Immortality Chapter 1178 Sword
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 1178 กลายเป็นกระบี่.
Chapter 1178 Sword
剑化
กลายเป็นกระบี่.
"สองหงจวิน?"จินเผิงที่กล่าวออกมาด้วยความประหลาดใจ.
"ต้องมีของปลอม,แม้แต่ตำหนักจื่อเซียวที่ปรากฏนั่นด้วย.,ของจริงนั้นต้องมีพลังของหงจวินที่ซ่อนเอาไว้,ตอนนี้ทวีปหนานจานปู่กำลังสับสนวุ่นวายหนัก."กงเชียนที่เอ่ยออกมาเบาๆ.
"ปลอมเป็นหงจวิน?
พร้อมกับแกล้งว่าได้รับตำหนักจื่อเซียวด้วยอย่างงั้นรึ?"ใบหน้าของจินเผิงที่ไม่อยากเชื่อเลยแม้แต่น้อย.
"ตำหนักจื่อเซียว,เจ้าคิดว่ามันเป็นเพียงแค่สิ่งของไม่มีชีวิตอย่างงั้นรึ?"กงเชียนที่ส่ายหน้าไปมา.
"หมายความว่าอย่างไร?"
"ตำหนักจื่อเซียวมันควรจะมีเชาว์ปัญญาเป็นของตัวเอง,การจะหามันนั้นไม่ต่างจากงมเข็มในมหาสมุทร,ทำได้แค่รอคอยให้ตำหนักจื่อเซียวเผยตัวออกมาให้เห็นเท่านั้น!"กงเชียนกล่าว.
"เรื่องนี้มัน!"จินเผิงที่เผยท่าทางแปลกประหลาด.
"จินเผิง,เจ้ายินดีที่จะกลับตระกูลกงไปพร้อมกับข้าตอนนี้หรือไม่?"กงเชียนที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"เรื่องนี้...!"จินเผิงที่จ้องมองไปยังจงซาน.
จงซานที่ไม่เผยท่าทางอะไรออกมา,จินเผิงที่ส่ายหน้าไปมา,ก่อนที่จะกล่าวออกมาว่า,"หากไม่มีเรื่องสำคัญ,เรื่องของทวีปตะวันออกจบลง,ข้าจะไปยังตระกูลกง."
กงเชียนที่จ้องมองจินเผิงด้วยความลึกล้ำ,ถอนหายใจเบาๆ,"ในเมื่อเป็นเช่นนั้น,ก็ทำให้ดีที่สุด!"
จากนั้น,กงเชียนที่กำลังจากไป.
"ต้าเกอ!"จินเผิงที่เอ่ยหยุดในทันที.
ภายในใจของจินเผิงที่รู้สึกข่มขืน,กงเชียนที่กล่าวชวนเขาด้วยตัวเอง,จินเผิงไม่เคยเห็นมาก่อน,เขาต้องการให้จินเผิงแยกตัวจากต้าเจิ้ง,ทำให้จินเผิงสั่นไหว,ทว่าก็เก็บเอาไว้ในทันที.
ไม่เกี่ยวกับคำสาบาน,ในเวลานี้,จินเผิงที่ราวกับเป็นส่วนหนึ่งของต้าเจิ้งไปแล้ว,จะให้ออกจากต้าเจิ้งไป,ตอนนี้จินเผิงทำใจลำบากนัก.
เห็นจินเผิงที่กล่าวหยุดเขา,กงเชียนที่หันหน้ากลับคืนมา.
"ต้าเกอ,ดูแลตัวเองด้วย!"จินเผิงกล่าวออกมาจริงๆ,ยกมือคำนับให้เล็กน้อย.
ดูแลตัวเอง!
ภายในใจกงเชียนรู้สึกเศร้านัก,เขาที่หันหน้าจ้องมองไปยังจงซานเล็กน้อย,จงซาน?
คนผู้นี้มีพลังพิเศษเช่นนี้ด้วยรึ?
แม้แต่จินเผิงพี่อน้องของเขา,ยังต้องการอยู่ต้าเจิ้ง?
กงเชียนที่ไม่ดื้อรั้นอีกต่อไป,ความสามารถของจงซาน,กงเชียนเห็นมาตั้งแต่โลกใบเล็ก,หากเป็นก่อนหน้านี้,กงเชียนไม่ยินยอมให้จินเผิงอยู่ต้าเจิ้งอย่างแน่นอน,เพราะกงเชียนรู้ดีว่าต้าเจิ้งอ่อนแอยิ่งนัก,ทว่าตอนนี้กลับต่างออกไป,จงซานที่สามารถต่อกรกับปราชญ์เทพได้,เขาที่มีพลังเทียนเคียงได้กับตระกูลกงเรียบร้อยแล้ว.
ยุคสมัยแห่งความวุ่นวายได้เข้าใกล้มา,การที่จินเผิงตัดสินใจเลือกแล้ว,ถึงมันจะผิดพลาด,ตระกูลกงก็พร้อมที่จะอยู่ข้างหลังจินเผิง.
ดังนั้นแม้ว่ากงเชียนจะรู้สึกหดหู่,ทว่าก็ยอมรับว่าจินเผิงยินดีที่จะอยู่ต้าเจิ้งเป็นความจริง.
กงเชียนที่ส่ายหน้าไปมา,ไม่กล่าวสิ่งใด,ร่างกายของเขาที่เปลี่ยนเป็นนกยูงยัก,หวีดร้องเสียงดัง,พร้อมกับพุ่งทยานขึ้นฟ้าก่อนที่จะหายลับตาไป.
จินเผิงที่จ้องมองกงเชียนจากไป,แววตาที่เผยท่าทางผิดเช่นกัน,ทว่าก็ทนเอาไว้ได้,ก่อนที่จะหันหน้ากลับมาบินกลับไปหาจงซานพร้อมกับหวังคู.
