ง,ทุกๆครั้งที่ตายไปหนึ่งครั้ง,ความแข็งแกร่งก็จะเพิ่มขึ้น,หลังจากมาถึงโลกใบใหญ่ก็ได้กลายเป็นซุนเฉิน,มีพลังฝึกตนที่ก้าวไปถึงระดับเซียนโบราณ,ทว่าก่อนหน้านั้น,เขากลับถูกจงซานเล่นงานสู้ไม่ได้แม้แต่น้อย,เมื่อครั้งกงจื่อล่วงหล่นจากสวรรค์,ก่อนที่จุนถึจะตกตายไป,เขาได้นำซุนเฉินไป.
คาดไม่ถึงเลยว่าซุนเฉินจะมาปรากฏขึ้นที่นี่อย่างคาดไม่ถึง.
"ซุนเฉินคารวะราชันย์เทวะ!"ซุนเฉินที่คุกเข่าลงหนึ่งข้าง.
ขณะที่คุกข่านั้น,แสงสีทองรอบๆร่างของเขาที่ส่องประกายแสงสีทองวับวาวออกมา,ทำให้คนอื่นๆแสดงท่าทางอิจฉาเช่นกัน.
"ก่อนจุนถีจะตายไป,สิ่งนี้คือของตกทอด,เจ้ายังไม่ย่อยมันไม่สมบูรณ์อีกรึ?"ไท่อี้ที่กล่าวออกมาเบาๆ.
"คาดว่าอีกไม่นาน,บางที่จำเป็นต้องต่อสู้สักสองสามครั้ง,เฉินถึงจะสามารถดูดซับมันได้อย่างสมบูรณ์,ตอนนี้พลังฝึกตนของเฉินได้ก้าวไปถึงระดับเซียนบรรพชนแล้ว,แข็งแกร่งยิ่งกว่าเดิมมาก!"ซุนเฉินที่กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงภาคภูมิ.
"ที่เขตแดนทางเหนือ,ยึดได้รึยัง?"ไท่อี้สอบถาม.
"ไม่,ตำหนักจื่อเซียวทางเหนือนั้น,มีเซียนบรรพชนอยู่หลายเคน,เฉินรับมือได้เพียงสามคนเท่านั้น."ซุนเฉินกล่าว.
"พอแล้ว!"ไท่อี้กล่าว.
"แต่ว่า,เฉินยังไม่สามารถช่วยแบ่งเบาราชันย์เทวะได้,ไม่สามารถยึดครองวิหารตำหนักจื่อเซียวได้,เฉินไม่ยินดีนัก,ขอได้โปรดให้ราชันย์เทวะส่ง
300
อสูรเทวะ,ช่วยสนับสนุนในการบุกยึดครองวิหารหงจวิในครั้งนี้กลับเฉินด้วย,ในครั้งนี้เฉินมั่นใจว่าจะต้องยึดครองตำหนักจื่อเซียวมาให้กับราชันย์เทวะได้!"ซุนเฉินกล่าวออกมาด้วยความมั่นใจ.
"แม่ทัพซุนไม่จำเป็นต้องทำเช่นนั้นแล้ว,แค่นี้ก็พอแล้ว."ชายในชุดสีดำอีกคนที่เอ่ยปากออกมาในทันที.
"พอแล้ว?"ซุนเฉินที่ขมวดคิ้วไปมา.
"แม่ทัพซุนได้สร้างความดีความชอบพอแล้ว,เป้าหมายของราชันย์เทวะนั้นไม่ใช่ตำหนักจื่อเซียว!"ชายชุดดำที่เอ่ยปากออกทันที.
"ไม่ใช่ตำหนักจื่อเซียว?"ซุนเฉินที่ตกใจขึ้นมาทันที,สายตาของเขาที่สั่นไหว,ก่อนที่จะพยักหน้ารับไม่เอ่ยสิ่งใดต่อไป.
ซุนเฉินที่จับจ้อง,ครุ่นคิดจ้องมองไปยังไท่อี้,จวนจะถึงช่วงเวลาสำคัญแล้ว,ทว่าคนกลุ่มนี้กลับไม่ดำเนินการต่ออย่างงั้นรึ?
"ใจเย็นเอาไว้,เจ้าได้ลงมือแน่นอน!"ไท่อี้ที่เอ่ยออกมาเบาๆ.
"รับทราบ!"ซุนเฉินที่กล่าวออกมาด้วยความเคารพ.