จงซานในเวลานี้จดจ้องมองไปยังเจี้ยนอ้าว.
"จงซาน,เจ้าทำให้ข้าประหลาดใจจริงๆ!"เจี้ยนอ้าวที่เผยท่าทางซับซ้อน.
"เจ้าเองก็ทำให้ข้าประหลาดใจ!"จงซานที่กล่าวพลางถอนหายใจ.
เพลงกระบี่ของเจี้ยนอ้าวนั้น,สร้างความตื่นตะลึงให้กับทุกคน,แม้แต่ปราชญ์เทพยังรู้สึกด้อยกว่า,ชัดเจนว่าเจตจำนงกระบี่ของเจี้ยนอ้าวเทียบขั้นปราชญ์เทพแล้ว.
"เจ้าต้องการหลิงซานอย่างงั้นรึ?"เจี้ยนอ้าวที่จ้องมองมายังจงซาน,แววตาที่ดูลึกล้ำกระอักกระอ่วน.
"ข้าเดินทางมายังทวีปตะวันออกนั้น,เพื่อค้นหาของวิเศษชั้นยอด,แม้นว่าหลิงซานจะเป็นประโยชน์ต่อข้า,ทว่าวิญญูชนไม่แย่งของผู้อื่น,ไม่เพียงเป็นสิ่งของของเจ้า,หากแต่ไม่เรียกร้องสิ่งใดด้วย,เจ้าเก็บไปเถอะ!"จงซานที่กล่าวอย่างจริงจัง.
ในเวลานั้น,หวนจีในชุดคลุมดำที่จ้องมองจงซานด้วยความประหลาดใจ.
หวนจื่รู้ความลับที่คนอื่นไม่รู้,จงซานมีแปดหางสวรรค์ในการยกระดับพลังฝึกตน,หลิงซานที่มีระดับเทียบเคียงตำราปฐพี,คาดไม่ถึงเลยว่าจงซานจะไม่ต้องการ?
เจี้ยนอ้าวที่ได้ยินคำพูดของจงซาน,ดวงตาหรี่เล็ก.
ก่อนที่จะสูดหายใจลึก,พร้อมกับกล่าวออกมาว่า,"ดี,หากเป็นเช่นนั้น,เจ้าจะปกป้องข้าสังสองสามวันได้หรือไม่?"
"ตกลง!
เชิญเจ้า,พวกเราจะไปรออยู่เทือกเขาข้างๆ!"จงซานเอ่ย.
"ขอบคุณ!"เจี้ยนอ้าวพยักหน้ารับ.
จงซานที่ก้าวบินออกมา,นำคนกลุ่มของเขาบินออกมาจากหลิงซาน,ไปอยู่บนยอดเขาที่อยู่ห่างออกมา.
"เซิ่งหวัง,หลิงซานจะมอบให้กับเจี้ยนอ้าวอย่างงั้นรึ?"จินเผิงที่เอ่ยออกมาด้วยท่าทางไม่เข้าใจ.
ในความคิดของจินเผิง,หลิงซาน,หากพวกเขาต้องการ,แม้นเจี้ยนอ้าวจะแข็งแกร่ง,ทว่าเทียบกับแปดเซียนบรรพชน?เจิ้นหยวนจื่อ?และปราชญ์เทพม่อจื่อได้อย่างงั้นรึ?
กล่าวได้ว่าหากใช่พวกเขา,หลิงซานคงถูกครอบครองไปแล้ว,การที่กลุ่มของเข้าไล่ผู้ฝึกตนทั้งหมดไป,ก็หมายความว่ามันได้กลายเป็นของต้าเจิ้งแล้ว,หากแต่กลับปล่อยให้กับเจี้ยนอ้าวอย่างงั้นรึ?
"อืม!"จงซานพยักหน้ารับ,ไม่ได้เอ่ยอะไรอีกต่อไป.
จินเผิงที่พูดอะไรไม่ได้เช่นกัน,ส่วนคนอื่นเองก็ได้แต่มองเงียบๆ.
ที่ไกลออกไป,เจี้ยนอ้าวโบกมือ,สั่งการศิษย์ของแดนเทพอเวจีกระจายไปรอบๆ,หลิงซานเฝ้าระวังภัยเอาไว้.
ส่วนเจี้ยนอ้าวในเวลานี้,นั่งสมาธิในทันที,ร่างกายของเขาที่มีปราณกระบี่พวยพุ่ง,มากขึ้นและก็มากขึ้น,ใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ.
ปราณกระบี่มากมายมหาศาลที่ปกคลุม,ท้องฟ้า,กระจายเต็มหลิงซาน.
ในเวลานี้,หลิงซานที่มีปราณกระบี่นับไม่ถ้วนห่อหุ้ม,แม้แต่หลิงซานที่ค่อยๆบินขึ้นไปบนท้องฟ้าอย่างแปลกประหลาด,นอกจากนี้ยังค่อยๆเปลี่ยนเป็นรูปเป็นร่างของบัวกระบี่ที่ใหญ่โตมโหฬาร.
บัวกระบี่ขนาดใหญ่,ที่ปกคลุมหลิงซาน.
บัวกระบี่ขนาดใหญ่ที่ดูราวกับว่ามีชีวิต,ใบบัวที่ปกคลุมห่อหุ้มเป็นดอกตูม,ห่อหลิงซานเอาไว้ด้านใน,ปกปิดเจี้ยนอ้าวเอาไว้.
ไม่มีใครรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นด้านใน,แม้แต่สัมผัสเทวะยังไม่สามารถแทรกเข้าไปด้านในได้.