"ราชันย์เทวะ,ในเวลานี้,ที่ตำหนักหงจวินนั้น,เฉินเห็นคนที่แปลกประหลาด,ที่อยู่ๆก็ปรากฏตัวขึ้นมา!"ซุนเฉินที่กล่าวออกมาอีกครั้ง.
"คนที่แปลกประหลาด?"ส่ายตาของไท่อี้ที่สั่นไหวไปมา.
กลับกลุ่มคนที่แปลกประหลาดที่ซุนเฉินกล่าวถึงนั้น,อยู่ในสถานที่ผิดปรกติ,นอจกากนี้ไท่อี้ราวกับรู้สึกว่าเกี่ยวข้องอะไรบางอย่างกับปราชญ์เทพเจียงยวีอีกด้วย.
"ใช่,คนผู้นี้เรียกตัวเองว่า,นายน้อยปิศาจสวรรค์,อีกทั้งเข้าสามารถควบคุมปิศาจสวรรค์ได้อีกด้วย,เฉินเห็นว่าดูแปลกประหลาด,จึงได้ทำการบันทึกภาพเอาไว้,ขอให้ราชันย์เทวะได้โปรดยลด้วย!"ซุนเฉินที่นำหยกบันทึกออกมา.
ไท่อี้ที่ยื่นมือออกไป,หยกบันทึกก็ลอยมาอยู่ในมือของเขา,ด้วยการกระตุ้นด้วยอำนาจวิเศษ,ก็สามารถมองเห็นภาพด้านในได้.
ในภาพนั้น,มียอดฝีมือมากมายที่เข้าต่อสู้กัน,ซุนเฉินเองก็ได้ต่อสู้คนผู้หนึ่ง.
ใบหน้าเป็นเหมือนกับผู้เยาว์คนหนึ่ง,ทว่าร่างกายของเขานั้นกับดูเหมือนกับอากาศที่ว่างเปล่า,ไม่สามารถจับต้องได้,และยังมีปิศาจสวรรค์มากมายกระจายไปทั่ว,นี่เขาสามารถควบคุมปิศาจสวรรค์ได้อย่างงั้นรึ?
เป็นเรื่องที่แปลกประหลาดเป็นอย่างมาก.
คนผู้นี้น่าจะมีระดับเซียนบรรพชน,แต่ว่าเป็นไปไม่ได้ที่จะสามารถทำได้เช่นนี้.
"นายน้อยปิศาจสวรรค์?"ชายในชุดดำที่กล่าวออกมาด้วยความประหลาดใจ.
"เสี่ยวจื่อไจ้ปิศาจสวรรค์?"ดวงตาของไท่อี้ที่ดวงตาหรี่เล็กลง.
"เสี่ยวจื่อไจ้ปิศาจสวรรค์?
ราชันย์เทวะ,คนเหล่านี้คือปิศาจสวรรค์อย่างงั้นรึ?"กุยเช่อเผยท่าทางประหลาดใจ.
คนอื่นๆเองก็เผยท่าทางประหลาดใจเช่นกัน.
"ไม่ผิดแน่!"ไท่อี้ที่กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม.
"เจียงยวี,เขากำลังเล่นกับไฟ!"กุยเช่อที่อุทานออกมาด้วยความหลาดใจ.
"ราชันย์เทวะ,นายน้อยปิศาจสวรรค์,ออกมาจากโลกปิศาจสวรรค์อย่างงั้นรึ?"ชายในชุดสีดำที่กล่าวออกมาด้วยความสงสัย.
"ใช่,นอกจากนี้การที่ออกมาได้เช่นนี้,จะต้องเป็นต้าจื่อไจ้เป็นคนส่งออกมา,ดูเหมือนว่าจะมีหนึ่งในต้าจื่อไจ้ปิศาจสวรรค์อยู่เบื้องหลัง!"ไท่อี้กล่าวอย่างเคร่งขรึม.
---------------------------------------------------------------------------
ทวีปหนานซานปู่.
ผู้ฝึกตนมากมายเวลานี้ได้ไปรวมตัวกันอยู่,วิหารหงจวินทิศเหนือและทิศใต้,และยังมียอดฝีมืออีกนับไม่ถ้วนที่ซ่อนตัวอยู่.
ก่อนหน้านี้,กล่าวได้ว่าทุกคนต่างก็รอคอยอย่างใจจดใจจ่อ,แต่น่าเสียดายที่ตำหนักหงจวินนั้นปรากฏขึ้นสองที่ทั้งทิศเหนือและทางใต้.