ที่ไกลออกไปนั้น,บัวกระบี่ขนาดใหญ่ที่เป็นดอกตูม,ดูลึกลับเป็นอย่างมาก.
"เปรี้ยง ~~~~~~~~~~~~~~~!”
บนท้องฟ้าที่มืดคลึ้มเต็มไปด้วยเมฆดำ,พร้อมกับสายฟ้ามากมายที่เริ่มฟาดลงมายังบัวกระบี่,มากขึ้นและก็มากขึ้นเกิดเสียงดังสนั่นหวั่นไหวรอบๆบัวกระบี่.
แรงกระแทกที่รุนแรงมาก,ราวกับว่าปุถุชนกำลังก้าวข้ามผ่านทัณฑ์สายฟ้าก็ไม่ปราณ,ทว่าอำนาจสายฟ้าในเวลานี้รุนแรงเหนือกว่ามากมายเกินคนานับ,รอบๆใบหน้าของบัวกระบี่,ในเวลาเดียวกันก็ปรากฏปราณกระบี่ที่แตกต่างออกไป.
สายตาของทุกคนที่ยังคงจ้องมองอย่างสนใจ,จิงซาน,จินเผิง,เต้าเหรินถูที่จับจ้องไม่วางตา.
สายฟ้าที่ฟาดบัวกระบี่ที่ดำเนิดไปถึงห้าวัน.
"ซี่ วูซซซซซซ~~
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
คล้ายกับเทียนเต๋ารูปกระบี่,ที่หนาแน่นทะลวงไปจนถึงสวรรค์ชั้นฟ้า,พุ่งตรงขึ้นไปบนอวกาศ,แม้แต่ทะลายดวงดารา,ดวงดาราดวงหนึ่งที่ระเบิดออกมาเสียงดัง.
"ตูมมมมมมม!”
บัวกระบี่ค่อยๆล่มสลายหายไป,หลิงซานที่หายไป!
"หืม,หลอมหลิงซานเข้าไปในร่างของเจี้ยนอ้าวอย่างงั้นรึ?"เต้าเหรินถูที่เผยท่าทางประหลาดใจ.
ที่ไกลออกไป,ดวงตาของเจี้ยนอ้าวที่หลับอยู่ค่อยๆลืมออกมา,ก่อนที่จะปรากฏลำแสงกระบี่พุ่งออกมาจากตา,พุ่งตรงไปยังภูเขาที่อยู่ไกลออกไป,ระเบิดแตกสลายกลายเป็นฝุ่นผง.
เจี้ยนอ้าวที่สูดหายใจลึก,ก่อนที่จะลุกพร้อมกับบินกลับมาอยู่ด้านหน้าจงซาน.
"เป็นไรหรือไม่?"จงซานกล่าวสอบถามออกมา.
"สมบูรณ์แบบ!"เจี้ยนอ้าวที่เผยยิ้มออกมา.
"หืม?"
"หลายปีมานี้ฝึกฝนก้าวไปบนเส้นทางกระบี่,วิชากระบี่ยังแข็งแกร่งทรงพลังขึ้นเรื่อยๆ,ดูเหมือนว่าหากปล่อยไปเช่นนี้คงไม่ดีแน่,หลายสิบปีก่อนข้าเข้าใจดี,ข้าที่ฝึกฝนบำเพ็ญอย่างหนัก,ด้วยชะตาเช่นนี้,กับวิถีกระบี่ที่ข้าฝึกฝน,ข้าจะกลายเป็นกระบี่,วิญญาณกลายเป็นกระบี่,ยิ่งเป็นเช่นนี้จะยิ่งกลายเป็นอันตรายในไม่ช้าก็เร็ว!"เจี้ยนอ้าวกล่าว.
"กระบี่? คืออะไร?
ผลข้างเคียงอย่างงั้นรึ?"จินเผิงที่เผยท่าทางประหลาดใจ.
"หากปล่อยไปเช่นนี้,ข้าจะกลายเป็นเพียงกระบี่!"เจี้ยนอ้าวกล่าวตอบ.
"?
คนกลายเป็นกระบี่อย่างงั้นรึ?"จินเผิงที่เต็มไปด้วยความประหลาดใจ.
คนอื่นๆเองก็เปลี่ยนเป็นประหลาดใจเช่นกัน,ของวิเศษกระบี่ที่ดูดซับหยวนฟ้าดิน,จนกลายเป็นวิญญาณกระบี่และเติบโตจนสามารถมีร่างเป็นมนุษย์ได้,เรื่องนี้ทุกคนสามารถยอมรับได้,ทว่าคนที่บำเพ็ญวิถีกระบี่,เพียงแค่ฝึกฝนก็จะกลายเป็นกระบี่ได้อย่างงั้นรึ?
มีอะไรผิดพลาดหรือไม่?
"ระดับของข้านั้นเร็วเกินไป,ทำให้ชะตาวิถีและวิญญาณไม่สามารถเข้ากันได้,ยิ่งฝึกฝนกระบี่มากเท่าใด,ก็จะยิ่งสูญเสียความสมดุลมากขึ้นเรื่อยๆ,ซึ่งหลิงซานก็เป็นเช่นนี้ในอดีต,ข้าจึงรู้สึกเคารพในหลิงซาน,ด้วยความเคารพใจของเข้าหากต้องการทำให้มันสมดุล,จำเป็นต้องหลอมหลิงซานเข้ามาในร่างของข้า,เพื่อใช้กำราบเขตแดนกระบี่ให้สมดุล,หลิงซานที่ผสานเข้ามาในร่างกายของข้า,จะทำให้เขตแดนกระบี่ของข้ามั่นคง!"เจี้ยนอ้าวกล่าวตอบ.
"ไม่แปลกใจ,แม้แต่เผชิญหน้ากับปราชญ์เทพ,ก็ยังไม่ปล่อยวาง!"จงซานพยักหน้ารับ.
ท้ายที่สุดจงซานก็เข้าใจ,ไม่คิดว่าเจี้ยนอ้าวจะบ้าคลั่งถึงเพียงนี้,เป็นเพราะว่าเขาไม่มีทางเหลือ,ไม่เช่นนั้นแล้วเขาจะกลายเป็นกระบี่,ถูกคนอื่นครอบครอง.
ในเวลานี้,จินเผิง,เต้าเหรินถู,โหยวซานและคนอื่นๆที่เผยแววตาไม่อยากเชื่อแม้แต่น้อย.
การก้าวไปบนวิถีกระบี่ของตัวเอง,ท้ายที่สุดต้องกลายเป็นกระบี่อย่างงั้นรึ?เป็นเรื่องที่แปลกประหลาดเป็นอย่างมาก.
"หลังจากนี้เจ้าจะทำอย่างไร?"จงซานที่สอบถามออกไป.
"หลิงซานถูกนำเข้ามาในร่างกายของเข้าแล้ว,ข้าจะเป็นต้องปิดด่านเพื่อทะลวงไปยังระดับเซียนบรรพชน,เขตแดนกระบี่เวลานี้ไม่สามารถทำอะไรข้าได้แล้ว."เจี้ยนอ้าวตอบ.
"เช่นนั้นก็ดี!"จงซานพยักหน้า.
"ข้ายังเป็นต้องปิด่านไม่สามารถทำอะไรได้,ทว่าใช้เวลาไม่นานนัก,หลังจากนั้น,ตราบเท่าที่เจ้าอยู่ในทวีปตะวันออก,ข้าจะไปหาเจ้า,วันนี้เจ้ามอบหลิงซานให้ข้า,วันข้างหน้าข้าจะมอบสมบัติที่เทียบเท่าหลิงซานคืนให้เจ้าสิบชิ้น!"เจี้ยนอ้าวกล่าวอย่างเคร่งขรึม.
"ข้ามอบหลิงซานให้เจ้า,ไม่..!"จงซานที่กล่าวยังไม่จบด้วยซ้ำ.
"จงซาน!"เจี้ยนอ้าวที่กล่าวหยุดทันที.
"ข้าเจี้ยนอ้าวที่บำเพ็ญวิถีกระบี่,เพื่อตอบแทนบุญคุณ,ข้าจะต้องตอบแทนผู้มีพระคุณคืนสิบเท่า,สมบัติระดับปราชญ์เทพสิบชิ้น,ข้าจะต้องหามาให้เจ้าแน่นอน,แม้แต่ต้องสังหารปราชญ์เทพก็ตาม,ข้าก็จะไม่ผิดคำพูด!"เจี้ยนอ้าวที่กล่าวอย่างมั่นคง.
"ตกลง!"เจี้ยนอ้าวที่ไม่ปฏิเสธอีกต่อไป,ในเมื่อเป็นความต้องการของอีกฝ่าย,จงซานก็ไม่สามารถกล่าวอะไรได้.
สิบสมบัติปราชญ์เทพ,เจี้ยนอ้าวช่างพูดจาใหญ่โตนัก,ทว่าจงซานรู้ดีว่าเจี้ยนอ้าวต้องทำสำเร็จแน่.
"ข้าจะพาศิษย์แดนเทพอเวจีไป,ใช้เวลาไม่นานนัก,ข้าจะต้องกลับมาหาเจ้าแน่นอน!"เจี้ยนอ้าวกล่าว.
"อืม!"จงซานพยักหน้า.
เจี้ยนอ้าวที่ไม่กล่าวสิ่งใด,ก่อนที่จะบินกลับไป,พร้อมกับนำเหล่าศิษย์แดงเทพอเวจีบินออกไปอย่างรวดเร็ว.
"เซิ่งหวัง,เขาจะหาพวกเราเจออย่างไร,พวกเราที่ซ่อนรูปลักษณ์,เขามีวิธีหาพวกเราเจออย่างงั้นรึ?"จินเผิงสอบถามออกไป.
"เจี้ยนอ้าวเข้าใจนิสัยข้าดี,สถานที่ใดมีผลประโยชน์,จะต้องมีข้าปรากฏ,ข้าต้องหาพวกเราเจอ!"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างหนักแน่น.
สถานที่ใดที่ผลประโยชน์ย่อมมีจงซานอย่างงั้นรึ?ทุกคนที่เผยท่าทางประหลาดใจ,ทว่าก็พยักหน้ารับ,ว่าเป็นความจริง.
"เซิ่งหวัง,ท่านไม่ได้คิดที่จะรับเจี้ยนอ้าวมายังต้าเจิ้งอย่างงั้นรึ?"หวังคูสอบถาม.
กำราบเจี้ยนอ้าว?ทุกคนที่ดวงตาเป็นประกาย,เจี้ยนอ้าวร้ายกาจนัก,หากว่าเข้าร่วมต้าเจิ้ง,จะกลายเป็นแม่ทัพทะลวงฟันที่น่าสะพรึงกลัวมาก.
"เจี้ยนอ้าว?
ไม่มีใครสามารถกำราบเขาได้,แม้แต่ปราชญ์เทพยังทำไม่ได้,ข้าก็ไม่มีทางทำได้."จงซานที่ส่ายหน้าพลางถอนหายใจ.
"ทำไม?"จินเผิงที่ไม่เข้าใจ.
"ข้ามีความทรนงในตัวเองสูงจนเกินไป!"แววตาของจงซานที่ส่องประกายแสงออกมา.
Chapter 1178 Sword
剑化
กลายเป็นกระบี่.