เรื่องนี้ทำให้ผู้ฝึกตนมากมายเกิดความระมัดระวังตัวกันเป็นอย่างมาก.
เรื่องนี้เหล่าอสูรที่รู้สึกผิดปรกติ,แม้นว่าเรื่องวิหารหงจวินนี้จะสร้างความประหลาดใจให้กับพวกเขาเป็นอย่างมาก,ไม่ใช่เพียงแค่การปรากฏตัวของมัน,ทว่าตำหนักจื่อเซียวทั้งสองที่นั้น,ปรากฏเหตุการณ์ผิดปรกติเป็นอย่างมาก,มีผู้คนมากมายที่ต่อสู้กันไม่หยุด,ราวกับว่ามีใครวางแผนอะไรบางอย่างเอาไว้.
แม้นว่าเหล่าผู้ฝึกตนมากมายภายในทวีปหนานจานปู่จะระวังตัวการถูกซุ่มโจมตี,ทว่าพื้นที่รอบๆของวิหารหงจวินนั้น,ก็เกิดความวายไม่หยุด.
อย่างไรก็ตามทั้งที่กำลังเกิดความวุ่นวายขึ้นนั้น,ที่ทางตะวันตกของทวีปหนานจานจื่อ,กลับปรากฏอีกหนึ่งแดนเทวะขึ้น,กลายเป็นเรื่องที่แปลกประหลาดเป็นอย่างมาก.
ซึ่งมันก็คือวิหารหงจวินอีกที่นั่นเอง.
สาม? วิหารหงจวินแห่งที่สาม?
หลังจากนั้น,ผู้ฝึกตนมากมายที่ราวกับหัวหมุนไปเลย,ตำหนักจื่อเซียวยังหาไม่พบ,ทว่าวิหารหงจวินกลับปรากฏขึ้นเพิ่มอีกอย่างงั้นรึ?
ผู้คนมากมายต่างก็เต็มไปด้วยความอยากรู้อยากเห็น,ต่างก็ต้องการพิสูจน์ความจริง.
ผู้ฝึกตนมากมายต่างก็เดินทางไปยังวิหารหงจวินแห่งที่สาม,เพื่อตรวจสอบ.
เจียงยวี,ไท่อี้ต่างก็ได้รับรายงานเรื่องที่เกิดขึ้น,ในเวลานั้น,ตาพวกเขาที่เป็นประกายเต็มไปด้วยความประหลาดใจ,เป็นใครกัน?
ดังนั้นทั้งวิหารหงจวินทางใต้และทางเหนือพวกเขาต่างก็เร่งรีบส่งคนมาสืบสวนวิหารของหงจวินกันในทันที.
และในทันทีที่วิหารหงจวินทางตะวันตกเกิดขึ้น,ก็ยิ่งทำให้ทวีปหนานจานปู่วุ่นวายขึ้นไปอีก.
Chapter 1182 Eastern emperor Tai Yi
东皇太一
ราชันย์ตะวันออกไท่อี้.
ทวีปหนานจานปู่.
ภายในวิหารหงจวินทางทิศใต้.
ห้องโถงด้านในที่มืดคลึ้ม.
ภายในห้องโถง,เวลานี้มีคนยืนอยู่ 7-8 คน,ทว่าที่แปลกประหลาด,ใบหน้าที่ดูเหมือนกับวิหก,บางคนเหมือนกับอาชา,คนเหล่านี้เป็นอสูรต่างเผ่าพันธุ์,ร่างกายของพวกเขาแต่ละคนจะมีส่วนของอสูรเป็นรากฐาน.
และยังมีคนในชุดดำอีกหนึ่งคนที่ไม่สามารถมองเห็นใบน้าได้.
เหรินชุนและกุยเช่อที่ก้าวเข้ามา.
หลายคนที่ยกมือโค้งให้กับเหรินชุนเล็กน้อย.
"เหรินชุน,เกิดอุบัติเหตุอะไรอย่างงั้นรึ?"อสูรเทวะตนหนึ่งที่กล่าวสอบถามออกมา.
"เมื่อราชันย์เทวะมาค่อยกล่าวทีเดียว!"
วูซซซซซซซ!
บนบัลลังก์ที่ตั้งอยู่ทางทิศเหนือของห้อง,ในเวลานี้ปรากฏร่างในชุดสีเหลืองขึ้นมาในทันที.