"สองหงจวิน?"จินเผิงที่กล่าวออกมาด้วยความประหลาดใจ.
"ต้องมีของปลอม,แม้แต่ตำหนักจื่อเซียวที่ปรากฏนั่นด้วย.,ของจริงนั้นต้องมีพลังของหงจวินที่ซ่อนเอาไว้,ตอนนี้ทวีปหนานจานปู่กำลังสับสนวุ่นวายหนัก."กงเชียนที่เอ่ยออกมาเบาๆ.
"ปลอมเป็นหงจวิน?
พร้อมกับแกล้งว่าได้รับตำหนักจื่อเซียวด้วยอย่างงั้นรึ?"ใบหน้าของจินเผิงที่ไม่อยากเชื่อเลยแม้แต่น้อย.
"ตำหนักจื่อเซียว,เจ้าคิดว่ามันเป็นเพียงแค่สิ่งของไม่มีชีวิตอย่างงั้นรึ?"กงเชียนที่ส่ายหน้าไปมา.
"หมายความว่าอย่างไร?"
"ตำหนักจื่อเซียวมันควรจะมีเชาว์ปัญญาเป็นของตัวเอง,การจะหามันนั้นไม่ต่างจากงมเข็มในมหาสมุทร,ทำได้แค่รอคอยให้ตำหนักจื่อเซียวเผยตัวออกมาให้เห็นเท่านั้น!"กงเชียนกล่าว.
"เรื่องนี้มัน!"จินเผิงที่เผยท่าทางแปลกประหลาด.
"จินเผิง,เจ้ายินดีที่จะกลับตระกูลกงไปพร้อมกับข้าตอนนี้หรือไม่?"กงเชียนที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"เรื่องนี้...!"จินเผิงที่จ้องมองไปยังจงซาน.
จงซานที่ไม่เผยท่าทางอะไรออกมา,จินเผิงที่ส่ายหน้าไปมา,ก่อนที่จะกล่าวออกมาว่า,"หากไม่มีเรื่องสำคัญ,เรื่องของทวีปตะวันออกจบลง,ข้าจะไปยังตระกูลกง."
กงเชียนที่จ้องมองจินเผิงด้วยความลึกล้ำ,ถอนหายใจเบาๆ,"ในเมื่อเป็นเช่นนั้น,ก็ทำให้ดีที่สุด!"
จากนั้น,กงเชียนที่กำลังจากไป.
"ต้าเกอ!"จินเผิงที่เอ่ยหยุดในทันที.
ภายในใจของจินเผิงที่รู้สึกข่มขืน,กงเชียนที่กล่าวชวนเขาด้วยตัวเอง,จินเผิงไม่เคยเห็นมาก่อน,เขาต้องการให้จินเผิงแยกตัวจากต้าเจิ้ง,ทำให้จินเผิงสั่นไหว,ทว่าก็เก็บเอาไว้ในทันที.
ไม่เกี่ยวกับคำสาบาน,ในเวลานี้,จินเผิงที่ราวกับเป็นส่วนหนึ่งของต้าเจิ้งไปแล้ว,จะให้ออกจากต้าเจิ้งไป,ตอนนี้จินเผิงทำใจลำบากนัก.
เห็นจินเผิงที่กล่าวหยุดเขา,กงเชียนที่หันหน้ากลับคืนมา.
"ต้าเกอ,ดูแลตัวเองด้วย!"จินเผิงกล่าวออกมาจริงๆ,ยกมือคำนับให้เล็กน้อย.
ดูแลตัวเอง!
ภายในใจกงเชียนรู้สึกเศร้านัก,เขาที่หันหน้าจ้องมองไปยังจงซานเล็กน้อย,จงซาน?
คนผู้นี้มีพลังพิเศษเช่นนี้ด้วยรึ?
แม้แต่จินเผิงพี่อน้องของเขา,ยังต้องการอยู่ต้าเจิ้ง?
กงเชียนที่ไม่ดื้อรั้นอีกต่อไป,ความสามารถของจงซาน,กงเชียนเห็นมาตั้งแต่โลกใบเล็ก,หากเป็นก่อนหน้านี้,กงเชียนไม่ยินยอมให้จินเผิงอยู่ต้าเจิ้งอย่างแน่นอน,เพราะกงเชียนรู้ดีว่าต้าเจิ้งอ่อนแอยิ่งนัก,ทว่าตอนนี้กลับต่างออกไป,จงซานที่สามารถต่อกรกับปราชญ์เทพได้,เขาที่มีพลังเทียนเคียงได้กับตระกูลกงเรียบร้อยแล้ว.
ยุคสมัยแห่งความวุ่นวายได้เข้าใกล้มา,การที่จินเผิงตัดสินใจเลือกแล้ว,ถึงมันจะผิดพลาด,ตระกูลกงก็พร้อมที่จะอยู่ข้างหลังจินเผิง.
ดังนั้นแม้ว่ากงเชียนจะรู้สึกหดหู่,ทว่าก็ยอมรับว่าจินเผิงยินดีที่จะอยู่ต้าเจิ้งเป็นความจริง.
กงเชียนที่ส่ายหน้าไปมา,ไม่กล่าวสิ่งใด,ร่างกายของเขาที่เปลี่ยนเป็นนกยูงยัก,หวีดร้องเสียงดัง,พร้อมกับพุ่งทยานขึ้นฟ้าก่อนที่จะหายลับตาไป.
จินเผิงที่จ้องมองกงเชียนจากไป,แววตาที่เผยท่าทางผิดเช่นกัน,ทว่าก็ทนเอาไว้ได้,ก่อนที่จะหันหน้ากลับมาบินกลับไปหาจงซานพร้อมกับหวังคู.
จงซานในเวลานี้จดจ้องมองไปยังเจี้ยนอ้าว.
"จงซาน,เจ้าทำให้ข้าประหลาดใจจริงๆ!"เจี้ยนอ้าวที่เผยท่าทางซับซ้อน.
"เจ้าเองก็ทำให้ข้าประหลาดใจ!"จงซานที่กล่าวพลางถอนหายใจ.
เพลงกระบี่ของเจี้ยนอ้าวนั้น,สร้างความตื่นตะลึงให้กับทุกคน,แม้แต่ปราชญ์เทพยังรู้สึกด้อยกว่า,ชัดเจนว่าเจตจำนงกระบี่ของเจี้ยนอ้าวเทียบขั้นปราชญ์เทพแล้ว.
"เจ้าต้องการหลิงซานอย่างงั้นรึ?"เจี้ยนอ้าวที่จ้องมองมายังจงซาน,แววตาที่ดูลึกล้ำกระอักกระอ่วน.
"ข้าเดินทางมายังทวีปตะวันออกนั้น,เพื่อค้นหาของวิเศษชั้นยอด,แม้นว่าหลิงซานจะเป็นประโยชน์ต่อข้า,ทว่าวิญญูชนไม่แย่งของผู้อื่น,ไม่เพียงเป็นสิ่งของของเจ้า,หากแต่ไม่เรียกร้องสิ่งใดด้วย,เจ้าเก็บไปเถอะ!"จงซานที่กล่าวอย่างจริงจัง.
ในเวลานั้น,หวนจีในชุดคลุมดำที่จ้องมองจงซานด้วยความประหลาดใจ.
หวนจื่รู้ความลับที่คนอื่นไม่รู้,จงซานมีแปดหางสวรรค์ในการยกระดับพลังฝึกตน,หลิงซานที่มีระดับเทียบเคียงตำราปฐพี,คาดไม่ถึงเลยว่าจงซานจะไม่ต้องการ?
เจี้ยนอ้าวที่ได้ยินคำพูดของจงซาน,ดวงตาหรี่เล็ก.
ก่อนที่จะสูดหายใจลึก,พร้อมกับกล่าวออกมาว่า,"ดี,หากเป็นเช่นนั้น,เจ้าจะปกป้องข้าสังสองสามวันได้หรือไม่?"
"ตกลง!
เชิญเจ้า,พวกเราจะไปรออยู่เทือกเขาข้างๆ!"จงซานเอ่ย.
"ขอบคุณ!"เจี้ยนอ้าวพยักหน้ารับ.
จงซานที่ก้าวบินออกมา,นำคนกลุ่มของเขาบินออกมาจากหลิงซาน,ไปอยู่บนยอดเขาที่อยู่ห่างออกมา.
"เซิ่งหวัง,หลิงซานจะมอบให้กับเจี้ยนอ้าวอย่างงั้นรึ?"จินเผิงที่เอ่ยออกมาด้วยท่าทางไม่เข้าใจ.
ในความคิดของจินเผิง,หลิงซาน,หากพวกเขาต้องการ,แม้นเจี้ยนอ้าวจะแข็งแกร่ง,ทว่าเทียบกับแปดเซียนบรรพชน?เจิ้นหยวนจื่อ?และปราชญ์เทพม่อจื่อได้อย่างงั้นรึ?
กล่าวได้ว่าหากใช่พวกเขา,หลิงซานคงถูกครอบครองไปแล้ว,การที่กลุ่มของเข้าไล่ผู้ฝึกตนทั้งหมดไป,ก็หมายความว่ามันได้กลายเป็นของต้าเจิ้งแล้ว,หากแต่กลับปล่อยให้กับเจี้ยนอ้าวอย่างงั้นรึ?
"อืม!"จงซานพยักหน้ารับ,ไม่ได้เอ่ยอะไรอีกต่อไป.
จินเผิงที่พูดอะไรไม่ได้เช่นกัน,ส่วนคนอื่นเองก็ได้แต่มองเงียบๆ.
ที่ไกลออกไป,เจี้ยนอ้าวโบกมือ,สั่งการศิษย์ของแดนเทพอเวจีกระจายไปรอบๆ,หลิงซานเฝ้าระวังภัยเอาไว้.
ส่วนเจี้ยนอ้าวในเวลานี้,นั่งสมาธิในทันที,ร่างกายของเขาที่มีปราณกระบี่พวยพุ่ง,มากขึ้นและก็มากขึ้น,ใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ.
ปราณกระบี่มากมายมหาศาลที่ปกคลุม,ท้องฟ้า,กระจายเต็มหลิงซาน.
ในเวลานี้,หลิงซานที่มีปราณกระบี่นับไม่ถ้วนห่อหุ้ม,แม้แต่หลิงซานที่ค่อยๆบินขึ้นไปบนท้องฟ้าอย่างแปลกประหลาด,นอกจากนี้ยังค่อยๆเปลี่ยนเป็นรูปเป็นร่างของบัวกระบี่ที่ใหญ่โตมโหฬาร.
บัวกระบี่ขนาดใหญ่,ที่ปกคลุมหลิงซาน.
บัวกระบี่ขนาดใหญ่ที่ดูราวกับว่ามีชีวิต,ใบบัวที่ปกคลุมห่อหุ้มเป็นดอกตูม,ห่อหลิงซานเอาไว้ด้านใน,ปกปิดเจี้ยนอ้าวเอาไว้.
ไม่มีใครรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นด้านใน,แม้แต่สัมผัสเทวะยังไม่สามารถแทรกเข้าไปด้านในได้.
ที่ไกลออกไปนั้น,บัวกระบี่ขนาดใหญ่ที่เป็นดอกตูม,ดูลึกลับเป็นอย่างมาก.