รูปร่างหน้าตาที่เหมือนกับชายวัยกลางคน,หากแต่ดวงตานั้นเต็มไปด้วยความดุร้ายเย็นชา,ไม่ต่างจากดวงตาปิศาจ,ผมที่ยาวที่ถูกม้วนจัดต่างอย่างประณีต,กลุ่มก้อนเปลวเพลิงที่ลุกโชนที่แผดความร้อนออกมาจนรู้สึกได้,ประทับอยู่บนหน้าผากที่ตั้งชันของเขา,จิตวิญญาณแห่งความชั่วร้ายที่แผ่ออกมาพร้อมกับลมหายใจของเขาอยู่ตลอดเวลา.
พื้นที่รอบๆที่แผ่กลิ่นอายที่น่าเกรงขามไหลบ่าออกมาราวกับน้ำหลาก.
มือทั้งสองข้างวางบนพนักพิงบัลลังก์เหยี่ยวเทวะ,สายตาของเขาที่กวาดตามองคนที่อยู่รอบๆ.
ที่สำคัญที่สุด,ร่างกายของเขานั้นมีขนาดใหญ่โตกว่ามนุษย์ทั่วไปถึงสี่เท่า,ทั้งความสูงและขนาดร่างกายที่ดูใหญ่โตเป็นอย่างมาก.
สายตาของเขานั้น,เต็มไปด้วยกลิ่นอายพลังอำนาจสะกดข่ม,จิตสังหารที่รุนแรง,ราวกับจะทำให้ทุกคนที่ถูกเขามองตกตายไป.
"คารวะราชันย์เทวะ!"ทุกคนที่กล่าวออกมาด้วยความเคารพ.
ความเคารพที่มากมาย,ราวกับว่ามันฝั่งลึกเข้าไปในหัวใจของทุกคน.
ราชันย์เทวะ?
ด้วยร่างฮวงจุ้ย,นั้นเขาเป็นหนึ่งในร่างแยกประจำทิศตะวันออกทำให้ถูกเรียกว่า,จักรพรรดิตะวันออก,ราชันย์เทวะเผ่าอสูร,แม้แต่ราชันย์ตะวันออกไท่อี้!
สายตาของไท่อี้ที่กวาดตามองทุกคนก่อนที่จะไปหยุดที่เหรินชุน.
"เหรินชุน!"ไท่อี้กล่าวออกมาเบาๆ.
ไท่อี้ไม่ได้กล่าวอะไรต่อคนอื่น,คนอื่นๆที่โค้งหน้าทำความเคารพ,แม้แต่อสุรเทวะกุยเช่อ,ที่ได้แต่ก้มหน้าแสดงความเคารพไม่กล้าที่จะเงยหน้าขึ้นมา.
"เฉินอยู่นี่แล้ว!"เหรินชุดที่กล่าวออกมาเบาๆ.
"เจ้าและกุยเชออยู่ด้านนอก,มาอยู่ที่นี่ได้อย่างไร?"ไท่อี้เอ่ย.
แม้นว่าไท่อี้จะกล่าวไม่ดังนัก,ทว่าเหรินชุนก็ได้ยินอย่างชัดแจ้ง,แม้แต่รู้สึกหัวใจรัดแน่น,แรงกดดันที่น่าเกรงขามนั้นทำให้เหรินชุนถึงกับหลั่งเหงื่อที่เย็นเยือบออกมา.
"ราชันย์เทวะ,มีบางอย่าง,เฉินและกุยเช่อได้พูดคุยกันแล้วตัดสินใจที่จะมารายงานราชันย์เทวะ,เพื่อให้ท่านได้ตัดสินใจ!"เหรินชุนที่กล่าวออกมาในทันที.
"หืม?"ดวงตาของไท่อี้ที่หรี่เล็กลง.
จากนั้น,เหรินชุดไม่กล้าล่าช้า,เร่งรีบเล่าเรื่องที่ค่ายกลฮวงจุ้ยถูกทะลวง.
จากนั้น,เหรินชุดที่ลุกขึ้นแสดงความเคารพ,รอคอยไท่อี้.
ไท่อี้ที่รับฟังครุ่นคิดและกล่าวกับคนอื่นๆ,"ลุกขึ้น!"
"ขอบคุณราชันย์เทวะ!"เหล่าอสูรเทวะที่กล่าวออกมาด้วยความเคารพ.