"เปรี้ยง ~~~~~~~~~~~~~~~!”
บนท้องฟ้าที่มืดคลึ้มเต็มไปด้วยเมฆดำ,พร้อมกับสายฟ้ามากมายที่เริ่มฟาดลงมายังบัวกระบี่,มากขึ้นและก็มากขึ้นเกิดเสียงดังสนั่นหวั่นไหวรอบๆบัวกระบี่.
แรงกระแทกที่รุนแรงมาก,ราวกับว่าปุถุชนกำลังก้าวข้ามผ่านทัณฑ์สายฟ้าก็ไม่ปราณ,ทว่าอำนาจสายฟ้าในเวลานี้รุนแรงเหนือกว่ามากมายเกินคนานับ,รอบๆใบหน้าของบัวกระบี่,ในเวลาเดียวกันก็ปรากฏปราณกระบี่ที่แตกต่างออกไป.
สายตาของทุกคนที่ยังคงจ้องมองอย่างสนใจ,จิงซาน,จินเผิง,เต้าเหรินถูที่จับจ้องไม่วางตา.
สายฟ้าที่ฟาดบัวกระบี่ที่ดำเนิดไปถึงห้าวัน.
"ซี่ วูซซซซซซ~~
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!”
คล้ายกับเทียนเต๋ารูปกระบี่,ที่หนาแน่นทะลวงไปจนถึงสวรรค์ชั้นฟ้า,พุ่งตรงขึ้นไปบนอวกาศ,แม้แต่ทะลายดวงดารา,ดวงดาราดวงหนึ่งที่ระเบิดออกมาเสียงดัง.
"ตูมมมมมมม!”
บัวกระบี่ค่อยๆล่มสลายหายไป,หลิงซานที่หายไป!
"หืม,หลอมหลิงซานเข้าไปในร่างของเจี้ยนอ้าวอย่างงั้นรึ?"เต้าเหรินถูที่เผยท่าทางประหลาดใจ.
ที่ไกลออกไป,ดวงตาของเจี้ยนอ้าวที่หลับอยู่ค่อยๆลืมออกมา,ก่อนที่จะปรากฏลำแสงกระบี่พุ่งออกมาจากตา,พุ่งตรงไปยังภูเขาที่อยู่ไกลออกไป,ระเบิดแตกสลายกลายเป็นฝุ่นผง.
เจี้ยนอ้าวที่สูดหายใจลึก,ก่อนที่จะลุกพร้อมกับบินกลับมาอยู่ด้านหน้าจงซาน.
"เป็นไรหรือไม่?"จงซานกล่าวสอบถามออกมา.
"สมบูรณ์แบบ!"เจี้ยนอ้าวที่เผยยิ้มออกมา.
"หืม?"
"หลายปีมานี้ฝึกฝนก้าวไปบนเส้นทางกระบี่,วิชากระบี่ยังแข็งแกร่งทรงพลังขึ้นเรื่อยๆ,ดูเหมือนว่าหากปล่อยไปเช่นนี้คงไม่ดีแน่,หลายสิบปีก่อนข้าเข้าใจดี,ข้าที่ฝึกฝนบำเพ็ญอย่างหนัก,ด้วยชะตาเช่นนี้,กับวิถีกระบี่ที่ข้าฝึกฝน,ข้าจะกลายเป็นกระบี่,วิญญาณกลายเป็นกระบี่,ยิ่งเป็นเช่นนี้จะยิ่งกลายเป็นอันตรายในไม่ช้าก็เร็ว!"เจี้ยนอ้าวกล่าว.
"กระบี่? คืออะไร?
ผลข้างเคียงอย่างงั้นรึ?"จินเผิงที่เผยท่าทางประหลาดใจ.
"หากปล่อยไปเช่นนี้,ข้าจะกลายเป็นเพียงกระบี่!"เจี้ยนอ้าวกล่าวตอบ.
"?
คนกลายเป็นกระบี่อย่างงั้นรึ?"จินเผิงที่เต็มไปด้วยความประหลาดใจ.
คนอื่นๆเองก็เปลี่ยนเป็นประหลาดใจเช่นกัน,ของวิเศษกระบี่ที่ดูดซับหยวนฟ้าดิน,จนกลายเป็นวิญญาณกระบี่และเติบโตจนสามารถมีร่างเป็นมนุษย์ได้,เรื่องนี้ทุกคนสามารถยอมรับได้,ทว่าคนที่บำเพ็ญวิถีกระบี่,เพียงแค่ฝึกฝนก็จะกลายเป็นกระบี่ได้อย่างงั้นรึ?
มีอะไรผิดพลาดหรือไม่?
"ระดับของข้านั้นเร็วเกินไป,ทำให้ชะตาวิถีและวิญญาณไม่สามารถเข้ากันได้,ยิ่งฝึกฝนกระบี่มากเท่าใด,ก็จะยิ่งสูญเสียความสมดุลมากขึ้นเรื่อยๆ,ซึ่งหลิงซานก็เป็นเช่นนี้ในอดีต,ข้าจึงรู้สึกเคารพในหลิงซาน,ด้วยความเคารพใจของเข้าหากต้องการทำให้มันสมดุล,จำเป็นต้องหลอมหลิงซานเข้ามาในร่างของข้า,เพื่อใช้กำราบเขตแดนกระบี่ให้สมดุล,หลิงซานที่ผสานเข้ามาในร่างกายของข้า,จะทำให้เขตแดนกระบี่ของข้ามั่นคง!"เจี้ยนอ้าวกล่าวตอบ.
"ไม่แปลกใจ,แม้แต่เผชิญหน้ากับปราชญ์เทพ,ก็ยังไม่ปล่อยวาง!"จงซานพยักหน้ารับ.
ท้ายที่สุดจงซานก็เข้าใจ,ไม่คิดว่าเจี้ยนอ้าวจะบ้าคลั่งถึงเพียงนี้,เป็นเพราะว่าเขาไม่มีทางเหลือ,ไม่เช่นนั้นแล้วเขาจะกลายเป็นกระบี่,ถูกคนอื่นครอบครอง.
ในเวลานี้,จินเผิง,เต้าเหรินถู,โหยวซานและคนอื่นๆที่เผยแววตาไม่อยากเชื่อแม้แต่น้อย.
การก้าวไปบนวิถีกระบี่ของตัวเอง,ท้ายที่สุดต้องกลายเป็นกระบี่อย่างงั้นรึ?เป็นเรื่องที่แปลกประหลาดเป็นอย่างมาก.
"หลังจากนี้เจ้าจะทำอย่างไร?"จงซานที่สอบถามออกไป.
"หลิงซานถูกนำเข้ามาในร่างกายของเข้าแล้ว,ข้าจะเป็นต้องปิดด่านเพื่อทะลวงไปยังระดับเซียนบรรพชน,เขตแดนกระบี่เวลานี้ไม่สามารถทำอะไรข้าได้แล้ว."เจี้ยนอ้าวตอบ.
"เช่นนั้นก็ดี!"จงซานพยักหน้า.
"ข้ายังเป็นต้องปิด่านไม่สามารถทำอะไรได้,ทว่าใช้เวลาไม่นานนัก,หลังจากนั้น,ตราบเท่าที่เจ้าอยู่ในทวีปตะวันออก,ข้าจะไปหาเจ้า,วันนี้เจ้ามอบหลิงซานให้ข้า,วันข้างหน้าข้าจะมอบสมบัติที่เทียบเท่าหลิงซานคืนให้เจ้าสิบชิ้น!"เจี้ยนอ้าวกล่าวอย่างเคร่งขรึม.
"ข้ามอบหลิงซานให้เจ้า,ไม่..!"จงซานที่กล่าวยังไม่จบด้วยซ้ำ.
"จงซาน!"เจี้ยนอ้าวที่กล่าวหยุดทันที.
"ข้าเจี้ยนอ้าวที่บำเพ็ญวิถีกระบี่,เพื่อตอบแทนบุญคุณ,ข้าจะต้องตอบแทนผู้มีพระคุณคืนสิบเท่า,สมบัติระดับปราชญ์เทพสิบชิ้น,ข้าจะต้องหามาให้เจ้าแน่นอน,แม้แต่ต้องสังหารปราชญ์เทพก็ตาม,ข้าก็จะไม่ผิดคำพูด!"เจี้ยนอ้าวที่กล่าวอย่างมั่นคง.
"ตกลง!"เจี้ยนอ้าวที่ไม่ปฏิเสธอีกต่อไป,ในเมื่อเป็นความต้องการของอีกฝ่าย,จงซานก็ไม่สามารถกล่าวอะไรได้.
สิบสมบัติปราชญ์เทพ,เจี้ยนอ้าวช่างพูดจาใหญ่โตนัก,ทว่าจงซานรู้ดีว่าเจี้ยนอ้าวต้องทำสำเร็จแน่.
"ข้าจะพาศิษย์แดนเทพอเวจีไป,ใช้เวลาไม่นานนัก,ข้าจะต้องกลับมาหาเจ้าแน่นอน!"เจี้ยนอ้าวกล่าว.
"อืม!"จงซานพยักหน้า.
เจี้ยนอ้าวที่ไม่กล่าวสิ่งใด,ก่อนที่จะบินกลับไป,พร้อมกับนำเหล่าศิษย์แดงเทพอเวจีบินออกไปอย่างรวดเร็ว.
"เซิ่งหวัง,เขาจะหาพวกเราเจออย่างไร,พวกเราที่ซ่อนรูปลักษณ์,เขามีวิธีหาพวกเราเจออย่างงั้นรึ?"จินเผิงสอบถามออกไป.
"เจี้ยนอ้าวเข้าใจนิสัยข้าดี,สถานที่ใดมีผลประโยชน์,จะต้องมีข้าปรากฏ,ข้าต้องหาพวกเราเจอ!"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างหนักแน่น.
สถานที่ใดที่ผลประโยชน์ย่อมมีจงซานอย่างงั้นรึ?ทุกคนที่เผยท่าทางประหลาดใจ,ทว่าก็พยักหน้ารับ,ว่าเป็นความจริง.
"เซิ่งหวัง,ท่านไม่ได้คิดที่จะรับเจี้ยนอ้าวมายังต้าเจิ้งอย่างงั้นรึ?"หวังคูสอบถาม.
กำราบเจี้ยนอ้าว?ทุกคนที่ดวงตาเป็นประกาย,เจี้ยนอ้าวร้ายกาจนัก,หากว่าเข้าร่วมต้าเจิ้ง,จะกลายเป็นแม่ทัพทะลวงฟันที่น่าสะพรึงกลัวมาก.
"เจี้ยนอ้าว?
ไม่มีใครสามารถกำราบเขาได้,แม้แต่ปราชญ์เทพยังทำไม่ได้,ข้าก็ไม่มีทางทำได้."จงซานที่ส่ายหน้าพลางถอนหายใจ.
"ทำไม?"จินเผิงที่ไม่เข้าใจ.
"ข้ามีความทรนงในตัวเองสูงจนเกินไป!"แววตาของจงซานที่ส่องประกายแสงออกมา.
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
ปัจจุบันแปลจบแล้ว 1672 ตอน สนใจติดต่อเข้ากลุ่มลับได้ครับ
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ แปลจบแล้ว.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น