"จีเมิ่ง,เจ้ามีความเห็นอย่างไร?"ไท่อี้ที่จ้องมองไปยังอูรเทวะตนหนึ่ง.
"ราชันย์เทวะ,เฉินเองก็คิดว่าเป็นยอดฝีมือไร้คู่เปรียบ,บางที่เขาคงเห็นอะไรบางอย่าง,ทว่าไม่ต้องการที่จะล่วงเกินราชันย์เทวะ,ดังนั้นจึงทำเพียงเตือน."จีเมิ่งที่กล่าวตอบ.
"เตือน?"ไท่อี้ที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"อย่างไรก็ตาม,ใต้หล้าแห่งนี้คงไม่มีใครที่ล่วงเกินราชันย์เทวะ."จี้เมิงที่เร่งรีบกล่าวออกมาอีกรอบ.
"ไม่,ยังมีอีกสองสามคน,เทียนตี้คนใหม่,หยิง,เฉิงโห่ว,มารดาแห่งหง,และอาจจะมีคนอื่นอีก."ไท่อี้ที่ส่ายหน้าไปมา.
ไท่อี้นั้นไม่ต้องการคำประจบ,เขาต้องการที่จะรับรู้ความเห็นอย่างตกไปตรงมา,โดยไม่มีอคติในใจนั่นเอง.
ได้ยินคำพูดของไท่อี้,จีเมิ่งที่ใบหน้าซีดขึ้นมาเหมือนกัน.
"แต่ว่า,มารดาแห่งหงส์เป็นไปไม่ได้ที่จะมาที่นี่,โฉวโห่วเอง,เขาไม่ได้อยู่ในทวีปหนานจานปู่,ส่วนหยิง,ฮึ! ความทะเยอทะยานของหยิงนั้นมากมายนัก,แม้แต่ตำหนักจื่อเซียว,เขาคงไม่ปล่อยไปเช่นกัน!"ไท่อี้กล่าว.
"จากทางเหนือรึ? ปราชญ์เทพเจียงยวี?
เขาที่สร้างวิหารหงจวินขึ้น,ดูเหมือนว่าจะทำอะไรเหมือนเรา,เขาพบหรือไม่?"จีเมิ่งที่คาดเดา.
"เป็นไปไม่ได้,หากปราชญ์เทพเจียงยวี,คงไม่ปล่อยไปง่ายๆเช่นนี้แน่นอน!"เหรินชุนที่กล่าวแสดงความคิดเห็น.
คนอื่นต่างก็พยักหน้ารับ.
"เฉินไม่รู้ว่าเขาตั้งใจทำอะไร,แต่รู้สึกว่า,หากเป็นยอดฝีมือ,หลังจากที่เขาเตือนพวกเราแล้ว,แน่นอนว่าควรจะเผยตัวออกมา,แต่กลับไม่ได้ทำอะไรต่อไป,ไม่เผยร่องรอยหรือข่าวขึ้นในทวีปหนานจานปู่เลย."จี่เมิ่งที่แสดงความเห็น.
"หากเป็นเช่นนั้น,เรื่องนี้ให้เจ้าไปสืบมา,จับตามองทวีปหนานจานปู่ให้ดี,อย่าให้เล็ดรอดแม้แต่เรื่องเล็กๆน้อย!"ไท่อี้กล่าว.
"น้อมรับบัญชา!"จีเมิ่งที่กล่าวรับคำในทันที.
ไท่อี้ที่จ้องมองไปยังเหรินชุน.
"เหรินชุด,เช่นนั้นแผนการขั้นสามของเจ้าคงไม่สามารถทำให้สำเร็จได้."ไท่อี้ที่กล่าวเคร่งขรึม.
"เฉินรับรู้ความผิด! ขอให้ราชันย์เทวะลงโทษด้วย!"เหรินชุดที่กล่าวออกมาในทันที.
"เรื่องนี้ไม่ต้องเอ่ยถึงชั่วคราว,รอให้ทุกอย่างเสร็จสิน,ทั้งความดีความชอบและความผิดค่อยมาพูดอีกครั้ง!"ไท่อี้กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"ขอบพระทัยราชันย์เทวะ!"เหรินชุนที่เริ่งรีบกล่าวออกมา.
"ยังมีเรื่องอื่นที่ต้องทำ,ข้าต้องการอสูรจำนวนมากของแผ่นดินต้าโจว,เกี่ยวกับจุดตำแหน่งวางค่ายกลให้คุ้มกันให้ดีกว่านี้,อย่าให้ผิดพลาดเช่นนี้อีก!"ไท่อี้ที่กล่าวอย่างเคร่งขรึม.
"รับทราบ!"เหรินชุนที่กล่าวรับด้วยความเคารพ.
"รายงานราชันย์เทวะ! แม่ทัพซุนกลับมาแล้ว."ที่ด้านนอกตำหนักมีเสียงองค์รักษ์ดังขึ้นมา.
"ให้เขาเข้ามา!"ไท่อี้กล่าว.
"รับทราบ!"
จากนั้นไม่นาน,บุรุษในชุดเกราะรบ,พร้อมกับกระบองส่วนส่วนตัวก้าวเข้ามา.
หากจงซานอยู่ที่นี่,ต้องจำได้,เขาก็คือซุนเฉินนั่นเอง,ชะตาชีวิตของเขา,ดูเหมือนว่าค่อนข้างจะย่ำแย่.
เพราะว่าเขาที่ได้ตายไปที่โลกใบเล็ก,นับตั้งแต่เป็นฉีเทียนโห่วถึงสามครั้ง,ทุกๆครั้งที่ตายไปหนึ่งครั้ง,ความแข็งแกร่งก็จะเพิ่มขึ้น,หลังจากมาถึงโลกใบใหญ่ก็ได้กลายเป็นซุนเฉิน,มีพลังฝึกตนที่ก้าวไปถึงระดับเซียนโบราณ,ทว่าก่อนหน้านั้น,เขากลับถูกจงซานเล่นงานสู้ไม่ได้แม้แต่น้อย,เมื่อครั้งกงจื่อล่วงหล่นจากสวรรค์,ก่อนที่จุนถึจะตกตายไป,เขาได้นำซุนเฉินไป.
คาดไม่ถึงเลยว่าซุนเฉินจะมาปรากฏขึ้นที่นี่อย่างคาดไม่ถึง.
"ซุนเฉินคารวะราชันย์เทวะ!"ซุนเฉินที่คุกเข่าลงหนึ่งข้าง.
ขณะที่คุกข่านั้น,แสงสีทองรอบๆร่างของเขาที่ส่องประกายแสงสีทองวับวาวออกมา,ทำให้คนอื่นๆแสดงท่าทางอิจฉาเช่นกัน.
"ก่อนจุนถีจะตายไป,สิ่งนี้คือของตกทอด,เจ้ายังไม่ย่อยมันไม่สมบูรณ์อีกรึ?"ไท่อี้ที่กล่าวออกมาเบาๆ.
"คาดว่าอีกไม่นาน,บางที่จำเป็นต้องต่อสู้สักสองสามครั้ง,เฉินถึงจะสามารถดูดซับมันได้อย่างสมบูรณ์,ตอนนี้พลังฝึกตนของเฉินได้ก้าวไปถึงระดับเซียนบรรพชนแล้ว,แข็งแกร่งยิ่งกว่าเดิมมาก!"ซุนเฉินที่กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงภาคภูมิ.
"ที่เขตแดนทางเหนือ,ยึดได้รึยัง?"ไท่อี้สอบถาม.
"ไม่,ตำหนักจื่อเซียวทางเหนือนั้น,มีเซียนบรรพชนอยู่หลายเคน,เฉินรับมือได้เพียงสามคนเท่านั้น."ซุนเฉินกล่าว.
"พอแล้ว!"ไท่อี้กล่าว.
"แต่ว่า,เฉินยังไม่สามารถช่วยแบ่งเบาราชันย์เทวะได้,ไม่สามารถยึดครองวิหารตำหนักจื่อเซียวได้,เฉินไม่ยินดีนัก,ขอได้โปรดให้ราชันย์เทวะส่ง
300
อสูรเทวะ,ช่วยสนับสนุนในการบุกยึดครองวิหารหงจวิในครั้งนี้กลับเฉินด้วย,ในครั้งนี้เฉินมั่นใจว่าจะต้องยึดครองตำหนักจื่อเซียวมาให้กับราชันย์เทวะได้!"ซุนเฉินกล่าวออกมาด้วยความมั่นใจ.
"แม่ทัพซุนไม่จำเป็นต้องทำเช่นนั้นแล้ว,แค่นี้ก็พอแล้ว."ชายในชุดสีดำอีกคนที่เอ่ยปากออกมาในทันที.
"พอแล้ว?"ซุนเฉินที่ขมวดคิ้วไปมา.
"แม่ทัพซุนได้สร้างความดีความชอบพอแล้ว,เป้าหมายของราชันย์เทวะนั้นไม่ใช่ตำหนักจื่อเซียว!"ชายชุดดำที่เอ่ยปากออกทันที.
"ไม่ใช่ตำหนักจื่อเซียว?"ซุนเฉินที่ตกใจขึ้นมาทันที,สายตาของเขาที่สั่นไหว,ก่อนที่จะพยักหน้ารับไม่เอ่ยสิ่งใดต่อไป.
ซุนเฉินที่จับจ้อง,ครุ่นคิดจ้องมองไปยังไท่อี้,จวนจะถึงช่วงเวลาสำคัญแล้ว,ทว่าคนกลุ่มนี้กลับไม่ดำเนินการต่ออย่างงั้นรึ?
"ใจเย็นเอาไว้,เจ้าได้ลงมือแน่นอน!"ไท่อี้ที่เอ่ยออกมาเบาๆ.
"รับทราบ!"ซุนเฉินที่กล่าวออกมาด้วยความเคารพ.
"ราชันย์เทวะ,ในเวลานี้,ที่ตำหนักหงจวินนั้น,เฉินเห็นคนที่แปลกประหลาด,ที่อยู่ๆก็ปรากฏตัวขึ้นมา!"ซุนเฉินที่กล่าวออกมาอีกครั้ง.
"คนที่แปลกประหลาด?"ส่ายตาของไท่อี้ที่สั่นไหวไปมา.
กลับกลุ่มคนที่แปลกประหลาดที่ซุนเฉินกล่าวถึงนั้น,อยู่ในสถานที่ผิดปรกติ,นอจกากนี้ไท่อี้ราวกับรู้สึกว่าเกี่ยวข้องอะไรบางอย่างกับปราชญ์เทพเจียงยวีอีกด้วย.
"ใช่,คนผู้นี้เรียกตัวเองว่า,นายน้อยปิศาจสวรรค์,อีกทั้งเข้าสามารถควบคุมปิศาจสวรรค์ได้อีกด้วย,เฉินเห็นว่าดูแปลกประหลาด,จึงได้ทำการบันทึกภาพเอาไว้,ขอให้ราชันย์เทวะได้โปรดยลด้วย!"ซุนเฉินที่นำหยกบันทึกออกมา.
ไท่อี้ที่ยื่นมือออกไป,หยกบันทึกก็ลอยมาอยู่ในมือของเขา,ด้วยการกระตุ้นด้วยอำนาจวิเศษ,ก็สามารถมองเห็นภาพด้านในได้.
ในภาพนั้น,มียอดฝีมือมากมายที่เข้าต่อสู้กัน,ซุนเฉินเองก็ได้ต่อสู้คนผู้หนึ่ง.
ใบหน้าเป็นเหมือนกับผู้เยาว์คนหนึ่ง,ทว่าร่างกายของเขานั้นกับดูเหมือนกับอากาศที่ว่างเปล่า,ไม่สามารถจับต้องได้,และยังมีปิศาจสวรรค์มากมายกระจายไปทั่ว,นี่เขาสามารถควบคุมปิศาจสวรรค์ได้อย่างงั้นรึ?
เป็นเรื่องที่แปลกประหลาดเป็นอย่างมาก.
คนผู้นี้น่าจะมีระดับเซียนบรรพชน,แต่ว่าเป็นไปไม่ได้ที่จะสามารถทำได้เช่นนี้.
"นายน้อยปิศาจสวรรค์?"ชายในชุดดำที่กล่าวออกมาด้วยความประหลาดใจ.
"เสี่ยวจื่อไจ้ปิศาจสวรรค์?"ดวงตาของไท่อี้ที่ดวงตาหรี่เล็กลง.
"เสี่ยวจื่อไจ้ปิศาจสวรรค์?
ราชันย์เทวะ,คนเหล่านี้คือปิศาจสวรรค์อย่างงั้นรึ?"กุยเช่อเผยท่าทางประหลาดใจ.
คนอื่นๆเองก็เผยท่าทางประหลาดใจเช่นกัน.
"ไม่ผิดแน่!"ไท่อี้ที่กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม.
"เจียงยวี,เขากำลังเล่นกับไฟ!"กุยเช่อที่อุทานออกมาด้วยความหลาดใจ.
"ราชันย์เทวะ,นายน้อยปิศาจสวรรค์,ออกมาจากโลกปิศาจสวรรค์อย่างงั้นรึ?"ชายในชุดสีดำที่กล่าวออกมาด้วยความสงสัย.
"ใช่,นอกจากนี้การที่ออกมาได้เช่นนี้,จะต้องเป็นต้าจื่อไจ้เป็นคนส่งออกมา,ดูเหมือนว่าจะมีหนึ่งในต้าจื่อไจ้ปิศาจสวรรค์อยู่เบื้องหลัง!"ไท่อี้กล่าวอย่างเคร่งขรึม.
---------------------------------------------------------------------------
ทวีปหนานซานปู่.
ผู้ฝึกตนมากมายเวลานี้ได้ไปรวมตัวกันอยู่,วิหารหงจวินทิศเหนือและทิศใต้,และยังมียอดฝีมืออีกนับไม่ถ้วนที่ซ่อนตัวอยู่.
ก่อนหน้านี้,กล่าวได้ว่าทุกคนต่างก็รอคอยอย่างใจจดใจจ่อ,แต่น่าเสียดายที่ตำหนักหงจวินนั้นปรากฏขึ้นสองที่ทั้งทิศเหนือและทางใต้.
เรื่องนี้ทำให้ผู้ฝึกตนมากมายเกิดความระมัดระวังตัวกันเป็นอย่างมาก.
เรื่องนี้เหล่าอสูรที่รู้สึกผิดปรกติ,แม้นว่าเรื่องวิหารหงจวินนี้จะสร้างความประหลาดใจให้กับพวกเขาเป็นอย่างมาก,ไม่ใช่เพียงแค่การปรากฏตัวของมัน,ทว่าตำหนักจื่อเซียวทั้งสองที่นั้น,ปรากฏเหตุการณ์ผิดปรกติเป็นอย่างมาก,มีผู้คนมากมายที่ต่อสู้กันไม่หยุด,ราวกับว่ามีใครวางแผนอะไรบางอย่างเอาไว้.
แม้นว่าเหล่าผู้ฝึกตนมากมายภายในทวีปหนานจานปู่จะระวังตัวการถูกซุ่มโจมตี,ทว่าพื้นที่รอบๆของวิหารหงจวินนั้น,ก็เกิดความวายไม่หยุด.
อย่างไรก็ตามทั้งที่กำลังเกิดความวุ่นวายขึ้นนั้น,ที่ทางตะวันตกของทวีปหนานจานจื่อ,กลับปรากฏอีกหนึ่งแดนเทวะขึ้น,กลายเป็นเรื่องที่แปลกประหลาดเป็นอย่างมาก.
ซึ่งมันก็คือวิหารหงจวินอีกที่นั่นเอง.
สาม? วิหารหงจวินแห่งที่สาม?
หลังจากนั้น,ผู้ฝึกตนมากมายที่ราวกับหัวหมุนไปเลย,ตำหนักจื่อเซียวยังหาไม่พบ,ทว่าวิหารหงจวินกลับปรากฏขึ้นเพิ่มอีกอย่างงั้นรึ?
ผู้คนมากมายต่างก็เต็มไปด้วยความอยากรู้อยากเห็น,ต่างก็ต้องการพิสูจน์ความจริง.
ผู้ฝึกตนมากมายต่างก็เดินทางไปยังวิหารหงจวินแห่งที่สาม,เพื่อตรวจสอบ.
เจียงยวี,ไท่อี้ต่างก็ได้รับรายงานเรื่องที่เกิดขึ้น,ในเวลานั้น,ตาพวกเขาที่เป็นประกายเต็มไปด้วยความประหลาดใจ,เป็นใครกัน?
ดังนั้นทั้งวิหารหงจวินทางใต้และทางเหนือพวกเขาต่างก็เร่งรีบส่งคนมาสืบสวนวิหารของหงจวินกันในทันที.
และในทันทีที่วิหารหงจวินทางตะวันตกเกิดขึ้น,ก็ยิ่งทำให้ทวีปหนานจานปู่วุ่นวายขึ้นไปอีก.
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
ปัจจุบันแปลจบแล้ว 1672 ตอน สนใจติดต่อเข้ากลุ่มลับได้ครับ
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ แปลจบแล้ว.
1181 พอกดมาอ่านกลับเป็นตอน 1182 แก้ทีครับ
ตอบลบ